HISTORIA DHISTORIA DHISTORIA DHISTORIA Domu omu omu omu PPPPomocy omocy omocy omocy

SpoSpoSpoSpołecznejecznejecznejecznej w w w w KarsznicachKarsznicachKarsznicachKarsznicach

Dom Pomocy Społecznej w Karsznicach jest zlokalizowany

w zabytkowym XIX wiecznym Dworku, wpisanym do rejestru jako

obiekt Dworsko –parkowy. Dwór w Karsznicach powstał

prawdopodobnie w I połowie XIX wieku.

Budynek dworu murowany z cegły, na podmurówce kamiennej

wykończony cegłą, podpiwniczony, otynkowany, parterowy

z mieszkalnym strychem. Powierzchnia dworu wynosi 738 m²

Generalna przebudowa

całego obiektu

przeznaczonego

na Dom Opieki,

nastąpiła po 1945 roku.

Wybudowano

dodatkowo ogrodzenia,

nastąpiła zmiana drogi

dojazdowej, którą

utwardzono dopiero

w 1993 roku.

Dużą część budynków rozebrano, pozostawiając tylko te, które będą

wykorzystane na potrzeby własne domu. Na pozostałej części podwórza

założono ogródek warzywny.

W 1948 roku utworzono Państwowy Dom Opieki Społecznej.

Domem kierował Józef Frątczak.

Obecnie Dyrektorem jest Przemysław Grabarczyk.

Dwór liczył już około 150 lat

i wymagał w trybie pilnym

kapitalnego remontu, który

przeprowadzono w 1992 roku.

Został poddany gruntownej

przebudowie i powstał

dwukondygnacyjny budynek

z zachowaniem zewnętrznej

bryły architektonicznej

w stylu dawnych dworków. Przebudowa została przystosowana

do warunków standardowych z pokojami dwu, trzy

i czteroosobowymi (przed remontem w pomieszczeniach sypialnych

przebywało od 8 do 12 mieszkańców).

W wyniku modernizacji w budynku dworu, udało się wygospodarować

pomieszczenia na kaplicę, w której odbywają się nabożeństwa i Msze

św. odprawiane przez księży z parafii Góra Św. Małgorzaty.

Stworzono kotłownię na

olej grzewczy, lokalną

hydrofornię, nową kuchnię,

pralnię oraz oczyszczalnię

ścieków, gdzie zostały

spełnione warunki

ekologiczne. Modernizację

zakończono w 1994 roku.

Budynek Dworu obecnie

Na miejscu dawnej oficyny

mieszkalnej, przed

południową elewacją

dworu, wybudowano

całkiem nowy budynek

(pawilon).

Budynek spełnia funkcje

administracyjno-

mieszkalne do dziś.

Oba budynki połączono

łącznikiem.

Cały obiekt przystosowano

uwzględniając osoby

niepełnosprawne.

(pawilon)- obecnie

W 2007 roku przebudowano łazienki,

zmodernizowano łącznik,

zainstalowano windę do transportu osób

niepełnosprawnych oraz system wczesnego

wykrywania pożaru.

Łącznik po

modernizacji

Placówka przeznaczona jest dla osób przewlekle psychicznie

chorych. Na przestrzeni 60-ciu lat zamieszkiwały ją 423 osoby. Obecnie

mieszka 75 mieszkańców, w tym 27 kobiet i 48 mężczyzn. Do dyspozycji

mieszkańców są 1,2,3 i 4 osobowe pokoje, w których zapewnione jest

minimum prywatności, gabinet lekarski, sale terapii zajęciowej,

stołówka, świetlica, sala rehabilitacji, kaplica.

Celem Domu jest zapewnienie mieszkańcom całodobowej opieki oraz

zaspokojenie ich potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych,

społecznych, religijnych.

Opiekę nad mieszkańcami sprawuje ponad pięćdziesięcioosobowy

personel złożony z pielęgniarek, opiekunek, pedagoga, psychologa,

terapeutów, pokojowych, rehabilitantów, pracowników obsługi

kulinarnej, technicznej i administracji.

Zakres i poziom świadczonych usług jest dostosowany

do zindywidualizowanych potrzeb mieszkańców.

Pokój

dawniej

i obecnie

TERAPIA ZAJTERAPIA ZAJTERAPIA ZAJTERAPIA ZAJĘCIOWACIOWACIOWACIOWA

Terapia zajęciowa na terenie naszej placówki polega

na prowadzeniu przez terapeutów zajęć mających na celu

wykształcenie u podopiecznych pożądanych, utraconych

lub nieposiadanych funkcji (toaleta poranna, samodzielne

wykonywanie czynności higienicznych). Podczas tworzenia planu pracy

zarówno grupowej, jak i indywidualnej terapii zajęciowej, terapeuci

poruszają się w trzech obszarach – usprawnienie fizyczne, społeczne,

psychiczne.

W ramach konstruowania rocznego harmonogramu pracy terapeutów

zajęciowych i instruktora kulturalno-oświatowego, został

uwzględniony zakres działań obejmujący usprawnienia ruchowe,

różnorodne zajęcia rekreacyjne, integracja mieszkańców ze

środowiskiem lokalnym:

- uroczyste obchody imienin każdego z mieszkańców;

- integracja z młodzieżą szkolną;

- wycieczki (kino, teatr, Zoo, Palmiarnia, Arboretum itp.;

- udział w festiwalach, dożynkach, przedstawieniach teatralnych;

- bale karnawałowe, dyskoteki;

- wspólne grillowanie, pikniki lodowe, pizza;

- plener malarsko- rzeźbiarski;

- gry i zabawy sportowe;

- coroczne przedstawienia z okazji Dnia Pracownika Socjalnego;

- pogadanki, warsztaty, dyskusje;

W pracowniach terapeutycznych wykorzystywane są następujące

formy terapii zajęciowej: Arteterapia, Ergoterapia, Terapia kulinarna

ARTETERAPIAARTETERAPIAARTETERAPIAARTETERAPIA

- muzykoterapia ( śpiewanie piosenek karaoke, słuchanie muzyki

poważnej);

- filmoterapia;

- biblioterapia;

- choreoterapia;

- arteterapia – poprzez

terapię sztuką

- rzeźba: masy plastyczne

(masa solna, papierowa,

glina);

- papiero- plastyka- orgiami

tworzenie motywu postaci i

kwiatów;

- wyklejanie prac kolorowym

papierem, bibułą, plasteliną

i ziarnem;

- malowanie farbami lub rysowanie kredkami prac na określony temat

lub z wyobraźni;

- oklejanie, wysypywanie i malowanie butelek;

- tworzenie kompozycji z suszu;

ERGOTERAPIAERGOTERAPIAERGOTERAPIAERGOTERAPIA

Prace wewnątrz Domu:

- prace we własnym pokoju (układanie własnej odzieży, ścielenie łóżka,

dbanie o kwiaty);

- prace porządkowe w pomieszczeniach ogólnego użytku ( świetlica,

stołówka, pracownie terapeutyczne);

Prace na zewnątrz Domu:

- dbanie o porządek na terenie

placówki (zamiatanie, grabienie

liści, odśnieżanie);

- prace porządkowe przy

zagospodarowaniu ogródka

( sadzenie, pielenie, podlewanie);

- dbanie o porządek na grobach

zmarłych mieszkańców;

Groby zmarłych mieszkańców

TERAPIA KULINARNATERAPIA KULINARNATERAPIA KULINARNATERAPIA KULINARNA

- pieczenie (naleśniki, zapiekanki, ciasta, gofry, frytki, pączki, racuchy,

faworki);

- gotowanie (żurek z jajkiem, spaghetti, kisiel, budyń);

- sałatki, surówki,

kanapki;

- kawy i herbaty na

różne sposoby;