ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΑΞΗ Γ΄

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΕΩΝ ΠΑΛΑΤΙΩΝ & ΣΚΑΛΑΣ ΩΡΩΠΟΥ

ΔΑΣΚΑΛΑ: ΜΠΑΛΟΚΑ ΜΑΡΙΑ

ΠΑΙΖΟΥΜΕ;

Φέτος στην τάξη μας παίξαμε αρκετά!

Όχι τόσο όμως, ώστε να βαρεθούμε το παιχνίδι.

Το παιχνίδι αναπτύσσει τη συντροφικότητα, ασκεί το σώμα μας, καλλιεργεί το πνεύμα μας, μας μαθαίνει να σεβόμαστε τους κανόνες, μας κάνει ευτυχισμένους!

Διαβάσαμε για τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα και με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι πολλά από αυτά παίζονται ακόμα από τα

σύγχρονα Ελληνόπουλα.

Μέσα από το παιχνίδι , εδώ και χιλιάδες χρόνια τα παιδιά σε όλο τον κόσμο ψυχαγωγούνται, δοκιμάζουν και ασκούν τις δυνάμεις τους, συναγωνίζονται σωστά με τα συνομήλικά τους, μαθαίνουν να πειθαρχούν στους κανόνες, φτιάχνουν χαρακτήρα δημιουργούν προσωπικότητα, κοινωνικοποιούνται, ασκώντας το πνεύμα και το σώμα τους, κρατώντας τα σε καλή φυσική κατάσταση.

Μεγάλη σημασία στο ρόλο του παιχνιδιού έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι είχαν το παιχνίδι ως μέσο αγωγής.

Οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν την αξία των ομαδικών παιχνιδιών και πίστευαν ότι με αυτά πραγματοποιείται η τελειοποίηση του ανθρώπου. Για αυτό το λόγο και τα ενέταξαν στο πρόγραμμα αγωγής των παιδιών.

Ο Πλάτων κι ο Αριστοτέλης συμβούλευαν τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους να διασκεδάζουν ελεύθερα με τα παιχνίδια.

Οι αγγειογραφίες μας δίνουν αρκετές πληροφορίες για τα παιχνίδια στην αρχαία Αθήνα.

Τα πρώτα παιχνίδια των παιδιών της αρχαιότητας

Ένα από τα πρώτα παιχνίδια που έπαιζαν τα μωρά στην αρχαιότητα ήταν «η πλαταγή», μια πήλινη κουδουνίστρα, που την έβαζαν στο χέρι του και με τον ήχο που έκαναν τα πετραδάκια που είχε μέσα, το έκαναν να ξεχνιέται και να σταματά τα κλάματα. Συχνά οι μnτέρεs και οι παράμανες των μικρών παιδιών χρησιμοποιούσαν σαν κουδουνίστρα το σείστρο. Το σείστρο είναι ένα από τα πιο παλιά όργανα τns Ευρώπns και ήρθε από τnν Αίγυπτο. Το όνομα του προέρχεται από το ρήμα «σείω», που σnμαίνει κουνάω. Κουνούσαν το σείστρο και τα μικρά χάλκινα δισκάκια που ήταν κρεμασμένα επάνω του έκαναν θόρυβο.

Αγαπημένο παιχνίδι των κοριτσιών

Η πλαγγών ή γλήνη ή κόρη ήταν κούκλα που είχε ανθρώπινη μορφή. Στην αρχή οι κεραμείς έφτιαχναν πήλινες κούκλεs για τα παιδιά των πελατών τoυς. Αργότερα δημιουργήθηκαν ειδικοί τεχνίτες που έπλαθαν κούκλεs, κόρες και γι' αυτό τους ονόμασαν κοροπλάθους.

Αγαπημένο παιχνίδι των αγοριών

Το παιχνίδι των μεγαλύτερων σε ηλικία αγοριών ήταν «το άθυρμα», ένα πήλινο αλογάκι πάνω σε ρόδες, που το έσερναν σε όλο το σπίτι.

Αυτό όμως που λαχταρούσαν όλα τα αγόρια ήταν ένα «αμαξάκι με ρόδες». Συνήθως το έσερναν τα αγαπημένα τους σκυλιά κι όταν αυτά κουράζονταν το έσερναν τα παιδιά μόνα τους.

Αστραγαλίζειν και πεντέλιθα

Το «αστραγαλίζειν», ήταν το παιχνίδι με τους αστραγάλους, τα κότσια. Τους αστραγάλους τους μάζευαν από τα πίσω πόδια των κατσικιών ή των αρνιών. Άλλο συνηθισμένο παιχνίδι ήταν τα «πεντέλιθα», τα σημερινά «πεντόβολα».

Σβούρες, γιο γιο και ζάρια

Ένα παιχνίδι που έχει κίνηση είναι n σβούρα. Οι αρχαίοι Έλληvες τη σβούρα την έλεγαν στρόμβο και στρόβιλο επειδή στροβιλίζεται, κάνει δηλαδή γύρουs, ρόμβο (γιατί έχει σχήμα ρόμβου) και βομβύκια (γιατί γυρίζοντας κάνει βόμβο, θόρυβο).

Ένα άλλο παιχνίδι που κινείται είναι και το γιο-γιο, όπως το λέμε σήμερα. Αποτελείται από δυο πήλινους δίσκουs, στολισμέvους με κύκλουs και ενωμένουs μεταξύ τους με ένα μικρό κύλινδρο. Γύρω από τον κύλινδρο τύλιγαν σπάγκο. Κρατώντας την άκρη του σπάγκο έριχναν το παιχνίδι προς τα κάτω με δύναμη. Ο σπάγκος ξετυλίγονταν, όμως αμέσως σήκωναν το χέρι προς τα επάνω για να ξανατυλιχτεί ο σπάγκο και να ξαναγυρίσει το παιχνίδι στο χέρι του παίκτη.

Και τέλος θα αναφέρουμε τα Ζάρια, τα οποία γίνονταν από πηλό και τα έλεγαν τότε κύβους γιατί είχαν συνήθως σχήμα κύβου.

Στο εργαστήρι κεραμικής που επισκεφτήκαμε είδαμε αντίγραφα από πήλινα παιχνίδια της αρχαιότητας και ο κύριος Βασίλης μας εξήγησε τον τρόπο που τα έφτιαχναν τότε και τον σύγχρονο τρόπο.

Μας ενθουσίασε η τέχνη αυτή!

Να και μια κούκλα που έφτιαξε ο κύριος Βασίλης!

Παίξαμε κι εμείς παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαιότητα

Πιάσε μας, πιάσε μας!