Samotność ludzi starszych

Samotność ludzi Samotność ludzi starszychstarszych

Nigdy w historii ludzkości człowiek nie miał tylu

możliwości komunikowania się z innymi ludźmi…

Nigdy też nie czuł się tak bardzo samotny…

Samotność

to w obecnych

czasach coraz

poważniejszy problem

społeczny.

Szczególnie bolesna samotnośćdotyka ludzi starszych

,,Przede wszystkim trzeba patrzeć na ludzi starszych w świetle ich

godności ludzkiej, która nie zanika w miarę upływu lat i pogarszania się

stanu psychicznego i fizycznego. Oczywiście tego typu postawa

może zakorzenić się tylko w społeczeństwie zdolnym

przezwyciężyć rozpowszechnione stereotypy, wedle których o wartości człowieka stanowi

młodość, wydajność, fizyczna żywotność i pełnia zdrowia.”

Samotność, brak kontaktu z rodziną

i przyjaciółmi jest dla starszych ludzi większym zmartwieniem niż obawy

o problemy ze zdrowiem lub finansami.

Naturalną powinnością dzieci jest opieka nad

starzejącymi się rodzicami a także otoczenie ich

zainteresowaniem i troską. Bycie częścią ich

świata….

Panujący obecnie „kult

młodości” sprawia, że

osoby starsze cierpiące z

powodu swojego

osamotnienia, czują się

niepotrzebne i

odrzucone.

Największą potrzebą ludzi starszych jest potrzeba

kontaktu z drugą osobą. Zwłaszcza z osobami

młodszymi od siebie, szczególnie z

młodzieżą i dziećmi.

Młodzi ludzie, zastanówcie się jakimi jesteście

wnukami dla swoich dziadków?

Jesteście młodzi, silni i zdrowi.Pomagacie starszym, schorowanym

i coraz słabszym dziadkom?

Starsi ludzie czekają na spotkanie z najbliższymi, bardzo się wtedy

ożywiają i cieszą. Najsmutniejszym okresem

jest czas tuż przed świętami. Oczekiwanie, że może jednak

przyjedzie rodzina…

„Przychodzę do domu i wtedy dopiero odczuwam  tą samotność, że nie mam do

kogo powiedziećniczego dobrego i złego, co przeżyłem

dziś  i co będę robił jutro”

„Przyjeżdża rodzina na święta, zjadamy śniadania

 i rodzina odjeżdża, a ja zostaje (…) i całe dnie,

bardzo dużo dni jestem samiusieńka”

„Człowiek jak jest sam, dziczeje. Nie mogę spać. Myślę: Boże, niech ja zasnę i

jutro nie wstanę. Bo nie ma dla mnie perspektyw. Pustka. Wegetacja bez

sensu. Dni schodzą na niczym. Chciałabym mieć kogoś, żeby uciekać z domu. Nie lubię swojego mieszkania, bo czuję się w nim jak w więzieniu. Marzę, żeby ktoś do mnie zadzwonił. Zwłaszcza

rano, bo jak wstaję, to jestem w kompletnej depresji - 22 godziny ani słowa. Boję się, że zapomnę mówić.”

„Życie mignęło jak jedna chwila. Nie wiem - czy ja przyszłam skądś, czy

dokądś pójdę? To mieszkanie i ta samotność mnie wykańczają. Stuknie

coś, puknie, od razu się boję. W łazience nie zapalam światła, tylko

świecę z pokoju, to samo w kuchni. Bo jak się zepsuje, to przecież nie wejdę i nie wymienię żarówki. Trzeba prosić, czekać, aż siostrzeniec przyjedzie… „

„Boję się, że umrę

i nikt nie będzie wiedział. „

Zastanów się czy w Twoim sąsiedztwie

nie ma starszej osoby, która

potrzebuje pomocy…

Bądź światełkiem w tunelu!Bądź światełkiem w tunelu!

Wielu starszych ludzi czeka na Wielu starszych ludzi czeka na twoją obecność w swoim życiu!twoją obecność w swoim życiu!

Obecnie ponad stu starszych mieszkańców

naszego miasta, korzystających z pomocy opieki społecznej czeka na obecność kogoś kto

wypełni ich samotność.Może to jest ktoś z twojej rodziny

albo sąsiedztwa?

Zgłoś się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej

ul. Limanowskiego 17,

I piętro, pokój 218 Tel. (62) 592 11 22

Zostań wolontariuszem! 

Rozejrzyj się Rozejrzyj się uważnie…uważnie…

Potrzebujący Potrzebujący pomocy pomocy

są tak blisko nas…są tak blisko nas…