Elearning administracja

Szkolenie okresowe bhp dla osób na stanowiskach administracyjno-biurowych

Wybrane regulacje prawne z zakresu prawa pracy dotyczące bezpieczeństwa

i higieny pracy

W tym rozdziale zostaną Państwo zapoznani z tematyką:

System ochrony pracy w Polsce Obowiązki pracodawcy Organizacja i metodyka szkolenia w zakresie BHP Obowiązki osoby kierującej pracownikami Obowiązki i prawa pracowników Profilaktyczna ochrona zdrowia Ochrona pracy kobiet Ochrona pracy młodocianych Wypadki przy pracy, choroby zawodowe, świadczenia Środki ochrony indywidualnej Dobór środków ochrony

System ochrony pracy w Polsce

Obowiązki pracodawcy

Organizacja i metodyka szkoleń w zakresie BHP

Grupa osób podlegająca szkoleniu w dziedzinie

BHP

Termin przeprowadzania poszczególnych rodzajów szkoleń

Pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych

Szkolenie wstępneSzkolenie

stanowiskoweSzkolenie okresowe

Przed Przed rozpoczęciem rozpoczęciem pracy u danego pracy u danego pracodawcypracodawcy

Przed Przed podjęciem podjęciem pracy na pracy na danym danym stanowisku stanowisku

W formie instruktażu W formie instruktażu nie rzadziej nie rzadziej niż raz na 3 lata, niż raz na 3 lata, a a tam gdzie szczególnie duże tam gdzie szczególnie duże zagrożenia dla bezpieczeństwa lub zagrożenia dla bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników, nie rzadziej zdrowia pracowników, nie rzadziej niż raz w roku. niż raz w roku.

Pierwsze szkolenie w okresie do 12 Pierwsze szkolenie w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy na miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskachtych stanowiskach

Szkolenie w dziedzinie Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracybezpieczeństwa i higieny pracy

Grupa osób podlegająca szkoleniu w

dziedzinie BHP

Termin przeprowadzania poszczególnych rodzajów szkoleń

Osoby będące Osoby będące pracodawcamipracodawcami

Szkolenie wstępneSzkolenie

stanowiskoweSzkolenie okresowe

Prowadzą jednostki Prowadzą jednostki organizacyjneorganizacyjne

Szkolenie przeprowadzane Szkolenie przeprowadzane w formie kursu, w formie kursu, seminarium lub seminarium lub samokształcenia samokształcenia kierowanego nie rzadziej kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat. niż raz na 5 lat.

Pierwsze szkolenie Pierwsze szkolenie okresowe osób okresowe osób zatrudnionych na tych zatrudnionych na tych stanowiskach stanowiskach przeprowadza się w przeprowadza się w okresie do 6 miesięcy od okresie do 6 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych rozpoczęcia pracy na tych stanowiskachstanowiskach

inne osoby kierujące inne osoby kierujące pracownikami pracownikami (kierownicy, (kierownicy, mistrzowie, mistrzowie,

brygadziści, itp.)brygadziści, itp.)

Instruktaż ogólny Instruktaż ogólny odbywają, przed odbywają, przed dopuszczeniem do dopuszczeniem do wykonywania pracywykonywania pracy,,Instruktaż ogólny Instruktaż ogólny prowadzi pracownik prowadzi pracownik służby bezpieczeństwa służby bezpieczeństwa i higieny pracyi higieny pracy

Szkolenie w dziedzinie Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracybezpieczeństwa i higieny pracy

Szkolenie w dziedzinie Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracybezpieczeństwa i higieny pracy

Grupa osób podlegająca szkoleniu w

dziedzinie BHP

Termin przeprowadzania poszczególnych rodzajów szkoleń

Projektanci, konstruktorzy,

maszyn i innych urządzeń

technicznych

Szkolenie wstępneSzkolenie

stanowiskoweSzkolenie okresowe

Przed Przed rozpoczęciem rozpoczęciem pracy u danego pracy u danego pracodawcypracodawcy

Szkolenie przeprowadzane w Szkolenie przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat. nie rzadziej niż raz na 5 lat. Pierwsze szkolenie okresowe Pierwsze szkolenie okresowe osób zatrudnionych na tych osób zatrudnionych na tych stanowiskach przeprowadza stanowiskach przeprowadza się w okresie do 12 miesięcy się w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych od rozpoczęcia pracy na tych stanowiskachstanowiskach

Technolodzy Technolodzy organizatorzy organizatorzy

i inni pracownicy i inni pracownicy inżynieryjno-inżynieryjno-techniczni.techniczni.

Przed Przed rozpoczęciem rozpoczęciem pracy u danego pracy u danego pracodawcypracodawcy

Grupa osób podlegająca szkoleniu w

dziedzinie BHP

Termin przeprowadzania poszczególnych rodzajów szkoleń

Pracownicy służby

bezpieczeństwa i higieny pracy

Szkolenie wstępne

Szkolenie stanowiskowe

Szkolenie okresowe

Przed Przed rozpoczęciem rozpoczęciem pracy u danego pracy u danego pracodawcypracodawcy

Szkolenie przeprowadzane w Szkolenie przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat (dla rzadziej niż raz na 5 lat (dla administracyjno-biurowych 6 lat). administracyjno-biurowych 6 lat).

Pierwsze szkolenie okresowe Pierwsze szkolenie okresowe osób zatrudnionych na tych osób zatrudnionych na tych stanowiskach przeprowadza stanowiskach przeprowadza się w okresie do 12 miesięcy od się w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy na tych rozpoczęcia pracy na tych stanowiskachstanowiskach

Pracownicy Pracownicy administracyjnoadministracyjno

-biurowi i inni -biurowi i inni nie wymienieni nie wymienieni

wcześniejwcześniej1)1)

Przed Przed rozpoczęciem rozpoczęciem pracy u danego pracy u danego pracodawcypracodawcy

Szkolenie w dziedzinie Szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracybezpieczeństwa i higieny pracy

1) których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy

Obowiązki osoby kierującej pracownikami

Obowiązki i prawa pracownika

Profilaktyczna ochrona zdrowotna

Ochrona pracy kobiet

Wykaz prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet

Prace związane z wysiłkiem fizycznym i transportem ciężarów

oraz wymuszoną pozycją ciała

Prace w mikroklimacie zimnym, gorącym i zmiennym

Prace w hałasie i drganiach

Prace narażające na działanie pól elektromagnetycznych,

promieniowania jonizującego i nadfioletowego oraz prace przy

monitorach ekranowych

Wykaz prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet

Prace pod ziemią, poniżej poziomu gruntu i na wysokości

Prace w podwyższonym lub obniżonym ciśnieniu

Prace w kontakcie ze szkodliwymi czynnikami biologicznymi

Prace w narażeniu na działanie szkodliwych substancji

chemicznych

Prace grożące ciężkimi urazami fizycznymi i psychicznymi

18

20

28

Ochrona pracy młodocianych

Wypadki przy pracy, choroby zawodowe, świadczenia

\

Skutki ekonomiczne niewłaściwych warunków pracy

Choroby zawodowe

Środki ochrony indywidualnej

Dobór środków ochrony

Postęp w zakresie oceny zagrożeń czynnikami występującymi w procesach pracy oraz w zakresie metod ochrony przed zagrożeniami dla zdrowia i życia

pracowników

W tym rozdziale zostaną Państwo zapoznani z:

Ocena ryzyka zawodowego Czynniki szkodliwe, uciążliwe i niebezpieczne występujące w

procesie pracy Ocena zagrożeń czynnikami szkodliwymi uciążliwymi i

niebezpiecznymi, metody likwidacji lub ograniczenia

Ocena ryzyka zawodowego

Czynniki szkodliwe, uciążliwe i niebezpieczne występujące

w procesie pracy

Czynniki środowiska pracy

Promieniowanie elektromagnetyczne

Ocena zagrożeń czynnikami szkodliwymi uciążliwymi

i niebezpiecznymi, metody likwidacji lub ograniczenia

Pomiary czynników

Problemy związane z organizacją stanowisk pracy, przy pracy

biurowej, z uwzględnieniem zasad ergonomii,

w tym stanowisk wyposażonych w monitory ekranowe i inne

urządzenia biurowe

W tym rozdziale zostaną Państwo zapoznani z tematyką:

Pomieszczenia i stanowiska pracy Oświetlenie pomieszczeń pracy Praca przy komputerze z uwzględnieniem zasad ergonomii Czynności przed rozpoczęciem pracy Czynności w trakcie trwania pracy Czynności zabronione Czynności po zakończeniu pracy oraz uwagi Znaki BHP

Pomieszczenia i stanowiska pracy

Oświetlenie pomieszczeń pracy

Praca przy komputerze

Instrukcja bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku

administracyjno-biurowym wyposażonym w monitor ekranowy

Informacje ogólne

Do pracy administracyjno-biurowej mogą być zatrudnione osoby, które posiadają:

• wymagane kwalifikacje na wyznaczonym stanowisku, • właściwy stan zdrowia bez przeciwwskazań do wykonywania zawodu,

potwierdzony stosownym zaświadczeniem lekarskim,• przeszkolenie na stanowisku pracy ze szczegółowym zapoznaniem

z instrukcjami obsługi maszyn i urządzeń biurowych.

Do pracy należy przystąpić w stanie trzeźwości, zachowując schludny i estetyczny wygląd. Bezpieczne warunki pracy w biurze są zapewnione, gdy biuro posiada:

• dostatecznie dużą powierzchnię (min. 4 m²/ prac.),• właściwe oświetlenie , które go natężenie jest zgodne z PN

(w zależności od charakteru pracy min. 300 lx),• dostateczną wentylację pomieszczenia naturalną lub mechaniczną,• wystarczające ogrzewanie w okresie jesienno-zimowym

(min. +18ºC ),• dostępne, schludne i czyste pomieszczenia i urządzenia higieniczno-

sanitarne,• dobry stan techniczny mebli i urządzeń biurowych.

Podstawowe czynności przed rozpoczęciem pracy

Przed rozpoczęciem pracy pracownik powinien:

• zapoznać się ze stanowiskiem pracy, sprzętem miejscem umieszczenia apteczki pierwszej pomocy oraz z rozmieszczeniem innych pomieszczeń

i urządzeń higieniczno-sanitarnych oraz dróg komunikacyjnych • sprawdzić stan techniczny mebli, sprzętu, urządzeń, oświetlenia

(powinno być skierowane na wprost lub z lewej strony – z prawej dla leworęcznych,

• zapoznać się z instrukcją przeciwpożarową oraz postępowania w czasie zaistnienia pożaru i poznać kierunki tras ewakuacyjnych,

• zaznajomić się z instrukcjami obsługi sprzętu biurowego i wyposażenia będącego w dyspozycji np. komputer, kserokopiarka, itp.• dopasować odpowiednią wysokość krzesła (ergonomicznie).

Czynności w trakcie pracyW czasie wykonywania pracy pracownik powinien:

• utrzymywać ład i porządek na stanowisku pracy,• przy konieczności sięgania wysoko (np. po akta) korzystać zawsze

z odpowiednio ustawionej drabinki,• przestrzegać istniejących zakazów palenia tytoniu i używania otwartego

ognia w miejscach niedozwolonych,• zachować szczególną ostrożność przy korzystaniu z urządzeń elektrycznych będących na wyposażeniu biura (np. czajnika elektrycznego itp.),• przy obsłudze sprzętu i urządzeń biurowych postępować zgodnie

z obowiązującymi instrukcjami,• nie tarasować przejść i tras ewakuacyjnych ,• dbać o estetyczny wygląd i higienę osobistą ,• każdy zaistniały wypadek przy pracy zgłaszać przełożonemu, w razie zaistnienia wypadku przy pracy, pozostawić stanowisko robocze w takim stanie w jakim nastąpił wypadek (jeżeli nie powoduje zagrożenia

dla poszkodowanego lub innych osób) , do czasu przybycia zespołu powypadkowego.

Czynności zabronionePracownikowi zabrania się:

• używania niesprawnych bądź uszkodzonych urządzeń elektrycznych, instalacji elektrycznej, np. o zniszczonej izolacji na przewodach,

stłuczonej wtyczki lub gniazdka, wyrwanego gniazdka, prowizorycznie połączonych przewodów, itp.• samodzielnego naprawiania uszkodzonego sprzętu, urządzeń

elektrycznych lub instalacji,• wchodzenia na krzesła, stoły parapety w celu sięgnięcia wyżej,• wrzucania niedopałków papierosów do koszów na śmieci.

Czynności po zakończeniu pracyPracownik po zakończeniu pracy powinien:

• uporządkować i sprzątnąć stanowisko pracy, jednocześnie przygotować do pracy w dniu następnym,• zamknąć otwarte okna, wyłączyć urządzenia elektryczne

i oświetlenie.

Uwagi końcoweW razie wątpliwości co do zachowania warunków bezpieczeństwa pracy przy

wykonywaniu poleconych czynności, pracownik ma prawo przerwać prace i zwrócić się do przełożonego o udzielenie wyjaśnień.

Znaki BHP

Postępowanie w razie wypadków i w sytuacjach zagrożeń

(np. pożaru, awarii), w tym zasady udzielania pierwszej pomocy w razie

wypadku

W tym rozdziale zostaną Państwo zapoznani z tematyką:

Udzielanie I pomocy w razie wypadku Zagadnienia ochrony przeciwpożarowej

Udzielanie I pomocy w razie wypadku

ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA – art.162 kk

§ 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażania siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia lub poważnego uszczerbku na zdrowiu - podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Nie podlega karze, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu, albo w warunkach, w których możliwa jest natychmiastowa pomoc ze strony instytucji lub osoby bardziej do tego powołanej.

WZÓR ŁAŃCUCHA RATOWNICZEGO

Zabezpieczenie RozpoznanieWezwanie

pomocy

Przebieg udzielania pomocy w nagłych wypadkach, najlepiej przedstawia

Łańcuch Ratunkowy. Składa się z kilku ogniw, które we wzorcowym

przebiegu akcji ratunkowej zachodzą na siebie. Najważniejszym elementem

łańcucha jest udzielenie pomocy na miejscu i późniejsze zapewnienie,

w możliwie najkrótszym czasie, kwalifikowanej pomocy lekarskiej.

1-sza pomoc

Pomoc lekarska

Zasady postępowania w razie wypadku:

1. ocena zdarzenia2. usunięcie czynnika działającego na poszkodowanego3. ewakuacja ofiary z miejsca zagrożenia4. rozpoznanie – ocena poszkodowanego5. reanimacja6. zabezpieczenie miejsca wypadku7. wezwanie pomocy

EWAKUACJA Z MIEJSCA ZAGROŻENIA

Najbezpieczniejszą metodą ewakuacji ofiary w pojedynkę z pojazdu lub miejsca zagrożenia jest tzw. Chwyt Raudkego. Manewr ten stosuje się tylko w dwóch przypadkach:

• gdy poszkodowany znajduje się w pozycji zagrażającej życiu (np. pozycja siedząca dla osoby we wstrząsie) lub uniemożliwiającej

przeprowadzenie resuscytacji (np. pasażer samochodu)

• gdy miejsce wypadku stanowi bezpośrednie zagrożenie dla poszkodowanego

MANEWR RAUDKEGO W SAMOCHODZIE

ROZPOZNANIE

Ilość poszkodowanychPrzed przystąpieniem do segregacji, wezwania pomocy i udzielania pierwszej pomocy, należy dokładnie i dość szybko spenetrować miejsce zdarzenia i odnaleźć wszystkie ofiary wypadku.

Wygląd ogólnyCzęsto bywa tak, że już wzrokowo potrafimy ocenić niektóre urazy lub stan poszkodowanego. Należy tu wymienić przede wszystkim amputacje urazowe, krwotoki (poplamione ubranie, plama krwi na podłodze itp.), deformacje ciała, kolor skóry, zachowanie się osoby. Poza tym widząc np. poważnie uszkodzony pojazd w wypadku drogowym, należy przypuszczać iż pasażerowie doznali ciężkich obrażeń wewnętrznych (uszkodzenia narządów jamy brzusznej, kręgosłupa). Zatem, jeśli mechanizm urazu sugeruje możliwość takich obrażeń postępujemy bardzo delikatnie i unieruchamiamy szyję kołnierzem.

Sprawdzenie świadomościOgólnie przyjętą zasadą oceny świadomości w pierwszej pomocy jest prosty schemat: ZAPYTAJ, DOTKNIJ. By sprawdzić reakcję poszkodowanego stajemy od niego w bezpiecznej odległości i zadajemy głośne proste pytanie, np.: "Czy Pan/Pani mnie słyszy?! Co się stało ?! Proszę otworzyć oczy!".

WEZWANIE POMOCY

Wezwanie musi zawierać informacje o pięciu szczegółach:

• gdzie i kiedy się to stało • co się wydarzyło • ile jest ofiar wypadku • jakie są uszkodzenia ciała • kto i skąd wzywa pomocy • pytanie: co można zrobić, aby pomóc poszkodowanemu?

Szczegółowe informacje:

• czy poszkodowany jest unieruchomiony (np. zakleszczony w pojeździe)

• oznakowanie niebezpiecznych materiałów (np. numery na pomarańczowych tabliczkach ostrzegawczych)• rodzaj trującej substancji, którą zażył lub wchłonął poszkodowany• inne niebezpieczeństwa (np. pożar)

MASAŻ SERCA

Serce leżące pomiędzy mostkiem a kręgosłupem zostaje uciśnięte, co powoduje wyciśnięcie krwi z komór do małego i dużego krwiobiegu. Po zaprzestaniu ucisku następuje powtórne odkształcenie się ściany klatki piersiowej, co pozwala na napełnienie się krwią komór serca.

Dostateczne krążenie krwi i ciśnienie tętnicze uzyskuje się wykonując masaż z szybkością ok.100 uciśnięć na minutę. Nacisk na mostek wykonuje się 30 razy, po czym dwa wdechy (każdy trwający około 1 sekundę). Cykl (30/2) powtarza się. Zgodnie z nowymi postanowieniami Europejskiej Rady Resuscytacji, cykl jest taki sam dla jednego jak i dwóch ratowników.

System 30/2 stosuje się także u dzieci, uwzględniając oczywiście mniejszą ilość wdmuchiwanego powietrza i większe tempo uciśnięć(ok.120-130 na minutę). Trzeba pamiętać, że im mniejsze dziecko, tym nacisk na klatkę piersiową maleje (u niemowlęcia głębokość ucisku wynosi ok.2 cm. i wykonuje się go dwoma palcami).

SZTUCZNE ODDYCHANIE

Europejska Rada Resuscytacji przyjęła 2 metody sztucznego oddychania: "usta-usta", "usta-nos„. Najczęściej stosowana jest metoda "usta-usta". W celu jej przeprowadzenia kładziemy jedną rękę na czole pacjenta zatykając jednocześnie palcami jego nos, a drugą ręką odciągamy żuchwę, aby usta były rozchylone. Następnie należy wykonać dwa wdechy ściśle i szeroko obejmując usta poszkodowanego własnymi ustami.

Sztuczne oddychanie prowadzi się z częstotliwością ok.15-20 wdechów na minutę u dorosłego, a u niemowląt i małych dzieci ok.30-40 wdechów na minutę. Jeśli pod ręką ma się maseczkę, wówczas powietrze wdmuchuje się przez nią. Zapobiega ona bezpośredniemu kontaktowi ratownika z ustami i wydzielinami poszkodowanego.

POZYCJA BOCZNAJest to pozycja, którą stosuje się TYLKO u osób nieprzytomnych z zachowanymi wszystkimi funkcjami życiowymi (oddech, krążenie). Taki układ ciała ułatwia oddychanie, zapobiega zapadaniu się języka, nie wywiera nacisku na klatkę piersiową i pozwala na swobodny wyciek płynów z jamy ustnej. Jeden ze sposobów układania nieprzytomnej osoby do pozycji bezpiecznej wygląda następująco:

• ratownik klęka obok leżącej osoby• odchyla rękę poszkodowanego (znajdującą się po stronie ratującego) do góry• zgina kolano i rękę w łokciu znajdujące się po przeciwległej stronie (aby zgięta noga nie opadała, można wsadzić jej stopę pod drugą,

leżącą nogę)• chwyta na przeciwległe kolano lub biodro, a drugą ręką podtrzymuje kark poszkodowanego i pewnym ruchem obraca go ku sobie• głowę pacjenta kładzie na jego dłoni • ewentualnie poprawia układ nóg, by pozycja była stabilna i przykrywa poszkodowanego kocem lub folią NRC

KRWAWIENIA

Krwawienie może być wynikiem uszkodzenia żyły, tętnicy lub obu rodzajów naczyń jednocześnie. Krew żylna jest ciemnoczerwona i wypływa jednostajnym strumieniem. Krew tętnicza jest żywoczerwona i zwykle tryska z rany. Krwawienie tętnicze jest bardziej niebezpieczne, gdyż odbywa się pod wyższym ciśnieniem i straty krwi są bardzo duże.Zatamowanie poważnego krwotoku jest czynnością ratującą życie. W ciele człowieka krąży około 6 litrów krwi, więc już ubytek litra krwi stanowi bardzo poważne zagrożenie życia.

Krwawienia z kończyn

Krwotoki z kończyn można zatamować poprzez: • uniesienie kończyny• ucisk ręczny• założenie opatrunku uciskowego

KRWAWIENIE Z NOSA

Bardzo często spotykanym jeszcze stereotypem postępowania w przypadku krwawienia z nosa jest odgięcie głowy do tyłu i zatkanie nosa, by krew nie wypływała. Taki zabieg powoduje jednak tworzenie się skrzepu w jamie nosowej, który blokuje drogi oddechowe, a poza tym grozi zadławieniem się własną krwią, która nie mając ujścia ścieka po tylnej ścianie gardła.

Postępowanie przy krwotoku z nosa jest zatem następujące:

• pochylamy głowę do przodu

• opieramy czoło na dłoniach

• kładziemy zimne okłady bezpośrednio na nos oraz na szyję (w miejscu

przebiegu dużych naczyń)

• zaciskamy skrzydełka nosa

• wzywamy pogotowie jeśli krwotok trwa długo i nie słabnie

KRWAWIENIE Z GŁOWY LUB TUŁOWIA

Jeśli poszkodowany krwawi z tułowia nie można w takim wypadku

zastosować opatrunku uciskowego (jak na kończynach). Ranę zaopatruje się

przede wszystkim w miękki (najlepiej sterylny) materiał np. chusta trójkątna

i bezpośrednio uciska się ręką miejsce wypływu krwi.

Jeżeli krwawienie dotyczy głowy również należy obchodzić

się z raną bardzo ostrożnie, gdyż uszkodzone

mogą być także struktury kostne.

Opatrunek nie może być bardzo ściśle

przymocowany. Jeśli krwawienie jest dość

obfite stosujemy okłady z lodu oraz

miejscowy ucisk.

ZŁAMANIAW przypadku złamania należy na miejscu wypadku ustalić jego rodzaj (otwarte lub zamknięte). Tyczy się to raczej kończyn. Złamania nie wolno ruszać, nawet jeśli ułożenie kończyny jest nienaturalne.

Przy złamaniu otwartym trzeba zabezpieczyć je przed zakażeniem okrywając delikatnie ranę jałowym opatrunkiem. Kończynę można dodatkowo obstawić przedmiotami z otoczenia w celu improwizowanego jej unieruchomienia.

Gdy uraz dotyczy kończyny górnej można w lżejszych przypadkach posłużyć się chustą trójkątną. Zakładanie przypadkowych szyn w celu unieruchomienia kończyny jest raczej bezcelowe, gdyż ekipa pogotowia ratunkowego jest wyposażona w profesjonalne zestawy. Poza tym nieumiejętne usztywnienie, może spowodować liczne komplikacje.

CIAŁO OBCE W OKU

Najczęstszymi objawami dostania się ciała obcego do spojówki oka i/lub na powierzchnię gałki ocznej są: zaburzenia widzenia, zaczerwienienie, łzawienie, piekący ból. W takim przypadku można próbować przepłukać oko w strumieniu chłodnej bieżącej wody. Nie jest to zbyt przyjemny zabieg i dlatego warto poszkodowanemu w tym pomóc. Jeśli płukanie nie pomoże należy zwrócić się do lekarza. Ciała obce w oku są o tyle niebezpieczne, że mogą porysować spojówkę i doprowadzić do wady wzroku.

Dlatego zakładamy na oko opatrunek sterylny i obwiązujemy delikatnie bandażem oboje oczu. W ten sposób można uzyskać uspokojenie ruchów gałek ocznych, które są ze sobą sprzężone. Nieco inaczej przedstawia się sytuacja, gdy do oka dostanie się klej szybkoschnący. Po przemyciu oka ciepłą wodą przewozimy poszkodowanego jak najszybciej do ośrodka medycznego.

ZACHŁYŚNIĘCIE

Najczęściej spotykanym przypadkiem jest zachłyśnięcie, czyli dostanie się ciała obcego do tchawicy. Od razu wyzwala się naturalny odruch obronny organizmu w postaci kaszlu. Poszkodowany nie może złapać oddechu i wpada w panikę. Jeśli pomoc nie zostanie udzielona bardzo szybko, w efekcie braku tlenu następuje bezdech. Pierwszą czynnością jaką powinniśmy wykonać jest namawianie poszkodowanego do kaszlu. Jeśli ta naturalna metoda obronna organizmu nie przynosi efektu, ratownik powinien 5 razy wykonać próbę uderzania płaską dłonią w plecy pacjenta między łopatkami. Trzeba pamiętać, żeby w czasie wykonywania tego manewru, głowa pacjenta znajdowała się niżej niż jego tułów. Najważniejsze, aby ujście dróg oddechowych było skierowane w dół.

CHWYT HEIMLICHAJeśli pacjent jest przytomny ratownik staje za nim i obejmuje go oburącz za brzuch tak, aby dłonie zetknęły się na brzuchu powyżej pępka. Nagłym ruchem przyciska go mocno do siebie. W ten sposób ciało obce zostaje "wyciśnięte" z tchawicy w skutek zwiększenia się tłoczni brzusznej działającej następnie na klatkę piersiową.

Czynność tę wykonujemy 5 razy lub do momentu wydostania się ciała obcego. Jeśli pacjent leży (ale jest przytomny!), ratownik klęka przed nim układając obie dłonie na nadbrzuszu ponad pępkiem. Następnie gwałtownym lecz płynnym ruchem wciska brzuch.

Manewr Heimlicha jest jednak dość ryzykowny, gdyż grozi uszkodzeniami narządów wewnętrznych. Dlatego stosuje się go tylko w przypadkach skrajnych, bezpośrednio zagrażających życiu. Poza tym nie powinien być stosowany przez osoby przypadkowe. Manewru Heimlicha nie wolno stosować u: kobiet ciężarnych, małych dzieci, nieprzytomnych oraz u bardzo otyłych

Jeśli ratowana osoba traci przytomność udrażniamy jej drogi oddechowe i sprawdzamy oddech, ponieważ u nieprzytomnych wiotczeją mięśnie wokół krtani, co niekiedy powoduje udrożnienie dróg oddechowych. Jeżeli oddech nie powrócił, należy wykonać 5 prób wdechów (tak aby chociaż 2 wdechy były skuteczne), a w przypadku niepowodzenia rozpocząć uciskanie klatki piersiowej (tak jak podczas masażu serca).

OPARZENIASTOPNIE OPARZENIA

I° - oparzenie obejmuje wierzchnią warstwę skóry - naskórek. Objawia się to zaczerwienieniem, lekkim obrzękiem powierzchni skóry oraz bólem.

II° - oparzenie obejmuje naskórek oraz zewnętrzne warstwy skóry właściwej. Objawy, to zaczerwienienie, pęcherze z płynem surowiczym oraz ból.

III° - oparzenie obejmuje naskórek, skórę właściwą oraz niekiedy tkanki znajdujące się głębiej. Objawy, to sucha, prawie biała skóra (czasem wręcz zwęglona), brak czucia z powodu zniszczenia zakończeń nerwowych.

POSTĘPOWANIE:• zmniejszenie bólu przez ochłodzenie miejsca oparzenia chłodną lecz nie

lodowatą wodą (ok.15-30 min)• następnie należy przykryć miejsce oparzone opatrunkiem hydrożelowym• zabezpieczyć ranę Codofixem

WSTRZĄS

Wstrząs jest stanem zagrożenia życia, może rozwinąć się w przebiegu ciężkiej choroby lub poważnego urazu. Ogólnie jego istotą są zaburzenia krążenia i czynności serca, w efekcie czego dochodzi do niedotlenienia.Wyróżniamy wstrząs: anafilaktyczny (reakcja alergiczna), septyczny (zakażeniowy), hipowolemiczny (utrata krwi), oligowolemiczny (utrata płynów np. biegunki), kardiogenny (sercowo-pochodny), neurogenny (obrażenia mózgu, kręgosłupa), termiczny (działanie wysokich temperatur)Postępowanie:•pozycja przeciwwstrząsowa (uniesienie nóg poszkodowanego na wysokość około 30-40 cm. Należy pamiętać, aby tej pozycji nie stosować osobom, u których doszło do: zaburzeń czynności serca (np. zawał), urazów kręgosłupa i/lub głowy, duszności!•zapewnienie komfortu termicznego. Najlepszy w tym celu jest tzw. koc ratunkowy (folia NRC). •kolejną rzeczą o jakiej nie wolno zapominać jest opieka psychiczna nad poszkodowanym. Stres, który zawsze towarzyszy pacjentowi we wstrząsie, nasilając się pogarsza jego stan. Dlatego tak ważna jest rozmowa z rannym, uspokajanie go i zapewnianie, że jest bezpieczny, a fachowa pomoc zaraz przybędzie. •surowo zabrania się palenia i spożywania czegokolwiek•nie wolno również przewozić chorego będącego we wstrząsie. To trzeba pozostawić kwalifikowanym służbom.

Zagadnienia ochrony przeciwpożarowej

Obowiązki obywateli w przypadku zauważeniapożaru lub innego zagrożenia (art. 9 ustawy)

Art. 9. Kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe zagrożenie, obowiązany jest niezwłocznie (1)zawiadomić osoby znajdujące się w strefie zagrożenia (2)oraz centrum powiadamiania ratunkowego lub jednostkę ochrony przeciwpożarowej albo Policję bądź wójta albo sołtysa, (3) pomóc w ewakuacji ludzi.

1) Zawiadomić osoby o zaistniałym zagrożeniu lub sytuacji mogącej stwarzać dla nich niebezpieczeństwo oznacza, że każdy ma obowiązek ostrzegania osób przed sytuacją zagrażającą ich zdrowiu lub życiu w celu jej uniknięcia lub przeciwdziałania.2) Powiadomienie służb ratowniczych o powstałym zagrożeniu realizowane jest głównie telefonicznie na numery alarmowe tych służb lub pogotowi technicznych.3) Pomoc w ewakuacji ludzi oznacza, że każdy ma obowiązek udzielenia pomocy ludziom znajdującym się w niebezpieczeństwie. Dotyczy to obowiązku ratowania zagrożonego życia lub zdrowia ludzi.

NUMERY ALARMOWE SŁUŻB RATOWNICZYCH

• 112 – numer ogólno-ratowniczy

• 999 – pogotowie ratunkowe

• 998 – straż pożarna

• 997 – policja

Numery pogotowia i służb technicznych

• 986 – straż miejska/gminna

• 994 – wodnokanalizacyjne

• 993 – ciepłownicze

• 992 – gazowe

• 991 - energetyczne

Obowiązki pracowników w zakresie przygotowania pożarowego

Pracownicy mają obowiązek znać swoje zadania na wypadek pożaru,

a szczególnie:

• umieć alarmować straż pożarną (znać telefony alarmowe),

• umieć posługiwać się gaśnicami, hydrantami oraz uruchomić inne urządzenia ppoż.,

• znać sygnał alarmu o ewakuacji z budynku oraz zasady jej prowadzenia,

• znać infrastrukturę budynku/obiektu i terenu (m.in.: lokalizację wył. prądu, zaworu gazu, hydrantów, wyjść ewakuacyjnych, składowania materiałów niebezpiecznych pożarowo, znać ogólną charakterystykę budowlaną obiektu) oraz udzielać niezbędnych informacji służbom ratowniczym,

• współpracować z tymi służbami oraz pomagać przy działaniach ratowniczych.

Czynności do wykonania po zauważeniu pożaru

W przypadku powstania pożaru w miejscu pracy pracownicy powinni postępować według ogólnego schematu tj: - ocenić wielkość pożaru i rodzaj materiałów objętych pożarem,- sprawdzić czy nie znajdują się w pobliżu poszkodowane

osoby (udzielić pomocy),- wszcząć alarm wewnętrzny i podjąć akcję gaszenia –

gaśnicami, hydrantami, odsuwanie materiałów od miejsca objętego pożarem itp.,

- wezwać współpracowników do pomocy oraz poinformować przełożonych,

- alarmować straż pożarną i inne służby ratownicze w zależności od potrzeb.

Charakterystyka zagrożenia pożarowego i wybuchowego w odniesieniu do obiektów użyteczności publicznej, zakładów produkcyjnych i magazynów oraz zasady postępowania na wypadek pożaru winny być zawarte w instrukcji bezpieczeństwa pożarowego [ § 6 Właściciele, zarządcy lub użytkownicy obiektów bądź ich części stanowiących odrębne strefy pożarowe, przeznaczonych do wykonywania funkcji użyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego, produkcyjnych, magazynowych oraz inwentarskich, zapewniają i wdrażają do użytku instrukcje bezpieczeństwa pożarowego.Rozporządzenie MSW i A z dnia 07. 06. 2010r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. Nr 109, poz. 719 z 2010r.)].

Zagrożenia pożarowe i wybuchowe

OBOWIĄZKI PRACOWNIKÓW W ZAKRESIE PRZECIWPOŻAROWYM

Każdy pracownik bez względu na zajmowane stanowisko służbowe zobowiązany jest do podjęcia działań ratowniczo-gaśniczych na wypadek pożaru, wykonywania poleceń kierującego akcją oraz udzielania wszelkich pomocnych informacji w prowadzeniu akcji.W celu prawidłowego przygotowania organizacyjnego do podjęcia akcji przeciwpożarowej i ewakuacji pracownicy mają obowiązek posiadać aktualne i dokładne informacje na temat:

-rozkładu pomieszczeń w obiekcie z ich ogólnym przeznaczeniem i mogącymi występować materiałami (szczególnie gdy znajdują się tam materiały niebezpieczne pożarowo), -dróg i kierunków ewakuacji oraz wyjść prowadzących na zewnątrz obiektu (w przypadku ich zamknięcia znać sposób ich otwarcia),-użytkowania telefonu alarmowego, a w razie jego awarii najbliższego telefonu poza obiektem lub ustalonego innego sposobu alarmowania wewnętrznego,-rozmieszczenia i rodzaju podręcznego sprzętu gaśniczego, oraz najbliższego hydrantu (znać przeznaczenie i sposób posługiwania się p/w sprzętem),

-usytuowania głównego wyłącznika prądu dla obiektu, wyłączników i zabezpieczeń pomieszczeń użytkowanych (umieć je uruchomić w razie konieczności),-miejsc najbardziej niebezpiecznych pożarowo,-usytuowania głównego kurka gazu, wody, itp. oraz wejść na dach obiektu itp.,-zgłaszać przełożonym stwierdzone nieprawidłowości /wątpliwości/ co do spraw mogących stwarzać zagrożenie pożarem,-przestrzegać zasad określonych instrukcją bezpieczeństwa pożarowego oraz brać udział w szkoleniach z zakresu ochrony przeciwpożarowej,-przed opuszczeniem stanowiska pracy sprawdzić czy nie pozostawiono włączonych urządzeń lub innych rzeczy które mogą przyczynić się do powstania pożaru,

Czynności zabronione

W budynku oraz na terenie przyległym zabronione jest wykonanie czynności, które mogą spowodować pożar, przyczynić się do jego rozprzestrzeniania oraz spowodować utrudnienie w prowadzeniu działań ratowniczo-gaśniczych i ewakuacyjnych, a w szczególności:

palenie tytoniu i używanie otwartego ognia w miejscach do tego nie wyznaczonych;

składowania wszelkich materiałów na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji,

ustawiania na przejściach ewakuacyjnych (korytarzach) i przy drzwiach ewakuacyjnych jakichkolwiek przedmiotów utrudniających ewakuację,

stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05m. od żarówki,

przechowywania materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5m. od instalacji odgromowej, przewodów i urządzeń nie mających osłon, które mogą nagrzewać się powyżej 1000C,

użytkowania elektrycznych urządzeń grzewczych ustawionych bezpośrednio na podłożu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych zgodnie z instrukcją producenta,

mycie podłóg cieczami i rozpuszczalnikami łatwopalnymi, użytkowania własnych urządzeń elektrycznych, gazowych, na paliwa

płynne itp. na terenie budynku bez zgody pracodawcy wykonywanie prac pożarowo niebezpiecznych bez spełnienia wymagań

określonych w stosownej instrukcji bezpieczeństwa pożarowego,

uniemożliwienie oraz ograniczenie dostępu osób postronnych i przypadkowych do wyłączników, tablic rozdzielczych prądu elektrycznego i miejsc, w których znajdują się materiały łatwo zapalne (brak ich właściwego oznakowania zgodnie z PN),

rozgrzewania lub spalania za pomocą otwartego ognia materiałów w odległości mniejszej niż 5m od budynku w miejscach do tego nie przeznaczonych,

instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznej jak: wyłączniki, gniazda wtykowe bezpośrednio na podłożu palnym, jeżeli ich konstrukcje nie zabezpieczają podłoża przed zapaleniem,

wykonywanie we własnym zakresie prowizorycznych instalacji elektrycznych i reperowania bezpieczników,

włączanie do jednego gniazda wtykowego (a także obwodu elektrycznego) kilku odbiorników mogących spowodować przeciążenie lub grzanie i iskrzenie się styków oraz korzystanie z uszkodzonych urządzeń elektroenergetycznych,

eksploatacja obiektu bez kompletnego oznakowania dróg, wyjść i kierunków ewakuacji zgodnie z PN oraz bez odpowiedniego wyposażenia w podręczny sprzęt gaśniczy,

wypalanie suchych traw i krzewów oraz pozostałości roślinnych, a także spalanie odpadów palnych wokół obiektu,

zastawiania dostępu i tarasowanie z parkowanie samochodów na drogach pożarowych,

prowadzenia prac remontowo-budowlanych bez stosownego zabezpieczenia i w sposób utrudniający podjęcie działań ratowniczych i ewakuacji.

Wyjście ewakuacyjne (tabliczka umieszczona

nad wyjściem)

Oznakowanie w pomieszczeniach (przykład)

• Drogi i wyjścia ewakuacyjne, a także ich trasy, należy oznakować w sposób dobrze widoczny i trwały znakami spełniającymi wymagania PN-EN. • Znaki ewakuacyjne i znaki ochrony przeciwpożarowej powinny być wykonane z materiałów fotoluminescencyjnych, jeżeli nie jest konieczne zastosowanie oświetlenia awaryjnego.

Drogi ewakuacyjne

Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej

Znaki bezpieczeństwaZnaki ewakuacyjne

Strzałki krótkie - do stosowania z innymi znakamiStrzałka długa - do samodzielnego stosowania

Znak stosowany do oznakowania wyjść używanych w przypadku zagrożenia

Znak stosowany nad drzwiami skrzydłowymi, które są wyjściami ewakuacyjnymi (drzwi prawe lub lewe)

Znak wskazuje kierunek drogi ewakuacyjnej do wyjścia: może kierować w lewo lub prawo

Znak wskazuje kierunek drogi ewakuacyjnej do wyjścia schodami w górę, na lewo lub prawo

Znak wskazuje kierunek do wyjścia w wypadku zagrożenia.

Kierunek drogi ewakuacyjnej Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej

Wyjście ewakuacyjne Wyjście ewakuacyjne

Drzwi ewakuacyjne

Znak stosowany łącznie ze znakiem poprzednim na przesuwnych drzwiach wyjścia ewakuacyjnego. Strzałka powinna wskazywać kierunek otwarcia drzwi przesuwnych

Znak ten może być stosowanya) w miejscu, gdzie niezbędne jest stłuczenie szyby dla uzyskania dostępu do klucza lub systemu otwarciab) gdzie niezbędne jest rozbicie przegrody dla uzyskania wyjścia

Znak ten jest umieszczony na drzwiach dla wskazania kierunku otwierania

Znak wskazuje kierunek drogi ewakuacyjnej do wyjścia schodami w dół, na lewo lub prawo

Znak ten jest umieszczany na drzwiach dla wskazania kierunku otwierania

Przesunąć w celu otwarcia Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej

Pchać, aby otworzyć Ciągnąć, aby otworzyć

Stłuc, aby uzyskać dostęp

schodami w dół

Ochrona przeciwpożarowa

Znak stosowany do wskazania przycisku pożarowego lub ręcznego sterowania urządzeń gaśniczych

Znak wskazuje usytuowanie dostępnego telefonu przeznaczonego do ostrzeżenia w razie zagrożenia pożarowego

Znak samodzielny lub łączony ze znakiem "Uruchamianie ręczne"

Wskazuje usytuowanie gaśnicy

Do wskazania przycisku pożarowego lub ręcznego sterowania urządzeń gaśniczych

Do stosowania w miejscach, gdzie palenie tytoniu może być przyczyną zagrożenia pożarowego

Do stosowania w miejscach, gdzie palenie tytoniu lub otwarty ogień może być przyczyną zagrożenia pożarowego

Do stosowania we wszystkich przypadkach, kiedy użycie wody do gaszenia pożaru jest zabronione

Uruchamianie ręczne Hydrant wewnętrzny

Telefon do użycia w stanie zagrożenia Palenie tytoniu zabronione

Alarmowy sygnalizator akustyczny Zakaz używania otwartego ognia Palenie tytoniu zabronione

Gaśnica Zakaz gaszenia wodą

Znaki bezpieczeństwa

Ochrona przeciwpożarowa

Znaki bezpieczeństwa

Znak stosowany jest dla uniknięcia podawania zestawu indywidualnych znaków dla sprzętu pożarniczego

Znak stosowany jest do oznaczenia drabiny trwale związanej z obiektem i przeznaczonej do działań ratowniczo-gaśniczych straży pożarnej

Tylko łącznie ze znakami wskazującymi sprzęt pożarniczy lub urządzenia sygnalizacji pożarowej i sterowania ręcznego dla wskazania kierunku do miejsca rozmieszczenia sprzętu pożarniczego lub urządzenia ostrzegającego

Znak używany w przypadkach, gdy ewentualna przeszkodastanowiłaby szczególne niebezpieczeństwo

Do wskazania obecności materiałów łatwo zapalnych

Do wskazania obecności materiałów utleniających się

Do wskazania możliwości występowania atmosfery wybuchowej gazów palnych lub materiałów wybuchowych

Zestaw sprzętu pożarniczego Nie zastawiać

Drabina Niebezpieczeństwo pożaru - materiały łatwo zapalne

Kierunek do miejsca rozmieszczenia Niebezpieczeństwo pożaru - materiały utleniające

Niebezpieczeństwo pożaru - materiały wybuchowe

sprzętu pożarniczego lub urządzeniaostrzegającego

CIEPŁO

PALIWOGAZ, CIECZ,

CIAŁOSTAŁE

POWIETRZE

AZOT,TLEN

Warunki powstania pożaru

gaśnice CO2;gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym ABC;gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym BC;gaśnice pianowe;gaśnice płynowe z dodatkowym wodnym roztworem środka.

Pożary cieczy i materiałów stałych topiących się, np.: benzyny, tłuszczy, farb, olejów, smoły, rozpuszczalników itp.

gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym ABC;gaśnice płynowe z dodatkowym roztworem środka;gaśnice pianowe.

Pożary materiałów stałych, zwykle pochodzenia organicznego, których normalne spalanie zachodzi z tworzeniem żarzących się węgli, np.: drewna, papieru, węgla, słomy, tworzyw sztucznych, tekstyliów itp.

Typy gaśnic przenośnychRodzaj palącego się materiałui sposób jego spalania

Grupa pożaru

Zakres stosowania środków gaśniczych

Zastosowanie gaśnic

Zastosowanie gaśnic do odp. grup pożarów

gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym metale.

gaśnice płynowe do tłuszczów i urządzeń pod napięciem

Pożary metali, np.: aluminium, sodu, potasu, litu, magnezu i ich związków.

tłuszczów i olejów w urządzeniach kuchennych

gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym ABC;gaśnice proszkowe z proszkiem gaszącym BC;

Pożary gazów, np.: acetylenu, butanu, metanu, propanu, wodoru, gazu ziemnego i miejskiego itp.

Typy gaśnic przenośnychRodzaj palącego się materiałui sposób jego spalania

Grupa pożaru

Zakres stosowania środków gaśniczych

F

Przykładowe oznaczenie gaśnicyGAŚNICA

12 kg Proszek A B C 34 A 144 B C

OSTROŻNIE PRZY GASZENIU URZĄDZEŃ ELEKTRYCZNYCH TYLKO DO 1000 V: ZACHOWAĆ ODSTĘP MINIMUM 1 m

Po każdym uruchomieniu gaśnicę ponownie napełnić! Sprawdzać gotowość gaśnicy do użycia nie rzadziej niż co 2 lata. Stosować wyłącznie środki gaśnicze, czynniki napędowe i części zamienne zgodne z zatwierdzonym wzorem.

Środek gaśniczy: 12 kg ABC

Czynnik napędowy: 280 g C02 Nr certyfikatu: EN 3

Zakres temperatur działania: od -20°C do +60°C Typ: G12R

Odpowiedzialny:

_________________________________________

_________________________________________

_________________________________________

1 Otworzyć całkowicie zawór

2 Uruchomić zawór pistoletowy

Pole opisowe 1

Piktogramy dla grup pożarowychGrupa A - pożary ciał stałych głównie pochodzenia organicznego z występowaniem zjawiska żarzenia i płomieniGrupa B - pożary cieczy palnych lub materiałów topiących się Grupa C - pożary gazówGrupa D - pożary metaliGrupa F – tłuszczów i olejów szczególnie w urządzeniach kuchennych

Pole opisowe 2

Pole opisowe 3

Pole opisowe 4 Pole opisowe 5

F

Hydranty przeciwpożarowe wewnętrzne

• środek gaśniczy woda, grupa pożarów A• nie wolno używać w obecności prądu

• elektrycznego

• materiałów reagujących z wodą (np. karbid, sód itp.)

Hydranty przeciwpożarowe wewnętrzne

• środek gaśniczy woda, grupa pożarów A• nie wolno używać w obecności prądu

• elektrycznego

• materiałów reagujących z wodą (np. karbid, sód itp.)

Typy gaśnic

PRZECIWSKAZANIA• nie gasić:

• ciał reagujących z wodą, jak np. sód, potas, karbol, wapno• ciał palących się w postaci żaru w wysokich temperaturach• instalacji i urządzeń elektrycznych pod napięciem

DZIAŁANIE• wyciągnąć zawleczkę bezpieczeństwa• nacisnąć dźwignię• skierować zawór na źródło ognia, naciskając dźwignię

Gaśnice pianowe. Agregaty pianowe

ZALETY• zapewnia szybkie chłodzenie przez skroplenie środka w kontakcie z pożarem• tworzy powłokę odcinającą wydzielanie par palnych cieczy i uniemożliwia ponowne zapalenie • może być użyta do gaszenia urządzeń elektrycznych, jeżeli posiadają informacje o dopuszczeniu

ZASTOSOWANIE• pożary grupy A, B

Typy gaśnic Gaśnice proszkowe. Agregaty proszkowe

ZALETY• nietoksyczność, neutralność• duża zdolność penetracji ognia, chłodzenie i tworzenie warstwy izolacyjnej przed ogniem• możliwość gaszenia urządzeń elektrycznych • proszki fosforanowe posiadają zwiększoną odporność na wilgoć, wstrząsy i gaszą pożary grupy A • gasi skutecznie pożary gazów

ZASTOSOWANIE• proszki fosforanowe gaszą pożary grupy A, B, C • proszki węglanowe gaszą pożary grupy B, C• urządzenia elektryczne pod napięciem do 1 kV • pożary grup D (proszek D)

PRZECIWSKAZANIA• nie powinno się gasić

• części ruchomych maszyn• komputerów i sprzętu elektronicznego

DZIAŁANIE• wyciągnąć zawleczkę bezpieczeństwa• nacisnąć dźwignię• uwalniany proszek i jego wydajność kontroluje się zaworem

Typy gaśnic Gaśnice śniegowe. Agregaty śniegowe

ZALETY• środek gaśniczy nie wymaga do uwolnienia czynnika wyzwalającego• zbija mechanicznie płomień dzięki sile podmuchu • działa tłumiąco, wypychając tlen gazem obojętnym• działa chłodząco, temperatura CO2: -78°C• nie pozostawia śladów po użyciu• stosuje się do gaszenia urządzeń pod napięciem

ZASTOSOWANIE• pożary grupy B i C • urządzenia i instalacje pod napięciem do 1 kV

PRZECIWSKAZANIA• nie wolno gasić:

• pożarów siarki, węgla, metali lekkich, materiałów, obok których są związki cyjanków• palących się ludzi• silnie rozgrzanych elementów konstrukcji urządzeń

DZIAŁANIE• wyciągnąć zawleczkę•nacisnąć dźwignię uwalniającą CO2 •wydajność kontrolować zaworem

Gasić ogień w kierunku wiatru (z wiatrem)

Palące się powierzchnie gasić rozpoczynając od brzegu!

Pożary substancji kapiących i płynących gasić strumieniem skierowanym od góry do dołu!

Pożary ścian gasić strumieniem skierowanym od dołu do góry!

Stosować wystarczającą liczbę gaśnic - nigdy jedną po drugiej

Zwracać uwagę na możliwość ponownego rozpalenia się ognia

Nigdy nie wieszać gaśnic po użyciu na stałe miejsce. Najpierw zlecić ponowne napełnienie!

Zasady gaszenia ognia za pomocą podręcznego sprzętu gaśniczego

• Powiadomienie straży pożarnej• Kto zgłasza? Numer telefonu? Co się pali? Gdzie? Jaka jest sytuacja? Nie rozłączać się aż do chwili gdy dyspozytor potwierdzi przyjęcie zgłoszenia „przyjąłem”?• Powiadomienie użytkownika urządzenia. • W miarę możliwości odłączyć palące się urządzenia (wyłączyć napięcie).Uwaga! W urządzeniach wysokiego napięcia mogą to zrobić tylko osoby uprawnione.Zamknąć klapy przeciwpożarowe instalacji wentylacyjnej. • W miarę możliwości chronić przed środkami gaśniczymi części urządzenia nie objęte przez pożar (np. przykrywając).

Zwalczanie pożaru

W czasie rozpoznawania sytuacji, działań ratowniczo- -gaśniczych, należy zachować minimalne odstępy:• przy niskim napięciu – 5 m,• jeżeli przewody wysokiego napięcia stykają się z podłogą – 10 m.

Przy gaszeniu pożaru sprzętem podręcznym, uwzględniać jego przeznaczenie, np. do gaszenia urządzeń elektrycznychpod napięciem stosować gaśnice śniegowe (CO2).

112

• zachować spokój, ostrzec współpracowników,

• zaalarmować straż pożarną,

• odłączyć spod napięcia urządzenia elektryczne, wyłączyć instalacje wentylacyjne, transportowe i grzewcze,

• zamknąć główny zawór gazowy, zablokować rurociągi,

• natychmiast opuścić miejsca niebezpieczne oznakowanymi drogami ewakuacyjnymi, w razie zadymienia przemieszczać się trzymając głowę na wysokości ok. 1 m (ochrona przed dymem i ciepłem),

• nie używać wind

Obowiązki w wypadku pożaru lub innego zagrożenia

Zasady postępowania podczas pożaru

• Zachować spokój!

• Natychmiast zgłosić pożar, podając dokładne dane o miejscu i rozmiarach pożaru.

• Ostrzec innych pracowników o pożarze.

• Wyłączyć urządzenia wentylacyjne, transportowe i grzewcze, odciąć dopływ przewodów rurowych, zamknąć główny zawór gazu, w razie potrzeby wyłączyć spod napięcia urządzenia elektryczne.

• Natychmiast opuścić obszary zagrożone, używając klatek schodowych, a także oznakowanych dróg ewakuacyjnych i pożarowych.

• Nie używać wind.

• Poruszać się w pozycji jak najbliżej podłogi (ochrona przed dymem i gorącym powietrzem).

• Działanie prowadzić zgodnie z instrukcją pożarową.

• Ratowanie życia ludzi ma pierwszeństwo przed gaszeniem pożaru

112

Zasady postępowania podczas pożaru • Nie narażając własnego bezpieczeństwa, uczestniczyć w działaniach ratowniczo-gaśniczych aż do czasu przybycia straży pożarnej.

• Okrywać i zawijać palące się osoby w koce gaśnicze, płaszcze itp.

(W razie konieczności gaszenia ognia - obracać osobę poszkodowaną)

• Nigdy nie gasić płonącego tłuszczu wodą.

• Z chwilą przybycia straży pożarnej udzielić dowódcy sekcji stosownych informacji, przekazać plany budynku, dróg ewakuacyjnych i ratunkowych, a także właściwe klucze.

Postępowanie po ustąpieniu pożaru

Ponowne wchodzenie do pomieszczeń objętych wcześniej pożarem możliwe jest dopiero po udzieleniu stosownego zezwolenia przez straż pożarną lub kierownictwo zakładu (również sąsiadujące części budynku mogą być uszkodzone wskutek oddziaływania pożaru).

Ponowne doprowadzenie podręcznego sprzętu gaśniczego do stanu sprawności (zlecenie ponownego napełnienia gaśnic używanych w czasie pożaru) .

Niektóre obowiązki :1/administracji terenowej Wójt, burmistrz, albo prezydent miasta, na których terenie znajduje się instalacja mogąca spowodować nadzwyczajne zagrożenia środowiska, zobowiązani są do sporządzenia planu operacyjno-ratowniczego na wypadek wystąpienia takiego zagrożenia.

Substancje niebezpieczne

2/Inwestora i użytkownika: Inwestor i użytkownik instalacji mogącej spowodować nadzwyczajne zagrożenia są zobowiązani do sporządzenia raportu bezpieczeństwa.

Pracodawca jest obowiązany informowaćpracowników o właściwościach fizycznych, chemicznych i biologicznych stosowanych w zakładzie chemikaliów.

„ATU-CHEM” Spółka z o.o. 41-503 CHORZÓW

Nadtlenek benzoilu 75% Numer rozpoznawczy 539 3104

ADR: kl. 5.2/4b

R: 3-36/37/38 S: 3/7/9-14-27-34-37/39 Przechowywać z dala od ognia, szczeknie zamknięty, w chłodnym miejscu, dobrze wentylowanym. Ryzyko wybuchu pod wpływem wstrząsu, tarcia, ognia lub innych źródeł zapłonu. Gatunek: Partia: 227 Szarża: 93/VII 97 Woda: 25,5% wag. Waga netto: 20 kg

Waga brutto: 27,0 kg

4G/Y28/S/97/PL/COBRO 458/NOV

OZNAKOWANIE NADTLENKÓW

Substancje niebezpieczne

Przykładowa etykieta opakowania substancji niebezpiecznej - nadtlenku benzoilu:

1. oznaczenie rodzaju zagrożenia (R:3 - niebezpieczeństwo wybuchu pod wpływem utleniania, tarcia lub ognia, 36/37/38 - dodatkowe zagrożenia wybuchem);

2. numer rozpoznawczy zagrożenia (539 - nadtlenek organiczny zapalny);3. 3104 - numer porządkowy danego materiału niebezpiecznego wg zaleceń ONZ nakazujący odpowiednie

oznakowanie pojazdu przewożącego ten materiał;4. klasa 5.2 - oznaczenie nadtlenków organicznych;5. wskazówki dotyczące bezpieczeństwa (3 - przechowywać w zamknięciu, 9 - w polskich przepisach brak

objaśnienia tej cyfry, 7 - przechowywać zawartość pod wodą, 14 - pojemnik uszczelniony, 27 - zabezpieczyć przed elektrycznością statyczną, 34 - ostrożnie otwierać, 37 - trzymać z dala od źródeł zapłonu, 39 - trzymać w pomieszczeniu chłodnym o dobrej wentylacji);

6. un - wymagania ONZ (dotyczące opakowania, wagi, nr atestu);7. nalepki ostrzegawcze (E - materiał wybuchowy, X1 - materiał drażniący).

un6

X1

7