η ενετικη διεισδυση και το σχισμα των εκκλησιων

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΙΔΤΗ ΚΑΙ ΣΟ ΧΙΜΑ ΣΩΝ ΕΚΚΛΗΙΩΝ

Ο Αλζξιοσ Αϋ και θ βοικεια των Βενετϊν

ΑΛΕΞΙΟ Αϋ

ηιτθςε τθ βοικεια των Βενετϊν

ζδωςε εμπορικά προνόμια ςτουσ Βενετοφσμε Χρυςόβουλο ( επίςθμθ ζγγραφθ ςυμφωνία, υπογεγραμμζνθ και ςφραγιςμζνθ από τον αυτοκράτορα με τθ χρυςι του βοφλα ).

κοπόσ: να αποκροφςει τουσ Νορμανδοφσ που είχαν αποβιβαςτεί ςτθν Ήπειρο και απειλοφςαν τθν Κων/πολθ.

Αποτελζςματα:

αποςτολι από τουσ Βενετοφσ πανίςχυρου ςτόλου

νίκθ Βυηαντινϊν ζναντι Νορμανδϊν

Σο χρυςόβουλο

Ο Αλζξιοσ παραχωρεί προνόμια ςτουσ

Βενετοφσ

Σα προνόμια από το χρυςόβουλο του 1082 Παραχϊρθςθ τίτλων και

χρθματικϊν χορθγιϊν ςε κοςμικοφσ και εκκλθςιαςτικοφσ άρχοντεσ τθσΒενετίασ

Παραχϊρθςθ αποβάκρων (ςκάλεσ) και εμπορικϊν καταςτθμάτων ςτθν προκυμαία τθσ Κων/πολθσ,

Ελευκερία εμπορίου ςτουσ Βενετοφσ χωρίσ δαςμοφσ και άλλεσ φορολογικζσ υποχρεϊςεισ ςε όλα τα ςθμαντικά βυηαντινά λιμάνια.

υνζπειεσ για το Βυηάντιο και τουσ Βενετοφσ από τθ ςυνκικθΓια το Βυηάντιο:

παραιτικθκε εκοφςια από τα δικαιϊματά του (φορολογικά, οικονομικά,ναυτιλιακά)

ζχαςε το ρόλο του μεςάηοντα μεταξφ Αράβων και Δυτικισ Ευρϊπθσ

ζχαςε τθν κυριαρχία του ςτο εμπόριο τθσ Μεςογείου.

Για τουσ Βενετοφσ: διείςδυςαν οικονομικά ςτθν

Ανατολι ίδρυςαν πανίςχυρθ αποικιακι

αυτοκρατορία (ςτθν Ανατολι) πιραν τον ζλεγχο του εμπορίου

ςτθ Μεςόγειο.

Βενετοί ζμποροι ςτθν προκυμαία τθσ Κων/λθσ

Οι Βενετοί κυριάρχθςαν ςτθ Μεςόγειο και ίδρυςαν μια αποικιακι αυτοκρατορία ςτθν Ανατολι.

Οι διάδοχοι του Αλεξίου Αϋκαι θ αντίδραςι τουσ ςτθν παροχι προνομίων

διμευςαν περιουςίεσ Βενετϊν

υποκινοφςαν βιαιότθτεσ του πλθκυςμοφ τθσ Κων/πολθσ εναντίον των Βενετϊν

παραχωροφςαν προνόμια και ςε άλλεσ ιταλικζσ πόλεισ (Πίηα, Γζνουα), για να δθμιουργθκεί ανταγωνιςμόσ μεταξφ τουσ (Σο μζτρο αυτό εφαρμόςτθκε κυρίωσ από το Μανουιλ Κομνθνό).

Σο χίςμα των δφο ΕκκλθςιϊνΣΑ ΑΙΣΙΑ

Η απαίτθςθ από τθν πλευρά του Πάπαγια κυριαρχία ςε όλθ τθν εκκλθςία,δθλ. το πρωτείο εξουςίασ (=ο Πάπασυπερ-επίςκοποσ, κθδεμόνασ καιεξουςιαςτισ τθσ Εκκλθςίασ).

Οι αυκαιρεςίεσ του Πάπα ςε δογματικάηθτιματα.

υγκεκριμζνα, ςτο φμβολο τθσ Πίςτεωσ:’’Καὶ εἰσ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸΚφριον, τὸ ηωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸσἐκπορευόμενον...’’

ζγινε θ εξισ προςκικθ:«καὶ ἐκ τοῦ Τἱοῦ» (filioque) μετά από τθ

φράςθ«ἐκ τοῦ Πατρὸσ.’’

τισ αποφάςεισ που λαμβάνει ο Πάπασ – είτεγια δογματικά είτε για πρακτικά ηθτιματα –αποκλείεται να κάνει λάκοσ, αφοφ ζχει τθν ιδιαίτερθ εφνοια του Θεοφ. Αυτι θ άποψθ ‘’περί του Αλάκθτου του Πάπα’’ανακθρφχκθκε αργότερα (το 1870) ςε Ρωμαιοκακολικό δόγμα.

ΣΑ ΓΕΓΟΝΟΣΑ Μετά το χίςμα ςτθ Δφςθ:

Κυριαρχία του Πάπα. ταυροφορίεσ.

Νζα ςχίςματα (Προτεςταντιςμόσ).

Απομάκρυνςθ από το ςυνοδικό ςφςτθμα.

Αυτοκράτορασ Κων/λεωσ ο Κωνςταντίνοσ Θϋ

Πατριάρχθσ Κων/λεωσ ο Μιχαιλ Κθρουλάριοσ.

Πάπασ τθσ Ρϊμθσ ο Λζων ο Θϋ

Αντιπροςωπεία του με επικεφαλισ τον καρδινάλιο Ουμβζρτο επιςκζφκθκε τθν Κων/λθ για να ξεκινιςουν οι ςυηθτιςεισ

άββατο 16/7/1054 μ.Χ.: το χίςμα

Ορκόδοξθ και Ρωμαιοκακολικι Εκκλθςία

Με τον Οικουμενικό Πατριάρχθ ςυντάςςονται

όλα τα Πατριαρχεία τθσ Ανατολισ.

ΚΑΙΝΟΣΟΜΙΕ ΣΗ ΔΤΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΙΑ1.‘’Σα άηυμα των Λατίνων’’Διχογνωμίεσ διατυπϊκθκανςτά χριςτιανικά χρόνια περίτου είδουσ τοφ άρτου πουχρθςιμοποίθςε ο Ιθςοφσκατά τό ΜυςτικόΔείπνο, προκειμζνου ναγίνεται με τον ίδιο άρτο και οαναμνθςτικόσ Δείπνοσ –ιΑγία Κοινωνία – ΘείαΕυχαριςτία.

Η Ρωμαϊκι Παπικι Εκκλθςίαμζχρι τον 11οαι.χρθςιμοποιοφςεζνηυμον, κανονικόν άρτον

{Πλθροφορίεσ ςχετικζσ μετθν πθγι του βιβλίου(ςελ.58) Επιςτολι τουΜιχαιλ Κθρουλάριου για τισ

διαφορζσ με τουσ Λατίνουσ}

2. ‘’Σο δαχτυλίδι του ψαρά’’Σο δαχτυλίδι του Πάπα είναι ζνα από τα κυριότερα ςφμβολα τθσ παπικισ ιςχφοσ. Ονομάηεται “δαχτυλίδι του ψαρά”, είναι όμωσ ζνα χρυςό δαχτυλίδι βάρουσ … 35 γραμμαρίων.

Απεικονίηει τον Αγιο Πζτρο να ςθκϊνει τα δίχτυα του από τα νερά, ενϊ γφρω του είναι γραμμζνο το όνομα του Πάπα.

Ο κάκε Πάπασ κεωρείται διάδοχοσ του Αγίου Πζτρου, που ιταν ψαράσ. Ζτςι προκφπτει θ ονομαςία του δαχτυλιδιοφ.

(από το Euronews Greek)

3. Filioque

‘’τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸσκαὶ ἐκ τοῦ Τἱοῦ

ἐκπορευόμενον…’’

(Η προςκικθ)

ΕΡΓΑΙΕ

ΕΡΩΣΗΕΙ : 1 και 2 ΣΟΤ ΧΟΛΙΚΟΤ ΒΙΒΛΙΟΤ (ςελ.58)