Φ Υ Λ Λ Ο 1 5 • Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ 2 0 1 4

Φ Υ Λ Λ Ο 1 5 • Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ 2 0 1 4

«Τα Σιδερένια Παπούτσια»

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΓΙΑ 3η ΧΡΟΝΙΑΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΙΔΙΟΥΤΟΥ ΔΉΜΟΥ ΛΥΚΟΒΡΥΣΉΣ - ΠΕΥΚΉΣ!

Αυτή τη φορά παρουσιάσαμε τα Σιδε-ρένια Παπούτσια, δραματοποιημέ-νο διήγημα του Μάνου Κοντολέων. Πρόκειται για μια τρυφερή ιστορία

με τρεις βασιλοπούλες, έξι βασιλόπουλα και μια νεράιδα.

Ένα μήνυμα αισιοδοξίας αλλά και επίμο-νης προσπάθειας, όταν κάποιος κυνηγά τον στόχο του. Το βασιλόπουλο λιώνει ένα ζευγά-ρι σιδερένια παπούτσια για να το επιτύχει. Έτσι πάντα γίνεται με τους στόχους, απαιτούν προ-σωπική κατάθεση και μόνο τότε κερδίζονται τα όνειρα, όταν αποδειχθεί ότι αποτελεί ο στό-χος ζήτημα ζωής και θανάτου.

Ο δρόμος του καθένα είναι προσωπικός και καμιά φορά μοιάζει με Γολγοθά, με τιτάνιο έργο, όμως η χαρά της διαδρομής και η επί-τευξη του στόχου είναι τέτοια που αποζημιώ-νει όποιον για τα ιδανικά του αγωνίζεται. Με ένα τέτοιο έργο καταπιαστήκαμε με τους μα-θητές του 1ου Γυμνασίου Πεύκης. Διαλέξαμε ένα έργο με τέτοιο μήνυμα μιας και παίζεται από μαθητές της Γ’ Γυμνασίου, ανοιχτοί σε νέ-ους ορίζοντες, μπροστά σε νέες αποφάσεις, μπροστά σε νέες δυσκολίες που αφορούν τη φοίτησή τους στο Λύκειο, αλλά και τη γενικό-τερη περιρρέουσα πραγματικότητα.

Το μήνυμα είναι αισιόδοξο, μιας και μόνο αυτός είναι ο τρόπος για να βλέπει κανείς τα πράγματα δραστικά και επεμβατικά με στόχο τη βελτίωσή τους.

Η σχολική χρονιά, με ιδιαίτερες δυσκολί-ες δεν μας επέτρεψε να ασχοληθούμε με ένα ολοκληρωμένο θεατρικό έργο, έτσι όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε αν θα συμμετείχα-

με στο 37ο Φεστιβάλ Παιδιού του Δήμου Πεύ-κης, σκεφτήκαμε ότι το 1ο Γυμνάσιο δεν θα μπορούσε να απέχει από αυτή τη σπουδαία διοργάνωση.

Η ιδιαιτερότητα είναι ότι οι μαθητές αυτοί πριν δύο χρόνια, όταν δηλαδή ήταν στην Α’ Γυμνασίου είχαν συμμετάσχει πάλι στο Φεστι-βάλ με το έργο του Γιώργου Μαρίνου «Το χα-μόγελο του κλόουν». Τότε υποδυθήκαμε έναν κλόουν που έχασε το χαμόγελό του, και τώρα δύο χρόνια μετά υποδυόμαστε ένα βασιλό-πουλο που βρίσκει την αγαπημένη του, έναν άνθρωπο που βρίσκει τον στόχο του.

Βέβαια πέρυσι με άλλη ομάδα μαθητών παρουσιάσαμε τα «Μαγικά μαξιλάρια» του Ευ-γένιου Τριβιζά, όπου διεκδικήσαμε το δικαίω-

μα του ανθρώπου στο όνειρο.Ο γέρος βασιλιάς αφήνει παραγγελία στον

μικρότερο γιο του να παντρέψει τις αδελφές του πριν παντρευτεί και ο ίδιος. Η πρώτη πα-ντρεύεται το Λιοντάρι, σύμβολο δύναμης και εξουσίας, η δεύτερη το Φίδιμ σύμβολο της δι-αδοχικής ανανέωσης, της αθανασίας και του χρόνου και η Τρίτη τον Αετό, σύμβολο του ύψους, του πνεύματος που ταυτίζεται με τον ήλιο. Η ζωή του αετού κυλάει στο άπλετο φως του ήλιου, γι’ αυτό και θεωρείται φωτεινός, εί-ναι γενναιόδωρος και βρίσκει λύση στην απελ-πισία του μικρού πρίγκιπα.

Η μεγαλύτερη αξία όμως που περίτρανα υμνείται στο έργο είναι η αγάπη και όλα όσα μπορεί να κάνει κανείς γι΄αυτή.

Για την παράστασή μας αυτή, που επιση-μαίνω εν τάχει προετοιμάσαμε, μάς βοήθησε η προτροπή της υπευθύνων του Φεστιβάλ και των πολιτιστικών του Δήμου Πεύκης - Λυκό-βρυσης. Έτσι δεν αφεθήκαμε στη νωθρότητα της κούρασης και την ευχαριστούμε. Κάναμε πρόβες με τα παιδιά αργά το βράδυ, στιγμές που θα μας μείνουνε αξέχαστες.

Για την παράσταση δεν κάναμε ιδιαίτερα έξοδα, είναι μία low budget παραστασούλα με ρούχα δικά μας, με κατασκευές και με πράγ-ματα που βρήκαμε στο δρόμο. Δεν μας έλει-ψε και η πολύτιμη βοήθεια των φίλων της κ. Αγγελικής Θωμαΐδου - Μητσέα για παραχώ-ρηση ρούχων και κατασκευή μάσκας λιοντα-ριού και του κ. Σπύρου Αρσενικού για την τε-χνική υποστήριξή του.

ΜΑΡΊΑ ΜΑΡΉΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΓΑΛΛΙΚΏΝ - ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΟΣ

ΔΙΑΝΟΜΗ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ - ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαρία ΜαρήΑΦΗΓΗΤΡΙΑ: Διονυσία Πολυκανδριώτη

ΓΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ: Ιωάννα ΖάππαΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ: Θανάσης ΣπέηςΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ: Αντώνης Βάγγερ

ΜΙΚΡΟ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ: Άγγελος ΠολύζοςΜΕΓΑΛΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ: Δήμητρα Πιτσινή

ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ: Κάλλια ΠαπουτσάκηΜΙΚΡΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ: Κατερίνα Φιλιούση

ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ: Κωνσταντίνα ΑγραφιώτηΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ ΦΙΔΙ: Ελένη Μήτση

ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ ΑΕΤΟΣ: Φοίβος ΤούνταςΥΠΗΡΕΤΡΙΑ - ΓΕΡΑΚΙΝΑ: Δέσποινα Μπακογιάννη

ΝΕΡΑΙΔΑ: Μαριάννα ΤσικμανλήΤΡΑΓΟΥΔΙ: Γεωργία Μεσσήνη - Δανάη Καζαντζίδη

ΑΦΙΣΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Κωνσταντίνα Μαμάκου

Όλοι λένε πόσο δύσκολη θα εί-ναι και αυτή η χρονιά. Μιλούν για κακούς οιωνούς, για σκοπέ-

λους και ανατροπές. Τράπεζα θεμάτων για τους μαθητές. Αξιολόγηση για τους καθηγητές. Στο σχολείο μας, το 1ο Γυ-μνάσιο Πεύκης, από νωρίς έχουμε ξεκι-νήσει τις ετοιμασίες.

Ένας οργανωτικός Διευθυντής, ο Δι-ευθυντής μας, κ. Διονύσης Κλαδάς, ήδη από το καλοκαίρι φροντίζει ώστε να μη λείψει τίποτα από το σχολικό μας περι-βάλλον.

Το σχολείο καθαρίστηκε σωστά από τις κυρίες που φροντίζουν για μας, οι εκκρεμότητες τακτοποιήθηκαν, οι εγ-γραφές, οι μετεγγραφές, τα τμήματα, οι καινούργιες τάξεις, η σωστή τοποθέ-τηση των μαθητών, δουλειά στην οποία στρατεύτηκαν, πέραν του Διευθυντή, η Υποδιευθύντρια κ. Μαρία Λυμπερτού, ο καθηγητής Πληροφορικής κ. Χάρης Μο-νοκρούσος και ο ακρογωνιαίος λίθος του Γυμνασίου μας, παλιά Διευθύντρια, η κ. Καλλίστη Τέγου.

Οι καθηγητές ήρθαν και άρχισαν να τακτοποιούν τα συρτάρια τους, να φρο-ντίζουν το υλικό τους, να οργανώνονται όχι γιατί περιμένουν την αξιολόγηση, αλλά γιατί αυτό κάνουν όλα τα χρόνια που βρίσκομαι στο σχολείο αυτό.

Και φτάσαμε στην ημέρα του αγια-σμού. Μετά την ευλογία του παππά, ο Διευθυντής καλωσόρισε τους καινούρ-γιους μαθητές, τους μίλησε για το σχο-λείο και βέβαια έδωσε τη γραμμή που ακολουθούμε στο σχολείο αυτό. Χρησι-μοποίησε την άποψη του Montaigne για τον σκοπό της παιδαγωγικής πράξης. Όχι κεφάλια φορτωμένα με γνώσεις, αλλά κεφάλια με κριτικές ικανότητες, έτοιμα να σκεφτούν και να δημιουργήσουν! Όχι στείρες αποστηθίσεις και άκριτη σκέψη, αλλά σκέψη που γεννά νέες προοπτικές, που προχωρά την κοινωνία και τον κό-σμο. Η συμπεριφορά, η συναισθηματι-κή νοημοσύνη, ο σεβασμός του εαυτού και του πλησίον, ανάπτυξη ενός αξιακού συστήματος που θέλει ανθρώπους έντι-μους, ακέραιους, με αξιοπρέπεια και σε-βασμό για το σύνολο, για το περιβάλλον, ενεργούς πολίτες για τον καλύτερο δυ-νατό κόσμο.

Για το σκοπό αυτόν μαθήματα πε-ριβάλλοντος, δικαιωμάτων του ανθρώ-που και του πολίτη, αισθητικής αγωγής, δραστηριότητες πολιτιστικού ενδιαφέ-ροντος και ανθρωπιστικής προσφοράς, προέχουν και πριμοδοτούνται στο σχο-λείο μας.

Με τέτοιες αξιώσεις ξεκινούμε τη νέα μας χρονιά και ευχόμαστε να δικαιώσου-με τις προσδοκίες μας!

ΜΑΡΊΑ ΜΑΡΉΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΓΑΛΛΙΚΏΝ - ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΟΣ

ΣΧΟΛΙΚΉ ΧΡΟΝΙΑ2014 - 2015

ΆΛΛΗ ΜΙΆΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΆΞΕΚΙΝΗΣΕ!

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ -ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΔΟΣΗΣ

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ - ΔΙΟΡΘΏΣΕΙΣ

ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΗΚαθηγήτρια Γαλλικών -

Θεατρολόγος (ΠΕ Ο5 & ΠΕ 32)

ΔΙΟΝΎΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣΔρ. Μηχανολόγος (ΠΕ 12.04)

ΣΠΎΡΙΔΟΎΛΑ ΚΑΣΤΑΝΙΏΤΗΦιλόλογος (ΠΕ 02)

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ!

«ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΉ

ΥΠΟΜΟΝΉ»

Τ ο συγκλονιστικό κείμενο του José Micard Teixeira,

με τίτλο «Δεν έχω άλλη υπομονή», αναφέρεται στις ανθρώπινες σχέ-σεις και τον χρόνο:

«Δεν έχω υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή είμαι αλαζο-νικός, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο της ζωής μου όπου δεν μπορώ να χάνω χρόνο με ότι με δυσαρεστεί, ή με πληγώνει. Δεν έχω υπομονή για τον κυνι-σμό, για την υπερβολι-κή κριτική και τις απαι-τήσεις οποιασδήποτε φύσης.

Δεν έχω πια τη δι-άθεση να αρέσω σε όσους δεν αρέσω, να αγαπάω αυτούς που δεν με αγαπάνε και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν μου χαμογελά-νε. Δεν μπορώ να χαλα-λίσω ούτε λεπτό σε αυ-τούς που λένε ψέματα, ή θέλουν να με χειρα-γωγήσουν.

Αποφάσισα ότι δεν θέλω να συνυπάρχω με οποιονδήποτε προ-σποιείται, υποκρίνεται, είναι ανειλικρινής ή με κολακεύει. Δεν μπορώ να ανεχθώ ούτε την επι-λεκτική γνώση, ούτε  την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το κουτσομπολιό.

Αντιπαθώ τις αντι-παραθέσεις και τις συ-γκρίσεις. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέτων και γι’ αυτό αποφεύγω ανθρώπους με δύσκα-μπτες και άτεγκτες προ-σωπικότητες. Στη φιλία απεχθάνομαι την έλλει-ψη αφοσίωσης και την προδοσία. Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέ-ρουν να πουν μια καλή κουβέντα, ή μια λέξη εν-θάρρυνσης. Βαριέμαι τις υπερβολές και δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτούς που δεν αγαπά-νε τα ζώα.

Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου».

Βαθιά και μόνιμα προ-βληματισμένοι και πά-ντα αισιόδοξοι ότι με αυτήν την εφημερίδα θα βελτιώσουμε τον κόσμο που μας πε-ριβάλλει, δανειζόμα-στε αυτή τη θέση του José Micard Teixeira και συνυπογράφουμε!

Μ.Μ.

Το συγκλονιστικό κείμενο

του Πορτογάλου συγγραφέα

José Micard Teixeira

Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα  για να βοηθήσω το πε-ριβάλλον. Η αρχή μπορεί να γίνει με την εγγραφή μας σε μια οργάνωση που έχει σκοπό την προστασία του

περιβάλλοντος. Μετά πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε  ανακύ-κλωση σε χαρτί, γυαλί, αλουμίνιο αλλά και πλαστικό, γιατί όλοι μπορούμε στα σπίτια μας να ξεχωρίσουμε τα προηγούμενα από τα υπόλοιπα σκουπίδια και να τα πετάξουμε στους ειδικούς κά-δους. Επίσης, η μείωση σπατάλης σε νερό και σε ρεύμα θα μας εξοικονομήσει εκτός από αρκετά χρήματα και τη δυνατότητα να μην τα στερηθούμε όλοι μας στο μέλλον.

Ένας άλλος τομέας που θα μπορούσαμε όλοι να συμβάλ-λουμε είναι δενδροφύτευση. Αυτό μπορούμε να το κάνου-με  είτε στην αυλή μας είτε -πολύ περισσότερο- στο δάσος. Οι-κονομία μπορούμε να κάνουμε και στη βενζίνη, γιατί οι άσκοπες μετακινήσεις επιβαρύνουν το περιβάλλον αλλά και την τσέπη μας. Επίσης, καλό είναι να σβήνουμε την τηλεόραση, το βίντεο, το στερεοφωνικό κ.α. από τη συσκευή και όχι από το τηλεχειρι-στήριο.   Σε ένα μέσο νοικοκυριό, το ψυγείο καταναλώνει περισ-σότερο από το 1/4 του ρεύματος. Έτσι ρυθμίζουμε το ψυγείο μας από 1 έως 3 βαθμούς στην ψύξη και από -5 έως -8 στην κα-τάψυξη, ενώ φροντίζουμε  να μην ανοίγουμε συχνά την πόρτα, καλό είναι να μην το τοποθετούμε κοντά σε παράθυρο ή σε θερ-μαντικό σώμα.  Ο θερμοσίφωνας χρησιμοποιεί περίπου το 20% του ρεύματος που καταναλώνουμε στο σπίτι μας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να τον κρατάμε συνεχώς αναμμένο. Σιγουρευόμαστε ότι ο θερμοσίφωνάς μας δεν είναι ρυθμισμένος σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, οι 55 βαθμοί είναι μια πολύ καλή θερμοκρασία. Αν ανακαινίζεις τα σπίτι σου ή φτιάχνεις καινούριο, προτίμησε έναν ηλιακό θερμοσίφωνα, άλλωστε ζούμε στη χώρα του ήλιου. Χαμηλώνοντας το θερμοστάτη του καλοριφέρ κατά 1 βαθμό, κάνουμε μέχρι και 10% οικονομία στο λογαριασμό της θέρμαν-σης. Ένα μεγάλο ποσοστό ενέργειας πάει χαμένο, λόγω κακής μόνωσης. Γι’ αυτό μονώνουμε  καλά τις πόρτες, τα παράθυρα και τις χαραμάδες.

ΚΑΛΛΊΑ ΞΕΝΟΥ, B3

Η πλαστική σακούλα...

Eχεις ποτέ μετρήσει πόσα μέτρα πλαστικής σακούλας έχεις αποθηκεύσει στα ντουλάπια του σπιτιού σου επει-δή απλά «χρειάζονται»; Έχει εκτιμηθεί ότι κάθε Έλληνας

χρησιμοποιεί κάθε χρόνο τουλάχιστον 240 πλαστικές σακού-λες. Η πικρή αλήθεια είναι ότι χρησιμοποιούμε μια πλαστική σακούλα για μόλις 20 λεπτά περίπου, ενώ αφού τις πετάξου-με, χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια για να αποσυντεθούν στο περιβάλλον.

Έτσι λοιπόν, όταν μια πλαστική σακούλα «φύγει» από το σπί-τι μας συναντάει άλλες 8 δισεκατομμύρια σακούλες και μαζί καταλήγουν στη χωματερή αλλά δυστυχώς και στο χερσαίο και το υδάτινο περιβάλλον. Εκεί θα απειλήσουν, πολλές φορές θα-νάσιμα θαλάσσια είδη όπως η Caretta caretta, τα δελφίνια και τις φάλαινες. Αλλά και σε εμάς τους ανθρώπους θα προσφέ-ρουν γερές δόσεις ρύπανσης.

Τι μπορείς να κάνεις:Πάρε μέρος στη νέα μας πρωτοβουλία, την Καλύτερη Ζωή

για να βοηθήσεις την τσέπη σου και το περιβάλλον, κάνοντας μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά σου - όπως για παρά-δειγμα τη μείωση της χρήσης πλαστικής σακούλας.

Ξεκίνα να χρησιμοποιείς πάνινες τσάντες ή τσάντες πολ-λαπλών χρήσεων για τα ψώνια σου. Διάλεξε αυτή που σου αρέ-σει περισσότερο από το e-shop μας!

Τέλος, αν δεν μπορείς να αποφύγεις τη χρήση τους, τότε θυμήσου να παίρνεις από τα super markets μόνο όσες σακού-λες χρειάζεσαι.

Καλή αρχή στις αγορές χωρίς πλαστικές σακούλες!

- Αν ο καφές μας ξυπνούσε,η κυβέρνηση θα τον είχε

κηρύξει παράνομο.- Τα υπονοούμενα τα πιάνεις,

με τα αυτονόητα έχεις ένα θεματάκι.

- Ρε μάνα, σου’ πα την πίτσα να μου την κόβεις σε 6 κομμάτια,

όχι 8, αν φάω 8 θα σκάσω.Τι δεν καταλαβαίνεις;

ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑΤΟΥ ΠΛΑΝΉΤΉ

Ή ΜΟΥΣΙΚΉ ΑΠΟΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ώς μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσι-

κού έργου. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι. Γνωστή και ως Απολ-λώνια Τέχνη, η μουσική παίρνει το όνομά της από τις εννέα Μούσες της αρχαίας ελληνι-κής μυθολογίας. Καθ’ αυτή την έννοια, η μου-σική διέφερε σημασιο-λογικά της σημερινής χρήσης του όρου, και περιελάμβανε το σύνο-λο των τεχνών που βρί-σκονταν υπό την προ-στασία των Μουσών. Στην Αρχαία Ελλάδα, ο όρος εννοούσε την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό ως μια αδι-άσπαστη ενότητα τε-χνών η οποία καλλιερ-γήθηκε ιδιαίτερα στο Θέατρο, ενώ τη θεω-ρία της Μουσικής εξέ-φραζε ο κλάδος της Αρμονικής. Ο διαχω-ρισμός αυτός υιοθετή-θηκε και αναπτύχθηκε από τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Έτσι σή-μερα μπορούμε να πούμε ότι η μουσική ως τέχνη, έρχεται να καλύψει την ανάγκη του αν-θρώπου να εκφράσει με τους ήχους, τις σκέ-ψεις, τα συναισθήματα και τις ψυχικές του κα-ταστάσεις.

Τόσο ο ορισμός της μουσικής, όσο και σχετικά με τη μουσική θέματα όπως η εκτέ-λεση, η σύνθεση και η σπουδαιότητά της, δι-αφέρουν από πολιτισμό σε πολιτισμό και ανά-λογα με το κοινωνικό πλαίσιο. Η ερώτηση «τί είναι μουσική;» έχει γίνει θέμα συζητήσεων -μεταξύ λογίων και μη-, έχει δεχτεί πληθώρα απαντήσεων, όμως καμία δεν ερμηνεύει το

φαινόμενο της εν λόγω τέχνης σε καθολικό, διαπολιτιστικό επίπεδο.

Μεταξύ άλλων, λεξικοί ορισμοί ορίζουν τη μουσική ως «τέχνη και επιστήμη των ήχων» ενώ το βρετανικό λεξικό της Οξφόρδης εξη-γεί πως πρόκειται για «μια από τις καλές τέ-χνες που ασχολείται με το συνδυασμό ήχων με σκοπό την ομορφιά ως προς τη φόρ-μα και την έκφραση των σκέψεων και συ-

ναισθημάτων». Ένας συχνόχρηστος ορι-σμός προέρχεται από τον μουσικοσυνθέτη Έντγκαρ Βαρές (Edgar Varese), ο οποίος χα-ρακτηρίζει τη μουσική ως «οργανωμένο ήχο». Ώστόσο, ο Αμερικανός εθνομουσικολόγος Μπρούνο Νετλ ανα-φέρει πως «πολύ λίγοι λαοί έχουν έννοιες (κι επομένως λέξεις) αντί-στοιχες με αυτή της ευ-ρωπαϊκής «μουσικής».

Η μουσική χρο-νολογεί και εξελίσσει την ιστορία της ως πα-ράλληλη μ’ εκείνη της Γλώσσας, κατ’ ουσίαν ως παράλληλη με την

ανθρώπινη εξέλιξη. Καθώς ο έναρθρος λό-γος ως ηχητικό μέσο δεν δύναται να αποδώ-σει το φάσμα των αποχρώσεων των κειμενι-κών, προσωπικών ανθρώπινων σκέψεων και συναισθημάτων ο άνθρωπος ανέπτυξε ένα νέο ηχητικό μέσο έκφρασης: τον Μουσικό Λόγο. Καθώς η Γλώσσα χρησιμοποιείται στην έκφραση παραστάσεων και εννοιών, στην ονομασία των πραγμάτων, έτσι και η Μουσι-κή, αποδεικνύεται ως απαραίτητη ανάγκη της ζωής στη διερμηνεία της ανθρώπινης ύπαρ-ξης στο σύνολο των εκφάνσεών της.

ΊΩΑΝΝΑ ΓΊΑΝΝΑΚΟΥ, Β2

Στο γυμναστήριο, ανεβαίνωστο στατικό ποδήλατο

& κάθομαι. Όταν με ρωτάνεγιατί δεν κάνεις, ...τους λέω

πως είμαι σε κατηφόρα!

Σύμφωνα με τον μετρητήθερμίδων μου, σήμερα

πρέπει να κάνω ποδήλατογια 2μιση χρόνια...

Σε κάθε αστυνομικόέλεγχο όλο η ίδια ερώτηση:

“ Έχετε πιει;” Παράπονο το έχω.Μία φορά να με ρωτήσουν

αν έχω φάει!

σε μαθητέςκαι συναδέλφους !

ΕΝΤΓΚΑΡ ΒΑΡΕΣ

Φ Υ Λ Λ Ο 1 5 • Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ 2 0 1 4 Φ Υ Λ Λ Ο 1 5 • Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ 2 0 1 4

Για τον μεγάλο συγγραφέα που όλοι αγαπήσαμε...

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΉΣΉΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ

ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ

Σε ηλικία 87 ετών άφη-σε την τελευταία του πνοή ο σπουδαίος Κολομβιανός συγ-

γραφέας Γκαμπριέλ Γκαρ-σία Μάρκες. Με το έργο του συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη της αστείρευτης λογοτεχνίας της Λατινικής Αμερικής αλλά και στη χει-ραφέτηση ολόκληρης της ηπείρου, που μετά  από αιώ-νες αποικιοκρατίας βρέθη-κε  τον 20ο αιώνα κάτω από την κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Φίλος του Φιντέλ Κά-στρο και του Ούγκο Τσάβες,

ο  «Γκάμπο» βρέθηκε στο πλευρό των κινημάτων ανε-ξαρτησίας και κοινωνικής δι-καιοσύνης της Λατινικής Αμε-ρικής. 

Ο νομπελίστας συγγρα-φέας απεβίωσε στο Μεξι-κό, όπου ζούσε μόνιμα εδώ και δεκαετίες. Τα τελευταία χρόνια ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έδινε μάχη με τον καρκίνο στους λεμφαδένες, ενώ πρόσφατα νοσηλεύτηκε για μέρες σε νοσοκομείο με πνευμονία. 

Ώς το σημαντικότερο μυ-θιστόρημά του αναγνωρίζε-ται το «Εκατό Χρόνια Μονα-

ξιάς». Αλλά έργα του είναι το «Κακιά Ώρα», το «Φθινόπω-ρο του Πατριάρχη», το «Χρο-νικόν ενός προαναγγελθέ-ντος θανάτου», «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας» κ.α. 

Η έκδοση του κορυφαί-ου μυθιστορήματός του ήταν περιπετειώδης: σύμφωνα με τον μύθο, η  δακτυλογρά-φος που είχε στα χέρια της το μοναδικό χειρόγραφο του «Εκατό Χρόνια Μονα-ξιάς», έπαθε τροχαίο ατύχη-μα καθώς πήγαινε στο τα-χυδρομείο. Τα χαρτιά είχαν σκορπιστεί στο δρόμο και εί-χαν βραχεί. Eκείνη τα μάζεψε ένα-ένα, τα πήγε στο σπίτι της και τα σιδέρωσε.   

Όταν  κατόρθωσε να φτά-σει στο ταχυδρομείο, ο υπάλ-ληλος τα ζύγισε και  είπε: «Ογδόντα δύο πέσο».  Ο Γκαρσία Μάρκες, συγγρα-φέας του μυθιστορήμα-τος και η γυναίκα του διέθε-ταν εκείνη τη στιγμή μόνο τα μισά. Aποφάσισαν λοιπόν να στείλουν τα μισά φύλλα εκεί-νη την ημέρα. Tα υπόλοιπα τα έστειλαν λίγες μέρες αρ-γότερα, αφού προηγουμέ-νως έβαλαν ενέχυρο τη θερ-μάστρα, το πιστολάκι μαλλιών και το μίξερ του σπιτιού. Κα-θώς έβγαιναν από το ταχυ-δρομείο, η Μερσέδες στα-μάτησε, κοίταξε τον άντρα της και είπε: «Γκάμπο, για φαντάσου το βιβλίο να είναι χάλια». Το βιβλίο έγινε γνω-στό από στόμα σε στόμα και μέσα σε δύο εβδομάδες εξα-ντλήθηκαν και τα 8.000 αντί-τυπα της πρώτης έκδοσης.

Το συγκλονιστικό αποχαιρετιστήριο κείμενοτου Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

«ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΔΩΡΙΖΕΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΖΩΉ...»

Ζώντας με τις λέξεις, ζώντας από τις λέξεις. Ακόμα και την ύστατη στιγ-μή, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έδωσε τη μάχη του γράφοντας, συ-

νομιλώντας με τον εαυτό του και τους ανα-γνώστες. Το παρακάτω κείμενο είναι από τα έσχατα του μέγιστου «Γκάμπο» και το έγρα-ψε όταν έμαθε από τους γιατρούς πως πρέ-πει να παλέψει σκληρά με τον θάνατο.

Η επιστολή που ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έστειλε στους φίλους του πριν αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λό-γους υγείας: 

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέ-λια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’αυ-τό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνου-με τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματού-σαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμού-νταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο πα-γωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνει-ρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίη-μα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερ-ράτ· θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τρι-αντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να κα-ταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτε-ρά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θά-νατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να

ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρη-μνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννη-το σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμα-λωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέ-πει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλή-θεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλει-σμένο μέσα σ’αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλια-ζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυ-χής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευ-ταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγ-μές που σ’έβλεπα, θα έλεγα “σ ’αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σή-μερα, θα ́ θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κα-νείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περι-μένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύ-ριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε πα-ρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγά-πης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυ-φές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύ-ναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δεί-ξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

H σχέση του με την Κούβακαι τον Φιντέλ Κάστρο

Μετά την νίκη της κουβανέζικης επανάστασης το 1960, ο Μάρκες πήγε στην Αβάνα  και εργάστηκε για 6 μή-νες  στο ειδησεογραφικό δίκτυο Prensa Latina, που

είχε ιδρυθεί από την κυβέρνηση της Κούβας, με σκοπό να αντι-μετωπίσει την αμερικανική προπαγάνδα εναντίον του Φιντέλ Κάστρο, του Τσε Γκεβάρα και της νέας κυβέρνησης. Ο Γκαρ-σία Μάρκες συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής του να τρέφει μεγάλο θαυμασμό για τον Κουβανό ηγέτη και το κουβανικό καθεστώς.

Οι Τούρκοι ανακάλυψαν ακόμα έναν πρωτότυπο τρόπο για να βοηθήσουν τα αδέσποτα ζώα, φρο-ντίζοντας ταυτόχρονα και το περιβάλλον. Τοποθέ-

τησαν κουτιά ανακύκλωσης, όπου οι πολίτες μπορούν να πετάνε τα μπουκαλάκια νερού που χρησιμοποιούν, αδειά-ζοντας μάλιστα το νερό που περισσεύει σε ένα σημείο από όπου μεταφέρεται στο μπολάκι που ποτίζονται τα αδέσπο-τα. Το κουτί αυτό της ιδιαίτερης ανακύκλωσης, μεταφέρει μηχανικά εκτός από το νερό και ξηρή τροφή, στο μπολ με το φαγητό που τρώνε τα αδέσποτα, και αυτή είναι η αντα-μοιβή της ευσυνειδησίας του πολίτη να ανακυκλώσει, προ-σφέροντας τροφή στα αδέσποτα ζωάκια.

Η ανακύκλωση αδειάζει τροφή ισάξια του ποσού, που κοστίζει το ανακυκλωμένο μπουκάλι. Και όλοι είναι ευχαρι-στημένοι: περιβάλλον, άνθρωποι και αδέσποτα.

Στη φωτογραφία που ακολουθεί, βλέπετε μια από τις ει-δικές συσκευασίες που υπάρχουν πλέον σε εστιατόρια της Κωνσταντινούπολης  για περισυλλογή φαγητών που προο-ρίζονται για τα αδέσποτα.

Άνακύκλωση & αδέσποτα ζώα

Μέσα από το φακό

Ο Φώτης, ένα από τα πιο αγαπημένα αδέσποτα σκυλιά της Μυτιλήνης έφυγε σήμερα από τη ζωή μέσα στην αγκαλιά κάποιων από τους πολλούς αγαπημένους του

ανθρώπους. «Πεταμένος» πριν 15 σχεδόν χρόνια, στις παλιές φυλακές της Λαγκάδας όπου περιθάλπονταν τότε οι πρώτοι παράνομοι μετανάστες και πρόσφυγες αγαπήθηκε σύντομα αφού η «αναπηρία» του, το ότι είχε γεννηθεί με τρία πόδια τον έκανε αγαπητό από όλους.

Όταν οι «φυλακές» έκλεισαν, ο Φώτης μετακόμισε στην Προκυμαία της Μυτιλήνης και έγινε πασίγωνωστος χάρη στις περιπέτειές του που τον έφερναν να πηγαίνει ταξίδια με τα πλοία της γραμμής στον Πειραιά και να επιστρέφει. Από τους πιο πιστούς προσκυνητές του Ταξιάρχη, ο Φώτης με τρία πό-δια ανηφόριζε στο Μανταμάδο ακολουθώντας άλλους προ-

σκυνητές και πάντα οργανωνόταν ταξίδι επιστροφής αφού ο Φώτης ξέμενε στο μοναστήρι.

Τα τελευταία χρόνια ζούσε κοντά στο «Βερόπουλο» στο πάρκινγκ κερδίζοντας πάντα με τον καλό του χαρακτήρα ένα χάδι κι έναν μεζέ. Ώσπου σήμερα το πρωί γεράκος πια κι άρ-ρωστος μετακόμισε στη γειτονιά των αγγέλων. 

Στο καλό Φωτάκο και πού σαι... Την τυρόπιτα οπότε μου την έπαιρνες δεν τα κατάφερνες να την κλέψεις. Σε άφηνα να την πάρεις. Στο καλό αγορίνα μου!

«Έφυγε» ο Φώτης της Μυτιλήνης

ΕΝΑ ΣΚΥΛΙ - ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΉΣ ΠΟΛΉΣ ΜΑΣΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ... ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΥΣΤΡΑΤΉ ΜΠΑΛΑΣΚΑ, ΠΟΥ ΆΝΆΡΤΗΘΗΚΕΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΛΙΔΆ ΣΤΟ FACEBOOK

Ακούμε συχνά ότι ο σκύλος εί-ναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Ανταποκρίνεται, όμως, ο άνθρωπος, στη φιλι-

κή συμπεριφορά του σκύλου ή απλά την αποδέχεται σαν κάτι αυτονόητο; Ώστό-σο, η ύπαρξη νόμου που προβλέπει τη θανάτωση του σκύλου που πάσχει από λεϊσμανίωση, δεν αφήνει περιθώριο αμ-φισβήτησης για το τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας!

Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει μάλ-λον, αν η ενημέρωση στηριχθεί στη λογι-κή. Η λεϊσμανίωση ενδιαφέρει, κυρίως, τον άνθρωπο και τον σκύλο και λιγότε-ρο, τον λύκο, την αλεπού, το τσακάλι, τη γάτα, τα τρωκτικά, τις νυχτερίδες και τα άλλα ζώα.

Η μόλυνση γίνεται με το τσίμπημα της μολυσμένης σκνίπας. Με τον τρόπο αυτό, το παράσιτο Leishmania infantum, μπαίνει στον οργανισμό των ζώων και του ανθρώπου και προκαλεί, σε λίγους μήνες ή σε λίγα χρόνια, λεϊσμανίωση. Όταν η σκνίπα πίνει αίμα από το μολυ-σμένο ζώο ή άνθρωπο, παίρνει μαζί και τα παράσιτα, τα οποία πολλαπλασιάζο-νται στο έντερό της και σε 5-8 μέρες απο-κτούν την ικανότητα να μολύνουν άλλα ζώα ή άλλον άνθρωπο.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΊ ΜΟΛΥΝΣΉ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΚΝΊΠΕΣ!

Στην Ελλάδα, οι σκνίπες εμφανίζο-νται από τον Μάιο έως το Νοέμβριο, ενώ μολύνονται, ετησίως, κατά μέσο όρο, 25 άνθρωποι και πιθανόν, 100.000 σκύλοι (σε ορισμένες περιοχές, το 50% των σκύλων είναι μολυσμένο), 1.2% των τρω-κτικών, αλεπούδες και άλλα ζώα.

Ο μεγάλος αριθμός των κρουσμάτων στον σκύλο και ο ελάχιστος αριθμός των κρουσμάτων στον άνθρωπο, οφείλεται κυρίως, στις βιολογικές συνήθειες των σκνιπών.

Οι σκνίπες είναι μικρά, νυχτόβια,

έντομα, που ζουν για 14-40 μέρες. Τη μέρα κρύβονται σε σκοτεινά μέρη, μέσα σε κορμούς δένδρων, σε στάβλους κ.ά., πετούν σε μικρές αποστάσεις (συνή-θως, 50 μέτρα από τη φωλιά τους), δεν μπαίνουν μέσα σε σπίτια και τρέφονται με χυμούς από νεαρά φυτά, από ώριμα φρούτα κ.ά. Όμως, κάθε 3-5 μέρες, οι θηλυκές σκνίπες χρειάζονται, επιπλέον, αίμα, για να ωριμάσουν τα αυγά τους.

Ανάλογα με το είδος τους, οι σκνίπες επιλέγουν τον άνθρωπο και συγκεκριμέ-να είδη ζώων για να απομυζήσουν αίμα. Τα δώδεκα είδη των σκνιπών που υπάρ-χουν στη χώρα μας, επιλέγουν για να απομυζήσουν αίμα, τον σκύλο και άλλα είδη ζώων ή τον άνθρωπο και άλλα είδη ζώων, αλλά στις επιλογές τους αυτές δεν συμπίπτουν ο άνθρωπος και ο σκύλος.

ΑΥΤΟ ΕΧΕΊ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:α) να διαφέρει υπερβολικά ο αριθ-

μός των κρουσμάτων στον άνθρωπο και στον σκύλο (1:4000),

β) να υπάρχουν περιοχές της χώρας, όπου το ποσοστό της μόλυνσης στον σκύλο είναι υψηλό, ενώ στον άνθρωπο δεν παρατηρούνται κρούσματα λεϊσμα-νίωσης,

γ) να μη μολύνονται τα μέλη της οι-κογένειας που έχουν μολυσμένο σκύλο στο σπίτι.

Σύμφωνα με επιζωοτιολογικά και επι-δημιολογικά δεδομένα, καθώς και επι-στημονικές μελέτες που έγιναν στη χώρα μας, η λεϊσμανίωση εμφανίζεται: α) ως ανθρωπονόσος (δηλ. άνθρωπος-σκνί-πα-άνθρωπος), και β) ως ζωονόσος (δηλ. σκύλος - σκνίπα - σκύλος), ενώ ο ρόλος των άλλων ζώων, όπως λύκος, τσακάλι,

αλεπού, τρωκτικά, άλογο, χοίρος κ.ά., εί-ναι μάλλον περιορισμένος.

Σήμερα, στην Ελλάδα, τα μέτρα που προλαμβάνουν τη μόλυνση και θερα-πεύουν το νόσημα τόσο στον άνθρωπο, όσο και στον σκύλο, είναι πολύ αποτε-λεσματικά. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι το 5-20% των μολυσμένων σκύλων ή αν-θρώπων, γίνονται καλά χωρίς φάρμα-κα (αυτοϊώνται)... Όμως, η λεϊσμανίωση προκαλεί τον ίδιο φόβο, όπως πριν από 100 χρόνια... και υπεύθυνος για τη μό-λυνση του ανθρώπου συνεχίζει να θεω-ρείται ο σκύλος... «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου»...

ΤΟ ΝΟΣΉΜΑ «ΚΑΛΑ ΑΖΑΡ» ΥΠΑΡΧΕΊ ΜΟΝΟ ΣΤΉΝ ΊΝΔΊΑ!

- Η λεϊσμανίωση στη χώρα μας συ-νεχίζει να ονομάζεται «καλά αζάρ». Το «καλά αζάρ», όμως, είναι νόσημα του αν-θρώπου στην Ινδία και προκαλείται από παράσιτο που δεν υπάρχει στην Ελλάδα!

- Οι σκνίπες δεν μοιάζουν με τα κου-νούπια! Είναι μικρότερες σε μέγεθος, το τσίμπημά τους πονάει περισσότερο και αναπτύσσονται στο χώμα, όχι στο νερό, όπως τα κουνούπια!

- Τον χειμώνα δεν χρειάζεται το «λου-ράκι» για τις σκνίπες, επειδή οι σκνίπες δεν ζουν κάτω από 15°C!

- Tο ζώο που κάνει αντιλεϊσμανιακή αγωγή δεν έχει παράσιτα στα αγγεία του δέρματος και δεν μολύνει τις σκνίπες που πίνουν αίμα από αυτό!

- Η σωστή αντιλεϊσμανιακή αγωγή απαλλάσσει το ζώο από τα παράσιτα, αρ-κεί αυτό να μη μολυνθεί πάλι (η λεϊσμανί-ωση δεν αφήνει ανοσία!).

- Όλα τα αντιλεϊσμανιακά φάρμα-κα είναι αποτελεσματικά, αρκεί να δίνο-νται στο ζώο ΚΑΘΕ 12 ΏΡΕΣ (τα παράσι-τα βγαίνουν από τα μολυσμένα κύτταρα κάθε 12-24 ώρες και μόνον τότε είναι ευ-αίσθητα στα φάρμακα!).

ΠΉΓΉ: ZOOSOS.GR

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ή ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΉ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΑΠΕΙΛΕΙ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΣΑΣ;

Του ΣΤΕΛΊΟΥ Θ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΊΔΉΠΡΏΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΡΑΣΙΤΟΛΟΓΙΑΣ

ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΏΝ ΝΟΣΗΜΑΤΏΝ ΣΤΗΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

- Κατάλαβες;Με είπε και αλλήθωρο

η γελοία!- Και εσύ τι έκανες;

- Καταρχάς δε μιλάω σε σένα...

- Αρχίζω πάλι να μετράωπρόβατα για να κοιμηθώ.

Τι να δω; Λείπανε δύο.

Μια χαρά περνούσε η Χιονάτη! ...μαμ, κακά, και νάνοι.

- Εσύ τι δηλώνεις στην E φορία;- Γοητευμένος.

- Σήμερα ξέχασα να πάωγυμναστήριο για δέκατη

συνεχή χρονιά.

- Αυτό που σε ρωτάει ο γιατρός “πού πονάς” και μετά σε πιέζει ακριβώς εκεί; Ύπουλο καθίκι.

- Τζάμπα στεναχωριέσαι.- Γιατί εσύ πληρώνεσαι;

Πάλι χώμα έβρεξε προχθές...Τελικά δεν μας ψεκάζουν...

μας θάβουν σιγά σιγά...

Η δίαιτα από Δευτέραείναι κινητή γιορτή!

- Κορίτσια, πήγα στην εταιρίακινητής τηλεφωνίας να διακό-ψω το συμβόλαιό μου και έφυ-γα με νέο συμβόλαιο, νέο κι-

νητό, σταθερό και internet και νομίζω περιμένω και παιδί...

- Έβαλα τα συμπτώματά μου στο internet κι απ’ ό,τι φαίνεται έχω πεθάνει εδώ και περίπου

πέντε μέρες.

Βάζω στοίχημα πως η γενιά μας θα κάνει ρεκόρ κρου-σμάτων Αλτσχάιμερ. Και αυτό γιατί ζούμε σε μια επο-χή μη-αναμνήσεων. Οι περισσότεροι άνθρωποι της

σύγχρονης εποχής δε “φορτώνουν” το μυαλό τους με ανα-μνήσεις. Δε σπαταλούν το χρόνο τους παρατηρώντας και απολαμβάνοντας το χρώμα της θάλασσας, την απόχρωση του πράσινου στα φύλλα ενός δέντρου, τη λάμψη του ήλιου, το άρωμα ενός δικού τους ανθρώπου ή τα συναισθήματα που γεμίζουν μια στιγμή, αλλά προτιμούν να τα αποτυπώσουν σε μια φωτογραφία -ψηφιακή το δίχως άλλο- ή ένα βιντεο.

Όταν μια μέρα ρώτησα τους φίλους μου γιατί βγάζουν όλη την ώρα φωτογραφίες, μου απάντησαν ότι μόνο έτσι θα μπορούν να θυμούνται τις στιγμές. Θεωρούν ότι έτσι τις κά-νουν μόνιμες, αέναες και άφθαρτες. Όλο και περισσότε-ροι άνθρωποι σκέφτονται έτσι· γι’ αυτό άλλωστε το Διαδί-κτυο βρίθει ιστοσελίδων για φωτογραφίες, φωτογραφίες, φωτογραφίες.

Κοιτώντας τον κόσμο αποκλειστικά μέσα από το διά-φραγμα της φωτογραφικής μηχανής, ο άνθρωπος χάνει την ουσία. Καταφέρνει ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που επι-διώκει: καταδικάζει τις στιγμές σε παροδικότητα. Αφοσιώνε-ται στο φαίνεσθαι και παραγκωνίζει ολοκληρωτικά το είναι, δε δίνει καθόλου σημασία στον ήλιο που ζεσταίνει το δέρμα του και ζαρώνει τα μάτια του, στον ήχο των κυμάτων της θά-λασσας πίσω του και στις μικρές, σημαντικές λεπτομέρειες γύρω του, αλλά παίρνει τα πάντα ως δεδομένα, τα βάζει στην άκρη και ποζάρει στο φακό.

Ο σύγχρονος άνθρωπος, με μια φωτογραφική μηχανή πάντοτε στο χέρι, χάνει πλέον την εμπιστοσύνη του στη μνή-μη. Επιλέγει να ακουμπήσει τη ζωή του στο αφράτο μαξιλάρι της εικόνας και να αφήσει τη φωτογραφική μηχανή να ζήσει μια εμπειρία προορισμένη για εκείνον, που τελικά δεν έζη-σε. Μοναδικό αποτέλεσμα; Ένα άλμπουμ φωτογραφιών που θυμίζουν εικόνες, όχι πραγματικές στιγμές.

Ίσως αν αφήναμε από τα χέρια μας για λίγο τα κινητά και τις φωτογραφικές μηχανές, αν κάναμε log out από κάθε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και σταματούσαμε να εκφραζό-μαστε μόνο με 140 χαρακτήρες, να βλέπαμε τον κόσμο με άλλο μάτι, να προσέχαμε πράγματα που, αν και ζούμε ανά-μεσά τους, δεν τα είχαμε δει ποτέ πριν. Έστω μια προσπά-θεια αξίζει τον κόπο!

ΧΡΥΣΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ1ο ΛΥΚΕΙΟ ΠΕΥΚΗΣ

ΔΟΚIΜΆΣΤΕ ΤΟ

Τι λέει για το χαρακτήρα σου;

ΤΟ ΤΕΣΤ ΤΟΥ DALAI LAMA!

Ο Dalai Lama είπε «Διαβάστε το για να δείτε αν όντως ισχύει για εσάς!» Πολύ ενδιαφέρον... Μόνο 4 ερω-τήσεις και οι απαντήσεις θα σε εκπλήξουν. Μην κλέ-

βεις κοιτώντας τις απαντήσεις στο τέλος. Το μυαλό είναι σαν αλεξίπτωτο, δουλεύει καλύτερα όταν είναι ανοικτό. Είναι πολύ διασκεδαστικό να το κάνεις, αλλά πρέπει να ακολου-θήσεις τις οδηγίες κατά γράμμα. Μην κλέβεις!

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟ ΤΕΣΤ!ΠΡΟΣΟΧΗ! Απάντησε τις ερωτήσεις όσο προχωράς!Υπάρχουν μόνο 4 ερωτήσεις και αν τις δεις όλες πριν τε-

λειώσεις, δεν θα έχεις ειλικρινή αποτελέσματα.Προχώρα σιγά-σιγά και κάνε κάθε άσκηση. Μην κοιτάς

τα επόμενα. Πάρε χαρτί και μολύβι για να γράφεις τις απα-ντήσεις όσο προχωράς! Θα τις χρειαστείς στο τέλος.

Αυτό είναι ένα αξιόπιστο ερωτηματολόγιο, το οποίο μπο-ρεί να σου πει πολλά για τον πραγματικό σου εαυτό.

Δώσε μία απάντηση για κάθε ερώτηση.

1) Η Αγελάδα εκφράζει την ΚΑΡΙΕΡΑ Η Τίγρης εκφράζει την ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ Το Πρόβατο εκφράζει την ΑΓΑΠΗ Το Αλογο εκφράζει την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Το Γουρούνι εκφράζει τα ΧΡΗΜΑΤΑ

2) Η περιγραφή που έδωσες για το ΣΚΥΛΟ, υποδηλώνει την προσωπικότητά σου. Η περιγραφή που έδωσες για τη ΓΑΤΑ, υποδηλώνει την προσωπικότητα του συντρόφου σου. Η περιγραφή που έδωσες για τον ΑΡΟΥΡΑΙΟ, υποδηλώνει την προσωπικότητα των εχθρών σου... Η περιγραφή που έδωσες για τον ΚΑΦΕ, υποδηλώνει το πως ερμηνεύεις το ΣΕΞ. Η περιγραφή που έδωσες για τη ΘΑΛΑΣΣΑ, υποδηλώνει την ίδια σου τη ζωή.

3) Κίτρινο: Κάποιος που δεν θα ξεχάσεις ποτέ! Πορτοκαλί: Κάποιος που υπολογίζεις για πραγματικό σου φίλο. Κόκκινο: Κάποιος που αγαπάς πραγματικά. Ασπρο: Η δίδυμη ψυχή σου. Πράσινο: Κάποιος που δεν θα ξεχάσεις για την υπόλοιπη ζωή σου.

4) Πρέπει να στείλεις αυτό το μήνυμα σε τόσα άτομα όσα και ο αγα-πημένος (τυχερός) σου αριθμός που σημείωσες πριν, και η ευχή σου θα πραγματοποιηθεί την ημέρα που έβαλες ως αγαπημένη.

1. Βάλε τα παρακάτω 5 ζώα, με τη σειρά προτίμησής σου.

2. Γράψε μία λέξη που περιγράφει κάθε ένα από τα παρακάτω:

4. Τέλος, γράψε το αγαπημένο (τυχερό) σου νούμερο και την αγαπημένη σου μέρα της εβδομάδος...

3. Σκέψου κάποιον (που επίσης σε ξέρει και είναι σημαντικός για σένα), τον οποίο μπορείς να τον συσχετίσεις με τα παρακάτω χρώματα (μη δώσεις την ίδια απάντηση 2 φορές. Κάθε χρώμα πρέπει να έχει και άλλο όνομα προσώπου)

Τελείωσες; Παρακαλώ, σιγουρέψου ότι οι απαντήσεις που έδωσες είναι αυτές που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΕΙΣ!Κοίταξε τις ερμηνείες πιο κάτω, αλλά πριν συνεχίσεις, επανέ-λαβε την ευχή σου!Αυτό καθορίζει, τις προτεραιότητές σου στη ζωή!

Αυτό το είπε ο Dalai Lama για τη Χιλιετία. Aπλά χάλασε λίγα δευτερόλεπτα από τον χρόνο σου για να το διαβάσεις και να σκεφτείς. Μην πετάξεις αυτό το μήνυμα, το mantra θα φύγει από τα χέρια σου στις επόμενες 96 ώρες. Θα έχεις μία πολύ ευχάριστη έκπληξη. Αυτό είναι αλήθεια, ακόμη και αν δεν εί-σαι προληπτικός.

Αγελάδα, Τίγρης, Πρόβατο, Άλογο, Γουρούνι

Σκύλος, Γάτα, Αρουραίος, Καφές, Θάλασσα

Κίτρινο, Πορτοκαλί, Κόκκινο, Άσπρο, Πράσινο