perspectief | 3130 | perspectief

ACHTER HET NIEUWS

an het Drevenpark in Vlaardingen staan drie prachtige appartemententorens. Het park ligt op een steenworp afstand. Een bruggetje leidt naar

het winkelcentrum – ook al fijn dichtbij.Welkom in Woonpark Triade, waar 108 appartementen onderdak bieden aan zeker zoveel oudere bewoners. Zoals André Fontijne (75), die tot zijn grote genoegen een van de drie penthouses bewoont. En die – en dat is wel het meest bijzonder – mede aan de wieg stond van het immense bouwproject. De flats zijn er gekomen dankzij de inspan-ningen van vier Vlaardingse heren op leeftijd. Een flinke klus, ja. ‘Maar er bleek vraag naar’, constateert een nuchtere André Fontijne.Triade is een typisch voorbeeld van mensen die zelf de han-

den uit de mouwen steken en samen een nieuw, levensloop-bestendig onderkomen bouwen. Levensloopbestendig: dat wil zeggen zó gebouwd dat je er ook kunt blijven wonen als je ouder wordt en wat gebreken gaat vertonen. Zo zijn de woningen in Triade – uiteraard – gelijkvloers, ze hebben geen drempels en de deuropeningen zijn breed, zodat er ook een rolstoel doorheen kan. Er is aandacht besteed aan de veiligheid en aan gemakkelijk schoonmaken.‘In het ontwerp is gedacht aan de oudere mens’, vertelt André Fontijne enthousiast. ‘De appartementen zijn slim ingericht. Als je ouder wordt, blijf je bijvoorbeeld meer thuis, en dan is het fijn om aan twee kanten uitzicht te hebben.’

Onderlinge bandHet gebeurt in Nederland steeds vaker dat particulieren samen een wijkje neerzetten. Dat heeft veel voordelen. Het belangrijkste is misschien wel: het is veel goedkoper. Maar wat ook meespeelt, is dat je helemaal naar wens kunt bouwen. Wil je een duurzaam huis? Wil je wonen in het groen? Wil je een huis dat alvast klaar is voor de toekomst? Het kan allemaal.Zo grootschalig als in Vlaardingen hoeft gezamenlijk bouwen niet altijd te zijn. Neem Joost Horvers uit Tilburg. Met zijn 27 jaar is hij er vroeg bij met zijn project Pogiz. Maar Joost Horvers is stedenbouwkundige en bovendien gehandicapt. Hij heeft dus eigenlijk ‘van nature’ belangstel-ling voor levensloopbestendig bouwen.Inmiddels heeft de gemeente Tilburg hem een stuk grond toegewezen. Goed nieuws, want nu kan Horvers beginnen met het zoeken van medebouwers. ‘Er moeten minstens tien mensen meedoen’, vertelt hij. ‘Als dat lukt, staat er over een jaar of vijf aan de Mahlerstraat een aantal kleine huizen

dat zijn bewoners levenslang onderdak kan bieden. Zo krijgen ze allemaal minstens één slaapkamer op de begane grond. ‘Voor mij speelt ook het sociale aspect mee’, aldus Joost Horvers. ‘Als je samen bouwt, smeed je een band.’In Amsterdam wordt dat bevestigd door Menno Vergunst (46), die het geluk heeft te mogen wonen in Vrijburcht, een complex van 52 woningen op IJburg. Er is een ‘dorpje’ gecreëerd waarin een doorsnee van de maatschappij woont. De jongste bewoner is begin twintig, de oudste een eind in de zeventig. ‘Goed nabuurschap is hier heel belangrijk’,

vertelt Vergunst. ‘Mensen helpen elkaar waar nodig, maar zonder dat dat een verplichting is. Want dat zou niet werken.’Vrijburcht herbergt allerlei gemeenschappelijke voorzienin-gen, zoals een café, een knutselruimte en een binnentuin. Er zijn ook twee logeerkamers. Verder zijn er zes kleine woningen voor verstandelijk gehandicapten. De huizen van de 52 eigenaren hebben allemaal brede deuropeningen. Drempels ontbreken. Ook de trappen zijn breed, zodat er eventueel een traplift kan komen. Overigens is het aantal trappen in het complex bewust beperkt gehouden. Ideaal dus. ‘Ik wil hier zelf ook graag blijven wonen als ik ouder word’, zegt Vergunst.

Praktische hulpDe trend van levensloopbestendig bouwen speelt in op de groeiende behoefte om langer zelfstandig te blijven wonen. Iets dat de overheid stimuleert; er is immers steeds min-

Wie zelfstandig wil blijven wonen, doet er goed aan om nu al na te denken over een huis waarin dat kan. Je eigen huis aanpassen of helemaal opnieuw begin-nen? Deze mensen doen het. TEKST: JOLENTA WEIJERS, ILLUSTRATIE: FREDDY VERMEULEN

‘Ik blijf ‘t liefst waar ik ben’

‘Als je samen bouwt, smeed je een band’

A

LEVENSLOOPBESTENDIG WONEN BIEDT ZEKERHEID

Vrijburcht, Amsterdam

Woonpark Triade, Vlaardingen Project Pogiz van Joost Horvers, Tilburg

perspectief | 3130 | perspectief

ACHTER HET NIEUWS

an het Drevenpark in Vlaardingen staan drie prachtige appartemententorens. Het park ligt op een steenworp afstand. Een bruggetje leidt naar

het winkelcentrum – ook al fijn dichtbij.Welkom in Woonpark Triade, waar 108 appartementen onderdak bieden aan zeker zoveel oudere bewoners. Zoals André Fontijne (75), die tot zijn grote genoegen een van de drie penthouses bewoont. En die – en dat is wel het meest bijzonder – mede aan de wieg stond van het immense bouwproject. De flats zijn er gekomen dankzij de inspan-ningen van vier Vlaardingse heren op leeftijd. Een flinke klus, ja. ‘Maar er bleek vraag naar’, constateert een nuchtere André Fontijne.Triade is een typisch voorbeeld van mensen die zelf de han-

den uit de mouwen steken en samen een nieuw, levensloop-bestendig onderkomen bouwen. Levensloopbestendig: dat wil zeggen zó gebouwd dat je er ook kunt blijven wonen als je ouder wordt en wat gebreken gaat vertonen. Zo zijn de woningen in Triade – uiteraard – gelijkvloers, ze hebben geen drempels en de deuropeningen zijn breed, zodat er ook een rolstoel doorheen kan. Er is aandacht besteed aan de veiligheid en aan gemakkelijk schoonmaken.‘In het ontwerp is gedacht aan de oudere mens’, vertelt André Fontijne enthousiast. ‘De appartementen zijn slim ingericht. Als je ouder wordt, blijf je bijvoorbeeld meer thuis, en dan is het fijn om aan twee kanten uitzicht te hebben.’

Onderlinge bandHet gebeurt in Nederland steeds vaker dat particulieren samen een wijkje neerzetten. Dat heeft veel voordelen. Het belangrijkste is misschien wel: het is veel goedkoper. Maar wat ook meespeelt, is dat je helemaal naar wens kunt bouwen. Wil je een duurzaam huis? Wil je wonen in het groen? Wil je een huis dat alvast klaar is voor de toekomst? Het kan allemaal.Zo grootschalig als in Vlaardingen hoeft gezamenlijk bouwen niet altijd te zijn. Neem Joost Horvers uit Tilburg. Met zijn 27 jaar is hij er vroeg bij met zijn project Pogiz. Maar Joost Horvers is stedenbouwkundige en bovendien gehandicapt. Hij heeft dus eigenlijk ‘van nature’ belangstel-ling voor levensloopbestendig bouwen.Inmiddels heeft de gemeente Tilburg hem een stuk grond toegewezen. Goed nieuws, want nu kan Horvers beginnen met het zoeken van medebouwers. ‘Er moeten minstens tien mensen meedoen’, vertelt hij. ‘Als dat lukt, staat er over een jaar of vijf aan de Mahlerstraat een aantal kleine huizen

dat zijn bewoners levenslang onderdak kan bieden. Zo krijgen ze allemaal minstens één slaapkamer op de begane grond. ‘Voor mij speelt ook het sociale aspect mee’, aldus Joost Horvers. ‘Als je samen bouwt, smeed je een band.’In Amsterdam wordt dat bevestigd door Menno Vergunst (46), die het geluk heeft te mogen wonen in Vrijburcht, een complex van 52 woningen op IJburg. Er is een ‘dorpje’ gecreëerd waarin een doorsnee van de maatschappij woont. De jongste bewoner is begin twintig, de oudste een eind in de zeventig. ‘Goed nabuurschap is hier heel belangrijk’,

vertelt Vergunst. ‘Mensen helpen elkaar waar nodig, maar zonder dat dat een verplichting is. Want dat zou niet werken.’Vrijburcht herbergt allerlei gemeenschappelijke voorzienin-gen, zoals een café, een knutselruimte en een binnentuin. Er zijn ook twee logeerkamers. Verder zijn er zes kleine woningen voor verstandelijk gehandicapten. De huizen van de 52 eigenaren hebben allemaal brede deuropeningen. Drempels ontbreken. Ook de trappen zijn breed, zodat er eventueel een traplift kan komen. Overigens is het aantal trappen in het complex bewust beperkt gehouden. Ideaal dus. ‘Ik wil hier zelf ook graag blijven wonen als ik ouder word’, zegt Vergunst.

Praktische hulpDe trend van levensloopbestendig bouwen speelt in op de groeiende behoefte om langer zelfstandig te blijven wonen. Iets dat de overheid stimuleert; er is immers steeds min-

Wie zelfstandig wil blijven wonen, doet er goed aan om nu al na te denken over een huis waarin dat kan. Je eigen huis aanpassen of helemaal opnieuw begin-nen? Deze mensen doen het. TEKST: JOLENTA WEIJERS, ILLUSTRATIE: FREDDY VERMEULEN

‘Ik blijf ‘t liefst waar ik ben’

‘Als je samen bouwt, smeed je een band’

A

LEVENSLOOPBESTENDIG WONEN BIEDT ZEKERHEID

Vrijburcht, Amsterdam

Woonpark Triade, Vlaardingen Project Pogiz van Joost Horvers, Tilburg

Toerplezier

34 Route van het jaar | 35 5x Veilig mobiel | 3 tips voor een veilige fiets | Knooppunten | 36 Fietsend PCOB-echtpaar Janke en Bart | 38 De e-bike tips van ‘Testkees’ Kees Bakker

Nu het fietsseizoen is begonnen, trek-ken we er massaal op uit. We fietsen verder, en vaak tot op hoge leeftijd. En steeds sneller – liefst een op de vijf verkochte fietsen is elektrisch. De e-bike is dé trend! Met dit dossier hopen we u op weg te brengen. Of het nu elektrisch is of op eigen kracht…

perspectief | 33

Ga toch fietsen!

RED

AC

TIE:

BA

S J

ON

GER

IUS

7 PAGINA’S

der geld om ouderen compleet te verzorgen. Bovendien ontstaat door de vergrijzing een tekort aan personeel in de gezondheidszorg.Veel mensen verhuizen daarom als ze op leeftijd komen nog een laatste keer naar een woning waarin ze hopen oud te worden. Maar er zijn ook steeds meer mensen die hun eigen woning verbouwen om klaar te zijn voor de toekomst.‘Ik blijf ‘t liefst waar ik ben’, zegt Wies van Kuijk (65) uit Bavel. Zij en haar partner bewonen een oude boerderij. Binnenkort wordt die grondig verbouwd. De begane grond wordt drempelloos, er komen schuifdeuren, en een grote hal wordt omgetoverd tot slaapkamer. ‘Ik wil niet afhanke-lijk worden van anderen’, zegt de Bavelse, die slecht ter been

is. Een eindje verderop, in Prinsenbeek, staat Steve Long (65) voor dezelfde beslissing. Hij wil zijn bad en douche vervangen door een inloopdouche. De keuken krijgt ruimte voor de wasmachine en de droger, die nu nog in de garage staan. ‘Daar komt op termijn een slaapkamer’, legt Steve Long uit. Ook hij loopt niet meer goed, maar verhuizen is geen optie. ‘Hier in Prinsenbeek zijn de kosten voor een appartement torenhoog. En ik wil niet naar de stad.’Wies van Kuijk en Steve Long durven aan hun verbouwing te beginnen dankzij een initiatief van Rolf Jobse (55) uit Breda. Dat heet “Wonen met gemak” en helpt ouderen om hun huis levensloopbestendig te maken. Na de woonscan, die vrijwilligers van Wonen met gemak doen, weten bewo-ners precies wat ze aan hun huis kunnen verbeteren om er onbezorgd te kunnen blijven wonen. ‘We verwijzen ook door naar bedrijven die we goed kennen en die kaas hebben gegeten van ouderenhuisvesting’, zegt Rolf Jobse. ‘Zoals ergotherapeuten, bouwkundigen en makelaars.’Wonen met gemak is een succes aan het worden. Ooit be-gonnen als workshop, krijgt het nu steun van de gemeente, de provincie, de Rabobank en de verenigde ouderenbonden in Brabant. Het zet levensbestendig wonen in steeds meer plaatsen op de kaart. Vooral de praktische hulp is voor velen een uitkomst, merkt Rolf Jobse. ‘Mensen informeren is niet genoeg. Ze willen ook weten hoe ze iets moeten aanpakken en betrouwbare adresjes krijgen waar ze terecht-kunnen.’

In Woonpark Triade denken de bewoners alweer een stap verder. De twee gemeenschappelijke ruimtes lenen zich prima voor aanvullende diensten zoals een verpleegpost of een fysiotherapeut. Wat het precies wordt, weet André Fontijne nog niet. ‘Dat is een beslissing die we samen moe-ten nemen.’ .

Bouwen aan de toekomst Nu mensen steeds langer zelfstandig blijven

wonen, moeten hun huizen levensloopbe-

stendig worden gemaakt. Ze moeten zó

worden verbouwd dat je er ook kunt blijven

wonen als je straks misschien een rollator of

rolstoel nodig hebt. Om dat te regelen heeft

ActiZ, de brancheorganisatie van zorgonder-

nemers, samen met MKB-Nederland (bran-

cheorganisatie voor het midden- en klein-

bedrijf) een zogeheten Doetank in het leven

geroepen. Doel is om de komende vijf jaar

zeker 100 duizend woningen te bouwen of

aan te passen voor ouderen. Bouwbedrijven

en woninginrichters krijgen steeds meer oog

voor de behoeften van ouderen en denken

mee over het zo flexibel mogelijk inrichten

van de woningen.

Of ouderen een kostenpost zijn? ‘Geenszins’,

vindt Aad Koster, directeur van ActiZ. ‘Ze hel-

pen de economie vooruit!’ Er moet snel iets

gebeuren, weet hij. ‘In 1980 telde Nederland

200 duizend plaatsen in verzorgingshuizen.

Er waren toen 300 duizend 80-plussers. In

2005 was het aantal plaatsen gedaald naar

zo’n 150 duizend, maar waren er al 650 dui-

zend 80-plussers. Als de afname in dit tempo

doorgaat, hebben we een probleem.’

De oudere van nu moet zichzelf voorbereiden

op zijn toekomst. Koster: ‘De tijd waarin alles

voor ons werd geregeld, is echt voorbij.’

Voor meer informatie over wonen kijk op: www.pcob.nl/thema/wonen+PCOB+

32 | perspectief

‘Ik wil niet afhankelijk worden van anderen’

DO

SS

IER