Σπάνια μπόρεσε να επιτευχθεί μέσω της ζωγραφικής μια εντύπωση τόσο συγγενής προς τη μουσική. Νομίζει κανείς πως ακούει από τις νεαρές μορφές παιχνιδίσματα άρπας και τόνους βιολιού. Από το νοτισμένο χώμα βλασταίνουν τα πρώτα δώρα της άνοιξης κι από τον ουρανό έρχονται κύματα ζωογόνου φωτιάς. Ο ουρανός και η γη φαίνονται να σμίγουν για να γεννηθεί μια νέα ζωή.

«Εαρινή Συμφωνία»

Νικόλαος Γύζης

Ο Νικόλαος Γύζης, παρά το γεγονός ότι συμμετείχε στην πνευματική αριστοκρατία του Μονάχου, δε ζωγράφισε ποτέ πλούσιες κυρίες ούτε σπουδαίους στρατιωτικούς ή πρίγκιπες. Εκείνος ένιωθε πάντα «ο Νικόλας» από την Τήνο και γι’ αυτό τα πρόσωπά του χαρακτηρίζονται από μια απλότητα που φέρνει ζεστή την παρουσία τους ανάμεσά μας.

«Γιάντες»Νικόλαος Γύζης

...Κάθε αρχή και δύσκολη!

«Επειδή εβαρέθηκα να βλέπω τις μικρές μουντζούρες που ζωγραφίζω πάντα, απεφάσισα να δοκιμάσω τοιαύτην και εις μεγάλον μέγεθος. Ήρχισα προ ενός μηνός να μπογιατίζω ένα πανί, το οποίον έχει επτά σωστά μέτρα, το ύψος του ατελιέ μου. Εις την αρχήν μου εφαίνετο ότι θα έπιπτε να με πλάκωνε, και ήμουν έτοιμος να γράψω την διαθήκην μου,τώρα όμως εξοικειώθηκα και δεν με μέλει». «Σπίτια στα Μέγαρα» Νικόλαος Γύζης

«Θα έκαμνα με πολύ πλέον ευχαρίστησιν την αποθέωσιν της Ελλάδος, αλλά μόνος μου δεν ημπορώ να την αποθεώσω, αφού οι περισσότεροι την ξεθεώνουν...»

«Ο θρίαμβος της Θρησκείας» Νικόλαος Γύζης

«Με ονομάζουν όλοι κύριε Προφέσορ, και εγώ, λησμονών ότι είμαι ο ίδιος τοιούτος, κυττάζω εις το πλάγι μου, μήπως ιδώ κανέναν άλλον».

«Προσωπογραφία ανδρός με καπέλο και φουλάρι» Νικόλαος Γύζης

«Κοιμήθηκα με συνείδηση Αρχαγγέλου», είπε τελειώνοντας κάποιο έργο του, εκφράζοντας τη συνέπειά του και την αίσθηση ευθύνης του.

«Το παραμύθι της γιαγιάς»Νικόλαος Γύζης

«Μήπως η Τέχνη συνίσταται μόνον εις την αντιγραφήν της φύσεως; Όταν δυνηθεί μηχανή να κάμη ποίημα, τότε και το κουτί της φωτογραφίας θα κάμνει ό,τι κάμνει η ψυχή του ανθρώπου».

«Η Τέχνη και τα πνεύματά της»Νικόλαος Γύζης

«Λοιπόν ας ελπίζωμεν και ας ζητούμεν να είμεθα εύθυμοι».

«Κου-κου»Νικόλαος Γύζης

«Αν θα γράψετε ποτέ την βιογραφίαν μου, μη λησμονήσετε να γράψετε ότι, επιτέλους, εγήρασα ονειρευόμενος».

«Η αποστήθιση» Νικόλαος Γύζης