Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ

Ρόμπερτ ΦίσερΕκδόσεις:Όπερα

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΙΠΠΟΤΗΟ ιππότης ξεκινά,Με ατσαλένια πανοπλία προχωράΤον Μέρλιν να βρει,Που τόσο είχαν ακουστά Το Κάστρο της Σιωπής περνά,Τώρα πια τον εαυτό του βλέπει καθαρά,Με ησυχία, γαλήνη και εσωτερική ομορφιά,Στο παρελθόν του ρίχνει μια ματιάΎστερα έκανε μια βουτιά στην γνώση,Τον εαυτό του από την μοναξιά να σώσει,

Κάθισε μόνος του πολύ καιρό,Ξεχώρισε τι είναι λάθος και τι σωστό Στο Κάστρο του Θάρρους,Μια τελευταία ευκαιρία,Να δείξει δύναμηκαι ανδρεία,Τον δράκο της αμφιβολίας να σκοτώσει,Από την δυστυχία να γλιτώσει Και τώρα ζει και βασιλεύει,Την ευτυχία πια δεν την γυρεύειΞέρει τώρα να πονάΝα σκέφτεται και να αγαπά!

Ήταν ένας καλός, ευγενικός και στοργικός ιππότης που σκότωνε δράκους κι έσωζε

δεσποσύνες

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Σσσσ…Σιωπή Σσσσ…Σιωπή

Έκλαψα αλλά πως γίνεται, ένα ολόκληρο κράνος να σκούριασε

μέσα σε μια νύχτα

Η γνώση είναι το φως με το οποίο θα βρεις τον δρόμο σου

Τα δάκρυα από αυτολύπηση τι χάλια τι αηδίες με τέτοια δε

σκουριάζουνε ποτέ οι πανοπλίες

Ο φόβος και η αμφηβολία είναι ψευδαισθήσεις…

Θέλω να γίνω πρώτος σε όλο το βασίλειο!!...

ΝΙΚΗΣΑ!!!

Κι όλα να τα έχω πράμα δεν κατέχω Κι αν κολλάω στα γνωστά δε θα μάθω τ’

άγνωστα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤ΄2

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΟ ΤΕΛΟΣΟ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ