CELE DYDAKTYCZNE

KONSTRUKCJA PROGRAMU

PRZYGOTOWANIE MATERIAŁÓW DYDAKTYCZNYCH

CELEM NAUCZANIA JEST POMÓC UCZĄCYM SIĘ W:

• nabyciu, utrzymaniu i wykorzystaniu wiedzy• zrozumieniu, przeanalizowaniu,

systematycznym ujęciu i ewaluacji• osiągnięciu umiejętności praktycznych• wyrobieniu nawyków• ukształtowaniu postaw

3 podejścia studentów do studiowania

• głębokie

• powierzchowne• strategiczne

Przy podejściu głębokim student:

• wykazuje zainteresowanie

• stara się zrozumieć• wiąŜe nowe informacje z wiedzą poprzednią

• porównuje koncepcje z doświadczeniem• zwraca uwagę na logikę argumentów

• odnosi się krytycznie do dowodów

Przy podejściu powierzchownym student

• stara się zaliczyć zadanie / kurs

• opanowuje informacje pamięciowo• skupia się na elementach nie dostrzegając

całości• nie zastanawia się nad procesem, ani celem

uczenia się

• ogranicza się do notatek• boi się „oblania” i ma słabą motywację

Przy podejściu strategicznym student

• organizuje sobie pracę

• dobrze rozporządza czasem• skupia się na uzyskaniu pozytywnej oceny

TAKSONOMIE CELÓW KSZTAŁCENIA

To zadania dydaktyczne obejmujące 3 dziedziny działalności:

POZNAWCZĄ

PSYCHOMOTORYCZN Ą

AFEKTYWN Ą

DZIEDZINA POZNAWCZA:

1. Umiejętność zapamiętywania i odtwarzania informacji

2. Zdolność rozróŜniania, interpretowania faktów i zjawisk

3. Umiejętność zastosowania wiedzy w praktyce

4. Umiejętność rozwiązywania problemów nowych i złoŜonych

5. Zdolność wydawania sądów, opinii, tworzenia

Taksonomia Blooma:

w dziedzinie poznawczej:

rozumienie

zastosowanie

wiedza

analiza

synteza

ocena

DZIEDZINA PSYCHORUCHOWA

Ocena czynności wymagających nie tylko myślenia, lecz równieŜ kontroli narządów zmysłów, mięśni, koordynacji ruchów, precyzji

Obejmuje

• naśladowanie

•dochodzenie do biegłości

•Umiejętność wykorzystania umiejętności w nowych sytuacjach

Taksonomia (Dave’a):

w dziedzinie afektywnej

manipulowanie

precyzja

naśladowanie

artykulacja

naturalizacja

DZIEDZINA AFEKTYWNA

Klasyfikuje uczucia w działaniu człowieka, jego postawy i zachowanie w róŜnych sytuacjach

1. Postawa bierna (słuchanie)

2. Reagowanie konstruktywne (gestem, słowem lub czynem)

3. Umiejętność osądzenia postawy, akceptacji, lub odrzucenia

4. Umiejętność wdraŜania pewnych zasad

5. Właściwy”styl Ŝycia”

Taksonomia Blooma:

w dziedzinie afektywnej

odpowiadanie

akceptowanie

odbiór

organizowanie

charakteryzacja

Cel kształcenia (określony na podstawie zadań zawodowych)

To co na zakończenie okresu pobierania nauki uczący się powinni umieć wykonywać, a czego nie umieli przed rozpoczęciem nauki.

Cele kształcenia określa się równieŜ jako „cele uczenia się” w przeciwieństwie do „celów nauczania”.Określają one, co uczący się, a nie nauczający, powinien umieć wykonywać.

Definicją celu kształcenia jest jego oczekiwany rezultat końcowy, a nie opis lub streszczenie programu.

KSZTAŁCENIE W OPARCIU O WYNIKI (EFEKTY KSZTAŁCENIA)

CHARAKTERYZUJĄCE SIĘ:

� Opracowaniem jasno określonych i opublikowanych wyników nauczania, które mają być osiągnięte przed końcem kursu

� Opracowaniem programu, strategii i warunków nauczania zapewniających osiągnięcie załoŜonych wyników

� Opracowaniem systemu oceniania adekwatnego dla załoŜonych wyników pozwalającego na ocenękaŜdego studenta

� Opracowanie systemu remediacji i pomocy dla studentów

SPOSÓB PLANOWANIA EFEKTÓW CZĄSTKOWYCH W PROCESIE

KSZTAŁCENIA

Efekt końcowy

Efekt danej fazy szkolenia(semestru/roku studiów)

Efekt kursu (zajęć przedmiotu)

Efekt poszczególnych zajęć

Efekty kształcenia:

To co nauczyciel zakłada iŜ student ma wiedzieć, umieć wykonać i wykazywać jako postawę po zakończeniu studiów (kursu)

To co student rzeczywiście wie, umie wykonać i wykazuje jako postawę po zakończeniu studiów (kursu)

Kompetencje

Efekty kształcenia dla kursu: Farmakognozja

Po skończeniu kursu student winien umieć :

- identyfikować wtórne metabolity roślinne - wyjaśnić ich znaczenie w róŜnych roślinach i regionach - przedyskutować zagadnienia etyczne związane z produkcją leków z gatunków zagroŜonych - zaprojektować zwiększenie ilości metabolitów przy uŜyciu biotechnologii - napisać artykuł przeglądowy (3000 słów) w oparciu o piśmiennictwo

Kształcenie oparte na wyobraŜeniach

Kształcenie oparte na wynikach

Kształcenie oparte na dowodach

INSTYTUCJE/JEDNOSTKI UCZESTNICZĄCE W USTALANIU CELÓW

KSZTAŁCENIA

- Rada Główna Szkolnictwa WyŜszego

- Ministerstwo Edukacji i Ministerstwo Zdrowia - Konferencja Rektorów/Prorektorów i

Dziekanów- Rada Wydziału- Towarzystwa naukowe

- nauczyciele akademiccy- studenci

INSTYTUCJE/JEDNOSTKI UCZESTNICZĄCE W USTALANIU

CELÓW KSZTAŁCENIA cd.

- absolwenci?- przedstawiciele zawodu?- przedstawiciele zawodów pokrewnych?- przedstawiciele pracodawców?- przedstawiciele władz społecznych?- przedstawiciele pacjentów?

CELEM DEKLARACJI BOLO ŃSKIEJ JEST:

Utworzenie wspólnej przestrzeni edukacyjnej w Europie jako sposobu na zwiększenie:

� mobilno ści i łatwo ści zatrudnienia� konkurencyjno ści i atrakcyjno ści kształcenia w

Europie wobec świata

Cel ten winien być osiągnięty do końca bieŜącej dekady

CELE SZCZEGÓŁOWE :

1. System czytelnych i porównywalnych stopni

2. System ksztalceniaw zasadzieoparty o dwa cykle

3. Cykl pierwszy istotny dla rynku pracy

4. Cykl drugi wymaga ukończenia cyklu pierwszego

5. System akumulacji i transferu kredytów

6. Mobilność studentów i kadry

7. Współpraca przy zapewnieniu jakości

8. Europejski wymiar edukacji wyŜszej

STRATEGIA TWORZENIAM PROGRAMU:

• Określenie misji (zadań) i uzyskanie zgody• Wsparcie dla nauczycieli• Wybór zainteresowanych nauczycieli•Podjecie decyzji co zrobi z dotychczasowym programem:(zrezygnować, przebudować, stworzyć hybrydę)

Ewentualnie• Zaprosić eksperta z zewnątrz• Wysłać kogoś na naukę

STRUKTURY KWALIFIKACJI

• Ramowa struktura kwalifikacji Europejskiego Obszaru Szkolnictwa WyŜszego:

• Krajowa Struktura Kwalifikacji (KaSK)

•To opis kwalifikacji po kaŜdym stopniu ksztalcenia w języku Deskryptorów Dublińskich)

Dublińskie deskryptory efektów kształcenia

(wiedza i rozumienie

• wykorzystanie w praktyce wiedzy i zdolności rozumienia

• ocena i formułowanie sądów

• umiejętności komunikacji

• umiejętności uczenia się

Projekt Komisji Europejskiej TUNING

Lista kluczowych kompetencji ogólnychi kierunkowo specyficznych absolwentów określonych studiówUstalona w oparciu o opinie:nauczycieli akademickich,absolwentów, pracodawców i studentów z róŜnych krajów

http://tuning.unideusto.org

STRATEGIE EDUKACYJNE

1. Uczenie się przez przyswajanie (wiedza papka)

2. Uczenie się przez odkrywanie

3. Uczenie się przez przeŜywanie

4. Uczenie się przez wykonywanie

JAK ZDEFINIUJESZ PROGRAM KSZTAŁCENIA?

Program kształcenia jest planem działania dotycz ącym :• uczących się• i nauczycieli

i obejmuj ącym• cele kształcenia• metody i środki dydaktyczne• miejsce i czas na naukę• metody kontroli i oceny wyników

PROGRAM KSZTAŁCENIA

Ukierunkowany naNAUCZANY PRZEDMIOT

(trzeba nauczyć się „wszystkiego” z danej dziedziny )

Ukierunkowany naWYMAGANE KOMPETENCJE

(trzeba nauczyć się dobrze wykonywać czynności na przewidywanym stanowisku)

UKRYTY PROGRAM

Program oficjalny

Program nauczany

Program nauczony

ZASADY PROGRAMOWANEGO UCZENIA SIĘ

• Posuwanie się do przodu małymi krokami, według własnego tempa

• Osiąganie celów cząstkowych przez powtarzanie zadańdydaktycznych „aŜ do skutku”

• Uczenie się małych porcji wiedzy podstawowej i następowe uzupełnianie jej informacjami dodatkowymi (tzn. bloki rozszerzające)

• Niezwłoczna kontrola postępów i ocena osiągnięć i błędów (bloki kontrolne)

• Wzbudzanie i rozwijanie zainteresowań przez atrakcyjnąaranŜację treści i odwołanie się do materiałów źródłowych

TRZY GŁÓWNE SPOSOBY UCZENIA SIĘ PROGRAMOWEGO

I. PROGRAM LINIOWY

R1 R2 R3 R4 R5

W kolejnych „ramkach” programu liniowego znajdują się małe porcje informacji (coraz trudniejszych). Z następną ramką zapoznajesz się dopiero wtedy, gdy nauczyłeś się poprzedniej.

TRZY GŁÓWNE SPOSOBY UCZENIA SIĘ PROGRAMOWEGO cd.

II. PROGRAM ROZGAŁĘZIONY

R1 ramka informacyjna

U1

U2

K Ramkakontrolna

010203

R2 Ramka informacyjna

W ramkach programu rozgałęzionego znajdują sięwiększe porcje informacji, po których następuje ramka kontrolna, zawierająca pytania sprawdzające. Udzielenie prawidłowej odpowiedzi uprawnia do przejścia do następnej ramki informacyjnej; w przeciwnym wypadku musisz cofnąćsię do odpowiedniej ramki uzupełniającej.

TRZY GŁÓWNE SPOSOBY UCZENIA SIĘ PROGRAMOWEGO cd.

III. PROGRAM BLOKOWY

Program blokowy składa się z „bloków” informacyjnych, problemowych i sprawdzających oraz bloków uzupełniających. Uczący się zapoznaje się najpierw z podanym zbiorem informacji, które następnie ma wykorzystać do rozwiązania określonego problemu. Jeśli nie odpowie na pytania kontrolne lub nie potrafi rozwiązać problemu – musi zapoznać się z dodatkowymi wyjaśnieniami, zawartymi w blokach uzupełniających.

Blok informacyjny

Blok sprawdzający Blok informacyjnyuzupełniający

Blok problemowy

Blok sprawdzający Blok problemowyuzupełniający

Blok informacyjny

R1

R2

I tak dalej ...

MODELE PROGRAMÓW NA STUDIACH LEKARSKICH

- oparty o przedmioty

- oparty o przedmioty zintegrowany

poziomo

pionowo

- oparty o systemy (układy)

- oparty o rozwiązywanie problemu

- „wszechogarniający”

- wyróŜniający „rdzeń” programu i opcje

PROBLEM INTEGRACJI NAUCZANIA (I)

W studiach przed dyplomowych bardzo waŜne jest wbudowanie nauk podstawowych w program nauczania klinicznego

Najlepszą okazją do zintegrowanego uczenia się jest stwarzanie problemowych sytuacji dydaktycznych (zamiast wykładów podających, zawierających sprecyzowaną wiedzę monotematyczną!)

A. UJĘCIE TRADYCYJNE B. PRÓBA INTEGRACJI

Podział na lata przedkliniczne i kliniczne

Wbudowanie nauk podstawowych w studia kliniczne

Nauki podstawowe

Przedmioty kliniczne

Ale ... WaŜne jest nie tyle zintegrowane nauczanie,ile zintegrowane uczenie si ę!

VI

V

IV

III

IIIla

ta s

t udi

ów

Konstrukcja programu w oparciu o punkty ECTS

EUROPEAN CREDIT

TRANSFER SYSTEM (ECTS)

ECTS(to system zawodowy a nie prawny)

• Na poziomie wy Ŝszym• Specjalistycznym (jeszcze nie - Rzym

2003)• Ustawicznym• W ramach studiów doktoranckich

moŜe być stosowany w kształceniu

ułatwia odczytanie i porównanie programów studentom przemieszczającym się z uczelni do uczelni

System ECTS

•Punkty ECTS stanowią miarę osiągnięcia celu uczenia się w formie zestawu :- wiedzy- umiejętności- kompetencji

•mogą być przyznane wył ącznie po potwierdzeniu zrealizowania celu kursu przez studenta

•Punkty kredytowe stanowią miarę pracy (obciąŜenia) studenta zwiazana z realizacją celu (programu):

• studiów 300 pkt studia magisterskie 5-letnie

• 360 pkt.studia magisterskie 6 -letnie

• roku – 60 pkt

• semestru – 30 pkt.

• przedmiotu 1-........ Pkt.

ECTS

Punkty kredytowe obejmują czas:

a wykładówa seminariówa zajęć fakultatywnycha nauki własneja przygotowania do egzaminów a zbierania materiałów i pisania

dysertacji

a przygotowania projektua praktyk zawodowych

ECTS

Nie naleŜy wiązać pkt kredytowych z:- liczbą godzin wykładowych- rangą i jakością kursu

- zajęciami, z których nie ma sprawdzianu

- zajęciami z WF

ECTS

ECTS – skala ocen*

(dst)10% najsłabszych studentówstopie ń E

(ddb)25% dalszych studentówstopie ń D

(db)30% dalszych studentówstopie ń C

(pdb)25% następnych studentówstopie ń B

(bdb)10% najlepszych studentówstopie ń A

*w odniesieniu do studentów, którzy zdali egzamin

stopie ń FX – (-dst)

stopie ń F – niedostateczny – (ndst)

0 pkt ECTS

ECTS – skala ocen cd.

*w odniesieniu do studentów, którzy nie zdali egzaminu

ECTS: stworzony celem ułatwienia uznawania studiów odbytych za granicą i przenoszeniaosiągnięć z uczelni do uczelni(Punkt stanowi miarę względną)obecnie: - dodano system akumulacji pkt kredytowych

jako wyraz pracy wykonanej na pewnym poziomie na drodze do uznanych kwalifikacji(nie przenoszone automatycznie z jednego kontekstu do drugiego)

(Punkt stanowi miarę bezwzględną)

System akumulacji punktów ECTS zmienia:• Sposób widzenia procesy dydaktycznego

(zwrócenie uwagi na obciąŜenie studenta)• Organizację procesy dydaktycznego (większa

elastyczność w zakresie programu, tempa i systemu studiów)

• Sposób przygotowania programu studiów

ECTS

• ObciąŜenie roczne 1500-1800 godzin (36-40 tyg.) 60 pkt

• ObciąŜenie tygodniowe 40-45 godzin

1 pkt – 25-30 godz. pracy studenta (Zajęcia zorganizowane + praca własna)

1 tydzień - 1,5 punktu

Przedmiot 3-punktowy – 10% semestralnegp obciąŜenia