Czy Morze Bałtyckie jest bogate w organizmy?

Czy Morze Bałtyckie jest

bogate w organizmy?

SSAKI

Morświn to ssak morski

Morświn żywi się roślinami wodnymi

Płetwa grzbietowa osadzona jest bliżej ogona niż u delfinów, oraz jest krótsza.

Ciało morświna wynosi około 1,5-2m długości

FOKA POSPOLITA

FOKA SZARA

W Polsce żyją foka szara , obrączkowana i pospolita

Foki są pod ścisłą ochroną

PTAKI NAD MORZEM

ŁABĘDŹ NIEMY- rozpiętość skrzydeł wynosi 230cm.

MEWA ŚMIESZKA

Mewa srebrzysta

RYBY

Śledź-może osiągnąć 30 cm.

DORSZ- jest drapieżną rybą.

Może osiągnąć około 1,3m.

ŁOSOŚ-może ważyć 24kg

Na grzbiecie ma czarno-szarą płetwę.

MAKRELA jest rybą wędrowną.

WĘGORZ-zawiera trującą substancję podobne do jadu węża.

Trucizna węgorza traci swe właściwości w temperaturze 58 st. Celcjusza.

KUR DIABEŁ – ma ciało uzbrojone w liczne wyrostki.

KUR DIABEŁ Na ogół dorasta do 30 cm rzadziej do 60 cm wyjątkowo rzadko do 90 cm

Kur diabeł jest bardzo żarłoczny. Wyjęty z wody wydaje burczące dźwięki.

JAMOCHŁONY – CHEŁBIA BAŁTYCKA

Chełbia jest jamochłonem. Na brzegu jej ciała są czułki zawierające parzydełka.

Ciało chełbi bałtyckiej jest bardzo delikatne.

GLONY – ZIELENICE - GAŁĘZATKA

GLONY – BRUNATNICE – MORSZCZYN PĘCHERZYKOWATY

Komory powietrzne pozwalają morszczynowi piąć się ku światłu.

MIĘCZAKI

OMUŁEK JADALNY – osiąga od 3 do 5 cm

Młode omułki pełzają po dnie. Dorosłe prowadzą osiadły tryb życia.Doskonale filrtują wodę.

Obie muszle są zamknięte dzięki silnym mięśniom.

Omułek-występuje dużych skupiskach w strefach

przybrzeżnych

SERCÓWKA POPOLITA

Jest to gatunek małża. Skorupka jest zbudowana z wapnia i posiada liczne żeberka.

Sercówki żyją przytwierdzone do dna lub do roślin.

PĄKLE

PĄKLE NALEŻĄ DO SKORUPIAKÓW

PROWADZĄ OSIADŁY TRYB ŻYCIA

PANCERZ ZBUDOWANY Z PŁYTEK WAPIENNYCH

TO JEST KREWETKA BAŁTYCKA

KREWETKI ŻYJĄ WŚRÓD ROŚLIN I NA PIASKU

CHĘTNIE ZAGRZEBUJĄ SIĘ W NIM

WYMIARY NIE SĄ DUŻE DO 5cm

Literatura „Morze Bałtyckie” - K. Łomniewicz, W. Mańkowski, J. Zaleski „Morze i jego zasoby” – K. Demel „Geografia roślin” – Z. Podbielkowski wikipedia