św. Franciszek z Asyżu

Święty Franciszek z Asyżu

Najstarszy wizerunek świętego Franciszka – znajduje się w kościele w Subiaco - Włochy

*1181 – 82 rok

† 1226 rok

Święty Franciszek urodził się we

Włoszech, w Asyżu, zimą roku 1181-1182. Rodzicami jego byli: bogaty kupiec

Piotr Bernardone i Joanna

Pica.

Jakby na znak szczególnego

wybraństwa Bożego przyszedł Franciszek

na świat w stajni znajdującej się na

parterze ojcowskiego domu…

Pomnik rodziców św. Franciszka

W latach swojej młodości Franciszek poznał, co to jest życie wygodne, przepych i jaka jest moc pieniądza; był ogólnie poszukiwanym przywódcą rozbawionych towarzystw.

Jako osiemnastoletni młodzieniec brał udział w wojnie przeciw Perugii. Dostał się wówczas do niewoli, gdzie ciężko zachorował.

Podczas długiej choroby pojawiły się u Franciszka oznaki poważnego i długiego kryzysu duchowego. Od tego czasu, to co przedtem wydawało się Franciszkowi przyjemnym, stało się dla niego nieznośne. Wystawił się tym na szyderstwa ze strony swoich dawnych współtowarzyszy zabaw i wszyscy uznali go za pomyleńca. On zaś nie wytykał nikomu wad, ale uważał siebie za grzesznika, który musi się sam poprawić…

Gdy w 1206 roku Franciszek trwał zatopiony w modlitwie przed krzyżem w małym kościółku św. Damiana, odezwał się do niego głos, mówiąc:

«Franciszku, idź, napraw mój dom, który jak widzisz cały idzie w ruinę».

Ten symboliczny rozkaz nałożył na Franciszka wielki obowiązek: odbudowę zasad w Kościele Chrystusowym, gdzie zakorzeniły się herezja i złe obyczaje. Franciszek nie od razu zrozumiał ukrytą wagę usłyszanych słów. Z początku jasne było dla niego tylko ich znaczenie dosłowne…

Franciszek zabrał się z zapałem do odbudowy maleńkiego kościółka św. Damiana. Aby znaleźć potrzebne na to pieniądze sprzedał kilka bel cennego materiału, zabranego ze sklepu ojca a także całe swoje rycerskie wyposażenie.

Piotr Bernardone wpadł w złość, rozczarowany, że syn zawiódł pokładane w nim nadzieje. Postanowił pozbawić syna dziedzictwa i doprowadzić do tego, aby Franciszek został wygnany z Asyżu i okolicy.

Do Franciszka przyłączali się młodzieńcy, którzy pragnęli jak on naśladować Chrystusa. W 1208 roku grupka liczyła już dwunastu braci.

Franciszek otrzymał w darze od benedyktynów kościółek Panny Marii Anielskiej pochodzący z IV wieku z przylegającym doń kawałkiem ziemi. Nazwał tę

własność Porcjunkula - cząsteczka. Pierwotnie bracia mieszkali wokół kościółka w szałasach z gałęzi, dopiero potem stanął tam ich pierwszy dom.

Dziś maleńki kościółek - Porcjunkula mieści się wewnątrz Bazyliki Matki Bożej Anielskiej na równinie poniżej Asyżu.

.           Z kościółkiem w Porcjunkuli wiąże się także inne zdarzenie. W 1216 roku św. Franciszkowi objawił się Chrystus, obiecując całkowity odpust dla wszystkich, którzy po spowiedzi i komunii przyjdą do tego kościółka.

Odpust ten zatwierdził papież Honoriusz III i ustalił dzień wizyt na 1-2 sierpnia każdego roku.         Wnętrze Porcjunkuli

Św. Franciszek pewnej zimowej nocy, kuszony przez diabła, rzucił się, zdarłszy z siebie wcześniej szaty, w zarośla kolczastych krzewów. Kolce porozrywały jego ciało a krew spłynęła na liście. Za sprawą cudu kolce jednak zaraz zniknęły, a krzaki zamieniły się w kwitnące krzewy róż.

Ogród różany rozkwita regularnie każdej wiosny. Krzewy nie mają jednak kolców, a liście znaczą czerwone plamy podobne do kropli krwi. Wierni zabierają je ze sobą na pamiątkę.

Ogród różany

… dalsza część historii życia świętego Franciszka została namalowana w Bazylice św. Franciszka w Asyżu, zbudowanej zaledwie dwa lata po śmierci

świętego, w latach 1228 – 1230.

Święty Franciszek uczczony przez Asyżanina

Pewien Asyżanin, człowiek prosty, ale

oświecony przez Boga, kiedy spotykał Franciszka na ulicy, zdejmował swój płaszcz i rozścielał go przed św. Franciszkiem.

Mówił bowiem, że Franciszek stanie się godnym wszelkiego

szacunku, bo dokona w najbliższym czasie

wielkich rzeczy i będzie czczony przez całą

ludzkość.

Święty oddaje swój płaszcz biednemu jeźdźcowi

Gdy odzyskał siły fizyczne,

przygotował dla siebie, jak zwykle wytworny strój.

Spotkał pewnego rycerza, wprawdzie szlachetnego, lecz

ubogiego i ubranego nędznie. Na taki

widok pod wpływem pobożnego

miłosierdzia, natychmiast zdjął swoje ubranie i

podarował je owemu rycerzowi.

Św. Franciszek wyrzeka się ojcowskiego majątku

Franciszek został wezwany na sąd przed biskupem Asyżu (…) aby na jego ręce zrzekł się bogactw ojcowskich. Natychmiast zdejmuje swoje szaty i oddaje je ojcu, mówiąc: - Aż do tej pory nazywałem cię

na ziemi ojcem, teraz zaś będę mógł bezpiecznie mówić” „Ojcze nasz, któryś jest w niebie”, w Tobie złożyłem wszelki skarb i wszelkie zaufanie nadziei. Biskup widząc i podziwiając nadzwyczajną gorliwość bożego męża, natychmiast wstał i biorąc go ze łzami w swoje ramiona, okrył go swoim płaszczem.

Papież Innocenty III widzi we śnie św. Franciszka, który podtrzymuje bazylikę

na Lateranie Papież pragnął zachować jak najdalej idącą ostrożność w zatwierdzaniu nowych zakonów, ponieważ niektóre nowo powstałe ruchy religijne zapoczątkowywały herezje. Wątpliwości dotyczące zatwierdzenia surowej reguły franciszkańskiej zostały rozwiane dzięki wizji, jaką pewnej nocy miał papież: Widział bowiem we śnie Bazylikę laterańską, której groziła natychmiastowa ruina. Jakiś człowiek ubogi, skromny i wzgardzony podtrzymywał ją własnymi plecami, aby się nie zawaliła. Zaiste – powiedział papież – to naprawdę jest ten, który dziełem i nauką Chrystusa podtrzyma Kościół.

Ustne zatwierdzenie reguły przez papieża Innocentego III

W roku 1209 Franciszek udał się z Rivotorto razem

z dwunastoma swoimi uczniami do

Rzymu i otrzymał od papieża

Innocentego III ustne zatwierdzenie Reguły Braci

Mniejszych oraz pozwolenie na

głoszenie Słowa Bożego

Ukazanie się świętego Franciszka na wozie ognistym

Święty Franciszek modląc się w szałasie w Asyżu, ukazał się braciom, którzy przebywali za miastem w lepiance w Rivotorto. Około północy zjawił się na ognistym wozie, wprawiając w zdumienie wszystkich.

Święty Franciszek wypędza szatany z miasta Arezzo

Święty widząc nad miastem Arezzo szatanów wyprawiających harce, powiedział do swego towarzysza brata Sylwestra, który był kapłanem: Idź, w imię Boże i ścigaj szatanów przy bramie krzycząc. A kiedy tenże, będąc posłusznym krzyczał, szatany zaczęły uciekać i w jednej chwili nastał spokój.

Święty Franciszek przed sułtanem w Egipcie

W roku 1219 św. Franciszek udał się do Egiptu w towarzystwie brata Illuminata. Dla potwierdzenia swej niezłomnej wiary w Chrystusa był zdecydowany wejść w duże ognisko wspólnie z babilońskimi kapłanami sułtana. Niestety, żaden z nich nie chciał się poddać próbie ognia, lecz wszyscy pouciekali zostawiając Franciszka na poufnej rozmowie z sułtanem.

Święty Franciszek w ekstazie

Pewnego dnia, kiedy św. Franciszek gorąco się modlił z braćmi, nagle uniósł się ponad ziemię z rękami złożonymi a jaśniejący obłoczek otulił go do połowy.

Żłóbek w Greccio

Święty Franciszek obchodził uroczystość Bożego Narodzenia w 1223 roku w miejscowości Greccio. Na pamiątkę Bożego Narodzenia prosił, aby przygotowano żłóbek, przyniesiono siana, przyprowadzono woła i osła. W czasie Mszy św. (Pasterki) o północy wygłosił kazanie o narodzeniu się ubogiego Króla i gdy św. Franciszek modlił się, jakiś rycerz zobaczył Dzieciątko Jezus na jego rękach.

Cud ze źródłem

Święty Franciszek udał się pewnego dnia na ośle jakiegoś człowieka na górę. Kiedy po drodze właściciel osła umierał z pragnienia Franciszek pomodlił się i sprawił, że ze skały wytrysnęło źródło.

Kazanie świętego Franciszka do ptaków

Święty Franciszek idąc do Bevagna, wygłosił kazanie do ptaków, które skacząc z radości, wyciągały swe szyje, trzepotały skrzydłami, otwierały dzióbki i ocierały się o jego tunikę.

Temu wszystkiemu przyglądali się z ciekawością towarzysze.

Święty Franciszek otrzymuje stygmaty

Święty Franciszek modląc się na Górze La Verna, ujrzał Chrystusa pod postacią Serafina ukrzyżowanego, który wycisnął na jego rękach, nogach i boku (prawym) stygmaty, czyli znamiona Męki Chrystusa.

Śmierć św. Franciszka

Pewien Brat widział jak w chwili śmierci świętego Franciszka jego dusza unosiła się ku niebu w kształcie jaśniejącej gwiazdy.

Siostry Klaryski opłakują świętego Franciszka

Tłumy ludzi, które uczestniczyły w przeniesieniu ciała świętego Franciszka z Porcjunkuli do kościoła św. Jerzego w Asyżu zatrzymały się na chwilę przed kościołem św. Damiana, umożliwiając św. Klarze i innym Klaryskom zobaczenie ciała świętego Franciszka.

Święty Franciszek ukazuje się papieżowi Grzegorzowi IX

Święty Franciszek ukazał się Papieżowi Grzegorzowi IX we śnie i aby go przekonać o autentyczności Stygmatów, powiedział do niego: „Daj mi pusty flakonik” po czym napełnił go krwią ze swego boku.

Natychmiastowe uzdrowienie pewnego pobożnego człowieka

Święty Franciszek, odwijając własnymi rękami bandaże i dotykając ran natychmiast uzdrowił Jana Ylerda zranionego śmiertelnie, o którego wyzdrowieniu zwątpili już lekarze.

Spowiedź wskrzeszonej kobiety

Święty Franciszek wskrzesił pewną kobietę, która po wyznaniu grzechu, zatajonego na spowiedzi przed śmiercią, zasnęła w Panu, a szatan uciekł upokorzony.

Święty Franciszek uwalnia pokutującego heretyka

Święty Franciszek uwolnił więźnia Piotra Alifa oskarżonego o herezję, którego papież powierzył Biskupowi Tivoli. Miało to miejsce w samo święto Biedaczyny z Asyżu, którego ów więzień czcił poszcząc w wigilię uroczystości św. Franciszka.

Zaledwie dwa lata po śmierci świętego Franciszka do Asyżu przybył papież Grzegorz IX, aby zaliczyć błogosławionego w poczet świętych.

Miało to miejsce w niedzielę 16 lipca 1228 roku.

Grób świętego Franciszka

Po śmierci św. Franciszka, jego ciało zostało tymczasowo pochowane w kościele św. Jerzego.

Zostało ono uroczyście przeniesione do nowo zbudowanego Kościoła Dolnego św. Franciszka w dniu 25 maja 1230 roku, gdzie spoczywa do dziś.Kaplica grobu jest Sercem

Sanktuarium św. Franciszka licznie odwiedzanym przez pielgrzymów z całego świata.

Święty Franciszek jest patronem: Licznych Zgromadzeń

Zakonnych

ekologów

niewidomych

pokoju

robotników

tapicerów

ubogich

więźniów

kupców

aktorów

wszystkich zwierząt

Najwyższy, wszechpotężny dobry Panie,Twoja jest sława, chwała i cześć, i wszelkie błogosławieństwoJedynie Tobie, Najwyższy, przystoją,A żaden człowiek nie jest godzien nazwać Ciebie.     Pochwalony bądź, Panie, z wszystkimi swymi twory,Przede wszystkim z szlachetnym bratem naszym, słońcem,Które dzień stwarza, a Ty świecisz przez nie;I jest piękne i promienne w wielkim blasku;Twoim, Najwyższy, jest wyobrażeniem.    Pochwalony bądź, Panie, przez brata naszego, księżyc,             i nasze siostry, gwiazdy;Tyś ukształtował je w niebie jasne i cenne, i piękne.   

PIEŚŃ SŁONECZNA

 Pochwalony bądź, Panie, przez brata naszego, wiatr,I przez powietrze, i czas pochmurny i pogodny, i wszelki,Przez które dajesz tworom swoim utrzymanie.    Pochwalony bądź, Panie, przez siostrę naszą, wodę,Co pożyteczna jest wielce i pokorna, i cenna, i czysta.    Pochwalony bądź, Panie, przez brata naszego, ogień,Którym oświecasz noc,A on jest piękny i radosny, i silny, i mocny.    Pochwalony bądź, Panie, przez siostrę naszą, matkę ziemię,Która nas żywi i chowaI rodzi różne owoce z barwnymi kwiaty i zioły.  

  Pochwalony, bądź, Panie, przez tych, co przebaczają dla miłości TwojejI znoszą słabość i utrapienie.Błogosławieni, którzy wytrwają w pokoju,Gdyż przez Ciebie, Najwyższy, będą uwieńczeni.    Pochwalony bądź, Panie, przez siostrę naszą śmierć cielesną,Której żaden człowiek ujść nie może;Biada tym, co konają w grzechach śmiertelnych;Błogosławieni, którzy znajdą się w Twej najświętszej woli;Bowiem śmierć wtóra zła im nie czyni.    Chwalcie i błogosławcie Pana, i czyńcie Mu dzięki.