ΠΕΣ ΤΟ Μ’ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΛΟΥΚΑΣ ΓΙΟΡΚΑΣ STAVENTO ΚΟΜΗΣ Χ

ΒΟ KAI AΛΛΟΙ...

Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ

Δεν είναι δύσκολο να γνωρίσουμε ποιοί είμαστε και τι διεκδικούμε στη ζωή. Ούτε είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι σημαίνει ΖΩΗ και να την ζήσουμε σωστά.

Μόνο που αυτά απαιτούν ορθή γνώση, ώστε να κάνουμε προσεγμένα βήματα.

Το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους. Αυτό πηγάζει από την σωστή σχέση με τον εαυτό μας. Και αυτά τα δύο έχουν σαν συνέπεια το να αγαπήσουμε και να μην φοβηθούμε

την ζωή και ό,τι αυτή μας φέρει.

Θέλουμε να είμαστε ο εαυτός μας και να μας δεχθούν οι άλλοι έτσι όπως είμαστε. Δεν δεχόμαστε καταπιέσεις, εντολές και υποδείξεις για το σωστό και το λάθος. Απαιτούμε τα ελαττώματά μας να γίνουν αποδεκτά από τους άλλους όμως εμείς δεν δεχόμαστε τα δικά τους ελαττώματα. Ούτε

και διορθώνουμε τα δικά μας, γιατί «έτσι είμαστε, αυτός είναι ο εαυτός μας»!

Δεν έχουμε καταλάβει ότι ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ. Ο καλός ή ο κακός εαυτός μας. Εμείς επιλέγουμε.

Το να διορθωθούμε εξαρτάται από εμάς. Δεν είναι θέμα υποταγής στους άλλους, ούτε

καταπίεσης. Είτε δρούμε ελεύθερα είτε όχι, το ποιοί είμαστε το καθορίζουμε εμείς με τον σωστό ή τον λάθος τρόπο σκέψης, απόφασης και συμπεριφοράς.

Η Ζωή είναι ένα άγραφο συμβόλαιο στο οποίο ο Θεός υπογράφει εν λευκώ και

θέτουμε εμείς τους όρους. Αυτό ονομάζεται ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΕΛΗΣΗ και αποτελεί πνευματικό νόμο.

Αν εμείς θέλουμε, διορθωνόμαστε. Αν όχι, μένουμε έτσι όπως είμαστε. Όμως και οι άλλοι έχουν την ελεύθερη θέληση να μας δεχθούν ή όχι.

Δεν είναι υποχρεωμένοι να τους αρέσουμε.

Ο πνευματικός νόμος της ελευθερίας μας δουλεύει υπέρ μας και κατά μας. Ό,τι δεν θέλουμε να αλλάξουμε εμείς, μας το αλλάζει η ζωή και αυτό λέγεται

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΜΑΣ.

Και αυτός που αποφασίζει ελεύθερα είμαστε ΕΜΕΙΣ. Το ερώτημα είναι:

ΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ; ΠΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ;

Αφού κατέχουμε αυτή την ελευθερία, ας δούμε, μέσα από τα τραγούδια, κάποια στοιχεία της

Ζωής και πώς μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε προς ώφελός μας.

ΘΕΜΑ: ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΨΑΞΙΜΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Λούκας Γιώρκας Γιουροβίζιον 2011 Στα ελληνικά:

Watch My Dance Δες τον χορό μου

I was born so betrayed, who am I - what I’ll be? What is mine in this life? Just the heaven and sea

No I won’t give them up, they’re my fortune, my proof Don’t believe what you hear,

cause their truth kills your truth!

Γεννηθηκα τοσο προδωμενος Ποιος ειμαι? τι θα γινω? Τι εχω δικο μου στη ζωη?

Μονο τον ουρανο και τη θαλασσα Οχι δεν θα τα παρατησω

αυτα ειναι η δυναμη μου, η αποδειξη μου Μην πιστευεις οτι ακους

Γιατι οι αληθεια τους σκοτωνει την αληθεια σου The duty I’ve got, is my war against fear

and I want you with me, yes, I want you so near

Το καθηκον που εχω ειναι ο πολεμος μου εναντιον του φοβου

και σε θελω μαζι μου, ναι σε θελω τοσο κοντα Watch my dance "Head up high, Hands like wings" and I’ll fly

Κοιτα τον χορό μου "Κεφαλι ψηλα, Χερια

σαν φτερα" και θα πεταξω Το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά! Το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά!

Την έχει η ψυχή μου τη φωτιά τους φόβους όλους καίει μοναδικά.

Tα βήματά μου κάνω ως το Θεό κι αν πέσω εγώ ξανά θα σηκωθώ

Την έχει η ψυχή μου τη φωτιά τους φόβους όλους καίει μοναδικά.

Tα βήματά μου κάνω ως το Θεό κι αν πέσω εγώ ξανά θα σηκωθώ

Εχω ακουσει πολλες λεξεις Μα ακομα δεν θα ξεχασω

Την γλωσσα του σωματος μου τον ηχο του φτερουγισματος της καρδιας μου

Ετσι μενω ζωντανος Και οι απωλειες μου δεν θα αφησουν

την ψυχη μου να εγκαταλειψει η δυναμη της απωλειας ειναι το στοιχημα μου

I 've heard many words but I still won’t forget

the language of my body the sound my heart wings

So I’m staying alive and my losses won’t let,

my soul to surrender, the power of loss is my bet

ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Δύσκολο το ψάξιμο του εαυτού μας. Δύσκολα τα πράγματα ήδη από την αρχή.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ: 1.Τι πιστεύετε ότι δυσκολεύει την πορεία της ζωής; 2. Τι διευκολύνει τη ζωή μας; 3.Ποιά τα ερωτήματα που θέτει το τραγούδι; 4.Κρύβει δύναμη μέσα του για την πορεία της ζωής; 5.Από που αντλούμε τις συντεταγμένες για το σωστό και το λάθος στην ζωή μας; Πώς θα ξέρουμε αν πήραμε την σωστή απόφαση;

6.Τι είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; Πώς ζούμε ελεύθερα; Όταν οι γονείς μας λένε τι θα κάνουμε, το θεωρούμε υποταγή; Και όταν οι φίλοι μας επηρεάζουν σε αυτό που κάνουμε, το λέμε ελευθερία;

ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 1.Τα λάθη τα δικά μας και της νοοτροπίας των προγόνων μας ρυθμίζουν και την δική μας την ζωή, στον βαθμό που τα αφήνουμε να την ρυθμίσουν

2.Τελικά η συνεχής αλυσίδα των λαθών, ειδικά όταν πάει «κληρονομικά», πρέπει κάπου να σταματήσει.

3.Νοιώθω προδομένος (ένας ενήλικας μιλάει) αλλά ψάχνομαι. Διεκδικώ ό,τι μου ανήκει (τον ουρανό και τη γη) δηλαδή ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ, ο αγώνας δύσκολος αλλά δεν τον παρατώ, δεν αρκούμαι να ακούσω ότι μου λένε χωρίς να σκεφθώ (και η δική μου σκέψη έχει αξία). Παλεύω πάντα ενάντια στον φόβο (που μας κατατρώει αν τον αφήσουμε) και σε ψάχνω (ένα πρόσωπο ή τον Θεό;) Τελικά, μέσα από αυτόν τον αγώνα και την πάλη ανακαλύπτω την δύναμη στη ζωή (Το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοικτά). Η ψυχή όλο φωτιά και όχι χλιαρότητα, ζει μοναδικά και φτάνει στον Θεό. Κάτι φοβερά δυναμικό: Αν πέσω εγώ, ξανά θα σηκωθώ. Ακούω την καρδιά μου, μαζεύω τις δυνάμεις μου και συνεχίζω να προχωράω παρά τις απώλειες (πολύ σοφά δεν χρησιμοποιεί την λέξη «αποτυχία»). Αυτός ο τρόπος ζωής είναι το μεγάλο στοίχημα, το οποίο κερδίζει όποιος συνεχίζει χωρίς να το βάζει κάτω.

4.Απαραίτητος στη ζωή ο οδηγός (είτε είναι πνευματικός οδηγός, εξομολόγος, γονιός, δάσκαλος, ανάλογα με το πού χρειαζόμαστε καθοδήγηση), είτε κώδικας συμπεριφοράς και τρόπου σκέψης (οι εντολές, καθοδήγηση από βιβλία...)

5.Είμαστε ελεύθεροι όταν οι σχέσεις μας, οι σκέψεις μας, οι πράξεις μας εξαρτώνται πχ. από το τι μας λένε τα ζώδια ή τα μέντιουμ; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Το να δεχόμαστε την καθοδήγηση των γονέων θεωρείται ΥΠΑΚΟΗ και είναι θεσμοθετημένο απ’ τον Θεό για την προστασία και καθοδήγηση των παιδιών, με την προϋπόθεση ότι ενδιαφέρονται να μας μεγαλώσουν σωστά, ενώ η υποταγή στα προστάγματα των άλλων θεωρείται ΣΚΛΑΒΙΑ όταν το κάνουμε γιατί

φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε τους φίλους μας. Ούτε είναι ευλευθερία η ζωή χωρίς σκοπό και στόχο.

ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:

1.Το Προπατορικό αμάρτημα δυσκόλεψε τη ζωή του ανθρώπου. Δηλαδή το πρώτο λάθος (ανυπακοή και μη παραδοχή του λάθους ώστε να διορθωθεί) που διαρκώς επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες.

2.Την αλήθεια την ανακαλύπτει ο καθένας μόνος του, μόνο αν ψάχνει («αυτός που ψάχνει θα βρει»). Η τήρηση των εντολών του Θεού μας ανοίγει τον δρόμο. Η προσευχή φωτίζει τον νου και βλέπει ξεκάθαρα.

3. «Και σε θέλω μαζί μου, ναι σε θέλω τόσο κοντά». Τον εαυτό μας τον ανακαλύπτουμε μέσω του άλλου. Δεν αποκαλύπτει ο Θεός τίποτα και δεν δίνει απαντήσεις όταν ο άνθρωπος παραμένει ερμητικά κλεισμένος στον εαυτό του. «Είδες τον αδελφό σου; Είδες τον Θεό σου!» (πατερικό ρητό)

4. Δεν δεχόμαστε ασυζητητί ό,τι μας λένε οι άλλοι. Έχουμε ο καθένας την δική του προσωπική αξία. Πρέπει όμως και να ψάχνουμε τις απαντήσεις, όχι να περιμένουμε να μας τις δώσουν εύκολα οι άλλοι. Η προσωπική μας αναζήτηση (του εαυτού μας και της ζωής) είναι αέναος αγώνας και δρόμος, δεν σταματάει ποτέ όσο ζούμε. Και αυτό είναι που κάνει ωραία και ενδιαφέρουσα την ζωή.

5. Η πάλη ενάντια στον φόβο είναι πατερική άσκηση. Οι πατέρες της εκκλησίας λένε ότι τίποτα δεν πρέπει να φοβόμαστε παρά μόνο τον ίδιο τον φόβο. Κατά τον ίδιο τρόπο, εκτοπίζουμε την αγωνία, την απελπισία, την κατάκριση, την απογοήτευση...όλα αυτά που κατατρώνε την δύναμη της ψυχής.

6. «Την έχει η ψυχή μου την φωτιά»: Ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι τους χλιαρούς θα τους εμμέσω (θα τους κάνω εμμετό). Πραγματικά, η χλιαρότητα αηδιάζει. Δεν είναι όμως δείγμα θέρμης η ζωή χωρίς όρια (ανεξέλεγκτη ορμητικότητα, ασταμάτητη διασκέδαση, το να περνάει το δικό μας και το εγώ μας)

7. Να ακούμε την καρδιά μας. Μέσα σε αυτή μας μιλάει ο Χριστός γιατί μέσα σε αυτή κατοικεί ο Θεός. Όσο πιο καθαρή είναι η καρδιά, τόσο πιο άμεση είναι η επικοινωνία με τον Θεό.

8. « Πέφτουμε και σηκωνόμαστε» λένε οι Πατέρες, «χωρίς απελπισία και λύπη». Απλά εξετάζουμε τα λάθη μας και τα διορθώνουμε και...συνεχίζουμε την όμορφή πορεία της ζωής.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ Ο ΣΩΣΤΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΘΕΜΑ: Η ΟΜΟΡΦΗ ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ Θα ‘θελα, Bo + Στράτος Αντιπαριώτης

Θα ‘θελα όλοι να περνάμε καλά και να μη μας νοιάζει για τίποτα, να μην έχουμε προβλήματα και εμάς να μη μας θεωρούνε θύματα

Να ’μαστε όλοι ωραία, σαν μια όμορφη παρέα και να μη ζηλεύουμε όσο κι αν δεν το πιστεύουμε

Γεια σου φίλε μου τι κάνεις, καλά; Άκουσε με λίγο προσεχτικά πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα τα δικά μας μυαλά να ζούνε φανταστικά Ιδανικά είναι όλα όσα έχεις μάθει να εκτιμάς και ιδανικά αυτά που λίγο υποτιμάς, τι μου προτιμάς ό,τι απλόχερα προσφέρουν στα δύσκολα όμως τους να ξέρεις πως απέχουν.

Λίγοι αντέχουν κι αυτό ας μην το παραδέχεσαι, όσο μεγαλώνεις πιο πολλά πράγματα δέχεσαι, έρχεσαι στα λόγια μου μάλλον καταλαβαίνεις είσαι μόλις δεκαεφτά και λες πως δεν αντέχεις

Θα ‘θελα όλοι να περνάμε καλά και να μη μας νοιάζει για τίποτα, να μην έχουμε προβλήματα και εμας να μη μας θεωρούνε θύματα,

Να ’μαστε όλοι ωραία σαν μια όμορφη παρέα και να μη ζηλεύουμε όσο κι αν δεν το πιστεύουμε

Μη ζηλεύεις, μη παιδεύεσαι ξέρεις δεύτερος θα έρχεσαι όσο θέλεις να πορεύεσαι μες στη μοναξιά Μη ζηλεύεις, μη παιδεύεσαι , στη καρδιά του κόσμου καίγεσαι, όταν μόνος σου πορεύεσαι δίχως συντροφιά

Εγκλωβισμένος στην αλήθεια που φοβάσαι να πεις αργά ή γρήγορα κι εσύ φίλε μου θα εκτεθείς Θα προδοθείς, γι’ αυτό ξέχνα το στήργμά σου όσα φοβάσαι τώρα μπόρα και σκιά σου

Άντε γεια σου

Η μοναξιά σε πλαισιώνει και η πραγματικότητα πάντα θα σε πληγώνει Βο κυρίες και κύριοι, ναι εγώ είμαι αυτός καλός ή κακός παραμένω αυθεντικός δείχνω μόνο σεβασμό όσους σέβονται εμένα, όλα τ΄ άλλα τα παιδάκια είναι ήδη τελειωμένα Πάλι στα χαμένα γιατί περιπλανιέσαι μην πιστεύεις ό,τι ακούς και μη μου παραπονιέσαι

Θα ‘θελα όλοι να περνάμε καλά και να μη μας νοιάζει για τίποτα, να μην έχουμε προβλήματα και εμας να μη μας θεωρούνε θύματα,

Να ’μαστε όλοι ωραία σαν μια όμορφη παρέα και να μη ζηλεύουμε όσο κι αν δεν το πιστεύουμε

Μη ζηλεύεις, μη παιδεύεσαι ξέρεις δεύτερος θα έρχεσαι όσο θέλεις να πορεύεσαι μες στη μοναξιά Μη ζηλεύεις, μη παιδεύεσαι στη καρδιά του κόσμου καίγεσαι όταν μόνος σου πορεύεσαι δίχως συντροφιά

Θα ‘θελα όλοι να περνάμε καλά και να μη μας νοιάζει για τίποτα, να μην έχουμε προβλήματα και εμας να μη μας θεωρούνε θύματα

Να ’μαστε όλοι ωραία σαν μια όμορφη παρέα και να μη ζηλεύουμε όσο κι αν δεν το πιστεύουμε

Η όμορφη παρέα των νέων: σχέση χωρίς προβλήματα και προβληματισμούς;

ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ:

Θα ‘θελα όλοι να περνάμε καλά και να μη μας νοιάζει για τίποτα, να μην έχουμε προβλήματα και εμάς να μη μας θεωρούνε θύματα

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η ιδανική ζωή. Το να μη μας νοιάζει για τίποτα ισχύει για όλα, είναι θετική αυτή η προσέγγιση; Το να μην έχουμε προβλήματα είναι το ζητούμενο ή το να έχουμε τον σωστό τρόπο να τα αντιμετωπίζουμε; Πότε είμαστε θύματα; Όταν γυρνάμε και το άλλο μάγουλο, είμαστε θύματα; ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Η ανεμελιά δεν είναι δικαίωμα, είναι προνόμιο. Το να «μην μεριμνάτε (=αγωνιάτε) για το αύριο», που είναι εντολή-προτροπή του Ιησού Χριστού, ισχύει γιατί υπάρχει Αυτός που φροντίζει για όλα, για τα δύσκολα, για τα αδύνατα και για τα ακατόρθωτα. Η έννοια της ανεμελιάς δεν ισχύει για την έλλειψη προβλημάτων ή στόχων και σκοπών αλλά για την έλλειψη αγωνίας στην προσπάθεια.

ΠΑΤΕΡΙΚΟ: Ο άνθρωπος βάζει την προσπάθεια και ο Θεός το αποτέλεσμα. ΠΡΟΣΟΧΗ: Όχι προσπάθεια μέχρι εξαντλήσεως, να κρατάμε δυνάμεις.

Επίσης: Θύμα είναι αυτός που πληρώνει χωρίς να φταίει, αλλά και αυτός που υποκύπτει από δειλία ή όταν κάνει κάτι και δεν ξέρει γιατί το κάνει, απλά γιατί έτσι κάνουν όλοι. Έτσι, όταν πάμε στις πορείες και τα σπάμε και δεν έχουμε καταλάβει το γιατί, τα θύματα δεν είναι μόνο αυτοί που τους σπάσαμε τα αυτοκίνητα και τις βιτρίνες αλλά και εμείς που το κάναμε χωρίς να αντιδράσουμε σε μια νοοτροπία που μας υποβάλλουν. Στην Σταύρωση του Χριστού, ο Χριστός ήταν το πρώτο θύμα. Ποιός ήταν το άλλο; Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ που έκανε κάτι καθοδηγημένη από επιτήδειους και πλήρωσε τις συνέπειες: εδραίωσε μία ζωή χωρίς Χριστό ή οποία φέρνει καταστροφή όπου εφαρμόζεται.

πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα τα δικά μας μυαλά να ζούνε φανταστικά Ιδανικά είναι όλα όσα έχεις μάθει να εκτιμάς και ιδανικά αυτά που λίγο υποτιμάς,

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ιδανική κατάσταση. Όμως αλλάζουν τα πράγματα; Μπορούμε να τα αλλάξουμε εύκολα; ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: ΟΧΙ! Η πραγματική αλλαγή ξεκινάει από εμάς τους ίδιους και όχι από τους άλλους. Οι άλλοι θα μας σεβαστούν όταν εμείς πρώτα σεβόμαστε τον εαυτό μας και θέτουμε όρους σεβασμού στις σχέσεις μας. Η επιτυχία θα έρθει όταν εμείς οι ίδιοι νοιώθουμε ότι έχουμε αξία και θα επιτύχουμε προσπαθώντας. Την

ευτυχία θα την βρούμε όταν εμείς χαιρόμαστε καθημερινά αυτό που η ζωή μας φέρνει, όπως το φέρνει, είτε καλά είτε άσχημα.

τι μου προτιμάς ό,τι απλόχερα προσφέρουν στα δύσκολα όμως τους να ξέρεις πως απέχουν.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Σωστή θέση. Το εύκολο δεν είναι και το καλύτερο, ούτε το σωστότερο. Πρέπει να εξασκήσουμε την κριτική μας ικανότητα.

Μη ζηλεύεις, μη παιδεύεσαι ξέρεις δεύτερος θα έρχεσαι όσο θέλεις να πορεύεσαι μες στη μοναξιά ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Η ζήλεια και η μοναξιά σαφώς χαλάνε την γλύκα της ζωής. Ο Θεός δεν μας έφτιαξε για να ζούμε μόνοι ενώ η αληθινή αγάπη δεν ζηλεύει. ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει μοναξιά με νόημα και ουσία; (η απάντηση σε ανάλυση επόμενου θέματος) Εγκλωβισμένος στην αλήθεια που φοβάσαι να πεις αργά ή γρήγορα κι εσύ φίλε μου θα εκτεθείς Θα προδοθείς, γι’ αυτό ξέχνα το στήργμά σου όσα φοβάσαι τώρα μπόρα και σκιά σου ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο φόβος και η προδοσία είναι καθοριστικά στην ζωή μας. Εσύ τα φοβάσαι; Πώς τα αντιμετωπίζεις; Ποιά είναι τα δικά σου στηρίγματα; ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Αυτός που βίωσε την προδοσία στο έπακρο και σταυρώθηκε από αυτή είναι και ο μόνος που μπορεί ακλόνητα να μας στηρίξει. Όλοι οι άλλο σκαμπανεβάζουν. Θα το δούμε και στην ζωή αργά ή γρήγορα. Η μοναξιά σε πλαισιώνει και η πραγματικότητα πάντα θα σε πληγώνει Βο κυρίες και κύριοι, ναι εγώ είμαι αυτός καλός ή κακός παραμένω αυθεντικός δείχνω μόνο σεβασμό όσους σέβονται εμένα, όλα τ΄ άλλα τα παιδάκια είναι ήδη τελειωμένα Πάλι στα χαμένα γιατί περιπλανιέσαι μην πιστεύεις ό,τι ακούς και μη μου παραπονιέσαι ΕΡΩΤΗΣΗ: Δείχνουμε σεβασμό μόνο σε όσους μας σέβονται; ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: Είναι δεδομένη η μοναξιά και η απογοήτευση από την πραγματικότητα. Ο τρόπος όμως που αντιδρούμε σε αυτά καθορίζει την πορεία της ζωής μας. Τους σεβόμαστε όλους, δεν αφήνουμε όμως κανένα να μας διαλύσει ψυχικά, πνευματικά ή σωματικά. Αυτό όμως, για να γίνει σωστά, απαιτεί σωστό χειρισμό. Ειδ’ άλλως, οι «τελειωμένοι» θα είμαστε εμείς.

ΘΕΜΑ: ΜΟΝΑΞΙΑ- ΦΙΛΗ Ή ΕΧΘΡΟΣ; Σταβέντο γίνεται στις δυσκολίες στην αγκαλιά τις κρύβεσαι, ανοίγεσαι Γνωρίζει όλα τα μυστικά σου Ειλικρινέστερη σχέση που είχες πάντα κοντά σου Πιο ώριμη η σκέψη σου μετά από καιρό μαζί της λιγότερα τα λάθη μικρότερη η πληγή της Δεν έχει πρόσωπο μα πρόσωπα αλλάζει Άλλους κατάρα και άλλους ευχή τους μοιάζει Άλλοι την πολεμούν γιατί ίσως την φοβούνται Κι άλλοι στο πλάι της μονάχα θέλουν να κοιμούνται χαίρεσαι απίστευτα σαν φεύγει από κοντά σου Μα είναι η μόνη που ακούει τα παράπονά σου

Γρίφος

Δεν βρέθηκε για την περίπτωσή της χάπι Και δεν γιατρεύεται με εφήμερη αγάπη Την λες ευχή εσύ Στίχοι: Μέθυσος Την λέω κατάρα εγώ

Μουσική: Μέθυσος Μα σε τρομάζει Πρώτη εκτέλεση: Stavento Τι είναι;Τι είναι;Ψάξε και θα το βρεις! Δεν έχει πρόσωπο μα πρόσωπα αλλάζει Άλλους κατάρα και άλλους ευχή τους μοιάζει Δεν έχει πρόσωπο μα πρόσωπα αλλάζει Άλλοι την πολεμούν γιατί ίσως την φοβούνται Άλλους κατάρα και άλλους ευχή τους μοιάζει Κι άλλοι στο πλάι της μονάχα θέλουν να κοιμούνται Άλλοι την πολεμούν γιατί ίσως την φοβούνται χαίρεσαι απίστευτα σαν φεύγει από κοντά σου Κι άλλοι στο πλάι της μονάχα θέλουν να κοιμούνται Μα είναι η μόνη που ακούει τα παράπονά σου χαίρεσαι απίστευτα σαν φεύγει από κοντά σου Δεν βρέθηκε για την περίπτωσή της χάπι Μα είναι η μόνη που ακούει τα παράπονά σου Και δεν γιατρεύεται με εφήμερη αγάπη Δεν βρέθηκε για την περίπτωσή της χάπι Τι είναι; Τι είναι; Ψάξε και θα το βρεις! Και δεν γιατρεύεται με εφήμερη αγάπη Γύρω σου αν δεις θα αντιληφθείς ότι χωράει παντού και πάντα (θλίψη και χαρά μου σ' έχω πάντα κοντά μου η μόνη σου αβάντα στο πλάι μου εσύ πάντα κι όλα τα όνειρά μου Όταν πληγωθείς μαζί την παίρνεις και τρέχεις Απέναντι μου στάθηκες η πιο πιστή μου σύντροφος να κρυφτείς να γιατρευτείς Απ' τη ζωή μου ξέρεις όλα τα παραλειπόμενα από μια εφήμερη αγάπη στα πιώματα τ' ατέλειωτα με σένανε γυρνούσα Υπάρχει μπόλικη σ' αυτούς τους καιρούς τους χαλεπούς να φύγω προσπαθούσα όμως πάντοτε γυρνούσα Δυστυχώς κοντά στη γνώση χάθηκε ο νους Λυπόσουνα σαν μ έβλεπες να έρχομαι λαβωμένος έφυγε πέταξε για άλλους ουρανούς και πάντα αναρωτιόσουν γιατί οι ανθρώποι τόσο μένος Μένουμε πάντα μ' αυτήνα να μας θυμίζει την φτήνια Φαρμακερά τσιμπήματα βρώμικα χτυπήματα που καταντήσαμε να ντύνουμε ακριβά με μπόλικη γκρίνια παρέα με τον χρόνο γιατρεύονται τέτοια παθήματα και, να πάρει, άριστος σύμβουλος για αυτοκριτική κι εσύ με γιάτρεψες πολλές φορές άλλοι τη λένε λευτεριά κι άλλοι την λέν φυλακή σ ευχαριστώ τις συμβουλές σου ακολουθώ έξω στον κόσμο όταν βγω φοράω μάσκα από τους ώμους Δεν έχει πρόσωπο κι όμως σου μοιάζει δεν αναγεννώ απ΄την εφήμερη αγάπη χίλιες φορές σε

προτιμώ Σαν φεύγει η ψυχή σου το γιορτάζει Μα σου ταιριάζει θα χαθώ και πίστεψέ με πίστεψε θα το χαρώ) Δεύτερος γύρος κι άλλα στοιχεία θα πω Τι είναι;Τι είναι;Ψάξε και θα το βρεις! Χρόνο κλέβει απ το σακάκι μας καιρό κάνει την φλόγα για ζωή πιο δυνατή Γίνεται χρώμα σε καμβά γίνεται στοίχος σε χαρτί Στίχοι: Μέθυσος γίνεται θάλασσα βαθιά αν δεν κολυμπήσεις σωστά πνίγεσαι Μουσική: Μέθυσος

Πρώτη εκτέλεση: Stavento

Κρυφή ελπίδα Μα…Έχω κρυφή ελπίδα και κουράγιο πως θα φύγω από της μοναξιάς τα μέρη, θα εξαφανιστώ, ψυχή μου βάστα θα φύγουμε από δω!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ; Η καλύτερή μας φίλη και σύμμαχος στην ανακάλυψη του εαυτού μας και των τοποθετήσεών μας. Η μεγαλύτερή μας εχθρός αν δεν ψαχνόμαστε και δεν αναρωτιόμαστε. Στοιχεία προς αναγνώριση:

Κατάρα και ευχή, άλλοι την φοβούνται και άλλοι την αναζητούν, χαίρεσαι όταν φεύγει από κοντά σου αλλά είναι η μόνη καλύτερή σου φίλη, η εφήμερη αγάπη δεν την γιατρεύει. Τι είναι;

Τότε και η ίδια η ζωή μας φοβίζει ενώ ο εαυτός μας παραμένει ο μεγάλος ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ. Όταν μάθουμε να ζούμε με αυτή και καταλάβουμε την αξία της, την λατρεύουμε.

Οι πατέρες της εκκλησίας είναι κατηγορηματικοί: Μέσα σ’αυτήν μας μιλάει ο Θεός. Είναι πάντοτε κοντά σου, σαν την σκιά σου, όταν

πληγωθείς σε γιατρεύει, και υπάρχει παντού στον καιρό μας. Άριστη σύμβουλος για αυτοκριτική, όμως για άλλους είναι λευτεριά και για άλλους φυλακή. Τι είναι;

Η μοναξιά χωρίς Θεό και εσωτερική αναζήτηση, απελπίζει και τρελαίνει. Τότε ο άνθρωπος δεν την αντέχει.

Άλλο μοναξιά και άλλο ψυχική απομόνωση. Η πρώτη ενώνει με τον Θεό ενώ ή δεύτερη δείχνει ότι δεν έχουμε Θεό.

Δίνει χρώμα στη ζωή (και νόημα θα λέγαμε εμείς), όμως αν δεν ξέρεις να την χειριστείς σε τρώει, όπως σε πνίγει η βαθιά θάλασσα όταν δεν ξέρεις να κολυμπάς. Καταφύγιο στις δύσκολες στιγμές είτε για να αποφύγουμε τις συνέπειες είτε για να ανακτήσουμε δυνάμεις.

Μόνοι μπορεί να νοιώθουμε και μέσα σε χιλιάδες κόσμο, περιτριγυρισμένοι από συγγενείς και φίλους. Δεν νοιώθουμε ποτέ μόνοι όταν αγαπάμε τους ανθρώπους «Γνωρίζει όλα τα μυστικά σου, ειλικρινέστερη σχέση

που είχες πάντα κοντά σου, πιο ώριμη η σχέση σου μετά από καιρό μαζί της, λιγότερα τα λάθη, μικρότερη η πληγή της»

Την αναζητάμε και την θέλουμε όταν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας Αγαπάμε την μοναξιά όταν τα έχουμε καλά με τον Θεό.

Τι είναι; ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ: (να το πάρει το ποτάμι;)

Η καλύτερή μας φίλη και η χειρότερή μας εχθρός. Αδυσώπητη αν δεν μπορούμε ή δεν ξέρουμε να την χειριστούμε και αχώριστη στις καλύτερές μας και χειρότερές μας στιγμές.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ!

Η μοναξιά παίζει το ρόλο της στη ζωή και δεν είναι τυχαίο που υπάρχει. Σκοπός της δεν είναι να μας βαρύνει τη ζωή ούτε να μας την δυσκολέψει. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΑΣ ΦΙΛΗ: Στην μοναξιά ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας. Συζητάμε μαζί του (με τον εαυτό μας δηλαδή) και βλέπουμε τα πράγματα εξ’ αποστάσεως ώστε να τα κρίνουμε πιο σωστά. Η σκέψη βαθαίνει, ωριμάζει και η συμπεριφορά αλλάζει. Στις δύσκολες στιγμές, εκεί όπου τα πράγματα χρειάζονται επανεξέταση ή όταν η ψυχή βαραίνει από την δυσκολία, η μοναξιά είναι γιατρειά από τον πόνο και η καλύτερή σύμβουλός μας. Μας απομονώνει προσωρινά από την πηγή δυσκολίας ώστε να ηρεμήσουμε, να ανακτήσουμε την ψυχραιμία μας και να ξαναδούμε την κατάσταση (του εαυτού μας ή των εξωτερικών γεγονότων) με άλλο μάτι. Η κριτική μας ικανότητα αυξάνει, η συζήτηση με τον εαυτό μας μας κάνει καλύτερους, ο χαρακτήρας μας ισχυροποιείται και η ψυχή δυναμώνει.

Σημεία για συζήτηση: Η μοναξιά απαραίτητη στον άνθρωπο. Μέσα σ’ αυτή ανακαλύπτει ο άνθρωπος τον εαυτό του και συναντάει τον Θεό. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Την φοβόμαστε μόνο αν δεν έχουμε ψάξει μέσα μας και δεν έχουμε ανακαλύψει τίποτα για τον εαυτό μας. Μόνο αν δεν μιλάμε με τον εαυτό μας ή/και με τον Θεό.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΊΝΑΙ Η ΓΙΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ. Μέσα από αυτήν βγαίνουμε άλλοι άνθρωποι. Την χρειαζόμαστε!

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΑΣ ΕΧΘΡΟΣ: Αν την φοβηθούμε, μας κατάπιε. Συναισθήματα φόβου, αγωνίας, μοναξιάς και απομόνωσης μας κατακλύζουν. Αν την φοβόμαστε σημαίνει ότι δεν έχουμε βρει, καταλάβει ή αγαπήσει τον εαυτό μας ακόμα. Και φυσικά, ότι δεν έχουμε καταλάβει την ίδια την ζωή. Αν την χρησιμοποιήσουμε για να αποφύγουμε τις συνέπειες των πράξεών μας, τότε η ανακούφιση που μας προσφέρει είναι προσωρινή, γιατί αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε θα το βρούμε μπροστά μας αργότερα. Ποτέ δεν πρόκειται να αποφύγουμε τις συνέπειες ενός λάθους που κάναμε και δεν θελήσαμε να αντιμετωπίσουμε και να διορθώσουμε. Αν την τρέμουμε, ας έχουμε κάποια στιγμή μια καλή συζήτηση με τον εαυτό μας, για να δούμε τι δεν αποδεχόμαστε πάνω μας και τι θα θέλαμε να αλλάξουμε σε εμάς και την ζωή μας. Δεν την αποφεύγουμε με την πολυκοσμία ούτε με την ξέφρενη διασκέδαση, τις ουσίες, το μεθύσι ή τις επιπόλαιες αγάπες. Μετά από όλα αυτά, απλά την νοιώθουμε να βαραίνει ακόμα περισσότερο επάνω μας και δεν μπορούμε πλέον να απαλλαγούμε από αυτήν. Η μοναξιά δεν είναι δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς. Το ότι την φοβόμαστε είναι δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά. Η μοναξιά είναι απαραίτητο στοιχείο της ζωής, του νου, της σκέψης, της ψυχής και του χαρακτήρα όπως ο αέρας και το νερό. Ο φόβος της μοναξιάς δικαιολογείται μόνο στην παιδική και εφηβική ηλικία. Ο ενήλικας πρέπει να έχει μάθει την αξία της. Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ: Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας προτρέπουν να την γνωρίσουμε από την παιδική μας ηλικία με τον πιο ανώδυνο τρόπο: μέσω της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Για να γίνει η προσευχή, χρειαζόμαστε λίγα λεπτά μόνωσης (μοναξιάς) στο δωμάτιό μας και μας προτρέπουν, πριν αρχίσει η προσευχή –δηλαδή, η συνομιλία μας με τον Θεό, να ηρεμήσουμε για λίγο μέσα στο δωμάτιό μας, να διώξουμε τις περιττές σκέψεις από το νου μας, να συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας (ή «να βυθίσουμε τον νου στην καρδιά» σύμφωνα με πατερική διδασκα

την λία) και να προσευχηθούμε.

Στην μοναξιά κάνουμε και την εξέταση του εαυτού μας, τον έλεγχο της ζωής μας και την κριτική των σκέψεων,

συναισθημάτων, λόγων και πράξεων πριν την Εξομολόγηση. Με αυτή την αυτοεξέταση βελτιωνόμαστε, φωτιζόμαστε και ανοίγουμε δρόμο επικοινωνίας με τον Θεό και κατά συνέπεια, με τον εαυτό μας, τους άλλους και την ζωή την ίδια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν μας βαραίνει η μοναξιά γιατί την αναζητάμε στην πνευματική μας ζωή με τον πιο απλό, φυσικό και ανώδυνο τρόπο. Δεν την φοβόμαστε, αντίθετα την χαιρόμαστε και την εκμεταλλευόμαστε. Δεν είναι πλέον απειλή για εμάς, αλλά η καλύτερή μας φίλη, η σύμβουλός μας και η γιατρειά μας στα δύσκολα. Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΣΩΠΗΤΗ. ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ Η ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ, ΑΠΛΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΑΣ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΑΚΟΜΑ.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ: Η μοναξιά χωρίς Θεό κρύβει παγίδες. Έχει μερικές αχώριστες φίλες που θέλουν να εισβάλλουν στην ζωή μας και να μας διαλύσουν. Ούτε και αυτές μας λυπούνται και αν δεν τις αντιμετωπίσουμε έγκαιρα, μας τρώνε όπως οι υιοί τον υπολογιστή μας. Αυτές είναι: Η αρνητική φαντασία, η απελπισία και η απόγνωση, οι φοβίες μας, ο φόβος για τις συνέπειες και η μη αποδοχή των ευθυνών μας, η σκέψη ότι κανείς δεν μας αγαπάει ή δεν μας συμπαθεί ή η ιδέα ότι τα λάθη μας είναι ασυγχώρητα ή δεν διορθώνονται . Όταν λέμε στο «Πάτερ Ημών»: «και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Αμήν!», έχουμε αναλογιστεί τι εννοούμε με αυτό; Ο πειρασμός μπορεί να έλθει από την σκέψη, τα αυτιά, τα μάτια και κάθε άλλη αίσθηση και βρίσκει εύκολη δίοδο στον νου και την ζωή μας μέσω της φαντασίας. Στην συνέχεια επεκτείνεται στην καρδιά και τα συναισθήματα και έτσι επηρεάζει και κατακλύζει όλο μας το είναι ρυθμίζοντας τις σκέψεις, τα λόγια και τις

πράξεις μας, τα συναισθήματά μας, τις σχέσεις μας, τις αποφάσεις μας και γενικά, την ζωή μας ολόκληρη.

Και ο άλλος αγριεμένος από την ...αγριάδα του άγριου της φαντασίας του, πεπεισμένος ότι το ανθρωπάκι θα τον πλακώσει στο ξύλο και συγχισμένος από την ίδια του την σκέψη, δίνει μια μπουνιά στον φουκαρά που του άνοιξε την πόρτα λέγοντάς του:

Για παράδειγμα: ερωτευόμαστε εύκολα ένα όμορφο πρόσωπο, μας συναρπάζει μια ωραία φωνή και, συχνά, συμπαθούμε ή αντιπαθούμε άτομα πριν καν τα γνωρίσουμε, απλά ακούγοντας να μιλάνε για αυτά. Αυτές είναι οι πρώτες εντυπώσεις από τις αισθήσεις.

- Ρε, α παράταμε και εσύ και ο γρύλος σου.

Η φαντασία χωρίς έλεγχο και λογική και, κυρίως, χωρίς εξομολόγηση, γίνεται αρρωστημένη και ανεξέλεγκτη. Σοβαρότατα λάθη, ακόμα και εγκλήματα έγιναν από την φαντασία και μόνο.

Στη συνέχεια, τη σκυτάλη παίρνει η φαντασία η οποία δίνει διάσταση στην αισθήσεις και τις εντυπώσεις. Έτσι συχνά φανταζόμαστε πως κάποιος είναι ερωτευμένος μαζί μας, απλά γιατί μας κοίταξε κάπως, ή πως οι καλύτεροί μας φίλοι μας προδίδουν γιατί έτυχε να συζητάνε κάτι μεταξύ τους χωρίς να μας το πούνε εμάς, ή ότι ο/η σύντροφός μας μας απατάει γιατί ξερόβηξε την ώρα που κάποιος ή κάποια πέρναγε από δίπλα του/της.

Αποτελεί πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν όλα τα αρνητικά μας και κατώτερα συναισθήματα: ο φόβος και οι φοβίες, η απελπισία και η απόγνωση, τα κόμπλεξ, το μίσος και η ζήλια και κάθε είδους αρνητική σκέψη.

Ο πονηρός, από την άλλη, που δεν είναι μια λέξη γενική

και αόριστη αλλά ο ίδιος ο διάβολος, χρησιμοποιεί τον δρόμο της χωρίς έλεγχο φαντασίας για να καταποντίσει τον νου και την καρδιά μας μέσα σε μια παγίδα αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων που οδηγούν σε μια αλυσίδα λαθών οδηγώντας μας αργά αλλά σταθερά στην σύγκρουση με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Εύκολα μας παρασύρει στις δύο μεγάλες του παγίδες: ότι δεν υπάρχει Θεός ούτε διάβολος, άρα ούτε και συνέπειες, οπότε κάνουμε το λάθος εύκολα και μόλις γίνει αυτό, μας βουλιάζει στην απελπισία παρουσιάζοντας τα λάθη μας ως φοβερά και αδιόρθωτα.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΓΡΥΛΟ:

Κάποια νύχτα ένας οδηγός έμεινε από λάστιχο σε έναν δρόμο έρημο. Θέλοντας να αλλάξει το λάστιχο, έψαξε για γρύλο αλλά δεν είχε. Καθώς ο δρόμος ήταν έρημος, άρχισε να περπατάει για να βρει κάποιο σπίτι να ζητήσει βοήθεια. Στο βάθος του σκοταδιού βλέπει ένα μικρό φως και κατευθύνθηκε προς τα εκεί. Στην φαντασία του σκεφτόταν τι θα πει για να δικαιολογήσει την ενόχληση μέσα στην νύχτα. Και ο διάλογος που φαντάστηκε ήταν κάπως έτσι:

Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ: _ Τακ-τακ(χτυπάει την πόρτα και βγαίνει ένας νυσταγμένος άγριος τύπος): Τι θέλεις, ρε, τέτοια ώρα; Του λέει αγριεμένα ο ...άγριος

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας διδάσκουν να μην αφήνουμε ανεξέλεγκτη την φαντασία να πλέει σε σκέψεις πονηρές, απρεπείς, φόβου, απελπισίας, αγωνίας…

- Με συγχωρείτε, κύριε, για την ενόχληση, αλλά έμεινα από λάστιχο και χρειάζομαι έναν γρύλο.

- Και τι είμαι εγώ ρε, συνεργείο; Η άμεση γιατρειά από αυτό είναι η εξομολόγηση και αυτή πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Όσο πιο πολύ αργούμε να εξομολογηθούμε, τόσο μεγαλύτερη δύναμη και εξουσία δίνουμε στις σκέψεις μας που μας κατακλύζουν και, άρα, και στον πονηρό που τις χρησιμοποιεί για να μας χειριστεί.

- Και πάλι με συγχωρείτε, αλλά από ανάγκη ήρθα. Φαντάστηκα ότι θα είχατε κάτι να με βοηθήσετε... _ Και να είχα, ρε, δεν θα σου’ δινα, γιατί με ξύπνησες - Έχετε δίκιο, κύριε, αλλά σας παρακαλώ, βοηθήστε με. Τουλάχιστον να κάνω ένα τηλέφωνο σε ένα βενζινάδικο... Στην φαντασία του ανθρώπου, ο ... άγριος αγρίευε ακόμα περισσότερο μέχρι που τον έδειρε και του έκλεισε την πόρτα βρίζοντάς τον και χωρίς να τον βοηθήσει.

Αν αργήσουμε και άλλο, πολύ σύντομα θα γίνουμε υποχείριά τους, δηλαδή θα διευθύνει την ζωή μας όχι η λογική και το υγιές συναίσθημα αλλά η αρρωστημένη σκέψη.

Όλα αυτά βέβαια τα φανταζόταν ο άνθρωπος καθώς περπατούσε μέσα στη νύχτα και μέχρι να φτάσει στο φως. Και όσο τα σκεφτόταν, τόσο περισσότερο ταραζόταν. Μόλις έφτασε στο σπίτι που ήταν το φως και χτυπάει την πόρτα, βγαίνει ένα μικροκαμωμένο ... ανθρωπάκι, νυσταγμένο, ήρεμο και ακίνδυνο.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε μαθητές ή φοιτητές που απέτυχαν στις εξετάσεις και δεν θέλουν ούτε να ζουν, από φόβο μήπως οι γονείς τα απορρίψουν ή τα θεωρήσουν αποτυχημένα.

- Ωρίστε, κύριε, του λέει απαλά. Τι θέλετε; Συχνά τα παιδιά νομίζουν, ίσως γιατί οι γονείς τους είναι πολύ απαιτητικοί ή

αυστηροί, ότι κανείς δεν τα αγαπάει. Ή ότι τα λάθη που έκαναν είναι φοβερά και ασυγχώρητα. Είναι λάθος αυτό. Ας θυμηθούμε την παραβολή του Άσωτου Υιού και της αγάπης του πατέρα. Ο,ΤΙ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ, Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΟ! ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΗ Ή ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΤΗΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ;

Συχνά νοιώθουμε μόνοι, ακόμα και με κόσμο. «Ψυχή μου βάστα, θα φύγουμε από δω» μας λένε οι Stavento στην Κρυφή Ελπίδα και συμφωνεί απόλυτα με την πατερική διδασκαλία για την αντιμετώπιση της μοναξιάς. Όταν ζούμε την αρνητική φάση της μοναξιάς, αυτή που γεννά απελπισία, ας αντιδράσουμε: ας βρεθούμε με φίλους, ας χαμογελάσουμε έστω και με το ζόρι στον εαυτό μας, ας σκεφθούμε θετικά και ας εμποδίζουμε δυναμικά τις αρνητικές μας σκέψεις. Ας αντιδράσουμε δουλεύοντας, γυμνάζοντας το σώμα μας και δημιουργώντας κίνηση σαν αντίδραση στην ακινησία της σκέψης και του σώματος. Όταν η φαντασία επικρατήσει, κρατά σε ακινησία την σκέψη και το σώμα. Όταν επιβάλλουμε κίνηση στο σώμα κάθε φορά που η φαντασία ξεκινάει να μας υποβάλλει σκέψεις αρνητικές,

τότε με την κίνηση του σώματος ξεκολλάει και η σκέψη μας. Ας κολλήσουμε με βία τον νου μας στις θετικές σκέψεις και...ας κοιτάξουμε γύρω μας και τους άλλους ανθρώπους. Προσπαθώντας να βοηθήσουμε κάποιον άλλο να νοιώσει καλύτερα, βλέπουμε ότι θεραπευόμαστε εμείς οι ίδιοι.

Γιατί έχει ο Θεός ορίσει, η σωτηρία μας να περνάει μέσααπό τους άλλο

υς.

Τι γίνεται όμως με τα λάθη μας, ειδικά όταν αυτά είναι σοβαρά; Οι Πατέρες συμβουλεύουν: «Έπεσες; Σήκω! Ξαναέπεσες; Ξανασήκω! Δεν βαραίνει τόσο το λάθος, όσο το να παραμείνεις στην πτώση. Και δεν υπάρχει λάθος που δεν συγχωρεί ο Θεός.» Οπότε και κατά συνέπεια, και οι άνθρωποι ωφείλουν να το συγχωρήσουν. Αλλά και εμείς πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας. Από την δυσκολία της μοναξιάς, μόνο ο Θεός μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο. Η δύναμη της προσευχής είναι

ανυπέρβλητη.Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησόν με» έχει από μόνο του, απλά λέγοντάς το και ας μη το καταλαβαίνουμε, τρομερή ισχύ. Ας δοκιμάσουμε την εξομολόγηση, την προσευχή και, αν ο πνευματικός το επιτρέπει, την Θεία Κοινωνία.. Ας δοκιμάσουμε και αυτόν τον τρόπο ζωής πριν τον απορρίψουμε ή τον θεωρήσουμε ξεπερασμένο. Να το κάνουμε για ΕΜΑΣ. ΓΙΑΤΙ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ! ΓΝΩΜΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ: Ου καλόν τον άνθρωπον μόνον. Γένεσις

Η μοναξιά είναι για το πνεύμα ό,τι η νηστεία για το σώμα: θανάσιμη όταν κρατήσει πολύ, αλλά αναγκαία. Vauvenargues, 1715-1747, Γάλλος γνωμικογράφος

Οι τοίχοι που χτίζουμε γύρω μας για να κρατήσουν τη λύπη μακριά, κρατούν απ’ έξω και τη χαρά. J im Rohn, 1930-2009, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας

Η μοναξιά είναι ένα καλό μέρος για να επισκεφτείς, αλλά ένα άσχημο μέρος για να μείνεις. Josh Bi l l ings , 1818-1885, Αμερικανός χιουμορίστας

Όλα μας τα δεινά προέρχονται από το ότι δεν είμαστε ικανοί να καθίσουμε ήρεμα σ’ ένα δωμάτιο, μονάχοι. Bla ise Pascal , 1623-1662, Γάλλος στοχαστής

Όταν ένας άνθρωπος κλείνεται στον εαυτό του, σχηματίζει ένα πολύ μικρό πακέτο. John Ruskin, 1819-1900, Άγγλος συγγραφέας & κριτ ικός

Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και, επιπλέον, να την απολαμβάνεις, είναι μεγάλο προσόν. Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω , 1856-1950, Ιρλανδός συγγραφέας , Νόμπελ 1925

Μη σε νοιάζει αν σ' αγαπούν. Εσύ μόνο ξεχείλιζε από αγάπη Χριστού προς όλους. Και τότε μυστικά έρχεται μια μεταβολή, μια αλλαγή σ' όλο το σύνολο. Γέροντας Πορφύριος Αν ποτέ νοιώσεις φόβο, κλείσε τ' αυτιά και λέγε την Ευχή...Εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε ν΄ απαλλαγούμε από κανένα μας ελάττωμα. Εκείνος μας τα βγάζει· ένα-ένα...Κάποιος σοφός είπε. Άν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι. Όχι μιά γνώση που μαθαίνεις, αλλά μιά γνώση που παθαίνεις. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Πνευματικότητα. Λόγια αγάπης Από το βιβλίο της μοναχής Γαβριηλίας "Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης", 15η έκδοση, Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας …Η ησυχία του ησυχαστή δεν είναι βουδιστική νιρβάνα ή μηδενισμός της ύπαρξης. ∆εν ζει το μηδέν αλλά ζει το πάν, αφού ζει τον Θεό. << Η Αγωνία είναι η βίωση του μηδενός>> ΗΣΥΧΙΑ <<Η Ασκητική του Προσώπου>>

ΘΕΜΑ: Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ

Όλα καλά θα πάνε Στίχοι: Mageda Μουσική: Μέθυσος Πρώτη εκτέλεση: Stavento Όλα καλά θα πάνε , μη μου στεναχωριέσαι Να δεις καλά θα πάνε , καθόλου μη χαλιέσαι Στραβά κι αν σε κοιτάνε , κάποτε θα ισιώσουν γι’ αυτό υπάρχει ο ήλιος , οι πάγοι τους θα λιώσουν. Όλα καλά θα πάνε , βγάλανε τα όνειρα φτερά πετάνε μέσα σ’ ουρανούς σαν τους αλήτες γυρνάνε και σε σκέψεις που τα ‘χουν μόνο χωράνε. Κάνουνε στάση σε μέρη που ομορφιά τα κεντάνε και πάλι βουρ στον πατσά ξανά ορμάνε. Λίγο πικραίνονται απ΄ το φαρμάκι που γεύονται κι αν πέσουν κάτω εκεί στέκονται , ποτέ δεν σέρνονται Ώσπου να σκάσει μια σκέψη πιο όμορφη και πιο καθάρια για να τα στείλει ξανά στα ουράνια με περίσσεια αντοχή και περηφάνια. Πετάνε και τραγουδάνε πως όλα καλά θα πάνε. Όλα καλά θα πάνε , τα όνειρα πετάνε, στον ουρανό γυρνάνε κι αν τα ΄χεις σου μιλάνε Κι όλα καλά πηγαίνουν κι όλα καλά θα πάνε, φαρμάκια κι αν πετάνε, στα μούτρα τους γυρνάνε. Μη μου στεναχωριέσαι καθόλου μη χαλιέσαι κι αν σκάσουνε και μπόρες θα μείνουνε για ώρες. Μετά θα ξαναφύγουν κι όλα καλά θα είναι, κι όλα καλά θα πάνε , όλα καλά θα πάνε. Όλα καλά θα πάνε, άκουσε τα αστέρια σιγοτραγουδάνε. Έρχονται στον ύπνο μας για ώρες μας μιλάνε και φεύγουν όταν τα κοκόρια ξυπνάνε. Αρχίζουμε όλοι μας τότε σαν ρόδες να κυλάμε, ψάχνοντας να ανταμώσουμε αυτά που τραγουδάμε.

Κάνουμε παύση… όταν οι κόποι την πόρτα μας χτυπάνε και τα βάσανα εμπόδιο μας κρατάνε. Μα δε μασάμε, έχουμε μάθει στη ζωή να πολεμάμε Δεν χαλιόμαστε όταν οι ρυτίδες μας κεντάν τα μάτια το ΄χουν ανάγκη στον ουρανό να κοιτάνε κι εμείς ανάγκη να πιστεύουμε πως όλα καλά θα πάνε. Όλα καλά θα πάνε , τα όνειρα πετάνε ευρώ κι αν δεν υπάρχουν καθόλου δεν μασάμε. Την άκρη θα την βρούμε, τα χέρια μας αντέχουν Τα νιάτα είναι όμορφα μονάχα όταν τρέχουν Φίλε πάτο κι αν πιάσεις, καθόλου μη τα χάσεις για λίγο είναι τα δύσκολα μετά θα τα ξεχάσεις . Αγόρασε ένα στρέμμα στον ουρανό για να ΄χείς με τα όνειρα σου εκεί ψηλά μονάχα να υπάρχεις.

Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ:

«Όλα καλά θα πάνε, βγάλανε τα όνειρα φτερά πετάνε μέσα σε ουρανούς σαν τους αλήτες γυρνάνε και σε σκέψεις που τα’ χουν μόνο χωράνε» Η χαρά και η αισιοδοξία, μαζί με την ελπίδα την πίστη και την αγάπη, είναι οι μεγάλοι καταλύτες στην ζωή μας που τα αλλάζουν όλα προς το καλύτερο. Κάνουν τα δύσκολα εύκολα, μετατρέπουν τα αρνητικά σε θετικά, δίνουν χρώμα, γεύση, νόημα και ουσία στη ζωή μας, ελαφρύνουν τον πόνο και γεμίζουν την ψυχή με δυνάμεις που την κάνουν ανίκητη. Η χαρά είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της υγιούς ψυχής. Δεν είναι ανθρώπινο όμως απόκτημα αλλά ουράνιο δώρο. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να την δημιουργήσει με το ζόρι, διατάζοντας τον εαυτό του ή τους άλλους να γίνουν χαρούμενοι, μπορεί όμως να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να γεννηθεί. Δεν είναι τυχαία η σειρα στην αποστολική προτροπή: «Χαίρετε πάντοτε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δώτε υμίν». Η χαρά διασφαλίζεται από την καθαρή ζωή, την ήρεμη συνείδηση, την προσευχή και την προσφορά στους άλλους (εθελοντικά). Άνθρωποι που πληγώθηκαν από τον πόνο γιατρεύτηκαν προσφέροντας εθελοντική βοήθεια ή μπαίνοντας στην ιεραποστολική δράση. Η αισιοδοξία είναι ένας συνδυασμός πίστης, ελπίδας, αγάπης και χαράς. Ο αισιόδοξος βλέπει μπροστά,

ατενίζει το μέλλον με το κεφάλι ψηλά και μένει ψύχραιμος στις δυσκολίες και τα απρόοπτα.

Τότε ο πατήρ Πορφύριος άρχισε να της παραθέτει με τη σειρά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος: Ο καρπός του Πνεύματος είναι: Χαρακτηριστική είναι η προσευχή της

ΟΠΤΙΝΑ, σχετικά με την αντιμετώπιση των δυσκολιών, την οποία έχουν υιοθετήσει και ειδικές ομάδες στήριξης:

Αγάπη Χαρά Ειρήνη (εσωτερική και εξωτερική αταραξία και συμφιλίωση)

Προσευχή των πατέρων

Μακροθυμία (υπομονή και ανεξικακία) της Όπτινα Χρηστότητα (ήθος) Αγαθωσύνη (αγνή και απονήρευτη καρδιά) Κύριε, βοήθησέ με ν’ αντιμετωπίσω με ψυχική

γαλήνη όλα, όσα θα μου φέρει η σημερινή ημέρα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο

θέλημά Σου. Στην κάθε ώρα της ημέρας φώτιζέ με και δυνάμωνέ με για το κάθε τι.

Πίστη Πραότητα (ψυχική ηρεμία και γαλήνη) Εγκράτεια (να συγκρατείς τον ευατό σου απ’ τις κακές τάσεις) Στη συνέχεια την ρώτησε: «Πες μου, είναι αυτή η φυσιολογία της ψυχής;» Η ψυχολόγος, αφού σκέφθηκε αρκετά, απάντησε ότι πράγματι, αυτή είναι η φυσιολογική κατάσταση της ψυχής.

Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω σήμερα, δίδαξέ με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτε δεν συμβαίνει, χωρίς να το επιτρέψεις Εσύ. Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου σε

όλα μου τα έργα και τα λόγια. Στις απρόοπτες περιστάσεις μη μ΄ αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα

παραχωρούνται από Σένα.

Μια ψυχή λοιπόν με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι υγιής και ο άνθρωπος που έχει την ψυχή του σε τέτοια κατάσταση, ξέρει να ζήσει και την ζωή του. ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ: Δίδαξέ με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της

οικογένειάς μου και σ’ όλους τους συνανθρώπους μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μη συγχύσω και

στενοχωρήσω κανένα.

«Όλα καλά θα πάνε , τα όνειρα πετάνε ευρώ κι αν δεν υπάρχουν καθόλου δεν μασάμε. Την άκρη θα την βρούμε, τα χέρια μας αντέχουν Τα νιάτα είναι όμορφα μονάχα όταν τρέχουν Φίλε πάτο κι αν πιάσεις, καθόλου μη τα χάσεις για λίγο είναι τα δύσκολα μετά θα τα ξεχάσεις . Αγόρασε ένα στρέμμα στον ουρανό για να ΄χείς με τα όνειρα σου εκεί ψηλά μονάχα να υπάρχεις.»

Κύριε. Δος μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής, σε όλη τη διάρκειά

της. Καθοδήγησε τη θέλησή μου και δίδαξέ με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ

και ν’ αγαπώ. Αμήν. Δίνουν ώθηση στις δυνάμεις μας και τις ενεργοποιούν για να δημιουργήσουμε. Τα όνειρα όμως πρέπει να δώσουν την θέση τους στους οραματισμούς, δηλαδή το να βλέπουμε νοερά, με την φαντασία μας, το πού θέλουμε να φτάσουμε ή το τι θέλουμε να καταφέρουμε ή τον τρόπο με τον οποίο θα ξεπεράσουμε κάποια δυσκολία. Το επόμενο βήμα είναι η πράξη: προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας και ενεργοποιούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση αργά αλλά σταθερά.

ΠΟΙΑ ΑΛΛΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ

ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ;

Κάποτε ο πατήρ Πορφύριος, μιλώντας με κάποια ψυχολόγο, της έκανε την εξής ερώτηση: -Διαρκώς μιλάτε για την ασθένεια της ψυχής. Ποιά είναι όμως η φυσιολογία της ψυχής; (ποιά δηλαδή χαρίσματα ή χαρακτηριστικά γνωρίσματα έχει η φυσιολογική ψυχή;) Μην ξεχνάμε: εμείς βάζουμε την προσπάθεια και ο Θεός

το αποτέλεσμα. Συχνά κάτι που επιθυμούμε πολύ, δεν είναι απαραίτητα και ωφέλιμο για εμάς. Τότε μπορεί να μην λάβουμε αυτό που ονειρευόμαστε αλλά κάτι άλλο. Μπορεί δηλαδή, η ζωή μας να αλλάξει πορεία. Το γιατί θα το καταλάβουμε αργότερα. Πάντως, ο ίδιος ο Χριστός υποσχέθηκε: «Όποιος ψάχνει θα βρεί, όποιος ζητάει θα πάρει και σε όποιον χτυπάει την πόρτα, θα του ανοιχθεί».

Η ψυχολόγος σκέφθηκε αρκετά αλλά δεν μπόρεσε να απαντήσει συγκεκριμένα. Είχε συνηθήσει να εξετάζει την άρρωστη ψυχή και μπορούσε να μιλήσει για την παθολογία της ψυχής, όχι όμως και για την φυσιολογία της. Δεν είχε ποτέ σκεφθεί να περιγράψει την φυσιολογική κατάσταση της ψυχής και δεν ήταν σε θέση να απαντήσει στο ερώτημα.

ΘΕΜΑ: ΠΟΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ;

Πληγώνονται πιο εύκολα γιατί αγαπούν στα αλήθεια Και τύπους απορρίπτουνε που λένε παραμύθια. Βιβλίο ανοιχτό αν είσαι εντάξει απέναντί τους

Για πάντα όμως χάνονται αν παίξεις μαζί τους. Οι νεράιδες πονούν μα καταφέρνουν κι υπάρχουν ακόμα Φταις εσύ, φταίω εγώ που θα μείνουν πιο λίγες σ΄ αυτόν το αιώνα! Κάθε δάκρυ τους πικρό λουλούδι στο χώμα Κάθε γέλιο τους αστέρι λαμπερό στον ουρανό Δες τη νυχτιά που φωτίζουν της αλλάζουνε χρώμα

Δεν θα γίνω υπαίτιος για άλλο λουλούδι πικρό! Νεράιδες Στίχοι: Μέθυσος Μουσική: Μέθυσος ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Πρώτη εκτέλεση: Stavento

Άλλες ερμηνείες: Κώστας Τουρνάς Οι νεράιδες θα ΄ ρθούν στα όνειρα σου, να σου τραγουδήσουν. Μην τους κάνεις κακό γιατί χωρίς παραμύθια τη ζωή μας θα αφήσουν. Κρύβονται πίσω από καλλυντικά, διακριτικά Δίνουν χρώμα στη νυχτιά, δεν αντέχουν την ψευτιά. Δεν δανείζουν το κορμί τους μόνο για μια βραδιά Δεν χαρίζουν την ψυχή τους αν αυτή δεν αγαπά. Δεν χορεύουν σε τραπέζια και δεν γδύνονται στις πίστες Δεν αντέχουν τη μιζέρια, δεν ανήκουνε σε λίστες Πλουσίων πελατών, ξεμωραμένων εραστών ΕΜΦΑΝΙΣΗ: Μα προσέχουν το παρόν άφοβα για να κοιτούν το παρελθόν.

Κρύβονται πίσω από καλλυντικά, διακριτικά Δεν χορεύουν σε τραπέζια και δεν γδύνονται στις πίστες

Αύριο, για τ΄ αύριο φαντάζονται και μέχρι να ΄ ρθει σε κομμάτια δεν μοιράζονται.

Δε θα τρίξουν τα πλακάκια από μπροστά σου σαν περάσουν

Για δεν ντύνονται γυμνές τη λίμπιντο να ανεβάσουν Φυλαχτό στο ραβδί τους η αγάπη, Υπάρχουν πάντα δίπλα μας, το μάτι δεν τις πιάνει Θα σ΄ αγγίξει αυτό μονάχα αν δεν τους θυμίζεις κάτι. Γιατί ξέρουν να κρύβονται κακό να μην τις φτάνει. Μεσ΄ τις πόλεις γυρνούν, τις καρδιές ντύνουν μ΄ έντονους χτύπους

Η σεμνότητα δεν κουράζει. Χτυπάει αμέσως σαν κάτι το διαφορετικό και συχνά μαγνητίζει και τραβάει τον θαυμασμό Τραγουδάνε γλυκά στης ψυχής μας τους όμορφους

κήπους Άλλο σεμνότητα και άλλο σεμνοτυφία. Το πρώτο είναι χάρισμα το δεύτερο ελάττωμα. Το πρώτο είναι αληθινό και το δεύτερο ψεύτικο. Συχνά τα συγχέουμε με αποτέλεσμα, λόγω της σεμνοτυφίας να απορρίπτουμε και την σεμνότητα.

Μακιγιάζ κι αν φορούν, να κρυφτούν θέλουν απ΄ την κακία Στο ραβδί τους κρατούν οι νεράιδες αγάπη, Δίπλα σου υπάρχει μια! Η προσεγμένη και συγκρατημένη εμφάνιση και

συμπεριφορά δεν μας κάνουν να έχουμε απαρατήρητη παρουσία, απλώς μυστική παρουσία.

Δε θα τρίξουν τα πλακάκια από μπροστά σου σαν περάσουν Για δεν ντύνονται γυμνές τη λίμπιντο να ανεβάσουν Η έξαλλη και ακραία εμφάνιση και συμπεριφορά δεν

μας κάνει ωραιότερους. Υπάρχουν πάντα δίπλα μας, το μάτι δεν τις πιάνει Γιατί ξέρουν να κρύβονται κακό να μην τις φτάνει.

Μα προσέχουν το παρόν άφοβα για να κοιτούν το παρελθόν.

Κάθε ακρότητα σε κάτι δείχνει ότι δεν τα έχουμε βρει ακόμα με τον εαυτό μας και δεν έχουμε αποδεχθεί κομμάτια της προσωπικότητάς μας. Αύριο, για τ΄ αύριο φαντάζονται και μέχρι να ΄ ρθει σε

κομμάτια δεν μοιράζονται. Με άλλα λόγια, θέλουμε και νομίζουμε ότι είμαστε εμείς αλλά δεν είμαστε! Η καθαρή συνείδηση είναι άφοβη. Το ίδιο και η

καθαρή καρδιά, η πίστη και η αγάπη. ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ:

Δίνουν χρώμα στη νυχτιά, δεν αντέχουν την ψευτιά. Δεν δανείζουν το κορμί τους μόνο για μια βραδιά Οι νεράιδες πονούν μα καταφέρνουν κι υπάρχουν ακόμα Δεν χαρίζουν την ψυχή τους αν αυτή δεν αγαπά. Φταις εσύ, φταίω εγώ που θα μείνουν πιο λίγες σ΄ αυτόν

το αιώνα! Φυλαχτό στο ραβδί τους η αγάπη, Στο ραβδί τους κρατούν οι νεράιδες αγάπη «Νεράιδα» ποιητικά θα μπορούσε να ονομαστεί κάθε

διακριτική παρουσία, κάθε ευαίσθητη (και όχι ανάλγητη) ψυχή που διαθέτει ακόμα αποθέματα αγάπης και συμπόνιας, που διακρίνεται για την γαλήνη και την σεμνότητα, την διάκριση στην συμπεριφορά, την σοφία στην σκέψη και την έλλειψη ανάγκης για επίδειξη.

Η πραγματική ανωτερότητα στον άνθρωπο είναι ο ακέραιος χαρακτήρας και τα αληθινά συναισθήματα. Το να διαθέτουμε τέτοια χαρίσματα μας κάνει πιο απόλυτους σε αυτό που ζητάμε από τους άλλους πριν να τους δώσουμε κάτι από τον εσωτερικό μας θησαυρό: την αγάπη, την αφοσίωση, την πίστη, την φιλία, την ειλικρίνεια, το «για πάντα»...

Η παρουσία αυτή είναι τελικά ο εαυτός της και δεν χρειάζεται να μιμηθεί κανέναν.

Δεν χρειάζεται να απαιτούμε αγάπη από τους άλλους αν δεν μπορούν να την δώσουν. Καλύτερα να προσπαθούμε να αγαπάμε εμείς τους άλλους.

Η παρουσία αυτή είναι μάλιστα η πλέον δυσεύρετη σήμερα, σπάνια για την εποχή μας αλλά και άκρως απαραίτητη.

Πληγώνονται πιο εύκολα γιατί αγαπούν στα αλήθεια Και τύπους απορρίπτουνε που λένε παραμύθια. Βιβλίο ανοιχτό αν είσαι εντάξει απέναντί τους

Πρέπει να υπάρχουν τέτοιες παρουσίες που αποτελούν παράδειγμα συμπεριφοράς και χαρακτήρα.

Για πάντα όμως χάνονται αν παίξεις μαζί τους. Η προφύλαξη του εαυτού μας είναι απαραίτητη αν θέλουμε να περάσουμε αλώβητοι, όσο είναι δυνατόν, από αυτή τη ζωή. «Μην δίνετε τα άγια στους χοίρους (τα γουρούνια)» είπε ο Ιησούς Χριστός και αυτό ισχύει για κάθε γνήσιο συναίσθημα και ιδέα: ΦΙΛΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΣΤΟΡΓΗ, ΑΦΩΣΙΩΣΗ, ΠΙΣΤΗ

Ο κόσμος τις χρειάζεται!

Δεν σημαίνει ότι παύουμε να αγαπάμε ή να είμαστε πιστοί όταν οι άλλοι δεν είναι. Απλά αυτό που διαθέτουμε δεν το μοιράζουμε όπου και όπου. Και αν δούμε ότι κάναμε λάθος, τότε προφυλάσσουμε τον εαυτό μας όσο μπορούμε, μη σκορπώντας τα αποθέματά μας και ας αποσυρθούμε, αν αυτό είναι δυνατόν, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, πριν να έχουμε απώλειες ψυχικές, συναισθηματικές, σωματικές, ή υλικές. Οι πατερική διδασκαλία μας λέει να μη δείχνουμε το πόσο μας πείραξε, μας ενόχλησε ή μας πλήγωσε κάτι. Αυτό διδάσκει και η αυτοπειθαρχία η οποία αποτελεί μέρος του αγώνα του κάθε χριστιανού.

ΘΕΜΑ: Η ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Ανεκπλήρωτα όνειρα ψάχνουν γι`απάγγειο

Θλιμμένοι γονείς ψάχνουν να βρουν κουράγιο Κι εσύ είσαι ακόμα μπρόστά στο γυαλί Ψάχνεις να βρεις να πείς τη σωστή συμβουλή Κοιτάς να κλέψεις λίγο χρόνο ζώνης τηλεοπτικής Γιατί ντε και καλά αυτά που λες είναι σωστά Πρέπει ν`ακουστείς πρέπει θλίψη να δείξεις Πρέπει να συγκνηθείς πρέπει κάτι τέλοσπάντων να πείς Και μετά να φας και ήσυχος να κοιμηθείς Και στο κοινωνικό σου έργο ν`αφωσιωθείς το επόμενο πρωί

Μια ευχή Πρέπει άκρη να βρείς γι`αυτό τον τόπο Στίχοι: Μέθυσος Για να πάει μπροστά πρέπει να βρείς τον τρόπο Μουσική: Μέθυσος Πρώτη εκτέλεση: Stavento Μα δεν θα πάει όταν πεθαίνει η ελπίδα καθημερινά Σ`αυτή την άσφαλτο που μόνο θύματα μετρά Κάνω Θεέ μου απόψε μια ευχή Έτσι κάνω κι εγώ μια μικρή προσευχή Άλλη ελπίδα να μη γραφτεί Κι ας φτάσει στ`αυτιά όποιων πρέπει σαν ευχή Σε μαρμάρινη πλάκα παγωμένη ψυχρή Που δεν έχει πολλά να σου πεί Κάνω Θεέ μου απόψε μια ευχή Άλλη ελπίδα να μη γραφτεί Πάλι με αίμα γεμίζει η πέννα Σε μαρμάρινη πλάκα παγωμένη ψυχρή Πάλι οι ειδήσεις βρήκανε πρώτο θέμα Που δεν έχει πολλά να σου πεί Πάλι οι ειδικοί θα πάρουν τα κανάλια ένα ένα Και θα μιλάνε για συμπόνοια μεγάλο ψέμα Βαρέθηκα σου λέω ν`ακούω συμβουλές και λόγια Προκοπή δεν είδαμε με φανφάρες κι ευχολόγια Τα σχολεία όλο αδειάζουν τα γηροκομεία ανθούν Πάλι ευθύνες θα ρίξουν στους δρόμους Και τα όνειρα δε βρίσκουν πάτημα ν`αναπτυχθούν Πάλι θα πούν για ατήρητους νόμους Αν ξεφύγεις απ`του εμπόρου το μάτι Κι η τροχαία θα στήσει μπλόκα στις οδούς Ασυνείδητο τιμόνι θα σ`αφήσει νεκρό η σακάτη Όμως τώρα είναι αργά τ'ακους; Τυχερός πολύ αν είσαι κι απ`αυτά αν γλιτώσεις Σίγουρα δεν θα προλάβεις τη θητεία να τελειώσεις Τώρα ότι κι αν κάνεις δε γεμίζεις τα άδεια σπίτια Ούτε θα`σαι εκεί ν`αναπληρώσεις τα σερβίτσια Κι εσυ πάλι εκεί για το μέλλον να μιλάς Δεν θα κάτσεις στην καρέκλα του άδειου θρανίου Γενικά συγκλονισμένος που και που όμως γελας Δε θα παίξεις με τα υπόλοιπα παιδιά στην αυλή του σχολείου

Κι εγώ πάλι εδώ να σου φωνάζω φτάνει Βρές τον τρόπο κάνε κόλπο που επιτέλους να πιάνει

Δε θα πείς σ`αυτή τη μάνα σ`αγαπώ Γίνε αιτία τούτη χώρα στα λευκά να ντυθεί Κι είναι λίγο σου λέω ότι κι αν πώ Και να πάψει αθώα θύματα συνέχεια να θρηνεί Απλά κάνω κι εγώ μια μικρή προσευχή Έτσι κάνω κι εγώ μια μικρή προσευχή Κι ας φτάσει στ`αυτιά όποιων πρέπει σαν ευχή Και ας φτάσει εκεί που πρέπει σαν ευχή Κάνω Θεέ μου απόψε μια ευχή Κάνω Θεέ μου απόψε μια ευχή Άλλη ελπίδα να μη γραφτεί Άλλη ελπίδα να μη γραφτεί Σε μαρμάρινη πλάκα παγωμένη ψυχρή Σε μαρμάρινη πλάκα παγωμένη ψυχρή Που δεν έχει πολλά να σου πεί Που δεν έχει πολλά να σου πεί

ΕΡΩΤΗΣΗ: Από τι κινδυνεύουμε; ΠΙΘΑΝΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ: Από την ασθένεια, το τσιγάρο, το ποτό, τις ουσίες, την υπερβολική ταχύτητα, από κακές φιλίες και επιρροές, τυχερά παιχνίδια, στοιχήματα... ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΙΘΑΝΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ: κακόφημα μέρη, το να βρεθούμε μόνοι μας με αγνώστους σε άγνωστα μέρη, μεταδιδόμενα νοσήματα, ελεύθερες και «ανέμελες» σχέσεις με το άλλο φύλο με όλα τα γνωστά αποτελέσματα για την ψυχή, το σώμα και την ανθρώπινη ύπαρξη, μοναξιά-απελπισία και απομόνωση, παράφρονες άνθρωποι που μας απειλούν, ομάδες ατόμων που προσπαθούν να μας εκφοβίσουν ή να μας βλάψουν... Για να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά, πρέπει να καταφύγουμε στους ειδικούς που είναι οι μόνοι αρμόδιοι να μας συμβουλεύσουν. Όταν μας συμβεί κάτι, οι πρώτοι που πρέπει να το μάθουν είναι οι γονείς και μαζί τους να ζητήσουμε βοήθεια από τα αρμόδια πρόσωπα που έχουν την εξουσία να επέμβουν ανάλογα με την περίπτωση αλλά και να μας συμβουλεύσουν σωστά και αντικειμενικά. ΑΛΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ, ΣΟΒΑΡΟΙ ΑΛΛΑ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΟΙ: Υπάρχουν κίνδυνοι τους οποίους δεν υπολογίζουμε, αλλά είναι περισσότερο βλαπτικοί από τους άλλους: η άγνοια, η αμέλεια, το να υποβιβάζουμε τον κίνδυνο ή να τον προκαλούμε. Ο Ιησούς όταν πειράχτηκε από τον πονηρό στο Σαραντάρειο Όρος, απάντησε ότι δεν πρέπει να πειράζουμε τον Θεό και να βάζουμε σε δοκιμασία την βοήθειά Του. Έτσι: Δεν τρέχουμε με ιλιγγυώδη ταχύτητα για να δούμε πώς είναι ή τι θα νοιώσουμε. Δεν κάνουμε ούτε μία δοκιμή με ουσίες ή τσιγάρο ή ποτό, ειδικά όταν μας πιέζουν οι φίλοι μας. Οι πατέρες λένε ότι η πρώτη φορά είναι σημαντική. Αν ενδώσουμε την πρώτη φορά, τότε πρέπει να παλαίψουμε περισσότερο για να αντισταθούμε την δεύτερη φορά. Κάθε φορά που ενδίδουμε, ο πειρασμός επιστρέφει εντονότερος. Γι’ αυτό ο Χριστός μίλησε με επιτημιτικά λόγια στον μαθητή του όταν του είπε να φύγει για να γλιτώσει την δοκιμασία που Τον περίμενε (την Σταύρωση) ο Ιησούς απάντησε «πήγαινε πίσω μου σατανά» δείχνοντάς μας πώς να διώχνουμε τον πειρασμό από μπροστά μας και από τον νου μας. Θέλει πείσμα η αντίσταση αλλά μόνο έτσι διαφυλλάτουμε την ελευθερία.

ΠΟΙΟΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ;

Α. Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ:

όταν νοιώθουμε ανεπαρκείς και θέλουμε να αποδείξουμε κάτι στους άλλους ή στον εαυτό μας, τότε συχνά κάνουμε υπερβολές και πέφτουμε από το ένα λάθος στο άλλο. Η εξαλλοσύνες και η ακραία συμπεριφορά δείχνουν, όπως έχουμε πει, ότι δεν τα έχουμε βρει πραγματικά με τον εαυτό μας. Ίσως να μας λείπει η αγάπη, το ενδιαφέρον των γονιών μας, ίσως να είναι πολύ απαιτητικοί οι άλλοι απέναντί μας, ίσως να είμαστε εμείς πολύ απαιτητικοί και αυστηροί ή υποχωρητικοί και μαλακοί. Ίσως ποτέ να μην μας είπανε μπράβο ή να μην μας υποστήριξαν παρά μόνο να μας έκριναν ή και να κατέκριναν, να μας έβρισκαν πάντα ελλειπείς. Όλα αυτά είναι πραγματικά πολύ βαριά και συχνά δημιουργούν κόμπλεξ και απωθημένα. Να ξέρουμε όμως πως: ΚΑΘΕ ΠΛΗΓΗ ΑΝΟΙΚΤΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΗΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΒΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΚΑΘΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΜΕΝΟ. Η ζωή με τον Χριστό είναι ένα συνεχές θαύμα και μυστήριο. Η δράση Του είναι ανεξήγητη και η εξουσία Του ασύλλυπτη. Επειδή όμως από τον Θεό πηγάζει κάθε τι καλό, με Αυτόν όλα αλλάζουν και έχοντας εξουσία σε όλα, έχει και στην ζωή μας αλλάζοντας την.

Β. Ο ΠΟΝΗΡΟΣ Ή ΔΙΑΒΟΛΟΣ.

Αυτός προσπαθεί να μας κάνει να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει Θεός και πως δεν πειράζει ότι και να κάνουμε (ακόμα και αν είναι αντίθετο στην συνείδησή μας ή βλάπτει τον εαυτό μας και τους άλλους). Έτσι μας περνάει την σκέψη ότι οι εντολές του Θεού δεν έχουν καμία σημασία, η Εκκλησία είναι άχρηστη, η Θεία Κοινωνία μία κοροϊδία, η αγάπη ταυτίζεται με το σεξ, η ειλικρίνεια με την βλακεία, ενώ ο κακός και ο πονηρός είναι απλά έξυπνος ενώ ο άγριος είναι απλώς δυναμικός και ανίκητος. Η άλλη του μεγάλη παγίδα είναι η προτροπή του να ασχοληθούμε με την μαγεία ή τον αποκρυφισμό. «Έλα τώρα που υπάρχει Θεός! Για φώναξε «Θεέ!» να δούμε θα σου απαντήσει;» Αυτή την σκέψη μας βάζει και μαζί με αυτήν πάει και η δεύτερη: «επομένως, ούτε διάβολος υπάρχει. Άρα γιατί να είσαι καλός; Τι προσπαθείς εσύ ενώ οι άλλοι είναι σκληροί και κακοί; Τι κατάφερες; Να είσαι κορόιδο και να σε πατάνε;»

Το επόμενο τέχνασμα είναι να μας ρίξει σε βαρειά απελπισία όταν κάνουμε το λάθος. Ενώ με τον Χριστό υπάρχει η ΜΕΤΑΝΟΙΑ και η διόρθωση, με τον διάβολο υπάρχει η βαρειά απόγνωση και συχνά η αυτοκτονία. Ο χειρότερος εχθρός είναι αυτός που δεν γνωρίζεις οπότε και δεν μπορείς να προφυλαχθείς από αυτόν. Στην προκειμένη περίπτωση δύο δεινά θα συμβούν: πρώτον, θα αρνηθούμε τον Θεό και, δεύτερον, δεν θα προφυλαχθούμε από τον διάβολο. Είναι φοβερές οι δυνάμεις του σκότους: Δεν είναι δυσειδαιμονία να μιλάμε για το θέμα αυτό. Είναι φοβερό να μπλέξουμε, έστω και από περιέργεια ή για πλάκα, με τις δυνάμεις του σκότους. Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα από το παρακάτω τραγούδι: HOTEL CALIFORNIA Eagles, 1969 Mirrors on the ceiling,the pink champagne on ice And she said we are all just prisoners here, of our own device. And in the master's chambers,they gathered for the feast. They stab it with their steely knives,but they just can't kill the beast. Last thing I remember, I wasrunning for the door.I had to find the passage back to the place I was before Relax, said the night man, we are programmed to receive.You can check out any time you like, but you can never leave! ‘Καλωσορίσατε στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια’ ‘Σε ένα αγαπημένο μέρος’ ‘Σε ένα αγαπημένο μέρος’ ‘Σε ένα αγαπημένο πρόσωπο’ Αυτοί ανταποκρίνονταν στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια. Τι όμορφη έκπληξη! Τι όμορφη έκπληξη! Φέρτε το δικό σας άλλοθι. Καθρέπτες στο ταβάνι, ροζ σαμπάνια στο πάγο. Και αυτή είπε ‘ Είμαστε μόλις, όλοι μας φυλακισμένοι, με ένα δικό μας τέχνασμα, και μέσα στους κύριους θαλάμους, συγκεντρώνονται όλοι για τη γιορτή. Αυτοί τη μαχαιρώνουν με ατσάλινα μαχαίρια, μα δεν μπορούν να σκοτώσουν το θηρίο. Το τελευταίο πράμα που θυμάμαι, έτρεχα προς την πόρτα. Έπρεπε να βρω το πέρασμα πίσω στο μέρος που ήμουν πριν.‘Ηρέμησε’ είπε ο άνδρας της νύχτας. ‘Είμαστε προγραμματισμένοι να λαμβάνουμε’ ( να φιλοξενούμε ). ‘Μπορείς να αναχωρήσεις όποια ώρα σου αρέσει, αλλά δεν μπορείς ποτέ να φύγεις'. Ο πονηρός (που είναι πιο πονηρός από εμάς), μπορεί εύκολα να μας μπλέξει στα δίχτυα του. Η ψυχή που ψάχνει το υπερφυσικό, αν δεν οδηγηθεί με φυσικό τρόπο προς τον Θεό (πχ. μέσω της Εκκλησίας από την παιδική ηλικία, με την προσευχή, την Θεία Κοινωνία κλπ), τότε κινδυνεύει να χάσει τον δρόμο της και να αποδεχθεί τις δυνάμεις της μαγείας και του αποκρυφισμού σαν απάντηση στο ψάξιμό της. Η ψυχή μας πάντοτε καταλαβαίνει ότι υπάρχει κάτι ανώτερο από εμάς. Το θέμα είναι, από άγνοια ή αδιαφορία, να μην καταλήξουμε στο κατώτερο πιστεύοντας ότι είναι το ανώτερο. Οι δυνάμεις του διαβόλου ξεγελούν. Ο διάβολος είναι φθηνός και εύκολος: εκδηλώνεται εύκολα, με τρυκ και μαγικά κόλπα, θέλοντας έτσι να εντυπωσιάσει τους νέους και ευκολόπιστους. Θέλει να πείσει τους ανθρώπους πως αυτός είναι ο θεός και αυτόν πρέπει να προσκυνήσουν.

Παρουσιάζει υπερφυσικές δυνάμεις, συχνά μαντικές, όπως ο Θεός και παρουσιάζεται με τη μορφή αγγέλων ενώ κάνει και δήθεν θαύματα. Όμως υπάρχουν διαφορές μεταξύ των παρουσιάσεων και των δυνάμεων του Θεού και του διαβόλου: Ο ΘΕΟΣ: και όποια παρουσία ή δύναμη έχει σχέση με Αυτόν, μας μεταδίδει γαλήνη και σιγουριά. Το φως του είναι άκτιστο, δηλαδή λευκό. Η παρουσία Του έχει πάντα κάποιο σκοπό: να σώσει, να θεραπεύσει, να προειδοποιήσει για κίνδυνο. Η προφητεία του είναι αληθινή και έχει σχέση με την σωτηρία της ψυχής ενώ οι δυνάμεις που εκδηλώνουν οι άνθρωποι του Θεού βγαίνουν αβίαστα και δεν βλάπτουν κανέναν. Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ: ό,τι έχει σχέση με αυτόν προκαλεί ταραχή και φόβο. Το φως που έχει είναι κίτρινο και όχι λευκό, οι δυνάμεις του είναι μόνο για εντυπωσιασμό, το προφητικό του πνεύμα αφορά μόνο γνωστά περιστατικά και όχι τις βαθύτερες σκέψεις ή συναισθήματα που δεν τα έχουμε πει σε κανέναν. Ξέρει μόνο ό,τι βλέπει και ακούει. Οι οπαδοί του έχουν ανάγκη από χαρτιά, φλυτζάνια, χέρια, πέτρες, όνειρα κλπ. για να μαντέψουν ενώ η αυτοσυγκέντρωσή τους μας προκαλεί πονοκέφαλο ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ; Ο μεγάλος κίνδυνος είναι, όπως λέει και το τραγούδι, πως μπορεί να θέλεις να φύγεις αλλά δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις. Στην πραγματικότητα, και όπως θα δούμε στην ιστορία ενός μάγου που ακολουθεί στο παράρτημα κειμένων στο τέλος του βιβλίου, τον διάβολο μόνο ο Χριστός μπορεί να τον νικήσει. Ο κόπος και η δυσκολία στο να ξεφύγουμε από αυτόν δεν οφείλεται στην δύναμη του διαβόλου αλλά στην αδυναμία του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος δέχεται το κακό στη ζωή του με την θέλησή του, τότε για να σωθεί από αυτό πρέπει, ξανά με την θέλησή του, να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του και να τον αρνηθεί. Μόνο να τον αρνηθεί, γιατί η δύναμη που διώχνει το κακό είναι μόνο ο Χριστός. Με το βάπτισμα λυτρωθήκαμε από την δύναμη και την δουλεία του σατανά γιατί είπαμε «αποτάσσομαι τον σατανά και πάσες τες δυνάμεις αυτού...» Όταν μεγαλώσαμε όμως τον αποδεχθήκαμε και η εξουσία του επανήλθε. Διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη πόσους δαιμονισμένους θεράπευσε ο Χριστός και πώς ορισμένοι από αυτούς προφήτευαν κιόλας. Βλέπουμε όμως, κάθε χρόνο, σε προσκυνήματα όπως στον Άγιο Γεράσιμο Κεφαλονιάς, στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο στην Εύβοια και αλλού, την ασύλληπτη εξουσία που απέκτησε ο διάβολος πάνω στον άνθρωπο αλλά και πώς οι άγιοι αυτοί θεραπεύουν τέτοια περιστατικά με την εξουσία που έχουν απ’ τον Θεό λόγω της ζωής τους και της άσκησής τους.

ΘΕΜΑ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ; Αγάπη είναι φίλε… Κόμης Χ

Είναι οι συμβουλές το κήρυγμα του μπαμπά τίμημα μικρό να ξεχωρίζεις λάθος απ’τα σωστά Είναι καρδιά μου για άλλους να ‘μαι δειλός Αλλά στα μάτια σου να ‘μαι σαν ήρωας ο πιο δυνατός Αγάπη είναι να είμαι πάντα σωστός και πιστός Όποιος και να είναι ο πειρασμός Αγάπη είναι…

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή

Αγάπη είναι να κλαίς να γελάς Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς

Αγάπη είναι Και όποτε μπορείς τους άλλους να βοηθάς Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός Και όσους σε βοήθησαν ποτέ να μην ξεχνάς Αγάπη είναι θεός Αγάπη είναι… Τα φαγητά της γιαγιάς Αγάπη είναι ένα τραγούδι σαν κι αυτό να εννοώ ότι λέω και όσα λέω ν’αγαπώ

Κι αυτή η γεύση χωριού που παντού θα κουβαλάς Αγάπη είναι…

Αγάπη είναι να κάνεις το πιο απλό κι αυτό να χαρίσει χαμόγελο στον διπλανό

Μια θεϊκή βραδιά Κι εννιά μήνες μετά ένα μικρό να το γεμίζεις φιλιά

Αγάπη είναι η ίδια η ζωή θα το καταλάβει κάποιος που θα τη σεβαστεί Γιατί είναι αρκετό σαν μια προσευχή πριν κοιμηθώ δεν

χρειάζομαι ένα θαύμα για να πειστώ για κάτι ανώτερο Αγάπη νιώθει κάποιος που μπορεί και συγχωρεί Αγάπη είναι να πιστεύω κι εγώ πως το αύριο θα ναι λίγο καλύτερο, πιο όμορφο

Κάποιον που τον πλήγωσε να μην τον τιμωρεί Η αγάπη είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι ανάγκη

Δεν είναι μια παραίσθηση δεν παίρνεται σε χάπι Αγάπη είναι το συγνώμη να εννοείς κι όχι επειδή δεν μπορείς με τύψεις να ζεις

Μην τα παρατάς ρε, πίστεψε σε κάτι Παντού αυτή υπάρχει από μόνη της θα ‘ρθει η αγάπη είναι: Είναι να βρίσκεις λόγους να ζεις παρά τους χίλιους

πόνους που πρέπει τώρα να υποστείς Είναι ένα βράδυ με φίλους και κρασί βγάλε ό,τι έχεις στην ψυχή έχουμε ως το πρωί

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή

Αγάπη είναι… Αγάπη είναι κάθε νέα αρχή αν αγαπάς δεν σταματάς να ζητάς ό,τι γεμίζει τη ζωή

Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός Αγάπη είναι θεός

Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή

Αγάπη είναι μια ηλιόλουστη μέρα, ευτυχία στον αέρα Είναι τα μάτια μου που σε κοιτάνε μαγεμένα να θέλω να γίνω καλύτερος μόνο για σένα Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός

Αγάπη είναι… Αγάπη είναι το να δίνουμε αίμα γιατί στην τελική μπορεί να χρειαστεί σε σένα Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για

την κάθε στιγμή Σε κάποιον δικό σου ή ακόμη σε μένα Αγάπη είναι… Αγάπη είναι ρε μπορεί να τύχει στον καθένα Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός Είναι το χάδι και τα άγγιγμα της μαμάς μόνο αυτή θα

σ’αγαπάει ό,τι κάνεις, κι όπου πας Αγάπη είναι θεός

ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Είναι φανερό πως η αγάπη είναι συνδεδεμένη με το φως του ουρανού κα ι τον Θεό. Πράγματι, Αδιαμφισβήτητα αγάπη είναι τα πιο απλά καθημερινά

πράγματα αλλά και τα πιο ουσιώδη που μας ομορφαίνουν την ζωή και όμως, περνάνε απαρατήρητα: Τα συναισθήματα, η οικογένεια, η προσφορά, η συντροφικότητα αλλά και άλλα ανώτερα χαρακτηριστικά όπως είναι η συγχωρητικότητα, η θυσία, η προσφορά στους άλλους, οι «κουραστικές» συμβουλές αγάπης του πατέρα, το να ζεις με χαρά την ζωή...

Αγάπη είναι θεός Και ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ, Δηλαδή Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ

Συμφωνούμε απόλυτα με την ιδέα του τραγουδιού. Συχνά υποτιμούμε την απλότητα και δεν εκτιμάμε την απλή κίνηση αγάπης από τα αγαπημένα μας πρόσωπα που βρίσκονται κοντά μας. Την αγάπη, πολύ απατηλά μερικές φορές, την αναζητάμε αλλού, μακρυά από αυτό που ζούμε καθημερινά.

Αγάπη όμως δεν είναι μόνο όσα μας λέει το τραγούδι. Σαφώς βρίσκουμε αγάπη στην φιλία, στην θυσία, στην συντροφικότητα, όμως ποιά είναι η τέλεια μορφή αγάπης;

Τι χαλάει την αγάπη; Η ιδιοτέλεια, ο εγωισμός, η απιστία και η προδοσία, η ανειλικρίνεια, η ζήλεια, το μίσος και η μνησικακία, η αμφιβολία.

Αγάπη είναι... Η υπέρτατη απόδειξη αγάπης: Η θυσία και η αυτοθυσία για τα πρόσωπα που αγαπάμε Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο σφραγίστηκε με την σταυρική θυσία του Ιησού. Πώς μπορούμε να λέμε πως ο Θεός δεν μας αγαπάει; Αυτός εμπνέει στην ανθρωπότητα την αυτοθυσία.

Ξέρεις τι είναι αγάπη; Την αληθινή αγάπη μας την δίδαξε ο Χριστός. Ο Απόστολος Πάυλος, στην Α΄προς

Κορινθίους επιστολή (Κεφ. ΙΓ, στίχοι 1-13) μας εξηγεί ότι:

Αγάπη νιώθει κάποιος που μπορεί και συγχωρεί Κάποιον που τον πλήγωσε να μην τον τιμωρεί Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων

και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω...και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε τίποτα δεν είμαι...

Η αγάπη είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι ανάγκη Δεν είναι μια παραίσθηση δεν παίρνεται σε χάπι Μην τα παρατάς ρε, πίστεψε σε κάτι Παντού αυτή υπάρχει από μόνη της θα ‘ρθει η αγάπη είναι: Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός

Η αγάπη είναι μακρόθυμη(υπομονετική και ανεξίκακη), είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δεν ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι υπερήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν εκνευρίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρεται όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει όταν επικρατεί η αλήθεια.

Αγάπη είναι… Η ελπίδα κι η πίστη μαζί είναι να ζεις τη ζωή για την κάθε στιγμή Αγάπη είναι… Το φως που χαρίζει ο ουρανός του πόνου καρπός Αγάπη είναι θεός Εδώ βλέπουμε ότι η αγάπη δεν πάει μόνη της αλλά παρέα με άλλα χαρίσματα όπως την συγχωρητικότητα, την ελπίδα, την πίστη και το να ζούμε την κάθε στιγμή της ζωής μας (άρα και να ξέρουμε να εκτιμάμε αυτό που κάθε στιγμή η ζωή μας δίνει).

Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το παράπονο Του Ιησού Χριστού.. Με ονομάζετε ΚΥΡΙΟΝ , αλλά δεν με υπακούτε. Με ονομάζετε ΦΩΣ , αλλά δεν με βλέπετε. Με ονομάζετε ΟΔΟΝ , αλλά δεν με ακολουθείτε. Με ονομάζετε ΖΩΗΝ , αλλά δεν με επιθυμείτε. Με ονομάζετε ΣΟΦΙΑ , αλλά δεν με συμβουλεύεσθε. Με ονομάζετε ΑΛΗΘΕΙΑ , αλλά δεν με πιστεύετε. Με ονομάζετε ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΝ , αλλά δεν μα εμπιστεύεσθε. Με ονομάζετε ΔΙΚΑΙΟ , αλλά δεν με φοβείσθε. Με ονομάζετε ΠΑΤΕΡΑ , αλλά δεν

γίνεσθε παιδια μου. Με ονομάζετε ΣΩΤΗΡΑ , αλλά δεν θέλετε τη σωτηρια σας. ~Εφ΄όσον εποιήσατε ένι τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων , έμοι εποιήσατε~

(Η ιστορία ενός νέου μάγου. Συνέβει στο Άγιο Όρος)

Ιησούς Χριστός Νικά

Το κείμενο πού ακολουθεί, εστάλη από τον μοναχό Ιωσήφ εις τους εν Χριστώ αδελφούς του εις Κύπρον:

Τελευταίως ήρθεν εδώ στο Άγιον Όρος ένα παιδάκι 16-17 ετών. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τριών χρόνων οί γονείς του το έδωσαν σε κάτι μάγους εις την Κίναν και το έβαλαν σε Κινέζικο μοναστήρι, οπού πιστεύουν εις τον Βούδα. Μέχρι 11 χρόνων το παιδί έγινε τέλειος μάγος. ∆ιηγείται ό ίδιος δτι μπορούσε να καλέσει οποίον δαίμονα ήθελε.

Έχει -λέγει- άλλον δαίμονα για την πορνείαν, άλλον του θυμού, της κατακρίσεως κ.λπ.

'Ηξερε να τους φωνάζει και να του φανερώνονται και να τους προστάζει ότι ήθελε. Πολλές φορές περπατούσε στον αέρα όταν ήθελε και γενικά είχε τους δαίμονες εις την υπηρεσία του, πολλούς των οποίων γνωρίζει τα ονόματα, μεγαλύτερος των οποίων είναι ό Εωσφόρος και ακολουθούν άλλοι οχτώ αρχηγοί.

Εις το μοναστήρι ησκήθη επίσης είς την πάλην και έχει τόση τέχνη να χτυπήσει πέτραν να την σπάσει με το χέρι του, πράγμα πού είδαμε να πράττει και εδώ. Γνωρίζει σε τέλειον βαθμόν την πάλη καράτε και φοράει ζώνη μαύρη (των τελείων παλαιστών).

Εις ηλικία 11 ετών έγινε τέλειος μάγος, εννοώ μάγος οπού δεν υπάρχει όμοιος του εις την Ευρώπην. Χαρακτηριστικόν και θλιβερόν είναι και το εξής περιστατικόν:

Επισκέφθη το Θιβέτ κάποιος Καρδινάλιος, εις δε το πρόγραμμα υποδοχής ό ∆αλάϊ-Λάμα κάλεσε τους ηγουμένους των μοναστηριών μαζί με τους εκλεκτότερους μαθητάς, εις των οποίων ήτο και ό πιτσιρίκος Γιώργος (ηλικίας 8-9 ετών επελέγη μεταξύ των αρίστων μαθητών έκαστος ηγούμενος επέλεγε ένα ή δύο).

Εις την υποδοχήν εκάλεσεν ό ∆αλάϊ-Λάμα τον Εωσφόρο όστις παρουσιάσθη σε μορφήν μαύρου γίγαντος. Εν πρώτοις έπεσαν όλοι και τον προσεκύνησαν. Ακολούθως προσεφώνησεν ό Εωσφόρος τον Καρδινάλιον στον οποίο υπέσχετο δόξας και τιμάς...

Ως τέλειος μάγος, έλαβε ό μικρός βαθμόν 11 1/2.

Ό 12ος βαθμός είναι ό μείζων πλην εστερείτο ηλικίας.

Εις ηλικία 20 ετών θα εσφραγίζετο ως ιερεύς 12ου βαθμού.

Αφού τελείωσε τάς σπουδάς του ό νέος, σκέφθηκε να μάθη και γράμματα και ξένες γλώσσες. Το δε θαυμαστόν, αφού γύρισε ανά την υφήλιο, εμάνθανεν εντός ολίγου την γλώσσαν εκάστης χώρας. Εις την Αμερική επεσκέφθη τους σατανιστάς και παρέστη εις ανθρωποθυσίαν. Όσα δε φρικτά επιτελούνται εκεί, αδύνατον να περιγράφουν.

Κάποτε ένας συνάδελφος του, του είπε: Συνάδελφε άστα. Είδα εγώ, μάγον πού ούτε νήπια δεν λογιζόμαστε κοντά τον... Πήγα στους χριστιανούς και είδα τον ιερέα να παίρνει βρέφος να το σφάζει, να το τρώει και να δίνη και στους άλλος. Πράγματι, οι δύο νέοι διεπίστωσαν ότι στους χριστιανούς υπάρχει ένα φοβερό μυστήριο. (Είδαν Ιδίοις όμμασιν την αναίμακτον θυσίαν τον Χριστού μας).

Περίεργον πώς ό εκ των γονέων εγκαταλειφθείς νεαρός ανακάλυψε τα ίχνη τους εις την Σουηδίαν ασχολούμενους με επιχειρήσεις.

Κατά θείαν οικονομία συναντά Ορθόδοξον ευλαβή ιερέα τον οποίον και επεσκέφθη και εις τον οποίον άρχισεν επίδειξιν μαγικής τέχνης: υψώθηκε στον αέρα, κάλεσε το νερό να έλθει με το ποτήρι στα χείλη του μόνο του να πιει, κουνούσε τραπεζάκια κ.λπ.

Ό ιερεύς έβλεπε με απάθεια.

Λέγει ό μικρός. Πώς εσύ δεν θαυμάζεις όπως και οι άλλοι; Η μήπως μπορείς να κάνεις τα όμοια: Λέγει ό ιερεύς: «εγώ δεν κάνω τέτοια, μπορώ όμως να σε κάνω να μην κάνης εσύ τέτοια» και του φοράει ένα ξύλινο σταυρό. «Ορίστε, ξαναπέταξε», του λέγει.

∆οκιμάζει μια, δυο, τίποτε. Καλεί τον Εωσφόρο εις βοήθειαν.

Ή απάντησης: «∆εν μπορώ αν δεν πετάξεις εκείνο το ξύλο».

Γέλασεν ό ιερεύς. Ό μικρός τα 'χασέ, συνάμα όμως σοφίστηκε και ρωτά τι είναι αυτό το ξύλο και τοιουτοτρόπως εκατάλαβεν ότι οί δαίμονες δεν είναι τίποτε μπροστά στον Χριστόν. Αφού κατηχήθη αρκετά περί της Ορθοδόξου πίστεως, ήκουσε μεταξύ των άλλων θαυμάσιων της πίστεως μας και περί του Άγιου Φωτός το οποίον αναβλύζει εκ του Τάφου του Κυρίου, διό και απεφάσισε το ερχόμενο Πάσχα να μεταβεί είς Ιεροσόλυμα.

Ήκουσεν εις Σουηδίαν περί ενός περίφημου φακίρη, ό οποίος μάζευε πλήθος κόσμου δια να τον θαυμάσουν. Μεταβαίνει ό μικρός (νεοφώτιστος ήδη) με ένα ξύλινον σταυρόν ως όπλον προς παρακολούθησιν δήθεν των θαυμάτων του φακίρη και, ώ των θαυμάσιων Σταυρέ πανάγιε! Πάσα τέχνη του μεγάλου τεχνίτου έμεινε ανενέργητος!

Ό ίδιος εξετέθη ενώπιον του ακροατηρίου, το οποίον διελύθη με διαμαρτυρίες κ.λπ.

Μόνος δε έμεινε ό μικρός Γιώργος τον οποίον υποπτεύθη ως υπαίτιο. Αυτός δε εξήγαγεν τον Τίμιον Σταυρόν και του απεκάλυψε ότι αυτό το μικρό ξύλο του χάλασε όλα τα σχέδια, πλην όμως, προσθέτει ό μικρός ως τεχνίτης, ό φακίρης ούτος νήπιον ελογίζετο κοντά του και λέει επί λέξει: «Έπεκαλείτο κάτι διαβολάκια τόσο δα μικρά (ίσα με το δάκτυλο) στα οποία εγώ ούτε να μιλήσω δεν καταδεχόμην, κι αν ποτέ τα καλούσα, τους απαγόρευα να εμφανιστούν». Με τον ερχομό του Πάσχα έφθασεν ό Γιώργος εις τα Ιεροσόλυμα. Πράγματι, διεπίστωσεν το αληθές περί του Αγίου Φωτός, πλην όμως του μπήκεν ή υπόνοια μήπως υπογείως υπάρχουν μηχανήματα και ανάβουν το Φως.

Καλεί λοιπόν τον Εωσφόρο. Ό Εωσφόρος γεμάτος χαράν εμφανίζεται εμπρός εις την ανέλπιστο πρόσκλησιν και διατίθεται να εξυπηρέτηση τον φίλον του με προθυμίαν.

Του λέγει ό Γιώργος: «∆άνεισε μου την δύναμίν σου να κοιτάξω μέσα στον τάφον».

Αμέσως ανοίγει ό τόπος και βλέπει μέχρις ορισμένου σημείου εις απόστασιν αρκετήν πίσω από τον Τάφον. Από εκεί και πέρα σκότος.

Του ξαναλέγει: «∆εν βλέπω τον Τάφον, βοήθησέ με να δω».

Απάντησης: «∆έν μπορώ να πλησιάσω, καίγομαι».

Εν συνεχεία φωνάζει, δεύτερον δαιμόνιον. Απάντησης, ή αυτή.

Αυθόρμητα ό μικρός δόξασε τον Θεόν και έβαλε τον σταυρόν του, ό δε διάβολος του έδωσε μια δυνατή σπρωξιά και από τη δύναμη του σταυρού έφυγε με κραυγάς «καίγομαι, καίγομαι». Όταν ό αδελφός μας Γιώργος επέστρεψε εις την Σουηδίαν, λέγει εις τον ευεργέτη του ιερέα. «Τώρα βρίσε όσο θέλεις και τον Βούδαν και την θρησκείαν του. Σ' ευχαριστώ, διότι διεπίστωσα ότι ή Θρησκεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι αληθής».

Ό διψασμένος νέος ακολούθως επισκέπτεται το 'Αγιον Όρος. Κατά θείαν οικονομίαν επέρασεν και από εδώ οπού και εξομολογήθηκε όλα όσα του συνέβησαν. Ό Γέροντας τον δίδαξε νοεράν προσευχήν (το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλό), πλην όμως ό διάβολος είχε λυσσάξει: ∆ύο τρεις ευχές όταν έλεγε, ζαλιζότανε και σταματούσε. Αφού όλοι τον βοήθησαν με τάς προσευχάς των, μπορούσε κοντά στον Γέροντα να προσευχηθή λίγο. Αλλά ό διάβολος, επειδή είχε εξουσία επάνω του, τον εβασάνιζεν σφόδρα. Συνέχεια εκινούντο τα χέρια του σπασμωδικά, έκαμνε μορφασμούς, κινήσεις κ.λπ. Στο δωμάτιο συνεχώς εμφανιζόταν και τον απειλούσε, αν δεν πετάξει τα κομποσχοίνια και σταματήσει την ευχή θα τον σπάσει στο ξύλο. Παρ' όλα αυτά ό μικρός νέος την ζώνην του καράτε την εφορούσε και έλεγε: «Αυτήν δεν την βγάζω έστω και αν μου κόψουν το κεφάλι». Επίσης έσπαζε τούβλα, έκαμνε επιδείξεις δυνάμεως

κ.λπ. Βλέπεις του είχε γίνει δευτέρα φύσις. Τελικά, ή πίεσης του εχθρού ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αυτό επερίμενεν ό διάβολος: αφού τον βρήκε άοπλο, τον βάζει στον δρόμο κάτω και τον έσπασε στο ξύλο. Συνάμα δε τον καλούσε να πάει γρήγορα πίσω στην Νΐμα.

Ό μικρός θυμήθηκε την τέχνη του καράτε να αμυνθεί, πλην ό διάβολος διαπερνούσε τα χέρια του και τον κτυπούσε μέχρι πού φώναξε «Χριστέ, βοήθα με». Έρχεται τραυματισμένος πίσω και διηγείται το πάθημα, συνάμα δε με παρακλητικήν δέησιν ρωτά πώς θα γλιτώσει το ξύλο από τον διάβολον. Του λέγω εγώ «με το καράτε». ∆εν κάνει -λέγει- τίποτε το καράτε. Τότε επείσθη εις την συμβουλήν του γέροντα και επέταξε την ζώνην.

Ό Γέροντας κατόπιν μελέτης απεφάσισε ότι εφ' όσον εξομολογήθη και κατ' άγνοια αλλαξοπίστησε, δεν εκωλύετο να κοινωνήσει, διότι έτσι μόνον θα έσπανε ή δύναμης του σατανά, πλην όμως επροβάλετο το ερώτημα: είναι βαπτισμένος ή όχι. Γράψαμε στην Αθήνα να μάθουμε.

Εν τω μεταξύ ό πόλεμος ήταν αφόρητος. Κατά τάς 24 ώρας του ημερονυκτίου δεν τον άφηνε ό διάβολος να κλείσει μάτι. Μόλις άρχιζεν ή θεία λειτουργία του έφερνε ένα φοβερό λήθαργον, εξάπλωνε και κοιμόταν. Τον ετραβούσαμε από τα πόδια να έλθει έστω και λίγην ώραν και μεθυσμένος του ύπνου απαντούσε «όχι». Τελικά ό διάβολος τον απειλούσε συνεχώς αν δεν αφήσει τα κομποσχοίνια και την ευχήν. ∆εν άντεξε ό μικρός και τα πέταξε (τρία κομβοσχοίνια: ένα στο λαιμό και τα δύο στα χέρια).

Του έκανε παρατήρηση ό Γέροντας, πλην όμως δεν άντεχε πλέον και έτσι πάλιν έφυγε. Συμβουλή όλων μας: «πρόσεχε, ποτέ στην Κίνα». Κατά θείαν οικονομίαν συνηντήθη με Σιμωνοπετρίτες μοναχούς. Τον έπεισαν και τους ακολούθησε. Κατά θείαν νεϋσιν, επειδή έχουν και τα μέσα, τηλεφωνούν αμέσως στην Αθήνα και μαθαίνουν ότι ό μικρός εβαπτίσθη το 61 ή 62 εις Αγίαν Τριάδαν Αμπελοκήπων.

Τότε αμέσως τον εκοινώνησαν και, ώ των θαυμάσιων σου Χριστέ, αμέσως έσκασεν ό διάβολος, ειρήνευσεν ό αδελφός Γιώργος, αρκετά και συνάμα απεφάσισε να παραμείνη ως δόκιμος μοναχός. Επειδή όμως έχει μεγάλη εξουσία πάνω του ό εχθρός, χρειάζεται βοήθειαν και εξορκισμούς. ∆ι' αυτό και ό άγιος Καθηγούμενος όρισε ευλαβή ιερομόναχον να τον έχει υπό την στενή του επίβλεψιν.

Από βάθους καρδίας ας ευχαριστήσωμεν τον Κύριον δια την ευσπλαχνία πού έδειξεν εις τον αδελφόν μας Γιώργον, οπού τον άρπαξε από τα δόντια του εχθρού και όλοι ας ευχόμεθα να καταπατήσει τελείως τον διάβολον και ελπίζουμεν ότι, όταν στερεωθή εις την αρετή, έχει να αποκαλύψει πράγματα ανήκουστα μέχρι σήμερον.

Γνωρίζει θρησκειολογίαν όσον ουδείς και όχι εξωτερικώς, αλλά εσωτερικώς, βιωματικώς, τον βουδισμόν, Κομφουκιανισμόν, Ινδουϊσμόν, πνευματισμόν, μασωνισμόν, δαιμονολατρείαν κ.λπ. και συμπεραίνει ότι όλαι αύται αι θρησκείαι έχουν κοινήν σχέσιν.

Εμπράκτως απορρίπτει και πάσα χριστιανική αίρεσιν και πιστεύει εις μόνην την Ορθόδοξον Εκκλησίαν. Ομιλεί με τόσην σοβαρότητα, ώστε νομίζεις ότι αντιμετωπίζεις άνδρα 40 ετών.

Έγραψα ολίγα από τα πολλά οπού είδα και ήκουσα, παρακινούμενος από αδελφική αγάπη, την οποίαν στέλλω ως δώρον εις τους γνησίους εν Κύπρω αδελφούς, οίτινες αγωνίζονται τον καλόν αγώνα και εξ' αιτίας των οποίων ίσως ακόμη ό Κύριος δεν εγκατέλειψε την αμαρτωλήν πατρίδαν μας.

Ό Γέροντας μας αποστέλλει εις όλους τας ευχάς του.

Ό Ιωαννίκιος, σας ασπάζεται όλους με αγάπη. Όλη ή αδελφότης σας αγκαλιάζει με την αγάπη και ευχάς της.

Σάς ασπάζομαι όλους με αγάπη, ό αμαρτωλός και ελάχιστος αδελφός σας Ιωσήφ.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Εάν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και αν γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη τη πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμή της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι. Η αγάπη είναι μακρόθυμη (έχει υπομονή), είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν εκνευρίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.

(Απ. Παύλου, Α΄Κορίνθ., κεφ. 13, 1-8)

Ο καρπός του Πνεύματος είναι: Αγάπη Χαρά Ειρήνη (εσωτερική και εξωτερική αταραξία και συμφιλίωση) Μακροθυμία (υπομονή και ανεξικακία) Χρηστότητα (ήθος) Αγαθωσύνη (αγνή και απονήρευτη καρδιά) Πίστη Πραότητα (ψυχική ηρεμία και γαλήνη) Εγκράτεια (να συγκρατείς τον ευατό σου απ’ τις κακές τάσεις)

Οι γονείς προσεύχονται Κύριε Ιησού Χριστέ, • Δίδαξέ με να καταλαβαίνω τα παιδιά μου, να ακούω υπομονετικά ό,τι έχουν να πουν και να απαντώ ευγενικά σε όλες τις ερωτήσεις τους. Προφύλαξέ με να μη τα διακόπτω, όταν διατυπώνουν μία σκέψη τους και να μη τους φέρομαι απότομα.

• Βοήθησέ με να μη πληγώνω τα αισθήματα των παιδιών μου. Φύλαξέ με να μη τραυματίζω τη φιλοτιμία τους. Να μη τα τιμωρώ σε ώρες έξαψης και οργής, αλλά με ηρεμία και πραότητα να τα νουθετώ.

• Οδήγησέ με, ώστε σε κάθε στιγμή και κάθε ώρα να δείχνω με το παράδειγμά μου, με όλα όσα λέω και πράττω, ότι η εντιμότητα δημιουργεί πραγματική ευτυχία.

• Κάνε με να παραβλέπω τα μικρά και ασήμαντα σφάλματα των παιδιών μου και βοήθησέ με να κοιτάζω τα καλά έργα που κάνουν. Δώσε μου την κατάλληλη λέξη για ένα δίκαιο έπαινό τους.

• Βοήθησέ με να συμπαραστέκομαι στα παιδιά μου, να τους φέρομαι όπως ταιριάζει στην ηλικία τους και να μην έχω υπερβολικές απαιτήσεις από αυτά.

• Να τα βοηθώ στην πραγμάτωση όλων των καλών επιθυμιών τους και να έχω το θάρρος να θυσιάζω μια δελεαστική ευκαιρία, όταν γνωρίζω ότι θα τους κάνει ζημιά.

• Χριστέ μου, αξίωσέ με να τους προσφέρω ένα αληθινό χριστιανικό παράδειγμα, ώστε να έχουν μια γνήσια εκτίμηση προς εμένα. Και προπάντων Εσένα να σέβονται και το άγιο θέλημά Σου.

• Με όλα τα δώρα της αγάπης Σου, ω Παντοδύναμε Κύριε, δώσε μου αυτοέλεγχο, σύνεση ηρεμία και σταθερότητα. Αμήν.

H προσευχή της Όπτινα

Κύριε, βοήθησέ με ν’ αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα, όσα θα μου φέρει η σημερινή ημέρα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημά Σου.

Στην κάθε ώρα της ημέρας φώτιζέ με και δυνάμωνέ με για το κάθε τι. Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω σήμερα, δίδαξέ με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την ακλόνητη πεποίθηση ότι

τίποτε δεν συμβαίνει, χωρίς να το επιτρέψεις Εσύ.

Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου σε όλα μου τα έργα και τα λόγια. Στις απρόοπτες περιστάσεις μη μ΄ αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα παραχωρούνται από Σένα.

Δίδαξέ με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογένειάς μου και σ’ όλους τους συνανθρώπους μου με ευθύτητα και σύνεση,

ώστε να μη συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα. Κύριε. Δος μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής, σε όλη τη

διάρκειά της. Καθοδήγησε τη θέλησή μου και δίδαξέ με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και ν’

αγαπώ. Αμήν.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ

Κατηχητικό είναι: Κατηχητικό είναι: Πώς να γνωρίσεις τον εαυτό σου Να μάθεις να εργάζεσαι με

αξιοπρέπεια και απλότητα Πώς ν’ αγαπήσεις τον εαυτό σου Να μάθεις να προσφέρεις για το

καλό του τόπου σου Και πώς να γνωρίσεις τον Θεό Να είσαι δραστήριος βοηθώντας και

όχι αφανής αδιαφορώντας

Κατηχητικό είναι: Κατηχητικό είναι:

Πώς ν’ αγαπήσεις τον Θεό Ν’ αγαπάς την αλήθεια Πώς ν’ αγαπήσεις τους άλλους Να μη φοβάσαι να υποστηρίξεις το δίκαιο Και πώς να τους συγχωρείς Ν΄αγαπάς τους άλλους όσο και τον εαυτό σου

Κατηχητικό είναι: Κατηχητικό είναι: Πώς ν’ ανακαλύψεις τα προτερήματά σου

Πώς να διορθώσεις τα ελαττώματά σου και Να δέχεσαι και τα πιο μικρά δώρα του Θεού με ευγνωμοσύνη Πώς να ολοκληρωθεί σωστά η

προσωπικότητά σου Να μη ξεχνάς να τον ευχαριστείς για τις καθημερινές ευεργεσίες Του

Να θυμάσαι ότι τον εαυτό μας και τους άλλους και όλη μας τη ζωή τα αφήνουμε στα χέρια του Θεού

Κατηχητικό είναι: Να γνωρίσεις τη θρησκεία σου

Να σεβαστείς τη θρησκεία των άλλων Και να τιμήσεις τη δική σου θρησκεία όσο

μπορείς περισσότερο Τέλος, κατηχητικό είναι: Και ο πλησίον, οι άλλοι, όχι μόνο εμείς Γι’ αυτό να τους καταλαβαίνεις και να τους

συμπαθείς Κατηχητικό είναι: Να θυμάσαι ότι υπάρχουν πολύτεκνοι, φτωχοί και ορφανοί, γέροι, άρρωστοι και πεινασμένοι,

Να σεβαστείς τους άλλους ακόμα και στα ελαττώματά τους Να σεβαστείς τους άλλους ακόμα και στην απιστία τους

περιθωριακοί και απογοητευμένοι

Να σεβαστείς τους άλλους ακόμα και στη κακία τους

Το κατηχητικό είναι δώρο προς τον εαυτό μας

Και ιεραποστολή προς τους άλλους Να μη δεχθείς όμως: Το κατηχητικό μας είναι μια τεράστια

αγκαλιά: Να τους μοιάσεις στην απιστία Του Χριστού μας προς όλους εμάς και Να τους μοιάσεις στη κακία Η δική μας προς όλους τους άλλουςΝα τους μοιάσεις στην αδικία

Σας ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές

που μοιραστήκατε μαζί μας.

Περάσαμε όμορφα μαζί σας.

Καλή συνέχεια στη ζωή σας, παιδιά!

Με αγάπη, Ελένη Δημάκη,

Συντονίστρια Ενοριακών Προγραμμάτων