Proloog

‘Heer?’ Sally stond een beetje onwennig in de donkere kamer. De oude man draaide zijn hoofd schuin en keek haar aan met een strenge blik. ‘Waarom stoort u mij op het moment dat ik geniet van mijn twee pasgeboren dochters?’

‘Het spijt me, heer. Het was niet mijn bedoeling u te storen, maar…’ Ze pauzeerde even, niet wetend hoe ze het moest zeggen. ‘Ga zitten.’ stelde de man voor, terwijl hij haar nog steeds streng aan keek. Hij wees naar de lege witte zetel voor hem.

Sally nam graag van die gelegenheid gebruik. Zo had ze een beetje een houvast als hij boos zou worden. Ze zuchtte nog éénmaal heel diep, en probeerde het toen zo rustig mogelijk te vertellen. De oude heer keek haar ongeduldig aan.

‘Proficiat met uw twee dochters, ze zijn helemaal gezond. Maar…’ Ze richtte haar ogen op het flakkerende haardvuur en kneep zachtjes in de witte stof van de zetel. ‘Het zijn niet alleen twee dochters.’

De oude man leunde achterover en leek diep na te denken. Hij staarde in de leegte voor hem en haalde alleen adem. Na een minuut van stilte bewoog hij weer. ‘Hoe bedoelt u, niet alleen twee dochters?’

‘Ik weet hoe belangrijk de challenge voor u, en uw familie is, maar u moet onder ogen zien dat het niet altijd zal lukken. De vorige generaties hebben het alleen maar kunnen verwezenlijken door goed geluk.’

Hij veerde meteen recht uit zijn luie fauteuil. ‘Insinueer jij nu dat onze familie enkel gelùk heeft gehad? Onze familie met blauw bloed?’ Zijn gezicht vertrok. Hij was razend. ‘Onze familie van koninklijken steunt niet op geluk! Onze familie is gezegend, uitverkoren!’

‘En als jij nu komt zeggen dat er één baby te veel is geboren, dan is dat niet onze schuld! Die baby hoort hier niet thuis, het is een fout. Ze hebben ons altijd gezegd dat het een tweeling ging zijn, dus het kan niet opeens een drieling zijn geworden. Heb je me verstaan?’

Sally deinsde achteruit. Ze probeerde hem te kalmeren. ‘Het is een zoon! Waarom moest u absoluut een gezin hebben bestaande uit drie zonen en een tweeling van meisjes? Nu heeft u vier zonen, dat is toch nog beter?’

‘U begrijpt er niets van! Elke generatie is het al gelukt om elke keer het juiste aantal kinderen te krijgen, met het juiste geslacht. En ik doe daar niet voor onder!’ Hij raasde maar door terwijl Sally bang stilstond. Ze durfde zich niet meer te verroeren.

Opeens werd hij een stuk kalmer. ‘Ik ga mijn vrouw, de koningin, bezoeken. Ik wil u hier niet meer zien. Niet meer voor de komende weken.’ Hij draaide zich om en wandelde de kamer uit. ‘Ik zorg wel voor een oplossing.’ mompelde hij. ‘En het eerste wat ik doe is die baby uitwissen.’

Einde Proloog