Programa de mellora da atención

qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwerty

uiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasd

fghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzx

cvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq

wertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyui

opasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfg

hjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxc

vbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq



hjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxc

vbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq



hjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbn

mqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwert

yuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopas

dfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklz

Programa de mellora da atención

IES Nº1 A ESTRADA

DEPARTAMENTO DE ORIENTACION

PROGRAMA DE MELLORA DA ATENCIÓN DEPARTAMENTO DE ORIENTACIÓN

2

Que é a atención?

Aínda que atendamos ás mesmas cousas que outras persoas, percibimos e

procesamos a información de xeito diferente dependendo da nosa motivación, dos

nosos intereses e das nosas capacidades.

No día a día (p.ex., paseando, comprando nos supermercados, sentados na clase,

etc), atendemos a unha variedade de estímulos que procesamos de forma consciente ou

inconsciente.

Toda esta información de entrada é procesada, en función do modo no que

seleccionamos, planificamos e organizamos os estímulos, asimilamos os datos, os

lembramos (grazas á memoria), os comprendemos e os expresamos a través da

linguaxe.

Imaxinemos que estamos no aeroporto, agardando a

chegada dun familiar que non vemos dende hai anos. Hai

moita xente en constante movemento, desprazándose

dunha porta a outra… A xente móvese, fala, amontóase, e

de súpeto, escoitamos que nos avisan dun cambio de porta

e daquela tentamos ignorar o ruído e dentar a nosa atención

no anuncio de megafonía para poder recibir a maior

cantidade de información posible sobre o que nos interesa. Neste momento estamos a

enfocar a nosa atención.

Tipos de atención

A atención selectiva Implica atender a unha parte da información e deixar de lado a

restante (é dicir, o exemplo do aeroporto que comentábamos ao inicio).

A atención sostida Implica manter o foco atencional e permanecer alerta ante a

presenza de determinados estímulos durante períodos de tempo, relativamente longos.

Por exemplo realizando os deberes dunha área

A atención dividida É un mecanismo que pon en marcha a capacidade do organismo

de dar resposta ás múltiples esixencias do ambiente. Por exemplo, en clase cando


3

atendemos ao profesor/a e á vez tomamos apuntamentos, recorremos a esta

habilidade, xa que unha das actividades non gasta a nosa enerxía (tomar apuntamentos)

e nos permite atender e seleccionar a información que debemos anotar. Esta

capacidade diminuiría se non soubésemos escribir ben e tiveramos que concentrarnos

para facelo sen erros.

Factores que afectan á atención

A motivación: Antes de comezar calquera actividade, o noso éxito vai

depender, en boa medida, do noso grao de motivación. A motivación

escolar componse tanto de compoñentes cognitivos como afectivos (p.ex.,

pensamentos, autopercepción da propia capacidade, etc). Móvennos as

cousas que nos interesan e poñemos atención a aqueles aspectos que

priorizamos en función dos nosos desexos.

Hábitos de estudo: Certas técnicas de estudo poden axudarnos a mellorar

o noso rendemento académico, facendo que o noso grao de dispersión

sexa máis baixo ao mellorar a compresión dos contidos.

Capacidade de planificación: Canto maior é o grao de dificultade dunha

tarefa, maior esforzo supón. Por iso, nestes casos resulta fundamental

planificar como se vai facer e cales son os elementos prioritarios e

secundarios desta. Unha forma xeral de planificar, en primeiro lugar,

consiste en levar a cabo actividades pracenteiras que axuden á

concentración. Seguiremos, logo dun anaco, con tarefas que impliquen

máis consumo de enerxía, deixando para o final as actividades que xa

dominamos e que, polo tanto, requiren menos cantidade de enerxía.

Factores emocionais e xeradores de estres: A nosa afectividade ou os

nosos sentimentos poden determinar o foco de atención prioritario. Por

exemplo, podemos estar máis motivados polas actividades que implican

aos amigos e deixar de lado as tarefas académicas habituais. Por outra

banda, o estres é unha reacción que experimenta o noso corpo como

mecanismos de defensa ante unha situación percibida como ameazante

ou de difícil solución. Cando os niveis de estres son baixos e aumentan

amodo, os recursos de atención semellan acrecentarse. Pola contra, a

partir dun punto de activación, o crecemento do estres produce unha

diminución na cantidade dos recursos atencionais dispoñibles.

Consumo de fármacos e drogas: A sintomatoloxía de falta de

concentración, desinterese, apatía, depresión, etc pode estar provocada

polo consumo de estas sustancias.

Problemas de sono: O cansazo provoca un descenso do nivel de atención

e problemas de comportamento debidos a un baixo control de estímulos.


4

Como mellorar a atención

Como puidemos ver existen diferentes formas de

utilizar a atención, dependendo das necesidades e

características da actividade que queremos realizar. Tamén

puidemos comprobar que numerosos factores (tanto

apropiados como inapropiados) inflúen nesta capacidade.

Agora é o momento de saber que a capacidade de

atención pódese adestrar e mellorar. Para elo, podemos

recorrer á modificación de costumes poucos favorables para a mesma, á planificación e

ao uso de diversas técnicas e estratexias de estudo e ao exercicio da atención de xeito

específico. Neste último aspecto é onde se vai a centrar o noso programa de mellora da

atención, sen esquecer que os demais condicionantes os debes de traballar para que

realmente este esforzo teña sentido.


5

Que é a memoria?

A memoria se pode definir como un mecanismo de gravación,

arquivo, clasificación e posterior recuperación da información. Na

maioría das ocasións se fai de xeito inconsciente e noutras

realizase cun fin determinado, por exemplo, cando memorizamos un

esquema para un exame.

Tipos de memoria

Os expertos clasifican os tipos de memoria en función da súa duración, e os sentidos

que implican. Por duración distínguense 3 tipos:

Memoria a corto prazo: nº de teléfono, lista da compra…

Memoria a medio prazo: a máis empregada polo estudante (24h ou varios días).

Memoria a longo prazo: meses, anos ou toda a vida.

Segundo os sentidos distinguimos:

- Memoria visual

- Memoria auditiva

- Memoria gustativa

- Memoria olfativa

- Memoria táctil

A máis empregada é a visual.


6

Como memorizar

Un sistema doado e útil divídese basicamente en dous pasos:

1. Organizar a información: preparar os temas persoalmente.

2. Memorizar a información: empregar técnicas axeitadas.

Antes de memorizar unha lección é imprescindible entendela. Para iso, na maioría dos

casos, a información nos chega escrita polo que hai que saber ler, comprender e logo

resumir a información que queres recordar, todo isto antes de aplicar as técnicas de

memorización.

Lectura rápida

Parece lóxico que cantos máis rápido leas sen sacrificar compresión, máis rápido

aprenderás. Ler apresa, empregando as técnicas axeitadas, permíteche

memorizar maior cantidade de contido en menos tempo. Un

universitario medio le a un ritmo entre 200 e 350 palabras por minuto,

calquera persoa pode chegar a 800 ou 900 palabras por minuto.

Loxicamente nalgunhas lecturas irase máis lento pola complexidade do

texto, pero iso non significa que teñamos que cambiar a técnica.

Hai cursos de lectura rápida e todos coinciden nos seguintes aspectos:

- Mantente concentrado: para ler e reter debes concentrarte e en función do

obxectivo da lectura prestar máis ou menos atención a determinados detalles.

- Emprega o dedo ou o lapis coma se fosen un punteiro. Deste xeito marcas o

ritmo da lectura e vas adquirindo velocidade. A idea e subliñar cada liña da

páxina de marxe en marxe mentres les. Obrigas aos ollos a seguir o dedo ou lapis

e así elimínanse doadamente as regresións innecesarias.

- Le grupos de palabras de golpe, en vez de palabra por palabra: tratase de

intentar captar grupos de palabras de 12 en 12 ao mover os ollos sobre a páxina.

- Non subvocalices: pronunciar silenciosamente as palabras que les, sexa

movendo os beizos ou “escoitando” a palabra na mente, tende a enlentecer

innecesariamente a lectura. O obxectivo é poder ver unha palabra coma “leite”, e

recoñecer o seu significado polo seu aspecto, sen pensar no seu son, da mesma


7

maneira que entendes directamente a imaxe dun vaso de leite sen ter que

pronunciar a palabra para os teus adentros.

- Non releas: tratase de non volver a vista atrás, aínda que haxa algo que non

captaras. É preferible que volvas a ler o texto enteiro unha segunda vez para

captar información perdida na lectura. Así, co tempo promovese o hábito de

poñer a máxima atención mentres les.

- Toma nota mentres les: tratase de facer apuntes coas túas propias palabras, dicir

o mesmo de xeito reducido.

Recorda sempre que o importante para a memorización é a compresión, polo que non

debes ler máis rápido do que che permita comprender ben un texto.

Imos agora a calcular a nosa velocidade lectora e a traballar, con dúas láminas de

palabras, exercicios para mellorala. (Exercicios sacados do blog “Na punta da lingua” http://www.blogoteca.com/napuntadalingua/)


8

Dietas milagre

Non hai fórmulas máxicas para perder peso

Cómpre desconfiar das dietas que propoñen unha inxestión demasiado baixa de

calorías.

O mellor consello que se pode dar sobre as chamadas dietas milagre é que fuxamos

delas. Así o defenden diversas asociacións de dietistas, endocrinos e consumidores.

Todas elas se mobilizan cada ano por estas datas para concienciar as autoridades

sanitarias e a opinión pública sobre a gran cantidade de información tendenciosa sobre

estes réximes supostamente „máxicos‟. Fan fincapé nos perigos que comportan os

métodos que prometen perder peso axiña, sen esforzo e que carecen do menor

fundamento nutricional e científico. Non se coñece con exactitude o número de dietas

que se difunden a través de diversos medios de comunicación.

Con todo, moitas modalidades dietéticas publicadas levan o mesmo nome e anuncian

pautas de alimentación distintas, o que resulta confuso para a xente.

Velaquí dúas pistas que nos axudarán a identificar as dietas correctas: non prohiben a

inxestión de ningún grupo de alimentos, máis ben todo o contrario, e permiten unha

perda de peso gradual, que non debería superar o quilo ou o quilo e medio por semana.

Tipos de dietas milagre

Non hai unha clasificación universal e definida que englobe as dietas milagre, polo que

se poden agrupar segundo diferentes puntos de vista. Desde a óptica nutricional, unha

clasificación pode ser a que fai referencia á composición enerxética e nutritiva de cada

dieta.

Dietas de baixo valor enerxético (entre 400 e 1000 Kcal/día)

Non todas informan sobre o seu valor enerxético, o que supón un risco engadido.

Hai dietas que non proporcionan enerxía abonda para levar a cabo as funcións vitais de

cada día e isto ten repercusións no organismo que se manifestan a curto e medio prazo -

segundo o estado de saúde inicial da persoa e o tempo que se seguiu a dieta- con

trastornos orgánicos, como alteracións gastrointestinais, malestar xeral, mareos,

intolerancia ao frío, sequidade da pel, fraxilidade das unllas, perda do cabelo,

contracturas musculares, amenorrea, insomnio, ansiedade, irritabilidade e mesmo

depresión.

Este tipo de dietas baséase no consumo case exclusivo de vexetais, con cantidades, en

ocasións ridículas, de alimentos proteicos (carnes, peixes e ovos) e de aceite.

Por exemplo, 40 gramos de carne na comida e 1 ou 2 culleres sopeiras de aceite para

todo o día. Practicamente non están presentes os alimentos ricos en hidratos de

carbono (pan, arroz, pasta, patacas, legumes, cereais...), que deben supor a base dunha

dieta equilibrada, mesmo cando se trata dunha dieta hipocalórica.

Cunha dieta que achegue menos de 1200 calorías ao día resulta difícil cubrir só con

alimentos comúns a cantidade precisa de micronutrientes (vitaminas e sales minerais).

Dietas pobres en hidratos de carbono e ricas en graxas

Son dietas que suxiren comer carne, embutidos, queixos, ovos, manteiga e demais

alimentos proteicos e graxos, pero que limitan a inxestión de pastas e arroces. Este tipo

de alimentación aparece en numerosas dietas, algunhas delas moi coñecidas, como a

Dieta de Atkins, Scardale ou a da Clínica Mayo. Prometen resultados rápidos só se se

comen alimentos graxos e calóricos, que á luz de numerosos estudos científicos son os

que cómpre moderar para compensar o exceso de


9

proteínas, graxas e calorías da dieta habitual e para previr trastornos asociados a estes

excesos, como as afeccións cardiovasculares.

Este tipo de alimentación tamén pode producir mareos e fatiga, risco de deshidratación,

taxas elevadas de colesterol, triglicéridos e ácido úrico. Ademais, a escasa achega de

alimentos ricos en fibra (verdura e hortalizas, froitas, cereais integrais) destas dietas

favorece o estrinximento.

Dietas ricas en hidratos de carbono

Estas modalidades caracterízanse por un consumo abundante de alimentos ricos en

hidratos de carbono e limitan os alimentos proteicos e graxos. Con estas dietas a persoa

corre o risco dunha achega insuficiente de ácidos graxos esenciais, vitaminas

liposolubles e proteínas. Ademais, un exceso de fibra afecta á absorción de sales

minerais (ferro, cinc) e pode provocar trastornos intestinais como diarreas, cólicos

abdominais e flatulencia.

Monodietas e dietas “choqueiras”

As primeiras denomínanse así porque fomentan o consumo dun alimento concreto, que

en xeral é o que lle dá o nome á dieta (dieta da alcachofa, da piña...), ao que se lle

atribúen propiedades excepcionais sobre o resto de alimentos, iso si, sen base científica.

O seguimento destas dietas pode resultar aburrido e producir trastornos dixestivos e

psíquicos, xa que rompen o ritmo alimentario normal. Tamén podemos atopar dietas que

teñen como “base científica e nutricional” utilizar como reclamo o nome ou a experiencia

de personaxes famosos ou incluír alimentos exóticos ou mensaxes orixinais, do tipo “a

dieta do bo humor”.

-------------------------------------------------------------------------------

Calcula a túa Velocidade Lectora. Para iso tes que dividir o nº de palabras do texto (760)

entre o nº de segundos que che levou lelo e logo multiplicar o resultado por 60; así

obterás o nº de palabras que es capaz de ler por minuto.


10

LÁMINAS DE PALABRAS

OBXECTIVOS:

1. Facilitar o acceso ás palabras cun só golpe de vista.

2. Eliminar os movementos de cabeza durante a lectura e substituílos por

movementos oculares.

3. Aumentar o vocabulario visual, reducindo o tempo para recoñecer palabras.

INSTRUCIÓNS:

1. Le mentalmente a lámina (horizontalmente) un par de veces para familiarizarte

co seu vocabulario.

2. Observa durante uns segundos as palabras que non recoñezas ou nas que teñas

dificultades. Se non sabes o que significa algunha, búscaa no dicionario.

3. Le a lámina por columnas un par de veces máis, tratando de ir cada vez máis

rápido.

4. Realiza os exercicios que hai ao final.

5. Pasados como mínimo 7 días repite o proceso, aínda que non fagas os exercicios.


11

EXERCICIOS

1. Das seguintes palabras, subliña as que aparecían na lámina anterior:

2. Se non acertaches polo menos 5 palabras, volve ler a lámina en silencio un par

de veces e logo repite o exercicio.

3. Agora tapa a táboa anterior e escribe todas as palabras que lembres da lámina.

Repásaa tantas veces como necesites ata conseguir recordar 25 palabras:


12

EXERCICIOS

1. Subliña todas as palabras que sexan adxectivos lendo unha soa vez cada palabra.

2. Rodea cun círculo as palabras que sexan infinitivos.


13

3. Subliña, de entre as seguintes, as palabras que aparecían no exercicio anterior:

4. Se non acertaches polo menos 5 palabras, volve ler a lámina en silencio un par

de veces e despois repite o exercicio.

5. Agora tapa a táboa anterior e escribe todas as palabras que lembres da lámina.

Repásaa tantas veces como necesites ata conseguir recordar polo menor 25

palabras:


14

Técnicas de memorización

Unha vez que leras os textos das leccións, reduciras as ideas e datos claves nun

esquema, chega o momento de memorizalo. O máis sinxelo é ir dende o máis amplo ou

xeral ao máis pequeno e concreto.

Remataremos repasando o aprendido. A máis repasos máis datos vanse quedando na

memoria. Pero para facer isto con eficacia, antes necesitamos coñecer, estudar e aplicar

unha serie de técnicas.

Se ben a repetición é a forma que dende nenos empregamos para memorizar, tamén é a

máis custosa, así que as seguintes técnicas gustaranche pola rapidez en que che

permiten memorizar.

Converter números en palabras

Se es coma a maioría dos estudantes, unha das cousas máis

difíciles de memorizar son os números. Datas, datos numéricos…

son secuencias de díxitos difíciles de recordar. É máis doado

recordar unha palabra que un número. Por iso, fai 400 anos o

matemático e astrónomo Pierre Hérigone inventou a técnica de

converter números en palabras. É simple.

O primeiro é converter os números (do 0 ao 9) en consoantes. Cada número ten

asociado un grupo de consoantes, e con estas podes formar palabras engadindo

libremente vogais, que non teñen outra finalidade máis que de recheo.

O criterio para esta asignación pode ser o que queiras pero se os asignas en base a

algún tipo de vinculación entre o número e a consoante resultarache máis doado

recordalo.

Debes intentar que cada número teña asignada polo menos unha consoante de uso

frecuente. Unha mesma consoante non pode estar asignada a dous números á vez

porque invalidaría a súa utilidade. Neste sistema, omítense a letra “h” por ter un son

mudo e a “y” porque soa coma a vogal “i”.


15

Exemplo de asignación:

Díxito Consoantes asignadas

Asociación

1 T, D

A “T” ten un único trazo vertical.

A “D” soa parecida a “T”

2 N, Ñ A “N” e a “Ñ” teñen dúas patas

3 M A “M” ten tres patas

4 C, K, Q

Catro empeza por “C” e “K” e

“Q” teñen o mesmo son

5

V,B,L, LL

En números romanos o 5

represéntanse cunha “V” a “B”

ten igual son, e cincuenta cun

“L”

6 S, Z

Seis comeza con “S” e a “Z” é

parecida, pero escrita ao revés

7

F, J

En maiúsculas o “F” parecese

ao 7 ao revés, e o “J” tamén

pero boca abaixo.

8

CH, G

En castelán a “CH” é a única

consoante de “ocho”. E a letra

“G” recorda ao 8 aínda que lle

falten algúns trazos.

9 P, X O “P” recorda ao 9 ao revés

0 R, RR

O “R” é a segunda consoante de

cero.

A asignación é libre, así que podes establecer a túa propia asignación segundo te

conveña.

Deste xeito, pódese converter calquera número en palabra, engadindo vogais.

Vexamos un exemplo:

15: letras “T” e “L”: palabra “tolo”.

22: letra N: palabra “neno”

146. letras T, C, S: palabra “Tacos”


16

Hai que recordar o ano en que se descubriu América… referímonos a 1492. Primeiro

convertemos os díxitos en consoantes. Cando un díxito pódese converter en máis dunha

consoante, eliximos libremente entre elas. Así 1492 podería darnos: tcpn, dcxn, etc.

Logo engadimos as vogais para facer unha palabra ou palabras: así poderíamos ter

(dcpn) decépana, (tcpn) tece Xana, etc. Se podes recordar estas palabras, logo é doado

extraer os números. Simplemente quitas as vogais e che quedas coas consoantes de

novo. Empregando o esquema que realizaches (debes memorizar os 10 díxitos) sacas o

número de novo. Agora que temos unha palabra, podemos pasar a seguinte técnica,

que é asociar as palabras que queremos recordar a unha imaxe ou historia absurda.. é

dicir, imos realizar unha asociación.

A asociación

Saberías debuxar de memoria algo que se pareza ao mapa de

Alemaña? E Xapón?. Probablemente non. En cambio se tiveras que

debuxar o mapa de Italia, saberías porque rapidamente veríache a

imaxe dunha bota. Seguramente cando empezaches a estudar xeografía, algún profesor

contouche que o mapa de Italia parecese a unha bota e quedouse gravado na túa mente

para toda a vida. Calquera cousa que recordamos é porque foi asociada a outra. Quizais

pensas que recordas moitas cousas sen necesidade de asociacións. A realidade é que

todo está asociado, o que ocorre é que a maioría das asociacións son subconscientes.

Imos a explicar unha das mellores formas de recordar establecendo asociacións de xeito

consciente.

As asociacións inverosímiles

É unha forma de memorizar datos puros (que non teñen secuencia lóxica entre eles)

construíndo unha historia incrible.

Por exemplo: imaxina que tes que recordar 7 palabras que non teñen relación (árbore,

fonte, barco, teléfono, cravo, oso e globo). Coa técnica de asociacións inverosímiles so

tes que enlazar estas palabras con algunha historia.

Árbore: Imaxínate sentado ao carón dunha árbore cando, de súpeto, esta móvese cara a

ti coa intención de pisarte. Sentes como treme o chan e tes medo, saes correndo…

Fonte: chegas a unha fonte, onde paras a beber, porque de tanto correr tes sede…

Barco: cando vas a beber ves un barco flotando. É de papel, seguramente o fixo un

neno. Achégaste a velo e…

Teléfono: dentro do barco hai un teléfono, en miniatura, que comeza a soar. O

descolgas…


17

Cravo: en lugar dunha voz sae, un cravo, polo auricular. Apártaste polo medo a facerte

dano con el. De súpeto, escoitas unhas fortes pisadas…

Oso: miras atrás e ves un oso xigante, de cor branca, que ven por ti…

Globo: saes correndo axiña, non sabes como vas fuxir. De xeito milagreiro, ves un globo

voando. É coma un globo de neno, pero máis grande, xusto do teu tamaño, e en lugar

dun fío ten unha corda na que podes suxeitarte. O fas e, voando, deixas atrás ao oso.

Agora en vez de intentar recordar 10 palabras sen relación, só tes que recordar esta

historia para repetir as palabras unha por unha. Se recreas ben a historia, serás capaz

de memorizar unha serie de palabras ao instante, da igual a dificultade das mesmas.

Esta técnica é moi poderosa e canto máis a practiques máis sinxela resultará.


https://orientacionandujar.wordpress.com/

No seguinte cadro hai 22 sumas dispostas horizontalmente

de esquerda a dereita, verticalmente de arriba a abaixo ou en

diagonal. Atópaas todas.






























Contabiliza as letras “p” que hai en cada fila e columna





Contabiliza as letras “n” que hai en cada fila e columna.





Contabiliza as letras “v” que hai en cada fila e columna.





Contabiliza as letras “f” que hai en cada fila e columna.





Contabiliza as letras “m” que hai en cada fila e columna.





Contabiliza as letras “g” que hai en cada fila e columna.





Contabiliza os símbolos que hai na táboa.























Sinala os animais no cadro dereito que non están no esquerdo.



Sinala os animais no cadro dereito que non están no esquerdo.



Sinala as figuras no cadro dereito que non están no esquerdo



Atopa as fichas coma esta


















Partindo dalgunhas formas xeométricas xa dispostas, hai que

encher os ocos baleiros cas figuras estrela, cadrado, cruz, corazón,

triángulo e círculo. Non se pode repetir ningunha figura nunha

mesma fila, columna ou rexión.



1. - Cadrado 2. - Círculo 3.- Triángulo

4. – Cruz 5.- Estrela 6.- Corazón









1.- Cadrado 2. - Círculo 3.- Triángulo


































Partindo dalgúns números xa dispostos, hai que encher os ocos

baleiros cos díxitos do 1 ao 6. Non se pode repetir ningún díxito

nunha mesma fila, columna ou rexión.




































































Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Realiza o labirinto



Que son as mandalas?

As mandalas son diagramas ou representacións esquemáticas e simbólicas do

macrocosmos e o microcosmos, utilizados no budismo e o hinduísmo.

Para que se empregan?

Empréganse para traballar a atención e a relaxación dos alumnos. Dentro das

múltiples técnicas de relaxación orientais, encóntrase a de pintar mandalas, as cales son publicadas en libros parecidos aos dos libros de colorear dos nenos,

onde vén a mandala só debuxada con liñas e o resto en branco disposto para

colorear. Esta técnica de relaxación non require ningunha disciplina expresa, como pode selo noutras, xa que quen está a facelo o colorea segundo os seus

gustos estéticos e imaxinativos. Pódena realizar persoas de calquera idade, sendo unha actividade ademais que fortalece a creatividade.

http://orientacionandujar.files.wordpress.com/2009/05/pict0119.jpg









































Education

Programa de mellora da atención