Αἴλουρος καὶ μύες

Αθηνά ΧειλάκουΜαρία ΤζαβέλλαΕβίνα Χειμώνα

Ἔν τινι οἰκίᾳ πολλοὶ μύες ἦσαν.

Αἴλουρος δὲ τοῦτο γνοὺς ἦκεν ἐνταῦθα καὶ συλλαμβάνων ἕνα ἕκαστον κατήσθιεν.

Οἱ δὲ μύες συνεχῶς ἀναλισκόμενοι κατὰ τῶν ὀπῶν ἔδυνον, καὶ ὁ αἴλουρος μηκέτι αὐτῶν ἐφικνεῖσθαι

δυνάμενος, δεῖν ἔγνω δι' ἐπινοίας αὐτοὺς ἐκκαλεῖσθαι.

Διόπερ ἀναβὰς ἐπί τινα πάσσαλον καὶ ἑαυτὸν ἐνθένδε ἀποκρεμάσας προσεποιεῖτο τὸν νεκρόν.

Τῶν δὲ μυῶν τις παρακύψας, ὡς ἐθεάσατο αὐτὸν, εἶπεν:

Ἀλλ', ὦ οὗτος, σοί γε, κἂν θύλαξ γένῃ, οὐ

προσελεύσομαι.

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων, ὅταν τῆς ἐνίων μοχθηρίας πειραθῶσιν, οὐκέτι αὐτῶν ταῖς

ὑποκρίσεσιν [ οὗτοι ] ἐξαπατῶνται.

Λέων καὶ βάτραχος

ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣΣΥΡΙΓΟΥ ΔΑΦΝΗΦΟΥΡΝΑΡΑΚΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ

Προσμείνας δὲ μικρὸν χρόνον, ὡς ἐθεάσατο τοῦτον ἀπό τῆς λίμνης ἐξελθόντα...

Προσελθὼν κατεπάτησεν αὐτὸν, εἰπών: «Εἶτα τηλικοῦτος ὤν τηλικαῦτα βοᾷς»;

ΕΠΙΜΥΘΙΟ…..

Πρὸς ἄνδρα γλωσσώδη, μηδὲν πλέοντοῦ λαλεῖν δυνάμενον ὁ λόγος εὔκαιρος.

Ἀετὸς τοξευθείς

Σταυροπούλου ΝεφέληΣτάμου Κωνσταντίνα-Ευαγγελία

Τσουτσάνη Αλεξάνδρα

Ὑπεράνωθεν πέτρας ἀετὸς ἐκαθέζετο λαγωοὺς θηρεῦσαι ζητῶν.

Τοῦτον δέ τις ἔβαλε τοξεύσας

Tὸ μὲν βέλος έσω εἰσῆλθεν· ἡ δὲ γλυφὶς σὺν τοῖς πτεροῖς πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν

εἱστήκει.

Ὁ δὲ ἰδὼν ἔφη:

Καὶ τοῦτό μοι ἑτέρα λύπη, τὸ τοῖς ἐμοῖς πτεροῖς ἀποθνῄσκειν

Τὸ κέντρον τῆς λύπης δεινότερόν ἐστιν, ὅταν τις ἐκ τῶν οἰκείων κινδυνεύσῃ.

Ἐπιμύθιον:

Την Εργασία επιμελήθηκαν:

Στάμου Κωνσταντίνα- Ευαγγελία ΕυαντίνηΣταυροπούλου ΝεφέληΤσουτσάνη Αλεξάνδρα

Ἄνθρωπος καὶ λέων συνοδεύοντες

ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣΣΥΡΙΓΟΥ ΔΑΦΝΗ

ΦΟΥΡΝΑΡΑΚΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ

Ὥδευέ ποτε λέων σὺν ἀνθρώπῳ.

Καὶ δὴ ἐν τῇ ὁδῷ ἦν ἀνδρὸς στήλη πετρίνη λέοντα πνίγοντος.

Καὶ δὴ ἐν τῇ ὁδῷ ἦν ἀνδρὸς στήλη πετρίνη λέοντα πνίγοντος.

Ἕκαστος δὲ αὐτῶν τοῖς λόγοις ἐκαυχῶντο.Ὁρᾷς σὺ πῶς ἐσμεν ὑμῶν κρείττονες.

Εἰ λέοντες ᾔδεισαν γλύφειν,

πολλοὺς ἂν ἄνδρας εἶδες

ὑποκάτωλέοντος.»

ΕΠΙΜΥΘΙΟ…..

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ καυχῶνται διὰ λόγων ἀνδρεῖοι εἶναι καὶ θρασεῖς οὓς ἡ πεῖρα

γυμνασθέντας ἐξελέγχει.

Μύρμηξ καί κάνθαρος

ΣΦΕΝΔΟΥΡΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΤΣΑΛΑΦΟΥΤΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣΤΣΟΥΚΝΙΔΑΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ -ΑΡΘΟΥΡΟΣ

Ὥρᾳ θέρους μύρμηξ περιιὼν κατὰ τινα ἄρουραν πυροὺς καὶ κριθὰς συνέλεγεν ἀποθησαυριζόμενος ἑαυτῷ τροφὴν εἰς τὸν χειμῶνα.

Κάνθαρος δὲ τοῦτον θεασάμενος ἐταλάνιζεν ὡς ἐπιπονώτατον, εἴγε παρ᾿ ὅλον τὸν καιρὸν μοχθεῖ παρὰ πάντα τὰ ζῷα.

Χειμῶνος δὲ γενομένου καὶ τῆς κόπρου ὑπὸ τῶν ὑδάτων κατακλυσθείσης.

Ὸ κάνθαρος λιμώττων ἧκε πρὸς τὸν μύρμηκα τροφῆς μεταλαβεῖν δεόμενος. Ὁ δὲ ἔφη πρὸς αὐτόν· Ὦ κάνθαρε, ἀλλ᾿ εἰ τότε ἐπόνεις ὅτε με μοχθοῦντα ὠνείδιζες, οὐκ ἂν νῦν τροφῆς ἐπεδέου.

Ἀλώπηξ καὶ βότρυς

Σταυροπούλου ΝεφέληΣτάμου Κωνσταντίνα-Ευαγγελία

Τσουτσάνη Αλεξάνδρα

Ἀλώπηξ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο ἀπό τινος ἀναδενδράδος βότρυας κρεμαμένους, ἠβουλήθη αὐτῶν περιγενέσθαι καὶ οὐκ ἠδύνατο.

Ἀπαλλατομένη δὲ πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν:

Ὄμφακές εἰσιν

Ἐπιμύθιον:

Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι τῶν πραγμάτων ἐφικέσθαι μὴ δυνάμενοι δι' ἀσθένειαν τοὺς καιροὺς αἰτιῶνται.

Ἀλώπηξ καί κύων

Βαγγέλης ΣτούνοςΜαριαλένα Συροπούλου

Χαρά Χρήστου

Ἀλώπηξ καί κύων

Ἀλώπηξ εἰς ἀγέλην προβάτων εἰσελθοῦσα, θηλαζόντων τῶν ἀρνίων

Ἀλώπηξ καί κύων

ἓν ἀναλαβομένη, προσεποιεῖτο καταφιλεῖν.

Ἀλώπηξ καὶ κύωνἘρωτηθεῖσα δὲ ὑπὸ κυνὸς:

Τί τοῦτο ποιεῖς;

Τιθηνοῦμαι αὐτό καὶ

προσπαίζω.

Ἀλώπηξ καὶ κύων

Καὶ νῦν, ἐὰν μὴ ἀφῇς τὸ ἀρνίον ἀφ' ἑαυτῆς, τὰ κυνῶν σοι προσοίσω.

Ἀλώπηξ καὶ κύων

Πρὸς ἄνδρα ρᾳδιουργὸν καὶ μῶρον κλέπτην ὁ λόγος εὔκαιρος.

Δίδαγμα:Δίδαγμα:

Μυῖα

Βαγγέλης ΣτούνοςΜαριαλένα Συροπούλου

Χαρά Χρήστου

Μυῖα Μυῖα ἐμπεσοῦσα εἰς χύτραν κρέως, ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ ζωμοῦ ἀποπνίγεσθαι ἔμελλεν, ἔφη πρὸς ἑαυτήν:

Ἀλλ᾿ ἔγωγε καὶ βέβρωκα καὶ πέπωκα καὶ λέλουμαι· κἂν ἀποθάνω, οὐδέν μοι

μέλει.

Μυῖα

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ῥᾴδιον φέρουσι τὸν θάνατον οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἀβασανίστως παρακολουθήσῃ.

Δίδαγμα:Δίδαγμα:

Λύκος και ερωδιός

Γκούχ, γκούχ πνίγηκααα

Μιαμ τι ωραί ο κόκκαλο

Μακάρι να είχα κάποιον να με βοηθήσει. Θα τον πλήρωνα

Είμαι εδώ για εσένα!!

Τώρα θέλω την πληρωμή μου

Δε φτάνει που δε σε έφαγα, ζητάς και πληρωμή΄;;

Αἴλουρος καὶ ὄρνιθεςΒόες καὶ ἄξων

Στάμος Ανδρέας

Σύριος ΕρμήςΤσόκου Ανδριάνα

ἔν τινι ἐπαύλει ὄρνεις νοσοῦσι

Πῶς ἔχοιτε;Καλῶς, ἐὰν σὺ

ἐντεῦθεν ἀπαλλαγῇς.

Ὦ οὗτος, ἡμῶν τὸ ὅλον βάρος φερόντων, σὺ

κέκραγας;Τρτρτρτρτρ…

Τζέσικα ΤζεμάιΣτέλιος Φαλτσέτας

Νάσια Χασακού

*ΜΥΡΜΗΞ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ

Διψῶ ας προσέλθω είςτον

ποταμόν.

Μύρμηξ διψήσας, κατελθὼν εἰς Μύρμηξ διψήσας, κατελθὼν εἰς πηγὴν..πηγὴν..

κατελθὼν εἰς πηγὴν, παρασυρεὶς ὑπὸ τοῦ ῥεύματος ἀπεπνίγετο...

Βοήθεια,βοήθεια!

Περιστερὰ δὲ τοῦτο θεασαμένη κλῶνα δένδρου περιελοῦσα εἰς τὴν πηγὴν ἔῤῥιψεν, ἐφ᾿ οὗ καὶ καθίσας ὁ μύρμηξ διεσώθη..

`Ευχαριστώ,που με `έσωσες..

Ωιμεεε!

Ἰξευτὴς δέ τις μετὰ τοῦτο τοὺς καλάμους συνθεὶς ἐπὶ τὸ τὴν περιστερὰν συλλαβεῖν ᾔει. Τοῦτο δ᾿ ὁ μύρμηξ ἑωρακὼς τὸν τοῦ ἰξευτοῦ πόδα ἔδακεν. Ὁ δὲ ἀλγήσας τούς τε καλάμους ἔρριψε καὶ τὴν περιστερὰν αὐτίκα φυγεῖν ἐποίησεν.

*Μύρμηξ διψήσας, κατελθὼν εἰς πηγὴν, παρασυρεὶς ὑπὸ τοῦ ῥεύματος ἀπεπνίγετο. Περιστερὰ δὲ τοῦτο θεασαμένη κλῶνα δένδρου περιελοῦσα εἰς τὴν πηγὴν ἔῤῥιψεν, ἐφ᾿ οὗ καὶ καθίσας ὁ μύρμηξ διεσώθη. Ἰξευτὴς δέ τις μετὰ τοῦτο τοὺς καλάμους συνθεὶς ἐπὶ τὸ τὴν περιστερὰν συλλαβεῖν ᾔει. Τοῦτο δ᾿ ὁ μύρμηξ ἑωρακὼς τὸν τοῦ ἰξευτοῦ πόδα ἔδακεν. Ὁ δὲ ἀλγήσας τούς τε καλάμους ἔῤῥιψε καὶ τὴν περιστερὰν αὐτίκα φυγεῖν ἐποίησεν.

*Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ τοῖς εὐεργέταις Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ τοῖς εὐεργέταις χάριν ἀποδιδόναι.χάριν ἀποδιδόναι.

Ἀηδών καὶ ἱέραξἈηδών καὶ ἱέραξ

Τσουγκριάνης ΓιάννηςΧατζηβασιλείου Κωνσταντίνος

Χιλιαρχοπούλου Ιριάννα

Ἀηδὼν ἐπί τινος ὑψηλῆς δρυὸς καθημένη κατὰ τὸ σύνηθες ᾖδεν.

Ἱέραξ δὲ αὐτὴν θεασάμενος, ὡς ἠπόρει τροφῆς, ἐπιπτὰς…

…συνέλαβεν!

Οὐχ ἱκανή ειμί ἱέρακος

αὐτὴ γαστέρα

Πληρῶσαι…

Ἀλλ' ἔγωγε ἀπόπληκτος ἂν εἴην,

εἰ τὴν ἐν χερσὶν ἑτοίμην

βορὰν παρεὶς τὰ μηδέπω φαινόμενα

διώκοιμι!

ΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣ

Οὕτως καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀλόγιστοί εἰσιν οἵ δι' ἐλπίδα μειζόνων τὰ ἐν χερσὶν ὄντα

προΐενται.