H άλωση της κωνσταντινούπολης

Μανουήλ Β΄Παλαιολόγος:

Η πόλη πολιορκείται από τον Βαγιαζήτταξίδι στην Βενετία, στο Παρίσι, στο Λονδίνοχωρίς αποτέλεσμα

Ιστορική συγκυρία:Οι Μογγόλοι του Ταμερλάνουσυντρίβουν τις δυνάμεις του Βαγιαζήτ στην Άγκυρα (1402)Παράταση ζωής μισού αιώνα για το Βυζαντινό κράτος

Άγαλμα του Ταμερλάνου στην πόλη Σακρισάμπζ του Ουζμπεκιστάν O Σουλτάνος Βαγιαζήτ αιχμάλωτος του

Ταμερλάνου. Πίνακας του Stanisław Chlebowski, λάδι σε μουσαμά, 1878

1421: Σουλτάνος Μουράτ Β΄-1422: ανεπιτυχής νέα πολιορκία Κωνσταντινούπολης

1423: εισβολή των Τούρκων στην Πελοπόννησο

1425: Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄Παλαιολόγος

Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας1438-1439

Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η' Παλαιολόγος σε τοιχογραφία του B. Gozzoli στο Παλάτι των Μεδίκων στη Φλωρεντία

«κρειττότερόν εστιν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».

Μέγας Δούξ Λουκάς Νοταράς

Τον χειμώνα του 1451 ο Μωάμεθ άρχισε να ανεγείρει στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου, σε έδαφος το οποίο τυπικά εξακολουθούσε να είναι βυζαντινό, το κάστρο Μπογάζ Κεσέν («ο κόφτης των Στενών» στα τουρκικά), το σημερινό Ρούμελη Χισάρ, ακριβώς απέναντι από το κάστρο Αναντολού Χισάρ.

http://www.3dmekanlar.com/en/rumeli-castle.html

Γκέργκι Καστριότι ή Σκεντέρμπεης

Κωνσταντίνος ΙΑ΄Παλαιολόγος

Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ο Πορθητής

ΤΟ ΔΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΣΟΙ ΔΟΥΝΑΙ, ΟΥΤ' ΕΜΟΝ ΕΣΤΙΝ ΟΥΤΕ ΑΛΛΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΗ. ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΜΕΝ ΚΑΙ ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ

Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης

Λαϊκή ζωγραφιά από την Άλωση

Μάχη στην πύλη του Ρωμανού

Η πόλις εάλω

Πύλη του Χαρισίου

Πνευματική ταυτότητα των Βαλκανικών λαών

Μόσχα: Τρίτη Ρώμη Δυτική Ευρώπη επιρροές που θα

οδηγήσουν στην Αναγέννηση

Η Λαϊκή μούσα θρηνεί για την άλωση της Πόλης: "Πάψετε το Χερουβικό, κι ας χαμηλώσουν τ' Άγια γιατί είναι θέλημα Θεού, η Πόλη να τουρκέψη". "Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες". Αλλά το γενναίο φρόνημα του έθνους με αισιοδοξία δηλώνει: "Σώπασε, κυρά Δέσποινα, μην κλαις και μη δακρύζης, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι.

ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ": Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμα τους.