18º domingo toa 2011

Ao desembarcar, atopouse Xesús cun gran xentío. El, conmovido, curou a todos os enfermos.

Achegáronselle os discípulos para dicirlle:«O lugar está moi arredado e a hora moi avanzada: será mellor que «O lugar está moi arredado e a hora moi avanzada: será mellor que

despidas a xente para que vaian ás aldeas e merquen comida».despidas a xente para que vaian ás aldeas e merquen comida».

Xoán Pablo II na carta «Queda connosco» invitaba as nosas comunidades a afrontar con xenerosidade fraterna

algunha das múltiples pobrezas do noso mundo.

Invitábanos a medir en termos de xenerosidade a Invitábanos a medir en termos de xenerosidade a nosa eucaristía:nosa eucaristía:

«Penso no drama da fame que atormenta a centos de «Penso no drama da fame que atormenta a centos de millóns de seres humanos,millóns de seres humanos,

NNas enfermedades que flaxelan os Países pobres,as enfermedades que flaxelan os Países pobres,

Na soidade dos anciánsNa soidade dos anciáns

A desazón dos parados,A desazón dos parados,

O trafego dos emigrantes,O trafego dos emigrantes,

Non podemos facernos ilusións:Non podemos facernos ilusións:polo amor mutuo, polo amor mutuo,

pola atención aos necesitadospola atención aos necesitadoshásenos recoñecer hásenos recoñecer como como verdadeirosverdadeiros

discípulos dediscípulos de Cristo.Cristo.

En base a este criterioEn base a este criterio comprobarase comprobarase

a autenticidade das nosas a autenticidade das nosas celebracións eucarísticas».celebracións eucarísticas».

O drama dos famentos ten hoxe millóns de rostros.

O mandato de Xesús non pode deixar indiferentes os cristiáns de hoxe. Os bens que nos sobran poden saciar a

fame de medio mundo. Non podemos ignorar que son os nosos irmáns.Non podemos ignorar que son os nosos irmáns.

Ese mandato tería que sacudir a todas as persoas e institucións do noso mundo, confésense cristiás ou non.

Xesús non é un patrimonio exclusivo dos cristiáns.A súa mensaxe é universal, precisamente por estar

atento ás carencias concretas do home.

Señor Xesús, Señor Xesús, que deches de comer que deches de comer á multitude famenta,á multitude famenta,

non permitas que non permitas que esquezamos as necesidades esquezamos as necesidades

dos nosos irmáns dos nosos irmáns dános un corazón xeneroso dános un corazón xeneroso

e unha vontade eficaze unha vontade eficaz para axudalos.para axudalos.

Amén.Amén.

Texto: José Román Flecha Andrés PALABRA DEL SEÑOR –Salamanca Presentación: Antonia Castro PaneroMúsica: Magnun Mysterium. Monasterios de España