Βασίλης Λαλιώτης

ττ αα φφ ιι λλ ιι άάΕνδυμίων

Στον ΕυάQελο Κουζούνη

Όμως εγώ τους είδα...

[7]

Οι τελευταίοι του γιασεμιού στο φράχτη ότανείχεν οσμή η τρυφερότητανα πυρακτώνουν των χειλιών το τόξοστην ορατή μεριά ενός τοπίου σκοτεινούπου εξαντλητικά σκηνοθετούσα

Κάτι που σιγολιώνει και μια ζέσταμεσημέρι πάντασ’ ένα μακρύ δικαιωμένο καλοκαίρι

Και λογιών λογιών κρύσταRαστο μεγάλο βάθος των φιλιών Όπως

να ’μαι δόκιμος στων χειλιών σου την άχνηκαι ταυτοχρόνως να ’χω καθαρήν την εικόνα μαςπροφίλκαι να ελίσσεται ο υπαινιγμός των ερώτων

***

[8]

εμβόλιμο πρώτο

Ν’ανεβαίνεις στην καρέκλα για να φτάνειςτην ωραία γειτόνισσα που ήτανε λέει: Ελεύθερηκαι σε τυλιγότανκαι μόνο πια το θρο της οργαντίνας θρυλούσεμια σθεναρή του στήθους πίεσηκαι η σκόνη της πεταλούδας στο μάγουλοαπ’ τα κουτιά με το ροζ βελούδοκαι το αψύ της μασχάλης μοσχοσάπουνορόδο ή λεβάντα (που τότε δεν ήξερα)και το κραγιόν φλεγόμενο πάνω από το σαγόνι

Στο άλφα του πόθου και το ’νιωθαπως ανεβαίνεις στα χείληόπως εκείνος στο τρένο, εν κινήσει,σαν θα φτάσεις τέλος να εμβαθύνειςστο απερίγραπτο φί των φιλιών

[9]

***Τα μισόκλειστα βλέφαραπου δεν αντέχει τον ατμό ο ένας του άRουκι ανεβαίνει πυρετός στα θερμόμετρα-σαν από τρέξιμο πολύ λαχανιασμένος

Οι γωνιές των χεριώνπου περιφράζει το κορμί ο ένας του άRουμε πάθος χιλιόμετρα ποRάωραίοι κύριοι και δεσποινίδεςόπως σάρωνε το βλέμμακομμάτια υφάσματα και δάχτυλανύχια βμμένα, υποκάμισα, μαRιά

Για να λάμψει το μαύρο στο φως

***

Ποιός μαγνήτης υπογράφει την έλξη τουστων χειλιών τα τελικά σίγμα

Να εισβάRει το φωςκαι να παίρνουν οι γραμμές σωμάτων υπόστασηπου πυκνώνει στο ανοιγμά του το χρώματο μαύρο του κάρβουνου και το βυσσινί...

Κάτι μισοειδωμένα αQίγματα

[10]

με το πικρό της μαργαρίτας στο στόμαπου ήσουν κιόλας νοσταλγός του μέRοντος σου

Μια στιγμή πριν της σταγόνας η έντασημια στιγμή μετά η έκφυση της φλόγας

... δεξιά τα μέτωπα λάμποντατο μικρό σαλιγκάρι στο αυτίαριστερά από χτένα αόρατητα μαRιά όπως γράφουν κοράκι

Ομορφιές της μιας νύχτας κομ-μένες απ’ τον πόθο μια κι έξωκαι συρριζα

Μια υγρή συRαβή στην αφή των χειλιώνπου διαφεύγειγια να ψάχνεις εκ νέουτα παλιά ψιθυρίσματα του έρωτα.

***

[11]

εμβόλιμο δεύτερο

Απόμακροι λίγοόταν διέγραφαν ακαριαία το χώροκαι γυρίζαν στων κορμιών τους τις πηγέςκι άναβαν σαν κομήτες σε τροχιές μπροστά μας

Κάτι ξαδέρφια μακρινά και θείεςαπό είκοσι έξη ως τριάνταγυρισμένοι από στρατόκι από σχολεία κομμωτών κι υπηρεσίες

Πως έλαμπαν οι ευτέλειες καιυπέροχα ίχνη που κοσμούσαν των ερώτων

Έτσι μπορούν να δραπετεύουν πιαόπως καταποντίζει ωραία η ηλικίασ’ αRα σπίτιαν΄αναμοχλεύουν φόβους μπρος στην τηλεόρασηκι από τη νιότη τους σκηνέςόπως επίμονα φορέςξαναφυσάει τ΄όνειρο

Όμως εγώ τους είδα...

[12]

( σκηνογραφία)

Θέλει οθόνη σινεμά και καλοκαίρικαι το φιλμ να ακινητείαυτοί να φλέγονται στο πλάνοκαθώς ο προβολέας παράγει το έλκος του

Και να ’σαι το παιδίπου αφήνει τζάμπα ο μηχανικόςγια να γυρίζει στα δειαλείμματα τις κόπιες

Η εκείνο το παλιό βιβλίο όπου:Νύχτωνε πια κι ο Σαρλώ δε μπορούσε ακόμα ν’αφήσειαυτόν τον κήπο που είχε γίνει από κάμποσες ώρες ο ωραιό-τερος κήπος του κόσμου. Είχε διακρίνει για λίγα λεπτά τηδεύτερη μορφή του πεπρωμένου του μια κοπέλα ξανθή κιωραία.Η νύχτα φαινόταν να είχε κυνηγήσει όλους τους αντρες κιόλες τις γυναίκες της πλατείας. Ωστόσο άρχισαν να παρου-σιάζονται σκιές. Ήταν ζευγάρια που αναζητούσαν το σκο-τάδι και τη σιωπή.Ακίνητος, κοκαλωμένος απ’το κρύο, ο Σαρλώ κοιταζε αυ-τούς τους άντρες κι αυτές τις γυναίκες.Μια χτίδα του φεQαριού, που γλίστρησε απ’ τα σύννεφα,έπεσε σ’ ένα απ’αυτά τα ζευγάρια. Κι ο Σαρλώ είδε τα δύοπρόσωπα γυρμένα το ’να πάνω στο άRο, μ’ ενωμένα χείλη.Είδε αυτά τα χείλη και άξαφνα αντίκρυσε στη θέση των

[13]

αγνώστων, το πρόσωπό του γυρμένο απάνω στης ξανθήςκοπέλας. Ανατρίχιασε. Η αχτίδα του φεQαριού κρύφτηκεξανά και ο Σαρλώ δεν είδε τίποτε πια.Σηκώθηκε και αφησε το σκοτάδι. Τα φώτα της πόλης τονκαλούσαν...

[14]

ΣΗΜ. "Τα Φιλιά"γράφτηκαν από τον Οκτώβριο ως το Δεκέμβριο του1985, δεύτερο μέρος από τη συRογή Τρεις Φορές ο ΚήποςΤο παράθεμα από το βιβλίο του Φ. Σουπώ "Σαρλώ", σε μετάφραση μάλ-λον του Γιώργου Κοτζιούλα

[15]

ΤΑ ΦΙΛΙΑΠΟΙΗΜΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ

ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΟΥΖΟΤΝΗΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΑΝ ΨΗΦΙΑΚΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΛΑΛΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2014

f