LĘKPREZENTACJA WYPOWIEDZI ,

PRAC DZIECI I NAUCZYCIELEK Z PRZEDSZKOLA NR 240

IM. POLSKICH OLIMPIJCZYKÓWW WARSZAWIE

• Lęk to negatywny stan emocjonalny związany z przewidywaniem nadchodzącego z zewnątrz lub pochodzącego z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa, objawiający się jako niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. Lęk to nie to samo co strach. Strach jest reakcją na konkretne zagrożenie, podczas gdy lęk powstaje na skutek wyobrażania sobie zagrożenia. Dziecko może przywoływać w wyobraźni zagrożenie, którego kiedyś już doświadczyło realnie lub tworzyć własny świat lęków ( mocno związany z wyobraźnią dziecka). Przyczyną lęku może być także niezaspokojenie potrzeb dziecka - fizjologicznych (głód) czy psychicznych (brak poczucia bezpieczeństwa, miłości).

• Lęk czasami spełnia pozytywną rolę - ratuje zdrowie i życie naszego dziecka. Dlatego powinno się uszanować naturalny odruch unikania tego, co wzbudza lęk, co wydaje się dziecku niebezpieczne. 

• Analizując wypowiedzi i rysunki dzieci stwierdziłyśmy, że duża grupa przedszkolaków znajdowała się w sytuacjach dla nich bardzo nieprzyjemnych, które odznaczyły swoje piętno w pamięci dzieci np. ugryzienie przez psa, upadek z dużej wysokości, burza, przebywanie w ciemności, koszmary nocne.

• Niektóre lęki przenoszą się z rodziców na dzieci. Zwłaszcza te, dotyczące możliwości porwania dziecka, kradzieży z włamaniem, lęk przed zwierzętami.

• Duża grupa przedszkolaków boi się postaci z filmów, bajek, gier komputerowych. Niektóre boją się własnej wyobraźni.

• Niektóre dzieci boją się reakcji rodziców , zwłaszcza krzyku i płaczu.• Dziecięcych lęków nie można bagatelizować. Rozmawiając z wychowankami o

lęku, strachu zwracałyśmy ich uwagę, na to, że każdy człowiek, zwierzę odczuwają strach i jest to normalne. Razem z dziećmi próbowałyśmy znaleźć sposoby na pokonanie lęków. Im więcej nauczyciele i rodzice będą wiedzieć o dziecięcych lękach , tym łatwiej będzie dzieciom pokonać swoje słabości. Przedszkolaki liczą na wsparcie dorosłych, choć niekiedy próbują sobie radzić bez ich pomocy.

• Dzieci same lub z rówieśnikami, nauczycielami i rodzicami układały opowiadania i bajki związane z lękiem.

• Na końcu prezentacji przedstawiamy wskazówki oraz zabawy pomagające w oswajaniu lęku.

• Mamy nadzieję, że niniejsza prezentacja będzie dla Państwa ciekawą i pouczającą lekturą.

Nauczycielki Przedszkola Nr 240 im. Polskich Olimpijczyków

CO TO JEST LĘK I Z CZYM CI SIĘ KOJARZY?

• Lęk jest podobny do strachu, on zależy od tego, czego ktoś się boi. Jak ktoś się boi wysokości, to dla niego lęk jest podobny do wysokości. - Dominika

• Lęk jest podobny do dentystki, która wyrwała mi ząb i do narzędzia, które jest trochę podobne do kombinerek.- Marysia

• Lęk jest wtedy, gdy ktoś się boi.- Krysia

• Lęk to przestraszenie – Bartek

• Lęk jest, jak ktoś się boi, że umrze – Klara

• Jak się boimy swojego odbicia w lustrze- Jaś

• Jak ktoś się boi być w szpitalu – Marysia

• Jak ktoś krzyczy, to druga osoba się boi – Karolina

• Lęk się pojawia, jak ktoś widzi krew – Ola

• Lęk odczuwamy na widok pająków – Lucek

• Lęk powstaje jak się ma straszne sny - Marysia

• Lęk kojarzy mi się z rowerem, bo można się wywrócić. Lęk jest trochę straszny. – Dominik

• Lęk kojarzy mi się z miastem. Lęk jest duży.- Maria

• Podobny jest do krzywej wieży. Jest duży i straszny i może tak zrobić, że spadnę.-Basia

• Lęk jest czymś strasznym np. ciemnością, oślepieniem.- Krzyś

• Lęk kojarzy mi się z ciemnością. Można wtedy zobaczyć dziwne obrazy w kształcie potworów.- Michał

• Jest podobny do czaszki, bo ona może być groźna.- Olaf

• Lęk kojarzy mi się ze strachem. Podobny jest do stwora, który straszy.- Basia

• Lęk to coś podobnego do psa, a ja się go bardzo boję.- Leo

• Lęk wyobrażam sobie jak takiego duszka, on jest średnio straszny.- Anna

CZEGO BOJĄ SIĘ DZIECI 5 i 6 –LETNIE?• Boję się ciemności, bo nie

widzę dobrze i się gubię.- Krzyś

• Złych snów i jak jest czerwone niebo.- Basia

• Jak jestem w moim pokoju i ubieram się do spania, to boję się, że pod łóżkiem są potwory. W nocy się budzę i patrzę na dywan, to tam jest potwór, który mnie straszy.- Dominika

• Boję się skakać wysoko na batucie. Myślę, że spadnę na podłogę, a tam nie ma materaców.-Dominik

• Boję się, jak nie ma prądu w domu, bo nic nie widać i myślę, że nie będzie też prądu na klatce.-Marysia

• Boję się strasznych filmów, gdy kogoś zabijają. Bo wtedy jest strasznie i pokazują jakieś dziwne rzeczy.-Marta

• Bałem się jak byłem w zamku, że Biała Dama mnie złapie.- Jaś

• Boję się wielkich schodów i tam nie było boków i szyby. Miałem lęk wysokości i strasznie się bałem.-Kuba

• Boję się piwnicy, tam jest ciemno.- Basia

• Boję się, jak jestem sama w pokoju, bo wtedy jest smutno.-Karolina

• Boję się, jak siostra mówi przez sen, że się boi, bo ja się boję, że coś jej się stało.-Marysia

• Boję się windy, że mogę wejść i może się zaciąć, a ja nie będę mogła wyjść. Albo mogę pojechać do góry, a potem mogę spaść na dół w tej windzie.-Magda

• Boję się wysokości. Jak jestem wysoko i spoglądam w dół. Wtedy mogę spaść.-Ania

Czego boją się dzieci 3 i 4 letnie?

potworów w

snach

nietoperzy, węży,

tygrysów, rekinów i wilków

stracha na

wróble

piorunów, burzy

ciemności

duchów

dinozaurów i

smoków w bajkach

Burza z piorunami

Dziecięce sposoby na pokonanie lęku:

- przytulam się do mamy, taty,- nie oglądam strasznych filmów,- proszę o pomoc rodziców,- staram się nie bać,- trzeba przezwyciężyć lęk, przegonić go, przestraszyć,- trzeba uciekać w spokojne miejsce,- nie zbliżam się do zwierząt,- zamykam oczy i nie patrzę na straszne rzeczy,- kładę się i myślę o czymś innym,-idę do swojego pokoju,- idę się pobawić do koleżanki- trzeba zasnąć.

Kto się boi?- małe dzieci, bo wierzą w duchy , potwory i wilkołaki,- dzieci i dorośli tak samo,- dzieci, bo nie są tak mądre jak dorośli,- dzieci, bo nie są tak odważne,- dzieci, bo może je ktoś ukraść,- zwierzęta boją się ludzi,- każdy, kto jest sam.

Kiedy się boję to:

- nasze ciało drży,- trzęsę się,- chcę uciekać,- oczy otwierają się szeroko,- przechodzą ciarki,- jest gęsia skórka,- oczy kiwają się na

wszystkie strony,- oczy się rozglądają,- szybko opadają powieki,- pocę się.

Opowiadanie dzieci z grupy III „O chłopcu, który bał się ciemności”

Był sobie chłopiec, który miał na imię Jacek. Mieszkał z rodzicami, dziadkami i z ciocią. Bardzo bał się ciemności i nigdy sam nie wchodził do ciemnego pokoju.

Zawsze kiedy na dworze robiło się ciemno, prosił dorosłych o włączenie światła. Wtedy czuł się bezpiecznie. Babcia i dziadek, ciocia i rodzice tłumaczyli mu, że ciemny pokój to nic złego, że można wywołać piękne, kolorowe sny, tylko trzeba w to wierzyć.

Pewnego dnia Jacek postanowił wejść do swojego pokoju po ciemku. W ręku ściskał ulubionego misia i pamiętał co mówili dorośli. Pierwszy moment po zamknięciu drzwi był straszny, wszędzie ciemno, ponuro. Nagle Jacek przypomniał sobie słowa mamy – Ciemność to nic strasznego. Pamiętaj o tym.Poczuł się lepiej i wskoczył do łóżka. Przytulił się do miśka i razem zasnęli.

Od tego momentu Jacek przestał bać się ciemności. Zrozumiał, że nocą wszystko wygląda inaczej, ale nie jest niebezpieczne, straszne. Jest inne.

Dzielna królewna i szczęśliwy smok – bajka o tym jak uczucie lęku przerodziło się w uczucie przyjaźni.Autorzy: dzieci z grupy KANGURY

Dawno, dawno temu ,daleko stąd był piękny zamek. Obok niego był wielki most i fosa. Był tam piękny ogród z różnymi drzewami, kwiatami i krzakami. Pod zamkiem w jaskini mieszkał Smok. W niej było ciemno i latały nietoperze. Smok miał cztery głowy i osiem oczu, czerwone łuski i sześć nóg. Zionął ogniem, pluł siarką i smołą, miał odblaskowe oczy. W zamku mieszkała pewna Królewna, która miała na imię Bella, Królowa Basia i Król Harold oraz kot księżniczki – Różyczka. Księżniczka i kot bali się, że Smok ich porwie do innego zamku - na Szklaną Górę.

Każdej nocy Smok warczał, bo tak chrapał i wszystkich

budził – wszyscy się bali, a Król i Królowa bali się, że porwie im córeczkę i pożre ją.

Pewnego dnia Bella wyszła na spacer i wzięła ze sobą wiadro – wiedziała, że Smok będzie chciał ją zaatakować. Postanowiła wylać mu wtedy na głowę całe wiadro wody. Nagle prze nią pojawił się Smok. Ona powiedziała do niego, że idzie do ogrodu podlać kwiaty. Ogród był z tyłu Smoka i ona, żeby go zmylić poszła za niego i wylała mu na głowę wodę. Smok poślizgnął się na wodzie i uderzył głową o skałę i nagle zamienił się w dobrego Smoka. Zaczął zionąć ogniem tylko na złych ludzi, przestał chrapać i pluć. Królewna zaprosiła go do zamku, co zdziwiło Króla i Królową, bo oni nie wiedzieli, że Smok stał się dobry. Od tej pory Smok stał się ich przyjacielem, woził Królewnę na swoim grzbiecie i wszyscy żyli długo i szczęśliwie.

Opowiadanie KarolinkiW jednym z sierocińców żyła mała

Zosia. Pewnej nocy nie mogła zasnąć. Wyjrzała przez okno i zobaczyła w godzinie duchów WIELKOLUDA. Wielkolud też zobaczył małą dziewczynkę i ją porwał do krainy Wielkoludów. W tej krainie żyło dużo niemiłych stworów, które zjadały ludzi. Tylko Wielkolud Zosi okazał się miły. Dziewczynka i Wielkolud zaprzyjaźnili się. Zosia obudziła się – to był straszny sen.

Wskazówki dla rodziców 

• Nie wyśmiewaj dziecka i nie zawstydzaj go. • Postaraj się zrozumieć lęk dziecka. • Bądź cierpliwy.• Nie stosuj terapii szokowej, nie zmuszaj dziecka do stawiania czoła lękotwórczej sytuacji,

dopóki nie jest do tego gotowe. Przez pewien czas pozwól mu unikać tej sytuacji, potem stosuj metodę "małych kroków".

• Nie stymuluj lękliwości dziecka swoją własną pełną lęku postawą wobec życia. Nie strasz go niepotrzebnie (nie krzycz: "Nie biegaj, bo złamiesz nogę i przez miesiąc będziesz w gipsie !" "Jak nie będziesz grzeczny, to przyjdzie czarownica i Cię zabierze !" "AAAA.... jaki pająk !").

• Jak radzić sobie z "domowymi potworami" ? :Strategia "zaprzeczania"

Polega na wmawianiu dziecku, że nie ma się czego bać, bo potwory nie istnieją. To metoda popularna, ale zwykle nieskuteczna, a stosowana zbyt długo nawet szkodliwa. Dziecko nie znajduje zrozumienia u najbliższych, nie ma się na kim wesprzeć. Nie polecamy.

Strategia "walki i wygnania"Staramy się za wszelką cenę pozbyć potworów z domu. W tym celu:stosujemy obrzędy i rytuały (tańce, okadzania, zapraszamy do mieszkania Obrońcę - rzeźbę, pluszaka, maskę itp. symbolizującą dobro, odwagę i siłę);stosujemy magiczną broń (np. do spryskiwacza opatrzonego etykietą przedstawiającą przekreślonego potwora nalewamy "magiczną miksturę" - wodę, może być z olejkiem zapachowym; spryskujemy potwora a on znika; dziecko ma zawsze dostęp do spryskiwacza).

Strategia "oswajania"Próbujemy nawiązać przyjaźń z potworami.Mówimy dziecku, że potwory nie jedzą maluchów, za to przepadają za rodzynkami (lub cukierkami, kamykami itp.), wystarczy je poczęstować, by stały się naszymi przyjaciółmi a nawet obrońcami (dziecko nosi smakołyki dla potwora w kieszeni lub trzyma w miseczce w swoim pokoju).Stosujemy opisaną wyżej "magiczną miksturę", która przemienia potwory w aniołki.  

Ćwiczenia wzmacniające poczucia bezpieczeństwa i odwagi dziecka.

• Rysowanie swojego lęku , a następnie zmienianie rysunku w taki sposób, żeby pokonać lęk np. duch - duch w pudełku lub za kratkami .

• Wykonanie z dzieckiem zaczarowanego amuletu odwagi np. kolorowy kamyk, medal odwagi.

• Pudełko na strachy – zapisywanie lęków dziecka na kartkach, następnie zgniatanie karki i wrzucenie jej do pudełka.

• Taniec światła – w ciemnym pokoju dziecko przy wesołej muzyce tańczy oświetlając pokój światłem latarki. Zmiana ról z rodzicami.

• Maskarada – dziecko z rodzicami wykonuje maski z toreb papierowych ozdabiając je flamastrami , farbami itp. W torbach wykonują otwory na nos i oczy. Zakładają torby na głowę i opowiadają wesołe historyjki o stworzonych postaciach.

• Kącik mocy – dziecko zbiera w jednym miejscu przedmioty, które dodają mu odwagi np. kocyk, przytulanki, zdjęcie rodziców. W chwili strachu dodaje sobie odwagi jednym z przedmiotów.

• Udzielanie pomocy - rozmowa z dzieckiem na temat trudnej sytuacji, w której odczuwało strach. Cała rodzina razem wymyśla różne sposoby , które mogą dziecku pomoc.

• Ćwiczenia odprężające , relaksacyjne , oddechowe z wykorzystaniem spokojnej muzyki klasycznej.

• Moje mocne strony – dziecko próbuje określić swoje mocne strony, rodzice przypominają sytuacje, w których dziecko wykazało się daną umiejętnością. 

Dziękujemy dzieciom i rodzicom i

nauczycielkom za pomoc w realizacji

tematu.

Prezentacja będzie przedstawiona na blogu

dla rodzicówCzekamy na Państwa

uwagi !

Warszawa, 18.11.2009 r.

Przygotowanie prezentacji : Ewa

Skwarka