το πέρασμα από τον 19ο στον 20ο αιώνα, αρχιτεκτονική και...

Το Πέρασμα από τον 19ο στον 20ο αιώνα

η Αρχιτεκτονική του Σιδήρου, του Γυαλιού και του

Οπλισμένου Σκυροδέματοςhttp://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C111/62/475,1803/

Τζόζεφ Πάξτον, Κρίσταλ Πάλας, 1850-1851, 560 μ. μήκος, 125 μ. πλάτος και 22 μ. ύψος, Λονδίνο. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1937

Τζόζεφ Πάξτον1803-1865

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%B6%CE%B5%CF%86_%CE%A0%CE%AC%CE%BE%CF%84%CE%

BF%CE%BD

Κρίσταλ Πάλας , αριστερά: η Κατασκευή 1850-51 δεξιά: ,η Καταστροφή από πυρκαγιά το 1937

Τζόζεφ Πάξτον, Κρίσταλ Πάλας, 1850-1851, 560 μ. μήκος, 125 μ. πλάτος και 22 μ. ύψος, Λονδίνο. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1937

Τζόζεφ Πάξτον, Κρίσταλ Πάλας, 1850-1851, 560 μ. μήκος, 125 μ. πλάτος και 22 μ. ύψος, Λονδίνο. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1937

Γκούσταβ Άιφελ 1832-1923

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%86%CE%B9%CF%86%CE

%B5%CE%BB

Ο Πύργος του Άιφελ, 1889

Παρίσι

Ο Πύργος του Άιφελ, 1889 Παρίσι

Ο Πύργος του Άιφελ, 1889 Παρίσι. Η κατασκευή του διήρκησε 21 μήνες

Ογκίστ Περέ 1874-1954 http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CE%B3%CE%BA%CF%8D%CF%83%CF%84_

%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%81%CE%AD

Η οικία της οδού Φράνκλιν, 1903, Παρίσι http://www.greatbuildings.com/buildings/Rue_Franklin_Apartments.html

Η οικία της οδού Φράνκλιν, 1903, Παρίσι, κάτοψη και εσωτερικό http://www.greatbuildings.com/buildings/Rue_Franklin_Apartments.html

Η οικία της οδού

Φράνκλιν 1903, Παρίσι

Η οικία της οδού Φράνκλιν 1903, Παρίσι

Arts and Grafts

Ουίλιαμ Μόρις 1834-1896

Κύριος εισηγητής του κινήματος

Γουίλιαμ Μόρις, ταπετσαρία, 1862

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC_%CE%9C%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%82

William Morris, Σχέδια για ύφασμα, 1876 και 1886

Ο Ουίλιαμ Μόρις ήταν Άγγλος σχεδιαστής υφασμάτων, καλλιτέχνης, συγγραφέας καισοσιαλιστής συνδεδεμένος με την Αδελφότητα των Προραφαηλιτών και το κίνημα Αρτς εντΚραφτς. Ίδρυσε μία καλλιτεχνική εταιρία μαζί με τον Έντουαρντ Μπερν - Τζόουνς και τονποιητή Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι που ενέπνευσε σημαντικά τη διακόσμηση εκκλησιών καισπιτιών κατά τον 20ο αιώνα. Ως συγγραφέας, εικονογράφος και μεσαιωνιστής, συνέβαλεστην εδραίωση της φανταστικής λογοτεχνίας και υπήρξε άμεση επιρροή σεμεταπολεμικούς συγγραφείς όπως ο Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν. Συνέβαλε, επίσης,σημαντικά στην αναβίωση της τέχνης των υφασμάτων και παραδοσιακών της μεθόδων,καθώς και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρίας για την Προστασία Αρχαίων Κτηρίων,σημαντικός φορέας για την προστασία ιστορικών κτηρίων στο Ηνωμένο Βασίλειο.Ο Μόρις έγραψε και δημοσίευσε ποίηση, λογοτεχνία και μεταφράσεις αρχαίων καιμεσαιωνικών κειμένων για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Τα γνωστότερα έργα τουσυμπεριλαμβάνουν τα βιβλία Η Άμυνα της Γκουίνεβιρ και Άλλα Ποιήματα (1858), Ο ΓήινοςΠαράδεισος (1868-1870), Ένα Όνειρο του Τζον Μπολ (1888), το ουτοπικό Νέα από τοΠουθενά (1890) και το φανταστικό μυθιστόρημα Το Πηγάδι στο Τέλος του Κόσμου (1896).Υπήρξε σημαντική προσωπικότητα που συνέβαλε στη διάδοση του σοσιαλισμού στηΒρετανία, ιδρύοντας τον Σοσιαλιστικό Σύνδεσμο το 1884, ωστόσο απομακρύνθηκε από τηνοργάνωση μέχρι το τέλος της δεκαετίας λόγω διαφωνιών σχετικά με τους στόχους και τιςμεθόδους του. Αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της υπόλοιπης ζωής του στις ΕκδόσειςΚέλμσκοτ, τις οποίες ίδρυσε το 1891. Οι εκδόσεις ήταν αφιερωμένες στην έκδοσηπεριορισμένων έντυπων βιβλίων που περιλάμβαναν εικονογραφημένα χειρόγραφα. Ηέκδοση του 1896 Έργα του Τζέφρι Τσόσερ θεωρείται μέχρι σήμερα ως αριστούργημα στονσχεδιασμό βιβλίων.

William MorrisGuinevere and Iseult: Cartoon for Stained Glass 1862

Chalk, pencil and watercolour on papersupport: 610 x 685 mm

Στην Αγγλία το 1848 ιδρύεται μια ομάδα καλλιτεχνών με το όνομα: η «αδελφότητα των Προραφαηλιτών» Πιστεύοντας πως η

τέχνη έχει χάσει την ειλικρίνεια της, ήθελαν να ξαναγυρίσουν στην εποχή της Πίστης … «Για να αναμορφωθεί η τέχνη πρέπει να

αντλήσει την αλήθεια της από την παράδοση πριν από τον Ραφαήλ, από την

εποχή που οι καλλιτέχνες ήταν τίμιοι τεχνίτες απέναντι του Θεού, που

προσπαθούσαν να αντιγράψουν τη φύση χωρίς να τους απασχολεί η κοσμική

επιτυχία, παρά μόνο η δόξα του Θεού»

«PRB» (Pre-Raphaelite Brotherhood)

η αδελφότητα των Προραφαηλιτώνhttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82

Ροσσέττι Ντάντε Γκαμπριέλ

1828-1882

Ο Ροσσέττι αναζήτησε την απλότητα και την ειλικρίνεια, γυρνώντας στο πνεύμα των ζωγράφων του μεσαίωνα, προσπαθώντας να μιμηθεί τη στάση τους, μέσα από ένα

νέο ύφος http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%93%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B5%CE%BB_%CE%A1%CE%BF%CF%83%CE%AD%CF%84%CE%B9

ΡοσσέττιΝτάντε

Γκαμπριέλ 1828-1882

Ιδού η δούλη του Κυρίου

724χ419 εκ

1849-50

Tate GalleryΛονδίνο

ΡοσσέττιΝτάντε

Γκαμπριέλ 1828-1882

The Blessed Damozel

1871-80

Tate GalleryΛονδίνο

Τζον Έβερτ Μιλαί

1829-1896

Άγγλος ζωγράφος και εικονογράφος, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της

Βικτωριανής εποχής και ιδρυτικό μέλος (1848) της καλλιτεχνικής κίνησης στην Αγγλία, που είναι γνωστή ως «Προραφαηλιτική Αδελφότητα» (Pre-

Raphaelite Brotherhood)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%89%CE%BD_%CE%88%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%84_%CE%9C%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%AF

Τζον Έβερτ Μιλαί 1829-1896 ,Ο χριστός στο σπίτι των γονέων του. 1849, 864χ1397 εκ., Tate Gallery Λονδίνο

Τζον Έβερτ Μιλαί 1829-1896, Οφηλία , 1852, 76χ112 εκ., Tate Gallery Λονδίνο

Τζον Έβερτ Μιλαί 1829-1896

The Black Brunswicker

1860

104χ68,5 εκ

Lady Lever Art GalleryΛίβερπούλ

Έντουαρντ Μπερν Τζόουνς

1833-1898

Ο Σερ Έντουαρντ Μπερν ήταν κορυφαίος Άγγλος

ζωγράφος, σχεδιαστής και πρωτοπόρος του

βιομηχανικού σχεδίου στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι

πίνακες του συγκαταλέγονται στην

αποκαλούμενη «δεύτερη φάση» της

προραφαηλιτικήςτεχνοτροπίας

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD_-_%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%82

Έντουαρντ Μπερν Τζόουνς 1833-1898 Chant d'Amour 1868-73

Έντουαρντ Μπερν Τζόουνς 1833-1898 The Sleaping Beauty 1870-1890

«Ένας πίνακας πρέπει να διηγείται κάτι , να κάνει τον θεατή να στοχάζεται όπως ένα ποίημα ,

να του αφήνει την εντύπωση ενός μουσικού κομματιού» Arnold Boeclin

Ο συμβολισμός στις εικαστικές τέχνες (~1886) δεν χαρακτηρίζεται απαραίτητα από ένα

ομοιογενές ύφος ή συγκεκριμένες τεχνικές. Υπήρξαν αρκετές ομάδες συμβολιστών

καλλιτεχνών, συχνά ετερόκλητων, μεταξύ των οποίων ο Γκουστάβ Μορώ, και ο Οντιλόν

Ρεντόν. Ο συμβολισμός στη ζωγραφική είχε μεγαλύτερη απήχηση και εξάπλωση σε άλλες

χώρες της Ευρώπης σε αντίθεση με το συμβολισμό στην ποίηση. Έτσι, έχουμε δείγματα

συμβολισμού από Ρώσους καλλιτέχνες, καθώς επίσης και από μορφές της αμερικανικής

τέχνης, όπως τον Elihu Vedder. Στη γλυπτική, πολλές φορές ο Ροντέν θεωρείται συμβολιστής

Οι συμβολιστές ζωγράφοι ήταν επίσης μια σημαντική επιρροή για το κίνημα του

Εξπρεσιονισμού αλλά και για τον Υπερρεαλισμό.

Συμβολισμός

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Γκουστάβ Μορώ1826-1898

Ο Μορώ άντλησε τα θέματά του κυρίως από το χώρο της μυθολογίας και

αποτέλεσε σημείο αναφοράς για όλους τους μεταγενέστερους συμβολιστές καλλιτέχνες, όχι μόνο στις εικαστικές

τέχνες, αλλά και στη λογοτεχνία. Το 1891 έγινε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγονταν ο Ματίς, ο Ζωρζ Ρουώ, ο

Μαρκέ και άλλοι. Άσκησε σημαντική επιρροή στη σύγχρονη ζωγραφικήhttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%85%CF%8

3%CF%84%CE%AC%CE%B2_%CE%9C%CE%BF%CF%81%CF%8E

Γκουστάβ Μορώ1826-1898

Οιδίποδας και Σφίγγα

206χ104 εκ

Metropolitan Museum of Art

New York

Γκουστάβ Μορώ1826-1898

Το κεφάλι του Ορφέα

1865

Οντιλόν Ρεντόν1840-1916

Πολυσύνθετη προσωπικότητα, εξαίρετος μελετητής και κριτικός της τέχνης, θεωρείται μαζί με τον Γκιστάβ Μορό και τον Πιερ Πιβί

ντε Σαβάν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της πνευματοκρατικής

αντίδρασης του συμβολισμού απέναντι στον ρεαλισμό, που εμφανίστηκε στη Γαλλία την

ίδια εποχή με την επικράτηση του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική. Έχοντας

ζωηρό ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες, έφτασε στο συμπέρασμα ότι η επιστήμη και η φιλοσοφία δεν μπορούν να οδηγήσουν στην

κατανόηση όλης της αλήθειας και έκρινε ελλιπή την ποιητική του ρεαλισμού και του ιμπρεσιονισμού, που έτεινε να θεωρεί τη

ζωγραφική περιορισμένη μόνο στην περιοχή των ορατών πραγμάτων

αυτοπροσωπογραφία

http://www.lifo.gr/team/showtime/45984

Οντιλόν Ρεντόν 1840-1916 Spirit of the Forest 1880

Οντιλόν Ρεντόν 1840-1916The Crying Spider 1881

Οντιλόν Ρεντόν 1840-1916 Eye Balloon λιθογραφία 1898

Οντιλόν Ρεντόν 1840-1916Λιθογραφία άτιτλο

Οντιλόν Ρεντόν 1840-1916 λιθογραφία Head on a Stem, 1898

Οντιλόν Ρεντόν 1840-1916 λιθογραφία Little Flowers 1898

Πιέρ Πουβίς1824-1898

http://en.wikipedia.org/wiki/Pierre_Puvis_de_Chavannes

Πιέρ Πουβίς 1824-1898 ο Φτωχός Ψαράς 1881 155,5χ192,5 εκ

Πιέρ Πουβίς 1824-1898 Μεταξύ Τέχνης και Φύσης 1890 40χ114 εκ

Art Nouveauή Jugendstil

ή Liberty

Είσοδος του Μετρό στο Παρίσι

Gustave StrauvenΣπίτι στην St Cyr,

Βρυξέλλες, 1901-03.

Μπλε γυάλινο βάζο με ασημένιες λεπτομέρειες, 1905, Αυστρία

Φόρεμα, 1900-01

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

Γεννήθηκε στη Ρέους, αλλά σπούδασε και εργάστηκε στη Βαρκελώνη όπου βρίσκονται και τα πιο σημαντικά έργα του, τα οποία ξεχωρίζουν για τοσχεδιασμό τους. Ο Γκαουντί διαμορφώθηκε επαγγελματικά και πνευματικά στο κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Βαρκελώνης. Μελέτησε τα καλλιτεχνικάρεύματα του παρελθόντος, την ισλαμική και τη γοτθική αρχιτεκτονική η οποία μάλιστα εκείνη την εποχή αναβίωνε. Δέχτηκε την επιρροή του Viollet-le-Duc,των John Ruskin και Richard Wagner και μέσα από το έργο του θέλησε να ανανεώσει την τοπική αρχιτεκτονική έκφραση επεξεργαζόμενος νέες φόρμες. Ένααπό τα πιο σημαντικά του έργα είναι το Μέγαρο Γκουέλ, (η κατασκευή του ξεκινά το 1886 και ολοκληρώνεται το 1888). Ο σχεδιασμός του κτιρίουανατέθηκε στον Γκαουντί από τον Δον Eusebi Güell i Bacigalupi, εξέχουσα μορφή στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης και με ισχυρήεπιρροή στην πολιτική. Το τελευταίο και ένα από τα χαρακτηριστικά έργα του είναι η εκκλησία Σαγράδα Φαμίλια, η οποία έμεινε ημιτελής λόγω τουθανάτου του αρχιτέκτονα.Τα έργα του Γκαουντί δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη Βαρκελώνη και αποτελούν πόλους έλξης για επισκέπτες και μελετητές. Χαρακτηριστική είναι μια από τις τεχνικές του Γκαουντί ο οποίος χρησιμοποιούσε κομμάτια από κεραμικά πλακίδια για να διακοσμήσει και να χρωματίσει κάποια από τα έργα του.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B9_%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AF

Η οικογένεια Μπατλό

Το Κάζα Μπατλό είναι ένα διάσημο κτίριο στο κέντρο της Βαρκελώνης και είναι ένα από τα αριστουργήματα του Αντόνι

Γκαουντί. Το κτίριο αποτελεί αναδιαμόρφωση ενός παλαιότερου σπιτιού, το οποίο επανασχεδίασε ο Γκαουντί το 1904 και

ανακαινίστηκε αρκετές φορές από τότε. Οι βοηθοί του Γκαουντί Domènec Sugrañes i Gras, Josep Canaleta και Joan Rubió

συνέβαλαν στο έργο της ανακαίνισης. Το τοπικό όνομα του κτιρίου είναι Casa dels ossos (Το σπίτι των οστών), λόγω της

οργανικής σκελετώδους εμφάνισής του. Αρχικά σχεδιάστηκε για μια μεσαίας τάξης οικογένεια και βρίσκεται σε μια ευημερούσα

περιοχή της Βαρκελώνης.

Όπως όλα τα έργα που σχεδίασε ο Γκαουντί, μπορούν να χαρακτηριστούν ως μοντερνισμός και αρ νουβό σε μια ευρύτερη έννοια. Το ισόγειο, συγκεκριμένα, είναι ασυνήθιστα δομημένο,

με ακανόνιστα οβάλ παράθυρα και πέτρινα τοίχο σμιλεμένο σαν να ρέει. Υπάρχουν λίγες ευθείες γραμμές και η πρόσοψη είναι

διακοσμημένη με πολύχρωμο μωσαϊκό, φτιαγμένο από θραύσματα κεραμικών πλακιδίων Trencadís με μια τεχνική που

λέγεται Pique assiette. Η οροφή είναι αψιδωτή και μοιάζει με την πλάτη από δράκο ή δεινόσαυρο.

Μια θεωρία θέλει το στρόγγυλο χαρακτηριστικό στα αριστερά του κτιρίου, που καταλήγει σε έναν πυργίσκο και σταυρό, να

είναι η λόγχη του Αγίου Γεωργίου (του πολιούχου της Καταλονίας), που έχει βυθιστεί στο πίσω μέρος του δράκου.

Το 1904 ο Josep Batlló προσέλαβε τον Γκαουντί να του σχεδιάσει το σπίτι. Αρχικά το σχέδιο ήταν το κτίριο να γκρεμιστεί και να ξαναχτιστεί ένα τελείως

καινούριο. Ο Γκαουντί όμως έπεισε τον Μπατλό ότι μια αναδιαμόρφωση ήταν αρκετή και ήταν σε θέση να υποβάλλουν αίτηση σχεδιασμού το ίδιο έτος. Το

κτίριο ολοκληρώθηκε και ανακαινίστηκε το 1906. Ο Γκαουντί άλλαξε τελείως το κύριο διαμέρισμα που έγινε η οικία της οικογένειας Μπατλό. Επέκτεινε τον

κεντρικό φωταγωγό ώστε να παρέχεται φως σε ολόκληρο το κτίριο και πρόσθεσε νέους ορόφους. Τον ίδιο χρόνο το Δημοτικό Συμβούλιο της

Βαρκελώνης επέλεξε το σπίτι ως υποψήφιο για το βραβείο του καλύτερου κτιρίου της χρονιάς. Το βραβείο δόθηκε σε άλλον αρχιτέκτονα.

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

η οικεία Μπατλότη νύχτα και την

ημέρα Βαρκελώνη

http://www.archdaily.com/90689/ad-classics-casa-batllo-antoni-gaudi/

http://www.gaudidesigner.com/uk/casa-batllo-public-stairway-and-gilded-wrought-iron-column_159.html

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

η οικεία ΜπατλόΒαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μπατλό

Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926η οικεία Μπατλό κεραμικά, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μπατλό

Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

η οικεία ΜπατλόΛεπτομέρεια οροφής,

Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μπατλόέπιπλα,

Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926, η οικεία Μιλά, Βαρκελώνη

Θεωρείται πρωτοποριακή ως προς τις ανέσεις στηνσύγχρονη δόμηση. Διαθέτει έναν τέλειο εξαερισμό όπωςκαι ένα υπόγειο γκαράζ. Η κατασκευή είναι έναςσυνδυασμός Σιδηροκατασκευής και Σκυροδέματος. Ενώστο εσωτερικό του έχει προσέξει και την παραμικρήλεπτομέρεια, από τα πόμολα στις πόρτες μέχρι ταφωτιστικά που φέρουν την σφραγίδα της ευφυΐας τουΓκαουντί. Ακόμη ένας εντυπωσιακά σουρεαλιστικός χώροςμε γλυπτά αποτελεί την στέγη του κτιρίου. Ο συνδυασμόςτης εκκεντρικότητας του κτιρίου με τα μεσοαστικάσυντηρητικά έπιπλα στο εσωτερικό του, δημιουργεί μιαενδιαφέρουσα αντίθεση ανάμεσα στην εκκεντρικότητα τουμοντερνισμού και τη σοβαρότητα της εποχής του 19ουαιώνα. Ήταν το τελευταίο αστικό έργο του πριν αφιερωθείαποκλειστικά στην Σαγράδα Φαμίλια.

Το κτίριο είναι ενταγμένο στoν κατάλογο μνημείωνπαγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CE%B6%CE%B1_%CE%9C%CE%B9%CE%BB%CE%AC

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μιλά,

μπαλκόνια,Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μιλά,

μπαλκόνια,Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μιλά,

η είσοδος εξωτερικά,Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μιλά,

η είσοδος εσωτερικά,Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μιλά,

εσωτερικό,Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μιλά,

η ταράτσα,Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μιλά,

η ταράτσα,Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926η οικεία Μιλά,

η ταράτσα,Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926 η εκκλησία Σαγράδα Φαμίλια, Βαρκελώνη

Ο σχεδιασμός του κτιρίου ανατέθηκε στον Γκαουντί από τον βιομήχανο Δον Eusebi Güell iBacigalupi. Ο Güell, εκείνη την εποχή ήταν εξέχουσα μορφή στην οικονομική, πολιτική καικοινωνική ζωή της Βαρκελώνης και αντιπροσώπευε ιδεολογικά την κοινωνία της πόλης.

Από αρχιτεκτονικής άποψης το κτίριο, λόγω του μικρού οικοπέδου στο οποίο βρίσκεται,αναπτύσσεται καθ’ ύψος σε οχτώ επίπεδα. Πυρήνας του κτιρίου είναι μια κεντρική αίθουσαμουσικής. Γύρω από αυτής αναπτύσσονται η τραπεζαρία, τα σαλόνια και οι αίθουσεςυποδοχής. Ο επισκέπτης περνάει διαδοχικά από αυτή τη σειρά μικρότερων χώρων μεταξύτων οποίων και από το προσωπικό γραφείο του Güell για να καταλήξει στο κεντρικό σαλόνι.

Ο χώρος αντιπροσωπεύει ιδεατά το παραδοσιακό μεσογειακό αίθριο. Η γεωμετρία αυτήςτης αίθουσας αποτελείται από δύο βασικά στοιχεία, τον κύβο και το θόλο, με τον τρούλο νασυμβολίζει τον ουρανό και την τετράγωνη κάτοψη της αίθουσας να συμβολίζει τη γη.

Στο μέγαρό του ο Güell, στα τέλη του 19ου αιώνα, φιλοξενούσε πολυάριθμεςσυγκεντρώσεις καλλιτεχνών και διανοούμενων. Στο μεγάλο σαλόνι διαδραματίζοντανκονσέρτα, δεξιώσεις και ακόμη και θρησκευτικές τελετές, εκδηλώσεις στις οποίεςσυμμετείχε η υψηλή κοινωνία της Βαρκελώνης. Στην πρόσοψη του κτιρίου, ανάμεσα στιςδύο εισόδους, η ασπίδα, συμβολίζει τη σημαία της Καταλονίας. Στην οροφή του μεγάρου οτρούλος προεξέχει και στέφεται με διάφορα σύμβολα μεταξύ των οποίων η σφαίρα τουκόσμου, ο ηλιακός δίσκος και πάνω απ’ όλα ο χριστιανικός σταυρός.

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926αριστερά η εκκλησία Σαγράδα Φαμίλια,

επάνω βιτρώ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926η εκκλησία

Σαγράδα Φαμίλια, εσωτερικά, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926η εκκλησία

Σαγράδα Φαμίλια, εσωτερικά, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926η εκκλησία

Σαγράδα Φαμίλια, εξωτερικό, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926η εκκλησία

Σαγράδα Φαμίλια, εξωτερικό, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926η εκκλησία

Σαγράδα Φαμίλια, εξωτερικό, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926η εκκλησία

Σαγράδα Φαμίλια, εξωτερικά, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926η εκκλησία

Σαγράδα Φαμίλια, εξωτερικά, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926, το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926, το πάρκο Γκουέλ,

Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926, το πάρκο Γκουέλ,

Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί

1852-1926, το πάρκο Γκουέλ,

Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926, το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926, το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926, το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926, το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926, το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Αντόνιο Γκαουντί 1852-1926

το πάρκο Γκουέλ, Βαρκελώνη

Έργα του ΓκαουντίCasa Vicens (1878–1880)Palau Güell (1885–1889)

Κολλέγιο των Τερεσιάνας (1888–1890)Κρύπτη της εκκλησίας Κολόνια Γκιουέλ (1898–1916)

Casa Calvet (1899–1904)Casa Batlló (1905–1907)

Κάζα Μιλά (La Pedrera - Το νταμάρι) (1905–1907)Πάρκο Γκιουέλ (1900–1914)

Sagrada Família (1884–1926)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B9_%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AF

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918

Ο Γκούσταφ Κλιμτ ήταν Αυστριακός ζωγράφος και ένας από τους

σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος της Απόσχισης (Sezession) της

Βιέννης που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Αρ Νουβό. Είχε

σημαντική συμβολή στη διεθνή αναγνώριση της αυστριακής τέχνης και

υπήρξε από τους πρώτους που κατάφεραν να συνδυάσουν την εικονιστική με την

αφηρημένη ζωγραφική.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86_%CE%9A%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CF%84

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«ο τυφλός» 1896

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«ήρεμη λίμνη» 1899

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Η Ιουδίθ με το κεφάλι του

Ολοφέρνη» 1901

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Τοπίο» 1902

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Les serpents de l'eau» 1904-07

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Πορτραίτο της Ερμίνας

Γκάλια» 1904

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Τα ηλιοτρόπια» 1906

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Οι τρεις ηλικίες της

γυναίκας» 1905

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Δανάη» 1907

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Adele Bloch-Bauer» 1907

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Το φιλί» 1907-08

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Η αγκαλιά»

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Mäda Gertrude Primavesi»

1912

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Θάνατος και Ζωή»

Γκούσταβ Κλιμτ

1862-1918«Το

Δέντρο της Ζωής»

Γκούσταβ Κλιμτ 1862-1918«Η Ελπίδα»

Edvard Munch1863-1944

Γονείς του Μουνκ ήταν ο Christian Munch, γιατρός και ιατρικός ανώτεροςυπάλληλος, και η Laura Cathrine Bjølstad, οι οποίοι είχαν παντρευτεί το1861. Είχε μια μεγαλύτερη αδελφή, την Johanne Sophie (γεννημένη το1862), και τρία μικρότερα αδέρφια, τους Peter Andreas (1865), LauraCathrine (1867), και Inger Marie (1868). Ήταν απόγονος του ζωγράφουΓιάκομπ Μουνκ (Jacob Munch) (1776-1839) και του ιστορικού PeterAndreas Munch (1810-1863).Η μητέρα του πέθανε από φυματίωση το 1868, όπως και η αγαπημένηαδελφή του Johanne Sophie Munch το 1877. Ο πατέρας του πέθανε επίσηςνέος, το 1889. Μετά από το θάνατο της μητέρας τους, τα μικρότερααδέρφια του Μουνκ ανατράφηκαν από τον πατέρα τους, που ενστάλαξεστα παιδιά του έναν βαθιά ριζωμένο φόβο λέγοντάς τους επανειλημμέναότι εάν αμαρτήσουν με οποιαδήποτε τρόπο, θα καταδικάζονταν στηνΚόλαση χωρίς πιθανότητα συγχώρεσης. Μια από τις νεώτερες αδελφές τουΜουνκ διαγνώστηκε με διανοητική ασθένεια σε νεαρή ηλικία. Ο ίδιος ήτανεπίσης συχνά άρρωστος. Από τα πέντε αδέρφια, μόνο ο Peter Andreasπαντρεύτηκε, αλλά πέθανε μερικούς μήνες μετά το γάμο.

Ο Μουνκ θα έγραφε αργότερα: «Kληρονόμησα δύο από τους πιοφοβερούς εχθρούς της ανθρωπότητας – την κληρονομιά της φυματίωσηςκαι της παραφροσύνης – η ασθένεια, η τρέλα και ο θάνατος ήταν οι μαύροιάγγελοι που στάθηκαν στο λίκνο μου»

Βράδυ στο Σεν Κλάουντ, 1890

Μάτι με μάτι, 1894

Έναστρη νύχτα, 1893

Στάχτες,1894

Η κραυγή 1893

Anxiety 1894

Κορίτσια στη Γέφυρα, 1901

Τέσσερα κορίτσια στη γέφυρα, 1905

Μαντόνα, 1894

Death in the Sickroom. c. 1895

Το Σεληνόφως,1895

Το Βαμπίρ, 1895

Το άρρωστο κορίτσι, 1896

Γυναίκα από τη θάλασσα, λεπτομέρεια, 1896

1896

http://it.paperblog.com/il-genio-di-edvard-munch-in-150-opere-al-palazzo-ducale-di-genova-2047434/

Ο χωρισμός. 1896

Το φιλί, 1897

Το παιδί και ο θάνατος, 1899

Harald Nørregaard(painted by Munch in

1899

Ο χειμώνας, 1899

Το μπάνιο, 1899

Χορός και ζωή, 1899-1900

Ο χορός, 1900

Ο Γολγοθάς, 1900

Λευκή νύχτα, 1901

Η οικογένεια, 1901

Το φιλί, 1902

Αυτοπροσωπογραφία στη κόλαση, 1903

Κεφάλι με κεφάλι, 1905

Αυτοπροσωπογραφία με ένα μπουκάλι κράσι, 1907

Το άρρωστο παιδί 1907

Κοντά στο νεκροκρέβατο

Death of Marat , 1907

Η ζήλεια, 1907

Ο ήλιος, 1910-11

Κίτρινα και πράσινα δέντρα, 1913-16

Αυτοπροσωπογραφία στη Μπέργκεν, 1916

Γυναίκα με λευκό φόρεμα, 1917

http://www.edvardmunch.org/http://www.edvard-munch.com/gallery/http://www.edvardmunch.info/http://www.wikiart.org/en/edvard-munch