Τραγούδια της Τραγούδια της ξενιτιάς ξενιτιάς

Παρηγοριά έχει ο θάνατος κι ελεημοσύνη ο Παρηγοριά έχει ο θάνατος κι ελεημοσύνη ο Χάρος Χάρος

ο ζωντανός ξεχωρισμός παρηγοριά δεν ο ζωντανός ξεχωρισμός παρηγοριά δεν έχει. έχει.

Αλησμονώ και χαίρομαι, θυμάμαι και δακρύζω (λυπιούμαι)θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πηγαίνω.Σήκω, μάνα μ’ και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι

(να πάρει ο γιος στη στράτα του στης ξενιτάς το δρόμο.)Με δάκρυα βάζει το νερό με πόνους το ζυμώνει(με πόνους βάζει το νερό με δάκρυα το ζυμώνει)

και με τα αναστενάγματα βάνει φωτιά στο φούρνο.(και με πολύ παράπονο βάζει φωτιά στο φούρνο)

Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένειςγια να διαβεί η συντροφιά κι ο γιος μου να μη φύγει.

(για να περάσει ο κερατζής κι ο γιος μου ν' απομείνει)

Ν. Γύζης, Τα ορφανά

Ν. Λύτρας, προσμονή

Άσπρα μου περιστέρια, μαύρα μου πουλιάεσείς ψηλά πετάτε κι διαβαίνετε

περάστε κι απ’ τς αυλές μας κι απ’ τς αυλούδες μας.Nα γράψω στα φτερά σας, στα φτερούδια σας

να γράψω στην αγάπ’ να μη με καρτερείθέλει τα μαύρα ας βάλει, θέλει ας παντρεφτεί.

Στον τόπο που ’ρθα τώρα εδώ θα παντρεφτώθα πάρω ένα κουράσι δικαοχτώ χρονώμάγισσας θυγατέρα, μάγισσας παιδί.Mαγεύει τα καράβια κι δεν αρμενούν

με μάγεψε κι μένα δεν μπορώ να 'ρθω.Όντας κινήσω να ’ρθω, χιόνια κι βροχέςόντας γυρίσω πίσω, ήλιος ξαστεριές....

Γ. Ιακωβίδης, Η στοργή

Διώχνεις με, μάνα, διώχνεις μεστ' αλήθεια θα πααίνω.

Αχ, μι τα πουλάκια, αμάν, θα διαβώκι μι τα χελιδόνια.

Αχ και τα πουλιά, αμάν, θαν έρχουνταικι ιγώ πάντα θα λείπου.

Αχ, θα πας, μάνα μ’, αμάν, στην εκκλησιάαχ θα διεις τις νιές, αμάν, θα διεις τους νιούς

θα διεις τα παλικάρια.Αχ, θα διεις τουν τόπου μου, αμάν, εύκηρου

και του στασίδι μου άδειου.Αχ, θα σ’ έρθ’, μάνα μ', αμάν, παράπουνου

και πίσου θα γυρίζεις.

Αχ σε σταυρουδρόμ', αμάν, θα κάθισιγια μένα θα ρωτάεις.

Αχ, θα διείς Τούρκου, αμάν, θα τουν ρωτάς,Ρωμιό θα τουν ξητάζεις:

-Aχ, μην είδιατε, αμάν, αχ, μην είδατε μην άκσητε

του γιο μου του Γιαννάκη.-Τουν είδιαμε, αμάν, τουν άκσαμε

σι πράσινο λιβάδι.Μαύρα πουλιά, αμάν, τουν τρώγανε

κι άσπρα τουν τριγυρίζουν

Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο,η ξενιτιά σε χαίρεται και ‘γω ‘χω τον καημό σου.Τι να σου στείλω, ξένε μου, εφτού στα ξένα που

‘σαι;να στείλω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει.

να στείλω και τα δάκρυά μου σ’ ένα χρυσό μαντίλι;

Τα δάκρυά μου είναι καυτερά και καίνε το μαντίλι.

Γ. Ιακωβίδης, το κορίτσι

Σαν απόκληρος γυρίζω, στην κακούργα ξενιτιά

περιπλανώμενος, δυστυχισμένος, μακριά απ’ της μάνας μου την αγκαλιά.

Κλαίνε τα πουλιά γι’ αέρα και τα δέντρα για νερό,

κλαίω, μανούλα μου, κι εγώ για σένα που έχω χρόνια για να σε ‘δω.

Χάρε, πάρε την ψυχή μου, ησυχία για να βρω

αφού θέλησε η μαύρη μοίρα μες στη ζωή μου να μη χαρώ.

Στίχοι, μουσική:Βασίλης Τσιτσάνης

Ερμηνεία:Σ. Μπέλλου

Φεγγάρι, μάγια μου ‘κανες και περπατώ στα ξένα,είναι το σπίτι ορφανό, αβάσταχτο το δειλινόκαι τα βουνά κλαμένα.

Στείλ’, ουρανέ μου, ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή.

Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί, ένα χελιδονάκι,

να πάει να χτίσει τη φωλιά στου κήπου την κορομηλιά,

δίπλα στο μπαλκονάκι.

Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή, να πάει στη μάνα υπομονή

δεμένη στο μαντίλιπροικιά στην αδερφούλα μου

και στη γειτονοπούλα μου γλυκό φιλί στα χείλη.

Στείλ’ ουρανέ μου ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή.

Μουσική:Μ. Θεοδωράκης

Στίχοι:Ε. Θαλασσινός

Ερμηνεία:Γ. Μπιθικώτσης

Τώρα που πας στη ξενιτειά πουλί θα γίνω του νοτιά

γρήγορα να σ' ανταμώσω.Για να σου φέρω τον σταυρό που μου παράγγειλες να βρω

δαχτυλίδι να σου δώσω.

Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένοποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.

Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου 'ρθεις πάλι σαν μικρό χαρούμενο πουλί.

Χρυσή μου αγάπη έχε γειανα 'ναι μαζί σου η Παναγιάκι όταν 'ρθει το περιστέρι.

Θα χω κρεμάσει φυλαχτό στο παραθύρι τ' ανοιχτό

την καρδιά μου σαν αστέρι.

Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένοποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.

Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου ρθεις πάλι σαν μικρό χαρούμενο πουλί.

Ν.Γκάτσος – Μ. Χατζιδάκις

Ερμηνεία:Αρλέττα