(Άνοιξη «ûber alles»)

τευχος 3, ΑΠΡΙΛΙος 2012, ΔΩΡεΑΝ Με τΗΝ ΠεΛοΠοΝΝΗςο ΚΑΙ ΜετΑ ςτΑ ΠεΡΙΠτεΡΑ, 2€

ΑΠ

ΡΙΛ

ΙΟΣ

2012

03

4

ΕΚΔΟΤΗΣ: Θεόδωρος Η. Λουλούδης

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ/EDITOR: Σπύρος Ματθαιόπουλος

ART DIRECTOR: Μαρία Μανωλοπούλου

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Ανδρομάχη Μπακοπούλου ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΕΠΙ ΤΙΜΗ: Κωνσταντίνος Μάγνης Δημήτρης Αβραμίδης ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Ευτυχία Μεσίσκλη Λάμπρος Αραπάκος Γιώργος Μαρκουλάκης ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: Πέτρος Ψωμάς Γιώργος Ηλιόπουλος ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Βασίλης Σπύρου ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ: Νίκος Ψαθογιαννάκης Harris Christopoulos Πέτρος Καν Ισμήνη Πολυκανδριώτη Φαύστα Φραντζή

ΣΚΙΤΣΑ: Μιμίκα Σπυρίδωνος

ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΑΤΕΛΙΕ: Κωνσταντίνος Γαλανόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ: Χρήστος Μάνθος ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ: Mαρία Καραγιάννη Θάλεια Περλέγκα Χρήστος Τζουραμάνης

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ευάγγελος Πολίτης

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ: Αθανάσιος Κούστας

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Fortosis printFactory

Iδιοκτησία «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.» Κορίνθου 140 & Γκότση, 262 23, τηλεφωνικό κέντρο 2610.312 530-4, trip@pelop.gr • Κείμενα ή φωτογραφίες που αποστέλλονται στο περιοδικό για δημοσίευση, δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.

ΕΝΘΕΤΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»

6

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

11 Editorial

14 Εικόνες

20 Βαρόμετρο

22 Απόψεις

28 Διαδρομές

36 Άκουσον

38 Τάσεις

40 Μόδα

42 Πρόσωπα > Γεωργία Ηλιοπούλου

44 > Γιάγκος Μπούμης

45 > Νικόλαος Καραγκιαούρης

46 Μάριος Πραπόπουλος [Στο Δρόμο]

50 Μέρα - Νύχτα

52 Γεγονότα > Θέατρο

54 > ARK Festival

56 > Games Expo

58 Τσιτσάρας

60 Κλεομένης Κωστόπουλος / Art in Progress

64 Χριστίνα Μανωλοπούλου

68 Ψαράδες

54 68

52

42

8

72 Μαρία Παυλοπούλου

76 Μόδα [Παιχνίδια ρόλων]

82 Λουκία

86 Μόδα [Έαρ δίδωμι υμίν]

92 Κάτια Λόη

96 ΚΕΕΛΠΝΟ

104 Χρήστος Αζίζογλου

108 Βασίλης Καλλίδης

112 Ινδία

116 Δώρα Μπαρλίγκα

119 Βιβλίο [Αρχαιολογία Πελοπόννησος]

123 Κοινωνικότητες

130 Τελευταία σελίδα

108 72

112

86

11

ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΥΡΟ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟ

Είχα την ατυχία να έχω δει από μέσα, πώς δημιουργούνται οι μεγάλες προεκλογικές καμπάνιες. Κι ακό-

μη χειρότερα, πώς κατασκευάζεται από κειμενογράφους, εξολοκλήρου πλέον, ο επίσημος και ανεπίσημος λόγος κομμάτων εξουσίας, αρχηγών, αλλά, και πάρα πολλών υποψηφίων βουλευτών.Είναι από τις διαδικασίες που καλύπτονται με μία άτυπη «ομερτά» και μία άχλη μυστη-ρίου, αντιστοίχου με το τι ακριβώς περιέχει ένα burger ή μία cola. Και όχι τυχαία.Αρκετά παλιότερα, πολύ πριν το 2000, ολι-γομελή κομματικά επιτελεία, παίρνοντας υπ' όψη σχετικά ανάλαφρα τις καθημερινές δημοσκοπήσεις-βαρόμετρα, διαμόρφωναν εμπειρικά και διαισθητικά, όπως ο Λαλιώτης για παράδειγμα, ένα στρατηγικό πλαίσιο. Αυτό, εν συνεχεία, στο ίδιο τραπέζι μαζί τους, οι διαφημιστικές, το μετουσίωναν σε καμπάνιες.Σήμερα, η διαμόρφωση των στρατηγικών έχει περισσότερους παίκτες, είναι πολυπλο-

κότερη και έχει εντελώς διαφορετική ροή. Εν πολλοίς, εκπορεύεται και υπαγορεύεται από εταιρίες πολιτικής επικοινωνίας, προς τα κόμματα. Πολυεπίπεδα «think-tanks», με «brand managers» και επαγγελματίες άλλων πιο εξεζητημένων ειδικοτήτων, αναλύουν τα δημοσκοπικά (και όχι μόνο) δεδομένα και υποδεικνύουν τις στρατηγικές. Μην έχετε αυταπάτες, τα εκάστοτε προγράμματα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά επικοινωνιακά πονήματα. Οι παραδοσιακές διαφημιστικές δε, είναι ο τελευταίος κρίκος και έρχονται στο τέλος, ίσα για να φτιάξουν μακέτες και σποτάκια. Για να δώσουν σε όλο αυτό τo «frankenstein» μία ψυχή...Ειδικά την τελευταία δεκαετία, ο τρόπος που ο κάθε υποψήφιος πρωθυπουργός στέκεται στην κάμερα ή το μπαλκόνι, που χρωματίζει τη φωνή, που κοιτάει, κάνει παύσεις, βάζει το χέρι στη μέση ή μας κου-νάει το δάχτυλο, είναι αποτέλεσμα εντατικών σεμιναρίων (Presentation Skills, Public Speaking Courses, Political Candidate

Training κ.α.). Έχοντας παρακολουθήσει δις τέτοια σεμινάρια, θα μπορούσα να σας πω αν είχαμε περισσότερο χώρο, και πόσο κακοί μαθητές υπήρξαν ο Σημίτης, ο Γ.Α.Π. και ο Καραμανλής. (Κοινή συνισταμένη όλων των τεχνικών, είναι να ξεκουμπώνεις τον εαυτό σου και να επικοινωνείς πραγμα-τικά με τον άλλο. Να είσαι αυθόρμητος. Όχι αυτιστική μαριονέτα...) Παράλληλα, κάθε φράση και κάθε λέξη που τυπώνεται, εκφέρεται ή αποσιωπάται, είναι περασμένη από χίλια-δύο φίλτρα. Έχει προκριθεί ανάμεσα από εκατοντάδες άλλες, με ποσοτικές έρευνες, σε χιλιάδες τηλεφω-νικές συνεντεύξεις, σε «focus groups», και με σύγχρονα μαθηματικά εργαλεία πολιτικής έρευνας, έχει αξιολογηθεί επακριβώς. Τα κόμματα ως επί το πλείστον, δε διαμορ-φώνουν λόγο. Μας αντιγυρίζουν αυτά που εμείς μύχια ελπίζουμε, ανάλογα με το που στεκόμαστε πολιτικά. Το κάθε μαγαζί κοι-τάει να μας έχει μαντρωμένους. Οι δικές μας μικρομετατοπίσεις είναι, που γίνονται >

Άνοιξη «über alles»

12

υποβολέας για κάθε σλόγκαν, για κάθε λο-γύδριο, ακόμη και για το μαύρο σακάκι του Αλέξη Τσίπρα. Εξυπακούεται δε, ότι και ο «πιο τελευταίος» πολιτευτής στην πιο μικρή περιφέρεια, έχει στα χέρια του πλήρες εγχειρίδιο για το τι λέει, σε ποιο κοινό, και με ποιες λέξεις ακρι-βώς (ενίοτε και ολόκληρα κατεβατά κειμέ-νων). Και όταν λέμε ποιες λέξεις, το εννούμε κυριολεκτικά. Με οδηγίες του τύπου: «Ανά 300 λέξεις, η λέξη “ανάπτυξη” μπαίνει 3 φο-ρές, η “ελπίδα” 4, ο «άνεργος» 2...» κλπ. Αυτό, θα σας λύσει και την απορία γιατί καμια φορά, ειδικά στις μεγάλες συγκε-ντρώσεις, τα κείμενά τους ξεφεύγουν σε βερμπαλισμούς και ρητορικές επαναλήψεις που κάποια στιγμή στερούνται και νοήματος. Φανταστείτε π.χ. τον Γιώργο Παπανδρέου στο μπαλκόνι: «...Η παράταξη της Δημιουρ-γίας και της ελπίδας! Ελπίδα για ανανέωση, ελπίδα για δουλειά, ελπίδα για σταθερότητα, ελπίδα για ανάπτυξη, ελπίδα για το αύριο, για το μόχθο του Έλληνα, για την αγωνία της άνεργης μητέρας, του βασανισμένου μικροσυνταξιούχου...». Κι όλο αυτό, γιατί πρέπει πολύ απλά, να ακουστούν κάποιες λέξεις σε συγκεκριμένη ποσόστωση, κατ' επανάληψη και κατά προτεραιότητα. Να κα-λυφθούν όλες οι κρίσιμες υποομάδες, με όλες τις έννοιες-κλειδί. Χυλός...Πάντως, αν και το επίπεδο έχει ανέβει εκ-θετικά τα τελευταία χρόνια, μη νομίζετε ότι όλοι οι επαγγελματίες που επιλέγονται κατά καιρούς, είναι και τίποτε «αστροπελέκια»... Θυμηθείτε μόνο, τότε που καιγόταν η μισή Ελλάδα, τη διαχείριση κρίσης με την εμ-φάνιση του Κώστα Καραμανλή εν μέσω καύσωνα με το μπουφάν. Μία σημειολο-γία εμφάνισης Αμερικανού προέδρου σε εμπόλεμη ζώνη ή στο «air-force one», για να επικοινωνηθεί ότι ο αρχηγός βρίσκεται στις επάλξεις...

Από σήμερα λοιπόν, θα υποστούμε πάρα πολλή «ελπίδα» και «ανάπτυ-ξη», όπως και «δουλειά για όλους»,

«ασφάλεια», «σιγουριά», «αποφασιστικότητα», «ανάκαμψη», «σταθερότητα», «επανεκίνηση», «πάταξη της εγκληματικότητας», κλπ, κλπ... Και να μην ειπωθούν έτσι ακριβώς, αυτά θα επικοινωνούνται. Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, το ποσοστό των αναποφάσιστων αναφέρε-ται μεταξύ 23 και 28%. Αυτοί, και όλοι μας, πετάμε δεν πετάμε γιαούρτια, αυτό το πλέγ-μα προσδοκιών έχουμε από την επόμενη κυβέρνηση. Όποιος τις ευαγγελιστεί πιο διεισδυτικά, ποντάροντας στο συναισθηματι-κό υπόβαθρο και τη διαχείριση της εθνικής μας κατάθλιψης, μπορεί να μην κερδίσει την αυτοδυναμία, αλλά σίγουρα θα έχει το πάνω χέρι. Εξάλλου, στην επιστήμη του marketing και ειδικότερα, στον κλάδο του «brand management» είναι γνωστό δεκαετίες τώρα,

ότι η επιλογή μάρκας γίνεται υποσυνείδητα, βασίζεται σε συναισθηματικά αντανακλαστι-κά και σχεδόν πάντα, αντιβαίνει στην κοινή λογική...Στη συνταγή άρα, θα προστεθούν και λίγα «εμείς οι Έλληνες», «αυτός ο λαός» και άλλα τέτοια μελό που, με υποδόρια ανακύκλωση της «ανωτερότητας της φυλής» και και του «περιούσιου λαού», θα χτυπάνε στο «φιλότι-μο». Θα «σφυρηλατούν το πείσμα» ότι «μπο-ρούμε να τα καταφέρουμε» και θα δημιουρ-γούν εν είδει ντόπας, εθνική ανάταση για «μία νέα πανεθνική νικηφόρα εκστρατεία», «να βγούμε από την κρίση» με στρατηλάτη τον «ευλογητό ερχόμενο» αυριανό ηγέτη.

Η διαδικασία έχει ξεκινήσει. Για το Βενιζέλο, για παράδειγμα, εσχάτως πληροφορηθήκαμε ότι υπήρξε και

παιδί-θαύμα –που όντως ήταν, αλλά το θέμα μας είναι πώς αυτό επικοινωνείται. Οπότε, ο επόμενος συνειρμός θα είναι ότι έρχεται σαν το «Kung-Fu Panda» να τσακίσει την κρίση, την τρόικα και όλα τα κακά σκορπά... Μεταφυσικά πράγματα δηλαδή.Στο ελληνικό βαθύ συλλογικό ασυνείδητο εξάλλου, εφημερεύει πάντα ο μαρμαρωμέ-νος βασιλιάς, και άλλα τέτοια playmobil που παιζαμε όταν είμασταν παιδιά. Ετοιμαστείτε λοιπόν, για «εθνική αποστολή όλων μας, να πετύχουμε», για «ώρες ευθύνης», βαθιά βλέμματα στο φακό, πλάνα ελικόπτερικά, «μόχθο του Έλληνα», σημαίες να ανεμίζουν, ελιές, γεράνια, εξαπτέρυγα, ανατριχίλες και βουρκώματα... Η επικοινωνιακή αποστολή και των δύο μεγάλων κομμάτων θα είναι να μας πείσουν να φανταστούμε με το ζόρι το φως στο τούνελ. Ότι πρέπει να πατήσουμε το κουμπί «ελπίδα». Ότι, η Άνοιξη έρχεται, έστω, και με γερμανικές προδιαγραφές. Η ψυχολογία εξάλλου, και στις αγορές, είναι πάντα, πάνω απ’ όλα (γερμανιστί, ûber alles)!

Υστγ: Η αλήθεια είναι ότι αν δεν επικοι-νωνήσεις, έχασες. Η επικοινωνία όμως, έχει αποστολή να αναδεικνύει τις αλήθειες του «προϊόντος», όχι να τις υποκαθιστά. Μακάρι τα επιτελεία να ξεφύγουν από την παγίδα και να μιλήσουν στον Έλληνα επί του πραγματικού και του πρακτέου χωρίς εθνικομεταφυσικές παπαρδέλες. Να μας παρουσιάσουν ένα πειστικό και απολύτως συγκεκριμένο «action plan» 500 ημερών, για το πώς θα ξανακυλίσουν λεφτά στην αγορά, χωρίς ενδιαμέσως, να βγούμε στα συσσίτια τα τρία τέταρτα των Ελλήνων. Ολόκληρη δηλαδή, η ελληνική μεσαία τάξη.Αυτό όμως, εικάζω, ότι είναι το μόνο που δε θα ακούσουμε σε αυτές τις εκλογές. T

“...Στο ελληνικό βαθύ

συλλογικό ασυνείδητο,

εφημερεύει πάντα

ο μαρμαρωμένος

βασιλιάς, και άλλα τέτοια

playmobil που παιζαμε

όταν είμασταν παιδιά...”

14

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ • ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣΕΙΚΟΝΕΣ

X ΠΕΡΙΦΡΑΞΗ ΝΟΤΙΟΥ ΛΙΜΕΝΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/3/12Στην «Ακτή», το «ARK FESTIVAL». Απέναντι, ανώνυμος, αναζητώντας τη δική του «κιβωτό», μας ποζάρει αυτάρεσκα μέσα από μία «τρύπα του συστήμα-τος». Εμείς του ευχηθήκαμε καλή τύχη.

15

16

X ΑΓ. ΑΝΔΡΕΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΗ 25/3/12Το πνεύμα της επανάστασης του ’21, καλύπτει τα νώτα του και μάλλον, την «κάνει με ελαφρά», εν όψει μίας άλλης «επανάστασης». Που ψάχνει να βρει βηματισμό, αλλά και στόχο, σε άδειες εξέδρες επισήμων...

18

X ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΤΕΤΑΡΤΗ 28/3/12Σ.Μ.Α. εδώ, Σ.Μ.Α. εκεί, και ...«σμάηλ» πουθενά. Ο Δημήτρης Κατσικόπουλος διατείνεται ότι οι Σταθμοί Μεταφόρτωσης Απορριμάτων στην παρουσίαση φαίνονται ανοιχτού τύπου... Και κάποιοι θα εύχονταν, οι συνεδριάσεις να είναι κλειστού. Η τελευταία διαγραφείσα να κλείσει την πόρτα.

20

ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ ...Άλλη ΆνΆστΆση ΑΠΟ ΤΟ Σ. ΧΟΛΙΑΣΤΗ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ

(1) Άλλη ΠΡΟσΕΓΓΙση«Αληθεύει ότι θα αναστήσουμε το Λάζαρο;»«Θα κάνουμε κάτι ακόμα καλύτερο. Θα τον αφήσουμε μακαρίτη, αλλά θα αρχίσουμε να εισπράττουμε εμείς τη σύνταξή του.»

(2) ΔΙΆΦΕΡΟΥνΠάμε σε αντιστροφή καταστάσεων. Άλλο πράγμα η Πασχαλιά και άλλο το Χάλια Πάσχα.

(3) ΆλλΆΓηΑλλάζουν πια και οι παροιμίες περιεχόμενο. Ο Πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Ο Καμμένος, από τα μαλλιά του Πνιγμένου, και ούτω καθ’ εξής.

(5) Ο στΡΆτηΓΟσΟ Σαμαράς κατηγορεί, στο μεταξύ, τον Βενιζέλο γιατί μας έλεγε ότι πιάσαμε τον πάτο, αλλά εν τέλει ξεπατωθήκαμε εντελώς. Χρειαζόμαστε κάποιον γενναίο, σαν τον στρατηγό, τον Πάτον, να διασφαλίσουμε τα νώτα μας.

21

(4) ΔΕν ΕΠΕΙσΕ«Και τώρα θα θεραπεύσουμε τον τυφλό...»«Σιγά το δύσκολο. Στη Ζάκυνθο βλέπουν όλοι.»

(6) λΆΘΟσΣυνεχώς ιδρύονται κόμματα. Κάτι δεν πάει καλά: Συμβαίνουν λάθος θαύματα σε σχέση με αυτά που παραγγείλαμε. Αντί να πολλαπλασιάζονται οι ιχθείς, πολλαπλασιάζονται οι αλιείς.

(7) τΟ ΚΕΡΔΟσ«Και τώρα ο δάσκαλος θα περπατήσει επί των κυμάτων...»«Γλιτώνουμε χρόνο έτσι;»«Όχι, πετρέλαιο κινήσεως.»

(8) λΥΠΟΥΜΕΘΆ«Παραλυτικέ, άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει»«Εγινα καλά;»«Όχι, αλλά δεν έχεις ασφάλιση.»

(9) ΠΙστηΓενικά οι εποχές έχουν αλλάξει. Παλια, ο ευαγγελιστής Λουκάς μας έλεγε ότι θα μας σώσει η πίστη μας. Τώρα ο πρωθυπουργός Λουκάς μας ζητά να σώσουμε εμείς την Πίστεως

22

Δικομματισμός ... «σχέτη από Γιουβέτσι». Το τυρί και το κρασί είναι εξτρά. ΦΩΤΟ: Σ. ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ/ΓΙΟΥΒΕΤΣΙ: «ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ»

ΑΠΟΨΕΙΣ

23

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΑΓΝΗ

Εσείς πώς ηδονίζεστε;

Αυτό το κείμενο γράφτηκε πριν εξαγ-γελθεί η ημερομηνία των εκλογών. Φυσιολογικά, όποιος το διαβάζει,

ξέρει πότε θα γίνουν οι εκλογές. Αυτό που δεν ξέρει είναι τι θα βγάλουν οι κάλπες. Για πρώτη φορά από τότε που η επιστήμη των στατιστικών ερευνών έγινε το ίδιο ακριβής με εκείνη που παράγει τις μαγνητικές τομο-γραφίες, κατέστη τόσο δυσχερής η πρόγνω-ση ενός εκλογικού αποτελέσματος. Στο ίδιο μας το περιβάλλον βλέπουμε ασυνήθιστα ακόμα και για απολιτίκ και ακομματίκ αν-θρωποφωλιές, τόσο πολύ κόσμο να δη-λώνει ότι δεν ξέρει τι θα ψηφίσει. Μερικούς δεν τους βασανίζει καθόλου αυτό. Άλλους τους ηδονίζει κιόλας. «Δεν έχω τι να ψηφίσω. Ααααααααχ».Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλοι ξέρουμε τι θα γίνει. Θα βγει η Νέα Δημοκρατία πρώ-τη και το ΠΑΣΟΚ δεύτερο. Η διαφορά τους θα είναι καθαρή. Το ΠΑΣΟΚ θα πάρει σα-φώς παραπάνω από εκείνο το οικτρό νού-μερο που του έδιναν τα γκάλοπ των Από-κρεω. Η ΝΔ θα παίξει σαν στόχο ότι επιδι-

ώκει αυτοδυναμία. Όχι απαραίτητα επειδή πιστεύει ότι θα την πάρει (ενδεχομένως να μην την πολυθέλει κιόλας, για να μην πάρει όλη τη γνωστή κατάσταση επάνω της), αλλά για να δείξει ότι δεν είναι στις προθέσεις της να συγκυβερνήσει, άρα να «μοιάσει» με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου.Το ΠΑΣΟΚ θα παλέψει ώστε να γεφυρώσει τη διαφορά. Για λόγους γοήτρου, για προίκα στον νέο αρχηγό, για να μαζέψει το μαγαζί όσο γίνεται, για να διεκδικήσει τη μέγιστη δυνατή πρόσβαση σε εξουσιαστικά κέντρα και να αντεπιτεθεί στην περίπτωση που ξα-ναχρειαστούν εκλογές πρόωρα.Τα μικρότερα κόμματα, προφανώς, θα επιδι-ώξουν οι μεν να συντηρήσουν τη θέση τους στη Βουλή και να την ενισχύσουν, οι δε να κρατήσουν ρεζερβέ. Εξ αυτών θα δεχθούν την κυβερνητική συνεργασία όσοι θεωρή-σουν ότι τους συμφέρει. Μετά το πάθημα του ΛΑΟΣ μπορεί και να μην είναι και πολ-λοί αυτοί. Ο Καρατζαφέρης είδε υπουργεία και αμέσως έχασε δύο στελέχη κι ένα σωρό μονάδες. Δεν είναι να ασκείς εξουσία

σ’ αυτή τη χώρα την σήμερον ημέραν. Το μεγάλο ερώτημα, ωστόσο, δεν είναι τι θέλουν τα κόμματα. Είναι τι θέλουμε εμείς. Καιρό τώρα βρίζουμε, προπηλακίζουμε, απειλούμε, κόβουμε χέρια, πετάμε γιαούρτια. Ποια είναι η γνήσια βούλησή μας, όμως; Θέλουμε τον τόπο να κυβερνάται ή όχι; Θέ-λουμε κόμματα εξουσίας ακέραια ή ακρωτη-ριασμένα; Θέλουμε δικομματισμό ακλόνητο και αλαζόνα ή δικομματισμό σχέτο από γιουβέτσι; Θέλουμε αριστερά πριμοδοτη-μένη; Και ποια αριστερά; Το φλερτ με τον ακροδεξιό χώρο είναι προϊόν στιγμιαίας ζοχάδας ή αποκτά ρίζες στο κοινωνικό υπέδαφος;Εν κατακλείδι; Θέλουμε μνημόνιο ή όχι; Ισως ένας λόγος που ζοχαδιαστήκαμε με το σύστημα είναι αυτός. Οτι παγιδευτήκαμε σε δίλημμα που δε μας εκφράζει. Προφανώς και δε θέλουμε την καταστροφή της χώρας. Αλλά και δε θέλουμε τέτοια σωτηρία. Πάει να πει, διορθώστε τη λύση και φωνάξτε μας. T

24

ΑΠΟ ΤΟ Δ. Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ

Το κίνημα της τηγανητής πατάτας

Μεγαλωμένος στις ημερήσιες εφημερίδες, έμαθα αργά και με κόπο, τι πα’ να πει «γράφω

σήμερα για να διαβαστεί αύριο». Ποια είναι δηλαδή, τα κόλπα του γραφιά της επικαιρότητας, και τι σημαίνει, «εφήμερον σπέρμα».Γι’ αυτό και πάντα, με πιάνει αμηχανία κάθε φορά που πρέπει να γράψω κείμενο που θα δημοσιευτεί μετά από ημέρες. Ως εκ τούτου, καταφεύγω όχι στα χθεσινά, μήτε στα μελλούμενα, αλλά σ’ εκείνα του πρόσφατου κοινού μας παρελθόντος. Για εκείνο εκεί, το κίνημα της πατάτας ομι-λώ, περί του οποίου τα πάντα -και μερικά ακόμα- ειπώθηκαν. Κι αυτό που μου απο-μένει, είναι να καταφύγω στην τέχνη της ποιήσεως, δηλαδή, στον Παύλο Νερούντα (1904-1973), που έγραψε την υπέροχη «Ωδή στις τηγανιτές πατάτες», η οποία έχει ως εξής:

«Τσιτσιρίζει το λάδιζεσταίνοντας τη χαρά του κόσμουοι τηγανιτές πατάτεςμπαίνουν στο τηγάνισα χιονισμένα φτεράπρωϊνού κύκνουκαι βγαίνουν χρυσωμένες από το τσιτσιριστόκεχριμπάρι ελιάς.

Το σκόρδο τους προσθέτειτο γήινο άρωμά του,το πιπέρισκόνη που πέρασε υφάλουςκαι ντυμένες ξανάμε φιλντισένιο κοστούμιγεμίζουν το πιάτομε την επανάληψη της αφθονίας τους.» Προχωρώ με λίγα, ακραιφνώς επιστημο-νικά σχόλια.Πρώτον, το ποίημα δεν έχει καμμιά σχέ-ση με το κίνημα της πατάτας, αλλά ουδείς

γνωρίζει τις συμπεριφορές των συνειρ-μών, την ακριβή λειτουργία της ποίησης, και τι γίνεται με τα κινήματα. Δεύτερον, δεν έχω δοκιμάσει σκόρδο στις τηγανι-τές πατάτες. Θα το κάνω και θα σας πω. Τρίτον, γνωρίζω πολλούς που δε συμπα-θούν την ποίηση. Όλοι όμως, αγαπούν τις τηγανιτές πατάτες, που έχουν για μεγάλο εχθρό τους τα κακά τηγανόλαδα και τις άθλιες προτηγανισμένες. Τέταρτον, το ποί-ημα αυτό μας αποδεικνύει ότι ο Νερούντα δεν ήταν μόνο βαριές, μπαρόκ συνθέσεις τύπου «Κάντο Χενεράλ», αλλά, και ανάλα-φρες εξαίσιες πινελιές. Που μπορεί και να είναι καλύτερες. Έχω κι άλλα να σας πω, αλλά σταματώ εδώ. Διότι ο αμείλικτος καταμετρητής του κομπιούτερ με ειδοποιεί πως έπιασα το όριο των προγραμματισμένων λέξεων.Χαίρεται. T

26

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΨΩΜΑ

Θυμάσαι την « Άνοιξη του ‘12»;

Όχι ότι μοιάζουν μεταξύ τους οι ανοίξεις -ναι, διαθέτει και πλη-θυντικό η εποχή: Η άνοιξη, οι

ανοίξεις ή οι άνοιξες, ως λαϊκή ή λογοτε-χνική εκδοχή. Αλλά, αυτή που ζούμε φέ-τος, ταίρι δεν έχει. Άνοιξη κατ’ ευφημισμό. Φθινοπωρινής μάλλον διάθεσης (εκ του φθίνω, ελαττώνομαι σταδιακά, βρίσκομαι σε κατάσταση παρακμής), αλλά Άνοιξη. Κι εμείς, ως Άνοιξη θα την αντιμετωπίσουμε. Θετικά, δημιουργικά και αισιόδοξα. Από γκρίνια, αρκετά.Έφερε λουλούδια λοιπόν, πάλι ο καιρός. Τις πρώτες λιακάδες και τα πρώτα κο-ντομάνικα. Παγωμένοι πια οι καφέδες, παγωτά στα ψυγεία, και στα παραλιακά τα στέκια, τα «Τραπεζάκια έξω». Τι δίσκος κι εκείνος, του Σαββόπουλου, το ‘83! Και τι δεν είχε...Το «Νέο κύμα» πρωτο-πρώτο. Το «Ας κρατήσουν οι χοροί», στο Β2. Το «Canto», το «Τσάμικο». Και τελευταίο, στην πρώτη πλευρά (Α6), το «Πρωτομαγιά». Άλλες πε-

ριγραφές τραγουδούσαν προ 30ετίας την Άνοιξη: «... Μπαίνει η Άνοιξη στην πόλη / κι απ’ τ’ ανοιχτό λεωφορείο μου φαίνε-στε όλοι / τόσο γλυκούτσικοι κι αχνοί / στη θερινή σας τη στολή»... Ύστερα, ήρθε το ομώνυμο της Βόσσου να μονοπωλήσει μουσικά τις αναφορές στην εποχή. Έπειτα, οι «άνοιξές» μας, περιείχαν συχνά και μια Eurovision. Πάντα ένα Πά-σχα και μια Πρωτομαγιά. Καμιά φορά, και εκλογές.Η Άνοιξη φέτος θα έχει κάλπες και επί-φαση δημοκρατίας. Η Πρωτομαγιά θα χαθεί. Ή, θα αναδειχθεί μέσα στις πολιτι-κές εξελίξεις. Το δε Πάσχα το φετινό, είναι τοποθετημένο καταμεσής του τριμήνου της Άνοιξης, στα μέσα του Απρίλη ακρι-βώς. Τη μέρα που αλλιώς, θα γιόρταζε ο Λεωνίδας. Όνομα, που τόσο προσφέρεται για το πολυπαιγμένο λογοπαίγνιο με τους τρακόσιους....Ας δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να τη θυμόμαστε στο μέλλον την Άνοιξη του

‘12. Να πάρει τη θέση της στο πάνθεον της μνήμης. Όπως, εκείνη της Πράγας, το παλιό σινεμά στην Ομόνοια (ή μήπως ήταν πιτσαρία;), η 5η σονάτα του Μπετό-βεν και η γνωστή διαχρονική της παροι-μία...Ο λόγος για την παροιμιώδη φράση, που φύλαξα για το τέλος. Και ξέρετε που τη βρήκα; Μία και μοναδική, στο λήμμα «Άνοιξη», στη σελίδα 194, του λεξικού, του -γι’ αυτή την Άνοιξη- Υπουργού Παιδείας! Πασίγνωστη και, τόσο έντονα νοηματο-δότημένη, στον καιρό μας: «Ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη».... Βρε, μήπως τη φέρνει;Να μας πιάσει η Άνοιξη εύχομαι. Και καλό μας βόλι! T

28

Μα γιατί να ελπίζουμε πλέον; Όταν υπεύθυνοι μουσεί-ων και δημόσιων υπηρεσιών, εν έτει 2012, βασιζόμε-νοι σε γενικές εγκυκλίους, μπορούν να «λογοκρίνουν» εικαστικά έργα ως χυδαία για τα παιδιά. Τα ίδια παιδιά, που βλέπουν ειδήσεις του STAR. Τι είναι πιο χυδαίο; [Aπό την έκθεση «Η αλήθεια είναι πάντοτε παράλογος» Εικαστικό αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Θανάσης Ραχούτης, Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών]

δΙΑδΡΟΜΕΣ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ «ΠΕΡΙΠΛΑΝΑΤΑΙ», ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΚΡΑΔΑΝΤΩΣ ΟΤΙ «Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΡΗΧΩΝ» (ΟΣΚΑΡ ΓΟΥΑΪΛΝΤ)

ΣΚΙΤ

ΣΟ Τ

ΟΥ Α

ΚΡΙ

ΘΑΚ

Η

what are you hoping for?Βλέπουμε ψηφιακά πλέον τηλεόραση. Τώρα μάλιστα! Η πραγματικότητα, έχει πλέον καθαρότερο μαύρο!

29

VINO DIVINO8. Η Μπουμπού στις επάλξεις. 9. Λίγο πιο «αριστερά» παιδιά. Δε χωράτε! Τιτίνα, Jordan, Νάντια, Γιάννης

10. Ωδή στα μασημένα νύχια… και τους πόθους που φουντώνουν στα καφέ της πόλης μας. 11. «Επιτέλους παραιτήθηκε ο Ηλίας Γρηγόρης!» Αγγέλα, Κατερίνα, Βίκυ, Άγγελος. 13. Ο Νίκος Μουρατίδης στον «Βασί-λη» στην Ομόνοια.

ΞηΜΕΡώνΟντΆσ ΠΡώτΟχΡΟνΙΆ [ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ]1. Νέλλα, Κλαίρη, Νία. 2. Cocos. Μας άφησε το καλ-σόν της και έφυγε τρέχοντας. Σταχτοπούτα; 5. Επτά παρά. Ώρα να μαζευτούμε! 6. Γυμνές βιτρίνες. Γυμνές ψυχές;

1 3

5

2

4

7

8

9

12

1110

13

6

30

ΚΆΡνΆΒΆλΙ1. Σαράντης, Βαβαρούτας, Αποστολόπουλος. Μεικτή κόσμου mixarei την παρέλαση. 2. «Πάρε, πάρε, καλό DVD έχω φίλε!» Χρήστος 3. Μη μου βγάζετε εμένα γλώσσα!

4. Στο Δημοτικό Συμβούλιο… 5, 6. SIKYON COAST ξενοδοχείο στο Ξυλόκαστρο. Spa και εστιατόριο στη βίλα του Άγγελου Σικελιανού

21

65

3

4

1, 2, 3, 4, 5. Μajestic - Τσιτσάρας, 4/3 πάρτι μετακό-μισης

6,7,8. Si doux. H νέα γενιά! Και εμείς οι «παππού-δες», που θα πάμε;

2

81

6

7

3

5

4

32

1. Αγουρίδης σε ιταλικές 60s canzonetes. 2. LAB. Νέα, εντυπωσιακή άφιξη από τον Σκαβάρα. 3. Ο Μίλτος ζήλεψε τον Αβραάμ Λίνκολν. 5. CLASSICO-TOMS. M.Τρίτη, 12 μ.μ. Όλοι εκεί, στηρίζουμε. Περ-πατάμε ξυπόλυτοι για καλό σκοπό. 6. Back-μόδας

6

2

1

5

3

4

33

1,2,3,4,5. Μια υπέροχη βραδιά. 6. ΡΟΔΟΝ Restaurant-bar. Lounge μουσικές και στις βε-ράντες με αντικέ έπιπλα για μαγικές νύχτες. Τον Μάιο. 7. Διονύσης Παντελής, έκθεση Ζωγραφικής στην αίθουσα τέχνης «Παλίσσανδρος». 8. Σέκερη, Κολωνάκι. Μικρή η ψαριά σήμερα!

3

2

1

5

4

678

34

Στρεβλοί σαν το ανοιχτήρι του φελλού,είναι οι πόθοι της καρδιάς.Καλύτερο για τον άνθρωπο να μη γεννιέται.Το δεύτερο καλύτερο είναι το επίσημο το βήματου χορού · χόρευε όσο μπορείς.Χόρευε, χόρευε, είν’ εύκολη η φιγούρα.Η μελωδία είναι κολλητική και δίχως τέλος.Χόρευε ώσπου τ’ αστέρια να γκρεμιστούν μαζίμε τα δοκάρια της σκεπήςΧόρευε, χόρευε, ωσότου πια να σωριαστείς…

W.H. Auden

Καλό Πάσχα! Καλή άνοιξη! Φωτό: Ευγενία Κουμαντάρος

1. DJ Quentin & η Νατάσα Ζήγκα του «Παραδείσου»2. Η βιτρίνα του Lakis Gavalas στο Κολωνάκι, πλέ-ον… 4. Έργο του Dan Colen από την έκθεση στην γκαλερί GAGOSIAN. 5. Το στεφάνι της Διδούς, ευγε-νική προσφορά του ανθοπωλείου ΑΚΤΥΠΗ, αναπαύ-εται έως την Πρωτομαγιά. 6. «Ρε λεβέντες. Κάπου έπεσε η καρφίτσα μου και ήταν ΜΕΝΤΗΣ. Για ψά-χτε…» φωτό: Δημήτρης Παπαδήμος. 7. ΤΑΜ ΤΟΟΜ. Ήδη κοντά μας σε full season πλέον! 8. Οι «The Key» στην Παντανάσσης σε ροκ happening από «Δημαρ-χείο», «Μπακαλόγατο», «Apple café» & «Emiliano».

1 2 4

3

7 68

5

35

δΙΑδΡΟΜΕΣ [υΠΟγΕΙΕΣ]

X Intro: “The bitch is back” Elton John

X Ontro: «Όχι πια έρωτες» Κόρε. Ύδρο.

36

Κι άλλες ανατροπές. Το μπράουνις ισο-πεδώθηκε από το trendy frozen yogourt, που μετά τα αθηναικά malls προσγειώθη-κε και στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραί-ου. Το ουίσκι χάνει από το ούζο και το τσίπουρο. Τα γκουρμέ από το σουβλάκι. Κι εσύ δεν θες πια ραντεβού με τον Ρου-βά, αλλά με τον Μαραβέγια -που σημειω-τέον «έσκισε» στο Ark Festival της Ακτής Δυμαίων. Πόσο «αλλιώς» μπορείς να γίνεις; Δε θα φορέσεις τις πιέτες της Prada, τα prints της Κatranzou, τα athletic της Mc Cartney, τις τσιγγάνικες φούστες Pucci, αλλά σίγου-ρα τα τζιν σε εκρηκτικά έντονα χρώματα και τα φλούο μπλουζάκια θα τα βρεις παντού. Η μόδα είναι «ιδέα», αυτοπαραμυ-θιάζεσαι και αποστρέφεις το βλέμμα από την ετικέτα… Mείναμε καταγοητευμένες από το «Σλουθ» των Κιμούλη- Μαρκουλάκη. Αντι-θέτως, ανεκδιήγητος ο «κάποιος παράδει-σος» της Βάνας Πεφάνη. Ούτε μιούζικαλ,

ούτε all that jazz μας σέρβιραν, όπως είχαν υποσχεθεί. Βέβαια, το κορμί του Παναγιώτη Πετράκη σε συνευρέσεις με άντρες και με γυναίκες επί σκηνής, ήταν κανονικό οφθαλμόλουτρο. Τέτοια θέα θα πετύχουμε άραγε στο πρώτο θαλασσινό μπάνιο; Πολλές νεόκοπες Πατρινές οικογένειες ετοιμάζουν βαλίτσες για Πάσχα σε Κεφαλ-λονιά και Ιθάκη με hostess (και επισήμως στο πλευρό της Λούκα Κατσέλη ) Χάρη Τσιμάρα. Δεν ποντάρουν μόνο στη μηλό-πιτα, το μουσακά και το γλέντι στην πισί-να, αλλά κυρίως, στο ότι «χάνονται» τα παι-διά. Στην επιστροφή, ολίγον τι bronze, θα κάνουν πλάνα για Ρίον. Στο «Ταμ Τουμ» νέας εποχής, στο θερινό Maison ή στο funky Distinto με πολύχρωμα σφηνάκια θα πάνε κάτω τα φαρμάκια. Σχέδια και για το «Πόρτο Ρίο» με Nammos κοσμο-θεωρία αλλά και αναβίωση του «Ρόδου» στην παραλιακή. To μνημόνιο, λένε οι έρευνες, σκοτώνει

την ερωτική διάθεση. Μια φίλη-άρτι αφι-χθείσα από Ινδία και μετά από clubbing στο Δελχί- επιμένει πως ο νέος τρόπος για καύσεις είναι η zumba. Άλλες εμμέ-νουμε σε πιο «στερεοτυπικό κουτί» περιή-γησης εφόσον μόλις αποκτήσαμε cheap & chic πτήσεις από και πρός Λονδίνο. Αλλάζουμε και κινητικώς. Μήπως καταλή-ξουμε αγνώριστοι; Τ

ΑΚΟΥΣΟΝ 2 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ • ΣΚιΤΣΟ ΜιΜιΚΑ ΣΠΥΡιΔωΝΟΣ

Προσεχώς... αγνώριστοι

...Εν μέσω της νέας χορευτικής μανίας «zumba», τo «Σλουθ» στην Πάτρα.

38

τΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓιωΡΓΟ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΑΡΧειΟ

ΣΚΙΤ

ΣΟ Α

ΚΡΙ

ΘΑΚ

Η

KATE Ann MOSSΤο μοντέλο «χαμίνι», που μπορεί και να μην το παρατηρήσεις αν περάσει από δίπλα σου, έχει φθάσει σχεδόν 40 χρονών και μας φοράει τα γυαλιά, με απανωτά γυμνά και ροκ (μεγάλη της αγάπη ο David Bowie) εξώφυλλα.

ΆΠΟστΆΓΜΆ ΟΙνΟΥ ΠΆλΆΙώΘΕν, Ά.σ. ΠΆΡΠΆΡΟΥσησ

Κορυφαίο απόσταγμα με χρυσαφένια απόχρωση από σταφύλια σιδερίτη, παλαι-ώνει 12 χρόνια σε γαλλικά δρύινα βαρέλια

Limousin. Όποιος μου αναφέρει καμία τάχα μου παλαιωμένη grappa και δεν έχει δοκι-

μάσει το «δικό» μας, είναι μεγάλος… CAVA ROMANOS

www. rETrONAuT.cOΤο site που θα λατρέψετε. Καλά ταξίδια στο χρόνο!

LucIAN FrEuD [National Portrait Gallery, London, έως 27/5]Ο μεγαλύτερος ζωγράφος (μαζί με τον Francis Bacon) των τελευταίων 50 χρόνων. Ο ζωγράφος της αληθινής σάρκας. «Ζωγραφίζω αυτό που βλέπω και όχι αυτό που θέλετε να βλέπω. Θέλω ο πίνακας να λειτουργεί ως σάρκα». Τον χάσαμε τον περασμένο Ιούλιο (αφού πρώτα δεν άφησε γυναίκα για γυναίκα στο πέρασμά του και έσπειρε τόσα παιδιά που και ο ίδιος δεν ήξερε πόσα είχε)

wEEGEE [ International Center of Photography, New York, έως 2/9]Θρυλικός φωτορεπόρτερ, που το όνομά του είναι παράφραση του παιχνιδιού επίκλησης πνευμάτων «Onija board» και περιγράφει την αστραπιαία εμφάνισή του στον τόπο του εγκλήματος, τις δεκαετίες του ’30 και ’40. Τότε, που εγκληματικότητα και Νέα Υόρκη πα-ντρεύτηκαν και γέννησαν τη νουάρ μυθολογία. (Το φωτογραφικό του έργο «Naked City» ενέπνευσε τον Ζυλ Ντασσέν για την ομώνυμη ταινία του)

X Intro CD: Caetano Veloso & David Byrne “Live at Carnegie Hall”

LAVAZZA cONcrETEΣκυρόδεμα, ιδανικό για την κατασκευή σπιτιών, τώρα γίνεται μόδα και στα καθημερινά αντικείμενα. Όπως η Espresso Solo εσπρεσιέρα, σχεδιασμένη από τον Shmnel Linski για την Lavazza. Ένα κομψοτέχνημα!

39

MEZcAL MANO NEGrAMία mezcal (κάτι σαν τεκίλα), φτιαγμένη από 50 ποικιλίες αγαύης. Αλλά κυρίως θαυμάστε τη συσκευασία. Τι μπουκάλι!

X Οutro CD: Michael Kiwannka “Home Again”.

rYAN GOSLING, MIcHAEL FASSBENDErΚαλά, εκεί στα Όσκαρ, είναι σοβαροί; Οι δύο καλύτερες ερμηνείες Α’ ανδρικού ρόλου,στις ταινίες Drive και Shame αντίστοιχα, δεν ήταν καν υποψήφιες; Nτροπή!

cArTIEr,”juste un clou” & ΕλΕνΆ ΒΟτσηΗ θρυλική Cartier μόλις κυκλοφόρησε μια σειρά από δαχτυλίδια και βραχιόλια με έμπνευση στο καρφί. Και μου θύμισε την δικιά μας, Υδραία, Έλενα Βότση που εδώ και χρόνια έχει φτιάξει ανάλογης έμπνευσης κοσμήματα.(Απ' το 2004 τα Ολυμπιακά μετάλλια φέρουν την υπογραφή της)

BEETrOOT«Ο κύριος Ευρωπαίος και η παρέα του»«Ο κύριος Ευρωπαίος εθελοντής»«Τα παρεξηγημένα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας»Το Θεσσαλονικιό σχεδιαστικό γραφείο BEETROOT,που πρόσφατα κέρδισε το Red Dot Design Agency of the Year 2011, σαν το κορυφαίο στον κόσμο, εικονογράφησε και μας παρουσιάζει τρία υπέροχα βιβλία για μικρούς αλλά και μεγάλους αναγνώστες.

JuNIPEr SLING eau de toilette Από τον ιστορικό οίκο PENHALIGON’S και τον περίφημο αρωματοποιό Οlivier Cresp, ένα unisex άρωμα που αποτίνει φόρο τιμής στο dry gin. Προσοχή, μην μπερδευτείτε. Δε θέλει tonic!

rETrO HANDSETΓια παλιού τύπου συνομιλίες… (συνδέστε το στο κινητό σας). WIND, ΓΟΥΝΑΡΗ 26

40

H εκδίκηση της παλιάς τέντας

ΜΟδΑ

Παρέα με τον καταιγισμό των θεαματικών φλούο τόνων αλλά και των «ζαχαρένιων» πα-στέλ, η μόδα του θέρους δεν περιορίζεται στις μονοχρωμίες, αλλά υποκλίνεται σε παντός τύπου prints-κοινώς εμπριμέ. Οσο κι αν υπάρχουν πολλές κοκέτες που ασπάζονται την άποψη πως οι «κλάρες» δεν φαντάζουν ποτέ σικ και φίνες, οι διασημότεροι οίκοι μό-δας είναι εδώ για να τις αποστομώσουν! Ατέλειωτα λουλούδια σε ρομαντική ή ψηφιακή εκδοχή, λαχούρια, στοιχεία της θάλασσας και του βυθού, χαβανέζικες παραστάσεις, εφέ πάτσγουορκ μεταξωτών μαντηλιών, γραφιστικά σχήματα, εικόνες ρετρό τέντας ακόμα και παλιά αμερικάνικα αυτοκίνητα σκαρφαλώνουν στα καλοκαιρινά ρούχα. Τα εν λόγω εντυ-πωσιακά ντεσέν τα συναντάμε φέτος ακόμα και σε μινιμαλιστές ντιζάινερς που σπάνια μεταχειρίζονται prints. Bέβαια, τα φθηνά και ατυχή αντίτυπά τους θα οδηγήσουν ευκο-λότερα σε στυλιστικό «φάουλ» από ότι μια «ηπιότερη»οπτικά περιβολή. Όμως, η μόδα μας θέλει τολμηρές. Το υποστηρίζει δυναμικά και το καμάρι μας, η top Ελληνίδα σχεδιάστρια του Λονδίνου Mary Katrantzou.

Υ.Γ. Φέτος, πέραν των φορεμάτων-κήπων, η μόδα ζωγράφισε και πολλά στενά παντελό-νια. Πριν «μπείτε» μέσα ρίξτε μια ματιά στη ζυγαριά.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

STELLA Mc cArTNEY, MArNI, SALVATOrE FErrAGAΜO:Μπουκέτα, λαχούρια, γρα-φιστικά και φοινικόδενδρα στα ατελείωτα κορμιά των τοπ μόντελς

41

VERS

ACE

PETE

R P

ILOT

O

ROBE

RTO

CAV

ALLI

PRAD

A

MAR

Y K

ATRA

NTΖ

Ou

MAR

Y K

ATRA

NTΖ

Ou

DOLC

E E

GAB

BAN

A

DOLC

E E

GAB

BAN

A

DV F

uRST

ENBE

RG

EMIL

IO P

uCCI

ISSA

JIL

SAN

DER

THAK

OON

EMIL

IO P

uCCI

OSCA

R D

E L

A R

ENDA

MAR

NI

42

ΠΡΟΣΩΠΑ

43

Γεωργία ΗλιοπούλουΗΘΟΠΟΙΟΣ

Το «παραμύθι» των ονείρων…ΑΠΟ ΤΗΝ εΥΤΥΧιΑ ΜεΣιΣΚΛΗ • ΦωΤΟΓΡΑΦιΑ ΒΑΣιΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

Φιγούρα «μεταμορφώσιμη» και πνεύμα ανυπότακτο. Παράλληλα με το αξιόλογο έργο της, σε συ-

νεργασία με τη Μαριμίλλη Ασημακοπού-λου στο Εργαστήρι Τεχνών «Χορογαία», πρωταγωνιστεί αυτή την περίοδο, στην παράσταση «Παραμύθια να τα φας στο πιάτο», σε σκηνοθεσία Φάνη Δίπλα στο Λιθογραφείο, ενώ, συνεχίζει τις εμφανί-σεις της με το «Φιλί Ανάποδα», του Τηλέ-μαχου Τσαρδάκα. Η Πατρινή ηθοποιός Γεωργία Ηλιοπούλου μιλά στο «Τ» για την Πάτρα που «δε βλέπουμε», και το «παραμύ-θι» των ονείρων…

Αλήθεια, οι κρίσεις, επηρέαζαν ποτέ το θέατρο ουσιαστικά; H μήπως τελικά το ενδυναμώνουν…; Σε περιόδους κρίσης, η αλήθεια είναι ότι ανθεί… Ο κόσμος στρέφεται στην τέχνη να βρει παρηγοριά, ελπίδα, ανακούφιση. Πόσα θέατρα όμως, θα καταφέρνουν να γεμίζουν κάθε βράδυ και να πληρώ-

νονται αξιοπρεπώς οι συντελεστές τους; Yπάρχει εκείνη η μερίδα των Πατρινών, που πιστεύουν πως η πόλη «δεν έχει τίπο-τα» από άποψη πολιτισμού και όχι μόνο… Εσύ, πώς απαντάς σε αυτό; Δεν ξέρω τι μιζέρια μας διακατέχει... Θεωρώ ότι ζούμε σε μια ευλογημένη περιοχή. Η Πάτρα έχει κάνει άλματα τα τελευταία δέκα χρόνια. Η ανάγκη του κόσμου για τέχνη, είναι προφανής, τόσο από τα επαγγελματικά, όσο και τα ερασιτεχνικά σχήματα του θε-άτρου και της μουσικής. Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει επαρκής πληροφόρηση για το τι συμβαίνει γύρω μας κάθε στιγμή… Στις μεγάλες θεατρικές προκλήσεις πώς συμπεριφέρεσαι; Φοβάσαι ή κάθε φορά αδημονείς για την επόμενη; Ο φόβος ενέχει την πρόκληση, και η πρόκληση, τον φόβο. Δεν ξέρω που βρί-σκεται το όριο για το καθένα... Αλλά αυτό που προσπαθώ, είναι να είμαι συνεπής, να σέβομαι τη δουλειά και τους ανθρώ-πους που με εμπιστεύτηκαν.

Ποιο είναι το δικό σου, «παιδικό παρα-μύθι»; ...Να πιστεύω ακόμη στη δικαιοσύνη, την ελπίδα, την αγάπη και την πραγμάτω-ση των ονείρων μας. Άλλωστε, αυτά δεν έχουμε ανάγκη όλοι μας; Τ

44

Συνεργάστηκε με Darren Ashford, Chuck Sabo, και τον κιθαρίστα του Michael Jackson, Greg Howe. Έχει

εμφανιστεί σε διάφορους χώρους του εξω-τερικού, όπως «Power Acoustics Pub» και «Hard Rock Cafe». Με σπουδές στο «East London University», ο νεαρός ντράμερ στο-χεύει ψηλά και έχει κάθε λόγο… Ο Πατρι-νός Γιάγκος Μπούμης (yiagosXXXboumis) αποκαλύπτει μεταξύ άλλων στο «Τ», πως πίσω από τα ντραμς, αισθάνεται «παντοδύ-ναμος»…

Συνδέεις τη ραπ, με τη μαεστρία των ντραμς. Σε σύγκριση με το Λονδίνο, πώς ανταποκρίνεται το ελληνικό κοινό σε αυτό;Απευθύνομαι κυρίως στους νέους, που είναι πάντα ανοιχτοί σε νέες προτάσεις… Το κοινό του Λονδίνου λοιπόν, δεν έχει μεγάλες διαφορές από το ελληνικό. Φυ-σικά, στα clubs του Λονδίνου, έχω παίξει για 1.500 ή και 2.000 άτομα, κάτι που στην Ελλάδα, με εξαίρεση τη λήξη του Καρναβαλιού, δεν έχει γίνει ακόμα… Από την indie, στην techno και την ambient στο RnB. Πώς ξεχωρίζεις, σε αυτό τον καλλιτεχνικό «πανικό»;Προτείνω μια καινούργια ιδέα! Ένα εντελώς καινούριο show με δύναμη και ένταση… Σκοπός μου, να μην αφήσω κανέναν στην καρέκλα. Να ξεσηκωθεί και να κάνει «φασαρία» μαζί μου! Τι σε διώχνει από την Πάτρα; Έχω αποφασίσει, να πάω κόντρα στο ρεύ-μα που θέλει τους νέους να φεύγουν από την Ελλάδα, για μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Θα αγωνιστώ, για να φτιάξω μια υπέροχη ζωή εδώ, στην Ελλάδα, στην Πάτρα…Λονδίνο, αναγνώριση, καριέρα, επιτυ-χία. Μετά;Το χτίσιμο μιας καριέρας και η αναγνώ-ριση, είναι μεγάλη υπόθεση. Εύχομαι ο δρόμος προς αυτά, να είναι «θορυβώδης» σαν τα ντραμς… Θα ήθελα στο τέλος αυ-τής της διαδρομής, να έχω καταφέρει αυτό που έχω σαν motto: If you love what you do, you won’t have to work a day in your life. (Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, δε θα δου-λέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου.) Τ

Γιάγκος Μπούμης21, ΝΤΡΑΜΕΡ

Θέλω να κάνω «φασαρία»ΑΠΟ ΤΗΝ εΥΤΥΧιΑ ΜεΣιΣΚΛΗ • ΦωΤΟΓΡΑΦιΑ ΦΑΥΣΤΑ ΦΡΑΝΤΖΗ

45

Η φωνή του γεμίζει τη Λυρική, το Εθνικό θέατρο και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Γεννημέ-

νος στην Πάτρα, θυμάται τα παιχνίδια στη γειτονιά και τον πρώτο του έρωτα… Το βιολί. Η έφεσή του στο θέατρο, δεν άργησε να τον «υποτάξει» στο μεγαλείο της όπερας. Βραβεία σε διαγωνισμούς κλασσικού τραγουδιού, συνεργασίες με σκηνές της Θεσσαλονίκης και συμμετοχή σε έργα θρησκευτικής μουσικής, τον κα-θιστούν καλλιτέχνη διαστάσεων. Σήμερα, κρατώντας μια υποτροφία για το Μπαϊρόιτ (την πόλη του Βάγκνερ), δηλώνει ευγνώ-μονων που ασχολείται με το είδος, ενώ, λατρεύει την Πάτρα και θέλει να της «τρα-γουδά», συχνότερα. Παρουσία επιβλητική και μοιραία θεατρική, ο βαρύτονος Νικό-λαος Καραγκιαούρης, μιλά στο «Τ» και μας αποκαλύπτει ότι:

Όσοι δουλεύουν με αφοσίωση, τώρα θα φανούν! Με την οικονομική κρίση που μας έχει επιβληθεί, θα ξεπεταχτούν, όχι νέες ομάδες και καλλιτέχνες, αλλά όσοι δουλεύ-ουν τόσα χρόνια ουσιαστικά και με αγάπη πάνω στην τέχνη τους.Δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, τον εαυτό μου όμως μπορώ. Στην οικονομική παρακμή, απαντάω με ανεξάντλητη δουλειά και έρευνα. Στην κοινωνική, με τη γνώση πως τον εαυτό μου, ένα μικρό κύτταρο της κοινωνίας, μπορώ να τον αλλάξω. Όσο για την ηθική, πορεύομαι βάση των αρχών, που μου μετέφεραν οι γονείς μου… Η όπερα «χωνεύεται» και μάλιστα εύκολα. Το κοινό, σαφώς χρειάζεται εκπαίδευση, και αυτός είναι ένας όρος που χρησιμοποιούμε όταν διαλέγουμε το πρόγραμμα μιας συναυλίας. Βάζουμε τα γνωστά κομμάτια «χιτάκια», αλλά, και κάποια άγνωστα αριστουργήματα, για την εκπαίδευση του κοινού. Πάντα πιάνει… Πάω μπροστά, σαν το τρακτέρ… Αισθά-νομαι ότι έχω πολλά να μάθω και με τη σειρά μου, να τα γυρίσω πίσω. Πιστεύω πολύ στη μεταφορά της γνώσης από γενιά σε γενιά. Όπως το Άγιο Φώς, το βράδυ της Ανάστασης, εξαπλώνεται, έτσι και η γνώση, μπορεί να απλωθεί και να φωτίσει τα μυαλά των ανθρώπων… Είναι η μόνη μας ελπίδα. Τ

Νικόλαος Καραγκιαούρης 34, ΒΑΡΥΤΟΝΟΣ

Φωνή… «Φως»ΑΠΟ ΤΗΝ εΥΤΥΧιΑ ΜεΣιΣΚΛΗ • ΦωΤΟΓΡΑΦιΑ ΠΡΟΣωΠιΚΟ ΑΡΧειΟ Ν.Κ.

46

ΜΑΡΙΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

Με αυλή την ΚορίνθουΓόνος μιας ονομαστής οικογένειας, συνδεδεμένης με την αστική και βιομηχανική ιστορία της Πάτρας, ο Μάριος Πραπόπουλος περιδιαβαίνει στο κέντρο

αφήνοντας πίσω το παρελθόν και προσδοκώντας να βρει επιτέλους η πόλη τα brand names του σήμερα

ΣΤΟ δΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ AΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ • ΦωΤΟΓΡΑΦιΑ ΒΑΣιΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

Συχνάζει για πρωινό καφεδάκι στο «Εγκώμιο», εντός της συνονόματης «Στοάς Πραπόπουλου» ή αλλιώς, στο

«Maison» για κουβέντα με το Σπύρο Πολίτη, μετά τις αναγκαίες συναλλαγές στις τράπεζες. Γέννημα θρέμμα του κέντρου -πιο κέντρο δεν γίνεται-ζει σε ένα σπίτι-μέγαρο από εκείνα τα λίγα εναπομείναντα, εμβληματικά νεοκλασικά της πόλης, που χρονολογού-νται από τα τέλη του 1800. «Λόγω αυτού του σπιτιού συνεχίσαμε παραδόξως να ζούμε στο κέντρο. Υπάρχουν ελάχιστα τέτοια κτίρια πια. Κατοικώντας εδώ μας πονάει περισσότερο η εικόνα της Πάτρας. Η αυλή μας είναι η Κορίνθου, οπότε μας αφορά τι γίνεται τριγύρω. Θες να φωνάξεις «τι γίνεται εδώ; εδώ είναι το σπίτι μου!» αναφέρει. «Στην επιχείρηση, είμαστε η τέταρτη γενιά εγώ και ο αδελφός μου. Το μεταλλουργικό εργοστάσιο βρισκόταν παλιά εδώ, δίπλα στο σπίτι, στη θέση που είναι τώρα η στοά Πραπόπουλου αλλά πλέον η μονάδα λει-τουργεί στην Περιβόλα, παράγοντας κυρίως γεωργικά εργαλεία. Εχοντας ζήσει οκτώ

χρόνια στην Αγγλία για σπουδές ως μηχα-νικός παραγωγής, δυσκολεύτηκα να προ-σαρμοστώ στην ελληνική πραγματικότητα. Νιώθεις πάντα πως η γνωριμία προέχει από τη διαχείριση και το προϊόν αυτό καθαυτό» ομολογεί. Η οικογένεια του Μάριου δεν ξεχώρισε μόνο λόγω κοινωνικής επιφά-νειας αλλά και λόγω ενεργού συμμετοχής στα κοινά. Ο ίδιος όμως, αναπολώντας διάφορα για το TRIP, θυμάται τον εαυτό του ως παιδί, να τηρεί μία απόμακρη στάση. «Ο πατέ-ρας μου είχε ασχοληθεί με πολλά: με το Επιμελητήριο, με τις προεδρίες στο ΝΟΠ, στον Ερμή, στον Αυτοκινητιστικό Ομιλο. Εγώ προτιμούσα να παρακολουθώ από απόσταση. Περισσότερο θυμάμαι τους αυ-τοκινητιστικούς αγώνες που τρέχαμε με τον πατέρα μου. Όχι ως λάτρης της ταχύτητας, αλλά γιατί ένιωθα πολύ περήφανος που είχα δικές μου φωτογραφίες με όλα εκείνα τα αυτοκίνητα. Δεν ξεχνώ επίσης, τη βόλτα στον παλιό Φάρο και το Μώλο, και βέβαια, τα μπάνια στο Μαραλέτο».

Πώς αντιμετώπιζε όμως την αγάπη της φα-μίλιας για το Καρναβάλι;«Ημουν ανάποδος. Σαν παιδί αρνιόμουν να βγω στις παρελάσεις γιατί ήθελα να βλέπω από το μπαλκόνι μας και να χαιρετάω τους δικούς μου από ψηλά. Στα 18 μου συμ-μετείχα για πρώτη φορά στο Καρναβάλι. Τη δεκαετία ’90-2000 βγάλαμε το γνωστό πλήρωμα 69 -φινάλε θυμάμαι ήταν οι «πυ-ροσβέστες» και τα «καρτ»- το οποίο μετά δια-λύθηκε και κομμάτια του ενσωματώθηκαν πια σε άλλες ομάδες». Πιο κοντά τελευταία αισθάνεται τους φίλους του Κώστα Βέρρα, Σπύρο Πολίτη, Ηλία Φωτόπουλο και Κωνσταντίνο Κατσαράκη και όλους τους ανθρώπους από τον ΑΧΟΑ. Αλλά βέβαια, προέχει πια στη ζωή του ο ρόλος του οικογενειάρχη.«Τα σαββατοκύριακα ως λάτρεις του χιονιού και του σκι τα περνάμε οικογενειακώς στο Χελμό, και τα καλοκαίρια, που μεταφερόμα-στε στο Ρίον, μας κερδίζει το τένις. Ο ΑΧΟΑ, που ιδρύθηκε το 1996 είχε πρόεδρο το νονό μου Βασίλη >

47

48

Παπαχριστόπουλο, που κάποια στιγμή μου ζήτησε να αναλάβω στη θέση του.» Το τελευταίο διάστημα πάντως, έχει κατα-πιαστεί και με τον ΣΕΒ της περιοχής μας «Και στον ΣΕΒ με τράβηξε η παράδοση της οικογένειας. Στα γραφεία δυο πορτρέτα υπάρχουν, το ένα είναι του αδελφού του προπάππου μου και το άλλο, του πατέρα μου, που διετέλεσαν και οι δυο πρόεδροι. Ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, με απα-σχολεί πρωτίστως να δώσω στο σύνδεσμο ένα πιο εξωστρεφές προφίλ. Είναι αναγκαίο να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα που θα απευθυνθεί με πιο ανοιχτό πνεύμα στον επιχειρηματικό κόσμο. Οι επιχειρήσεις στην περιοχή μας είναι κυρίως παροχή υπηρεσι-ών, εμπόριο, εστίαση, παραγωγή τροφίμων. Η έννοια της βιομηχανίας με τα φουγάρα και τους εργάτες με τις στολές δεν υπάρχει πια. Είναι καιρός να υιοθετήσουμε ένα μο-ντέλο τύπου ΣΕΒ της Αθήνας, που περιλαμ-βάνει παντός τύπου επιχειρήσεις, ακόμα και τράπεζες». Όπως ήρθαν λοιπόν τα πράγματα ακολουθεί τελικά την οικογενειακή κληρο-

νομιά στα κοινά. «Δεν ήταν ότι στόχευα στα κοινά από παλιά. Συνέβη να σε καλέσουν και αλλάζεις σκεπτικό, εφόσον όπου μπο-ρείς να προσφέρεις θα το κάνεις. Προφανώς λοιπόν, αυτή η ανάγκη υπήρχε μέσα σου και δεν το είχες συνειδητοποιήσει». Τι λέει όμως σε εκείνους που γκρινιάζουν ότι οι βέροι Πατρινοί έχουν μείνει εκτός τοπικής εξουσίας με αποτέλεσμα να ασκείται πολιτι-κή δίχως αστική ιστορική συνείδηση;«Ποιοι είναι τελικά αυτοί οι βέροι Πατρινοί; Νομίζω ότι είναι πια ρητορικό και γραφικό το ερώτημα, ένα όνειρο της παλιάς γενιάς. Η Πάτρα έχει αλλάξει, πρέπει να το κατα-λάβουμε. Η αστική παράδοση και εικόνα αφορά λίγους, που στο κάτω-κάτω δεν έδειξαν ποτέ τη διάθεση να αναμιχθούν με τα δημοτικά πράγματα. Δεν μου αρέσει η παρελθοντολογία. Ως το ’70, ναι, υπήρχαν πέντε ονόματα βιομηχανιών που κινούσαν τα νήματα, τώρα το παιχνίδι έχει αλλάξει. Από τις τελευταίες δημοτικές αρχές, νομίζω πως μόνο εκείνη του Βαγγέλη Φλωράτου άξιζε μια δεύτερης θητείας. Έκανε πράγματα

για την πόλη κι έχασε άδικα με ελάχιστη διαφορά, εξαιτίας κάποιων παρασπονδιών των ανθρώπων του. Εγώ θα ήθελα μόνο να μάθω από τους δημοτικούς άρχοντες τι πρε-σβεύει τελικά η Πάτρα; Είμαστε μόνο η Γέ-φυρα και το Καρναβάλι; Πού είναι τα «local champions», όπως τα ποδήλατα ή η φέτα και άλλα μοναδικά τοπικά τρόφιμα; Οφείλουμε να φτιάξουμε τα δικά μας «brand names» και να αξιοποιήσουμε ανθρώπους με αξία και πτυχία που «καίγονται» στο βωμό των δημο-σίων σχέσεων. Λείπει ο επαγγελματισμός. Ακούς παράγοντες και καταλαβαίνεις ότι δε μιλούν βασιζόμενοι στο βιογραφικό τους, διότι έχουν προωθηθεί αλλιώς. Πρέπει επι-τέλους να βασιστούμε στους άξιους, γιατί δι-αφορετικά κι εκείνοι θα γυρίσουν την πλάτη και θα κοιτάξουν τα του οίκου τους» Τ

“Ποιοι είναι τελικά αυτοί οι βέροι Πατρινοί; Νομίζω ότι είναι πια ρητορικό και γραφικό το ερώτημα, ένα όνειρο της παλιάς γενιάς. Η Πάτρα έχει αλλάξει, πρέπει να το καταλάβουμε. Η αστική παράδοση και εικόνα αφορά λίγους, που στο κάτω-κάτω δεν έδειξαν ποτέ τη διάθεση να αναμιχθούν με τα δημοτικά πράγματα.”

50

ΜΕΡΑ: Μαρία Στενού 21, σΕΡΒΙτΟΡΆ

Εδώ και ένα χρόνο, ξυπνάει χαρά-ματα, ετοιμάζεται γρήγορα-γρήγορα και τρέχει για την καφετέρια. Κάθε

πρωί «χάνεται» στους δρόμους… Θα τη δεις σε γραφεία και μαγαζιά του κέντρου να πηγαίνει καφέδες μοιράζοντας την πρώτη καλημέρα. Αυτό το πλάσμα τους ξέρει όλους, μονίμως χαμογελάει και χαι-ρετάει κόσμο. «Όχι τον καφέ, δε θα μας τον κόψουν» είναι η πιο συχνή ατάκα που ακούει από τους πελάτες.Η Μαρία είναι από την Ιτέα. Με το που τέλειωσε το σχολείο, αποφάσισε να δου-λέψει για ένα χρόνο στην πόλη της, σ’ ένα παιδότοπο, έτσι ώστε, να μαζέψει χρήματα

και να έρθει Πάτρα. «Ήθελα ν’ απογαλα-κτιστώ, να μη βασίζομαι στους γονείς μου, ν’ αλλάξω πόλη και να ζήσω μόνη μου, να είμαι αυτόνομη». Και τα κατάφερε…Όταν ήρθε στην Πάτρα, πέρασε δύσκολα μέχρι να βρει κάπου να εργαστεί. Δεν τα ‘βάψε μαύρα... Στιγμή δε σκέφτηκε να επιστρέψει στα σίγουρα. Άρχισε να παρα-κολουθεί σεμινάρια φωτογραφίας και η πρώτη δουλειά σε καφέ, ήρθε… Στα τρία χρόνια που μένει εδώ, έχει αλλάξει τρεις δουλειές.«Κάθε άνθρωπος έχει τη δύναμη να στα-θεί στα πόδια του. Αρκεί να θέλει. Σημα-σία έχει να έχει διάθεση για κινητοποίη-

ση». Μετάνιωσε που δεν έχει σπουδάσει; «Αν είχα σπουδάσει, θα ήμουν άλλη μια σερβιτόρα με πτυχίο. Δηλαδή, θα ήμουν ακριβώς στην ίδια κατάσταση με τώρα. Προς το παρόν, χαίρομαι που έχω δουλειά και μάλιστα, που μ’ αρέσει! Θα ήμουν αχάριστη εάν την αντιμετώπιζα ως δουλειά του ποδαριού»…

ΜΕΡΑ | ΝΥΧΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

51

ΝΥΧΤΑ: Laura Busuioc25, χΟΡΕΥτΡΙΆ STrIP

Γιάννενα, Άρτα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα... Είναι οι πόλεις που έχει γυρίσει δουλεύοντας

ως χορεύτρια strip . Αν και ζει στην Ελλάδα μόνο τρία χρόνια, μιλάει τα ελληνικά αρκετά καλά. «Μ’ αρέσει να χορεύω και να με κοιτάνε, να μιλάω με τον κόσμο. Μ’ αρέσει η νύχτα και η μουσική». Τι έχει μάθει από τη νύχτα; «Να καταλαβαίνω ποιοι άνδρες μου λένε την αλήθεια και ποιοι με κοροϊ-δεύουν».Η Laura ήθελε να σπουδάσει Οικο-νομικά στη χώρα της, αλλά λεφτά για Πανεπιστήμιο, δεν υπήρχαν. Απο-

φάσισε να έρθει στην Ελλάδα και να σπουδάσει τη νύχτα… Η κρίση έχει επηρεάσει το μεροκάματό της. «Παλιά, βγάζαμε πιο πολλά λεφτά. Τώρα, λιγό-τερα. Όμως, εγώ θέλω να μείνω εδώ. Δε θέλω να γυρίσω πίσω». Οι αδερφές της, έχουν έρθει και αυτές Ελλάδα. Μένουν στα Γιάννενα και είναι κομ-μώτριες.Από τις πόλεις που έχει δουλέψει, περισσότερο, της αρέσει η Πάτρα. Τα απογεύματα κάνει βόλτες στη θάλασσα και πίνει καφέ με τις φίλες της…Τι της λείπει περισσότερο από τη Ρουμανία; «Μόνο η μαμά μου. Τίποτα

άλλο. Οι γονείς μου έχουν χωρίσει και η μαμά μου μένει μόνη της εκεί. Της στέλνω λεφτά. Ελπίζω το καλο-καίρι να έρθει και αυτή εδώ μόνιμα. Ξέρει ότι χορεύω σε μαγαζιά και δεν έχει πρόβλημα. Έχει καταλάβει ότι στη ζωή μου, κάνω ότι θέλω. Εγώ είμαι ελεύθερη… Κάθε βράδυ, πριν πάω για δουλειά, την παίρνω τηλέφωνο. Μου λέει να προσέχω και με ρωτάει εάν έφαγα». Τ

52

«Εαρινές σκηνές»

Το πιο γοητευτικό σκηνικό σε μία παράσταση είναι το ...παρασκήνιο. Βρεθήκαμε σε τρεις, από αυτές

που ανέβηκαν στην Πάτρα αυτή την άνοιξη, και σας μεταφέρουμε τα έργα όπως τα ζήσαμε πίσω από τις

κουίντες...

ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

53

«ΕΠΆνΆσΥνΔΕση» τΟΥ ντΕΙΒΙντ ΜΆΜΕτ [23-31 ΜΆΡτΙΟΥ, ΘΕΆτΡΟ ΆΠΟλλών, ΔηΠΕΘΕ]Οι ηθοποιοί Στέλιος Σοφός και Σταυρού-λα Μάκρα βρέθηκαν για πρώτη φορά στη Χάιντι του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Συνεργάζο-νται και πάλι και δηλώνουν χαρούμενοι για τη δεύτερη συνάντησή τους. Το δια-πιστώσαμε στα καμαρίνια καθώς ετοιμά-ζονταν… Οι δύο τους, επί σκηνής, χειρί-ζονται υποδειγματικά τα εκφραστικά τους μέσα και κατορθώνουν να φτιάξουν ενιαίο ύφος στην υποκριτική τους κατεύθυνση. Συγκινούν. Ο σκηνοθέτης, Λευτέρης Γιο-βανίδης μέσα από τη λιτή και καλαίσθητη σκηνοθεσία, δημιούργησε μια ενδιαφέ-ρουσα ατμόσφαιρα, απέδωσε τα δυνατά νοήματα του έργου, αναδεικνύοντας τις πτυχές/πληγές των χαρακτήρων. Μια δυ-νατή παράσταση.

«τΟ τΆΒλΙ» τΟΥ ΔηΜητΡη ΚΕχΆΐΔη [8-11 ΜΆΡτΙΟΥ, ΘΕΆτΡΟ λΙΘΟΓΡΆΦΕΙΟν]«Με το Τάβλι, έδωσα τελικές εξετάσεις, πέ-ρυσι, για να πάρω το πτυχίο από τη δρα-

ματική. Το έργο, μου φαινόταν βαρετό και εύκολο. Είχα απογοητευτεί και απορούσα με την επιλογή του καθηγητή μου» έλεγα στον Νίκο Ορφανό και τον Κώστα Κάππα, ενώ ετοιμάζονταν στο καμαρίνι του Λιθο-γραφείου. «Η νέα γενιά δεν εκτιμά τα παλιότερα ελ-ληνικά έργα» σχολίασε ο Νίκος. «Τελικά, καθώς το δουλεύαμε, διαψεύστηκα πατα-γωδώς σε όλα..» συνέχισα, και ο Κώστας καθώς φτιάχνει τη χωρίστρα του, συμπλη-ρώνει «Ο Κεχαΐδης σατιρίζει ένα κομμάτι της νεοελληνικής νοοτροπίας που διατη-ρείται απαράλλακτο μέχρι σήμερα...». Είναι η δεύτερη φορά που ήρθαν στην Πά-τρα με το Τάβλι. Και πάλι με μεγάλη επιτυ-χία. Αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου το έργο παίχτηκε στην αυλή του «Πολυέδρου» με πληρότητα 100%. Μετά το τέλος της παράστασης, πήγαμε για μπύρες. Αρκετοί έλεγαν τα καλύτερα στο Νίκο για τον Κίτσο, στη γνωστή διαφήμι-ση... Ρωτάω τον Κώστα εάν θα ξαναέρθουν. Απαντάει θετικά. Στο επανιδείν, λοιπόν.

«ΟΡΦΆνΆ» τΟΥ ντΕννΙσ ΚΕλλΥ [12 & 13 ΜΆΡτΙΟΥ, ΘΕΆτΡΟ ΆΠΟλλών]Η Πάτρα, της έφερε γούρι…Τα «Ορφανά» ήρθαν για δύο παραστάσεις στην Πάτρα. Τελικά, λόγω μεγάλης προ-σέλευσης έκαναν τρεις. Και όλοι είχαν να πουν για την ερμηνεία της όμορφης και ταλαντούχας Μαρίας Κίτσου, στο ρόλο της Έλεν… Τη δεύτερη μέρα, ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της για το Θεατρικό Βρα-βείο «Μελίνα Μερκούρη». Το κινητό της χτυπούσε διαρκώς. Λίγες μέρες μετά, η Μαρία απέσπασε το βραβείο, το όποιο περιλαμβάνει την καρ-φίτσα της Μελίνας Μερκούρη και το ποσό των 3000 ευρώ. «Δεν το περίμενα καθό-λου. Είναι απίστευτη η τιμή που μου γίνε-ται» σχολίασε συγκινημένη. Η Πάτρα, απ’ ότι φαίνεται, της έφερε γούρι… Τ

54

ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

55

Βρεθήκαμε στην Ακτή Δυμαίων, πρώτη μέρα του «Ark», του περι-οδεύοντος φεστιβάλ με την παν-

στρατιά της δισκογραφικής «Archangel». Φλυαρήσαμε με τους περισσότερους, χο-ρέψαμε, τραγουδήσαμε, και λίγο έλειψε να φύγουμε και μαζί τους...

> Με το που πήγαμε, έπεσε η είδηση ότι είναι η Monika backstage. Θα τη συνα-ντούσαμε;

> Οι Πατρινοί «b-sides» άνοιξαν το Ark. Και άρεσαν, και ξεχώρισαν.

> Ο Βασίλης έπινε διαρκώς μπύρες. Όταν δεν έπινε, έβγαζε φωτογραφίες σκαρφα-λώνοντας όπου έβρισκε.

> Οι «Burger Project» -τους ακούσαμε και στην έναρξη του Πατρινού Καρναβαλιού στην Πλατεία Γεωργίου- ξάφνιασαν για άλλη μια φορά με τις ενδυματολογι-κές τους επιλογές: Κίτρινο πουκάμισο, κόκκινο καπέλο, πολύχρωμο κολάν, σορτσάκια, παπιγιόν, γραβάτες. Φουλ

χαβαλετζήδες. Οι διασκευές τους ; “To βαπόρι απ’ την Περσία”, “Wonderwall”, “Time of my life”, “Barbie Girl”, “Μπαξέ τσιφλίκι”. «Γκρέμισαν» την Ακτή!

> Ο Χρήστος Συρίμπεης χόρευε και βρι-σκόταν σε κατάσταση μόνιμης απογείω-σης.

> Οι «Burger Project» μαρτύρησαν on stage την παρουσία της Monika και ο κόσμος έψαχνε στα παρασκήνια να τη δει!

> «Πόσος χορός χωράει σε μια νύχτα;» έλεγε η γαλανομάτα Μαρία καθώς αγκάλιαζε τον Τάκη…

> Ο ξεσηκωτικός Μαραβέγιας τραγουδού-σε πάνω από δύο ώρες και παρουσίασε σχεδόν όλα τα τραγούδια του νέου του δίσκου «Λόλα». Το (φανατικό) κοινό του δε σταμάτησε να χορεύει και να τραγουδά μαζί του. Η συναυλία τέλειω-σε τρυφερά και όμορφα με το «Φίλα με ακόμα».

> Η Monika είναι πιο όμορφη από κοντά.

Χαμογελαστή και ερωτεύσιμη. Μόλις 26. Μας είπε ότι έφερε με το αυτοκίνητο της, τον αγαπημένο της Κωστή Μαραβέγια και τη νέα μπάντα του. Πιάσαμε κουβέ-ντα για ώρα. Ετοιμάζει νέα τραγούδια. Και με ελληνικό στίχο. (Αναμένουμε.)

> Όταν η συναυλία τέλειωσε και ο κό-σμος έφυγε, οι τεχνικοί μάζευαν καλώ-δια, οι μουσικοί τα όργανά τους και ο Πάνος Θεοφανέλλης (Ιδιοκτήτης και παραγωγός A&R της δισκογραφικής Αrchangel) επέλεγε ροκιές. Το πάρτυ συνεχίστηκε...

> Τραγικό λάθος που δεν πήγαμε και τη δεύτερη μέρα («Sazman», «Imam Baildi», «Locomondo»). Τ

ARK FESTIVAL

Μπύρες στην «Κιβωτό των Αρχαγγέλων»

56

PATRAS GAMES EXPO 2012

«Cross Rush» και μιλάμε…Αν η χαρά των gamers ήταν μια, τώρα έγινε πολλές…

Για πρώτη φορά, στην πόλη μας, ο κόσμος των videogames βρήκε βήμα. Ο λόγος, για το «Patras Games Expo 2012»,

τη διοργάνωση του ΙΕΕΕ Computer Society Student Chapter και του Φοιτητικού Παραρτήματος της ΙΕΕΕ του Πανεπιστημίου

Πατρών, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή της 16ης Μαρτίου, στο Συνεδριακό Κέντρο.

Προγραμματιστές, ερευνητές, εταιρίες και λάτρεις των games, ήταν όλοι εκεί. Και οι ορίζοντες, άνοιξαν.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

57

Άπειρα είχε το μενού… Από διαλέ-ξεις για την τεχνητή νοημοσύνη, έως, έκθεση ρετρό games arcade

και packman. Οι φοιτητές πίσω από το σκηνικό, είχαν στήσει τα πάντα άψογα, φροντίζοντας και την παραμικρή λεπτο-μέρεια. Οι πιστοί διάλεγαν το παιχνίδι της αρεσκείας τους, πάταγαν play και δοκί-μαζαν τις δεξιότητές τους στον «πόλεμο». Χαμόγελα, χειροκροτήματα και φωνές θριάμβου πρωταγωνιστούσαν σε ένα πάρτι αλλιώτικο. Πόσο μάλλον, όταν οι καλε-σμένοι είχαν την τύχη να παίξουν πρώτοι το «Leak Of Legends». Το παιχνίδι που κά-νει θραύση αυτή τη στιγμή στην Αμερική.«Στη σχολή μας, δεν υπάρχει τμήμα που να ασχολείται με κάτι ανάλογο», μας είπε ο πρόεδρος του ΙΕΕΕ Computer Society Student Chapter, Μάριος Μπίκος. «Εκεί εστιάζει ο σκοπός μας… Να προτείνου-με κάτι πραγματικά πρωτότυπο». Σε μια ημερίδα που φιλοξένησε ειδικούς από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό (όπως το Παν/μιο της Κοπεγχάγης), η Πατρινή

ομάδα απέδειξε πως ξέρει να «παίζει». Στο πλαίσιο της IEEE Computer Society, του μεγαλύτερου οργανισμού για επαγγελμα-τίες της πληροφορικής, τα παιδιά ίδρυσαν την κοινότητά τους το Νοέμβριο του 2011. Την πρώτη και μοναδική στην Ελλάδα. Επίτευγμα γνήσιων «fighters», ασυζητητί. Μετρούν ήδη 20 μέλη από τις σχολές των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και των Μηχανικών Η/Υ. Αντικείμενά τους τα… «game, mobile applications, web & software development». Με στόχο την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογί-ας, οι νεαροί φοιτητές δίνουν στο gaming τη διάσταση που του αρμόζει. Την «τρίτη» και όχι μόνο… Η εκδήλωση, τα έλεγε όλα. Μια μη-κερδοσκοπική πρωτοβουλία, που αποκάλυψε όλα τα μυστικά και τη φιλοσοφία ενός μαζικού «σπορ». Ξεκινώ-ντας από την εκπαίδευση για ζητήματα σχεδιασμού και θεωριών «προπαγάνδας» και καταλήγοντας σε τουρνουά «Street fighter X Tekken»… Το παιχνίδι λοιπόν, έκανε έντονη την παρουσία του και οι

ελληνικές εταιρίες που συμμετείχαν, όπως η «Aventurine», η «S.D.S Game Studios», η «Saicon Games», και η «Animatic Vision», έδωσαν παρόν με όλα τα νέα τους «κα-λούδια». Τα νέα μυαλά της Πάτρας πάντως, έχτισαν τα θεμέλια για κάτι σπουδαίο. Τίποτε δε μπορεί να πάει στραβά. Και αν πάει, «Cross Rush» και μιλάμε… Τ

[-ΤΟ «CROSS RuSH», ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ «STREET FIGHTER X TEKKEN», ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ, ΠΡΙΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΑΡΤΕΝΕΡ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ, ΕΚΣΦΕΝΔΟΝΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ...-ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΔΙΑΤΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΠΑΤΡΑΣ, Σ.Ο.Ψ.Υ.]

58

MAJESTIC 1982-2012

30 χρόνια, χωρίς κουρτίνες

«...Μ’ αρέσει να επιστρέφω στην Πάτρα, μέσα από ένα φλιτζάνι εσπρέσσο, στο καφέ-ταμπά, του Τσιτσάρα, κάτω από το παλιό ξενοδοχείο “Majestic”,

χώρο ενός μεσοπολεμικού πολυτελούς “far niente”. Με το ραδιόφωνο ως μουσική υπόκρουση, ο χώρος αυτός είναι για

μένα, ένα είδος προθαλάμου, το απαραίτητο καθαρτήριο, προτού χαθώ μέσα στις σκιερές στοές...»

Έτσι, ξεκινάει τον πρόλογό του στο λεύκωμα «Πάτρα, τότε και τώρα», ο συγγραφέας και δημοσιογράφος, Νίκος Μπακουνάκης...

ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓιωΡΓΟ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΒΑΣιΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ, ΑΡΧειΟ

59

5 Μαρτίου 2012: Κλείνει ο πρώτος κύκλος του καφέ «Majestic», του «Τσιτσάρα», όπως τον αποκαλούμε

όλοι, με τη μετακόμισή του από το ιστο-ρικό του σημείο, στην Αγ. Ανδρέου, στη Ρήγα Φεραίου. Άνοιξε το 1982, από τα αδέρφια Γιάννη και Ντίνο Τσιτσάρα, και από το 2000, αφ’ ότου ο κύριος Γιάννης «έφυγε», ανέλαβαν τα παιδιά, Ηλίας και Τόλης.Ο χώρος σχεδιάστηκε από τα χέρια των ίδιων αρχιτεκτόνων, που το 1958, βασισμένοι σε σχέδια του Αριστομένη Προβελέγγιου, είχαν φτιάξει και το πιο ιστορικό μπαρ της Αθήνας, το «Au Revoir», στην Πατησίων. Όταν ήταν δε, να ανοίξει, η μοδίστρα δεν προλάβαινε να τελειώσει τις βαριές, βελούδινες, μπορντώ κουρτί-νες που κοσμούσαν τα ανάλογα μαγαζιά εκείνη την εποχή, και τα εγκαίνια έγιναν χωρίς αυτές. Έτσι, αποφασίστηκε να μην τις χρησιμοποιήσουν ποτέ. Το «Majestic» ήταν λοιπόν, το πρώτο καφέ-μπαρ που είχε «ανοιχτή» τζαμαρία. Επίσης, ήταν το πρώτο κατάστημα στην Πάτρα, που μπορούμε να το χαρακτηρί-σουμε και ως, «εσπρεσσάδικο». Οι αδερ-φοί Τσιτσάρα είχαν δώσει ιδιαίτερη βαρύ-τητα στον εσπρέσσο, όχι μόνο λόγω των περαστικών Ιταλών, αλλά και των αρκετών, πολυταξιδεμένων πελατών, που ήξεραν από πρώτο χέρι τι θα πει καλό εσπρέσσο. Ήταν σχεδόν, ένα στοιχείο μύησης... Γι’ αυτό, και τα πρώτα χρόνια, επειδή η Πάτρα είχε κάκιστη ποιότητα νερού, είχαν για τη μηχανή ένα τεράστιο δοχείο που το γέμι-ζαν με νερό που μεταφερόταν μέρα παρά μέρα από τις πέριξ πηγές.

Ο «Τσιτσάρας» άνοιξε σε μία γειτονιά και σε μία εποχή που παρήγαγε χιλιάδες ανα-μνήσεις για τις σημερινές «ώριμες» γενιές: Δίπλα στο γωνιακό κατάστημα της οικογέ-νειας Φακάλου, στο εστιατόριο «Majestic» του Καραπάνου και τα τουριστικά του Βασιλείου. Σε ένα σημείο, που ήταν κομ-βικό λόγω τουρισμού, μώλου και «νυφο-πάζαρου» -στις τελευταίες του αναλαμπές. Τα ωραία πειράγματα -από τα ιδιαίτερα στοιχεία της παλιάς Πάτρας- και οι πλάκες μεταξύ των ιδιοκτητών, των φίλων και θα-

μώνων της γειτονιάς, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Υπήρξαν πλάκες που άφησαν εποχή, φάρσες που γέννησαν παρατσού-κλια, ατάκες που κυκλοφόρησαν σε όλη την Πάτρα, και που σίγουρα, δύσκολα θα μεταφέρονταν εδώ...Το γεγονός ότι το μαγαζί έγινε γνωστό με το όνομα της οικογένειας και στέκι από τις πρώτες μέρες λειτουργίας δεν ήταν καθό-λου τυχαίο. Πέρα από το ότι οι Τσιτσαραί-οι το έβλεπαν σαν σπίτι τους, άλλωστε, ο Ηλίας και ο Τόλης εκεί πρωτοπερπάτησαν, αντιμετώπιζαν κάθε πελάτη με επαγγελμα-τισμό και σεβασμό, ασχέτως στερεοτύπων. Γι’ αυτό ίσως, δημιουργήθηκε και αυτό το σπάνιο αταξικό χαρμάνι θαμώνων. Το ίδιο τραπέζι μπορεί να μοιραζόταν ανά-μεσα σε μία γνωστή πόρνη της πόλης και έναν καθηγητή πανεπιστημίου, χωρίς ποτέ να σνομπάρει ο ένας τον άλλον: Η άρρητη «συνθήκη του Majestic»...

Επί δεκαετίες, μία από τις χαρακτηριστι-κότερες ημέρες ήταν πάντα, η Μεγάλη Παρασκευή, με το μαγαζί να κατακλύζεται εν είδει άτυπου εθίμου, από κόσμο για την περιφορά του Επιταφίου. Ιδιάιτερα, από παρέες εν Αθήναις Πατρινών, που συνδύαζαν κατάνυξη και επανασύνδεση με το πάτριο γίγνεσθαι. Και ανάμεσα στους πελάτες, τα μικρά Τσιτσαράκια να προσφέ-ρουν κεριά...Και στο μπαρ, ο Νίκος, ο Ζάχος, ο «Βλά-χος», ο Βασιλάκης, ο «Αυστραλός», ο «Ατσαλάκωτος»... Μερικοί μόνο, από τους εμβληματικούς «φροντιστές» που κατά καιρούς θήτευσαν πίσω από τον πάγκο... Αμέτρητοι οι πελάτες, επώνυμοι και μη, δεν έχει νόημα η αναφορά σε συγκεκρι-μένα ονόματα, όλη η Πάτρα έχει περάσει. Εξάλλου, το Πάσχα πλησιάζει και το ρα-ντεβού ανανεώνεται, αυτή τη φορά στη Ρήγα Φεραίου. Και ένας νέος κύκλος «Τσι-τσάρα» αρχίζει... Τ

Η Πρωτοψάλτη και ο κιθαρίστας της σε '80ς πέρασμα

60

61

Ήταν πριν δυο-τρεις μήνες, όταν μια φίλη που εργάζεται στο Μουσείο Μπενάκη, με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε τη γνώμη μου για

την «Art in Progress» και τον Κλεομένη Κωστόπουλο.Η ερώτησή μου, ήταν «ποιοι είναι αυτοί;».

Πήρα την απάντηση λίγο καιρό αργότερα, μαζί, και μία δόση ντροπής, είναι η αλήθεια. Παρ’ όλο που η «art» και οι άνθρωποί της αποδείχθηκαν μια ιδιαίτερα ευχάριστη αποκάλυψη, εγώ, για άλλη μια φορά, διαπίστωνα ότι βρισκόμουν στη γνωστή πλάνη: Γοητευμένος

από τα μακρινά, αγνοούσα τι συνέβαινε ακριβώς δίπλα μου...

ΑΠΟ ΤΟ ΓιωΡΓΟ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΒΑΣιΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ, ιΣΜΗΝΗ ΠΟΛΥΚΑΝΔΡιωΤΗ

ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ / ΑRT IN PROGRESS

Τέχνη εν εξελίξει.

62

Tο Φλεβάρη, μεταφέρθηκε από την Αθήνα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, μία μεγάλη εικαστική έκθεση, αφιερωμένη στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Μαθαίνω ότι υπεύθυνοι για την πραγματοποίησή της, είναι η «Art in Progress» και ο Κλεομένης Κωστόπουλος. Με αφορμή το άνοιγμα και της προσωπικής του έκθεσης ζωγραφικής στην Πάτρα («Περί τεχνών»), και την Αθήνα (Αίθουσα Τέχνης «Κ-Αrt»), επιδιώκω άμεσα μία συνάντηση μαζί του.

O Κλεομένης, γεννημένος το 1973 στην Πάτρα, είναι αριστούχος απόφοιτος της Α.Σ.Κ.Τ., και έχει

«θητεύσει» στα εργαστήρια της Ρένας Πα-πασπύρου και του Δημήτρη Μυταρά. Κερ-δίζοντας απανωτές υποτροφίες, σπούδασε και έζησε μία δεκαετία σχεδόν, στη Γερμα-νία. Σε αυτό το διάστημα πραγματοποίησε αρκετές ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές, ώσπου, το 2007, επι-στρέφει οριστικά στην Πάτρα, όπου στήνει και το ατελιέ του.Η τωρινή του έκθεση, εμπνευσμένη από την ανθρωπιστική φιλοσοφία του Πρωτα-γόρα, έχει τίτλο «homo mensura», δηλαδή,

μέτρο πάντων ο άνθρωπος. Είναι αποτέλε-σμα τριων ετών έρευνας με επιστημονικές βάσεις, πάνω σε θεματικές ενότητες, κεί-μενα φιλοσοφίας και την ιστορία της ζω-γραφικής. Έχει μια έντονη εξπρεσιονιστική ματιά στην καταγραφή «αληθινών» ανθρώ-πων, που πλαισιώνει με καθημερινά αντι-κείμενα συμβολιστικής διάστασης.Του επισημαίνω, ότι τα έργα του έχουν κάτι από Francis Bacon και κυρίως, Lucian Freud... Μου λέει, ότι είναι οι αγα-πημένοι του ζωγράφοι. «O Bacon γιατί μου δίνει την ταχύτητα ενός αυτοκινητό-δρομου του εγκεφάλου και ο Freud, γιατί δείχνει να ζωγραφίζει από τα κόκκαλα προς τη σάρκα…». Και η «Art in Progress», πώς γεννήθηκε; «Γυρνώντας στην Πάτρα, ένιωσα μεγάλη αμηχανία και πίκρα επειδή, η γενέτειρά μου δεν είχε να προσφέρει τίποτε απο-λύτως στο χώρο μου. Δεν εννοώ στο επί-πεδο των θεαμάτων αλλά του διαλόγου... Μία πόλη πεθαμένη, με τοπικούς ήρωες και προύχοντες που καμώνονται ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Έτσι, γεννήθηκε μέσα μου μια τάση κοινωνικοποίησης. Η

ανάγκη να κάνουμε κάτι όλοι μαζί…»Σε αυτό το πλαίσιο, γεννιέται το όραμα ενός Διεθνούς Εικαστικού Φεστιβάλ στην Πάτρα και το Δεκέμβριο του 2010, κατα-θέτει μία ολοκληρωμένη πρόταση στο Δήμαρχο, Γιάννη Δημαρά. Η αντιμετώπιση είναι πολύ θετική και ενθαρρυντική. Αντί-θετα, από τα τοπικά σωματεία εικαστικών (κυρίως εκπαιδευτικών) αντιμετωπίζεται σχεδόν, με απαξίωση. Αυτή είναι η στιγμή, που δημιουργείται και ο μη κερδοσκο-πικός οργανισμός «Art in Progress». Από ανθρώπους με κοινό όραμα και διάθεση για εθελοντική προσφορά. Η προσπάθεια για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου διεθνούς εγχειρήματος στην ελληνική πραγματικότητα, μας λέει για το φεστιβαλ, είναι τουλάχιστον ψυχοφθόρα: Με πόρτες να κλείνουν από τοπικιστικούς εγωισμούς, αμφισβήτηση της αλήθειας και πολλές τρικλοποδιές από «θεσμικές καρέ-κλες» (υπεύθυνη αντιδημαρχία, διεύθυνση Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών κ.α.).Το όραμα όμως, γρήγορα αγκαλιάζεται από πολύ σημαντικούς φορείς του εξω-τερικού και της Ελλάδας, όπως ο οργανι-

1. Μέλη της ομάδας "Art in Progress". 2, 3. Για πρώτη φορά τυφλοί συνάνθρωποί μας, ψηλαφίζουν αρχαία αγάλματα και συμμετέχουν σε εργαστήρια.

1 2

63

σμός «Pro Helvetia» της Ελβετίας, το «Royal College of Art» του Λονδίνου, το «IFA» και το «Goethe-Institut» της Γερμανίας, το «ΚΜΣΤ» της Θεσσαλονίκης, το «Ίδρυμα Κακογιάννη», η «ΑΣΚΤ» και ο πρύτανής της Γιώργος Χαρβαλιάς, το Πανεπιστήμιο Πα-τρών… Ο Δήμος έδωσε και επίσημα την αιγίδα του και αντίστοιχη στήριξη παρέχει ήδη, και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, καθώς και η Διεύθυνση πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το Φεβρουάριο, όπως προαναφέρθηκε, διοργανώθηκε η έκθεση για τον Αλέξαν-δρο Παπαδιαμάντη στο Αρχαιολογικό Μουσείο με συμμετοχή 113 εικαστικών. Εκεί πάρθηκε και η πρωτοβουλιά να κα-λεστεί η Διευθύντρια του «Μουσείου Αφής Αθήνας», Ζωή Γερουλάνου, ώστε να γίνει ξενάγηση σε συλλόγους τυφλών. Για πρώ-τη φορά τυφλοί συνάνθρωποί μας, ψηλα-φίζουν αρχαία αγάλματα και συμμετέχουν σε εργαστήρια. Μια στιγμή, πραγματικά πολύ συγκινητική για όσους την έζησαν από κοντά... Παράλληλα, η «Art in Progress» έχει κα-ταθέσει τις προτάσεις της, και έχει στα

σκαριά την άμεση πραγματοποίηση δύο σημαντικών εκθέσεων: Μία αναδρομική, για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Σπυρόπουλου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, και μια μεγάλη έκθεση με συμμετοχή εικαστικών από όλη την Ελλάδα με έργα αναφοράς στην Πάτρα, στη Δημοτική Πινακοθήκη. Εν τω μεταξύ, το φεστιβάλ παίρνει σάρκα και οστά. Όπως, και όνομα: «Re-culture. Εικαστικές τέχνες και δια-φορετικότητα, σε μια Ευρώπη που ανά-στοχάζεται». Αυτός, είναι ο τίτλος του 1ου Διεθνούς Εικαστικού Φεστιβάλ Πάτρας, που θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 14 Σεπτεμβρίου-14 Οκτωβρίου 2012, με κύριο πόλο το πρώην Αρσάκειο Σχολείο. Με πολλές παράλληλες εκθέσεις από δι-αφορετικούς επιμελητές, και πάρα πολλές δράσεις για το χορό, το θέατρο, τη μου-σική, την αρχιτεκτονική, τη street art, τον κινηματογράφο... Μεγάλη έμφαση θα δο-θεί επίσης, στα εκπαιδευτικά προγράμματα με συνεχή εργαστήρια, όπως, και στην προσέγγιση των Α.Μ.Ε.Α. Τι είναι το «Re-culture» για τον Κλεομένη

Κωστόπουλο; «Ένα μεγάλο στοίχημα για την πόλη, που πρέπει να κερδηθεί. Θα συμβάλλει στην αναδόμηση της κουλτού-ρας της Πάτρας και θα μας τοποθετήσει άμεσα, στο χάρτη του πολιτιστικού τουρι-σμού...»Εμένα πάντως, οι άνθρωποι της «art» όχι απλά με κέρδισαν, αλλά με έκαναν και μέλος. Τέτοιες πρωτοβουλίες, μπορεί μέσα στις δυσκολίες και τη βαλτωμένη πραγμα-τικότητα της πόλης να φαίνονται ρομαντι-κές, αλλά, να, που με όραμα και πείσμα, μπορούν να παράγουν έργο σημαντικό και να δημιουργούν αναπτυξιακές διεξό-δους, που τόσο έχουμε ανάγκη. Τ

3

64

65

Εξαιρετικά προσεκτική στην έκφρασή της, και την ίδια στιγμή, πάντα τολμηρή στις επιλογές της, δεν είχε αιφνιδιάσει τους γνωρίζοντες, με την επιλογή της να στηρίξει επίσημα το Β. Βενιζέλο για την προεδρία

του ΠΑΣΟΚ. Έκτοτε, αξιοποιήθηκε υπηρετώντας «αθόρυβα», ως στέλεχος πρώτης γραμμής, στο πολύ στενό του επιτελείο.

Τελευταία, δεν την πολυβλέπαμε στην Πάτρα, ώσπου, αίφνης, το όνομά της ακούστηκε για τη θέση του εκπροσώπου του κόμματος. Τελικά,

της ανατέθηκε μία αποστολή, πολύ πιο «επικίνδυνη»: Η διεύθυνση του πολιτικού γραφείου του υποψήφιου Πρωθυπουργού. Αναντίρρητα, ένα «come-back» που πολύ θα ζήλευαν, αρκετοί άσπονδοι φίλοι...

Αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα, χρόνος μηδέν, η απόσταση τροχοπέδη, η τεχνολογία όμως, σωτήρια. Η Χριστίνα Μανωλοπούλου μιλά

αποκλειστικά στο TRIP...

ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΥΡΟ ΜΑΤΘΑιΟΠΟΥΛΟ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΝιΚΟΣ ψΑΘΟΓιΑΝΝΑΚΗΣ & ΠΡΟΣωΠιΚΟ ΑΡΧειΟ Χ.Μ.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΥ

«Κυρία Διευθυντής»

66

Γνωριζόμαστε από το 2007. Ήξερα πολύ καλά από τότε, ότι στον επί-σημο λόγο της είναι «σφίγγα». Δεν

της παίρνεις ποτέ, λέξη παραπάνω, από όσα η ίδια κρίνει σκόπιμο να ειπωθούν. Πόσο μάλλον, σήμερα, που «σχοινοβατεί», κρατώντας εξαιρετικά λεπτές ισορροπίες με χίλια δύο βάρη, σαν δεξί χέρι του Προ-έδρου. Δεν σκόπευα ωστόσο, να πέσω αμαχητί... Πόσο σου είχε «κοστίσει» μέσα στο κόμ-μα η τότε, δημόσια δήλωση στήριξης Βενιζέλου; Δεν υπάρχει κόστος για ένα πρόσωπο που ασχολείται με τα κοινά και διεκδικεί την ψήφο και την εμπιστοσύνη των πο-λιτών. Οφείλει πάντα να λέει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την άποψή του.Η γνώση άλλωστε, δημιουργεί ευθύνη. Ποιές ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές; Θε-ώρησες ποτέ ότι έχεις «τελειώσει» από την πολιτική;Δεν έχω εμμονές με τα πράγματα που

σχεδιάζω. Μου αρέσει να προσπαθώ τα δύσκολα όταν τα πιστεύω, και να αρχίζω ξανά. Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει μία στρεβλή, κατά τη γνώμη μου, προσέγγιση, για τον τρόπο που καλείται ο καθένας από εμάς να διαχειριστεί δύσκολες στιγ-μές. Πάσχουμε δραματικά από το σύν-δρομο της «επιτυχίας», ενώ, η πραγματική ζωή δείχνει ότι δεν μπορείς να είσαι πάντα όμορφος, υγιής και επιτυχημένος... Απαιτείται να επαναπροσδιορίζεις τους στόχους με ευελιξία, πίστη και υπομονή. Αυτό, συγκροτεί και τη μοναδικότητα του καθενός: Το άθροισμα των ιστοριών στις οποίες συμμετέχει. Το ίδιο ισχύει σήμερα, και για την ίδια τη χώρα. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, από εκεί που ήταν η «χρυσή εφεδρεία», δέχθηκε να αναλάβει το Υπ. Οικονομικών, και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, να μετατραπεί εν γνώσει του, σε συνώνυμο της τρόικας. Ως άμεση συνεργάτης του, μπορείς να

μας μεταφέρεις πόσο δύσκολο ήταν αυτό το εγχείρημα;Ήταν μια υπεύθυνη στάση με πατριωτικό αίσθημα καθήκοντος και ένα εγχείρημα υψηλού ρίσκου. Βιώσαμε όλοι μια εξαι-ρετικά δύσκολη κατάσταση με πολυ-πλοκότητες σε όλα τα επίπεδα. Οφείλω να πω ότι, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος και άντεξε την πίεση. Κάποιοι βέβαια, διάλεξαν ένα διαφορετικό δρόμο χωρίς όμως, να προτείνουν σοβαρή εναλλακτική λύση για το μέλλον της χώρας.Ποιο είναι το πιο αξιομνημόνευτο που σου έχει τύχει, τόσο κοντά στα κέντρα εξουσίας;Η συμμετοχή μου στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, η αγωνία για την εκπλήρω-ση των υποχρεώσεων που έχουμε ανα-λάβει και την εκταμίευση των δόσεων... Η θλίψη, για τη χώρα που διαπραγματεύεται ηττημένη, η πίστη στην ευρωπαϊκή της προοπτική, και η χαρά που εν τέλει η

67

χώρα κερδίζει, έστω και μία ευκαιρία, να συνεχίσει την προσπάθεια να ανατρέψει την αρνητική της πορεία.Στη συναναστροφή σου με τόσους πρω-τοκλασάτους πολιτικούς γενικότερα, θεωρείς ότι έχουν ακριβή αντίληψη του μεγέθους της κρίσης που βιώνει ολόκληρη η κοινωνία; Ότι ολόκληρη η ελληνική μεσαία τάξη βρίσκεται στο κατώφλι της φτώχειας; Πώς το αντιμετω-πίζουν; Αναγνωρίζουν ευθύνες; Έχουν αντιληφθεί ότι το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίζαμε, έχει τελειώσει; Είναι το τέλος εποχής της πολιτικής με συμβατικούς όρους. Όλοι κατανοούν την αναγκαιότητα να γίνουν άμεσα δι-αρθρωτικές αλλαγές στις δομές της ελ-ληνικής κοινωνίας. Η διαφορά είναι ότι, κάποιοι έχουν την πραγματική βούληση να κάνουν την υπέρβαση και να αντιμε-τωπίσουν με ρεαλισμό τα νέα δεδομένα ενώ, ένα μέρος του πολιτικού συστήματος καταφεύγει στον εύκολο λαϊκισμό, δημι-

ουργώντας ψευδαισθήσεις με ωραία λόγια και ουτοπικές υποσχέσεις... Πόσο έχει επηρεάσει το ρόλο της μη-τέρας όλο αυτό; Πώς ανταπεξέρχεσαι; Έχεις στήριξη;Έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δε γίνεται να υποδύεται κανείς πως μπορεί να αντε-πεξέλθει σε όλους τους ρόλους με πληρό-τητα. Αυτή τη χρονική περίοδο, και μέχρι την ημερομηνία των εκλογών, η αλήθεια είναι ότι ο εξάχρονος γιος μου Ίωνας θα πρέπει να κάνει υπομονή και να περάσει περισσότερο δημιουργικό χρόνο με τον πατέρα του, τον παππού και τη γιαγιά. Στην Πάτρα θα σε βλέπουμε καθόλου;Με βλέπετε, έρχομαι πολύ συχνά. ...Ίσως, δε συμμετέχω σε πολλές κοινωνικές εκ-δηλώσεις... Τι σκέφτεσαι το βράδυ πριν σε πάρει ο ύπνος;Τι καινούργιο μπορώ να προσφέρω, να σχεδιάσω και να προτείνω, ασκώντας τα νέα μου καθήκοντα.

Και κάτι τελευταίο...θέλω δημοσίως, να ευχαριστήσω τους ανθρώπους από την Αχαΐα, που μου έστει-λαν τις ευχές τους. Και μία προσωπική αλήθεια, όπου και αν βρίσκομαι, ό,τι και εάν κάνω, η Πάτρα είναι η πατρίδα των παιδικών μου χρόνων και άρα, το πιο σημαντικό σημείο αναφοράς της ζωής μου. Τ

68

69

Ξυπνούν χαράματα για να τρέξουν με τα καΐκια στις γύρω θάλασσες. Καλοπιάνουν τη θεά τύχη και εύχονται να βγει το

μεροκάματο. Σπάνια πια, η καλή ψαριά. Τους ακολουθήσαμε και μάθαμε για τις φουρτούνες, τους

καρχαρίες και τα δελφίνια του Πατραϊκού, που καταστρέφουν τα δίχτυα τους…

ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗ ΣΠΥΡΟΥ

«Αχ, θάλασσά μου σκοτεινή…»”

70

Π έντε το πρωί. Με το Βασίλη, πάμε για άλλη μια φορά στην ιχθυόσκαλα. Είναι η τρίτη. Ψάχνουμε να βρούμε καπετάνιο

να μας πάρει μαζί στο καΐκι για να καταγράψουμε τη διαδικασία. Τις προηγούμενες μέρες, ψαράδες και καπεταναίοι, μας αρνούνταν πεισματικά. «Εάν σας πάρουν μαζί τους φοβούνται ότι δε θα πιάσουν ούτε λέπι…» λέει μια φίλη που πουλάει ψάρια στη λαϊκή. Εκείνο το πρωί της Τρίτης, σταθήκαμε τυχεροί. «Επιτέλους θα βγει το θέμα!» ψιθυρίζω στο Βασίλη καθώς μπαίνουμε στο μικρό καΐκι του Κώ-στα Καγιάφα. Δείχνει πρόθυμος να μας βοηθήσει. Ο καιρός καλός. Ήλιος. Ανοιξιάτικος. Επιτέλους.

ΞΕΚΙνΆΜΕ! «Πάμε να δείτε την πείνα μας» είναι το πρώτο πράγμα που μας λέει και βάζει μπρος τη μηχανή ν’ ανοιχτούμε στον Πα-τραϊκό –εκεί που την προηγούμενη νύχτα έριξε τα δίχτυα για βακαλάο. Το καΐκι λέ-γεται «Φώτης». «Έτσι λένε τον πάτερα μου και το γιο μου» εξηγεί.

ΆΠΟ ΜΙΚΡΟσ στΆ ΚΥΜΆτΆ…Ο Κώστας είναι στα 40 και έχει τρία παι-διά. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, είναι μέσα στη θάλασσα. Ο πατέρας του είχε καΐκι, πήγαινε κοντά του κι ακολού-θησε το επάγγελμα κι αυτός. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον 9χρονο γιό του. «Έρχεται συνεχώς στο καΐκι και πάμε για ψάρεμα... Δε θέλω να κάνει τη δουλειά αυτή. Ήταν καλό επάγγελμα. Όχι, ότι βγά-ζαμε εκατομμύρια… Τα τελευταία χρόνια όμως, τα πράγματα έχουν χειροτερέψει. Σκεφτόμαστε ακόμη και το πετρέλαιο. Δεν υπάρχουν ψάρια. Αλλά και να βγούνε, ο κόσμος δεν έχει λεφτά να τ’ αγοράσει. Τα πουλάμε στην ιχθυόσκαλα σε τιμή ξεφτί-λα...»

«ΦΕΥΓώ ΆΠΟ την ΕλλΆΔΆ»Καθώς κουβεντιάζαμε, ξεπροβάλλει από την πολύ μικρή «καμπίνα» του καϊκιού ένα ακόμη μέλος του «πληρώματος». Είναι ο Αμπντούλ από την Αίγυπτο. Αγουροξυ-

πνημένος. «Δουλεύουμε μαζί πέντε χρό-νια» λέει ο καπετάνιος. Ο Αμπντούλ μένει χειμώνα-καλοκαίρι μέσα στο καΐκι. «Είμαι 45 και από το 1997 πηγαινοέρχομαι Ελλά-δα-Αίγυπτο. Έχω τέσσερα παιδιά και δύο εγγόνια» λέει, ενώ, με κολλητική ταινία προσπαθεί να μπαλώσει τις τρύπες από το ταλαιπωρημένο μπουφάν του. Τον ρωτάω εάν του αρέσει η Ελλάδα. «Ωραία είναι, αλλά τώρα έχει κρίση. Με τις δραχμές ήταν καλύτερα, τώρα είναι δύσκολα για όλους. Δεν βγαίνει πια μεροκάματο. Θα γυρίσω πίσω στην Αίγυπτο».

«τΙ ψΆΡΙΆ ΠΙΆσΆΜΕ»…Πλησιάζουμε τη σημαδούρα. Ο Κώστας ανασύρει τα δίχτυα με τη βοήθεια του βα-ρούλκου και ο Αμπντούλ ξεψαρίζει από τα δίχτυα, τα οποία ξεπερνούν τα πέντε χιλιόμετρα. Όλο αυτό διαρκεί πάνω από μια ώρα. Βρισκόμαστε σε 80 μέτρα βάθος. Ο Βασίλης κι εγώ έχουμε αγωνία αν θα ‘ρθουν οι πολυπόθητοι βακαλάοι. Κοιτα-

71

ζόμαστε και ελπίζουμε να φέρουμε γούρι. Την ώρα που έρχονται τα δίχτυα δεν μιλάει κάνεις. «Σε σχέση με τις προηγού-μενες ψαριές, αυτή πήγε κάπως καλά». Για να βγει ένα καλό μεροκάματο, πόσα κιλά, πρέπει να πιάσουν; «...30. Σήμερα, υπο-λογίζω ότι πιάσαμε γύρω στα 8». Σ’ ένα μεγάλο τελάρο με πάγο, ο Αμπντούλ βάζει τους βακαλάους, ενώ σ’ ένα κουβά βάζει τα μικρότερα, «πορτοκαλί» ψάρια…Στη συνέχεια, ρίχνουν πάλι τα δίχτυα. Τη νύχτα θα έρθουν να σηκώσουν. Αυτό κάνουν κάθε μέρα. Το βυθόμετρο και η εμπειρία του καπετάνιου δείχνουν σε ποιο σημείο ακριβώς. Ο Κώστας οδηγεί το καΐκι και ο Αμπντούλ στην πλώρη τα ρίχνει. Οι δύο τους, διαρκώς, βρίζονται, πλακώνονται, φωνάζουν, γελάνε. Ο κύρι-ος Ηλίας τους στρίβει τσιγάρα και διασκε-δάζει μαζί τους.

ΦΟΥΡτΟΥνΕσΚαθώς επιστρέφουμε, πιάνουμε πάλι την

κουβέντα: «Έχουμε βγει στα ανοιχτά και με περισσότερο από 8 μποφόρ. Η κακο-καιρία είναι μέρος της δουλειάς και την έχουμε συνηθίσει. Μαθαίνεις να παλεύεις με τα κύματα κι έτσι φοβάσαι λιγότερο». Η ματιά του ταξιδεύει στον ορίζοντα. Προφα-νώς, άλλες είναι οι φουρτούνες που τον φοβίζουν...

ΚΆΡχΆΡΙΕσ ΚΆΙ ΔΕλΦΙνΙΆΠριν χρόνια, ο Κώστας είχε πιάσει και καρχαρία που ζύγιζε έναν τόνο, μεταξύ Κεφαλονιάς και Ιθάκης. Στον Πατραϊκό υπάρχουν καρχαρίες; «Υπάρχουν αλλά πιο μικροί. Εδώ, συναντάμε τους “καρχαρί-ες-αλεπούδες”». Τα δελφίνια, πάντως δεν είναι και οι καλύτεροι φίλοι για τους ψα-ράδες. «Υπάρχουν πολλά στον Πατραϊκό. Αρκετές φορές, μας έχουν καταστρέψει τα δίχτυα...»

«Θ’ ΆλλΆζΆ ΕΠΆΓΓΕλΜΆ»…Χέρια γεμάτα αλμύρα. Μυρίζουν θάλασ-

σα. Πρόωρες ρυτίδες. Μάτια κουρασμένα. Το βλέμμα απ’ τον ουρανό, στο βυθό και πάλι πίσω... «Σήμερα θ’ άλλαζα επάγγελμα εάν μπορούσα. Αλλά δεν μπορώ να πάω άλλου. Εμείς για εναλλακτική είχαμε την οικοδομή, αλλά κι αυτή τώρα, πέθανε…». Τον ρωτάω αν πιστεύει στο κακό μάτι, όπως οι συνάδελφοί του, που μας απέ-φευγαν μέρες... «Έχεις μπροστά σου τον πιο προληπτικό απ’ όλους. Υπάρχει γλωσ-σοφαγιά και από τους άλλους ψαράδες...» μας λέει και συνεχίζει γελώντας τρανταχτά, «...αν σε δουν τη μια μέρα με ψάρια, είναι σίγουρο ότι την επόμενη δε θα ‘χεις τίπο-τα... » Τ

72

73

Το σύνθημα της ζωής της είναι «ρίσκαρε για να ανταμοιφθείς». Το ακολουθεί πιστά εδώ και 18 χρόνια. Κι αυτό, την οδήγησε από τα club

των 90’s, σε τράπεζα, στέλεχος με κοστούμι. Και από εκεί, ανάμεσα σε όμορφα αγόρια με ξυρισμένες γάμπες, ιδιοκτήτρια πρακτορείου μοντέλων...

Σήμα κατατεθέν, τα γυαλιά της και το χαμόγελό της. Κι αν στις φωτογραφίες καμιά φορά βγαίνει βλοσυρή, είναι γιατί το απαιτεί

ο «ρόλος»...

ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΥΡΟ ΜΑΤΘΑιΟΠΟΥΛΟ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ HARRIS CHRISTOPOULOS.

ΜΑΡΙΑ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ:

«Risk n’ reward»

Καλοκαίρι του ’11. Αναζητούμε μοντέλα για μία φωτογράφιση. Μου λέει ο Γιώργος ο Μαρκου-

λάκης «γιατί δεν παίρνεις τη Μαρία;». Έτσι μαθαίνω ότι, πλέον, δραστηριοποιείται στο χώρο. Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο σήμερα.Πώς, από το δομημένο περιβάλλον του marketing και της διαφήμισης έγινες ...«μοντελομάνα»;Έφτασα σε σημειο που θέωρησα πως δεν είχα πλέον τίποτε άλλο να δωσω στη δι-αφήμιση και παράλληλα, αποφάσισα ότι θέλω να κάνω κάτι εντελώς μόνη μου πια...Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους, να βλέπω διαφημίσεις και λάτρευα τη μόδα. Φίλοι από το χώρο, πάντα μου έλεγαν κατά καιρούς, πώς κάτι τέτοιο θα μου ταίριαζε. Η Χριστίνα Πανα-γιωτίδου, σπουδαία φίλη και ηθοποιός με μακρόχρονη πείρα στο «casting» και την παραγωγή διαφημίσεων, ήταν ουσιαστι-κά, αυτή που με παρότρυνε να κάνω την

κίνηση. Με έπεισε πως «το έχω». Και έτσι, πολύ απλά, έκανα το 9. «Νine Agency». Σα «motto» στη ζωή μου εξάλλου, έχω το «risk n’ reward». Περπατώντας στο Γκάζι ένα πρωί, είδα ένα υπέροχο «loft», το πήρα και ξεκίνησα. Άρχισα με ένα κορίτσι τον πρώτο μήνα, και πλέον, μετά από ενάμι-ση χρόνο, με έχουν εμπιστευτεί για την εκπροσώπησή τους, πάρα πολλά μοντέλα, ηθοποιοί και «characters». Αυτή ακριβώς η εμπιστοσύνη είναι το δικό μου «reward», που λέγαμε πριν.Πού πας καραβάκι με τέτοιο καιρό; Υπό την έννοια ότι, με τέτοια κρίση, μήπως ο προσανατολισμός είναι παρακινδυ-νευμένος; Μοντέλα; Αφού κύρια απα-σχόληση είναι τα editorial μόδας των περιοδικών και η διαφήμιση. Δηλαδή, κλάδοι που είναι σε πτώση 60-70%. Άρα, τι επιχειρηματική ευκαιρία είδες στο χώρο; Τι τρύπα στην αγορά πήγες να καλύψεις; Βγαίνει; (Πενήντα ερωτή-σεις μαζί...)

Έχεις δικιο να αναρωτιέσαι πού πάω... Πάω όμως, και με πολύ αισιοδοξία. Αν δεν ρισκάρω, ποτέ δε θα μάθω τι θα γίνει. Θεωρώ πως η κρίση δίνει ευκαιρίες. Και γίνεται και ξεσκαρτάρισμα της αγοράς. Μπήκα σε μια περίοδο με χαμηλότερες αμοιβές. Ε και; Μ’ αυτές κινούμαι. Άρα, παίζω με τους όρους της αγοράς όπως είναι σήμερα, και προσπαθώ να βρω άλ-λες διεξόδους. Όπως, συνεργασίες με το εξωτερικό. Δεν έχω δάνεια, δεν έχω χρέη και προσπαθώ να συμβαδίσω με την επο-χή. Με εγκράτεια, επιμονή και υπομονή... Φέρνω κορίτσια από το εξωτερικό και στέλνω δικά μου παιδιά έξω, σε αγορές που πάνε καλύτερα από εμάς.Τι σημαίνει ομορφιά για σένα; Πώς κρίνεις τη «δικτατορία της ομορφιάς»; Υπάρχει κάτι, που είναι κοινό στην «με-νταλιτέ» των όμορφων ανθρώπων;Ομορφιά καταρχήν, είναι η εσωτερική ομορφιά που εκπέμπει ο καθένας. Μπο-ρεί να ακούγεται κλισέ, αλλά έτσι είναι.

Η Μαρία πήγε το 1994 για σπουδές στην Αθήνα (BA Graphic Design, MBA Executive ICBS) και ταυτό-χρονα, ξεκίνησε την πρακτική της σε περιοδικά της εποχής (01, Diva, Nemesis). Το 1997, τη βρίσκουμε να εργάζεται στη διαφημιστική «Bullet» ως σχεδιάστρια στην αρχή, και πολύ γρήγορα, ως διοικητικό στέλεχος. Όποιος τότε ήταν στην Αθήνα, σίγουρα θα θυμάται σήμερα με γλυκιά μελαγχολία τις χιλιάδες «flyer»/έργα τέχνης –προσωπικά, διατηρώ τεράστια συλλογή- που κυκλοφόρησαν εκείνη τη χρυσή για το «clubbing», περίοδο... Privilege, +Soda, Amfitheatro, Villa, Camel, Cavo, s. paradise... αν όχι το 100%, τουλάχιστον το 90% των club και των ομάδων της εποχής, εμπιστεύονταν στο κομμάτι του design, του marketing, και της προώθησης, την εταιρία. Όπως, και διαφημιζόμενοι, που ήθελαν διακαώς, να διεισδύσουν στις νεότερες ηλικίες, με δούρειο ίππο το χρίσμα του «club-crowd». Και δεν ήταν λίγοι (CU Vodafone, Nokia, Κρις-Κρις, Toyota, Tράπεζα Κύπρου, Vivodi). Ξεχωριστή στιγμή, η διοργάνωση του «Athens Dance Festival», με 14.000 κόσμο. Το 2001, η «Bullet» αγοράζει και το διαβόητο πρακτορείο μοντέλων «Prestige», έτσι η Μαρία έρχεται σε άμεση επαφή με το χώρο και ονόματα, όπως οι Τουτουντζή, Δούνια, Ζαχαράκη, Δαμουρσλή, Ζυγούλη, Παρθένης, Γιαννιώτης, Πανταzής κ. α.Το 2002, κάνει την πρώτη μεγάλη στροφή στην καριέρα της: Αποχωρεί και πηγαίνει στη «Μarfin» ως «I.R.» (investor relations, δηλαδή, προσωπική ενδιάμεσος με τους επενδυτές). Τρία χρόνια με ταγιέρ και καθημερινό ξεκοκκάλισμα του οικονομικού τύπου, μάλλον, δεν ήταν ακρι-βώς αυτό που είχε οραματιστεί, και έτσι, το 2006, με δύο φιλούς δημιουργεί τη δική της διαφημιστική με εξειδίκευση στο έντυπο. Λίγο πριν κλείσει τα 30, ένα από τα όνειρά της έχει γίνει πραγματικότητα: Μεγάλοι τζίροι, 35 άτομα προσωπικό, μέρες γεμάτες ένταση, κέφι και δημιουργικότητα... Όμως, οι φι-λικές σχέσεις, όταν μετατρέπονται σε συνεταιρικές, επιφυλάσσουν απρόβλεπτες καταστάσεις, ενίοτε και ρήξεις οριστικές...

«»

Πιστεύω πολύ στο χαρακτήρα του κάθε παιδιού... Πάντως, προτιμώ τη «δικτατορία της ομορφιάς», παρά τη δικτατορία της ασχήμιας και της ...δήθεν άποψης.Με τι κριτήρια επιλέγεις ανθρώπους;Φυσικά με τα τυπικά κριτήρια που απαιτεί το να είσαι «μοντέλο». Αλλά, πολύ σημα-ντικό ρόλο παίζει ο χαρακτήρας. Έχω απορρίψει κόσμο γιατί δε μου άρεσε η αύρα και όλο αυτό που εξέπεμπε. Θέλω ανθρώπους με θετική ενέργεια...Ποιες θεωρείς επαγγελματικές σου επι-τυχίες με τη «Nine»; Συμμετοχή των παιδιών σε διεθνείς διαφημιστικές καμπάνιες, πολλά πρω-ταγωνιστικά σε τηλεοπτικά και πάρα, μα πάρα πολλές συμμετοχές σε διαφημιστικά, editorial, catwalks, ταινίες... Αλλά, και σε εκπομπές σε ρόλο παρουσιαστή, διαγωνι-στικά show κ.α.Περίγραψέ μου την καθημερινότητά σου. Μία τυπική μέρα...Πρωινή συνάντηση στο αίθριο του γρα-

φείου με την ομάδα. Έχω τρεις «booker», (Κλειώ, Νικόλ, Νικόλας). Πίνουμε τον πρώτο μας καφέ και συζητάμε τα πρό-τζεκτ που έχουμε να καλύψουμε και μετά τηλέφωνα, τηλέφωνα, τηλεφωνα... Είμαι πάρα πολύ περήφανη για την ομάδα μου. Είναι όλοι τους φοβερά παιδια και τα κορίτσια, από τι πιο παλιές και καλές «booker» του χωρου. Παράλληλα, βλέπω κόσμο καθημερινά. Τους κάνουμε βιντεο και πολαρόιντς, τους αξιολογούμε και τους κατευθύνουμε αντίστοιχα, όπου μπο-ρουν να ασχοληθούν και αν. Και η μάχη των διαπραγματεύσεων ξεκινά...Ποιές είναι οι δυσκολίες που αντιμετω-πίζεις;Το άγχος μη μου σκάσει κανόνι από πε-λατη!... (γέλια) Το πιο μυστήριο που σου έχουν ζητή-σει; Αθλητική ανδρική τριχωτή γάμπα... Όλα τα αγόρια ξυρίζονται. Έλεος! Δυσκολεύτη-κα, αλλά τα κατάφερα.

Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να γίνει μοντέλο ή να παίξει σε διαφή-μιση, ως character;Να είναι ο εαυτός του... Να έχει υπομονή και γερά νευρα. Τα casting είναι πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία και θέλουν αντο-χές...Πόσο Πατρινιά και πόσο Αθηναία είσαι; Πώς επηράζει το Αθηναϊκό κομμάτι την οπτική σου όταν είσαι στην Πάτρα, και αντίστροφα;Είμαι μόνο Πατρινιά.- «Αθηναία», μόνο για τις εργασιακές μου ανάγκες και ευκαιρί-ες... Αγαπώ την Πατρα έτσι όπως είναι, και νιώθω πάρα πολύ τυχερή που μεγάλωσα στον Παντοκράτορα και τα Ψηλαλωνια. Με ανεμελιά και χωρίς κινητά. Που, όταν δίναμε ραντεβού, ακόμη κι όταν ...δε δί-ναμε, είμασταν πάντα στην ώρα μας! Παρ’ ότι 18 χρόνια στην Αθήνα, η πόλη μου είναι η Πάτρα... Τ

76

ΦώτΟΓΡΆΦΙΕσ : ΒΆσΙλησ σΠΥΡΟΥΕΠΙΜΕλΕΙΆ-STYLING : ΓΙώΡΓΟσ ΜΆΡΚΟΥλΆΚησ

ΜΟντΕλΆ : ΜΆΡΙνΆ ΜΙχΆλΆΚΟΥ, νΙΚΟλΆσ ΓΕΡΆσΙΜΟΠΟΥλΟσ

Παιχνίδια ρόλων

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ:ΤΟ ΚΗΡΟΠΟΙΕΙΟ «ΑΒΡΑΜΗΣ» Κ’ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ «ΠΑΛΙΣΣΑΝδΡΟΣ» ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ, ΤΟ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ FLOROU EXCEL ΓΙΑ ΤΑ ΧΤΕΝΙΣΜΑΤΑ, ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ.

77

78

79

ΜΑΡΙΝΑ: παντελόνι, πουκάμισο PAuL TAYLOR, παπούτσια TOMS-CLASSICO, ρολόι TOY WATCH-ΜΕΝΤΗΣΝΙΚΟΣ: μπλούζα, φούστα, σακάκι MAX MARA

αριστερά: παπούτσια VICINI, SCHuTZ, MAC Collection - CLASSICO

πάνω δεξιά: ΜΑΡΙΝΑ: T-shirt, παπούτσια,τσάντα PAuL SMITH, παντελόνι SLAM, μπουφάν BARBOuR – BOSHOP

80

81

ΜΑΡΙΝΑ: κοστούμι RENE LEZARD, πουκάμισο, παπιγιόν HuGO BOSS - BOSHOP ΝΙΚΟΣ: μπλε τουαλέτα PRONOVIAS - ΜΙΧΑΛΑΚΟΥ, μονόπετρο ΜΕΝΤΗΣ

82

Ξεφυλλίζοντας γυναικεία περιοδικά, μέσα στον ορυμαγδό των ρούχων, το μάτι μου πάντοτε σταματούσε στις ιδιαίτερες, αέρινες και

«θεατράλε» δημιουργίες της, που δεν είναι απλώς υψηλή ραπτική, αλλά τέχνη. Εκεί, όπου μπερδεύεται ο μικρός Πρίγκιπας με πινελιές

του Βερμέερ, πλάνα του Φελίνι και του Ταρκόφσκι, φράσεις του Πεσόα, του Ντοστογιέφσκι, πιρουέτες της Σιλβί Γκιγιέμ, ήχους από την έκτη του Μάλερ και τη φωνή της Μπιόργκ... (Λίγοι από τους αγαπημένους

καλλιτέχνες της Λουκίας.)

ΑΠΟ ΤΟ ΓιωΡΓΟ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΠΡΟΣωΠιΚΟ ΑΡΧειΟ ΛΟΥΚιΑΣ

ΛΟΥΚΙΑ

...όχι απλώς υψηλή ραπτική, αλλά τέχνη

83

Ραντεβού στο ατελιέ της, στην Κα-νάρη στην πλατεία Κολωνακίου, ένα χώρο με ιστορία, αφού πριν,

ήταν η περίφημη αντικερί του Ζαχαράκη. Αφορμή για τη συζήτηση, η συγγραφή της βιογραφίας της, από τη δημοσιογράφο Μία Κόλλια (εκδόσεις«Πάπυρος») και δύο μεγάλοι σταθμοί στην καριέρα της, που έπονται στο εγγύς μέλλον. Η Λουκία, αέρινη σαν ξωτικό, με σιγανή, ευγενική φωνή, και μία αύρα που σε κα-θηλώνει…

Τι συναισθήματα σας δημιουργήθηκαν σε αυτή την εξιστόρηση, την αναδρομή της ζωής σας στη Μία;Είναι πράγματα που, ψάχνοντας πίσω στη ζωή σου, συνειδητοποιείς ότι έχεις κρύψει σε ένα ντουλαπάκι του μυαλού σου. Όταν τα βγάζεις και τα ανακινείς, μελαγχολείς πολύ και χαίρεσαι ταυτόχρονα. Περάσα-με δύο χρόνια με τη Μία. Πολλές φορές

έβαλα τα κλάματα, άλλες φορές, γελάσαμε πολύ... Ήταν μια διαδρομή ζωής πολύ γεμάτη. Που ήμουν πολύ βυθισμένη σε αυτή τη δουλειά. Ξέρεις, δεν είναι δουλειά που σταματάει στο πατρόν και την καλή εφαρμογή. Ο σχεδιαστής πρέπει να έχει πάρα πολλές γνώσεις, η μόδα πρέπει να είναι πολύ παλιά και πολύ καινούρια. Δε γίνεται να είσαι σχεδιαστής μόδας χωρίς να γνωρί-ζεις τι έχει συμβεί το 16ο, ή το 18ο αιώνα. Πώς θα μπορέσεις να δημιουργήσεις για το μέλλον; Δεν υπάρχει δημιουργία, υπάρ-χει αναδημιουργία. Αυτό το ξεσκόνισμα που κάνουμε...

Άντρας της ζωής σας, ήταν η δουλειά; Ναι, ίσως έτσι να είναι τελικά. Κανένας άνδρας δεν μπορεί να αντέξει μια γυναίκα που γυρνάει αργά το βράδυ και το μόνο που θέλει εκείνη την ώρα, είναι να κοιτάει το ταβάνι για να αποφορτίσει. Παρόλο που είμαι αφοσιωμένη στους ανθρώπους… >

84

Και κάποιοι αυτό, το εκμεταλλεύθη-καν…Είναι ελάττωμα το πόσο εμπιστεύομαι τους ανθρώπους. Αλλά και πάλι, τι θα μπορούσα να κάνω; Να είμαι καχύποπτη; Τις τέσσερις φορές που πληγώθηκα, ήταν πολύ δύσκολο, γιατί εγώ, τη μεγαλύτερη επένδυση την έχω κάνει στους φίλους μου, γιατί δεν είχα οικογένεια και έψαχνα μια οικογένεια. Όταν κάποιος παίζει με τη ψυχή του άλλου, είναι πολύ ανέντιμο...

Είναι αλήθεια ότι στη κηδεία του Μπί-λι Μπο, είσασταν η μόνη σχεδιάστρια μόδας; Nόμιζα ότι η μόδα θα ήταν σύσ-σωμη. Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση. Είναι αυτό, που είχε πει κάποιος ότι η Ελ-λάδα τρώει τα παιδιά της. Και ο Τσεκλένης είχε πει «η κακομοίρα η Λουκία, που γεν-νήθηκε στην Ελλάδα». Αλλά ό,τι καλύτερο μπορούσα, το έκανα. Έβαλα τη μόδα στο σινεμά, το θέατρο, τη γλυπτική, σε πολύ σοβαρά περιοδικά.

Νομίζω, ότι έβαλα ένα πετραδάκι στη μόδα, που μακάρι να ακολουθήσουν και οι νέοι…

Τώρα όμως, βρίσκεστε μπροστά σε δύο πολύ μεγάλες στιγμές της καριέρας σας…Η κυρία Άννα Καφέτση, που διευθύνει το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, με προσκάλεσε να κάνω τη φετινή επίδειξη του ατελιέ εκεί. Και αυτό, είναι ίσως το πιο σημαντικό που έχει συμβεί στη μόδα. Ση-μαίνει ότι η μόδα πια, έχει αρχίσει να ανα-γνωρίζεται και στην Ελλάδα, σαν τέχνη. Και μετά το Μπολσόι; Σαν ένα παιδικό όνειρο, που πραγματοποιείται; Οι μεγάλες μου αδυναμίες, είναι ο χο-ρός και η μουσική. Η μεγαλύτερή μου πολυτέλεια, είναι να έχω το χρόνο να παρακολουθήσω ένα φεστιβάλ χορού στην Καλαμάτα, να ταξιδέψω στο Μπαϊρόιτ για Βάγκνερ… Αυτά είναι τα χρήματα που

85

ξοδεύω με χαρά. Την πρώτη φορά που πήγα στο Μπολσόι, άκουσα ένα μεγάλο δημιουργό, τον Μπασμέτ και η αύρα που εισέπραξα ήταν μοναδική. Πού να φανταστώ τότε, ότι θα έμπαινα μέσα σαν δημιουργός... Ετοιμάζω τα κοστούμια για την όπερα «Νοσφεράτου», σε σκηνοθεσία Τερζόπουλου και σκηνικά Κουνέλλη…

Την ευχαρίστησα και βγήκα από το ατελιέ, σε μια ηλιόλουστη μεν, αλλά «μαγκωμένη» και καταθλιπτική Αθήνα. Σκέφηκα, όμως, πως κάπου εκεί έξω, κά-ποια παιδιά, που σήμερα δεν το φαντάζο-νται καν, στο μέλλον, θα ανατρέχουν στις δημιουργίες της για να «αναδημιουργή-σουν και να ξεσκονίσουν»... οι επόμενες γενιές Ελλήνων σχεδιαστών...Δίνουμε ραντεβού με τη δουλειά της Λου-κίας, το φθινόπωρο για την επίδειξη στο «ΕΜΣΤ» και το Γενάρη του ‘13 στο Μπολ-σόι, για την όπερα «Νοσφεράτου». Τ

86

87

Αναζητώντας ένα νέο κορίτσι από την Πάτρα, για μία ανοιξιάτικη φωτογράφιση, συναντήσαμε τη Διδώ.

(*Άνοιξη σας δίνω)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

...Έαρ δίδωμι υμίν*

88

89

90

ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ Η ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ. ΑΝΘΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ) «ΑΝΘΟΠΩΛΕΙΟ ΑΚΤΥΠΗ», ΓΟΥΝΑΡΗ 133, ΠΛ. ΟΜΟΝΟΙΑΣ. ΡΟΥΧΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ ΤΗΣ ΔΙΔΟΥΣ. ΧΤΕΝΙΣΜΑ, ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ.

91

92

93

Τριάντα χρόνια και κάτι, η πόλη γευμάτιζε με την Καλυψώ. Όχι του Ομήρου, αλλά της Κάτιας. Οι καιροί όμως, επιτάσσουν να μαζέψει τα τραπεζομάντηλα. Μαζί, τόσες και τόσες αναμνήσεις με καλοφαγάδες της

Πάτρας, της Ελλάδας και της οικουμένης ολόκληρης. (Ελέω κρίσης ένα ακόμα κομμάτι από το παζλ της ζωής που ξέραμε

χάνεται. Και νάταν μόνο αυτό…)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΠΡΟΣωΠιΚΟ ΑΡΧειΟ ΟιΚΟΓεΝειΑΣ ΛΟΗ

ΚΑΤΙΑ ΛΟΗ

«Κλείνω και νιώθω ελεύθερη»

Τ ι ήταν αυτό που έβαλε την Καλυ-ψώ στην πρώτη γραμμή του γα-στριμαργικού και κοινωνικού το-

πίου της πόλης από τα πρώτα της βήματα;Παρουσιάσαμε πρώτοι στην Πάτρα σερ-βίτσιο ιταλικό με καλό τραπεζομάντηλο, ποτήρια ψηλά, όπως χρησιμοποιούνταν στην Αθήνα, και συσκευασμένα μαντηλά-κια. Δεν είχαμε την αισθητική της ταβέρνας με την ψεύτικη τσίγκινη ψωμιέρα. Προ-σφέραμε φρέσκο ψάρι στα κάρβουνα, κα-τευθείαν από την ιχθυαγορά, ψαρόσουπα και άλλες νέες γεύσεις, πλαισιωμένες από ντεκόρ θαλασσινό αλλά και μία γενικό-τερη αισθητική που απέπνεε πολυτέλεια. Ήταν ερημιά στην Ηρώων Πολυτεχνείου τότε. Μόνο ο «Πελεκάνος» κι εμείς. Θυμά-μαι το πρώτο τραπέζι ήταν του Γιώργου Χρονόπουλου, με κρασί «Tsantalis» που δεν σερβιριζόταν στην Πάτρα. Και αυτό και άλλα κρασιά που δεν κυκλοφορού-σαν τότε, μας τα έφερνε ο προμηθευτής μας Χάρης Ρωμάνος. Όμως και η δεύτερη

Καλυψώ, ακριβώς δίπλα, ήθελε να κάνει τη διαφορά. Επιπλώθηκε από το Meli των αδελφών Κανελλοπούλου, διέθετε πριβέ τραπέζια με δαντελένια τραπεζομάντηλα και λινές πετσέτες. Οι κυρίες τότε έλεγαν «Μα τέτοια βάζω στο σπίτι μου!» Αυτή ήταν και η νοοτροπία μας. Να νιώθει κανείς «σαν στο σπίτι του και καλύτερα» στο εστι-ατόριο.

Πώς έγινε το ξεκίνημα ;Εγώ γεννήθηκα στα Ψηλαλώνια και ο σύζυγός μου ο Βαγγέλης ήταν μάγειρας από τη Ναύπακτο, δηλαδή καταπιάστηκε με το αντικείμενό του στα μέρη μας. Όταν παντρευτήκαμε, ζήσαμε για λίγα χρόνια στην Περσία, όπου εκείνος τροφοδοτού-σε ένα εργοτάξιο εν μέσω του πολέμου Ιράν-Ιράκ. Επιστρέφοντας, γιατί βέβαια οι συνθήκες δεν επέτρεπαν τα δυο μας παιδιά να ζήσουν στην Περσία, μείναμε στην πλατεία Ολγας -όπου ζούμε μέχρι σήμερα -και ξεκινήσαμε το μαγαζί στην

παραλιακή. Ποιοι Πατρινοί ήταν οι καλύτεροί σας πελάτες;Δεν μπορώ να μιλάω για πελάτες. Τους ένιωθα όλους φίλους. Πόσες φιλίες και κουμπαριές έχω να θυμηθώ… Πρώτο και καλύτερο θα αναφέρω τον Πάνο Γεωργαντά που είναι κοντά μας μέχρι τώρα. Θυμάμαι στο παλιό μαγαζί είχαμε μόνιμη πινακίδα με το όνομά του στο τραπέζι του. Μετά πρέ-πει να αναφέρω τις οικογένειες Γιώργου Λαδόπουλου, Πάνου Στεργιόπουλου, Νίκου Αθανασόπουλου, Γιώργου Χρονόπουλου, Κώστα Τρίγκα, Νίκου και Ανδρέα Δούρου, Πάνου Κοντογιάννη, Παντελή Καλούδη, Δημήτρη Ξένου και τόσων άλλων. Κοντά μας πάντα και ο Θόδωρος Κουλουμπής, άλλωστε με τις Μένη Μαλλιώρη και Μάιρα Κουλουμπή ήμασταν συμμαθήτριες και κολλητές φίλες. Μαζί τους έτρωγαν στην Καλυψώ και όλοι οι ντόπιοι πολιτικοί και οι τοπικές αρχές. Από «πρώτο χέρι» μάθαινα όλα τα γεγονότα. >

94

Η Καλυψώ είχε όμως οπαδούς από όλη την επικράτεια και ειδικότερα πολλούς πολιτικούς. Ποιες αφίξεις ξεχωρίζετε;Πρώτη τριάδα που θυμάμαι ήταν Μερ-κούρη-Τρίτσης- Κατσιφάρας. Όταν είδα τη Μελίνα να μπαίνει μέσα με μια καρώ φούστα και «μπαλαρινάκια» έμεινα άφωνη. Ήταν αυτό που είχε πει η Βουγιουκλάκη: «Νιώθω σαν το περίπτερο δίπλα σε πο-λυκατοικία». Εκείνη είδε από μακριά τον άντρα μου το Βαγγέλη και φώναξε γελώ-ντας «Είσαι πασόκας του κερατά και φαίνε-σαι»! Όμως οι πάντες έχουν περάσει από εδώ. Ολοι οι πρωθυπουργοί, όλο το ΚΚΕ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Φλωράκης, Ζίγδης, Γλέζος, Σημίτης. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν φίλος από παλιά, μέσω του δημοσι-ογράφου Γιάννη Διακογιάννη. Ο Κώστας Καραμανλής, εξαιρετικά απλός, είχε μπει ο ίδιος στην κουζίνα. Ο Ανδρέας Παπαν-δρέου με ήξερε και με έπαιρνε ο ίδιος τηλέφωνο για να ετοιμάσουμε τραπέζι. Τι να πω γι' αυτόν; Ηταν ερωτεύσιμος, και

στα τελευταία του, μετά το χειρουργείο. Σε καθήλωνε με το που τον κοίταζες και του μιλούσες. Και η Γιάννα Αγγελοπούλου έχει γευματίσει στην Καλυψώ. Τότε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε έρθει αυ-στηρά για μια ώρα γιατί την περίμεναν και τελικά έκατσε τρεις ώρες, παραγγέλνοντας να φέρουν τα πούρα της από το «Πόρτο Ρίο»

Από το εγχώριο καλλιτεχνικό στερέωμα ποιοι δοκίμασαν τις γεύσεις σας;Ο Ελύτης ερχόταν και καθόταν ώρες, ο Θεοδωράκης ήταν μόνιμος θαμώνας και η απόλυτη Ελληνίδα Ειρήνη Παππά ερχό-ταν με τον σκηνογράφο Γιάννη Μετζικώφ. Νταλάρας, Μητροπάνος, Βοσκόπουλος ήρθαν πολλές φορές. Ακόμα υποδεχθή-καμε το Διονυσίου, τον Πανταζή, το Γονί-δη, την Τασώ Καβαβδία, τον Κιμούλη, το Φυσσούν, τον Αρζόγλου. Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη είχαμε γίνει φίλες και μά-λιστα την ακολούθησα σε περιοδεία της

και βγήκαμε μαζί στην Αθήνα, μαζί με την καλή της φίλη Νόρα Βαλσάμη.

Το εστιατόριο είναι γεμάτο φωτογραφί-ες επωνύμων. Από διεθνείς διασημότη-τες ποιούς θυμάστε;Τζόαν Μπαέζ, Μπομπ Ντίλαν, Δημήτρης Σγούρος, Αλ ντι Μέολα, Κιθ Τζάρετ από τα χρυσά χρόνια του Διεθνούς Φεστιβάλ. Ακό-μα ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Λούτσιο Ντάλα, πολλοί ποδοσφαιριστές και μπασκε-τμπολίστες που δυσκολεύομαι να θυμηθώ. Πρέσβεις, πανεπιστημιακοί, γιατροί. Κάναμε και πολλά «μυστικά» δείπνα, ξέρετε, εκτός των ωρών αιχμής. Κλειδώναμε τις πόρτες και δεν μάθαινε κανείς τίποτα.

Θα θέλατε να σταθείτε σε γεγονότα που έχετε καλύψει σαν κέτερινγκ Καλυψώ;Εχουμε κάνει πολλές εντυπωσιακές γα-μήλιες δεξιώσεις στην ευρύτερη περιοχή αλλά σημαντικότερη στιγμή, θεωρώ τα εγκαίνια της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου.

“Όταν είδα τη Μελίνα να μπαίνει μέσα με μια καρώ φούστα και «μπαλαρινάκια» έμεινα άφωνη. Ήταν αυτό που είχε πει η Βουγιουκλάκη: «Νιώθω σαν το περίπτερο δίπλα σε πολυκατοικία»”.

Μέ τηνΤζόαν Μπαέζ τα χρυσά χρόνια του Διεθνούς Φεστιβάλ

95

Τι σας κράτησε δυναμικά στις επάλξεις τρεις ολόκληρες δεκαετίες;Ηταν η οικογενειακή ατμόσφαιρα, Ήξερα για τον καθένα τι τρώει, τι πίνει, εάν επι-θυμούσε να τα πούμε. Εγώ δεν ήθελα να συμβεί ποτέ, αυτό που ζητάς, να μην το έχω. Παράλληλα δεν παρασύρθηκα ποτέ από τα γκουρμέ. Μπορούσα να προσφέρω χαβιάρι, φασιανό, σπάνια τυριά αλλά και νέα φρούτα όπως ανανάδες, ακτινίδια, λω-τούς, φράουλες τα Χριστούγεννα, που τα Πατρινά μανάβικα δεν είχαν και τα έφερνα από το Βασιλόπουλο της Αθήνας. Επέμε-να δηλαδή στα εκλεκτά προϊόντα, αλλά η κουζίνα έμεινε καθαρά μεσογειακή, ώστε να αρέσει σε όλη την οικογένεια.

Και φτάνουμε στο μεγάλο φινάλε. Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν να πείτε οριστικά «τέλος»; Πολλοί μου λένε: «γιατί κλείνεις την Κα-λυψώ; Που θα πηγαίνουμε τώρα εμείς;» Όμως με την απόφαση αυτή, μου έφυγε

ένα βάρος. Νιώθω ελεύθερη. Το τελευ-ταίο διάστημα αισθανόμουν άβολα στο εστιατόριο. Ο κόσμος είναι πιεσμένος, δε θέλει να βγει. Ακόμα και εκείνοι που έχουν χρήματα να ξοδέψουν δεν έχουν την ψυχική διάθεση να βγουν έξω. Δεν θέλω λοιπόν, να ζήσω την παρακμή ενός χώρου, που δεν μπορώ πια να συντη-ρήσω. Το κλίμα είναι τόσο μίζερο και όλοι είναι πιο απόμακροι. Θεωρώ ότι και να ξαναποκτήσουμε λεφτά δεν μπορεί να επαναληφθούν οι στιγμές που έζησα εδώ μέσα. Πού να ξαναβρείς την τεράστια ανάγκη επικοινωνίας και την μεγάλη οι-κειότητα μέσα σε ένα μοναδικό κλίμα ευ-δαιμονίας; Οι νεώτερες γενιές έχουν άλλη παιδεία και με το ζόρι λένε καλημέρα. Οι μεγαλύτεροι έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους. Και εγώ είχα στηριχθεί σε ένα μαγαζί με ακριβό εξοπλισμό, φρέσκα λουλούδια, γλυκίσματα, μπισκότα και τα καλύτερα υλικά καθημερινά. Δεν μπορώ να κρατήσω το επίπεδο. Με 35 ευρώ το

κιλό το ψάρι, με αύξηση ενοικίου, 23% ΦΠΑ και απαιτούμενη ανακαίνιση δεν μπορώ να συνεχίσω.

Τι θα σας λείψει περισσότερο; Σίγουρα όχι οι οικονομικές απολαβές. Δεν υπολόγιζα ποτέ τα χρήματα. Ηθελα μια άνετη οικογενειακή ζωή, ένα καλό ταξίδι και τα κέρδη τα ξανάβαζα στο μα-γαζί. Ευτυχώς κάποιες παράλληλες επεν-δύσεις μου επιτρέπουν να στραφώ σε νέες δραστηριότητες. Ομολογώ όμως, και συγκινούμαι πως αυτό που θα μου λείψει αφάνταστα, είναι οι Κυριακές του χειμώνα με τα μικρά παιδιά των φίλων. Πόσο χαι-ρόμουν να τα έχω να τρέχουν στην Καλυ-ψώ, να τα παίρνω αγκαλιά και να μοιράζω καραμέλες. Ήταν λες και είχα εδώ τη δική μου οικογένεια… Τ

“Αυτό που θα μου λείψει αφάνταστα, είναι οι Κυριακές του χειμώνα με τα μικρά παιδιά των φίλων.”

“Δεν θέλω να ζήσω την παρακμή ενός χώρου, που δεν μπορώ πια να συντηρήσω. Το κλίμα είναι τόσο μίζερο και όλοι είναι πιο απόμακροι.”

Η Κάτια Λόη με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Ζοζέ Σαραμάνγκου και τον Θόδωρο Αγγελόπουλο

96

Η καταγραφή και η αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας σε πληθυσμιακές ομάδες που έχουν αδυναμία πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας και

κοινωνικές υπηρεσίες, είναι στις προτεραιότητες του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, που υπάγεται στο Υπουργείο Υγείας.

Σκοπός του, να εντοπιστούν οι ανάγκες των αλλοδαπών και να οργανωθεί ένα συστηματικό και πολυεπίπεδο πρόγραμμα παρέμβασης στα γεωγραφικά

όρια του Δήμου Αθηναίων, με σκοπό την άμβλυνση των ανισοτήτων πρόσβασης στις προαναφερόμενες υπηρεσίες.

ΚΕΕΛΠΝΟ

Οι Φύλακες-Άγγελοι της Δημόσια Υγείας, στους δρόμους

97

Μεταξύ των ομάδων που εξετά-στηκαν περιλαμβάνονται ευά-λωτες ομάδες του πληθυσμού

κυρίως: Άστεγοι, Μετανάστες (παράνομα εισελθόντες/παραμένοντες, πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο ή θύματα διακίνησης και εμπορίας, ασυνόδευτοι ανήλικοι), Παρά-νομα εκδιδόμενα άτομα, ανασφάλιστοι πολίτες της Ε.Ε., Χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών.

Χαρακτηριστικά πληθυσμιακών ομάδων που συγκεντρώνονται στο Κέντρο της Αθήνας είναι η φτώχεια και η περιθω-ριοποίηση, η αδυναμία πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας και σε κοινωνικές υπη-ρεσίες, ο εγκλωβισμός σε αντικοινωνικές συμπεριφορές και η θυματοποίηση.Το πρόγραμμα ξεκίνησε τον περασμένο Ιούνιο και μέχρι σήμερα, καθημερινά δύο κινητές μονάδες προληπτικής ιατρι-κής βρίσκονται στις πλατείες Ομονοίας και Καραϊσκάκη (5μμ-10μμ τις καθημερινές

/10πμ-3μμ, και 5μμ-10μμ, τα Σαββατοκύ-ριακα) οι οποίες διαθέτουν άρτιο ιατροτε-χνολογικό εξοπλισμό (φορητός ακτινολο-γικός εξοπλισμός, ακτινολογικό κρεβάτι, ηλεκτρονικός υπολογιστής/διαγνωστικός σταθμός, φυγόκεντρος, καρδιογράφος) για την περίθαλψη των αδύναμων κοινωνι-κών ομάδων. Παράλληλα, δυο ακόμη Κι-νητές Μονάδες του ΚΕΕΛΠΝΟ βρίσκονται τις ίδιες ώρες, σε άλλες κεντρικές πλατείες ή περιοχές, για να προσφέρουν τις υπη-ρεσίες τους στους πολίτες των ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων.Τη μονάδα στελεχώνει ιατρός, νοσηλευ-τής, ψυχολόγος και κοινωνική λειτουργός. Οι ομάδες ιατρονοσηλευτικού και ψυχο-κοινωνικού προσωπικού έχουν στόχο τη διασφάλιση υγείας των ομάδων-στόχων, την πρόωρη ανίχνευση επιδημιών, την έγκαιρη διάγνωση νοσημάτων που εν-δημούν στις χώρες προέλευσής τους, και κατ' επέκταση, τη διασφάλιση της δημόσι-ας υγείας της χώρας μας. >

Μονάδες του ΚΕΕΛΠΝΟ

βρίσκονται, σε κεντρικές

πλατείες ή περιοχές, για να

προσφέρουν τις υπηρεσίες

τους στους πολίτες των

ευάλωτων πληθυσμιακών

ομάδων.

98

Σύμφωνα με τα ισχύοντα διεθνώς, δίνεται βαρύτητα στα λεγόμενα νοσήματα ανισότητας και φτώχειας,

δηλαδή στον εντοπισμό κρουσμάτων AIDS, αλλά και στην καταγραφή κρουσμά-των φυματίωσης και ηπατίτιδας. Επίσης, το προσωπικό διανέμει πολύγλωσσο ενη-μερωτικό υλικό σχετικά με την πρόληψη μεταδοτικών νοσημάτων όπως το AIDS, οι Ηπατίτιδες, η Ψώρα και η Φυματίωση. Οι γλώσσες έχουν επιλεγεί με βάση τις ομά-δες – στόχους και περιλαμβάνουν Αγγλι-κά, Βουλγάρικα, Αραβικά, Urdu, Farsi και Ελληνικά..

• HIV λοίμωξη. • Ηπατίτιδα B & C. • Φυματίωση (ενεργή & πολυανθεκτική). • Δερματικά ευρήματα - Εξωπαρασιτώσεις (Ψώρα, Φθειρίαση) - Δήγματα Εντόμων (Κοριοί) - Εξανθήματα κοινής μολυσματικής

αιτιολογίας (Στρεπτόκοκκος & Σταφυ-λόκοκκος).

• Άλλα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νο-σήματα (Τα πρώτα δεδομένα δείχνουν ραγδαία αύξηση κυρίως σε σύφιλη, βλεννόρροια, κονδυλώματα).

ΔΙΆΔΙΚΆσΙΆ ΕΞΕτΆσησΚΥΡΙΆ λΟΙΜώΔη νΟσηΜΆτΆ ΠΟΥ ΕντΟΠΙστηΚΆν σηΜΆΙνΟντΆσ σΥνΆΓΕΡΜΟ ΓΙΆ την ΔηΜΟσΙΆ ΥΓΕΙΆ

Οι ομάδες ιατρονοσηλευτικού και ψυχοκοινωνικού

προσωπικού έχουν στόχο τη διασφάλιση υγείας των

ομάδων-στόχων, την πρόωρη ανίχνευση επιδημιών, την

έγκαιρη διάγνωση νοσημάτων που ενδημούν στις χώρες

προέλευσής τους, και κατ' επέκταση, τη διασφάλιση της

δημόσιας υγείας της χώρας μας.

99

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε δρα-ματικές αυξήσεις στον επιπολασμό της HIV λοίμωξης στη χώρα μας.

Οι αναλύσεις των επιδημιολόγων του ΚΕΕΛΠΝΟ, δείχνουν ότι ο συνηθέστερος τρόπος μετάδοσης είναι η σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη.Οι νέες μολύνσεις από τον ιό, αφορούν κυρίως νεαρές ηλικίες (25-35 ετών) ενώ, ένα σημαντικό ποσοστό αφορά άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες (55,5%), αλλά με αύξηση νέων κρουσμάτων και σε ετε-ροφυλόφιλα άτομα(24,6%) [Επιδημιολο-γική Επιτήρηση της HIV/AIDS λοίμωξης στην Ελλάδα Στοιχεία έως 31.10.2010]Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός της τεράστιας αύξησης (σχεδόν 580% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περί-οδο) στα ποσοστά της HIV λοίμωξης σε χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών, καθώς, και το γεγονός ότι το 12,9% των ατόμων με HIV στη χώρα μας αφορά μετανάστες, με αυτόν τον αριθμό να έχει αυξητικές

τάσεις καθώς η εισροή μεταναστών στον Ελλαδικό χώρο είναι συνεχώς αυξανό-μενη.

Τα έως τώρα δεδομένα από τις κινητές μονάδες του ΚΕΕΛΠΝΟ στις πλατείες Ομονοίας, Βικτώριας, Αττικής, Λαρίσης, Καραϊσκάκη και Αμερικής καθώς και τα δεδομένα από την τηλεφωνική γραμμή για το AIDS και την τηλεφωνική γραμμή του Κέντρου Επιχειρήσεων του ΚΕΕΛ-ΠΝΟ, παρουσιάζουν αύξηση στον πολ-λαπλασιασμό άλλων σεξουαλικά μετα-διδόμενων νοσημάτων (Σ.Μ.Ν.), όπως τα κονδυλώματα (HPV), η σύφιλη και η γονόρροια, έξαρση σε λοιμώδη νοσήματα όπως οι ηπατίτιδες και η φυματίωση, αλλά και επανεμφάνιση νοσημάτων που είχαν για χρόνια εξαφανιστεί, όπως η πολιομυ-ελίτιδα καθώς, και πολλαπλά κρούσματα παρασιτώσεων.

Αυτά τα ποσοστά οφείλονται, τόσο στην

αύξηση της πορνείας (νόμιμης και μη) και του αριθμού χρηστών ενδοφλέβιων ναρ-κωτικών ουσιών, αλλά και στην τεράστια εισροή αλλοδαπών που δεν έχουν νόμι-μα έγγραφα εισόδου και παραμονής στη χώρα και στην πλειοψηφία τους έχουν χαμηλή έως, ανύπαρκτη εμβολιαστική κά-λυψη στις χώρες προέλευσης. >

ΓΕνΙΚη ΠΕΡΙΓΡΆΦητησ ΚΆτΆστΆσησ ΥΓΕΙΆσ (ΕΥΠΆΘών ΟΜΆΔών)

100

Στην ευρύτερη περιοχή του ιστο-ρικού κέντρου Αθηνών, που οριοθετείται από τις οδούς Αγίου

Κωνσταντίνου–Κολωνού–Πειραιώς–Αγίων Ασωμάτων–Ερμού–Αιόλου, έως, και τις πλατείες Ομονοίας, Βάθης, Καραϊσκάκη, Αγίου Παντελεήμονα, Βικτωρίας, Αμερι-κής, καθώς, και κατά μήκος των οδών Πατησίων, Αχαρνών και Δροσοπούλου, παρατηρείται μεγάλη συγκέντρωση αλλο-δαπών, άρτι αφιχθέντων, δίχως νομιμο-ποιητικά έγγραφα ή κάρτες αιτούντα άσυ-λο, μεγάλος αριθμός ήδη, εγκατεστημένων αλλοδαπών καθώς, και μεγάλος αριθμός γυναικών διαφόρων ηλικιών και εθνικο-τήτων (κυρίως Αφρικανικής καταγωγής) που εμπλέκονται στην πορνεία.

Ο πληθυσμός αυτός, αναζητά φτηνή στέ-γη, είτε σε εγκαταλελειμμένα κτήρια του ιστορικού κέντρου, είτε σε κτήρια που βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, και όταν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, διαμένει

σε δρόμους και πλατείες ή αυτοσχέδιες παραγκουπόλεις. Οι χώροι αυτοί καθαυ-τοί, καθώς και η εγκατάσταση μεγάλου πλήθους αλλοδαπών σε πολύ μικρούς χώρους, αποτελούν εστίες μόλυνσης και σε συνδυασμό με τη ανύπαρκτη εμβολι-αστική κάλυψη στις χώρες προέλευσης, αλλά και την αδυναμία αυτών των ανθρώ-πων να αναζητήσουν ιατρική περίθαλψη, συνιστούν απειλή κατά της δημόσιας υγείας.

η ΚΆτΆστΆση στΟ ΙστΟΡΙΚΟ ΚΕντΡΟ τησ ΆΘηνΆσ

Η περιφερόμενη ομάδα

εργασίας προσεγγίζει

τους χρήστες στο «δικό

τους» χώρο, όπου μοιράζει

ενημερωτικά φυλλάδια και

προφυλακτικά με σκοπό

να ευαισθητοποιήσει τους

χρήστες,

101

Αυτό αφορά κατ’ επέκταση, και τον εμπλεκόμενο στην πορνεία πληθυσμό που δραστηριοποιεί-

ται στις παραπάνω περιοχές, καθώς, δεν έχει καμία ενημέρωση για τη δυνατότητα εξέτασης για σεξουαλικώς μεταδιδόμε-να ή άλλα νοσήματα (Σ.Μ.Ν.). Αυτό, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις ορισμένων από τους πελάτες για τη μη χρήση προ-φυλακτικού, αυξάνει τον κίνδυνο μετά-δοσης Σ.Μ.Ν. Ο έλεγχος των Σ.Μ.Ν και η προφύλαξη της δημόσιας υγείας από αυτά, επιτυγχάνεται καλύτερα με τη συνεχή ενημέρωση των εκδιδομένων προσώπων, ώστε να προφυλάσσονται και να προ-σέρχονται στα αρμόδια νοσοκομεία, όταν παρουσιαστεί κάποιο σύμπτωμα.

Όσον αφορά στους χρήστες ενδοφλέβι-ων ναρκωτικών ουσιών, το μεγαλύτερο πρόβλημα διακίνησης και χρήσης ναρ-κωτικών εντοπίζεται στις περιοχές: Καπο-διστρίου, πλ. Εξαρχείων, Ξούθου, πλ. Αγ.

Κωνσταντίνου, πλ. Ομονοίας, Σωκράτους & Πειραίως, Σοφοκλέους & Μενάνδρου & Γερανίου, Ευριπίδου, Αγησιλάου, πλ. Βάθη, Πειραιώς & Σοφοκλέους. >

ΕχΟΥν ΆΥΞηΘΕΙ τΆ σΕΞΟΥΆλΙΚώσ ΜΕτΆΔΙΔΟΜΕνΆ νΟσηΜΆτΆ.

102

Το Τμήμα Παρεμβάσεων στην Κοινότητα και το Γραφείο Αγωγής Υγείας και Ενημέρωσης κοινού

αναγνωρίζει και υποστηρίζει την ανα-γκαιότητα παρέμβασης στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (άντρες που κάνουν σεξ με άντρες, μετανάστες, χρήστες εξαρ-τησιογόνων ουσιών, εκδιδόμενα άτομα), σχετικά με το HIV/AIDS, τα Σ.Μ.Ν. και άλλα λοιμώδη και χρόνια νοσήματα με στόχο την πρόληψη και την διασφάλιση της δημόσιας υγείας.

Ο πιο κατάλληλος τρόπος παρέμβασης σε αυτές τις ομάδες πληθυσμού, οι οποίες βρίσκονται διασκορπισμένες σε διαφορε-τικές περιοχές του ιστορικού κέντρου της Αθήνας (σε πλατείες, πάρκα, bars, δρό-μους, οίκους ανοχής κ.α.), είναι η παρέμ-βαση δρόμου (outreach social work ή street-work) η οποία έχει ξεκινήσει από 25 Αυγούστου και συνεχίζει έως σήμερα.Το Τμήμα Παρεμβάσεων στην Κοινότητα και το Γραφείο Αγωγής Υγείας και Ενημέ-ρωσης κοινού, υλοποιεί την παρέμβαση δρόμου σε οποιαδήποτε κοινωνική ερ-γασία, η οποία παρέχει εκπαίδευση (π.χ. σε θέματα υγείας και υγιεινής) και υπη-ρεσίες υγείας σε πληθυσμούς που είναι ευάλωτοι ή κοινωνικά αποκλεισμένοι και δεν έχουν προσεγγιστεί από τις υπάρχου-σες δομές πρόνοιας.

Η παρέμβαση στο δρόμο είναι άρτια καταρτισμένη επιστημονικά από ψυχολό-γους, ιατρούς, κοινωνιολόγους, νοσηλευ-τές και διοικητικούς, με μεγάλη εμπειρία στο πεδίο δράσης, καθώς, χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση και ικανότητα για να κερ-δίσεις την εμπιστοσύνη και να μπορέσεις να προσφέρεις τις κατάλληλες υπηρεσίες στις ομάδες στόχο, που είναι κυρίως, άτομα που αποφεύγουν τέτοιου είδους κοινωνικές υπηρεσίες, λόγω αρνητικών εμπειριών, στερεοτύπων ή ακόμη και αδι-αφορίας για την προσωπική τους υγεία και υγιεινή.

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι κοι-νωνικής παρέμβασης στο δρόμο, και αυτές που κρίθηκαν πιο κα-

τάλληλες για τις συγκεκριμένες πληθυσμι-ακές ομάδες είναι οι εξής: Εξατομικευμένη εργασία στο δρόμο (Detached outreach work) η οποία αφο-ρά την επαφή σε σταθερά σημεία αναφο-ράς (π.χ. κινητές μονάδες) και περιφε-ρόμενη εργασία στο δρόμο (Peripatetic outreach work) η οποία αφορά την επα-φή εντός δομών, δηλαδή στους δρόμους/πάρκα/bar εκεί που δραστηριοποιούνται και ζουν, καθώς και ο συνδυασμός αυ-τών όπου κρίνεται απαραίτητο.

ΠΆΡΕΜΒΆση ΔΡΟΜΟΥ(STrEET wOrK)

Η παρέμβαση δρόμου

(outreach social work ή

street-work) έχει ξεκινήσει

από 25 Αυγούστου και

συνεχίζει έως σήμερα.

103

Πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με τις ομάδες - στόχος, υλοποιού-νται τα εξής:

χΡηστΕσ ΕνΔΟΦλΕΒΙών ΟΥσΙώνΓνωρίζοντας τα σημεία και τις περιοχές όπου συγκεντρώνονται και δρουν χρή-στες εξαρτησιογόνων ουσιών, το επιστη-μονικό προσωπικό συνδυάζει τη μέθοδο της εξατομικευμένης και της περιφερόμε-νης εργασίας στο δρόμο. Η περιφερόμενη ομάδα εργασίας προσεγγίζει τους χρή-στες στο «δικό τους» χώρο, όπου μοιράζει ενημερωτικά φυλλάδια και προφυλακτικά με σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους χρήστες, ώστε να προσέχουν την ατομική τους υγιεινή, να αποφεύγουν την κοινή χρήση συριγγών για τη μείωση του αριθ-μού των μολύνσεων από ασθένειες που μεταδίδονται με το αίμα (HIV/AIDS & Ηπατίτιδες), προωθεί τη χρήση προφυλα-κτικού στη σεξουαλική επαφή, ενημερώ-νει για τις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, ενημερώνει για το ενδεχόμενο θεραπείας και παραπέμπει στην κινητή μονάδα του ΚΕΕΛΠΝΟ που βρίσκεται στην Ομό-νοια και Καραϊσκάκη, όπου πρόκειται να υλοποιήσει πρόγραμμα ανταλλαγής συριγγών. Η επιστημονική ομάδα της Ομόνοιας και Καραϊσκάκη με αυτό τον τρόπο, θα εμπλέκεται στη εξατομικευμένη εργασία στο δρόμο.

ΜΕτΆνΆστΕσΓνωρίζοντας τα σημεία και τις περιοχές στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, αλλά και τις γύρω περιοχές, όπου συγκεντρώνονται και δρουν μετανάστες, το επιστημονικό προσωπικό συνδυάζει τη μέθοδο της εξατομικευμένης και της περιφερόμενης εργασίας στο δρόμο. Η περιφερόμενη ομάδα εργασίας προσεγγίζει τους μετανά-στες στο «δικό τους» χώρο, όπου μοιράζει ενημερωτικά φυλλάδια (Ελληνικά, Αγ-γλικά, Φαρσί, Ουρντού, Αραβικά, Γαλλικά και Βουλγάρικα) και προφυλακτικά, με σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους μετα-νάστες ώστε να προσέχουν την ατομική τους υγιεινή (με σκοπό την αντιμετώπι-ση των κρουσμάτων παρασιτώσεων), να προωθήσει τη χρήση προφυλακτικού στη σεξουαλική επαφή (με σκοπό την μείωση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων (Σ.Μ.Ν.) όπως ο HIV/AIDS, τα κονδυλώματα (HPV), η σύφιλη και η γονόρροια καθώς και των Ηπατιτίδων, να ενημερώσει για τις υπάρχουσες υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, και να παραπέμψει στις κινητές μονάδες του ΚΕΕΛΠΝΟ που βρίσκονται στις πλατείες Κολιάτσου, Ομό-νοιας, Καραϊσκάκη και Πεδίου του Άρεως. Η επιστημονική ομάδα με αυτό τον τρόπο εμπλέκεται στην εξατομικευμένη εργασία στο δρόμο. Τ

ΕΚΔΙΔΟΜΕνΆ ΆτΟΜΆΓνωρίζοντας τα σημεία και τις περιοχές όπου συγκεντρώνονται και εργάζονται εκδιδόμενα άτομα (δρόμος, οίκοι ανο-χής, bars) το επιστημονικό προσωπικό συνδυάζει τη μέθοδο της εξατομικευμέ-νης και της περιφερόμενης εργασίας στο δρόμο. Η περιφερόμενη ομάδα εργασίας προσεγγίζει τα εκδιδόμενα άτομα στο «δικό τους» χώρο όπου μοιράζει ενη-μερωτικά φυλλάδια (Ελληνικά, Αγγλικά, Φαρσί, Ουρντού, Αραβικά, Γαλλικά και Βουλγάρικα) και προφυλακτικά με σκο-πό να ευαισθητοποιήσει τα εκδιδόμενα άτομα σχετικά με τη σωστή χρήση προ-φυλακτικού στη σεξουαλική επαφή (με σκοπό την μείωση των σεξουαλικά με-ταδιδόμενων νοσημάτων (Σ.Μ.Ν.) όπως ο HIV/AIDS, τα κονδυλώματα (HPV), η σύφιλη και η γονόρροια, καθώς και των Ηπατιτίδων), ενημερώνει για τις υπάρ-χουσες υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας και παραπέμπει στις κινητές μονάδες του ΚΕΕΛΠΝΟ που βρίσκονται στις πλατείες Ομόνοιας και Καραϊσκάκη, καθώς η οδός Φυλής και η περιοχή Μεταξουργείου, βρί-σκονται πολύ κοντά στην περιοχή τους. Επίσης γίνεται ενημέρωση για την τη-λεφωνική γραμμή για το AIDS 210-7222222 όπου παρέχονται υπηρεσίες συμβουλευτικής και δίνονται πληρο-φορίες για την λειτουργία των κινητών μονάδων.

104

105

Με το Χρήστο κάναμε παρέα πριν μία δεκαετία περίπου. Φοιτητής Νομικής τότε. Τύπος μποέμ, εγκεφαλικός, που όσο και να το

προσπαθούσε, δεν κατάφερνε να κρύψει την καλλιέργειά του. Με ένα αδιόρατο σκοτάδι στο βλέμμα, αλλά με πνεύμα αλέγκρο, σπιρτόζικο, κυνισμό χαριτωμένο και υπόγειο καυστικό χιούμορ, ήταν πάντα αυτό που λέμε «βασικός παίκτης» στην παρέα. Κάποια στιγμή πήγε Αθήνα, έχασα τα

ίχνη του, ώσπου ξανασυναντηθήκαμε το ’09, διαδικτυακά. Ήταν ήδη μάγειρας στο «Βαρούλκο». Την επόμενη στιγμή που τον είδα, δια

ζώσης, συνεργαζόταν με την Ντίνα Νικολάου («Πρωϊνός Καφές» και όχι μόνο), που θεωρείται, μαζί με την αδερφή της Μαρία, από τους πρέσβεις της ελληνικής κουζίνας στο Παρίσι με το εστιατόριο «Evi Evane» και το

συνονόματο traiteur...

ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΥΡΟ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΝ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΖΙΖΟΓΛΟΥ

Ευοί Ευάν εν Παρισίοις

106

Το χειρότερο για μία συνέντευξη είναι να γνωρίζεις καλά αυτόν που έχεις απέναντι. Αλλά ακόμη χειρότερο, είναι

να κάνεις τη συζήτηση μέσω e-mail… Φόρ-τος πολύς, ωράρια ανάποδα, οπότε αναγκα-στικά συμβιβάζομαι και ξεκινάω τυπικά...Eίσαι Πατρινός; Πώς πολιτογραφήθηκες Πατρινός;Όχι, δεν είμαι Πατρινός. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βέροια. Από την Πάτρα, κα-τάγεται η μητέρα μου και γι’ αυτό, από τότε που γεννήθηκα θυμάμαι τον εαυτό μου πάνω-κάτω: Βέροια-Πάτρα, Πάτρα-Βέροια. Με το που έκλειναν τα σχολεία, ερχόμουν πάντα στην Πατρα να περάσω τις διακοπές μου στο πατρικό της σπίτι. Με τον παππού, τη γιαγιά, τη θεία... Κάπως έτσι, ξεκινησε αυτή η σχέση εξάρτησης και αγάπης με την πόλη. Η «πολι-τογράφηση», θα έλεγα ότι αποτελεί κάτι σαν μετάλλιο, που κέρδισα μετά από τόσα χρόνια, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα με όλα αυτά τα ταξίδια. Χάριν δε, του ότι έκανα τόσους πολλούς φίλους εδώ, πολλοί νομίζουν ότι είμαι και γέννημα-θρέμμα Πατρινός.Τι αποκόμμισες από την Πάτρα;

Στην Πατρα πέρασα τα πιο ωραία καλοκαίρια της ζωής μου. Εδώ πρωτοερωτεύτηκα, εδώ έκανα φιλίες ζωής, εδώ γενικώς, επένδυσα συναισθηματικά όλα αυτά τα χρόνια. Μία εκπληκτική -σουρεαλιστική σχεδόν- ταχύτητα σε αλλαγή επαγγελματικού προ-σανατολισμού και πεδίων: Από φοιτητής Νομικής, στα έπιπλα, και ξαφνικα, στο «Βα-ρούλκο» μάγειρας. Και τώρα, στο Παρίσι... Τι μας λέει αυτο για το Χρήστο; Τι άλλο να περιμένουμε από σένα δηλαδή;Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι το εκπληκτικό, σουρεαλιστικό ή αστραπιαία γρήγορο στην αλλαγή του επαγγελματικού μου προσανατο-λισμού. Οι άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους, βάσει έρευνας, αλλάζουν τουλάχιστον δύο με τρία επαγγελματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οπότε, νομίζω ότι είμαι ακόμη μέσα στα νοητικά αυτά όρια, τα οποία δε με εκθέτουν ακόμη σε κάποια γραφικότητα.Η Νομική ήταν κάτι που συνειδητά άφησα και εγκατέλειψα γιατί δε με γέμιζε και δε μου κέντρισε ποτέ το ενδιαφέρον... Αμέσως μετά, και για λόγους βιοποριστικούς, αναγκάστηκα να εργαστώ αντιπρόσωπος στην Αθηνα, της

«inart», μίας εταιρίας της Θεσσαλονίκης, κάνο-ντας ταυτοχρονα και μια σχολή μαγειρικής. Ήταν η περίοδος εκείνη στη ζωή μου που είχα αποφασίσει να προσπαθήσω να κάνω το hobby μου επάγγελμα, και κάπως έτσι, έφτασα εδώ. Σε γενικές γραμμές, ο Χρήστος, όταν δεν είναι καλά και ευτυχισμένος, είτε σε συναισθηματικό, είτε σε επαγγελματικό επί-πεδο, φεύγει και αλλάζει τα πάντα στη ζωή του, επωμιζόμενος όλο το βάρος της ευθύ-νης των πράξεων και των αποφάσεών του. Οπότε, να περιμένεις τα πάντα από εμένα....Το «τσαφ» με τη μαγειρική ποιο ήταν; Εντά-ξει σου άρεσε απο πάντα, αλλά ποια ήταν η στιγμή εκείνη που σου γύρισε το μάτι ανάποδα και είπες «θα το κανω!»;Όταν συνειδητοποίησα ότι θα ήταν ίσως λι-γότερο κουραστικό να μαγειρεύω, από το να γυρίζω όλο το λεκανοπέδιο Αττικής με ένα αυτοκίνητο και να πουλάω έπιπλα...Το Παρίσι, πέρα από τα κλισέ, πώς είναι;Το Παρίσι είναι σε γενικές γραμμές αυτό που βλέπετε σαν επισκέπτες. Όμορφο, ρο-μαντικό, αλλά δε θα έλεγα, το ιδανικό μέρος να ζήσει κανείς. Γιατί πέρα από το απαγορευ-

107

τικό κόστος ζωής, υπάρχει και ένα κομμάτι, το οποίο ο τουρίστας δεν βλέπει. Είναι το Παρίσι των προαστίων, με τα δικά του γκέτο μεταναστών, τα οποία υποθάλπουν εγκλη-ματικότητα και μίσος για κάθε τι γαλλικό υπάρχει τριγύρω, αφού ποτέ τους, δεν προ-σπάθησαν ή δε θέλησαν να ενταχθούν στη «γαλλικότητα», στο γαλλικό τρόπο ζωής και να υιοθετήσουν την κουλτούρα τους...Το συγκεκριμένο εστιατόριο, το «Evi Evane» πώς προεκυψε; Δεδομένου ότι η Ντίνα {σ.σ. Νικολάου} δεν είναι και η πρώ-τη τυχούσα στο χώρο;Με την Ντίνα βρεθήκαμε τυχαία και συζη-τήσαμε το ενδεχόμενο συνεργασίας. Ήταν η εποχή μετά το «Βαρούλκο», και σαφώς, μία μεταβατική φάση της ζωής μου. Το ενδεχόμενο να μετακομίσω στη Γαλλία τη συγκεκριμένη περίοδο, όπου στην Ελλάδα γινόντουσαν πράγματα και θάματα, μόνο με ενθουσιασμό με γέμιζε. Έτσι, τον Ιούλιο, ήρθα Παρίσι για ένα δοκιμαστικό λίγων ημερών, και από τότε, είμαι εδώ μαζί της και μαζί με την αδερφή της, τη Μαρία, η οποία είναι και η ψυχή του εστιατορίου και

του «traiteur» {ταχυφαγείο/delicatessen}, τα οποία, βρίσκονται και τα δύο στο κέντρο του Παρισιού και αποτελούν διαφήμιση για την ελληνική κουζίνα.Ο απόηχος της ελληνικής κρίσης εκεί ποιος είναι;Οι Γάλλοι είναι λαός έντονα πολιτικοποιη-μένος, με έντονες κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες. Συνεπώς, μία κρίση οικονομι-κή-κοινωνική, η οποία λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα, δεν τους αφήνει καθόλου αδιάφο-ρους. Αντιθέτως, τους προβληματίζει έντονα και τους ανησυχεί. Θεωρούν ότι η κρίση θα χτυπήσει και τη δική τους πόρτα. Κι ας μην ξεχνάμε ότι στο Παρίσι οργανώθηκαν με-γάλες συγκεντρώσεις συμπαράστασης στον Ελληνικό λαό.Αγαπημενο φαγητο;Θα σας πω μόνο, ότι εδώ στο Παρίσι, λα-τρεύω τα tartar μοσχαρίσιου κρέατος και τα σαλιγκάρια...Με ποια ελληνική γεύση οι Γάλλοι ...«πα-θαίνουν σπασμούς»;Οι Γάλλοι, δύσκολα παθαίνουν σπασμούς γενικώς... Θα έλεγα πάντως, πως αγαπάνε τα

γνήσια παραδοσιακά μας προϊόντα, όπως η φέτα, το ελαιόλαδο, το μέλι, και φυσικά, η παραδοσιακή μας κουζίνα, η οποία αποτελεί γι’ αυτούς τη βάση της μεσογειακής υγιεινής διατροφής και εντάσσεται στη γαστρονομική τους κουλτούρα.

Ψάχνοντας επισταμένα το «Evi Evane» στο Google, έπεσα επάνω σε σχόλια πελατών. Γάλλων, Αμερικανών, Ιτ αλών, Άγγλων... Διάβασα τα καλύτερα, ασθάνθηκα περή-φανος και δεν ντρέπομαι να πω, ζήλεψα κιόλας. Μήπως να αρχίσω να μαθαίνω να μαγειρεύω κι άλλα πράγματα εκτός από κοκκινιστά; Έτσι κι αλλιώς, η πρόσκληση για Παρίσι είναι ανοιχτή. Μου έχει φυλάξει κι ένα κρασί στην κάβα. Ίσως, όταν το ανοί-ξουμε, να τον ρωτήσω και για το ποίημα της Γώγου που έχει στο προφίλ του. Μέχρι τότε ας μείνουμε με τη συνταγή του Χρήστου για Αρνάκι Ρολό. (Υλικά με το μάτι, προσοχή στο σταύρωμα.) Τ

EVI ΕVANERESTAuRANT: 10, RuE GuISARDE SAINT GERMAIN DE PRES, PARIS. ΤRAITEuR: 20, RuE SAINT PLACIDE, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ LE BON MARCHE (ΤΟ ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΣΙΚ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ)

AΡνΙ ΡΟλΟ ΓΕΜΙστΟΠροετοιμασία: 15’. Χρόνος εκτέλεσης: 2 ώρες

ΕΚτΕλΕση:Προθερμαίνω το φούρνο στους 180. Απλώνω το ξεκοκκαλισμένο μπουτάκι σε μία επιφάνεια, το αλατοπιπερώνω και το πασπαλίζω με πάπρικα.

ΓΙΆ τη ΓΕΜΙση:Σε ένα μεγάλο μπωλ, ρίχνω τα πράσα, τα κρεμμυ-δάκια, τον άνηθο, τη ρόκα, το κατίκι, αλάτι, πιπέρι και ανακατεύω πολύ καλά.

ΓΙΆ τΟ ΡΟλΟ:Απλώνω το μείγμα της γέμισης στο απλωμένο μπούτι. Τυλίγω το μπούτι σε ρολό και το δένω σφιχτά με ενα σπάγκο μαγειρικής σε κοντινές αποστάσεις. Το βάζω σε ένα βαθύ και μεγάλο ταψί και το περιχύνω με το κρασί, το λάδι και το νερό. Το σταυρώνω και βάζω το ταψί στο φούρνο και το ψήνω μία ώρα. Το βγάζω, προσθέτω τις πατάτες γύρω από το ρολό, το ξανασταυρώνω και το ξαναβάζω να ψηθεί για άλλη μία ώρα, μέχρι να μαλακώσουν και οι πατάτες και το κρέας. Αν κατά τη διάρκεια του ψησίματος σωθεί το νερό, προσθέτουμε λίγο ζεστό ακόμη. Αφήνουμε μετά το ψήσιμο το ρολό να ξεκουραστεί κανένα 20λεπτο και στη συνέχεια αφαιρούμε τους σπάγκους και το μεριδοποιούμε. Το σταύρωμα είναι υποχρεωτικό! Το κάνει πιο νόστιμο...

Ο Χρήστος με τη Μαρία Νικολαου.

108

109

Ποια η αφορμή για το βιβλίο;Βαρέθηκα να γράφω συνταγές σε μικρά χαρτάκια και «post-it» στους

πελάτες και τους φίλους που τις δοκίμαζαν στο εστιατόριό μου. Ήθελα να προτείνω απλά και εύκολα πιάτα, χωρίς δυσεύρετα υλικά. Όπως τα μαγειρεύω σπίτι για τους φίλους μου.Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πώς ξεκί-νησες;Γεννήθηκα το ’75 στη Θεσσαλονίκη, σε μια οικογένεια νοικοκυραίων, όπου μητέρα και πατέρας μαγείρευαν πολύ. Λάτρευαν το καλό φαγητό, και δεν άργησα να κολλήσω το μικρόβιο... Μετά τη σχολή μαγειρικής, απο-μυθοποίησα τα πάντα, απογοητεύτηκα και τα παράτησα. Έφυγα και γύρισα όλο τον κό-σμο. Δοκίμασα από τα πιο παράξενα «street food» ως και τα πιο φίνα πιάτα. Τότε κατάλα-βα, πως η μαγειρική είναι πραγματικά η με-γάλη μου αγάπη. Δε θα μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο. Έτσι, βρέθηκα στην Αθήνα, όπου, αφού πέρασα από διάφορα εστιατόρια -ήταν η εποχή που, νέοι άνθρωποι είχαν φτιάξει απλά, όμορφα και ακομπλεξάριστα μαγαζιά, όπως τα «Bee», «Κουζίνα», «Cine-Ψυρρή»- φτιάξαμε το 2005, με τον κολλητό μου το Δημήτρη το Φωτόπουλο, το «Άνετον»,

με δημιουργική, ελληνική κουζίνα. Είναι αλήθεια ότι πετυχημένος μάγειρας, είναι αυτός που ανασύρει τις παιδικές μνήμες του φαγητού της μαμάς; Όποιον μάγειρα, από όποιο σημείο του κό-σμου και να ρωτήσεις, θα σου πει πως αυτό προσπαθεί. Να αναπλάσει αυτές τις μνήμες...Η ελληνική κουζίνα είναι «trend» αυτή την εποχή στο εξωτερικό; Ή είναι ένας μύθος που καλλιεργούν τα media;Όχι, όχι... Καμία σχέση! Είναι εντελώς αλήθεια. Ήμουν πριν λίγες μέρες στη Νέα Υόρκη, όπου γίνεται χαμός με την ελληνική κουζίνα. Είναι όντως ότι πιο καυτό.Περνάμε μια δύσκολη περίοδο στον τόπο μας. Πόσο μπορεί να συμβαδίσει αυτό με μια «gourmet» αντίληψη;Ποτέ δεν έκανα «gourmet» κουζίνα με ακρι-βά, εξεζητημένα υλικά και «πόζα». Αυτά είναι για Ρώσους μεγιστάνες! Πάντοτε χρησιμο-ποιούσα απλές και φθηνές πρώτες ύλες. Η δημοσιότητα της τηλεόρασης επηρέ-ασε την καθημερινότητά σου; Ήταν κάτι που επιδίωξες για να «ανέβεις κατηγορία» επαγγελματικά;Λατρεύω την τηλεόραση και θα ήθελα να ήμουν μόνο στην τηλεόραση. Δεν το κάνω για να κερδίσει το εστιατόριο, αλλά απλά, γιατί

μου αρέσει πάρα πολύ όλη η διαδικασία... Έκανες μια υπέροχη εκπομπή, το «food and the city». Γιατί δε συνεχίστηκε; Διαβά-σαμε ότι εκδηλώθηκε κάποιο ενδιαφέ-ρον από το εξωτερικό… Ισχύει;Την κάνω στην Αμερική εδώ και 6 μήνες περίπου, και μεταδίδεται από πολλά κανάλια. Όσο για το γιατί κόπηκε εδώ, είναι προ-φανές ότι σχετίζεται με τη νέα οικονομική πραγματικότητα.Ποιο είναι το όνειρό σου;Nα τα παρατήσω όλα και να πάω στο Πήλιο! Να ξεκολλάω πεταλίδες από τα βράχια και να κόβω καρύδια… Του ευχόμαστε να το καταφέρει σύντομα, αρκεί να μας μαγειρεύει πού και πού, έστω και τηλεοπτικά. Τ

Ορίστε λοιπόν, το πρώτο βιβλίο μαγειρικής του Βασίλη Καλλίδη. Όχι του «σεφ», αλλά, του μάγειρα, όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ.

Όπως κάναμε και με τους αγαπημένους μας καθηγητές στο Πανεπιστήμιο, που τους δίναμε «παράσημο» με την προσφώνηση «δάσκαλε».

Ο Βασίλης, που έχει γίνει γνωστός σε όλους για την απλότητά του, μέσα από την παρουσία του στην τηλεόραση, με κέρδισε από το πρώτο

δευτερόλεπτο της συζήτησής μας...

ΑΠΟ ΤΟ ΓιωΡΓΟ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒιΒΛιΟ [εΚΔ. ΠΑΤΑΚΗ]

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΛΛΙΔΗΣ

«Η νέα ελληνική κουζίνα σε 88 συνταγές»

110

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΑΡΝΙ ΣΤΗΝ ΣΟΥΒΛΑ

ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΑΠΟ ΤΟ δΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

ΥλΙΚΆ 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο1 φλιτζάνι χυμός λεμονιού1 φλιτζάνι αλατοπίπερο με χοντρό αλάτι1 κεφάλι σκόρδο για τη γέμιση1/2 κιλό κεφαλοτύρι σε κομμάτια για τη γέμιση Θυμάρι και δενδρολίβανο πιπέρι

ΕΡΓΆλΕΙΆ ΓΙΆ τΟ σΟΥΒλΙσΜΆ • Σύρμα για το στερέωμα-δέσιμο του αρνιού στη σούβλα (ούτε πολύ ψιλό, ούτε πολύ χοντρό)• Πένσα ή κόφτης για να δέσουμε το σύρμα• Σπάγκος για το ράψιμο του αρνιού• Χοντρή βελόνα (σακοράφα) για το ράψιμο του

Μερίδες 10-15 άτομαΧρόνος προετοιμασίας 30 λεπτάΧρόνος μαγειρέματος 4.30 ώρες-5 ώρες

cArNA - ΜΙχΆλΆΚΟσ χ. ΚΆΙ σΙΆ ΕΕΤο σύγχρονο κρεοπωλείο της CARNA δημιουργήθηκε με γνώμονα την εξυπηρέτηση του κόσμου, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην καθαριότητα και την υγιεινή. Λειτουργεί στην Πάτρα, Ελ. Βενιζέλου 227, προσφέροντας μεγάλη γκάμα κρεάτων σε εξαιρετικές τιμές και ποιότητα.

Το ιδανικό βάρος του αρνιού για ψήσιμο στη σού-βλα είναι 12-13 κιλά. Αυτό, γιατί το αρνί έχει πολύ λίπος και χάνει αρκετό από το αρχικό του βάρος, οπότε, αν είναι μικρό δε μένει πολύ, ενώ αν είναι μεγαλύτερο δεν ψήνεται τόσο καλά.

ΕΚτΕλΕση Ανάβουμε μία φωτιά, η οποία φροντίζου-με να έχει χωνέψει προτού τοποθετή-σουμε το αρνί. Μέχρι να καθίσει η φωτιά, αλείφουμε το αρνί εξωτερικά με αλατο-πίπερο, θυμάρι και δενδρολίβανο. Το τοποθετούμε στην ψηλότερη σκάλα της ψησταριάς. Στην αρχή πρέπει να το κρα-τήσουμε ψηλά, μέχρι να κατεβάσει τα ζου-μιά του. Δεν πρέπει να έχουμε κάρβουνα κάτω από την μέση του οβελία. Φωτιά χρειαζόμαστε μόνο κάτω από τα πόδια και κάτω από τις σπάλες, δηλαδή τα χερά-κια του αρνιού. Παράλληλα, γυρνάμε την σούβλα με μια μέση ταχύτητα, ούτε πολύ αργά, ούτε πολύ γρήγορα. Όταν κατέβουν αρκετά τα ζουμιά του εδέσματός μας (μετά από μία ώρα περίπου), κατεβάζουμε το αρνί πιο χαμηλά, στην μεσαία σκάλα. Αν χρειαστεί, ίσως στο τέλος, τοποθετούμε λίγα κάρβουνα κάτω από την μέση του αρνιού, για να ολοκληρωθεί το ψήσιμο. Όταν πιέζουμε τις κλειδώσεις στα χέρια του αρνιού και το κρέας “ανοίγει”, δε συ-ναντάμε δηλαδή, ιδιαίτερη αντίσταση, το αρνάκι είναι έτοιμο.

ΠΡΟΕτΟΙΜΆσΙΆ Περνάμε στην σούβλα μας το σώμα του αρ-νιού, από τα πόδια προς το κεφάλι του στο εσωτερικό μέρος του. Το δύσκολο μέρος είναι στο πέρασμα του κεφαλιού, γιατί χρει-αζόμαστε αρκετή δύναμη για να περάσουμε την σούβλα στο κεφάλι του αρνιού. Μετά ξεκινάμε το δέσιμο του αρνιού στη σούβλα. Χρειάζεται γερό δέσιμο και πολύ προσοχή για να μην έχουμε προβλήματα κατά τη δι-άρκεια του ψησίματος. Το δένουμε σε αρκε-τές μεριές στα πόδια, το σώμα και το λαιμό του με σύρμα. Μία σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι πρώτα δένουμε το μικρό κοκαλάκι των ποδιών του αρνιού με σύρμα στη σού-βλα, μετά στο λαιμό του για να στηριχτεί, και τέλος, κάνουμε τα εσωτερικά δεσίματα στη ραχοκοκαλιά του αρνιού. Κάτι που πρέπει να προσέξουμε επίσης, είναι ότι το σύρμα μας δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ ψιλό (γιατί θα λυγίζει όταν τρυπάμε το αρνί), αλλά ούτε και πολύ χοντρό γιατί θα είναι δύσκολο στο λύγισμα. Τέλος, η εύκολη και σωστή διαδικασία τρυ-πήματος και δεσίματος με το σύρμα, είναι από τα εξωτερικό προς το εσωτερικό μέρος του αρνιού, για να μπορούμε να το δέσου-με χωρίς δυσκολία από την πίσω μεριά του. Αλείφουμε το αρνί μας εσωτερικά και εξωτερικά με χυμό λεμονιού και μετά με λάδι. Αλατοπιπερώνουμε μέσα-έξω και προ-σθέτουμε το σκόρδο, το κεφαλοτύρι και τα αρωματικά στην κοιλιά του. Το κλείσιμο, δηλαδή το ράψιμο της κοιλιάς γίνεται στο τέλος με σπάγκο και χοντρή βε-λόνα (σακοράφα). Το αρνί μας είναι πλέον έτοιμο για ψήσιμο.

111

Το κοκορέτσι είναι παραδοσιακό ελληνικό ψητό φαγητό από εντόσθια ζώων. Συνήθως σερβίρεται ως ορεκτικό, κομμένο σε φέτες. Παρασκευάζεται όλο το χρόνο, αλλά συνηθίζεται ιδιαίτερα, στο τραπέζι του Πάσχα. Το κοκορέτσι, φτιαχνόταν από αρχαιοτάτων χρόνων και το έψη-ναν περασμένο στη σούβλα, όπως σήμερα. Στην αρχή το στριφογύριζαν για να «αρπάξουν» τα εντεράκια και στη συνέχεια το απομάκρυναν από τη φωτιά - για να ψηθεί χωρίς να στεγνώσει.

ΠΡΟΕτΟΙΜΆσΙΆΚαθαρισμός των εντέρων:Το βασικότερο σημείο σε πρώτο στάδιο, είναι το πολύ καλό πλύσιμο της συκωτα-ριάς και των έντερων. Για να μην υπάρχει κίνδυνος από την κατανάλωσή τους, τα έντερα πρέπει να γυρίζονται μέσα-έξω και να πλένονται πολύ καλά. Το γύρισμα των εντέρων επιτυγχάνεται με βελόνα πλεξίμα-τος ή μολύβι, ενώ άλλοι, για καλό πλύσι-μο συνιστούν να εφαρμόζεται η μία άκρη από τα έντερα στη βρύση. Κόβουμε σε κομματάκια μεσαίου μεγέθους τη συκωτα-ριά που θα χρησιμοποιήσουμε. Ανακατέ-βουμε το ψιλοκομμένο σκόρδο, το πιπέρι και τη ρίγανη με τα εντόσθια. Περνάμε τα κομματάκια που έχουμε κόψει ένα-ένα στη σούβλα εναλλάξ (συκωτάκι- καρδία - σπλήνα -γλυκάδι κτλ). Όταν ολοκλη-ρώσουμε το γέμισμα της σούβλας με τα παραπάνω υλικά, τυλίγουμε τη σούβλα με τις μπόλιες. Οι μπόλιες βοηθούν αφενός να τυλιχθούν καλύτερα τα κομμάτια κρέα-τος και στη συνέχεια, τα έντερα, και αφετέ-ρου, κατά το ψήσιμο να διαχέεται το λίπος στο κοκορέτσι, έτσι ώστε, να μην ξεραίνε-ται. Αφού τυλίξουμε τις μπόλιες, αρχίζου-με το τύλιγμα των εντέρων ως εξής:Ξεκινάμε το τύλιγμα κάνοντας έναν κό-μπο στη μία πλευρά της σούβλας.Στη συνέχεια απλώνουμε το έντερο προς την αντίθετη πλευρά της σούβλας και επι-στρέφουμε στην αρχική. Αυτή τη διαδρο-μή την επαναλαμβάνουμε για 4-5 φορές.Έπειτα, γυρίζουμε το έντερο και τυλίγουμε περιμετρικά το κοκορέτσι μέχρι να καλυ-φθεί κατά μήκος του όλο το εσωτερικό.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ

ΥλΙΚΆ 3 συκωταριές με τα γλυκάδια τους4-5 κιλά έντερα2-3 μπόλιες Αλατοπίπερο Ρίγανη ψιλοκομμένο σκόρδο

Μερίδες 10-12 άτομαΧρόνος προετοιμασίας 45 λεπτάΧρόνος μαγειρέματος 2-2,5 ώρες

Πώσ τΟ ψηνΟΥΜΕΤο κοκορέτσι σε αντίθεση με το αρνί σού-βλας το βάζουμε να ψηθεί σε απόσταση από τη φωτιά. Φροντίζουμε η σούβλα να μην περιστρέφεται γρήγορα. Το ψήνουμε για τουλάχιστον δύο ώρες, μέχρι να διαπι-στώσουμε ότι έχει βγάλει όλα τα υγρά του.

cOOKING TIPSΤο μυστικό για ένα νόστιμο κοκορέτσι βρίσκεται στα έντερα. Αυτά έχουν τη βαθιά γεύση, βάσει της οποίας δημιουργείται μια εξωτερική κρούστα γεμάτη νοστιμιά και άρωμα σε όλα τα κρεατικά που έρχονται σε επαφή με δυνατή φωτιά. Τα γλυκάδια δίνουν γεύση, αλλά κρατούν και το κο-κορέτσι υγρό, προστατεύοντάς το από τη θερμοκρασία.

ΚΡΆσΙΜπορεί να επιλέξετε ένα φρουτώδες πικά-ντικο κρασί όπως το Αγιωργίτικο, ή ένα παλαιωμένο ξυνόμαυρο, ένα καλό Pinot noir ή ένα Syrah, προκειμένου να εξισορ-ροπήσετε την πεντάγλυκη λιπαρότητα και τη γήινη γεύση του κοκορετσιού αλλά και να τα αρώματα του ψητού.

ΕΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 227ΠΑΤΡΑ, 26441, ΑΧΑΪΑΣ ΤΗΛ.: 2610 330 700ΦΑΞ: 2610 330 201info@carna.gr

112

113

Δεκάδες συμπολίτισσες βίωσαν μοναδικές εμπειρίες στη μακρινή Ινδία, ομολογώντας πως οτιδήποτε έχει φανταστεί κανείς προτού αναχωρήσει, δεν μπορεί να πλησιάσει την πραγματικότητα. Από τη μια οι παράγκες του Slumdog Millionaire και από την άλλη τα παραμύθια των μαχαραγιάδων,

αυτό το ταξίδι ήταν το «κάτι άλλο»

εΠιΜεΛειΑ: ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΠΡΟΣωΠιΚΟ ΑΡΧειΟ εΚΔΡΟΜεωΝ

Το πέρασμα στην Ινδία

114

115

Η εκδρομή υλοποιήθηκε με το ταξιδιωτικό γραφείο της Μάρι Κουρμπανά και τα φωτογραφι-

κά στιγμιότυπα είναι γεμάτα χρώματα, παραδοσιακές αμφιέσεις και απίστευτες εικόνες μιας καθημερινότητας γεμάτης αντιθέσεις. Δίπλα στα εντυπωσιακά πα-λάτια συναντάς την απόλυτη εξαθλίωση και την δουλοπρεπή συμπεριφορά του κόσμου. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο του ταξιδιού Δημήτρη Κουρμπανά: «Η τελετή Aarti στο Βαρανάσι, όπου οι Ινδοί δοξάζουν τον Ιερό τους ποταμό, τον Γάγγη, ήταν ότι πιο πλούσιο σε συναισθήματα μπορεί να αποκομίσει κανείς, καθώς ενώ οι Βραχμάνοι σε πλήρη αρμονία τελούν τις δοξασίες, πλήθος κόσμου παρακολουθεί μια τελετή που γίνεται 365 μέρες τον χρό-νο, σα να την βλέπει για πρώτη φορά. Είναι τόσο κατανυκτικό το περιβάλλον, που ξεχνάς οτιδήποτε έχεις δει…Το Δελχί προσπαθεί να ισσορροπήσει

μεταξύ της πολιτιστικής του κληρονο-μιάς και της μετάλλαξης του σε πρω-τεύουσα ενός ταχύτατα αναπτυσσόμε-νου κράτους, αν και η ανάπτυξη αφορά μόλις το 15% των κατοίκων του. Τα σημάδια των Βρετανών είναι εμφανή, με τις μεγάλες λεωφόρους και τα κα-ταπράσινα πάρκα, όπως επίσης και τα χαρακτηριστικά παζάρια. Οι γεύσεις έντονες, όμως μόνο με προσοχή μπορείς να δοκιμάσεις όλων των ειδών τα καρυκεύματα, όπως και να ξεχαστείς, χαζεύοντας τα σάρια και τις πασμίνες στις αμέτρητες αγορές.Η θέα του Ταζ Μαχάλ σου κόβει την ανάσα. Είναι τόσο συναρπαστικό όταν το βλέπεις ζωντανά!Οι ναοί του Khajuraho με τις σκαλι-στές αναπαραστάσεις ερωτικών πράξε-ων, φανερώνουν πόσο προοδευτικοί ήταν οι Ινδοί πριν από 1000 χρόνια. Ωστόσο, οι συνομιλίες με τους ντό-πιους σε προσγειώνουν απότομα με

την συντηρητικότητα που διέπει την κοινωνία τους στις μέρες μας. Εκεί, μόνο οι γονείς μπορούν να αποφασί-σουν για το μέλλον των παιδιών τους, χωρίς αυτά να έχουν δικαίωμα επιλο-γής, στο γάμο, στην εργασία και στην ποιότητα της ζωής τους…» Τ

Με τα Ινδικά ταξί, βόλτες στις φτωχογειτονιές και τις υπαίθριες αγορές

116

«Θέλω να αρέσω. Ή μάλλον να ΜΟΥ αρέσω». Η πλαστική χειρουργός Δώρα Μπαρλίγκα ανοίγει το δρόμο για τα πιο απενοχοποιημένα κι αυτάρεσκα

χαμόγελα στον καθρέφτη της άνοιξης

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ • ΦωΤΟΓΡΑΦιεΣ ΒΑΣιΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

ΔΩΡΑ ΜΠΑΡΛΙΓΚΑ

Νεώτερες εδώ και τώρα!

117

Από την Πάτρα και το νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέα, στο Μπορντό της Γαλλίας και μετά στην Αθήνα.

πλάι σε επιφανείς «γκουρού» του χώρου. Επανορθώσεις τραυμάτων, εγκαυμά-των και βέβαια αισθητικές επεμβάσεις με απαράμιλλο πάθος και ενθουσιασμό, που απογειώνουν την επιστημονική κα-τάρτιση και εμπειρία. Υπηρετώντας πλέον μια δεκαετία την πλαστική χειρουργική, η Δώρα Μπαρλίγκα διατηρεί το ιδιωτικό της ιατρείο στην πλατεία Γεωργίου. Με την εγκάρδια αμεσότητα που τη διακρίνει δηλώνει πως χαίρεται το άνοιγμα του κό-σμου προς την ειδικότητά της, καθώς το ταμπού της μυστικοπάθειας περί των αι-σθητικών παρεμβάσεων έχει καταρριφθεί, με το μπότοξ και το υαλουρονικό οξύ να έχουν εξελιχθεί σε τρόπο ζωής.

Τι έχει αλλάξει στην πλαστική χειρουρ-γική το τελευταίο διάστημα και ποιά θεωρείται η πιο «hot» τάση των ημερών

μας στην ανάπλαση προσώπου;«Παλιά χρησιμοποιούσαμε πολύ την ενέ-σιμη σιλικόνη που εξαιτίας των δυσμορ-φιών που παρατηρήθηκαν, καταργήθηκε. Σήμερα κυρίαρχη τάση είναι το πασί-γνωστο υαλουρονικό οξύ με το οποίο κάνουμε γλυπτική σε όλο το πρόσωπο. Πρόκειται για ένα φυσικό και καθόλου επίφοβο υλικό, με το οποίο διορθώνου-με αποτελεσματικά ρυτίδες, πετυχαίνουμε liftιng, δημιουργούμε ζυγωματικά , δη-λαδή επεμβαίνουμε σε όλο το σχήμα της όψης».

Ποια η διαφορά του υαλουρονικού από το περιβόητο botox; Μπορούν τελικά να αποφευχθούν τα «νεκρωμένα» πρόσωπα που παρατηρούμε ολόγυρα;«Το υαλουρονικό εξαφανίζει ρυτίδες στα-τικές, δηλαδή εκείνες που βλέπουμε σε φάση ηρεμίας του προσώπου. Το botox διορθώνει τις ρυτίδες έκφρασης. Η χρήση του botox γίνεται σύμφωνα με τις επιθυ-

μίες του κόσμου. Υπάρχουν κοπέλες που επιθυμούν φυσικό αποτέλεσμα και κυρίες που αρέσκονται στο λεγόμενο «τζάμω-μα», δηλαδή να μην κουνιέται καθόλου η περιοχή με την ρυτίδα έφρασης. Οι απαιτήσεις ικανοποιούνται μόνο από ει-δικευμένο πλαστικό χειρουργό που γνω-ρίζει καλή ανατομία των μυών. Mακάρι ο κόσμος να πρόσεχε περισσότερο, κάνουν ενέσεις ακόμα και σε κομμωτήρια! Πρέπει επίσης να επισημάνω πως κάθε θεραπεία είναι εξατομικευμένη, καθώς σε άλλη πε-ρίπτωση, ενδέχεται το botox να διαρκέσει τρεις μήνες και σε άλλη, επτά μήνες, ανά-λογα με την ισχύ του μυός και την εκφρα-στικότητα της καθεμιάς. Δεν συνιστούμε τη χρήση botox μέσα στο καλοκαίρι γιατί η τοξίνη αδρανοποιείται με τη ζέστη».

Η νέα γενιά είναι πιο δεκτική στην πλαστική χειρουργική; «Την τελευταία πενταετία διαπιστώνω πως τα νέα κορίτσια έχουν άριστη επαφή με >

“O κόσμος είναι πια άνετος με

την πλαστική χειρουργική.

Σήμερα κυρίαρχη τάση είναι το

πασίγνωστο υαλουρονικό οξύ

με το οποίο κάνουμε γλυπτική

σε όλο το πρόσωπο.”

118

τις επανορθωτικές και αισθητικές επεμ-βάσεις. Εικοσάρες καταφθάνουν εύκολα για αυξητική στήθους, γιατί με τα αδύνατα πρότυπα της μόδας είναι δύσκολο να έχουν πλούσιο μπούστο. Όμως, καλό είναι να υπογραμμίσω πως οι πλαστικοί χειρουργοί δεν υπηρετούμε μόνο την ομορφιά, αλλά επανορθώνουμε και με-τεγχειρητικά τραύματα ή αποκαθιστούμε προβλήματα του δέρματος σε μεγαλύτερες ηλικίες»

Πώς θα μπορούσε μια γυναίκα να προ-ετοιμαστεί για τη νέα σαιζόν, ώστε να δείχνει νεώτερη και ομορφότερη;«Θα σύστηνα ανεπιφύλακτα την δερμοα-πόξεση με διαμάντι που απομακρύνει όλα τα νεκρά κύτταρα, λειαίνει την επιφάνεια του δέρματος και πετυχαίνει ταυτόχρονα βαθύ καθαρισμό και λάμψη αυξάνοντας την απορροφητικότητα του προσώπου στις κρέμες. Επίσης, προτείνω μεσοθε-ραπεία, αυτόλογη ή απλή. Για την πρώτη χρησιμοποιούμε το αίμα από το πλάσμα του ασθενή και κάνουμε έγχυση σε πρό-σωπο, λαιμό και ντεκολτέ. Σε ένα μήνα βλέπουμε έτσι το πρόσωπο ανανεωμένο πλήρως. Στην απλή μεσοθεραπεία κάνου-με ενέσεις υαλουρονικού οξέως και ενός κοκτέιλ βιταμινών και φαρμάκων προσφέ-ροντας σύσφιξη, ενυδάτωση και λάμψη»

Πώς αντιμετωπίζονται τα προβλήματα σιλουέτας εν όψει του πρώτου θαλασσι-νού μπάνιου;Για το καλοκαίρι βελτιώνουμε τις ραγάδες με δερμοαπόξεση με διαμάντι και αντι-μετωπίζουμε την κυτταρίτιδα με ενέσιμη καρνιτίνη και καφείνη. Με έξι- οκτώ συ-νεδρίες, μια κυρία μπορεί να είναι έτοιμη για το καλοκαρι εφόσον βέβαια προσέχει παράλληλα τη διατροφή της, ασκείται και πίνει άφθονο νερό. Και οι λιπαναρροφή-σεις όμως ενδείκνυνται αυτή την περίοδο και τις ζητούν από πολύ νεαρές ηλικίες. Επίσης, γυναίκες και άνδρες προχωρούν πια συχνότερα και σε κοιλιοπλαστική.

Συμβαίνει το αισθητικό στίγμα του ίδιου του γιατρού να οδηγήσει σε «ατυχήμα-τα» εικόνας όπως ακριβώς και οι περί-εργες απαιτήσεις του ασθενούς; Το θετικό είναι πως ο κόσμος είναι πια άνετος με την πλαστική χειρουργική και εμπιστεύεται το γιατρό του. Εκείνος, με τη σειρά του βέβαια πρέπει από την πρώτη στιγμή να ψυχολογήσει τον ασθενή και να αποτρέψει εμμονές και ακραίες απαιτή-σεις. Επιπλέον, πρέπει να αντιληφθεί ότι η αλλαγή δεν τίθεται για να καλυφθούν άλλα, ψυχολογικά κενά ή συναισθημα-τικές απογοητεύσεις. Εννοείται επίσης, πως σε αυτή τη σχέση έχει σημασία και η

προσωπική αισθητική του γιατρού για το ωραίο. Κατά την άποψή μου, εάν γίνουν οι κινήσεις σταδιακά, τιθασεύοντας την ανυπομονησία του ασθενούς, μπορεί να συγκρατηθεί η όποια αρνητική εξέλιξη. «Χτίζεται» έτσι μια σταθερή επαφή, οπότε διορθώνεις ό,τι χρειαστεί με μέτρο.

Ποιο είναι το δημοφιλέστερο πρότυπο ομορφιάς στις διορθώσεις χαρακτηρι-στικών;Είναι σταθερό το αίτημα για έντονα μήλα και χείλη και ναι, μου φέρνουν και τις σχετικές φωτογραφίες των προτύπων τους. Ο γιατρός μπορεί απλά να πλησιάσει το ποθητό σχήμα, όχι να φτιάξει αντίτυπο. Ολα έχουν να κάνουν με την ανατομία του προσώπου αλλιώς μπορεί να έχουμε παραμόρφωση. Ετσι, πρέπει να είναι ξεκά-θαρο από την πλευρά του γιατρού μέχρι πού μπορεί να πάει.

Το επάγγελμα του πλαστικού χειρουρ-γού δεν πτοείται από την οικονομική κρίση;Θεωρώ ότι οτιδήποτε σχετίζεται με τη γυναικεία ομορφιά απειλείται λιγότερο από την κρίση. Μπορεί βέβαια να μου ζη-τήσουν καλύτερες τιμές ή διευκολύνσεις αλλά εάν θέλουν κάτι να διορθώσουν πάνω τους θα το κάνουν ασχέτως οικο-νομικών συνθηκών. Ζούμε και μια εποχή που το επάγγελμά μας υπερπροβάλλεται διεθνώς για να αφήσει τις γυναίκες αδιά-φορες...

Πολλές γυναίκες αγοράζουν πολυ-διαφημισμένες και πανάκριβες κρέμες από τα καταστήματα καλλυντικών για να απαλλαγούν από τα σημάδια της γήρανσης. Υπάρχουν τέτοια προιόντα που πραγματικά προσφέρουν όσα υπό-σχονται; Δεν πιστεύω στις θαυματουργές κρέμες. Πιστεύω μόνο στα προιόντα που προ-σφέρουν καλή ενυδάτωση, ακόμα και στα φθηνότερα φαρμακευτικά. Μια κρέμα των 300 ευρώ δεν θα εξαφανίσει τις ρυτίδες, όσο κι αν το θέλουμε. Ετσι, ο κόσμος έχει αντιληφθεί ότι με μια δερμοαπόξεση που κάνει την ενυδατική κρέμα να λειτουργεί πολύ πιο αποδοτικά, το δέρμα βοηθιέται να μην «σπάσει». Μαζί με ειδικές μάσκες και πολύ νερό προλαβαίνουμε τα σημάδια της ηλικίας. Όταν τα προβλήματα είναι ήδη εμφανή, μόνο ο πλαστικός έχει τη λύση. Τ

“Οτιδήποτε σχετίζεται με

τη γυναικεία ομορφιά

απειλείται λιγότερο από

την κρίση”

119

ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗ

Ένα βιβλίο-λεύκωμα αναφοράς, που, ακόμη και για τοπικιστικούς λόγους, μας ενδιαφέρει άμεσα

«αρχαιολογία ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»

Οι εκδόσεις Μέλισσα, ένας εκδοτι-κός οίκος με 60 χρόνια ιστορία, ειδικεύεται σε συλλεκτικές εκδό-

σεις, που περιστρέφονται γύρω από την Αρχαιολογία, την Ιστορία, την Αρχιτεκτονι-κή και την Τέχνη. Η σειρά «Αρχαιολογία» εγκαινιάστηκε το 2005 και ο τωρινός τόμος είναι ο τρίτος, με προοπτική να κυκλοφορήσουν άλλοι τρεις έως, το 2014. Η σειρά επιχειρεί μία συνολική, θεώρηση των πολιτισμών που άνθησαν στον ελληνικό χώρο, από την εμφάνιση του ανθρώπου έως, το τέλος του αρχαίου κόσμου, δίδοντας έμφαση στις σημαντικότερες έρευνες πεδίου και τα ευ-ρήματα των τελευταίων 20 ετών.Το εγχείρημα της παραγωγής του τόμου ήταν τεράστιο, χρονοβόρο και απαιτητικό. Oι 65 συγγραφείς, διευθυντές των ανα-σκαφών, καθηγητές ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων και έγκριτοι ερευνητές, παρουσιάζουν με πληρέστατο και κατα-τοπιστικό τρόπο την αρχαιολογική φυσι-

ογνωμία κάθε τόπου. Η Πελοπόννησος, επικράτεια σημαντικών πόλεων-κρατών, υπήρξε η γενέθλια γη μυθικών ηρώων, η έδρα σεπτών ιερών πανελλαδικής εμ-βέλειας, και η κοιτίδα αρχαίων λατρειών, όπως εξάλλου, και των σημαντικότερων αθλητικών αγώνων του αρχαίου κόσμου. Είναι δε, πραγματικά εντυπωσιακός ο όγκος πληροφοριών, σχετικά με την ιστο-ρία της πόλης των Πατρών και της ευρύ-τερης περιοχής, μέσα από ένα συνδυασμό φωτογραφιών, κειμένων, χαρτών και σπά-νιας εικονογράφησης. Την μπαγκέτα σε αυτό το μνημειώδες εγχείρημα, που πέρα από αρχαιολόγους, απαιτεί φωτογράφους, χαρτογράφους, δι-ορθωτές, επιστημονικούς βοηθούς, υπεύ-θυνους αρχείων, εξειδικευμένους μετα-φραστές και δεκάδες συνεργάτες άλλων ειδικοτήτων, κρατά ο Ανδρέας Γ. Βλαχό-πουλος, Επίκουρος Καθηγητής προϊστορι-κής αρχαιολογίας, επιστημονικός επιμελη-τής ολόληρης της σειράς. Ένας δικός μας

άνθρωπος, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Πάτρα. Αυτό σηματοδοτεί και την ιδιαίτερη βαρύ-τητα που έχει η παρθενική παρουσίαση του τόμου, το Σάββατο 21 Απριλίου, στο Αρχαιολογικό μουσείο Πατρών. Αναμέ-νουμε. Τ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΛΙΣΣΑ600 ΣEΛIΔEΣ1100 ΦΩTOΓPAΦIEΣΠANOΔETH BIBΛIOΔEΣIAME EΓXPΩMH KOYBEPTOYPA29X24,5 EK.

120

05:34

121

ΠΑΤΡΙΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ 2012

Οn-line με fruliteΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

«Καρνάβαλε και αποκριά, τρελαίνεις γέ-ρους και παιδιά» και μαζί και το internet... Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η ζωντανή (αλλά και «οn demand») μετάδοση των μεγάλων παρελάσεων του Πατρινού Καρ-ναβαλιού από το «pelop.gr», τη διαδικτυα-κή πύλη της «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ». Περισσότερες από 30.000 συνολικά θε-άσεις σε 26 χώρες από όλο τον κόσμο, περικύκλωσαν με ένα virtual καρναβαλι-κό δίχτυ ολόκληρο τον πλανήτη, με PC, laptops, tablets και κινητά να χορεύουν σε ρυθμούς αποκριάς. Σαφέστατα, μία πρώτης τάξεως διαδικτυακή προβολή του Πατρινού Καρναβαλιού με μέσα και τε-χνολογία αιχμής.Τίποτα από όλα αυτά δε θα ήταν εφικτό χωρίς τη συνεργασία τριων διαφορετικών εταιριών («ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙ-ΚΗ», «VIEW PRODUCTIONS», «UIN»), τη συμμετοχή στο εγχείρημα δεκάδων τε-χνικών πληροφορικής, εικόνας και ήχου, και κυρίως, χωρίς την ευγενική και αποτε-

λεσματική στήριξη των χυμών «FRULITE» και της 3Ε.Η διείσδυση στο κοινό, αλλά και το αι-σθητικό αποτέλεσμα, δικαίωσαν τους εμπνευστές της ιδέας και όλους τους συμμετέχοντες και ήδη έχουν ακουστεί οι πρώτες προτάσεις για του χρόνου! Τ

122

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Με όλη την πόλη, ανάστατη, «στο πόδι», το TRIP αδυνατούσε βέβαια να μην ξεφυλλίσει το άλμπουμ του καρναβαλικού ξεσηκωμού.

Τα άρματα λιγότερα αλλά ωραιότερα από ποτέ και τα γκρουπ επιρρεπή στη χειροτεχνία, τη μασκαράτα και το σόου δρόμου.

Οι εικόνες εστιάζουν στις top συμμετοχές και στα πρόσωπα.

Έφυγες πάλι τρελό Καρναβάλι!

123

124

ΚΟΜΙτΆτζηΔΕσ ΚΆΙ ΚΟΚΚΙνΟΙ Το Καρναβαλικό Κομιτάτο γιόρτασε φέτος ει-κοσαετία ανεβάζοντας ζωντανή επαγγελματική ορχήστρα και τραγουδίστριες στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου. Οι συνήθεις πρωταγω-νιστές κομιτατζήδες δοκιμάστηκαν στο πάλκο και τα φλας ήταν εκεί, όπως και σε μια επετεια-κή έκθεση εικαστικών κατασκευών στον «Πα-λίσσανδρο». Αργά τα βράδια βέβαια τα πάρτι διαδέχονταν το ένα το άλλο, με τον «Κόκκινο χορό» σε πρώτη ζήτηση.

125

TO λΕΥΚΟ σΥνΆΠΆντηΜΆΟ πιο «εστέτ» χορός του Πατρινού Καρναβα-λιού είναι κατάλευκος και συγκεντρώνει όλο τον καλό τον κόσμο. Φέτος τρύπωσε μέσα και η κάμερα του Star αλλά και η Τζούλια Αλεξαν-δράτου, οπότε το παρασκήνιο ήταν καυτό…

126

ΆΦΙΞΕΙσ ΚΆΙ ΜΠΟΥλΕσΟι «επώνυμες» παρουσίες λιγοστές φέτος το Καρναβάλι. Ευρυδίκη, Τζούλια, Μπέσυ Αργυ-ράκη, Νίκος Αποστολόπουλος ήταν εδώ ενώ ο Νίκος Μουρατίδης πρωτοστάτησε σε παιδι-κό x- factor στο λιμάνι. Τα πόδια της βασίλισ-σας τα θαυμάσαμε καλά – καλά και στην πίστα της Ακτής Δυμαίων. Εντωμεταξύ, τα πάρτι σε Orient Express, Antiquo, Villa Mercedes και Πολιτεία είχαν να επιδείξουν guests δικούς μας.

127

στΟν «ΠΆΡΆΔΕΙσΟ» τΟΥ τΟτηΈνα άλλο Πατρινό Καρναβάλι, πίσω από τις καρτ ποστάλ και τις τηλεοπτικές λήψεις φα-νέρωσε ο Πατρινός σκηνοθέτης Παναγιώτης Φαφούτης στην ταινία «Παράδεισος» εστιάζο-ντας σε δύσκολες εξισώσεις ανθρώπινων σχέ-σεων. Η αβάν πρεμιέρ στην Πάτρα προσέλκυ-σε εκτός των αρχών, όλους τους συμπολίτες φίλους που βοήθησαν. Το καστ του φιλμ ήταν παρόν. (Τα εισιτήρια που κόπηκαν τις επόμενες μέρες στα Ster δεν αντιστοιχούσαν στην όλη προσπάθεια)

1. Ο Παναγιώτης Φαφούτης πλαισιωμένος από τους πρωταγωνιστές του. 2. Παναγιώτης Φαφούτης, Κλαί-ρη Μετσεκάτου. 3. Αλέξης Σκαρμέας, Απόστολος Βουλδής. 4. Ελίζα Καλίτση, Τζίνα Πετροπούλου, Σο-φία Ψιμάδη. 5. Βαγγέλης Πολίτης, Μίλτος Νίκας.6. Χάρης Πανούτσος, Σοφία Βγενοπούλου. 7. Κλαίρη Μετσεκάτου, Κατερίνα Παπαδημητρίου, Βίβιαν Σα-μούρη. 8. Ο Χρήστος Λούλης με την οικογένεια του σκηνοθέτη.

1

8

7 8

4

6

3

5

2

128

ΕΞΟΔΟσ ΠΕΙσΜΆτΙΚΆΝυχτερινά στιγμιότυπα από Πάτρα και Αθήνα εν μέσω κρίσης. Λιγοστεύουν , το ομολογούμε, αλλά δεν μιλάμε βέβαια και για είδος προς εξα-φάνιση!

1. Η ζουμερή Ευα Λάσκαρη διασκέδασε το Cocos με το Γιάννη Μαρκουίζο, καμαρώνοντας τον ντι- τζέι αρραβωνιαστικό της. 2. Ο Θανάσης Τσαλτάμπασης και η Ναταλία Δραγούμη βρέθηκαν στο Disco Room για τη συναυλία του Μπίγαλη. 3. Χαρίλαος Σταυρόπουλος και Μαρίνα Μιχαλάκου στο Distinto. 4. O Γιώργος Κι-μούλης έσπευσε στην Ακτή Δυμαίων για να συγχαρεί την Ελεονώρα Ζουγανέλη. 5. Ο Ακης Βαβαρούτας στο Disco Room με γυναικεία συντροφιά. 6. Κωνσταντίνος Γεωργίου και Τάκης Νιάρος στο Cocos. 7. Πάμε Αθήνα; Ο Πατρινός σόουμαν Τάκης Ζαχαράτος ξεφάντωσε σε Μαγγίρα, Μπάρμπα και Βίσση με την «κολλητή» του Μαρίνα Βερνίκου. 8 . Η Νίνα Λοτσάρη μας βγάζει ασπροπρόσωπους στο δημοφιλέστατο μιούζικαλ Αττίκ στο Badminton. Εδώ με τον Αλέξη Μάρδα και το σύζυ-γό της. 9. Ο Πατρινός σχεδιαστής Δημήτρης Στρέπκος ξεχώρισε στην αθηναική fashion week γδύνοντας επωνύμους στην πασαρέλα των Celebrity Skin. 10. Παναγιώτης Σιαμπάνης και Θωμαίς Απέργη στο W της παραλιακής. 11. Η Αννα Γιώτη πάντα κεφάτη στο Antiquo των αδελφών Ρουμελιώτη.

21

11

9

8

6

5

4

3

7

10

129

ΚΟΥΙντΕσ…Ακτή Δυμαίων με τον τολμηρό «Ένα κάποιο παράδεισο» της Βάνας Πεφάνη και Δημοτικό Θέατρο με φιλοξενούμενα θεάματα κι μικρές εαρινές παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ κινητοποίη-σαν τους θεατρόφιλους. Φθάνοντας στο Πάσχα η αυλαία σιωπά για να ξανανοίξει λίγο μετά, για να σηματοδοτηθεί το τέλος της σαιζόν.

1

6

5

8 9

3

7

2 4

1. Σε ένα καταγώγιο ανάρμοστων παθών μας κάλε-σαν η Βάνα Πεφάνη και ο Παναγιώτης Πετράκης. 2. Η Λουκία Σιμονοβίκη καλωσόρισε τις Γωγώ Ψωμά και Μαριλένα Δημαρά. 3 Αποψη των θεατρό-φιλων στην Ακτή Δυμαίων. 4. Τα σωματικά προσόντα του πρωταγωνιστή δεν έμειναν βέβαια ασχολίαστα5. Ο Λευτέρης Γιοβαννίδης σκηνοθέτησε την «Επανασύνδεση» με τη Σταυρούλα Μάκρα και το Στέλιο Σοφό. 6. Το κοινό της «Επανασύνδεσης». 7. Η Γεωργία Μανωλοπούλου- Βετούλα με το ζεύγος Γιώργου Νιάρου στην «Επανασύνδεση». 8. Η Χρι-στίνα Θεοδωροπούλου εμφανίστηκε με μπικίνι ως «Σίρλευ Βαλεντάιν» στο Δημοτικό Θέατρο και κατα-χειροκροτήθηκε. 9. Την Χριστίνα Θεοδωροπούλου συνεχάρηκαν μεταξύ άλλων η Εφη Κατσικοπούλου και η Νανά Πατρώνη.

130

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ► Η πρόσφατη ατάκα που μας στοίχειωσε: Επεισόδια 25ης Μαρτίου, διαδηλωτής πέφτει ημιλιπόθυμος από χημικά. Από το πλήθος ακούγεται: «Μια κάμερα! Μια κάμερα!!!»... Λίγο νερό; Γιατρό μήπως; ► Ευχαριστούμε τη Μαρία Στενού και τον Τάκη Καστανίδη (wedcolors) για την πολύτιμη βοήθειά τους. ► Ως επίσης, και το καφέ «Symbol» στην Παντανάσσης και τη Σοφία από το «Ωδείο» (ξέρουν αυτοί). ► Και την Αθηνά Ακτύπη προσωπικά, γιατί «κεντάει»! ► Και τον Πέτρο, για την αποστολή στο Παρίσι. ► Άσχετο: Ο HARRIS CHRISTOPOULOS, που φωτογράφισε τη Μαρία Παυλοπούλου, είναι ο γνωστός «κριτής». ► Οπότε, αν έχεις ταλέντο, έχουμε την άκρη. (Η ευθύνη δική σου.) ► Ο Βασίλης Καλλίδης είναι όντως, εξαιρετικά συμπαθής και απολύτως προσγειωμένος. Για την «γκουρμεδιά» των τελευταίων ετών, πέρα από την ατάκα για τους Ρώσους, είπε κι άλλα που δε γράφονται... ► Ευχαριστούμε (πάλι) το M. Rouge. ► Πολλή μαγειρική προέκυψε. Αλλά τουλάχιστον, έχουμε κάτι να φαντασιωνόμαστε... ► Υπομονή. Τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. (Ετεροχρονισμένο πρωταπριλιάτικο.) ► Όχι άλλες επιταγές παρακαλούμε. «Εθνικές» και μή. ► Η αλήθεια είναι ότι το τεύχος βγήκε λίγο παραπάνω πολιτικό. Ελπίζουμε μόνο, να μην αναβληθούν οι εκλογές για Σεπτέμβρη, όπως διακινείται εσχάτως, και πάει στράφι... (Το editorial πάντως, γράφτηκε 24 Μαρτίου.) ► Όταν, πριν τριάντα-κάτι χρόνια μπαίναμε στην «Ε.Ο.Κ.» έλεγε ότι «δε θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης». Ποιος το έλεγε και ποιοι το κατάφεραν; (Κι αυτό να κατορθώναμε δηλαδή, πάλι καλά θα ήτανε...) ► Συμβουλή για τα επόμενα δεκαπέντε (15) χρόνια: Εκείνο το κτηματάκι μην το πουλήσεις. Να το καλλιεργήσεις. (Το επόμενο κόλπο «real-estate» είναι ήδη σε εφαρμογή.) ► Καλή Ανάσταση. (Με bold, υπογράμμιση, εισαγωγικά, αποσιωπητικά, θαυμαστικά και ό,τι άλλο επιβάλλεται...)

τΕΛΕυτΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ

Μεγάλη Εβδομάδα... καλή μας ανάσταση! Φωτό: Ευγενία Κουμαντάρος "Beyond the white"

132

(Άνοιξη «ûber alles»)

τευχος 3, ΑΠΡΙΛΙος 2012, ΔΩΡεΑΝ Με τΗΝ ΠεΛοΠοΝΝΗςο ΚΑΙ ΜετΑ ςτΑ ΠεΡΙΠτεΡΑ, 2€

ΑΠ

ΡΙΛ

ΙΟΣ

2012

03