Φύλλο Νο 286

6 μ 20 Μάρτη 2013

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

6

Όχι στη διάλυση του δημοσίου

8, 9

10 χρόνια από την εισβολή στο Ιράκ

11

Ο Τσάβες και η μπολιβαριανή διαδικασία

12

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Είναι ιστορική η απόφαση του Γιού-ρογκρουπ να κατάσχει τμήμα των κα-ταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες και να επιβάλει φόρο 25% επί των τόκων. Οι μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ, έχοντας ήδη επιβάλει μνημόνιο λιτότητας στην Κύπρο, αποφασίζουν τώρα τη διάλυ-ση του τραπεζικού της συστήματος, εγκαινιάζοντας μια μακρά περίοδο «πόνου» για το νησί.

Όμως η σημασία της απόφασης είναι γενικότερη. Μετά την κατάρρευση της εμπιστοσύνης στα κρατικά ομόλογα, ήρθε η ώρα της αμφισβήτησης του

«απαραβίαστου» του τραπεζικού συ-στήματος. Το Άγιο Δισκοπότηρο του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού έχει ήδη μαγαριστεί (βλ. σελ. 3).

Η Κύπρος παρουσιάζεται ως «ειδική περίπτωση», αλλά είναι σαφές ότι θα αποδειχθεί η αρχή μιας διαδικασίας που αφορά άμεσα την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και προοπτι-κά όλη την ευρωζώνη. Η κρίση παίρνει ανεξέλεγκτες και βαθύτατες διαστάσεις.

Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός απο-δεικνύεται απολύτως ανίκανος να αντι-

μετωπίσει τα δεινά που ο ίδιος δημιούρ-γησε. Το ευρώ, που λίγους μόνο μήνες πριν έμοιαζε με σανίδα σωτηρίας για την οικονομία της Κύπρου, σήμερα αποδει-κνύεται σαν ένας θανάσιμα επικίνδυνος βάλτος.

Σταδιακά γίνεται κατανοητό ότι σε πα-νευρωπαϊκή κλίμακα η μόνη διέξοδος είναι η αντιπαράθεση με το σύστημα, η σύγκρουση με τις αρχές και τις αξίες του, η προοπτική της αντικαπιταλιστι-κής ανατροπής. Με το καθήκον αυτό θα έχει να αναμετρηθεί η Αριστερά σε όλη την ήπειρο.

η αντικαπιταλιστική ανατροπήΜόνη λύση

Κρίση εκτός ελέγχου

Ο Σαμαράς και οι δανειστές σύμμαχοί του ετοιμάζουν την τελική φάση του γιγαντιαίου π ρ ο γ ρ ά μ μ α -τος ιδιωτικο-ποιήσεων, με πρόσχημα την αποπληρωμή του χρέους και

τη δήθεν μείωση της ανεργίας. Από την «κότα με τα χρυσά αυγά» του ΟΠΑΠ, μέχρι τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣ-ΦΑ, λιμάνια, αεροδρόμια, μεταφορές, τουριστικές εκτάσεις και κοινωνικά αγαθά όπως το νερό, ετοι-μάζονται να χαριστούν σε εξευτελιστικές τιμές, σε κάθε λογής ιδιώτες επενδυτές. Αν τα σχέδια αυτά ευοδωθούν, θα μιλάμε για μια ανυπολόγιστη ζη-μιά, τόσο για τα δημόσια οικονομικά, όσο και για την ποιότητα μιας σειράς υπηρεσιών και τις εργα-σιακές σχέσεις στις προς πώληση επιχειρήσεις. Το μπλοκάρισμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα τους σχεδιασμούς του Σαμαρά και να γίνει ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες για την ανατροπή της κυβέρνησής του (βλ. σελ. 4).

Όχι στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου

Ιδιωτικοποιησεισ

Με μια σειρά άδικα χαράτσια, φόρους και αυξη-μένα τιμολόγια κοινωνικών αγαθών, η τρικομματι-κή κυβέρνηση δημιουργεί συνθήκες μαζικής εξα-θλίωσης. Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο, μια σειρά από συλλογικότητες οργανώνουν την αντίσταση στα ληστρικά μέτρα. Έπειτα από τις κοινές ημέρες διαμαρτυρίας και ενημέρωσης σε δεκάδες εφορί-ες της Αττικής, οι πρωτοβουλίες-συνελεύσεις που συμμετέχουν στο συντονισμό «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε», φιλοδοξούν να γίνει η μάχη ενάντια στη φοροληστεία του λαού υπόθεση κάθε σωματείου και επιτροπής κατοίκων και να συνδεθεί με τον πολιτικό αγώνα για την ανα-τροπή της συγκυβέρνησης. Συνέντευξη με τη Μα-ρία Μπικάκη, μέλος της «Ανοικτής Πρωτοβουλίας Βύρωνα ενάντια στα χαράτσια» που συμμετέχει στο συντονισμό «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» (βλ. σελ.10).

Χαρατσια

Κρίσηεκτός ελέγχου

Σε Κύπρο, Ελλάδα και ΕΕ

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η ΕΛΣΤΑΤ λέει ότι η ανεργία στην Ελλάδα ήταν ήδη 1.345.000

άνθρωποι τον Οκτώβριο του 2012. Δηλ. μόνον σε σχέση με το 2011, η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα δημιούργησε άλ-λους 368.700 ανέργους. Την ίδια στιγμή 123.000 Έλληνες και Ελληνίδες (κατά τεκμήριο πολύ μορφωμένο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό) αναζητού-σαν δουλειά στη Γερμανία. Η ΓΣΕΕ προβλέπει ότι στο τέλος του 2013 η ανεργία θα ξεπερά-σει το 30%, ενώ η Ernst & Young προβλέπει ένα... ηπιότερο 28%. Αλλά και όσοι εργάζονται παίρ-νουν όλο και χαμηλότερους μισθούς: Το 50% των νεοει-σερχόμενων στην αγορά εργα-σία αμείβονται με 300 ευρώ μηνιαίως. Η ύφεση, σύμφωνα ακόμη και με την Τράπεζα της Ελλάδος, θα ξεπεράσει το 25% σε σχέση με το 2008.

Σε έρευνα που πραγματο-ποίησε η Ομοσπονδία Αρτο-ποιών Ελλάδας, αποδεικνύ-εται ότι έχει πλέον χτυπηθεί και η δυνατότητα των ανθρώ-πων να καταναλώνουν το βα-σικότερο είδος διατροφής: Το Φεβρουάριο 2013 αγόρασαν καθημερινά ψωμί το 39,7% έναντι 45,2% δύο χρόνια πριν, ενώ αυξήθηκαν τα ποσοστά αυτών που αγοράζουν ψωμί πιο αραιά. Το 26% δηλώνει ότι αγοράζει λιγότερο ψωμί σε σχέση με δύο χρόνια πριν. Παράλληλα έχει μειωθεί στο μισό το ποσοστό εκείνων που αγοράζουν με κριτήριο την ποιότητα, την υγιεινή και την καθαριότητα και έχει διπλα-σιαστεί το ποσοστό εκείνων που αγοράζουν με κριτήριο την τιμή.

Πολιτικό βαρόμετροΣε αυτές τις συνθήκες, δεν μπορεί ο Σαμαράς και η τρι-κομματική κυβέρνηση να βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ, παρά μόνον αν έχουν παραισθήσεις ή αν κοιτούν προς τα πίσω. Η συνεχιζόμενη οικονομική βύθιση έχει ήδη εξαντλήσει όλα τα πολιτικά κέρδη που είχε στοιβάξει η κυβέρνηση μετά την (πολύ καθυστερημένη) καταβολή της δόσης τον Δεκέμβιο. Αυτή η αλλαγή αποτυπώθηκε πολύ χαρακτηριστικά στο Πολιτι-κό Βαρόμετρο Μαρτίου της Public Issue («Καθημερινή»):

Το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι τα πράγμα-τα πάνε σε λάθος κατεύθυνση ανέβηκε στο 74%, σε σχέση με

το 68% του Γενάρη, ενώ αυτοί που θεωρούσαν ότι πάνε στη σωστή κατεύθυνση, μειώθη-καν από 25% στο 18%. Την ίδια στιγμή αυτοί που αισθάνονται οργή και αγανάκτηση έφτασε στο 31% από 25%. Ταυτόχρο-να οι αρνητικές απόψεις για την ΕΕ ξεπέρασαν τις θετικές (50%-48%), επανερχόμενες στο συσχετισμό που υπήρχε το φθινόπωρο. Συνακόλουθα αυξήθηκε η αρνητική γνώμη για το ευρώ, από 28% το Φλε-βάρη στο 38% το Μάρτη. Εντυ-πωσιακή αύξηση υπάρχει στο ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώσει το χρέος και ότι θα πρέπει να προχωρή-σει σε στάση πληρωμών (29%, έναντι 15% το Σεπτέμβριο 2011 και 7% το Σεπτέμβριο 2010). Σε σχέση με τον Φλεβάρη, η δημοτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ ανέ-βηκε κατά 4 μονάδες στο 40%, ξεπερνώντας τη δημοτικότη-τα της ΝΔ. Στην παράσταση νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά τη ΝΔ και πάλι (44%-41%), όπως και στην εκλογική επιρροή (29,5%-28,5%). Ταυτόχρονα σε υποχώ-ρηση είναι όλοι οι δείκτες που αφορούν τη Χρυσή Αυγή.

Το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι καλύτερη κυβέρνηση για τη χώρα είναι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυ-ξήθηκε κατά 6 μονάδες (από 19% στο 25%) σε σχέση με τον Γενάρη. Τέλος αυξήθηκε το ποσοστό εκείνων που λένε ότι χρειάζονται εκλογές (από 31% το Δεκέμβρη, στο 38%).

Έτσι αποδεικνύεται ότι η εμφυλιοπολεμική ακροδεξιά ρητορική που είχαν υποδείξει στο Σαμαρά οι Λαζαρίδηδες και οι Κρανιδιώτηδες, δεν απέ-δωσε. Αυτό βέβαια δεν σημαί-νει ότι δεν θα συνεχίσουν στην ίδια κατεύθυνση. Το κλείσιμο του ματιού στη Χρυσή Αυγή με τις νεοδημοκρατικές ψή-φους στήριξης στον Κασιδιά-ρη στη Βουλή είναι ένα σαφές σημάδι. Ο αυταρχισμός και η καταστολή θα συνεχίσουν

επίσης να είναι στην ημερήσια διάταξη.

ΕπενδύσειςΌμως όλα αυτά, όπως είδαμε, δεν υποστηρίζονται από εξελί-ξεις στην οικονομία. Δεν υπο-στηρίζονται επίσης ούτε κι από τις οικονομικές προσδο-κίες για τις ιδιωτικές επενδύ-σεις που... διαρκώς έρχονται. Όπως φαίνεται από το παρα-κάτω υποθετικό παράδειγ-μα, η αναμονή των ιδιωτικών επενδύσεων ισοδυναμεί με προσδοκία ενός κουβά νερού για ένα στρέμμα χωράφι.

Το παράδειγμα προέρ-χεται από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αρτοποιών: Ας υποθέσουμε ότι, παρά την κρίση, έρχεται μία μεγάλη πολυεθνική και κάνει μια τε-ράστια επένδυση της τάξης των 3.000 εργαζομένων. Ας υποθέσουμε επίσης ότι πα-ρανοούν κι άλλες εννιά πολυ-εθνικές αντίστοιχου μεγέθους και δημιουργούνται συνολικά 30.000 θέσεις εργασίας μέσα στην αστρονομική ταχύτητα του 12μηνου και με κανονικές αμοιβές (όχι των 300 ευρώ). Η κυβέρνηση και τα «παπαγα-λάκια» της θα πανηγυρίζουν κάνοντας λόγο για τεράστια επιτυχία. Όμως εύκολα μπο-ρούμε τώρα να κάνουμε τη σύγκριση: Από τη μια θα έχου-με 30.000 νέες θέσεις εργασί-ας και από την άλλη 368.700 νέους ανέργους -στους οποί-ους θα προστεθούν κι άλλες πολλές χιλιάδες ΕΞΑΙΤΙΑΣ της έλευσης των πολυεθνικών που θα οδηγήσει σε κλείσιμο μικρές επιχειρήσεις.

Αν συνυπολογίσουμε την επιπλέον ανεργία που δημι-ουργήθηκε από τον Οκτώβρη μέχρι σήμερα, προκειμένου να επιστέψουμε στα επίπεδα ανεργίας του 2011 (που ήταν ήδη τεράστια) θα πρέπει να έρθουν τουλάχιστον 150 τέ-τοιες πολυεθνικές των 3.000 εργαζομένων εκάστη. Αν μάλι-

στα θέλουμε να επιστρέψουμε στην ανεργία του 2009, τότε πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα ιδιωτικές επενδύσεις που δεν γίνονται ούτε στην Κίνα!

Οι πολύ στενές δυνατότες των ιδιωτικών επενδύσεων για την αντιμετώπιση της τρομα-κτικής ανεργίας είναι επίσης καμπανάκι απέναντι σε εκεί-νες τις δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ που πιστεύουν ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί χω-ρίς τη μαζική και καταλυτική παρέμβαση του κράτους –και συνακόλουθα χωρίς τον από-λυτο έλεγχο του δημοσίου σε τράπεζες, υποδομές κ.λπ.

ΑκροβασίεςΣε κάθε περίπτωση συνεπώς η κυβέρνηση Σαμαρά ακρο-βατεί. Και δεν τον λέμε μόνον εμείς. Η Intelligence Unit του «Economist» προβλέπει ότι η ύφεση το 2013 θα είναι της τά-ξης του 5% και ότι, σε αντίθεση με ό,τι λέει η ελληνική κυβέρ-νηση, θα συνεχιστεί και το 2014 (1,5%). Το περιοδικό εστι-άζει στην αδυναμία απόλυσης των 150.000 δημόσιων υπαλ-λήλων ως το 2015, αλλά και το μεγάλο ποσοστό ανεργίας, ενώ θεωρεί ότι η καθυστέρηση στις συνομιλίες με την τρόικα θα επιφέρει προβλήματα ρευ-στότητας, αφού η επόμενη δόση δεν αναμένεται πλέον να εγκριθεί πριν από τα τέλη Απριλίου (θεωρεί ότι τίθεται σε κίνδυνο ακόμα και η εκταμίευ-ση της δόσης β’ τριμήνου). Οι εντάσεις αυτές μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης αναμένεται, σύμφωνα με το περιοδικό, να αυξήσουν και τις αντίστοιχες στο εσωτερικό της τελευταίας, γι’ αυτό και αναμένει κατάρ-ρευση της ελληνικής κυβέρνη-σης έως το δεύτερο μισό του επόμενου έτους!

Το ζήτημα είναι να επισπεύ-σουμε αυτήν την κατάρρευση γιατί τα πλήγματα στο κόσμο της εργασίας θα είναι πολύ πε-ρισσότερα μέχρι τότε.

óôá óýíôïìá...Η Moody’s χαρακτήρισε το σχέδιο φορο-

λόγησης των καταθέσεων στην Κύπρο ως το πρώτο βήμα για την κατάργηση ή τη σημα-ντική υποβάθμιση της «συστημικής στήρι-ξης» προς τις τράπεζες όλης της Ευρώπης. Ο Πέτερ Μπόφιγκερ, της Επιτροπής Σοφών της Μέρκελ, δήλωσε ότι «διαρρηγνύεται το 2ο τείχος προστασίας του ευρωπαϊκού τρα-πεζικού συστήματος, μετά τον Οκτώβριο του 2010… τα κρατικά ομόλογα έκτοτε δεν είναι σίγουρα. Αυτό ισχύει τώρα και για τις καταθέσεις». Και το αμερικάνικο περιοδικό «Forbes» υπογραμμίζει ότι «είναι η πιο ανεύ-θυνη απόφαση τραπεζικής εποπτείας στον αναπτυγμένο κόσμο, από τη δεκαετία του ’30». Τόσο καλά…

N N N

Ο κ. Καραμούζης, της Γιούρομπανκ, σε συνέντευξή του στο Ρόιτερς, δηλώνει: «Πα-ρεμβαίνουν στη διοίκηση των τραπεζών, με έναν τύπο γραφειοκρατίας που δεν ευνοεί την επιχειρηματική ανάπτυξη. Πρέπει να επανεξεταστεί αυτή η βαριά εποπτεία». Όχι, δεν καταγγέλλει τον Λαφαζάνη ή, έστω, τον Στρατούλη. Για την τρόικα μιλάει, για την τρόικα!

N N N

Η οποία, παρεμπιπτόντως, απεχώρησε –προσωρινώς– από τη χώρα, κηρύσσοντας άκαρπους τους ελέγχους. Δεν διαπιστώσα-με εξέγερση των ΜΜΕ και προειδοποιήσεις στο Σαμαρά ότι θέτει σε αμφιβολία την επό-μενη δόση και, κατά συνέπεια, τη σωτηρία της χώρας εντός του ευρώ. Οι ελεγκτές δι-απίστωσαν ότι τα έσοδα του 2013 έχουν γί-νει μαντάρα και ζήτησαν να προχωρήσουν αμέσως οι απολύσεις στο δημόσιο, να παγώ-σουν όποιες σκέψεις για μείωση φόρων στο πετρέλαιο και στην εστίαση, ενώ θεωρούν αυτονόητη την επέκταση του χαρατσιού και στο 2013…

N N N

Και όμως υπάρχει ένα «χαράτσι» για το οποίο η κυβέρνηση αντιστέκεται σθεναρά στην τρόικα: είναι το τέλος για τις συχνό-τητες, που κατά το Μνημόνιο 3 θα υποχρέ-ωνε τους καναλάρχες να αποδίδουν περί τα 500 δισ. ευρώ ετησίως στο δημόσιο. Για να δικαιώσει τον Σόιμπλε που έκανε λόγο για «πλήρη αποτυχία της ελληνικής πολιτικής ελίτ»…

N N N

Έτοιμο τον έχει, λέει, ο Σαμαράς τον ανα-σχηματισμό. Δεν έχει αποφασίσει ακόμα μόνον ποιους θα διώξει, με ποιους θα τους αντικαταστήσει και κυρίως αν και πώς θα εξασφαλίσει τη συμφωνία με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Λεπτομέρειες…

N N N

Παρεμπιπτόντως, η ψήφος του Κεφαλο-γιάννη υπέρ του Κασιδιάρη υπενθυμίζει ότι υπάρχουν και άλλες πιθανές πλειοψηφίες στη βουλή. Ετούτη ή την επόμενη…

N N N

Και αιφνιδίως, ο Πούτιν ανακοίνωσε μετά από 20 χρόνια την επανασυγκρότηση μοίρας του ρωσικού στόλου στην Ανατολική Μεσό-γειο. Ένας προσωρινός σχηματισμός πλέει και ασκείται ήδη στα ανοιχτά της Συρίας και της Κύπρου, ενώ μετά την επίσημη συγκρότηση της μοίρας θα αναζητηθεί και η βάση της. Υπενθυμίζεται ότι ένα μόνιμο αγκυροβόλιο του ρωσικού στόλου στην Ανατολική Μεσό-γειο, κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ήταν στα ανοιχτά των Αντικυθήρων. Και ότι το βέτο, τότε, για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια έθεταν οι… Σοβι-ετικοί και όχι οι (νατοϊκοί) Τούρκοι…

Οι ονειρώξεις για επενδύσεις δεν μπορούν να κρύψουν την ανεργία, τη φτώχεια και την πείνα

Ο Σαμαράς μπροστά σε νέο τέλμα

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013 η άποψή μας

Κ αι μόνον η σκέψη για bank run και για κλει-στές τράπεζες σε χώρα

του αναπτυγμένου καπιταλι-σμού, και μάλιστα του ευρώ, θα φαινόταν αδιανόητη πριν από το 2009, ίσως και το 2011. Κι όμως είναι γεγονός, στην Κύπρο (και-εν μέρει στην Ελλάδα). Το φά-ντασμα του 1929 και οι εικόνες της Αργεντινής είναι εδώ στην Ευρώπη του σκληρού ευρώ.

Δεν μπορεί κανείς να εθελοτυ-φλεί. Τόσο τα ίδια τα γεγονότα όσο και η ταχύτητα και η έκταση με την οποία η τραπεζική κρίση σε ένα μικρό νησί απειλεί το πα-γκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύ-στημα (βλ. ιταλικά και ισπανικά σπρεντ, διεθνή χρηματιστήρια) δείχνει το πόσο άρρωστο είναι το τελευταίο, πόσο κοντά στην κατάρρευση είναι.

ΜάθημαΗ επιβολή του «κουρέματος», δηλ. της ληστείας μέρους των κα-ταθέσεων στην Κύπρο, είναι ένα από τα σκληρά ταξικά μέτρα που διαθέτουν στο οπλοστάσιό τους οι άρχουσες τάξεις και οι εκπρό-σωποί τους, καθώς στοχεύει στις αποταμιεύσεις των εργαζομένων και άλλων φτωχών στρωμάτων –και μάλιστα στις αποταμιεύσεις πολλών γενιών. Το «κούρεμα» εί-ναι ένα μέτρο άμεσης απόδοσης: Η τρόικα έχει πάρει το μάθημα από τα τρία χρόνια μνημονίου στην Ελλάδα. Δεν προσδοκά σο-βαρά πράγματα από τα φορο-λογικά έσοδα και γενικά από τα δημοσιονομικά μέτρα. Εξάλλου, σε σχέση με την Ελλάδα, η φορο-διαφυγή στην Κύπρο είναι πολύ μικρότερη για να φαντασιώνονται κάποιοι ότι θα προκύψουν λεφτά από τον περιορισμό της. Άρα εκεί-νο που μένει είναι οι περικοπές. Οι περαιτέρω περικοπές μισθών και κοινωνικών δαπανών είναι ασφα-λώς πιο στοχευμένες ταξικά, όμως η απόδοσή τους είναι πολύ πιο αργή. Αντίθετα το «κούρεμα» καταθέσεων αρπάζει τα λεφτά εδώ και τώρα: πάνω από 5,8 δισ. ευρώ. Ασφαλώς το «κούρεμα» πα-ραβιάζει βασικά ταμπού του καπι-ταλισμού και κυρίως τη θεότητα της Ιδιοκτησίας. Όμως η εμπειρία μας στην Ελλάδα μάς έχει δείξει ότι τόσο η τρόικα εξωτερικού όσο και η τρόικα εσωτερικού επιτρέ-πουν στους εαυτούς τους ακόμη και μια τόσο επονείδιστη αμαρτία αν είναι για «καλό σκοπό».

Ασφαλώς με το «κούρεμα» πλήττονται κι άλλες τάξεις: τα μεσαία στρώματα, οι Κύπριοι

μεγαλοκαπιταλιστές που τυχόν δεν πρόλαβαν να βγάλουν τα λεφτά τους από τις κυπριακές τράπεζες, αλλά και συνολικά ο κυπριακός καπιταλισμός ως κα-ταθετικός προορισμός. Επίσης πλήττονται και οι Ρώσοι «επεν-δυτές» κάθε είδους -εξ ου και η άγρια αντίδραση της Μόσχας με τις σκληρές δηλώσεις Μεντβέ-ντεφ και τις απειλές Πούτιν.

Όμως, σε κάθε μεγάλο πό-λεμο και ιδιαίτερα στον ταξικό πόλεμο υπάρχουν απώλειες και από τις δύο μεριές –κι αυτό γιατί ο ανταγωνισμός μεταξύ των κα-πιταλιστών είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του πολέμου. Ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός δεν διστάζει να θυσιάσει και δικά του παιδιά –την Κύπρο– αν θε-ωρεί ότι αυτός είναι ο τρόπος να επιβιώσει (η κατάσταση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ακόμη και σήμερα, 24 χρόνια μετά την επανένωση, αρκεί για να γκρεμίσει πολλές ευρωλά-γνες αυταπάτες). Ποσό μάλλον όταν αυτά τα «παιδιά» δεν είναι και τόσο δικά του, αλλά είναι ρωσικά, δηλ. ανταγωνιστές, τουλάχιστον όσον αφορά τον έλεγχο της ενέργειας.

Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, το «ηθικό» επιχείρημα των Δυ-τικοευρωπαίων περί «τιμωρίας» της ρωσικής μαφίας είναι πα-ντελώς υποκριτικό. Η ίδια μαφία βάζει τα λεφτά της ανεμπόδιστα σε τράπεζες όλης της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Γερ-μανίας και της Αγγλίας (στην τε-λευταία αγοράζει και μεγάλες πο-δοσφαιρικές ομάδες). Γιατί δεν τιμωρείται και το Σίτι του Λονδί-νου ή τουλάχιστον η Τσέλσι;

ΜέγεθοςΌμως και τα υπόλοιπα γελοία επιχειρήματα που χρησιμοποι-ούν τα «γεράκια» της ΕΕ για να

στηρίξουν την έφοδο της ΕΕ στις αποταμιεύσεις του κυπρι-ακού λαού, αναπαράγονται από τα «παπαγαλάκια» σε Λευκωσία και Αθήνα, σε μιαν επανάληψη του έργου που βλέπουμε στις εκάστοτε τροϊκανές επιδρομές στην Ελλάδα.

Ο τραπεζικός τομέας της Κύ-πρου, μας λένε, είναι ο μονα-δικός που είναι τόσο μεγάλος -οκτώ φορές μεγαλύτερος από το κυπριακό ΑΕΠ- για αυτό και πρέπει να πέσει στον ευρωπαϊκό μέσο όρο (3,5 φορές το ΑΕΠ). Ψέματα: Η Ιρλανδία και η Μάλ-τα έχουν αντίστοιχο μέγεθος τραπεζικού τομέα με αυτόν της Κύπρου. Μια άλλη χώρα σε αντί-στοιχο μέγεθος με την Κύπρο, το Λουξεμβούργο, έχει πολύ μεγαλύτερο τραπεζικό τομέα (21 φορές το μέγεθος του ΑΕΠ) και αυτό θεωρείται επιτυχία. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός της χώρας, ο μέχρι προχτές πρόεδρος της ευρωζώνης Ζ-Κ Γιούνκερ, κυ-βερνά χωρίς αμφισβήτηση επί 18 συναπτά έτη. Η μόνη διαφο-ρά είναι ότι οι τράπεζες δεν είναι λουξεμβουργιανής ιδιοκτησίας, καθώς επίσης ότι εκεί υπάρχουν μαζικές γερμανικές καταθέσεις.

ΑπολογητέςΒεβαίως, ως σοσιαλιστές δεν έχουμε καμία πρόθεση να υπε-ρασπίσουμε τους Ελληνοκύ-πριους και τους Έλληνες τρα-πεζίτες στα τυχοδιωκτικά τους ανοίγματα σε όλα τα Βαλκάνια τα προηγούμενα χρόνια. Ίσα ίσα εμείς πάντα τους καταγγέλλα-με. Αντίθετα οι απολογητές του συστήματος που ανακαλύπτουν σήμερα τον τραπεζικό υδροκε-φαλισμό στην Κύπρο, δεν έλε-γαν τίποτε όλα αυτά τα χρόνια των παχιών αγελάδων. Ας δού-με, π.χ., τι έλεγε μόλις στις 26/2 ο νομπελίστας (!) οικονομολό-

γος Χρ. Πισσαρίδης -τον οποίο ο Αναστασιάδης όρισε επικεφα-λής του νεοσυσταθέντος Εθνι-κού Συμβουλίου Οικονομίας- αναφερόμενος στο ζήτημα της αναγκαιότητας συρρίκνωσης του κυπριακού τραπεζικού συ-στήματος: «Δεν το βλέπω καθό-λου ως μία βασική επιδίωξη. Ο ίδιος νομπελίστας πριν από λίγες ημέρες, σε συνέντευξη στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» τασ-σόταν κατηγορηματικά ενάντια στο «κούρεμα» των καταθέσεων, τονίζοντας πως «δεν θα είναι κα-ταστροφικό μόνο για την Κύπρο, αλλά θα παρασύρει και την ευ-ρωζώνη». Ωστόσο, έπειτα από λίγα 24ωρα (16/3), ο Πισσαρίδης συμμετείχε στην τρομοκράτηση του λαού λέγοντας ότι, αν δεν ψηφιστεί ο νόμος, τα επακόλου-θα θα είναι τραγικά: «Κακά τα ψέματα. Οι χρεοκοπίες θα είναι πολλές και οι πιο πολλοί Κύπρι-οι καταθέτες θα τα χάσουν όλα, γιατί οι τράπεζές τους δεν θα ξα-νανοίξουν».

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν τιμωρούνται οι απολογητές του συστήματος (νομπελίστες οι-κονομολόγοι, δημοσιογράφοι και αστοί πολιτικοί) για τις ανα-κόλουθες ανοησίες που λένε. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς επίσημος στην Κύπρο δεν ζητά την άμεση τιμωρία των απο-τυχημένων Ελλήνων και των Ελληνοκυπρίων τραπεζιτών, όχι τόσο με φυλάκιση, όσο με απαλλοτρίωση των τραπεζών τους, δηλ. με κρατικοποίηση. Δυστυχώς αυτή η συνωμοσία σιωπής έχει περάσει ακόμη και στους απλούς ανθρώπους: κα-ταγγέλλουν –και σωστά– τον Αναστασιάδη και τον Χριστό-φια για τις συμφωνίες με την τρόικα, αλλά δεν υπάρχει λέξη καταγγελίας για τους δέκα αν-θρώπους που διευθύνουν και κατέχουν τις δύο μεγάλες κυ-πριακές τράπεζες. Σαν να πρό-κειται για φαντάσματα.

ΑντίστασηΤην ώρα που γράφονταν αυ-τές οι γραμμές, δεν είχε ακόμη αποφασίσει η κυπριακή Βουλή για την αποδοχή ή όχι της συμ-φωνίας που έκανε στη Σύνοδο Κορυφής ο Αναστασιάδης. Μια πιθανή αποδοχή της ληστείας είναι σίγουρο ότι θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, τόσο στο νησί όσο και παγκόσμια. Η απόρριψη της συμφωνίας, αν γίνει, θα είναι συνέπεια της ορ-γής και της μαζικής άρνησης

του κόσμου να την αποδεχθεί. Ήδη οι δημοσκοπήσεις δεί-χνουν τις άγριες διαθέσεις του κόσμου σε μεγάλα ποσοστά, σε αντιδιαστολή με τις αντίστοιχες δημοσκοπικές διαθέσεις στην Ελλάδα απέναντι στο πρώτο μνημόνιο το 2010. Βλέπετε, δεν έχουν αντλήσει μόνον οι τροϊκα-νοί εμπειρίες από την Ελλάδα.

Και δεν είναι μόνον οι Κύπριοι διαδηλωτές: η αντίσταση στη ληστεία των λαϊκών αποταμι-εύσεων στο νησί εξαπλώθηκε από τις πρώτες κιόλας ώρες στην Ισπανία και σύντομα θα κάνει την εμφάνισή της και αλ-λού. Αυτή την ευρωπαϊκή οργή, που μόνοι τους προκάλεσαν, φοβούνται οι τροϊκανοί. Αυτή η οργή είναι και που πιθανά θα διασώσει τις καταθέσεις έως 100.000 ευρώ.

Ήδη στην τηλεδιάσκεψη του Γιούρογκρουπ, οι ηγέτες έδει-ξαν να αποδέχονται και εναλλα-κτικά σενάρια, φοβούμενοι πλέ-ον, εκτός από τους διαδηλωτές, και τις ανεξέλεγκτες αντιδρά-σεις στο παγκόσμιο σύστημα, αλλά και υποτασσόμενοι στις πιέσεις των άλλων καπιταλιστών του πλανήτη.

Σε κάθε περίπτωση, και ειδι-κά αν υπάρξει υποχώρηση της κυβέρνησης και της τρόικας, οι διαδηλώσεις πρέπει να συ-νεχιστούν, γιατί σίγουρα θα ζητηθούν άλλα μέτρα. Σε κάθε περιπτώση δεν θα πρέπει να λο-ξοδρομήσουν σε εθνικιστικές αντιτουρκικές ατραπούς. Την επίθεση στον κυπριακό λαό τη διεξάγει η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ σε συνεργασία με τους Έλληνες καπιταλιστές και την κυβέρνη-ση Σαμαρά. Δεν την κάνουν οι Τούρκοι –ακόμη κι αν μιλάμε για Τούρκους καπιταλιστές. Επί-σης ο εθνικισμός ενάντια στους Τουρκοκύπριους (στη συντρι-πτική τους πλειονότητα, ταξικά αδέλφια με τους Ελληνοκύπρι-ους εργαζόμενους) είναι εκτός από δηλητήριο, στις συγκεκρι-μένες συνθήκες, το καλύτερο άλλοθι για να αθωώσουμε τον πραγματικό ιμπεριαλισμό.

Η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ (κι όχι μόνον το Βερολίνο) έκαναν μια πυρηνική δοκιμή στην Κύπρο, πειραματιζόμενοι με το κατά πόσο μπορούσαν να ελέγξουν το ωστικό της κύμα και τη ρα-διενεργό ακτινοβολία της. Το πείραμα έχει οδηγήσει ήδη σε απώλειες, αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πετύχει οριστι-κά. Γιατί τότε θα εξαπλωθεί.

Ο Αναστασιάδης στα χνάρια του Σαμαρά

Οι τράπεζες σε κρίση, ο λογαριασμός στους λαούς

Φωτογραφία από τη συγκέντρωση έξω από τη Βουλή των Αντιπροσώπων στη Λευκωσία στις 18/3.

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Του Σπύρου Αντωνίου

Κ αραμπινάτα σκάνδαλα, διαμάχες και συμφέ-ροντα ντόπιων και ξέ-

νων καπιταλιστών, παραιτήσεις συμβούλων, διαδικασίες άμε-σης εκποίησης κερδοφόρων επιχειρήσεων και κυβερνητικά παραμύθια για αποπληρωμή του χρέους και νέες θέσεις εργασίας. Όλα αυτά συνθέτουν το περι-βάλλον του εκτεταμένου σχεδί-ου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας (2,5 δισ. ευρώ μέσα στο 2013) μέσω του Ταμείου Ιδιω-τικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ). Ο Σαμα-ράς υπόσχεται «χρυσές δουλειές» στους ιδιώτες που θα διεκδική-σουν ενέργεια, λιμάνια, αερο-δρόμια, νερά, τουριστικές ακτές και φυσικά τον ΟΠΑΠ, θυμίζο-ντας αντίστοιχα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων στη Λατινική Αμερική και στις χώρες της Ανα-τολικής Ευρώπης, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.

Στις επείγουσες προτεραιότητες του «πλιάτσικου» που οργανώνει το ΤΑΙΠΕΔ, βρίσκονται οι διαγωνι-σμοί για τον ΟΠΑΠ και τη ΔΕΠΑ. Η κατάθεση των δεσμευτικών προσφορών μετατέθηκε για τέλη Απρίλη, με επίσημη δικαιολογία την αλλαγή ηγεσίας στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, μετά την παραίτηση του Τ. Αθανασόπου-λου. Ο τελευταίος ήταν πρώην πρόεδρος στο ΔΣ της ΔΕΗ, στο οποίο έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για την κατασκευή μονάδας της επιχείρησης στο Αλιβέρι. Ο αντι-καταστάτης του, Σ. Σταυρίδης (μέ-χρι πρότινος πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της Δράσης του Μά-νου), ανέλαβε για να επιταχύνει τις διαδικασίες ως «μουτζαχεντίν» της αγοράς. Όμως η πραγματικότητα είναι περισσότερο περίπλοκη. Η αιτία της εμπλοκής μάλλον βρί-σκεται στο πεδίο της σύγκρουσης ισχυρών εγχώριων και διεθνών επι-χειρηματικών συμφερόντων.

ΟΠΑΠΤα κέρδη του ΟΠΑΠ την επόμενη δεκαετία εκτιμώνται σε 3,16 δισ. ευρώ, ενώ το εικαζόμενο τίμη-μα της πώλησης κυμαίνεται στα 350-400 εκατ. ευρώ. Μιλάμε για πραγματικό χάρισμα σε όποιον ιδιώτη αποκτήσει το προς διάθε-ση 33% του Οργανισμού, ακόμα και χωρίς κεφάλαια! Όπως για πα-ράδειγμα η εταιρεία Emma Delta Ltd., συμφερόντων του Δ. Με-λισσανίδη. Σύμφωνα με αποκά-λυψη της «Εφημερίδας των Συ-ντακτών», η εν λόγω εταιρεία που διεκδικεί τον ΟΠΑΠ έχει δηλώσει κεφάλαιο μόλις 1.000 ευρώ και όχι 600 εκατ. ευρώ όπως εμφα-νίζεται να διαθέτει στην προσφο-ρά που υπέβαλε στο ΤΑΙΠΕΔ. Αν

προσθέσουμε τους υπόλοιπους διεκδικητές (κινέζικες και αμε-ρικάνικες εταιρείες, Κόκκαλης-Intralot, που επεκτείνει συνεχώς τη σύμβαση με τον ΟΠΑΠ, Κο-πελούζος) και τους συμβούλους στους διαγωνισμούς «αποκρα-τικοποιήσεων» (Deutsche Bank και Εθνική), καταλαβαίνει κανείς για τι ανεξέλεγκτη διαπλοκή και για τι πάρτι εκατομμυρίων ευρώ μιλάμε. Και όλα αυτά, την ώρα που οι απώλειες για τα κέρδη του Δημοσίου από τον ΟΠΑΠ μπορεί και να ξεπεράσουν το 1 δισ. ευρώ.

ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑΕξίσου «χοντρό» παιχνίδι γίνεται και στον τομέα της ενέργειας. Η εκποίηση της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ δεν είναι μόνο ιδεολογική εμμονή του Σαμαρά. Η επιλογή αγοραστή συνδέεται με ευρύ-τερες γεωπολιτικές επιλογές, τόσο για τα δίκτυα όσο και για τις πηγές φυσικού αερίου στη ΝΑ Μεσόγειο και την ενεργειακή αυτονομία της ΕΕ από τη Ρωσία. Η επίσκεψη του επικεφαλής της πανίσχυρης ρωσικής Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, και η συνάντησή του με τον πρωθυπουργό υπο-δηλώνει την απόφαση της Μό-σχας να μπει στην μάχη για τη διεκδίκηση της ΔΕΠΑ. Και ένας δεύτερος αποκλεισμός της μετά το «Λεβιάθαν» (ΗΠΑ, Ισραήλ) δεν μπορεί να γίνει εύκολα ανεκτός. Η ΔΕΠΑ, που είναι στην τελευ-ταία φάση για την ιδιωτικοποίη-σή της, είχε πέρσι τζίρο 1,93 δισ. ευρώ και το 55% του φυσικού αε-ρίου που πουλάει απορροφάται από τη ΔΕΗ. Έμμεσα, η Gazprom είναι προμηθευτής της ΔΕΗ, αφού το 67% του αερίου που της παρέχει η ΔΕΠΑ προέρχεται από τη ρωσική εταιρεία. Κάπου εκεί τρυπώνουν και οι Έλληνες «με-γαλοκαρχαρίες» του ενεργειακού τομέα (Μυτιληναίος, Βαρδινο-γιάννης, Περιστέρης κ.ά.), που είτε μόνοι τους, είτε με ξένες κοι-νοπραξίες, διεκδικούν κομμάτι του δημόσιου πλούτου.

Ακίνητη ΠεριουσίαΠαράλληλα, στο στόχαστρο των «αετονύχηδων» της αγοράς βρί-σκονται κτίρια, λιμάνια, αερο-δρόμια και οτιδήποτε βγάζει «στο σφυρί» το ΤΑΙΠΕΔ. Για το 50% του «Ελ. Βενιζέλος» που κατέχει το Δημόσιο και το υπόλοιπο 45% της γερμανικής Hoctief, ενδιαφέρο-νται Κινέζοι και Καταριανοί. Με το μοντέλο των Συμβάσεων Παρα-χώρησης σε ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες «θα αναλάβουν την εμπορι-κή λειτουργία και τη διαχείριση», 21 περιφερειακά αεροδρόμια ιδιω-τικοποιούνται με στόχο τα άμεσα κέρδη, με όσες θυσίες συνεπάγε-ται για τις παρεχόμενες υπηρεσίες από άποψη ασφάλειας.

Έναντι «πινακίου φακής», με επενδύσεις «fast track», ετοιμά-ζονται να δώσουν προς εκμετάλ-λευση στις μεγάλες επιχειρήσεις όλο το παράκτιο μέτωπο της Αττι-κής, το Ελληνικό, τον Αστέρα και δεκάδες άλλες εκτάσεις σε όλη τη χώρα. Πέρα από τις δραματικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των κατοίκων και στο περιβάλ-λον, το Δημόσιο δεν πρόκειται να έχει κανένα όφελος, όπως απο-δείχτηκε πριν λίγες μέρες. Παρά τις εξαγγελίες ότι με τις πωλήσεις θα αυξηθούν τα δημόσια έσο-δα, στην περίπτωση 28 ακινήτων που θα πωληθούν μέχρι τις 19/4 οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι αγοραστές και μάλιστα με εγγυη-μένο εισόδημα για 20 - 25 χρόνια, καθαρά και άκοπα. Και αυτό γιατί η συναλλαγή προβλέπει την εκμί-σθωση από τους αγοραστές πίσω στις δημόσιες υπηρεσίες που ήδη στεγάζονται στα κτίρια αυτά -για τα οποία το κράτος δεν πλήρωνε τίποτα- αντί εγγυημένου ετησίου μισθώματος 30 εκατ. ευρώ (!).

ΝερόΕπόμενος τομέας για επενδύσεις χωρίς ρίσκο (έτοιμες υποδομές, πολυάριθμη πελατεία) με σίγου-ρα κέρδη, ώστε να ξεπεράσει την κρίση του το κεφάλαιο, είναι το ξεπούλημα των εταιρειών που δι-

αχειρίζονται κοινωνικά αγαθά, με πρώτο το νερό (ΕΥΔΑΘ, ΕΥΔΑΠ). H διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι όπου επιχειρήθηκαν ιδιωτικο-ποιήσεις των οργανισμών ύδρευ-σης η κατάσταση έγινε τραγική. Όπου το νερό εμπορευματοποιή-θηκε είχαμε τεράστια αύξηση της τιμής του, ενώ δεν πραγματοποι-ήθηκαν οι επενδύσεις που περι-λάμβαναν τα συμβόλαια. Στο Πα-ρίσι και σε πολλούς δήμους της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια, το νερό ξαναπέρασε στην ευθύνη των δημοτικών αρχών, καθώς είχε φτάσει σε σημείο να μην πίνεται.

ΠροπαγάνδαΤο κυβερνητικό πρόσχημα γι’ αυτό το όργιο παρανομίας και προκλη-τικής εξασφάλισης ασφαλών πε-δίων κερδοφορίας των ιδιωτών είναι η μείωση του δημόσιου χρέ-ους και των ποσοστών ανεργίας, μέσω της εισροής κεφαλαίων και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, που θα φέρουν την πο-λυπόθητη «ανάπτυξη». Το πρώτο επιχείρημα καταρρέει εύκολα, αν σκεφτούμε ότι το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε την τελευταία πεντα-ετία παρά τις απανωτές ιδιωτικο-ποιήσεις στα χρόνια της «ισχυρής Ελλάδας» (ΟΤΕ, Ολυμπιακή, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ κ.λπ.). Εξίσου αυταπόδεικτο είναι ότι τα ετήσια σταθερά έσοδα του Δημοσίου από τα κέρδη των επιχειρήσεων στις οποίες συμμε-τέχει δεν μπορούν να συγκριθούν στο ελάχιστο με τα «ψίχουλα» που θα εισπράξει από την πώληση της περιουσίας του. Εκτός και αν οι κα-πιταλιστές τρελάθηκαν και αγορά-ζουν ζημιογόνες επιχειρήσεις.

Όσο για τις νέες θέσεις εργασί-ας, ας μας εξηγήσουν οι απολο-γητές του συστήματος γιατί μετά από κάθε ιδιωτικοποίηση ακολου-θούν απολύσεις, όπως π.χ. στις τράπεζες, και τι έγινε με την Cosco, επένδυση που αποτελεί πρότυπο για τον Σαμαρά. Από τις 4.000 θέσεις εργασίας που υποσχόταν ο τότε υπουργός Ναυτιλίας Μ. Κε-φαλογιάννης στον ΟΛΠ, δημιουρ-

γήθηκαν μόλις 700. Επιπλέον, από τη συλλογική σύμβαση καλύπτο-νται μόνον 239 εργαζόμενοι, ενώ οι υπόλοιποι υποαπασχολούνται από εργολάβους, χωρίς εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Εθνικοποίηση Απέναντι σε αυτή τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, δε χωράνε μι-σόλογα από την Αριστερά. Απένα-ντι στην κυβερνητική προπαγάνδα για δουλειές, καλύτερες παροχές και δήθεν μείωση του χρέους, πρέ-πει να είμαστε ξεκάθαροι. Δε υπάρχουν «καλές» και «κακές» επενδύσεις. Καμία ιδιωτικοποίη-ση - καμία εμπορευματοποίηση της δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών αγαθών. Απόλυτη στή-ριξη και εμπλοκή των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ με κάθε σωματείο και τοπικό ή πανελλαδικό κίνημα αντί-στασης, που παλεύει για την απο-τροπή του ξεπουλήματος.

Η κυβέρνηση Σαμαρά τα δίνει όλα για την επιτυχία των ιδιωτι-κοποιήσεων, πιεζόμενη από τους ανταγωνισμούς στο στρατόπεδο των αστών, εντός και εκτός χώρας. Η μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποι-ήσεις μπορεί να γίνει σημαντικό μέρος του αγώνα για το μπλοκά-ρισμα της μνημονιακής μηχανής. Μια ενδεχόμενη ματαίωση των σχεδίων κυβέρνησης και τρόικας θα επιτείνει την πολιτική κρίση, θα δώσει αυτοπεποίθηση στον κό-σμο μας και θα φέρει πιο κοντά την ανατροπή της συγκυβέρνησης.

Πέρα από τη διαμαρτυρία, όμως, μπορούμε να αξιοποιήσου-με αυτή τη μάχη για να αναδείξου-με ότι οι πόροι για την αναστροφή της λιτότητας και την εξυπηρέ-τηση των αναγκών της κοινωνίας υπάρχουν, πέρα από τις περικοπές μισθών και συντάξεων, μέσω της εθνικοποίησης και επαναφοράς υπό δημόσιο έλεγχο όλων των ΔΕΚΟ και οργανισμών στρατη-γικής σημασίας, ως μέρος ενός άμεσου προγράμματος ριζοσπα-στικών-φιλολαϊκών μέτρων μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.

Φαγοπότι δισεκατομμυρίων από τα «φιλέτα» των ιδιωτικοποιήσεων

Να μπλοκάρουμε το ξεπούληματης δημόσιας περιουσίας

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Του Θοδωρή Πατσατζή

Τ ις τελευταίες μέρες έχει κο-ρυφωθεί η προσπάθεια της συγκυβέρνησης και ορισμέ-

νων μεγάλων ΜΜΕ να κηρυχθούν ένοχοι οι γιατροί και το προσωπικό του Αττικού Νοσοκομείου, για τα χάλια που παρουσιάζει το νοσοκο-μείο στις γενικές εφημερίες. Το θέμα πήρε πάλι μεγάλες διαστάσεις μετά τη γενική εφημερία στις 11 Μάρτη.

Στη συγκεκριμένη γενική εφημερία στο Αττικό έγιναν 1.020 προσελεύσεις ασθενών στο Τμήμα Επειγόντων και 245 εισαγωγές. Δυστυχώς οι συνοδοί των ασθενών, που γίνονται θύματα της πολύωρης αναμονής των ΤΕΠ και των ράντζων, ξέσπασαν προπηλακί-ζοντας γιατρούς και νοσηλευτές. Όχι γιατί τους θεωρούν ένοχους, αλλά γιατί αυτούς βρίσκουν μπροστά τους.

Σε μια περιοχή όπως αυτή της Δυ-τικής Αθήνας που περιλαμβάνει ερ-γατογειτονιές χτυπημένες από την κρίση, θα χρειαζόταν να λειτουργεί κανονικά αυτό το νοσοκομείο μόνο για να προλαμβάνει τα κρούσματα υποσιτισμού παιδιών. Αντίθετα αυτή τη στιγμή, με την πολιτική του μνη-μονίου να μειώνει στο ελάχιστο τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία, ούτε τα απλά εμβόλια στα παιδιά δεν μπο-ρούν να γίνουν.

Η μονάδα παίδων του νοσοκομεί-ου, που θα κάλυπτε τη Δυτική Αθή-να και τον Πειραιά, δεν λειτούργησε ποτέ, ακριβώς γιατί ποτέ δεν έγιναν οι προσλήψεις του απαιτούμενου νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπι-κού, ενώ και η μονάδα νεογνών του νοσοκομείου οδηγείται σε κλείσιμο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το Γενάρη του 2010, από τις 1.588 οργα-νικές θέσεις που προβλέπονταν στο οργανόγραμμα του νοσοκομείου ήταν καλυμμένες οι 937. Με τη μνη-μονιακή πολιτική που εφαρμόζεται από το Μάη της ίδιας χρονιάς και την αναλογία προσλήψεων 1/10, είναι παραπάνω από εμφανές το πόσο έχει χειροτερέψει η κατάσταση.

Την ίδια στιγμή το υπουργείο Υγεί-ας, ακολουθώντας κατά γράμμα τη μνημονιακή πολιτική που βάζει σε δεύτερη μοίρα τη ζωή των ασθενών, επιμένει στα κλεισίματα και τις συγ-χωνεύσεις νοσοκομείων, κλινών και Κέντρων Υγείας, οδηγώντας σε διά-λυση και την ούτως ή άλλως ελλιπή μέχρι σήμερα Πρωτοβάθμια Φροντί-δα Υγείας.

Από τη 1 Απρίλη κλείνει η μοναδική τέτοια μονάδα παροχής πρωτοβάθ-μιας υγείας στη δυτική Αθήνα, το Κέντρο Υγείας Περιστερίου, που ορ-γανικά ανήκει στο Αττικό και δέχεται ως και 2.000 ανθρώπους το μήνα. Το Κέντρο Υγείας λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια σε υπερσύγχρονο κτίριο που έχει τη δυνατότητα να καλύπτει επείγοντα περιστατικά, αλλά και αρ-κετές ιατρικές εξετάσεις.

Παρά το ότι είναι καινούργιο, οι μισοί γιατροί ανήκουν στο Αττικό και

οι άλλοι μισοί δουλεύουν με συμβά-σεις. Οι συμβάσεις των γιατρών λή-γουν στις 31 του Μάρτη και δεν πρό-κειται να ανανεωθούν.

Το πρόβλημα είναι τεράστιο, γιατί, ενώ υπάρχουν οι κτιριακές υποδο-μές, λόγω της μη πραγματοποίησης προσλήψεων δεν λειτουργούν ια-τρεία ΩΡΛ, Οφθαλμολογικού, Ορ-θοπεδικού και Φυσικοθεραπείας. Επίσης πριν 6 περίπου μήνες έκλεισε και το μικροβιολογικό τμήμα, λόγω άδειας κυήσεως της ιατρού.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, που κατοικούν στη Δυτική Αθήνα και όχι μόνο, θα μείνουν χωρίς περίθαλ-ψη, λόγω του αναμενόμενου κλεισί-ματος του νοσοκομείου Λοιμωδών «Αγία Βαρβάρα» και του Κέντρου Υγείας Περιστερίου και την υπολει-τουργία του Αττικού νοσοκομείου.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση πρώτα το σωματείο και στη συνέ-χεια δημοτικές παρατάξεις, σύλλο-γοι, φορείς, λαϊκές συνελεύσης και πολλοί κάτοικοι των γύρω περιοχών αποφάσισαν να πάρουν την κατάστα-ση στα χέρια τους. Μετά τις πρώτες κινητοποιήσεις που πραγματοποίη-σαν οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου και τις κοινές συσκέψεις, έγινε και η πρώτη κοινή μαζική διαδήλωση.

Στις 3 του Απρίλη οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου οργανώνουν μαζί με όλους τους παραπάνω μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση και συγκέ-ντρωση στο υπουργείο Υγείας. Χρει-άζεται να παραμείνουν κλειστοί εκεί-νη τη μέρα όλοι οι δήμοι της Δυτικής Αθήνας και γι’ αυτό το λόγο γίνεται και σύσκεψη με τους δημάρχους της περιοχής την Πέμπτη 21 Μάρτη.

Την ίδια μέρα πραγματοποιείται μεγάλη σύσκεψη στο Περιστέρι με τη συμμετοχή του σωματείου του νοσοκομείου, τοπικών επιτροπών και συνελεύσεων, συλλόγων, φορέ-ων και οργανώσεων της περιοχής με σκοπό τη δημιουργία πρωτοβουλίας για τη διάσωση του Κέντρου Υγείας και του Αττικού.

Επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ 3ου Διαμερίσματος Περιστερίου έχει οργανώσει μαζικές εξορμήσεις στο Μπουρνάζι τις τελευ-ταίες δύο εβδομάδες. Όλοι μαζί μπο-ρούμε να τα καταφέρουμε, ακυρώνο-ντας τα σχέδια κυβέρνησης και τρόικας και σταματώντας την ανθρωπιστική κρίση που είναι προ των πυλών.

Κινητοποίηση ΣυντονιστικούΠαράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Οικονομικών και στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης πραγματοποί-ησε το Συντονιστικό ενάντια στην κατάργηση-συρρίκνωση Δημοσίων κοινωφελών φο-ρέων, στις απολύσεις-εφε-δρεία-«διαθεσιμότητα» και το μισθολόγιο-φτωχολόγιο. Στην παράσταση πήραν μέρος μέλη των Δ.Σ. των σωματείων και των ομοσπονδιών που συμμετέχουν στο Συντονιστικό. Η παράσταση διαμαρτυρίας άνοιξε τον κύκλο νέων δράσεων του Συντονιστι-κού, με γενικές συνελεύσεις και ενημερωτικές συγκεντρώσεις σε κάθε χώρο εργασίας, γενική συνέλευση των εργαζομένων των Σωματείων του Συντονιστι-κού την τελευταία εβδομάδα του Μάρτη και κοινή απεργιακή κινητοποίηση των σωματείων του Συντονιστικού την πρώτη εβδομάδα του Απρίλη.

FINTEXPORT

Σε πτώχευση οδηγείται η εταιρεία FINTEXPORT. Την απόφασή της αυτή ανακοίνωσε η εργοδοσία το πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη σε τριμερή συνάντηση με τους εργαζόμενους στο υπουργείο Ερ-γασίας. Το εργοστάσιο της εται-ρείας βρισκόταν σε κατάληψη από τους εργαζόμενους από το Νοέμβρη του 2012 και ενώ έκλει-ναν τότε ένα χρόνο απλήρωτοι. Στην τριμερή αποφασίστηκε να πάρουν οι εργαζόμενοι το σύνο-

λο των ενσήμων που δικαιούνται, καθώς και την είσπραξη του 80% των εσόδων που θα προκύψουν από την πώληση των έτοιμων προϊόντων που βρίσκονται στο εργοστάσιο, ώστε να καλυφθεί μέρος των οφειλομένων σε αυ-τούς. Το κλείσιμο του εργοστα-σίου αναδεικνύει για πολλοστή φορά ότι κανένας εργαζόμενος, κανένα σωματείο δεν μπορεί πια από μόνο του να φτάσει σε μεγάλες νίκες, αν δεν υπάρξει συνολικός πολιτικός αγώνας για την ανατροπή των μνημονί-ων και της κυβέρνησης. Για μια ανατροπή μέσα από αγώνες που μπορεί να ανοίξει το δρόμο στην πολιτική που θα έχει κέντρο τις ανάγκες και τα αιτήματα των ερ-γαζόμενων και όχι τα κέρδη των εργοδοτών.

Εθνοdata

Ο σύλλογος εργαζομένων στην Εθνοdata πραγματοποίησε 24ωρη απεργία, την Παρασκευή 8 Μάρτη. Οι ενοικιαζόμενοι ερ-γαζόμενοι της εταιρείας συμμε-τείχαν μαζικά στην κινητοποίη-ση στις πύλες του κτιρίου της Εθνικής Τράπεζας στο Γέρακα, διεκδικώντας την υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας, την προ-στασία των θέσεων εργασίας και τη διαφύλαξη του σημερι-νού (ήδη χαμηλού, μετά τις περ-σινές εξαναγκαστικές μειώσεις) επιπέδου αμοιβών. Η διοίκηση της εταιρείας, επιδιώκοντας να μη δεσμευθεί για υπογραφή νέας σύμβασης, δύο μέρες πριν την κινητοποίηση δήλωσε ότι δεν έχει έτοιμη πρόταση. Στη

συγκέντρωση συμμετείχαν συ-μπαραστάτες και εργαζόμενοι από το μόνιμο προσωπικό της Εθνικής, παρόλο που το σω-ματείο τους δεν καλούσε στην κινητοποίηση, όπως και η βου-λευτής Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Μαρία Μπόλαρη.

Έκθεση ΣΕΠΕ

Σύμφωνα με έκθεση του Σώ-ματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) με θέμα την εξέλιξη των συμβάσεων και την ελεγκτική δράση του ΣΕΠΕ το 2012, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 12 Μάρτη, οι συμβάσεις πλή-ρους εργασίας μειώθηκαν από 66,9%, που ήταν το 2010, σε 55%. Στο σύνολο των προσλή-ψεων που έγιναν μέσα στο 2012, το 35,4% ήταν με συμβάσεις με-ρικής απασχόλησης και το 9,6% με συμβάσεις για εκ περιτροπής εργασία. Επίσης σε σχέση με το 2011περίπου 6% λιγότερες επι-χειρήσεις προχώρησαν σε σύνα-ψη συλλογικών συμβάσεων ερ-γασίας οποιασδήποτε μορφής. Αναφορικά με τη μείωση των αποδοχών το ΣΕΠΕ διαπιστώνει ότι με την υπογραφή επιχει-ρησιακών συμβάσεων σε 794 επιχειρήσεις η μείωση μισθών για 94.044 εργαζόμενους ήταν κατά μέσο όρο 18,8%. Μεγαλύ-τερη, στο 22,2%, ήταν η μείωση που έγινε, χωρίς να χρειαστεί η υπογραφή επιχειρησιακών συμ-βάσεων, για 261.353 εργαζόμε-νους με βάση τις καταστάσεις προσωπικού σε 74.483 επιχειρή-σεις. Ως προς την ανασφάλιστη εργασία, το ποσοστό που προ-κύπτει από τους ελέγχους του ΣΕΠΕ, ανέρχεται στο 36%.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Του Χρήστου Βαγενά, εργαζόμενου στον ΟΑΕΕ

Με στάση εργασίας την Τε-τάρτη 20/03 και 24ωρη απεργία την Πέμπτη 21/03 δίνουν μια πρώτη απάντηση οι εργαζόμενοι στα Ασφα-λιστικά Ταμεία, στον ΟΑΕΔ, τον ΕΟΠΥΥ και το υπουργείο Εργασίας στο Σχέδιο Νόμου του Βρούτση για την αντιμε-τώπιση της παραβατικότη-τας, που ανοίγει ένα ακόμα παράθυρο για απολύσεις. Οι κινητοποιήσεις προήλθαν από την πίεση του κόσμου στους χώρους εργασίας.

Είχε προηγηθεί η συνέ-λευση που πραγματοποι-ήθηκε στον ΟΑΕΕ, όπου με παρουσία εκπροσώπων των δύο ομοσπονδιών των Ασφαλιστικών Ταμείων, οι εργαζόμενοι και η «Αριστε-ρή Ενωτική Κίνηση» έβαλαν δυναμικά στη συζήτηση το ζήτημα των άμεσων, οργα-

νωμένων κινητοποιήσεων με διάρκεια και συντονισμό.

Η ΠΑΣΚΕ του ΟΑΕΕ πρότει-νε κινητοποιήσεις με 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργί-ες σε συντονισμό με τις ομο-σπονδίες. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας μας (ΠΑΣΚΕ) πρότεινε στάση εργασίας, μετά 24ωρη και επανεκτίμη-ση της στάσης μας με κλι-μάκωση. Οι προτάσεις τους ήταν αόριστες, αν και έλεγαν για κάποια κλιμάκωση εξαρ-τώμενη από τις αποφάσεις των ΔΣ των ομοσπονδιών και των σωματείων. Οι δεξιοί συμφώνησαν μαζί τους.

Εμείς προτείναμε πλαίσιο αγώνα με απεργία διαρκεί-ας, καθημερινές γενικές συνελεύσεις και καταλή-ψεις που θα λειτουργούν ως απεργιακή φρουρά, απεργι-ακό ταμείο για την ενίσχυση του αγώνα μας, απεργιακές επιτροπές ακόμη και ανά

κτίριο, που θα βοηθάνε στο συντονισμό της δράσης του σωματείου κ.ά.

Δυστυχώς η μη στήριξη της πρότασής μας από το ΚΚΕ, που έγινε ουρά της ΠΑΣΚΕ και ουσιαστικά πρό-τειναν τα ίδια, δεν επέτρεψε να γίνει εφικτή η ανατροπή των συσχετισμών στη συνέ-λευση και να περάσει η δική μας πρόταση, αφού αρκετός κόσμος κατάλαβε καλά ότι στις σημερινές συνθήκες μόνο με ένα τέτοιο πλαίσιο μπορείς να οργανώσεις απο-τελεσματικούς αγώνες.

Το βασικό είναι να μπο-ρέσουμε οι εργαζόμενοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και με απεργι-ακές επιτροπές να οργανώ-σουμε αποτελεσματικούς αγώνες με διάρκεια και με προοπτική την ανατροπή των μνημονίων και της συ-γκυβέρνησης.

Απεργίες στα ασφαλιστικά ταμεία

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Αγώνας για τη σωτηρία του Αττικού Νοσοκομείου

και του Κέντρου Υγείας Περιστερίου

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Του Γρηγόρη Δεμέστιχα

Ο ι αποφάσεις των οργά-νων του ΣΥΡΙΖΑ είναι να προχωρήσουμε προς το

ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου πολιτικού φορέα, μέσα από μια πολιτική καμπάνια που θα βάζει στο κέντρο της προσοχής το κοι-νωνικό ζήτημα και θα επιδιώκει τη συσπείρωση εργαζομένων και νεολαίας. Ο σχεδιασμός της κα-μπάνιας σωστά ιεραρχεί τα ζητή-ματα των ιδιωτικοποιήσεων, των μισθών, των συντάξεων και των εργασιακών ανατροπών, τις εξελί-ξεις στην υγεία και την εκπαίδευ-ση, τις πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά και το μεγάλο θέμα της υπεράσπισης των δημο-κρατικών δικαιωμάτων.

ΣύγχυσηΌμως, ενώ η καμπάνια και ο προ-γραμματισμός των οργανώσεων απευθύνονται στη μεγάλη «δεξα-μενή» των εργαζομένων, της νε-ολαίας, των φτωχών ανθρώπων, που μπορεί να συγκροτήσει μια πλατιά και δυναμική πλειοψηφία, οι πρωτοβουλίες του «κέντρου» απευθύνονται αλλού, δημιουρ-γώντας τουλάχιστον σύγχυση. Η συμμετοχή στην εκδήλωση του Ιδρύματος Κ. Καραμανλής και, περισσότερο, η συμμετοχή στις διεργασίες με Αρσένη, Κατσέλη, Καστανίδη και Ξενογιαννακοπού-λου, δημιούργησαν την αίσθη-ση «στροφής» προς το πολιτικό Κέντρο και την αναζήτηση συμ-μαχιών τύπου Κεντροαριστεράς. Δικαιολογημένα οι κινήσεις αυτές προκάλεσαν διαμαρτυρίες, αφού

ένα τέτοιο «άνοιγμα» δεν προκύ-πτει από καμιά συλλογική απόφα-ση ή συγκροτημένη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτό το κλίμα προέκυψε από «διαρροές» προς τον Τύπο, θέμα σχετικά με το χρόνο διεξαγωγής του συνεδρίου: τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας πρότει-ναν, λέει, την αναβολή του. Οι «διαρροές» (αλήθεια από ποιον;) διαψεύστηκαν με δήλωση στε-λεχών της Α.Π. Τόσο το Αριστε-ρό Ρεύμα, όσο και οι εκπρόσω-ποι του Rproject (ΔΕΑ, Κόκκινο, ΑΠΟ) πρότειναν να οργανωθεί το συνέδριο με ουσιαστικό τρόπο: να υπάρξουν επεξεργασμένα κεί-μενα θέσεων, να δοθεί χρόνος και

δυνατότητα στις οργανώσεις να συζητήσουν, να υπάρξει δημό-σιος διάλογος επί των κρίσιμων επιλογών. Αυτά θα μπορέσουν να γίνουν μέσα στο χρονοδιάγραμ-μα που έχει θέσει η απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, μόνο αν ιεραρχηθούν ως προτε-ραιότητες όλων των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Σε άλλη περίπτωση, αν επιλεγούν διαδικασίες fast track, το συνέδριο κινδυνεύει να υπο-βαθμιστεί.

ΠολιτικήΚατά τη γνώμη μας, στο κέντρο της προσυνεδριακής διαδικασίας πρέπει να τεθεί το πολιτικό ζήτη-μα «η τακτική για την ανατροπή

της τρικομματικής, το πρόγραμ-μα και οι συμμαχίες της κυβέρνη-σης της Αριστεράς». Η πραγματι-κή πολιτική ενοποίηση σε αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, η οικοδόμηση της αμοιβαίας πολιτικής εμπιστο-σύνης, είναι οι ουσιαστικοί παρά-γοντες και για τις «οργανωτικές» επιλογές του συνεδρίου.

ΣυγκρότησηΥπενθυμίζουμε ότι αυτό που έχει ήδη συμφωνηθεί είναι η συγκρό-τηση του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου πολι-τικού φορέα, δημοκρατικού και πολυτασικού, που δεν προϋπο-θέτει την αυτοδιάλυση των ορ-γανώσεων-συνιστωσών του. Τη θέση αυτή η ΔΕΑ δεν την έκρυψε

ποτέ και τη συμμερίζονται πολλές άλλες πλευρές (π.χ. οι Ενεργοί Πο-λίτες και ο Μαν. Γλέζος, η ΚΕΔΑ και ο Γ. Θεωνάς, η ΚΟΕ, ενώ ο ΣΥΝ ακόμη δεν έχει κάνει καθαρές τις προθέσεις του…). Η θέση αυτή δεν έχει καμιά διάσταση υποβάθ-μισης του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, στο έδαφος της υπαρκτής πολιτικής πραγματικότητας, με βάση τις κα-τακτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, των μελών και των οργανώσεών του, επιδιώ-κει τη συγκέντρωση όλων των δυ-νάμεων στο κρίσιμο καθήκον της ανατροπής, που μας αφορά όλους και κυρίως τις πλατύτερες κοινωνι-κές δυνάμεις που εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο ενωτικό εγχείρη-μα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Όχι στις fast track διαδικασίες

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται συνέδριο ουσίας

Ό πως δήλωσε ο Σαμα-ράς, «Με στήριγμα την Ευρώπη, θα αναδείξου-

με τον ορυκτό μας πλούτο, τους πλουτοπαραγωγικούς μας πό-ρους, την ΑΟΖ μας». Σε μια προ-σπάθεια να διασφαλίσει τη στήρι-ξη του διευθυντηρίου της ΕΕ στις διενέξεις με τις λεγόμενες «τρίτες χώρες» (κυρίως Τουρκία, αλλά και Αίγυπτο, Λιβύη, Λίβανο, Παλαι-στινίους στη Λωρίδα της Γάζας…) που έχουν συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο, δε δίστασε να κάνει λόγο για… «ευρωπαϊκή ΑΟΖ», προφανώς σε αντίθεση με τους λοιπούς «απολίτιστους» της περιοχής.

Πράγματι η ΕΕ έχει εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για το σχέδιο Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας, που, αν ευοδωθεί, περιλαμβάνει σε συντριπτικό ποσοστό τον έλεγχο των πιθανολογούμενων κοιτα-σμάτων της ανατολικής Μεσογεί-ου και μάλιστα σε αδιατάραχτη «συνέχεια» από το Ισραήλ ως την Ελλάδα. Την υποστήριξη στο σχέ-

διο αυτό έχει εκφράσει παλαιότε-ρα η Μέρκελ, ενώ επιβεβαίωσε πρόσφατα το Ευρωκοινοβούλιο, υπερψηφίζοντας την έκθεση για τον «ενεργειακό χάρτη» που ει-σηγήθηκε η ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ Ν. Τζαβέλλα.

Ο ισχυρισμός είναι ότι αυτή η κατανομή ισχύος και δικαιωμά-των επί του πιθανολογούμενου ορυκτού πλούτου (που σε χάρτες ανακοίνωσε πρώτο το κράτος του Ισραήλ) προκύπτει από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Όμως ακό-μα και επίσημοι διαπραγματευτές του ελληνικού υπ.Εξ. προειδοποι-ούν ότι η ανακήρυξη των ΑΟΖ μπο-ρεί να προκύψει «νομίμως» μέσα από δύο πιθανές διαδικασίες: Είτε με τη συμφωνία μεταξύ των γει-τονικών χωρών, είτε με την από-φαση ενός διεθνούς δικαστηρίου. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν οι γνωστές ήδη ελληνοτουρκικές (αλλά και ελληνοαιγυπτιακές και ελληνολυβικές) διαφορές, ενώ στη δεύτερη περίπτωση –της προσφυγής σε διεθνή διαιτησία ή

δικαστήριο– πιθανότατα κάποια «κριτήρια» του Διεθνούς Δικαίου (όπως π.χ. η αναλογικότητα των ακτών) δεν θα επιβεβαιώσουν τους «χάρτες» που ήδη διακινού-νται με βάση τις αποφάσεις του κράτους του Ισραήλ (και των διε-θνών συμμάχων του).

Έτσι, η επίκληση της ΕΕ, αλλά και των ΗΠΑ, θεωρείται χρήσιμη σε ένα παιχνίδι «πυγμής», που φεύγει από το πεδίο του (όποιου) Διεθνούς Δι-καίου και επιχειρεί να εμπεδώσει μια λύση με βάση το συσχετισμό δύναμης που θα δημιουργεί το βά-ρος των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη.

Οι κίνδυνοι σε αυτό το παιχνί-δι είναι προφανείς. Αν το σχέδιο ευοδωθεί, τα (πιθανολογούμενα) κέρδη θα καρπωθούν οι μεγάλες δυνάμεις και οι εταιρείες τους, αφήνοντας μόνο ψίχουλα για τους ντόπιους εταίρους -και αυτά υπονομευμένα από τις συμφω-νίες αποπληρωμής του χρέους προς τους δανειστές. Αν όμως το σχέδιο ναυαγήσει –μέσα στην

εκρηκτική αστάθεια της περιο-χής– το κόστος θα κληθούν να πληρώσουν κυρίως οι λαοί της περιοχής, ακόμα και με αίμα σε αντάλλαγμα στο (πιθανολογού-μενο) φυσικό αέριο.

Αυτοί οι κίνδυνοι θα έπρεπε να κάνουν ιδιαίτερα προσεκτική την Αριστερά. Η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, η οριοθέτηση των ΑΟΖ, θα έπρεπε να συνδέε-ται αδιατάρακτα με την πολιτική διαφύλαξης της ειρήνης, με την πολιτική συνεννόησης μεταξύ των γειτονικών χωρών, σε ρήξη και ανεξάρτητα από τα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή.

Σε αυτό το πεδίο, κάποιοι «κύ-κλοι» του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να προκαλούν εκπλήξεις. Ο «σύμ-βουλος» (με το ψευδώνυμο) Ετεοκλής Δουμουλάκης χτύπη-σε ξανά. Με άρθρο του στο «Πο-ντίκι» (η Αριστερά, η ΑΟΖ και η κυριαρχία) προτείνει: «Να κατα-στήσουμε σαφές urbi et orbi ότι η Αριστερά δεν θέτει την άσκηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαι-

ωμάτων υπό την έγκριση και τη συναίνεση κανενός. Όποιος επι-χειρήσει manu militari να εμποδί-σει την άσκησή τους, θα υποστεί τα επίχειρα της αλαζονείας του… Just watch us».

Ο κ. σύμβουλος σε αυτή τη φιλοπόλεμη διακήρυξή του δεν διστάζει να ομολογήσει ότι το βασικό επιχείρημά του δεν είναι άλλο από τη βοήθεια των ιμπερια-λιστών: κάνει λόγο για μια «ευφυή επιλογή εταίρων στην εκμετάλ-λευση των ενεργειακών πόρων –οι οποίοι βεβαίως δεν θα είναι μόνον οι Αμερικάνοι, αλλά και οι Ρώσοι, οι Κινέζοι κ.ο.κ. (σσ: μέσα στο κ.ο.κ. ο κ. σύμβουλος κρύβει «σεμνά» το Ισραήλ)–, στο πλαίσιο της πολυδιάστατης στήριξης που έχουμε ανάγκη, ώστε να μπορού-με να αποτρέψουμε κάθε ενέρ-γεια των Τούρκων».

Μέσα στη δίνη της διεθνούς κρίσης, τέτοια παιχνίδια είναι παι-χνίδια με τη φωτιά. Και η Αριστε-ρά οφείλει να διασαφηνίσει ότι δεν έχει καμιά σχέση με αυτά.

Οι ΑΟΖ, η ΕΕ, ο Σαμαράς και ο ΣΥΡΙΖΑ

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Σ ε μια ιστορική καμπή για το εργατικό κίνημα, το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, που θα

συγκληθεί στην Αλεξανδρούπο-λη(!), προκαλεί γενική αδιαφορία.

Σχεδόν κανένα από τα κρίσιμα προβλήματα των εργατών και των ανέργων δεν θα φτάσει να συζη-τηθεί στις αίθουσές του, δεν θα κατορθώσει να διαπεράσει το τείχος της παγερής γραφειοκρα-τικής αδράνειας που από καιρό επικρατεί στη Συνομοσπονδία.

Η ηγεσία Παναγόπουλου στην ΠΑΣΚΕ, σε συμμαχία με τη ΔΑΚΕ, επέβαλλαν στην κορυφή των συν-δικάτων την αποδοχή της μνημο-νιακής πολιτικής, περιορίζοντας τη ΓΣΕΕ σε ρόλο απορρόφησης των κραδασμών, που η οργή προ-καλεί μέσα στην εργατική τάξη. Οι διαδοχικές γενικές απεργίες αποφασίστηκαν αφενός κάτω από την ασφυκτική πίεση της βάσης, ενώ οργανώθηκαν, αφε-τέρου, με τρόπο που το εργατικό κίνημα να μην πετύχει ανατρεπτι-κά αποτελέσματα.

Στο τέλος αυτής της περιόδου οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστι-κές ηγεσίες είναι: α) Ικανές να πε-τύχουν την αναπαραγωγή τους. β) Σε βαθιά και οριστική κρίση.

Είναι ικανές να πετύχουν, με απώλειες, την αναπαραγωγή τους, εκμεταλλευόμενες συγκε-κριμένα χαρακτηριστικά. Στο 35ο Συνέδριο δεν θα αποτυπωθεί ο συσχετισμός της σημερινής συ-γκυρίας, αλλά διάσπαρτων εκλο-γών στα σωματεία που μπορεί να έγιναν πολλούς μήνες πριν.

Στο 35ο Συνέδριο θα αποτυπω-θεί ένας πλαστός συσχετισμός, που ενισχύεται από τη μαζική ερ-γοδοτική τρομοκρατία, αλλά και από την «κατάκτηση» των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ (και δυστυχώς εν μέρει και

του ΠΑΜΕ) να επιβάλουν σε δε-κάδες σωματεία νοθεία απίστευ-των διαστάσεων. Παρ’ όλα αυτά, τόσο η ΠΑΣΚΕ όσο και η ΔΑΚΕ θα έχουν απώλειες, με αποτέλεσμα η επόμενη διοίκηση της συνομο-σπονδίας να έχει ως προϋπόθεση, για να ελεγχθεί, τη στενότερη συ-νεργασία αυτών των δύο άσπον-δα φιλικών παρατάξεων.

ΚρίσηΌμως, ταυτόχρονα, οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ είναι σε βαθιά κρίση. Στο χώρο της ΠΑΣΚΕ εμφανίστηκε η διάσπαση του ΕΜΕΙΣ (Ενωτικό Μέτωπο Εργατικών Ισχυρών Συν-δικάτων) από τους «ριζοσπάστες» σοσιαλδημοκράτες συνδικαλι-στές (ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΕΚ Αθήνας κ.ά.). Το ρήγμα θα μπορούσε να είναι βαθύτερο, αν αυτοί που πή-ραν την πρωτοβουλία, είχαν κινη-θεί πιο τολμηρά και πιο νωρίς.

Στο χώρο της ΔΑΚΕ υφέρπει το πρόβλημα της αντίθεσης των «αντιμνημονιακών» οπαδών του Σαμαρά, αλλά και της αντίθεσης των «καραμανλικών» με τους «σα-μαρικούς».

Όμως αυτά είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το μεγάλο πρόβλη-μα των γραφειοκρατών είναι ότι με τις σημερινές απόψεις τους δεν μπορούν να κινητοποιούν σχεδόν κανέναν, ότι βρίσκονται αντιμέτωποι πλέον με την απέ-χθεια της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων. Ο απαξιωτικός όρος «εργατοπατέρες» σήμερα ταιριάζει γάντι στο πλειοψηφικό ρεύμα της ΓΣΕΕ.

Το ΠΑΜΕ, που θεωρητικά κινή-θηκε σε αντιγραφειοκρατική βάση, έχει αποτύχει. Σε κανέναν από τους χώρους που ελέγχει δεν κατόρθω-σε να δώσει πειστικά παραδείγ-ματα μιας πιο αποτελεσματικής

αντίστασης. Χάνει δυνάμεις στο πραγματικό πεδίο, ενώ η διατήρη-ση κάποιων θέσεών του αντανακλά συχνά πλαστές διαδικασίες.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση θα εμ-φανίσει άνοδο, αλλά όχι αντίστοι-χη με το άλμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία. Αιτία είναι οι ειδικές δυ-σκολίες μέσα στα συνδικάτα, οι συντηρητισμοί στην αντιμετώπι-ση της γραφειοκρατίας και κυρίως η πολύ περιορισμένη παρουσία οργανωμένων δυνάμεων στους χώρους του ιδιωτικού τομέα.

ΑριστεράΟι συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς θα παρέμβουν στην Αλεξανδρούπολη, θα καταγρά-ψουν τις θέσεις τους στην επό-μενη διοίκηση και θα συνεχίσουν να δρουν μέσα σε αυτή. Σωστά. Αλλά λίγα πράγματα θα βγουν από αυτή τη δραστηριότητα. Η

έμφαση πρέπει να δοθεί στην προσπάθεια από τα κάτω.

Το εργατικό κίνημα έχει επι-στρέψει στην εποχή όπου ο απο-φασιστικός παράγοντας είναι η δουλειά στο χώρο εργασίας, η συσπείρωση των συναδέλφων, η δυνατότητα για πραγματική πα-ρέμβαση. Αυτή η δουλειά θα βγά-λει μια νέα γενιά συνδικαλιστών, ακόμα και νέων συνδικάτων. Αυ-τός ο παράγοντας θα αλλάξει τε-λικά τους συσχετισμούς μέσα στα σωματεία, σαρώνοντας τα αποκα-ΐδια της γραφειοκρατίας.

Τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι διαδικασίες συντονισμού, οι καμπάνιες αλληλεγγύης είναι τα πολύτιμα «βήματα» της στιγμής, που μπορούν να δώσουν τελείως άλλο νόημα στην παρέμβαση και σε επίπεδο ΓΣΕΕ ή ΑΔΕΔΥ.

Ταυτόχρονα είναι απαραίτη-τη και μια άλλη δραστηριότητα, πέρα από τον κλασσικό συνδικα-λισμό: Η αλληλεγγύη στους ανέρ-γους, η δράση ενάντια στις πε-ρικοπές κοινωνικών δαπανών, η διεκδίκηση δημόσιων σχολείων, νοσοκομείων, βρεφονηπιακών σταθμών κλπ.

Η δραστηριότητα αυτή οφείλει να κλιμακώνει τη σχέση μεταξύ των συνδικαλισμένων εργαζομένων και του γενικού «πληθυσμού», των αν-θρώπων που δίνουν τη μάχη της λα-ϊκής αντίστασης στη γειτονιά, στο σχολείο, στο χωριό. Και αντίστρο-φα: η ανασύνταξη των συνδικάτων δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, όλης της Αρι-στεράς. Μια πλατύτατη καμπάνια με σύνθημα: «Γραφτείτε στα συν-δικάτα, απαιτήστε τα συνδικάτα, αλλάξτε τα συνδικάτα!» πρέπει επει-γόντως να ξεδιπλωθεί παντού.

Γιατί πλέον γνωρίζουμε ότι από τη «στάνη» του Παναγόπουλου το μόνο τυρί που βγαίνει είναι ο συμ-βιβασμός και η υποταγή.

Το συνέδριο της ΓΣΕΕ και η Αριστερά

Του Μιχάλη Βεργίτση

Μ έχρι το τέλος του μήνα θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για την

ανάδειξη των νέων νομαρχιακών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τη γνωστή εγκύκλιο της Γραμ-ματείας που δρομολογούσε τις σχετικές διεργασίες, προσδιορι-ζόταν μια συναινετική (με πλου-ραλιστική έκφραση) διαδικασία συγκρότησης των νομαρχιακών οργάνων, προκειμένου να μην μπει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτή τη φάση, σε περιπέτειες με εσωστρεφή χα-ρακτηριστικά. Η κανονική διαδι-

κασία εκλογής (με διαμόρφωση κειμένων, πολιτικές αντιπαραθέ-σεις, συγκλίσεις κλπ.) αφήνεται για τον Ιούνιο –στο πλαίσιο του Ιδρυτικού Συνεδρίου.

Από μόνη της αυτή η διαδικα-σία διαβάζεται και αντίστροφα. Υπάρχει ανάγκη αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει προς τα έξω, να δώσει μάχες, να οργανώσει την ανατροπή. Ακριβώς γι’ αυτό ανά-βει «κόκκινο» στην εσωστρέφεια. Η μάχη λοιπόν για το χαρακτήρα των νομαρχιακών οργάνων είναι πολύ συγκεκριμένη. Θα είναι όρ-γανα μάχης, με σχέδιο δράσης και στόχο τη δουλειά της οργά-

νωσης και της κινητοποίησης του κόσμου μας ή θα έχουμε γραφει-οκρατικά όργανα νέας εσοδείας που, στην καλύτερη περίπτωση, θα έχουν να φροντίζουν για τις όποιες εκλογικές μάχες και κοινο-βουλευτικές επιτυχίες;

Λόγοι ανησυχίας υπάρχουν, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις νο-μαρχιακών συνδιασκέψεων, το σκέλος του προγράμματος δρά-σης ήταν ιδιαίτερα υποτιμημένο, έως και εξαφανισμένο. Από την πλευρά του Rp-Κόκκινο Δίκτυο και της Αριστερής Πλατφόρμας έγινε κάθε προσπάθεια να ανοίξει αυτή η συζήτηση, προτείνοντας

και γενικούς άξονες πάλης (εργα-τικό, υγεία, παιδεία, αντιφασιστι-κό), αλλά και ειδικούς, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά κάθε περι-οχής (π.χ. περιβάλλον).

Το Rp-Κόκκινο Δίκτυο έχει ανα-δείξει εκπροσώπους του σε αρκε-τά δευτεροβάθμια όργανα (Δυτι-κής Αθήνας, Ανατολικής Αθήνας, Πειραιά, Α΄ Θεσσαλονίκης, Αχαΐ-ας, Αιτωλοακαρνανίας, Ηρακλεί-ου, Μεσσηνίας, Φθιώτιδας, Φλώ-ρινας, Φωκίδας και Υγείας, ενώ είναι σε εξέλιξη η διαδικασία στις υπόλοιπες περιοχές του Λεκανο-πεδίου). Ιδιαίτερη διαδικασία θα ακολουθηθεί στην Α΄ Αθήνας.

Να σημειώσουμε τέλος την παραδοξότητα (επιεικώς) της Δυ-τικής Αθήνας. Η πλειοψηφούσα πτέρυγα της Πανελλαδικής Συν-διάσκεψης πήρε την πρωτοβου-λία να κατεβάσει ξεχωριστό ψη-φοδέλτιο(!) και μάλιστα με τίτλο «Αριστερή Πλειοψηφία» (προφα-νώς ο τίτλος «Ενιαίο Ψηφοδέλτιο» θα ήταν αμετροεπής).

Στις απαιτητικές, κοινωνικά και πολιτικά, συνθήκες που βιώνου-με, ο δρόμος για τη ριζοσπαστική Αριστερά περνάει υποχρεωτικά από την καλύτερη δυνατή οργά-νωση του δυναμικού της. Για τη μάχη της ανατροπής.

Νομαρχιακές Επιτροπές ΣΥΡΙΖΑ

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Η ΠΑΣΕΓΕΣ (η κορυφαία συνεταιριστική συνομο-σπονδία που συνδέεται

με την πιο διαπλεκόμενη πλευρά της εξουσίας, έχοντας «κατακτή-σει» τη φήμη του χειρότερου πα-ραδείγματος συνεταιρισμών), σε συνεργασία με τη Neuro Public (ιδιωτική εταιρία που, μέσω του λογισμικού του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες ΠΑ-ΣΟΚ-ΝΔ, του ΥΠΑΑΤ, της έδωσαν, χρυσοπληρώνοντάς τη με εκατομ-μύρια ευρώ, την αποκλειστική δι-αχείριση του μητρώου των επιδο-τούμενων αγροτών, την ώρα που οι ΔΥ δεν είχαν πλήρη πρόσβαση σε αυτό), εν μέσω της κρίσης, λανσάρουν το πρόγραμμα «GAIA επιχειρείν».

Σε αυτό το πρόγραμμα διαφη-μίζεται, μεταξύ άλλων, η διεκπε-ραίωση της αξιολόγησης επεν-

δυτικών σχεδίων, η εκπαίδευση των αγροτών και η πιστοποίησή της, η παρακολούθηση των επι-δοτούμενων προγραμμάτων, η συμπλήρωση του μητρώου αιγο-προβάτων, αρμοδιότητες που μέ-χρι στιγμής ανήκουν στο δημόσιο (ΥΠΑΑΤ) και σε εποπτευόμενους φορείς του (ΟΠΕΚΕΠΕ, ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ κλπ).

Η γνωστή ρήση του Μανιτάκη ότι «στο δημόσιο θα παραμείνει μόνο ό,τι δεν θέλουν οι ιδιώτες» φαίνεται πως αποτελεί απόλυτη δέσμευση της συγκυβέρνησής του προς τον κόσμο του μεγάλου κεφαλαίου και έχει ήδη δρομολο-γηθεί η εφαρμογή της. Η διαφήμι-ση για το πρόγραμμα «GAIA επιχει-ρείν» αποκαλύπτει σκανδαλωδώς ότι οι επιχειρηματίες ξέρουν πιο έγκαιρα και πιο έγκυρα, από τους εργαζόμενους της χώρας, τι πρό-κειται να γίνει.

Θύματα θα είναι όχι μόνο οι χι-

Της Δέσποινας Κουτσούμπα

Η απορροφητικότητα των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ έχει αναδειχθεί από τον

πρωθυπουργό σε ύψιστη προτεραι-ότητα της χώρας. Τώρα, βέβαια, πώς θα απορροφήσουν κοινοτικά κονδύ-λια με κουτσουρεμένες τις υπηρε-σίες του δημοσίου, αυτό είναι ένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο που ακό-μη δεν το έχουν καταφέρει (όπως οι ίδιοι παραδέχονται άλλωστε), καθώς και μόνο οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που απαιτούνται για την απορρόφηση και τον έλεγχο των ΕΣΠΑ απαιτούν στρατιά υπαλλήλων που θα ασχολούνται μόνο με αυτό.

Βέβαια, η κατεύθυνση δεν εί-ναι γενικώς το να απορροφήσου-με τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, αλλά να προσανατολιστούμε σε εκείνες τις μορφές που θα βοηθήσουν να δι-αλυθούν οι εργασιακές σχέσεις και κάθε κοινωνικό αγαθό, μέσα από τα περίφημα χρήματα της ΕΕ. Το αντί-στοιχο που συνέβη για δεκαετίες με την αγροτική παραγωγή –με τη δι-αφορά ότι το πηγάδι έχει στερέψει και τώρα δίνονται κάποια ψίχουλα.

Για να γίνει κατανοητό το τι συμ-βαίνει, πρέπει κανείς να γνωρίζει ότι

το δημόσιο δεν είναι πάντα «αντιπα-ραγωγικό», όπως θέλουν να το πα-ρουσιάζουν. Αντιθέτως, οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν εκτελέσει πάμπολλα έργα με αυτεπιστασία σε όλους τους τομείς, με κανονικές σχέσεις εργασί-ας και πολύ καλά αποτελέσματα.

Τι σημαίνει η αυτεπιστασία; Ότι τα κοινοτικά κονδύλια δίνονται στην ίδια τη δημόσια υπηρεσία, που προσλαμβάνει το απαραίτητο προ-σωπικό (εκεί που απουσιάζει) με κανονική ετήσια σύμβαση και το νό-μιμο μισθό, κάνει τις προμήθειες και εκτελεί το έργο.

Με τον τρόπο αυτό εκτελούνται (ακόμη…) όλα τα έργα σε μνημεία από τις Υπηρεσίες Πολιτισμού, τα οποία έχουν δύο ακόμη θετικά: τα κονδύλια κατευθύνονται κατά 70% σε προσλήψεις προσωπικού (το υπόλοιπο σε υλικά), ενώ τα έργα διεξάγονται σε κάθε γωνιά της Ελ-λάδας, δίνοντας εργασία σε περιο-χές που πραγματικά υποφέρουν και αφήνοντας πίσω τους επισκέψιμα μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους που θα προσελκύσουν επισκέπτες.

Θα περίμενε κανείς τέτοια έργα να στηριχτούν σε μια τέτοια περίοδο. Κι όμως η αυτεπιστασία ροκανίζεται με κάθε τρόπο, προς όφελος των προ-

γραμμάτων «καταπολέμησης της ανεργίας», με την πρόσληψη μέσω ΜΚΟ, για λογαριασμό του δημοσί-ου. Τα προγράμματα αυτά, που πα-ρουσιάζονται ως πανάκεια και ο Ε. Βενιζέλος καλεί να αυξηθεί ο αριθ-μός των δικαιούχων σε 700.000(!), είναι το σύγχρονο δουλεμπόριο.

Οι υποψήφιοι εργαζόμενοι εργά-ζονται για 5-7μήνες, με 550 ευρώ το μήνα, χωρίς κανένα δικαίωμα (ούτε καν κανονικής άδειας), χωρίς ερ-γασιακή σχέση με το δημόσιο και χωρίς δικαίωμα να ξαναεργαστούν σε παρόμοιο πρόγραμμα για το υπό-λοιπο του έτους. Για το σκοπό αυτό, η ΜΚΟ μετατρέπεται σε «νταβατζή», εισπράττοντας 5% από τους μισθούς όσων έχει προσλάβει.

Δεν έχει σημασία αν οι άνθρωποι που θα εργαστούν στα νέας κοπής stage θα πραγματοποιήσουν κάποιο έργο ή όχι, αν θα καλύψουν θέση ερ-γασίας που κανονικά έπρεπε να κα-λύπτεται από μόνιμο υπάλληλο και πώς θα καλύπτεται η ανάγκη αυτή τους υπόλοιπους μήνες. Σημασία έχει ότι έτσι οι άνθρωποι αυτοί, χω-ρίς να είναι κανονικοί εργαζόμενοι, δεν εγγράφονται πια στις λίστες των ανέργων. Σημασία έχει επίσης ότι έτσι μειώνεται ο μέσος μισθός,

οι διεκδικήσεις και οι προσδοκίες, με την ανακύκλωση απελπισμένων ανέργων.

Παρόμοια χρήση έχουν τα χρήμα-τα του ΕΣΠΑ (και είναι πολλά) που κατευθύνονται απευθείας στους εργολάβους, τόσο για μεγάλα κατα-σκευαστικά έργα (δρόμοι, γέφυρες,

Δημόσιο: Μηδενικές παροχές για την κοινωνία, «χρυσά κουτάλια» για τους ιδιώτες

8 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Διαλύοντας το δημόσιο, να ποια «ανάπτυξη» και για ποιους θα έρθει!

Η «κρίση γεννά ευκαιρίες», διαδίδει η κυβέρνηση των επιχειρηματιών και τα δικά τους ΜΜΕ, αρκεί να είμαστε αρκετά έξυπνοι να τις εντοπίσουμε και να τις αξιοποιήσουμε.

«Ο δημόσιος τομέας στέκεται εμπόδιο στην ιδιωτική πρωτοβουλία και δεν αφήνει να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να παραχθεί νέος πλούτος, που θα μοιραστούμε όλοι μας», μας ξαναλένε.

Αυτά που δεν μας λένε και που θα περιγράψουμε με κραυγαλέα παραδείγματα είναι τα παρακάτω:

1) Πλούτος υπάρχει ήδη και έχει δημιουργηθεί με τη δουλειά δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων και με τα κονδύλια του δημοσίου, ενώ το ιδιωτικό κεφάλαιο αναλαμβάνει δουλειές που θα μπορούσαν να κάνουν δημόσιοι υπάλληλοι (ΔΥ) και πληρώνονται αδρά από κονδύλια του κράτους, χωρίς να ξοδέψουν ούτε ένα ιδιωτικό σεντς, χωρίς το περίφημο επιχειρηματικό «ρίσκο».

2) Οι «ευκαιρίες» δεν χρειάζονται εντοπισμό, αφού κατασκευάζονται από τις διαδοχικές μνημονιακές και προ-μνημονιακές κυβερνήσεις, επί σειρά ετών. Με προγράμματα της ΕΕ, με ΕΣΠΑ, με απευθείας αναθέσεις, οι ιδιώτες τρυπώνουν στο δημόσιο και τρώνε με χρυσά κουτάλια. Τώρα, με πρόσχημα την κρίση, χρεώνουν το πλιάτσικο των προηγούμενων ετών στους εργαζόμενους του δημοσίου, με τη γνωστή προπαγάνδα των ακριβοπληρωμένων-βολεμένων ΔΥ και κάνουν την τελική έφοδο. Ετοιμάζονται να πάρουν από το δημόσιο ό,τι μπορεί να αποδώσει κέρδη, ό,τι είναι απολύτως απαραίτητο στην κοινωνία, με άθλια αμοιβόμενο εργατικό προσωπικό, χωρίς δικαιώματα και φορτώνοντας τους καταναλωτές-πελάτες τους με αβάσταχτα ποσά.

Η δεξιά συγκυβέρνηση, δια του «υπεύθυνου» υπουργού Μανιτάκη, βοηθά το ιδιωτικό κεφάλαιο, δηλώνοντας απροκάλυπτα πως θα μείνει στο δημόσιο ό,τι δεν θέλουν οι ιδιώτες.

Η εμπειρία από τη «δράση» των ιδιωτών μέχρι τώρα στο δημόσιο, ο τρόπος που χειρίζονται τα έργα που αναλαμβάνουν, τα αποτελέσματα που παραδίδουν, δεν προμηνύουν κάτι καλό. Ούτε ως συναδέλφους, ούτε ως καταναλωτές μας συμφέρει η καταστροφή του δημοσίου.

Το παράδειγμα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ)

Για ποιους είναι τα περίφημα ΕΣΠΑ; Ή πώς να διαλύσετε τις εργασιακές σχέσεις

δυτικών σχεδίων, η εκπαίδευση των αγροτών και η πιστοποίησή της, η παρακολούθηση των επι-δοτούμενων προγραμμάτων, η συμπλήρωση του μητρώου αιγο-προβάτων, αρμοδιότητες που μέ-χρι στιγμής ανήκουν στο δημόσιο (ΥΠΑΑΤ) και σε εποπτευόμενους φορείς του (ΟΠΕΚΕΠΕ, ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ κλπ).

Η γνωστή ρήση του Μανιτάκη ότι «στο δημόσιο θα παραμείνει μόνο ό,τι δεν θέλουν οι ιδιώτες» φαίνεται πως αποτελεί απόλυτη δέσμευση της συγκυβέρνησής του προς τον κόσμο του μεγάλου κεφαλαίου και έχει ήδη δρομολο-γηθεί η εφαρμογή της. Η διαφήμι-ση για το πρόγραμμα «GAIA επιχει-ρείν» αποκαλύπτει σκανδαλωδώς ότι οι επιχειρηματίες ξέρουν πιο έγκαιρα και πιο έγκυρα, από τους εργαζόμενους της χώρας, τι πρό-κειται να γίνει.

Θύματα θα είναι όχι μόνο οι χι-

λιάδες ΔΥ που θα απολυθούν ή θα αναγκαστούν να εργαστούν για τους ιδιώτες εργοδότες πια, για 500 ευρώ μισθό και χωρίς τις εργατικές κατακτήσεις τους, αλλά και οι χιλιάδες αγρότες που θα βρί-σκονται στον απόλυτο έλεγχο της ιδιωτικής «πρωτοβουλίας», από την αρχή έως το τέλος των παρα-γωγικών σταδίων.

Όσο για τους καταναλωτές, θα τρώνε ό,τι αποφασίζει το μεγά-λο κεφάλαιο πως το συμφέρει να παράγει και με όποιον τρόπο είναι φτηνότερος γι’ αυτό, ανεξαρτήτως ποιότητας, επάρκειας, διατροφι-κής αξίας, υγιεινής και ασφάλειας.

Συνυπολογίζοντας την εμπλο-κή της Τράπεζας Πειραιώς, στην οποία δωρίστηκε η ΑΤΕ και τις δηλώσεις που έχουν γίνει από τον πρόεδρο του ομίλου, Μιχ. Σάλλα, για τη βούλησή του, η οποία «δεν περιορίζεται στα στε-νά όρια της χρηματοδότησης

αγροτών και αγροτικών επιχει-ρήσεων, αλλά θέτει ως στόχο τη συνολική ανασυγκρότηση του αγροτικού χώρου και τη διαμόρ-φωση προϋποθέσεων για τη δη-μιουργία αξιόμαχων αγροτικών εκμεταλλεύσεων, που θα ανα-πτύσσουν δραστηριότητα με μο-ναδικό γνώμονα τη ζήτηση της αγοράς», καταλαβαίνουμε τι πε-ριμένει τον κόσμο της εργασίας και της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Η Τράπεζα Πειραιώς, με το ερ-γαλείο-θησαυρό της ΑΤΕ, σκοπεύ-ει να διευρύνει τα πεδία ενδιαφέ-ροντός της, πέρα από την παροχή οικονομικών συμβουλών, προς τις ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες του ΥΠΑΑΤ (επιστημονική στήριξη και τεχνογνωσία, καθώς και παροχή υπηρεσιών, όπως η σύνταξη των δηλώσεων ενιαίας ενίσχυσης-ΟΣ-ΔΕ και η διαχείριση συνολικά των διαδικασιών για την είσπραξη των κοινοτικών ενισχύσεων).

οι διεκδικήσεις και οι προσδοκίες, με την ανακύκλωση απελπισμένων ανέργων.

Παρόμοια χρήση έχουν τα χρήμα-τα του ΕΣΠΑ (και είναι πολλά) που κατευθύνονται απευθείας στους εργολάβους, τόσο για μεγάλα κατα-σκευαστικά έργα (δρόμοι, γέφυρες,

μετρό, ακόμη και ξενοδοχεία), όσο και για «ψηφιακές εφαρμογές» (με τέτοια προγράμματα θα στηριχτούν οι αναξιοπαθούντες ιδιοκτήτες των ΜΜΕ), χωρίς κανείς να ασχολείται με το αν πραγματικά απασχολούνται εργαζόμενοι, και με ποιους όρους, σε τέτοια «έργα».

Έτσι τα χρήματα του ΕΣΠΑ χρη-σιμοποιούνται για το όραμα της «ανάπτυξης» που έχει ο κος Σαμα-ράς. Ας θυμηθούμε ότι τα χρήματα αυτά δεν μας τα χαρίζει η ΕΕ, αλλά ότι είναι χρήματα των φορολογού-μενων πολιτών της ΕΕ και τότε θα έχουμε πλήρη την εικόνα του παζλ.

Δημόσιο: Μηδενικές παροχές για την κοινωνία, «χρυσά κουτάλια» για τους ιδιώτες

εργατικά • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Διαλύοντας το δημόσιο, να ποια «ανάπτυξη» και για ποιους θα έρθει!

Το παράδειγμα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ)

Για ποιους είναι τα περίφημα ΕΣΠΑ; Ή πώς να διαλύσετε τις εργασιακές σχέσεις

Του Θοδωρή Πατσατζή

Τ ι θέλει να πετύχει η συγκυβέρνηση με το άρθρο του Ν. 4093/2012 του Μνημονίου 3, που προβλέπει την ποινή της αργίας για

τους δημοσίους υπάλληλους, για τους οποίους εκκρεμούν αποφάσεις πειθαρχικών και Υπηρεσια-κών Συμβουλίων και δικαστηρίων;

Η κυβέρνηση προσπαθεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της τρόικας και της ντόπιας κυρίαρχης τάξης για απολύσεις, χρησιμοποιώντας το επικοι-νωνιακό άλλοθι των δήθεν επίορκων δημόσιων λει-τουργών. Στην πραγματικότητα καταργεί το τεκμή-ριο της αθωότητας ακόμη και σε υποθέσεις όπως τα ατυχήματα σε λακκούβες οδοστρώματος.

Ποιους θα εξυπηρετήσει η εφαρμογή αυτού του νόμου; Τους μεγαλοϊδιώτες που, στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν ένα διαγωνισμό, θα στρέφο-νται, αιτιολογημένα ή αναιτιολόγητα, ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους. Όποιος θελήσει να εκβιάσει δημόσιο υπάλληλο, ώστε να «εξυπηρετηθεί», νόμιμα ή παράνομα, θα τον απειλεί ότι θα καταθέσει μήνυση εναντίον του. Αυτό συμβαίνει ήδη σε πολεοδομίες, εφορίες αρχαιοτήτων, οικονομικές εφορίες κλπ.

Κυρίως, διευκολύνει το πολιτικό σύστημα και τις ηγεσίες του σε κάθε δημόσια υπηρεσία να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου σε όποιον εργα-ζόμενο θελήσει στοιχειωδώς να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Ήδη διώκονται καθηγητές που μοίραζαν αντιρατσιστικά φυλλάδια (π.χ. σε σχο-

λείο στου Ζωγράφου), εργαζόμενοι που συμμε-τείχαν σε διαμαρτυρίες (π.χ. στη Θεσσαλονίκη), ή που έλαβαν μέρος σε κινήματα για την προστασία του περιβάλλοντος από την καταπάτηση ακτών από τους ιδιώτες (π.χ. Ελληνικό).

Πλήθος σωματείων και η ΑΔΕΔΥ κυκλοφόρησαν ψηφίσματα συμπαράστασης και αυτό χρειάζεται συνεχή μέριμνα από όλους τους εργαζόμενους και τα συνδικαλιστικά και πολιτικά τους όργανα.

Στο δημόσιο υπάρχουν επίορκοι; Φυσικά. Όμως οι κυβερνήσεις, μέχρι σήμερα, προκειμένου να ικανο-ποιήσουν τον ιδιωτικό τομέα άφηναν στο απυρόβλη-το στελέχη τους στους οργανισμούς του δημοσίου, που με σκανδαλώδη τρόπο ευνοούσαν τους ιδιώτες.

Όπως έγινε στην υπόθεση του γιατρού στο νο-σοκομείο της Ξάνθης, Δημήτρη Αδαμίδη, που θα περάσει για τρίτη φορά από πειθαρχικό συμβούλιο, αυτές τις μέρες, μετά από μήνυση που του υπέβαλ-λε ο διοικητής του νοσοκομείου για διασπορά ψευ-δών ειδήσεων (έχει ήδη αθωωθεί δύο φορές).

Ο γιατρός διώκεται, γιατί ένα χρόνο πριν, μετά από τρίμηνη έρευνα, διαπίστωσε ότι υπάρχει κίνδυνος θανατηφόρου αιμορραγίας σε νεογνά, λόγω επικίν-δυνων κλιπ ομφαλίου λώρου. Με έγγραφο ειδοποί-ησε τη διοίκηση του νοσοκομείου, η οποία απάντη-σε με τη μήνυση και 3 μήνες μετά τρία νεογέννητα αιμορράγησαν, από τα οποία το ένα σοβαρά. Αντί να διώκεται ο επίορκος διοικητής του νοσοκομείου όμως, διώκεται ο γιατρός.

«Επίορκοι»: Πρόσχημα απολύσεων

Η κλιμακούμενη επίθεση της συγκυβέρ-νησης στο δημόσιο, για λογαριασμό των μεγάλων αφεντικών, μας βρίσκει πιο προ-

ετοιμασμένους. Με την αποκάλυψη των οργανο-γραμμάτων των υπουργείων από το «Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης», όπου φαίνονται κα-θαρά οι επερχόμενες απολύσεις και η συρρίκνωση έως εξαφάνιση δημιοσίων υπηρεσιών, φορέων κλπ, οι εργαζόμενοι ξανάρχισαν τις κινητοποιή-σεις, τις συζητήσεις, τις συνελεύσεις.

Η πίεση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι πια δυσβάσταχτη και δεν αντέχουν να μένουν παντε-λώς απαθείς. Σε αυτό το σημείο, αν δράσουμε αποφασιστικά και συνεννοημένα, οι συνδικαλι-στές, τα κόμματα και οι σχηματισμοί της αριστε-ράς, μπορούμε να φέρουμε το τελικό χτύπημα στη μισητή κυβέρνηση των πλουσίων.

Ενδεικτικές του κλίματος είναι οι άμεσες 24ωρες απεργίες των εργαζομένων στο Υπουργείο Πολιτι-σμού (ΥΠΠΟ) για περισσότερο από μια εβδομάδα, μόλις «ανακαλύφθηκε» η πλήρης κατάργηση του υπουργείου ως αυτόνομου και η ένταξη κάποιων διευθύνσεών του στο υπουργείο Παιδείας. Συνε-χείς συνελεύσεις και πορείες των εργαζομένων και συμπαράσταση από άλλους, προμηνύουν επιπλέ-ον ζόρια για την κυβέρνηση.

Η σχεδιαζόμενη μετακόμιση του ΥΠΑΑΤ στο κτί-ριο «ΚΕΡΑΝΗΣ» (ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ και βρίσκεται στου Ρέντη, 9 στάσεις λεωφορείου με οποιοδή-ποτε μέσο σταθερής τροχιάς), παρά τη συνειδητή υποτίμηση από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΠΑΣ-ΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΝ.ΕΛ) όλων των σωματείων και ομο-σπονδιών που αφορά (στενό υπουργείο και επο-πτευόμενοι φορείς), έγινε δυνατό να προκαλέσει στάση εργασίας και συγκέντρωση εργαζομένων έξω από την οικονομική υπηρεσία του ΥΠΑΑΤ, τη μέρα και ώρα που έληγε η προθεσμία κατάθεσης προσφορών για τη μεταφορά. Αυτό, βέβαια, με την πίεση (συνεχείς ανακοινώσεις, μέηλ σε συνα-δέλφους, τηλέφωνα στα σωματεία) του νεοσυστα-θέντος ΣΥΡΙΖΑ ΥΠΑΑΤ-Φορέων και Περιφερειακών δομών και της παράταξης που συμμετέχει, μαζί

με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ανένταχτους εργαζόμενους (Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο ΥΠΑΑΤ).

Η συζήτηση σε οποιαδήποτε συγκέντρωση ερ-γαζομένων δεν γίνεται να περιοριστεί σε ένα θέμα, αλλά αναγκάζει τους κυβερνητικούς συνδικαλι-στές να τοποθετηθούν για τις απολύσεις, «αξιο-λογήσεις» κλπ. Έτσι στο ΔΣ του ενιαίου συλλόγου αποφασίστηκε, επιτέλους, γενική συνέλευση των εργαζομένων του ΥΠΑΑΤ στις 3 Απρίλη και πριν από αυτό συνελεύσεις ανά κτίριο.

Η Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο ΥΠΑΑΤ έχει στείλει κείμενο-κάλεσμα σε όλες τις παρατάξεις της Αριστεράς στο δημόσιο, στο συντονισμό του δημοσίου και στο συντονιστικό των φορέων ενά-ντια στις εφεδρείες, για να συνδιοργανωθεί μια μεγάλη εκδήλωση-συζήτηση για τα οργανογράμ-ματα και να συντονιστούμε όλοι οι... συντονισμοί, για τις 27 ή 28 Μάρτη, στο κέντρο της Αθήνας.

Η ΑΔΕΔΥ προσανατολίζεται για μεγάλο συλλα-λητήριο στις 7 Απρίλη!

Δημόσιος και ιδιωτικός τομέας μαζί, σε κάθε γειτονιά (με επιτροπές αγώνα, λαϊκές συνελεύσεις) μπορούν να συνεργαστούν για να μπλοκάρουν τις επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους.

Όπως αναφέρει και ο Χάρης Σμυρνιώτης (πρόε-δρος του σωματείου εργαζομένων στο ΙΓΜΕ): «Στο επίκεντρο των διεκδικήσεων των ταξικά προσανα-τολισμένων συνδικάτων θα πρέπει να βρίσκονται: Η υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβα-σης Εργασίας, αλλά και κλαδικών Συμβάσεων, να μην περάσουν νέα και να καταργηθούν παλαιότερα χαρά-τσια, άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων. Επίσης θα πρέπει να σταματήσουν να βρίσκονται στο στόχα-στρο και οι δημόσιοι υπάλληλοι με τις απολύσεις, την «αξιολόγηση» και τις διαθεσιμότητες, τις μειώσεις των μισθών που κάθε μέρα θα γίνονται ακόμα πιο αι-σθητές με το μισθολόγιο - φτωχολόγιο του Ν. 4024. Τέλος, ο αγώνας κατά της καταστολής είναι προϋπό-θεση για την οργάνωση της πάλης του λαού σε κάθε κλάδο, σε κάθε επιχείρηση, είναι ένα μετερίζι που δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί από τα συνδικάτα».

Αντιστάσεις - Συντονισμός

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6909009815 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος

6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι

6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ.

Δημήτριος-Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Αγρίνιο 6974473540 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197 ● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Ολόκληρο το κείμενο

της συνέντευξης

στο Rproject.gr

Μήνας προειδοποιητικής στάσης πληρωμών ο Απρίλης

Δεν πληρώνουμε εφορίες, ΔΕΗ και τράπεζεςΤη συνέντευξη πήρε

ο Σπύρος Αντωνίου

Κυβέρνηση και τρόικα φαίνεται ότι θα διατηρήσουν το χαράτσι της ΔΕΗ και το 2013, παρά τις προεκλο-γικές διαβεβαιώσεις του Σαμαρά για κατάργησή του. Τι θα σημάνει αυτό για τα λαϊκά στρώματα;

Σημαίνει μεγαλύτερη αφαίμαξη και θα οδηγήσει περισσότερους σε φτώχεια και εξαθλίωση. Για όσους άνεργους και άπορους υπήρχε τουλάχιστον ένα κερα-μίδι πάνω από το κεφάλι τους, θέλουν και αυτό να τους λείψει. Κυβέρνηση και τρόικα είναι αδίστακτοι: βάζουν δυσβά-σταχτους φόρους ακόμα και στη φτω-χική κατοικία και απειλούν με κατασχέ-σεις όσους χρωστούν κάτω από 3.000 ευρώ στην εφορία. Στοχεύουν να αρπά-ξουν τα σπίτια μέσω των κατασχέσεων για χρέη σε εφορία και τράπεζες, ώστε να αποκτήσουν νέο τομέα κερδοφορίας οι εταιρείες που στήνουν τα μεγάλα οι-κονομικά συμφέροντα.

Πέρα από το χαράτσι της ΔΕΗ, ρα-βασάκια της εφορίας καταφθάνουν συνεχώς στα νοικοκυριά και μικρο-οφειλέτες απειλούνται ακόμη και με κατασχέσεις των πενιχρών εισο-δημάτων τους. Γιατί επιμένουν να

αναζητούν «έσοδα» από μια εξαθλι-ωμένη κοινωνία;

Προσπαθούν να συγκεντρώσουν χρήματα από τα λαϊκά στρώματα και για να τα μεταφέρουν, στο όνομα της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, στις τράπεζες και στους τοκογλύφους δανειστές και για να συνεχίσουν να ισχυ-ροποιούν τη θέση τους οι κεφαλαιοκρά-τες. Νομοθετούν νέες φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους και μάλιστα ο Σαμα-ράς δήλωσε στην Κομισιόν στις 12/3 ότι σκοπεύει να πάει το φόρο για τις επιχει-ρήσεις στο 15%. Πρόκειται για μια ταξική πολιτική που εξυπηρετεί το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο και εφαρμόζεται από την τρικομματική κυβέρνηση.

Απέναντι στα απανωτά χαράτσια του κράτους, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αξιοσημείωτη δράση των κινημάτων «Δεν Πληρώνω». Σε ποιο σημείο βρίσκεται ο συντονι-σμός όλων αυτών των δράσεων και σε τι στοχεύουν;

Έχουν γίνει πολλά το προηγούμενο διάστημα, αλλά όχι όσα είναι ανάγκη να γίνουν για να μπορέσουμε να ανα-τρέψουμε αυτή την πολιτική και όσους την υποστηρίζουν. Εδώ και ένα περί-που χρόνο έχει ωριμάσει ένα συντο-

νισμός συλλογικοτήτων 25 γειτονιών της Αττικής, που έχουν διαφορετικές μορφές και ταχύτητες, αλλά ξεδιπλώ-νουν κοινές δράσεις, με θέματα αιχμής τη φοροληστεία και τις αυξήσεις της ΔΕΗ. Με συγκεντρώσεις στις εφορίες, στη ΔΕΗ, στο υπουργείο Οικονομι-κών, κοινές μέρες δράσεις και πορείες στο κέντρο της Αθήνας. Στις γειτονιές προσπαθούμε να ενημερώσουμε και να κινητοποιήσουμε τον κόσμο, να ξε-περάσει το φόβο και να μετατρέψει την αδυναμία πληρωμής σε συλλογική, κι-νηματική, οργανωμένη ανυπακοή. Οι περισσότερες συλλογικότητες συνε-δριάζουν τακτικά και ανοικτά, και προ-σπαθούν να συμβάλλουν όχι μόνο στην επούλωση των συνεπειών, συνδέοντας π.χ. το κομμένο ρεύμα και στηρίζοντας τους κατοίκους, αλλά και ξεδιπλώνο-ντας μαχητικές δράσεις για την ανατρο-πή της κατάστασης.

Έχετε πάρει μια πρωτοβουλία για την ανακήρυξη του Απρίλη 2013 σε μήνα Λαϊκής Στάσης Πληρωμών. Θέλεις να μας πεις τι σημαίνει αυτό και τι σχεδιάζετε;

Θέλουμε ο Απρίλης να ανακηρυχτεί από όσο το δυνατόν περισσότερες συλ-λογικότητες ως μήνας Λαϊκής Στάσης

Πληρωμών απέναντι σε εφορία, τρά-πεζες, ΔΕΚΟ. Να εκφραστεί η αντίθεση του λαού στα αντιλαϊκά μέτρα και στη φοροληστεία. Να γίνει μορφή διαμαρ-τυρίας και αντίδρασης και όσων έχουν αδυναμία πληρωμής και όσων δια-φωνούν με αυτή την πολιτική. Για να προχωρήσει αυτό, σχεδιάζουμε τη δι-άδοση της προκήρυξης και της αφίσας μας, να φτάσει σε όλους τους φορείς και τα σωματεία το κάλεσμα μας, ώστε να συμμετέχουν στην πρωτοβουλία. Να έχουμε παρουσία στις παρελάσεις της 25ης Μάρτη, κοινή μέρα δράσης στις εφορίες την Πέμπτη 28/3, κοινή συνάντηση όλων των φορέων την Κυ-ριακή 31/3 το απόγευμα, στο αμφιθέα-τρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, για την ανακήρυ-ξη του Απρίλη σε μήνα Λαϊκής Στάσης Πληρωμών και μια κοινή διαδήλωση τον ερχόμενο μήνα.

Η μαζική, συλλογική, οργανωμένη ανυπακοή τον Απρίλη με τη Λαϊκή Στά-ση Πληρωμών, σε συνδυασμό με τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες και τα τοπικά κινήματα αντίστασης, μπορούν να κάνουν το φόβο να αλλάξει στρατόπεδο. Μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για να ανατρέψουμε κυβερνή-σεις, τρόικα και όλους όσοι μας εκμε-ταλλεύονται.

Η τρικομματική κυβέρνηση, με μια σειρά χαράτσια, φόρους και αυξημένα τιμολόγια κοινωνικών αγαθών, έχει οδηγήσει μεγάλο τμήμα του πληθυσμού κυριολεκτικά στα όρια της εξαθλίωσης. Την ίδια στιγμή, όμως, δυναμώνουν και οι αντιστάσεις μπροστά στον κίνδυνο της μαζικής φτωχοποίησης. Οι συλλογικότητες που συμμετέχουν στο συντονισμό «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» φιλοδοξούν να μετατρέψουν τον Απρίλη σε μήνα Λαϊκής Στάσης Πληρωμών. Συνομιλήσαμε για όλα αυτά με τη Μαρία Μπικάκη, μέλος της «Ανοικτής Πρωτοβουλίας Βύρωνα ενάντια στα χαράτσια», που συμμετέχει στο συντονισμό «3 Δεν».

ανάλυση • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

10 χρόνια από την εισβολή στο ΙράκΤου Πάνου Πέτρου

Π ριν από 10 χρόνια, στις 20 Μάρτη του 2003, ξε-κινούσε η αμερικανική

εισβολή στο Ιράκ. Η κυβέρνηση Μπους, ξεκινώντας την ιμπερια-λιστική εκστρατεία, εγκατέλειπε ακόμα και τα προσχήματα της σύμφωνης γνώμης του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ. Η «καουμπόικη» εξω-τερική πολιτική δεν ήταν προσω-πικό χαρακτηριστικό του Μπους. Αντιπροσώπευε την εποχή της παγκόσμιας κυριαρχίας του αμε-ρικανικού ιμπεριαλισμού, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί από το 1989 και έπειτα.

Το όνομα της στρατιωτικής επιχείρησης στο Ιράκ -«σοκ και δέος»- δεν αποκάλυπτε μόνο την τακτική στο ίδιο το Ιράκ, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα προ-χωρούσε συνολικά η «ανάπλα-ση» του αραβομουσουλμανικού κόσμου. Με πρώτο βήμα την ανατροπή των Ταλιμπάν στο Αφ-γανιστάν, και καθοριστικό «σκα-λοπάτι» την κατοχή του Ιράκ, σειρά θα έπαιρνε η Συρία και το Ιράν, και μετά από μια κάποια «επίλυση» του παλαιστινιακού, θα άνοιγε ο δρόμος για ελεγχόμε-νες μεταρρυθμίσεις και σε σύμ-μαχα κράτη όπως η Αίγυπτος. Το σχέδιο πήρε το μεγαλεπήβολο όνομα «νέα Μέση Ανατολή».

Το Δεκέμβρη του 2011, οι τε-λευταίοι Αμερικανοί φαντάροι αποχωρούσαν από το Ιράκ, χωρίς να έχει επιτευχθεί ούτε ένας από τους στόχους της εισβολής.

Παταγώδης αποτυχίαΔεν άφησαν πίσω τους ούτε μια στρατιωτική βάση στη χώρα. Η πρώτη διεθνής συναλλαγή της ιρακινής κυβέρνησης μετά την αποχώρηση των Αμερικανών ήταν να παραγγείλει όπλα από… τη Ρωσία. Τα πολύτιμα κοιτάσμα-τα πετρελαίου πέρασαν στα χέρια ανταγωνιστικών καπιταλισμών, με κυρίαρχη την Κίνα. Πολιτικά, το Ιράκ έχει περάσει στη σφαίρα επιρροής του Ιράν. Ενώ, όσο η αμερικανική πολεμική μηχανή και η προσοχή της Ουάσινγκτον ήταν αφοσιωμένες στο Ιράκ, εξε-λίσσονταν άλλες παράλληλες δι-αδικασίες σε άλλα μέρη του πλα-νήτη: η διείσδυση της Κίνας στην Αφρική, η «απώλεια» της Λατινι-κής Αμερικής, η νίκη της Ρωσίας στον πόλεμο στον Καύκασο.

Η περιπέτεια στο Ιράκ δεν είναι υπερβολή να χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη ήττα του αμερικανι-κού ιμπεριαλισμού μετά τον πό-λεμο στο Βιετνάμ.

Δέκα χρόνια μετά την 20ή Μαρτίου του 2003, τίποτε δεν θυμίζει εκείνη την εποχή. Το σχέ-διο «νέα Μέση Ανατολή» είναι κομμάτια και θρύψαλα. Η «καου-μπόικη» εξωτερική πολιτική και η διακυβέρνηση Μπους έδωσαν τη θέση τους στον πραγματιστή και

συναινετικό Ομπάμα, ο οποίος προκρίθηκε από την αμερικανι-κή αστική τάξη ως ικανότερος να διαχειριστεί μια περίοδο «ανα-δίπλωσης», σε έναν κόσμο που μπαίνει σταδιακά σε μια «πολυ-πολική» εποχή. Οι άλυτες αντι-φάσεις των αραβικών κρατών εξερράγησαν και οδήγησαν σε μια μακρόσυρτη επαναστατική κρίση. Αντί για τα «κανόνια», τον πρωταγωνιστικό ρόλο πήραν οι μάζες (δικαιώνοντας καθυστε-ρημένα όσους επιμέναμε ότι τον Σαντάμ ή τις άλλες δικτατορίες, θα τους ανατρέψουν οι αραβικές μάζες και όχι οι «δημοκράτες» ιμπεριαλιστές).

Οι αλλαγές που προέκυψαν στην τακτική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι τεράστιες, και είναι κρίσιμο να εντοπιστούν από την Αριστερά, που καμιά φορά δίνει την εντύπωση ότι εξα-κολουθεί να ερμηνεύει τις γεω-πολιτικές εξελίξεις με τους όρους της εποχής πριν από το 2003.

Τα μαθήματα του ΙράκΔύο ήταν τα μεγάλα μαθήματα για την Ουάσινγκτον από την εμπειρία του Ιράκ: το ένα ήταν τα τραγικά αποτελέσματα της «απομπααθοποίησης» του κρά-τους, της ριζοσπαστικής αντίλη-ψης «καθεστωτικής αλλαγής», η οποία προέβλεπε το γκρέμισμα όλου του παλιού κρατικού μη-χανισμού (του κόμματος Μπάαθ του Σαντάμ), που θα αντικαθί-στατο από έναν καινούργιο, πλή-ρως ελεγχόμενο. Το άλλο ήταν η αδυναμία να επιβληθεί στρατιω-τικά ο «εκδημοκρατισμός» στον ντόπιο πληθυσμό.

Το χάος που προκάλεσε η «απομπααθοποίηση» και η οργή ενάντια στην κατοχή τροφοδότη-σαν την αντίσταση, αποσταθερο-ποίησαν το Ιράκ και συνέβαλαν καθοριστικά στην αμερικανική αποτυχία.

Αυτήν την πείρα αξιοποιεί ο Ομπάμα όσον αφορά τις «καθε-στωτικές αλλαγές» που έχει πυ-ροδοτήσει η αραβική άνοιξη. Η «ομαλή μετάβαση», η οποία πε-ριλαμβάνει τη διατήρηση της πα-

λιάς κρατικής μηχανής –και μάλι-στα άθικτης– έχει γίνει η νούμερο ένα προτεραιότητα των ΗΠΑ σε όλες τις αραβικές χώρες. Η «λύση Υεμένης» («αποκεφαλισμός» του δικτάτορα και συμβιβασμός αντιπολίτευσης με το καθεστώς) έχει γίνει το νέο αμερικανικό μοντέλο. Καθώς οι εξεγέρσεις των «από κάτω» δεν διακρίνουν «φιλοδυτικά» και «αντιδυτικά» καθεστώτα, το ίδιο κάνουν και οι ΗΠΑ στην προσπάθεια να τις περιορίσουν και να διασώσουν την καπιταλιστική ομαλότητα. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι είναι πρόθυμες να εγκαταλείψουν τον «σύμμαχο» Μουμπάρακ και να συνομιλήσουν με την «αντίπαλη» Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο, να βομβαρδίζουν το στρατό του Καντάφι στη Λι-βύη ενώ συνομιλούν με τον γιο του, να στηρίζουν πολιτικά τις «σύμμαχες» μερίδες της συρια-κής αντιπολίτευσης ενώ περιο-ρίζουν τη ροή όπλων προς τους αντάρτες για να μείνει άθικτο το «αντίπαλο» μπααθικό κράτος.

Αυτοί οι σύνθετοι χειρισμοί δεν σημαίνουν ότι οι ιμπεριαλιστές ελέγχουν το παιχνίδι: το αντίθε-το. Είναι υποχρεωτικές επιλογές, ενδεικτικές της αδυναμίας τους. Ένα χρόνο πριν θα ήταν ανήκου-στο ότι η αμερικανική επιρροή στην Μέση Ανατολή εξαρτάται από τις προθέσεις της Μουσουλ-μανικής Αδελφότητας ή ότι βασι-κό τους μέλημα στη Συρία είναι να μην ανατραπεί βίαια το μπαα-θικό καθεστώς.

ΠολυπολικότηταΜια δεύτερη συνέπεια των μα-θημάτων του Ιράκ και της υπο-χώρησης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, είναι ο αναβαθ-μισμένος ρόλος άλλων δυνάμε-ων. Στην επιδρομή στη Λιβύη, ή στη σημερινή εισβολή στο Μάλι, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός πρω-ταγωνίστησε, με τις ΗΠΑ να αρ-νούνται να εμπλακούν ενεργά και να μένουν στις «πίσω θέσεις». Ο Ομπάμα καλεί όλο και συχνότερα τις «σύμμαχες χώρες» να «αναλά-βουν τις ευθύνες τους». Είναι μια σημαντική εξέλιξη: Πρώτον, γιατί

οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον πρόθυμες να δαπανούν χρήμα και όπλα για την «υπεράσπιση του δυτικού κόσμου» στο σύνολό του –και αυτό από μόνο του αλλάζει το παγκόσμιο τοπίο. Δεύτερον, για-τί ο «χώρος» που δημιουργεί η αμερικανική υποχώρηση και η «μετάθεση ευθυνών» που προω-θεί, αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο των ευρωπαϊκών ιμπε-ριαλισμών.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση όσον αφορά τις περιφερειακές δυνάμεις. Από την Τουρκία, η οποία χαράσσει πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, φτάνοντας στη ρήξη με το Ισραήλ, έως το Κατάρ, το οποίο αξιοποιεί τις ανα-τροπές της αραβικής άνοιξης για να αναβαθμίσει το ρόλο του στη Μέση Ανατολή, με γραμμή αρκε-τές φορές διαφοροποιημένη από την επίσημη της Ουάσινγκτον (π.χ. εξοπλισμός τζιχαντιστών στη Συρία, στήριξη στη Χαμάς στη Γάζα). Στη Λατινική Αμερική, η Βραζιλία επιχειρεί να εξελιχθεί σε νέο «αφεντικό» της ηπείρου (κεντρικός ρόλος στην επέμβα-ση στην Αϊτή, οικονομικός επε-κτατισμός στην Παραγουάη, το Εκουαδόρ και αλλού κ.λπ.). Διαισθανόμενο την αμερικανική απροθυμία, ακόμα και το Ισρα-ήλ κινείται με τρόπο που κάνει αναλυτές να συζητούν αν «καμιά φορά η ουρά κινεί τον σκύλο».

Στα ρήγματα που δημιουρ-γούνται, οι τοπικοί υπο-ιμπερι-αλισμοί αποκτούν διευρυμένη αυτονομία, κάνοντας πολύ πιο άστοχη την ανάγνωση όλων των εξελίξεων με κέντρο τον «αμερι-κανικό παράγοντα».

Πίβοτ στην ΑσίαΜια τελευταία, αλλά κεντρικής σημασίας αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι η στρα-τηγική μετατόπισή τους από τη Μέση Ανατολή στην ανατολική Ασία. Τη δεκαετία που μεσολάβη-σε, ενώ οι ΗΠΑ ήταν μπλεγμένες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η Κίνα έκανε μεγάλα βήματα προς την εδραίωσή της ως διεθνής υπερ-δύναμη. Αυτός είναι ο μεγαλύτε-ρος κίνδυνος για τις ΗΠΑ, πολύ

μεγαλύτερος από κάποια περι-φερειακά «ατίθασα» καθεστώτα. Με μια σειρά κινήσεις (βάση στην Αυστραλία, στρατιωτικές συμφω-νίες με γείτονες της Κίνας στον Ει-ρηνικό, αξιοποίηση της έντασης στην Κορέα), έχει αρχίσει ήδη να υλοποιείται το λεγόμενο «πίβοτ» (μπασκετικός όρος που υποδη-λώνει ότι κρατώντας το ένα πόδι σταθερό, στρίβεις το υπόλοιπο σώμα σου) από τη Μέση Ανατολή προς την ανατολική Ασία. Αυτή η στρατιωτική μετακίνηση αφήνει περισσότερο «χώρο» στη Μέση Ανατολή, αλλά ταυτόχρονα ανε-βάζει το θερμόμετρο κατακόρυ-φα. Οι ΗΠΑ έχουν πλέον μεγάλο αντίπαλο να αντιμετωπίσουν και συγκεντρώνουν τις προσπάθειές τους σε αυτό το μέτωπο (στόχος είναι το 60% των ενόπλων δυνά-μεων εκτός συνόρων να συγκε-ντρωθούν εκεί). Η πιο χαρακτη-ριστική κίνηση όσον αφορά τις ριζικές αλλαγές προτεραιοτήτων είναι μια πρόσφατη απόφαση του Ομπάμα: Ακύρωσε την πολυσυ-ζητημένη για χρόνια εγκατάστα-ση της αντιπυραυλικής ασπίδας στην ανατολική Ευρώπη, προκει-μένου να ρίξει το οικονομικό βά-ρος στην «οχύρωση» των δυτικών ακτών των ΗΠΑ (με πυραύλους να «σημαδεύουν» τον Ειρηνικό).

ΚίνδυνοιΟ αμερικανικός ιμπεριαλισμός ούτε ξόφλησε ούτε είναι ακίν-δυνος. Αν και αδυνατεί πλέον να «αστυνομεύει» τον πλανήτη, πα-ραμένει η μεγαλύτερη πολεμική μηχανή παγκόσμια. Αν απειλη-θούν ζωτικά του συμφέροντα, η «στρατιωτική επιλογή παραμένει στο τραπέζι», για να χρησιμοποι-ήσουμε τα λόγια του Ομπάμα για το Ιράν. Η εξελισσόμενη στρα-τιωτικοποίηση του Ειρηνικού Ωκεανού (εν μέσω εντάσεων Κί-νας-Ιαπωνίας, Βόρειας-Νότιας Κορέας) είναι τρομακτική εξέλι-ξη. Η απειλή σύγκρουσης πλέον αφορά τα «βουβάλια».

Ταυτόχρονα, η σταδιακή ανά-δυση ενός πολυπολικού κόσμου δεν σημαίνει και έναν πιο «ασφα-λή» κόσμο.

Οι ανατροπές στο διεθνή συ-σχετισμό («πολυπολικότητα») συχνά επιλύονται με αιματη-ρούς πολέμους. Και σε συνθή-κες αξεπέραστης οικονομικής κρίσης, η επιλογή ενός κατα-στροφικού πολέμου είναι πάντα στο τραπέζι για να επιτευχθεί η «επανεκκίνηση». Πιο απλά, όποιες «συγκεκριμένες μορφές» κι αν παίρνει, ο καπιταλισμός παραμένει στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Με αυτήν την έν-νοια, οι «παλιές» απαντήσεις της Γ’ Διεθνούς της εποχής του Λένιν, που έδεναν την αντι-ιμπε-ριαλιστική, αντιπολεμική δράση με το διεθνισμό και την αντικα-πιταλιστική προοπτική, παρα-μένουν βασικές στη στρατηγική της Αριστεράς σήμερα.

Η αρχή της κρίσης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Του Πάνου Πέτρου

Ο θάνατος του Τσάβες, αφού έκανε φίλους και εχθρούς να γράψουν και

να μιλήσουν για τη μεγάλη αυτή προσωπικότητα της εποχής μας και το λαό της Βενεζουέλας να ετοιμάζεται για την εποχή μετά τον Τσάβες, άνοιξε επίσης τη συζήτηση στις γραμμές της διε-θνούς Αριστεράς για τα μαθήμα-τα από την «μπολιβαριανή διαδι-κασία».

Όταν ο Τσάβες εξελέγη το 1998, ενάντια σε όλα τα παραδοσιακά κόμματα, ως ένας προοδευτικός αξιωματικός του στρατού, είχε ελάχιστους δεσμούς με την πο-λιτική Αριστερά και το εργατικό κίνημα. Ανήκε στην παράδοση «προοδευτικού εθνικισμού» που χαρακτήριζε ιστορικά μερίδα των ενόπλων δυνάμεων σε χώρες που η παρουσία του ξένου ιμπεριαλι-σμού εμπόδιζε την οικονομική τους ανάπτυξη (Λατινική Αμερική και «περονισμός», Μέση Ανατολή και «νασερισμός»). Οικονομικά, δήλωνε θαυμαστής του «τρίτου δρόμου» που εξέφραζαν οι εκ-συγχρονιστές «Νέοι Εργατικοί» του Τόνι Μπλερ.

Η πρώτη κυβέρνηση Τσάβες κινήθηκε σε χαλαρά πλαίσια. Ένα δημοκρατικότερο σύνταγμα και η απόπειρα να διευρυνθεί ο ρό-λος του δημοσίου στη διαχείριση των πετρελαίων ήταν οι μόνες αλ-λαγές σε σχέση με το παρελθόν. Αυτή η περίοδος διακυβέρνησης είχε και δεξιούς υπουργούς, αλλά δεν ήταν η «αριστερότερη που υπάρχει».

Το σημείο καμπής, που άλλαξε τη ροή της ιστορίας, ήταν τα γε-γονότα του 2002-2003. Το πρα-ξικόπημα του Απρίλη του 2002, που τσακίστηκε από τη λαϊκή κινητοποίηση και την αντίδραση τμημάτων του στρατού πιστών στο Τσάβες. Το καπιταλιστικό λοκ-άουτ από το Δεκέμβρη του 2002 ως το Φλεβάρη του 2003 που απαντήθηκε με πρωτοβουλί-ες εργατικού ελέγχου στην παρα-γωγή, κινητοποίηση των στρατιω-τών στη διανομή και την επιβολή ελέγχου στις συναλλαγματικές ροές.

Στροφή αριστεράΑυτή η δράση τσάκισε την ανταρ-σία των καπιταλιστών. Αλλά είχε και μια σημαντικότερη «παρε-νέργεια»: τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, που απέκτησε συ-ναίσθηση της δύναμής του.

Κάτω από την πίεση αυτού του κινήματος που πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις (κοινοτικά συμβούλια γειτονιάς, εργατικά συμβούλια, νέα σωματεία) και προκειμένου να αντιμετωπίσει τη λυσσασμένη επίθεση της άρχουσας τάξης, ο Τσάβες μετατοπίστηκε αποφασι-στικά προς τα αριστερά. Όλοι οι οικονομικοί δείκτες της διακυ-βέρνησης Τσάβες (κοινωνικές δα-πάνες, κρατικοποιήσεις, ανεργία, φτώχεια, μισθοί, συντάξεις κλπ) είναι τόσο διαφορετικοί πριν και μετά το 2003, που μοιάζει λες και

πρόκειται για δύο τελείως διαφο-ρετικές κυβερνήσεις.

Ένα από τα πράγματα για τα οποία ξεχώρισε ο Τσάβες ήταν αυτή η διαδρομή. Προερχόμενος από άλλες παραδόσεις, μπροστά στα όρια που βάζουν οι καπιταλι-στές ακόμα και σε μεταρρυθμι-στικά προγράμματα, επέλεξε να κινηθεί προς τα αριστερά και να συγκρουστεί, όταν αριστεροί τύ-που Λούλα και Μπερτινότι, αντι-μέτωποι με τα ίδια όρια, έκαναν την ανάποδη διαδρομή και συμ-βιβάστηκαν.

Τα επόμενα χρόνια ξεκίνησε ουσιαστικά η «μπολιβαριανή διαδικασία». Για τη ριζοσπαστι-κοποίηση του οικονομικού προ-γράμματος και τα όσα πέτυχε η Βενεζουέλα για τη βελτίωση της κατάστασης των «από κάτω» έχουν γραφτεί τόσα, που δεν χρειάζεται να παρατεθούν εδώ. Ιδιαίτερη σημασία είχε η πολιτική ριζοσπαστικοποίηση.

ΡιζοσπαστικοποίησηΖητήματα ταμπού όπως οι απαλ-λοτριώσεις επιχειρήσεων ή ο ερ-γατικός έλεγχος έγιναν κομμάτι της καθημερινής πολιτικής στη Βενεζουέλα. Στόχος της «Διαδι-κασίας» και σημαία του Τσάβες και του κινήματος έγινε ο σοσια-λισμός, σε μια εποχή που η λέξη έχει «θαφτεί» ή θεωρείται «μα-κρινή υπόθεση του μέλλοντος» ακόμα και από μερίδες της Αρι-στεράς.

Σε αυτή την προοπτική στρα-τεύτηκαν εκατομμύρια στο PSUV (Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας). Με αυτή την προοπτική ο Τσάβες κέρδισε απα-νωτές εκλογικές αναμετρήσεις, έχοντας απέναντί του το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, από την κεντροαριστερά (που τον εγκατέλειψε φοβισμένη από τη «ριζοσπαστικοποίηση») ως την ακροδεξιά. Έδωσε και κέρδισε την τελευταία του εκλογική μάχη, την πιο δύσκολη απ’ το 1998, με μια νέα αποφασιστική στροφή αριστερά και την υπόσχεση «η με-τάβαση στο σοσιαλισμό να φτά-σει στο σημείο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή».

Αυτή η αλλαγή είχε και εξακο-λουθεί να έχει τη «σφραγίδα» των «από κάτω». Πειράματα εργατι-κού ελέγχου επιχειρούνται σε μια σειρά μεγάλα εργοστάσια, προ-σπαθώντας να συντονιστούν και μεταξύ τους και με τις επιτροπές γειτονιών. Τα κοινοτικά συμβού-λια επίσης συντονίζονται σε ανώ-τερο επίπεδο, αναλαμβάνοντας μεγαλύτερες αρμοδιότητες, (δη-μιουργώντας τις λεγόμενες «κομ-μούνες»).

Ταξική πάληΜια κρίσιμη επισήμανση είναι ότι όλα αυτά δεν γίνονται σε ένα «πει-ραματικό εργαστήρι». Δημιουρ-γούνται μέσα σε μια λυσσασμένη ταξική πάλη. Στην ίδια χώρα που εξελίσσονται αυτές οι διεργασίες, μπράβοι εκτελούν συνδικαλιστές, ιδιώτες κρατάνε τα τρόφιμα σε αποθήκες να σαπίζουν, κρατικοί λειτουργοί σαμποτάρουν το έργο των κοινοτικών συμβουλίων.

Απέναντι σε όλα αυτά διεξάγο-νται σκληρές απεργίες, καταλή-ψεις, διαδηλώσεις και ριζοσπα-στικά «αντίμετρα»: Η εργατική αυτοδιαχείριση ως απάντηση σε εργοδοτικούς εκβιασμούς, οι κρατικοποιήσεις ως απάντηση σε σαμποτάζ των καπιταλιστών, η δράση των κοινοτικών συμβου-λίων ως αντίδραση στη συνειδητή αδράνεια του κράτους.

Έχουμε περισσότερα να μάθου-με από αυτές τις εμπειρίες από ό,τι από τις ίδιες τις κυβερνήσεις της Αριστεράς στη Λατινική Αμε-ρική.

Ωστόσο υπάρχει μια ενδιαφέ-ρουσα πτυχή της κυβερνητικής εμπειρίας στη Βενεζουέλα. Σε μια εποχή που άλλες αριστερές κυ-βερνήσεις βάζουν φρένο στους αγώνες, αν δεν τους επιτίθενται σαν σε «επικίνδυνους», στη Βε-νεζουέλα υπήρξαν στιγμές που είδαμε την κυβερνητική εξουσία να ενισχύει την αλλαγή του ταξι-κού συσχετισμού υπέρ των εργα-ζομένων.

Ωστόσο δεν ήταν όλα καλά στη Βενεζουέλα του Τσάβες. Μαζί με τις στιγμές που λειτούργησε ως «κυβέρνηση ταξικής πάλης», υπήρξαν και πολλές στιγμές που

αυτοπεριορίστηκε στο «ρεαλι-σμό». Σε αντίθεση με όσα του κα-ταλογίζουν επικριτές του από τα δεξιά, η κυβέρνησή του ήταν πολύ ανεκτική απέναντι στους καπιταλι-στές. Οι ιδιώτες εξακολουθούν να έχουν τον έλεγχο του μεγαλύτε-ρου μέρους της οικονομίας.

Αυτό έχει συγκεκριμένες πρα-κτικές συνέπειες, όπως το να δι-αιωνίζεται η εκμετάλλευση της μεγάλης πλειοψηφίας των φτωχών εργαζομένων και η δυνατότητα των αστών να «σαμποτάρουν» την οικονομία (το κρύψιμο τροφίμων έχει γίνει σχεδόν καθημερινότητα), όπως και οι πιέσεις των νόμων της «αγοράς» τόσο στα εργατικά δικαι-ώματα όσο και στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Κάθε ρι-ζοσπαστική πολιτική ερχόταν είτε μετά από την ασφυκτική πίεση των «από κάτω» είτε ως «έσχατο μέσο άμυνας» απέναντι στην καπιταλι-στική επιθετικότητα.

ΜπολιμπουρζουαζίαΗ άλλη διάσταση των προβλη-μάτων συνοψίζεται σε μια ευφυή λέξη του βενεζουελανικού λαού: «μπολιμπουρζουαζία». Έτσι ονο-μάζεται η ανώτερη κομματική και κρατική γραφειοκρατία.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι «σύντροφοι υπουργοί» ζητάνε «διάλογο», ενώ οι εργάτες δίνουν αγώνα ζωής ή θανάτου ενάντια στο αφεντικό τους, ή που οι «σύ-ντροφοι κυβερνήτες» στέλνουν την αστυνομία σε απεργούς. Τέτοιες συγκρούσεις συνήθως επιλύονταν με παρέμβαση του Τσάβες, ο οποίος έπαιρνε το μέ-ρος των εργατών και ταυτόχρονα «έσωζε το τομάρι» των γραφειο-κρατών.

Αυτός ο «εμφύλιος» στις γραμ-μές του «τσαβισμού» έχει τερά-στια σημασία να εξηγηθεί. Τα ηγετικά στελέχη δεν είναι «προ-δότες», ούτε η συμπεριφορά τους εξηγείται αποκλειστικά από τον προσωπικό πλουτισμό και τα προ-νόμια των υψηλών θέσεων. Λα-τινοαμερικάνοι μαρξιστές έχουν επισημάνει ότι πρόκειται για δύο ανταγωνιστικές πολιτικές αντιλή-ψεις ανάμεσα στους από κάτω και την κυβέρνηση.

Η «μπολιμπουρζουαζία» απο-τελείται από στελέχη που επι-χειρούν να χαράξουν «εθνική οικονομική πολιτική» στα υπαρ-κτά οικονομικά πλαίσια. Έτσι αρκετές φορές οι ανάγκες των από κάτω ήρθαν σε σύγκρουση με τα κυβερνητικά σχέδια «ανα-συγκρότησης της οικονομίας» (π.χ. η παλιότερη σύγκρουση ανάμεσα στους εργαζόμενους της ηλεκτρικής εταιρείας και της κρατικής διοίκησης για τις προ-τεραιότητες στη διάθεση του ρεύματος).

Οι προτεραιότητες της κομμα-τικής-κρατικής γραφειοκρατίας, που σαμπόταρε συχνά το κίνημα από τα κάτω, είναι μια βασική αι-τία που η «Διαδικασία» δεν έχει προχωρήσει όσο θα μπορούσε.

Παρά τις δυσκολίες θα μπορού-σε κανείς να ισχυριστεί ότι η Βε-νεζουέλα «προχωρά αργά, αλλά θα φτάσει μακριά» κι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να επιλέ-ξουμε. Ο Τζέφρει Γουέμπερ, που μελετά στενά τις εξελίξεις στη Βε-νεζουέλα, έγραψε μετά το θάνατο του Τσάβες ότι στη Βενεζουέλα διεξάγεται μια ταξική πάλη που καταλήγει στο «όλα ή τίποτα» («ή εμείς ή αυτοί» όπως λέει το σύν-θημα του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά το πετρέ-λαιο «έκρυψε» και «επιβράδυνε» αυτή την πραγματικότητα.

Το πετρέλαιο (και μια σειρά άλ-λοι παράγοντες, όπως η ηπιότητα της κρίσης στη Λατινική Αμερική και η τόνωση που προκάλεσε στις εξαγωγές η αυξανόμενη ζήτηση από την Κίνα την περίοδο 2008-2010) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μακροχρόνια συνύπαρξη τόσο αντιφατικών τάσεων στην Βενεζουέλα και έδωσε τη δυνα-τότητα και την πολυτέλεια στον Τσάβες να προχωρά «σταδιακά» το σχέδιό του.

Μοντέλο;Μια επανάληψη αυτής της ταξι-κής σύγκρουσης «σε αργή κίνη-ση» είναι σχεδόν αδύνατη σε άλλη χώρα. Πόσο μάλλον στην Ευρώπη και την Ελλάδα της κρίσης. Το «μπρα-ντε-φερ» που εξελίσσεται εδώ και 15 χρόνια στη Βενεζουέ-λα, εδώ θα παιχθεί σε μήνες. Ένα «2002-2003» είναι πιο πιθανό στη σημερινή ευρωπαϊκή πραγματι-κότητα από τη μεριά των «από πάνω» και για μια αντίστοιχη απά-ντηση πρέπει να ετοιμαζόμαστε οι «από κάτω».

Παράλληλα, ο Τσάβες μπορεί να άνοιξε τη συζήτηση για το «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», αλλά η Βενεζουέλα δεν είναι «μοντέλο σοσιαλισμού», ο οποί-ος (όπως έχει ξεκαθαριστεί από την εποχή του Μαρξ και του Ένγκελς) προϋποθέτει την εργα-τική δημοκρατία. Όπως είχε πει συνδικαλιστικής της σοσιαλι-στικής τάσης Marea του PSUV, απαντώντας στον ισχυρισμό του Τσάβες ότι η κυβέρνησή του εί-ναι «εργατική»: «Και πού είναι οι μηχανισμοί με τους οποίους οι εργάτες θα αποφασίσουν αν θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε τα δάνεια στο ΔΝΤ;».

Ο Τσάβες και η μπολιβαριανή διαδικασία

* Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Πέτρου. Μεταφραστής ήταν ο Αργύρης Μάρκου. Το βίντεο μπορείτε να το δείτε στο Rproject.gr

Η ανατροπή του πραξικοπήματος το 2002. Φαντάροι έχουν μόλις ανακαταλάβει το προ-εδρικό μέγαρο και χαιρετούν με υψωμένες γροθιές το λαό που το έχει περικυκλώσει.

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Δολοφονία νεαρού μαύρου Ένας ακόμα νεαρός μαύρος δολοφονήθηκε από την αστυνο-μία στις ΗΠΑ. Ο 16χρονος Κιμάνι «Κίκι» Γκρέι γύριζε σπίτι από ένα πάρτι, όταν δολοφονήθηκε με 11 σφαίρες από δύο αστυ-νομικούς με πολιτικά. Σύμφωνα με την αστυνομία, «ίσιωνε τη ζώνη του και συνέχισε να κινείται ύποπτα», υπονοώντας ότι έδειξε όπλο προς τους αστυνομικούς. Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν ότι ο «Κίκι» έτρεχε και παρακαλούσε για τη ζωή του. Η αυτοψία επίσης έδειξε ότι κάποιες από τις σφαίρες τον βρήκαν στην πλάτη. Στο Μπρούκλιν, όπου δολοφονή-θηκε ο νεαρός, ξεκίνησαν καθημερινές βραδινές ειρηνικές διαδηλώσεις μνήμης, στις οποίες η κυβέρνηση απάντησε κινητοποιώντας μονάδες καταστολής και ελικόπτερα. Η αποκάλυψη της αυτοψίας και η προκλητική αστυνομική παρουσία οδήγησαν σε οργισμένα ξεσπάσματα των διαδη-λωτών και, σε συγκρούσεις που έγιναν σε μια διαδήλωση, η αστυνομία συνέλαβε δεκάδες διαδηλωτές, ανάμεσά τους την αδελφή του «Κίκι». Ακολούθησε η ανακήρυξη περιοχών του Μπρούκλιν σε «παγωμένη ζώνη» (είναι ένας αστυνομικός ευφημισμός για την κήρυξη στρατιωτικού νόμου). Ολόκληρη η κοινότητα είναι εδώ και τέσσερις μέρες υπό αστυνομική πολιορκία. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται από τους κατοίκους με ένα σύνθημα που περιγράφει απόλυτα την κατάσταση για τους μαύρους στις ΗΠΑ: «NYPD-KKK-How many kids did you kill today?» (Αστυνομία της Νέας Υόρκης – Κου Κλουξ Κλαν – Πόσα παιδιά σκοτώσατε σήμερα;».

Διαδηλώσεις στην ΙσπανίαΚάθε βδομάδα γίνεται νέα διαδήλωση στην Ισπανία. Την Κυριακή 10 Μάρτη, έγιναν 60 διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ενάντια στη λιτότητα, μετά από κάλεσμα των δύο μεγάλων συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών και τη στήριξη δεκάδων εργατικών και κοινωνικών οργανώσεων. Το Σάββατο 16 Μάρτη, τη σκυτάλη πήραν οι «Indignados» που διαδήλω-σαν στη Μαδρίτη, φωνάζοντας ενάντια στην «Ευρώπη του Κεφαλαίου» και υιοθετώντας το σύνθημα «Δεν χρωστάμε τίποτα – Δεν πληρώνουμε!», που θυμίζει το –πάντα επίκαι-ρο– σύνθημα της πλατείας Συντάγματος.

Ουγγαρία: Σύννεφα αυταρχισμού Η εθνικιστική κυβέρνηση Ορμπάν στην Ουγγαρία υπερψήφι-σε στο κοινοβούλιο συνταγματική τροποποίηση που περιορί-ζει ασφυκτικά το ρόλο της δικαιοσύνης και συγκεκριμένα τη δυνατότητα του Συνταγματικού Δικαστηρίου να αποφασίζει τελεσίδικα για κυβερνητικά νομοσχέδια. Η τροποποίηση αυτή είναι βήμα προς τον αυταρχισμό, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει η αναδρομικότητά της. Μια σειρά διατάξεις του Ορμπάν, που είχαν προκαλέσει σάλο και είχαν ακυρωθεί ως αντισυνταγματικές, μπορούν πλέον να επανέλθουν σε ισχύ. Ανάμεσά τους, ο αυστηρός ορισμός του τι είναι οικογένεια, η ποινικοποίηση των αστέγων, ο έλεγχος στην εκπαίδευση. Δεν ξέρουμε αν θα γίνουν νόμοι και θα εφαρμοστούν και άλλες ανατριχιαστικές ιδέες που έχουν ακουστεί, όπως η στείρωση των Ρομά ή τα «στρατόπεδα εργασίας» για τους ανέργους. Είναι ζοφερές πολιτικές που πρέπει η Αριστερά να αποτρέψει την εξάπλωσή τους στην Ευρώπη…

Εσθονία: Δωρεάν συγκοινωνίεςΟ δήμαρχος του Ταλίν πήρε υπόψη του μελέτη που έδειχνε ότι τα έσοδα από τα εισιτήρια στα ΜΜΜ κάλυπταν μόλις το 1/3 των εξόδων τους. Τι έκανε; Ούτε μείωσε τα έξοδα, ούτε αύξησε τα εισιτήρια. Κρίνοντας πως δεν «ισοσκελίζεται» με τίποτα η εξίσωση και παίρνοντας υπόψη του έρευνα που έδειχνε την επιθυμία του 75% των κατοίκων του Τάλιν, κατάργησε τα εισι-τήρια και καθιέρωσε δωρεάν μεταφορά για όλους στην πόλη. Από τις 9 Γενάρη ο δήμος υποχρεώθηκε να διαθέσει επιπλέον λεωφορεία για να ανταπεξέλθει στον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό χρηστών. Η κίνηση αυτοκινήτων (και μαζί της το κυκλοφοριακό και η ρύπανση) μειώθηκε σημαντικά από τους πρώτους μήνες εφαρμογής. Τα «χαμένα έσοδα» των εισιτηρίων τα καλύπτει ο προϋπολογισμός του δήμου. Ο δήμαρχος, Edgar Savisaar, είναι ο άνθρωπος που ως πρωθυπουργός παλιότερα οδήγησε την Εσθονία στο νεοφιλελευθερισμό. Ωστόσο είχε ανάγκη να τονώσει τη δημοφιλία του και να αναζωογονήσει την πολιτική του καριέρα, μετατρέποντας το Τάλιν σε «πράσινη πρωτεύουσα». Τα κίνητρά του δεν έχουν τόσο σημασία, όσο το μήνυμα που στέλνει η πετυχημένη εφαρμογή μιας τόσο καλής ιδέας που στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη έχει φτάσει να θεωρείται σχεδόν «εξτρεμισμός»…

Η συριακή επανάσταση συμπλή-ρωσε δύο χρόνια και συνεχίζε-ται απέναντι όμως σε μεγάλους

κινδύνους.

Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ, με ομιλία του στις αρχές του χρόνου, απαντώντας έμ-μεσα στη συνάντηση της Γενεύης (με-ταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας και του υπεύθυνου του ΟΗΕ, Μπραχίμι) που κατέληξε στην ανάγκη «πολιτικής λύσης», ξεκαθάρισε ότι αυτή θα πρέπει να τον περιλαμβάνει. Αυτή η «κόκκινη γραμμή» ήταν μήνυμα σε φίλους και εχθρούς ότι έχει τη δυνα-τότητα και την πρόθεση να συνεχίσει το αιματοκύλισμα προκειμένου να πετύχει μια ευνοϊκή λύση κατά τις διαπραγμα-τεύσεις.

Πράγματι το καθεστώς έχει αυτή τη δυνατότητα. Από τη μια οι διεθνείς κυ-ρώσεις, η μεταφορά κεφαλαίων στην Αίγυπτο από μερίδες της αστικής τά-ξης, η συμμετοχή του βιομηχανικού κέντρου στο Χαλέπι στην επανάσταση, η πολιτική απομόνωση από τον Αραβικό Σύνδεσμο, οι διαδηλώσεις, οι αυτομο-λύσεις των στρατιωτών έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα το καθεστώς. Αλλά ταυ-τόχρονα διατηρεί τεράστιες στρατιωτι-κές δυνατότητες, στηριγμένες στην τε-χνολογική υπεροχή και στον «πυρήνα» των ελίτ των στρατιωτικών δυνάμεων που είναι αφοσιωμένες στον Άσαντ.

Ξένες δυνάμειςΕπιπλέον, σε αντίθεση με τον Μουμπά-ρακ ή τον Μπεν Άλι, ο δικτάτορας δεν εγκαταλείφθηκε από τους συμμάχους του. Η Ρωσία και το Ιράν εξακολουθούν να του παρέχουν οικονομική και στρατι-ωτική στήριξη. Με αυτές τις πλάτες, το καθεστώς επιδιώκει να ισοπεδώσει τα «κάστρα» της επανάστασης και κυρίως να εξουθενώσει –μέσω της αντοχής του και της συνέχισης του αιματηρού πολέ-μου– τη μεγάλη πλειοψηφία του συρι-ακού λαού.

Αν η μια «ξένη επέμβαση» (που περνά-ει απαρατήρητη) γίνεται υπέρ του καθε-στώτος, υπάρχει και μια άλλη που έχει ως στόχο τη μετατροπή της επανάστασης σε θρησκευτικό, σεχταριστικό εμφύλιο. Η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Κατάρ ενισχύουν οικονομικά και στρα-τιωτικά εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες της αντιπολίτευσης. Για τις μοναρχίες του Κόλπου είναι σημαντικό να μη νικήσει μια αυθεντική λαϊκή επανάσταση, ώστε να μην εξαπλωθεί στις ίδιες. Και είναι εξίσου σημαντικό να πάρει χαρακτήρα θρησκευ-τικού πολέμου, για να μπορέσουν να το αξιοποιήσουν προπαγανδιστικά στους δικούς τους λαούς.

Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και καταγ-γέλλεται διαρκώς από τις συντονιστικές επιτροπές της επανάστασης, οι οποίες τελευταία δέχονται και βίαιες επιθέσεις από τις τζιχαντιστικές ομάδες. Αλλά πρέπει να τονίσουμε ότι, σε αντίθεση με τους μύθους που ακούγονται, αυτές οι ομάδες αποτελούν μόνο το 5% της ένο-πλης αντίστασης και λειτουργούν εκτός του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA). Την πολιτική τους αδυναμία καλύπτουν με τον πολύ καλύτερο οπλισμό, καθώς ο FSA, και πάλι σε αντίθεση με τους μύ-θους, δεν παίρνει όπλα από κανέναν και στηρίζεται σε οπλισμό που αποκτά από το καθεστώς και σε αυτοσχέδια εργα-στήρια όπλων που στήνονται στις απε-λευθερωμένες ζώνες.

Οι ΗΠΑ παίζουν διαφορετικό ρόλο, αλλά όχι απαραίτητα αντιπαραθετικό με τους άξονες Ρωσίας-Ιράν και Κατάρ-Τουρκίας. Έχουν ως στόχο την «ομαλή μετάβαση», στα πρότυπα της Υεμένης, με επιφανειακές αλλαγές στην κορυφή του καθεστώτος, αλλά με τον πυρήνα του να μένει άθιχτος. Τους «κανόνες» έθεσε πέρσι ο πρώην υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Μπάρακ, πεντακάθαρα: Έντιμη και ασφαλής αποχώρηση του Άσαντ, διατήρηση του στρατού και του μηχανισμού ασφαλείας του Μπάαθ. Στο ίδιο μήκος κύματος μετακινήθηκε πρό-σφατα και ο Σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών, όταν δήλωσε από την Αίγυ-πτο ότι προτιμά την «πολιτική λύση».

Και η φιλοδυτική αντιπολίτευση, που ποντάρει σε μια ξένη επέμβαση, και οι δυνάμεις που βρίσκονται ανάμεσα στην επανάσταση και το καθεστώς, και επι-σείουν διαρκώς την απειλή αμερικανικής εισβολής, έχουν εγκλωβιστεί σε αυτή την εκτίμηση που διαψεύδεται τα τελευ-ταία δύο χρόνια. Η «πολιτική λύση» είναι η κεντρική επιλογή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για μια σειρά λόγους. Μέχρι να την πετύχουν, έχουν όλη την πολυτέ-λεια να παρακολουθούν τον πόλεμο να καταστρέφει τις υποδομές της Συρίας, υποσκάπτοντας στρατιωτικά και οικο-νομικά όποια εξουσία προκύψει μετά τον Άσαντ. Γι’ αυτό και η παροχή όπλων στην αντιπολίτευση σαμποτάρεται συ-στηματικά, προκαλώντας την οργή και των φιλοδυτικών του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου, το οποίο κατηγορεί τους «φίλους της Συρίας» για υποκρισία.

ΚίνημαΣε αυτό το ζοφερό τοπίο των διεθνών παι-χνιδιών και του καταστροφικού πολέμου, ο ηρωισμός του λαϊκού κινήματος συ-γκλονίζει. Οι φοιτητές (η πιο δραστήρια και οργανωμένη κοινωνική ομάδα από την αρχή της επανάστασης), οι εργάτες που συμμετέχουν ως άτομα και όχι ως τάξη (χάρη στην παντελή έλλειψη ανε-ξάρτητου εργατικού κινήματος, αλλά και την παράλυση της παραγωγής από τον πόλεμο, με 3.000 εργοστάσια να έχουν κλείσει), οι φτωχοί της πόλης, οι αγρότες,

οι άνεργοι και οι γυναίκες (που πρωταγω-νιστούν στις επιτροπές), παρά το υψηλό τίμημα της καταστολής, συνεχίζουν να αγωνίζονται.

Με μαζικές διαδηλώσεις όπου είναι εφικτό, με αιφνιδιαστικές διαδηλώσεις λίγων λεπτών ή πορείες στα στενά των γειτονιών όπου υπάρχει ο κίνδυνος της καταστολής, με συμβολικές δράσεις όπως κόκκινες μπογιές στα συντριβάνια, ονοματοδοσία δρόμων και πλατειών με ονόματα μαρτύρων της επανάστασης και σημαίες στα μπαλκόνια, όπου ο έλεγχος του καθεστώτος είναι ασφυκτικός.

Οι διαδηλώσεις της Παρασκευής συ-νεχίζονται, πάντοτε με ένα κοινό πανε-θνικά σύνθημα που επιχειρεί να εκφρά-σει και να ενώσει τη λαϊκή συνείδηση για την κατάσταση του αγώνα.

Δυσκολίες και δυνατότητεςΣτις απελευθερωμένες περιοχές εμφανί-ζονται σώματα αυτοκυβέρνησης, γνωστά ως συμβούλια. Ο πόλεμος, η καταστολή (που συνήθως στοχοποιεί τους πιο μαχητι-κούς αγωνιστές και τους οδηγεί στη φυλα-κή) και οι βομβαρδισμοί δυσκολεύουν το έργο και την ανάπτυξή τους, αλλά, παρά τα εμπόδια, έχουν αρχίσει να λειτουργούν εκλεγμένα όργανα που επιχειρούν να κα-λύψουν την υγεία, την παιδεία, τη στέγα-ση, τον επισιτισμό των κατοίκων.

Αυτό το δυναμικό είναι πολύτιμο για να ξεπεραστεί η μεγαλύτερη δυσκολία της συριακής επανάστασης, μεγαλύ-τερη από όλες όσες περιγράφηκαν: η κόπωση και ο κυνισμός. Τα φιλικά προς τον Άσαντ αραβικά ΜΜΕ ήδη περιγρά-φουν μια «σιωπηλή πλειοψηφία» που «δεν θέλει πια δημοκρατία, θέλει μόνο ειρήνη». Όσο κι αν πρόκειται για προπα-γανδιστική υπερβολή, η επικράτησης μιας τέτοιας τάσης είναι η πιο επικίνδυ-νη, όσο συνεχίζεται το αδιέξοδο.

Οι διαδηλώσεις στην επέτειο των δύο χρόνων της επανάστασης έδειξαν ότι το κίνημα αντέχει ακόμα. Όταν ένας λαός επιμένει μετά από δύο χρόνια πολέμου να φωνάζει μέσα από τα ερείπια ότι «δεν θα γονατίσει ποτέ», μπορούμε να ελπί-ζουμε για το καλύτερο.

Οι προοπτικές στη Συρία Μετά από 2 χρόνια αδιάκοπου αγώνα

«Η Αμερική δεν θα επέμβει σοβαρά, εκτός κι αν το θέλει το Ισραήλ».

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Του Στράτου Νούρου

Τ ους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε στη Χαλκιδική την κατάργη-

ση κάθε έννοιας «δικαίου» και «δημοκρατίας», στο όνομα των επενδύσεων. Βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης για το έργο είναι ότι αυτό θα εξασφαλίσει έσοδα για το κράτος και θα στηρίξει την τοπική οικονομία με 1.200 θέσεις εργασίας που, σύμφωνα με την El Dorado, θα φτάσουν τις 5.000.

Πρόκειται για επιχειρηματολο-γία που προσπαθεί να συγκαλύ-ψει την προκλητική ασυλία που παρέχει στην εταιρεία η κυβέρ-νηση, παραβλέποντας την περι-βαλλοντική καταστροφή που θα προκαλέσει το χρυσορυχείο, σύμ-φωνα με μελέτες πανεπιστημίων και επιστημόνων. Εκτός από την καταστροφή μεγάλων δασικών εκτάσεων, η χρησιμοποίηση κυ-

ανίου είναι πολύ πιθανό στο μέλ-λον να θέσει σε κίνδυνο την υγεία των κατοίκων της Χαλκιδικής.

Η κυβέρνηση έχει δείξει, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασαν αντιδράσεις στην τοπική κοινω-νία, ότι θα στηρίξει την «επένδυ-ση» με κάθε μέσο και κόστος. Το αποτέλεσμα είναι η σκληρή κατα-στολή των μαζικών κινητοποιή-σεων των κατοίκων και αλληλέγ-γυων από όλη τη χώρα. Εκεί που οι ιδιωτικοί «στρατοί» των σεκιού-ριτι σταματούν, ξεκινούν οι κατα-σταλτικές δυνάμεις κάθε είδους του κράτους.

Μετά την τελευταία επίθεση στο εργοτάξιο της El Dorado, μπή-κε σε λειτουργία το τελικό σχέδιο κατατρομοκράτησης της τοπικής κοινωνίας. Εισβολές σε σπίτια με συνοδεία ΜΑΤ και ΕΚΑΜ, παρου-σία εισαγγελέων, προσαγωγές-εξαφανίσεις κατοίκων, προσαγω-γές 15χρονων παιδιών, εκτόξευση

δακρυγόνων σε σχολικά προαύλια συνθέτουν την εικόνα ωμής αστυ-νομικής βίας και καταστολής.

Σημαντικό ρόλο στην προσπά-θεια της κυβέρνησης να πείσει πως οι χρυσοθήρες είναι σοβαροί επιχειρηματίες που θα αποφέ-ρουν κέρδος στο κράτος και την τοπική κοινωνία παίζουν τα κα-θεστωτικά ΜΜΕ. Αφού επί μήνες δημοσιεύουν διαφημίσεις-ανα-κοινώσεις με τις θέσεις της εται-ρείας και αποσιωπούν τις μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των κατοίκων της Χαλκιδικής, προχώ-ρησαν στις γνωστές «συστημικές υστερίες», μετά την επίθεση στο εργοτάξιο της εταιρείας.

Με αφορμή τη σύλληψη και το στήσιμο κατηγορητηρίου για στέ-λεχος του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετέχει στις επιτροπές των κατοίκων ενά-ντια στο χρυσορυχείο, ξεκίνησε ένας διμέτωπος αγώνας τόσο ενά-ντια στις πολιτικές δυνάμεις που

αντιδρούν στην επένδυση, όσο και ενάντια στην τοπική κοινωνία. Όποιος αντιδρά στην καταστρο-φή της Χαλκιδικής και της Θρά-κης (που στο μεταξύ ξεσηκώθηκε για τα σχέδια να φτιαχτεί κι εκεί χρυσορυχείο), βαφτίζεται υπο-νομευτής του μέλλοντος και των συμφερόντων της χώρας.

Ενδεικτικό της πρεμούρας της κυβέρνησης να στοχοποιήσει το κίνημα αντίστασης και την Αριστε-ρά είναι ότι το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορήθηκε για ηθική αυτουρ-γία. Με αυτό τον τρόπο, όποιος αντιδρά στην επένδυση, βαφτίζε-ται εν δυνάμει τρομοκράτης.

Οι προσπάθειες όμως πέφτουν στο κενό. Μεγάλα συλλαλητήρια αλληλεγγύης σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, την προηγούμενη εβδο-μάδα, έκαναν τη συγκέντρωση-παρωδία στις Σκουριές, με επίτιμο προσκεκλημένο τον ακροδεξιό Άδωνη Γεωργιάδη, να φαντάζει

αστεία. Παράλληλα ο δήμαρχος Αριστοτέλη, Χρήστος Πάχτας, που υποστηρίζει την επένδυση με ιδι-αίτερο ζήλο, πέρασε δύσκολο από-γευμα στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης, βλέποντας την επι-χειρηματολογία του να καταρρέει.

Τα γεγονότα στις Σκουριές απο-δεικνύουν πώς εννοεί ο Σαμαράς την «ανάπτυξη»: εξασφαλισμένη κερδοφορία του κεφαλαίου, λεη-λασία της φύσης και εργασία χω-ρίς δικαιώματα.

Το μέγεθος των συγκεντρώσε-ων συμπαράστασης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής δεί-χνει ότι η πλειοψηφία του κόσμου έχει καταλάβει τι διακυβεύεται στις Σκουριές. Διακυβεύεται το περιβάλλον, η υγεία και η απόπει-ρα εμπέδωσης της εξαθλίωσης και του αυταρχισμού σε όλη τη χωρά. Ο αγώνας των κατοίκων εί-ναι αγώνας όλων μας. Η νίκη τους θα είναι και δική μας.

Σκουριές: Όταν η κυβέρνηση λειτουργεί σαν το μακρύ χέρι του κεφαλαίου

Του Γιώργου Κοκκινάρη

Μ ε αποκορύφωμα το πα-νελλαδικό συλλαλητή-ριο (14/3) ολοκληρώθη-

κε ένας κύκλος κινητοποιήσεων σε όλη την Ελλάδα ενάντια στο σχέδιο Αθηνά. Μέσα από αυτό τον αγώνα γεννήθηκαν πολλά συμπεράσματα, αλλά και ερωτή-ματα για το πώς συνεχίζουμε την αντίσταση ενάντια στην κυβέρ-νηση και την επίθεση στην Τριτο-βάθμια Εκπαίδευση.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι συνεχί-ζουν αποφασιστικά με εβδομα-διαίες καταλήψεις, με νέο γύρο συνελεύσεων και συντονισμένες δράσεις με την υπόλοιπη κοινω-νία. Τα ψευτοδιλλήματα και οι απειλές που έριχνε η κυβέρνηση μέσω των παρατάξεών της (ΔΑΠ - ΠΑΣΠ) στα πανεπιστήμια ότι όλα πάνε καλά, ότι δήθεν θα χαθούν εξεταστικές, ότι οι καταλήψεις δεν έχουν νόημα κτλ, κατέρρευ-σαν μέσα σε λίγες βδομάδες.

Σχολές, που απειλούνται με συγχώνευση ή κατάργηση, κα-τεβαίνουν στο δρόμο παρασύ-ροντας και τα υπόλοιπα τμήματα που αντιλαμβάνονται ότι η επίθε-ση ενάντια στη Δημόσια και Δω-ρεάν Παιδεία δεν θα σταματήσει.

ΚινητοποιήσειςΟι καταλήψεις σχολών ένωσαν τις φωνές τους και κατάφεραν να τρομάξουν την κυβέρνηση. Πριν το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο ξεχώρισαν η μεγάλη συμμετοχή φοιτητών στην πορεία στη Θεσ-σαλονίκη ενάντια στην καταστο-λή στις Σκουριές, οι παρεμβάσεις φοιτητών σε σταθμούς του ΟΣΕ, οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων (σε Ηράκλειο, κατάληψη της ΔΟΥ στον Αγ. Νικόλαο).

Στην Πάτρα πραγματοποιήθη-κε κοινή συνέλευση φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων-εκ-παιδευτικών σε σχολεία (ΕΛΜΕ), ενώ στο ΕΚΠΑ η συμμετοχή στην κοινή συνέλευση ήταν γύρω στα 2.000 άτομα. Στο Μεσολόγγι και στον Πύργο εκπρόσωποι της κυ-βέρνησης δέχθηκαν επίθεση από την ντόπια κοινωνία σαν ένδειξη διαμαρτυρίας.

Οι κινητοποιήσεις συγκεντρώ-νουν νέο κόσμο πέρα από τα συνη-θισμένα δεδομένα. Ένα κύμα νέας ριζοσπαστικοποίσης κατεβάζει κόσμο στο δρόμο. Νέος κόσμος συμμετέχει ενεργά στη μάχη ακό-μα και την ημέρα του Καρναβα-λιού στην Πάτρα, διαδηλώνοντας κατά του σχεδίου Αθηνά.

Η καθυστέρηση της ψήφισης είναι ένδειξη ότι χοντρές πιέσεις έχουν μπει στο υπουργείο. Ο Αρ-βανιτόπουλος, προσπαθώντας να περιορίσεις τις αντιδράσεις, κρύβει τα χαρτιά του για την τε-λική μορφή του νομοσχεδίου, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο

θα περάσει τις μεταρρυθμίσεις. Όλη η κοινωνία, πανεπιστημιακοί (ΠΟΣΔΕΠ), δήμαρχοι και τοπικές κοινωνίες, ακόμη και πιο συντη-ρητικά κομμάτια, όπως οι πρυτά-νεις και οι πρόεδροι, είναι εναντί-ον του σχεδίου.

ΜνημόνιοΣε οποιαδήποτε περίπτωση, είτε με νομοσχέδιο είτε με τον πιο αυταρχικό τρόπο (προεδρικό δι-άταγμα), η κυβέρνηση είναι απο-φασισμένη να περάσει τις αντι-με-ταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και να εφαρμόσει το σχέδιο πριν την έκδοση των μηχα-νογραφικών αυτού του έτους.

Η επίθεση του υπουργείου δεν είναι τυχαίο ότι κορυφώνεται αυτή την περίοδο. Η ψήφιση για τις αλλαγές στην παιδεία έρχεται την ίδια περίοδο που κλείνουν νο-σοκομεία, τα σχολεία βρίσκονται υπό κατάρρευση, οι απολύσεις γίνονται νόμιμες. Το νομοσχέδιο σαν κομμάτι του μνημονίου είναι συνέχεια των περικοπών και των

αντι-μεταρρυθμίσεων στην παι-δεία και πρόδρομος άγριων περι-κοπών στο κοινωνικό κράτος.

Το κλείσιμο τμημάτων όπως αυτό της Κοινωνικής Εργασίας στην Πάτρα, δείχνουν ότι η κυ-βέρνηση θέλει να διαλύσει παι-δεία, υγεία, κράτος πρόνοιας και να ευνοήσει τα ιδιωτικά συμφέ-ροντα και τις επιχειρήσεις. Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι η μελέτη για το σχέδιο Αθηνά ανατέθηκε σε θυγατρική εταιρεία των ομίλου ΑΚΜΗ (των γνωστών ΙΕΚ), ούτε ότι επαγγελματικά δικαιώματα ΑΕΙ-ΤΕΙ εξισώνονται με αυτά ιδιω-τικών κολλεγίων.

Χιλιάδες νέοι θα αναγκαστούν να φορτωθούν τα έξοδα στις πλάτες τους, ενώ η ανεργία, που συνεχώς αυξάνεται, κάνει «κουρελόχαρτα» τα διπλώματα των αποφοίτων.

ΣυντονισμόςΗ απάντηση σε όλα αυτά είναι η επιμονή στην οργάνωση κοινών δράσεων. Οι φοιτητικές καταλή-ψεις να γίνουν ο χώρος συντονι-

σμού με σωματεία, εργαζόμενους, μαθητές, όπου θα μεταδώσουν το κλίμα αντίστασης στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, όπως το φοιτητικό κίνημα το 2006-2007 ενάντια στο άρθρο 16.

H απόφαση του συντονισμού γε-νικών συνελεύσεων και καταλή-ψεων βάζει την κατεύθυνση όχι απλά για απόσυρση του σχεδίου Αθηνά, αλλά και ανατροπή της κυβέρνησης. Χρειάζεται να ορ-γανώσουμε κινητοποιήσεις μαζί με τους εργαζόμενους στα νοσο-κομεία, τους μαθητές, τους ερ-γαζόμενους που απολύονται. Να φτιάξουμε ψηφίσματα τα οποία να καλούν σε συντονισμό με σω-ματεία, αλλά και με τους φοιτητι-κούς συλλόγους πανελλαδικά.

ΑριστεράΣε αυτή τη μάχη μεγάλος βά-ρος πέφτει στις παρατάξεις της Αριστεράς (ΑΡΕΝ, ΕΑΑΚ, ΜΑΣ). Οι παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ λειτουργούν σαν φρένο στο κί-νημα, αφού σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια να μαζικοποιηθεί και να συντονιστεί το κίνημα. Η Αριστερά οφείλει να θυμίζει ότι οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ παίζουν το παι-χνίδι της τρικομματικής κυβέρ-νησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Το ίδιο πρέπει να γίνει και με το ρόλο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, η οποία συμβάλλει στα σχέδιά τους.

Τις επόμενες μέρες θα συνεχι-στεί η μεγάλη μάχη ενάντια στο σχέδιο Αθηνά ιδιαίτερα την Πα-ρασκευή 22/3, που οργανώνεται νέο πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα. Σε κάθε πόλη πρέπει να μαζικοποιηθούν οι κοινές συ-νελεύσεις οι οποίες να ανοιχτούν στην κοινωνία και να συντονι-στούν με τους εργαζόμενους.

Ξεσηκωμός ενάντια στο σχέδιο Αθηνά

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ20 Μάρτη 2013

Να σταματήσει η δίωξη των 300 μεταναστών απεργών πείνας και να ανανεωθούν οι βεβαιώσεις παραμονής τους

Α πό τις 26 Ιανουαρίου ως τις 9 Μαρτίου του 2011 300 μετανάστες εργάτες

πραγματοποίησαν τη μεγαλύτε-ρη απεργία πείνας στην ευρω-παϊκή ιστορία, διεκδικώντας τη δική τους νομιμοποίηση και τη νομιμοποίηση των αλλοδαπών εργατών που ζουν και δουλεύουν στην Ελλάδα.

Κόντρα στη λυσσαλέα επίθεση της κυβέρνησης και της πλειονό-τητας των ΜΜΕ, οι απεργοί πείνας με την αποφασιστικότητα και τον ηρωισμό τους, έχοντας δίπλα τους ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης, κατόρθωσαν να αποκτήσουν εξά-μηνες ανανεούμενες βεβαιώσεις παραμονής και να μειωθούν τα απαιτούμενα ένσημα για νομιμο-ποίηση και περίθαλψη για το σύ-νολο των μεταναστών και ελλήνων συναδέλφων τους.

Παραθέτουμε αυτολεξί την ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών που εκδόθηκε στις 9 Μαρτίου 2011, ημέρα λήξης της απεργίας πείνας:

Αποφασίζεται η έκδοση βεβαί-ωσης διαμονής στη χώρα με ισχύ εξαμήνου και δυνατότητα να ανα-νεώνεται, όπως προβλέπεται από το ν. 3907/2011.

Απαιτούνται η καταγραφή, η ταυτοποίηση, τα δακτυλικά απο-τυπώματα για κάθε μετανάστη.

Υπενθυμίζεται ότι κατ’ εφαρμο-γή του ν. 3907/2011 οι μετανάστες μπορούν να υποβάλουν αίτηση νομιμοποίησης συμπληρώνοντας το απαιτούμενο από το νόμο χρο-νικό διάστημα.

Για τους κατόχους της σχετι-κής βεβαίωσης θα παραχωρείται δυνατότητα ταξιδιού στις χώρες καταγωγής τους για ανθρωπιστι-κούς λόγους.

Για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ προτείνεται η μείωση των απαιτούμενων ενσήμων ως εξής:

α)Για τους υπηκόους τρίτων χωρών που είναι κάτοχοι άδειας

διαμονής διάρκειας ενός (1) έτους ή δύο (2) ετών για παροχή εξαρ-τημένης εργασίας σε σταθερό ερ-γοδότη, προτείνεται ο ελάχιστος χρόνος ασφάλισης να μειωθεί από 200 σε 120 ημέρες και από 400 σε 240 αντίστοιχα.

β)Για τους υπηκόους τρίτων χω-ρών που είναι κάτοχοι άδειας δια-μονής διάρκειας ενός (1) έτους ή δύο (2) ετών και απασχολούνται με σχέση εξαρτημένης εργασίας σε περισσότερους του ενός μη στα-θερούς εργοδότες, προτείνεται ο ελάχιστος χρόνος ασφάλισης να μειωθεί από 150 σε 120 ημέρες και από 300 σε 240 ημέρες αντίστοιχα.

Η κυβέρνηση θα προβεί στη μείωση των ετών που απαιτούνται προκειμένου ένας μετανάστης να αιτηθεί την άδεια παραμονής από 12 έτη στην κατεύθυνση των 8 ετών.

Επίσης, για το σύνολο των ασφαλισμένων τα απαιτούμενα ένσημα για περίθαλψη μειώθη-καν από 100 σε 50.

Παρότι οι βεβαιώσεις παρα-μονής ανανεώθηκαν δύο φορές (Σεπτέμβριος 2011 και Μάρτιος 2012) και ενώ ο νόμος δίνει τη δυνατότητα για επ’ αόριστον ανανέωσή τους, από το Σε-

πτέμβριο του 2012 οι σχετικές αιτήσεις δεν έχουν απαντηθεί και οι πρώην απεργοί πείνας βρίσκονται σε ομηρία. Στις αλ-λεπάλληλες παρεμβάσεις των μεταναστών και αλληλέγγυων οργανώσεων ο υπουργός Δημό-σιας Τάξης και άλλοι κυβερνη-τικοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι το πρόβλημα θα λυθεί χωρίς όμως να το λύνουν.

Δίπλα σε αυτό τον εμπαιγ-μό προστίθεται και η δίωξη των πρώην απεργών πείνας οι οποίοι κατηγορούνται για «φθορά ξένης περιουσίας» και «διατάραξη οικι-ακής ειρήνης» για την είσοδο στη Νομική Σχολή τις πρώτες μέρες της απεργίας πείνας.

Οι αλληλέγγυες οργανώσεις απαιτούμε την ανανέωση των βεβαιώσεων παραμονής και την παύση της εκδικητικής δίωξης των πρώην απεργών πείνας, κα-λούμε φορείς και συλλογικότη-τες να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους και δηλώνουμε στην κυβέρνηση ότι συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι την οριστική δι-καίωση των αιτημάτων των απερ-γών πείνας.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 300 ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Μετά την απόφαση του ΣτΕ και το "πάγωμα" του νόμου Ραγκούση από την κυβέρνση, 200.000 παιδιά μένουν ξεκρέμαστα χωρίς χαρτιά, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελπίδα. Είναι τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν ή ήρθαν σε μικρή ηλικία στη χώρα μας. Τα παιδιά που πολλές φορές αποκαλούμε 2η γενιά μεταναστών, αλλά στην πραγματικότητα η μόνη πατρίδα που έχουν γνωρίσει είναι η Ελλάδα. Που πολλά από αυτά δεν είναι πια παιδιά. Είναι εργαζόμενοι ή άνεργοι, κάποια από αυτά έγιναν

πιο γνωστά μέσα από τη δουλειά τους σαν μουσικοί ή ηθοποιοί, αλλά ακόμα εξακολουθούν να ζουν με την αγωνία του αύριο.

Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση, που ενισχύει το ρατσιστικό μίσος, πρέπει να τελειώσει τώρα. Διεκδικούμε ένα νέο νόμο για να καλυφθεί το τεράστιο θεσμικό κενό που έχει δημιουργηθεί. Ένα νόμο που θα διευκολύνει και δεν θα παρεμποδίζει ακόμα περισσότερο την χορήγηση Ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών.

Δικαιώματα στα παιδιά των μεταναστών σημαίνει δικαιώματα για όλα τα παιδιά. Ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών σημαίνει πραγματική δημοκρατία για όλη την ελληνική κοινωνία.

Την Πέμπτη 21 Μάρτη (Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού) στο Θησείο στις 5:00μμ οργανώνουμε συναυλία διαμαρτυρίας με καλλιτέχνες που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα από γονείς μετανάστες

συμμετέχουν:

Mc Yinka

Πολιτιστικό Κέντρο Αφρικάνικων Τεχνών ΑΝΑΣΑ

Bandallusia

Renovatio

Peacemakers

Πρωτοβουλία Ιθαγένεια για Όλα τα Παιδιά

Αντιφασιστικό Μέτωπο Παιδείας, Ανοιχτή Πόλη, Ac-tion Congo, Αsante, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Ένωση Αιγυπτιακών Εργαζόμενων στην Ελλάδα (EI Rapta), Ένωση Αφρικανών Γυναικών Ελλάδος, Κασάπι Ελλάς -Ένωση Φιλιππινέζων Εργαζόμενων, Θεματική Ανθρώπινων Δικαιωμάτων Οικολόγων Πράσινων, ΚΑΠΠΑ, Κοινότητα Αφγανών Μεταναστών και Προσφύγων Ελλάδας, Επιτροπή Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ, Κέντρο Αντιγόνη, Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, Κοινότητα Γουινέας, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Νεολαία Συνασπισμού, Πίσω Θρανία, Σύλλογος Ενωμένων Αφγανών Ελλάδος, Σύλλογος Ελεύθερων Σύρων , Τανζανική Κοινότητα, YRE-Antinazi Zone

Συναυλία διαμαρτυρίας την Πέμπτη 21 Μάρτη στο Θησείο

Παιδιά μεταναστών, ναι, παιδιά χωρίς δικαιώματα, όχι! «Ο ναζιστικός χαιρετισμός του Κατίδη δεν είναι ούτε αστείο, ούτε νεανική αβλεψία, ούτε λάθος. Οι πρώτες του δηλώσεις, ότι ήθελε με αυτόν τον τρόπο να δώσει στην εξέδρα το σήμα “εγέρθητω” των χρυσαυγιτών για να πανηγυρίσει το γκολ, είναι αποκαλυπτικές. Μόνο που ο Κατίδης δεν υπολόγισε πως οι οργανωμένοι οπαδοί της ΑΕΚ, αντί να σηκωθούν όρθιοι και ανταποδώσουν τη χειρονομία, υπήρχε περίπτωση να σηκωθούν και να τον μουντζώσουν. Προς τιμήν τους το έκαναν με τις ανακοινώσεις τους, με τις οποίες διαγράφουν τον Κατίδη από την ομάδα και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τη συνέχιση της σχέσης της διοίκησης της ομάδας με τον παίκτη. Η δύναμη του αντιφασιστικού κινήματος στους δρόμους και στις κερκίδες, μπορεί να επιβάλει σε κάθε ναζιστή την κοινωνική και ηθική απομόνωση. Αντίθετα η “από τα πάνω” αποκλεισμοί όπως αυτός της ΕΠΟ, όχι μόνο δεν αποτελούν απάντηση στο φασισμό, αλλά αντίθετα παρέχουν επιχειρήματα στους

νεοναζί, πως τάχα διώκονται από το κατεστημένο. Άλλωστε, η επιλεκτική αντιμετώπιση τέτοιου τύπου περιστατικών είναι χαρακτηριστική για την περίπτωση της ΕΠΟ (ρατσιστική επίθεση στα Ψαχνά τις προηγούμενες ημέρες). Οι ΑΕΚτζήδες πολλές φορές έχουν αποδείξει πως οι νεοναζί δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά τους, τόσο με τη στάση που έχουν κρατήσει απέναντι στην επίθεση χρυσαυγιτών στον ΑΕΚτζη Στρατούλη, όσο και σε απόπειρες να ανοίξουν γραφεία της Χρυσής Αυγής κοντά σε συνδέσμους της ΑΕΚ. Η απόλυτη κοινωνική και ηθική απομόνωση είναι η μόνη απάντηση που αρμόζει στους νοσταλγούς του Χίτλερ, μέσα και έξω από τα γήπεδα».

Ανακοίνωση της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» για τον Κατίδη

Των Σάσας Χασάπη,Νίκου Αναστασιάδη, εκπαιδευτικών

Κ ινητικότητα παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στους εκπαιδευτικούς

πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθ-μιας εκπαίδευσης, λόγω των επα-πειλούμενων χιλιάδων απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, νέων συγ-χωνεύσεων σχολικών μονάδων, κατάργησης οργανικών θέσεων και εφαρμογής της αξιολόγησης.

Με μεγάλη συμμετοχή έχουν ήδη πραγματοποιηθεί πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια σε Αθήνα, Θεσσαλο-νίκη και άλλες πόλεις της περιφέ-ρειας (Βέροια, Ηράκλειο, Κατερίνη, Καρδίτσα, Καστοριά, Κόρινθος, Νεάπολη Λακωνίας, Ξάνθη, Χανιά, Ιεράπετρα) για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου. Στις κινητοποι-ήσεις συμμετείχαν με αποφάσεις τους, μετά από την κοινή διακήρυξη που εξέδωσαν 32 Σύλλογοι Εκπαι-δευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευ-σης και 20 ΕΛΜΕ, οι ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας, Ομο-σπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σύλλο-γοι φοιτητών, σύλλογοι αποφοίτων τμημάτων Ειδικής Αγωγής και ενώ-σεις και σύλλογοι γονέων.

Κινηματικές πρωτοβουλίεςΩς συνέχεια των παραπάνω επι-τυχημένων κινητοποιήσεων, ο Συντονισμός Συλλόγων Εκπαιδευ-τικών Π.Ε – ΕΛΜΕ καλεί σε νέο συλλαλητήριο στις 7 Απριλίου, στις 6 το απόγευμα, στα Προπύλαια και πορεία προς το Σύνταγμα. Το συλ-λαλητήριο καλεί σε ξεσηκωμό για ανατροπή των μέτρων και αποκτά πανεργατικά χαρακτηριστικά, αφού σωματεία από το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, φορείς, συλλογικό-τητες, λαϊκές συνελεύσεις, έχουν αποφασίσει, μετά από κοινές συ-σκέψεις, τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο. Ήδη στηρίζουν το συλλαλητήριο ο Συντονισμός πρω-τοβάθμιων σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η ΟΛΜΕ και ο συντονισμός «Δεν πουλάμε, δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε» και αναμένονται αποφάσεις για στήρι-ξη της πρωτοβουλίας, πανελλαδικά, από πλήθος φορέων, συλλογικοτή-των, σωματείων από τους χώρους των νοσοκομείων και των δήμων.

Επιπλέον, συζητείται η δημι-ουργία «κεντρικής παναττικής συνέλευσης αγώνα» για την υπε-ράσπιση του δημόσιου σχολείου, καθώς και η πραγματοποίηση κι-νητοποιήσεων στις περιφερειακές διευθύνσεις, για τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων.

Εβδομάδα δράσεων στην εκ-παίδευση, μέχρι τις 22 Μάρτη, έχει εξαγγείλλει και η ΟΛΜΕ, μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των προέδρων, με κεντρικό άξονα τις επιπτώσεις των μνημονίων στην εκ-παίδευση και την αξιολόγηση. Συγκε-κριμένα προγραμματίζονται δράσεις πανελλαδικά που θα περιλαμβάνουν :

Περιοδείες ενημέρωσης των καθηγητών από μέλη των ΔΣ των συλλόγων, παραστάσεις διαμαρτυ-ρίας σε περιφερειακές διευθύνσεις και διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τοποθέτηση πανό στα σχολεία με αντιμνημονιακά συνθήματα και συνθήματα υπερά-σπισης του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και απογευματινά συλλαλητήρια στις 20 Μάρτη, σε αρκετές πόλεις.

Επιπλέον, συνεδριάσεις των συλ-λόγων καθηγητών για ενημέρωση, συσκέψεις με τη συμμετοχή γονέ-ων, συναντήσεις των Δ.Σ των ΕΛΜΕ με τις ενώσεις, ομοσπονδίες και συλλόγους γονέων, καθώς και ανοι-χτές εκδηλώσεις-συζητήσεις με τη συμμετοχή φορέων και σωματείων από άλλους εργασιακούς χώρους.

Για τις 21 Μάρτη, παγκόσμια μέρα ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία, και με αφορμή και την κατάργηση του δικαιώματος της ιθαγένειας για τα παιδιά των μετανα-στών-μαθητών, προγραμματίζονται αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές δράσεις (προβολές, συζητήσεις) σε σχολεία και κινητοποιήσεις (συ-ναυλίες, πορείες, συγκεντρώσεις) σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αρκετές πόλεις της περιφέρειας.

Τοπικές δράσειςΑντίστοιχες διεργασίες από τα κάτω γίνονται σε αρκετές περιοχές, με το-πικά χαρακτηριστικά, όπου οργανώ-νονται ενημερωτικές συναντήσεις, συσκέψεις και εκδηλώσεις.

Στο Περιστέρι, με πρωτοβουλία των ΕΛΜΕ οργανώνεται σύσκεψη, ανοιχτή σε σωματεία και φορείς της περιοχής, για συνδιοργάνωση με κοινό πλαίσιο συγκέντρωσης και πορείας διαμαρτυρίας σε κεντρική λεωφόρο, με αιτήματα ενάντια σε κυβέρνηση και τρόικα.

Οι ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, με συνε-χείς συσκέψεις συνεχίζουν τη δράση τους. Ετοιμάζουν μεγάλο πανεκπαι-δευτικό και αντιρατσιστικό συλλα-λητήριο στις 20 Μαρτίουκαι για την επόμενη ημέρα, 21 Μαρτίου, παρα-στάσεις διαμαρτυρίας στις περιφερει-ακές διευθύνσεις, καταγγέλοντας τα σεμινάρια επιμόρφωσης διευθυντών σχολείων και συμβούλων, που αρχί-ζουν μέσα στο Μάρτη, για την αυτο-αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, που ξεκινά την επόμενη χρονιά.

Σε εκδηλώσεις για τις τρέχου-σες εξελίξεις, την αξιολόγηση και το πειθαρχικό δίκαιο, καλούν τους συναδέλφους η Β’ ΕΛΜΕ Δυτικής

Αττικής, ο σύλλογος Π.Ε. Γλυφά-δας-Βούλας-Βάρης-Βουλιαγμένης, ο σύλλογος Π.Ε. Αλίμου, η Α΄και Β΄ΕΛΜΕ Αχαίας.

Στην Πάτρα, οι σύλλογοι Π.Ε. Πά-τρας, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας οργάνωσαν συζήτηση με θέμα την αντίσταση «στην κατάργηση της παι-δαγωγικής ελευθερίας και της δημο-κρατίας στο σχολείο». Αντίστοιχες εκδηλώσεις έγιναν και σε Θεσσαλο-νίκη, Ρέθυμνο και Ηράκλειο Κρήτης.

ΣυντονισμόςΟι πρωτοβουλίες αντίστασης των πρωτοβάθμιων σωματείων εκπαι-δευτικών έχουν αποκτήσει μόνι-μα χαρακτηριστικά. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι διευρύνονται με τη συμμετοχή φορέων και εργατικών σωματείων από άλλους χώρους και παίρνουν χαρακτήρα γενίκευσης. Έχουν ανοιχτό πολιτικό πλαίσιο, δεν περιορίζονται σε συνδικαλιστικά αι-τήματα του κλάδου, έχουν ως κύριο αίτημα τον ξεσηκωμό για να φύγουν κυβέρνηση και τρόικα.

Έτσι, προκύπτει συντονισμός των αντιστάσεων που μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής. Το πανεκ-παιδευτικό συλλαλητήριο της 9ης Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη ενώθη-κε με το μεγαλειώδες συλλαλητήριο των κατοίκων της Χαλκιδικής, μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού. Ο κόσμος της εκπαίδευσης πορεύτηκε μαζί με 17.000 διαδηλωτές που διαμαρτύ-ρονταν για την καταστροφή του πε-ριβάλλοντος και την καταστολή ενά-ντια στους κατοίκους της Ιερισσού. Άλλωστε τα δακρυγόνα μέσα στην αυλή του σχολείου της Ιερισσού

συνέδεαν και συμβολικά τις δύο δι-αδηλώσεις. Αυτήείναι ηδύναμηπου τρέμουν κυβέρνησηκαι τρόικα.

Πίεση στις ηγεσίεςΟι πρωτοβουλίες αντίστασης των εκπαιδευτικών από τα κάτω βά-ζουν πιέσεις στις συνδικαλιστικές ηγεσίες των σωματείων. Είναι χα-ρακτηριστικό ότι η ΟΛΜΕ αγνόησε την απόφαση των προέδρων των ΕΛΜΕ για πρόγραμμα δράσης με 48ωρη απεργία μέσα στον Μάρτιο με το πρόσχημα ότι δεν ακολουθεί η ΔΟΕ. Αναγκάστηκε, όμως, εκ νέου να ξανασυζητήσει το ενδε-χόμενο απεργιακών κινητοποιή-σεων, λαμβάνοντας υπόψη και τη σχετική συζήτηση που έχει ανοίξει στην ΑΔΕΔΥ, κάτω από την πίεση των εργαζομένων στο δημόσιο, που δεν αρκούνται σε μεσημεριανά (!) συλλαλητήρια, όπως αυτό που οργανώθηκε στην Αθήνα στις 13/3.

Η Αριστερά μέσα στα σωματεία χρειάζεται, με περιοδείες, συσκέ-ψεις ενημέρωσης, να παίξει πρωτα-γωνιστικό ρόλο για την επιτυχία των κινητοποιήσεων, βάζοντας ακόμα μεγαλύτερη πίεση στις ομοσπονδί-ες, αλλά και να συνδεθεί με όλες τις πρωτοβουλίες κατοίκων και κινή-ματα αντίστασης στις τοπικές κοι-νωνίες. Ταυτόχρονα χρειάζεται να πρωτοστατήσει στη σύνδεση των αντιστάσεων στα σχολεία με τις κι-νητοποιήσεις στις σχολές, που είναι σε αναβρασμό ενάντια στο σχέδιο Αθηνά. Όλα τα ρυάκια αντίστασης μπορούν να συναντηθούν σε ένα μεγάλο ποτάμι οργής που θα διώξει κυβέρνηση και τρόικα. Όλοι μαζί μπορούμε να τους σταματήσουμε!

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

20 Μάρτη 2013 

Πανεργατικό συλλαλητήριο στις 7 Απρίλη, στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια και πορεία στο Σύνταγμα

Οι εκπαιδευτικοί καλούν σωματεία, συνελεύσεις, επιτροπές σε συντονισμό

Πρωτοβουλίες αντίστασης από τα κάτω