View
12
Download
0
Category
Preview:
Citation preview
a filmkrant
twin peaks fanzine
wonderful
and strange
1
Een mysterie dat nooit wordt opgelost
Wat is het geheim van Twin Peaks? Schrijver Thomas Heerma van Voss (De allestafel, Stern) kijkt terug.
Door Thomas Heerma van Voss
TTwee politieagenten zitten op een bruinleren bank. De rechter is de lokale sheriff van het dorp waar ze zich bevinden: Twin Peaks, een vredig fi ctief oord in Noordwest-Amerika, vlak bij de Ca-nadese grens. De linker is FBI-agent Dale Cooper, speciaal
overgekomen omdat er onlangs tot ieders schrik iets drastisch is overgekomen omdat er onlangs tot ieders schrik iets drastisch is gebeurd: een achttienjarig meisje, de lokale gebeurd: een achttienjarig meisje, de lokale high school prom queenLaura Palmer, is bruut om het leven gebracht. Samen onderzoe-ken de twee agenten de moord, wat er vooral op neerkomt dat ze taart en koffi e bestellen bij de lokale diner of, zoals nu, mensen diner of, zoals nu, mensen dinerthuis opzoeken. In deze scène zijn ze bij ene Pete Martell, een goedaardige man van begin vijftig – een verdachte is hij niet, maar verdachten zijn er in deze zaak sowieso amper. De agenten kijken elkaar aan en nemen, zonder iets te zeggen, een slok van hun koffi e. Dan komt Pete Martell uit de keuken aangesneld. ‘Fellas, don’t drink that coffee.’ Hij articuleert traag. ‘You’d never guess. There was a fi sh in the percolator.’
– Shots als schilderijen –
Het is een kleine scène: nog geen dertig seconden, bij-na niemand spreekt, de camera verroert zich niet en er gebeurt verder niets voor de plot. Toch gaat er een onmiskenbare kracht van uit, die op papier bijna niet
uit te leggen valt. Het heeft te maken met de stilering – de agenten worden omgeven door een prachtig donkerhou-
ten decor, de shots zouden stuk voor stuk schilderij-en kunnen zijn – maar ook met een vreemde, on-
derkoelde humor. Het is geen humor die direct een glimlach oproept, maar eentje die zorgt
voor een onbestemde, absurde sfeer. Deze sfeer, zoekend en dwingend tege-
lijk, komisch en onheilspellend, kenmerkt de wereld waarin
deze scène zich afspeelt. Versterkt door een on-
‘Wij w
aren op de set al de eerste fans’Het eerste seizoen van Twin Peaks
kreeg een Nederlands tintje dankzij Ruurd M. Fenenga, die als camera-assistent op de set stond om
te zorgen dat alles scherp in beeld kwam. “Het was direct duidelijk dat dit een heel aparte serie
zou worden. Alles werd op fi lm gedraaid, dat was destijds uniek; er werd voor televisie sowieso
niet veel op celluloid gedraaid, en al helemaal niet op zo’n fi lmische manier. Die eerste
zeven afl everingen waren ‘non-union’, maar voor het tweede seizoen ging alles via
de vakbonden, en ik was geen lid dus toen was het voor mij einde verhaal. Jam-
mer natuurlijk, maar goed, iedereen zegt nu dat het eerste seizoen het
beste is. Als crew waren we constant aan het speculeren over waar
het heen zou gaan. In de kantine hadden we het over de ‘damn
fi ne coff ee’, en zinnetjes als ‘There’s a fi sh in the perco-
lator’ werden wekenlang herhaald. Wij waren op de
set eigenlijk de eerste fans van de serie. Het
‘crew jacket’ dat we aan het eind van de
productie kregen heb ik nog steeds.
Iemand heeft me er ooit 1000
dollar voor geboden, maar
dat heb ik vriendelijk
afgeslagen.”
– JBH –
2
_____________ There are owls in the roadhouse __________________________ M
y log saw som
ething that night _____________ ____
____
____
_ Ha
rry,
is t
hat
bag
smil
ing?
___
____
____
__
vergetelijke soundtrack vol donkere strijkers en zweverige zanglijnen, is het een wereld vol mysterie. Vol on-verwachte zijpaden en wendingen. In hoeveel series zitten nou scènes zoals de bovenstaande, waarin agenten die een moord onderzoeken naar vis smakende koffi e krijgen voorgeschoteld? En in hoeveel series ver-trekken die agenten vervolgens zonder enige infor-matie die helpt bij hun onderzoek, die het centrale ver-
haal voortstuwt of enigszins opheldert? Behalve Twin Peaks (1990-1991) kan ik er geen bedenken.
– Raadselachtig –
Laat ik eerlijk zijn: aanvankelijk, toen ik nog niets van Dale Cooper of Laura Palmer had gezien, stond dat raadselachtige me nogal tegen. Vrienden spoorden me aan de serie te gaan kijken en
ik dacht alleen maar: een moordmysterie waarin het onderzoek amper vordert, waarin ook een familiedrama zit verweven vol gekke wendingen en rare bijfi guren, en een schets van een wan-trouwige fi ctieve gemeenschap – dat is toch veel te veel voor één
televisieserie, zoiets kan toch niet werken? Toen ik begon te kijken, raakte ik echter gefascineerd door die merkwaardige gemeenschap.
De bovenstaande scène, in een van de eerste afl everingen, trok me over de streep. Het deed me defi nitief beseffen: het gaat hier niet om zoiets
overzichtelijks als een heldere plot. Het gaat in de twee seizoenen Twin Peaksom veel meer dan dat.
– Who Killed Laura Palmer? –
In de eerste afl evering wordt er nog een concrete vraag opgewor-pen, die ook als tagline heeft gediend: Who Killed Laura Pal-mer? Maar algauw blijkt die vraag slechts een kapstok om dit universum te verkennen en steeds verder uit te laten
dijen. We volgen de ouders van Laura Palmer, twee onverge-telijke rollen: Grace Zabriskie als ontwrichte en halluci-nerende moeder, Ray Wise als door stemmingswis-selingen geteisterde, emotionele vader. We volgen de vriendengroep van Laura Palmer, zoekend, wantrouwend, meer en meer ontwricht. We volgen kennissen van wie niemand wist dat ze ze had, geliefden, minnaars, vage bekenden, een schimmige psychiater die zich bij het kij-
John N
guyen o
ver David Lynch: Th
e A
rt Life “S
tel je
voor
hoe de fi
lmwere
ld, hoe d
e kunstw
ereld er
uit had gez
ien zo
nder het
begrip
‘Lynch
iaans’.”Kee
s
Driesse
n sprak o
p Inter
nationaal Fi
lm Fe
stiva
l Rott
erdam Jo
n Nguyen ov
er zij
n documen
taire
David Ly
nch: T
he Art
Life,
waarin de T
win Peaks-
regiss
eur t
erugblik
t op de o
ntluike
nde
kunste
naarsambitie
s van zij
n jonge ja
ren. N
guyen werk
te al tw
aalf jaar m
et Lyn
ch
voordat h
ij dien
s vert
rouwen kr
eeg om hem
te in
tervie
wen vo
or een
came-
ra. Vijfe
ntwintig
uur aan m
ateriaal sc
hoot hij,
waarvan m
aar honderd
minuten in
de uite
indelijke
fi lm te
recht z
ijn gek
omen. T
ijden
s de
opnames lee
rde Nguye
n Lynch
op een andere
manier
ken-
nen. “I
k hoor v
aak van m
ensen
als ze e
en fi l
m van David
zien: ‘O
h, hij i
s zo vr
eemd, z
o raar.’
Maar dat is
hij
niet. H
ij is g
ewoon ee
n arti
est d
ie zic
hzelf
uit. David
is ju
ist het
tegen
overg
estel-
de va
n ech
t vree
md. Hij
is mis-
schien
mee
r als
iemand u
it
The S
traight
Story
dan
The S
traight
Story
dan
The S
traight
Story
uit… wee
t je wel?
”
– KD –
Bin
gen
Hoe voelt
het om Tw
in Peaks v
oor het
eerst
te kijk
en anno 20
17? W
erkt d
e seri
e nog w
el
hetze
lfde a
ls je n
iet el
ke w
eek ee
n afl eve
ring kijk
t, maar z
e er a
lle 32
in ee
n wee
k doorhee
n jaagt?
Een bek
ente
nis vo
oraf:
ook al h
ad ik Tw
in Peaks
nooit
eerd
er gez
ien, ik
wist
wél
al wie
Laura
Palm
er had ve
rmoord
. Dat is
de tol v
an decen
nialange bloot
stellin
g aan popcultu
ur. Hee
ft
dat mijn
eerst
e kijk
erva
ring va
n Twin Pe
aks ve
rniet
igd? Weln
ee. In
tegen
deel, d
enk i
k.
Zo ko
n ik, v
eel m
akkeli
jker d
an de kijk
ers d
ie des
tijds w
eek i
n wee
k uit
smach
-
tend za
ten te
wach
ten op nieu
we antw
oorden
, het
centra
le m
oordm
yste
rie
loslate
n. Want d
e vra
ag ‘Who ki
lled La
ura Pa
lmer
?’ is
al hee
l snel
niet
mee
r de s
tuwen
de kra
cht v
an Twin Pe
aks. E
n dan de ham
vraag:
laat Twin Pe
aks zi
ch bingen
? Pra
ktisc
h gezien
: ja. D
e rela
tief
com
pacte
omva
ng en d
e so
apachtig
e plot
s sch
reeu-
wen er
bijna om
. Maar i
nhoudelijk:
nee, n
ee, n
ee.
De vree
mdheid
heeft
ruim
te nodig om
zich
in
je te
nes
telen
. Twin Pe
aks n
odigt uit
om
op het
obse
ssiev
e af t
e her
kijke
n,
dat wel,
maar n
ooit geh
aast.
De open
ingstite
ls duren
niet vo
or niet
s dik
twee
m
inuten.
– J
BH
–
_____________ I'm as blank as a fart _____________
_____________ My log saw
something that night _____________ __
____
____
___
Harr
y, is
tha
t ba
g sm
ilin
g? _
____
____
____
3
ken direct in je geheugen nestelt. Het gebrek aan vorderingen in het politieonder-zoek zorgt onderhuids voor permanente dreiging: iedereen kan het gedaan hebben, iedereen kan een moordenaar zijn. En de spaarzame keren dat er in de serie een raadseltje wordt opgelost – met wie de lokale sheriff een relatie heeft, bijvoorbeeld, of wie wie probeert op te lichten bij de ontwikkeling van de lokale houtmolen – ko-men daar direct twee nieuwe raadsels voor in de plaats. In Twin Peaks draait het niet om antwoorden, maar om vragen, steeds meer, steeds abstracter en ondoorzichtiger.
– Geheim bordeel –
EEen dansende dwerg die alleen in dromen verschijnt? Een hardhorende FBI-medewerker die af en toe poolshoogte komt nemen, zonder werke-lijk iets toe te voegen? Een geheim bordeel waarin een gemaskerde dochter tot haar schrik tegenover haar vader komt te staan? Wat
hebben al die zaken in hemelsnaam met elkaar te maken? Op papier hebben al die zaken in hemelsnaam met elkaar te maken? Op papier klinkt het allemaal nogal overdreven. Maar in het universum van klinkt het allemaal nogal overdreven. Maar in het universum van Twin PeaksTwin Peaks horen al die ontwikkelingen bij elkaar. En ze zijn me net zozeer bijgebleven als de net zozeer bijgebleven als de fi sh in the percolator. Ik heb bij het kijken van Twin Peaks gelachen, geschreeuwd, gerild, gescholden – en vooral bewonderend gezwegen. De serie is net zozeer een thriller als een soap, het is drama en avontuur, horror en kome-die. Alles volgt een geheel eigen logica, zonder dat iets logisch verklaard wordt; dat doet er niet toe, het gaat erom dat alles ge-voelsmatig bij elkaar hoort.
– Cultus –
Dat is de voornaamste kracht van Twin Peaks, van-daag de dag nog steeds: er zijn in de loop der jaren veel consistentere series gemaakt (halverwege het tweede seizoen zakt Twin Peaks zelfs weg naar een vrij laag niveau), met
minder onafgewerkte eindjes, met zichtbaar meer budget en een strak-kere plot. En toch is het universum dat David Lynch en Mark Frost
hebben gecreëerd nooit geëvenaard – met die rare, onheilspellen-de sfeer, met al die verschillende tonen en die onvergetelijke
bijrollen, die hele cultus eromheen. Sinds ik Twin Peaks zag heb ik de serie zeker tien keer herzien. Ik heb een T-shirt
met het opschrift There’s a fi sh in the percolator, ik tel de dagen af tot het nieuwe seizoen verschijnt.
Het valt niet uit te sluiten dat daarmee de plank al die jaren na de eerste afl everin-
gen volledig wordt misgeslagen, maar wat vaststaat: het zal niet lijken op
welke andere serie dan ook.
Zelfs Homer keek naar Twin Peaks Zelfs afhakers van de serie konden niet om Twin
Peaks heen. Daarvoor maakte de serie een te grote impact op de populaire cultuur die volgde. Door het rappe
tempo en de lage productiekosten waarmee televisieshows werden gemaakt waren zij de eersten die Twin
Peaks citeerden. In hetzelfde jaar waarin het eerste seizoen op televisie te zien was, maakten pro-
gramma’s als The Fresh Prince of Bel-Air, Mystery Science Theatre 3000 en zelfs Sesame Street al
referenties naar de serie. Nog jaren na de laatste afl evering blijft Twin Peaks terugkomen
op televisie. “Briljant!”, schreeuwt Homer in 1997 in een afl evering van The Simpsons
als hij naar Twin Peaks kijkt. Hij lacht even en vervolgt: “Ik heb geen idee wat er
hier gebeurt.” Nu gameontwikkelaars steeds meer middelen hebben om
complexe spelervaringen te creëren putten zij ook in toenemende
mate inspiratie uit de serie van Lynch en Frost. In games als Alan
Wake (2010) en Life is Strange (2015) waant de speler zich
een digitaal equivalent van Agent Cooper die in slape-
rige steden gekweld door bovennatuurlijke feno-
menen op onderzoek moeten gaan. Beide
games nemen zelfs de episodische
structuur van Twin Peaks over
om de speler nog dieper in
de spelwereld onder
te dompelen.
– HE –
_____________ Sometimes my arms bend back __________________________ I am
the muffin _____________
____
____
____
_ B
ob, I
want
all
my
garm
onb
ozia
___
____
____
__
44
Het kwam door de muziek
In 1990 zat heel Nederland wekelijks met het zweet in de handen te wachten op een nieuwe afl evering van Twin Peaks. Achter elke waaiende
boom zag je een moordenaar. Dat komt door de muziek.Door Kees Hogenbirk
De angst voor wat er kon komen, drong diep door in onze psyche. De indrukken bleven zo verontrustend lang hangen, omdat Lynch beeld en geluid nauw op elkaar liet inwerken. De muziek is hierbij het voertuig
naar ons geheugen. Lynch vond in zijn vaste componist Angelo Badalamenti de ware psycholoog van de televisieserie. Badala-menti (New York, 1937) was in 1986 als songwriter te hulp ge-roepen door Isabella Rossellini voor haar nightclubact met de titelsong van Blue Velvet. Dit leidde tot het componeren van twee liedjes waarvoor Lynch de teksten schreef, en van alle achter-grondmuziek. Julee Cruise zong er een van. Met Cruise maakten
Lynch en Badalamenti in 1989 het album Floating into the Night, waaruit Lynch een jaar later het nummer Falling haalde om (instru-Falling haalde om (instru-Falling
mentaal) te gebruiken voor Twin Peaks.
– Woudmotief –
Toch is niet zozeer het herkenbare vocale materiaal essentieel voor de och is niet zozeer het herkenbare vocale materiaal essentieel voor de och is nietspanningsopbouw in Twin Peaks – ofschoon dit door zijn langgerekte fl uisterzang boven wolkjes synthesizergalm nauwelijks verstaanbaar, en dus mysterieus genoeg klinkt – als wel het instrumentale idioom. Twin
Peaks is een geïsoleerde gemeenschap, bevolkt door aantrekkelijke mensen met vreselijke geheimen. De biologische natuur beheerst de menselijke. Het werkelijke hoofdthema van de score is daarom het ‘woudmotief’. Het zijn de eerste vloeiende tonen die Badalamenti uit zijn Fender Rhodes keyboards toverde toen Lynch hem vertelde wat hij voor zich zag: donkere bossen, met de wind die door de esdoorns blaast. Daar ergens moet Laura Palmer zijn vermoord.
– Twee akkoorden –
Badalamenti heeft maar twee akkoorden nodig. Vier noten, langgerekt adalamenti heeft maar twee akkoorden nodig. Vier noten, langgerekt adalamenti heeft maarachter elkaar, steeds terugkomend op één grondtoon: G > fi s, A > fi s. Het eerste interval is een kleine secunde. De afstand tussen deze do en (hoge) ti is normaliter net geen octaaf. Dit is een vragend interval, dat wil oplos-
sen naar G. Daarmee vormt het de ideale inleiding tot het thema van Laura Palmer,
_____________ Any relations with the dwarf? _____________
_____________ I am the muffin _____________
____
____
____
_ B
ob, I
want
all
my
garm
onb
ozia
___
____
____
__
5
dat hieruit hoog doorbreekt, om op te stijgen tot een hunkering naar adolescente romantiek. Het is vervuld van pijn en weemoed, voor een liefde die nooit zal zijn. Fans willen het op hun begrafenis. Als geen ander verbindt Lynch schoonheid met angst. Daarom is Badalamenti ook nu onmisbaar. Want veel beter zal het er na vijf-entwintig jaar in Twin Peaks niet aan toegaan.
Lynch en televisieWereldwijd kijken miljoenen mensen uit naar het nieuwe seizoen van
Twin PeaksTwin Peaks. Geen wonder: de serie zette in de jaren negentig de toon voor de tv-cultuur zoals we die tegenwoordig kennen.
Door Sacha Gertsik
OOp 8 april 1990 hoorde de wereld voor het eerst de legen-darische openingsakkoorden van Twin Peaks. Maar eigenlijk begon het verhaal van de serie veel eerder: toen de agent van David Lynch hem aanspoorde een
tv-serie te maken over het ‘echte Amerika – jouw visie van Ame-rika’. Na een pitch bestelde omroep ABC de pilot voor een serie over de moord op Laura Palmer bij fi lmmaker David Lynch en tv-schrijver Mark Frost (Hill Street Blues). Een ongekende beslis-sing. Denk wel: dit was lang voor The Sopranos of The Wire. Het was een gok die de nodige publiciteit opleverde: nog voor de serie in pre-mière ging kopte het Engelse tijdschrift Connoisseur over Connoisseur over Connoisseur Twin Peaks
‘The show that will change TV forever’, daarmee doelend op zowel de makers, de vorm als de inhoud.
– Koffieautomaat –
Het resultaat was een miljoenenpubliek voor de eerste afl evering. Geschat wordt dat een derde van alle televisiekijkers in de VS naar die eerste uitzending keek. Om de dag erop
samen te komen rondom de koffi eautomaat en het te hebben over de vragen die de serie opriep. Frosts
ervaring bij de politieserie Hill Street Blues had hem geleerd hoe je zowel een doorlopen-
de verhaallijn moest schrijven als elke afl evering een afgerond verhaaltje
moest vertellen. In Twin Peaks be-nutte hij die kennis, met con-
sternatie bij het publiek tot gevolg: want was
Twin Peaks nou een
The Double Life of Laura Palmer Dat is het creatieve vertrekpunt geweest voor Mark
Frost en David Lynch toen ze het idee voor een serie ontwikkelden. Aan het begin van de eerste afl evering spoelt
haar lichaam omwikkeld in plastic aan op de oever van de rivier en aan het einde van elke afl evering siert
haar prom queen-foto de aftiteling. Laura Palmer is het alfa en omega van Twin Peaks, een serie die vol-
ledig draait om het pijnlijke gemis van haar aanwezigheid. Al zijn de Laura die mensen denken te
missen en de Laura die echt heeft bestaan twee totaal verschillende wezens. De inwoners van
Twin Peaks hebben hun eigen geïdealiseerde beeld van de overleden blondine: Laura als
beste vriendin, topstudent, tienerliefde, verzorger van de ouderen, overdrager van
geheimen en lustobject voor mannen. Maar de Laura die we in spin-off fi lm
Twin Peaks: Fire Walk With Me zien is van een heel ander kaliber: een pu-
berende durfal die haar diepste angsten probeert te verdringen met
escapistisch, hedonistisch vermaak. Dit is de nachtelijke, don-
kere tegenhanger van de stralende Laura die men in Twin
Peaks mist. Daarmee omvat dit ene personage als
geen ander de dualiteit die overal in Twin Peaks
terug blijft komen, in spiegels, parallelle
dimensies en bovennatuurlijke ge-
daanteverwisselingen. Zelfs als
ze er niet is blijkt ze dan
ook het onmiskenbare
middelpunt van
de serie. –HE–
_____________ The owls are not what they seem _____________ _____________ W
ithout chemicals, he points _____________ __
____
____
___
Ask
me
why
I'm w
hitt
ling
___
____
____
__
66
detectiveserie ver-momd als een soap- serie? Of andersom? Het publiek was verward, ABC in paniek. Ze dwongen de ma-kers om in het tweede seizoen met een oplossing te komen. En probeerden Twin Peaks uiteindelijk de genadeklap te geven door de serie te verplaatsen naar de late zaterdagavond. Dat liet Lynch niet over zijn kant gaan: hij riep kijkers van Late Night with David Letter-
man op om brieven naar ABC te schrijven zodat de serie zijn oorspronkelijke tijdstip op de donder-
dagavond zou behouden. Het lukte, al leverde de actie geen derde seizoen op.
– Mulholland Drive –
Wat het wel opleverde was een gespannen verhouding tussen ABC en Lynch. Zie voor een mooie illustratie de exploderende televisie als opening van de Twin Peaks-prequel Fire Walk
with Me (1992). Toch ging de omroep nogmaals met de regisseur in zee. Tijdens de begindagen van Twin Peaks had ABC lucht gekre-
gen van Lynch’ idee voor een spin-off rondom het door Sherilyn Fenn gespeelde personage Audrey, getiteld Mulholland Drive. Ze in-
vesteerden zeven miljoen in een pilot, die na veel wederzijdse frustra-tie niet aan hun verwachtingen voldeed en geen serie opleverde. Uitein-
delijk redden Europese investeerders het project, waarna Lynch er in 2001 de prijs voor beste regie in Cannes mee won.
– Black Lodge–
Ondertussen begon Twin Peaks het tv-landschap te veranderen. Lang-zaam, maar zeker. Het luidde het tijdperk in van de showrunners – de crea-tieve managers van tv-programma’s. Twin Peaks en specifi ek David Lynch maakten de weg vrij voor mensen zoals Matthew Weiner (The Sopranos,
Mad Men) en David Simon (The Wire). Maar ook de invloed op de (visuele) cultuur bleek enorm. Geen spookachtig mysterie van de X-Files (of David Duchovny’s traves-tie-detective Denise/Dennis Bryson) zonder de Black Lodge. Geen door persoonlijke demonen geplaagd suburbia van Desperate Housewives. Zelfs geen bizarre relatie met de realiteit zoals in Louis, of de tiener-nachtmerrie van het recente Riverdale. Lynch en Frost bewezen dat een groot publiek bereid is om af te stemmen op een serie die complexer was dan tot dan toe gangbaar. Zo bleek Connoisseur gelijk te hebben. Het Connoisseur gelijk te hebben. Het Connoisseuris zoals Matt Zoller Seitz in Vulture verwoordde:
“That gum you like never went out of style. It created the style.”
De k
offie
va
n D
av
id L
yn
ch
“You know, t
his is –
excu
se me –
a damn fi ne c
up of coff e
e”, aldus
Dale Cooper
in de orig
inele Tw
in Peaks.
Maar is d
e koffi
e die
David Ly
nch si
nds 2006 hoogstp
ersoonlijk
op de
markt bren
gt (en
die bij E
YE te k
oop is) ze
lf wel
damn fi ne?
“Black
as midnight
on a m
oonles
s night
”, drin
kt
FBI-a
gent D
ale Cooper
zijn ko
ffi e.
En dat b
lijkt, a
ls de m
annen va
n de Amste
rdamse ko
ffi ez
aak ‘Tra
kteren
’
Lynch
’ ‘Organic
Espres
so’ o
penmake
n. Dit
zijn m
iddernach
telijk
e bonen
; donke
r als
een m
aanloze
nacht.
Prima vo
or Italië
, waar e
spres
so nog altij
d zwaar g
ebrand en
bitter
gedronke
n wordt.
Maar de m
oderne A
msterdamse
koffi
etent b
randt lich
ter, v
oor mee
r smaakn
uances.
Ed-
ward Beumer
en Er
ik Ooste
rhuis m
aken daarom es
presso
met
Lynch
’ med
ium-roast
‘House
Blend.’ W
ant, zeg
t Beu
mer, “b
ij donke
re branders
zijn de fi
lterk
offi eb
o-
nen va
ak ongev
eer h
oe wij e
spres
so doen
.” Bov
endien
is de H
ouse Blen
d
wat Cooper
zelf
zou ki
ezen
, vert
elde L
ynch
aan V
ice. “
Dit is
prima
koffi
e hoor”,
conclu
deert
Beumer.
“Donke
rder dan w
ij hem
zou-
den branden
, maar b
eter d
an de mee
ste grand ca
fés.”
En
de smaak?
Choco
la, note
n, consta
teert
Oosterh
uis.
Droppig, zegt B
eumer.
Maar v
oor mij i
s hij t
och te
scherp
en st
evig. Ik
heb lie
ver d
e fl at w
hite
die ze
ermee
make
n. “Voor k
offi e
met
melk is
een donke
rder boon le
k-
kerder”
, bea
amt Ooste
r-
huis. Ik
zeg: e
en damn
fi ne fl
at white
.
–k
d–
_____________ There's a man in a smiling bag _____________
_____________ Without chem
icals, he points _____________ ____
____
____
_ As
k m
e wh
y I'm
whi
ttli
ng _
____
____
____
7
O p 3 oktober 2014 tweetten David Lynch en Mark Frost tegelijk: That gum you like is
going to come back in style. Waar schuilen vissen in de perculator en kan achter elke
boom een moordenaar staan? Waar wordt alles altijd alleen maar vreemder? Waar
weet niemand en iedereen iets? Binnenkort verschijnt 25 jaar na de laatste aflevering
het derde seizoen van Twin Peaks, de serie waarmee Lynch en Frost tv voor altijd veranderden.
illustraties menah
8
Recommended