Μια φορά και έναν καιρό σ’ένα χιονισμένο χωριό που είχε γύρω ψηλά βουνά, ζούσαν κάποιοι κυνηγοί με τα σκυλιά τους .

Ήταν χειμώνας και το κρύο ήταν τσουχτερό

Εκεί που περπατούσαν οι κυνηγοί στο δάσος συνάντησαν ένα πουλάκι που το λυπήθηκαν και δε το σκότωσαν γιατί ήταν το πιο όμορφο απ’όλα .

Συνέχισαν το ταξίδι τους και σε λίγο συνάντησαν άλλο ένα ίδιο πουλί που έμοιαζαν σαν δίδυμα με το προηγούμενο. Το πουλάκι αυτό ήταν πληγωμένο στο φτερό και πονούσε.

Είχε χαθεί και δεν έβλεπε καλά και έτσι χτύπησε σ’ένα κοφτερό βράχο. Οι κυνηγοί περιποιήθηκαν το φτερό του και συνέχισαν τον δρόμο τους

Ενώ όλα αυτά γινόντουσαν στο δάσος και τα ψηλά βουνά, στο χωριό η λίμνη είχε παγώσει και δύο αδερφές , η Ιωάννα και η Χριστίνα βγήκαν από το σπίτι και έκαναν πατινάζ και έλκηθρο στον πάγο. Η μαμά των κοριτσιών μάζεψε ξύλα γιατί ήθελε να ανάψει φωτιά για να ζεσταθούν και να μαγειρέψει. Ο μπαμπάς τους ήταν στο κυνήγι και σε λίγο θα ερχόταν νηστικός.

Όταν η μαμά των κοριτσιών έφτασε στο σπίτι φώναξε τις φίλες της και τα παιδάκια τους και άναψαν όλοι μαζί μια μεγάλη φωτιά και μετά μαγείρεψαν. Περίμεναν τους κυνηγούς να έρθουν για φαγητό.

Τα παιδιά βαρέθηκαν περιμένοντας και κατέβηκαν στην παγωμένη λίμνη να κάνουν πατινάζ με τους φίλους τους.

Τι ωραίος που είναι ο χειμώνας στο χωριό !

Και ζήσαν αυτοί καλά ….και εμείς καλύτερα……….