ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ «ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ

ΠΕΡΑΣΕΙ»

Σχολ. Έτος : 2014-2015

Υπεύθυνη καθηγήτρια :

κ. Γεωργία Παπανίκου

H ερευνητική εργασία που θα παρουσιάσουμε με τίτλο «ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ

ΠΕΡΑΣΕΙ» έχει σκοπό να ενημερωθούν οι μαθητές σχετικά με το ρόλο που παίζει η

μόδα στην ένδυση στη ζωή μας, τις θετικές και αρνητικές επιδράσεις της καθώς

και την εξέλιξή της μέσα στο χρόνο.

Για το σκοπό αυτό θα ξεκινήσουμε κάνοντας μια ιστορική αναδρομή μελετώντας

τις ενδυματολογικές επιλογές από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή.

Στη συνέχεια, θα μελετήσουμε την καταναλωτική σχέση των ανθρώπων με τη

μόδα και εφόσον μιλάμε για τη μόδα στην ένδυση δεν θα μπορούσαμε να

παραλείψουμε τους οίκους μόδας.

Επιπρόσθετα, θα ερευνήσουμε πώς η μόδα επηρεάζει την ψυχολογία των

ανθρώπων και τι είδους πρότυπα προβάλλει.

Τέλος, θα ανατρέξουμε στη βιομηχανία της μόδας και τα οικονομικά συμφέροντα

που εξυπηρετεί.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το κύριο αντικείμενο της ανδρικής ενδυμασίας ήταν ο

χιτώνας, που τον φορούσαν κατάσαρκα. Ο χιτώνας δεν ήταν

τίποτα άλλο από ένα κομμάτι πανί, με τρύπες για τα χέρια,

που το έπιαναν στον έναν ώμο με πόρπη. Το μήκος του

χιτώνα ποίκιλλε ανάλογα με την εποχή. Η γυναικεία

ενδυμασία εκείνης της εποχής δεν έθετε ζητήματα κοπτικής

αλλά απαιτούσε μεγάλη ευχέρεια στην τέχνη του στολισμού.

Τα γυναικεία ενδύματα όπως και τα ανδρικά, χωρίζονταν σε

δυο μεγάλες κατηγορίες: στην ελαφρύ εσωτερική ενδυμασία

και σ‘ ένα φόρεμα πιο χοντρό, τον πέπλο, που φοριόταν από

πάνω. Ο χιτώνας των γυναικών ήταν συνήθως πιο μακρύς

από τον ανδρικό, ήταν απλό, μακρύ πουκάμισο, που έπεφτε

ελεύθερα κατά μήκος του σώματος και πιανόταν μόνο με ένα

κορδόνι.

ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ Από την αρχαία Ελλάδα ο ρουχισμός αντικατοπτρίζει την

κοινωνική και οικονομική κατάρτιση του κάθε ατόμου. Μέσα

από την ενδυμασία των ανθρώπων, εκείνης της εποχής,

μπορούμε να αντλήσουμε πολλές πληροφορίες για τον

πολιτισμό τους. Οι Ελληνίδες είχαν πυκνά και μακριά μαλλιά.

Τα έπλεκαν, πότε σε πλεξούδες και πότε με καρφίτσες

(τσιμπιδάκια). Το κοντό μαλλί στις ελεύθερες γυναίκες

αποτελεί σημάδι πένθους είτε αναγνώριση γηρατειών.

Ωστόσο οι δούλες είχαν επί το πλείστον τα μαλλιά τους

κομμένα κοντά. Οι αρχαίοι Έλληνες διακρίνονται για την

ιδιαίτερη κόμη τους. Ορισμένα από τα χαρακτηριστικά ήταν

τα πυκνά μαλλιά τα οποία έκοβαν έτσι ώστε να καλύπτουν το

κεφάλι αλλά να μη φτάνουν στους ώμους. Επίσης οι αρχαίοι

Έλληνες ταύτιζαν τη τέχνη με τα στοιχεία της φύσης και τα

θρησκευτικά σύμβολα. Τα κοσμήματα τους φαίνεται πως

ήταν άμεσα συνδεδεμένα με την τάση εκείνης της εποχής.

Μέσα απ’ όλα αναδεικνύεται η συμβολή του αρχαίου

κόσμου στην βαθμιαία ανάπτυξη του τομέα της ομορφιά.

χαρακτηριστικό μυκηναϊκό κόσμημα

ΜΟΔΑ ΣΤΗΝ ΜΙΝΩΪΚΗ ΕΠΟΧΗ Οι άνδρες στην καθημερινή τους ζωή αλλά και στη δημόσια

φορούσαν το λεγόμενο «ζώμα», που έμοιαζε με κοντή

φούστα.Την ανδρική ενδυμασία χαρακτηρίζουν οι σφικτές

υφασμάτινες, δερμάτινες, ίσως και μεταλλικές ζώνες. Οι

ζώνες ήταν συχνά πλούσια διακοσμημένες και στα άκρα τους

έφεραν κρόσσια ή χάντρες. Σ‘ αυτές στήριζαν οι άνδρες το

εγχειρίδιο, μικρό σπαθί είτε μαχαίρι.Εντυπωσιακά ήταν τα

ενδύματα και η εμφάνιση των γυναικών της Μινωικής

εποχής, αλλά και η ίδια η θέση τους στην κοινωνία , που

θεωρείται ότι ήταν ισότιμη με του άνδρα.Χαρακτηριστικά της

μινωικής γυναικείας ενδυμασίας είναι το στενό κοντομάνικο

με στενά είτε φουσκωτά μανίκια – πουκάμισο είτε

περικόρμιο, που άφηνε ακάλυπτο το στήθος είτε ήταν

διαφανές και συγκρατιόταν στο σώμα συχνά με κορδόνια στο

ανώτερο μέρος του σώματος, οι μακριές και φαρδιές

φούστες με πιέτες και φραμπαλάδες. Ενδιαφέρων είναι και ο

ψηλός γωνιώδης γιακάς, που εμφανίζεται σε κάποια. Οι

Μινωίτες εμφανίζονται σε άλλες παραστάσεις ξυπόλητοι, σε

άλλες μεΗ ιστορία της μόδας και η εξέλιξη της ένδυσης

σανδάλια, που προσαρμόζονταν στο πόδι με σχετικά ψηλές

ταινίες και σπανιότερα με μπότες

ΒΥΖΑΝΤΙΟ Το Βυζάντιο διαμόρφωσε το δικό του ενδυματολογικό

χαρακτήρα, συνεχίζοντας τη ρωμαϊκή παράδοση και

αφομοιώνοντας στοιχεία από την Ανατολή και την Περσία.

Μέσω της ενδυμασίας γινόταν η διάκριση των ανθρώπων

όσον αφορά την κοινωνική τους θέση. Οι αριστοκράτες

εμφανίζονταν με μακριά ενδύματα, σε αντίθεση με τους

αγρότες και τους τεχνίτες, που φορούσαν συνήθως έναν

κοντό απλό χιτώνα.

Για τον απλό Βυζαντινό η ενδυμασία είχε τον καθαρά

χρηστικό της χαρακτήρα. Ενδιαφερόταν για τα απλά

καθημερινά ρούχα που θα τον προστάτευαν από τα καιρικά

φαινόμενα κα θα του πρόσφεραν μια άνεση στις

καθημερινές του εργασίες στο χωράφι, στο βοσκοτόπι, στο

λιμάνι, στο εργαστήρι, στην αγορά. Bασικό ένδυμα για όλους

στο Βυζάντιο ήταν ο χιτώνας σε σχήμα T, που διέφερε στο

μήκος και τα μανίκια και συνήθως έδενε στη μέση με ζώνη. Ο

μακρύς μoνόχρωμoς χιτώνας ήταν η τυπική καθημερινή

φoρεσιά τoυ λαoύ σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινής

περιόδου.

Ο κοντός χιτώνας με κoντά μανίκια, απεικονίζεται

συχνά σε ψηφιδωτά και τοιχογραφίες. Είναι το ένδυμα των

φτωχών αγροτών αλλά και των παιδιών. Το χειμώνα έριχναν

στην πλάτη τους μια κάπα, τη μηλωτή, ρούχο φτιαγμένο από

δέρμα προβάτου, ή άλλου ζώου. Εξαίρεση στα καθημερινά

και τετριμμένα τους ρούχα, σίγουρα θα αποτελούσε η

ενδυμασία με την οποία θα προσέρχονταν στο ναό για την

εκπλήρωση των θρησκευτικών τους καθηκόντων, η οποία θα

ήταν πιο περιποιημένη και καθαρή.

Η βυζαντινή αριστοκρατία, οι αξιωματούχοι και οι

αυλικοί που περιέβαλλαν τον αυτοκράτορα και βέβαια ο

ίδιος ο αυτοκράτορας και η οικογένειά του, πρόσεχαν και

έδιναν ιδιάιτερη σημασία στην ενδυμασία τους. Στο Βυζαντιο

η φροντισμένη και ακριβή ενδυμασία ήταν απαραίτητο

στοιχείο σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις και συνδεόταν με

τους τίτλους και τα αξιώματα. Φορούσαν πολυτελή ρούχα

από ακριβά υφάσματα, όπως μετάξι από την Ανατολή, τα

οποία είχαν δημιουργήσει ράπτες που δούλευαν

αποκλειστικά για την αυτοκρατορική αυλή. Μεταξωτά και

άλλα πoλυτελή υφάσματα, χρυσoκεντημένα και

διακoσμημένα με πoλύτιμoυς λίθoυς, έντoνα χρώματα

καθώς και πoικίλα γεωμετρικά και φυτικά σχέδια

φανερώνουν τόσο την πολυτέλεια όσο και την έντονη

επίδραση των ανατoλικών πoλιτισμών στην ενδυμασία. Η

μεταξουργία -το μυστικό για τον τρόπο παραγωγής του

μεταξιού μαθεύτηκε την εποχή του Ιουστινιανού- γνώρισε

ιδιαίτερη ανάπτυξη και τα βυζαντινά μεταξωτά έγιναν

γνωστά σε όλo τoν κόσμo. Στολίζονταν μάλιστα και με

βαρύτιμα κοσμήματα φτιαγμένα με πολύτιμους λίθους.

Τo χρώμα ήταν κύριο στοιχείο διαφoρoπoίησης των

αξιωμάτων. Οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις και κυρίως οι

αξιωματούχοι της αυλής είχαν ενδυμασίες με ιδιαίτερα

χαρακτηριστικά. Διαφορετικά χρώματα, διακοσμητικά σχέδια

και κεντήματα υποδήλωναν τα διάφορα αξιώματα.Τα

κόκκινα παπούτσια και τα πορφυρά ρούχα ήταν

αποκλειστικά προορισμένα για τον αυτοκράτορα και μόνο

προς τα τέλη του 12ου αιώνα δόθηκε το δικαίωμα σε

ανώτερους αξιωματούχους να ντύνονται με πορφύρα.

Γνωρίζουμε ακόμη ότι, όταν ο αυτοκράτορας είχε πένθος,

φορούσε λευκή στολή, ενώ όλοι οι άλλοι φορούσαν μαύρα.

Η 'Aννα Κομνηνή περιγράφει ότι, όταν πέθανε ο πατέρας της

Αλέξιος Α' Κομνηνός (1081-1118), η αυτοκράτειρα Ειρήνη

Δούκαινα έβγαλε το αυτοκρατορικό πέπλο, έκοψε τα μαλλιά

της, έβγαλε τα πορφυρά ενδύματά της και ντύθηκε στα

μαύρα.

Πολυτελής ήταν η ενδυμασία και των ανδρών που είχαν

πολλές εργασίες και κοινωνικές συναναστροφές αλλά και

των γυναικών της αριστοκρατίας και της βυζαντινής αυλής.

Την εποχή του Ιουστινιανού η Ρωμαϊκή Τόγκα άρχισε να

αντικαθίσταται με την Τούνικα ιντίμα (που οι Έλληνες την

ονόμαζαν χιτώνα) και την φορούσαν και άνδρες και γυναίκες.

Οι άνδρες πάνω από την τούνικα φορούσαν την

παραδοσιακή Δαλματική που ήταν πλατύτερη και κοντύτερη

από την τούνικα.Το σκαραμαγγείον ήταν ένα είδος σακακιού

που ήρθε από την Περσία. Το φορούσε ο αυτοκράτορας στις

επίσημες τελετές.

Οι κυρίες των τιμών στο παλάτι όπως και οι παλαιές

Ρωμαίες κυρίες φορούσαν την στόλα, μακρύ πτυχωτό

φόρεμα που έπεφτε με χάρη πάνω από την τούνικα ιντίμα. Η

στόλα συνοδευόταν με την πάλλα, υφασμάτινο κάλυμα της

κεφαλής. Τα υφάσματα ήταν μεταξωτά, αφού το μετάξι ήταν

το αγαπημένο ύφασμα των πλούσίων.Όταν ο Ιουστινιανός

εμφανιζόταν στις δημόσιες τελετές φορούσε μια χλαμύδα

δεμένη στο στήθος με περόνη (διακοσμητικό κουμπί).

Οι αυτοκράτορες που έβγαιναν σε εκστρατείες

φορούσαν κόκκινη χλαμύδα και σανδάλια,τα λεγόμενα

κόκκινα τσαγγία του αυτοκράτορα, τα παπούτσια του, το

στοιχείο της ένδυσής του που αποτέλεσε διαχρονικά το

αποκλειστικό σύμβολο της εξουσίας του και που προσδιόριζε

απόλυτα την ταυτότητά του. Τα τσαγγία κάλυπταν τις κνήμες,

φτάνοντας ως το γόνατο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν ήταν ψηλές

μπότες (όπως φαίνονται σε κάποιες απεικονίσεις) ή μάλλον

πιο σύνθετα υποδήματα, αποτελούμενα από "πέδιλα" και

"περικνημίδες" (βλ.Φραντζή, Χρονικόν). Αετοί από

πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια ή χρυσοΰφαντοι

στόλιζαν και τα βασιλικά τσαγγία στα πλάγια των κνημών, ως

τους ταρσούς. Τα βασιλικά υποδήματα κατασκευάζονταν

από ειδικό τεχνίτη, τον τζαγγά,(από εκεί βγαίνει η λέξη

τσαγγάρης) φυλάσσονταν στο βεστιάριο και τα έφερνε στο

βασιλιά ένα παιδί επιφορτισμένο με αυτήν την εργασία.

Σύμφωνα με την παράδοση η σωρός του τελευταίου

ηρωικού αυτοκράτορα εντοπίστηκε από τα πορφυρά τσαγγία

με τους αετούς:

"ένθα δη τα πτώματα των αναιρεθέντων έκειτο σωροειδώς

Χριστιανών τε και ασεβών. και πλείστας κεφαλάς των

αναιρεθέντων έπλυναν, ει τύχη και την βασιλικήν γνωρίσωσι.

και ούκ εδυνήθησαν γνωρίσαι αυτήν ει μη το τεθνεός πτώμα

του βασιλέως ευρόντες, ο εγνώρισαν εκ των βασιλικών

περικνημίδων ή και πεδίλων, ένθα χρυσοί αετοί ήσαν

γεγραμμένοι, ως έθος υπήρχε τοις βασιλεύσι. και μαθών ο

αμηράς περιχαρής και ευφραινόμενος υπήρχε. και προστάξει

αυτού οι ευρεθέντες Χριστιανοί έθαψαν το βασιλικό πτώμα

μετά βασιλικής τιμής."

Τα υπόλοιπα εξαρτήματα της στολής του, όπως και

των αξιωματικων που οι στολές και αυτών ήταν ιδιαίτερα

εντυπωσιακές και φροντισμένες, είχαν σκούρα χρώματα για

να μην φαίνεται το αίμα σε περίπτωση τραυματισμού.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ Αναγέννηση (αγγλικά: Renaissance, ιταλικά: Rinascimento,

γαλλικά: Renaissance, από τα συνθετικά ri- «ξανά» και

nascere «γεννιέμαι») ήταν ένα πολιτιστικό κίνημα που

τοποθετείται προσεγγιστικά ανάμεσα στο 14ο και το 17ο

αιώνα. Γύρω στα 1490 οι ιστορικοί της ενδυμασίας

συμφωνούν ότι ένα νέο φόρεμα ξεκίνησε για την

αναγέννηση. Αυτή ήταν η περίοδος κατά την διάρκεια της

οποίας θα μπορούσε να λεχθεί ότι άρχισε να διακρίνεται σε

όλους τους τομείς της ενδυμασίας μια δόση υπερβολής.

Οι βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να στρεβλώνουν

το φυσικό σχήμα με παραγεμισμένο μανίκι, ντούπλετ (είδος

αντρικού κουμπωμένου σακακιού που φοριόταν από το

Μεσαίωνα μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα στη Δυτική

Ευρώπη, πρόκειται για μία απλή και ραμμένη καπιτονέ

επένδυση που φοριόταν για την προστασία του θώρακα από

μώλωπες και φθορές) και μακριές κάλτσες. Οι πλούσιοι

άντρες φορούσαν μανδύες με φαρδύς ώμους και επίπεδα

καπέλα.

Η Ιταλία δε προχώρησε όσο ο Βορράς, ενώ η Γαλλία και η

Αγγλία ακολουθούσαν το παράδειγμα της Ιταλίας παρόλο

που αυτοί κόλλησαν σε πιο επηρεασμένα από το μεσαίωνα

στυλ.

Οι Γερμανοί βάζουν μεγάλα φουσκώματα στο κεφάλι, στους

ώμους , στους μηρούς, μικρά φουσκώματα πάνω από το

στήθος , την πλάτη , τα χέρια τα πόδια και τα κάτω άκρα.

Βάζουν φτερά σε πολλά αξεσουάρ όπως στα καπέλα με ευρύ

γείσο(προεξοχή πηλικίου ή κασκέτου που σκιάζει το μέτωπο

και προστατεύει τα μάτια από τον ήλιο) μέχρι και τα γόνατα.

Στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, οι περισσότερες χώρες

ακολούθησαν τη μόδα της Ισπανίας. Σύμφωνα με την

ισπανική μόδα, λοιπόν, οι άνδρες φορούσαν φουφούλες

(φαρδύ και σουρωτό παντελονάκι κυρίως για παιδιά ή

γυναίκες που συγκρατείται συνήθως με τιράντες) και ζακέτες

με ψηλή λαιμόκοψη. Αργότερα στη λαιμόκοψη προστέθηκε

ένα εντυπωσιακό κολάρο που φορέθηκε και από τα δύο

φύλα. Κοινά ενδυματολογικά χαρακτηριστικά που συναντάμε

σε όλες τις χώρες συνοψίζονται στα εξής: πλούσια βαριά

υλικά, σε μεγάλες ποσότητες, μεγάλα μανίκια, εφαρμοστά

ενδύματα και καλλυμένα κεφάλια σε άνδρες και γυναίκες.

Χαρακτηριστικό ένδυμα εκείνης της εποχής είναι ο κορσές

(ελαστικό κυρίως για γυναίκες εσώρουχο που περιβάλλει το

κάτω μέρος του κορμού από τη μέση έως τους γλουτούς). Οι

γυναίκες προκειμένου να τονίσουν τη μέση τους φορούσαν

στενά κορσάζ (το τμήμα του γυναικείου ρούχου που

καλύπτει το επάνω μέρος του σώματος από τους ώμους ως

τη μέση) και κορσέδες με ενίσχυση από ξύλο ή μέταλλο.

Κάτω από τα φορέματα τους φορούσαν ένα κρινολίνο με

ενσωματωμένους ξύλινους δακτυλίους, που χάριζαν στο

ένδυμα σχήμα καμπάνας.

Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΣΤΟΝ 17ο ΑΙΩΝΑ

Το ανδρικό κουστούμι εξελίσσεται κατά τρόπο μοναδικό

γύρω στο 1660: τα διάφορα κομμάτια μικραίνουν,

προβάλλεται το πουκάμισο και ένα πλήθος από μετάξινες

ταινίες ενώνεται σε μπουκλωτές τούφες. Εμφανίζονται

υποδήματα στολισμένα με κορδέλες και κουμπιά. Το σακάκι

φτάνει ως την ζώνη, και τα μανίκια του, κοντά μέχρι τον

αγκώνα, αφήνουν να φανούν τα φαρδιά μανίκια του

πουκαμίσου. Η κυλόττα είναι ανοιχτή χαμηλά και πολύ

φαρδιά, έτσι που να μοιάζει με μικρή φούστα. Οι δαντέλες

και οι φιόγκοι βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους. Οι

κυκλικοί ‘κάπα’ (α. αδιάβροχο, χοντρό πανωφόρι με μαλλί

κατσίκας και σπανιότερα προβάτου που καλύπτει ολόκληρο

το σώμα και το φορούν οι βοσκοί, β. γυναικείο πανωφόρι

που μοιάζει στο σχέδιο με κάπα βοσκού) αντικαθίσταται από

ένα μακρύ ρούχο, ένα είδος ‘καζάκας’ (μπλούζα φαρδιά,

μακριά, ριχτή και κλειστή στο λαιμό) με μακριά και πλατιά

μανίκια. Η περούκα είναι ένα καινούριο στοιχείο στο ανδρικό

ντύσιμο. Από την άλλη, το γυναικείο κουστούμι εξακολουθεί

να αποτελείται από ένα κορσάζ, στο οποίο συρράπτεται

φούστα με ουρά, ανοιχτή μπροστά. Οι πτυχές της φούστας

συγκεντρώνονται πίσω, πάνω από ένα υποστήριγμα, το

πρώτο ‘τουρνούρι’ στην ιστορία της αμφίεσης.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1900-1919: Όλες οι αλλαγές που έγιναν αυτή την εποχή ήταν εξαιτίας

του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918). Οι γυναίκες

σταμάτησαν να φοράνε κοσμήματα και εντυπωσιακά ρούχα,

άρχισαν να παίρνουν μέρος σε φιλανθρωπικά έργα, με

αποτέλεσμα να διευρύνουν τους ορίζοντές τους και άλλαξαν

την εμφάνισή τους για πάντα. Ενώπιον του πολέμου δεν

υπήρχαν κοινωνικές τάξεις και όλες οι γυναίκες άρχισαν να

ντύνονται πανομοιότυπα. Η επιρροή του πολέμου στη μόδα

έγινε αισθητή με τα στρατιωτικά σιρίτια, τις ζώνες με

αγκράφες και με τις φούστες των γυναικών, που λόγω

πρακτικής αναγκαιότητας έγιναν πιο κοντές και έφτασαν

μέχρι τους αστραγάλους (για πρώτη φορά το 1915 έφτασαν

σε αυτό το ύψος οι φούστες όπου και παρέμειναν μέχρι το

1918). Οι άντρες φορούσαν κοστούμι, λίγο μεσάτο και

κουμπωμένο ψηλά. Ως επίσημο ένδυμα καθιερώθηκε το

σμόκιν. Σε γενικές γραμμές επικράτησαν τα σκούρα χρώματα

στα ρούχα, αφού όλοι ήταν επηρεασμένοι από την απώλεια

αγαπημένων προσώπων εξαιτίας του πολέμου.

Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΄20 Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι κοινωνικές και οι

οικονομικές εξελίξεις άλλαξαν τελείως τον ρόλο των

γυναικών και έκαναν την εμφάνιση τους επαναστατικές

καινοτομίες στην γυναικεία ενδυμασία. Αυτό που έρχεται στο

μυαλό των περισσοτέρων όταν αναφερόμαστε στην δεκαετία

του ’20 είναι το αλά “garconne” style. Στην πραγματικότητα

όμως αυτό το στυλ έκανε την εμφάνιση του μετά το 1926. Τα

προηγούμενα χρόνια το μήκος των φορεμάτων και των παλτό

έφτανε μέχρι τη γάμπα. Τα φορέματα και οι φούστες

κόντυναν μέχρι το γόνατο μόνο μεταξύ 1926 και 1928 και

αυτή ήταν η μοναδική περίοδος που τα βραδινά φορέματα

έφταναν σε αυτό το μήκος.

Η καθημερινή ενδυμασία των αντρών ήταν σοβαρή ή σπορ.

Το σακάκι ήταν ιδιαίτερα σοβαρό, μονόπετο, με ψηλή μέση.

Τα παντελόνια κόνταιναν προς τα κάτω. Το γιλέκο το βράδυ

και το πουλόβερ την ημέρα αποτελούσαν απαραίτητα

συστατικά της ανδρικής ενδυμασίας. Η επίσημη ενδυμασία

παρέμεινε αυστηρή.

Την εποχή εκείνη υπερίσχυσε στην κόμμωση των γυναικών η

κόμμωση αλά γκαρσόν σε συνδυασμό με ψηλά καπέλα ή

τουρμπάνι διακοσμημένο με φτερά για τις πιο επίσημες

εμφανίσεις. Απαραίτητα αξεσουάρ ήταν τα μακριά κολιέ από

μαργαριτάρια και η μακριά πίπα με τσιγάρο. Το μακιγιάζ

ήταν ιδιαίτερα έντονο στις βραδινές εμφανίσεις με σχεδόν

μαύρα βαμμένα μάτια και κόκκινα, μικρά, βαμμένα χείλη

.Αξίζει να αναφερθεί ότι σε αυτή τη δεκαετία έκανε αισθητή

την παρουσία της η Coco Channel, που τα ρούχα που

σχεδίαζε εκπροσωπούν απόλυτα την εποχή αυτή. Τα ρούχα

της είχαν ουδέτερα χρώματα, ήταν ευκολοφόρετα, άνετα,

επαναστατικά και αρκετά μοντέρνα για την εποχή. Την πρώτη

εμφάνιση του έκανε σε αυτή τη δεκαετία το LBD (μικρό

μαύρο φόρεμα).

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘30 Η οικονομική κρίση (1929), η ανεργία και η εμφάνιση του

εθνικοσοσιαλισμού ήταν κάποια φαινόμενα που επηρέασαν

έντονα όλους τους τομείς της ζωής την περίοδο αυτή και

φυσικά και τη μόδα. Η γυναικεία ενδυμασία για το πρωί ήταν

θηλυκή και καθωσπρέπει και για το βράδυ θα μπορούσε να

χαρακτηριστεί λαμπερή και αστραφτερή. Τα προηγούμενα

χρόνια δεν ενδιέφερε τις γυναίκες τα ρούχα που θα φοράνε

να είναι πρακτικά, αφού οι καθημερινές δουλειές γίνονταν

από τις υπηρέτριες. Τη δεκαετία του ’30 όμως, τα πράγματα

άλλαξαν, οι γυναίκες έγιναν περισσότερο παραγωγικές και

πολυάσχολες, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πιο

πρακτικών και απλών ρούχων που έδιναν ελευθερία στις

κινήσεις για την ημέρα. Τα πιο εντυπωσιακά και πολυτελή

φορέματα τα φορούσαν στις βραδινές τους εμφανίσεις.

Την περίοδο αυτή επίσης, έκαναν την εμφάνισή τους νέα

υφάσματα που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα στις βραδινά

φορέματα, όπως το μεταλλικό λαμέ. Σε γενικές γραμμές τα

φορέματα ήταν από ανάλαφρα χυτά υφάσματα, τη μέρα

βρίσκονταν στα είκοσι εκατοστά από το έδαφος και το βράδυ

άγγιζαν τον αστράγαλο, τόνιζαν τη μέση, ήταν εφαρμοστά

στους γοφούς και στο κάτω μέρος ήταν σε σχήμα καμπάνας ,

τα βραδινά φορέματα είχαν ντεκολτέ και ένα μικρό είδος

πέπλου στο πίσω μέρος. Τέλος η στενή γραμμή επικράτησε

και στις ζακέτες και στα παλτό.

Η ανδρική ενδυμασία παρέμεινε συντηρητική και μόνο η

καθημερινή ενδυμασία με τον καιρό, έγινε πιο σπορ. Οι

άνδρες φορούσαν μεσάτα σακάκια που τόνιζαν τους ώμους

και παντελόνια σε ευθεία γραμμή με φαρδιά ρεβέρ. Τέλος

αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως πρότυπα της εποχής ήταν

σταρ του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μπορούμε να

αναφέρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την Marlene

Dietrich. Ήταν η πρώτη γυναίκα που κάπνισε δημόσια και

φόρεσε αντρικό κουστούμι.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘40 Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου (1938-

1945), οι συνθήκες δεν άφηναν περιθώρια εξέλιξης στη

μόδα. Τα υφάσματα ήταν δύσκολο να βρεθούν, με

αποτέλεσμα οι άνθρωποι να κάνουν συχνές αλλαγές στα

ρούχα τους και να ενώνουν υπολείμματα. H στρατιωτική

ενδυμασία για τους άντρες, καθιερώθηκε και στις κοινωνικές

εμφανίσεις.

Η γυναικεία ενδυμασία ήταν απλή και λειτουργική σε

διακριτικά χρώματα. Μέσα στο υποτονικό σκηνικό της

μεταπολεμικής περιόδου, έκανε την εμφάνιση του, με το

New Look ο Christian Dior (1947-1957) . Έδωσε μια αίσθηση

πολυτέλειας και έκανε τη γυναικεία μόδα ιδιαίτερα θηλυκή

και αριστοκρατική. Είδαμε λοιπόν, προς το τέλος αυτής της

δεκαετίας μακριές φούστες ως τη γάμπα, με έντονα

τονισμένη τη μέση και τους ώμους. Τα επίσημα φορέματα

είχαν εκλεπτυσμένα ντεκολτέ και απέκτησαν επενδύσεις με

υφάσματα. Στη γυναικεία εμφάνιση με το New Look

προστέθηκαν τα κομψά καπέλα και η διακριτική κόμμωση με

μπούκλες. Στη ανδρική ένδυση δεν έγιναν ιδιαίτερες

αλλαγές, μόνο που μετά τον πόλεμο τα σακάκια μάκρυναν,

φάρδυναν στους ώμους και στένεψαν στους γοφούς.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’50

Η δεκαετία ανάμεσα στο ’50 και το ’60 είναι εκρηκτική. Η

οικονομική ευημερία και η ανύψωση του βιοτικού επιπέδου

έδωσαν περιθώρια ανάπτυξης στην υψηλή ραπτική.

Δεκαετία του ’50, μια γνώστη σε όλους μας εποχή από το

Grease, που όμως αντιπροσωπεύει κυρίως τη νέα γενιά. Ήταν

η πρώτη φορά που οι νέας ηλικίας άνθρωποι απέκτησαν δική

τους μόδα, στυλ και εμφάνιση, επηρεασμένη από πρότυπα

του κινηματογράφου και τραγουδιστές.

Απαραίτητα στοιχεία για την εμφάνιση τους ήταν τα

δερμάτινα, τα τζιν, οι κλος φούστες, τα πλεκτά, τα κοτλέ και

τα παπούτσια μπαλαρίνες για τα κορίτσια. Στην ανδρική

μόδα τα σακάκια και τα παλτό ήταν φαρδιά και είχαν

στρογγυλεμένα πέτα τα παντελόνια ήταν άνετα στο πάνω

μέρος και στένευαν προς τα κάτω. Αξίζει όμως να αναφερθεί

ότι η μεγάλη αλλαγή στην ανδρική ενδυμασία αφορούσε

τους νέους άντρες. Φορούσαν τζιν, δερμάτινα μπουφάν και

απλά T-shirt. Είναι η πρώτη φορά στην μέχρι τώρα ιστορία

της μόδας, που τα τζιν δεν φοριούνται μόνο από την

εργατική τάξη.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘60 Στη δεκαετία του ’60 η μόδα αντλεί έμπνευση με έναν τρόπο

προφανώς αναρχικό από προτάσεις και τόπους

διαφορετικούς. Χαρακτηριστικό της μόδας ήταν η

απελευθέρωση από υποχρεώσεις και ταμπού. Η Audrey

Heyburn, όμως είναι αυτή που θα κάνει μύθο το μικρό μαύρο

φόρεμα . Οι πιο σημαντικές καινοτομίες στη γυναικεία μόδα

τη δεκαετία αυτή, ήταν η εμφάνιση της μίνι φούστας και η

καθιέρωση του γυναικείου παντελονιού. Ήταν η πρώτη φορά

που εμφανίστηκαν «αντιμόδες» με εφαρμογή κυρίως στη

νεολαία. Mία από αυτές ήταν το κίνημα των Mod’s, που

έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση του το 1964 στη

Βρετανία και προαναγγέλλει την εμφάνιση του punk τη

δεκαετία του ’70.

Οι πιο χαρακτηριστικές όμως «αντιμόδες» της εποχής ήταν

αυτή των hippies και αυτή των ζητιάνων, η πρώτη εξέφραζε

την αντίδραση σε μια καταναλωτική κοινωνία και η δεύτερη

αντιπροσώπευε έναν εναλλακτικό τρόπο ενδυμασίας. Η μόδα

των hippies επιβάλλει τζιν παντελόνια καμπάνα, κεντήματα

και τρουκς στα ρούχα, κρόσσια, ξεβάμματα, ψυχεδελικά και

γεωμετρικά σχέδια. Παράλληλα όμως, εξίσου διαδεδομένα,

ήταν τα ταγιέρ της Coco Channel και τα φορέματα σε στυλ

πριγκίπισσας. Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση της μπότας

στην γυναικεία υπόδηση και των φαρδιών παπουτσιών με

περίεργα τακούνια.

Όσον αφορά την ανδρική ενδυμασία, ενώ στην αρχή της

δεκαετίας ήταν ίσια κομμένα και φαρδιά το 1965 έγιναν

μεσάτα, τα παντελόνια ήταν στενά χωρίς ρεβέρ. Οι πιο

αντιδραστικοί φορούσαν πολύχρωμα πουκάμισα και γιλέκα

με κρόσσια.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟ ‘70 Το ξεκίνημα της δεκαετίας του ’70 χαρακτηρίζεται από μια

γενική απογοήτευση. Από παντού κατέφθανε η ηχώ του

πολέμου στο Βιετνάμ, η ύφεση πυροδότησε μια αληθινή και

ιδιαίτερη λιτότητα. Στο χώρο της μόδας επικρατούσε

αναρχία. Οι σταρ της rock πυροδότησαν την μανία για τα

λούρεξ και το υπερβολικό γκλίτερ. Είναι η εποχή που

κυριάρχησαν τα καυτά σορτς, οι πλατφόρμες που σπάνε τους

αστραγάλους και τα πουκάμισα που εφαρμόζουν σαν γάντι

(λόγω των συνθετικών υφασμάτων), με τους γιακάδες τους

όρθιους. Το disco style έκανε την εμφάνιση του την εποχή

αυτή. Χαρακτηρίζεται από ελαστικά ρούχα, φανταχτερά

χρώματα και γυαλιστερά υφάσματα. Οι συγκριτικά πιο

συντηρητικές ή μεγαλύτερες γυναίκες φορούσαν μίντι

φούστες και φορέματα με τονισμένη μέση (με ζώνη ή χωρίς).

Αξίζει να αναφερθεί ότι επανήλθαν στη μόδα τα μεγάλα

καπέλα με πέπλο.

Τα τζιν την εποχή αυτή, ήταν ιδιαίτερα εφαρμοστά και σε

συνδυασμό με τα δερμάτινα, τα T-shirt με τις στάμπες και τα

εκκεντρικά κουρέματα αποτελούσαν το επονομαζόμενο στυλ

των Punk, που εμφανίστηκε την δεκαετία των ‘70s, με

χαρακτηριστικό εκπρόσωπο τη σχεδιάστρια Vivienne

Westwood.

Σε ότι έχει σχέση με την ανδρική μόδα, τα ανδρικά

πουκάμισα συνήθως ήταν καρό ή ριγέ, τα σακάκια ήταν

μεσάτα με στενούς ώμους και τα παντελόνια με στενό

καβάλο και φαρδιά προς το κάτω μέρος. Στα ανδρικά

αξεσουάρ προστέθηκαν οι τσάντες. Επιπροσθέτως την εποχή

εκείνη οι άντρες δεν φορούσαν τόσο συχνά γραβάτες αλλά

προτιμούσαν τα κασκόλ και τα μαντίλια.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘80

Η ανάκαμψη της οικονομίας στις αρχές της δεκαετίας του ’80

έφερε μαζί της, πιο κοντά μήκη, ενώ η εμμονή με την υγιεινή

ζωή και τη γυμναστική έκανε πιο λεπτές και νευρώδεις τις

σιλουέτες. Εμφανής ήταν επίσης η ανάγκη των ανθρώπων

για μια διαφορετική και ξεχωριστή εμφάνιση, η οποία

αποτελούσε και κριτήριο για την κοινωνική τους κατάταξη .

Οι θηλυκές γραμμές που επικράτησαν, που

αντιπροσωπευόταν από pencil φούστες με ψηλή μέση ήρθαν

σε αντίθεση με το rock στυλ που χαρακτηρίζεται από

δερμάτινα, ολόσωμες φόρμες, τρούκς και αλυσίδες. Σε

γενικές γραμμές στυλ από προηγούμενες δεκαετίες επανήλθαν και δημιούργησαν μία πολυσχιδή

μόδα.

Στην ανδρική μόδα επικρατεί το παραδοσιακό κοστούμι,

άνετο και κλασσικό. Τα παλτά και τα trench coat είναι πολύ

διαδεδομένα την εποχή αυτή.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 2000 Η οικολογία επηρεάζει την μόδα και η τάση “climate chic”

επιτάσσει ρούχα φτιαγμένα από υλικά φιλικά στο

περιβάλλον. Ψεύτικες γούνες, οργανικές ίνες και διάφορα

άλλα υλικά που δεν βλάπτουν το περιβάλλον γίνονται οι

πρώτες ύλες για ρούχα που προτείνουν οι μόδιστροι και

διαφημίζουν οι ευαίσθητοι σταρ.

Ενδυμασία 2009-2010

Σοφιστικέ και μεσαιωνικό ύφος μυστηρίου, που θυμίζει τα

παρισινά καφέ, το Floral ή το les deux magots,

απελευθερωμένα ήθη στα άκρα και γενικότερα ελευθερία

κινήσεων, όπως στην εποχή του 60.

Κάπες, μανδύες και εσάρπες Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό στις τάσεις της μόδας

2009/2010 είναι η επιστροφή της κάπας σε διάφορες

μορφές. Όλοι οι μεγάλοι σχεδιαστές, την συμπεριέλαβαν στις

συλλογές καθιερώνοντάς την έτσι σαν το trend της φωτεινής

χρονιάς. Ένα σοφιστικέ ρούχο, που άλλοτε θυμίζει του

μεσαιωνικούς μανδύες ή τα σάλια του 16ου αιώνα κι άλλοτε

τις στρατιωτικές κάπες του ’40 και τα ponchos του ’60.Κάπα,

με την ευρεία έννοια, είναι λίγο πολύ οποιαδήποτε

πανωφόρι που είναι ανοικτό μπροστά και δεν έχει μανίκια.

Το τελείωμά τους μπορεί να είναι είτε στρογγυλό είτε ίσιο. Ο

μανδύας, είναι κι αυτός αμάνικος, παρόμοιο ρούχο με την

κάπα, με την διαφορά ότι είναι μακρύτερο και το μήκος του

μπορεί να φτάνει μέχρι τον αστράγαλο. Η εσάρπα είναι

οποιαδήποτε μορφή κοντής κάπας, που καλύπτει κυρίως

τους ώμους.

Σκισμένα καλσόν και γυναικείες κάλτσες Επιστροφή λοιπόν στην δεκαετίας του '90, όπου

πρωτοεμφανίστηκε κατ’ αρχήν στα μουσικά πράγματα η

τάση “grunge”, που ήταν ένα μουσικό μείγμα από heavy

metal και punk. Την τάση αυτή, την επανέφερε πρώτος ο

Alexander Wang.

Μπότες πάνω από το γόνατο Οι ψηλές μπότες, είναι το σήμα κατατεθέν του ’09 και του

’10. Το ύψος τους ξεπερνάει το γόνατο και φτάνει μέχρι το

μηρό, δίνοντας ένα εξαιρετικά sexy look στην εμφάνισή.Τα

“see-through” είναι πάλι εδώ

Ασύμμετρα φορέματα Η γνωστή τάση του 2009 με τα φορέματα που έχουν γυμνό

τον ένα ώμο, συνεχίζει και για το 2010. Τα φορέματα με τον

ένα ώμο γυμνό, τα πρωτοφόρεσε η Kate Moss το 2007 και

την ακολούθησαν η Paris Hilton και η Kate Bosworth. Από το

2008 όλο και περισσότεροι σχεδιαστές, υιοθέτησαν αυτήν

την εξαιρετικά γυναικεία γραμμή.Κλασσικό το “military

look”Τα μποέμικα στρατιωτικά jackets είναι άλλο ένα trend

του 2009.Σκισμένα jeansΑυτή η sexy τάση που

πρωτοεμφανίστηκε το 2008 ωστόσο συναντάται και στα

επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα.Τα σκισμένα jeans

πρωτοέκαναν την εμφάνισή τους στην “grunge” δεκαετία του

’90 και για πολλούς είναι έκπληξη η επανεμφάνισή τους. Η

Kate Moss τα επανέφερε σε μια φωτογράφισή της στην

Παρισινή Vogue τον Απρίλη του 2008 και το παράδειγμά της

ακολούθησε η Gisele Bundchen με ένα σύνολο του Mario

Testino.

Η ιστορία του τζιν Η ιστορία του τζιν -ενός κατεξοχήν αμερικάνικου ενδύματος-

είναι περίπου τόσο παλιά, όσο κι αυτή της ίδιας της

Αμερικής. Από μία εκδοχή του συγκεκριμένου υφάσματος

ήταν κατασκευασμένα τα πανιά στις καραβέλες Νίνα, Πίντα

και Σάντα Μαρία, με τις οποίες έφτασε το 1492 στον Νέο

Κόσμο ο Χριστόφορος Κολόμβος.Περίπου τρεισήμισι αιώνες

αργότερα, το 1850, ένας 20χρονος βαυαρός μετανάστης, ο

Λιβάι Στρος, ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη για την Καλιφόρνια,

ακολουθώντας το ρεύμα των χρυσοθήρων. Πωλούσε το

ανθεκτικό καραβόπανο, που είχε χρησιμοποιήσει ο

Κολόμβος, για την κατασκευή σκηνών και σκεπάστρων για τα

βαγονέτα. Αυτό που χρειάζονταν, όμως, περισσότερο

οχρυσοθήρες ήταν ρούχα που να αντέχουν στις δοκιμασίες

της Άγριας ΔύσηςΈτσι, ο Στρος σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει

το ύφασμά του για να φτιάξει ανθεκτικά παντελόνια. Τα

παρουσίασε στις 6 Ιουνίου 1850 κι έγιναν ανάρπαστα. Λόγο

της γενοβέζικης καταγωγής τους -τζένοαν για τους

αμερικανούς- ονομάστηκαν τζινς.Σύντομα, όμως, οι

χρυσοθήρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι σκληρό

καραβόπανο τους προκαλούσε διάφορους ερεθισμούς. Για

το λόγο αυτό, ο Στρος αποφάσισε να αντικαταστήσει το

ύφασμα με ένα γαλλικό βαμβακερό, διαγώνιας ύφανσης, το

οποίο ονομαζόταν Serge de Nimes κι έγινε γνωστό ως ντένιμ -

δίμιτο στα ελληνικά.Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που

αντιμετώπιζαν οι εργάτες στα ορυχεία ήταν ότι οι τσέπες

τους σκίζονταν εύκολα. Τη λύση σκέφτηκε ένας πελάτης του

Στρος, ο Τζέικομπ Ντέιβις, και δεν ήταν άλλη από τις

μεταλλικές κόπιτσες που φέρουν και τα σημερινά τζινς.

Όμως, δεν διέθετε τα απαραίτητα χρήματα για να

κατοχυρώσει την ιδέα του. Πρότεινε, λοιπόν, στον Λιβάι

Στρος να πληρώσει εκείνος για την πατέντα και να

μοιραστούν τα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευσή της.

Το πρώτο παντελόνι με κόπιτσες πωλήθηκε στις 20 Μαΐου

του 1874, στην τιμή των 13 δολαρίων η δωδεκάδα. Τα πρώτα

τζιν, έως τις αρχές του 1860, ήταν μπεζ, αλλά ήδη είχαν τον

κωδικό 501. Τότε ήταν που κυριάρχησε το μπλε, καθώς είναι

το χρώμα που λερώνεται λιγότερο. Η δερμάτινη ετικέτα, που

απεικονίζει δύο άλογα να τραβούν ένα τζιν, προστέθηκε στο

πίσω μέρος του παντελονιού το 1886. Η εταιρία Levi Strauss

& Co, η οποία είχε ιδρυθεί από το 1853, χρησιμοποίησε αυτή

την παράσταση για να διαφημίσει την ανθεκτικότητα των

προϊόντων της.

,

ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΙ ΜΟΔΑΣ

ΚΟΚΟ ΣΑΝΕΛ

Η Κοκό Σανέλ (Coco Chanel, ψευδώνυμο της Γαλλίδας

Γκαμπριέλ Σανέλ, γαλλ. Gabrielle Bonheur Chanel) ήταν μια

από τις διασημότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ού αιώνa.

Το 1909 άνοιξε το πρώτο της κατάστημα στο Παρίσι, με

γυναικεία καπέλα. Ίδρυσε ομώνυμο οίκο μόδας που

παραμένει στην επικαιρότητα μέχρι σήμερα. Το 1923

δημιούργησε το άρωμα "Σανέλ № 5" και εφηύρε το μικρό

μαύρο φόρεμα.Προσδίδει prestige, ποιότητα, άμεμπτο

γούστο και αλάνθαστο στυλ. Είναι μια υπογραφή αρτιότητας.

Η Coco Chanel είχε ελάχιστη υπομονή και πολύ ταλέντο.

Ήταν πρωτοποριακή γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας, της οποίας η μοντέρνα και νεωτεριστική

φιλοσοφία, οι εμπνευσμένες γυναικείες μόδες - από τις

αντρικές - και η αναζήτηση της πολυτελούς απλότητας, την

έκαναν αναμφισβήτητα τη σημαντικότερη φιγούρα στην

ιστορία της μόδας του 20ου αιώνα.

Μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της, στην

πραγματικότητα, ίσως η πρώτη γυναίκα στο κίνημα

απελευθέρωσης των γυναικών. Παρόλα αυτά η δουλειά της

είναι αδιαμφισβήτητα μέρος της απελευθέρωσης των

γυναικών. Επειδή δεν άντεχε οικονομικά τα μοδάτα ρούχα

της περιόδου, τα απέρριψε και έφτιαξε δικά της,

χρησιμοποιώντας σπορ jackets και γραβάτες, που μόνο οι

άντρες φορούσαν στην καθημερινότητά τους.Οι καινοτομίες

της είναι βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας πολλών

γενεών γυναικών: τα jersey ταγέρ και φορέματα, τα ντραπέ

τουρμπάνια, τα πουκάμισα, οι πλισέ φούστες, τα γυναικεία

πουλόβερ, οι μπλούζες χωρίς γιακά, τα τουΐντ (πλεχτά) ταγέρ,

τα blazer, οι δίχρωμες (μπεζ με μαύρη μύτη) γόβες χωρίς

φτέρνα, τα strapless φορέματα, οι καμπαρντίνες...

Δημιούργησε, επίσης, το μικρό μαύρο φόρεμα, τη ζώνη-

αλυσίδα, το άρωμα № 5, το total look, τα κοσμήματα στα

ρούχα, το κασμιρένιο καρντιγκαν, την καπιτονέ τσάντα με την

αλυσίδα, τις γυναικείες πυτζάμες (τις οποίες κατόρθωσε να

κάνει και κοινωνικά αποδεκτές), το unisex στυλ, το gypsy look

και τα γυναικεία παντελόνια, ενώ, επίσης, αυτή ήταν που

καθιέρωσε το μαύρισμα και τα κοντά μαλλιά στις γυναίκες.

Χρησιμοποιούσε την αγαπημένη της χρωματική παλέτα,

σκιές του μπεζ, του μαύρου και του λευκού. Η Chanel,

επίσης, εμπνεόταν για τις δημιουργίες της από την

καθημερινότητα και την προσωπική της ζωή.Εισήγαγε τα

μεσάτα σακάκια και τα παντελόνια καμπάνα για τις γυναίκες.

Μερικοί λένε ότι η δημοτικότητα του «new look» του Ντιόρ

αηδίασε την Chanel και της έδωσε την έμπνευσή που ήταν

από καιρό μουδιασμένη. Πέθανε μόνη, στη Λωζάνη της

Ελβετίας το 1971.

Ένα Πρότυπο Στυλ (Style Icon) Ο τρόπος ζωής της Chanel, την τροφοδότησε ιδέες για το πώς

οι σύγχρονες γυναίκες πρέπει να δείχνουν, να ενεργούν και

να ντύνονται. Η λεπτή, αγορίστικη φιγούρα της και τα κοντά

της μαλλιά έγιναν ιδανικό, όπως και το μαυρισμένο δέρμα

της, ο δραστήριος τρόπος ζωής της και η οικονομική

ανεξαρτησία της.

• Τα παντελόνια καμπάνες Στην περίπτωση αυτή καθοριστικός παράγοντας ήταν η

πρακτικότητα. Η Chanel φορούσε παντελόνια καμπάνα στη

Βενετία για να μπαινοβγαίνει ευκολότερα στις γόνδολες και

έτσι ξεκίνησε μια επανάσταση στο σχεδιασμό των

παντελονιών.

• Τα κοντά μαλλιά Η επανάσταση αυτή, ήρθε απλά τυχαία. Αφού έκαψε τα

μαλλιά της, τα έκοψε εντελώς και έκανε μία εμφάνιση στο

Παρίσι, αρχίζοντας την τρέλα με τα κοντοκουρεμένα μαλλιά.

Όπως πάντα, κάθε ιδέα της Chanel προκαλούσε σεβασμό.

Και το σημαντικότερο...

• Το μαύρισμα από τον ήλιο

. Στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου μέρους του

18ου και του 19ου αιώνα, το λευκό, άσπιλο δέρμα

θεωρήθηκε ελκυστικό, ειδικά στις γυναίκες, δεδομένου ότι

το μαυρισμένο δέρμα συνδέθηκε με τη χειρωνακτική

εργασία σε ένα αγρόκτημα ή στην ύπαιθρο. Η κατοχή του

λευκού δέρματος δήλωνε ότι κάποιος ήταν αρκετά πλούσιος

ώστε να μισθώνει άλλους για να κάνουν χειρωνακτική

εργασία. Μετά την εμμονή δύο αιώνων, λοιπόν, το γεγονός

αυτό έπρεπε να αλλάξει και άλλαξε όταν η Coco Chanel

απόκτησε τυχαία ένα σκοτεινό μαύρισμα, κατά τη διάρκεια

των διακοπών της , αναφλέγοντας τη μανία μεταξύ των

λευκών για το μαυρισμένο δέρμα.

Μέριλιν Μονρόε

Η ζωή της H Μέριλιν Μονρόε (1926 -1962) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός,

σύμβολο του σεξ στη δεκαετία του 1950. Το πραγματικό της

όνομα ήταν Νόρμα Τζην Μόρτενσεν. Πέρασε άσχημη παιδική

ηλικία: η μητέρα της νοσηλεύτηκε αρκετές φορές σε

ψυχιατρικά ιδρύματα, ενώ η ίδια φιλοξενήθηκε ως

ψυχοπαίδι σε διάφορες οικογένειες. Εννέα ετών μπήκε σε

ορφανοτροφείο, στα έντεκα της έμενε σε μια φίλη της

μητέρας της και σε ηλικία δεκαέξι ετών εγκατελείπει το

σχολείο για να παντρευτεί έναν νεαρό εργάτη. Σε ηλικία

είκοσι ετών ήταν ήδη παντρεμένη και διαζευγμένη. Ξεκίνησε

ως μοντέλο και μετά ασχολήθηκε ως κομπάρσος σε ταινίες.

Οι πρώτες επιτυχίες, ως ηθοποιός, ήρθαν το 1950 με τις

ταινίες Η Ζούγκλα της Ασφάλτου του Τζον Χιούστον και Όλα

για την Εύα με τη Μπέτι Ντέιβις.Παράλληλα τότε

προκλήθηκε σκάνδαλο όταν γνωστοποιήθηκε ότι παλιότερα

είχε ποζάρει γυμνή στο περιοδικό «Playboy». Το 1955

πρωταγωνίστησε στην ταινία «Επτά χρόνια φαγούρα». Ο

δεύτερος σύζυγός της ήταν ο παίκτης του μπέιζμπολ Τζο ντι

Μάτζιο με τον οποίο και χώρισε μετά από εννιάμηνη

συμβίωση. Ήθελε να παίξει σε σοβαρούς ρόλους γι' αυτό και

φοίτησε στο Άκτορς Στούντιο της Νέας Υόρκης. Το 1956

έπαιξε στην ταινία «Στάση του Λεωφορείου» για την οποία

προτάθηκε για χρυσή σφαίρα. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε

τον συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ. Είχε συνεργαστεί με τον Σερ

Λόρενς Ολίβιε. Το 1959 συμπρωταγωνίστησε μαζί με τον

Τζακ Λέμον και τον Τόνι Κέρτις στην ταινία Μερικοί το

προτιμούν καυτό, όπου και θριάμβευσε.Το 1961 χώρισε από

τον τρίτο σύζυγό της, τον Άρθουρ Μίλλερ, και εισήχθη σε

ψυχιατρική κλινική. Το 1962 απολύθηκε από την εταιρία

Φοξ, εξαιτίας της ασυνέπειας που παρουσίαζε. Μετά από

ένα μήνα βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση υπνωτικών

χαπιών. Όμως οι συνθήκες του θανάτου της παραμένουν

ανεξήγητες.

Η επιρροή της στη μοδα Από όπου κι αν είσαι, ό, τι ηλικία κι αν έχεις, όποιο κι αν είναι

το background σου υπάρχουν γυναίκες θρύλοι των οποίων

την ύπαρξη δεν γίνεται να μην γνωρίζεις. Μία από αυτές που

κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να ανατρέψει

όλο το προσκήνιο και τα δεδομένα μιας ολόκληρης εποχής,

είναι η Marilyn Monroe.

Η Marilyn που όταν ξεκίνησε ήταν καστανή έγινε ξανθιά και

αν μιλάμε για είδωλα, εκείνη τότε ήταν η απόλυτη sexbomb.

Μέσα στα χρόνια έχουν υπάρξει κι άλλες γυναίκες που έχουν

καταφέρει να αποσπάσουν αυτόν τον τίτλο παρ' όλα αυτά η

Marilyn είχε, κι έχει μέχρι σήμερα, φανατικούς οπαδούς.

Αναμφισβήτητα ένα από τα πιο έντονα

χαρακτηριστικά 1.Κομψό total black ταγιέρ με φουστα pencil και μεταξωτό

πουκάμισο που εδενε ως γραβάτα στο λαιμό. Θα μπορουσε

πολύ ευκολα να φορεθεί και σήμερα δημιουργώντας ένα

από τα trends της εποχής. Το σακάκι στενό στη μέση όπου τα

συνδύαζει με δερματινα γάντια. του στιλ της, το οποίο

μιμείται και επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα είναι η ξανθιά

καρέ κουπ με τις έντονες καμπύλες στα γυρίσματά της.

Σύμφωνα με βιβλία που έχουν γραφτεί σχετικά με το στιλ

της, η Marilyn ήταν πλατινέ ξανθιά και κάθε πέντε μέρες η

βοηθός της περνούσε βαφή στη ρίζα. Φυσικά, προτιμούσε το

κόκκινο κραγιόν. Η γυναίκα αυτή ήταν sex symbol χωρίς να

υπάρξει πρόστυχη. Ενώ κύριο μάθημα μέσα από μια γυναίκα

που κριτήριο είχε να αρέσει στους άντρες και μόνο είναι το

«να ντύνεσαι θηλυκά όπου κι αν είσαι.» H Marilyn Monroe

λάτρης του χολιγουντιανού glamorous στιλ που επέβαλε η

εποχή επέλεγε πάντα ρόλους που θα της επέτρεπαν να

αναδείξει την θηλυκότητά της. Η γούνινη ετόλ σε συνδυασμό

με το εντυπωσιακό μπεζ φόρεμα με κεντημένα στρας, πέτρες

και παγιέτες σίγουρα μαγνήτισε κι έδωσε το στιλ μεγάλης

ντίβας.

Αλίκη Βουγιουκλάκη .

Η Αλίκη

δε χαρακτηρίστηκε τυχαία Εθνική μας star. Από

"Κλοτσοσκούφι" και "Ποντικάκι" ήξερε όπως καμία άλλη να

μαθητεύει στα πρώτα θρανία ως "Δεσποινίδα

Παπασταύρου", να πηγαίνει "Διακοπές στην Αίγινα", και να

μεταμορφώνεται σε "Μοντέρνα σταχτοπούτα".Μα πάνω από

όλα, η Αλίκη ήταν εκείνη που αγαπούσαν οι άντρες,

θαύμαζαν οι γυναίκες και λάτρευαν τα παιδιά, γι΄αυτό και με

το αξεπέραστο στιλ της έστειλε δεκάδες κοπέλες στο

κομμωτήριο για ντεκαπάζ, μουτζούρωσε άλλες τόσες που

προσπάθησαν να βαφτούν με eyeliner και κυρίως

απενοχοποίησε τις καμπύλες και τις ατέλειες που ήξερε να

κρύβει με μοναδική μαεστρία.Ξανθιά λιονταρίσια χαίτη

στολισμένη πάντα με κάποιο λουλούδι, σπινθηροβόλα μάτια

με τεράστιες βλεφαρίδες και θεατρικό μακιγιάζ ακόμα κι αν

έπαιζε τον "Πίπη", κοραλλί κραγιόν, πόζες, σκέρτσα,

ατελείωτα κουνήματα και νάζι.Η star που αδιαφόρησε για τις

ζουμερές της αναλογίες, καθιέρωσε το μακρύ μαλλί, τα

περίτεχνα σινιόν, το έντονο βάψιμο, τα αβυσσαλέα ντεκολτέ,

τα μίνι φορέματα, τις cocktail δημιουργίες και τις

ψηλοτάκουνες γόβες, προκαλώντας υστερία σε κάθε γυναίκα

που σεβόταν τον εαυτό της και έβλεπε τις ταινίες

της.Καταφέρνοντας να παίζει με το "τόπι" της, να οδηγεί τη

"βάρκα" της, να "πολεμάει" τον εχθρό και να κατατάσσεται

στο "Ναυτικό" όχι μόνο δεν ίδρωσε το αυτάκι της, αλλά μας

έκλεισε το μάτι πονηρά κάνοντάς μας να την αγαπήσουμε

βάζοντάς τη στο κουτάκι των αναμνήσεων από την πιο αγνή

και ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μας, τότε που οι

περιπέτειές της συντρόφευαν τα μαθητικά μας χρόνια.

ΜΟΔΑ Μόδα είναι ο παροδικός τρόπος

ζωής,σκέψης,συμπεριφοράς,ψυχαγωγίας,διασκέδασης κλπ. που εμφανίζεται και

επικρατεί σε μια κοινωνία. Επίσης είναι και η ομαδική συνήθεια σχετικά με την

εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου. Η μόδα είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας που

την γεννά. Έτσι προσεγγίζοντάς την, αντλούμε συμπεράσματα (θετικά και

αρνητικά) για την κοινωνία στην οποία ζούμε.

ΜΟΔΑ, ΖΗΤΗΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ Ή ΤΥΦΛΗ ΥΠΑΚΟΗ?

Γενικά, η μόδα δεν είναι ασφαλώς «φρούτο» των καιρών μας, αφού η

παρουσία της εντοπίζεται σ’ όλη την ιστορική πορεία του ανθρώπου, από τη

στιγμή βέβαια, που κάλυψε τις πρωτογενείς του ανάγκες. Σήμερα όμως, έχει

εξαπλωθεί ευρύτατα και ταυτόχρονα αυξήθηκε και η επιρροή της στις

προτιμήσεις των ανθρώπων, μια επιρροή που έχει κάποτε ανησυχητικά

δυσμενείς επιπτώσεις στη ζωή τους, είτε ως ατόμων είτε ως μελών μιας

κοινωνίας.

Το σοβαρότερο πλήγμα το δέχεται η προσωπικότητα του ανθρώπου,

ιδιαίτερα όταν αυτός ρυθμίζει τη ζωή του και τις ιδέες του σύμφωνα με τη

μόδα. Από τη στιγμή που μόδα σημαίνει ομαδικότητα, ομοιότητα και

ομοιομορφία, οι οπαδοί της τυποποιούνται, χάνουν το προσωπικό τους

στιλ και ατονίζει το γούστο τους. Ακόμη, ο πνευματικός τους κόσμος

σταδιακά αλλοιώνεται και φτωχαίνει, αφού αδιαφορούν για την καλλιέργεια

και την αυτοβελτίωσή τους και απορροφούνται στην προσπάθεια να

τελειοποιήσουν την εξωτερική τους εμφάνιση. Και όσοι γλιτώνουν από την

αλλοτρίωση νιώθουν ψυχικά κενοί, αφού για χάρη της μόδας και εξαιτίας της

μοντερνοπληξίας τους, δε συμπεριφέρονται όπως οι ίδιοι νιώθουν, μιμούνται

τα καθιερωμένα μοντέρνα πρότυπα. Επίσης, χάνουν τον αληθινό τους

χαρακτήρα καθώς και την μοναδικότητα τους.

Κριτήριο αξιολόγησης του σημερινού ανθρώπου είναι συχνά ο βαθμός συμφωνίας με τις επιταγές της μόδας.Όταν κάποιος αντιστέκεται στις επιταγές της μόδας πολλές φορές περιθωριοποιείται και απομονώνεται.

Όταν ένας άνθρωπος υποδουλώνεται στη μόδα, οδηγείται στην συχνά στην οικονομική αφαίμαξη. Κι αυτό γιατί με την αστάθεια και τη μεταβλητότητα που χαρακτηρίζει τη μόδα υποχρεώνεται να αγοράζει συνεχώς καινούργια και άχρηστα πράγματα, έστω και αν τα ήδη αποκτημένα του, υπεραρκούν.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΣΤΙΛ!!

Θα πρέπει να δεχόμαστε την μόδα και το νέο που προβάλλει αλλά να μην την θεοποιούμε. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην αποβαίνει κυρίαρχη στο μυαλό μας, τη ζωη και τις πράξεις μας. Επιπλέον, ο καθένας απο εμάς έχει το δικό του προσωπικό στιλ και θα πρέπει να το διατηρεί, ενσωματώνοντας διάφορες ιδέες που δίνει η μόδα (από τα περιοδικά, από άλλους ανθρώπους). Αντίσταση στην κακή μόδα και κριτική στάση σ'αυτή, δηλαδή να δεχόμαστε

με μέτρο και χωρίς υπερβολές τα στοιχεία της μόδας τα οποία δεν μας απομακρύνουν απο τον εαυτό μας, τις ανάγκες και το προσωπικο μας γούστο. Άνθρωποι που ασχολούνται με τη μόδα και επιβάλλουν τάσεις έχουν να μας διδάξουν πολλά για τη διατήρηση του προσωπικού μας στιλ, όσον αφορά στο ρούχο και γενικότερα την εμφάνισή μας. Ας γνωρίσουμε μερικούς από αυτους:

ΓΥNΑΙΚΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΗΡΕAΣΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ !

ANNA WINTOUR: Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΜΟΔΑΣ

«Πιστεύω ότι το μυστικό είναι να είσαι ειλικρινής με τον

εαυτό σου. Άκου όσο περισσότερο γίνεται τις απόψεις ανθρώπων που εκτιμάς. Η

τελική απόφαση είναι δική σου. Δεν μπορείς να ανησυχείς υπερβολικά για τον

ανταγωνισμό ή για το τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, πρέπει η δουλειά σου να

αντικατοπτρίζει το δικό σου όραμα».

ΤΡΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ:

1. Δέν αποχωρίζεται ποτέ τα μαύρα γυαλιά της.

2. Δέν εμφανίζεται ποτέ με παντελόνια.

3. Κρατά το καρέ μαλλί της απο την ηλικία των 14 χρόνων.

EDITH HEAD: ΡΟΥΧΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ

«Το μεγαλύτερο λάθος δεν είναι να είσαι κακοντυμένη, αλλά να φοράς το

σωστό ρούχο στο λάθος μέρος». «Τα φορέματα πρέπει να είναι αρκετά στενά

για να φαίνεται ότι είσαι γυναίκα και ταυτοχρόνως αρκετά φαρδιά για να

φαίνεται ότι είσαι κυρία». «Καλύτερα να θυσιάζεις καθημερινά τις επιταγές

της μόδας, από το να εμφανίζεσαι με κάτι που δεν σου πηγαίνει». «Μπορείς

να αποκτήσεις οτιδήποτε επιθυμήσεις στη ζωή σου, αρκεί να είσαι κατάλληλα

ντυμένη γι’ αυτό».

DIANA VREELAND: ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΣΤΗ ΜΟΔΑ

"Πρέπει να έχεις στυλ. Σε βοηθάει να κατέβεις τις σκάλες. Σε βοηθάει να

σηκωθείς το πρωί. Είναι ένας τρόπος ζωής. Χωρίς αυτό δεν είσαι τίποτα. Και δεν

εννοώ να έχεις πολλά ρούχα."

VIVIENNE WESTWOOD: ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

ΤΗΣ ΜΟΔΑ

Η «γιαγιά της μόδας», όπως την έχουν χαρακτηρίσει,

έχει συνδέσει το όνομα της με το κίνημα της punk και της new age κουλτούρας και

θεωρείται ιέρεια της αναρχικής κουλτούρας ακόμα και σήμερα.

ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΜΟΔΑ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ

COCO CHANEL

Η Κοκό Σανέλ ψευδώνυμο της Γαλλίδας Γκαμπριέλ Σανέλ ήταν μια από τις

διασημότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ού αιώνα. Ήταν η γυναίκα που

λάνσαρε πρώτη τα γυναικεία παντελόνια, τα μαύρα ταγιέρ, τις ψηλοτάκουνες

γόβες και τα κοντά μαλλιά. Εκείνη που απελευθέρωσε τη γυναίκα από τους

κορσέδες και τις βάτες. Μια άσημη που, εκ του μηδενός, δημιούργησε έναν

από τους διασημότερους οίκους μόδας. Με τη φαντασία της, αλλά και με τη

σκληρότητά της ως εργοδότρια. Το 1909 άνοιξε το πρώτο της κατάστημα στο

Παρίσι με γυναικεία καπέλα. Ίδρυσε ομώνυμο οίκο μόδας που παραμένει

στην επικαιρότητα μέχρι σήμερα. Το 1923 δημιούργησε το άρωμα "Σανέλ № 5"

και εφηύρε το μικρο μαύρο φόρεμα.

Μόνο το όνομά της είναι αρκετό για να οριστεί ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα ταγέρ, μία ατζέντα, ένα άρωμα, ένα κόσμημα, ένα ολόκληρο look. Προσδίδει prestige, ποιότητα, άμεμπτο γούστο και αλάνθαστο στυλ. Είναι μια υπογραφή αρτιότητας. Η Coco Chanel είχε ελάχιστη υπομονή και πολύ ταλέντο. Δε θα μπορούσε να καταφέρει τίποτα λιγότερο. Η "Coco" Chanel ήταν πρωτοποριακή γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας, της οποίας η μοντέρνα και νεωτεριστική φιλοσοφία, οι εμπνευσμένες γυναικείες μόδες από τις αντρικές και η αναζήτηση της πολυτελούς απλότητας, την έκαναν αναμφισβήτητα τη σημαντικότερη φιγούρα στην ιστορία της μόδας του 20ού αιώνα. Η επιρροή της στην υψηλή ραπτική ήταν τόση που η γαλλίδα σχεδιάστρια κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει τον εαυτό της ως το σημαντικότερο και ίσως το μοναδικό ρυθμιστή της μόδας του 20ου αιώνα. Υπήρξε το μόνο πρόσωπο στον τομέα της, στο οποίο έκανε αναφορά το περιοδικό TIME, τοποθετώντας την ανάμεσα στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επηροή στον 20ο αιώνα.

Μια γυναίκα μπροστά από την εποχη της, στην πραγματικότητα, ίσως, η

πρώτη γυναίκα στο κίνημα απελευθέρωσης των γυναικών. Η φήμη της

Chanel και το ύφος της, παρέμειναν περισσότερο από τη ζωή της. Η Chanel με

την δουλεία της μίλαγε για την θυληκότητα και η δουλειά της είναι

αδιαμφισβήτητα μέρος της απελευθέρωσης των γυναικών. Στάθηκε πολλές

φορές σάν σωσήβια λέμβος για τις γυναίκες κατά τη διάρκεια δυο ξεκάθαρα

διαφορετικών περιόδων, που χώριζαν πολλές δεκαετίες: τη δεκαετία του 1920

και τη δεκαετία του 1950. Όχι μόνο έκανε αποδεκτά νέα στυλ και υφάσματα,

αλλά έκανε μόδα την ανάγκη και την απροκάλυπτη ανυπακοή. Επειδή δεν

άντεχε οικονομικά τα μοδάτα ρούχα της περιόδου, τα απέρριψε και έφτιαξε

δικά της, χρησιμοποιώντας σπορ jackets και γραβάτες, που μόνο οι άντρες

φορούσαν στην καθημερινότητά τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι συσχετίστηκε με το μοντέρνο κίνημα,

συμπεριλαμβανομένων των Ντιάγκιλεφ, Πικάσο, Στραβίνσκι και Κοκτώ.

Όπως αυτοί οι καλλιτέχνες, έτσι και η ίδια ήταν αποφασισμένη να σπάσει

τους παλαιούς κώδικες και να βρει ένα τρόπο να εκφράσει τον εαυτό της. Ο

Κοκτώ κάποτε είπε γι’ αυτήν ότι «ήταν κάτι σαν θαύμα, δούλεψε στον κόσμο

της μόδας με κανόνες οι οποίοι είχαν αξία μόνο για τους ζωγράφους, τους

ποιητές και τους μουσικούς».

Οι καινοτομίες της είναι βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας πολλών

γενεών γυναικών: τα jersey ταγέρ και φορέματα, τα ντραπέ τουρμπάνια, τα

πουκάμισα, οι πλισέ φούστες, τα γυναικεία πουλόβερ, οι μπλούζες χωρίς

γιακά, τα τουιντ, ταγέρ, τα blazer, οι δίχρωμες γόβες χωρίς φτέρνα, τα

strapless φορέματα, οι καμπαρντίνες. Καθιέρωσε, επίσης, το μικρό μαύρο

φορεμα, τη ζώνη-αλυσίδα, το άρωμα № 5, το total look, τα κοσμήματα στα

ρούχα, το κασμιρένιο κάρντιγκαν, την καπιτονέ τσάντα με την αλυσίδα, τις

γυναικείες πυτζάμες, οι οποίες κατόρθωσαν να γίνουν κοινωνικά αποδεκτές,

το unisex στυλ, το gypsy look και τα γυναικεία παντελόνια, ενώ, επίσης, αυτή

ήταν που καθιέρωσε το μαύρισμα και τα κοντα μαλλια στις γυναίκες.

Η σχεδιάστρια χρησιμοποίησε, επίσης, τα ζωηρά χρώματα και τα θηλυκά τυπωμένα σιφόν στα σχέδιά της που αφορούσαν στην πρωινή ενδυση. Τα βραδινά της σύνολα ακολούθησαν τη μακριά και λεπτή γραμμή για την οποία η σχεδιάστρια ήταν γνωστή, αλλά και το ενσωματωμένο τούλι, τη δαντέλα, και τα διακοσμητικά στοιχεία που μαλακώνουν και κάνουν ρομαντικότερο το ένδυμα. Τα γεγονόντα της ζωής της Coco Chanel δείχνουν ότι αναγνώρισε από νωρίς, κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, ότι η κοινωνία και η μόδα συνδέονται άμεσα και περίπλοκα μεταξύ τους. Τα ενδιαφέροντα της σχεδιάστριας ενέπνευσαν τις μόδες της. Αντικείμενα από τη συλλογή τέχνης της και τα θεατρικά ενδιαφέροντά της, της παρείχαν την κατάλληλη έμπνευση για τα θέματα των collections της. Η Chanel, επίσης, εμπνεόταν για τις δημιουργίες της από την καθημερινότητα και την προσωπική της ζωή. Η συνεχής ανάγκη για υψηλή ραπτική και τα χρήματα για τη χρηματοδότησή της, βρισκονταν εκεί στις αίθουσες χορού και στα σαλόνια του Παρισιού. Και η αυξανόμενη φήμη της Chanel, ως πρωτοποριακής σχεδιάστριας,

ενδυνάμωσε την επιθυμία της υψηλής κοινωνίας να την συμπεριλάβει στους κύκλους της. Η κοινωνία, άλλωστε, πάντα αγαπά να βρίσκεται κοντά στην δημιουργικότητα.

«Δεν μπήκα στην κοινωνία αυτή επειδή έπρεπε να σχεδιάσω ρούχα. Σχεδίασα

ρούχα, ακριβώς επειδή μπήκα στην κοινωνία αυτή. Επειδή ήμουν η πρώτη

που έζησε τη ζωή αυτού του αιώνα» είχε πει η ίδια η Chanel.

Ρώσοι μετανάστες από τον φιλικό της κύκλο εργάζονταν στα εργαστηριά

ρούχων της έτσι ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της.

Γνωστή για την ανηλεή τελειομανία της, είτε στο σχέδιο, είτε στην εφαρμογή,

αλλά και για τις ισχυρές απόψεις της σε κάθε θέμα γούστου, η Chanel

δημιούργησε τα ρούχα της έχοντας σαν αρχή την προσωπική της πεποίθηση.

Η χρήση των logos και των πακέτων συσκευασίας είναι μια ακόμα απόδειξη

του κοφτερού μυαλού της στην βιομηχανία της μόδας.

Η Coco Chanel δεν ήταν απλά μπροστά από την εποχή της. Ήταν μπροστά

από τον ίδιο της τον εαυτό. Εάν κάποιος κοιτάξει τις δουλειές των σύγχρονων

σχεδιαστών μόδας, τόσο διαφορετικών μεταξύ τους, όπως οι Tom Ford,

Helmut Lang, Miuccia Prada, Jil Sander και Donatella Versace, βλέπει ότι

πολλές δημιουργίες τους αντανακλούν τις δικές της δημιουργίες.

Αποδεικνύεται, δηλαδή, πως το γούστο της και η αίσθηση του στυλ που

διέθετε, υπερπηδούν τη μόδα του σήμερα.

CHRISTIAN DIOR

O Christian Dior υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς couturiers του εικοστού αιώνα. Παραμένει έως και σήμερα

ένας από τους πρωτεργάτες της μόδας. Λάνσαρε καινούργιες τάσεις και έδωσε στα ρούχα άποψη. Ξεκίνησε το 1947 με την πρώτη του συλλογή, με την οποία εισήγαγε το λεγόμενο «New Look». Με στρογγυλεμένους ώμους, ένα cinched στη μέση, και μια πλήρη σε ανάπτυξη φούστα, το New Look προσέδιδε θηλυκότητα και πολυτέλεια στη γυναικεία ένδυση. Η αισθητική του, σε μια εποχή που οι γυναίκες είχαν αρχίσει να Αναβίωσε την υψηλή ραπτική του Παρισιού, που είχε παρακμάσει στη διάρκεια του πολέμου. Το 1949 τα τρία τέταρτα των εξαγωγών της Γαλλίας έφεραν το όνομά του. Αυτός ήταν επίσης που συνέλαβε την ιδέα του «τέλους αδείας», που σήμαινε ότι έπαιρνε αμοιβή για καθένα από τα σχέδιά του. Καθιέρωσε μεταξύ άλλων τις γραμμές Tulip, Η, Α και Υ. Την άνοιξη του 1947 δημιουργήθηκε η συλλογή "Carolle" , μια συλλογή που αποσκοπούσε στη σιλουέτα, στη νέα εμφάνιση με τους ώμους να προεξέχουν , τους τονισμένους γοφούς, και τη μικρή μέση. Η συλλογή του την άνοιξη του 1953, που ονομάστηκε "Tulip" χαρακτήριστηκε με αφθονία από φαρδιές και όμορφες γραμμές. Την άνοιξη του 1955 η «A-γραμμή» συνδύαζε απροσδιόριστη μέση και απαλή σιλουέτα που ξεκινούσε πάνω από τους γοφούς και τα πόδια και έμοιαζε με ένα κεφαλαίο "A".απελευθερώνονται από τους περιορισμούς του πολέμου, παρέπεμπε στο παρελθόν.

New Look

ANDRE COURREGES

O André Courrèges αποτελεί έναν άλλο θρύλο στον χώρο της μόδας. Σχεδίασε την γνωστή συλλογή «Εποχή του Διαστήματος», το 1964, η οποία γνώρισε τεράστια επιτυχία. Χαρακτηρίστηκε σαν σχεδιαστής που χτίζει τα ρούχα του αντί να τα σχεδιάζει.Τα ρούχα του ήταν γεωμετρικά. Η κορυφαία του δημιουργία ήταν η μίνι φούστα για την οποία καθιερώθηκε στον χώρο. Το 1967 οι γυναίκες ακολούθησαν την έμπνευση του για το δεύτερο δέρμα, δηλαδή το καλσόν που αποτελεί μόδα και σήμερα. Άλλες δημιουργίες του ήταν το πουλόβερ, το μπουφάν,τα φορέματα τέννις καθώς και οι ολόσωμες φόρμες. Επίσης το jersey φόρεμα και μια σειρά από μαγιό που συγρατούνταν μόνο με λεπτές χορδές στις πλευρές.

Yves Saint Laurent

O Yves Saint Laurent είναι αναμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου της μόδας.Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 δημιούργησε την τάση του Beatnik, δηλαδή του βιετναμέζικου στυλ που αποτελούνταν από σαφάρι.Τα δερμάτινα τζάκετ για τους άνδρες και τις γυναίκες, τα στενά παντελόνια και οι ψηλές μπότες ήταν οι μεγάλες καινοτομίες του σχεδιαστή. Η δουλειά που τον απογείωσε ήταν το κλασικό σμόκιν για τις γυναίκες το 1966. Αρχικά η ιδέα του αυτή προκάλεσε αντιδράσεις, αργότερα όμως βρήκε μεγάλη απήχηση στις γυναίκες. Άρχισε να ενσωματώνει τις ιδέες του από την δεκαετία του 20', του 30' και του 40' . Σημαντική δουλεία του ήταν η prêt-à-porter γραμμή, που αργότερα πολλοί οίκοι της υψηλής ραπτικής θέλησαν να ακολουθήσουν. Η prêt-à-porter σειρά έγινε εξαιρετικά δημοφιλής στο ευρύ κοινό και στους κριτικούς με την haute couture γραμμή.

PACO RABANNE

O Paco Rabanne ξεκίνησε την καριέρα του, ως σχεδιαστής μόδας, ανοίγοντας έναν οίκο υψηλής ραπτικής το 1967 στο Παρίσι. Η πρώτη του προώθηση ήταν ρούχα με μη υφασμάτινο ένδυμα αλλά φορμαρισμένα όπως και πλαστικά και χρησιμοποιώντας το δέρμα των ζώων σαν ζώνη. Οι δημιουργίες του χαρακτηρίζονται σταθερά από βίαιες χρωματικές αντιθέσεις καθώς και από μεταλλικά και άλλα διακοσμητικά υλικά, που έχουν χρησιμοποιηθεί και στα αξεσουάρ του. Ο Paco Rabanne αποσύρθηκε από τον χώρο της μόδας το 1999.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΕΚΛΕΝΗΣ

Από τη λίστα των σχεδιαστών δεν θα μπορούσε να λείπει κι ένας δικός μας. Ο Γιάννης Τσεκλένης αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια στην ιστορία της ελληνικής μόδας. Πρωτοπόρος στη Ελλάδα για την εφαρμογή των σύγχρονων μεθόδων του franchising και licensing και ήταν ο πρώτος Έλληνας σχεδιαστής που ανέπτυξε ολοκληρωμένες συλλογές για το παιδί,τον άνδρα και το σπίτι, παράλληλα με την δημιουργία υφασμάτων και ενδυμάτων για τις γυναίκες. Την δεκαετία του 70' οι πωλήσεις του εκτοξέυονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο ίδιος έχει αντλήσει θέματα απο την αρχαία ελλάδα και το βυζάντιο καθώς και από πολιτισμούς άλλων χωρών και γι' αυτό ήταν μόναδικός σε αυτό που έκανε.

Εφηβεία και μόδα: Πώς βλέπουν οι έφηβοι τη μόδα

Ανάγκη για ομαδοποίηση

Ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση της ζωής τους οι έφηβοι έχουν μεγάλη ανάγκη να ενταχθούν σε ένα σύνολο και να ανήκουν σε μια ομάδα. Το ίδιο στυλ ντυσίματος είναι μια απόδειξη ότι έχουν κοινές ιδέες, κοινούς προβληματισμούς και συνήθως υιοθετούν έναν κοινό τρόπο συμπεριφοράς. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν οι έφηβοι βρίσκουν τη μόδα σαν έναν τρόπο για την ένταξή τους σε κάποια ομάδα.

Δημιουργία προτύπων

Είναι γεγονός ότι τα μοντέλα που επιδεικνύουν τη μόδα είναι συνήθως άτομα στην εφηβεία ή λίγο μετά. Είναι εύκολο λοιπόν για τα άτομα στην περίοδο της εφηβείας να ταυτιστούν με τα μοντέλα ίσως και να θέλουν να τους μοιάσουν. Στις περιπτώσεις αυτές η μόδα λειτουργεί δημιουργώντας πρότυπα γεγονός ιδιαίτερα επικίνδυνο εάν οι έφηβοι δεν έχουν την κατάλληλη καθοδήγηση από το περιβάλλον τους.

Αναγνωρισιμότητα

Μια ακόμα ανάγκη των εφήβων η οποία εξωτερικεύεται μέσω της ενασχόλησης τους με τη μόδα είναι η ανάγκη για αναγνωρισιμότητα. Για το λόγο αυτό έχουν την τάση να θέλουν να ταυτιστούν οι έφηβοι με διάσημα

πρόσωπα. Επόμενο είναι να ακολουθούν και το στυλ του ανθρώπου που θαυμάζουν. Με τον τρόπο αυτό ακολουθείται η μόδα στην ανάγκη των εφήβων για αναγνώριση έστω στο κοντινό τους περιβάλλον.

Η ανάγκη των εφήβων να ξεχωρίζουν

Μια ιδιαίτερη ανάγκη των ατόμων στην ηλικία αυτή είναι να ξεχωρίζουν από

το πλήθος και τους ομοίους τους. Στις περιπτώσεις αυτές οι έφηβοι

χρησιμοποιούν τη μόδα στην ακραία της μορφή με σκοπό να διαφέρουν και

να

τραβήξουν το ενδιαφέρον. Έτσι φτάνουν σε σημείο να ντύνονται ιδιαίτερα

εκκεντρικά και το αποτέλεσμα είναι να τραβούν τα βλέμματα όχι πάντα με

θετικό τρόπο. Ο φόβος τους μήπως δεν γίνουν αποδεκτοί από τους

συνομηλίκους τους, τους οδηγεί σε ακραίες εμφανίσεις οι οποίες τους δίνουν

μια αίσθηση ανωτερότητας και δύναμης. Μια αίσθηση που ισχύει όμως μόνο

για τη δική τους οπτική, τις περισσότερες φορές.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΕ

ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ

1. Ακολουθώντας κανείς το σύγχρονο και μοντέρνο, νιώθει ότι γίνεται

ακοδεκτός απ' το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκει. Με λίγα λόγια ο

φόβος της κοινωνικής απόρριψης οδηγεί στη μόδα.

2. Οι νέοι έχουν έμφυτη την τάση της διαφορετικότητας και της αλλαγής

γι'αυτό και διαμορφώνουν καινούριες κατυθύνσεις και στυλ.

3. Στην σημερινή εποχή ο υπερκαταναλωτισμός και η επιδειξιομανία

κυριαρχούν. Έτσι οι νέοι πολλές φορές ακολουθούν την μόδα για λόγους

προβολής και επίξειξης πλούτου.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΡΕΥΕΝΑ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΛΥΚΕΙΟΥ

Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν έχουν, ωστόσο, καθολική ισχύ. Από την

έρευνα που διενεργήσαμε στους μαθητές του 2ου Λυκείου Χολαργού,

προκύπτουν αισιόδοξα μηνύματα. Ένα μεγάλο ποσοστό εμπιστεύεται την

προσωπική του άποψη στο ντύσιμο και γενικότερα στην εμφάνιση και δε

νιώθει την ανάγκη να ακολουθήσει πιστά τη μόδα. Δεν συμβουλεύεται επίσης

τα περιοδικά, για να διαμορφώσει άποψη για το ντύσιμο. Ούτε το shopping

αποτελεί την κύρια ψυχαγωγική και καταναλωτική τους συνήθεια. Όταν

όμως οδηγηθούν στα μαγαζιά, επιλέγουν αυτό που τους αρέσει, χωρίς

απαραίτητα να ζητήσουν τη γνώμη αυτών που τους συνοδεύουν.

Αισθάνονται καλά με την εξωτερική τους εμφάνιση και ελάχιστα την ανάγκη

να προκαλέσουν με ακραίες επιλογές. Δεν αγοράζουν με κριτήριο την υψηλή

τιμή και την επωνυμία των ρούχων, αλλά με κριτήριο αυτό που ταιριάζει

στην προσωπικότητα και καθημερινότητά τους. Θεωρούν όμως σημαντικό

κριτήριο αγοράς την ποιότητα του ρούχου. Επιλέγουν τα ρούχα τους,

ανάλογα με την ώρα της ημέρας και την κοινωνική περίσταση, εξίσου, όμως,

ένα σημαντικό ποσοστό δε δίνει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοιους

ενδυματολογικούς κώδικες. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν

ακολουθούν το πρόσταγμα του υπερκαταναλωτισμού, ώστε να προσθέτουν

κάθε βδομάδα στην ντουλάπα τους ένα νέο απόκτημα. Τέλος, το κριτήριο του

ντυσίματος, και γενικότερα της εμφάνισης, δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην

επιλογή των φίλων τους.

ΜΟΔΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ

Καταναλωτισμός είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την τάση της εξίσωσης της προσωπικής ευτυχίας με την απόκτηση υλικών αγαθών

και την κατανάλωση

Σύμφωνα με έρευνες οι καταναλωτές αγοράζουν ρούχα για ψυχολογικούς λόγους .Η ποιότητα ,η τιμή ,οι τάσεις μόδας ,η χώρα προέλευσης και το υλικό κατασκευής καθορίζουν τις αγορές τους ,οι οποίες περιορίζονται

πλέον σε μια φορά τον μήνα (καθώς στο παρελθόν η συχνότητα ήταν μεγαλύτερη ) . Επίσης , αξίζει να σημειωθεί ότι οι καταναλωτές προτιμούν πολλές φορές τα επώνυμα ρούχα για αισθητικούς λόγους και επιλέγουν ρούχα που αντικατοπτρίζουν την προσωπικότητα τους.

Mόδα, πρότυπα και ψυχολογία

Μόδα είναι η καθιέρωση προτύπων κατανάλωσης και

συμπεριφοράς.Είναι μια σύντομη και παροδική συνήθεια σχετικά με

πολλά θέματα που μας αφορούν όπως είναι το ντύσιμο, η

διασκέδαση, η μουσική, η διακόσμηση κ.λ.π. Είναι γενικότερα η

τάση του ανθρώπου για την αναζήτηση του νέου και του

σύγχρονου σύμφωνα με τα δεδομένα κάθε εποχής τα οποία και

αναπροσαρμόζονται συχνά. Η μόδα ως συστατικό της

νεωτερικότητας συνδέεται με την καινοτομία, την καταστροφή του παλιού και τη δημιουργία του καινούργιου.

Ο τρόπος ντυσίματος φανερώνει πτυχές του εαυτού μας αλλά και

το τι εκπροσωπούμε. Με άλλα λόγια το στυλ του ντυσίματος

αποδίδει το χαρακτήρα του ατόμου που το επιλέγει αλλά και την

κοινωνική, ιδεολογική, πολιτική και πολιτισμική κατάσταση και την

εποχή στην οποία βρίσκεται. Το ρούχο αναδεικνύει την

προσωπικότητα δεν την δημιουργεί. Ακόμα και η ποιότητα και το

είδος του υφάσματος σε κάνουν να νιώθεις όμορφα όχι μόνο

επειδή είναι ωραίο αισθητικά αλλά βοηθούν την έκφραση της

προσωπικότητας του ατόμου. Με άλλα λόγια είναι σημαντικό το να

υπάρχει στυλ στο ντύσιμο. Το στυλ στο ντύσιμο επιβεβαιώνει τη

μοναδικότητά μας. Το να αντιγράψει κάποιος τα μοντέλα από τα

περιοδικά ή τις επιδείξεις μόδας δεν σημαίνει ότι θα τους

ταιριάζει. Το αποτέλεσμα πιθανότερα να είναι αστείο ή

κακόγουστο. Συμβαίνει κάποιες φορές να προβάλλουμε μέσω των

ρούχων μας αυτό που θα θέλαμε να είμαστε και όχι αυτό που

είμαστε πραγματικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει σύγχυση

μεταξύ της εξωτερικής εικόνας και του εσωτερικού μας κόσμου.

Σημαντικό ρόλο στη ψυχολογία μας έχουν και τα χρώματα στα

ρούχα που φοράμε.

Τα σκουρόχρωμα ρούχα δίνουν την αίσθηση κατάθλιψης, κάποιου

κλεισμένου στον εαυτό του, ανασφαλή και ίσως επιθετικού και

απλησίαστου. Από την άλλη πλευρά τα σκούρα χρώματα είναι της

εξουσίας και δηλώνουν επαγγελματισμό.

Τα φωτεινά ρούχα μπορούν να έχουν ακριβώς την αντίθετη

επίδραση υποδηλώνουν αγνότητα, καθαρότητα και δίνουν την

αίσθηση προσέγγισης και φιλικού ατόμου.

Το κόκκινο είναι το χρώμα της καρδιάς και της υψηλής

αυτοεκτίμησης

Το κίτρινο είναι το χρώμα της ενέργειας και της

δημιουργικότητας

Το γαλάζιο είναι το χρώμα του ουρανού και του πνεύματος

Το μπλε εμπνέει εμπιστοσύνη

Το πράσινο συμβολίζει την ηρεμία, την ισορροπία και την ελπίδα

Το λευκό υποδηλώνει την αθωότητα και την αγνότητα

Το μαύρο είναι το χρώμα της εξουσίας και της δύναμης

Το μωβ είναι το χρώμα του πλούτου αλλά και του ρομαντισμού

Το καφέ δείχνει την σταθερότητα και την ισορροπία

Το σκούρο γκρι είναι αποπνικτικό και δηλώνει κάτι το

απαρηγόρητο, αλλά το ανοιχτό γκρι υποδηλώνει μια κρυφή

ελπίδα

Κι αν βρίσκεις δύσκολο να εντάξεις χρώμα στη γκαρνταρόμπα σου

ξεκίνα, διαλέγοντας μερικά χρωματιστά αξεσουάρ. Τσάντες,

παπούτσια, ζώνες ή ακόμα και φουλάρια και αξεσουάρ για τα

μαλλιά είναι ότι πρέπει για να ανανεώσουν την εικόνα σου μαζί και

την ψυχολογία σου.

Εμείς οι νέοι προσπαθώντας ν’ ακολουθήσουμε τη μόδα αντλούμε

από τη μια ευχαρίστηση κι ικανοποίηση και από την άλλη

κινδυνεύουμε από ψυχικές ασθένειες που πολλές φορές έχουν

επιπτώσεις και στην σωματική μας υγεία.

Ανάμεσα στ’ άλλα μόδα έγινε κι ο καταναλωτισμός που πολλές

φορές φτάνει ως την παθολογική υπερκατανάλωση.

Νευρική Ανορεξία

Σύμφωνα με μελέτες 40% των κοριτσιών ηλικίας 13-21 ετών

πάσχουν από νευρική ανορεξία. Νευρική ανορεξία ή απλώς

ανορεξία ονομάζεται η ψυχολογική κατάσταση στην οποία η

γυναίκα επιτρέπει στον εαυτό της πολύ μικρές ποσότητες φαγητού

με τον φόβο μήπως παχύνει . Έτσι προσπαθεί να χάσει μανιωδώς

κιλά σε σημείο να μην τρώει τίποτα με αποτέλεσμα ο οργανισμός

να μη δέχεται και την ελάχιστη ποσότητα τροφής. Οι γυναίκες που

πάσχουν από ανορεξία χαίρονται που χάνουν συνέχεια κιλά γιατί

έτσι νιώθουν πιο όμορφες και πιο ελκυστικές με αποτέλεσμα όταν

πια φτάνουν να ζυγίζουν λίγα κιλά να μην καταλαβαίνουν ότι έχουν

πρόβλημα. Οι λόγοι που οδηγούν τα άτομα αυτά σε αυτήν την

κατάσταση είναι πολλοί.

Κύρια αίτια:

· Ανασφάλεια για την εξωτερική εμφάνιση

· Το πρότυπο του πολύ λεπτού μοντέλου

· Η μόδα

Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτές των μοντέλων,

στις οποία η ομορφιά είναι το κλειδί της επιτυχίας για την

επαγγελματική τους επιτυχία. Δυστυχώς όμως, εξαιτίας αυτής της

μανίας για αδυνάτισμα, πολλές κοπέλες ξέφυγαν από τα όρια του

"λογικού" και άρχισαν να υπερβάλουν. Η υπερβολή μάλιστα είναι

τόσο μεγάλη που πολλές φορές τίθεται σε κίνδυνο η υγεία της

ίδιας της γυναίκας.

Έτσι ενώ κάθε άνθρωπος θα πρέπει να βρίσκεται κοντά στο

ιδανικό βάρος για το ύψος τους, οι γυναίκες που πάσχουν από

νευρική ανορεξία θεωρούν λανθασμένα ότι είναι παχουλές για

αυτό και τρώνε αρκετά περιορισμένες ποσότητες φαγητού. Δεν

είναι λίγες άλλωστε οι περιπτώσεις στις οποίες πολλές κοπέλες

κατέληξαν στο νοσοκομείο εξ' αιτίας αυτής της εμμονής.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Το σωματικό βάρος του ανόρεκτου είναι κατά πολλά κιλά

λιγότερο από το κανονικό.

Παθαίνει πανικό, τρομοκρατείται ακόμη και στη σκέψη ότι

μπορεί να παχύνει.

Αρνείται να δεχθεί ότι κινδυνεύει η υγεία του.

Πιστεύει ότι πρέπει να χάνει συνεχώς κιλά, ακόμη και όταν

είναι αποστεωμένο..

Παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης, γίνεται οξύθυμο και

απομονώνεται.

Κατά την εφηβεία δεν έχει έμμηνο ρύση ή την περίοδο αυτή

εμφανίζει διαταραχές. Η μόδα απευθύνεται σε διακριτές ομάδες του πληθυσμού

ανάλογα με το φύλο, το εισόδημα, την ηλικία κ.λ.π. Σίγουρα

πιο εύκολοι «στόχοι» είναι οι νέες ηλικίες και σίγουρα η

μόδα απευθύνεται κυρίως στις γυναίκες αλλά όχι μόνο σ’

αυτές. Απλά θα λέγαμε ότι η σχέση των κοριτσιών, ή των

γυναικών αν θέλετε, με τη μόδα είναι καλύτερη. Αξίζει όμως

ν’ αναφερθούμε στη σχέση των ανδρών με τη μόδα.

Τι είναι τελικά η μόδα;

Σίγουρα μια βιομηχανία αλλά ο καθένας μας την

αντιλαμβάνεται διαφορετικά.

Η μόδα είναι ένα απαύγασμα ιδεών ,φαντασιώσεων,

δημιουργικότητας, εξυπνάδας, τεχνασμάτων. Είναι όμορφη

και πονηρή, γλυκιά και πικρή, μια αντίθεση κι ένα πάθος.

Έχει τη δυνατότητα να υψώσει αλλά και να συντρίψει. Έχει

αντιθετική σημασία κι όποιος καταλάβει και διαβάσει μεσ’

από τις κορδέλες και το περιτύλιγμα αυτός θα καταλάβει και

τη σημασία της μόδας.

Πρότυπα μόδας

Ένας τρόπος προώθησης των νέων τάσεων της μόδας και της

προβολής προτύπων ομορφιάς είναι τα Μέσα Μαζικής

Ενημέρωσης.Στις μέρες μας, μάλιστα, με την πρόοδο της

τεχνολογίας έχουν δημιουργηθεί διάφοροι τρόποι μετάδοσης της

πληροφορίας όπως για παράδειγμα ο γραπτός τύπος, το

διαδίκτυο, η τηλεόραση. Έτσι διάφορα κοσμικά γεγονότα που

αφορούν την προώθηση νέων ιδεών στον τομέα του ενδύματος και

της αισθητικής καλύπτονται από πληθώρα δημοσιογραφικών

άρθρων.

Παράλληλα με τις εποχές, τα πρότυπα ομορφιάς άλλαζαν. Οι

νέες τάσεις σε ό,τι αφορούσε την μόδα διαδίδονταν μέσω των

εφημερίδων ,των περιοδικών , του ραδίου και της τηλεόρασης

αργότερα. Και τα πρότυπα ομορφιάς πέρασαν από πολλά στάδια:

άλλοτε τα εύσωμα μοντέλα ήταν περισσότερο αποδεκτά, άλλοτε τα

πολύ αδύνατα, άλλοτε τα φυσιολογικά. Οι τάσεις της μόδας κυρίως

εισάγονταν από διάφορους ηθοποιούς, καλλιτέχνες και κυρίως

διάσημα πρόσωπα αλλά ήταν επηρεασμένες μάλιστα από τις

απόψεις της εποχής.

Μέχρι τον 20ο αιώνα τα περιοδικά μόδας δεν περιείχαν εικόνες

και έτσι δεν είχαν μεγάλη ζήτηση. Από την στιγμή που

εισήχθησαν φωτογραφίες άρχισαν να έχουν μεγαλύτερη απήχηση

και επιρροή στην κοινή γνώμη. Εικονογράφοι με περίσσιο ταλέντο

είχαν επιστρατευθεί με σκοπό να ομορφύνουν τις σελίδες τού

περιοδικού και για να δώσουν ενδιαφέρον στις εξελίξεις της μόδας

εκείνης της εποχής.

ΜΟΔΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΤΑΙΡΙΩΝ:

Ο χώρος της ένδυσης έχει δεχθεί κριτική για έλλειψη διαφοροποίησης. Η

αγορά στις μέρες μας έχει συγκεντρωθεί σε µεγάλο βαθµό σε βασικούς παίκτες και η προσφορά προϊόντων διέπεται από τους ίδιους κανόνες σε όλα τα καταστήµατα και σε όλα τα κράτη. Ο ανταγωνισµός είναι αυξανόµενος

στη λιανική ένδυση τόσο από υπάρχοντες ανταγωνιστές, όσο και από νέες εισόδους. Οι επιτυχηµένες µάρκες µόδας στη λιανική πώληση, επιδιώκουν να δηµιουργήσουν µια χαρακτηριστική εικόνα και συνήθως γίνονται αντιληπτές ως η προσωπικότητα του προϊόντος

Αρχικά ας δούμε αναλυτικά πώς η αγορά ενός προϊόντος θεωρείται πλήρως ανταγωνιστική, όταν:

Υπάρχει μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων που παράγουν το προϊόν.

Το προϊόν όλων των επιχειρήσεων είναι ομοιογενές.

Υπάρχει ελευθερία εισόδου και εξόδου των επιχειρήσεων στον κλάδο παραγωγής

Συγκεκριμένα, ο κλάδος του λιανικού εµπορίου ετοίµου ενδύµατος έχει

υποστεί σηµαντικές µεταβολές κατά τη διάρκεια της προηγούµενης δεκαετίας. Τα µεµονωµένα σηµεία πώλησης αποτελούσαν το κύριο κανάλι διανοµής

ετοίµων ενδυµάτων µέχρι τις αρχές τις δεκαετίας του ΄90 οπότε άρχισαν να αναπτύσσονται οι αλυσίδες καταστηµάτων ετοίµων ενδυµάτων, µεταβάλλοντας την εικόνα της αγοράς και τις συνθήκες ανταγωνισµού.

Οι αλυσίδες καταστηµάτων έχουν αναδειχθεί σε σηµαντικό κανάλι διανοµής

ετοίµων ενδυµάτων ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια. Αυτή η µορφή ανάπτυξης παρουσιάζει σηµαντικά πλεονεκτήµατα έναντι των µεµονωµένων σηµείων πώλησης. Συγκεκριµένα, οι αλυσίδες έχουν τηδυνατότητα να

πραγµατοποιούν µαζικές παραγγελίες (για το σύνολο των καταστηµάτων τους) και να διαπραγµατεύονται αποτελεσµατικότερα τους όρους προµηθειών, µε συνέπεια να είναι σε θέση να προσφέρουν χαµηλότερες τελικές τιµές σε

σύγκριση µε τα µεµονωµένα καταστήµατα. Παράλληλα, έχουν τη δυνατότητα εκτεταµένης διαφηµιστικής προβολής η οποία δηµιουργεί «αναγνωρισιµότητα» για το εµπορικό τους σήµα και επώνυµη ζήτηση για τα

προϊόντα τους.

Πολλές αλυσίδες αντιπροσωπεύουν γνωστές επιχειρήσεις του εξωτερικού στην

ελληνική αγορά, για τις οποίες η διαφηµιστική προβολή και προώθηση, αλλά συχνά και ο σχεδιασµός και η παραγωγή, πραγµατοποιούνται σε διεθνές επίπεδο. Με αυτόν τον τρόπο καθίσταται δυνατή η εκµετάλλευση αφενός των

οικονοµιών κλίµακας που προκύπτουν αφετέρου ενός καθιερωµένου

εµπορικού σήµατος µε ευρεία αναγνώριση. Η ευρεία γεωγραφική διασπορά των αλυσίδων είναι σηµαντική προϋπόθεση ανάπτυξής τους. Προς την

κατεύθυνση αυτή συµβάλλει ο θεσµός της δικαιόχρησης (franchising), ο οποίος χρησιµοποιείται εντατικά από τις περισσότερες επιχειρήσεις του κλάδου. Το franchising καθιστά ευκολότερη την επέκταση των αλυσίδων και

συνήθως χρησιµοποιείται σε συνδυασµό µε άλλες στρατηγικές, όπως η ανάπτυξη εταιρικών καταστηµάτων και η εκµετάλλευση καταστηµάτων από επιχειρήσεις του ίδιου οµίλου

Σύμφωνα με την απάντηση μιας ελληνικής εταιρείας στον ανταγωνισμό στον

κλάδο τους επισημάνθηκε ότι εντείνεται όχι μόνο από την αθρόα εισαγωγή

των κινεζικών προϊόντων αλλά και από την επικείμενη παρουσία ξένων

αλυσίδων γυναικείας ένδυσης χαμηλού κόστους στην Ελλάδα

ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ:

Σύμφωνα με μια νέα αναφορά της Εθνικής Επιτροπής Εργασίας,εκτιμάται ότι περίπου

διακόσια παιδιά, έντεκα ετών, ή ακόμη και μικρότερα, ράβουν τα ρούχα για τις

εταιρίες Hanes, Wal-Mart, JC Penney, και Puma στο εργοστάσιο Harvest Rich στο

Μπαγκλαντές.

Τα παιδιά αναφέρουν ότι συνήθως κακοποιούνται, μερικές φορές μάλιστα

καταρρέουν από την εξάντληση, αναγκαζμένα να εργάζονται δώδεκα με

δεκατέσσερεις ώρες την ημέρα, κάποιες φορές ακόμη και όλη τη νύχτα, συχνά επτά

ημέρες την εβδομάδα, για μισθούς, τόσο χαμηλούς όσο τα 6 ½ σεντ την ώρα. Οι

μισθοί είναι τόσο χαμηλοί που πολλά από τα εργαζόμενα παιδιά σηκώνονται στις 5:00

π.μ. κάθε πρωί για να βουρτσίσουν τα δόντια τους χρησιμοποιώντας μόνο το

δάχτυλό τους και στάχτη από τη φωτιά, δεδομένου ότι δεν μπορούν να

ανταπεξέλθουν οικονομικά στην αγορά μιας οδοντόβουρτσας ή οδοντόπαστας.

Οι εργαζόμενοι λένε ότι αν μπορούσαν να κερδίσουν έστω και 36 σεντς την ώρα,

θα μπορούσαν να βγουν από τη μιζέρια και να περάσουν στη φτώχεια, όπου θα

μπορούσαν να ζήσουν με μια σχετική σεμνότητα.

Το Σεπτέμβριο, τα παιδιά είχαν μόνο μια μέρα ρεπό. Πριν από τις αποστολές των

ρούχων στις ΗΠΑ οι εργαζόμενοι συχνά παραμένουν στο εργοστάσιο ενενήντα με

εκατό ώρες την εβδομάδα. Μετά από τον εξαναγκασμό να εργάζονται με βάρδιες από

δεκαεννιά έως είκοσι ώρες, από τις 8:00 π.μ. μέχρι τις 3:00 ή 4:00 π.μ, τα παιδιά

κοιμούνται στο χώρο του εργοστασίου για δύο ή τρεις ώρες πριν να ξυπνήσουν και

να ξεκινήσουν την επόμενη βάρδια τους στις 8:00 π.μ. το ίδιο πρωί.

Τα παιδιά κακοποιούνται όταν δεν συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις της παραγωγής,

όταν κάνουν λάθη ή όταν παραμένουν πολύ ώρα στο μπάνιο (το οποίο έχει πολλές

ελείψεις απο πλευρά υγιεινής).

Το 1996, αφού ο Charles Kernaghan και η Εθνική Επιτροπή Εργασίας αποκάλυψαν

ότι η γραμμή ρουχισμού Kathie Lee Gifford για την Wal-Mart είχε φτιαχτεί από παιδιά

δώδεκα και δεκατριών ετών στην Ονδούρα, το σκάνδαλο που προέκυψε και η

δημοσιότητα ήταν αρκετά για να εξαλείψουν την παιδική εργασία σε εργοστάσια σε

όλο τον κόσμο που παράγουν ρούχα για εξαγωγή προς τις ΗΠΑ.

Ακριβώς μια δεκαετία μετά το σκάνδαλο της Kathie Lee Gifford, τα παιδιά ράβουν

ενδύματα πάλι για την Wal-Mart, τη Hanes και άλλες αμερικανικές εταιρείες", δήλωσε

ο Charles Kernaghan, διευθυντής της Εθνικής Επιτροπής Εργασίας. " Τα παιδιά πρέπει

να είναι στο σχολείο, και όχι κλειδωμένα σε κάτεργα. Η Wal-Mart, η Hanes και οι

άλλες εταιρείες χρωστούν σε αυτά τα παιδιά, και πρέπει να τους παράσχουν

υποτροφίες για να αντικαταστήσουν τους μισθούς τους και να καλύψουν όλα τα

απαραίτητα έξοδα για να τους στείλουν πίσω στο σχολείο".

Η Εθνική Επιτροπή Εργασίας είναι μια ανεξάρτητη, μη κερδοσκοπική οργάνωση για

τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Ε.Ε.Ε. κάνει επιτυχημένες καμπάνιες, όχι μόνο κατά της

Kathie Lee Gifford και της Wal-Mart αλλά και στην παραγωγή των Sean "P Diddy"

Combs , NFL, NBA, GAP, Disney, Nike και άλλων.

ΔΥΟ ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ:

ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ VICTORIA SECRET: ΠΑΙΔΙΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗ

ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΑΜΒΑΚΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΡΟΥΧΑ.

Η εταιρεία στην οποία ανήκει η Victoria Secret υποσχέθηκε πλήρη έρευνα,

μετά μια αναφορά που λέει ότι το βαμβάκι που χρησιμοποιείται σε ορισμένα από τα

προϊόντα της, αναπτύσσεται με τη χρήση παιδικής εργασίας.

"Είμαστε πολύ ανήσυχοι», είπε σε μια δήλωση της η μητρική εταιρία Limited

Brands, σημειώνοντας ότι το εν λόγω βαμβάκι, το οποίο προέρχεται από το έθνοςτης

Δυτικής Αφρικής της Μπουρκίνα Φάσο, "χρησιμοποιείται σε ένα μικρό τμήμα των

Victoria Secret εσωρούχων μας."

"Αν ο ισχυρισμός αυτός αληθεύει, περιγράφει συμπεριφορά που είναι αντίθετη

με τις αξίες της εταιρείας μας και του κώδικα εργασίας και τα

πρότυπαπρομήθειας που απαιτούμε όλες οι προμηθεις να έχουν." ανέφερε η

δήλωση. "Τα πρότυπα αυτά απαγορεύουν ρητά την παιδική εργασία."

ΤΑ ZARA ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΟΤΙ ΒΑΖΟΥΝ

ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Το 2011, τα Zάρα υποσχέθηκαν να δώσουν τέλος στις άθλιες συνθήκες εργασίας στα

εργοστάσια τους στη Βραζιλία. Η εταιρία υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο και

αποζημιώσεις σε όλους τους υπαλλήλους.

Ας έχουμε παράλληλα υπ' όψιν μας ότι ο ιδιοκτήτης των Zara, Amancio Ortega είναι ο

τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο με περιουσία που ανέρχεται στα 57

δισεκατομμύρια δολάρια.

Η ισπανική, λοιπόν, εταιρία ενδυμάτων Zara βρίσκεται υπό το μικροσκόπιο για

παιδική εργασία έπειτα από έφοδο των αρχών της Αργεντινής σε εργοστάσιά της στο

Μπουένος Άιρες που πραγματοποιήθηκε στις 9 Απριλίου του 2013. Οι αρχές

υποστηρίζουν ότι βρήκαν ολόκληρες οικογένειες να ζουν στους τόπους όπου

εργάζονταν.

Τα άτομα αυτά δούλευαν επί 16 ώρες χωρίς διακοπή, από τη δευτέρα μέχρι την

παρασκευή χωρίς επαρκή φωτισμό και αερισμό χωρίς το δικαίωμα να βγουν από το

εργοστάσιο. Ανάμεσα στους εργαζόμενους, οι περισσότεροι από τους οποίους

βολιβιανής καταγωγής , ήταν και πολλά παιδιά.

ΠΑΡΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ:

Η ζημιά που δημιουργεί το παρεμπόριο στην οικονομία είναι σχεδόν αυταπόδεικτη. Ο

περιορισμός του αναγκαίος. Για το σκοπό αυτό συνήθως αναλωνόμαστε σε ανούσιους

αφορισμούς ή επαφιόμαστε σε ένα υποθετικό κράτος το οποίο με τους «εξαιρετικούς

του» ελεγκτικούς μηχανισμούς θα επιβάλει την απόλυτη νομιμότητα.

Δυστυχώς όλα αυτά ανήκουν στο χώρο της επιθυμίας και δεν προσεγγίζουν το

πρόβλημα από την ρεαλιστική του πλευρά.

Η συναλλαγή του παραεμπορίου, η μορφή τουλάχιστον που έχει την μεγαλύτερη

εξάπλωση, περιλαμβάνει τρία στοιχεία. Είναι α) η ύπαρξη του προϊόντος μαϊμού, β)

του λαθρέμπορα και γ)του αγοραστή. Στο παρεμπόριο δεν υπάρχει μόνο ο κακός

συνήθως μετανάστης που πουλά τα λαθραία αλλά και ο πρόθυμος αγοραστής,

συνεργάτης απαραίτητος για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της συναλλαγής.

Το σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, είναι να βρούμε τις γενεσιουργές αιτίες αυτού

του φαινομένου. Αν ακυρώσουμε την δυναμική που το προκαλεί μπορεί και να το

εξαφανίσουμε. Διαφορετικά πάντα το παρεμπόριο θα βρίσκει δρόμους επιβίωσης.

Το κίνητρο του αγοραστή είναι προφανές. Η ανάγκη του οικονομικά ανίσχυρου

καταναλωτή σε συνδυασμό με τα στερεότυπα (στρεβλά πρότυπα διαφήμισης) τον

οδηγεί να αγοράζει το φτηνό μαϊμού προϊόν. Η κρίση που αυξάνει την οικονομική

ανέχεια θα αυξάνει και τον αριθμό των καταναλωτών του παρεμπορίου.

Το άλλο στοιχείο της συναλλαγής είναι το προϊόν μαϊμού. Είναι γνωστό ότι κατά

κανόνα τα εργοστάσια που παράγουν τα επώνυμα προϊόντα στην Άπω Ανατολή τα

ίδια εργοστάσια παράγουν και τις μαϊμούδες. Συνήθως ποιοτικές διαφορές αν

υπάρχουν αυτές είναι μικρές και πάντως μη ανιχνεύσιμες από το μέσο καταναλωτή.

Το ζήτημα εδώ είναι μήπως το μαϊμού προϊόν πέραν των άλλων είναι πιο τίμιο από

πλευράς τιμής! Όταν το κόστος παραγωγής του προϊόντος είναι συνήθως το 1/10 ή

και λιγότερο σχετικά με τη τιμή που πωλείται το επώνυμο προϊόν σε νόμιμο

κατάστημα, όταν οι τιμές αυτές συνήθως υπαγορεύονται από τις πολυεθνικές που

ελέγχουν το Brand Name τότε υπάρχει θέμα αισχροκέρδειας. Η πολυεθνική που

κερδοσκοπεί ασύστολα δεκαπλασιάζοντας τουλάχιστον της τιμής ενός προϊόντος

αποτελεί κύρια γενεσιουργό αιτία για τα μαϊμού προϊόντα και το παραεμπόριο.

Ο καταναλωτής τέλος ναρκωμένος από την διαφήμιση των πολυεθνικών αναζητά το

Brand Name. Η οικονομική κρίση και η ανέχεια τον οδηγεί στο παραεμπόριο ώστε να

καλύψει την ανάγκη που του έχουν δημιουργήσει οι πολυεθνικές και οι συναλλαγή

του παραεμπορίου ολοκληρώνεται.

Ιωάννα Πλατσιούρη

Ειρήνη Πούλη

Έλενα Ριζοπούλου

Στεφανία Σταματιάδου

Μαρία Τσίντζηρα

Αλέξιος Στεφανής

Εουγκλέν Σπάχο

Χρήστος Σπάσος

Άννα Αμπεριάδου

Ελένη Ζαφειροπούλου

Άννα Θεοδωρίδου

Δήμητρα Καλλιανιώτη

Εμμανουέλα Βαρβούνη

Πέγκυ Γκαβαρδίνα

Αθανασία Σιμοπούλου

Βάσω Τοτφεκούλα