AITORPEN SEKRETUAK

Editorial: PHEELU 1. Taldea

1937ko urtarrilaren 20an estatu batuetan jaiotako emakume baten egunerokoa aurkitu genuen. Bertan, Segismunda bere bizitza idatzi zuen.

Jaio zenetik bazekien irakaslea izatea nahi zuela. Hasiera baten bere gurasoak ez zeuden ados bere aukerarekin, baina Segimundak oso argi zeukan nolakoa izango zen bere etorkizuna.

Eguneroko honetan zehar, bere abentura, tristurak, poztasunak…idatzi zituen. Istoria liluragarri eta berezi baten aurrean ikusi genuen gure burua eta horregatik egunerokoa argitaratzea adostu genuen.

Abenturazalea bazara, anima zaitez liburu hau irakurtzera. Inoiz ez dakigu eta noiz topatuko garen hain zoragarria den liburu batekin.

Haz dezan gure istorioa…

1

1947ko urtarrilaren 20aEguneroko maitia:

Gaur nire urtebetzea da eta aita eta amak zu oparitu didate. Oso pozik nago 10 urte ditudalako eta horrek pertsona nagusia bihurtzen nau.

Zu zelan zaude? Oso ondo egotea espero dut.

Zuk ez nauzu ezagutzen, baina nik zutaz gauza guztiak dakizkit. Horregatik, nahi baduzu, nire bizitzaren gauza garrantzitsuenak kontatuko dizkizut. Nire ama Genobeba deitzen da, eta oso oso polita da. Bere eskuak leunak eta argiak dira eta hilea gorria eta kizkurtua darama. Aitak, Eustaquio du izena, eta oso oso altua eta indartsua da. Aitak ez du hilerik buruan baina bibotea darama. Baina asko maite diot. Bioi.

Orain joan beharra daukat, baina ez kezkatu. Ez zaitut ahaztuko. Eta zu nitaz ez ahazteko klaseko lehenengo egunean egin nuen marrazkia uzten dizut. Ez apurtu mesedez.

Musu handi bat.

(Segismunda bere urtebetzean)

3

(Segismundak egindako marrazkia, irakasleen erregina izanda) 5

1947ko urtarrilaren 21ean

Eguneroko maitia:

Ba al dakizu nor naizen? Atzoko neska polita naiz.

Atzo prisa neukanez, ez nizun gauza guztiak kontatu. Biana orain bakarrik gaudela nire sekretuak kontatu nahi dizkizut. Lagun asko ditut. Eta beraiekin nagoenean, eskolan, irakasle jokoak egiten ditugu eta nik beti irakaslea izatea nahi dut. Izan ere, nagusia naizenean irakaslea izan nahi dut. Hori izango zen nire amets politena. Baina aita eta ama ez dute hori nahi nire etorkizunerako.

Hala ere, amets egitea dohainik da, ezta? Zuk zer nahi duzu izatea?

Agurtzeko ordua heldu da ohera joan behar naizelako.

Bihar arte.

Nire lagun mina zara eta asko maite zaitut.

7

(Genobeba, Segismunda eta Eustaquio)

1958ko irailaren 6a

Ez dakit nola hasi urte asko pasa dira eta azkenengoz idatzi nuenetik. Ez dakit norkin hitz egin eta bat-batean, etxeko gauzak antolatzen nengoela txikitako egunerokoarekin topatu nintzen. Eta zergatik ez bertan idatzi?

Nondik hasi? Ikastola eta goi mailako ikasketak amitu ditut.

Azkenean gurasoen bahimena izan nuen irakaslea izateko eta beraiek ordaindu zidaten unibertsitateko goi mailako ikasketak. Bertan hiru urte eman nituen oso pozik benetako eskola batean lan egiteko irrikaz. Dena gainditzea ez zen erraza izan baina orain horman dudan titulua begiratuz konturatzen naiz ondo aukeratu nuela.

Bihar nire lehenengo eguna da irakasle moduan. Oso urduri nago, baina beste alde batetik gaurko eguna lehen bai-lehen pasa dezan nahi dut biharko eguna ailegatzeko. Ni banoa, biharko gauza guztiak prestatu behar ditudalako.

9

11

1967ko otsailaren 2aKaixo:

Berri onak ditut. Gaur klasekidei eguneroko bat idaztea eskatu diet eta momentu horretan zutaz gogoratu nahiz eta nire berri onen berri ematea pentsatu dut.

Bederatzi urte daramatzat klaseak ematen eskola berdinean. Urteak pasa ahala nire gaitasunak garatu direla konturatu nahiz. Izan ere, orain urduritasunaren lekuan poztasuna eta konfiantza jarri dira. Gero eta autonomia handiagoa dut klaseak erraz garatzeko eta materialak hautatzeko. Umeak nirekin oso pozik daude. Bere aurpegiko irribarrea ala bermatzen du.

Beraiekiko maitasun pedagogikoko sentimendua hazkorragoa da. Ez nuke inoiz ez nire bizitza beste norbaiten bizitzarekin aldatuko.

Hurrengora arte .

1972ko maiatzak 3

Kezkatuta nago. Lan handia daukat eta ez daukat eskolatik kanpoko bizitza izateko denbora nahikorik. Ez daukat senarrik, ez mutil lagunik…eta denbora eta urteak pasatzen dira. Gero eta helduagoa bihurtzen ari nahiz eta egun batean ohetik altxatuko nahiz eta beranduegi izango da beste pertsona bat nire ondoan aurkitzeko.

Umeak eta umeak pasatzen dira nire klasetik eta neukan motibazioa galduz joan da. Nire interesen dibertsifikazioa gertatzen dela konturatzen naiz.

Ez dakit soilik krisi bat baden edo azkenean bertan behera utzi beharko dudan.

Ohera noa oso nekatuta baitnago.

Agur.

(Segismunda ezkerreko emakumea da)

13

15

1977ko apirilaren 29a

Azkenean ez nuen lana utzi. Egun batean, irakasle batek niregana urreratu zen eta begi distiratsuekin nitaz maiteminduta zegoela aitortu zidan. Maitasuna nire begien aurrean neukan eta ez nuen ikusi. Baina orain, hiru urte pasa ondoren, oso zoriontsu bizitzen naiz. Bi ume (laura eta Pablo) txikiak ditut eta nire ondoan egun guztietan esnatzen den gizon zoragarria.

Bizitzan, nahiz eta egun euritsuak egon beti bidearen amaieran ostadarra aurkitzen dugu.

(Segismunda eta Demofiloren ezkontza)

(Demofilo, Laura eta Pablo)

17

1987ko abenduaren 12a

Laguntza behar dut. Ezin dut gehiago. Gero eta zailago egite zait lanera joatea. Kideekin harremanak eskasak dira eta gero etxera heltzen naizenean nire nerabeekin lehian egon behar naiz. Hau jasangarri ezina da.

Klasera heltzen naizenean, ez dut nire umeen hizkuntza modernoa ulertzen. Izan ere, gure arteko adin desberdintasuna gero handiagoa da eta nabarmentzen da. Eta motibazioa pixkanaka-pixkanaka desagertuz doa eta gero eta ardura gutxiagoa jartzen dut klaseak prestatzen.

Ditudan gauza guztiak kexak dira. Baina aurrera jarraitu behar da.

Azterketak zuzendu behar ditut.

Agur.

19

1994ko ekainak 4

Nire bizitzaren azkeneko etapan nago eta erretirorako prestaketak egiten hasia naiz. Atzera begiratzean gezurra dirudi neukan motibazio handia eta irakasteko gogoak orain inondik ere ez agertzea.

Hala eta guztiz ere dena ez da beltza izan. Momentu onak eta txarrak izan ditut, baina izango ditudan oroitzapenak onak izango dira. Umeen irribarreak, lehenengo klaseak, taldeko lanak…hori guztia nire oroimenean betirako geratuko dira.

Laburbilduz, argi daukan gauza bakarra ez naizela damutuko irakaslea izateaz da.

Zutaz agurtzen nahiz nire ilobekin egon behar naizelako.

Maitasunez,

Segismunda

20

Gaur egun, Segismundak erretiroaz gozatzen du klaseetatik urrun bere familiaren ondoan.

Bere bi semeak irakasleak egin ziren bere amaren istorioa entzun ostean, bera eredu giza izanda.

Familia alaia eta bateratua da.

Nahiz eta momentu txarrak izan ezin duzu zure ametsa bertan behera utzi behar. Hori da irakaslea izatea irakatsi ziona Segismundari.

AMAIERA