357

Rrl hoofdstuk 5

Embed Size (px)

Citation preview

  • 1.

2. Welkom terug! In het vorige hoofdstuk konden jullie zien waarom Tara boos is op Levi, Levi vertelde Samantha over zijn verleden en Samantha biechtte op dat zij en Kimberly heksen zijn. Verder vroeg Levi Samantha ten huwelijk. Tijdens de bruiloft saboteerde Tara de auto van Jessica met de bedoeling een ongeluk voor Levi te veroorzaken, maar in plaats daarvan was het Jessica die tegen een boom reed.
3. Het is een week na de sprookjesachtige bruiloft van Levi en Samantha. De regen is verdwenen en er is nergens in Belladonnabaan nog een plas te vinden. Een klein groepje mensen heeft zich verzameld op de begraafplaats van Belladonnabaan.
4. Gijs kijkt naar de grafsteen voor hem. Het is nu bijna een week geleden, maar hij kan het nog steeds niet bevatten. Hij kan nog steeds niet geloven dat het over is, ze is weg, voor altijd.
5. Het was een week geleden dat hij midden in de nacht thuis kwam. Het feest van Levi en Samantha was tot in de late uurtjes doorgegaan en zoals altijd was hij een van de laatste die weg ging. Hoewel Jessica al uren eerder naar huis was gegaan, was het bed leeg.
6. Zijn hoofd was zwaar en zonder er verder over na te denken kroop hij in het lege bed. Jessica zou wel uitleggen waarom ze er niet was als het weer licht is, dacht hij nog voor hij als een blok in slaap viel.
7. Voor zijn gevoel was het een paar minuten later dat de bel ging. Slaperig opende hij zijn ogen en wachtte tot Koen de deur zou openen, maar in plaats daarvan ging de bel nogmaals. Vermoeid stapte hij zijn bed uit en keek verbaasd op toen hij Jamai Crone in zijn uniform voor de deur zag staan.
8. Meneer De Ruiter, kan ik u even spreken. Het spijt me dat het zo vroeg moet, maar het is belangrijk. zei Jamai op dringende toon en Gijs knikte. Ik had u niet verwacht zo snel na het feest.
9. Voor een spoedgeval maak ik natuurlijk een uitzondering. zei Jamai en nu pas zag Gijs de vermoeide blik in zijn ogen. Het spijt me dat ik dit moet zeggen, maar u vriendin, Jessica Peters Jamai viel even stil. Ze heeft een auto-ongeluk gehad.
10. Hij slikt moeizaam en kijkt naar het graf, het graf waar zijn vriendin nu ligt. Je hebt ons te vroeg verlaten staat met rechte letters in de steen gegrift. De steen is simpel, maar stijlvol. Hij weet dat Jessica het zo gewild zou hebben.
11. Hij maakt zijn blik een kort moment los van de steen en kijkt naar de gasten die zich op de begraafplaats verzamelt hebben. Bedankt dat jullie allemaal gekomen zijn, ik weet zeker dat Jessica het geweldig zou hebben gevonden. zegt hij zacht en richt zijn blik weer op het graf.
12. Gijs doet een stap opzij zodat de anderen ook een stap richting het graf kunnen doen. Levi en Samantha doen het eerste een stap naar voren. Allebei kijken ze naar het graf van Jessica en Levi laat voorzichtig de bloemen op het graf vallen.
13. Levi en Samantha doen een stap opzij en lopen samen naar een van de bankjes op het kleine kerkhof.Ik kan echt niet geloven. zegt Levi voor de tiende keer die week. Het leek zon normale dag en dan gebeurd er dit.
14. Samantha knikt en Levi denkt terug aan die nacht, bijna een week geleden. Het feest was laat afgelopen en ze hadden allebei genoten van de dag. Ze waren met een taxi naar huis gereden en het duurde niet lang voor ze boven van hun huwelijksnacht lagen te genieten.
15. Hij weet niet meer hoe laat het was, maar het was midden in de nacht dat iemand ongeduldig op de bel drukte. Hij keek even naar Samantha, maar die had haar ogen nog dicht. Met een zucht ging hij op de rand van het bed zitten en wreef de slaap uit zijn ogen.
16. De bel ging opnieuw en hij begreep al snel dat de persoon die aan de deur stond erg ongeduldig was. Nog wat slaperig liep hij de trap af, naar beneden en haalde het slot van de deur. Gijs? vroeg hij verbaasd toen hij zag wie er aan de deur stond.
17. Hij knipperde nogmaals met zijn ogen toen hij het ernstige gezicht van Gijs zag. Wat is er aan de hand? vroeg hij bezorgd en Gijs begon met zijn waterval aan woorden. Levi, je moet me helpen, ik weet echt niet meer wat ik moet doen, het kan gewoon niet waar zijn, het kan niet Rustig Gijs. onderbrak Levi hem. Kom maar even mee naar binnen en vertel rustig wat er aan de hand is.
18. Tien minuten later zaten Gijs en Levi in de woonkamer op de bank. Samantha kwam in haar badjas de kamer binnen. De koffie staat aan, ik denk dat we dat allemaal wel kunnen gebruiken. zei ze en ze keek naar Levi die een geeuw probeerde te onderdrukken.
19. Ze ging naast hem zitten en wierp hem een klein glimlachje toe terwijl ze naar haar trouwring keek. Levi lachte voorzichtig terug en wendde zich tot Gijs. Vertel nu eens rustig wat er aan de hand is. Weet Jessica dat je hier bent?
20. Gijs schudde zijn hoofd. Daarom ben ik hier nou juist. Jessica weet het niet en ze kan het ook niet weten, nooit meer. Toen hij de verbaasde gezichten van Levi en Samantha zag begon hij opnieuw te vertellen.
21. Toen ik thuis kwam, lag Jessica niet in bed. Ik ben zo stom geweest, ik heb me niet eens afgevraagd waar ze wel was. Hij slikte hoorbaar. Een half uur later stond de politie voor de deur. Gijs viel stil.
22. Levi en Samantha keken hem bezorgd aan. Het gezicht van Gijs was verward en dat gaf hen een onheilspellend voorgevoel. Waarom was de politie aan de deur? vroeg Levi voorzichtig en Gijs richtte zijn blik op zijn voeten.
23. Gijs zei niets, maar Levi kon een glinstering in zijn ooghoek zien. Uiteindelijk keek Gijs op en met trillende stem sprak hij de woorden uit. Jessica heeft een auto-ongeluk gehad, ze heeft het niet overleefd.
24. Levi zucht. De hele week is in een sneltreinvaart voorbij gegaan. Levi en Samantha hadden Gijs geholpen met het regelen van de begrafenis. Alles leek ze moeilijk te bevatten, de dood van Jessica kwam totaal onverwachts.
25. Het kleine groepje dat zich op de begraafplaats heeft verzameld heeft allemaal een speciale band met Jessica en ze komen allemaal om afscheid te nemen van een dierbare vriendin.
26. Levi schuift een stukje richting Samantha en slaat zijn arm om haar heen. Vanuit zijn ooghoek ziet hij hoe Gijs aarzelend bij het graf staat. Ik moet er niet aan denken dat ik je ooit verlies. fluistert hij en Samantha knikt. Ik weet ook niet of ik kan leven zonder jou.
27. Ze blijven nog een paar minuten zo zitten terwijl Gijs onbewegelijk bij het graf blijft staan. Uiteindelijk staan ze op en lopen naar Gijs. Zodra ze dichterbij komen kijkt Gijs hen aan. Bedankt voor al jullie hulp. zegt hij.
28. Levi knikt. Natuurlijk helpen we je. Het is niet niks, alles wat er de afgelopen dagen is gebeurd. Hier kun je best wat hulp bij gebruiken. Sam en ik helpen je graag.
29. Gijs knikt en hij kijkt naar de grond. Ik weet niet of ik het kan. zegt hij zacht. Ik weet niet of ik wel afscheid kan nemen van haar. Ik heb zoveel fout gedaan als het om vrouwen gaat, maar met Jessica was het anders. Ik hield echt van haar.
30. Levi knikt begrijpend. Dat weet ze. Ik weet zeker dat ze zich bij jou ook heel gelukkig voelde. Ze heeft het me vaak vertelt. Ik weet dat het moeilijk is om afscheid te nemen, maar Jessica is niet helemaal verdwenen. Ze leeft voort, in jou herinneringen.
31. Gijs knikt dankbaar. Misschien heb je gelijk. Ik zal haar nooit vergeten. Ik zal altijd van haar blijven houden, waar ze ook is. Levi knikt. Blijf aan haar denken, dan zal ze nooit vergeten worden.
32. Gijs knikt nog eens en draait zich om naar het graf. Ik zal je nooit vergeten, Jessica Peters.fluistert hij en na een laatste blik op het graf laat hij de bloemen in zijn hand op het graf vallen.
33. Hij draaide zich weer naar Levi en Samantha toe. Heel erg bedankt voor alles wat jullie hebben gedaan voor mij en Jessica. Ik weet niet of het me zonder jullie ook gelukt was. zegt hij en slaat zijn armen vriendschappelijk om Levi heen.
34. Levi knikt. Zoals ik al zei, we helpen je graag. zegt hij en kijkt weer naar het graf. Ik weet zeker dat Jessica het zo gewild zou hebben. Als hij de zin uitgesproken heeft klinkt plots zijn ringtone over het kerkhof.
35. Hij verontschuldigt zich tegenover Gijs en Samantha en loopt een stukje bij hen vandaan. Snel drukt neemt hij op voor er opgehangen wordt. Met Levi Wander. zegt hij.
36. Verbaasd luistert hij naar de deftige stem aan de andere kant van de lijn. Dat klopt, dat ben ik. Ik heb inderdaad in die winkel gewerkt. zegt hij en luistert naar wat de man te vertellen heeft.
37. Sorry, volgens mij is dit een vergissing. Jessica Peters was mijn baas en de eigenaar van die zaak. Ik ben op dit moment op haar begrafenis. zegt hij tegen de man aan de andere kant van de lijn.
38. Gijs en Samantha kijken verbaasd toe terwijl Levi met de man praat. Levi? vraagt Samantha na een paar minuten en ze loopt naar hem toe. Als u papier het zeggen zal het wel kloppen. Goed, dan zie ik u vanmiddag. zegt hij nog en hangt dan op.
39. Levi stopt zijn mobiel in zijn zak en als hij opkijkt ziet hij dat Samantha en Gijs voor hem staan. Waar ging dat in hemelsnaam over? vraagt Samantha doelend op het gesprek dat Levi zojuist voerde.
40. Levi kijkt even snel naar Gijs, maar die kijkt alweer naar het graf van Jessica. Dat was iemand van de notaris, het ging over het nalatenschap van Jessica. legt hij uit.
41. Hij kijkt nogmaals naar Gijs die nu ook de rest van de begraafplaats bekijkt en wendt zich dan weer tot Samantha. Jessica heeft de hele winkel aan mijn nagelaten. Ik heb echt geen idee hoe en waarom ze het heeft gedaan, maar ik moet vanmiddag langs komen.
42. Samantha kijkt hem ook verbaasd aan. De hele winkel? vraagt ze verbaasd en Levi knikt. Hij wil iets zeggen, maar de stem van Gijs zorgt ervoor dat hij zijn mond weer sluit. Wat is er aan de hand? vraagt hij.
43. Levi kijkt Samantha even aan en als die knikt draait hij zich naar Gijs toe. De notaris belde net over het testament van Jessica. Ze wilde dat ik de winkel over neem. zegt hij voorzichtig.
44. Het gezicht van Gijs betrekt een enkele seconde, maar hij herstelt zich snel. Het is goed zo, ik weet dat jij de beste persoon bent om de zaak overeind te houden. Dat weet ik en dat wist Jessica ook.
45. Levi knikt langzaam. Jij bent de enige die dit kan doen, jij kan zorgen dat deze zaak die zo belangrijk was voor Jessica kan blijven bestaan. Ik weet zeker dat Jessica een goede keus heeft gemaakt. zegt hij en Levi knikt aarzelend.
46. Tara en Armand zitten zwijgend tegenover elkaar terwijl ze lunchen. Tara kijkt naar de krant die naast haar ligt en laat haar ogen over de advertenties gaan. Vandaag wordt Jessica Peters begraven, moet je daar niet naartoe?
47. Armand legt zijn vork verbaasd neer. Waarom zou ik daar naartoe gaan? Ze is mijn ex-vrouw. zegt hij gerriteerd, maar toch glijdt zijn blik naar de rouwadvertentie aan de andere kant van de tafel.
48. Daarom juist. Het is je ex-vrouw en ik kan me voorstellen dat je afscheid van haar wilt nemen. zegt ze, maar verder blijft het stil aan tafel. Allebei eten ze verder zonder iets te zeggen, maar hun blikken blijven gericht op de rouwadvertentie.
49. Zon ongeluk wens je niemand toe. zegt Armand na een paar minuten en Tara is meteen op haar hoeden. Ze was helemaal alleen op weg naar huis na de bruiloft van meneer Wander. zegt hij.
50. Tara knikt. Dat lijkt me inderdaad vreselijk. Ik hoorde dat ze Levi Wander en zijn vrouw nog zo goed geholpen had. Ze richt haar blik op haar eten zodat haar vader niet ziet hoe zenuwachtig ze is.
51. Armand slaakt een zucht. Een ongelukje zit in een klein hoekje. Het is een wonder dat het noodweer van afgelopen weken maar n slachtoffer heeft veroorzaakt. Het weer is onvoorspelbaar en je ziet wel dat het zomaar je einde kan zijn. Na die woorden pakt hij de krant en slaat hem open. Wat zouden ze nu met die zaak gaan doen? vraagt hij en bladert door naar de economische paginas .
52. Later die middag staan Levi en Samantha voor de winkel die nu officieel van Levi is. Ik kan echt niet geloven dat Jessica dit voor mij heeft nagelaten. zegt hij nogmaals terwijl hij haar knuffelt.
53. Levi haalt de sleutel die nu officieel van hem is uit zijn zak en opent de deur. Hij en Samantha lopen door de winkel en gaan uiteindelijk op een van de banken zitten. Wat doen we nu? vraagt Levi en Samantha kijkt hem verbaasd aan.
54. Ik bedoel, ik kan deze zaak nooit in mijn eentje runnen en ik weet niet of ik iemand aan kan nemen. Ik weet sowieso niet of ik deze zaak wel draaiend kan houden. Ik ben geen zakenpersoon zoals Jessica.
55. Samantha kijkt hem nog steeds verbaasd aan. Ik dacht dat je juist blij was met deze kans. zegt ze en Levi haalt twijfelend zijn schouders op. Dat ben ik ook wel. zegt hij zacht.
56. Ik heb gewoon geen idee of ik het allemaal wel kan redden. Ik heb toch nog nooit zon winkel draaiende gehouden en bovendien heb ik helemaal geen personeel of enige kennis van zaken
57. Voor hij verder kan praten onderbreekt Samantha hem. Neem mij aan. zegt ze en Levi valt stil. Je kunt mij toch aannemen. Ik kan mijn baan in het ziekenhuis opzeggen en hier komen werken.
58. Levi kijkt haar verbluft aan. Maar je vindt het toch leuk in het ziekenhuis? vraagt hij verbaasd. Je hoeft je baan toch niet op te zeggen alleen maar omdat ik deze winkel heb geerft.
59. Samantha schudt haar hoofd. Ik werk nu al zo lang in het ziekenhuis. Ik ben wel weer toe aan iets nieuws, bovendien werk ik graag samen met jou. zegt ze en ze kijkt Levi vastbesloten aan.
60. Levi schudt zijn hoofd. Dit hoef je echt niet voor mij te doen. We vinden wel een andere oplossing. Maar laten we thuis verder praten. zegt hij. Hij staat op en loopt richting de deur.
61. Samantha springt ook op en loopt met snelle pas achter hem aan. Pas op de stoep voor de winkel kan ze hem inhalen. Wacht eens even. zegt ze en trekt hem naar zich toe.
62. Weet je nog wat je een week geleden tegen me zei. Het komt allemaal goed, we zullen wel een oplossing vinden. herhaalt ze zijn woorden. Een kleine lach verschijnt op het gezicht van Levi. Als jij het zegt zal ik het maar geloven. zegt hij en kust haar.
63. Ik weet het echt niet Samie, ik wil niet dat je je baan opzegt alleen voor mij. Je vindt je werk toch leuk? zegt Levi de volgende middag tijdens de lunch. Ze hebben er de hele avond over gepraat, maar er is nog steeds geen beslissing genomen.
64. Samantha schudt haar hoofd. Ik vind het echt niet erg om ontslag te nemen. Ik ben echt wel weer toe aan iets nieuws. Ik vind het heel erg leuk om mensen te helpen, maar dat kan natuurlijk ook op een andere manier.
65. Levi schudt zijn hoofd. Ik zal erover nadenken. zegt hij en hij pakt zijn bord op om het naar de keuken te brengen. Ik ga even naar boven. zegt hij en hij laat Samantha alleen achter aan de tafel.
66. Wanneer Samantha de voetstappen van Levi niet meer hoort slaakt ze een zucht. Ze wil een hap nemen van haar eten, maar voelt dan hoe een misselijk gevoel zich meester van haar maakt. Met haar hand voor haar mond rent ze naar de wc.
67. Als ze het gevoel heeft dat er niets meer in haar maag zit staat ze op en maakt de wc zorgvuldig schoon. Ze loopt weer terug naar de eetkamer en als ze haar lunch ziet staan voelt ze hoe haar maag knort van de honger.
68. Samantha wast de vies geworden borden af en loopt dan ook naar boven. Ze vindt Levi in hun slaapkamer. Ik denk dat ik nog even op bed ga liggen. Ik heb vannacht niet zoveel geslapen.
69. Levi knikt. Je ziet een beetje bleek. Gaat het wel goed met je? vraagt hij. Samantha knikt. Ik ben gewoon een beetje moe. Het komt wel goed. stelt ze Levi gerust en ze loopt naar het bed.
70. Levi aarzelt even, maar als Samantha een klein, geruststellend glimlachje op hem werpt, loopt hij toch naar de studeerkamer en gaat aan de schaaktafel zitten.
71. Als hij een potje met zichzelf heeft gespeeld gaat zijn telefoon over. Hij staat op en kijkt verbaasd naar het onbekende nummer. Levi Wander. zegt hij en luistert naar de naam aan de andere kant van de lijn.
72. Mevrouw Crone? Ik had niet verwacht iets van u te horen. zegt hij. Nu? Ik weet niet of ik begint hij, maar Marilou onderbreekt hem. Ok dan, ik ben benieuwd wat u te zeggen hebt.
73. Levi stopt zijn telefoon verbaasd weer in zijn zak en loopt naar de slaapkamer. Samantha slaapt nog en hij wil haar niet wakker maken. Hij loopt naar beneden en schrijft een briefje voor als ze wakker wordt.
74. Niet veel later staat Levi voor het appartement van Marilou en Jamai Crone. Voor hij zijn vinger van de bel kan halen wordt de deur al geopend door Marilou. Meneer Wander, fijn dat u zo snel kon komen.
75. Levi kijkt haar nog steeds verbaasd aan. Natuurlijk, u klonk nogal dringend aan telefoon. zegt hij en hij neemt de vrouw voor hem onderzoekend op. Ik ben zeer benieuwd naar u verhaal.
76. Marilou gunt hem een klein knikje toe. Kom toch mee naar de woonkamer, dan kunnen we praten. zegt ze en gehaast loopt ze met hem mee naar de woonkamer waar Levi plaats neemt op de bank.
77. Zelf gaat Marilou voor hem staan. Kan ik u iets aanbieden? vraagt ze met opgetrokken wenkbrauw, maar Levi schudt zijn hoofd. Marilou knikt goedkeurend en ze plaatst haar handen in haar zij.
78. Levi kijkt haar zwijgend aan, maar ze lijkt nog geen aanstalten te maken om iets te zeggen. Ik begrijp nog niet helemaal waarom u mij zo snel hierheen laat komen. Is er soms iets met Justin? vraagt hij daarom.
79. Marilou schudt haar hoogd. Och nee, ik wilde je niet ongerust maken. Met Justin is alles goed Ik heb je hierheen laten komen om je een voorstel te doen. zegt ze en wacht even. Een zakelijk voorstel.
80. Levi kijkt haar niet begrijpend aan en Marilou loopt naar de stoel naast de bank. Ik wil de winkel van je kopen, voor een aardige prijs natuurlijk. legt ze uit met een strak en serieus gezicht.
81. Levi kijkt haar met open mond aan. De winkel? vraagt hij verbaasd en Marilou knikt. Levi kijkt haar lange tijd ademloos aan tot hem opeens iets begint te dagen. Wacht eens, doet u dit voor Armand De Bateau? vraagt hij.
82. Marilou schudt resoluut haar hoofd. Armand weet hier helemaal niets van. zegt ze. Ik wil je de winkel van je overnemen. Armand hoeft hier niets van te weten. zegt ze en Levi ziet de vastbesloten gloed in haar ogen.
83. Levi kijkt haar nog verbaasder aan. Maar ik dacht dat meneer De Bateau en u zakenpartners zijn. Is het dan niet logischer als meneer De Bateau hier ook iets van weet? vraagt hij.
84. Marilou schudt haar hoofd. Zoals ik al zei wil ik dit alleen doen. Deze winkel loopt erg goed en het biedt veel mogelijkheden. Ik denk dat we het wel eens zullen worden over de prijs. Ik ben bereid om een flink bedrag neer te tellen als u wilt.
85. Ik weet helemaal niet of ik de zaak wel wil verkopen. Dit is de erfenis van Jessica en ik kan het niet zomaar aan de eerste de beste verkopen. Ik wil hier goed over nadenken. Ik begrijp sowieso niet waarom u dit niet met meneer De Bateau bespreekt. Ik kan niet aan u verkopen als ik de reden niet weet. zegt Levi.
86. Marilou zucht en knikt. Ik denk dat ik niet veel keus meer heb. Armand en ik hebben ooit een zakkendeal gesloten en hij is zijn afspraak niet nagekomen. legt ze uit. Ik weet dat het kinderachtig klinkt, maar sinds dien gaat de samenwerking tussen Armand en mij niet meer zo goed.
87. Marilou valt stil en Levi trekt zijn wenkbrauw op. En waar ging die deal dan over? vraagt hij. Marilou kijkt naar haar handen. Ik wilde dat mijn Justin een goede echtgenoot zou krijgen en Armand wilde hetzelfde voor Tara. legt ze uit.
88. Levi kijkt haar een enkele seconde niet begrijpend aan en dan begrijpt hij het. U wilde Justin en Tara dwingen om met elkaar te trouwen? vraagt hij ongelovig en hij voelt de woede opborrelen.
89. Marilou schudt haar hoofd. Niet echt dwingen. We wilden ze gewoon een duwtje in de goede richting geven, maar Tara leek totaal geen interesse te hebben en toen kwam Justin met Sandra aanzetten. Armand vond het niet erg, maar hij heeft zich niet aan de afspraak gehouden.
90. Levi weet niet wat hij hoort. U wilde u zoon koppelen zonder dat hij er iets van wist? vraagt hij ongelovig. Marilou kijkt hem strak aan en Levi staat kwaad op. Ik kan niet geloven wat u zojuist hebt verteld. Deze winkel is van Jessica en ik kan hem niet aan iemand verkopen die haar eigen zoon zo behandeld. zegt hij.
91. Kwaad loopt hij de kamer uit en Marilou volgt hem. Ik verkoop de zaak niet. Aan niemand niet. zegt hij en loopt naar de deur. Ik kom er zelf wel uit. zegt hij nors. Als je je bedenkt weet je waar je me kunt vinden. zegt Marilou nog voor de deur met een klap dichtvalt.
92. Een aantal minuten later loopt Levi alweer iets rustiger de trap op. Als hij de kamer inloopt komt Samantha de keuken uit en kijkt hem vragend aan. Waar was je naartoe? vraagt ze.
93. Levi geeft haar vluchtig een kus en begint dan uit te leggen. Ik kreeg een telefoontje van mevrouw Crone, de moeder van Justin. Ze vroeg of ik wilde komen. Ik heb nog een briefje voor je achtergelaten. zegt hij en wijst naar het briefje op de keukentafel.
94. Samantha knikt. Dat had ik nog niet gezien, ik ben pas net uit bed. zegt ze en kleurt een beetje rood. Waarom wilde Marilou eigenlijk dat je naar haar toe kwam? vraagt ze snel.
95. Levi voelt meteen weer de woede in hem opkomen. Ze wilde de winkel van me overkopen. Daar wilde ze graag over praten en daarom vroeg ze of ik wilde komen. zegt hij snel.
96. Samantha kijkt hem verbaasd aan als ze zijn woedende blik ziet. Dat is toch goed? Dat is toch wat je wilde, de winkel verkopen? vraagt ze en als Levi knikt vraagt ze: Wat is dan het probleem?
97. Levi draait zijn hoofd weg. Ik weet niet of het nog wel een goed idee is. Marilou vertelde me iets over Justin en Tara. Zij en Armand hebben ooit besloten dat die twee moesten trouwen zonder dat Justin of Tara er iets van weten. zegt hij.
98. Samanthas ogen worden net zo groot als die van Levi nog geen uur geleden waren. Dus ze hebben hun kinderen als het ware aan elkaar uitgehuwelijkt zonder dat ze er iets van weten? vraagt ze en Levi knikt.
99. Maar Tara bleek geen interesse in Justin te hebben, maar in mij en Justin vond zijn grote liefde in Sandra. Armand vond dit allemaal wel goed, maar Marilou wil het daar niet bij laten zitten. Ze wil de winkel kopen om Armand tegen te zitten denk ik.
100. Maar als ze de winkel wil kopen is dat toch goed? vraagt Samantha en Levi haalt zijn schouders op. Ik denk dat ik maar aan het eten ga beginnen. zegt hij en loopt langs haar heen naar de keuken.
101. Samantha laat zich echter niet zomaar afscheppen en ze volgt hem naar de keuken. Wat is het probleem, Levi? vraagt ze, maar Levi zegt niets en legt het vlees in het pannetje. Wil jij de tafel even dekken? vraagt hij.
102. Ook als ze samen aan tafel zitten zegt Levi nog niet veel. Levi, wat is er aan de hand? Marilou wil de winkel van je kopen. Dat is wat je wilde. Hoor je nu niet blij te zijn? vraagt ze.
103. Levi haalt zijn schouders op. Ik weet niet of ik de winkel nog wel wil verkopen. Het is de zaak van Jessica en ik wil niet dat die bij iemand zoals Marilou terecht komt. Ik weet zeker dat Jessica het daar niet voor bedoeld had.
104. Samantha knikt begrijpend. Wil je de winkel zelf runnen? vraagt ze en Levi knikt langzaam. Maar waarom wil je dan niet dat ik bij je kom werken? Ik weet zeker dat het ons samen wel kan lukken. vraagt Samantha. Of wil je soms niet met mij werken?
105. Natuurlijk vind ik het wel leuk als je in de winkel komt werken. zegt Levi schuldbewust. Ik wil gewoon niet dat je denkt dat dat de reden is dat ik met je getrouwd ben. Ik wil niet dat je denkt dat ik je alleen maar gebruik omdat ik niet anders kan.
106. Een klein lachje vormt zich rond Samanthas lippen. Ze steekt haar hand uit over de tafel. Dat denk ik toch helemaal niet. zegt ze en legt haar hand op die van Levi. Ik weet toch waarom je met me getrouwd bent.
107. Levi lacht. Dat weet ik ook wel, sorry. zegt hij. Samantha knikt. Je kunt het goed maken door de afwas te doen. zegt ze en schuift haar bordje aan de kant. Even later zijn de borden schoon en gaat Levi naast Samantha op de bank zitten.
108. Hij slaat zijn arm om haar heen en samen staren ze naar het brandende haardvuur. Dus je weet zeker dat je samen met mij in de winkel wilt werken? vraagt hij en Samantha lacht zachtjes. Heel zeker.
109. Levi kijkt haar aan. Ik weet echt niet wat ik zonder je zou moeten. zegt hij. Jij maakt me gelukkiger dan ik kan zijn. fluistert hij in haar oor en kust haar wang. Samantha kleurt een beetje rood. Er is eigenlijk nog iets wat ik je moet vertellen.
110. Levi kijkt haar vragend aan. Wat wil je zeggen? vraagt hij en Samantha gaat op zijn schoot zitten. Wat zou je vinden van een kleine Levi? vraagt ze zonder hem in de ogen te kijken.
111. Levi kijkt haar even met grote ogen aan. Dat zou ik natuurlijk geweldig vinden, maar een kleine Sam is net zo leuk. zegt hij en Samanthas ogen kijken naar hem op. Meen je dat? vraagt ze en Levi knikt.
112. Kan ik hier iets uit opmaken? vraagt hij en Samantha knikt stralend. Ik ben zwanger. We hebben in onze huwelijksnacht meer gedaan dan de bedoeling was. zegt ze lachend.
113. Levi zegt niets, maar buigt zich voorover om zijn lippen vurig op die van Samantha te drukken. Hij vergeet op slag alles wat zich die middag en de afgelopen weken heeft afgespeeld.
114. Het duurt niet lang voor hij de lippen van Samantha naar adem voelt snakken. Sorry. zegt hij terwijl hij haar weer tegen zich aantrekt. Kan ik hier iets uit opmaken? vraagt ze lachend.
115. Levi lacht en knikt. Ja, dat kun je zeker. zegt hij. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. zegt hij. Ik hou van je. Samantha lacht. Ik hou ook van jou. zegt ze en drukt een kus op zijn lippen.
116. Levi lacht. Dat dacht ik al. zegt hij en tilt haar van de bank. Samantha slaakt een klein giletje, maar laat zich toch naar de slaapkamer voeren waar Levi haar op bed legt. Ik hou van je, voor eeuwig en altijd. fluistert hij een hele tijd later als Samantha langzaam op zijn borst in slaap valt.
117. Een aantal weken later krijgen Levi en Samantha een duidelijke bevestiging van hun aanstaande ouderschap. Samantha stap net uit bed als ze een flinke trap in haar buik voelt.
118. Levi loopt meteen om het bed heen en buigt zich naar haar buik toe. Wauw, er zit echt een kleintje daar binnen. zegt hij en beweegt zijn hand liefdevol over haar inmiddels bolle buik.
119. Goedemorgen kleintje, hier is jou papa. zegt hij met een kinderlijk stemmetje. Samantha lacht. En wat dacht papa ervan om eens een ontbijtje te gaan maken voor hij te laat komt?
120. Levi lacht en geeft haar een kus. Ook goedemorgen voor mama natuurlijk. Samantha lacht en loopt naar de badkamer terwijl Levi zich omkleedt. Even later is Samantha gedoucht en pakt ze de kleding die ze voor haar zwangerschap heeft gekocht uit de kast.
121. Niet veel later zet Levi twee borden met pannenkoeken op tafel. Samantha pakt meteen haar vork op en begint te eten terwijl Levi lachend toekijkt. Wil je eigenlijk blijven werken nu je zwanger bent? vraagt hij.
122. De vraag van Levi is voor Samantha een reden om haar vork kort neer te leggen. Ik denk het wel. Zolang het kan tenminste. Ik weet niet of ik over een paar maanden nog energie heb om te werken.
123. Levi knikt goedkeurend. Ok dan. zegt hij en ze eten verder. Het duurt niet lang voor Samantha haar bord leeg heeft en als ook Levi klaar is stapelt hij de borden op en loopt ermee naar de keuken.
124. Samantha schuift ook haar stoel naar achteren en volgt Levi naar de keuken. Als ze de keuken in loopt heeft Levi de gootsteen al vol laten lopen. Ze pakt een theedoek en droogt de natte borden af.
125. Als de afwas gedaan is droogt Levi zijn handen af en hij slaat zijn armen om Samantha heen. Bedankt. zucht ze en legt haar handen op zijn schouders. Bedankt voor alle dagen dat je mij zo gelukkig maakt. Ik had niets hiervan verwacht nadat Kim me het huis uit zette.
126. Levi lacht. Volgens mij ben ik er zelf ook wel beter van geworden. Ik had niet gedacht dat ik na alles wat er met mijn familie is gebeurd nog ooit liefde zou kunnen vinden bij iemand, maar bij jou vind ik alle liefde van de wereld.
127. Een aantal kussen volgen en dan vertrekken Samantha en Levi samen naar de winkel. Terwijl ze naar buiten lopen pakt Levi haar hand en knijpt er zachtjes in. Ik hou van je. fluistert hij.
128. Samantha werkt intussen alweer een paar weken in de winkel samen met Levi en hoewel de klanten eerst nog naar Jessica vroegen zijn ze nu heel tevreden met de service van Samantha. Ze geeft alle klanten meer dan genoeg aandacht en blijft altijd vriendelijk.
129. Levi staat nog steeds achter de kassa en helpt alle klanten net als voorheen. Samantha komt op een rustig moment naast hem staan. Zie je nu wel dat dit een goed idee was. zegt ze plagend.
130. Levi lacht en draait zich naar hem toe. Ja ik weet het. Je had gelijk. Hoe lang ga je dat nog inwrijven? vraagt hij verontwaardigd, maar zijn ogen fonkelen en hij laat een klein lachje doorschemeren.
131. Samantha laat ook een klein lachje op haar gezicht verschijnen. Ik denk dat ik je daar nu wel genoeg mee gepest heb. Ik denk dat je nu wel weet dat je vaker naar me moet luisteren. zegt ze en loopt bij hem weg.
132. Levi lacht en hij kijkt haar na. Een glimlach verschijnt automatisch op zijn gezicht. Hij kan zich een leven zonder Samantha al niet meer voorstellen en hij weet niet hoe hij ooit heeft geleefd zonder haar.
133. Aan het eind van de dag als alle klanten weg zijn loopt Levi naar Samantha toe en slaat zijn armen om haar heen. Iedereen is weg, wat dacht je ervan om naar huis te gaan? vraagt hij.
134. Samantha lacht en draait zich naar hem toe. Dat lijkt me een goed idee. Ik denk dat dit kleintje honger heeft. zegt ze en Levi legt zijn hand op haar buik. Ik denk dat we hem of haar dan maar wat te eten moeten gaan geven.
135. Later die da zitten Levi en Samantha samen in de eetkamer aan tafel met een bordje soep voor zich. Ik zag Marilou vandaag voor de winkel. zegt Levi als ze een paar minuten zwijgend hebben gegeten.
136. Samantha kijkt hem met een verbaasde blik in haar ogen aan. Echt waar? vraagt ze en Levi knikt. Wat zou ze daar te zoeken hebben? vraagt ze zich hardop af.
137. Levi haalt zijn schouder sop. Ik heb werkelijk geen idee, maar ze zag er niet heel vrolijk uit. Ik denk niet dat ze blij is dat ik de winkel niet verkocht heb en nu zelf run.
138. Samantha knikt. Dat lijkt me ook niet. Ze had natuurlijk niet verwacht dat ze dat hele verhaal moest vertellen en dat je de zaak dan nog niet zou willen verkopen. Heb je Justin er eigenlijk over verteld?
139. Levi schudt zijn hoofd. Ik weet niet of het aan mij is om dit te vertellen. Marilou lijkt nu wel vrede te hebben met Sandra, zeker nu zij en Justin hun tweede kindje verwachten. Ik vind dat ze dat zelf mag doen.
140. Hij kijkt Samantha aan. Wil je nog wat meer eten? vraagt hij, maar Samantha schudt haar hoofd. Het was heel lekker, maar ik heb genoeg op. zegt ze en pakt de borden van haar en Levi op. Ze doen snel de afwas en Levi zet de restjes van het eten in de koelkast.
141. Na de afwas begeven ze zich samen naar boven, naar de studeerkamer. Samantha neemt plaats achter de schildersezel en Levi gaat aan de schaaktafel zitten. Een hele tijd blijven ze zo zitten terwijl er af en toe een woord gewisseld wordt.
142. Het duurt niet heel lang voor Samantha haar oogleden zwaar voelt worden. Ik denk dat ik maar naar bed ga. zegt ze dan ook en ze legt haar schildersspullen neer. Levi kijkt even op van zijn spel. Ok, ik kom ook zo. zegt hij.
143. Wanneer hij een half uur later de schaakspullen opgeborgen heeft en naar de slaapkamer loopt, ziet hij dat Samantha al in bed ligt en hij hoort haar langzaam en zacht ademhalen.
144. Zo stil mogelijk trekt hij zijn pyjama aan en hij kruipt naast haar in bed. Samantha draait terwijl ze slaapt op haar zij en Levi slaat zijn arm om haar heen. Welterusten. fluistert hij hoewel hij weet dat ze het niet hoort.
145. Een paar maanden later blijft Samantha naast haar bed staan en Levi kijkt haar bezorgd aan. Gaat het wel? vraagt hij en Samantha knikt. Ik denk dat ik vandaag maar niet mee ga naar de winkel. zegt ze.
146. Levi knikt. Dat lijkt me een goed idee. Het kleintje zal wel niet heel lang meer op zich laten wachten. zegt hij en neemt Samantha in zijn armen. Ik ga even douchen, ik zie je zo beneden wel.
147. Levi loopt door naar de badkamer om te douchen terwijl Samantha in haar pyjama naar beneden loopt om het ontbijt de over in te schuiven. Ze wrijft zwijgend over haar inmiddels bolle buik terwijl ze wacht tot het eten klaar is.
148. Als Levi even later aangekleed weer beneden komt zit Samantha al aan tafel met een bord voor zich. Een trots gevoel spoelt over hem heen als hij kijkt naar het tafereel voor hem.
149. Hij gaat op de stoel tegenover haar zitten en hij neemt haar hand in de zijne. Je bent geweldig, weet je dat? vraagt hij en Samantha kijkt hem verbaasd om zijn uitspraak aan.
150. Langzaam slikt ze haar eten door en kijkt hem aan. Waar komt dit opeens vandaan? vraagt ze en haar ogen nemen Levi onderzoekend op. Niet dat ik het erg vind. voegt ze eraan toe.
151. Levi lacht kort. Dat dacht ik al. Ik wilde je er gewoon even aan herinneren.Je bent het geweldigste wat me ooit is overkomen en dat herinnerde ik me weer. Ik wilde het gewoon even hardop uitspreken. Ik moet vandaag de hele dag zonder je doorbrengen, ik weet niet of ik dat wel overleef. zegt hij dramatisch.
152. Samantha lacht. Jammer voor jou kom je weer bijna te laat. Levi kijkt verbaasd op de klok en staat gehaast op. Je hebt gelijk. zegt hij en hij staat op. Hij geeft Samantha snel een kus en loopt dan weg. Tot vanmiddag.
153. Samantha heet haar ontbijt op en wast de twee borden af. Ze kleedt zich om en de rest van de ochtend brengt ze door in de studeerkamer. Ze start de computer op en speelt een spelletje tot ze honger begint te krijgen.
154. Ze bakt een tosti voor zichzelf en eet hem alleen en in stilte op. Als haar bord leeg is loopt ze naar de keuken en bakt een nieuwe tosti voor zichzelf die ze in de eetkamer opeet.
155. Samantha loopt even besluiteloos door het huis en voelt dan hoe haar ogen zwaar en loom worden. Ze loopt naar de slaapkamer en gaat in bed liggen. Het duurt niet lang voor haar ogen helemaal dichtvallen en ze in een diepe slaap valt.
156. Aan het eind van de middag voelt ze de handen van Levi zachtjes op haar schouder en slaperig opent ze haar ogen. H, wat ben je vroeg terug. zegt ze slaperig en knippert met haar ogen tegen het licht.
157. Levi lacht. Het is al zes uur geweest. zegt hij en de ogen van Samantha gaan geschrokken open. Zo laat al? Ik ben wel heel diep in slaap gevallen. zegt ze en gaat op de rand van het bed zitten.
158. Levi lacht en doet een stap opzij zodat Samantha naast het bed kan gaan staan. Het geeft niet, je had het nodig. zegt hij. Justin belde toen ik aan het werk was. zegt hij en wacht even.
159. Samantha knikt. Hoe is het nu met Sandra? Het zal wel niet lang meer duren voor het kindje komt. Levi grinnikt. Hij belde om te vertellen dat Sandra vanochtend bevallen is.
160. Samantha kleedt zich aan en later die avond belt Levi aan bij het appartement van Justin en Sandra. Gefeliciteerd. zegt hij tegen Justin die open doet. Je hebt weer goed je best gedaan.
161. Justin knikt lachend en Levi ziet weer de trotse blik in zijn ogen die hij ook had toen Lizzy geboren was. Kom toch binnen. zegt hij en houdt de deur open. Sandra zit op de bank als ze binnen komen. Jij ook gefeliciteerd. zegt Samantha en Sandra lacht stralend.
162. Willen jullie ze zien, ze liggen boven te slapen? vraagt Justin. Levi en Samantha knikken. Babies! zegt een klein stemmetje en Lizzy kijkt naar hen op. Ikke grote zus. zegt ze trots. Ikke naar babies toe.
163. Levi en Samantha lachen en Justin pakt het kleine meisje op. Wil jij ook mee naar Laila en Lotte kijken? vraagt hij en Lizzy knikt. Wel stil zijn dan, want ik denk dat ze slapen. zegt Justin en Lizzy knikt met grote ogen.
164. Het hele gezelschap loopt naar boven, naar de kleine kinderkamer waar nu drie bedjes staan. Een van de bedjes, die van Lizzy, is leeg, maar in de andere twee liggen twee identieke meisjes rustig te slapen.
165. Levi en Samantha kijken naar de meisjes die rustig doorslapen. Dat is Lotte en dat is Laila. zegt Sandra en ze wijst van het ene wiegje naar het andere wiegje. Kleine zusjes. zegt Lizzy zacht.
166. Om Lotte en Laila niet wakker te maken gaan ze allemaal weer naar beneden. Lizzy kijkt eerst een beetje sip, maar kruipt dan toch naar haar poppenhuis en speelt met haar poppen.
167. Ze praten een tijdje over Lotte en Laila en over de zwangerschap van Samantha. Hadden jullie verwacht dat het een tweeling zou zijn? vraagt Samantha.
168. Sandra schudt haar hoofd. Totaal niet. Ik vond het weinig anders dan met Lizzy dus ik was heel verbaasd toen we merkten dat het er twee waren. Als we het hadden geweten hadden we wel iets anders moeten regelen, want het appartement wordt een beetje te klein voor vijf personen.
169. Levi knikt. Dus jullie gaan opzoek naar iets nieuws? vraagt Samantha en Justin en Sandra knikken. We weten immers niet of het wel bij vier kinderen blijft. zegt Justin en hij kijkt veelbetekenend naar Sandra.
170. Die avond zitten Levi en Samantha samen in de studeerkamer voor de brandende open haard. Samantha kruipt tegen Levi aan en Levi slaat zijn arm om haar heen.
171. Samen kijken ze naar het warme haardvuur dat zachtjes knettert en ze praten rustig met elkaar. Allebei hebben ze een ontspannen glimlach op hun gezicht.
172. Kom eens staan. zegt Levi en hij haalt zijn arm van haar schouder. Hij gaat staan en hij helpt Samantha overeind. Hij trekt haar tegen zich aan en kijkt in haar groene ogen.
173. Levi houdt haar in zijn armen en ze bewegen rustig heen en weer alsof ze op onhoorbare muziek dansen. Levis ogen blijven constant op het gezicht van Samantha gericht en kijken elk stukje even liefdevol aan.
174. Samanthas ogen gaan zoekend over zijn gezicht, maar Levi lijkt het niet te merken. Ik weet niet of je het vergeten bent, maar ik ben hoogzwanger. zegt ze als ze al een paar minuten langzaam dansen.
175. Een kleine grijns verschijnt op Levis gezicht. Oh, dat ben ik niet vergeten. zegt hij. Ik vind het gewoon fijn om bij je te zijn en dit doet me denken aan ons eerste afspraakje. zegt hij.
176. Samantha krijgt een lach op haar gezicht en legt haar hoofd op zijn schouder. Dat was een prachtige avond. fluistert ze. Niet te geloven dat we nu al getrouwd zijn en binnenkort een kindje krijgen.
177. Alsof hij of zij het hoort, begint het kindje onrustig te bewegen. Samantha lacht. Ik denk dat het een goed idee is dat ik naar bed ga. zegt ze en Levi knikt. Niet veel later liggen ze samen in bed en Samantha valt rustig in slaap op Levis borst.
178. Later die nacht komt Samantha met een pijnlijk gezicht uit haar bed. Wees eens rustig, kleintje. zegt ze en gaat op de rand van het bed zitten. Ze wrijft de slaap uit haar ogen en staat dan op om naar de badkamer te lopen.
179. Ze kan maar een paar stappen zetten voor ze naar haar buik grijpt. Oh nee, kun je niet nog even wachten? vraagt ze hardop, maar de krampen in haar buik geven genoeg antwoord.
180. Levi. zegt ze dwingend en Levi opent verbaasd zijn ogen. Levi! zegt ze nogmaals maar nu harder. Wat is er? Levi kijkt haar verbaasd aan, maar springt dan uit zijn bed. Rustig blijven. zegt hij meer tegen zichzelf dan tegen Samantha.
181. Ik ben rustig. roept Samantha en Levi houdt snel zijn mond. Je doet het heel goed. zegt hij daarom maar terwijl Samantha staat te puffen. Hij heeft geen idee hoe hij haar anders moet steunen.
182. Gelukkig voor Levi duurt het niet lang voor Samantha een kindje in haar armen heeft. Haar ogen onderzoeken het kleine mensje vluchtig om te zien of alles goed is en dan begint ze te stralen.
183. Ze legt het kindje vertederd in haar armen. Ze heeft jou haarkleur. fluistert ze zachtjes met een stem vol emotie. En jou ogen. voegt ze er nog aan toe terwijl ze naar het kleine kindje in haar armen kijkt.
184. Levi loopt voorzichtig naar haar toe en zijn ogen blijven gericht op het kindje in haar armen. Ze? vraagt hij met schorre stem en Samantha knikt. Een prachtig meisje. zegt ze terwijl ze haar trotse blik op hem richt.
185. Levibegint te stralen en doet nu nog meer stappen naar haar toe totdat hij voor haar staat. Hallo meisje, zegt hij en het meisje kijkt hem lachend met haar grote, bruine ogen aan.
186. Lieve, kleine Isa. fluistert hij. Je bent het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien, naast je moeder natuurlijk. zegt hij en Isa lacht. Een prachtig meisje. fluistert hij nogmaals en Samantha knikt ter bevestiging.
187. Ze is echt prachtig. zegt Levi als hij en Samantha hun dochtertje goed bekeken hebben. Samantha knikt. Wil jij het bedje even opzetten? Dan geef ik deze dame haar fles.
188. Levi knikt en gaat het wiegje halen terwijl Samantha met Isa de trap afloopt en in de keuken een flesje warm maakt. Isa legt haar kleine handjes stevig om het flesje en begint gulzig te drinken.
189. Als Isa het flesje leeg heeft en een boertje heeft gelaten loopt Samantha met Isa op haar arm weer naar boven. Levi heeft net het wiegje klaar en Samantha legt Isa erin. Ga maar even slapen meisje, het was een zware eerste dag voor je.
190. Je hebt het geweldig gedaan. zegt Levi terwijl ze samen kijken hoe de oogjes van Isa langzaam dicht vallen. Samantha draait zich naar hem toe. Jij hebt ook goed je best gedaan. zegt ze met een blik op het meisje in de wieg.
191. Levi grijnst. We hebben het samen gedaan. zegt hij en hij neemt zijn vrouw in zijn armen. Hoewel het nog vroeg is, weet hij zeker dat hij deze dag onvergetelijk is. Het is een dag om voor altijd met zich mee te dragen.
192. De maanden daarna genieten Levi en Samantha volop van hun kleine meisje. Isa krijgt veel aandacht van zowel haar vader als haar moeder die het allebei heerlijk vinden om hun dochtertje te vertroetelen.
193. Samantha heeft intussen haar werk ook weer opgepakt. Ze vindt het heerlijk om voor Isa te zorgen, maar soms vindt ze het ook weer leuk om de halve week te werken. Ze hebben een goede oppas ingehuurd waar ze Isa met een gerust hart achter kunnen laten.
194. Toch vinden ze het allebei het leukste om zelf voor Isa te zorgen. Alle poepluiers en flesjes lijken Levi niets te doen, hij vindt het heerlijk om met Isa bezig te zijn.
195. Hij kan uren naar het kleine meisje kijken terwijl ze de grote wereld om zich heen ontdekt. Als hij naar haar kijkt lijken de uren veel sneller voorbij te gaan dan normaal.
196. H, zit je hier nu nog steeds? merkt Samantha dan ook op als ze de kamer in komt. Levi wendt zijn blik af van Isa en kijkt haar aan. Ja, ik keek even hoe Isa speelde. zegt hij.
197. Samantha lacht en komt naast hem zitten. Daar kun je uren naar kijken, vind je niet? Levi knikt. Ik kan niet geloven dat ze nu al zo groot is. Binnenkort kunnen we haar niet meer als klein meisje in onze armen houden.
198. Samantha knikt en staart voor zich uit. Ze wordt veel te snel groot. Levi lacht. We zouden er eigenlijk nog eentje moeten nemen. zegt hij. Samantha knikt langzaam.
199. Dat zou best kunnen. zegt ze en lacht voorzichtig mee. Levi staat op. Ik ga maar vast koken. zegt hij en loopt naar de keuken. Samantha staat ook op. En ik ga dit meisje naar bed brengen.
200. Niet veel later ligt Isa in haar bedje te slapen en Levi en Samantha gaan aan tafel zitten. Het blijft een hele tijd stil totdat Levi aarzelend zijn keel schraapt. Hoe denk jij eigenlijk over een tweede kindje?'
201. Een tweede kindje lijkt me geweldig, maar pas over een tijdje. Isa is nog zo klein, ik wil graag nog even van haar genieten zolang ze klein is. zegt Samantha. Ik hoop niet dat je dat erg vindt.
202. Levi schudt zijn hoofd. Je hebt helemaal gelijk. zegt hij en hij legt zijn hand op die van Samantha. We hebben nog tijd genoeg. zegt hij en kust haar hand.
203. Samantha lacht en ze praten samen gezellig verder. Ik zal de afwas wel doen. zegt Levi en hij begint de borden op te stapelen. Vind je dat echt niet erg? vraagt ze, maar Levi schudt zijn hoofd. Mooi zo, dan zie ik je zo boven. zegt Samantha en na een laatste blik over haar schouder loopt ze naar boven.
204. Levi doet de afwas en zet allee schone borden weer in de kast. Hij doet beneden alle lichten uit en loopt naar de slaapkamer. Als hij de deur opent, valt zijn mond even open.
205. Waar heb ik dit aan te danken? vraagt hij verbaasd als Samantha hem dichterbij wenkt. Ze haalt haar schouders op. Ik dacht dat je dit wel zou waarderen. Levi lacht. Zeker, maar ik dacht dat je niet
206. Samantha lacht. Oefenen kan nooit kwaad. zegt ze en na die woorden drukt ze haar lippen op die van Levi en trekt hem mee onder de dekens. Als ze weer boven de dekens komen hebben ze allebei een tevreden lach op hun gezicht.
207. Midden in de nacht wordt Levi wakker van het klagelijke gehuil van Isa. Hij kijkt even naar Samantha maar die ligt met een glimlach op haar gezicht te slapen. Hij gaat op de rand van het bed zitten en rekt zich uit.
208. Stil maar, kleine Isa. zegt hij en loopt naar het wiegje toe. Wat is er dan? Heb je honger? Hij haalt Isa uit haar bedje en loopt met het meisje op zijn arm naar beneden. Hij pakt een kant en klaar flesje uit de koelkast en Isa begint gulzig te drinken.
209. Als het flesje leeg is en Isa een boertje heeft gelaten, neemt hij haar weer op de arm en loopt weer naar de slaapkamer. Ga maar weer lekker slapen, grote meid. Morgen is er weer een dag.
210. Hij wacht even tot Isa haar oogjes sluit en loopt dan weer naar het bed. Samantha slaapt nog steeds en Levi kijkt even naar de glimlach op haar gezicht. Dan kruipt hij zelf ook weer onder de dekens en valt al snel in slaap.
211. De volgende ochtend is het hele gezin al vroeg op. Levi maakt het ontbijt terwijl Samantha Isa de fles geeft. Is ze vannacht eigenlijk nog wakker geweest? vraagt ze en Levi knikt. Ik heb haar vannacht even de fles gegeven. Jij sliep veel te diep.
212. Samantha zet Isa in haar wipstoeltje en kleedt zich om. Als ze beneden komt, zet Levi net de borden op tafel. Vermaak jij je een beetje vandaag? vraagt hij als Samantha gaat zitten.
213. Samantha knikt. Isa en ik zullen ons wel vermaken samen. En jij, ga jij het een beetje reden? vraagt ze. Levi knikt. Die uitzendkracht doet het erg goed, al is hij natuurlijk niet zo goed als jij.
214. Na het eten lopen Levi en Samantha naar beneden. Ik mis je nu al. zegt Levi als ze voor het appartement blijven staan. Samantha lacht. Je overleeft het wel. zegt ze en kust hem.
215. Zonder dat het tweetal het merkt worden ze in de gaten gehouden. Met een blik vol walging kijkt iemand op hen neer. Ze klemt haar tanden stevig op elkaar, maar blijft naar het tafereel kijken.
216. Levi draait zich om en loopt weg. Kimberly wendt haar blik af en rekt zich uit. Het beeld van Levi die gelukkig is met haar zus staat nog steeds op haar netvlies gebrand. Hoe vaak ze ook met haar ogen knippert, het verdwijnt nooit, niet voor ze
217. Ze zucht en laat haar armen zakken. Wat denk jij, Blacky? vraagt ze en kijkt naar de zwarte kat naast zich. De kat kijkt haar even aan en Kimberly lacht. Jij weet precies wat we gaan doen, niet? De kat kijkt haar niet aan, maar Kimberly lacht. Dit wordt precies wat ze verdienen.
218. Samantha is intussen weer naar binnen gelopen. Ze heeft een glimlach op haar gezicht als ze terug denkt aan de woorden van Levi en die glimlach verdwijnt niet wanneer ze de borden van het ontbijt opstapelt en afwast.
219. Als alles schoon is loopt ze weer naar de eetkamer waar Isa in haar stoel zit te spelen. Zal ik jou eens even lekker in bad doen? vraagt ze aan het meisje en als antwoord begint Isa te lachen.
220. Isa geniet van het warme water en als Samantha haar afgedroogd heeft, wrijft ze met haar vuistjes in haar ogen. Wil je naar bedje, meisje? vraagt Samantha en loopt naar de slaapkamer.
221. Ze legt Isa in de wieg en loopt dan zelf zachtjes naar beneden. Ze ruimt wat op in het kleine appartement en pakt dan een boek uit de kast. Ze gaat in een van de stoelen zitten en bladert naar de pagina waar ze de laatste keer gestopt is.
222. Rond het middaguur legt ze haar boek weg en ze loopt naar de keuken om een boterham te smeren. Alleen en in stilte eet ze die op. Ze eet haar brood hap voor hap op terwijl ze ingespannen luistert of ze iets hoort in de slaapkamer.
223. Bij het eerste geluidje staat ze al naast haar stoel en als ze boven komt, ligt Isa met open oogjes in de wieg. Ze steekt haar kleine armpjes uit naar haar moeder die haar uit haar wiegje tilt. Wil jij een lekker flesje?
224. Samantha geeft Isa haar flesje en speelt een tijdje met haar totdat haar ogen opnieuw dicht beginnen te vallen. De rest van de middag staat ze achter haar schildersezel in de studeerkamer en dat is de plek waar Levi haar aan het eind van de middag vindt.
225. H, mooie vrouw. zegt hij en neemt haar in zijn armen. Samantha legt snel haar penseel weg en kust hem. Heb je je dag zonder mij overleeft? vraagt ze als hij haar los laat en hij schudt zijn hoofd. Het was heel moeilijk. zegt hij met een pruillip.
226. Samantha lacht. Mafkees. zegt ze en loopt langs hem heen. Ik ga wat te eten maken. zegt ze. Dan kun je me vertellen hoe je je dag hebt doorgebracht.
Een half uur later zitten Levi en Samantha samen aan tafel terwijl Levi vertelt over zijn dag.
227. Samantha luistert naar zijn verhalen over nieuwe klanten, nieuwe producten en zijn belevingen. Daarna vertelt ze ook over haar eigen dag en over Isa, net zolang tot hun borden leeg zijn.
228. Na het eten doet Samantha de afwas en Levi geeft Isa de fles. Als het flesje leeg is legt hij haar in de bungelboog en gaat samen met Samantha op de bank zitten.
229. Samen kijken ze hoe Isa haar handjes uitsteekt naar de speeltjes boven zich. Wil jij morgen eigenlijk gaan werken? Ik kan me voorstellen dat je daar geen zin in hebt. vraagt Levi.
230. Samantha knikt. De oppas is toch al betaald en je weet hoe ik ben, ik kan niet de hele dag stil blijven zitten. Levi lacht en slaat zijn arm om haar schouder. Je hebt gelijk. We hebben morgen nog de hele avond om het te vieren. zegt hij.
231. De volgende ochtend dient Levi het ontbijt op terwijl Samantha Isa in haar wipstoel zet. Geniet nog maar even lekker van je laatste uurtjes als baby, grote meid. zegt ze.
232. Ze kijkt even naar Isa en gaat dan tegenover Levi zitten. Niet te geloven dat ze alweer zo groot wordt. Haar geboorte lijkt nog maar zo kort geleden. zucht ze terwijl ze naar de wipstoel kijkt.
233. Levi knikt. Ik denk dat ik nu weet wat mijn ouders elke keer doormaakte op de verjaardagen van mij, Marjolein en Julian. En dan hebben wij maar n dochter. zegt hij lachend.
234. Na het ontbijt pakt Levi Isa nog even op. Tot straks, lief meisje van me. zegt hij terwijl hij Isa voorzichtig knuffelt. Vanavond wordt jou avond. zegt hij nog voor Samantha hem roept om te gaan.
235. Even later lopen Levi en Samantha met hun jas hoog dicht geritst naar de winkel. Plots ziet Samantha in haar ooghoek hoe een hond een grote kuil graaft in de tuin voor de winkel.
236. Ik jaag hem wel even weg. zegt ze tegen Levi die het dier nu ook ziet. Hij knikt. Ik ga wel vast naar binnen. Tot zo. zegt hij en loopt verder. Hij zoekt in zijn zak naar de sleutel terwijl hij de kleine treden naar de voordeur oploopt.
237. Hij steekt de sleutel van de zaak in het slot en met een klik wordt de deur geopend. Hij loopt fluitend naar binnen net zoals elke ochtend, maar wat hij ziet is totaal anders. Verbaasd blijft hij staan terwijl zijn ogen groot worden. Sam, kun je even komen! roept hij en staart verbaasd voor zich uit.
238. Maar hoe kan dit dan gebeuren? vraagt Samantha even later. Levi haalt zijn schouders op. Ik heb werkelijk geen idee. zegt hij, nog steeds onder de indruk van wat hij aangetroffen heeft.
239. Met dezelfde grote ogen als Levi had Samantha de winkel bekeken die wel overgenomen leek door dieren. Overal waar het tweetal kijkt zien ze een hond of een kat die geen van alle binnen zijn om iets te kopen.
240. De dieren hebben zich op wonderbaarlijke wijze over de gehele winkel verspreid zonder een plekje over te slaan. Met grote ogen kijken Levi en Samantha hoe de winkel voor opening al druk bezocht is.
241. Ik begrijp er echt niets van. Ik heb werkelijk geen idee hoe al deze dieren binnen zijn gekomen. Ik weet zeker dat ik de deur goed op slot heb gedaan. Ik draai hem zelf net open. zegt hij.
242. Terwijl Levi en Samantha nadenken over dit onverwachte bezoek is er iemand anders die tevreden op hen neer kijkt. De hatelijke blik is nog steeds in haar ogen te zien, maar toch is er ook een gedeelte van haar blik gevuld met triomf.
243. Ik hoop dat jullie van de verrassing genoten hebben. fluistert Kimberly met een spottende lach in haar stem. Het was zeker nog niet de laatste. Na deze woorden die door niemand gehoord worden maakt ze een kort gebaar met haar hand en haar bezem verschijnt. Tot snel, Levi Wander.
244. Ik denk niet dat we er achter gaan komen hoe deze dieren hier zijn gekomen. Misschien kunnen we de winkel maar beter even dicht houden en deze troep opruimen. stelt Samantha voor als er nog geen zinnige verklaring is gevonden.
245. Levi knikt. Ik denk dat je gelijk hebt. We zullen er wel nooit achterkomen. zegt hij, maar ergens voelt hij zich ook zenuwachtig. Wat nu als ze hem gevonden hebben? Laten we maar beginnen. zegt hij met een klein lachje en gaat opzoek naar een dweil.
246. De rest van de ochtend en een deel van de middag werken Levi en Samantha hard om de winkel weer op orde te krijgen. Samantha ontfermt zich over de dieren die ze stuk voor stuk naar buiten brengt terwijl Levi de achtergelaten troep opruimt.
247. Aan het eind van de middag is het resultaat van hun werk duidelijk te zien. Elk uitwerpsel van de honden en elk haartje van de katten is verdwenen, evnals de dieren zelf. Dat was het wel. zucht Levi.
248. Wat zullen we nu doen? vraagt hij terwijl hij een blik op de tijd werpt. We zouden de winkel nog even kunnen openen. zegt hij peinzend en kijkt naar Samantha. Wat denk jij?
249. Samantha schudt haar hoofd. De winkel is nu toch al het grootste deel van de dag gesloten dus dat kunnen we best zo laten. Ik denk dat er thuis iemand is die het niet erg vindt als we iets eerder terug zijn.
250. Levi lacht en neemt haar in zijn armen. Wat ben je weer verstandig. zegt hij voordat hij zijn lippen op die van haar drukt. Samantha lacht. Ik ben altijd verstandig, dat hoor je nu toch wel te weten.
251. Later die middag zitten Levi en Samantha in de woonkamer samen met Vivian, Tinus, Justin en Sandra. Isa ligt tijdens haar laatste minuten als baby nog in haar wiegje te slapen.
252. Etsu en Sassie bezetten de stoelen in de eetkamer. Nog even ene dan mag ik ook kaarsjes uitblazen. zegt Sassie trots terwijl ze naar de taart kijkt die al klaar staat. Wordt je dan groter dan ik? vraagt Etsu en Sassie knikt trots.
253. Etsu kijkt sip voor zich uit terwijl Sassie trots verder vertelt. Niet te geloven dat ze nu alweer zo groot worden. zegt Sandra. Het lijkt nog zo kort geleden dat ze geboren werden en nu is Isa al bijna peuter.
254. Haar blik dwaalt af naar Lotte en Laila die op de grond zitten en de ruimte onderzoekend in zich opnemen. Een paar dagen eerder hebben ze allebei hun verjaardag gevierd en ze zijn het leven als peuter al goed aan het ontdekken.
255. Samantha knikt. Ze wordt veel te snel groot. zucht ze ook met haar blik op Lotte en Laila gericht. Levi lacht. Ik ben toch ook wel benieuwd hoe ze eruit zal zien als peuter.
256. Jullie vinden het al erg dat Lotte, Laila en Isa peuters worden, maar Sassie wordt binnenkort al tiener. zegt Tinus. Dan voel je je pas oud. zegt hij en rolt met zijn ogen.
257. Levi lacht. Je hebt gelijk. Wij vinden het al erg dat ze haar eerste verjaardag viert terwijl ze nog maar zo kort in ons leven is. Samantha knikt. Laten we haar maar gewoon naar de taart brengen, we kunnen het niet uitstellen. zegt ze.
258. Levi en de gasten verzamelen zich in de eetkamer, rond de taart terwijl Samantha Isa uit haar bedje gaat halen. Dit zijn je laatste minuutjes als baby. Geniet er nog maar even van. zegt ze als ze voor de laatste keer het kleine babylichaampje tegen zich aandrukt.
259. Ze knuffelt Isa nog eens goed en loopt dan met het meisje op haar arm naar beneden. Ze geeft haar aan Levi die met haar naar de taart loopt. De ratels en toeters worden rondgedeeld terwijl iedereen voor Isa zingt.
260. Als iedereen stopt met zingen buigt Levi zich naar de taart. Isa kijkt met grote ogen naar de fonkelende vlammetjes die doven als Levi de kaarsjes uitblaast.
261. Dan zal Isa het vooral zelf moeten doen. Met een beetje hulp van haar vader valt ze even later als peuter weer in de armen van Levi. Lachend kijkt ze hem aan terwijl Levis ogen groot worden. Uhm Sam, ze heeft roze haar. zegt hij verbaasd.
262. Samantha neemt Isa snel mee naar de slaapkamer en een half uur later ziet het haar van Isa er een stuk beter uit. Samantha zet haar in de woonkamer bij Lotte en Laila.
263. Etsu ontfermt zich meteen over het nieuwe peutertje en begint met haar te spelen. Sassie kijkt toe hoe haar stiefzusje telkens weer handen voor haar ogen legt en Isa aan het lachen maakt.
264. Levi kijkt vertederd toe hoe Isa telkens weer lacht als Etsu haar handen voor haar ogen weghaalt. Etsu is erg goed met die kleintjes. merkt hij op als hij het tafereel al een tijdje bekeken heeft.
265. Vivian knikt trots. Toen we nog in het appartementencomplex woonden vermaakte ze de hele dag alle kinderen in de speeltuin. vertelt ze lachend. Iedereen was dol op haar.
266. Justin en Sandra kijken elkaar even aan. Wij gaan ook weer. Het wordt een beetje laat voor Lizzy, Lotte en Laila. zegt Justin en hij staat op. Heel erg bedankt voor de gezellige middag. zegt Sandra.
267. Niet veel later nemen Levi en Samantha ook afscheid van Vivian, Tinus, Sassie en Etsu. Bedankt dat jullie zijn gekomen. Ik weet zeker dat Isa een leuke eerste verjaardag heeft gehad. zegt Levi tegen Vivian. Wij vonden het ook heel leuk, maar ga maar weer snel naar binnen, met deze kou wordt ze snel ziek.
268. Levi grinnikt kort, maar neemt Isa dan toch mee naar binnen. Samen met Samantha lopen ze naar de slaapkamer. Geef je mama nog even een kusje voor je gaat slapen, Isa? vraagt hij en Isa knikt.
269. Ze steekt haar handjes uit naar haar moeder hier haar lachend een nachtkus geeft. Slaap lekker. zegt ze terwijl Levi de pyjama van Isa pakt en haar die aantrekt. Slaap zacht. zegt hij terwijl hij haar ook een nachtkus geeft.
270. Isa laat zich achterover vallen en draait zich op haar zij. Het duurt maar een paar tellen voor haar ademhaling langzamer wordt en ze in een diepe slaap valt, vol van de indrukken op haar eerste dag als peuter.
271. Levi en Samantha kijken vertederd toe. Ze heeft echt een geweldige dag gehad. zegt Levi en Samantha knikt. Het was een geweldige dag. zegt ze en terwijl ze hem kust vergeten ze allebei wat er die ochtend is gebeurd.
272. Levi en Samantha trekken hun pyjama aan en gaan stilletjes op bed liggen. Kom eens hier. zegt Levi en hij trekt Samantha in zijn armen. Samantha lacht. Is dit wel een goed idee? Isa
273. Isa slaapt. valt Levi haar in de reden. En ik mag je toch wel gewoon even vast houden? vraagt hij. Samantha lacht. Natuurlijk. zegt ze en ze nestelt zich nog iets meer in zijn armen.
274. Levi en Samantha blijven zo nog een hele tijd liggen, genietend van elkaar en de zachte ademhaling van Isa. Even voor middernacht kruipen ze samen onder de dekens en vallen in slaap.
275. Terwijl Levi en Samantha langs elkaar in slaap vallen, is iemand nog klaarwakker. Ongeduldig wipt Tara van haar ene been op het anderen. Doe nou open, Gabriel. sist ze ongeduldig.
276. Plotseling hoort ze een deur open gaan en ze draait zich om. Eindelijk, kon dat niet wat ze breekt haar zin abrupt af als ze ziet hoe een vrouw heupwiegend naar buiten komt lopen.
277. Uhm, goedenavond. zegt ze op haar hoede. De vrouw kijkt haar met een verveelde blik aan. Jij komt vast niet voor mij. zegt ze. De deur staat open dus loop maar door.
278. Met opgetrokken wenkbrauw ziet Tara hoe de vrouw langs haar heen loopt. Ze haalt haar schouders op en loopt naar binnen, op zoek naar Gabriel. In de garage is hij niet dus ze loopt door naar de woonkamer.
279. Ze treft Gabriel aan op de bank, verdiept in zijn boek. Goedenavond. zegt ze en Gabriels hoofd draait verbaasd haar kant op. Tara. stamelt hij verbaasd en laat zijn boek uit zijn hand vallen.
280. Tara. zegt hij verbaasd en staat snel op. Je vriendinnetje liet me binnen. legt Tara uit en ze moet moeite doen om een klein lachje om zijn gedrag te verbergen.
281. De wangen van Gabriel kleuren rood. Cathelijne is mijn vriendin niet. zegt hij snel en Tara krijgt een klein grijnsje op haar gezicht als ze op de bank gaat zitten.
282. Houdt ze haar mond? vraagt Tara nors. We willen natuurlijk niet dat ze iets verklapt over mijn bezoekjes hier. voegt ze er iets vriendelijker aan toe en ze werpt Gabriel een verleidelijke glimlach toe.
283. Uh nee, nee natuurlijk niet. Weet Gabriel moeizaam uit te brengen en hij kijkt ongemakkelijk om zich heen. Wat kom je eigenlijk doen? vraagt hij. Niet dat ik het erg vind dat je er bent, ik vind het wel gezellig, maar ik ben gewoon nieuwsgierig en daarom vraag ik het maar.
284. Tara rolt achter haar zonnebril met haar ogen. Waarom kom je eerst niet even zitten. zegt ze en klopt met haar hand op de bank naast haar. Ik neem aan dat je niemand iets hebt verteld van onze vorige ontmoeting.
285. Gabriel schudt zijn hoofd. Niemand weet wat je hier hebt gedaan. Cathelijne heeft je niet gezien en ik heb het niemand vertelt. zegt hij, haar vraag omzeilend.
286. Tara knik goedkeurend. Dat is mooi, ik wil je namelijk nog iets vragen. Het zit zo: een vriendin van me heeft een beetje een moeilijke periode gehad en ik zou haar graag willen verrassen. Ik heb wel iets bedacht, maar daarvoor moet ik wel in haar huis komen en als ik de sleutel vraag weet ze natuurlijk meteen dat ik iets van plan ben.
287. En wat wil je dat ik doe? vraagt Gabriel. Nou, ik zat te denken, als jij nu eens de deur voor me opent. zegt Tara en ze kijkt hem zo lief mogelijk aan. Gabriels ogen worden groot. Je bedoelt inbreken?
288. Inbreken? Oh nee, dat is strafbaar, dat weet je toch wel? vraagt Tara zo onschuldig mogelijk. Het is geen inbreken, ik ken haar toch heel goed en ik neem niets mee. Jij opent alleen voor mij de deur.
289. Ik weet het niet. zegt Gabriel nog steeds twijfelend. Toe, jij bent de enige aan wie ik dit kan vragen. zegt Tara met een klein pruillipje. Gabriel kijkt haar onderzoekend aan en knikt dan. Ok, ik doe het.
290. Even later staan Tara en Gabriel voor het appartement van Levi en Samantha. De straatverlichting brandt en verlicht de sneeuw die aan hun voeten licht. Er is niemand op straat te zien, maar toch kijkt Gabriel zenuwachtig over zijn schouder.
291. Weet je zeker dat dit een goed idee is? vraagt hij nogmaals. Ik wil je heel graag helpen, echt waar, maar ik weet niet of dit de goede manier is. zegt hij twijfelend.
292. Tara zucht. Ze heeft een moeilijke periode gehad en als vrienden steun je elkaar. Ik dacht dat ik jou daar ook toe kon rekenen. zegt ze nors en plant haar handen zelfverzekerd in zijn zij.
293. Gabriel schudt zijn hoofd. Het is goed, ik doe het. zegt hij en hij tovert een schroevendraaier uit zijn zak. Hij loopt naar de voordeur en begint met de schroevendraaier aan het slot te prutsen.
294. Achter hem wacht Tara ongeduldig. Lukt het? vraagt ze, maar al het antwoord dat ze krijgt is een onverstaanbaar gemompel. Ze zucht en beweegt ongeduldig van de ene voet op de anderen.
295. Ze zucht een paar keer ongeduldig, maar Gabriel blijft aan het slot prutsen. Open. zegt hij plots en hij draait zich om. Je kunt naar binnen als je wilt. Ik heb geprobeerd zo min mogelijk sporen achter te laten.
296. Heel erg bedankt. zegt Tara en in een impuls trekt ze Gabriel naar zich toe. Ik weet echt niet hoe ik je moet bedanken. Gabriel kucht ongemakkelijk en Tara laat hem los.
297. Ik zie je nog wel. zegt ze dan en ze laat Gabriel alleen en verbluft achter. Ze opent de deur en loopt naar boven alsof ze niet anders gewend is. Gabriel staart haar met een snel kloppend hart na.
298. In de woonkamer blijft Tara staan en kijkt de ruimte onderzoekend rond. Ze loopt een rondje en laat haar hand over de verschillende meubelstukken gaan. Dan verschijnt er een kwaadaardige lach op haar gezicht en ze begint met de uitvoering van haar plan.
299. De volgende ochtend staan Levi en Samantha al vroeg naast hun bed. Heb je lekker geslapen? vraagt Levi en Samantha knikt. Ik zal Isa wel uit bed halen, begin jij alvast aan het ontbijt?
300. Levi knikt en neemt de trap naar beneden. Vandaag is het weekend en de winkel is dus gesloten. Fluitend denkt hij na over wat hij, Samantha en Isa vandaag allemaal kunnen gaan doen.
301. Hij wil naar de woonkamer lopen, maar blijft geschrokken staan. Wat is dit? vraagt hij zich hardop afterwijl hij de woonkamer met gemengde gevoelens bekijkt.
302. Wat is er aan de hand? vraagt Samantha als ze met Isa de trap af komt lopen en Levi nog steeds voor zich uit staat te staren. Wat Oh nee. Geschrokken volgt ze de blik van Levi die op hetzelfde punt aankomt.
303. Voor hen is de plek waar normaal gesprokken de woonkamer was, maar wat ze nu zien lijkt er totaal niet meer op. Niets van het meubilair staat of hangt nog op dezelfde plek als waar Levi en Samantha het de avond ervoor achtergelaten hebben.
304. Een half uur later bekijkt Tara tevreden hoe Jamai Crone op weg is naar de familie Wander. De grijns op haar gezicht is groter dan hij de afgelopen tijd ooit is geweest terwijl ze toekijkt hoe Levi de agent begroet.
305. Heel goed dat u ons heeft gebeld. Helaas hebben we geen sporen van braak kunnen vinden. De persoon moet op een andere manier binnen zijn gekomen, want het slot lijkt niet geforceerd. Zijn er misschien personen in u directe omgeving met een sleutel die dit op zijn of haar geweten kunnen hebben?
306. Levi aarzelt even. Uhm, niet dat ik weet. Wie zou zoiets nu doen. zegt hij, de vraag van Jamai verdraaiend. Jullie krijgen vast veel van deze berichten in een jaar.
307. Jamai haalt zijn schouders op. Dit is ons werk dus we zijn er wel aan gewend. zegt hij. Zijn er verder nog spullen verdwenen? Geld? Sieraden? Waardevolle spullen?
308. Levi schudt zijn hoofd. Mis jij nog iets? vraagt hij aan Samantha, maar die schudt ook haar hoofd. Jamai zucht. Als er niets vermist is en er geen sporen van braak zijn ben ik bang dat ik niets meer voor jullie kan doen.
309. Levi laat Jamai uit en bedankt hem. Als hij boven komt raapt Samantha een paar boeken op en legt ze op de open haard. Wie zou zoiets gedaan hebben? vraagt ze zich hardop af terwijl ze nogmaals rond kijkt.
310. Levi haalt zijn schouders op. Ik heb werkelijk geen idee, maar ik ben allang blij dat jij en Isa niets hebben. zegt hij en kijkt naar Isa die verkenend door de kamer kruipt.
311. Samantha legt haar hoofd op zijn schouder. Het is zon raar idee dat iemand hier gewoon binnen is geweest terwijl wij lagen te slapen. Levi wrijft over haar rug. Niet aan denken.
312. Levi laat Samantha los en samen gaan ze op de bank zitten die nu een heel andere plek heeft ingenomen. Ik denk dat we zo maar moeten beginnen met opruimen. zucht Samantha als de haar ogen voor de zoveelste keer over de troep heeft laten gaan.
313. Levi knikt. Laten we dat maar doen. zegt hij met een zucht. Ik zal zo ook maar nieuwe sloten bestellen, misschien dat dat een iets veiliger gevoeld geeft. zegt hij.
314. Samantha knikt dankbaar. Dat lijkt me een goed idee. Ik moet er niet aan denken dat wie het ook was nog een keer binnen kan komen. Levi knikt en kijkt weer peinzend voor zich uit.
315. Het is maar een idee, maar wat denk je van verhuizen. Je voelt je hier niet zo heel veilig meer en ik denk dat Isa het ook wel fijn zou vinden om een eigen kamertje te hebben.
316. Samanthas gezicht klaart op. Misschien is dat wel een goed idee. Het zou geweldig zijn als Isa haar eigen kamertje had en een extra kinderkamer zou binnenkort ook wel weer van pas komen
317. Als ze hoort wat ze zegt valt Samantha stil en Levi kijkt haar verbaasd aan. Bedoel je Ben je? Vraagt hij verbaasd en Samantha knikt zonder hem aan te kijken.
318. Ik wilde het wel eerder zeggen, maar door de omstandigheden kwam ik er gewoon niet aan toe. zegt ze en kijkt hem aan. Vind je het erg? vraagt ze voorzichtig.
319. Levi schudt zijn hoofd en trekt haar naar zich toe. Nee, natuurlijk niet. Ik vind het eerder geweldig. zegt hij lachend. Dit lijkt me helemaal een goede reden om opzoek te gaan naar een nieuw huis voor ons drietjes en binnenkort ons viertjes.
320. Een paar weken later staan Levi en Samantha voor een pas verbouwd huis. Dus je bedoelt dat dit van ons is? vraagt Samantha. Ja. zegt Levi en hij knikt. Helemaal van ons? vraagt Samantha nogmaals ongelovig.
321. Levi lacht en knikt weer. Het staat helemaal op onze naam. zegt hij nogmaals. Samantha knikt met grote ogen. En wanneer was je van plan om mij te vertellen dat we ons dit kunnen veroorloven?
322. Nou, ik had ook niet gedacht dat de winkel zo goed zou draaien, maar de laatste maanden hebben we een goede omzet gedraaid. legt hij uit. Wat vind je ervan? Samantha lacht. Het is echt prachtig. zegt ze en geeft hem en Isa een kus op hun wangen.
323. Samen met Isa lopen ze naar binnen en bekijken het compleet ingerichte huis. Levi zet Isa bij de speeltafel waar ze meteen enthousiast begint te tekenen. Het is echt prachtig. zegt Samantha nogmaals en om haar woorden kracht bij te zetten kust ze hem.
324. Levi grijnst. Vind je het echt niet erg dat ik ga werken? We zijn hier net en ik snap het als je niet alleen wilt blijven. vraagt hij, maar Samantha schudt haar hoofd. Ga jij maar werken. Isa en ik vermaken ons wel.
325. Levi neemt afscheid van zijn vrouw en dochter en gaat naar de winkel. Samantha vermaakt zich de rest van de ochtend samen met Isa terwijl ze oefenen met lopen. Aan het eind van de ochtend kan Isa al een paar stapjes aan de hand van Samantha zetten.
326. Samantha staakt de loopoefeningen en neemt Isa mee naar haar slaapkamertje waar ze het meisje voor het eerst op haar potje zet. Doe maar een plasje voor mama. zegt ze.
327. Na wat aanmoediging doet Isa wat haar moeder vraagt. Samantha haalt haar weer van het potje en neemt haar mee naar de keuken waar ze Isa een bordje pap geeft en voor zichzelf wat te eten maakt.
328. Samantha zet Isa weer bij de speeltafel waar het meisje meteen haar krijtjes weer oppakt en begint te tekenen. Zelf gaat ze aan de eettafel zitten en geniet van haar warme tosti.
329. Samantha speelt nog even met Isa, maar als de oogjes van het kleine meisje zwaar worden neemt ze haar opnieuw mee naar boven, maar dit keer om haar in bed te leggen.
330. Terwijl Isa haar middagdutje doet ruimt Samantha de vuilgemaakte spullen van de lunch op en loopt dan zelf ook naar de slaapkamer. Ze pakt haar pyjama en met de belofte om maar heel even een dutje te doen, valt ze in slaap.
331. Aan het eind van de middag vindt Levi haar nog steeds in de slaapkamer, in een diepe slaap. Met een glimlach kijkt hij toe hoe Samantha op haar andere zij draait en dan loopt hij stilletjes de kamer uit.
332. Als hij op in de kleine slaapkamer van Isa komt, zit ze met open oogjes in haar wieg. Ze kijkt om zich heen en speelt wat met haar voetjes totdat ze haar papa ziet. Apa! zegt ze en steekt haar handjes naar Levi uit.
333. Lachend haalt Levi haar uit de wieg. Heb je me een beetje gemist, meisje? vraagt hij en Isa knikt wild met haar hoofdje. Levi lacht en zet haar op het potje. Laat dat dan maar zien door een plasje te doen voor papa.
334. Levi kleedt haar aan en neemt haar stilletjes mee naar beneden om Samantha nog even te laten slapen. In de keuken zet hij haar op de grond en geeft haar een speelgoedpaardje terwijl hij zelf aan het eten begint.
335. Als de spaghetti klaar is zet hij Isa vast in de kinderstoel en hij roept Samantha. Het hele gezin schuift aan tafel en geniet van de maaltijd. Sorry dat ik zo lang geslapen heb, dat was echt niet de bedoeling. verontschuldigt Samantha zich.
336. Levi schudt zijn hoofd. Dat is niet erg, je zult het wel nodig gehad hebben. zegt hij. Isa zat gewoon in haar wiegje te spelen toen ik binnen kwam. Hebben jullie je vandaag een beetje gered?
337. Samantha knikt. Isa en ik hebben geoefend met lopen. zegt ze en kijkt trots naar Isa die haar moeder met een lief gezichtje aankijkt. Ze is echt een heel makkelijk peutertje.
338. Isa draait haar blik naar haar vader die haar een glimlach terug schenkt. Lachend kijkt ze weer voor zich uit en neemt het laatste beetje van haar pap in haar mond. Op. zegt ze.
339. Samantha en Levi eten hun bord ook leeg en Levi verzamelt alle borden om in de afwasmachine te zetten. Isa kruipt achter hem aan naar de keuken. Apa, ikke op. zegt ze en steekt haar handjes naar hem uit.
340. Vertederd kijkt Levi naar het kleine meisje en hij pakt haar op. Isa slaat haar armpjes stevig om zijn nek en begraaft haar gezichtje in zijn schouder. Je bent een prachtig meisje, er zal jou nooit iets overkomen. fluistert Levi.
341. Levi houdt het kleine lichaampje nog even tegen zich aan en loopt dan met Isa op zijn arm naar de woonkamer. Ik ga een meisje naar bed brengen. zegt hij en Isa zwaait naar haar moeder.
342. Levi neemt haar mee naar boven en pakt haar pyjama uit de lade. Ga maar lekker slapen, meisje. Wij zullen zorgen dat je niets overkomt. zegt hij als hij haar een kus geeft. Isa lacht haar kleine aantal tandjes bloot en zwaait terwijl hij de kamer uitloopt.
343. Als hij weer beneden komt, gaat Levi naast Samantha op de bank zitten. Ze ligt in bed. zegt hij terwijl hij zijn arm om Samantha heen slaat. Samen kijken ze een hele tijd tv totdat Levi de stilte verbreekt.
344. Denk jij eigenlijk nog weleens aan het verhaal dat ik je op Twikki eiland heb verteld? vraagt hij peinzend en hij kijkt haar in haar groene ogen. Samantha knikt en draait zich nog wat meer naar hem toe.
345. Ja. bekent ze. Vooral in het begin spookte het veel door mijn hoofd, maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik er vrede mee had. Ze hoeven niet achter ons aan te komen en als ze dat wel doen hebben we altijd mijn magie nog.
346. Levi knikt nog steeds niet overtuigt, maar weet toch een klein lachje op zijn gezicht te toveren. Denk er gewoon even niet over na. Het komt allemaal goed, weet je nog. zegt Samantha en hij knikt. Als hij die avond in slaap valt lijkt hij toch een stuk meer gerustgesteld.
347. Ergens anders, ver weg van Belladonnabaan staat een groot kasteel. Vele druppels regen vallen naar beneden en vormen grote plassen rond het pand en af en toe is er een bliksemflits te zien die het gebouw voor een kort moment nog meer verlicht.
348. Binnen zit een man ongeduldig te wachten tot zijn gasten arriveren. Hij heeft een wijnglas in zijn hand die gevuld is met een rode vloeistof. Daar zijn jullie eindelijk. zegt hij met een zware stem als de deur wordt geopend.
349. Ik neem aan dat jullie met goed nieuws komen, omdat jullie zo lang weg bleven. zegt hij kalm terwijl hij naar het bureau loopt en plaats neemt op de stoel. Willen jullie iets drinken? vraagt hij en wijst naar het dienblad naast hem.
350. Marcus kijkt kort naar de vloeistof en trekt zijn neus op. Nee, dank u, meneer Fatum. zegt hij. Zenuwachtig verplaatst hij zijn gewicht van zijn ene been naar zijn andere been. Ik ben bang dat we niet zon goed nieuws hebben.
351. Het gezicht van de duistere man betrekt. Hebben jullie hem niet gevonden? vraagt hij en Marcus schudt zijn hoofd. Ik weet niet waar hij is, maar hij weet zich goed te verstoppen. Hij is echt nergens te vinden.
352. Meneer Fatum staat op en met een handbeweging veegt hij het hele dienblad van tafel. Jullie hebben hem niet gevonden? Wat hebben jullie dan al die tijd gedaan? vraagt hij kwaad.
353. Marcus en Duco deinzen een stukje achteruit. Het spijt ons echt heel erg, we hebben ons best gedaan, maar hij weet zich goed te verstoppen. We hebben de hele omgeving onderzocht, maar hij is nergens.
354. Jullie hebben alleen deze omgeving onderzocht, wat heb ik nou tegen jullie gezegd?! Jullie zouden hem overal zoeken. Het maakt niet uit hoever weg. Hij kan overal wel zijn.
355. Marcus knikt voorzichtig. Dat weten we, maar we kunnen zon groot gebied niet in n keer doorzoeken. Als u wilt kunnen we verder zoeken. stelt hij voor met een voorzichtig lachje.
356. Natuurlijk zoeken jullie verder! Hij moet gevonden worden. Vind hem en breng hem hierheen! Dood of levend, Levi Wander moet gevonden worden. zegt meneer Fatum en met een dreigende blik kijkt hij hen aan. Ga nu en breng hem hier! Marcus knikt en samen met zijn compagnon verdwijnt hij.
357. Dit was het weer voor deze keer. Hoofdstuk 5 van A WanderingRound Robin Legacyzit er weer op, het heeft me langer gekost dan de bedoeling was, maar ik hoop dat jullie er toch van genoten hebben. Ik hoop dat jullie laten weten wat jullie ervan vonden!
X Sandra