Ernest Malinowski

1808, 1809, 1815 lub 1818 –

02.03.1899

NIE TYLKO INŻYNIER

Uczestnik w powstaniu listopadowym.

Twórca najwyższej kolei w Andach.

Uczestnik bitwy pod Olszynką Grochowską.

Na początku pracownik przy budowach dróg i

regulacji rzek.

Połączył kopalnie miedzi i saletry z portami nad

Pacyfikiem.

Organizator wyższej uczelni technicznej w Peru.

Bohater narodowy Peru.

Uczestnik konfliktu zbrojnego Peru z Hiszpanią.

KRÓTKO, ALE NA TEMAT

Ernest Malinowski pochodził z rodziny szlacheckiej na Wołyniu. Był synem Jakuba i Anny Świejkowskiej. Miał siostrę Leontynę, brata Rudolfa i

Zygmunta. Przyjął chrzest w kaplicy dworu w Sewerynach na Wołyniu. Niestety nie wiadomo kiedy się dokładnie urodził mógł to być rok 1808, 1809, 1815 lub 1818. Jest to ważne, ponieważ źródła wskazują, że brał

udział w powstaniu listopadowym. Jednak według akt osobowych Ernesta Malinowskiego znajdujących się we Francji za datę przyjścia na świat

przyjmuje się 05.01.1818. Niestety dnia 2 marca 1899 o godzinie 3:30 rano zmarł na atak serca w pokoju hotelowym w Limie. Został pochowany na

cmentarzu ,,Presbitero Maestro”. Jego śmierć była odnotowywana w gazetach peruwiańskich, francuskich i polskich.

Ernest przeprowadził się razem z rodziną do Lwowa, a

następnie do Francji. Tam skończył liceum. Następnie

wstąpił do słynnej paryskiej szkoły Dróg i Mostów jaką skończył z wyróżnieniem. Na początku podejmował się

prac regulacji rzek i budowy dróg.

Po przyjęciu posady inżyniera rządowego w 1852r. Trafił do

Peru. Jego pierwszym celem było połączenie kopalni

saletry i miedzi z portami nad Pacyfikiem. Zajmował się też organizowaniem wyższej uczelni na której miała się

kształcić przyszła kadra techników. Malinowski był też

profesorem uniwersytetu w Limie.

Ernest Malinowski uznawany jest za jednego z najwybitniejszych inżynierów

kolejowych drugiej połowy XIX wieku. W połowie XIX wieku świat oszalał na

punkcie budowy kolei. Oczywiście te szaleństwo miało wpływ na to jak

potoczyło się życie Malinowskiego. Zanim rozpoczął realizację swoich

szaleńczych planów w Ameryce Południowej, budował odcinek kolei Paryż –

Pontoise.

Popłynął w rejs statkiem przez Wyspy Brytyjskie, Jamajkę wzdłuż wybrzeży

Ameryki Południowej , wokół Ziemi Ognistej aż do Limy. Ernest Malinowski dotarł

do Peru 30 grudnia 1852 roku. Podróż trwała 2 miesiące. Pierwsze lata w Peru

zajmował się rozbudową państwowej mennicy i nadzorowaniem budowy oraz

projektowaniem bruków w Arequipie.

W 1866 roku Hiszpanie chcieli odzyskać utraconą kolonię. Ernestowi została

przydzielona obrona kluczowego punktu Callao. Jako inżynier miał zająć się

obroną portu, ale musiał również dowodzić obroną.

Mimo, że w latach 1870 – 1876 projekt uważano za niemożliwy do

zrealizowania. Budowa udała się. Ludzie poza krajem nie wierzyli, że

istnieje taka konstrukcja. Jest to jedno z najwspanialszych osiągnięć inżynieryjnych XIX wieku. Kolej łączy wybrzeże peruwiańskie z terenami

Andów. Trasa służy do transportu towarowego. Wyjeżdża z Limy i jezdzi

przez dolinę rzeki Rimac oraz płaski górski teren wspinając się na

przełęcz Ticlio. Trasa jest wzniesiona na około 5000 m n. p. m. zawiera

63 tunele o łącznej długości ponad 6000 m i 30 mostów. Kolej uważano za cud XIX wiecznej techniki. O kolei pisano we wszystkich gazetach na

świecie, a Malinowski zyskał sławę wybitnego inżyniera.

SZALEŃCZA ODWAGA

Jeden z biografów pisze, że Ernest zjeżdżał w

koszu na dno przepaści na co nie odważył się

żaden robotnik, a skała przecięła linę.

Następnym razem został porwany przez lawinę i

ledwo uszedł z tego cało. Następnie prawie

zostałby porwany przez górski potok.

CALLAO

Ernest Malinowski nie tylko był inżynierem, lecz też uratował peruwiański

port Callao podczas ataku ze strony Hiszpanii.

Hiszpanie rozpoczęli atak na Callao 2 maja 1866 roku. W tym czasie

flota składała się z 7 okrętów wojennych i 7 pomocniczych statków.

Flota dyspozycyjna wpłynęła do zatoki z 252 działami z najsilniejszymi jednostkami na czele. Hiszpanie nie wiedzieli, że wchodzą w zasięg

dział fortyfikacji wybudowanych pod kierunkiem inżyniera Ernest

Malinowskiego. Ernest powiedział, że z Polski musiał już uciekać i z

drugiego kraju nie chce. Ze środków budżetowych sprowadził

najnowsze działa i kopuły pancerne. Część zamontowano na

ruchomych platformach jego pomysłu.

Bitwa trwała cały dzień. Zginęło w niej wiele osób. Zwycięstwo odnieśli

Peruwiańczycy. Malinowski zyskał szacunek chwałę i został ogłoszony

bohaterem narodowym.

KORZYSTAŁAM