Κάποιορ πλούςιορ Αθηναίορ σαξίδετε με σοπλοίο μαζί με κάποιοτρ άλλοτρ. Τόσε ξέςπαςεςυοδπή κασαιγίδα και σο πλοίο ανασπάπηκε.Ενώ, λοιπόν, όλοι οι τπόλοιποι κολτμπούςαν,ο Αθηναίορ επικαλέςσηκε σην Αθηνά καιπποςετφόσαν αςσαμάσησα. Έναρ σόσε απόσοτρ ναταγούρ ποτ κολτμπούςε δίπλα σοτ,σού είπε: “Μαζί με σην Αθηνά κούνα και εςύ σαφέπια ςοτ.”

Άπα λοιπόν ππέπει και εμείρ, μαζί με σηνπαπάκληςη ςσοτρ θεούρ, να κάνοτμε και οιίδιοι κάσι για να βοηθήςοτμε σον εατσό μαρ.

Ο μύθος, όπως και το ανέκδοτο, έχουν κοινή οργάνωση:

•παρουσίαση αρχικής κατάστασης •εμφάνιση προβλήματος (κρίση)•κορύφωση (λύση).

Στον πιο πάνω μύθο:•Αρχική κατάσταση: Ἀνὴρ ... ἔπλει •Πρόβλημα: Καὶ δὴ...ἐπηγγέλλετο •Κορύφωση: Εἷς...κίνει

Το σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δείξουμε ότι δεν πρέπει να στηριζόμαστε μόνο στη θεϊκὴν παράκλησιν αλλά και για να δοθεί και έμφαση στην προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει κάποιος κι όχι στην κάθε είδους βοήθεια που μπορεί να του προσφερθεί.

Σε ένα αρχικό στάδιο ο αίνος με ζώα χρησιμοποιήθηκε ως πολιτική αλληγορία. Χαρακτηριστικός είναι ο αίνος που αποδίδεται (εσφαλμένα) στον ποιητή Στησίχορο και αναφέρεται στην εποχή που ο τύραννος των

Συρακουσών Γέλων επεδίωκε να γίνει τύραννος της πόλης Ιμέρα στη Σικελία, έχοντας βοηθήσει στην απόκρουση των Καρχηδονίων:

«Έλα άιογο ποσ δίυαζε κεηά ηε βοζθή πιεζίαζε λα πηεη

από κηα πεγή. Έλα ειάθη όκφς ποσ έηρετε πέρα-δώζε

ζηο τφράθη, θοσλούζε ηα τόρηα θαη αλαθάηφλε ηο λερό.

Το άιογο ήζειε λα δώζεη έλα κάζεκα ζηο ειάθη, δελ

ήηαλ όκφς ηόζο γρήγορο όζο εθείλο. Γη’ ασηό θάιεζε ζε

βοήζεηα έλαλ θσλεγό. Εθείλος απάληεζε ζηο άιογο όηη

ζα θάλεη ό, ηη ηοσ δεηήζεη, αρθεί λα ηολ αθήζεη λα ηο

θαβαιήζεη θορώληας ηοσ ταιηλάρη. Έηζη θη έγηλε. Το

ειάθη έπεζε λεθρό από ηο αθόληηο ηοσ θσλεγού, αιιά ηο

άιογο σποδοσιώζεθε ζε ασηόλ».

Και σσμπληρώνει ο Στησίτορος: «Ασηό θοβάκαη θη εγώ

όηη ζα πάζεηε, Ικεραίοη. Τώρα ποσ έτεηε δεκοθραηία ο

Γέιφλ κπορεί λα ζας βοεζήζεη λα αληηκεηφπίζεηε ηοσς

ετζρούς ζας, ύζηερα όκφς ζα ζας θαζίζεη ζηο ζβέρθο».

Οι διαφορές που παρουσιάζει ο αίνος του Στησίχορου από τους αισώπειους αίνους είναι οι εξής:

-Δεν καταλήγει σε μια φράση των πρωταγωνιστών της ιστορίας.

-Το νόημά του είναι συνδεδεμένο με μια συγκεκριμένη περίσταση και απαιτείται το διευκρινιστικό σχόλιο του αφηγητή/Στησίχορου για να γίνει αντιληπτό.

- Το νόημά του προκύπτει από μια σειρά αλληγορικών συσχετισμών: άλογο=Ιμεραίοι, ελάφι=εχθροί, κυνηγός=Γέλων.