Դեկտեմբերի մեկն էր։ Առավոտյան, , արթնանալով տեսա որ դրսում առատ

, ձյուն է գալիս։ Ես հասկացա որ մոտենում է Ձմեռ պապիկին նամակ գրելու ժամանակը։

Ես վերցրեցի նամակ գրելու համար անհրաժեշտ պարագաները և

, պատրաստվում էի սկսել իմ նամակը բայց մի պահ կանգ առա ու սկսեցի մտած , ել որ

, այս տարի պետք է գրել մի այնպիսի նամակ որը կտարբերվեր նախորդներից։

Այս տարի ես որոշեցի Ձմեռ պապիկից խնդրել , նվերներ ոչ թե ինձ և Հայկի համար այլ այն

, Հայաստանյան երեխաների համար ովքեր , ծնողներ չունեն ով իրենց գրած նամակները չեն

կարողանա ուղարկել Ձմեռ պապիկին։ Ուստի ես , գրեցի մի նամակ որում խնդրեցի իմ և եղբորս

հասանելիք նվերները ուղարկի այդ երեխաներից , մի քանիսին։ Նամակս ավարտելուց հետո

մայրիկիս օգնությամ դրեցինք ծրարի մեջ և , - խնդրեցինք հայրիկին որ նա ՀԱՅՓՈՍՏ ի միջոցով

ուղարկի Ձմեռ պապիկին։

Մեկ շաբաթ անց հանկարծակի լսեցի մեր դռան զանգի ձայնը։ Մայրիկիս

, կանչեցի որ նա բացի դուռը։ Այնտեղ փոստատար Հովսեփն էր։ Սկզբից

, տատիկիս թվաց թե դա ճանապարհային ոստիկանության

կողմից մեր մեքենայի խախտումները ֆիքսած հերթական

տուգանքն է։ Սակայն փոստատարը հերքեց տատիկիս կասկածները և

, հայտնեց որ նա պատասխան նամակ է բերել Ձմեռ պապիկից

Այդ նամակում Ձմեռ պապիկը ողջունել էր ինձ և շնորհակալություն հայտնել իմ

, բարի խնդրանքների համար նա նաև , գրել էր ինձ որ քանի որ բարի

, արարքները միշտ փոխադարձ են նա ինձ և Հայկի համար նույնպես նվերներ

է պատրաստել և դրանք մեզ կնվիրի Ամանորի գիշերը։ Ես շատ ուրախացա

:և անհամբեր սպասում եմ այդ օրվան

Սերգեյ Ղազարյան