35
WK: Normal, but so different Hoofdstuk 5

Wk Hoofdstuk 5

Embed Size (px)

Citation preview

WK: Normal, but so different

Hoofdstuk 5

Voordat ze naar school vertrekt, zit Iris nog aan het

schaakbord. Ze wil absoluut haar skill van Inzicht vol

krijgen voordat ze tiener wordt.

“Saai kind! Speel toch gewoon even leuk een spelletje

in plaats van zo vroeg in de morgen al na te denken!”,

roept Anke haar zus toe vanaf het spelbord „Maak de

Lama niet Wakker‟.

Niet veel later vertrekken de twee zusjes naar school.

Voor Iris is het de laatste keer dat ze naar de lagere

school gaat…

En nadat ook Yasmine naar haar werk vertrokken

is, begint Nathan alvast met voorbereidingen voor Iris‟

verjaardag.

“Irisje is dol op pannenkoeken, dus zal ze deze vast en

zeker ook wel lekker vinden!”

Als de meisjes van school komen, vliegt Iris meteen

naar het schaakbord. En jawel hoor: niet lang daarna

heeft ze ook haar vaardigheid Inzicht helemaal vol!

Haar zusje is niet zo‟n leergierig type: Anke speelt veel

liever even op de flipperkast om te ontspannen.

En een paar uur later, nadat de meisjes hun huiswerk

gemaakt hebben, is het dan zover: Iris gaat opgroeien!

Over haar levenswens moet ze niet meer

nadenken, die had ze lang geleden al bedacht.

Dan blaast ze, onder luid gejuich van de rest van haar

familie, de kaarsjes uit.

Ze begint rond te draaien, springt de lucht in, en…

… komt als grote Iris Sophia Normal weer op de grond

terecht!

“Nee, hé! Wat een vreselijke kleren! En die lelijke

haarkleur is ook weer terug!”,

is het eerste wat ze roept.

Meteen loopt ze naar de spiegel om haar kapsel en

make-up bij te werken.

Als ze even later, met een ander kapsel en

kleding, weer de keuken binnenkomt, omhelst

Yasmine haar.

“Wat heb ik toch een knappe dochter!”,

fluistert ze in Iris‟ oor.

Iris is inderdaad een heel knappe jonge vrouw

geworden.

Ze is – zoals verwacht – een Kennissim, en haar

levenswens is haar Gouden Bruiloft vieren.

(vreemde wens voor een Kennissim, ik weet het. Maar die had ze

zelfs al toen ze nog kind was…)

Na de taart blijkt iedereen nog niet genoeg gegeten te

hebben, en met het hele gezin genieten ze van de

pannenkoeken die Nathan had klaargemaakt.

“Jammer dat het morgen zaterdag is.”,

denkt Iris, terwijl ze even later in haar nieuwe bed kruipt,

“Ik verheug me er zo op om naar de middelbare school te gaan!”

Maar de volgende dag vindt ze meteen wat anders om zich op te concentreren.

“Mmm… een baantje in de Wetenschap lijkt me wel wat…”

Jammer genoeg begint ze al meteen met een vrije dag. Ze had zo graag vandaag al voor het eerst willen gaan werken!

Maar die vrije dag geeft haar al wel de gelegenheid om op voorhand al wat te leren.

Even later roept Yasmine haar twee dochters samen.

“Wat wil je ons vertellen, mama?”,

vraagt Anke nieuwsgierig, terwijl ze naast haar grote

zus in de zetel gaat zitten.

“Wel, mijn lieve schat”,

zegt Yasmine opgewekt,

“Ik wou jullie vertellen, dat jullie binnen een paar

maanden allebei grote zus worden!”

Verwachtingsvol kijkt ze haar dochters aan, maar Anke lijkt helemaal niet zo blij te zijn.

“Waarom? Ik wou niet eens een klein broertje of zusje!”

Ze springt op, en spurt de kamer uit.

“Waarom vraag je niet eerst aan mij eens wat ik wil?”,

horen Yasmine en Iris haar nog roepen.

“Ze draait wel bij, hoor.”,

zegt Iris, terwijl ze opstaat,

“Maar intussen heb ik je zelf nog helemaal niet

gefeliciteerd!”

Ze omhelst Yasmine.

“En wat geweldig dat ik nog een keer grote zus word!”,

gaat ze enthousiast verder.

Later die middag, besluit Iris te gaan shoppen.

Ze wil nog wat nieuwe kleren, en bovendien heeft ze

haar ouders eindelijk kunnen overtuigen om een

iPhone te mogen kopen.

In de winkel aangekomen, is de iPhone het eerste

waarnaar ze op zoek gaat.

Maar wanneer ze naar de volgende winkel wil lopen

om kleren te kopen…

“Oeps! Loop ik zomaar tegen me op! Het spijt me!”

“Als iedereen die tegen me botste zo knap zou zijn als

jij… dan wil ik nog vaak tegen iemand oplopen!”,

antwoordt de jongen meteen,

“En… mag ik weten met wie ik de eer heb?”

Een beetje overdonderd staart Iris de jongen aan.

“Iris… Iris Sophia…”,

stamelt ze dan verlegen.

“Mmm… Iris Sophia… en leuke naam. Voor een al

even leuk meisje…”,

slijmt de jongen verder,

“Ik heet Lex.”

Ze staan een tijdje te praten, en het blijkt echt goed te

klikken tussen Iris en Lex.

Even later moet Lex naar huis. Iris kijkt nog even

om, en ziet dat hij naar haar glimlacht. Een warm

gevoel overspoelt haar hele lichaam.

Een baan, een leuke jongen, én binnenkort nog een

klein broertje of zusje…

Veel beter kan het leven niet meer worden…

Pffff… zwaar hoor! Tot de

volgende keer, trouwens!!!

xxx

aphroditje