Το τραγούδι της γηςτου Ιωάννη Ζήση

από την ποιητική συλλογή «Ψυχές τής Φύσης»Αφιερωμένο στην παγκόσμια ημέρα της γης

www.solon.org.gr

Το πνεύμα των ουρανών σιγούσε,ο βυθός των κόσμων ανέμενε,

το ύψος ύφαινε χρώματακαι το πλάτος αντηχούσε τα ξεφωνητά

www.solon.org.gr

www.solon.org.gr

Ανάμεσά τους ένα χωράφι αστεριών,μικρό και χαριτωμένο,γεννούσε σπόρους από τα χαμηλά ώς τα όνειρακι οι σημαίες της χλόης άρχισαν ν’ ανεμίζουν

www.solon.org.gr

και τα στάρια ίππευε ο άνεμοςσαν ξανθός Πήγασος των ποιημάτωνκαι τα νερά στα πέρατα των χωραφιώνέπλεναν τη μοναξιά της γης με απειροσύνη

www.solon.org.gr

Πάνω η απεραντοσύνη των ουρανώνκαι καταγής η απειροσύνη των ωκεανών.Αποστάσεις και νερά κυλούσαν γύρωκαι στα σωθικά η ίδια πάντα αλήθεια:φωτιά, η εικόνα των ουρανών και της αβύσσου

www.solon.org.gr

Κι ήταν πιο πολύ απ’ όλατου πνεύματος το αμόνιο αρμοστής των εικόνων με τ’ Απόλυτο,ο αργαλειός του χρόνουκαι το βύθισμα στο ακρότατο πέπλο του άγνωστου,το σπίτι το πατρικό καταμεσής του αγρού

www.solon.org.gr

Κι εκεί ξυπνούσα στης πραγμάτωσης το τετελεσμένομε την νίκη του ανέκφραστου. Από τα βάθη του χωραφιού

τα μέγιστα της ζωής αιωνίως παρόνταστην τελειότητα του Πλάστη.