ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Τα παιδία παίζει

Τα παιχνίδια στο χτες και στο σήμερα

Τμήμα: Α3

2014-2015

- Μονάχα τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν να βρουν, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Σπαταλάνε τον καιρό τους με μια κούκλα από κουρέλια κι αυτή τους γίνεται πολύ σημαντική, κι αν κάποιος τους την πάρει, κλαίνε ...

- Τα παιδιά είναι τυχερά, είπε ο κλειδούχος.

«Ο μικρός Πρίγκιπας», Αντουάν ντε Σαιντ- Εξυπερύ

ΕΠΙΒΛΕΠΟΥΣΑ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πλάνο εργασιών Εισαγωγή Το παιχνίδι στο Βυζάντιο Ιστορική εξέλιξη του παιχνιδιού στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και της Κατοχής

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 TΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΟΜΑΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΚΛΑ

Η Ιστορία της κούκλας ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΠΑΡΜΠΙ

H Θεραπευτική αξία του παιχνιδιού

Ποια παιχνίδια είναι κατάλληλα για την ηλικία του παιδιού σας Το παιχνίδι καταπολεμά την παιδική εγκληματικότητα Γιατί τα παιδιά παίζουν;

Παιχνίδι και Ψυχολογία του παιδιού

Στάδια ανάπτυξης παιχνιδιού Το Δικαίωμα του παιδιού να παίζει Μπορεί η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου να ενισχύσει την ψυχική υγεία των παιδιών;

Αθλητισμός στην Αρχαία Ελλάδα

Μαραθώνιος στην Αρχαία Ελλάδα Αρχαία Ολυμπιακά αθλήματα Παναθήναια ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΝΕΥΜΑ Μασκότ Ολυμπιακών Αγώνων

Παιχνίδι - Αθλητισμός - Ευ Αγωνίζεσθαι

Οι δημοφιλέστερες επιλογές αθλημάτων

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ 20ου ΚΑΙ 21ου ΑΙΩΝΑ Ηλεκτρονικά παιχνίδια

Εθισμός Διαδικτυακών Παιχνιδιών Τα υπέρ και τα κατά του παιχνιδιού Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς Τα online παιχνίδια Προβλήματα που εμφανίζονται Ασφάλεια και προστασία

Πώς έπαιζαν τα παιδιά πριν το internet Ερωτηματολόγιο ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ Κολάζ φωτογραφιών Βίντεο

ΠΛΑΝΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2014-15

ΘΕΜΑ: “Τα παιδία παίζει- Τα παιχνίδια στο χτες και στο σήμερα”

ΤΜΗΜΑ Α3

ΕΠΙΒΛΕΠΟΥΣΑ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ

1ο ΜΕΡΟΣ (ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ)

Γραπτή εργασία ανά ομάδα

Αναζήτηση πληροφοριών

Αποθήκευση πληροφοριών σε word μαζί με τη βιβλιογραφία

Αποθήκευση εικόνων σε φάκελο

Η γραμματοσειρά θα είναι Times New Roman μέγεθος 12 και η στοίχιση πλήρης.

Οι επικεφαλίδες θα είναι Times New Roman μέγεθος 14 και στοίχιση στο κέντρο.

Θεματική αναζήτηση και φωτογραφίες από ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ:

Ομάδα 1: Ιστορική εξέλιξη του παιχνιδιού

Ξεκινώντας από την αρχαία Ελλάδα, προχωράμε στο Βυζάντιο, έπειτα στην περίοδο

της Τουρκοκρατίας, της Κατοχής και φτάνουμε στο σήμερα επισημαίνοντας την

επίδραση των αλλαγών του τρόπου ζωής μας στο παιχνίδι (ατομικό και ομαδικό).

Ποια παιχνίδια έπαιζαν οι γονείς μας;

Ομάδα 2: Παιχνίδια ανά τον κόσμο

Παρουσίαση των πιο δημοφιλών παιχνιδιών παγκοσμίως στην Αμερική, στην Κίνα

στην Αφρική και στην Ευρώπη. Πώς παρουσιάζεται το παιχνίδι μέσα από τη

ζωγραφική; Ποιά ήταν η εξέλιξη της κούκλας;

Ομάδα 3: Παιχνίδι και Ψυχολογία

Τι είναι το παιχνίδι; Η σημασία του στην ανάπτυξη του παιδιού στη βρεφική, τη

νηπιακή, την παιδική και την εφηβική ηλικία. Επιπτώσεις που μπορεί να έχει η

απουσία παιχνιδιού στην παιδική ηλικία στην μετέπειτα πορεία ενός ατόμου. «Το

δικαίωμα του παιδιού να παίζει», όπως αυτό αναφέρεται στην Οικουμενική

Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (The right to play).

Ομάδα 4: Αθλητισμός και παιχνίδι

Αναφορά στο παιχνίδι στη Φυσική Αγωγή και στην Ειδική Φυσική Αγωγή, στο

ποδόσφαιρο ως το πιο αγαπημένο παιχνίδι των αγοριών παγκοσμίως, στην αξία της

τήρησης κανόνων, της έννοιας της ομαδικότητας και του «ευ αγωνίζεσθαι». Μασκότ

Ολυμπιακών Αγώνων, που έδωσαν μεγάλη ώθηση στις πωλήσεις της βιομηχανίας

παιχνιδιού.

Ομάδα 5: Ηλεκτρονικά-Διαδικτυακά Παιχνίδια και Εθισμός

Τύποι ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Γιατί τα παιδιά προτιμούν τα ηλεκτρονικά

παιχνίδια Επιπτώσεις που έχει το ηλεκτρονικό παιχνίδι στην ανάπτυξη των

παιδιών. Το ζήτημα του εθισμού. Εισαγωγή του παιχνιδιού στην εκπαίδευση

(edutainment).

2ο ΜΕΡΟΣ (ΜΑΡΤΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ)

ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ:

Εξώφυλλο

Δημιουργία ερωτηματολογίου (3-4 ερωτήσεις από κάθε ομάδα) και στατιστική

ανάλυση των αποτελεσμάτων τους

Δημιουργία κολάζ φωτογραφιών (www.photovisi.com)

Δημιουργία Video (www.animoto.com)

Δημιουργία παρουσίασης (PowerPoint ή Prezi)

3ο ΜΕΡΟΣ (ΜΑΪΟΣ)

Παράδοση γραπτής εργασίας & Παρουσίαση

Κριτήρια Αξιολόγησης Γραπτής εργασίας:

Περιεχόμενο, Ποιότητα οργάνωσης, Σαφήνεια κειμένου, Απουσία αβλεψιών/λαθών

(ορθογραφικών, συντακτικών, γραμματικών), Εικόνες, Μορφοποίηση εγγράφου,

Εξώφυλλο, Πίνακας περιεχομένων, Κεφαλίδες-υποσέλιδα, Βιβλιογραφία

Γενικά κριτήρια αξιολόγησης:

Πρωτοτυπία, Γενικό ενδιαφέρον, Δημιουργικότητα, Συνεργατικότητα,

Επιχειρηματολογία, Αλληλοβοήθεια…

Κάθε ομάδα θα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον 1 usb-stick για την αποθήκευση

του εγγράφου και των εικόνων.

Επίσης κάθε ομάδα θα πρέπει να καταγράφει την πρόοδο των εργασιών της και

την συμβολή των μελών της

ΟΜΑΔΑ

1 ΠΑΛΑΤΖΟΓΛΟΥ ΜΑΡΙΑ – ΑΝΝΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

2 ΜΠΕΣΗ ΝΕΦΕΛΗ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΝΤΑΟΥΤΑΙ ΡΕΝΑΤΟ

ΝΤΟΒΟΛΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

ΠΑΪΣΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

3 ΠΕΡΔΙΚΟΥΡΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΠΕΤΡΙΔΗ ΠΕΤΡΟΥΛΑ – ΑΝΔΡΙΑΝΑ

ΠΟΙΜΕΝΙΔΟΥ ΟΛΓΑ

ΠΟΠΟΒΙΤΣΙ ΚΡΙΣΤΙΝΑ

4 ΜΠΕΛΕΝΙΩΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΠΕΡΛΙΚΙΔΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

ΠΛΙΑΚΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

5

ΜΠΟΥΜΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΝΑΖΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

ΠΕΠΠΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΠΕΤΡΟΥ ΒΙΚΤΩΡ

Εισαγωγή

Ο μικροσκοπικός τσίγκινος Άγιος Βασίλης με το έλκηθρο που εκτίθεται σε μια ειδικά

κατασκευασμένη προθήκη είναι μοναδικός στον κόσμο. Όταν κυκλοφόρησε στην

αγορά, περί τα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν ένα από τα πιο φτηνά παιχνίδια που

μπορούσε να αποκτήσει ένα παιδί.

Τα «Penny Toys», όπως λέγονταν, κόστιζαν μία πένα, δεν ήταν μεγαλύτερα από 10-

13 εκατοστά, παράγονταν μαζικά σε ευρωπαϊκά εργοστάσια έως τον Α΄ Παγκόσμιο

Πόλεμο και έδιναν χαρά στους πιτσιρικάδες της εποχής έναντι ασήμαντου αντιτίμου,

αλλά, λόγω των ευτελών υλικών τους -τσίγκος, χαρτόνι, ξύλο, λάστιχο-, έσπαγαν ή

διαλύονταν πολύ εύκολα. Γι’ αυτό και σήμερα η συλλεκτική αξία όσων διασώζονται

άθικτα είναι τεράστια.

Το γεγονός ότι πλέον η αγορά κατακλύζεται από πολλά και φτηνά παιχνίδια σημαίνει

κατ’ αρχάς ότι είναι πολύ πιο αναλώσιμα απ’ ό,τι ήταν κάποτε. Οσο πιο εύκολα

αποκτώνται, τόσο πιο εύκολα αντικαθίστανται από καινούργια. Επίσης, τα πράγματα

που μπορεί να κάνει ο κάτοχός τους με αυτά είναι πιο περιορισμένα: πατάς ένα ή

περισσότερα κουμπιά και αυτό είναι. Παλαιότερα, όμως, τα παιχνίδια που

αναλογούσαν σε ένα παιδί ήταν μετρημένα.

Ακόμη και μια αστική, ευκατάστατη οικογένεια της Αθήνας του ’50 δεν είχε πολλά,

οπότε οι χρήσεις που έκανε το παιδί χρησιμοποιώντας τη φαντασία του ήταν πολύ

περισσότερες. Παρ’ όλα αυτά, όσες δεκαετίες ή αιώνες και αν περάσουν, όσο και αν

έχουν εξελιχθεί τα υλικά ή οι μηχανισμοί, οι θεματικές των παιχνιδιών παραμένουν

ίδιες.

Με κούκλες -ξύλινες, ζωγραφισμένες στο χέρι, με “καρφωμένα” τα μαλλιά στο

κεφάλι, αφού η τεχνική της εμφύτευσης είναι προϊόν του 20ού αιώνα- έπαιζαν τα

κορίτσια στα 1700, με κούκλες -πλαστικές, μαζικής παραγωγής και πολύ πιο

προσιτές οικονομικά- συνεχίζουν να παίζουν και σήμερα. Και, απ’ ό,τι φαίνεται, θα

εξακολουθήσουν να το κάνουν όσα “έξυπνα” ηλεκτρονικά και αν εμπνευστεί η

σύγχρονη βιομηχανία παιχνιδιών. Αυτό είναι πράγματι εντυπωσιακό...

Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι και παιδιά υπάρχουν και παιχνίδια για να τα

διασκεδάζουν, να τους κρατούν συντροφιά και να εξάπτουν τη φαντασία τους.

Παιχνίδια φτιαγμένα πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφές

που έγιναν στην Ινδία, κατασκευασμένα από υλικά της φύσης, όπως πέτρες και

πηλός. Η βασίλισσα του παραμυθένιου βασιλείου, η κούκλα, πρωταγωνιστούσε την

εποχή του βασιλείου της Βαβυλώνας και των Σούσων. Μ’ αυτές έπαιζαν τα κορίτσια,

ενώ τ’ αγόρια έπαιζαν με τόπια παραγεμισμένα με ελαστικά υλικά.

Στην αρχαία Ελλάδα και την αρχαία Ρώμη τα παιδιά έπαιζαν με κούκλες από κερί ή

τερακότα, μπαστούνια, τόξα, βέλη αλλά και γιο-γιο! Σύμφωνα με την ελληνική

παράδοση, τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα, όταν ενηλικιώνονταν, θυσίαζαν τα

παιχνίδια τους στους Θεούς, ένδειξη του ιδιαίτερου ρόλου που διαδραμάτιζαν τα

παιχνίδια στη ζωή τους. Τα κορίτσια, την παραμονή του γάμου τους προσέφεραν τις

κούκλες τους σε ιεροτελεστία που σηματοδοτούσε τη μετάβαση στην ενήλικη ζωή.

Κάθε πρόοδος του πολιτισμού σήμαινε πάντα και εποχή αλλαγής των παιχνιδιών.

Στον σύγχρονο κόσμο η αλλαγή εκφράσθηκε με τη χρήση του πλαστικού, του

υφάσματος και συνθετικών υλικών. Τα σύγχρονα παιχνίδια παράγονται πλέον μαζικά

και πωλούνται σε ειδικά καταστήματα. Την ξύλινη κούκλα της Αιγύπτου διαδέχθηκε,

στις αρχές του 20ού αιώνα, η κούκλα που μπορούσε να πει «μαμά».

Και τέλος, οι ηλεκτρονικές κούκλες που μπορούν να αναγνωρίζουν και να

προσδιορίζουν αντικείμενα, τη φωνή του ιδιοκτήτη τους και να επιλέγουν τις φράσεις

με τις οποίες θα απαντήσουν. Πάντως, οποιαδήποτε μορφή και να έχουν τα παιχνίδια,

το αποτέλεσμα της χρήσης τους είναι ίδιο. Συντροφεύουν τις παιδικές ψυχές και

ομορφαίνουν τις ημέρες τους.

http://www.kathimerini.gr/796903/gallery/epikairothta/ellada/paixnidia-poy-egrayan-

istoria

http://mikros-romios.gr/%CE%BF-

%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-

%CF%84%CF%89%CE%BD-

%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9%C

F%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-

%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84/

Το παιχνίδι στο Βυζάντιο

Η φροντίδα της ανατροφής των παιδιών στα καθοριστικά πρώτα χρόνια της ζωής

τους ήταν έργο της μητέρας τους ή στις πλουσιότερες οικογένειες κάποιας τροφού. Η

γέννηση αγοριού ήταν αφορμή για μεγάλες χαρές και γλέντια. Ο ερχομός των

κοριτσιών όμως ήταν αθόρυβος.

Έκαναν τα πρώτα τους βήματα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μητέρας τους, που

τους μάθαινε και τα πρώτα γράμματα. Τα παιχνίδια που τα διασκέδαζαν ήταν το

σείστρο και ο καλαθίσκος που ήταν γεμάτος με αθύρματα, παιχνίδια δηλαδή. Τα λίγο

μεγαλύτερα αγόρια είχαν τη συρίκτρα, πήλινα οχήματα και αρματηλάτες, τη

δερμάτινη --συχνά πολύχρωμη-- σφαίρα, τους αστραγάλους, τον τροχό ή κρίκο και τα

καλαλαλλάκια, τα πεντόβολα της λαϊκής μας παράδοσης.

Τα κορίτσια έπαιζαν με τις πλαγγόνες και τα νιννία. Αγαπημένο τους επίσης παιχνίδι

ήταν η μίμηση σημαντικών γεγονότων όπως ο γάμος και η βάπτιση. Ακόμη,

συνήθιζαν να χτίζουν σπίτια από χώμα, όπως αναφέρει ο Ευστάθιος Θεσσαλονίκης.

http://www.imma.edu.gr/macher/hm/hm_main.php?el/D2.6.html

Οι χώροι που έπαιζαν τα παιδιά, συνήθως τα αγόρια, ήταν οι αυλές και οι αλάνες.

Αντίθετα, τα κορίτσια έμεναν κυρίως στο σπίτι και έπαιζαν με κέρινες, πήλινες ή

γύψινες κούκλες, τα νινία ή πλαγγόνες. Ωστόσο, ο ποιητής των Ιουστινιάνειων

χρόνων Αγαθίας, παριστάνει ένα κορίτσι να παραπονιέται, διότι τα αγόρια

επιτρέπεται να παίζουν στους δρόμους, ενώ τα κορίτσια είναι αναγκασμένα να

μένουν σπίτι και να ασχολούνται με ανιαρές δουλειές.

Το σείστρο είναι το κλασσικό παιδικό παιχνίδι. Πρόκειται για πανάρχαιο κρουστό

όργανο, από ξύλο, μέταλλο, πηλό ή συνδυασμό τους, με ποικίλο, διαπεραστικό και

ακαθόριστο ήχο. Αποτελούνταν συνήθως από μια χειρολαβή και ένα πεταλοειδές

πλαίσιο που έφερε είτε μετακινούμενες (κρουόμενες στα τοιχώματά του) παράλληλες

ράβδους, είτε σταθερές ράβδους με μετακινούμενα διάτρητα ηχογόνα αντικείμενα.

Η εκτελέστρια το κρατούσε σε κατακόρυφη στάση και το τίναζε ή το έσειε

ρυθμικά.

Παιδικό παιχνίδι με το οποίο διασκέδαζαν τα παιδιά ήταν και η σφυρίχτρα. Τα

αγόρια έπαιζαν με πήλινα αλογάκια και αμάξια, υπήρχαν μάλιστα και κατασκευαστές

που έφτιαχναν πήλινα είδωλα ζώων για τα παιδιά. Στις γειτονιές και στους δρόμους

κατασκεύαζαν με χώμα σπιτάκια. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι τα παιδιά

συνήθιζαν να φτιάχνουν στεφάνια από αγριολούλουδα και να τρέχουν φορώντας τα

στο κεφάλι. Άλλο αγαπημένο παιχνίδι ήταν το αλογάκι, μια βέργα- καλάμι δηλαδή,

την οποία τα παιδιά «καβαλίκευαν» παριστάνοντας το άλογο. Ανάλογη ήταν η

συνήθεια των παιδιών να μιμούνται τους ιπποδρομιακούς αγώνες «μετατρέποντας»

ένα παιδί σε ίππο με ένα σκοινί και να κάνουν ότι σέρνουν ένα άρμα.

Έπιαναν το χρυσοκάνθαρο, τον μπούμπουλα ή μπάμπουρα, τον έδεναν με κλωστή

από το λαιμό και το άφηναν μετά να περιστρέφεται. Το παιχνίδι ονομάζεται και ζίνα

από το θόρυβο που παράγει το έντομο. Συνήθιζαν επίσης να πιάνουν μικρά πουλιά

και να τα δένουν από το πόδι.

«Αστραγάλους» ή «Κότσια – Βεζύρη-βασιλιά» έπαιζαν τόσο τα παιδιά όσο και οι

ενήλικες, με διαφορετικό βέβαια έπαθλο για τον νικητή. Οι αστράγαλοι ήταν τα

κότσια των ζώων (προβάτων ή μεγαλύτερων ζώων), τα οποία οι παίκτες τα

μετακινούσαν πάνω σε μία επιφάνεια ή τα έριχναν σαν ζάρια.

Γι' αυτό το παιχνίδι χρησιμοποιούσαν μικρά κοκαλάκια από τα πόδια κατσικιών.

Αυτά έχουν τέσσερις πλευρές. Δυο πιο φαρδιές και δυο πιο στενές. Αυτές οι πλευρές

δεν είναι όλες ίδιες. Από τις στενές πλευρές η μια είναι πιο ομαλή (βεζίρης) και η

άλλη έχει δυο βαθουλώματα (Βασιλιάς). Οι φαρδιές πλευρές έχουν πάλι η μια

βαθούλωμα (κλέφτης) και η άλλη εξόγκωμα (ψωμάς).

Τα παιδιά έριχναν τους αστραγάλους και ανάλογα από την πλευρά που θα έφερναν

γίνονταν Βασιλιάς, Βεζίρης, Κλέφτης και Ψωμάς. Αν έφερνες ψωμά δεν πάθαινες

τίποτα. Αν όμως έφερνες "κλέφτη" τότε περίμενες την τιμωρία που αποφάσιζε ο

"Βασιλιάς" και εκτελούσε ο "Βεζίρης". Η τιμωρία ήταν συνήθως ξυλιές με ένα λουρί.

Κάθε παιδί έριχνε με τη σειρά του. Γι' αυτό και οι ρόλοι εναλλάσσονταν αφού αν

κάποιος έφερνε "Βασιλιά" ή "Βεζίρη" έπαιρνε τον τίτλο από εκείνον που τον είχε πιο

πριν. Το παιχνίδι αυτό παιζόταν και στην αρχαιότητα σαν παραλλαγή των

αστραγάλων με την ονομασία "πλειστοβολίνδα".

Το τσέρκι ήταν μια κατασκευή για παιδιά, προσπαθούσαν να κυλήσουν έναν τροχό

από ξύλο ή μέταλλο με τα χέρια ή χτυπώντας τον με ένα ξύλο. Κέρδιζε το παιδί που

θα έφτανε πρώτο στο προκαθορισμένο σημείο.

Είναι σίγουρο επίσης ότι τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες έπαιζαν με τη σφαίρα-

μπάλα, που μπορεί να ήταν μαλακή και ελαστική, από πανί ή από δέρμα. Πώς

ακριβώς έπαιζαν με τη σφαίρα και αν είχαν ανακαλύψει κάποιο παιχνίδι παρόμοια με

τα σημερινά ομαδικά παιχνίδια δεν είναι εξακριβωμένο, εκτός βέβαια από το

Τζυκάνιο, το γνωστό πόλο με τα άλογα.

Με τις πέτρες – ψηφίδες έπαιζαν τη λεγόμενα τριάρα ή ντάμα. Με τα καρύδια ή και

με πέτρες έπαιζαν τα παιχνίδια που παίζουν και σήμερα τα παιδία με τους βόλους.

Πρώτα χάραζαν στο χώμα μια ευθεία γραμμή και στη συνέχεια πάνω σ’ αυτή,

τοποθετούσαν καρύδια στη σειρά. Μετά, ο κάθε παίκτης με τη σειρά του και από

κάθετη απόσταση ενός με δύο μέτρα από τη γραμμή των καρυδιών, σημάδευε

σκυφτός και όποιο καρύδι πετύχαινε και το έβγαζε έξω από τη γραμμή, το κέρδιζε

και δοκίμαζε ξανά σημαδεύοντας κάποιο άλλο καρύδι. Αν αστοχούσε, συνέχιζε ο

επόμενος παίκτης. Το παιχνίδι συνεχιζόταν μέχρι να βγουν από τη γραμμή όλα τα

καρύδια.

«Χαλκή μυία» ονόμαζαν την αγαπημένη των παιδιών «τυφλόμυγα».

Επιλέγεται με κλήρο ένα από τα παιδιά και του κλείνουν τα μάτια με ένα πανί, για

να μη βλέπει και το παιχνίδι αρχίζει. Τα υπόλοιπα παιδιά που συμμετέχουν, γυρίζουν

γύρω - γύρω από το παιδί που κάνει την τυφλόμυγα και το πειράζουν.

Εκείνο προσπαθεί να πιάσει κάποιο από τα παιδιά και κερδίζει μόνο, αν καταλάβει

ποιο είναι το παιδί που έπιασε. Το παιδί που πιάστηκε και αναγνωρίστηκε γίνεται η

επόμενη τυφλόμυγα.

Έπαιζαν και το μπιζ, αλλά πιο εξελιγμένο από την εποχή μας. Συγκεκριμένα

ξάπλωναν ένας-δυο παίχτες στο έδαφος, τους κάλυπταν με ένα ύφασμα και μετά,

αφού πρώτα τους βαρούσαν, τους ρωτούσαν να βρουν ποιος ήταν αυτός που τους

χτύπησε. Το παιχνίδι αυτό ήταν πολύ δημοφιλές μεταξύ των στρατιωτών.

Στις γειτονιές έπαιζαν το παιχνίδι του βασιλιά ή του ύπαρχου ή των αρχόντων, τον

οποίο και όριζαν αρχηγό του παιχνιδιού τους. Επίσης τους άρεσε να μιμούνται

διάφορες εκκλησιαστικές πράξεις, όπως τους γάμους ή τις βαφτίσεις.

Η σβούρα ή σβούρος, γυριστάρι, στρουφουλίδα ή συστριπάνι ήταν παιδικό παιχνίδι

σε σχήμα κώνου που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μετά από μια αρχική

ώθηση που του δίνει ο παίκτης τραβώντας απότομα ένα σκοινί τυλιγμένο γύρω από

τον άξονά του.

Τα αγόρια στις παραλίες τους άρεσε να ρίχνουν πλατιές πέτρες προσπαθώντας

προτού βυθισθούν οι πέτρες, να αγγίξουν όσο το δυνατόν περισσότερες φορές το

νερό. Το παιχνίδι αυτό ονομαζόταν εποστρακισμός.

Η διελκυστίνδα, ο αρχαίος ιμαντελιγμός είναι ένα άθλημα που παίζεται μεταξύ δύο

ομάδων, οι οποίες τραβούν ένα σχοινί προσπαθώντας η μία να τραβήξει την άλλη

προς το μέρος της, ήταν και αυτό παιχνίδι των βυζαντινών χρόνων.

Τα αγόρια βέβαια, και ιδιαίτερα το πιο ζωηρά, πάλευαν ή μιμούνταν την πάλη των

μεγάλων ανδρών. Επίσης έκαναν άλματα ή συναγωνίζονταν στο τρέξιμο, ενώ

ασκούνταν και με μικρά ακόντια και τόξα η και με μικρά ξίφη, παίζοντας τη

λεγόμενη σκριμίδα.

Στην Αθήνα αλλά και σε άλλα μέρη, συνηθισμένο παιχνίδι ήταν ο πετροπόλεμος,

παιχνίδι που μπορούσε να προκαλέσει μεγάλες ζημιές, για αυτό και μαθαίνουμε ότι

απαγορευότανε σε πολλές περιοχές.

Ομαδικό παιχνίδι ήταν η αμπάρα ή αμπάριζα ή αμπάρτζα. Η κάθε ομάδα ορίζει ένα

δέντρο ή μια κολόνα για μάνα. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να προστατεύει η κάθε

ομάδα τη μάνα της. Τα παιδιά αποφασίζουν ή βάζουν κλήρο, για το ποια ομάδα θα

ξεκινήσει πρώτη. Ένα από τα παιδιά της ομάδας βγαίνει στο χώρο ανάμεσα από τις

μάνες (συνήθως στην αρχή παίζουν πιο αδύνατοι παίκτες) και παράλληλα βγαίνει και

από την άλλη ομάδα ένα παιδί. Συναντιούνται και προσπαθούν να αγγίξουν ο ένας

τον άλλο. Όποιος προλάβει να χτυπήσει τον άλλο, τον αιχμαλωτίζει και τον οδηγεί

στη μάνα του. Ύστερα βγαίνει ένα παιδί από τη δεύτερη ομάδα και παράλληλα άλλο

ένα από την πρώτη. Παίζουν με τον ίδιο τρόπο, μέχρι να φτάσουν στον τελευταίο

παίκτη. Ο τελευταίος που μένει, προσπαθεί να προστατεύσει τη μάνα. Από την άλλη

ομάδα μπορούν να του επιτεθούν δύο αντίπαλοι, όχι περισσότεροι. Μπορεί να

προσπαθήσει να ελευθερώσει τους αιχμάλωτους συμπαίκτες του για να τον

βοηθήσουν, με ένα άγγιγμα. Τότε αυτοί φωνάζουν: "Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω και

κανένα δεν το λέω."

Το παιχνίδι του τάπητα ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζαν τα αγόρια αλλά και οι

στρατιώτες. Έριχναν ένα παιδί σε ένα χαλί και μετά πιάνοντας το από όλες τις μεριές

το τίναζαν το χαλί προς το πάνω με γέλια και κοροϊδευτικά σχόλια. Πολλές φορές

επίτηδες ή από ατύχημα, το χαλί ακουμπούσε στο έδαφος και το παιδί που ήταν πάνω

τραυματιζόταν, αλλά δεν τολμούσε να παραπονεθεί γιατί οι υπόλοιποι θα τον

περιγελούσαν ακόμα περισσότερο.

Παιδικό παιχνίδι ήταν βέβαια και τα πεντόβολα, κατά το οποίο ο παίχτης ρίχνει ψηλά

τις πέτρες και προσπαθεί με τα χέρια του μετά να τις συγκρατήσει. Κατά τους

βυζαντινούς χρόνους το παιχνίδι αυτό που το έπαιζαν τα μικρά παιδιά και ιδιαίτερα

τα κορίτσια, το ονόμαζαν καλαλλάτζια ή καλολλάκια δηλαδή λιθάρια, πετραδάκια.

Βασική Πηγή : «Βυζαντινών Βίος και Πολιτσμός» Τόμος Α', Φαίδων Κουκουλές

http://vizantinonistorika.blogspot.gr/2013/07/blog-post_25.html

Γουρούνα

Οι παίκτες χαράζουν πάνω στο έδαφος έναν κύκλο με διάμετρο 3-5 μ. και πάνω στην

περιφέρειά του ανοίγουν τόσους λάκκους όσοι είναι οι παίκτες μείον ένα. Ανοίγουν

επίσης έναν άλλο λάκκο στο κέντρο του κύκλου. Οι λάκκοι είναι τόσοι, ώστε να

χωρούν μια μικρή πέτρα στο μέγεθος καρυδιού.

Η πέτρα αυτή λέγεται"γουρούνα". Ένας παίχτης, που εκλέχτηκε με κλήρωση, πρέπει

να βάλει τη γουρούνα, σπρώχνοντάς τη μ' ένα ραβδί στο λάκκο του κέντρου, ενώ οι

υπόλοιποι παίχτες τον εμποδίζουν, χτυπώντας τη "γουρούνα" με τα δικά τους ραβδιά.

Όταν ο οδηγός βάλει τη "γουρούνα" στο λάκκο του κέντρου, οι υπόλοιποι παίχτες

βάζουν τη μια άκρη του ραβδιού τους μέσα σ' ένα λάκκο και ύστερα αλλάζουν

λάκκους, πριν το αντιληφθεί ο οδηγός της "γουρούνας".

Όταν ο οδηγός κατορθώσει να βάλει την άκρη του ραβδιού του σ' ένα λάκκο της

περιφέρειας, τότε αυτός που μένει χωρίς λάκκο γίνεται οδηγός της "γουρούνας" και

το παιχνίδι ξαναρχίζει.

Αλώνι

Έφτιαχναν ένα μικρό κύκλο ("αλώνι") μέσα στο οποίο έβαζαν μια κουκουνάρα. Με

στρογγυλές πέτρες ("ομάδες") που τις έριχναν από μια μικρή απόσταση

προσπαθούσαν να βγάλουν την κουκουνάρα έξω από τον κύκλο ("αλώνι"). Αν το

κατάφερναν, κέρδιζαν.

Μπορούμε να πούμε και γι' αυτό το παιχνίδι πως έχει τις ρίζες του στο αρχαίο

παιχνίδι "εις ώμιλλαν".

Τσιλίκι

Το τσιλίκι παίζεται με δύο ή περισσότερα παιδιά. Για να παιχτεί

το παιχνίδι χρειάζονται δύο ξύλινες βέργες, μια μακριά 60-70 εκ. περίπου (τσιλίκα)

και μια μικρή 10-20 εκ. περίπου (τσιλίκι), που είναι ξυσμένο όπως το μολύβι μας στις

δυο άκρες του.

Τα παιδιά βάζουν σημάδι ρίχνοντας πέτρες και όποιος το πλησιάσει περισσότερο

αρχίζει πρώτος. Αυτός λοιπόν βάζει πάνω από μια μικρή σκαμμένη εσοχή στο έδαφος

το τσιλίκι, παράλληλα προς το έδαφος, κι έχοντας τα άλλα παιδιά απένταντι του,

ρίχνει με την τσιλίκα το τσιλίκι, όσο πιο μακριά μπορεί, προσέχοντας όμως να μην το

πιάσουν τα άλλα παιδιά.

Αν το πιάσει ένα απ' τα παιδιά, τότε πηγαίνει αυτό το παιδί να ρίξει το τσιλίκι και

εκείνος που το έριξε πριν, αλλάζει θέση και πηγαίνει απέναντι με τα άλλα παιδιά. Αν

δεν το πιάσει κανείς, τότε κάποιος απ' τους απέναντι ρίχνει το τσιλίκι για να χτυπήσει

την τσιλίκα, που την τοποθετεί εκείνος που έριξε το τσιλίκι οριζόντια στο έδαφος και

αν τη χτυπήσει αυτός παίρνει τη θέση αυτού που έριχνε και αλλάζουν θέσεις.

Αν δε χτυπήσουν τη τσιλίκα, τότε ο κύριος παίχτης βάζοντας το τσιλίκι σε ένα σημείο

κοντά στην εσοχή, χτυπάει το τσιλίκι με τη τσιλίκα του σε μία άκρη του και αυτό

ανασηκώνεται ψηλά. Κατόπιν ο παίχτης αν το χτυπήσει μία φορά δυνατά τότε

μετράει την απόσταση από το μέρος που το 'ριξε μέχρι το σημείο που έπεσε με τη

τσιλίκα του και όποιο νούμερο βρει, αυτό είναι οι πόντοι που κέρδισε.

Επίσης αν πριν χτυπήσει το τσιλίκι του για να το στείλει μακριά, το χτυπήσει άλλη

μια φορά (συνολικά 2) τότε τους πόντους, τους μετράει με το τσιλίκι και όχι με την

τσιλίκα. Και αν το χτυπήσει 2 φορές (συνολικά 3), τότε οι πόντοι μετράνε με το

διπλάσιο νούμερο που βρίσκεται μετρώντας την απόσταση με το τσιλίκι κ.ο.κ.

Κυνηγητό

Ένα παιχνίδι που παίζουμε είναι το κυνηγητό. Πρέπει να κυνηγάει ένας και οι άλλοι

να τρέχουμε και να μην κρυβόμαστε, το παιδί που κυνηγάει να μην κάνει κλεψιές.

Υπάρχει και "ξελέ", δηλαδή να πάει το παιδί που δεν κυνηγάει στο παιδί που είναι

πιασμένο, να το ακουμπήσει και έτσι ελευθερώνεται.

Επίσης έχει και "μάνα", δηλαδή αυτό το παιδί που δεν κυνηγάει να πάει εκεί και έτσι

αυτός που κυνηγάει δεν μπορεί να τον πιάσει. Αυτό το παιχνίδι λέγεται κυνηγητό.

Στρατιωτάκια ακούνητα

Η ομάδα των παιδιών τα βγάζει για να δούνε ποιος τα φυλάει και αυτό στέκεται σε

απόσταση με το πρόσωπο στον τοίχο λέγοντας: " Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα

και αγέλαστα". Μόλις αυτός γυρίσει προς τα παιδιά που βρίσκονται σε απόσταση

πίσω απο την πλάτη του και κάνουν διάφορες κινήσεις πρέπει να μείνουν ακίνητα.

Εκείνος τότε θα περιδιαβεί ανάμεσά τους με σκοπό να τα κάνει να κουνηθούν ή να

γελάσουν, χωρίς όμως να τ' ακουμπήσει. Αν κάποιος κουνηθεί τον βγάζει απο το

παιγνίδι. Το ίδιο επαναλαμβάνεται μέχρι να μείνει ο τελευταίος, ο οποίος και καλείται

να τα φυλάξει.

http://letsplaybyzantine.blogspot.gr

Σκάκι

Στο Βυζάντιο , εκτός από το αρχαιοελληνικό όνομα Ζατρίκιον χρησιμοποιούσαν

και το όνομα σκάκους, το οποίο διασώθηκε για αιώνες. Αναφέρεται π.χ. και από τον

συγγραφέα Γρηγόριο Ξενόπουλο, ο οποίος σε έργο του γράφει την έκφραση «παίξαμε

τους σκάκους».

Στο Βυζάντιο το Ζατρίκιον ονομαζόταν και Κιόσα και σε παράφραση Ζατριζάν, εξ

ου πιθανόν και το Σαντράζ. Στα λατινικά scacco σημαίνει τετράγωνη εικόνα.

http://byzantinegames.weebly.com/sigmatauomicron-sigmapiiotatauiota.html

ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΓΕΛ Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Ιστορική εξέλιξη του παιχνιδιού στην περίοδο της

Τουρκοκρατίας και της Κατοχής

Α3

Ιωάννα Παναγιωτοπούλου

Κάτια Παπαπέτρου

ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

Ιστορική εξέλιξη του παιχνιδιού σε περίοδο Τουρκοκρατίας και

Κατοχής.

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ

Στην εποχή της Τουρκοκρατίας οι πληροφορίες που έχουμε για τα παιχνίδια είναι ότι

κάποια είχαν αρχαιολογικές ρίζες, άλλα βυζαντινές και άλλα από άλλες εθνότητες. Οι

χώροι που έπαιζαν τα παιχνίδια ήταν στις αλάνες και στα σοκάκια στις γειτονιές.

Μερικά από τα παιχνίδια που έπαιζαν τα αγόρια ήταν το κλέφτικο( το κρυφτό, ο

πετροπόλεμος, η ξιφομαχία, το κυνηγητό). Γενικά προτιμούσαν να παίζουν ομαδικά

παιχνίδια και όχι ατομικά. Σε αυτή την εποχή τα κορίτσια φαίνεται να είναι πιο

ελεύθερα από ό,τι παλιότερα που ήταν κλεισμένα μέσα στο σπίτι. Αυτό φαίνεται από

τα παιχνίδια που έπαιζαν γιατί όλα ήταν ομαδικά και όχι ατομικά. Όπως η μέλισσα,

το κουτσό, το μήλο, η πινακωτή, η τυφλόμυγα, το τσίλικι.

http://lyk-mouzak.kar.sch.gr/autosch/joomla15/images/to_paixnidi-sto-

perasma_tou_xronou.pdf

Κρυφτό

«Πέντε, δέκα-δεκαπέντε…» Μία από τις λίγες

εκδοχές των μαθηματικών που έχουν εντυπωθεί

ευχάριστα στη μνήμη μας είναι αυτή του

μετρήματος στο δέντρο, για τον άτυχο που «τα

φυλούσε» στο κρυφτό. Ακόμη πιο ευχάριστο

γινόταν όταν κατέληγε στο «φτου ξελευθερία»,

οπότε όλοι ανανέωναν το ραντεβού τους με τις

κρυψώνες τους και ο… άτυχος το ραντεβού του

με το μέτρημα και το δέντρο.

Τα μήλα Σπάνια ως παιδιά μιλούσαμε για μήλα εννοώντας

τα γνωστά φρούτα. Περισσότερη όρεξη είχαμε για

το γνωστό παιχνίδι με την απειλητική μπάλα, τα

«μηλαρόνια» και τις δέκα τελικές ρίψεις που έχουν

σκοπό να «κάψουν» τον τελευταίο εναπομείναντα

παίκτη ή να τους ξαναβάλουν όλους μέσα στο

παιχνίδι. Ανάλογο παιχνίδι είναι τα «λεμόνια», στα

οποία η μπάλα κινείται χαμηλά και πρέπει να

περνάει ανάμεσα από τα πόδια.

Κουτσό Τα κοριτσάκια, από την νηπιακή ηλικία ακόμη,

φροντίζουν να προπονούνται στον χορό, κάνοντας

τις δικές τους φιγούρες στο ένα πόδι, πάνω στο

γνωστό «γήπεδο» με τα αριθμημένα τετραγωνάκια.

Απλό και αθώο, όπως και οι ηλικίες για τις οποίες

προορίζεται, σε αντίθεση για παράδειγμα με την

«μπρουτάλ» μακριά γαϊδούρα την οποία απέφευγαν

τα λεπτεπίλεπτα κορίτσια όπως ο διάβολος το

λιβάνι.

http://www.istorikathemata.com/2011/11/blog-post_21.html

Πινακωτή Απεσταλμένος: Πινακωτή

πινακωτή!

Παιδί: Από τ' άλλο μου τ' αυτί,

γιατί είν' η μάνα μου κουφή!

Απεσταλμένος: Πινακωτή

πινακωτή!

Παιδί: Από τ' άλλο μου τ' αυτί,

γιατί είν' η μάνα μου κουφή!

Απεσταλμένος: Πινακωτή

πινακωτή!

Μάνα: Ορίστε!

Απεσταλμένος: Είπε ο βασιλιάς να

μου δώσεις ένα αρνί.

Μάνα: Διάλεξε και πάρε!

Τσιλίκι

http://hamomilaki.blogspot.gr/2013/02/etsi-paizame-palia-to-tsiliki.html

Τυφλόμυγα Η τυφλόμυγα είναι παιδικό παιχνίδι. Επιλέγεται με κλήρο ένα από τα παιδιά και του

κλείνουν τα μάτια με ένα πανί, για να μη βλέπει και το παιχνίδι αρχίζει. Τα υπόλοιπα

παιδιά που συμμετέχουν, γυρίζουν γύρω - γύρω από το παιδί που κάνει την

τυφλόμυγα και το πειράζουν. Εκείνο προσπαθεί να πιάσει κάποιο από τα παιδιά και

κερδίζει μόνο, αν καταλάβει ποιο είναι το παιδί που έπιασε. Το παιδί που πιάστηκε

και αναγνωρίστηκε γίνεται η επόμενη τυφλόμυγα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%85%CF%86%CE%BB%CF%8C%CE%

BC%CF%85%CE%B3%CE%B1

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821

Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα τα παιδιά έφτιαχναν διασκεδαστικά παιχνίδια από το «τίποτα». Αργότερα, όταν ξέσπασε η Επανάσταση η Δύση εμπνεύστηκε τα δικά της παιχνίδια από τη φλόγα του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Το πρώτο παιχνίδι που έπαιρνε το κορίτσι ήταν μια πάνινη

κούκλα η «κουτσούνα». «Ήταν η χαρακτηριστικότερη

ελληνική κούκλα και είχε περισσότερο συμβολικό και μαγικό

χαρακτήρα. Το κορίτσι αποκτούσε την πρώτη του Κουτσούνα

γύρω στα τρία του χρόνια όταν για πρώτη φορά θα είχε

εγκράτεια ούρων. Επικρατούσε η συνήθεια να κρατάνε την

κούκλα αυτή μέχρι την ώρα του γάμου και να μην την

πλένουν ποτέ για να μη χάσει τη μαγική δύναμη της... Η

κουτσούνα αυτή είχε απαραίτητα σχηματισμένη τη θηλή-

μύηση στο θηλασμό...». Το πρώτο παιχνίδι που αποκτούσε το

αγόρι γύρω στα τρία του χρόνια ήταν η «γουμάρα», «ένα

συμβολικό γαϊδουράκι φτιαγμένο από κλαριά δέντρου, το

οποίο είχε περισσότερο την έννοια του φυλαχτού. Τη

«γουμάρα» έπρεπε να μάθει να τη φτιάχνει και το ίδιο». Οι

ελληνικές οικογένειες που φιλοξενούσαν τους Ευρωπαίους περιηγητές συχνά

πρόσφεραν ως ενθύμιο μια κούκλα με τοπική φορεσιά, αντικείμενο που θαύμαζαν

ιδιαίτερα οι ξένοι επισκέπτες.

http://boraeinai.blogspot.gr/2014/03/1821_25.html

TΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Εκείνα τα φτωχά και φοβισμένα χρόνια του 1940 και

μετά, τα καλά και αγοραστά παιχνίδια, για τα παιδιά,

ήταν άπιαστο όνειρο.

Σαν παιδιά όμως έπρεπε να παίξουμε κι ας είμαστε και

πεινασμένα. Τόπος παιχνιδιού μας συνήθως ήταν το

Πλάτωμα της Παναγούλας, η Ράχη της Φανερωμένης και

όλοι οι δρόμοι του Μπανάτου.

Τα παιχνίδια, που παίζαμε πολύ, γιατί σ’ αυτά

χρειάζονταν μόνο πόδια και μυαλό, ήταν το κυνηγητό, η

αμπάριζα, η τόκα (μια πλακόπετρα όρθια, που με μια

αμάδα έπρεπε από μακρία να την χτυπάμε και να την

ρίχνουμε κάτω, αμάδα = μικρότερη στρογγυλή ή περίπου

τετράγωνη πέτρα σκληρή), το κρυφτό.

Τ’ αγόρια, έστω με αυτά τα φτωχά μέσα,

μπορούσαμε και κατασκευάζαμε διάφορα

και πολλά είδη παιχνιδιών. Εκεί όμως που

ήταν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα ήταν

για τα κορίτσια. Αρκούνταν σε

κάποιες κούκλες, που έφτιαχναν συνήθως

μ’ ένα λεπτό καλαμάκι, που το έντυναν με

κουρελάκια, για να σχηματίσουν το σώμα,

που μετά το έντυναν με τα μικροσκοπικά

ρουχαλάκια, που έραβαν μόνες τους.

Έπαιζαν ακόμη γκιούστρο και σχοινάκι,

το γνωστό και σήμερα. Μη νομίζετε, ότι

ήταν μόνο αυτές οι κατασκευές των

παιχνιδιών μας, αλλά το σημείωμα αυτό δεν έχει σκοπό να τ’ αναφέρει όλα, αλλά όσο

είναι δυνατό να περιγράψει, πόσο ίδρωνε η ψυχή μας, για να φτιάξουμε ένα παιχνίδι

που στο τέλος θα έδινε χαρά και ικανοποίηση σ’ αυτή την ιδρωμένη ψυχή.

http://www.nyxthimeron.com/2009/06/blog-post_10.html

Ο αθλητισμός δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος και άπραγος. Άλλωστε, κάθε

αθλητική δραστηριότητα της εποχής διακόπηκε αναγκαστικά για τον πόλεμο και

χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες έδωσαν και την ψυχή τους για την σωτηρία της

πατρίδας. Φυσικά, οι αθλητές ήταν σαν όλους τους άλλους, δεν διέφεραν σε τίποτα,

ούτε είχαν κανένα ιδιαίτερο προνόμιο, όπως πιθανότατα συμβαίνει σήμερα που είναι

τελείως άλλα τα δεδομένα. Ο αθλητισμός... βγήκε μπροστά, βοήθησε όσους

υπέφεραν και παρέμεινε αναπόσπαστο κομμάτι του έπους του '40, παρά την φτώχεια,

την πείνα και την εξαθλίωση που υπήρχε.

http://www.sport24.gr/Columns/longform/to-gennaio-oxi-toy-athlhtismou-sthn-

katoxh.3108237.html

Αμπάριζα Η αμπάριζα είναι παραδοσιακό παιχνίδι. α παιδιά που συμμετέχουν χωρίζονται σε 2

ισάριθμες ομάδες και κάθε ομάδα ετοιμάζει την αμπάριζά της και δίπλα τη φυλακή

της, δηλαδή το χώρο που θα βάλουν τους παίχτες της αντίπαλης ομάδας που θα

φυλακίσουν. Η αμπάριζα

σχεδιάζεται με ένα κύκλο που έχει

3-4 μέτρα διάμετρο. Η φυλακή

είναι τετράγωνη. Οι 2 αμπάριζες

απέχουν μεταξύ τους 20-40 μέτρα.

Όταν αρχίζει το παιχνίδι, ένας

τυχαίος παίχτης της πρώτης ομάδας

βγαίνει τρέχοντας στο χώρο

ανάμεσα στις 2 αμπάριζες. Ένας

παίχτης της αντίπαλης ομάδας,

τρέχει να τον πιάσει για να

τον σκλαβώσει. O πρώτος

υποχωρεί, γιατί σκλαβώνεται, αν τον πιάσει ο άλλος που έφυγε μετά από αυτόν από

την αμπάριζα της ομάδας του, όμως τότε άλλος παίχτης της πρώτης ομάδας βγαίνει

να καλύψει τον πρώτο. Έτσι βγαίνει ο ένας μετά τον άλλο και προσπαθούν να

πιάσουν αυτούς που έχουν απομείνει, ενώ πολλοί ξαναγυρίζουν να ανανεώσουν τη

φωτιά τους. Όποιος πιαστεί σκλαβώνεται και πηγαίνει στο χώρο που έχει φτιαχτεί για

τους σκλάβους. Εκεί περιμένει κάποιον από την ομάδα του, να τον ξεσκλαβώσει.

Συνήθως η ομάδα που έχει μερικούς σκλάβους βάζει παίχτες της να προσέχουν τους

σκλάβους. Νικήτρια είναι η ομάδα που θα φυλακίσει όλους τους αντίπαλους παίχτες.

Πεντόβολα

Mαζεύουμε πέντε πέτρες (κατά προτίμηση στρογγυλές λείες και άσπρες ) και

ξεκινάμε το παιχνίδι: παίρνουμε μία από τις πέντε και την πετάμε στον αέρα

προσπαθώντας με γρήγορη κίνηση να πιάσουμε άλλη μία (όσο η άλλη είναι στον

αέρα ) από κάτω και να μείνουμε με δύο πέτρες στο ένα χέρι στο πρώτο στάδιο. Αν

καταφέρουμε αυτό συνεχίζουμε πετώντας μία πέτρα στον αέρα προσπαθώντας να

πιάσουμε άλλες δύο από κάτω και εν τέλει να έχουμε τρεις στο χέρι. Αν καταφέρουμε

και αυτό επαναλαμβάνουμε την ίδια κίνηση προσπαθώντας να πιάσουμε τρεις και στη

συνέχεια και τις τέσσερις πέτρες μαζί με αυτή που πετάμε στον αέρα. Αν δεν

καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό συνεχίζει ο επόμενος παίχτης. Στο επόμενο στάδιο

του παιχνιδιού εργαζόμαστε ως εξής:σχηματίζουμε μία γέφυρα με το αριστερό μας

χέρι ώστε ο αντίχειρας να βρίσκεται απέναντι των άλλων δακτύλων και συνεχίζουμε

να πετάμε μία πέτρα στον αέρα προσπαθώντας (με το δεξί πάντα) να περάσουμε κάτω

από τη γέφυρα μία πέτρα από τις υπόλοιπες. Αυτό συνεχίζεται μέχρι να περάσουμε

και τις τέσσερις πέτρες κάτω από τη γέφυρα και να μείνουμε με τη μια{αυτή που

πετάμε στον αέρα}στο χέρι. Νικητής είναι αυτός που θα τελειώσει τα παραπάνω

πρώτος!

Σαραρίμ

Είναι ένα ομαδικό παιχνίδι, αποτελούμενο από δύο ομάδες με ίσο αριθμό μελών. Η

κάθε ομάδα έχει έναν αρχηγό, ο οποίος σε συνεργασία με τους συμπαίκτες του

βρίσκει ένα ψευδώνυμο για τον καθένα, το οποίο συνήθως είναι κωμικό και αρκετές

φορές σχετίζεται με νεράιδες, ξωτικά ή ζώα(π.χ. η ξυπόλητη νεράιδα, το

ποντικοφαγωμένο παντελόνι κ.ά.). Οι παίκτες της κάθε ομάδας στέκονται στη

γραμμή, αντικριστά, με απόσταση μεταξύ τους. Ορίζουν ποια ομάδα θα ξεκινήσει

πρώτη και ο αρχηγός της περπατά ανάμεσα από τους αντιπάλους τραγουδώντας

σαραριμ, σαραριμ, βουτου βουτου, σαραριμ. Κλείνει τα μάτια κάποιου από αυτούς

και φωνάζει το ψευδώνυμο ενός από τους συμπαίκτες του. Αυτός πλησιάζει και με

διάφορες κινήσεις πειράζει το πρόσωπο του παίκτη με τα κλεισμένα μάτια. Αυτός με

τη σειρά του,πρέπει να μαντέψει ποιος από τους αντιπάλους του τον πείραξε.Αν η

απάντηση του είναι σωστή η ομάδα, του κερδίζει έναν πόντο και ο αρχηγός της κάνει

την ίδια διαδικασία στην αντίπαλη ομάδα, ενώ αν είναι λανθασμένη,το παιχνίδι

συνεχίζεται έως ότου δοθεί σωστή απάντηση.

Τραμπάλα

Η τραμπάλα παιζόταν με ένα στρογγυλό

ξύλο. Μετά βάζουμε σε ένα σημείο που

έχουμε ορίσει ως κέντρο ένα μακρύ ξύλο

και δεξιά και αριστερά υπήρχαν δυο

θέσεις να κάτσουν οι παίκτες. Οι παίκτες

με τη δύναμη που έβαζαν στα πόδια

τους, το ένα παιδί ήταν ψηλά και το

άλλο χαμηλά. Αυτή η εναλλαγή γινόταν

με γρήγορο ρυθμό.

Γουρούνα

Παιχνίδι που εκτός από ευστοχία απαιτούσε και αντανακλαστικά. Παιζόταν με

ματσούκια, που κρατούσαν οι παίχτες και ένα τενεκάκι, που βαρούσε ο τιμωρημένος

( γρουνάς ). Οι παίκτες βρίσκονταν στην περίμετρο ενός κύκλου και ο καθένας

ακουμπούσε το ματσούκι του σε μια γούρνα (μπουρσί). Ο τιμωρημένος προσπαθούσε

να φέρει το τενεκάκι κοντά στους παίκτες και να τους πετύχει . Όποιον πετύχαινε ,

έπερνε τη θέση του. Οι παίχτες με τη σειρά τους προσπαθούσαν να αποφύγουν το

χτύπημα του τιμωρημένου και να διώξουν το τενεκάκι μακρια χωρίς να προλάβει ο

τιμωρημένος να βάλει το ματσούκι του στη γούρνα του παίκτη.

Το Μπιζζζ! Μαζεύονται τα παιδιά και αποφασίζουν ποιος θα τα "φυλάει". Αυτός λοιπόν κάθεται

σ' ένα σκαμνί ή στέκει σκυφτός και βάζει το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του

μασχάλη, κρατώντας την παλάμη ανοιχτή

προς τα επάνω, ενώ με το αριστερό του χέρι

κρατάει κλειστά τα μάτια του.

Οι άλλοι παίκτες στέκονται προς τ' αριστερά

του και ένας απ' αυτούς τον πλησιάζει, του

χτυπάει την ανοιχτή παλάμη και ύστερα

απομακρύνεται μαζί με τους άλλους. Όλοι

χοροπηδούν γύρω του και στρυφογυρίζουν

το δάχτυλο τους φωνάζοντας "Μπιζζ!" όπως

κάνει η μέλισσα. Αυτός που τα φυλάει

πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν

τον ανακαλύψει, τότε αυτός παίρνει τη θέση

του αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο.

Η ουρά του Γαϊδάρου

Παίζουν παιδιά από 6 χρονών και πάνω. Χρειάζονται τουλάχιστον 2 παίκτες, ένα

χαρτί, ένα μαντήλι και ένα μολύβι. Σχεδιάζω πρώτα σε ένα χαρτί έναν γάϊδαρο χωρίς

ουρά. ΄Ενα παιδί κλείνει τα μάτια του με ένα μαντίλι. Παίρνει το μολύβι και

προσπαθεί να φτιάξει την ουρά. Ανοίγει τα μάτια και βλέπει πού έφτιαξε την ουρά.

Μετά ένα άλλο παιδί αρχίζει την ίδια διαδικασία. Το παιχνίδι τελειώνει όταν

προσπαθήσουν όλα τα παιδιά και νικητής είναι αυτός που έχει φτιάξει την ουρά στον

κοντινότερο σημείο.

Κλέφτες και αστυνόμoι

Είναι ένα πολύ συναρπαστικό παραδοσιακό παιχνίδι. Παίζεται με πολλούς παίχτες σε

ένα πλάτωμα. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η μία, η μικρότερη, είναι οι

αστυνόμοι. Τα υπόλοιπα παιδιά αποτελούν τους κλέφτες. Το παιχνίδι εξελίσσεται σαν

ένα κοινό κυνηγητό ανάμεσα στις δύο ομάδες. οι κλέφτες, όταν θέλουν να

ξεκουραστούν, πάνε σ' ένα

συγκεκριμένο σημείο το οποίο

ονομάζεται σπίτι ή λημέρι. Εκεί

οι αστυνόμοι δεν μπορούν να

τους πιάσουν. 'Οταν όμως ο

αστυνόμος πιάσει τον κλέφτη τον

οδηγεί στη φυλακή, η οποία

βρίσκεται συνήθως όσο πιο

μακριά γίνεται από το σπίτι.

'Ενας φυλακισμένος παίχτης

ελευθερώνεται όταν ένας

σύντροφός του του ακουμπήσει

το χέρι και φωνάξει "ξελέ". Σε

περίπτωση που οι φυλακισμένοι

κλέφτες είναι πολλοί, κάνουν το

εξής κόλπο: πιάνουν τα χέρια τους στη σειρά και απλώνονται όσο πιο έξω μπορούν

(ένας βρίσκεται "μέσα" στη φυλακή και οι άλλοι, κρατώντας χέρι χέρι, προχωρούν

προς το σπίτι). Ο ελεύθερος παίχτης, αγγίζοντας το χέρι ενός φυλακισμένου,

ελευθερώνει όλους όσους συμμετέχουν στην αλυσίδα. Φυσικά, απαγορεύεται

αυστηρά στους αστυνομικούς να φρουρούν τους φυλακισμένους παίχτες, κανόνας

που όποιος παραβεί αποβάλλεται αυτομάτως από το παιχνίδι. Το παιχνίδι τελειώνει

όταν όλοι οι κλέφτες φυλακιστούν, και πολλές φορές αυτό δε συμβαίνει ποτέ!

Η κολοκυθιά

Η κολοκυθιά είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι. Παίζεται και σήμερα με τρεις, αλλά και

περισσότερους παίχτες. Το κάθε παιδί παίρνει ένα νούμερο. Μετά το παιδί που έχει

το νούμερο (ένα), αρχίζει λέγοντας : " Στου παππού το περιβόλι, που το αγαπούμε

όλοι, είναι μια κολοκυθιά, πλάι-πλάι στη ροδιά. Κάνει πέντε κολοκύθια στρογγυλά,

μα την αλήθεια θα τα δώσει ο παππούς μποναμά της αλεπούς. Δυο θα δέσει στην

ουρά της κι όλα τα άλλα στα παιδιά της". 'Επειτα ρωτάει : " Ποιος θα πάει στην

αλεπού ; " " Ποιός θα της πάει τα κολοκύθια ; " Αργότερα το ίδιο παιδί λέει " να πάει

το ..." και το παιδί που έχει αυτό το νούμερο λέει " γιατί να πάει το ...; Να πάει το ..."

κ.λ.π. 'Οποιο παιδί απαντήσει χωρίς να είναι το νούμερό του, χάνει και παίρνει

παρατσούκλι ή κάνει κάτι που του έχει ορίσει η παρέα.

Συχνά ακούμε τη φράση : Μα καλά, την κολοκυθιά θα παίξουμε ; Αυτό το λέμε όταν

κάποιοι διαφωνούν και ρίχνει ο ένας στον άλλο την ευθύνη.

http://gym-

karpen.eyr.sch.gr/peribalodiki/ag_igias_06_07_traditional_games/traditional.htm

Σβούρα

Παιχνίδι για 2-3 άτομα.

Κανόνες: Σχεδιάζουμε έναν μεγάλο κύκλο και γύρω απ' το κέντρο του, βάζουμε όσες

σβούρες χωράει. Ύστερα καθόμαστε έξω απ' τον κύκλο και κρατόντας μια σβούρα

στο χέρι μας, προσπαθούμε να την χτυπήσουμε στο κέντρο του κύκλου και να

διώξουμε όλες τις υπόλοιπες μακριά. Απ' έξω απ'

τον κύκλο. Προσοχή! Η σβούρα που θα κρατάμε

στο χέρι μας πρέπει να είναι δεμένη μ' ένα σκοινί

απ΄την μύτη (κάτω-κάτω) έως την λαβή (πάνω-

πάνω), ώστε να γυρνάει γύρω-γύρω πιο εύκολα.

Οι σβούρες που βγάζουμε έξω απ' τον κύκλο

γίνονται δικές μας. Για διευκόλυνση του

παιχνιδιού, οι παίχτες πρέπει να παίζουν με σειρά

ένας-ένας ξεχωριστά ώστε να φαίνονται οι

σβούρες που το κάθε παιδί βγάζει έξω απ' τον κύκλο.

Χαλασμένο τηλέφωνο

Το χαλασμένο τηλέφωνο αποτελείται από μια ομάδα παιδιών που πρέπει να είναι

πάνω από δύο.

Τότε ο πρώτος από τη σειρά λέει γρήγορα μια δύσκολη λέξη στον διπλανό του. Μετά

αυτός τη λέει στο αυτί του άλλου παιδιού κ.λ.π. Ο τελευταίος θα πει τη λέξη δυνατά

και αν τη πει σωστά το πρώτο παιδί έχει κερδίσει.

Σχοινάκι

ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΚΛΑ

ΤΜΗΜΑ Α3

ΣΩΤΗΡΙΑ ΝΤΟΒΟΛΗ

ΝΕΦΕΛΗ ΜΠΕΣΗ

ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

PLAYMOBIL: Ο Χανς Μπεκ (Hans Beck, 1929 - 2009) συνήθως ονομάζεται «Ο

Πατέρας των Playmobil». Ο Μπεκ ασχολούνταν με την κατασκευή ξύλινων επίπλων

αλλά ταυτόχρονα έφτιαχνε μοντέλα αεροπλάνων, ένα προϊόν τα δικαιώματα του

οποίου τα έδωσε ο Μπεκ στην εταιρεία geobra Brandstätter. Ο ιδιοκτήτης της

εταιρίας «Horst Brandstätter», του ζήτησε να κατασκευάσει φιγούρες παιχνιδιών για

παιδιά. Ο Μπεκ για τρία χρόνια εργαζόταν για να κάνει αυτό που ζήτησε η Horst

Brandstätter. O Μπεκ διεξήγαγε έρευνα η οποία του επέτρεψε να αναπτύξει ένα

παιχνίδι που δεν θα είναι υπερβολικά περίπλοκο, αλλά παρ 'όλα αυτά ευέλικτο. Τα

χέρια των Playmobil είχαν την ικανότητα να κρατούν πράγματα. Το παιχνίδι, με 7,5

εκατοστά ύψος, θα ταίριαζε στο χέρι ενός παιδιού και τα χαρακτηριστικά του

προσώπου του θα βασίζεται στις ζωγραφιές των παιδιών (μεγάλο κεφάλι, πλατύ

χαμόγελο, καθόλου μύτη). "Θα ήθελα να βάλω τις μικρές αυτές φιγούρες στα χέρια

τους χωρίς να λέω για το τι ήταν αυτές", είπε ο Μπεκ. "Τα Playmobil τα δέχθηκαν με

τον τρόπο που περίμενα... Εφεύραν μικρά σενάρια για αυτά. Δεν θα κουραστούν ποτέ

να παίζουν με αυτά". Οι παλαιότερες φιγούρες αποτελούνταν από ένα κομμάτι για τα

χέρια και ένα για τα πόδια. Στις επόμενες τα χέρια μπορούσαν να κουνηθούν.

http://el.wikipedia.org/wiki/Playmobil

NINTENDO: To Nintendo DS είναι φορητή κονσόλα παιχνιδιών που

αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από την Nintendo. Η συσκευή διατέθηκε για πώληση

στη Βόρεια Αμερική στις 21 Νοεμβρίου 2004. Το DS, ακρωνύμιο για "διπλή οθόνη»,

εισήγαγε διακριτικά νέα χαρακτηριστικά για φορητό gaming: Μια οθόνη LCD που

συνεργάζεται σε συνδυασμό με μια οθόνη αφής, έχει ενσωματωμένο μικρόφωνο,

καθώς και υποστήριξη για ασύρματη σύνδεση στο διαδίκτυο. Και οι δύο οθόνες

περικλείονται με σχεδίαση clamshell παρόμοια με το Game Boy Advance SP. Το

Nintendo DS διαθέτει επίσης τη δυνατότητα σε πολλαπλές κονσόλες DS να

αλληλεπιδρούν άμεσα μεταξύ τους μέσω σήματος μικρής εμβέλειας, χωρίς την

ανάγκη να συνδεθούν σε ένα υπάρχον ασύρματο δίκτυο. Εναλλακτικά, μπορούν να

αλληλεπιδρούν απευθείας χρησιμοποιώντας την υπηρεσία Nintendo Wi-Fi

Connection.Πριν από την κυκλοφορία του, το Nintendo DS παρουσιάστηκε στην

αγορά ως το «τρίτο προϊόν» στη γκάμα κονσολών της Nintendo, με στόχο να

συμπληρώσει το Game Boy Advance και GameCube. Ωστόσο, χάρις στη

συμβατότητα με τους τίτλους του Game Boy Advance και με τις επιτυχημένες

πωλήσεις που σημείωσε, τελικά η νέα φορητή κονσόλα καθιερώθηκε ως διάδοχος της

σειράς Game Boy.

http://el.wikipedia.org/wiki/Nintendo_DS

TAMAGOTCHI: Τάισμα τού χαρακτήρα.

Παίξιμο παιχνιδιού με το χαρακτήρα.

Καθάρισμα τού χαρακτήρα.

Έλεγχος ηλικίας, αταξίας, πείνας και ευτυχίας του χαρακτήρα.

Επικοινωνία με άλλα Ταμαγκότσι μέσω υπέρυθρων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE

%BA%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B9

LEGO: Τα Lego (ονομασία που προέρχεται από τις δανέζικες λέξεις leg godt που

σημαίνουν παίζω καλά) είναι μια δημοφιλής σειρά παιχνιδιών κατασκευής που

παράγει ο Όμιλος Lego οϊόντων της εταιρείας «Lego», αποτελείται από πολύχρωμα

συναρμολογούμενα πλαστικά τούβλα και μια σειρά από συνοδευτικά εργαλεία,

μικρές φιγούρες και διάφορα άλλα εξαρτήματα.

Τα τούβλα Lego μπορούν να συναρμολογηθούν και να συνδεθούν με πολλούς

τρόπους, για την κατασκευή αντικειμένων, όπως οχήματα, κτήρια, ακόμα και

λειτουργία ρομπότ. Οτιδήποτε κατασκευαστεί μπορεί στη συνέχεια να

αποσυναρμολογηθεί και πάλι, και τα κομμάτια να χρησιμοποιηθούν για να

δημιουργηθούν άλλα αντικείμενα.

Η Lego ξεκίνησε την κατασκευή συναρμολογούμενων παιχνιδιών το 1949. Από τότε

έως και σήμερα αναπτύχθηκε μια παγκόσμια υποκουλτούρα σχετικά με τα παιχνίδια

Lego, η οποία έχει τροφοδοτήσει τη δημιουργία ταινιών, παιχνιδιών, διαγωνισμών

και θεματικών αναψυχής. Έως το 2013 είχαν παραχθεί συνολικά περίπου 560

δισεκατομμύρια εξαρτήματα Lego

https://el.wikipedia.org/wiki/Lego

TWISTER: Ένα τρελό παιχνίδι Συγκέντρωσης & Επιδεξιότητας

Το παιχνίδι Twister μετράει πάνω από 40 χρόνια ζωής και συνέχιζει ακάθεκτο! Λίγο

μετά την κυκλοφορία του το 1966, Twister έγινε αμέσως δημοφιλές, όταν ο Johnny

Carson και η Eva Gabor παίξαν το παιχνίδι στο Tonight Show. Μια τέτοια απλή ιδέα,

που προκαλεί όμως τόσο γέλιο και διασκέδαση!

Το παιχνίδι περιλαμβάνει ένα πλαστικό τάπητα με κόκκινους ,μπλε, κίτρινους,

πράσινους κύκλους, έναν δείκτη περιστροφής και οδηγίες.

Για να παίξετε, δύο έως τέσσερις παίκτες κάθονται αντικριστά ο ένας από τον άλλον ,

με τον πλαστικό τάπητα στο κέντρο. Ένας διαιτητής περιστρέφει το δείκτη, στη

συνέχεια, υποδεικνύει το μέρος του σώματος και το χρώμα που δείχνει το βέλος

(«αριστερό πόδι , μπλε », « δεξί χέρι, κίτρινο »). Όλοι οι παίκτες, την ίδια στιγμή,

ακολουθούν τις οδηγίες, τοποθετώντας το κατάλληλο μέρος του σώματος σε έναν

κενό κύκλο. Οι παίκτες μπλέκονται όλο και πιο πολύ, μέχρι που κάποιος ( ή όλοι)

πέφτει και αποβάλλεται. Το τελευταίο άτομο που μένει όρθιο νικάει. Ένα παιχνίδι

που φέρνει κοντά οικογένεια και φίλους!

Τεντώσου, ισορρόπησε και κρατήσου εκεί! Πρόσεξε όμως: αν πέσεις βγαίνεις έξω!!

Το γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι που σε δένει κόμπο!

O διαιτητής προστάζει ένα μέρος του σώματος και ένα χρώμα. Όταν ακούσεις

"αριστερό πόδι ... κίτρινο!" βάζεις το αριστερό πόδι σας στο κίτρινο κύκλο στο χαλί.

Ακούγεται εύκολο, αλλά σύντομα θα βρεθείς μπλεγμένος ανάμεσα στους άλλους

παίκτες για να μπορέσεις να ακολουθήσεις τις οδηγίες του!

Ένα επιτραπέζιο παιχνίδι για 2 έως 4 παίκτες. Κατάλληλο για παιδιά από 6 ετών και

πάνω.

Απλά κλασικά παιχνίδια μπορούν να αποτελέσουν πάντα εξαιρετική παιδαγωγική

ευκαιρία. Η θεραπευτική και παρεμβατική διαδικασία στα παιδιά γίνεται κατά κύριο

λόγο μέσω του παιχνιδιού. Ειδικά όταν αυτό που θέλουμε να πετύχουμε είναι

συντονισμός κινήσεων, συγκέντρωση, ισορροπία, δημιουργική σκέψη το παιχνίδι

είναι μονόδρομος.

Οι δεξιότητες που εξασκούνται με τέτοιου είδους παιχνίδια, είναι:

Ισορροπία.

Συντονισμός κινήσεων.

Δημιουργική σκέψη.

Υπολογισμό απόστασης και "καλύτερης λύσης".

Συγκέντρωση.

Υπομονή.

Επιδεξιότητα κινήσεων.

Συνείδηση του σώματος του.

Συνείδηση της θέσης του σε σχέση με τους άλλους.

Η επιτυχία του παιχνιδιού να κεντρίσει και να διατηρήσει το ενδιαφέρον των παιδιών

είναι συνήθως αρκετά μεγάλη. Για ενίσχυση της λεπτής κινητικότητας και του

συντονισμού χεριού ματιού υπάρχει και το "Twister" που παίζεται μόνο με τα

δάχτυλα των χεριών.

Απευθύνεται σε όλα τα παιδιά ως ένα διασκεδαστικό παιχνίδι φυσικών ικανοτήτων.

Ενδείκνυται για παιδιά που έχουν έλλειμμα προσοχής και συγκέντρωσης. Επίσης

είναι πολύ καλό ως άσκηση σε παιδιά με "αδεξιότητα" στις κινήσεις τους.

http://www.public.gr/product/kids-and-toys/board-games/oikogeneiaka-

epitrapezia/epitrapezio-twister/prod3489021pp/

http://dyslexiaathome.blogspot.gr/2012/06/twister.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Twister_%28game%29

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΟΜΑΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

ΜΠΕΙΖΜΠΟΛ (BASEBALL): Επινοήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα

στις ΗΠΑ αλλά η πρώιμη μορφή του κατάγεται από τα

Αγγλικά rounders και Κρίκετ.Στις αρχές της δεκαετίας του 1830 στις Η.Π.Α. υπήρξαν

αναφορές για μια ποικιλία παιχνιδιών με ρόπαλο και μπάλα που χαρακτηρίστηκαν

σαν πρώιμες μορφές του μπέιζμπολ. Αυτά τα παιχνίδια συχνά αναφέρονται σε τοπικό

επίπεδο ως "town-ball". αλλά και άλλα ονόματα όπως "round-ball" και "base-ball"

χρησιμοποιήθηκαν επίσης.

Το Μπέιζμπολ είναι άθλημα αναπόσπαστα δεμένο με τις ΗΠΑ και την αμερικάνικη

κουλτούρα. Παίζεται από δύο ομάδες των εννέα (9) παικτών η κάθε μία. Ο αγώνας

δεν έχει προκαθορισμένο χρόνο και αποτελείται από εννέα γύρους (innings).

Νικήτρια αναδεικνύεται η ομάδα που θα σημειώσει περισσότερους πόντους (runs)

στη διάρκεια του αγώνα. Κάθε γύρος τελειώνει όταν οι δύο ομάδες έχουν παίξει

εναλλάξ από μία φορά στην επίθεση και στην άμυνα. Το παιχνίδι ξεκινάει με το

πέταγμα της μπάλας από τον ρίπτη της αμυνόμενης ομάδας, στον υποδοχέα (catcher)

συμπαίκτη του, που βρίσκεται πίσω από την αρχική βάση (home plate) και φοράει

ένα μεγάλο γάντι. Ακόμη τρεις παίκτες της αμυνόμενης ομάδας, βρίσκονται στις τρεις

υπόλοιπες βάσεις και ένας συμπαίκτης τους καταλαμβάνει θέση κατά μήκος της

γραμμής που ενώνει τη 2η με την 3η βάση. Το πέταγμα είναι επιτυχημένο όταν

προσπεράσει τον μπάτερ (ο παίκτης που κρατάει το ρόπαλο) της επιτιθέμενης

ομάδας, μέσα στα όρια της ζώνης χτυπήματος (strike zone).

Σκοπός της επιτιθέμενης ομάδας είναι να χτυπήσει ο μπάτερ τη μπάλα με το ρόπαλο

μακριά εντός των ορίων του γηπέδου, ώστε να κερδίσει χρόνο, να περάσει τρέχοντας

με φορά αντίθετη των δεικτών του ρολογιού τις τρεις βάσεις και να επιστρέψει στην

αρχική. Τότε σημειώνει έναν πόντο. Σκοπός της αμυνόμενης ομάδας είναι να

προφυλάξει τις τρεις βάσεις της. Αυτό μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους: α) όταν ο

μπάτερ αδυνατεί να αποκρούσει τρεις έγκυρες ρίψεις, οπότε βγαίνει από το παιχνίδι

β) όταν ένας παίκτης της καταφέρει με την μπάλα στα χέρια να ακουμπήσει μία από

τις βάσεις πριν από τον επιτιθέμενο μπάτερ και γ) όταν ένας παίκτης της καταφέρει

να πιάσει την μπάλα που εξοστρακίστηκε από το ρόπαλο του μπάτερ, προτού αυτή

ακουμπήσει στο έδαφος.Όταν η αμυνόμενη ομάδα καταφέρει να βγάλει εκτός

παιχνιδιού τρεις μπάτερ της επιτιθέμενης ομάδας έχει περάσει μισός γύρος (inning)

και στη συνέχεια οι δύο ομάδες αλλάζουν ρόλους. Στο τέλος των 9 γύρων νικήτρια

είναι η ομάδα με τους πιο πολλούς πόντους.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%B9%CE%B6%CE

%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB

ΜΠΑΣΚΕΤ (BASKET): Εμπνευστής και δημιουργός του ήταν ο Καναδός

καθηγητής φυσικής αγωγής στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ, Τζέιμς

Νάισμιθ. Ημερομηνία δημιουργίας - γέννησης του αθλήματος έχει καταγραφεί η

15/29 Δεκεμβρίου 1791.

Παίζεται με δύο ομάδες των πέντε ατόμων σε ένα (συνήθως κλειστό, που στο έδαφός

του έχει παρκέ) γήπεδο με δύο αντικριστά καλάθια. Οι παίκτες επιτρέπεται να

ακουμπήσουν την μπάλα μόνο με τα χέρια (ωστόσο δε συνιστά παράβαση εάν αυτή

ακουμπήσει και οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, εκτός από τα πόδια).

Σκοπός των ομάδων είναι να βάλουν με [σουτ] την μπάλα μέσα από το καλάθι όσο το

δυνατόν περισσότερες φορές στα 40 λεπτά του αγώνα (τέσσερα δεκάλεπτα). Η ομάδα

που θα πετύχει περισσότερους πόντους είναι η νικήτρια. Εάν ο αγώνας λήξει

ισόπαλος, οι ομάδες συνεχίζουν σε πεντάλεπτη παράταση κ.ο.κ. Κάθε ομάδα έχει 5

παίκτες ανά πάσα στιγμή μέσα στο γήπεδο, ενώ κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπορεί

να χρησιμοποιήσει άλλους 4 παίκτες (που βρίσκονται στον πάγκο),

πραγματοποιώντας αλλαγές. Ανάλογα με το ποια ομάδα κατέχει την μπάλα, οι

παίκτες παίζουν αμυντικά ή επιθετικά.

Ο συνολικός χρόνος της επίθεσης μιας ομάδας είναι 24 δευτερόλεπτα, ενώ για να

περάσει μια ομάδα την μπάλα από το μισό γήπεδο έχει μόνο 9 δευτερόλεπτα. Δεν

επιτρέπεται να τρέχει κάποιος κρατώντας την μπάλα (βήματα): πρέπει ή να κάνει

συγχρόνως ντρίμπλα ή να σταματήσει και να δώσει πάσα. Αλλιώς η μπάλα πηγαίνει

στην αντίπαλη ομάδα.

Κάθε αγώνας διαρκεί 4 περιόδους ίσης διάρκειας. Ανάμεσα στην 1η και τη 2η, καθώς

και ανάμεσα στην 3η και την 4η, μεσολαβεί διάλειμμα 2 λεπτών. Ανάμεσα στην 2η

και την 3η, υπάρχει διάλειμμα 15 λεπτών, το λεγόμενο ημίχρονο. Κάθε προπονητής

έχει το δικαίωμα να καλέσει τους παίκτες του στον πάγκο για να τους δώσει οδηγίες,

τέσσερις φορές στον αγώνα. Αυτό λέγεται time-out και κατά τη διάρκειά του ο

αγώνας διακόπτεται για 1 λεπτό, ενώ οι παίκτες συγκεντρώνονται στους πάγκους.

Στο παρκέ υπάρχει η γραμμή του τρίποντου Οι αθλητές μπορούν να σκοράρουν για 2

πόντους (μέσα από τη γραμμή) ή για 3 (έξω από αυτήν, εφόσον δεν την πατούν). Για

1 πόντο μετράει η βολή, την οποία σουτάρουν οι παίκτες, κατόπιν υποδείξεως των

διαιτητών (ενώ ο χρόνος έχει διακοπεί) μετά από φάουλ ή τεχνική ποινή .

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE

%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7

ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ: Η ιστορία του μπιλιάρδου ξεκινάει από πολύ παλιά και δεν είναι

λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το παιχνίδια έχει τις ρίζες του στην αρχαία

Ελλάδα.

Στην πολύχρονη ιστορία του το μπιλιάρδο σε όλες του τις παραλλαγές είναι ένα

συναρπαστικό παιχνίδι που έχει παιχτεί από απλούς ανθρώπους του μόχθου,

αριστοκράτες, τυχοδιώκτες, βασιλείς, προέδρους, πλούσιους και φτωχούς σε μια

πορεία συνδεδεμένη στενά με την κοινωνική εξέλιξη των τελευταίων 500 χρόνων.

Παίζεται με δύο ομάδες όπου διαλέγουν αν θα έχουν τις απλές η τις μπάλες με την

άσπρη γραμμή ξεκινάνε και παίζουν όσο μπορούν και βάζουν τις μπάλες που έχουν

διαλέξει. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να βάλλουν όλες τις μπάλες χρησιμοποιώντας

την άσπρη χωρίς να βάλλουν την μαύρη μπάλα στην τρύπα.

http://www.billiardinfo.gr/billiardmain/billiardhistory/index.html

ΙΠΠΑΣΙΑ: είναι ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα. Η εφαρμογή ίδιων κανόνων

αξιολόγησης και βαθμολόγησης ανδρών και γυναικών, καθώς επίσης και η

επιβράβευση όχι μόνο του ιππέα ή της αμαζόνας αλλά και του αλόγου, καθιστούν την

Ιππασία μοναδική ως άθλημα ιππέας ή η αμαζόνα και το άλογο θεωρούνται μια

ομάδα.

Απαιτούνται χρόνια συστηματικής προσπάθειας προκειμένου να μπορούν να

εκτελούν ασκήσεις δεξιοτεχνίας, ταχύτητας, αντοχής και υπερπήδησης εμποδίων. Ο

βασικός εξοπλισμός του ιππέα ή της αμαζόνας για τα αγωνίσματα Υπερπήδησης

εμποδίων και το Cross Country αποτελείται από το προστατευτικό καπέλο ιππασίας,

παντελόνι ιππασίας, μπότες ιππασίας και σακάκι. Οι ιππείς φορούν πουκάμισο και

γραβάτα ενώ οι αμαζόνες φορούν πουκάμισο με κολαρίνα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%80%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%

AF%CE%B1

ΓΚΟΛΦ: Το γκολφ είναι παιχνίδι ολλανδικής καταγωγής (όπου παιζόταν με την

ονομασία γκολφ) με μεγάλη διάδοση κυρίως στην Αγγλία και την Αμερική. Θεωρείται

παιχνίδι της αριστοκρατίας περισσότερο κι από το τένις, επειδή αφενός απαιτεί πολύ

χρόνο και αφετέρου τόσο ο εξοπλισμός για το παιχνίδι όσο και η διαμόρφωση των

χώρων που αυτό διεξάγεται είναι αρκετά δαπανηρά. Για ένα χτύπημα στο γκολφ

γίνεται χρήση μυών στο έπακρο (κυρίως ανορθωτήρων και πλατιών ραχιαίων

μυών κατά την περιστροφή), καταπονώντας τον ώμο και τον καρπό. Δυνατότεροι

μύες των καρπών μπορούν να αποτρέψουν το «γύρισμα» των καρπών κατά την

περιστροφή, ενώ δυνατότεροι ώμοι αυξάνουν τη δύναμη περιστροφής. Αδύναμοι

καρποί ενδέχεται προκαλέσουν καταπόνηση και τραυματισμό στον αγκώνα, ακόμη

και στο λαιμό. (Όταν ένας μυς συστέλλεται, τραβάει εξίσου και τα δύο άκρα κι έτσι

προκειμένου να υπάρχει κίνηση μονάχα στην μία άκρη ενός μυός, οι υπόλοιποι μύες

κινούνται προκειμένου να σταθεροποιήσουν το κόκαλο στο οποίο το άλλο άκρο του

μυός είναι δεμένο.) Το Γκολφ είναι μια μοναδική άσκηση που μπορεί να σπάσει τις

ισορροπίες του σώματος και απαιτεί ασκήσεις προκειμένου να διατηρούνται οι

ισορροπίες των μυών.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CF%86

TENNIΣ: Η Αντισφαίριση, γνωστή με την ξενόγλωσση ονομασία τένις είναι ένα

σύγχρονο αθλητικό παιχνίδι. Οι παίκτες χρησιμοποιούν ρακέτες για να χτυπήσουν

μια κοίλη λαστιχένια σφαίρα που καλύπτεται με χνουδωτό ύφασμα πέρα από ένα

δίχτυ στο γήπεδο του αντιπάλου. Με προέλευση την Ευρώπη, προς το τέλος του 19ου

αιώνα, η αντισφαίριση διαδόθηκε πρώτα σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο, ιδιαίτερα

μεταξύ των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων .Η αντισφαίριση είναι για μια ακόμη

φορά ολυμπιακό άθλημα και παίζεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, από όλες τις

ηλικίες, και σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο .Με εξαίρεση την υιοθέτηση της

παράτασης (tie-break) στη δεκαετία του '90, οι κανόνες του έχουν παραμείνει

εντυπωσιακά αμετάβλητοι από τα 1890's. Μαζί με τα εκατομμύρια παικτών του,

εκατομμύρια θεατών παρακολουθούν την αντισφαίριση, ειδικά τα τέσσερα μεγάλα

πρωταθλήματα (Grand Slam).

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%

86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7

BOXΙNG: Η πυγμαχία, κοινώς μποξ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα

και μαχητικές πολεμικές τέχνες Αμερική, που στηρίζεται στην ικανότητα των

αντιπάλων να αντικρούσουν μόνο με τις γροθιές τους ο ένας τον άλλο και να

καταφέρουν, με εύστοχα και γερά κτυπήματα, να βγάλουν εκτός μάχης ο καθένας τον

αντίπαλό του. Με αυτό πιο πολύ ασχολήθηκαν οι μαύροι της χώρας αυτής, που ανάδειξαν κατά

καιρούς πολλά αστέρια της πυγμαχίας όπως τον Μοχάμεντ Άλι και τον Μαικ Ταισον.

Την Ελλάδα στην επαγγελματική πυγμαχία στις ΗΠΑ εκπροσωπεί ο Μιχάλης

Αρναούτης στην κατηγορία ελαφρών βαρών. Το Αμερικάνικο κανάλι μετάδοσης

αθλημάτων, έχει κατατάξει την πυγμαχία ως το πιο δύσκολο άθλημα στον κόσμο.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF

%87%CE%AF%CE%B1

Η Ιστορία της κούκλας

Μελετώντας την ιστορία του παιχνιδιού θα διαπιστώσουμε πως ο άνθρωπος , σε όλη

την υφήλιο , σε διάρκεια 4.000 ετών παραμένει - στην ουσία – ίδιος , σε ότι αφορά το

παιχνίδι !

Εντυπωσιακό είναι επίσης πώς η μπάλα, η κούκλα, και η κούνια (αιώρα) υπήρχαν

σχεδόν παντού, σε όλους τους λαούς, εδώ και χιλιάδες χρόνια ως παιδικά παιχνίδια.

Έχετε αναρωτηθεί πόσο παλιά μπορεί να είναι η ιστορία της κούκλας; Μόλις 25.000

χρόνια πριν !

Εκεί θα συναντήσουμε την Αφροδίτη του Βίλεντορφ . Πρόκειται για ένα ειδώλιο που

μάλλον συμβόλιζε την γονιμότητα . Είναι μια ολοστρόγγυλη γυναικεία μορφή με

βαριά στήθη. Πως μπορεί να συνδεθεί η Αφροδίτη του Βίλεντορφ με την κούκλα

παιχνίδι;

Μέσα από το παιχνίδι πολλές φορές τα παιδιά μιμούνται τους μεγάλους, την

συμπεριφορά τους και τις συνήθειες τους . Αυτός είναι ένας τρόπος προετοιμασίας

για τον δρόμο προς την ενηλικίωση … Μέσα από αυτή τη διαδικασία της μίμησης

ξεπήδησαν πολλά παιχνίδια.

Ένα παράδειγμα είναι το γνωστό σε όλους μας κουτσό . Τι ηλικία πιστεύετε πως

μπορεί να έχει; Τα παιδιά έπαιζαν ασκολιασμό (κουτσό) μόλις 2.000 χρόνια πριν !!!

Μια εκδοχή είναι πως το κουτσό ξεπήδησε από μια λατρευτική γιορτή που γινόταν

προς τιμή του θεού Διόνυσου οπού θυσίαζαν τον τράγο ο οποίος υποτίθεται πως

έτρωγε την άμπελο , έκαμαν το τομάρι του ασκό και πηδούσαν επάνω του ως ένδειξη

δύναμης και νίκης ενάντια στο κακό.

Κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα και με την κούκλα. Στην Ελλάδα εμφανίστηκε

(η κούκλα παιχνίδι) 2.500 χρόνια πριν, μάλλον στη Βοιωτία με τα κωδωνόσχημα

ειδώλια από όπου εμπνεύστηκαν και οι δημιουργοί του Φοίβου και της Αθηνάς.

Στην αρχαία Ελλάδα η κούκλα ονομάζονταν πλαγγόνα και στο βυζάντιο νέννος ή

νιννί.

Αυτό που έκανε την κούκλα να ξεχωρίσει από το θρησκευτικό ειδώλιο ήταν η

εμφάνιση του «νευρόσπαστου». (νευρόσπαστο ήταν η κούκλα που είχε ξεχωριστά

μέλη τα οποία ενώνονταν με μία κλωστή το «νεύρο» και τα μέλη μπορούσαν να

κινηθούν).

Η πλαγγόνα προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από την θρησκευτική λατρεία των

δαιδάλων. Πρόκειται για ειδώλια που τα πρόσφεραν στην γιορτή των Δαιδάλων, μια

πανάρχαια τελετή που γίνονταν στις Πλαταιές της Βοιωτίας από την εποχή της

μητριαρχίας. Επίσης τις χρησιμοποιούσαν και σε τελετές μετάβασης όπως αυτή της

ενηλικίωσης και του θανάτου.

Στην αρχή οι κούκλες φτιάχνονταν στο σπίτι από ύφασμα , ξύλο , κόκαλο ή πηλό .

Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν μικρές βιοτεχνίες που κατασκεύαζαν πλαγγόνες από

πηλό ή κερί. Οι τεχνίτες ονομάζονταν κοροπλάστες .

Στη νεότερη Ελλάδα οι μητέρες έφτιαχναν στα παιδιά τους κούκλες από στάχυα,

κουρέλια, ζυμάρι ή κάλτσες παραγεμισμένες με άχυρα. Σε μερικές περιοχές έκαμαν

κούκλες από τσουβάλια, από καλαμπόκι ή από την πρώτη πάνα της κόρης

Σε κάποια νησιά έφτιαχναν κούκλες από κουκούλι μεταξοσκώληκα που το έντυναν

με χρωματιστά χαρτιά .

Την περίοδο της τουρκοκρατίας ο πατέρας βοσκός σκάλιζε μια κούκλα – την

κουτσούνα – η οποία κρατούσε συνήθως στα χέρια της κάποιο σύμβολο χριστιανικής

λατρείας. Αυτή την χάριζαν στις κόρες τους σαν φυλαχτά για το κακό και τις

ασθένειες.

Αργότερα στην Ελλάδα σημειώθηκε παραγωγή κούκλας από papie - mache .

Ανά τον κόσμο συναντούμε διαφορετικές ονομασίες και υλικά κατασκευής . Στη

Γαλλία η κούκλα ονομαζόταν “pupee” ή “pupa” που σημαίνει στήθος. Επίσης

υπάρχουν κούκλες για βρέφη και για παιδιά που λέγονται peppas.

Η κούκλα εξελίχθηκε με τα χρόνια . Τόσο διαφορετική πια στη μορφή , τόσο ίδια

στην ουσία, συνεχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των παιδιών.

http://lolanaenaallo.blogspot.gr/2013/12/o-barbie-bibibo.html

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΠΑΡΜΠΙ

BARBIE: Η Barbie είναι η πιο διάσημη κούκλα του κόσμου, με πωλήσεις που

ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο τεμάχια από το 1959 που πρωτοκυκλοφόρησε από

την αμερικανική εταιρεία παιγνιδιών Mattel .Η ιστορία της Μπάρμπι ξεκινά στα μέσα

της δεκαετίας του ‘50 στις ΗΠΑ, όταν η αμερικανίδα επιχειρηματίας Ρουθ Χάντλερ

(1916-2002) παρατήρησε ότι η κόρη της Μπάρμπαρα έπαιζε με χάρτινες κούκλες και

διασκέδαζε δίνοντάς τους ρόλους ενήλικων γυναικών, σε μία εποχή που οι κούκλες

αναπαριστούσαν μόνο μορφές νηπίων. Έτσι, της δημιουργήθηκε η ιδέα για την

κατασκευή μιας ενήλικης κούκλας, που θα κάλυπτε ένα κενό στην αγορά. Η ιδέα της

άρεσε στον σύζυγό της Έλιοτ, συνιδρυτή της εταιρείας παιγνιδιών Ματέλ.

Η αφορμή για την κατασκευή της Μπάρμπι δόθηκε το 1956, κατά τη διάρκεια ενός

ταξιδιού της στην Ευρώπη. Η Ρουθ Χάντλερ ανακάλυψε στη Γερμανία μία ενήλικη

κούκλα με το όνομα Μπιλντ Λίλι (Bild Lilli) και ήταν ό,τι ακριβώς ζητούσε για τη

δική της δημιουργία. Αγόρασε τρία κομμάτια. Το ένα το χάρισε στην κόρη της και τα

άλλα δύο πήγαν κατευθείαν στο δημιουργικό τμήμα της Ματέλ. Η γερμανίδα Λίλι

βασιζόταν σ’ ένα δημοφιλή χαρακτήρα κόμικς, που είχε σχεδιάσει ο Ράινχαρντ

Μπόιτιν για τη μεγάλης κυκλοφορίας λαϊκή εφημερίδα Μπιλντ (Bild). Η Λίλι

κυκλοφόρησε ως κούκλα για ενήλικες το 1955, αλλά γνώρισε μεγάλη επιτυχία μεταξύ

των νεαρών κοριτσιών.

Με την επιστροφή της στις ΗΠΑ, η Χάντλερ στρώθηκε στη δουλειά και

ξανασχεδίασε την κούκλα, με την καθοριστική συμβολή του μηχανικού Τζακ Ράιαν

(1926-1991), που δούλευε στην κατασκευή οπλικών συστημάτων για λογαριασμό του

Πενταγώνου. Η νέα κούκλα με το όνομα Μπάρμπι (χαϊδευτικό της κόρης της

Μπάρμπαρα) έκανε την παρθενική της εμφάνιση στη Διεθνή Έκθεση Παιγνιδιών της

Νέας Υόρκης στις 9 Μαρτίου 1959. Αυτή θεωρείται και η επίσημη ημερομηνία

γέννησης της Μπάρμπι.

Ο νεαρόκοσμος και όχι μόνο υποδέχθηκε θερμά την Μπάρμπι και τον πρώτο χρόνο

της κυκλοφορίας πωλήθηκαν γύρω στις 350.000 κούκλες. Η αυθεντική Μπάρμπι

φορούσε ριγωτό ολόσωμο μαγιό και διατίθετο σε δύο εκδοχές, μελαχρινή ή ξανθιά. Η

ενήλικη εμφάνιση και το πλούσιο στήθος της προκάλεσαν την αντίδραση πολλών

γονέων, με αποτέλεσμα η Ματέλ να αλλάξει πολλές φορές το παρουσιαστικό της από

τότε. Αργότερα, η αδύνατη πλέον Μπάρμπι κατηγορήθηκε ότι εξωθεί τα κορίτσια στη

δίαιτα και την ανορεξία.

Το 1964, όταν η νέα κούκλα είχε παγιώσει τη θέση της στην αγορά, η Ματέλ

εξαγόρασε τα δικαιώματα της γερμανίδας Λίλι και σταμάτησε την κατασκευή της,

αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στην Μπάρμπι. Γύρω από την Μπάρμπι στήθηκε από

την αρχή σχεδόν της κυκλοφορίας της μία ολόκληρη βιομηχανία, που απέφερε

πακτωλό χρημάτων στη Ματέλ: ποικιλία ρούχων και αξεσουάρ για την κούκλα,

κούκλες με φίλους και φίλες της Μπάρμπι, βιβλία, ταινίες και βιντεοπαιχνίδια με

ηρωίδα την Μπάρμπι.

Από τη δεκαετία του ‘70 η Μπάρμπι άρχισε να διεθνοποιείται και να κατακτά τον

κόσμο. Η Ματέλ παρουσίασε τη Μαύρη Μπάρμπι, την Ισπανόφωνη Μπάρμπι, την

Ανατολίτισσα Μπάρμπι κ.ο.κ.

Όμως, ο ανεξάρτητος χαρακτήρας της προκάλεσε τις συντηρητικές ισλαμικές

κοινωνίες. Το 2003 η Σαουδική Αραβία χαρακτήρισε την εικόνα της Μπάρμπι

«προσβλητική» για το Ισλάμ και απαγόρευσε την κυκλοφορία της. Ακολούθησαν κι

άλλες συντηρητικές μουσουλμανικές χώρες. Πάντως, οι χώρες αυτές δεν έμειναν

χωρίς την Μπάρμπι τους.

Ένα πιστό αντίγραφό της κυκλοφορεί και γίνεται ανάρπαστο από τον κοριτσόκοσμο.

Ονομάζεται Φούλα και είναι ντυμένη με ό,τι επιτάσσει το Ισλάμ (μαντήλα, μπούργκα

και τα συναφή).

Το πλήρες όνομα της Μπάρμπι είναι Μπάρμπαρα Μίλισεντ Ρόμπερτς, σύμφωνα με

τους βιογράφους της και τα αναρίθμητα βιβλία με ιστορίες της που έχουν

κυκλοφορήσει. Οι γονείς της είναι ο Τζορτζ και η Μάργκαρετ Ρόμπερτς και

κατάγεται από την πόλη Γουίλοους του Γουινσκόνσιν. Είναι απόφοιτος Λυκείου κι

έχει μία χαλαρή ερωτική σχέση με τον νεαρό Κεν Κάρσον, που εμφανίστηκε ως

κούκλα το 1961 και το μικρό του όνομα είναι δανεισμένο από τον γιο της οικογένειας

Χάντλερ. Η Μπάρμπι είναι αρκετά ευκατάστατη. Στο σπίτι της έχει γύρω στα 40 ζώα

(κατοικίδια) και διαθέτει μία σειρά από ακριβά αυτοκίνητα. Έχει άδεια για κάθε

κινούμενο όχημα και μπορεί με την ίδια άνεση να πιλοτάρει αυτοκίνητο, αεροπλάνο

και διαστημόπλοιο. Όταν, όμως, η περίσταση το απαιτεί, εκτελεί και καθήκοντα

αεροσυνοδού. Στόχος της Ματέλ είναι να δείξει ότι οι γυναίκες μπορούν να τα

καταφέρουν σε κάθε τομέα της ζωής.

http://www.sansimera.gr/articles/498 http://www.sansimera.gr/articles/498#ixzz3UXDC2MvS

ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΓΕΛ ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

H Θεραπευτική αξία του παιχνιδιού

Α4

Περδικούρη-Ποποβίτσι

Μάρτιος 2015

Η θεραπευτική αξία του παιχνιδιού Το παιχνίδι προηγείται της ανάπτυξης, καθώς το παιδί, μέσα από το παιχνίδι αποκτά

δεξιότητες, κίνητρα και στάσεις, απαραίτητα για την κοινωνική του προσαρμογή και

συμμετοχή, στοιχεία.

Ήδη από τη βρεφική ηλικία, η διερεύνηση του άμεσου περιβάλλοντος ξεκινάει από το

παιχνίδι. H αφή μαλακών παιχνιδιών και οι ελκυστικοί ήχοι από τα παιχνίδια είναι τα

πρώτα ερεθίσματα που προκαλούν το ενδιαφέρον, ενώ έννοιες όπως τα χρώματα και

τα σχήματα, βοηθούν στον προσανατολισμό του βρέφους και στην ανάπτυξη των

αισθήσεών του.

Αξίζει να σημειωθεί η σημαντικότητα που έχουν για τα παιδιά, οι κούκλες και τα

ομοιώματα μικρών ζώων, στη διαμόρφωση της ηθικής και συναισθηματικής πλευράς

της προσωπικότητάς τους.

H σχέση με τις κούκλες και τα ζωάκια είναι η πρώτη σχέση του παιδιού με

φανταστικούς φίλους. Τα μικρά παιδιά συνηθίζουν να παίζουν με μικρογραφίες

αληθινών αντικειμένων, ζώων, σπιτιών, οχημάτων, αναπτύσσοντας τις δεξιότητές

τους ενώ σε μετέπειτα ηλικίες, προτιμούν τα επιτραπέζια και τα ομαδικά παιχνίδια.

Σε όλες τις ηλικίες, το παιχνίδι, αποτελεί μια γέφυρα ανάμεσα στην εσωτερική και

εξωτερική πραγματικότητα του παιδιού. Μέσα από τη φυσική έκφραση ενός παιδιού

που παίζει, μας γίνεται γνωστός ο εσωτερικός του κόσμος, ενώ αναπαρίστανται οι

πραγματικές σχέσεις που υφίστανται στο περιβάλλον στο οποίο διαβιώνει. Μέσα από

τη δραστηριότητα του στο παιχνίδι, ένα παιδί μπορεί να προβάλλει μελλοντικούς

ρόλους και αξίες όπως το ίδιο τις κατανοεί και αντιλαμβάνεται, μέσα από τις

δραστηριότητες και τις σχέσεις των ενηλίκων.

Η θεραπευτική ικανότητα του παραστατικού παιχνιδιού, στηρίζεται στη μιμητική

ικανότητα της μικρής ηλικίας, καθώς παρέχει στο παιδί τη δυνατότητα να

αντιμετωπίζει αγχώδεις εμπειρίες, με έναν συμβολικό τρόπο και το βοηθά να

εκφράσει έμμεσα ή συμβολικά τις ανησυχίες, τους φόβους, τις επιθυμίες του.

http://www.paidorama.com/i-therapeutiki-aksia-tou-paixnidiou.html

Ποια παιχνίδια είναι κατάλληλα για την ηλικία του παιδιού σας

Με το παιχνίδι το παιδί ψυχαγωγείται, γνωρίζει τον εαυτό του και τον κόσμο που το

περιβάλλει. Παίζοντας διεγείρεται η φαντασία του, ασκείται η κρίση του αλλά και η

εφευρετικότητα του. Μαθαίνει να εξωτερικεύει το άγχος του, να αντιμετωπίζει τους

φόβους του και την επιθετικότητα προς ό,τι το περιορίζει…Με λίγα λόγια το παιχνίδι

είναι πολύ σημαντικό για το παιδί. Να επιλέγετε παιχνίδια που ερεθίζουν τη φαντασία

του παιδιού.

Να προσφέρετε το κατάλληλο παιχνίδι, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.

Να δίνετε προσοχή, ώστε τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένο το

παιχνίδι να είναι μη τοξικά, ανθεκτικά και ασφαλή και να αναγράφεται στη

συσκευασία ότι τηρούνται τα πρότυπα ασφαλείας που ορίζει η Ε.Ε.

Να χαρίζετε το παιχνίδι στην κατάλληλη στιγμή και να μην του αγοράζετε

ταυτόχρονα πολλά παιχνίδια.

Να φροντίζετε κάθε φορά να έχει στη διάθεση του ασφαλή χώρο παιχνιδιού, ώστε

να μην κινδυνεύει από τραυματισμούς.

Να διαλέγετε το παιχνίδι με γνώμονα τις προτιμήσεις του ίδιου του παιδιού και να

κάνετε έρευνα αγοράς, χωρίς να αντιμετωπίζετε την όλη διαδικασία ως αγγαρεία.

Να αφιερώνετε έστω και λίγο χρόνο για να παίξετε μαζί με το παιδί, γιατί αυτό

του δίνει μεγάλη χαρά και επιπλέον συνηθίζει να ενεργεί με άλλους. Εξάλλου, τα

παιχνίδια δεν υποκαθιστούν την παρουσία σας.

http://www.news.gr/gynaika/paidi-oikogeneia/article/174248/ta-paihnidia-poia-einai-

katallhla-gia-thn-hlikia.html

Το παιχνίδι καταπολεμά την παιδική εγκληματικότητα

Η έλλειψη του χρόνου ψυχαγωγίας για τα παιδιά τροφοδοτεί ποινικές συνήθειες και

καλλιεργεί την κουλτούρα των συμμοριών στην εφηβική και νεανική ηλικία.

Ο ισχυρισμός έρχεται στον απόηχο των ανησυχιών για τη συμμετοχή των νέων στις

ταραχές και τις λεηλασίες στα νότια των συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών της

Αμερικής τον περασμένο Αύγουστο. Εκατοντάδες ανήλικοι συνελήφθησαν το

τελευταίο δεκαπενθήμερο, με παιδιά ηλικίας ακόμη και 12 ετών να περνούν την

είσοδο των δικαστηρίων.

Η Σου Πάλμερ, ειδικός σε θέματα ανάπτυξης του παιδιού και συγγραφέας του

βιβλίου “Τοξική’παιδική” ηλικία (Toxic Childhood), είπε ότι η απουσία της

ψυχαγωγίας και της μάθησης δια μέσου του παιχνιδιού αφήνει τα παιδιά εκτεθειμένα

σε λάθος αξίες.

Σύμφωνα με τη συγγραφέα «Τα παιδιά πρέπει να μάθουν μέσα από το παιχνίδι πώς

να λειτουργούν στην κοινωνική τους ζωή και αν αυτό δε συμβαίνει τότε σίγουρα θα

προκαλέσουν πολλά προβλήματα αργότερα.

Η κα. Πάλμερ επεσήμανε ότι ο αριθμός των νέων που συμμετέχει σε παιχνίδια έχει

υποστεί μια «πραγματική διάβρωση» κατά την τελευταία δεκαετία και πως τα παιδιά

αποτυγχάνουν να λάβουν υπόψη τους τα απαιτούμενα μαθήματα ζωής που θα τα

καθοδηγήσουν στα χρόνια της εφηβείας τους.

Οι ψυχολόγοι λένε ότι το παιχνίδι είναι για την ανάπτυξη ενός παιδιού εξίσου

σημαντικό όπως τα τρόφιμα και ο ύπνος.Η έλλειψη του χρόνου ψυχαγωγίας για τα

παιδιά τροφοδοτεί ποινικές συνήθειες και καλλιεργεί την κουλτούρα των συμμοριών

στην εφηβική και νεανική ηλικία.

Ο ισχυρισμός έρχεται στον απόηχο των ανησυχιών για τη συμμετοχή των νέων στις

ταραχές και τις λεηλασίες στα νότια των συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών της

Αμερικής τον περασμένο Αύγουστο. Εκατοντάδες ανήλικοι συνελήφθησαν το

τελευταίο δεκαπενθήμερο, με παιδιά ηλικίας ακόμη και 12 ετών να περνούν την

είσοδο των δικαστηρίων.

http://www.iatropedia.gr/articles/read/91

Γιατί τα παιδιά παίζουν;

Ο άνθρωπος από πάντα έπαιζε για να επικοινωνήσει – να γνωρίσει τον κόσμο και το

σύμπαν. Τα παιδιά κάποτε έπαιζαν με κλαδιά, πέτρες, με υφές, με γεύσεις, με όλες

τους τις αισθήσεις, με υλικά της φύσης και απλά υλικά του περιβάλλοντος, όπως

κάνουν και σήμερα από τη γέννηση τους. Είναι η επικοινωνία του εσωτερικού

κόσμου με την εξωτερική πραγματικότητα, που εδραιώνει σταδιακά τον έλεγχο και

την ισορροπία του φανταστικού-φαντασιακού κόσμου μας και την σχέση μας με την

εξωτερική πραγματικότητα.

Το παιχνίδι είναι απαραίτητο και χρήσιμο σε κάθε κοινωνία και τα μέλη της, για να

μπορούμε να είμαστε μέσα στην κοινωνία.

Είναι τρόπος λειτουργίας του ανθρώπινου όντος που του επιτρέπει να ζήσει, να μάθει,

να λειτουργήσει, να δημιουργήσει, να ανακαλύψει, να ζήσει με άλλους, να συνεχίσει

να είναι περίεργος για τον κόσμο, να έχει επιθυμία να ανακαλύψει και να μάθει και

ταυτόχρονα να προχωρήσει.. Είναι πέρα από τη διασκέδαση, έχει προσαρμοστική και

κοινωνική λειτουργία.

Παίζω – Ζω – Δρω, επιθυμία, συναισθήματα, απόλαυση, έκπληξη, ανακάλυψη, αυτή

η ανθρώπινη πορεία έφερε τον πολιτισμό και την τεχνολογία του σήμερα. Νέες

περιοχές, νέες ανακαλύψεις, νέες δεξιότητες. Το σήμερα δεν είναι μόνο ένα γενετικά

προγραμματισμένο διάβημα. Οι μεγάλες ανακαλύψεις προέκυψαν μέσα από

πειραματισμούς. Το παιχνίδι είναι πειραματισμός, άνοιγμα στο καινούργιο, το

άγνωστο. Τολμώ να πω, πώς η εξέλιξη του ανθρώπου πάνω στη γη, μοιάζει με την

εξελικτική πορεία του παιδιού προς την ενηλικίωση.

Θα ζήσουμε όπως παίξαμε!., κατά το. όπως στρώσεις θα κοιμηθείς.!

Κατά τον D.W.Winnicott, το παιχνίδι είναι η μόνη ελεύθερη διαδικασία για τον

άνθρωπο και διαφέρει από την εργασία γιατί δεν αποσκοπεί μόνο σ ένα αποτέλεσμα.

Δεν έχει μόνο στόχο, αλλά η διαδικασία αυτή καθ’αυτή είναι χαρά, μάθηση,

επικοινωνία. Είναι αυτοσκοπός.

Παρατηρώντας ένα δίχρονο παιδί να φτιάχνει περίτεχνους πύργους με τουβλάκια, μας

εκπλήσσει και ίσως μας δυσαρεστεί όταν το βλέπουμε με μια κίνηση να τους

γκρεμίζει, να γελάει και να ξαναρχίζει με ενθουσιασμό!

Αν η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες στηριζόταν στην βιωμένη μάθηση και το

παιχνίδι, ίσως ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος, με περισσότερη χαρά και

δημιουργικότητα, λιγότερο θυμό και επιθετικότητα, λιγότερους πολέμους. Ίσως οι

ενήλικες να έπαιζαν λιγότερο επικίνδυνα παιχνίδια.

Αυτό που δεν είναι εύκολα αντιληπτό στους ενήλικες που ξέχασαν το μικρό παιδί

μέσα τους και την ανάγκη του για παιχνίδι, είναι ότι το παιχνίδι σαν διαδικασία είναι

θεραπευτικό.

Από την αρχή της ζωής μας , έχουμε ανάγκη να επικοινωνήσουμε και να νοιώσουμε

το περιβάλλον γύρω μας. Ο ρόλος μιας παιχνιδιάρας μαμάς που τραγουδάει, παίζει,

αγκαλιάζει και φροντίζει άμεσα τις ανάγκες του νεογέννητου παιδιού της, είναι

απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάδυση, αναγνώριση και εξέλιξη του

συναισθηματικού κόσμου του μικρού παιδιού, που του παρέχει το βασικό υλικό για

την μετέπειτα υγιή εξέλιξη του. Το μαγικό αυτό συστατικό είναι η χαρά της ζωής που

θα φέρει σταδιακά την συναισθηματική ασφάλεια πάνω στην οποία θα χτίσουμε τον

κόσμο μας, εσωτερικό και εξωτερικό.

Την ασφάλεια που μας παρέχει η μητρική φροντίδα και το θετικό, υποστηρικτικό

περιβάλλον, έρχεται να ενισχύσει το παιχνίδι, δημιουργώντας μια αγκαλιά, μια

ασπίδα προστασίας από τον εξωτερικό άγνωστο και φοβιστικό κόσμο.

Το παιχνίδι έχει την ιδιότητα να μας επιτρέπει την επεξεργασία τραυματικών

εμπειριών, παίρνοντας απόσταση από την τραυματική πραγματικότητα, δίνοντας μας

ασφάλεια και έλεγχο πάνω στα συναισθήματα μας και την έξω πραγματικότητα. Μας

επιτρέπει μέσα σ ένα κλίμα ασφάλειας, να αναγνωρίσουμε, να ονοματίσουμε αυτό

που νοιώθουμε και να βρούμε τρόπους και λύσεις διαχείρισης των εσωτερικών

συγκρούσεων και των εξωτερικών τραυματικών εμπειριών.

Όλοι είδαμε εικόνες πολέμου με μικρά ταλαιπωρημένα παιδιά θύματα της

απερισκεψίας των μεγάλων, να παίζουν με αχρηστεμένα κανόνια και όπλα, να κάνουν

τσουλήθρα πάνω στις σκηνές στους καταυλισμούς προσφύγων, ..να προσπαθούν να

κατανοήσουν το τι, το πώς και το γιατί, αυτού που βιώνουν. Το όπλο των παιδιών

είναι το παιχνίδι....

http://www.childit.gr/v2/index.php/pshychology/1702-to-paixnidi-sti-zoi-mas-ti-kai-

giati-ta-paidia-paizoun

ΑΝΑΞΑΓΌΡΕΙΟ ΓΕΛ. ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΊΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Α3

ΟΛΓΑ ΠΟΙΜΕΝΙΔΟΥ

ΠΕΝΝΥ ΠΕΤΡΙΔΗ

ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

Παιχνίδι και Ψυχολογία του παιδιού

Παιχνίδι, παιγνίδιο ή παίγνιο αποκαλείται η δομημένη δραστηριότητα που

διεξάγεται με σκοπό την ψυχαγωγία ή ασκείται σαν εκπαιδευτικό εργαλείο. Τα

παιχνίδια υπάρχουν σε διάφορες μορφές: επιτραπέζια, ηλεκτρονική, αυλή, υλική κ.ά.

Tα παιχνίδια βοηθούν στην ανάπτυξη της φαντασίας του παιδιού. Εκπαιδευτικά /

επιστημονικά παιχνίδια, που αναπτύσσουν τις γνώσεις ή τις συλλογιστικές ικανότητες

του παιδιού. Μηχανικά παιχνίδια, που λειτουργούν με ηλεκτρονική ή μηχανική

συσκευή, π.χ. φλίπερ , ποδοσφαιράκι

κτλ. Πνευματικά παιχνίδια ,που ασκούν το

νου, π.χ. σταυρόλεξα, γρίφοι.

Το παιχνίδι προηγείται της ανάπτυξης,

καθώς το παιδί, μέσα από το παιχνίδι

αποκτά δεξιότητες, κίνητρα και στάσεις,

απαραίτητα για την κοινωνική του

προσαρμογή και συμμετοχή . Ήδη από τη

βρεφική ηλικία, η διερεύνηση του άμεσου

περιβάλλοντος ξεκινάει από το παιχνίδι. H

αφή μαλακών παιχνιδιών και οι ελκυστικοί

ήχοι από τα παιχνίδια είναι τα πρώτα ερεθίσματα που προκαλούν το ενδιαφέρον, ενώ

έννοιες όπως τα χρώματα και τα σχήματα, βοηθούν στον προσανατολισμό του

βρέφους και στην ανάπτυξη των αισθήσεών του. Αξίζει να σημειωθεί η

σημαντικότητα που έχουν για τα παιδιά, οι κούκλες και τα ομοιώματα μικρών ζώων,

στη διαμόρφωση της ηθικής και συναισθηματικής πλευράς της προσωπικότητάς τους.

H σχέση με τις κούκλες και τα ζωάκια είναι η πρώτη σχέση του παιδιού με

φανταστικούς φίλους. Τα μικρά παιδιά συνηθίζουν να παίζουν με μικρογραφίες

αληθινών αντικειμένων, ζώων, σπιτιών, οχημάτων, αναπτύσσοντας τις δεξιότητές

τους ενώ σε μετέπειτα ηλικίες,

προτιμούν τα επιτραπέζια και τα

ομαδικά παιχνίδια. Σε όλες τις

ηλικίες, το παιχνίδι, αποτελεί μια

γέφυρα ανάμεσα στην εσωτερική

και εξωτερική πραγματικότητα

του παιδιού. Μέσα από τη

φυσική έκφραση ενός παιδιού

που παίζει, μας γίνεται γνωστός ο

εσωτερικός του κόσμος , ενώ

αναπαρίστανται οι πραγματικές

σχέσεις που υφίστανται στο

περιβάλλον στο οποίο διαβιώνει.

Μέσα από τη δραστηριότητα του

στο παιχνίδι, ένα παιδί μπορεί να

προβάλλει μελλοντικούς ρόλους και αξίες όπως το ίδιο τις κατανοεί και

αντιλαμβάνεται, μέσα από τις δραστηριότητες και τις σχέσεις των ενηλίκων.

Συνεπώς, το παιχνίδι αποτελεί ένα ισχυρό μέσο διάγνωσης, μέσα από το οποίο το

παιδί μπορεί να εκφράσει τα δικά του συναισθήματα, τις σκέψεις και τις επιθυμίες

του. Ως αντικείμενο, το παιχνίδι, αποκαλείται «μεταβατικό», καθώς συνοδεύει ένα

παιδί από την ηλικία που ακόμα αισθάνεται πλήρως εξαρτημένο από τους γονείς του

και έως την ηλικία που θα συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί ένα ξεχωριστό άτομο και θα

αποκτήσει αίσθηση εαυτού. Ως μεταβατικά αντικείμενα, τα παιχνίδια αποτελούν

σταθερή πηγή ασφάλειας, κάθε

φορά που ένα γεγονός ή μία

κατάσταση δεν είναι πλήρως

κατανοητή (πχ άγχος

αποχωρισμού, απώλεια,

σημαντική αλλαγή) για τα

παιδιά. Η θεραπευτική

ικανότητα του παραστατικού

παιχνιδιού, στηρίζεται στη

μιμητική ικανότητα της μικρής

ηλικίας, καθώς παρέχει στο παιδί

τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει

αγχώδεις εμπειρίες, με έναν

συμβολικό τρόπο και το βοηθά

να εκφράσει έμμεσα ή

συμβολικά τις ανησυχίες, τους

φόβους, τις επιθυμίες του. Με

τον τρόπο αυτό, το παιχνίδι

χρησιμοποιείται ως μέσον

ενεργητικής προσαρμογής σε μία υπάρχουσα κατάσταση, ενώ συγχρόνως γίνεται μία

εξαιρετική διαγνωστική/αναλυτική μέθοδος, προκειμένου να πλησιάσουμε την

τρυφερή ψυχή των μικρών παιδιών, για τα οποία η γλώσσα είναι ακόμα ατελές μέσο

επικοινωνίας. Στη «μη κατατοπιστική παιχνιδο-θεραπεία »υπάρχει η δυνατότητα να

λειτουργήσει ως διορθωτική συναισθηματική εμπειρία για το παιδί, όπου ο ειδικός

δρα με συναίσθηση, επιδεικνύοντας άνευ όρων αποδοχή, επιτρέποντας στο παιδί να

αναπτύξει αυτοπεποίθηση, αποκτώντας ορθή αντίληψη εαυτού και έκφρασης του.

Ο πρωτοποριακός αναπτυξιακός ψυχολόγος Levotsky πίστευε ότι, κατά την

προσχολική περίοδο, το παιχνίδι είναι η κύρια πηγή

ανάπτυξης. Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά μαθαίνουν

και εξασκούν πολλές βασικές κοινωνικές δεξιότητες.

Αναπτύσσουν μια αίσθηση του εαυτού, μαθαίνουν να

αλληλεπιδρούν με άλλα παιδιά, μαθαίνουν πώς να

κάνουν φίλους, πώς να ψεύδονται και πώς να παίξουν

ένα παιχνίδι ρόλων. Η Ψυχαναλυτική θεωρία ή

θεωρία της Κάθαρσης έχει τις ρίζες της στην θεωρία

της κάθαρσης του Αριστοτέλη. Κύριος εκπρόσωπος

αυτής της θεωρίας είναι ο Ελβετός ψυχολόγος J. Freud,

ο οποίος θεωρεί ότι το παιχνίδι δεν είναι απλώς ένα

αναπτυξιακό επίτευγμα ή ένα μέσο για να περάσει το παιδί την ώρα του αλλά είναι

σημαντικό “γιατί απηχεί τις προσπάθειες του παιδιού να συμφιλιωθεί με τα

συγκινησιακά του βιώματα”. Το παιχνίδι παρέχει στο παιδί τη δυνατότητα να

αντιμετωπίζει αγχώδεις καταστάσεις με συμβολικό τρόπο. Μέσα από το παιχνίδι του

εκφράζει έμμεσα ή συμβολικά πιεστικές ανησυχίες του, φόβους, επιθυμίες και

επαναλαμβάνοντας αυτά τα θέματα ξανά και ξανά δίνει στο παιχνίδι ένα χαρακτήρα

κάθαρσης. Η επανάληψη της εμπειρίας μέσα από το παιχνίδι είναι μια απόπειρα

αλλαγής της απόφασης ή απόπειρα κυριαρχίας πάνω σε μια δύσκολη κατάσταση.

Το παιχνίδι μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο διάγνωσης μέσα από το οποίο το παιδί

μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του, τα ένστικτά του και τις

επιθυμίες του. Η ψυχαναλυτική σχολή, για να εισχωρήσει στο βάθος της παιδικής

ψυχής, χρησιμοποίησε το παιχνίδι όπως παλιότερα το όνειρο στους ενήλικες. Το

παιχνίδι ως διαγνωστικό μέσο είναι μια πολύ καλή μέθοδος προκειμένου να

πλησιάσουμε την ψυχή των μικρότερων παιδιών, για τα οποία η γλώσσα είναι ακόμα

ατελές μέσο επικοινωνίας.

Ο Vygotsky από την άλλη πλευρά υποστήριξε ότι ο άνθρωπος συμμετέχει ενεργητικά

στην ίδια του την ύπαρξη. Από τη νηπιακή ακόμα ηλικία αρχίζει να αποκτά τα μέσα με

τα οποία μπορεί να επιδράσει και να ελέγξει το περιβάλλον του αλλά και τον εαυτό

του. Αυτό το επιτυγχάνει με τη δημιουργία και τη χρήση βοηθητικών ή «τεχνητών»

ερεθισμάτων. Ο ίδιος δημιουργεί τα βοηθητικά

ερεθίσματα, που δεν έχουν καμιά εγγενή σχέση

με την υπάρχουσα κατάσταση και τα

χρησιμοποιεί στο παιχνίδι σαν μέσα ενεργητικής

προσαρμογής. Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην

επίδραση της χρήσης των βοηθητικών

ερεθισμάτων, την οποία θεωρεί καθοριστική. Τα

βοηθητικά ερεθίσματα, για τον Vygotsky, είναι

τα εργαλεία του εγγενούς πολιτισμού, η μητρική γλώσσα του παιδιού και τα ευφυή

μέσα που το ίδιο το παιδί εφευρίσκει, ακόμα και η χρήση του ίδιου του σώματος. Το

παιδί κάνει χρήση των διαφόρων αυτών μέσων κατά τη δραστηριότητά του στο

παιχνίδι, γι` αυτό και ο Vygotsky θεωρεί το παιχνίδι ως το πρωταρχικό μέσο της

πολιτισμικής ανάπτυξης των παιδιών.

Στάδια ανάπτυξης παιχνιδιού

Η κλασική μελέτη του πώς αναπτύσσεται το παιχνίδι στα παιδιά πραγματοποιήθηκε

από την Mildred Parten στα τέλη της δεκαετίας

του 1920 στο Ινστιτούτο Ανάπτυξης του Παιδιού

στη Μινεσότα. Παρακολούθησε στενά τα παιδιά

ηλικίας μεταξύ 2 και 5 ετών και κατηγοριοποίησε

το παιχνίδι τους σε έξι κατηγορίες.

Η Parten συνέλλεξε δεδομένα μέσω της

συστηματικής δειγματοληψίας της συμπεριφοράς

των παιδιών. Τα παρατήρησε για μια περίοδο

ενός προκαθορισμένου λεπτού που ποίκιλαν συστηματικά .

Αυτό που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι πως οι τέσσερις πρώτες κατηγορίες του

παιχνιδιού δεν συνεπάγονται απαραίτητα την αλληλεπίδραση με άλλους, ενώ οι δύο

τελευταίες το κάνουν. Ενώ τα παιδιά μετατοπίζονται μεταξύ των τύπων του

παιχνιδιού, αυτό που η Parten παρατήρησε ήταν ότι καθώς αυτά μεγάλωναν,

συμμετείχαν λιγότερο στους πρώτους τέσσερις τύπους και περισσότερο στους δύο

τελευταίους – εκείνους δηλαδή που περιλαμβάνουν μεγαλύτερη αλληλεπίδραση.

1.Ελεύθερο παιχνίδι: το παιδί είναι σχετικά σταθερό και φαίνεται να εκτελεί τυχαίες

κινήσεις με μη εμφανή σκοπό. Ένα σχετικά σπάνιο στυλ παιχνιδιού.

2.Μοναχικό παιχνίδι: το παιδί είναι εντελώς απορροφημένο στο παιχνίδι και δεν

φαίνεται να παρατηρεί τα άλλα παιδιά. Πιο συχνά εμφανίζεται σε παιδιά ηλικίας

μεταξύ 2 και 3 χρόνων.

1. Το παιχνίδι του θεατή: το παιδί

ενδιαφέρεται για το παιχνίδι άλλων παιδιών,

αλλά δεν εντάσσεται το ίδιο. Μπορεί να

κάνει ερωτήσεις ή απλά να μιλάει στα άλλα

παιδιά, αλλά η κύρια δραστηριότητα είναι η

απλή παρακολούθηση.

2. Παράλληλο παιχνίδι: το παιδί μιμείται

το παιχνίδι των άλλων παιδιών, αλλά δεν

συμμετέχει ενεργά μαζί τους. Για

παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιούν το

ίδιο παιχνίδι.

3. Συντροφικό παιχνίδι: ενδιαφέρονται τώρα περισσότερο το ένα για το άλλο παρά

για τα παιχνίδια που χρησιμοποιούν. Αυτή είναι η πρώτη κατηγορία που

περιλαμβάνει ισχυρή κοινωνική αλληλεπίδραση μεταξύ των παιδιών καθώς παίζουν.

4. Συνεργατικό παιχνίδι: κάποια οργάνωση εισέρχεται στο παιχνιδιού των παιδιών,

για παράδειγμα, το παιχνίδι έχει κάποιο στόχο και τα παιδιά συχνά υιοθετούν ρόλους

και ενεργούν ως ομάδα. Σε αυτό το επίπεδο παιχνιδιού η συνεργασία των παιδιών

είναι απαραίτητη και το καθένα έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο στο παιχνίδι.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αυτή η σειρά σταδίων παιχνιδιού είναι εξελικτική και

το κριτήριο για τη μετάβαση από το ένα στάδιο στο επόμενο είναι η αποδοχή του

βαθμού της κοινωνικής αλληλεπίδρασης των μαθητών. Σε αντίθεση με τον Jean

Piaget ο οποίος είδε το παιχνίδι των παιδιών με κυρίως αναπτυξιακούς γνωστικούς

όρους, η Parten τόνισε την ιδέα ότι η μαθαίνοντας να παίζεις μαθαίνεις πώς να

σχετίζεσαι με τους άλλους.

Το Δικαίωμα του παιδιού να παίζει

Σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρώπινων Δικαιωμάτων το παιδί έχει

κάθε ευκαιρία για παιχνίδι και ψυχαγωγία, που πρέπει να κατευθύνονται προς τους

ίδιους σκοπούς που επιδιώκει και η εκπαίδευση. Η κοινωνία και οι δημόσιες

υπηρεσίες θα επιδιώξουν να προωθήσουν την απόλαυση του δικαιώματος αυτού . Τα

παιδιά έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο,

τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα) αλλά πρέπει και να προστατεύονται από τις αρνητικές

επιδράσεις τους.

Εν όψει των ειδικών αναγκών των ανάπηρων παιδιών, η χορηγούμενη σύμφωνα με

την παρ. 2 του παρόντος άρθρου βοήθεια παρέχεται δωρεάν, εφόσον αυτό είναι

δυνατό, κατόπιν υπολογισμού των

οικονομικών πόρων των γονέων τους και

αυτών στους οποίους έχουν εμπιστευθεί

το παιδί, και σχεδιάζεται κατά τέτοιον

τρόπο ώστε τα ανάπηρα παιδιά να έχουν

αποκλειστική πρόσβαση στην

εκπαίδευση, στην επιμόρφωση, στην

περίθαλψη, στην αποκατάσταση

αναπήρων, στην επαγγελματική

εκπαίδευση και στις ψυχαγωγικές

δραστηριότητες, έτσι που να

επιτυγχάνεται η όσο το δυνατόν

πληρέστερη κοινωνική ένταξη και

προσωπική τους ανάπτυξη,

συμπεριλαμβανομένης της πολιτιστικής και πνευματικής τους εξέλιξης.

Άρθρο31

1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν στο παιδί το δικαίωμα στην ανάπαυση και

στις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου, στην ενασχόληση με ψυχαγωγικά

παιχνίδια και δραστηριότητες που είναι κατάλληλες για την ηλικία του και στην

ελεύθερη συμμετοχή στην πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή.

2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται και προάγουν το δικαίωμα του παιδιού να

συμμετέχει πλήρως στην πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή και ενθαρρύνουν την

προσφορά κατάλληλων και ίσων ευκαιριών για πολιτιστικές, καλλιτεχνικές και

ψυχαγωγικές δραστηριότητες και για δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου.

http://www.paidorama.com/i-therapeutiki-aksia-tou-paixnidiou.html

http://psychologein.dagorastos.net/2011/03/17/types-play/

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%

CE%AF%CE%B4%CE%B9

http://www.greek-

language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=

%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9

&dq=

http://www.0-18.gr/gia-paidia/ta-dikaiomata-

soy/?searchterm=%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF%

CE%B4%CE%B9

http://el.wikisource.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE

%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B

4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%

84%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%80%CE%B1%CE

%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%8D

http://www.0-18.gr/gia-megaloys/dsdp

Μπορεί η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου να ενισχύσει την ψυχική

υγεία των παιδιών;

Σε μια νέα μελέτη με τίτλο ‘‘Η μεγαλύτερη έρευνα συσχέτισης ανάμεσα στην εκμάθηση

ενός μουσικού οργάνου και την ανάπτυξη του εγκεφάλου’’, μια ομάδα παιδοψυχιάτρων,

του Πανεπιστημίου Vermont- College of Medicine, βρήκε ότι η μουσική εκπαίδευση

μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά στην εστίαση της προσοχής, στον έλεγχο των

συναισθημάτων τους και στην μείωση του άγχους. Η έρευνα, συνεχίζοντας

προηγούμενες μελέτες χρησιμοποιεί τη βάση δεδομένων τους αναλύοντας τα

εγκεφαλογραφήματα 232 παιδιών ηλικίας 6 έως 18 ετών.

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, ο

φλοιός - το εξωτερικό στρώμα του

εγκεφάλου – αλλάζει σε πάχος. Σε

προηγούμενη ανάλυση δεδομένων

MRI είχε ανακαλυφθεί ότι η

πύκνωση ή η αραίωση του φλοιού,

σε συγκεκριμένες περιοχές του

εγκεφάλου, αντανακλούσε την

εμφάνιση άγχους και κατάθλιψης,

προβλήματα προσοχής,

επιθετικότητας και θέματα ελέγχου

της συμπεριφοράς, ακόμη και σε

υγιή παιδιά, σε εκείνα δηλαδή που

δεν είχαν διαγνωστεί με κάποια

διαταραχή ή ψυχική ασθένεια. Με αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές ήθελαν να δουν το κατά

πόσο μια θετική δραστηριότητα, όπως η μουσική εκπαίδευση, θα επηρέαζε τους δείκτες

στον φλοιό.

Η μελέτη υποστηρίζει το The Vermont Family Based Approach", ένα μοντέλο που που

δημιούργησε ο James Hudziak, βασικός συντάκτης της μελέτης, για να αποδείξει ότι το

σύνολο του περιβάλλοντος ενός νεαρού ατόμου - οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι φίλοι, τα

κατοικίδια ζώα, οι εξωσχολικές

δραστηριότητες - συμβάλλουν στην

ψυχολογική υγεία του. «Η μουσική είναι

ένα κρίσιμο συστατικό στο μοντέλο μου»,

λέει ο Hudziak. Οι συγγραφείς βρήκαν

αποτελέσματα τα οποία επιβεβαίωσαν τις

υποθέσεις τους. Όταν παίζει κανείς

μουσική, μεταβάλλονται οι κινητικές

περιοχές του εγκεφάλου, επειδή η

δραστηριότητα αυτή απαιτεί τον έλεγχο

και τον συντονισμό των κινήσεων. Ακόμη

πιο σημαντικό για τον Hudziak ήταν οι

αλλαγές στις περιοχές ρύθμισης της

συμπεριφοράς του εγκεφάλου. Για

παράδειγμα, η μελέτη της μουσικής επηρεάζει το πάχος στο τμήμα του φλοιού που

σχετίζεται με την «εκτελεστική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της εργασιακής μνήμης,

τον έλεγχο προσοχής, καθώς και την οργάνωση και τον προγραμματισμό για το μέλλον»,

γράφουν οι συγγραφείς.Το μουσικό υπόβαθρο ενός παιδιού φαίνεται να συσχετίζεται με

την πυκνότητα του φλοιού σε «σημεία του εγκεφάλου που παίζουν καθοριστικό ρόλο στον

έλεγχο της αναστολής, καθώς και στις πτυχές της επεξεργασίας του συναισθήματος».Τα

ευρήματα ενισχύουν την υπόθεση του Hudziak ότι η εκμάθηση βιολιού μπορεί να

βοηθήσει ένα παιδί να παλέψει ψυχολογικές διαταραχές, ακόμη καλύτερα και από ένα

μπουκάλι χάπια. «Αντιμετωπίζουμε θέματα που προκύπτουν από αρνητικά πράγματα, αλλά

ποτέ δεν προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε θετικά πράγματα ως θεραπεία», λέει ο

Hudziak.Μια τέτοιου είδους προσέγγιση μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο να επιτευχθεί.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, η έρευνα από το Υπουργείο Παιδείας των

ΗΠΑ δείχνει ότι τα 3/4 των Αμερικανών μαθητών Γυμνασίου "σπάνια ή ποτέ" κάνουν

εξωσχολικές δραστηριότητες στη μουσική ή τις τέχνες.«Αυτές οι στατιστικές, όταν

λαμβάνονται υπόψιν στο πλαίσιο των παρόντων αποτελεσμάτων νευροαπεικόνισης»,

γράφουν οι συγγραφείς, «υπογραμμίζουν τη ζωτική σημασία εξεύρεσης νέων και

καινοτόμων τρόπων να κάνουν τη μουσική εκπαίδευση ευρύτερα διαθέσιμη στους νέους,

ξεκινώντας από την παιδική ηλικία».

Οι ερευνητές εξέτασαν πόσο γρήγορα ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τους ήχους. Συνήθως

σκεφτόμαστε ότι η κώφωση ξεκινάει από τα αυτιά, όμως ο εγκέφαλος συμβάλλει σε

μεγάλο βαθμό στην καλή ακοή. Αν επεξεργάζεται τον ήχο αργά ίσως είναι πιο δύσκολο,

για παράδειγμα, να ακούσουμε μια συνομιλία σε ένα πολυσύχναστο εστιατόριο ή να

πραγματοποιήσουμε μια τηλεφωνική κλήση χωρίς προβλήματα.

Το να παίζουμε ένα μουσικό όργανο μας κάνει πιο έξυπνους Πλήθος έρευνες έχουν γίνει για τις επιδράσεις της μουσικής στον εγκέφαλο. Οι

επιστήμονες λένε πως τα παιδιά που παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, τα πάνε

καλύτερα στο σχολείο από κείνα που δεν έχουν επαφή με τη μουσική. Πρόσφατες

έρευνες μάλιστα δείχνουν πως η επαφή με τη μουσική μπορεί να επισπεύσει την

ηλικία στην οποία το παιδί θ’ αρχίσει να διαβάζει, να αυξήσει το δείκτη νοημοσύνης

του, καθώς και την ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου.

Οι ενήλικες μπορούν επίσης να ωφεληθούν πάρα πολύ από την εκμάθηση ενός

μουσικού οργάνου, γιατί βοηθάει το μυαλό τους να είναι σε εγρήγορση και να

παραμένουν δραστήριοι και τους βοηθάει να έχουν ισχυρότερη μνήμη

Το να παίζουμε ένα μουσικό όργανο μειώνει το στρες Όλοι έχουμε μέρες που είμαστε τόσο αγχωμένοι και στρεσαρισμένοι, που θέλουμε να

αποδράσουμε για λίγο απ’ όλα αυτά. Έχετε ποτέ παρατηρήσει πως όταν ακούτε

απαλή, χαλαρωτική μουσική, αισθάνεστε πιο ήρεμοι και χαλαροί; Το να παίζετε ένα

μουσικό όργανο μπορεί να καταφέρει το ίδιο κι ακόμα περισσότερο. Η μουσική είναι

μια από τις απλές χαρές της ζωής. Βοηθάει το μυαλό να γαληνεύει!

Αίσθημα επιτυχίας Αν είστε αρχάριος που μαθαίνει να παίζει το πρώτο του μουσικό κομμάτι, ίσως στην

αρχή να σας φαίνεται απογοητευτικό. Μόλις όμως καταφέρετε και το παίξετε σωστά,

η ικανοποίηση που θα νιώσετε είναι ανεκτίμητη. Ανεξάρτητα απ’ το αν πρόκειται για

ένα μικρό, απλό κομματάκι, στην πραγματικότητα ποτέ δε θα ξεχάσετε το πρώτο

κομμάτι που μάθατε να παίζετε. Είστε ένα βήμα πιο κοντά προς το στόχο σας κι αυτό

είναι κάτι που αναμφισβήτητα θα σας κάνει να νιώσετε υπερήφανοι.

Το κατάλληλο μουσικό όργανο

Η κ. Τσαντίλα συμβουλεύει να αφήνουν οι γονείς τα παιδιά να επιλέγουν το όργανο

που τους αρέσει μέσα από μουσικά παιχνίδια. Το καλύτερο, όπως λέει, είναι να δοθεί

στο παιδί η ευκαιρία να γνωρίσει όσο το δυνατόν περισσότερα μουσικά όργανα, να τα

παρατηρήσει, να ακούσει τους ήχους τους και τελικά να επιλέξει αυτό που θα το

εντυπωσιάσει περισσότερο. Ο εντυπωσιασμός αυτό είναι που θα προκαλέσει την

αφοσίωση που θα δείξει το παιδί στο όργανο αυτό αργότερα.

Ο γονιός μπορεί, λοιπόν, να συμβουλέψει το παιδί και να του επισημάνει τις

προοπτικές της επιλογής του (π.χ. αν το παιδί επιλέξει πιάνο, δεν θα μπορεί να το

παίρνει μαζί στις εκδρομές και να παίζει παρέα με τους φίλους του, όπως με μία

κιθάρα), ενώ ένας δάσκαλος μουσικής μπορεί να προτείνει όργανα με τα οποία είναι

προτιμότερο να ξεκινήσει ένα παιδί: Στα 8-9 χρόνια τα όργανα που μπορεί να

διδαχθεί ένα παιδί είναι κιθάρα

και βιολί (τα οποία «βγαίνουν»

στις διαστάσεις των παιδιών),

πιάνο/αρμόνιο ή ακορντεόν

και, σε περίπτωση που το παιδί

δείξει ενδιαφέρον για τα

πνευστά όργανα, θα μπορούσε

να ξεκινήσει με φλογέρα. Με

τη φλογέρα το παιδί θα πάρει

τις βάσεις (διαφραγματική

αναπνοή) για να ακολουθήσει

αργότερα κάποιο πνευστό

μουσικό όργανο της επιλογής

του. Σε κάθε περίπτωση,

πάντως, η τελική απόφαση για

το όργανο που θα επιλέξει θα

πρέπει να είναι του παιδιού.

Τα οφέλη των μουσικών οργάνων στα παιδιά

Το παιδί μέσα από την εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου μπορεί να καλλιεργήσει

τη φαντασία και να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του, λέει η κ. Τσαντίλα. Το

όργανο βοηθά το παιδί να

συγκεντρώνεται, να

συντονίζει τις κινήσεις του

και να οργανώνει τη σκέψη

του. Κάθε μουσικό όργανο

μπορεί να μάθει το παιδί να

ελέγχει τις κινήσεις όχι μόνο

των χεριών του αλλά και

ολόκληρου του σώματος.

Μαθαίνει στο παιδί να

αυτοπειθαρχεί (π.χ. με τη

συμμετοχή του σε μία

μπάντα) και να συνεργάζεται,

ενώ παράλληλα καλλιεργείται

και η κοινωνικοποίηση και η

αυτοπεποίθησή του (αφού αισθάνεται σημαντικό για την επιτυχή απόδοση της

ομάδας).

Επιπλέον, με τη μουσική αναπτύσσεται και η ευαισθησία του παιδιού. Η ευαισθησία

σε συνδυασμό με την πειθαρχία βοηθούν το παιδί να ωριμάσει. Το παιδί έχει τη

δυνατότητα με ένα μουσικό όργανο να εκφράζει τα συναισθήματά του. «Οι

μελωδίες», λέει χαρακτηριστικά η μουσικός, «είναι το καλύτερο μέσο για να

εξωτερικεύει το παιδί τη χαρά, τη λύπη, ακόμα και τις σκέψεις και τους

προβληματισμούς του».

http://www.psychologynow.gr/oikogeneia-kai-paidi/mporei-i-ekmathisi-enos-

moysikoy-organoy-na-enishysei-tin-psyhiki-ygeia-ton

http://www.el-odeio.gr/afto-to-gnorizate/ofeli-apo-mousiki

http://www.mama365.gr/12470/paidi-kai-moysikh-h-katallhlh-hlikia-kai-poia-

organa.html

http://www.infokids.gr/2013/11/pos-i-ekmathisi-enos-moysikoy-organoy-v/

Αθλητισμός στην Αρχαία Ελλάδα

Η λέξη αθλητισμός ως έννοια διαμορφώθηκε στους μετά-ομηρικούς χρόνους, καθώς

η λέξη αυτή δεν συναντάται ούτε στην Οδύσσεια ούτε στην Ιλιάδα. Πιθανότατα, η

έννοια διαμορφώθηκε με την καθιέρωση των ιερών αγώνων (Ολυμπιακοί αγώνες

στην αρχαιότητα Ολύμπια εν Δίω, Πύθι, Νέμεα, Ίσθμια κατά τον 8ο αιώνα π.Χ..[13]

Ο αθλητισμός υπό αυτήν την μορφή είναι καθαρά αγωνιστικός κάτι βέβαια που

αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων το

392/93 μ.Χ. από τον Θεοδόσιος Α'. Ο αθλητισμός θα επανεμφανιστεί αργότερα στις

αρχές του 19ου αιώνα στη Μεγάλη Βρετανία ως σπορ (sport). Εντούτοις, η λέξη σπορ

είναι γαλλική και χρονολογείται από την εποχή του Μεσαίωνα. Ήταν ταυτόσημη με

το παιχνίδι και τη διασκέδαση.

Ερμής (μυθολογία), προστάτης του αθλητισμού

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι καθιέρωσαν πρώτοι τους

αγώνες δρόμου, βάδην και την πάλη, περίπου την

3η χιλιετία π.Χ. Η Ελλάδα όμως στάθηκε η

αληθινή κοιτίδα του αθλητισμού, γιατί εκεί ο

αθλητισμός πήρε τη μορφή του ελεύθερου

ανταγωνισμού και της ευγενούς άμμιλας. Στην

Αρχαιότητα, ιεροί αγώνες θεωρούνταν μόνο οι

στεφανίτες, οι αγώνες δηλαδή που είχαν ως

έπαθλο τον κότινο. Χαρακτηριστική είναι η

φράση του γιου του Πέρση πολέμαρχου

Αρτάβανου, Τριταντέχμη που παρατήρησε ότι

ακόμα και αν οι Έλληνες είχαν ηττηθεί από τους

Πέρσες, δεν παρέλειπαν να μην διοργανώσουν

τους Ζ' Ολυμπιακούς Αγώνες.

"Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ’ άνδρας ήγαγες

μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον

αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής"

Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 776 π.Χ., για να κατευνάσουν οι Έλληνες

την οργή των θεών και να τους ευχαριστήσουν για τις ευεργεσίες τους. Για τη λαϊκή

αντίληψη, με τους αγώνες αυτούς θα κέρδιζαν την εύνοια των θεών. Οι Ολυμπιακοί

Αγώνες ετελούντο κάθε τέσσερα χρόνια στον ιερό χώρο της Ολυμπίας. Ο αθλητής

που κέρδιζε στους Ολυμπιακούς Αγώνες στεφανώνονταν με το στεφάνι της

αγριελιάς, γύριζε θριαμβευτής στην πατρίδα του και οι συμπατριώτες του γκρέμιζαν

σ' ένα σημείο τα τείχη της πόλης, για να περάσει από κει ο νικητής -ενέργεια καθαρά

συμβολική, που σήμαινε πως η πόλη που αναδείκνυε Ολυμπιονίκες δεν είχε ανάγκη

από τείχη για να προασπίσει την ασφάλειά της.

Από τον 4ο αιώνα π.Χ., και κατά την περίοδο της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι

αθλητικοί αγώνες εκφυλίστηκαν και μεταβλήθηκαν σε αιματηρούς αγώνες του

Ρωμαϊκού Ιπποδρόμου. Οι αγώνες αυτοί ήταν αιματηρές συγκρούσεις μονομάχων,

που τους έφερναν αντιμέτωπους μέσα σε τεράστια στάδια.

Ακολουθεί μία εποχή, μετά τον 8ο αι. μ.Χ., όπου ο αθλητισμός ήταν μόνο για τους

ευγενείς. Το πιο σημαντικό άθλημα ήταν οι έφιπποι ιπποτικοί αγώνες μέχρι θανάτου.

Οι αντίπαλοι, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, ρίχνονταν καταπάνω ο ένας στον άλλον,

χωρίς να τηρούν κανένα αγωνιστικό νόμο ή κανόνα.

Τον 12ο αιώνα, οι άνθρωποι άρχισαν να αγωνίζονται μεταξύ τους με πιο ειρηνικό

τρόπο. Πετούσαν μεγάλες σφαίρες, όπως ρίχνουν σήμερα βάρη. Οι σφαίρες που

πετούσαν ήταν από στουπί, τυλιγμένες με δέρμα προβάτου, και τις έριχναν πάνω στον

τοίχο. Στην αρχή τις πετούσαν με γυμνό χέρι, σιγά-σιγά όμως η σφαίρα αυτή άλλαξε

μορφή. Από τον 16ο αιώνα, όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι ρακέτες, οι πρωτόγονες

εκείνες σφαίρες αποτέλεσαν τις σύγχρονες μπάλες της αντισφαίρισης.

Από τον 20ο αιώνα, ο αθλητισμός πήρε διαστάσεις οικονομικές, πολιτικές και

πολιτιστικές. Δημιουργήθηκαν κανόνες και κανονισμοί για τα αθλήματα, οι φάσεις

των αγωνισμάτων, καθώς και οι εξειδικεύσεις στον τομέα του αθλητισμού. Τα ΜΜΕ

είναι σαφώς ο μοχλός για την παγκοσμιοποίηση του αθλητισμού, ενός προϊόντος

μοναδικού καθώς μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως διακρίσεων. Με

την σύσφιξη των διεθνών σχέσεων, αυξάνεται ο αριθμός των αθλητών και των

αθλουμένων, δημιουργούνται νέοι κυβερνητικοί και μη οργανισμοί, ενώ

βελτιώνονται και οι αθλητικοί αγώνες. Οι αθλητικοί οργανισμοί μπορούν να

διακριθούν στα Σωματεία, στις Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες, στις ομοσπονδίες,

στα τμήματα αμειβομένων αθλητών, στη Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή, η Γενική

Γραμματεία Αθλητισμού, καθώς και στους συνδέσμους προπονητών, διαιτητών και

κριτών.

Μαραθώνιος στην Αρχαία Ελλάδα

Ο Μαραθώνιος είναι μία από τις πιο δημοφιλείς διαδρομές για τρέξιμο

παγκοσμίως, και να αναφέρουμε πως διοργανώνονται εκατοντάδες αγώνες

ετησίως. Ποιος όμως αποφάσισε πως θα ήταν καλή ιδέα να διαγωνίζονται οι

δρομείς σε μία απόσταση που είναι ακριβώς 42.195 χιλιόμετρα ή 26 μίλια και 385

γιάρδες;

«Νενικήκαμεν»! Θα πρέπει να γνωρίζουμε καταρχάς πως ο Μαραθώνας είναι μια τοποθεσία. Είναι

μία πόλη της Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα, το σημείο που έγινε η περίφημη Μάχη

του Μαραθώνα το 490 π.Χ, όταν οι εισβολείς Πέρσες νικήθηκαν από τους

Αθηναίους. Ο μύθος λέει πως ένας αγγελιοφόρος ονόματι Φειδιππίδης εστάλη από

τους Αθηναίους για να αναγγείλει τα νέα της νίκης στην Αθήνα. Έτρεξε ολόκληρη τη

διαδρομή χωρίς στάση για να φτάσει τελικά στην Αθήνα και να αναφωνήσει

«Νενικήκαμεν»! πριν καταρρεύσει και πεθάνει από εξάντληση.

Αν αυτή η ιστορία είναι αληθινή ή όχι, είναι άλλο θέμα (για το οποίο ακόμα

διαφωνούν οι ιστορικοί). Ο δρόμος όμως που συνδέει τον Μαραθώνα με την Αθήνα

είναι πράγματι 42 χιλιόμετρα. Αυτό δεν ίσχυε μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα,

οπότε και γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας μίας διαδρομής με αυτήν ακριβώς την

απόσταση.

Σπυρίδων Λούης

Ο σύγχρονος μαραθώνιος συνδέεται με την αρχαία Ελλάδα και με έναν άλλον τρόπο.

Κάθε τέσσερα χρόνια, οι Έλληνες διοργάνωναν τους Ολυμπιακούς αγώνες, ένα

αθλητικό γεγονός με αγωνίσματα, που γινόταν στην Ολυμπία προς τιμή του θεού Δία.

Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι που αφορούν στην αρχή αυτής της παράδοσης, αλλά

πιθανότατα ξεκίνησε τον 8ο αιώνα π.Χ. και συνεχίστηκε για περισσότερο από χίλια

χρόνια.

Η ολυμπιακή παράδοση αναβίωσε στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα οπότε και

αποφασίστηκε να συμπεριληφθεί και ένας αγώνας μεγάλης απόστασης: ο

μαραθώνιος. Ο άνθρωπος που φέρει τα εύσημα για την ιδέα είναι ο Γάλλος

φιλόσοφος Michel Bréal, ο οποίος παρουσίασε το σχέδιο στον ιδρυτή της Διεθνούς

Ολυμπιακής Επιτροπής, τον Pierre de Coubertin.

Έτσι λοιπόν, κατά τη διάρκεια των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων που

διεξήχθησαν στην Ελλάδα το 1896, πραγματοποιήθηκε ο πρώτος μαραθώνιος. Από

τους 17 δρομείς που συμμετείχαν, μόνο οι 9 κατάφεραν να τερματίσουν και τον

αγώνα κέρδισε ο Έλληνας Σπυρίδων Λούης. Ή διαδρομή, για την ακρίβεια, ήταν 40

χιλιόμετρα. Μόλις το 1921, η απόσταση του μαραθώνιου ορίστηκε επισήμως στα

42.195 χιλιόμετρα.

Η Γυναικεία Συμμετοχή

Ενώ ο μαραθώνιος γινόταν ολοένα και πιο δημοφιλής, παρέμενε ένα καθαρά ανδρικό

γεγονός μέχρι το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, γεγονός για το οποίο αγωνίστηκαν

δυναμικά οι γυναίκες αθλήτριες. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι γυναίκες έτρεχαν σε

μαραθώνιους ανεπίσημα, όπως για παράδειγμα η Kathrine Switzer, η οποία τερμάτισε

στον μαραθώνιο της Βοστόνης το 1967.

Και πάλι όμως, ο γυναικείος μαραθώνιος δεν συμπεριελήφθη στα Ολυμπιακά

Αγωνίσματα πριν από το 1984. Εκείνη τη χρονιά στο Λος Άντζελες η Αμερικανίδα

δρομέας Joan Benoit έγινε η πρώτη γυναίκα που νίκησε σε Ολυμπιακό μαραθώνιο.

Η επέτειος των 2.500 ετών

Το 2010 γιορτάστηκε η επέτειος των 2.500 ετών από την γέννηση του μαραθώνιου.

Με εκατοντάδες αγώνες να οργανώνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, η γυναικεία

συμμετοχή συνεχίζει να αυξάνεται και άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και

πολλοί αμιγώς γυναικείοι αγώνες. Όπως έδειξε η πανευρωπαϊκή έρευνα (Europe-

wide research) που διεξήχθη για λογαριασμό της ASICS, 2.500 χρόνια μετά την

μοιραία διαδρομή του Φειδιππίδη, η μεγαλειώδης έννοια του μαραθώνιου δεν υπήρξε

ποτέ πιο δημοφιλής.

Αρχαία Ολυμπιακά αθλήματα

Δρόμοι

Οι αγώνες δρόμου γίνονταν στο Στάδιο, το μήκος του οποίου ποίκιλλε από πόλη σε

πόλη, αφού διέφερε ο πους που χρησιμοποιούνταν ως μονάδα μέτρησης. Για

παράδειγμα, το Στάδιο στην Ολυμπία είχε μήκος 192,28 πόδια, στους Δελφούς 177, 5

και στην Αθήνα 184,96. Ένας ισόπεδος χώρος δίπλα σε λόφους ή σε πλαγιές τους

αποτελούσε τη συνήθη επιλογή για την κατασκευή ενός Σταδίου. Αρχικά, η αφετηρία

και το τέρμα του στίβου καθορίζονταν από απλές γραμμές χαραγμένες στο χώμα.

Από τον 5ο αι. π.Χ., στα σημεία αυτά τοποθετήθηκαν οι βαλβίδες, δηλαδή μόνιμες

μακρόστενες λίθινες πλάκες με σκαλισμένες κατά μήκος δύο παράλληλες εγκοπές. Οι

θέσεις των δρομέων διαχωρίζονταν από πασσάλους τοποθετημένους σε κοιλότητες.

Στην Ύστερη Κλασική εποχή επινοήθηκε μία μηχανή άφεσης, η ύσπληξ, που

βασίστηκε στην τεχνολογία του καταπέλτη. Θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει μία

σημαντική μεταβολή στους αγώνες δρόμου, εφόσον εξασφάλιζε την ταυτόχρονη

εκκίνηση όλων των αθλητών, αποκλείοντας έτσι οποιαδήποτε μεροληψία από

πλευράς κριτών. Στα αγωνίσματα δρόμου με μήκος μεγαλύτερο του σταδίου το

σημείο στροφής οριζόταν από πάσσαλο ή κιονίσκο και ονομαζόταν καμπτήρ.

Όσον αφορά τους δρομείς, αρχικά φορούσαν ένα κομμάτι ύφασμα γύρω από τη μέση

τους. Αργότερα, αυτό εγκαταλείφθηκε και οι αθλητές έτρεχαν εντελώς γυμνοί. Μόνη

εξαίρεση ήταν ο οπλίτης δρόμος, στον οποίο οι αθλητές φορούσαν κράνος και

κνημίδες και κρατούσαν ασπίδες. Ωστόσο, τον 5ο αι. π.Χ. καταργήθηκαν οι κνημίδες

και μετά τον 4ο αι. π.Χ. και το κράνος, οπότε οι δρομείς έτρεχαν μόνο με τη βαριά

ξύλινη, επενδυμένη με χαλκό, ασπίδα.

Στάδιο ήταν ο βασικός αγώνας ταχύτητας και το παλαιότερο αγώνισμα. Στην

Ολυμπία ήταν το μόνο αγώνισμα από την 1η (776 π.Χ.) έως τη 13η Ολυμπιάδα (728

π.Χ.). Εξαιτίας μάλιστα της σπουδαιότητάς του, συνηθιζόταν ο νικητής του σταδίου

να δίνει το όνομά του σε κάθε Ολυμπιάδα.

Δίαυλος ήταν επίσης αγώνας ταχύτητας, κατά τον οποίο οι δρομείς τρέχοντας σε

τετράδες έπρεπε να καλύψουν την απόσταση δύο σταδίων (περίπου 400 μ.). Εισήχθη

στο πρόγραμμα των ολυμπιακών αγωνισμάτων στη 14η Ολυμπιάδα (724 π.Χ.) και,

όπως και στο στάδιο, γίνονταν προκριματικοί και τελικοί αγώνες.

Δόλιχος ήταν δρόμος αντοχής, όπου οι αθλητές έπρεπε να καλύψουν απόσταση 7-24

στάδια (1.400-4.800 μ.). Το αγώνισμα αυτό εισήχθη στο πρόγραμμα στη 15η

Ολυμπιάδα (720 π.Χ.) και ως πρώτος νικητής αναφέρεται ο Άκανθος από τη

Λακωνία. Ο δόλιχος θεωρείται ότι προήλθε από τις αποστάσεις που διένυαν οι

κήρυκες της ιερής εκεχειρίας και οι ημεροδρόμοι ή δρομοκήρυκες, οι αγγελιαφόροι

δηλαδή που μετέφεραν ειδήσεις και μηνύματα σ’ όλη τη χώρα.

Οπλίτης δρόμος ήταν δρόμος ταχύτητας και ένα από τα πλέον θεαματικά

αγωνίσματα. Οι δρομείς κάλυπταν την απόσταση δύο σταδίων -σπανιότερα

τεσσάρων- φέροντας κράνος, κνημίδες και ασπίδα. Ο Παυσανίας (V.12.8) αναφέρει

ότι στο ναό του Δία στην Ολυμπία φυλάσσονταν 25 τέτοιες ασπίδες, που

μοιράζονταν στους οπλιτοδρόμους, έτσι ώστε όλοι οι αθλητές να φέρουν ασπίδες

ίδιου βάρους. Το αγώνισμα αυτό εισήχθη στο πρόγραμμα στην 65η Ολυμπιάδα (520

π.Χ.) και, σύμφωνα με την παράδοση, γινόταν προς τιμήν κάποιου ήρωα που έπεσε

μαχόμενος.

Η εκκίνηση όλων των δρομέων ήταν ταυτόχρονη, μ’ ένα συγκεκριμένο σύνθημα, και

όσοι ξεκινούσαν νωρίτερα μαστιγώνονταν ή και αποβάλλονταν. Υπήρχε ένας

κώδικας τιμής που ακολουθούσαν όλοι οι αθλητές, σύμφωνα με τον οποίο δεν

επιτρεπόταν να εμποδίζουν τους αντιπάλους τους σπρώχνοντάς τους, χτυπώντας τους

ή συγκρατώντας τους, και κυρίως απαγορευόταν οποιαδήποτε σχέση των αθλητών με

τη δωροδοκία και τη μαγεία.

Δίσκος

Συγκαταλέγεται στα αγωνίσματα που η αφετηρία τους δε σχετίζεται με στρατιωτικά

γυμνάσια ή αγροτικές εργασίες. Οι πρώτες περιγραφές αυτού του αγωνίσματος βρί-

σκονται στην Ιλιάδα του Oμήρου και στους επιτάφιους αγώνες που διοργάνωσε ο

Αχιλλέας προς τιμήν του νεκρού του φίλου Πατρόκλου.

Εκεί, στο αγώνισμα του δίσκου νικητής αναδείχθηκε ο Πολυποίτης, που έλαβε ως

έπαθλο το σόλο, την ακατέργαστη δηλαδή μάζα από σίδηρο, που ο ίδιος έριξε. Στην

Οδύσσεια, στους αγώνες των Φαιάκων προς τιμήν του Οδυσσέα, στο δίσκο κέρδισε ο

ίδιος ο Ιθακήσιος ήρωας.

Στην ελληνική μυθολογία, ο δίσκος έχει συνδεθεί με διαφόρους θανάτους από

ατύχημα, όπως, για παράδειγμα, εκείνον του Υακίνθου τον οποίο ο φίλος του

Απόλλωνας σκότωσε κατά λάθος με το δίσκο, όταν το φύσημα του Ζεφύρου τον

έβγαλε από την πορεία του.

Πάλη

Πρόκειται για το παλαιότερο και πλέον διαδεδομένο άθλημα στον κόσμο. Η πρώτη

περιγραφή του βρίσκεται στην Ιλιάδα, στους ταφικούς αγώνες που οργανώθηκαν

προς τιμήν του Πατρόκλου, φίλου του Αχιλλέα, όπου αναμετρήθηκαν στην πάλη ο

Αίας ο Τελαμώνιος με τον Οδυσσέα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Θησέας ήταν

εκείνος που εφηύρε τις τεχνικές της πάλης, όταν πάλεψε και σκότωσε τον Κερκύονα.

Η πάλη ως ανεξάρτητο αγώνισμα και ως μέρος του πεντάθλου εισήχθη στους

Ολυμπιακούς Αγώνες του 708 π.Χ., ενώ η πάλη παίδων καθιερώθηκε το 632 π.Χ.

Μεγάλη αξία δινόταν σε αυτήν ως μία μορφή στρατιωτικής άσκησης. Το άθλημα

αυτό διακρινόταν στην ορθία πάλη ή ορθοπάλη ή σταδαία πάλη και στην αλίνδησιν

ή κύλισιν ή κάτω πάλη. Οι παλαιστές στην αρχή στέκονταν αντιμέτωποι με τα πόδια

λυγισμένα και ελαφρά ανοιχτά, μία στάση που ονομαζόταν σύστασις ή παράθεσις. Σε

αντίθεση με σήμερα, σύστημα βαθμολογίας δεν είχε αναπτυχθεί ούτε και γινόταν

διαφοροποίηση ανάλογα με το βάρος των αθλητών.

Ορθία πάλη σκοπός αυτού του είδους πάλης ήταν οι παλαιστές να ρίξουν απλώς τον

αντί-παλο στο έδαφος. Τρεις πτώσεις σήμαιναν ήττα και ο νικητής αποκαλούνταν

τριακτήρ. Ο αγώνας συνεχιζόταν μέχρι τελικής πτώσεως ενός εκ των δύο αθλητών.

Στην ορθία πάλη γυμναζόταν το επάνω μέρος του σώματος παλαιστών (κεφαλή,

τράχηλος, ώμοι, χέρια, θώρακας, μέση). Αλίνδησιςσε αυτό το είδος πάλης

γυμναζόταν κυρίως το κάτω μέρος του σώματος (μέση, μηροί, γόνατα) και τα χέρια.

Ο αγώνας τελείωνε με την παραδοχή της ήττας ενός εκ των δύο αθλητών με ανάταση

του δεξιού χεριού του με το δείκτη τεντωμένο.

Ακόντιο

Οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν να ασκούνται συχνά στη ρίψη του ακοντίου, αφού

αυτό αποτελούσε το βασικό επιθετικό τους όπλο.Στην Ιλιάδα αναφέρεται ότι στις

περιόδους ανάπαυλας από τις μάχες οι Αχαιοί έριχναν ακόντιο και δίσκο, ενώ στην

Οδύσσεια πληροφορούμαστε ότι οι μνηστήρες της συζύγου του Οδυσσέα,

Πηνελόπης, διασκέδαζαν ρίχνοντας ακόντιο και δίσκο σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο.

Οι αθλητές του αγωνίσματος συναγωνίζονταν στον εκηβόλο (βολή σε μήκος) και

στο στοχαστικό ακοντισμό (βολή σε προκαθορισμένο στόχο).

Εκηβόλος ακοντισμός Η ρίψη ακοντίου γινόταν στο Στάδιο και στις απεικονίσεις

αγγείων φαίνεται ότι ο αθλητής ξεκινούσε από κάποιο σταθερό σημείο, πιθανόν από

τη βαλβίδα του στίβου, κάνοντας μερικά βήματα πριν το πετάξει. Το ακόντιο έπρεπε

να πέσει μέσα σε μια περιοχή που ήταν καθορισμένη από τις τρεις πλευρές και η

προσπάθεια του αθλητή ήταν άκυρη εάν κατέληγε έξω από αυτήν. Οι ρίψεις

σημειώνονταν με ένα μικρό πάσσαλο.

Η τεχνική ρίψης του ακοντίου είναι όμοια με αυτή που χρησιμοποιούν οι αθλητές

σήμερα, με μόνη διαφορά την αξιοποίηση της αγκύλης. Ο αθλητής έδενε την αγκύλη

στο ακόντιο, όσο πιο σφιχτά μπορούσε, τη δοκίμαζε αρκετές φορές και περνούσε από

τη θηλιά το δείκτη και το μεσαίο του δάχτυλο. Πριν ξεκινήσει την προσπάθειά του,

έσπρωχνε το ακόντιο πίσω με το αριστερό του χέρι, για να τεντώσει η αγκύλη, την

οποία ο ακοντιστής έσφιγγε με τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Μετά, κρατώντας

το ακόντιο, ο αθλητής έστρεφε το σώμα στην κατεύθυνση της ρίψης και έπαιρνε

φόρα. Μερικά βήματα πριν τη ρίψη, τραβούσε το δεξί του χέρι πίσω, έστρεφε το

σώμα και το κεφάλι προς τα δεξιά, έβαζε το δεξί πόδι μπροστά από το αριστερό και

τραβούσε το αριστερό του χέρι πίσω για να βοηθήσει τη στροφή. Μετά, λυγίζοντας

ελαφρά τα γόνατα, τέντωνε το αριστερό του πόδι μπροστά, για να σταματήσει τη

φορά του, ώστε να μείνει πίσω από την καθορισμένη γραμμή ρίψης, και το ακόντιο

εκσφενδονιζόταν.

Στοχαστικός ακοντισμός Η ρίψη ακοντίου σε στόχο γινόταν συνήθως από άλογο. Σε

αυτό το αγώνισμα, ενώ το άλογο κάλπαζε, ο αναβάτης έπρεπε να ρίξει το ακόντιο σε

ένα στρογγυλό στόχο, πιθανότατα ασπίδα. Η κίνηση του αλόγου επηρέαζε τη

σταθερότητα του αναβάτη και περιόριζε τον έλεγχο που είχε στις κινήσεις του. Ο

αναβάτης έπρεπε να μπορεί να πετύχει απόλυτο συντονισμό, ανάμεσα στο ρυθμό

καλπασμού του αλόγου και την κίνηση του χεριού του, ενώ πάντα κρατούσε τα μάτια

καρφωμένα στο στόχο. Ο στοχαστικός ακοντισμός ή έφιππος ήταν ένα από τα κύρια

αγωνίσματα των Παναθηναίων και των Ηραίων.

Άλμα

Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες το άλμα διεξαγόταν στο πλαίσιο κυρίως του

πεντάθλου και σπανιότατα ως ξεχωριστό αγώνισμα. Υπάρχει μία αναφορά σε αυτό

ως ανεξάρτητο άθλημα σε μία αναθηματική επιγραφή στον αλτήρα του αθλητή

Επαίνετου από την Ελευσίνα. Για πρώτη φορά γίνεται αναφορά στο άλμα στην

Οδύσσεια του Ομήρου, στους αγώνες που δόθηκαν από τους Φαίακες προς τιμήν του

Οδυσσέα.

Δεν είναι γνωστό εάν το άλμα εις μήκος ήταν απλούν, διπλούν ή τριπλούν.

Θεωρούνταν πάντως ιδιαίτερα επίπονο, επειδή απαιτούσε ταυτόχρονα συντονισμό

των μελών του αθλητή και συγχρονισμό των κινήσεών του. Για αυτό και κατά

καιρούς συνοδευόταν από έναν αυλητή, του οποίου οι ήχοι υπογράμμιζαν το ρυθμό

και τη μουσική ροή ενός καλά εκτελεσμένου άλματος.

Αντίθετα με το σύγχρονο άλμα, όπου ο μόνος εξοπλισμός του άλτη είναι τα αθλητικά

του παπούτσια, στους αρχαίους Ολυμπιακούς χρησιμοποιούσαν λίθινα ή μολύβδινα

βάρη, τους αλτήρες. Τα βασικά αυτά εξαρτήματα κατασκευάζονταν σε διάφορα

σχήματα και οι κυριότεροι τύποι τους ήταν οι μακροί και οι σφαιροειδείς, που ήταν σε

χρήση τον 6ο και 5ο αι. π.Χ. Ορισμένοι αλτήρες είχαν το σχήμα απλών κώνων με

κοιλώματα, ώστε να μπορεί να τους πιάνει καλά ο αθλητής. Το βάρος τους ποίκιλλε

ξεκινώντας από τα 1.616 γραμμάρια, ενώ υπάρχουν παραδείγματα αφιερωμάτων που

έφταναν έως και τα 4.629 γραμμάρια. Η χρήση των αλτήρων επέτρεπε στους άλτες να

επιτύχουν καλύτερες επιδόσεις.

Μια διαφορά ανάμεσα στον άλτη των αρχαίων και των σύγχρονων Ολυμπιακών

Αγώνων είναι ότι ο πρώτος αποκτούσε επιτάχυνση χρησιμοποιώντας τους αλτήρες.

Δεν έχει εξακριβωθεί απόλυτα εάν οι αθλητές έτρεχαν για να επιτύχουν μεγαλύτερη

επιτάχυνση πριν το άλμα. Ωστόσο, από παραστάσεις αγγείων φαίνεται ότι ο αθλητής,

κρατώντας τους αλτήρες, έτρεχε μέχρι το βατήρα και αιωρώντας τους πίσω εμπρός

επιχειρούσε το άλμα του με τεντωμένα μπροστά τα χέρια. Λίγο προτού προσγειωθεί

στο σκάμμα, με τα πόδια κλειστά, πετούσε τους αλτήρες προς τα πίσω.

Πένταθλο

Προστέθηκε το 708 π.Χ., στη 18η oλυμπιάδα, και αποτελούνταν από πέντε

αγωνίσματα……δίσκο, ακόντιο, άλμα, δρόμο και πάλη. Ο δρόμος και η πάλη ήταν

και ξεχωριστά αγωνίσματα στους πανελλήνιους αγώνες, όμως το άλμα, ο δίσκος και

το ακόντιο διεξάγονταν μόνο ως μέρος του πεντάθλου. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το

πένταθλο καθιέρωσε ο Ιάσων.

Συνδύασε τα πέντε αγωνίσματα και απένειμε το έπαθλο στο φίλο του Πηλέα (που

ήρθε δεύτερος σε όλα εκτός από την πάλη, στην οποία νίκησε). Η σειρά διεξαγωγής

των πέντε αγωνισμάτων δεν είναι γνωστή. Πιθανότατα το πένταθλο να ξεκινούσε με

το δρόμο ή με το άλμα. Το βέβαιο πάντως είναι ότι τελείωνε με την πάλη.

Πυγμή (πυγμαχία)

Από τα παλαιότερα αθλήματα, συμπεριλήφθηκε στα ολυμπιακά αγωνίσματα το 688

π.Χ. και η πυγμή παίδων εισήχθη στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 616 π.Χ. Η πυγμαχία

πρωτοαναφέρεται στην Ιλιάδα, ως ένας από τους αγώνες που διοργανώθηκαν προς

τιμήν του νεκρού Πατρόκλου, όπου νίκησε ο Επειός, και στην Οδύσσεια στους

αγώνες στο νησί των Φαιάκων. Στη μυθολογία ως ιδρυτής του αγωνίσματος

αναφέρεται ο Απόλλωνας, ο οποίος νίκησε και σκότωσε το Φόρβαντα, έναν πυγμάχο

που προκαλούσε τους ταξιδιώτες που περνούσαν από τους Δελφούς να αναμετρηθούν

μαζί του. Ο Απόλλωνας, επίσης, νίκησε σε αγώνα πυγμής και τον Άρη στην Ολυμπία.

Πρότυπο πυγμαχικού αγώνα στη μυθολογία ήταν εκείνος ανάμεσα στον Πολυδεύκη

και τον Άμυκο, το βασιλιά των Βεβρύκων από τη Βιθυνία του Εύξεινου Πόντου. Ο

βασιλιάς προκαλούσε όλους τους ξένους που περνούσαν από τη χώρα του να

πυγμαχήσουν μαζί του και κατά τη διάρκεια του αγώνα τούς σκότωνε. Ο Πολυδεύκης

αποδείχτηκε πολύ σκληρός αντίπαλος για τον Άμυκο, τον οποίο νίκησε και

υποχρέωσε να ορκιστεί ότι θα επέτρεπε στους ταξιδιώτες ελεύθερη και ασφαλή

διέλευση από τη χώρα του.

Ιππικοί αγώνες ( ιππικά αγωνίσματα και αρματοδρομίες)

Τα ιππικά αγωνίσματα τελούνταν στην Ολυμπία και περιελάμβαναν…… ιπποδρομία

κελήτων, αγώνισμα με αναβάτη και τέλειο ίππο (άλογα ενός έτους) που

συμπεριλήφθηκε το 648 π.Χ., κάλπη (ιπποδρομία φοράδων) το 496 π.Χ., και

ιπποδρομία πώλων το 256 π.Χ.

Οι αρματοδρομίες είχαν τις ρίζες τους στις στρατιωτικές συνήθειες των Αχαιών. Τα

αγωνίσματα αρματοδρομίας με τη σειρά που εμφανίστηκαν στην Ολυμπία ήταν….

τέθριππον, άρμα με τέσσερα άλογα το 680 π.Χ., απήνη, άρμα που έσερναν δύο

ημίονοι το 500 π.Χ., συνωρίς, άρμα που έσερναν δύο άλογα το 408 π.Χ., τέθριππο

πώλων (ημιόνων) το 384 π.Χ. και συνωρίς πώλων το 268 π.Χ.

Ο ιππόδρομος ήταν πλατύς, επίπεδος, ανοιχτός χώρος όπου η αφετηρία και το τέρμα

ορίζονταν με ένα στύλο. Ένας δεύτερος μικρός στύλος, η νύσσα, όριζε το σημείο

καμπής, το οποίο ήταν και το πλέον επικίνδυνο για ατυχήματα. Ο ίδιος ο στίβος

χωριζόταν κατά μήκος μ’ ένα λίθινο ή ξύλινο χώρισμα, που ονομαζόταν έμβολο,

δίπλα στο οποίο έτρεχαν τα άλογα και τα άρματα. Είναι γνωστό ότι το τέθριππο

συμπλήρωνε δώδεκα γύρους του στίβου (ο ποιητής Πίνδαρος αποκαλεί τον αγώνα

δωδεκάδρομον). Η συνωρίς και το τέθριππο πώλων έτρεχαν οχτώ γύρους, ενώ η

συνωρίς πώλων τρεις. Πολύ λίγα είναι γνωστά για τους κανόνες των ιππικών αγώνων.

Είναι γνωστό ότι δεν επιτρεπόταν η λοξοδρόμηση μπροστά από τους άλλους, εκτός κι

αν ξέφευγε κανείς μπροστά, ώστε να αποφεύγονται οι συγκρούσεις. Στην Ολυμπία

απέναντι από τη νύσσα υπήρχε ένας στρογγυλός βωμός, ο Ταράξιππος, που

προκαλούσε πανικό στα άλογα. Πιθανότατα, αυτό να σχετίζεται με τη θέση του

ήλιου, ο οποίος, αφού οι αγώνες ξεκινούσαν το απόγευμα, βρισκόταν στη φάση της

δύσης και στη στροφή τύφλωνε τα ζώα, με αποτέλεσμα να γίνονται ατυχήματα.

Ο Παυσανίας περιγράφει με λεπτομέρειες το περίπλοκο σύστημα της εκκίνησης, της

ιππαφέσεως, επινόηση του ανδριαντοποιού Κλεοίτα. Στη δυτική, στενή πλευρά του

ιπποδρομίου, οι θέσεις εκκίνησης σχημάτιζαν ένα τρίγωνο στην κορυφή του οποίου

υπήρχε ένα χάλκινο δελφίνι πάνω σε έναν υπερυψωμένο στύλο. Στη μέση της βάσης

του τριγώνου υπήρχε ένας πλίνθινος βωμός με το μηχανισμό άφεσης. Το βωμό

στόλιζε στο πάνω μέρος του ένας χάλκινος αετός. Ακριβώς πριν τον αγώνα, τα

άρματα έμπαιναν στα ειδικά χωρίσματα. Με το σάλπισμα, ο αετός στο βωμό

υψωνόταν, ώστε να είναι ορατός από τους θεατές, το δελφίνι έπεφτε στο έδαφος και

αποσυρόταν το σχοινί από τις θέσεις -ξεκινώντας από τις δύο ακραίες-έτσι ώστε όλα

τα άρματα να βρίσκονται σε μία ευθεία.

Το άρμα ήταν μικρό ξύλινο όχημα, αρκετά φαρδύ για να χωρέσει δύο όρθιους άντρες

και ανοιχτό από πίσω. Στηριζόταν σε έναν άξονα, τα άκρα του οποίου ήταν

στερεωμένα σε δύο ισχυρούς ξύλινους τροχούς. Το δυνατότερο και πιο γρήγορο ζώο

τοποθετούνταν δεξιά για να διευκολύνει το άρμα στις στροφές. Τα άλογα

σημαδεύονταν στις οπλές ή τους μηρούς, είτε με το γράμμα κόππα, από όπου

έπαιρναν το όνομα κοππατίες, είτε με το γράμμα σίγμα, που τους έδινε το όνομα

σαμφόρες. Αν και το γνήσιο πολεμικό άρμα χωρούσε δύο άντρες -τον ηνίοχο και τον

πολεμιστή, στο τέθριππο και στη συνωρίδα επέβαινε μόνο ο ηνίοχος.

Παγκράτιο

Ανήκε στην κατηγορία των βαρέων αγωνισμάτων και προστέθηκε στο ολυμπιακό

πρόγραμμα για τους άνδρες το 648 π.Χ., στην 33η Ολυμπιάδα, και για τους παίδες το

200 π.Χ., στην 145η Ολυμπιάδα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το παγκράτιο αποδίδεται

στον ήρωα Θησέα, ο οποίος συνδύασε την πάλη και την πυγμαχία για να εξοντώσει

το Μινώταυρο. Θεωρούνταν το πλέον ενδιαφέρον και επικίνδυνο αγώνισμα, αφού

συνδύαζε όλα τα χτυπήματα της πυγμαχίας και τις λαβές της πάλης σε ένα θέαμα

γρήγορων φάσεων και συχνών πτώσεων. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι το παγκράτιο

ήταν εξαιρετική άσκηση για την προγύμναση των πολεμιστών.

Στους αγώνες παγκρατίου, ενώ επιτρέπονταν όλες οι λαβές που χρησιμοποιούσαν οι

πα-λαιστές και όλα τα χτυπήματα της πυγμαχίας, απαγορεύονταν -εκτός μόνο από τη

Σπάρτη- το δάγκωμα (δάκνειν) και το χτύπημα στα μάτια (ορύσσειν). Έτσι, το

παγκράτιο ήταν το πιο σκληρό απ’ όλα τα αγωνίσματα, καθώς το ζητούμενο ήταν η

νίκη χωρίς να δίνεται σημασία στις σωματικές βλάβες ή στη ζωή του αντιπάλου.

Υπήρχαν δύο είδη παγκρατίου: Κάτω παγκράτιο, στο οποίο ο αγώνας συνεχιζόταν

αφού οι αντίπαλοι είχαν πέσει στο έδαφος. Χρησιμοποιούνταν στους αγώνες. Άνω ή

ορθοστάνδην παγκράτιο, στο οποίο οι αντίπαλοι αγωνίζονταν όρθιοι.

Χρησιμοποιούνταν για την προγύμναση ή σε προκαταρκτικούς αγώνες. Αυτή ήταν η

ελαφρύτερη και ασφαλέστερη μορφή του αθλήματος.

Οι παγκρατιαστές δε φορούσαν ιμάντες ή γάντια, όπως οι πυγμάχοι, γι’ αυτό τα

χτυπήματα δεν ήταν τόσο οδυνηρά. Ωστόσο, ο παγκρατιαστής είχε το δικαίωμα να

κρατάει τον αντίπαλό του με το ένα χέρι και να τον χτυπάει με το άλλο, πράγμα που

δε συνέβαινε στην πυγμαχία. Ο αθλητής που έπεφτε πρώτος στο έδαφος ήταν σε

δύσκολη θέση, διότι ο αντίπαλός του μπορούσε να πέσει από πάνω του και να τον

ακινητοποιήσει με τα πόδια του, έχοντας τα χέρια του ελεύθερα να τον χτυπήσει ή να

εφαρμόσει μια λαβή στραγγαλισμού. Ο παλαιστής που έπεφτε προσπαθούσε να

γυρίσει με την πλάτη και να χρησιμοποιήσει τα χέρια και τα πόδια για να

προστατευτεί. Οι πιο μικρόσωμοι παλαιστές συχνά έπεφταν επίτηδες με την πλάτη,

μια τεχνική που λεγόταν υπτιασμός. Το λάκτισμα έπαιζε σημαντικό ρόλο στο

παγκράτιο. Η κλοτσιά στο στομάχι λεγόταν γαστρίζειν. Η λαβή με την οποία ο

παγκρατιαστής κρατούσε το πόδι του αντιπάλου του όσο πιο σφιχτά μπορούσε, για να

τον κάνει να χάσει την ισορροπία του, λεγόταν αποπτερνίζειν.

Αγώνες κηρύκων και σαλπιγκτών

Στην Ολυμπία διακρίνονταν, εκτός από τους αθλητές, οι κήρυκες και οι σαλπιγκτές.

Αυτοί συμμετείχαν σε αγώνες που εισήχθησαν στην 96η Ολυμπιάδα, το 396 π.X., και

οι νικητές είχαν προνομιακό ρόλο κατά την τέλεσή τους. Πιο συγκεκριμένα, επειδή

πολλοί ικανοί κήρυκες και σαλπιγκτές διεκδικούσαν την τιμή να αναγγέλλουν τα

αγωνίσματα και τους νικητές ή να σαλπίζουν στον ιππόδρομο, καθιερώθηκαν και γι’

αυτούς αγώνες. Έτσι, όσοι νικούσαν αποκτούσαν το προνόμιο να σαλπίζουν και να

ανακοινώνουν τους αθλητές κατά την Ολυμπιάδα.

Παρακάτω παρατίθεται πίνακας στον οποίο αναγράφονται οι αρχαίοι

ολυμπιονίκες από το 776 π.Χ. έως 369 μ.Χ.

http://www.asics.gr/running/knowledge/how-did-the-marathon-start/

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CF%84%CE%

B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

http://www.cycladic.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=resource&cresrc=825&cnode=5

5

http://pheidias.antibaro.gr/

http://www.fhw.gr

Παναθήναια

Τα Παναθήναια ήταν αρχαία ελληνική γιορτή των Αθηνών αφιερωμένη στη θεά

Αθηνά η οποία λάμβανε χώρα στην πόλη κάθε τέσσερα χρόνια. Για τους πολίτες της

Αθήνας ήταν το σημαντικότερο γεγονός του χρόνου, αλλά δε θεωρούνταν τόσο

σημαντικό όσο αυτό των ολυμπιακών αγώνων. Χωριζόταν στα Μικρά και στα

Μεγάλα

Η παράδοση της γιορτής Η λέξη Παναθήναια σημαίνει «γιορτή για όλους τους Αθηναίους», δηλαδή για όλους

τους κατοίκους της Αττικής. Στους αρχαιότερους χρόνους, οι κάτοικοι της Αθήνας,

δηλαδή οι κάτοικοι της περιοχής γύρω από την Ακρόπολη γιόρταζαν τα «Αθήναια».

Όταν ο Θησέας ένωσε τους δήμους της Αττικής και όρισε την Αθήνα ως

πρωτεύουσα, η γιορτή αυτή επεκτάθηκε έτσι ώστε να ταιριάζει στον τώρα

μεγαλύτερο ρόλο της Αθήνας, και ονομάστηκε «Παναθήναια», δηλαδή για όλους

τους κατοίκους της νεοσύστατης διοικητικής περιοχής.

Ο θεσμός των Αθήναιων χάνεται στην προϊστορία και αρχικά ήταν μηνιαία θυσία που

γινόταν στα τέλη του κάθε μήνα προς τιμή της Αθηνάς και του Εριχθόνιου που

μετατράπηκε αργότερα σε τελετή με εορταστικό χαρακτήρα και γινόταν δύο φορές το

χρόνο. Μία στα τέλη του Εκατομβαιώνα (τα Αθήναια) και μία στα τέλη του

Πυανεψιώνα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι οι μικρές μηνιαίες θυσίες γίνονταν προς τιμή

του φιδιού της Ακρόπολης, του Ερεχθέα. Μυθικός ιδρυτής των Αθήναιων ήταν

σύμφωνα με την παράδοση ο Εριχθόνιος.

Στις αρχαιότερες πηγές η εορτή αναφέρεται με το όνομα «Παναθήναια» και

«Παναθήναια τα μεγάλα», ενώ στους μεταχριστιανικούς αιώνες συνηθίζεται το όνομα

«τα μεγάλα Παναθήναια». Μόνο πολύ λίγες αναφορές έχουμε και για «μικρά

Παναθήναια». Ιδρυτής των μεγάλων Παναθηναίων είναι ο Πεισίστρατος.

Εορτασμός Σε ένα έγγραφο της εποχής του Λυκούργου τα Παναθήναια ονομάζονται

«Παναθήναια τα κατ' ενιαυτόν», ενώ αλλού συναντάμε τον χαρακτηρισμό

«Πεντετερίς».

Τα Παναθήναια γιορτάζονταν λοιπόν κάθε χρόνο, ενώ κάθε τέσσερα χρόνια γίνονταν

τα «Παναθήναια τα μεγάλα». Επειδή και οι ιέρειες του ναού της Αθηνάς

ονομάζονταν έτσι, δηλαδή «πεντετερίδες», υποθέτουμε ότι η εκλογή τους ήταν μέρος

της τελετής των μεγάλων Παναθηναίων.

Από επιγραφές που έχουν διασωθεί ξέρουμε ότι τα μεγάλα Παναθήναια γίνονταν

κάθε τέσσερα χρόνια και συγκεκριμένα έχουμε αναφορές για τα έτη 410/9 π.Χ. (έτος

του Γλαύκιπου, 346/5 π.Χ. (το έτος του Αρχία και 338/7 π.Χ. (έτος του Χαίροντα.

Ακολουθούσαν λοιπόν την τετραετή περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων και

συγκεκριμένα γίνονταν το τρίτο έτος.

Λίγο πριν από την ανατολή του ήλιου γινόταν η «Πομπή των πέπλων».

Επίσης στα μεγάλα Παναθήναια γίνονταν αθλητικοί και μουσικοί αγώνες με απονομή

βραβείων.

Το πρώτο βραβείο τραγουδιού με συνοδεία κιθάρας ήταν ένα χρυσό στεφάνι με

σχήμα φύλων δάφνης αξίας 1000 δραχμών που συνοδευόταν με αμοιβή 500 δραχμών

σε μετρητά. Τα υπόλοιπα βραβεία ήταν αξίας 1200, 600, 400 και 300 δραχμών

αντιστοίχως.

Τα δύο πρώτα βραβεία για τραγούδι με συνοδεία αυλού ήταν 300 και 100 δραχμές

αντίστοιχα.

Το πρώτο βραβείο για μουσική κιθάρας (χωρίς τραγούδι) ήταν χρυσό στεφάνι αξίας

500 δρχ. και 300 δρχ. μετρητά. Το είδος και η αξία του δεύτερου βραβείου δεν

διασώζεται. Το τρίτο βραβείο ήταν 100 δρχ. μετρητά.

Για μουσική αυλού (χωρίς τραγούδι) υπήρχαν επίσης δύο βραβεία. Το πρώτο ήταν

ένα στεφάνι.

Είναι φανερό ότι στον διαγωνισμό τραγουδιού και μουσικής μεγαλύτερη σημασία

δινόταν στο τραγούδι και την κιθάρα. Οι καλλιτέχνες που παρουσίαζαν την τέχνη

τους ήταν σολίστες που παρουσίαζαν αποσπάσματα αποκλειστικά από τα έργα του

Ομήρου, ενώ μια μοναδική εξαίρεση αποτελούσε το κομμάτι «Περσείς» του

Χοιρίλου στο οποίο εξυμνείτο η νίκη των Αθηναίων κατά των Περσών. Άλλα κείμενα

δεν επιτρέπονταν.

Εκτός από τον μουσικό διαγωνισμό γινόταν και μουσική «συναυλία», η οποία ήταν

μουσική παράσταση χωρίς διαγωνισμό και στην οποία παίρναν μέρος δύο αυλιστές.

Η συναυλία ήταν καινοτομία και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Παναθηναίων.

Περί των γυμναστικών αγώνων έχουμε μια επιγραφή του 4ου αι. π.Χ. που αναφέρει

τα αγωνίσματα και τα έπαθλα, τα οποία τα μετρούσαν σε αμφορείς ελαιόλαδου.

Πρόκειται για τους αγώνες της νεολαίας. Μέχρι την εποχή του Πινδάρου η νεολαία

αγωνίζονταν σε μία ομάδα, τους «παίδες». Αργότερα όμως χωρίστηκε στους

νεαρότερους «παίδες» και τους μεγαλύτερους «αγένειους». Για τους ενήλικες δεν

αναφέρει τίποτα η επιγραφή αυτή. Ίσως το τμήμα της επιγραφής που αναφερόταν

στους ενήλικες να καταστράφηκε με την πάροδο των αιώνων.

παίδες αγένειοι

Έπαθλο Α' θέση Έπαθλο Β' θέση Έπαθλο Α' θέση Έπαθλο Β' θέση

Στάδιο 50 αμφορείς 10 αμφορείς 60 αμφορείς 12 αμφορείς

Πένταθλο 30 αμφορείς 6 αμφορείς 40 αμφορείς 8 αμφορείς

Πάλη 30 αμφορείς 6 αμφορείς 40 αμφορείς 8 αμφορείς

Πυγμή 30 αμφορείς 6 αμφορείς 40 αμφορείς 8 αμφορείς

Πανκράτιο 40 αμφορείς 8 αμφορείς 50 αμφορείς 10 αμφορείς

Ως προς την αξία των επάθλων ξέρουμε από άλλες πηγές, ότι ένας αμφορέας λάδι

κόστιζε 12 δραχμές.[1] Το υψηλότερο βραβείο (60 αμφορείς) ισοδυναμούσε λοιπόν με

720 δρχ, το χαμηλότερο (6 αμφορείς) ισοδυναμούσε με 72 δραχμές της εποχής

εκείνης. Εκτός αυτού, το λάδι προέρχονταν από τα ιερά ελαιόδεντρα, και δεν ήταν

στην διάθεση των κοινών ανθρώπων. Οι αμφορείς έφεραν την επιγραφή, για ποιο

βραβείο είχαν απονεμηθεί, π.χ. «στάδιον ανδρών νίνη», δηλαδή στον νικητή του

σταδίου ανδρών.

Μια άλλη επιγραφή του 2ου αι. π.Χ. αναφέρει τους αγώνες έτσι όπως γίνονταν τον 3ο

και τον 2ο αι. π.Χ.

παίδες αγένειοι άνδρες

Δόλιχος Στάδιον Δόλιχος

Στάδιον Πένταθλον Στάδιον

Δίαυλος Πάλη Δίαυλος

Πάλη Πυγμή Ίππιος

Πυγμή Παγκράτιον Πένταθλον

Παγκράτιον Πάλη

Πυγμή

Παγκράτιον

Οπλίτες

Οι δε ιππικοί αγώνες ήταν και τα αντίστοιχα βραβεία ήταν:

Έπαθλο Α' θέση Έπαθλο Β' θέση

ίππων πολικώ ξεύγει 40 αμφορείς 8 αμφορείς

ίππων ξεύγει αδηφάγω 140 αμφορείς 40 αμφορείς

πολεμιστηρίοις ίππω κέλητι νικώντι 16 αμφορείς 4 αμφορείς

πολεμιστηριοις ίππων ξεύγει νικώντι 30 αμφορείς 6 αμφορείς

ζεύγει πομπικώ νικώντι 4 αμφορείς 1 αμφορέας

αφ ίππου ακοντίζοντι 5 αμφορείς 1 αμφορέας

Οι αγώνες γυμναστικής διεξάγονταν μέχρι τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. στις Εχελίδες,

έναν δήμο της Αττικής κοντά στον Πειραιά. Τον 4ο αι. π.Χ. μεταφέρθηκαν στον

Ιλισό, όπου την εποχή του Λυκούργου κτίστηκε ένα στάδιον με κερκίδες για τους

θεατές.

Άλλοι, οι λεγόμενοι μικροί αγώνες διοργανώνονταν κάθε χρόνο και είχαν

τελετουργικό χαρακτήρα. Αυτοί ήταν τα Πυρρίχια, τα ευάνδρια, ευόπλια και τα

λάμπια.

Τα πυρρίχια έγιναν μέρος των Παναθηναίων από τον 6ο αι. π.Χ. Ήταν αφιερωμένα

στην Αθηνά και την νίκη των Ολυμπίων Θεών ενάντια στους Τιτάνες και τους

Γίγαντες. Στην τελετή αυτή χορευόταν ο πυρρίχιος χορός που συνοδευόταν από τους

ήχους του αυλού που έπαιζε το τραγούδι «ενόπλιος νόμος».

Τα ευάνδρια και ευόπλια είχαν μεν πολεμική καταγωγή, ήταν όμως ένα είδος

καλλιστείων στο οποίο έπαιρναν μέρος άνδρες με πολεμική στολή.

Τα λάμπια ήταν γυμναστικοί αγώνες με χρήση δαυλού προς τιμή του Εριχθόνιου και

του μύθου της γέννησής του.

Μέρος των τελετών ήταν επίσης χορωδίες εφήβων και ανδρών που τραγουδούσαν το

τραγούδι της Αθηνάς («Παλλάδα περσέπολιν κλήζω ...»)

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B8%CE

%AE%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%B1

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

Το Ολυμπιακό Πνεύμα συνδέεται με τις αξίες και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού. Η

πνευματική διάσταση των Αγώνων τονίστηκε εξ αρχής από τον ίδιο τον Pierre de

Coubertin και πάνω σ’ αυτή βασίστηκαν οι Ολυμπιακές αξίες, που αποτελούν το

θεμέλιο λίθο της αθλητικής και Ολυμπιακής Παιδείας. Η συμβολή αυτών των αξιών

στην εκπαίδευση και την κοινωνία κρίνεται θεμελιώδης από τη Διεθνή Ολυμπιακή

Επιτροπή, τη Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία και τους διεθνείς φορείς Ολυμπιακής

Παιδείας σε όλο τον κόσμο.

Η πνευματική διάσταση των Ολυμπιακών Αγώνων εμπεριέχει την αθλητική,

κοινωνική και ηθική αγωγή των νέων σε όλο τον κόσμο. Κυρίαρχη πνευματική αξία

των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ο σεβασμός στον αθλητικό πλουραλισμό, ως μέρος

της πολιτισμικής πολυμορφίας του Ολυμπιακού Κινήματος. Εξάλλου οι ίδιοι οι

Ολυμπιακοί Αγώνες είναι παράδειγμα κοινής ειρηνικής συμπόρευσης αθλητών που

προέρχονται από διαφορετικές αθλητικές και πολιτισμικές κουλτούρες.

Η γενικότερη φιλοσοφία του Ολυμπισμού στηρίζεται στις αρχές της ανοχής, της

ειρήνης, του ευ αγωνίζεσθαι και της ευγενούς άμιλλας με σκοπό τη δημιουργία μιας

ειρηνικής κοινωνίας με λιγότερη βία και ανταγωνισμό. Με άλλα λόγια, ο Ολυμπισμός

οδηγεί σε έναν άλλο, εξιδανικευμένο τρόπο ζωής, που τόσο έχει ανάγκη η σύγχρονη

κοινωνία των πολιτών.

Η πνευματική, εκπαιδευτική και πολιτισμική διάσταση των Ολυμπιακών Αγώνων

όμως, είναι και αυτή που προσδιορίζει τη συνοχή και τη μελλοντική πορεία του

σύγχρονου Ολυμπιακού Κινήματος. Προς την κατεύθυνση αυτή αναγνωρίζεται

διεθνώς η ανάγκη διατήρησης και διάδοσης των αξιών του Ολυμπιακού Πνεύματος

που θεμελιώνουν τη σύγχρονη Ολυμπιακή φιλοσοφία και παιδεία και συγκροτούν τον

ισχυρότερο πνευματικό δεσμό του αθλητισμού με τις κοινωνίες.

Στο πλαίσιο αυτό η Διεθνής Ολυμπιακή Ακαδημία συγκροτεί τις βάσεις για τη

διατήρηση και τη διάχυση αυτών των αξιών μέσα από διαρκή διεθνή εκπαιδευτικά

προγράμματα που απευθύνονται σε όλο τον κόσμο. Ο τρόπος που επιλέγει να το

κάνει είναι μοναδικός, γιατί προσφέρει όχι μόνο τη γνώση, αλλά και τη δυνατότητα

βίωσης της πνευματικότητας του Ολυμπισμού, μέσα από την κοινή διαμονή των νέων

στις εγκαταστάσεις της, γεγονός που την καθιστά ένα πρωτοποριακό Ολυμπιακό

Κέντρο, που λόγω θέσης και ιδεολογίας συνδυάζει την αρχαία και τη νεότερη

πνευματική Ολυμπιακή παράδοση.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται

κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν

αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι

Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε

τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των

Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν οι ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες και οι

Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες

δεν γίνονται πια την ίδια χρονιά με τους Θερινούς Ολυμπιακούς.

Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες

Μετά, όμως από την αρχική επιτυχία, οι Ολυμπιακοί είχαν σοβαρά προβλήματα.

Στους εορτασμούς στο Παρίσι (1900) και στο Σεντ Λούις (1904) οι αγώνες

επισκιάστηκαν από τις διεθνείς εκθέσεις στις οποίες είχαν περιληφθεί. Οι επόμενοι

Μεσολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1906 για να γιορτάσουν τα δέκατα γενέθλια των

αγώνων. Αν και είχαν διοργανωθεί από την ΔΟΕ, μια μετέπειτα απόφαση της κήρυξε

ότι δεν ήταν επίσημοι Ολυμπιακοί αγώνες. Οι αγώνες του 1906 όμως ξανά

προσέλκυσαν ένα μεγάλο αριθμό από παγκόσμιες συμμετοχές. Το 1904 το 80% των

συμμετοχών ήταν Αμερικάνοι αθλητές και σηματοδοτούν την αρχή της ανάπτυξης

των αγώνων σε δημοσιότητα και μέγεθος.

Δρομέας μεταφέρει την Ολυμπιακή φλόγα

Σε αντίθεση με τι πίστευε ο Κουμπερτέν, οι Ολυμπιακοί δεν απέτρεψαν τους

πολέμους και έτσι διακόπηκε η διεξαγωγή τους κατά τον πρώτο και δεύτερο

Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολιτικά ζητήματα επηρέασαν επίσης αρκετές Ολυμπιάδες. Το

1936 στο Βερολίνο οι Ολυμπιακοί χρησιμοποιήθηκαν για πολιτική προπαγάνδα από

τον Αδόλφο Χίτλερ και τους Ναζί. Κατά τις δεκαετίες του '70 και '80, επηρεάστηκαν

από μποϋκοτάζ. Αφρικανικά κράτη μποϊκόταραν τους Ολυμπιακούς του 1976 επειδή

η Νέα Ζηλανδία μετείχε σε αγώνες rugby στην Νότια Αφρική. Οι Ηνωμένες

Πολιτείες της Αμερικής και άλλα κράτη του δυτικού κόσμου αρνήθηκαν να

αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς του 1980 στη Μόσχα επειδή η Σοβιετική Ένωση

εισέβαλε στο Αφγανιστάν. Η Σοβιετική Ένωση και άλλες ανατολικές χώρες

μποϊκόταραν τους Ολυμπιακούς του 1984 στο Λος Άντζελες. Η Βόρειος και η Νότιος

Κορέα συμμετείχαν με κοινή αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000 και

2004.

Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων

Στις 6 Ιουλίου 2007, στη συνδιάσκεψη της ΔΟΕ που έγινε στη Γουατεμάλα, έπειτα

από πρόταση του προέδρου Ζακ Ρογκ, αποφασίστηκε η διεξαγωγή Ολυμπιακών

Αγώνων Νέων για αθλητές και αθλήτριες από 14 ως 18 ετών από το 2010. Οι Αγώνες

Νέων έχουν αρκετά κοινά στοιχεία στο αγωνιστικό και τελετουργικό μέρος με τους

Θερινούς και Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται

τα ίδια αθλήματα αλλά τα αγωνίσματά τους είναι προσαρμοσμένα στις ηλικίες των

αθλητών. Σε ορισμένα ομαδικά αγωνίσματα (π.χ. ομαδικό μοντέρνου πεντάθλου,

ομαδικό τοξοβολίας, διπλός τένις) προβλέπεται η δημιουργία ηπειρωτικών αντί

εθνικών ομάδων, με αθλητές από διαφορετικές χώρες. Επίσης, δεν ανακρούονται οι

εθνικοί ύμνοι των χωρών των νικητών, ούτε γίνεται έπαρση σημαιών. Κατά τα άλλα

υπάρχει το τελετουργικό με τη φλόγα, η τελετή έναρξης στην οποία η Ελλάδα

παρελαύνει πρώτη τιμής ένεκεν, η τελετή λήξης, το ολυμπιακό χωριό, η απονομή

χρυσών, ασημένιων και χάλκινων μεταλλίων κλπ.

Οι 1οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων διεξήχθησαν στη Σιγκαπούρη από 14 ως 26

Αυγούστου 2010 και οι επόμενοι έγιναν το 2014 στο Ναντζίνγκ της Κίνας. Οι 1οι

Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων διεξήχθησαν το 2012 στο Ίνσμπρουκ της

Αυστρίας.

http://agiotokos-kappadokia.gr/%CE%B7-

%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-

%CF%84%CF%89%CE%BD-

%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%C

F%8E%CE%BD-

%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CF%89%CE%BD/?print=print

Μασκότ Ολυμπιακών Αγώνων

Μεξικό, 1968

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1968, διοργανώθηκαν στην Πόλη του Μεξικού στο

Μεξικό. Σημαδεύτηκαν από τους φοιτητές που έπεσαν νεκροί από πυρά της

μεξικανικής αστυνομίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων καθώς και από τις

διαμαρτυρίες για τη ρατσιστική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στους νέγρους. Στους

Ολυμπιακούς αγώνες στο Μεξικό δεν υπήρξε κάποια μασκότ.

Γερμανία, 1972

Πρώτη επίσημη μασκότ των Ολυμπιακών αγώνων ήταν ο Waldi, το πολύχρωμο

σκυλάκι ράτσας dachshund (ράτσα σκύλων με μακρύ κορμό και κοντά πόδια). Ο

Waldi δημιουργήθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου.

Καναδάς, 1976

Το 1976 στους αγώνες του Μόντρεαλ του Καναδά, εμφανίστηκε ο Amik, ο

κάστορας! Το όνομά του πάρθηκε απ’ τη γλώσσα των Algonquian, που είναι η

δημοφιλέστερη μεταξύ των Ινδιάνων του Καναδά. Το όνομα Amik σημαίνει

κάστορας.

ΕΣΣΔ, 1980

Ακολουθεί ο δημοφιλής Misha, ή αλλιώς Mishka ή The Olympic Mishka. Ο Misha

"συμμετείχε" στους Ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας το 1980. Σχεδιάστηκε από τον

εικονογράφο παιδικών βιβλίων Victor Chizhikov, ενώ το όνομα του είναι

υποκοριστικό του ονόματος"Μιχάλης" στα Ρώσικα (Mikhail).

ΗΠΑ, 1984

Σχεδιασμένος από τον Walt Disney, o "Sam the (olympic) Eagle", είναι ένας αετός σε

μορφή cartoon με αμιγή αμερικανικά χαρακτηριστικά, που φορά ενδυμασία του

θρυλικού θείου Σαμ, σε χρώμα κόκκινο, λευκό και μπλέ, τα τυπικά χρώματα των

ΗΠΑ. Από το σημείο αυτό ξεκινά και η εμπορική εκμετάλλευση των μασκότ.

Νότια Κορέα, 1988

Μεταφερόμαστε στη Σεούλ του 1988 (Νότια Κορέα). Εκεί, μασκότ των αγώνων

έγινε ένα τιγράκι με το όνομα Hodori . To "Ho" προέρχεται από την Κορεάτικη λέξη

"horangi" που σημαίνει τίγρης και τη λέξη "dori" που είναι ένα χαϊδευτικό για τα

αγόρια στην Κορέα. Οι πληροφορίες λένε ότι υπήρχε και μία θηλυκή τίγρης με το

όνομα Hosuni, αλλά σπάνια χρησιμοποιήθηκε.

Ισπανία, 1992

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, η μασκότ ήταν ένας σκύλος ονόματι

Cobi. Ο καλλιτέχνης από τη Βαλένθια Javier Mariscal , δημιούργησε τον Cobi

εμπνευσμένος από το τσοπανόσκυλο, για να γίνει επίσημη μασκότ των Ολυμπιακών

Αγώνων της Βαρκελώνης ενώ οι γραμμές του θυμίζουν το στυλ του Πικάσο.

ΗΠΑ, 1996

To 1996 στην Ατλάντα κάνει την εμφάνιση του ο Izzy, η πρώτη μασκότ που

σχεδιάστηκε με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Το όνομά του πηγάζει από το

‘’What is it?’’(Whatizit) επειδή κανείς δεν μπορούσε να προσδιορίσει τι ακριβώς

είναι.

Αυστραλία, 2000

Τρία αυτόχθονα ζωάκια της Αυστραλίας επιλέχθηκαν για μασκότ των Ολυμπιακών

αγώνων του Σίδνευ το 2000. Αντιπροσωπεύουν τη Γη, τον Αέρα και το Νερό. Ο Olly

είναι ένα Kookaburra , o Syd είναι ένας πλατύπους, ενώ η Millie μία έχιδνα.

Ελλάδα, 2004

Και φτάσαμε Ελλάδα. Στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004, κάνουν την

εμφάνισή τους, για πρώτη μάλιστα φορά, μέχρι τότε στην ιστορία των Θερινών

Ολυμπιακών αγώνων, 2 ανθρωπόμορφες μασκότ: Ο Φοίβος και η Αθηνά. Σύμφωνα

με τη μυθολογία, Ο Φοίβος και η Αθηνά ήταν αδέρφια που αντιπροσωπεύουν τη

συμμετοχή και την ομαδικότητα κι όχι τη νίκη. Ο Φοίβος είναι εμπνευσμένος από τον

θεό Απόλλωνα-Φοίβο, θεό της μαντικής, του ήλιου και της μουσικής, ενώ η Αθηνά

από τη θεά της σοφίας.

Κίνα, 2008

Πέντε κούκλες-καλής τύχης διάλεξαν οι Κινέζοι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του

Πεκίνου το 2008. Τα ονόματα τους ήταν Beibei, Jingjing, Huanhuan, Yingying, και

Nini. Όλα μαζί τα ονόματα σχηματίζουν τη φράση " 北京欢迎你 ", ή" "Beijing

huanying ni", "που σημαίνει "Το Πεκίνο σας καλωσορίζει ".

Μ.Βρετανία, 2012

Το Λονδίνο του 2012 διάλεξε για μασκότ των αγώνων που διοργάνωσε, αλλά των

παραολυμπιακών, τους Wenlock και Mandeville. Οι Wenlock και Mandeville είναι

κινούμενα σχέδια που απεικονίζουν δύο σταγόνες χάλυβα.

http://downtimeforyou.blogspot.gr/2012/08/1968.html

Αναξαγόρειο Λύκειο Νέας Ερυθραίας

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Παιχνίδι Αθλητισμός Ευ Αγωνίζεσθαι

Τμήμα Α3

\

Μπούμας, Νάζος

ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

Παιχνίδι – Αθλητισμός – Ευ Αγωνίζεσθαι

Το Ευ Αγωνίζεσθαι ή Fair Play, όπως αποδίδεται διεθνώς, ως θεσμός αλλά και ως

κίνηση οικουμενικής εμβέλειας, που διέπεται από σύστημα αξιών, αποτελεί βασικό,

θεμελιώδες στοιχείο, κάθε πραγματικής, αθλητικής συνάντησης, κάθε πραγματικής

αθλητικής συμπεριφοράς.

Δείχνει τους δρόμους, οι οποίοι μέσα από τους συμβολισμούς του αθλητισμού,

επηρεάζουν και την ίδια την κοινωνία.

Ο θεσμός του «Ευ Αγωνίζεσθαι» δημιουργήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης και

συγκεκριμένα από την Επιτροπή Αθλητικής Ανάπτυξης κατά τη διάρκεια της 1ης

Στρογγυλής Τράπεζας του Αθλητισμού, της Ανοχής, και του Ευ Αγωνίζεσθαι, που

έλαβε χώρα στο Άμστερνταμ στις 11 Απριλίου 1996.

Παιχνίδι

Το παιχνίδι είναι δραστηριότητα σημαντική στη ζωή των ανθρώπων, άμεσα

παρατηρήσιµη -ιδιαίτερα στα παιδιά-, αλλά όχι πλήρως κατανοητή. Υπάρχουν

διάφορες θεωρίες - προσπάθειες εξήγησης για την ύπαρξη του παιχνιδιού. Θα τις

χωρίσουμε χονδρικά σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: κλασσικές θεωρίες, νεότερες

θεωρίες και µμοντέρνες θεωρίες. Από τις κλασσικές θεωρίες γνωστότερες είναι αυτές

των Schiller - Spencer που θεωρούν ότι µε το παιχνίδι βρίσκει διέξοδο η

υπερχειλίζουσα ενέργεια και του Gross που συνηγορεί στην άποψη ότι το παιχνίδι

προετοιμάζει το παιδί για τη ζωή. Από τις νεότερες θεωρίες ξεχωρίζουν οι

ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις που στηρίζονται στη δουλειά του Freud και στην

παρατήρηση ότι αρκετά παιχνίδια δημιουργούνται αυθόρμητα πηγάζοντας από τη

διασκέδαση και τη χαρά. Στις σύγχρονες θεωρίες συγκαταλέγεται αυτή του Michael

Ellis ο οποίος αντλεί και συνδυάζει στοιχεία από τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις για

το παιχνίδι: α) Το παιχνίδι ως μέσο για διέγερση (arousal), β) Το παιχνίδι ως

µμάθηση και γ) Το παιχνίδι ως μέσο για ανάπτυξη. Επιπρόσθετα, η ψυχολόγος Νina

Lieberman µμελέτησε την έννοια του "παιχνιδίσματος" (playfulness) µε

παρατηρήσεις και µμετρήσεις σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Η στατιστική της

ανάλυση έδειξε ότι τα κυριότερα στοιχεία του "παιχνιδίσματος" είναι το χιούμορ, ο

αυθορµητισµός και η δεδηλωμένη χαρά.

Αθλητισμός

Ο όρος υποδηλώνει µορφή φυσικής δραστηριότητας που χαρακτηρίζονται από το

στοιχείο του ανταγωνισμού - συναγωνισμού. Στην Ευρώπη, μέχρι πρότινος, η λέξη

αθλητισμός περιλάμβανε τις έννοιες της φυσικής δραστηριότητας, της άσκησης και

της κινητικής αναψυχής (π.χ. αθλητισμός για όλους). Μετά όμως από πρόσφατες

συστάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αθλητικής Ψυχολογίας χρησιμοποιείται ολοένα

και περισσότερο µε την έννοια των ανταγωνιστικών δραστηριοτήτων.

Μορφή φυσικής δραστηριότητας που γίνεται επαναλαµβανόµενα µε εξωτερικευμένη

πρόθεση την επίτευξη ορισμένου στόχου (για παράδειγμα εμφάνιση, υγεία, απόδοση

κλπ.). Στην περιγραφή της άσκησης πρέπει να περιλαμβάνονται: ο τύπος, η διάρκεια,

η συχνότητα και η ένταση. Σε σχετικές έρευνες οι άνθρωποι προβάλλουν την υγεία

και την κοινωνική επαφή ως πρωτεύοντα κίνητρα για την ενασχόληση µε τον

αθλητισμό και την άσκηση. Μια πρόσφατα δηµοσιευµένη µελέτη στον τοµέα της

ξενοδοχειακής αθλητικής αναψυχής έδωσε παρόμοια αποτελέσματα παρότι στον

τοµέα της αξιοπιστίας και της εγκυρότητας των µετρήσεων δεν ήταν ιδιαίτερα

προσεγμένη.

Θετικά αποτελέσματα αθλητισμού και άσκησης :

1. Βιολογικά - φυσιολογικά

2. Θετικά συναισθήματα

3. Ψυχολογική ευεξία

4. Επιτυχία

5. Ανύψωση της αυτοεκτίµησης

Οι δημοφιλέστερες επιλογές αθλημάτων

Ποδόσφαιρο

Το ποδόσφαιρο είναι σήμερα το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο. Στις αρχές του

21ου αιώνα ασχολούνταν με αυτό περισσότεροι από 250 εκατομμύρια αθλητές σε

περισσότερα από 200 κράτη.[3] Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι παίζεται σε διάφορα

επίπεδα, από φιλικό, με λιγότερους ή περισσότερους από έντεκα παίκτες, παιδιά ή

ενήλικες, σε ένα οποιουδήποτε μεγέθους γήπεδο, με δύο τυχαία αντικείμενα για τη

σήμανση του τέρματος, έως επαγγελματικό, με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές,

αυστηρή τήρηση των κανονισμών και περισσότερους από 100.000 ενθουσιώδεις

θεατές να παρακολουθούν σε ειδική ποδοσφαιρική αρένα υψηλών τεχνικών

προδιαγραφών. Ανώτατη οργανωτική αρχή του ποδοσφαίρου είναι η ΦΙΦΑ (FIFA -

Fédération Internationale de Football Association), η οποία διεξάγει την κορυφαία

ποδοσφαιρική διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, κάθε τέσσερα

χρόνια

Καλαθοσφαίριση

Η καλαθοσφαίριση (αγγλικά basketball, προφέρεται μπάσκετμπολ) ή πιο

συχνά μπάσκετ, είναι ένα ομαδικό άθλημα. Εμπνευστής και δημιουργός του ήταν ο

Καναδός, καθηγητής φυσικής αγωγής στο Σπρίνγκφιλντ

τηςΜασαχουσέτης των ΗΠΑ, Τζέιμς Νάισμιθ. Ημερομηνία δημιουργίας - γέννησης

του αθλήματος έχει καταγραφεί η 1/29 Δεκεμβρίου 1791.

Το μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1904, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις, το μπάσκετ παρουσιάστηκε ως

σπορ επίδειξης και 32 χρόνια αργότερα, στην Ολυμπιάδα του Βερολίνου το 1936,

εντάχθηκε επίσημα στο πρόγραμμα ως ολυμπιακό άθλημα. Το 1992 στους

Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης επιτράπηκε για πρώτη φορά η συμμετοχή

επαγγελματιών μπασκετμπολιστών.

Η καλαθοσφαίριση την πρώτη φορά παίχτηκε με μια μπάλα ποδοσφαίρου. Οι πρώτες

μπάλες που δημιουργήθηκαν ειδικά για την καλαθοσφαίριση ήταν καφέ, και ήταν

μόνο στα τέλη του 1950 που ο Τόνυ Χάινκλ, ψάχνοντας για μια μπάλα που θα είναι

πιο ευδιάκριτη για τους παίκτες και τους θεατές, εισήγαγε την πορτοκαλί μπάλα που

χρησιμοποιείται σήμερα, Η ντρίμπλα δεν υπήρχε στο αρχικό παιχνίδι, εκτός από την

«σκαστή πάσα» για τους συμπαίκτες. Η πάσα ήταν το κύριο μέσο μετακίνησης της

μπάλας. Η ντρίμπλα τελικά εισήχθη, αλλά περιοριζόταν από το ασύμμετρο σχήμα της

πρώτης μπάλας. Η ντρίμπλα έγινε σημαντικό μέρος του παιχνιδιού περίπου τη

δεκαετία του 1950, καθώς βελτιώθηκε το σχήμα της μπάλας.

Ράγκμπι

Το ράγκμπι ή ράγκμπι φούτμπολ (αγγλ.: rugby football) είναι ένα διαδεδομένο,

πολύ παλιό ομαδικό άθλημα, το οποίο παίζεται από ανδρικές ομάδες και από το 1982

κι από γυναικείες. Υπάρχει το παιχνίδι με ομάδες των 15 παικτών (ράγκμπι γιούνιον),

αλλά είναι διαδεδομένες επίσης μορφές ράγκμπι με ομάδες 13 παικτών (ράγκμπι

λιγκ) και 7 παικτών (σύντομης διάρκειας). Το άθλημα έχει κοινή καταγωγή με

το ποδόσφαιρο, ενώ από το ράγκμπι έχουν προέλθει διάφορα άλλα αθλήματα, που

αποτελούν τοπικές παραλλαγές του. Πιο γνωστά είναι το αμερικάνικο

ποδόσφαιρο και το αυστραλιανό ποδόσφαιρο.

Το ράγκμπι υπήρξε ολυμπιακό άθλημα από το 1900 ως το 1924. Διεξήχθη μόνο σε

τέσσερις ολυμπιάδες (1900, 1908, 1920, 1924), με συμμετοχή δυο-τριών χωρών κάθε

φορά. Έτσι αποσύρθηκε από το πρόγραμμα των επόμενων ολυμπιάδων. Επανήλθε

στο Βερολίνο το 1936 ως άθλημα επίδειξης με τη συμμετοχή τεσσάρων χωρών και

έκτοτε δεν εντάχθηκε ξανά, παρά τις ενέργειες που έχουν γίνει προς τη Δ.Ο.Ε. Ο

κώδικας Rugby Sevens έχει ήδη συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα των θερινών

Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 και του 2020.

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ 20ου ΚΑΙ 21ου ΑΙΩΝΑ

Πελέ

Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο (Edison Arantes do Nascimento), γνωστός

ως Πελέ (Pelé), γεννήθηκε στις 23

Οκτωβρίου1940 στην πόλη Τρες

Κορασόες της Βραζιλίας και είναι

πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής.

Θεωρείται ως ο καλύτερος

ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα

από την FIFA και τη Διεθνή

Ομοσπονδία Ιστορίας και

Στατιστικής Ποδοσφαίρου(IFFHS

Κατά τη διάρκεια της καριέρας

του, ήταν για μεγάλη περίοδο ο

καλύτερα αμοιβόμενος αθλητής

στον κόσμο.Γνωστός και ως ο

"Βασιλιάς του Ποδοσφαίρου"

κατέχει τους τίτλους

"Ποδοσφαιριστής του Αιώνα" από

τη FIFA, "Αθλητής του Αιώνα"

από την Ολυμπιακή Επιτροπή και

είναι μέλος του ποδοσφαιρικού

Hall of Fame.[4] To 1999 εξελέγη

Ποδοσφαιριστής του Aιώνα μετά

από ψηφοφορία των νικητών

(1956-1999) της Χρυσής Μπάλας

του περιοδικού France Football.[5]

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα

Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (Diego

Armando Maradona γενν. 30 Οκτωβρίου

1960 στηνΛανούς, Μπουένος Άιρες) είναι

Αργεντινός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν

προπονητής ποδοσφαίρου. Θεωρείται από

τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές όλων

των εποχών.

Το 2000, σε παγκόσμια δημοσκόπηση της

FIFA στο Διαδίκτυο οποιος είναι καλύτερος

ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, ήρθε

πρώτος με 53,60% δεύτερος με 18,53% ήρθε

ο Πελέ.

Οι ομάδες που αγωνίστηκε

1976-1981 Αργεντίνος Τζούνιορς

1981-1982 Μπόκα Τζούνιορς

1982-1984 Μπαρτσελόνα

1984-1991 Νάπολι

1992-1993 Σεβίλλη

1993 Νιούελς Ολντ Μπόις

1995-1997 Μπόκα Τζούνιορς

Λιονέλ Μέσσι

Ο Λιονέλ Αντρές Μέσι Κουτσιτίνι (ισπανικά: Lionel Andrés Messi Cuccittini[1])

επίσης γνωστός ως Λέο Μέσι, γεννημένος στις 24

Ιουνίου1987 στο Ροσάριο της Αργεντινής, είναι Αργεντινός διεθνής ο οποίος

αγωνίζεται στην θέση του

επιθετικού για λογαριασμό

της Μπαρτσελόνακαι της εθνικής

Αργεντινής.

Γνωστός με το ψευδώνυμο «La

Pulga» λόγω της εκρηκτικότητας

και του ύψους του, κι έχοντας

λάβει αρκετές βραβεύσεις,

θεωρείται ένας από τους

κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην

ιστορία του αθλήματος. Τα

στατιστικά του μιλάνε από μόνα

τους: ο Μέσι είναι ο καλύτερος

σκόρερ της Πριμέρα Ντιβιζιόν και

του παγκοσμίου ποδοσφαίρου στη

διάρκεια μίας σεζόν και δεύτερος καλύτερος σκόρερ του Τσάμπιονς Λιγκ πίσω από

τον Ραούλ, διοργάνωση στην οποία έχει τερματίσει πρώτος σκόρερ τέσσερις

συνεχόμενες σεζόν, κάτι που αποτελεί και ρεκόρ. Είναι μαζί με τον Μίροσλαβ

Κλόζε ο δεύτερος καλύτερος σκόρερ του 21ου αιώνα σύμφωνα με την IFFHS και ο

πρώτος σκόρερ της ιστορίας σε διάστημα ενός ημερολογιακού έτους, έχοντας

προσπεράσει τους Γκερντ Μίλερκαι Πελέ σύμφωνα με το Guinness World Records.

Περίοδος Ομάδα Συμμ.† (Γκ.)†

2003–2004 Μπαρτσελόνα Γ 10 (5)

2004–2005 Μπαρτσελόνα Β 22 (6)

2004– Μπαρτσελόνα 306 (275)

Σύνολο 337 (280)

Εθνική ομάδα‡

2005– Αργεντινή 97 (45

Κριστιάνο Ρονάλντο

Ο Κριστιάνο Ρονάλντo (πλήρες όνομα: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro,Είναι

Πορτογάλος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται για τη Ρεάλ Μαδρίτης και για την

εθνική ομάδα της Πορτογαλίας.

Τον Ιούνιο του 2009 ανακοινώθηκε

η μεταγραφή του στη Ρεάλ

Μαδρίτης από τη Μάντσεστερ

Γιουνάιτεντ με κόστος 95

εκατομμυρίων ευρώ, το 2o

μεγαλύτερο ποσό που έχει

δαπανηθεί για μεταγραφή

ποδοσφαιριστή.[1]

Ο Ρονάλντο έχει στην κατοχή του

τρεις Χρυσές Μπάλες, μια το 2008,

μια το 2013, όπου και άλλαξε η

ονομασία της σε Χρυσή Μπάλα

ΦΙΦΑ, έγινε έτσι ο πρώτος

Πορτογάλος που την κατακτά δις

και μία το 2014.[2][3] Ενώ είναι και

κάτοχος μια φορά το 2007-08 και

μία το 2010-11, Χρυσού Παπουτσιού.[4]

Επαγγελματική καριέρα

Περίοδος Ομάδα Συμμ.† (Γκ.)†

2002-2003 Σπόρτινγκ Λισαβόνας 25 (3)

2003-2009 Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 196 (84)

2009- Ρεάλ Μαδρίτης 192 (207)

Σύνολο 412 (294

2003- Πορτογαλία 118 (52)

Μοχάμεντ Άλι O Μοχάμεντ Άλι

(πραγματικό όνομα Κάσιους

Μαρσέλους Κλέι, γεν. 17

Ιανουαρίου 1942) είναι

Αμερικανός πρώην πυγμάχος.

Αποσύρθηκε οριστικά από

την ενεργό δράση το 1981,

έχοντας φτάσει συνολικά στις

56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες

και κατακτώντας τρεις φορές

τον τίτλο του παγκόσμιου

πρωταθλητή βαρέων βαρών

καθώς και ένα χρυσό

μετάλλιο στους Ολυμπιακούς

Αγώνες του 1960. Υπήρξε ο

πρώτος πυγμάχος που

κατέκτησε τρεις φορές τον

τίτλο του παγκόσμιου

πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές. Θεωρείται

ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από

τους σπουδαιότερους αθλητές του 20ού αιώνα[1][2].

Αθλητική σταδιοδρομία

Σύνολο αγώνων 61

Νίκες 56

Νίκες με νοκ άουτ 37

Ήττες 5

Μάικλ Τζόρτνταν Ο Μάικλ Τζέφρι Τζόρνταν

(Michael Jeffrey Jordan,

γεννημένος στις 17 Φεβρουαρίου

1963) είναι αμερικάνος παλαίμαχος

καλαθοσφαιριστής και πλέον είναι

ιδιοκτήτης των Σάρλοτ Χόρνετς.

Θεωρείται ευρέως ως ο καλύτερος

καλαθοσφαιριστής όλων των

εποχών. Έχει παίξει στους Σικάγο

Μπουλς και στους Ουάσινγκτον

Ουίζαρντς (Wasington Wizards,)

όπου και τερμάτισε την καριέρα του

το 2003 στα 40 του χρόνια.

Παραθέτοντας μία περίληψη της

καριέρας του ως καλαθοσφαιριστή,

δεν θα ήταν αρκετή αλλά ούτε και

δίκαιη, για να περιγράψουμε την

επιρροή που είχε στο παιχνίδι.

Υπήρξε ένας εκπληκτικός αθλητής

με απαράμιλλο συνδυασμό αθλητικών, ψυχικών και ηγετικών ικανοτήτων. Το

μέγεθος του αθλητικού του προφίλ, οδήγησε αναπόφευκτα στο να γίνει ο πλέον

αναγνωρίσιμος αθλητής παγκοσμίως και να επηρεάσει όχι μόνο την αθλητική, αλλά

και την πολιτιστική εικόνα του πλανήτη.

Σχεδόν όλη του την καριέρα την πέρασε στους Σικάγο Μπουλς στους οποίους

ηγήθηκε στην δημιουργία της δυναστείας της ομάδας που κατέκτησε 6

πρωταθλήματα σε 8 χρόνια μέσα στην δεκαετία του 1990.

Όσον αφορά τις ατομικές του διακρίσεις αυτές είναι αναρίθμητες και

χαρακτηριστικότεροι είναι οι 10 τίτλοι πρώτου σκόρερ του NBA, εκ των οποίων οι 7

συνεχόμενοι από το 1987 ως το 1993, τα 5 βραβεία MVP του NBA και τα 6 βραβεία

MVP των τελικών του πρωταθλήματος.

Όνομα Μάικλ Τζέφρι Τζόρνταν

Ημερομηνία

γέννησης

17 Φεβρουαρίου 1963 (51

ετών)

Τόπος γέννησης Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης

Ύψος 1,98 μ.

Θέση Shooting guard

Νούμερα φανέλας 23, 45, 9, 12

Προηγούμενοι σύλλογοι

Χρόνια Σύλλογος*

(1984-1993) Σικάγο Μπουλς

(1995-1998) Σικάγο Μπουλς

(2001-2003) Ουάσινγκτον

Γουίζαρντς

Μίχαελ Σουμάχερ Ο Μίχαελ Σουμάχερ (Michael

Schumacher, γεννήθηκε στις 3

Ιανουαρίου του 1969 και είναι

Γερμανός πρώην οδηγός της

Φόρμουλα 1. Υπήρξε επτά φορές

Παγκόσμιος πρωταθλητής,

περισσότερες από κάθε άλλο

οδηγό της Φόρμουλα 1. Τον

Οκτώβριο του 2012 ανακοίνωσε

για δεύτερη φορά ότι αποσύρεται

από το μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Συνολικά ο Σουμάχερ συμμετείχε

συνολικά σε 250 Γραν Πρι, από

τα οποία κέρδισε τα 91 ενώ στα

155 τερμάτισε μέσα στην πρώτη

τριάδα. Με εξαίρεση την πρώτη

χρονιά, την οποία συμμετείχε

μόνο σε έξι από τους 16 αγώνες,

η χειρότερη θέση του στο πρωτάθλημα ήταν η 5η το 1999 όπου πάλι δεν συμμετείχε

στους έξι από τους 16 αγώνες λόγω τραυματισμού. Συνολικά, ο Μίχαελ Σουμάχερ

συμμετείχε σχεδόν 16 περιόδους (στην πρώτη αγωνιστική προς το τέλος της),

κατέκτησε επτά φορές το Πρωτάθλημα και είναι ο πρώτος στην σχετική λίστα, δύο

φορές κατετάγη 2ος και τρεις φορές 3ος. Ως μάνατζερ είχε τον Βίλι Βέμπερ από τα

χρόνια ακόμα που ήταν στα καρτ.

Ομάδες

Χρονιές Ομάδα νίκες-pole positions-βάθρα

1991

1991-1995

1996-2006

2010-2012

Jordan Grand Prix

Benetton Formula

Scuderia Ferrari

Mercedes GP

0-0-0

19-10-38

72-58-116

0-0-1

Σύνολο 91-68-155

Γιουσέιν Μπολτ

Ο Γιουσέιν Μπολτ (Usain

Bolt) είναι σπρίντερ από τη

Τζαμάικα. Είναι κάτοχος

του παγκοσμίου ρεκόρ στο

αγώνισμα των 100 μέτρων,

των 200 μέτρων και στο

αγώνισμα των 4 x 100

μέτρων. Στο δεύτερο

αγώνισμα κατέχει και το

παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων.

Προπονητής του είναι ο

Γκλεν Μιλς. Σήμερα φοιτά

στο Τεχνολογικό

Πανεπιστήμιο της χώρας

του. Στους Ολυμπιακούς

Αγώνες του Πεκίνου, το

2008, έγινε ο πρώτος

άνθρωπος που έτρεξε τα

εκατό μέτρα σε χρόνο

μικρότερο των 9,7 δευτερολέπτων. Το Νοέμβριο του 2008 ανακηρύχθηκε από την

IAAF ως ο κορυφαίος αθλητής της χρονιάς εκείνης[1]. Το Δεκέμβριο του 2008

ανακηρύχθηκε επίσης από τη γαλλική εφημερίδα «Equipe» ως ο "πρωταθλητής των

πρωταθλητών" για το έτος 2008.[2] Το 2009 του απονεμήθηκε το βραβείο «Laureus»,

για τον καλύτερο αθλητή της χρονιάς[3] και ξανά το 2010[4]. Ψηφίστηκε καλύτερος

αθλητής της χρονιάς 2009 από την Διεθνή Ένωση Αθλητικών Συντακτών. Το 2011

και το 2013 αναδείχθηκε ξανά κορυφαίος της χρονιάς.

Ημερομηνία Διοργάνωση Τόπος Χρόνος

27 Μαΐου 2010 300μ. Οστράβα, Τσεχία 30,97

20 Αυγούστου 2009 200 μ. Βερολίνο, Γερμανία 19,19 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)

16 Αυγούστου 2009 100 μ. Βερολίνο, Γερμανία 9,18 (Παγκόσμιο Ρεκόρ)

16 Αυγούστου 2008 100 μ. Πεκίνο, Κίνα 9,69

24 Ιουνίου 2007 200 μ. Κίνγκστον, Τζαμάικα 19,75

5 Μαΐου 2007 400 μ. Κίνγκστον, Τζαμάικα 45,28

5 Αυγούστου 2012 100 μ. Λονδίνο, Μ.Βρετανία 9,63 (Ολυμπιακό Ρεκόρ)

Μάικλ Φέλπς

Ο Μάικλ Φελπς

(Michael Fred Phelps)

είναι Αμερικανός

πρωταθλητής και

Ολυμπιονίκης της

κολύμβησης, κάτοχος

παγκοσμίων επιδόσεων

σε πολλά αγωνίσματα.

Έχει κατακτήσει 22

μετάλλια σε

Ολυμπιακούς Αγώνες,

εκ των οποίων τα 18

χρυσά, 2 ασημένια και 2

χάλκινα. Από αυτά, τα 8

(6 χρυσά, 2 χάλκινα) τα

κέρδισε στους

Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα και τα 8 (όλα χρυσά και 7 από αυτά

πετυχαίνοντας παγκόσμιο ρεκόρ) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο.

Έτσι, ξεπέρασε το ρεκόρ των περισσότερων χρυσών μεταλλίων σε μία μόνο

διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, με 8 χρυσά, ρεκόρ που κατείχε από την

Ολυμπιάδα του 1972 ο επίσης Αμερικανός κολυμβητής Μαρκ Σπιτς με 7 χρυσά.

Έχει τιμηθεί με το Παγκόσμιο Βραβείο του Κολυμβητή της Χρονιάς τα έτη 2003,

2004, 2006, 2007 και του Αμερικανού Κολυμβητή της Χρονιάς τα έτη 2001, 2002,

2003, 2004, και 2006

Ρότζερ Φέντερερ

Ο Ρότζερ Φέντερερ (Roger Federer) είναι ένας από τους κορυφαίους τενίστες όλων

των εποχών - σύμφωνα μάλιστα με τις κατά καιρούς δηλώσεις σχολιαστών τένις και

τενιστών, "ίσως ο μεγαλύτερος όλων των εποχών" [2][3][4][5]. Από τις 23 Ιουνίου 2014

ο Φέντερερ κατέχει την τέταρτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη Μερικά από τα

αναρίθμητα ρεκόρ του μεγαλύτερου τενίστα όλων των εποχών είναι η παραμονή του

επί 302 εβδομάδες ως νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης (237 εκ των οποίων

συνεχόμενες, γεγονός που καθιστά άλλο ένα απόλυτο ρεκόρ για το ανδρικό

τένιΦέντερερ ξεκίνησε να ασχολείται με την αντισφαίριση στην ηλικία των έξι ετών,

και σύντομα διακρίθηκε για τις επιδόσεις του.

Το 1998 κέρδισε το Γουίμπλεντον στην κατηγορία των εφήβων, και τον Ιούλιο του

ίδιου χρόνου έγινε επαγγελματίας.

Το 1999 έκανε το ντεμπούτο του στην Ελβετική ομάδα τού Davis Cup, εναντίον τής

Ιταλίας, και τελείωσε τη χρονιά ως ο νεότερος μεταξύ των 100 κορυφαίων τής

παγκόσμιας κατάταξης από την Ένωση Επαγγελματιών Αντισφαιριστών.

http://www.kallipatira.gr/orama/efagonizestai.html

http://www.lib.teiher.gr/webnotes/sdo/Leisure%20Management/%CE%94%CE%B9

%CE%B1%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%20

%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%C

F%85%20%CE%A7%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85.pdf

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%C

F%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1

ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΓΕΛ Ν.ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Ηλεκτρονικά παιχνίδια

Α3

Λάζαρος Παπαδόπουλος

Χρήστος Παπαθεοδώρου

Μάρτιος 2015

Με τον όρο ηλεκτρονικό παιχνίδι αναφερόμαστε σε οποιοδήποτε παιχνίδι παίζεται με

τη χρήση κάποιας ηλεκτρονικής συσκευής. Αυτή η συσκευή μπορεί να είναι ένας

ηλεκτρονικός υπολογιστής, μια κονσόλα παιχνιδιών, ένα κινητό τηλέφωνο και άλλα.

Όλα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν μια μορφή εισόδου δεδομένων από τον χρήστη,

π.χ. ένα πληκτρολόγιο, ένα joystick, ένα gamepad ή ποντίκι, και ποιο πρόσφατα(με

την άνοδο του mobile gaming) μια οθόνη αφής μια μορφή εξόδου που ικανοποιεί τις

αισθήσεις του παίχτη, συνήθως ένα μόνιτορ ή μια τηλεόραση και ηχεία.

Παρατηρείται μια τεράστια ποικιλία βιντεοπαιχνιδιών και μια εκπληκτική

ποικιλομορφία, που στόχο έχουν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του κάθε παίκτη:

Παζλ (Tetris)

Παιχνίδια ρόλων (The Elder Scrolls, Eye of the Beholder, Fallout, Ultima,

Final Fantasy, Baldur's Gate, Neverwinter Nights)

Παιχνίδια βολών πρώτου προσώπου (Doom, Counter Strike,Quake, Half-Life,

Unreal, Call of Duty)

Παιχνίδια δράσης (Splinter Cell, Max Payne, Assassin's Creed)

Παιχνίδια στρατηγικής (Civilization, WarCraft, Starcraft, Age of Mythology)

Παιχνίδια περιπέτειας (adventure) (King's Quest, Grim Fandango, Broken

Sword, Space Quest, Myst, Syberia, η σειρά Monkey Island)

Παιχνίδια αθλητισμού (οι σειρές FIFA και NBA Live, Pro Evolution Soccer)

Παιχνίδια εξομοίωσης (The Sims, MS Flight Simulator, SimCity)

Παιχνίδια αγώνων (Gran Turismo, Forza Motorsport, V-Rally 3) και άλλα

είδη.

Εκτός από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που βασίζονται σε δεδομένα που υπάρχουν

εγκατεστημένα σε έναν ηλεκτρονικό

υπολογιστή ή μια κονσόλα παιχνιδιών, τον

τελευταίο καιρό ένα νέο είδος σημειώνει

μεγάλη πέραση στο χώρο αυτό - τα Μαζικά

Online παιχνίδια (massive online games), εκ

των οποίων τα πιο πετυχημένα είναι τα

World of WarCraft και Lineage II. Τα

παιχνίδια αυτά παίζονται από εκατομμύρια

παίκτες σε όλο τον κόσμο και πολλά από

αυτά είναι μεταφρασμένα σε πολλές

γλώσσες.

Τα παιχνίδια αυτά έχουν μικρές απαιτήσεις

από το χρήστη/παίκτη, καθώς έχουν ελάχιστα γραφικά και όλη η επεξεργασία γίνεται

στο διακομιστή (server) και όχι στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του χρήστη. Αυτός

είναι και ο λόγος (η χρήση ενός φυλλομετρητή και μιας σύνδεσης στο διαδίκτυο) που

μπορεί κάποιος να παίξει ακόμη κι από ένα PDA ή ένα Smartphone. Αν και φαίνεται

να ανήκουν στην κατηγορία των "ηλεκτρονικών παιχνιδιών" στην ουσία είναι μια

άλλη κατηγορία παιχνιδιών.

Πρώτη Γενιά

Αν και τα πρώτα παιχνίδια εμφανίστηκαν σε υπολογιστές το 1950 όπου βασίστηκαν

γύρω από συσκευές καθοδικού σωλήνα, το σήμα τους δεν ήταν αναλογικό.

Τουλάχιστον δεν ήταν μέχρι το 1972 που κυκλοφόρησε η πρώτη κονσόλα σπιτιού, το

Magnavox Odyssey, που εφευρέθηκε από τον Ralph H. Baer και μπορούσε να

συνδεθεί με μια απλή τηλεόραση σπιτιού

Δεύτερη Γενιά

Η Fairchild κυκλοφόρησε το Fairchild Video Entertainment System (VES) το 1976.

Ενώ είχαν υπάρξει προηγούμενες κονσόλες που χρησιμοποιούνταν κασέτες, είτε οι

κασέτες δεν διέθεταν καμία πληροφορία και εξυπηρετούσαν την ίδια λειτουργία με το

κτύπημα διακόπτη (Odyssey) ή της ίδιας της κονσόλας ήταν άδειο και η κασέτα

περιείχε όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού. Η VES όμως, περιείχε ένα

προγραμματιζόμενο μικροεπεξεργαστή έτσι ώστε οι κασέτες του χρειάζονταν μόνο

ένα τσιπ ROM για να αποθηκεύονται οι οδηγίες του μικροεπεξεργαστή.

Τρίτη Γενιά

Το 1983,η Nintendo κυκλοφόρησε το Family Computer (ή Famicom) στην Ιαπωνία.

Όπως το Coleco Vision, έτσι και το Famicom υποστήριζε sprites υψηλής ανάλυσης

και υπόβαθρο με περισσότερα χρώματα. Αυτό επέτρεψε στα παιχνίδια του Famicom

να έχουν καλύτερα και πιο λεπτομερή γραφικά. Το Nintendo Famicom το 1985 βγήκε

στις ΗΠΑ υπό τη μορφή του Nintendo Entertainment System (NES).

Τέταρτη Γενιά

Η Sega ήθελε να ανακτήσει μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς και κυκλοφόρησε

γρηγορότερα την επόμενης γενιάς κονσόλα της, το Mega Drive/Genesis το οποίο

κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία στις 29 Οκτωβρίου 1988, στις ΗΠΑ τον Αύγουστο του

1989 (μετονομάστηκε σε Sega Genesis) και στην Ευρώπη το 1990. Δύο χρόνια μετά

η Nintendo θα βγάλει στην αγορά το Super Nintendo Entertainment System (SNES).

Πέμπτη Γενιά

Οι πρώτες κονσόλες πέμπτης γενιάς ήταν το Atari Jaguar και το 3DO. Και τα δύο

αυτά συστήματα ήταν πολύ πιο ισχυρά από το Super Nintendo Entertainment System

(SNES) κ Mega Drive (γνωστό κ ως Genesis στη Βόρεια Αμερική). Ήταν καλύτερα

σε απόδοση πολυγώνων, είχαν μεγαλύτερη παλέτα χρωμάτων και οι δίσκοι (CD) που

χρησιμοποιούσε το 3DO,παρείχαν περισσότερες πληροφορίες από ότι οι κασέτες και

ήταν φθηνότεροι στην παραγωγή. Παρόλα αυτά καμία από τις κονσόλες αυτές δεν

αποτέλεσαν σοβαρή απειλή για την Sega και τη Nintendo.

Έκτη Γενιά

Η Sega που δεν είχε μείνει ικανοποιημένη από την πορεία του Saturn, ρίχνει νωρίς

(1999) στην αγορά το τότε πανίσχυρο Dreamcast. Όμως η συνεχόμενη ανοδική

πορεία, η μεγάλη υποστήριξη απο τις εταιρίες και η πληθώρα τίτλων του PlayStation,

συνέχισαν να επηρεάζουν το Dreamcast παρόλο που ήταν ότι πιο δυνατό

κυκλοφορούσε στην αγορά. Ένα χρόνο μετά η Sony κυκλοφορεί την δικιά της

κονσόλα έκτης γενιάς, το PlayStation 2 κανοντάς την πιο εμπορικά επιτυχημένη

κονσόλας της έκτης γενιάς.

Έβδομη γενιά

Το Xbox 360 κυκλοφόρησε στα τέλη της χρονιάς του 2005 από τη Microsoft. Είναι η

καινούργια έκδοση του Xbox. Προσφέρει μια καλύτερη σε απευθείας σύνδεση

(online) εμπειρία και μια γραφική παράσταση από τον προκάτοχό του, καθώς επίσης

και ασύρματους ελεγκτές. Επίσης, επιτρέπει στους χρήστες του να βάλουν μουσική

από το MP3 player ή άλλες πηγές στο σύστημα.

http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=web&cd=1&cad=

rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fel.wikipedia.org%2Fwiki%2F

%25CE%2597%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CF%

2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C_%

25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25BD%25CE%25

AF%25CE%25B4%25CE%25B9&ei=emIRVeiYEo_javSSgFg&usg=AFQjCNExw6

mM1CcKfPdZrmDaozXjJ-_L0w&bvm=bv.89184060,d.d2s

ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΓΕΛ Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Εθισμός Διαδικτυακών Παιχνιδιών

ΤΜΗΜΑ Α3΄

ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΕΛΕΝΙΩΤΗΣ

ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

Εθισμός Διαδικτυακών Παιχνιδιών

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ρόλων που παίζουν οι χρήστες μέσω διαδικτύου είναι πολύ

πιο εθιστικά από όλα τα άλλα ηλεκτρονικά παιχνίδια που δεν έχουν διαδικτυακό

σκέλος.Τα MMORPG μπορούν να αλλάξουν τη ζωή των χρηστών επιδρώντας στον

ύπνο τους ενώ αυξάνουν κατά πολύ το χρόνο που οι χρήστες μένουν συνδεδεμένοι

στο διαδίκτυο. Τα multiplayer διαδικτυακά παιχνίδια έχουν αναχθεί σε ένα

πρωτοφανές φαινόμενο στον χώρο του διαδικτύου τα τελευταία 5 χρόνια. Η

κοινότητα του World of Warcraft έχει 9 εκατομμύρια διαδικτυακούς παίκτες και

σήμερα είναι η μεγαλύτερη online κοινότητα.Σύμφωνα με έρευνα του Joshua Smyth,

καθηγητή ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Syracuse, ένας λόγος για τη μεγάλη

επιτυχία των παιχνιδιών είναι επειδή εισβάλλουν και μεταλλάσσουν τη ζωή του

παίκτη.

Έρευνα για μέτρηση επιδράσεων των MMORPG

Ο Smyth χώρισε 100 εθελοντές φοιτητές τυχαία σε 4 ομάδες.

Μία ομάδα πήρε μάρκες για να παίξει arcade παιχνίδια, σε μια δεύτερη ομάδα δόθηκε

το παιχνίδι περιπέτειας «Gauntlet: Dark Legacy» σε Playstation 2 και στην τρίτη

ομάδα το παιχνίδι ρόλων «Diablo II» χωρίς πρόσβαση στο διαδίκτυο.Ο καθηγητής

έδωσε στην τέταρτη ομάδα το MMORPG «Dark Age of Camelot» με δυνατότητα να

παίζουν διαδικτυακά.

Ένα μήνα μετά η ομάδα που είχε το MMORPG ανέφερε ότι έπαιζε κατά μέσο όρο

14,4 ώρες την εβδομάδα, ποσό που είναι υπερδιπλάσιο από τις ώρες που έπαιξε η

δεύτερη ομάδα, αυτή που έπαιζε «Diablo II». Η ομάδα του «Dark Age of Camelot»

ανέφερε ότι είχε χειρότερη υγεία από τους υπόλοιπους και είχαν κοιμηθεί λιγότερες

ώρες ενώ το παιχνίδι άλλαξε τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τις σπουδές τους και την

κοινωνική τους ζωή.

Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, η ομάδα του MMORPG δήλωσε ότι διασκέδασαν

περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα ενώ έκαναν και φίλους μέσω διαδικτύου.

Ως εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και κυρίως αυτών που χρησιμοποιούν τις

διαδικτυακές δομές προκειμένου να γίνουν προσπελάσιμα από πολλούς χρήστες

ορίζουμε την υπερβολική και παθολογική χρήση, η οποία παρεμβαίνει την καθημερ-

ινή ζωή επηρεάζοντας την καθοριστικά. Ήδη από το 1989 (Shatton, 1989) έχουμε

έρευνες που προβληματίζουν σχετικά με την υπέρμετρη χρήση των διαδικτυακών

δομών από τους χρήστες. Δεδομένης της ραγδαίας εξέλιξης της επιστήμης των

ηλεκτρονικών υπολογιστών και της βελτίωσης της αλληλεπίδρασης χρήστη–

υπολογιστή, γίνεται αντιληπτό πλέον το μέγεθος του προβλήματος, γεγονός που

δικαιολογεί και το μεγάλο πλήθος των ερευνών γύρω από το συγκεκριμένο θέμα.

Κυριότερη κατηγορία διαδικτυακών παιχνιδιών που εθίζουν τους χρήστες

θεωρούνται τα παιχνίδια ρόλων, στα οποία συμμετέχουν πλέον - χάρη στην ύπαρξη

νέων τεχνολογιών - χρήστες από όλο τον κόσμο. Στη συγκεκριμένη κατηγορία

παιχνιδιών, δημιουργείται ένας εικονικός κόσμος, στον οποίο ο κάθε χρήστης

συμμετέχει με τη χρήση ενός χαρακτήρα που δρα, είτε ατομικά, είτε ομαδικά.

Η δημοτικότητα των συγκεκριμένων ηλεκτρονικών διαδικτυακών παιχνιδιών μπορεί

να γίνει αντιληπτή εάν αναλογιστεί κανείς ότι ήδη στην Αμερική το 72% των

συνδεδεμένων νοικοκυριών συμμετέχει μέσω ενός τουλάχιστον μέλους σε

διαδικτυακά παιχνίδια σύμφωνα, με την τελευταία έκθεση της εταιρείας λογισμικών

διασκέδασης (2012). Τα υψηλά ποσοστά προβληματίζουν

Δεν υπάρχει καμία απαγόρευση, καμία ασφαλιστική δικλείδα. Ο καθένας μπορεί να

παίζει online παιχνίδια όσο θέλει, όπου θέλει, χωρίς περιορισμούς και το αποτέλεσμα

κάτω από αυτές τις συνθήκες "Καθημερινά γονείς απευθύνονται στη Δίωξη

Ηλεκτρονικού Εγκλήματος" καθώς όπως αναφέρει "τα online παιχνίδια έχουν

εξελιχθεί σε μια επικίνδυνη διαδικασία για τα παιδιά"

Ο εθισμός στο Διαδίκτυο αν και δεν έχει επισήμως αναγνωρισθεί ως κλινική

οντότητα παρά μόνο σε Κίνα, Ν.Κορέα και Ταιβάν, αποτελεί μια κατάσταση, που

προκαλεί σημαντική έκπτωση στην κοινωνική και επαγγελματική ή ακαδημαϊκή

λειτουργικότητα του ατόμου. Οι ειδικοί της ψυχικής υγείας όλο και συχνότερα

καλούνται, να προσεγγίσουν θεραπευτικά άτομα με προβληματική χρήση του

Διαδικτύου.

http://www.zougla.gr/games/article/o-e8ismos-sto-internet-ke-ta-video-games

http://www.esl.eu/gr/nfs-uc/news/45506/-/

http://www.insomnia.gr/topic/209796-

%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-

%CE%B5%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-

%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF

%8D%CE%BD-%CF%84%CE%B1-

%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF

%85%CE%B1%CE%BA%CE%AC-

%CF%80%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BD%CE%AF/

ΑΝΑΞΑΓΟΡΕΙΟ ΓΕΛ Ν.ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Ηλεκτρονικό παιχνίδι

Λάζαρος Παπαδόπουλος Α’3

Μάρτιος 2015

Με τον όρο ηλεκτρονικό παιχνίδι αναφερόμαστε σε οποιοδήποτε παιχνίδι παίζεται

με τη χρήση κάποιας ηλεκτρονικής συσκευής. Αυτή η συσκευή μπορεί να είναι ένας

ηλεκτρονικός υπολογιστής, μια κονσόλα παιχνιδιών, ένα κινητό τηλέφωνο και άλλα

Όλα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν μια μορφή εισόδου δεδομένων από τον χρήστη,

π.χ. ένα πληκτρολόγιο, ένα joystick, ένα gamepad ή ποντίκι, και ποιο πρόσφατα(με

την άνοδο του mobile gaming) μια οθόνη αφής μια μορφή εξόδου που ικανοποιεί τις

αισθήσεις του παίχτη, συνήθως ένα μόνιτορ ή μια τηλεόραση και ηχεία.

Ο κόσμος των βιντεοπαιχνιδιών γνώρισε μια απίστευτη ανάπτυξη τα τελευταία

χρόνια, δημιουργώντας μια βιομηχανία με budget ανάλογα με αυτά του Χόλυγουντ.

Άπειροι είναι οι τίτλοι των παιχνιδιών που έχουν γραφτεί από τα τέλη του ’70, λίγα

είναι όμως αυτά που κατάφεραν να χαραχτούν στη μνήμη των gamers, ανεξαρτήτου

ηλικίας και καταγωγής.

Τα υπέρ και τα κατά του παιχνιδιού

Η εικόνα ενός παιδιού που έχει γίνει «ένα» με την καρέκλα του και έχει τα μάτια

«καρφωμένα» στο ηλεκτρονικό του παιχνίδι είναι, στην εποχή μας, ιδιαίτερα οικεία.

Ακόμα κι όταν βρίσκεται μαζί με άλλους συνομηλίκους του, μπορεί να παίζουν απλά

δίπλα-δίπλα και η μόνη κουβέντα που ανταλλάσσουν να είναι «Εσύ τι σκορ έχεις;».

Για τη δική μας γενιά, που μεγάλωσε τρέχοντας στις γειτονιές και παίζοντας

κυνηγητό ή κρυφτό, αυτή η κατάσταση μοιάζει εξωπραγματική. Όμως, τα δεδομένα

έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Τα παιδιά στην πόλη, που δεν μπορούν ελεύθερα να

παίξουν, έχουν μεταφέρει την έννοια του παιχνιδιού από τους δρόμους στον

υπολογιστή ή την κονσόλα τους.

Από την άλλη μεριά, η τεχνολογία εξελίχθηκε αλματωδώς τα τελευταία χρόνια. Τα

ηλεκτρονικά παιχνίδια της δεκαετίας του '80 «έσβησαν» σταδιακά κάτω από την

επιτυχία των καινούργιων, ηλεκτρονικών παιχνιδιών, που προσφέρουν ποικιλία,

καλύτερα γραφικά, συναρπαστικούς ήρωες και σαφώς πιο ενδιαφέρουσα πλοκή. Το

ερώτημα όμως για τους γονείς παραμένει: κινδυνεύει ή επωφελείται το παιδί από τα

παιχνίδια αυτά;

Τα θετικά

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι διασκεδαστικά και αναπτύσσουν τη

δημιουργικότητα και τη φαντασία.

Βοηθούν το παιδί εξοικειώνεται με την τεχνολογία.

Αυξάνουν την αυτοπεποίθησή του, αφού του δίνουν τη δυνατότητα του ελέγχου.

Αναπτύσσουν την ικανότητα απομνημόνευσης του παιδιού.

Ορισμένα παιχνίδια, που ενσωματώνουν διαφορετικές Γλώσσες, αναδεικνύουν τις

ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των πολιτισμών, δηλαδή αποτελούν

χρήσιμα εκπαιδευτικά εργαλεία και μεθόδους ομαλής κοινωνικοποίησης.

Τα αρνητικά Η υπερβολική έκθεση σε βίαια βιντεοπαιχνίδια μπορεί να έχει αρνητικές

επιπτώσεις στην κοινωνική συμπεριφορά του παιδιού. Μην μπερδεύετε, όμως, τα

βίαια παιχνίδια με τα παιχνίδια, για παράδειγμα, στρατηγικής.

Πολλοί πιστεύουν πως τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν να προκαλέσουνεθισμό στα

παιδιά. Ο εθισμός αυτός είναι πιθανό να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας και

καταναλωτικής συμπεριφοράς, καθώς και κακή επίδοση στο σχολείο. Βέβαια, για να

φτάσει ένα παιδί να εθιστεί, υπεύθυνος θα είναι ο γονιός που δεν ασχολείται και δεν

έχει τον έλεγχο του παιδιού του, και όχι το παιχνίδι.

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μαζί με την τηλεόραση αποτελούν το δεύτερο παράγοντα

πρόκλησης παχυσαρκίας, μετά την κατανάλωση πρόχειρου φαγητού.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς Δεν είναι λύση να απαγορεύσετε στο παιδί σας να παίζει με το αγαπημένο του

ηλεκτρονικό, επειδή φοβάστε ότι θα εθιστεί ή ότι δεν είναι κατάλληλο για την ηλικία

του. Πάνω σε όλα τα παιχνίδια, τόσο για ηλεκτρονικό υπολογιστή όσο και για

κονσόλες, υπάρχει ειδική ένδειξη σχετικά με την ηλικία για την οποία είναι

κατάλληλα. Αφότου επιλέξετε το κατάλληλο για την ηλικία του παιχνίδι, θα πρέπει

επιπλέον να:

-Ελέγχετε τη χρονική διάρκεια που παίζει το παιδί, η οποία καλό είναι να μην

ξεπερνά τις 2 ώρες την ημέρα.

- Ζητήσετε τη γνώμη και τις συμβουλές ειδικών και άλλων γονέων γύρω από τα

ενδεδειγμένα παιχνίδια. Υπάρχουν αξιόπιστες πηγές στο Διαδίκτυο, όπως περιοδικά

και άλλα μέσα ενημέρωσης.

- Βρείτε παιχνίδια που απαιτούν στρατηγική και ικανότητες επίλυσης προβλημάτων.

Υπάρχουν πλέον πολλά με έντονα ψυχαγωγικό αλλά και με εκπαιδευτικό χαρακτήρα.

- Αναζητήσετε παιχνίδια που απαιτούν τη συμμετοχή τουλάχιστον δύο παικτών, ώστε

να ενθαρρύνετε τη συνεργασία και να κάνετε το παιχνίδι μια κοινωνική

δραστηριότητα.

- Μπείτε στη διαδικασία να μάθετε κι εσείς να παίζετε παιχνίδια, ώστε να μπορείτε να

κάνετε μια προεπισκόπηση του παιχνιδιού ή να παίξετε το πριν από το παιδί.

- Ελέγχετε τη συμπεριφορά του παιδιού. Αν παρατηρήσετε ότι γίνεται πιο επιθετικό,

συζητήστε μαζί του και εξηγήστε του πως η βία που απεικονίζεται στο παιχνίδι είναι

διαφορετική από τη βία που εκδηλώνεται στον πραγματικό κόσμο.

- Ενθαρρύνετε το παιδί να ασχοληθεί και με άλλες δραστηριότητες.

Με τη συνεργασία της ελληνικής ομάδας έρευνας που ηγείται η δρ. Λίζα Τσαλική (επ.

καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών).

http://www.imommy.gr/paidia/psychologia/article/527/hlektronika-paixnidia--ta-yper-

kai-ta-kata/

Τα online παιχνίδια

Τα online παιχνίδια γίνονται όλο και πιο δημοφιλή και τα τελευταία χρόνια μπορούμε

να πούμε ότι παρατηρούνται κατά κύριο λόγο οι παρακάτω μορφές:

Παιχνίδια μέσω browser: Πρόκειται κατά κύριο λόγο για απλά παιχνίδια που

παρέχονται δωρεάν σε ιστοσελίδες που στηρίζονται στις διαφημίσεις.

Διαφημιστικά παιχνίδια: Παιχνίδια σχεδιασμένα για να προωθήσουν ένα

συγκεκριμένο προϊόν, υπηρεσία ακόμα και ιδεολογία.

Παιχνίδια δικτύου: Παιχνίδια που εγκαθίστανται στον υπολογιστή και τα οποία

παίζονται σε σύνδεση με το Διαδίκτυο.

MMORPG: διαφέρουν από τα παιχνίδια δικτύου στο ότι ένας τεράστιος αριθμός

παικτών συμμετέχει σε ένα και μόνο παιχνίδι και στο ότι το παιχνίδι εξελίσσεται

ακόμα και όταν ο παίκτης δεν συμμμετέχει σε αυτό.

Προβλήματα που εμφανίζονται Διαταραχή συμπεριφοράς

Τα παιχνίδια προκαλούν την έκκριση αδρεναλίνης και αυτό το αυξημένο επίπεδο

ορμονών μπορεί να δημιουργήσει μια βραχυχρόνια αλλαγή συμπεριφοράς, που

υπολογίζεται στη μία ώρα. Τα συχνά διαλείμματα και η χαλάρωση πριν τον ύπνο

είναι απαραίτητα μετά το παιχνίδι, γιατί αλλιώς μπορεί να διαταραχθεί ο ύπνος μας

και αυτό να οδηγήσει σε περαιτέρω προβλήματα.

Υπερβολική ενασχόληση

Yπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος της υπερβολικής ενασχόλησης των παικτών με ένα

παιχνίδι, για ώρες καθημερινά, με αποτέλεσμα το υπόλοιπο της ζωής τους να

επηρεάζεται σοβαρά. Μπορεί, για παράδειγμα, οι διαπροσωπικές επαφές στον φυσικό

κόσμο να περάσουν σε δεύτερη μοίρα, να αλλάξουν οι διατροφικές συνήθειες και οι

συνήθειες του ύπνου, αλλά και να παραμεληθούν δραστηριότητες όπως το σχολείο, η

άθληση κ.λπ.

Διαδραστικότητα

Σε ότι αφορά τα online παιχνίδια, αυτό που τα καθιστά τόσο ιδιαίτερα είναι το υψηλό

επίπεδο διαδραστικότητας που δημιουργείται μεταξύ χρηστών που δεν γνωρίζονται

απαραίτητα μεταξύ τους. Ενώ σε offline παιχνίδια οι άνθρωποι τις περισσότερες

φορές έχουν να αντιμετωπίσουν χαρακτήρες που ελέγχονται από τον υπολογιστή (με

εξαίρεση τα παιχνίδια τοπικού δικτύου), όταν παίζουν online συναγωνίζονται με

χαρακτήρες που ελέγχονται από άλλους παίκτες.

Από την άποψη της προστασίας διαπιστώνουμε μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο

παραπάνω είδη των παιχνιδιών, καθώς οι γονείς πρέπει να αφήσουν τα παιδιά τους

(με ή χωρίς επίβλεψη) σε ένα περιβάλλον όπου μπορούν να διαδράσουν (chat,

ζωντανή συζήτηση, μάχη) δημιουργώντας δε πολλές φορές μακροχρόνιες και στενές

σχέσεις με άγνωστα άτομα. Αυτές οι σχέσεις δεν είναι κακές, αν ακολουθηθούν οι

βασικοί κανόνες προστασίας της ιδιωτικής ζωής.

Έκθεση σε διαφημιστικό υλικό

Οι διαφημίσεις με τη μορφή παιχνιδιού και οι διαφημίσεις ενσωματωμένες σε

παιχνίδια γίνονται όλο και πιο συχνές. Ήδη τα μικρά παιδιά δυσκολεύονται να

διαχωρίσουν τη διαφήμιση από το κύριο πρόγραμμα στην τηλεόραση, παρ’ όλο που

τα όρια εκεί παραμένουν ευδιάκριτα. Στα διαδικτυακά παιχνίδια, ωστόσο, τα όρια

μεταξύ μιας εμπορικής και μιας ιστοσελίδας ψυχαγωγίας είναι πολύ δυσδιάκριτα,

σχεδόν ανύπαρκτα, με αποτέλεσμα τα παιδιά συχνά να μην αντιλαμβάνονται ότι

πρόκειται για διαφήμιση. Άλλωστε, αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος.

Τα παιδιά παίζουν σε μια κοινωνία «brand names» όπου δεν ξεχωρίζουν την

ψυχαγωγία από τη διαφήμιση. Ελάχιστα παιδιά στην ηλικία 9 έως 11 ετών

αντιλαμβάνονται ότι το αγαπημένο τους site έχει εμπορικούς σκοπούς. Τα

περισσότερα θεωρούν ότι οι ιστοσελίδες έχουν φτιαχτεί αποκλειστικά για να τα

διασκεδάζουν. Μέσα στα παιχνίδια τα εμπορικά μηνύματα εμφανίζονται ως

λογότυπα, φιγούρες και χαρακτήρες μασκότ που τα παιδιά ταυτίζουν με το ίδιο το

προϊόν που αντιπροσωπεύουν. Επιπλέον, μετά την εγγραφή τους σε μια υπηρεσία ή

σε ένα παιχνίδι, τα παιδιά αρχίζουν να λαμβάνουν πληροφορίες και διαφημίσεις και

για άλλα προϊόντα. Υπάρχουν ακόμα και κωδικοί κρυμμένοι σε προϊόντα που τα

παιδιά πρέπει να αγοράσουν ώστε να εντοπίσουν τον κρυμμένο κωδικό με τον οποίο

θα «περάσουν πίστα» σε κάποιο διαδικτυακό παιχνίδι.

Οι κύριες περίοδοι και η πορεία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών:

1.Πρώτη γενιά (1972–1976)

2.Δεύτερη γενιά (1977–1982)

3.Η διάλυση της βιομηχανίας το 1983

4.Τρίτη γενιά (1984–1992)

5.Τέταρτη γενιά (1993–1996)

6.Πέμπτη γενιά (1997–2002)

7.Έκτη γενιά (2003–2006)

8.Έβδομη γενιά (2004–2009)

Όπως είναι φυσικό δεν ξύπνησε μια μέρα ο κόσμος και τα βρήκε όλα μπροστά

του. Για να απολαμβάνουμε σήμερα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με τόσους πολλούς

τρόπους υπήρξε μία “σειρά”.

Η πορεία τους είχε ως εξής:

Μεγάλους υπολογιστές Ξεκινήσανε σε μεγάλους υπολογιστές πανεπιστημίων.

Μίνι υπολογιστές (mini-computers) Αρχικά και αυτοί από πανεπιστήμια.

Καμπινες (Arcade cabinets) Που ήταν και η πρώτη ουσιαστική επαφή του

κόσμου με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Κονσόλες Με σχεδόν ταυτόχρονη κυκλοφορία με τα arcade cabinets απλά με

διαφορά 6 μηνών.

Φορητές κονσόλες Μία χαρακτηριστική εταιρεία είναι η NINTENDO.

Οικιακοί υπολογιστές ξεκινώντας με παιχνίδια που έφτιαχναν οι ίδιοι ο χρήστες.

Online gaming

http://pcgameshistory.blogspot.gr/2009/01/blog-post_7949.html

Ασφάλεια και προστασία

Ακατάλληλο περιεχόμενο

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια απευθύνονται σε ένα καταναλωτικό κοινό ευρέως

ηλικιακού φάσματος. Επομένως υπάρχουν και παιχνίδια που ακατάλληλο

περιεχόμενο για ανήλικους ή για πολύ μικρά παιδιά. Για παράδειγμα, πολύ συχνή

είναι η παρουσία βίαιων σκηνών στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ενώ διαδεδομένη είναι

και η χρήση της χυδαίας γλώσσας και σεξουαλικών αναφορών. Για να βοηθηθεί ο

γονιός να επιλέξει το κατάλληλο παιχνίδι για την ηλικία του παιδιού του υπάρχουν

στις συσκευασίες των παιχνιδιών ειδικές επεξηγηματικές ενδείξεις του συστήματος

PEGI.

Πως τα παιχνίδια "μπήκαν" στη ζωή μας?

Κονσόλες, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, κινητά, pda, είναι οι κύριες συσκευές που

μπορεί κάποιος να απολαύσει ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι πλέον.

Στα πιο καινούρια παιχνίδια πλέον μπορούμε να δούμε εντυπωσιακά

χρώματα,υπέροχους φωτισμούς και σκιάσεις σε πολύ υψηλές αναλύσεις και με

δεκάδες περιφερειακά να προσφέροντα ειδικά για τους gamers.

Αλλά από που άρχισαν όλα αυτά?

Πώς έγινε αυτή η αρχή που μας οδήγησε πλέον να είναι ένας από τους πιο

συνηθισμένους τρόπους ,οικιακής και μη , διασκέδασης ειδικά για τους μικρότερους

σε ηλικία?

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κάποτε δεν ήταν όπως σήμερα.

Έχουν μια μακροχρόνια εξελικτική πορεία η οποία έχει περάσει αρκετά στάδια μέχρι

να ωριμάσει , με καταστροφικά πολλές φορές αποτελέσματα.

https://docs.google.com/document/d/1TfOuTETdUmSWhuoAQOihMQf86dBa9psRe

A-QLCuTnqw/edit?pli=1

Βέβαια υπάρχουν και μερικά παιχνίδια όχι και τόσο ασφαλή όσο θα έπρεπε …

Σύμφωνα με έρευνες, εκατομμύρια άτομα αφιερώνουν χρόνο σε καθημερινή βάση σε

ηλεκτρονικά παιχνίδια (http://www.appdata.com). Όπως στην αγορά έτσι και στο

Διαδίκτυο υπάρχουν διάφορες κατηγορίες παιχνιδιών. Η πιο δημοφιλής κατηγορία

παιχνιδιών είναι η κατηγορία παιχνιδιών δράσης η οποία χωρίζεται σε άλλες

υποκατηγορίες, όπως παιχνίδια πολεμικών τεχνών (Beat’em up), λαβυρίνθων (maze),

πλατφόρμας (platform), βολών (shooters) κ.ά.

Η κατηγορία βολών θεωρείται η πλέον βίαια κατηγορία παιχνιδιών και έχει

κατακριθεί ιδιαίτερα για τα κακά πρότυπα και τις αρνητικές επιδράσεις που

πιθανότατα να έχει, ειδικά σε νεαρά άτομα . Όπως λέει και το όνομα, σκοπός είναι να

χρησιμοποιήσουμε όπλα, ώστε να εξοντώσουμε τους αντιπάλους και να

ολοκληρώσουμε τις αποστολές του παιχνιδιού.

Βία όμως που εκφράζουμε στα παιχνίδια μπορεί να την εμφανίσουμε και στην

κανονική μας ζωή. Ανησυχητικά είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις

έρευνες των Πανεπιστημίων της Καλιφόρνια και του Σαν Φρανσίσκο στις ΗΠΑ. Οι

μελετητές βρήκαν ότι η βία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια προκαλεί αντικοινωνική και

πολεμοχαρή συμπεριφορά στην καθημερινότητα των παιδιών ηλικίας 18 έως 21

(Ferguson, 2007).

Αυτό το ενισχύει και ο οργανισμός ISFE (Interactive Software Federation of Europe),

όπου σύμφωνα με έρευνές του, υψηλά επίπεδα έκθεσης σε βίαια ηλεκτρονικά

παιχνίδια σχετίζονται έντονα με αυξανόμενη επιθετική συμπεριφορά στο σχολείο και

στο ελεύθερο παιχνίδι και οδηγούν στην εγκληματικότητα.

Εδώ υπάρχει το ζήτημα του ενδεχομένως ακατάλληλου για την ηλικία του παιδιού

περιεχόμενο. Για το σκοπό αυτό η βιομηχανία παιχνιδιών εφαρμόζει κώδικες

σήμανσης των παιχνιδιών όπως π.χ. Πανευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφόρησης για

τα Ηλεκτρονικά Παιχνίδια (Pan European Game Information - PEGI). Στη σήμανσή

του, το PEGI αναφέρει τόσο την ηλικιακή ομάδα στην οποία απευθύνεται ο κάθε

τίτλος, καθώς και τα στοιχεία που περιλαμβάνει (π.χ. βία, ρατσιστικά στοιχεία, κ.ά.).

Πού μπορεί να συμβεί:

Διαδικτυακά παιχνίδια

Αυτόνομα παιχνίδια τα οποία μπορούμε να παίξουμε με άλλους παίκτες μέσω

δικτύου

Παιχνίδια κονσόλας

Αντιμετώπιση:

Ενημερωνόμαστε για τον τρόπο αξιολόγησης του Πανευρωπαϊκού Συστήματος

Πληροφόρησης για τα Ηλεκτρονικά Παιχνίδια (Pan European Game Information -

PEGI). Κοιτάζοντας τη σήμανση PEGI στο κουτί του παιχνιδιού ή στην ιστοσελίδα

από την οποία αυτό είναι διαθέσιμο, μπορούμε να προσδιορίσουμε αν ένα παιχνίδι

είναι κατάλληλο για μας.

Ως γονείς επιτρέπουμε στα παιδιά μας να παίξουν ένα παιχνίδι, μόνο αφού

εντοπίσουμε την ειδική PEGI σήμανση του παιχνιδιού που το αξιολογεί σε σχέση με

την ηλικία του χρήστη και είμαστε σίγουροι ότι είναι κατάλληλο για τα παιδιά μας.

Ως γονείς παροτρύνουμε τα παιδιά μας να κάνουν συχνά διαλείμματα κατά τη

διάρκεια του παιχνιδιού.

Ως γονείς παροτρύνουμε τα παιδιά μας να εμπλέκονται σε εναλλακτικές

δραστηριότητες (π.χ. αθλήματα, παιχνίδια στο φυσικό περιβάλλον).

http://www.pi.ac.cy/InternetSafety/kindinoi_biaiapaixnidia.html

Πώς έπαιζαν τα παιδιά πριν το internet

Κυκλοφορώντας στους δρόμους των πόλεων, εύκολα θα δει κανείς παιδιά χωρίς

μπουφάν ή παπούτσια, αλλά με τεράστια χαμόγελα! Τα παιδιά έχουν μια υπέρ-

δύναμη: μπορούν να ανακαλύψουν, αν όχι να εφεύρουν, τρόπους να είναι χαρούμενα.

Σ’ αυτό το φωτογραφικό αφιέρωμα, θα δείτε παιδιά που μεγαλώνουν χρόνια πριν τις

παροχές του Διαδικτύου -από το 1855 έως το 1976- να παίζουν χαρούμενα με… ό,τι

έχουν και μπορούν.

1855: Oμάδα παιδιών παίζει βόλους.

1870: Χαρωπός πιτσιρικάς του 19ου αιώνα

πάνω σε ποδήλατο-αλογάκι.

1887: Κοριτσάκι “φωτογραφίζει” τη

φίλη της με μια αυτοσχέδια “κάμερα”.

1892: Παιδιά στήνουν ένα γαϊτανάκι σε

στύλο ηλεκτροδότησης

Νέα Υόρκη, Μάρτιος 1912:

Κοριτσάκια κάνουν τις μαμάδες -το

πιο διαχρονικό παιχνίδι στην ιστορία

των κοριτσίστικων παιχνιδιών.

Ιντιάνα, 1919: Αγόρια παίζουν με τα

καραβάκια τους δίπλα σε ποταμόπλοιο.

Πενσυλβάνια, 1913: Αγοράκι παίζει

με απόχη.

Δεκαετία του 1930: Αγοράκι και κοριτσάκι

κάνουν κούνια μαζί.

Χάρλεμ, Νέα Υόρκη, 1935:

Χαρούμενα αγοράκια παίζουν κάτι που

θυμίζει μακριά γαϊδούρα.

1953: Αγόρι παίζει με αυτοκινητάκι έξω

από το σπίτι του.

1945: Αγόρια παίζουν στην παιδική

χαρά.

1945: Κοριτσάκι παίζει με το καραβάκι του

σε κάποια όχθη.

Ιούλιος 1959: Ενθουσιασμένο αγόρι

παίζει με το νερό που εκτοξεύεται από

πυροσβεστικό κρουνό. 1965: Κουτσό στο Ανατολικό Χάρλεμ.

Σικάγο, 1965: Αγοράκι τρέχει

παίζοντας με το αεροπλανάκι του.

Σεπτέμβριος 1976: Αγόρι οργώνει τους

δρόμους, συγκεντρωμένο στη σανίδα του

σκέιτ του. Φωτογραφίες: huffingtonpost.com

http://arvanta.blogspot.gr/

Αναξαγόρειο Γενικό Λύκειο Νέας Ερυθραίας

Ερωτηματολόγιο

Ερευνητική εργασία τμήματος Α3

“Τα παιδία παίζει- Τα παιχνίδια στο χτες και στο σήμερα”

Ηλικία: 15-40 Πάνω από 40

Φύλλο: Γυναίκα Άντρας

1. Τι κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Ακούω μουσική Συναντιέμαι/παίζω με τους φίλους μου Αθλούμαι

Διαβάζω βιβλία Παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια …………

2. Αν τον ελεύθερο χρόνο σας παίζετε ηλεκτρονικά παιχνίδια

- Έχετε κονσόλα ηλεκτρονικών παιχνιδιών; Ναι Όχι

- Πόσες ώρες παίζετε ηλεκτρονικά παιχνίδια τη βδομάδα;

έως 2 ώρες 2-4 ώρες 4-8 ώρες 8-16 ώρες πάνω από 16 ώρες

- Τι είδους ηλεκτρονικά παιχνίδια παίζετε;

Περιπέτειας Αθλητικά Στρατηγικής Πολεμικά Εκπαιδευτικά

3. Αν τον ελεύθερο χρόνο σας ασχολείστε με τον αθλητισμό

- Γυμνάζεστε σε γυμναστήριο; Ναι Όχι

- Ανήκετε σε κάποια ομάδα/αθλητικό όμιλο; Ναι Όχι

- Με ποιο άθλημα ασχολείστε;

ποδόσφαιρο βόλεϊ μπάσκετ καράτε κολύμβηση

πόλο τένις κωπηλασία τοξοβολία …………..

4. Αν τον ελεύθερο χρόνο σας παίζετε επιτραπέζια παιχνίδια

- Ποια παιχνίδια προτιμάτε;

σκάκι τάβλι Ντόμινο Uno Μονόπολη Trivial Pursuit

γκρινιάρη Jenga Risk Cluedo …………………

5. Ποιο από τα παρακάτω παλιά κλασικά ομαδικά παιχνίδια γνωρίζετε;

Πινακωτή Πεντόβολα Κουτσό Κρυφτό Αμπάριζα

Μπιζ Κλέφτες & Αστυνόμοι Μήλα Τυλόμυγα

6. Ποια από αυτά έχετε παίξει;

Πινακωτή Πεντόβολα Κουτσό Κρυφτό Αμπάριζα

Μπιζ Κλέφτες & Αστυνόμοι Μήλα Τυλόμυγα

7. Ποια από αυτά πιστεύετε ότι παίζονται ακόμα και σήμερα;

Πινακωτή Πεντόβολα Κουτσό Κρυφτό Αμπάριζα

Μπιζ Κλέφτες & Αστυνόμοι Μήλα Τυλόμυγα

8. Πόσο πιστεύετε ότι συμβάλουν τα παιχνίδια στη διάπλαση του χαρακτήρα του παιδιού;

Λίγο πολύ καθόλου εξαρτάται από το είδος του παιχνιδιού

9. Παρατηρείτε αλλαγές συμπεριφοράς μετά από πολύωρη απασχόληση με βίαια παιχνίδια;

Ναι Όχι

Αν Ναι, τι αλλαγές παρατηρείτε;………………………………………………………

ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ

Το Ερωτηματολόγιο που δημιουργήθηκε στα πλαίσια της Ερευνητικής εργασίας του

τμήματος Α3με θέμα: “Τα παιδία παίζει- Τα παιχνίδια στο χτες και στο σήμερα”

απαντήθηκε από 48 άτομα, τα περισσότερα ηλικίας 15-40 ετών.

Ακολουθούν οι ερωτήσεις και η ανάλυση των αποτελεσμάτων:

1.

Ακούω μουσική 32%

Συναντιέμαι/παίζω με τους φίλους

μου 33%

Αθλούμαι5%

Διαβάζω βιβλία11%

Παίζω ηλεκτρονικά

παιχνίδια 19%

1. Τι κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας;

2. Αν τον ελεύθερο χρόνο σας παίζετε ηλεκτρονικά παιχνίδια

Ναι68%

Όχι 32%

Έχετε κονσόλα ηλεκτρονικών παιχνιδιών;

έως 2 ώρες34%

2-4 ώρες21%

4-8 ώρες21%

8-16 ώρες18%

πάνω από 16 ώρες6%

Πόσες ώρες παίζετε ηλεκτρονικά παιχνίδια τη βδομάδα;

3. Αν τον ελεύθερο χρόνο σας ασχολείστε με τον αθλητισμό

Ναι

36%

Όχι 64%

Γυμνάζεστε σε γυμναστήριο;

Ναι

29%

Όχι

71%

Ανήκετε σε κάποια ομάδα/αθλητικό όμιλο;

ποδόσφαιρο24%

βόλεϊ20%

μπάσκετ

15%

καράτε6%

κολύμβηση7%

τένις

7%

χόκεϊ2%

χορό

13%

μπαλέτο

2%

ποδηλασία

4%

Με ποιο άθλημα ασχολείστε;

4. Αν τον ελεύθερο χρόνο σας παίζετε επιτραπέζια παιχνίδια

σκάκι13%

τάβλι17%

Ντόμινο3%

Uno24%

Μονόπολη12%

Trivial Pursuit

5%

γκρινιάρη4%

Jenga12%

Risk2%

Cluedo8%

Ποια παιχνίδια προτιμάτε;

5.

6.

7.

8.

9.

Αν Ναι, τι αλλαγές παρατηρείτε;

Οι απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα ήταν:

Βίαιη συμπεριφορά, αντίδραση και επιθετικότητα, εκνευρισμό (πολλές φορές άνευ

λόγου), απότομη συμπεριφορά, νευρικότητα, ένταση, οξυθυμία, αντιδραστικότητα,

υπερκινητικότητα, αλλαγή διάθεσης, θυμό, ευθιξία, απομόνωση, υπερένταση,

αϋπνία, άσχημη συμπεριφορά, αγένεια, σκληρότητα, έλλειψη συγκέντρωσης.

Κολάζ φωτογραφιών

Τα παρακάτω κολάζ φωτογραφιών δημιουργήθηκαν με το ελεύθερο λογισμικό από

την ιστοσελίδα: www.photovisi.com

Βίντεο

Τα παρακάτω βιντεάκια δημιουργήθηκαν με το ελεύθερο λογισμικό που μπορείτε να

βρείτε στην ιστοσελίδα www.animoto.com

https://animoto.com/play/xvB9tw1SA4BpNFLW1D1Ehg?autostart=1

Παιχνίδια του σήμερα

https://animoto.com/play/bZag01hJ81z0J5jubRSAAQ?autostart=1

Ηλεκτρονικά παιχνίδια

https://animoto.com/play/ow5UxjcmJ14YT0QqBy09pQ?autostart=1

Παραδοσιακά κινέζικα παιχνίδια

https://animoto.com/play/t3TwHxyG1auRu1nAsxb0nQ?autostart=1

Παιχνίδια στην Αμερική