İnas Sanayi-i Nefise Mektebi

İnas Sanayi-i Nefise Mektebi, kadınlara güzel sanatlar eğitimi vermek için İstanbul'da 1914 yılında kurulan ve 1920’lerde kız-erkek ayrımının kalkmasına kadar hizmet veren okuldur.Bugün Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi adıyla eğitime devam eden Türkiye’nin ilk güzel sanatlar okulu Sanayi Nefise Mektebi, 1882 yılında açıldığında sadece erkek öğrencileri kabul eden bir kurumdu. Kadın öğrencilere güzel sanatlar eğitimi vermek üzere 1 Kasım 1914 tarihinde İnas (Kız) Sanayi Nefise Mektebi açıldı. Okulun açılmasında ressam Mihri Müşfik Hanım’ın girişimleri önemli rol oynadı [1]

Okul ilk yıl sadece resim bölümüne öğrenci almış; 1920'lerde heykel atölyesi kurulmuştur. Başlangıçta dersler, Zeynep Hanım Konağı'nın iki odasında veriliyordu. Daha sonra okul çeşitli nedenlerle birçok defa bina değiştirdi. Öğretim kadrosu büyük ölçüde erkek okulundan sağlanmaktaydı

Okulda ilk olarak Ali Sami Bey bir ay sonra Mihri Müşfik Hanım göreve başladı. Bu iki sanatçı atölye derslerinin hocalığını üstlendi. Ali Sami Bey’in 1915’te okuldan ayrılması üzerine atölyeyi bir yıl Aznif Hanım yürüttü. Anatomi derslerini Ali Nurettin Bey, sanat tarihi ve estetik derslerini önce Mehmet Vahit Bey,daha sonra Ahmet Haşim, perspektif dersini Ahmet Ziya Bey vemiş; heykel atölyesi için İhsan Bey atanmıştır. Okulun müdürlüğünü birkaç ay için matematikçi Salih Zeki Bey yürütmüş, ardından Mihri Müşfik Hanım üstlenmiştir. 1919’da Mihri Müşfik’in ayrılması üzerine okul müdürü olan Ömer Adil Bey kadın ressamların yetişmesi için büyük gayret sarfetmiş bir sanatçıdır. Okulun son müdürü Feyhaman Bey olmuştur.Okulun arşivi bir yangında yok olduğu için öğrenciler hakkındaki bilgiler yetersizdir. İlk yıl 33 öğrencinin okula alındığı, öğrencilerin çarşaflı ancak peçeleri açık olarak derslere katıldıkları bilinir.[1]

 Öğrencilerin model ve açık hava çalışmalarında sorun yaşamışlardı. Sorunların aşılmasında Mihri Müşfik Hanım’ın girişimciliği etkili olmuştur.[1]. Yaz aylarında öğrenciler özel izinle polis denetiminde Gülhane Parkı, Üsküdar, Topkapı Sarayı gibi mekanlarda açık hava çalışmaları yapmıştır. Kadın model sorunu hamamlardan getirilen elemanlar ve 1917’de gelen Rus göçmenler yoluyla halledildi. Erkek model sorunu için İstanbul Arkeoloji Müzesi'ndeki torsların kalıpları alınıp okula getirildi; ardından yaşlı, sakat ve giyinik erkek modellerin okula getirilmesi için izin alındı ve Zaro Ağa okulda model oldu. Sanayi Nefise ve İnas Sanayi Nefise Mekteplerinin birleşmesi için girişimler 1925’te başladı. Okul Fındıklı’daki binasına taşındığında kız ve erkekler birlikte eğitim almaya başladı. İki okulun birleşip İnas Sanayi Nefise Mektebi’nin kapanmasının 1926’da gerçekleştiği sanılır

Mihri Müşfik Hanım• 1886 İstanbul - 1954 Newyork

Türkiye’de çağdaş resim çalışmalarını ilk başlatan kadın ressamdır. Özellikle portreleriyle tanındı. Tanınmış kişilerin portrelerini yaptı; portresini yaptığı kişiler arasında Mustafa Kemal Atatürk ve Papa XV. Benedict de vardır. Kız öğrencilerin devam ettiği bir Güzel Sanatlar Akademisi olan İnas (Kız) Sanayi Nefise Mektebi'nin ilk kadın yöneticisi oldu; pek çok kadın ressamın yetişmesine emeği geçti. Resme olan tutkusu nedeniyle aristokrat yaşamını terk etti, bohem ve yoksul bir yaşam sürdü. Ressam Hale Asaf'ın teyzesidir

1886 yılında İstanbul'da, Kadıköy'ün Bahariye semtindeki Dr. Rasimpaşa Konağı'nda dünyaya geldi. Babası, Askeri Tıbbiye'de ders veren ve "Tıbbiye Nazırı" veya "Tıbbiye Reisi" olarak da bilinen Dr. Çerkez Ahmet Rasim Paşa'dır. Avrupaî bir eğitim gördü. Edebiyat, musikî ve resim ile ilgilendi. Resme olan ilgisi diğerlerine göre ağır basıyordu. Yaptığı bir resmi Sultan II. Abdülhamit'e takdim edince[1] saray ressamı Zonaro’nın öğrencisi oldu; kendisinden Beşiktaş’taki atölyesinde resim dersleri aldı. Böylece Türkiye’de çağdaş resim çalışmalarını başlatan ilk kadın ressam unvanını aldı.

On yedi yaşındayken bir müzik dinletisinde tanıştığı İtalyan kökenli bir müzik şefinin peşinden Roma'ya kaçtı. Sahte pasaportla gittiği İtalya'da tanıdıklarının yanında bir süre kaldıktan sonra sanat dünyasının merkezi sayılan Paris’e geçti[2]. 52 Montparnasse Bulvarı'ndaki adreste kiraladığı yeri, hem ev; hem de atölye olarak kullandı. Portre ve gravür ağırlıklı resimler yaparak ve evinin bir odasından aldığı kira ile geçimini sağladı. Kiracılarından birisi, Bursalı Selami Paşa’nın Sorbonne’da Siyasi Bilimler öğrenimi yapmakta olan Müşfik Selami Bey idi. Müşfik Selami Bey (İnegöllü) ile evlenen Mihri Hanım böylece sanat dünyasında bilinen "Mihri Müşfik Hanım" adını aldı.İtalya ve Fransa’da çeşitli sanat okullarda ve atölyelerde öğrenim gören Mihri Müşfik Hanım, dışavurumcu bir anlayışla özgün portreler yaptı. Çağdaş resim akımlarını yakından takip etti. Portrelerinde kübizmin ve ekspresyonizmin etkisi görüldü. En önemli eseri sayılan Naile Hanım portresini bu dönemde, 1908 - 09 yıllarını içeren uzunca bir süreçte meydana getirdi. Eser, İttihat ve Terakki Cemiyeti kurucularından, eski Viyana Sefiri, İstanbul şehreminlerinden (belediye başkanı) Ali Rıza Bey’in annesi, Naile Hanım’ı betimlemektedir[3].

Mihri Hanım, Fransa ile borç anlaşması yapmak üzere Paris'te bulunan dönemin Osmanlı Devleti Maliye Nazırı Cavit Bey ile bir davette tanıştı. Cavit Bey'in Maarif Nazırı'na bir telgraf göndererek Mihri Hanım’dan kızlar için açılacak güzel sanatlar okulunun kurulmasında yararlanılmasını önerince, Mihri Müşfik Hanım 1913 yılında İstanbul Darülmuallimat (Kız Öğretmen Okulu) resim öğretmenliğine atandı. Bu okul, Müslüman halkın kızlarının devam ettiği en yüksek eğitim kuruluşu idi. Burada, öğrencilerini etkileyen ve sevilen bir öğretmen oldu[2]

1914 yılında kız öğrencilerin yüksek öğrenim görmelerine ve güzel sanatlar alanında yaratıcılıklarını değerlendirmelerin imkan vermek üzere İnas Sanayi-i Nefise Mektebi açıldı. Dönemin Maarif Nazırı Ahmet Şükrü Bey ile görüşerek kız öğrenciler için Sanayi-Nefise Mektebi'nin kurulmasını isteyen Mihri Müşfik Hanım'ın okulun açılmasında Mihri Hanım'ın büyük rolü oldu.[4]

Mihri Hanım, bu kurumun resim atölyesine öğretmen oldu ve matematikçi Salih Zeki Bey’den sonra Ömer Adil Bey ile birlikte okulun müdürlüğüne getirildi. İnas Sanayi-i Nefise’nin ilk kadın yöneticisi olan Mihri Hanım'ın, kızları açık havada resim yapmaya, modelden çalışmaya ve kadın ressamları ilk kez toplu bir sergi açmaya teşvik etti. Pek çok kadın ressamın yetişmesinde katkısı oldu. Bu resamlardan bazıları Nazlı Ecevit, Aliye Berger, Fahrelnisa Zeid’dir.

1919 yılında aniden İtalya’ya gitti. Bu ani gidişinin nedeninin, İttihat ve Terakki Cemiyeti mensuplarıyla olan yakın ilişkilerinin, onu işgal altındaki İstanbul’da zor duruma düşürmesi olduğu sanılmaktadır. Mihri Hanım’ın, bu dönemde tutuklanan Hüseyin Cahit ve Cavit Beylerii ıziyaret etmesi, basında aleyhine yazılar çıkmasına neden oldu. Bu kargaşa döneminde, bir yıl için gittiği İtalya’dan geri döndüğünde, iki yıl daha İnas Sanayi-i Nefise’de ders verdi. Bu arada kötü alışkanlıklar ve sosyal çalkantılar nedeniyle Mihri Müşfik Bey ile iyi yürümeyen evliliği boşanma ile sona erdi[3] .Mihri Hanım, 1922 yılında Yunan ordusunun denize dökülmesinin ardından Mustafa Kemal’i mareşal üniformasıyla ayakta canlandıran yaklaşık 3m yüksekliğinde bir portresini yaptı ve Çankaya Köşkü’ne götürerek kendisine sundu. Bu, Cumhuriyetin ilanından sonra bir Türk ressam tarafından yapılan ilk Atatürk portesi'dir. Daha sonra Yugoslav Kralı Alexander hatırasına Yugoslavya'ya hediye edilen bu tablo,II. Dünya Savaşı sırasında Belgrad Sarayı'nın tahrip olması sonucu kayboldu; 1990’larda bulundu.

1922 yılının sonuna doğru yeniden İtalya’ya gitti. Portreler yaparak uzun süre yaşamını sürdürdü. Konu olarak hep ünlü kişileri seçti. İtalyan şair Gabriele d'Annunzio ile birlikte olduğu dönemde onun aracılığıyla birkaç kez Vatikan’a kabul edildi ve Papa’nın bir portresini yaptı, ayrıca bir kilisenin fresklerinin onarımında çalıştı. Vatikan’da ilk kez bir Papa, başka dinden bir kadın ressama poz vermiştir. Bu tablo yeni Papa’nın seçimine kadar Vatikan Müzesi’nde kaldı.İtalya’dan sonra Paris’e geçen Mihri Hanım, bu dönemde "Çingene" isimli tablosunun Louvre Müzesi’ne kabülü ile mutlu oldu (eserin bir kopyası İstanbul Resim ve Heykel Müzesi'ndedir) ancak kızkardeşi Enise Salih Hanım’ı ve yeğeni Hale Asaf’ı kaybettikten sonra Paris’te yaşamak istemedi. Ülkesinde ise kendisine karşı baskıcı bir tutum olmasından ötürü ABD’de yaşamayı tercih etti. Bir süre New York, Washington, Chicago’da üniversitelerde konuk resim profesörlüğü yaptı ve zengin Amerikan ailelerine özel dersler vererek geçimini sağladı. 26 Aralık 1928 tarihli Cumhuriyet Gazetesi’nin haberine göre New York’un Geroge de Maziroff Galerisi’nde bir de kişisel sergi düzenledi. Yaşlılığı yoksulluk içinde geçti. 1954’te New York’ta yaşamını yitirdi.

Taha Toros’un kaleme almış olduğu ve Akbank tarafından Türk resim sanatı yayıncılığına kazandırılan ‘İlk Kadın Ressamlarımız’ isimli yapıtın dipnotlarından, sanatçının 1988 yılına kadar yapılan araştırmalarda bilinen Türkiye’de 32, İtalya’da 36, Fransa’da 23 ve Amerika’da 60’ı aşkın olmak üzere, 150 dolayında eseri kayıt altına alınmıştırSanatçı, eserlerinde eşi Müşfik Selami İnegöllü ile evli kaldığı (1905 - 1922) dönemde Mihri Müşfik, diğer dönemlerde ise Mihri Rasim imzasını kullanmıştır. sayısı azımsanmayacak yapıtlarında da imzaya rastlanmamaktadır [3].

Hariciye Nazırı Asım Beyin eşi Letta Asım (Baloya giderken)

Mihri Rasim Bey

İstanbul kız Kız Lisesi

• Fransa 1897• Türkiye1914• Öğrenci sayısı• Müslüman:27• Gayri müslim:6• ransa 1897

Zaro Ağa (1774/1777, Bitlis - 29 Haziran 1934, İstanbul), 157 ya da 160 yıl yaşamış, Türkiye'nin en uzun yaşayan insanı ve yabancı kaynaklara göre ise Dünya'nın en uzun yaşayan birkaç kişisinden biridir.Zaro Ağa, on Osmanlı padişahı, bir cumhurbaşkanı görmüş, altı savaşa katılmış ve bâzı kaynaklara göre yedi kez, bâzı kaynaklara göre de 13 kez, başka bir kaynağa göre 29 kez evlenmiştir. Beşi kız, sekizi erkek 13 çocuğu ile 29 torunu olmuştur.[1][2]

Zaro Ağa, bâzı kaynaklara göre 1774, bâzı kaynaklara göreyse 1777'de Bitlis, Mutki, Meydan Mahallesinde doğmuştur. 18. yüzyılın sonlarına doğru İstanbul'a gitmiş ve Selimiye Kışlası, Ortaköy ve Tophane camilerinin inşaatında çalışmıştır. Elli yaşlarında uzun yıllar İstanbul Hamal Topluluğu'nun başında kalmıştır. Daha sonra operatör Emin Bey'in şehreminiği zamanında belediye serhademeliğine getirilmiş ve bu vaziyeti ölümüne kadar sürdürmüştür. Böylece son günlerini İstanbul'da geçirmiştir ve burada ölmüştür.[3]

Ölümüne yakın ise kapıcılık yapmıştır.[3]

Dünya basının odak noktası olmuş ve Dünya'nın en uzun yaşayan insanı olarak 1925'te İtalya'yı 1930'da alkol karşıtı bir derneğin daveti üzerine Yunanistan'dan hareket ederek Amerika'yı, 1931'de İngiltere'yi ziyaret etmiştir. Mustafa Kemal Atatürk ile iki kez karşılaşmış, kadınlara çok fazla hak verdiğinden yakınmıştır.[4] 1925'te Cumhuriyet gazetesinde yer alan bir demecinde ise Ben neŞeyh Said denen o mel’unu tanırım, ne de adamlarını bilirim. Allah belalarını versin! diyerek dönemin önemli sorunlarından Şeyh Said İsyanı'nı eleştirmiştir.[5][6]

Zaro Ağa, 29 Haziran 1934 tarihinde Şişli Etfal Hastanesi'nde öldü. Yapılan otopside Zaro Ağa'nın oldukça uzun yaşamasına rağmentüberküloz, kalp büyümesi, beyinde damar tıkanıklıkları ve üç böbreklilik gibi sağlık sorunlarına sahip olduğu belirlendi.[3] Şişli Etfal Hastanesi başhekimi Rıfat Hamdi'nin açıklamasına göre Zaro Ağa, ölümünden önce 162 yaşında olduğunu söylemişti.[7]