Η κινέζικη θρησκεία

Λίγα λόγια :

Αποτελεί την παραδοσιακή θρησκεία του κινέζικου λαού

Επικρατεί στην Κίνα και την Ταϊουάν Στη διάρκεια του Μαοϊσμού η παραδοσιακή θρησκεία

θεωρούνταν απόρροια της ταξικής κοινωνίας γι’ αυτό και ο βαθμός παρουσία της στην ηπειρωτική Κίνα είναι ακόμη δυσανάλογος

Οι σύγχρονές πολιτικέ διαφορές έχουν προκαλέσει την αναβίωση μεταξύ άλλων και της παραδοσιακής θρησκείας

Σύνθεση κινέζικης θρησκείας:

Ταοϊσμός:Για την επίτευξη της εναρμόνισης του ανθρώπου με τον γενικό τρόπο λειτουργίας της φύσης ή για την επίτευξη υγείας και μακροβιότητας.

Κουμφουκιανισμός: Για την επίτευξη μιας αρμονικής κατάστασης στην περιοχή την διανθρώπινων σχέσεων-από εκείνες που αφορούν τα μέλη μιας οικογένειας έως εκείνες που αφορούν τις κοινωνικές υποχρεώσεις-οι ίδιοι συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους κανόνες του Κουμφουκιανισμού.

Σύνθεση κινέζικης θρησκείας:

Μαχαγυάνα Βουδδισμός: Για την επίτευξη μίας καλής μεταθανάτιας ζωής, οι Κινέζοι στρέφονται σ’ εκείνους του Βούδδες και Μποντισάτβες που βοηθούν σ’ αυτό τον τομέα.

Για την επίτευξη άλλων σκοπών-επαγγελματική προκοπή, απόκτηση παιδιών-οι Κινέζοι στρέφονται σ’ ένα πλούσιο πάνθεο που αποτελείται από τα θεία όντα των παραπάνω θρησκειών, όπως τα πνεύματα των προγόνων.

Ταοϊσμός:

Ονομάζεται έτσι από την κεντρική ιδέα, το Τάο, που σημαίνει «δρόμος», δηλαδή η πορεία που ακολουθεί το σύμπαν, ο γενικός τρόπος λειτουργίας του και η πηγή από την οποία προέρχεται η λειτουργία αυτή.

Το Τάο γεννά τη «μεγάλη ενότητα», το Τάι-τσι.

Αυτή γέννα τις δύο αρχές, το γιν και το γιανγκ.

Αυτές θεωρούνται οι δύο βασικές αρχές ύπαρξης των όντων. Το γιν χαρακτηρίζεται από παθητικότητα, σκοτεινότητα κ.α., ενώ το γιάνγκ χαρακτηρίζεται από ενεργητικότητα, φωτεινότητα, κ.α.

Όλες οι επιμέρους πραγματικότητες, ανάλογα με τον γιν ή τον γιανγκ χαρακτήρα τους θεωρούνται εκφράσεις της μιας ή της άλλης ή της διαπλοκής των δύο (π.χ. η γη είναι γιν ενώ ο ουρανός γιανγκ).

Ο ταοϊστικός χρόνος είναι μια κυκλική κίνηση, στην οποία εναλλάσσονται το γιν και το γιανγκ (π.χ. νύχτα γιν, μέρα γιανγκ).

Φιλοσοφικός και θρησκευτικός Ταοϊσμός:

Κύρια έκφραση του φιλοσοφικού Ταοϊσμού είναι το έργο του 4ου π.Χ. αι. Τάο-τε-κινγκ, που αποδίδεται στο Λάο Τσε.

Στο έργο αυτό, το γιν θεωρείται ως η δημιουργική αρχή, αυτή από την οποία αρχίζει η κυκλική εναλλαγή του γιν και γιανγκ.

Έτσι, ως δράση σύμφωνη με τη λειτουργία του Τάο συνιστάται μια δράση τύπου γιν. Αυτή ονομάζεται «μη-δράση», επειδή ο δρών αφήνει απλώς τα πράγματα να συμβούν Επειδή μετά το γιν ακολουθεί το γιανγκ, μια τέτοια στάση επιφέρει πάντα ένα θετικό αποτέλεσμα.

Έτσι η πρόταση ότι το αδύνατο νικάει το ισχυρό, στην οποία μπορεί να συνοψιστεί η «μη-δράση», είναι ένας νόμος που προέρχεται από τον τρόπο λειτουργίας του Τάο.

Θρησκευτικός ή λαϊκός Ταοϊσμός ονομάζεται το σύνολο των μεθόδων που στα πλαίσια της κινεζικής θρησκείας έχουν σκοπό την επίτευξη της μακροβιότητας ή και της αθανασίας.

Κομφουκιανισμός:

Αποτελεί κυρίως ένα ηθικοκοινωνικό σύστημα Κομφουκιανισμός έχει διαπλάσει τη μορφή της κινεζικής, της ιαπωνικής της κορεατικής και γενικά της απωανατολικής κοινωνίας.

Πρεσβεύει ορισμένα ιδανικά- πειθαρχία, υποτακτικότητα, κτλ.- που δεοντολογικά επιδιώκονται σ' αυτές τις κοινωνίες και είναι η κληρονομιά του Κομφουκιανισμού.

Ο Κομφούκιος (551-479 π.Χ.) συνέβαλε στη διαφύλαξη και μετάδοση της σοφίας της κλασικής εποχής του κινέζικου πολιτισμού μέσω, κυρίως, των έργων του «κομφουκιανός κανόνα» και «Ανάλεκτα».

Στο κέντρο του Κομφουκιανισμού βρίσκεται η ιδέα της τάξης. Η πρότυπη κοινωνία, είναι μια ιεραρχημένη πυραμίδα, της οποίας τα κατώτερα μέλη σέβονται και υπακούουν τα ανώτερα.

Ο γενικός αυτός κανόνας και η λειτουργία των ρόλων μέσα στο σύνολο είναι καθορισμένες με βάση τους «κανόνες ευπρέπειας», που βασίζονται στη φυσική τάξη που διέπει τον κόσμο.

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας!

Ομάδα : Κυπραίου Ειρήνη, Λαδόπουλος Παναγιώτης, Λέλος Παναγιώτης, Μαραγκού Δέσποινα, Μουζάκης Νικόλαος.

Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Λεοντοπούλου Παρασκευή