Δεύτερο Λιμάνι στο Βαθύ

Με ισχνή πλειοψηφία το Δ.Σ. της Θίσβης, είπε ΟΧΙ στην προσπάθεια της τσιμεντο­βιομηχανίας ΤΙΤΑΝ, για δημιουργία λιμενικών εγκαταστάσεων στο Βαθύ. ▶ σελ. 4

Ο προϋπολογισμός του Δήμου Θίσβης το 2010Με σημαντική καθυστέρηση τεσσάρων μηνών το Σάββατο 27 Μάρτη του 2010 συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο ο προϋπολογισμός του 2010. ▶ σελ. 4

Τα πέτρινα Γεφύρια του Δήμου Θίσβης

Το Υπουργείο Πολιτισμού με πρόσφατη απόφασή του, χαρακτηρίζει ως Μνημεία επτά πέτρινα γεφύρια του Δήμου Θίσβης στο Νομό Βοιωτίας. ▶ σελ. 5

Ο Καλλικράτης & ο Δήμος ΘίσβηςΜεγάλη αγωνία επικρατεί στους Δήμους του Νομού μας και σε όλους σχεδόν τους Δήμους της χώρας ενόψει του Σχεδίου Καλλικράτη και της επικείμενης συνένωσης των Δήμων. Κάθε μέρα αλλάζουν τα σενάρια και οι συσχετισμοί κάθε μέρα αλλάζει ο υποτιθέμενος χάρτης των Δήμων. ▶ σελ. 8

Λιμενικές Εγκαταστάσεις Βιομηχανικής Περιοχής Θίσβης

Αιγιαλός παραλίας που ζητείται για δημιουργία νέων Λιμενικών Εγκατα-στάσεων από τσι-μεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ

Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Ηεξουσία πολλές φορές τρελαίνει τον άνθρωπο. Τον κάνει να πιστεύει ότι είναι κάτι το διαφορετικό, ένα

ανώτερο ον. Το φαινόμενο αυτό επιδεινώ­νεται όταν πρόκειται για ανεπαρκείς ανθρώ­πους. Για ανθρώπους που συνειδητοποιούν ότι δεν το αξίζουν και οι οποίοι πιέζονται από το βάρος των ευθυνών της θέσης που κατέ­χουν και την αναποτελεσματικότητα τους.

Η εξουσία κάνει τους ανθρώπους να αμύ­νονται επιτιθέμενοι. Να κλείνονται στον εαυτό τους και σε μικρά κυκλώματα για να μπορέ­σουν να απολαύσουν το όνειρο της αίγλης, που τελικά δεν κερδίζεται με τις θέσεις, αλλά με τις πράξεις του καθένα μας στον κοινωνικό του περίγυρο. Κι εδώ είναι η μεγάλη ψυχολο­γική πίεση που αντιμετωπίζουν οι ανεπαρκείς άνθρωποι της εξουσίας. Καταλαβαίνουν ότι αυτό που τους δόθηκε, αυτό που τους χαρίστη­κε πολλές φορές στην ζωή τους, αυτό που θαύ­μαζαν και επιθυμούσαν, τελικά δεν μπορούν να το υπηρετήσουν. Αυτή είναι η πρώτη τους δυστυχία. Να μην μπορούν να απολαύσουν την αίγλη και το σεβασμό που τους προσφέρει μια θέση εξουσίας, παρ’ ότι την κατέκτησαν.

Το δεύτερο χτύπημα έρχεται αργότερα, όταν μετά από καιρό χάσουν τη θέση που κατείχαν. Εκεί η χαρά μετατρέπεται σε δράμα. Γιατί ο άνθρωπος που την κατείχε αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αυτό που ζούσε ήταν ένα όνειρο απατηλό. Ούτε σεβασμός στο πρόσω­πό του υπήρχε, ούτε αλήθεια στα κομπλιμέντα, ούτε αναγνώριση, ούτε τίποτα. Εκεί ο πρώην κάτοχος της εξουσίας αντιλαμβάνεται ότι ήταν ένα απλό εργαλείο που βόλευε κάποιους, οι οποίοι τον χρησιμοποιούσαν όσο τους ήταν χρήσιμος. Εκεί η εξουσία έρχεται ως εκδίκηση και τρελαίνει στην κυριολεξία τον άνθρωπο.

Η εξουσία έχει αξία όταν παρέλθει. Αν ο άνθρωπος που δεν κατέχει πια την

εξουσία εξακολουθεί να έχει τον σεβασμό των συμπολιτών του, τότε ωφέλησε πραγματικά τον τόπο του. Αν επανέλθει όμως και πάλι στο τίποτα, τότε σημαίνει ότι παρέμεινε αμε­λητέος στην τοπική κοινωνία, ότι ήταν ιδιαί­τερα χαμηλών προδιαγραφών για να την υπη­ρετήσει. Δυστυχώς για εμάς και τον τόπο μας, τέτοιους υπηρέτες της εξουσίας γνωρίσαμε αρκετούς τα τελευταία χρόνια στον Δήμο μας.

—Η Σύνταξη

Η καταστροφή του φυσικού

περιβάλλοντος δεν είναι ανάπτυξη

ΘίσβηΕφημερίδα της Κίνησης Πολιτών του Δήμου Θίσβης

...ώρα μηδέν...Απρίλιος 2010

Διανέμεται Δωρεάντεύχος 4

1

Αντίθετα για εκδηλώσεις άλλων συλλόγων, όπου η παρουσία του κόσμου ήταν μικρότερη ή μηδαμινή, η Θισβιακή Ηχώ άπλωσε «σεντόνια».

Η «Θισβιακή Ηχώ» και η «Ξηρονομή» 2

Ε ίθισται, ειδικά στον επαρχιακό τύπο, όταν μια νέα εκδοτική προσπάθεια ξεκινά, ένα καινούργιο φύλλο, εφημε­

ρίδα ή περιοδικό βγαίνουν, να χαιρετίζονται από τα υπόλοιπα έντυπα της περιοχής. Στον ένα χρόνο που εκδίδεται η εφημερίδα μας, η «Θισβιακή Ηχώ» δεν διέθεσε ούτε μία αράδα. Σαν να μην υπάρχουμε. Ίσως το γεγονός ότι εκδόθηκε μια νέα εφημερίδα στον Δήμο μας να ήταν ήσσονος σημασίας για τη συντακτική της ομάδα. Ίσως το γεγονός ότι η ύλη της νέας εφημερίδας εστιάζει στο σημαντικότερο πρό­βλημα της περιοχής μας, το Περιβάλλον, πάλι να ήταν ήσσονος σημασίας για τη συντακτική της ομάδα. Επειδή όμως η «Θισβιακή Ηχώ» δεν είναι μόνο η συντακτική της ομάδα, αλλά και ο Δήμος, και πιο συγκεκριμένα οι πολίτες του Δήμου Θίσβης. που χρηματοδοτούν καθημερινά την έκδοση της με τα δημοτικά τέλη, οφείλει να είναι αμερόληπτη με όλους.

Η «Θισβιακή Ηχώ» και η «Ξηρονομή» 3

Εντελώς αντίθετη στάση κράτησε η άλλη εφημερίδα που βγαίνει στην περιοχή μας εδώ και 18 χρόνια, προ­

σφέροντας σημαντικό πολιτιστικό, ανθρω­πιστικό και πνευματικό έργο στη κοινότητα της και ολόκληρο το Δήμο Θίσβης, η «Ξηρο­νομή». Πριν ακόμη η εκδοτική μας προσπά­θεια ξεκινήσει, η «Ξηρονομή» διέθεσε τις φιλόξενες σελίδες της στην Κίνηση Πολιτών και συμπαραστάθηκε αμέριστα στον αγώνα μας μέχρι σήμερα για ένα καλύτερο περιβάλ­λον στο Δήμο μας. Θέλουμε να την ευχαρι­στήσουμε για την τιμή που μας έκανε, να μας καλωσορίσει στο εξώφυλλο της και να της ευχηθούμε να εξακολουθήσει να είναι πάντα αδέσμευτη και υγιής όπως ήταν μέχρι σήμε­ρα, άκαμπτη σε πιέσεις και σκοπιμότητες.

Οι Πινακίδες προς τον Αη Γιάννη 1

Πριν από λίγο καιρό γράφαμε για την έλλειψη πινακίδων στους αρχαιολο­γικούς χώρους της Θίσβης. Φαίνεται

ότι οι παρατηρήσεις μας ακούστηκαν από τους υπεύθυνους της ΒΙ.ΠΕ. οι οποίοι έκαναν τις σχετικές ενέργειες και εγκατέστησαν κά­ ποιες μεγάλων διαστάσεων πινακίδες. Έτσι σήμερα πηγαίνοντας από τον καινούργιο δρό­

μο στον Αι Γιάννη ή το Βαθύ, θα βρείτε ωραίες μεγάλες πινακίδες που ενημερώνουν τους οδηγούς για το χώρο της Βιομηχανικής Περιο­χής. Καμιά πινακίδα όμως δεν πληροφορεί τον ταλαίπωρο οδηγό για το που βρίσκονται οι πανέμορφες παραλίες του Αη Γιάννη και του Βαθύ. Σαν να μην υπάρχουν. Τυχαίο ή σκόπιμο;

Οι Πινακίδες προς τον Αη Γιάννη 2

Αν δεν μας απατά η μνήμη μας για να τοποθετήσει κάποιος μια πινακίδα σε δημόσιο χώρο πρέπει να έχει την άδεια

του Δήμου ή της Νομαρχίας. Κύριε Δήμαρχε γιατί δεν προχωρήσατε αμέσως στην εγκατά­σταση πινακίδων που να ενημερώνουν τους επισκέπτες, τους τουρίστες και τους φίλους της περιοχής μας για το που βρίσκονται οι παραλίες αυτές; Ποιος έλαβε απόφαση για «ανάρτηση πινακίδων­ συσκότιση» στο σταυροδρόμι του Νέου Δρόμου με τον Αη Γιάννη και το Βαθύ;

Δενδροφύτευση Μυστήριο

Δενδροφύτευση μυστήριο, φαίνεται ότι πραγματοποίησε στις 17 Δεκεμβρίου ο Σύλλογος Γυναικών Θίσβης στην

Σφακιώνα, ένα μικρό μέρος απ’ όσα έκαψαν οι φετινές φωτιές στη μαρτυρική Θίσβη. Το μυστήριο έχει να κάνει με την ημέρα Πέμπτη που επιλέχθηκε για να γίνει η δενδροφύτευση. Έχετε δει πολλούς συλλόγους να κάνουν δεν­δροφυτεύσεις εργάσιμες ημέρες; Ποιοι είναι οι λόγοι που οδήγησαν τον Σύλλογο να πραγ­ματοποιήσει τη δενδροφύτευση αυτή καθημε­ρινή και όχι μια αργία ή ένα Σαββατοκύριακο που θα είχε μεγαλύτερη μαζικότητα; Πόσα μέλη του Συλλόγου συμμετείχαν σε αυτήν;

Ένα άλλο ερώτημα της «δενδροφύτευσης μυστήριο» είναι γιατί δεν ενημερώθηκαν όλοι οι Σύλλογοι της περιοχής πλην του ποδοσφαι­ρικού, Α.Ο. Ελικώνας – Δομβραίνας, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ακόμη μεγαλύτερη συμμετο­χή του κόσμου. Εμείς, η Κίνηση Πολιτών Θίσβης για το Περιβάλλον για παράδειγμα, θα παρείχα­με αμέριστη την υποστήριξη μας σε μια τέτοια εκδήλωση αν φυσικά κάποιος μας το είχε… πεί. Τα τηλέφωνα μας είναι γνωστά σε όλους, και αναγράφονται στην εφημερίδα μας.

Tο πόσο άγγιξε η μεγάλη φωτιά στον Δήμο μας, την Κίνηση Πολιτών Θίσβης, αναφέρεται στο «ΕΚΤΑΚΤΟ ΦΥΛΛΟ της ΘΙΣΒΗΣ» για τον πύρινο εφιάλτη. Η Κίνηση στο φύλλο αυτό, έχει προτείνει μια δέσμη συγκεκριμένων προτάσεων (με βραχυπρόθεσμα και μακρο­πρόθεσμα μέτρα) τόσο στην Τοπική όσο και στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, αλλά και σε όλους τους συλλόγους της περιοχής.

Η «Θισβιακή Ηχώ» και η «Ξηρονομή» 1

Στην περιοχή μας τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν δύο τοπικές εφημερί­δες. Η «Θισβιακή Ηχώ» και η «ΞΗΡΟ­

ΝΟΜΗ». Η πρώτη κυκλοφορεί με έξοδα του Δήμου και πιο συγκεκριμένα του Πολιτιστι­κού Κέντρου, έχοντας ως διευθύντρια και εκδότρια την Κα Ε. Κοβάνη ενώ ή δεύτερη από τον Σύλλογο των Ξηρονομαίων με εκδό­τη και διευθυντή τον κύριο Αθ. Καλοζούμη

Σεβόμαστε και τιμάμε την κ. Ε. Κοβάνη, διευ­θύντρια και εκδότρια της εφημερίδας «Θισβια­κή Ηχώ». Όμως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η στάση της απέναντι στον αγώνα μας για το Περιβάλλον, όπως και η αντιμετώπιση που είχε μέχρι σήμερα το φύλο μας από τις σελίδες της εφημερίδας της, δεν τιμούν ούτε την ίδια ούτε το πνευματικό της έργο.

Εκδηλώσεις μας για ζητήματα που καίνε τον τόπο μας, όπως η ρύπανση από τα εργο­στάσια, στις οποίες ήλθαν περισσότερα από 300 άτομα, το χρηματοδοτούμενο με χρήμα­τα των Δημοτών έντυπο της, αφιέρωσε μόλις δύο αράδες. Συνολικά στα τελευταία δύο χρόνια η «Θισβιακή Ηχώ» έχει αφιερώσει για την Κίνηση Πολιτών Θίσβης και τον αγώνα της για το Περιβάλλον μόλις 50 λέξεις!

ΘίσβηΑνεξάρτητη Έκδοση Οικολογικού,

Πολιτιστικού και Κοινωνικού Προβληματισμού

Τεύχος 4ο, Απρίλιος 2010ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ

Κίνηση Πολιτών Δήμου ΘίσβηςΕΚΔΟΤΕΣ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟΔημήτριος Μιχάλης, Παναγιώτης Πολυτάρχος

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣύρου 37, Χολαργός ­ Τ.Κ. 155 62 ­ Τηλ: 697 217 0461

e­mail: kpthisvis@hotmail.comΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ

Ράνια ΜανιάτηΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Βάσω Λυμπερίου, Δημήτριος Μιχάλης, Παναγιώτης Πολυτάρχος, Πέτρος Ρούσης

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑSymbol Χρήστος Κεντρωτής

ΕΚΤΥΠΩΣΗArt & ViSion Α. Ξένος & Συνεργάτες Ο.Ε.

Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη τη θέση της εφημερίδας.

Από παράλειψή μας ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι όλο το φωτο­γραφικό υλικό που χρησιμοποιή­

σαμε στο τρίτο τεύχος για τις πυρκαγιές ανήκει στην συμπατριώτισσά μας Αγγε­λική Καραμπογιά. Θέλουμε να την ευχα­ριστήσουμε για την προσφορά της και να ζητήσουμε συγγνώμη που εκ παρα­δρομής δεν αναφέρθηκε το όνομά της.

αιχμέςΘίσβη

2

Δενδροφύτευση Ιγκόγνιτο

Ένα άλλο ερώτημα είναι γιατί δεν συμ­μετείχε η Νομαρχία και η Δημοτική Αρχή, που νωρίτερα ήταν παρούσες

σε όλες τις δενδροφυτεύσεις καμένων. Ενδια­φέρθηκαν να βάλουν κι αυτοί κάνα δενδράκι; Είχαν ενημερωθεί ο Νομάρχης, ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο;

Αν όχι, τότε δεν έχουμε να κάνουμε απλά με μια «δενδροφύτευση μυστήριο» αλλά με μια «δενδροφύτευση­ιγκόγνιτο». Γιατί τέτοια μυστικότητα ρε κορίτσια; Ποιους θέλατε να αποκλείσετε και ποιους να συμπεριλάβετε σε μια εκδήλωση που αγγίζει όλο τον κόσμο της Θίσβης; Και αλήθεια, τι δουλειά γυρεύει η αλεπού στο παζάρι. Με ποιο τρόπο και γιατί συνέβαλλε στη δενδροφύτευση ο μεγα­λύτερος ρυπαντής της περιοχής μας, η Σωλη­νουργεία Κορίνθου; Τι σχέσεις έχετε μαζί τους; Μήπως με τα λίγα δενδράκια που προσέφεραν και τη μεταφορά των μαθητών στον χώρο της δενδροφύτευσης, ξεχάσαμε τους ρύπους που ποτίζουν καθημερινά τόσα χρόνια την περιοχή μας;

Η Δημοτική Αρχή και το Εργοστάσιο Ηλεκτροπαραγωγής

Σε συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμ­βουλίου, που έγινε στις 8 Οκτωβρίου του 2003, στην έδρα της Νομαρχίας

στη Λιβαδειά, συζητήθηκε η αξιολόγηση της Μελέτης των Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής στη Θίσβη. Σ’ αυτήν παρευρέθηκε και ο δήμαρχός μας, κ. Κοβάνης, μαζί με έναν τεχνικό σύμβου­λο, που ζήτησαν και πήραν τον λόγο για να τοποθετηθούν πάνω στο θέμα. Μεταφέρουμε λέξη προς λέξη, όπως αναγράφονται στα πρα­κτικά της Νομαρχίας, τι ειπώθηκε από τον δήμαρχό μας και τον τεχνικό του σύμβουλο στη συνεδρίαση αυτή για να βγάλετε τα συ­ μπεράσματα σας. Ο δήμαρχος Θίσβης ανέφε­ρε ότι «το Δημ. Συμβούλιο της Θίσβης δεν συμ-φωνεί με αυτήν την επένδυση, διότι στη ΒΙ.ΠΕ. δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να δεχθεί τέτοιου είδους επενδύσεις, γιατί δεν υπάρχει ο ρυμοτομικός σχεδιασμός, και ήδη η περιοχή είναι επιβαρυμένη από τη λειτουργία των υπαρχουσών βιομηχανιών. Στη συνέχεια έλαβε τον λόγο ο κ. Γ. Κάλος, Πανεπιστημιακός καθηγητής και εκπρόσωπος του δήμου Θίσβης, ο οποίος τόνισε ότι είναι υπέρ της δημιουργίας της μονάδας, αρκεί να γίνει σωστά».

Δηλαδή, κύριε δήμαρχε, η Σωληνουργεία Κορίνθου που λειτουργούσε ήδη την περίοδο

αυτή στην περιοχή, χωρίς ρυμοτομικό σχεδια­σμό, χωρίς άδεια λειτουργίας και με 2.500 τ.μ. παράνομων κτιριακών κατασκευών δεν δη­ μιουργούσε πρόβλημα στην περιοχή; Όμως αναρωτιόμαστε, εάν υπήρχαν οι υποδομές και ο ρυμοτομικός σχεδιασμός, θα μπορούσε να λειτουργήσει το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγω­γής στο Λικέρι, σε περιοχή που υπάρχει το φαι­νόμενο του Θερμοκρασιακού Αναστρόφου;

Σχετικά με τον καθηγητή, που ήταν εκπρό­σωπος του Δήμου στο θέμα αυτό, σας ενη­μερώσουμε ότι το 2008 ανέλαβε μαζί με την ομάδα του, τεχνική έκθεση για το εργο­στάσιο ηλεκτρικής ενέργειας με φυσικό αέριο στη Θίσβη Βοιωτίας, το εργοστάσιο που κατασκευάζεται σήμερα στην περιοχή μας (Συγκεκριμένα η τελική έκθεση εκπονή­θηκε για τη Thisvi Power Generation Plant A.E., δηλαδή την κοινοπραξία της Ηλεκτρο­παραγωγικής Θίσβης με την Edisson).

Λυπόμαστε, κύριε δήμαρχε, αλλά όταν σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα για το περιβάλλον της περιοχής μας, πηγαίνετε χωρίς ενημέρω­ση και πληροφόρηση, με γενικόλογες τοπο­θετήσεις και με τέτοιους συνεργάτες δίπλα σας, να υποστηρίξετε το δίκιο μας, τότε δυστυχώς δεν πείθεται κανένας. Μετά ανα­ρωτιόμαστε και έχουμε απορίες, πώς είναι δυνατόν 7 χρόνια τώρα, ο Δήμος μας, μετά από τόσες προσφυγές στη δικαιοσύνη για τα θέματα της ΒΙ.ΠΕ., που κοστίζουν βέβαια σε χρήμα, να μην έχει κερδίσει ούτε μία.

Το Νομαρχιακό Συμβούλιο και το Εργοστάσιο Ηλεκτροπαραγωγής

Θετική ήταν η γνωμοδότηση που έδωσε το Νομαρχιακό Συμβούλιο του Νομού Βοιωτίας για την κατα­

σκευή και λειτουργία μονάδας ηλεκτροπαρα­γωγής στη Θίσβη. Στη συνεδρίαση της 8ης Οκτωβρίου 2003 που έγινε για το θέμα αυτό, υπέρ της έγκρισης της Μελέτης Περιβαλλο­ντικών Επιπτώσεων του Εργοστασίου ψή­ φισαν 13 σύμβουλοι, 7 κατά και ένα λευκό. Για την ιστορία, μεταξύ αυτών που ψήφισαν υπέρ της κατασκευής του εργοστασίου ηλε­κτροπαραγωγής στον τόπο μας, ήταν ο κύ­ ριος Μπακομήτρος Κωνσταντίνος, ο κύριος Καμούτσης Αναστάσιος, ο κύριος Αγγέλου Δημήτρης και ο κύριος Ζιώγας Γεώργιος. Επειδή οι εκλογές είναι κοντά ας τους έχουμε στα υπόψη μας, να τους ξανατιμήσουμε με την ψήφο μας, ώστε να μας φέρουν και το δεύτερο εργοστάσιο της ηλεκτροπαρα­γωγής που ετοιμάζει η εταιρία.

Σκοτάδι!!!

Υ πάρχει κάποιος λόγος που ο δημο­τικός φωτισμός στο Δημοτικό Δια­μέρισμα της Δομβραίνας, στις τρεις

τελευταίες κολώνες, εντός οικισμού, στο δρόμο προς τον Άγιο Νικόλαο, μετά τη δια­σταύρωση εδώ και μήνες δεν λειτουργεί;

Υπάρχουν, ζουν και δουλεύουν άνθρωποι εκεί και η αδιαφορία των αρμοδίων τους καθιστά υπεύθυνους για τον όποιο κίνδυνο εγκυμονεί το σκοτάδι, για τους ανθρώπους αυτούς και τις περιουσίες τους.

Τύφλωση

Στο νέο περιφερειακό δρόμο, στο ύψος της Δομβραίνας, τη νύχτα, οι προβο­λείς της Σωληνουργείας, τυφλώνουν

επικίνδυνα τους οδηγούς των διερχόμενων αυτοκινήτων.

Θα πρέπει να γίνει κάτι άμεσα, διότι αλλιώς φοβόμαστε, ότι σύντομα δεν θα αποφύγουμε τα ατυχήματα.

Σας Ευχαριστούμε!!!

Ενα μεγάλο ευχαριστώ για τα μέλη και τους φίλους ομογε-νείς από την Αμερική που με την ηθική και οικονομική

υποστήριξη τους μας έχουν βοηθήσει να υπάρχουμε σαν παρουσία και να συνεχίζου­με τους νομικούς κυρίως αγώνες μας για έλεγχο των παρανομιών, των αυθαιρεσιών στην περιοχή μας και την προστασία της.

Χωρίς την συμβολή σας θα ήταν αδύ­νατο να έχουμε καταφέρει ότι καταφέρα­με μέχρι τώρα.

Η παρουσία και η βοήθεια σας μας δίνει κουράγιο για να συνεχίσουμε.

Σας ευχαριστούμε από την ψυχή μας!!! Και εμείς και ο τόπος όλος!!!

Να είστε καλά!!!Συνεισφορές γα την εφημερίδα μαςΑσβός Μαρία 100$Γολεμάτης Γ. Γεώργιος 30$Μίχα Ελένη 50$Δέδες Παναγιώτης 30$Καντρεβάς Δημήτριος 300$Καραμπογιάς Νώντας 1000$Γολεμάτη Ανθούλα 300$Γολεμάτης Γ. Γεώργιος 30$Γολεμάτης Γ. Γεώργιος 30$Νικολάου Ε. Νικόλαος 100$Ρουγκάκις Βασίλης 25$Ρουγκάκις Δημήτριος 25$Σέγκος Αθανάσιος 20$Σιακαντάρης Αγαθός 20$

αιχμές Θίσβη

3

Ένα από τα θέματα που ήρθε για συζή­τηση στο Δημοτικό Συμβούλιο της 29ης Ιανουαρίου ήταν η γνωμοδότη­ση του Δημοτικού Συμβουλίου για

την παραχώρηση χρήσης του αιγιαλού παρα­λίας και θαλάσσιου χώρου για εκτέλεση έργων (λιμενικών εγκαταστάσεων) στον όρμο Βαθύ του Δημοτικού Διαμερίσματος Θίσβης από την εταιρία INTER BETON Δομικά Υλικά Α.Ε.

Η INTER BETON Δομικά Υλικά Α.Ε. είναι μια εταιρία που ασχολείται με τα αδρανή υλικά, η οποία ανήκει στις θυγατρικές του ομίλου της Τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ. Ο όμιλος της ΤΙΤΑΝ εγκαταστάθηκε στην περιοχή μας το 2008, αποκτώντας το 100% των μετοχών της εταιρίας Λατομεία Θίσβης Α.Ε. Όπως έγινε και με το συγκρότημα του Ομίλου Στασινόπουλου η βασική αιτία που την τράβηξε την εταιρία αυτή στην περιοχή μας ήταν ο στόχος της για την δημιουργία λιμενικών εγκαταστάσεων.

Στην συζήτηση που έγινε στο δημοτικό συμ­βούλιο διαμορφώθηκαν δύο προτάσεις. Η μία που υποστήριζε την λειτουργία δεύτερου λιμα­νιού στο Βαθύ και η άλλη που ήταν αρνητική.

Με ισχνή πλειοψηφία το Δημοτικό Συμβού­λιο της Θίσβης, είπε ΟΧΙ στην προσπάθεια της τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ, για δημιουργία και νέων λιμενικών εγκαταστάσεων στο Βαθύ. Οι δημοτικοί σύμβουλοι που ψήφισαν υπέρ της δημιουργίας λιμενικών εγκαταστάσεων είναι

οι Σ. Δέδες, Ο. Σπύρου, Σ. Τυπάλδος, Κ. Βόζης, Γ. Μεϊδάνης. Να μη γίνουν οι λιμενικές εγκα­ταστάσεις ψήφισαν οι Γ. Δέδες, Γ. Μαρίνης, Β. Κοβάνης, Ε. Κοβάνη, Χ. Αραπάκης και Δ. Σύρος.

Είναι απορίας άξιον, τη στιγμή που στην περιοχή μας γίνεται ένας αγώνας για να προ­στατευθούν οι παραλίες και το περιβάλλον μας, με τι κριτήρια οι 5 δημοτικοί σύμβουλοι ψήφισαν να δημιουργηθεί και δεύτερο λιμάνι στο Βαθύ από μια εταιρία παραγωγής αδρα­νών υλικών που θα μολύνει ανεπανόρθωτα τον θαλάσσιο πλούτο της περιοχής μας.

Υπόψη μας έχουμε και άλλη μια προσπάθεια που είχε γίνει τον Δεκέμβριο του 2007 για την δημιουργία λιμενικών εγκαταστάσεων, όταν

η εταιρία Σ. ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗΣ & ΣΙΑ Ο.Ε. είχε ζητήσει να γίνει παραχώρηση ή του δικαιώμα­τος απλής χρήσης του αιγιαλού και της παρα­λίας για την φορτοεκφόρτωση αδρανών υλικών από το Λατομείο που βρισκόταν στην Θέση «Όρμο Βαθύ». Ευτυχώς και τότε η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου του κυρίου Κ. Κο­ βάνη είχε ψηφίσει κατά της παραχώρησης.

Επειδή πολλά ακούγονται γύρω από την απόφαση των 6 δημοτικών συμβούλων να ψηφίσουν υπέρ της δημιουργίας νέων λιμενι­κών εγκαταστάσεων από τον Τιτάνα στην πε­ ριοχή μας, περιμένουμε να μας εξηγήσουν το σκεπτικό της απόφασης που καταδεικνύει, ότι είναι αναγκαία η δημιουργία ενός δεύτε­ρου εμπορικού λιμανιού στην περιοχή μας. Οι πολίτες του Δήμου Θίσβης θα πρέπει να γνωρίζουν τι ψηφίζουν οι δημοτικοί σύμβου­λοι και τους λόγους με τους οποίους δικαιολο­γούν τις αποφάσεις με την ψήφο τους. Το περι­βάλλον δεν προσφέρεται παιχνίδια πίσω από την πλάτη τους. Όσο για τις θέσεις εργασίας νομίζουμε ότι η προσφορά εργασίας στην περιοχή μας είναι αρκετά μεγάλη. Το αντιλαμ­βανόμαστε όλοι μας αν κοιτάξουμε γύρω μας.

Ο χώρος της εφημερίδας μας θα είναι στην διά­θεση τους για να μας αναλύσουν τις σκέψεις, που τους οδήγησαν να πάρουν την απόφαση αυτή. Οι ενημερωμένοι πολίτες είναι οι σωστοί πολίτες.

—Δ. Μ.

Μ ε σημαντική καθυστέρηση τεσσάρων μηνών το Σάββατο 27 Μάρτη του 2010 η δημοτι­κή αρχή έφερε για κατάρτιση

– συζήτηση και έγκριση ή μη στο δημοτικό συμβούλιο το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου και τον προϋπολογισμό. Χαρακτηριστικά η συζήτηση για τον προϋπολογισμό επιβαλ­λόταν να είχε γίνει μέχρι τέλος Νοεμβρίου 2009 και έγινε τον Μάρτη του 2010.

Χωρίς να υπάρχει εισηγητική έκθεση της διοίκησης του κ Κ. Κοβάνη για ένα τέτοιο μεγάλο θέμα και να γίνει ουσιαστική συζή­τηση για τα έσοδα και τα έξοδα του Δήμου, μέσα σε 40 λεπτά της ώρας, ο προϋπολο­γισμός είχε ψηφιστεί από το σύνολο των παρευρισκομένων, με μοναδική αρνητική ψήφο αυτή του Δημήτρη Σύρου.

Ο προϋπολογισμός θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο «η χαρά του εργολάβου» αφού για το 2010 προβλέπει, ότι σε σύνολο επεν­δύσεων 3.303.848,05 ευρώ, οι επενδύσεις των τεχνικών έργων (δρόμοι, πλατείες κ.α.)

απορροφούν τα 2.308.583,82 ευρώ.Μπορούμε επίσης να πούμε πως είχαμε

ένα προϋπολογισμό φωτοτυπία των προη­γούμενων ετών. Κάποιες μικροαλλαγές στα ποσά λόγω της οικονομικής κρίσης και λίγες νέες προσθήκες κωδικών δεν αλλάζουν ουσιαστικά τη δομή του.

Όσο και καλή θέληση και να διαθέτει κανείς, δεν διαπιστώνει κανένα κοινωνικό ή αναπτυ­ξιακό παραγωγικό προσανατολισμό σε αυτόν. Διότι δεν είναι δυνατόν να δηλώνονται τα ίδια ποσά ως έξοδα χρήσης για τις Υπηρεσίες Πολι­τισμού­Αθλητισμού και Κοινωνικής Πολιτικής (17.100 ευρώ από τα οποία τα 2.100 είναι είδη υγιεινής καθαριότητας), με αυτό του καθαρι­σμού των Νεκροταφείων του Δήμου (15.000 ευρώ). Η σε άλλο σημείο τα έξοδα για την προ­μήθεια παραστάσεων στύλων με φωτοσωλή­να (γιρλάντες) για τα δημοτικά διαμερίσματα να είναι 15.000 ευρώ και να μην υπάρχει ειδικό κονδύλι για την νεολαία και τους άνεργους. Να μην περιλαμβάνει ειδικό κονδύλι για δρά­σεις του Τοπικού Συμβουλίου Νέων.

Είναι ντροπή να μην περιλαμβάνει δράσεις για κοινωνικές δαπάνες. Να μην υπάρχει λέξη για την προστασία του περιβάλλοντος και την ανακύκλωση. Λυπόμαστε αλλά ο προϋ­πολογισμός που ψηφίστηκε είναι:

• Πλασματικός• Αντιαναπτυξιακός • Αντικοινωνικός

Ο προϋπολογισμός δεν αποτελεί απλώς υποχρέωση των Δήμων, δεν είναι απλώς ένα κείμενο λογιστικών εγγραφών. Αντίθετα αποτελεί το μόνο ουσιαστικό εργαλείο για την εφαρμογή συγκεκριμένου προγράμματος υπηρεσιών και παροχών προς τους δημότες. Γι’ αυτό συντάσσεται από πολιτικούς, συγγρά­φεται από υπαλλήλους των αντιστοίχων υπη­ρεσιών και ελέγχεται από τους πολιτικούς. Η ευθύνη, για τον ελλιπή, άχρωμο και αντι­αναπτυξιακό προϋπολογισμό που κατατέθη­κε είναι αποκλειστικά δική σας κ. Κοβάνη.

—Γ. Π.

Δεύτερο Λιμάνι στο Βαθύ

Ο προϋπολογισμός του Δήμου Θίσβης για το 2010

Με ισχνή πλειοψηφία το Δημοτικό Συμβούλιο

της Θίσβης, είπε ΟΧΙ στην προσπάθεια της τσιμεντοβιομηχανίας

ΤΙΤΑΝ, για δημιουργία και νέων λιμενικών

εγκαταστάσεων στο Βαθύ.

δημοτικάΘίσβη

4

Τα πέτρινα Γεφύρια του τόπου μας

Ε πιτέλους κύριε Δήμαρχε πότε θα εφαρμόσετε τις αποφάσεις του κράτους για την προστασία των πολιτιστικών μας μνημείων:

Πότε σκοπεύετε να κάνετε κάτι απέναντι στην βάναυση καταστροφή τους από τους «ενοίκους» της ΒΙΠΕ;

Ο λόγος για τα επτά πέτρινα γεφύρια, αξεπέραστα διαχρονικά δημιουργήματα των μαστόρων της περιοχής μας, τα οποία το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτηρίζει με πρόσφατη απόφασή του (ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/ 89460/2246/09) Μνημεία. Η απόφαση έγινε νόμος του κράτους αφού δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως με ημερομηνία κυκλοφορίας Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010. Μεταξύ των μνημείων περιλαμβάνονται φυσικά και τα δύο γεφυράκια στο δρόμο προς τον Αη Γιάννη, οι «πόρτες» που κάποτε χώριζαν το Λικέρι στα δύο.

Κύριε δήμαρχε τώρα, θα πρέπει το συντο­μότερο δυνατόν να φύγουν τα σιδερένια υποστυλώματα που έχουν μπει αυθαίρετα κάτω από το πέτρινο γεφυράκι χωρίς την έγκριση της αρμόδιας Αρχαιολογικής Υπηρε­σίας και να μην διέρχονται πάνω από τις δύο γέφυρες τα φορτηγά που εξυπηρετούν την Βιομηχανική Περιοχή. Δεν είναι και η καλύτε­ρη εικόνα για τα Μνημεία της περιοχής μας η κατάσταση αυτή. Τα βαριά φορτηγά της Βιομηχανικής Περιοχής θα πρέπει να αναζη­τήσουν άλλο δρόμο διέλευσης. Τα λάθη, τις παραλήψεις και τις παρανομίες της ΒΙ.ΠΕ. δεν μπορεί να τις πληρώνουν πάντα οι πο­ λίτες και η πολιτιστική κληρονομιά μας. Ας εφαρμοστούν κάποτε οι νόμοι και στην περιοχή μας. Η διέλευση των φορτηγών της ΒΙ.ΠΕ. πάνω από τις γέφυρες είναι παράνομη.

Δεν είναι δυνατόν για ένα αντισταθμιστικό ξεροκόμματο ή για λίγα δενδράκια να κάνου­με τα στραβά μάτια στην καταστροφή της Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής Ομορφιάς των Μνημείων και του Πολιτισμού του Τόπου μας.

—Μπάμπης Μιχάλης, Δημοσιογράφος

Ας εφαρμοστούν κάποτε οι νόμοι και στην περιοχή μας.

Η διέλευση των φορτηγών της ΒΙ.ΠΕ. πάνω από

τις γέφυρες είναι παράνομη.

Υ πάρχει μέλλον για τους μικρούς αγρότες που επιμένουν ακόμη να σέβονται τη φύση και το πιάτο μας, παράγοντας βιολογικά προϊόντα;

Ναι, διαμηνύουν οι οπαδοί της υποστηριζό­μενης από την τοπική κοινωνία γεωργίας, ένα μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στη Γερμανία, την Ελβετία αλλά και την Ιαπωνία, ως απάντη­ση στις αυξανόμενες ανησυχίες των κατανα­λωτών για την ασφάλεια της διατροφής του.

Το μοντέλο που ξανανθίζει λόγω και της οικονομικής κρίσης –αυτή τη φορά στις ΗΠΑ– δίνει απάντηση τόσο στο σύστημα της αγοράς και των εμπόρων όσο και στις μεγάλης κλίμα­κας «χημικές» αγροτικές μονοκαλλιέργειες, που μονοπωλούν την παγκόσμια αγροτική παραγω­γή τα τελευταία χρόνια δηλητηριάζοντας τρό­φιμα, γη, νερό και αποδυναμώνοντας οικονο­μικά μικροκαλλιεργητές και τοπικές κοινωνίες.

Το σύστημα λειτουργεί συνήθως ως εξής:Ο ντόπιος μικροκαλλιεργητής πουλά μερί­

δια ή συνδρομές της επόμενης συγκομιδής του στους καταναλωτές της κοντινής πόλης από το χειμώνα. Το μερίδιο αυτό αντιστοιχεί συνήθως σ’ ένα καλάθι ντόπια και ολόφρεσκα λαχανικά, φρούτα, λουλούδια και βότανα που παράγονται στη φάρμα. Τα προϊόντα διανέμο­

νται στους καταναλωτές μία φορά την εβδομά­δα καθ’ όλη την περίοδο συγκομιδής, η οποία συνήθως ξεκινά την άνοιξη και τελειώνει το φθινόπωρο. Οι καταναλωτές –«μέτοχοι» ή μέλη της φάρμας– μπορούν να επισκέπτο­νται κάθε εβδομάδα τη φάρμα, να συζητούν με το γεωργό, να συμμετέχουν στην καλλιέρ­γεια αν το θελήσουν και να έχουν έτσι σημα­ντική έκπτωση στην αγορά του μεριδίου τους.

Αν σε οποιαδήποτε περίπτωση η συγκομιδή καταστραφεί, τότε το κόστος επιφορτίζεται όχι μόνο ο καλλιεργητής αλλά και ο καταναλωτής.

Η υποστηριζόμενη από την τοπική κοι-νωνία γεωργία απάντηση στα δηλητήρια των πολυεθνικών και των εμπόρων

Τα οφέλη που αποκομίζουν καταναλωτής και γεωργός από αυτήν την κοινοπραξία είναι ανεκτίμητα.

Ο μεν καταναλωτής­μέλος της φάρμας πέρα από τη φρέσκια, καλύτερη, καθαρότερη και συνήθως φτηνότερη τροφή, έχει την ευκαιρία να «επανασυνδεθεί» με τη γη και να συμμετέχει άμεσα στην παραγωγή της τροφής του, προσφέροντας εργασία και μειώνοντας το κόστος της συνδρομής του.

Ο καλλιεργητής από την πλευρά του δια­σφαλίζεται απέναντι στον κίνδυνο να κατα­στραφεί η συγκομιδή του, απαλλάσσεται από τα χρόνια προβλήματα ρευστότητας και τα εξοντωτικά δάνεια των τραπεζών. Εξασφα­λίζει ακόμη δικαιότερες τιμές για τη σοδειά του, αφού παρακάμπτονται οι έμποροι και οι μεσάζοντες που τον κλέβουν, ενώ τέλος απαλλάσσεται από το βάρος της προώθησής των προϊόντων, που απαιτεί χρόνο και κόπο.

Στις ΗΠΑ υπάρχουν σήμερα περισσότε­ ρες από 12.500 μικρές σε έκταση φάρμες, οι οποίες βρίσκονται κοντά σε πόλεις και ακολουθούν το σύστημα της υποστηριζό­μενης από την τοπική κοινωνία γεωργίας. Ακόμη περισσότερες είναι αυτές που προτι­μούν να παρακάμψουν τους εμπόρους και πουλούν τα προϊόντα τους απευθείας στους

καταναλωτές, μέσω των σχετικών κρατικών προγραμμάτων, των λαϊκών αγορών, των σουπερμάρκετ, των καταναλωτικών οργανώ­σεών τους. Αρωγός τους σε αυτήν την προ­σπάθεια είναι το διαδίκτυο, που τους επέτρε­ψε να συντονίζονται, να διαφημίζονται και να ανταλλάσσουν πληροφορίες για τις καλ­λιέργειές τους, αλλά και το κίνημα των κατα­ναλωτών Eat Local, δηλαδή «φάε ντόπια», που προωθεί την αγορά τροφίμων που παρά­γονται από τις κοντινές στις πόλεις φάρμες.

—Μπάμπης Μιχάλης, Δημοσιογράφος

Λικέρι.

δημοτικά Θίσβη

5

Κ αι ήρθε η ώρα να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Ήρθε η ώρα των δημοτών να αποφασίσουν: Τι θέλουμε;

Εργοστάσια ή ανθρώπινο περιβάλλον;

1. ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣΣε λιγότερο από 8 μήνες θα γίνουν οι επό μενες δημοτικές εκλογές, οι οποίες θα είναι καθοριστι-κής σημασίας για το μέλλον της περιοχής μας.

Κι αυτό γιατί οι εξελίξεις σχετικά με την επέ­κταση των εργοστασίων «τρέχουν» και η Νέα Δημοτική Αρχή με τον Δήμαρχό της, θα πρέπει να αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες μαζί με τους δημότες, ώστε να σταματήσει η προδιαγραφόμενη πορεία της επέκτασης.

2. ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» Ή ΟΧΙ;Την ώρα που γράφονται αυτές οι σκέψεις, δεν ξέρουμε ακόμα με βεβαιότητα αν θα ισχύσει ο «νέος νόμος» των συνενώσεων. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι έχει εξαγγελθεί από την Κυβέρνηση και ότι είναι στις προθέσεις της να ισχύσει στις εκλογές του Νοέμβρη. Η αλήθεια είναι ότι αν τελικά «περάσει» ο νόμος ΚΑΛΛΙ-ΚΡΑΤΗ, τότε θα σημάνει το οριστικό τέλος της ελπίδας, ότι κάτι… θα μπορούσε να γίνει για μια μεταρρύθμιση προς δημοκρατική κατεύθυνση.

Ο νέος νόμος είναι το ίδιο Αντιδημοκρατι­κός και Δημαρχοκεντρικός, ενώ παράλληλα με τις νέες συνενώσεις των δήμων εξαφανίζε­ται παντελώς η έννοια της ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑΣ και της ΕΓΓΥΤΗΤΑΣ, βασικότατα χαρακτηριστικά ενός ουσιαστικού δημοκρατικού Δήμου.

Το θέμα μας σε αυτό το σημείωμα δεν είναι ο «νέος νόμος». Κυρίως θέλουμε να τονίσου-με ότι στις επόμενες εκλογές, με όποιον Νόμο και αν γίνουν, οι πολίτες της Θίσβης θα πρέπει να αναδείξουν το πρόβλημα των ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ ως ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ των προβλη-μάτων τους. (για το θέμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ αναφε­ρόμαστε σε άλλα άρθρα αυτού του τεύχους.)

3. ΤΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣΌλες οι προηγούμενες αναμετρήσεις για την εκλογή της δημοτικής αρχής, αλλά κυρίως οι τελευταίες, παρ’ όλο που είχαν φτάσει τα πρώτα κακά μαντάτα επέκτασης της ΒΙΠΕ, διεξήχθησαν με το ζήτημα της Βιομηχανικής Περιοχής και τις τεράστιες επιπτώσεις της στο περιβάλλον Σαν να Μην Υπάρχουν.

Η προεκλογική διαμάχη εξαντλούνταν σε γενικές κομματικές και προσωπικές αντι­παραθέσεις, χωρίς να αγγίζεται από κανέναν

η διάγνωση του επερχόμενου «κρυφού καρ-κίνου» της περιοχής, είτε γιατί δεν θέλανε, είτε γιατί δεν μπορούσαν να το καταλάβουν.

Όμως, η υπόθεση των εργοστασίων θα μετατραπεί σε λίγο σε «πραγματικό καρκί-νο» και θα μας πεθάνει.

4. ΟΜΩΣ ΕΩΣ ΕΔΩΣτις ερχόμενες εκλογές δεν θα αφήσουμε να επαναληφθεί η ίδια Κατάσταση της Σιωπής.

Οι πολίτες τώρα διεκδικούν ενημέρωση και θέσεις από όλους.

Τώρα οι πολίτες της Θίσβης θέλουν να μάθουν τι έκανε ο Δήμος για τα εργοστάσια.

Oι πολίτες της Θίσβης θέλουν να ξέρουν: Τι προτείνει και σε τι δεσμεύεται κάθε

υποψήφιος Δήμαρχος που διεκδικεί να τους εκπροσωπήσει.

Η Κίνηση των Πολιτών του Δήμου Θίσβης μέσα από την εφημερίδα «Θίσβη», αλλά και με άλλες δημόσιες παρεμβάσεις, θα ανοίξει όλα τα μεγάλα θέματα που αφορούν το πα­ ρελθόν και το μέλλον της περιοχής μας.

5. ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥΉδη από το δεύτερο φύλλο της εφημερίδας μας, σε άρθρο με τίτλο «οι μάσκες αρχίζουν να πέφτουν», που συνυπογράφεται από 4 συμπο­λίτες μας, θίχτηκαν ζητήματα που αφορούν «τις πολιτικές και τα έργα» του δήμαρχου κ. Κοβά­νη σε όλη την ιστορία της δημιουργίας της ΒΙΠΕ.

Δίνεται μια πολιτική απάντηση, σε συνεντεύ­ξεις του, στις οποίες και αλλοίωνε τα πραγματι­κά γεγονότα για τις εγκαταστάσεις της Σωλη-νουργείας και φόρτωνε τις όποιες ευθύνες στις πλάτες των πολιτών του παλιού οικισμού της Θίσβης (Κακόσι) και στον κοινοτάρχη της.

Εμείς θα συνεχίσουμε την κριτική μας.Διότι θεωρούμε ότι ο επί 12 χρόνια δήμαρ-

χος κ. Κοβάνης έχει αντικειμενικά άμεση σχέση, άρα και ευθύνη για την πορεία των πραγμάτων στον Δήμο. Δεν φρόντισε να ερευνήσει τις μελλοντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την εγκατάστασή της, αλλά ούτε και φρόντισε να βάλει ένα όριο τουλάχιστον, μια Κόκκινη Γραμμή, στην επέκταση των εργοστασίων.

Στην πορεία προς τις δημοτικές εκλογές τα θέματα των Εργοστασίων, του Λιμανιού και της Θάλασσας θα είναι κυρίαρχα, και όχι μόνο αυτά.

Μόνο που αυτήν τη φορά θα απαιτήσουμε να γίνει ένας διάλογος με Ανοιχτά Χαρτιά.

6. ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣΝα πούμε καθαρά τι θέλει ο καθένας για το μέλλον του τόπου.

Να πούμε καθαρά Τι Ανάπτυξη θέλουμε. Όσοι θέλουν μια ανάπτυξη στη κατεύθυν­

ση που θέλει ο Όμιλος Στασινόπουλου, με επέκταση της ΒΙΠΕ και Βιομηχανικό Λιμάνι, ώστε να δουλέψουν 30­40 ντόπιοι και με την «πίσω σκέψη» ότι θα «δουλέψουν και τα ντόπια μαγαζιά»,

Να το πουν.Όσοι θέλουν μια ανάπτυξη Βιομηχανική

που θα νεκρώσει κάθε άλλη οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα,

Να το πουν.Και οι πολίτες θα αποφασίσουν.

Εμείς θα μιλήσουμε χωρίς περιστροφές.Προτείνουμε μια ανάπτυξη βασισμένη στη αξιοποίηση του φυσικού και ιστορικού μας πλούτου, στην κατεύθυνση μιας Αγρο-τουριστικής Ανάπτυξης.

Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει αξιο­ποίηση των ακτών μας και του τουρισμού, αξιοποίηση και βελτίωση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής.Ας αφήσουμε τα μισόλογα. Τα μπερδεμένα λόγια και την ασάφεια που βολεύουν όσους θέλουν να αποκομίσουν πρόσκαιρα κέρδη από την επέκταση των εργοστασίων.Η Αλήθεια είναι μία.Ή ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΛΙΜΑΝΙ Ή ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.Και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Δεν γίνονται γιατί είναι δύο ακριβώς αντίθετες πραγματικότητες.Και όποιος προσπαθεί να τα συγχωνεύσει, απλά κοροϊδεύει τον κόσμο.

7. ΕΠΙΛΟΓΟΣΠάντως, ανεξάρτητα αν στο μέλλον θα ανα­φερόμαστε σε έναν ευρύτερο Δήμο των 10.000 κατοίκων ή στον σημερινό Δήμο.

Το θέμα των Εργοστασίων θα παραμένει στη ίδια επικαιρότητα και διεκδίκηση.

Όμως, πρέπει να ομολογήσουμε ότι μετά τις νέες συνενώσεις, το φορτίο για την πε­ ριοχή του σημερινού Δήμου Θίσβης, και ειδικότερα για τα χωριά μας, θα είναι ακόμη πιο βαρύ.

Και θα είναι πιο βαρύ, διότι θα δημιουργη­θεί ένα «Νέο Κέντρο Εξουσίας».

Που θα είναι μακριά από τον τόπο μας… κάπου στον Αλίαρτο, τις Θεσπιές ή την Θήβα.

Δηλαδή, θα αποφασίζουν ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ.Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟΣ,

ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ.—Παναγιώτης Πολυτάρχος, Πολιτικός Μηχανικός

Το 2010 θα είναι χρονιά δημοτικών εκλογών και μεγάλων αποφάσεων για τον δήμο μας

δημοτικάΘίσβη

6

Λίγο φιλότιμο και αξιοπρέπεια δεν βλάπτουν

Με μεγάλη μας λύπη διαπιστώ­νουμε ότι παρά τις ενημερώ­σεις που έχουν γίνει από πολ­λούς φορείς και κινήσεις πολι­

τών τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας για τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει το περι­βάλλον από τα εργοστάσια, παρά την αντίθεση των πολιτών του Δήμου Θίσβης για την εγκα­τάστασή τους στον τόπο μας, δυστυχώς, υπάρ­χουν ακόμα και σήμερα συμπολίτες μας που προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.

Αναπτύσσουν μια απαράδεκτη κατά τη γνώμη μας επιχειρηματολογία για τους λόγους που θα πρέπει να δεχτούμε την εγκα­τάσταση των εργοστασίων κοντά στα χωριά μας. Πολλές φορές χρησιμοποιούν επιχειρή­ματα που δημιουργούν βάσιμα ερωτηματικά τόσο για την προέλευσή τους όσο και τη σκο­πιμότητά τους. Παρακάτω θα σταθούμε για λίγο σε μερικά από αυτά που ακούγονται καθημερινά στα χωριά μας.

Μας λένε ότι θα ωφεληθεί ο Δήμος μας. Δε μας λένε, όμως, τι εννοούν όταν λένε ότι θα ωφεληθεί ο Δήμος μας. Μήπως τους 50­60 εργαζόμενους των 700 ευρώ που απασχολεί σήμερα η Σωληνουργεία Κορίνθου και κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι η τύχη τους αύριο; Ή μήπως τα 10 άτομα που θα απασχολήσει το εργοστάσιο της ηλεκτροπαραγωγής κατά τη λειτουργία του; Αυτό ορίζουν ως Δήμο Θίσβης; Όλοι οι άλλοι πολίτες του Δήμου μας (που ο αριθμός τους ξεπερνά τις 5.000) τι θα κερδί­σουν από τους χιλιάδες ρύπους που θα παράγο­νται από τα εργοστάσια αυτά ετησίως; Μήπως συγκαταλέγονται και οι ρύποι στο κέρδος;

Μας λένε ας τα έχουμε καλά μαζί τους, άσχετα αν ρυπαίνουν, αφού θα εγκαταστα-θούν στην περιοχή μας είτε το θέλουμε είτε όχι. Εδώ εμμέσως αναγνωρίζουν ότι τα εργοστάσια αυτά είναι ρυπογόνα. Εκείνο που δεν καταλαβαίνουμε είναι από πού πηγά­ζει αυτή η βεβαιότητά τους για το τελεσίδικο της εγκατάστασής τους. Μήπως γνωρίζουν από πρώτο χέρι κάτι που εμείς δεν ξέρουμε για τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας; Νο­ μίζουν ότι θα επιτρέψουμε να μετατραπεί ο Δήμος Θίσβης σε βιομηχανική χαβούζα με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπιφέρει; Νομίζουν ότι θα αφήσουμε να γίνουμε Οινό­φυτα; Πλανώνται πλάνην οικτρά. Αφού δεν ρυπαίνουν τα εργοστάσια, γιατί δεν πηγαί­νουν σε άλλη περιοχή όπου τα θέλουν, γιατί δεν μας αφήνουν στην ησυχία μας, αλλά επιμένουν οι κύριοι αυτοί για την περιοχή μας; Και τέλος πάντων, ας γίνει ένα τοπικό δημοψήφισμα στον δήμο μας που θα δείξει αν θέλει ο κόσμος τη λειτουργία των εργο­στασίων αυτών στην περιοχή μας.

Μας λένε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανά-πτυξη χωρίς κόστος. Τα ίδια λέμε κι εμείς, αλλά από διαφορετική οπτική γωνία. Αν ως κόστος εννοούμε τις επιπτώσεις που θα έχει η λειτουργία των εργοστασίων αυτών στη δημό­ σια υγεία, ευχαριστούμε αλλά δε θα πάρουμε. Όταν πρόκειται για την υγεία των ανθρώπων, κανένα ρίσκο δεν είναι αποδεκτό. Όταν πρό­κειται για τις ζωές των παιδιών μας, δεν χωρά­νε ημίμετρα και φτηνές λύσεις. Σε καμιά περί­πτωση το κόστος δεν θα πρέπει να πέσει στις πλάτες της υγείας των πολιτών του Δήμου μας.

Μας λένε για το εργοστάσιο της Σωληνουρ-γείας Κορίνθου ότι είναι ακίνδυνο και ότι δεν παράγει ρύπους. Αυτήν την άποψη ασπάζεται ό σημερινός δήμαρχος κ. Κοβάνης και ο αντι­δήμαρχος κ. Γ. Μαρίνης, που είναι υπεύθυνος για το περιβάλλον. Υπάρχει κανένα εργοστάσιο στον κόσμο που να μην παράγει ρύπους; Είναι δυνατόν ένα εργοστάσιο Μεταλλουργίας που παράγει σε ετήσια βάση πάνω από 700.000 τόνους χαλυβδοσωλήνων να μην έχει ρύπους;

Mα, η ίδια η βιομηχανία, στον ετήσιο απολο­γισμό του 2008, αναφέρει ότι παράγει ρύπους. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι οι συνολικές άμεσες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα(CO2), που είναι ο βασικός ρύπος για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ανήλθαν σε 3.866 τόνους και οι ειδικές έμμεσες εκπομπές σε 31 χιλ. τόνους CO2. Επίσης αναφέρει ότι παρήχθησαν 1.100 χιλ. τόνοι από μη επικίνδυνα απόβλητα, τα οποία οδηγήθηκαν σε ΧΥΤΑ. Σε ποιον ΧΥΤΑ; Ο μοναδι­κός ΧΥΤΑ που λειτουργούσε την περίοδο αυτή στην περιοχή μας, το 2008, ήταν η χωματερή της Θίσβης (Να γιατί ο δήμαρχος δεν έφερε το θέμα της παράνομης χωματερής για να συζη­τηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο, αίτημα που υπέγραφαν 400 περίπου συμπατριώτες μας).

Αν κάποιος πολίτης του Δήμου μας γνωρί­ζει, ζητάμε να μας πει πού πηγαίνουν τόσα χρόνια τα επικίνδυνα απόβλητα που παράγει το εργοστάσιο αυτό (σαπουνέλαια, λιπαντικά έλαια, άχρηστα χρώματα και διαλύτες από τις μονάδες βαφής) και κατά πόσο ρυπαίνεται ο υδροφόρος ορίζοντας της περιοχής.

Μας λένε για το εργοστάσιο ηλεκτροπαρα-γωγής, ότι το φυσικό αέριο είναι φιλικότερο στο περιβάλλον από άλλα ορυκτά καύσιμα. Φιλικότερο; Τι θα πει φιλικότερο; Ποιος θάνατος είναι ΦΙΛΙΚΟΤΕΡΟΣ; Ποια αρρώστια είναι ΦΙΛΙ­ΚOΤΕΡΗ; Γνωρίζουν να μας πουν; Δηλαδή, σε μας, τους πολίτες του Δήμου Θίσβης, το μόνο που θα μένει είναι να διαλέξουμε αν θέλουμε να πεθάνουμε από τον καρκίνο των τοξικών αποβλήτων ή από τα καρδιαγγειακά νοσήματα των αέριων ρύπων; Δεν θα έχουμε άλλη επιλο­γή; Η μόνη μας επιλογή θα είναι για το πώς θα πεθάνουμε κι όχι για το πώς θα ζήσουμε;

Μας λένε ότι οι παραλίες μας θα εξακο-λουθήσουν να είναι καθαρές παρά τη λει-τουργία του παράνομου εμπορικού λιμα-νιού στο Βαθύ. Αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν οι παραλίες μας να μείνουν καθαρές, όταν μέσα στον μικρό κλειστό κόλπο της Δομ­βραίνας διέρχονται τα μεγάλα φορτηγά πλοία που ελλιμενίζονται στο παράνομο λιμάνι. Τι θα συμβεί αν γίνει ένα ατύχημα μέσα στον κόλπο; Επιτρέπεται να λειτουργεί εμπορικό λιμάνι μέσα σε αρχαιολογικό χώρο; Η Κτηματική Εται­ρία του Δημοσίου έχει βγάλει απόφαση για κατεδάφιση των παράνομων εγκαταστάσεων. Ποιος θα εφαρμόσει τις αποφάσεις του ελλη­νικού κράτους στην περιοχή μας, κύριε Δή­ μαρχε; Η μοναδική γνωμάτευση που γνωρίζου­με για τον χώρο του λιμανιού είναι εκείνη του πρώην προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας για τα θέματα περιβάλλοντος, κ. Μιχαήλ Δεκλε­ρή, ότι όλος ο κόλπος είναι ακατάλληλος για οποιαδήποτε βιομηχανική και λιμενική χρήση.

Quiz: Ποιοι χρησιμοποιούν τα παραπάνω επιχειρήματα;

Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ

(Κ. Καβάφης)

—Δημήτριος Μιχάλης, Χημικός - Πολιτισμολόγος

Δήμος Θίσβης, Αλυκή.

δημοτικά Θίσβη

7

πολιτών του Δήμου μας, θα παρουσιάσει παρακάτω τις προτάσεις του Ινστιτούτου Τοπι­κής Αυτοδιοίκησης για τον Δήμο Θίσβης, την πρόταση που προωθεί ο σημερινός δήμαρχος κ. Κ. Κοβάνης, την πρόταση του πρώην Νομαρ­χιακού συμβούλου κ. Α. Καμούτση καθώς και τα χαρακτηριστικά των όμορων δήμων που συγκαταλέγονται στα σενάρια συνενώσεων.

Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΙΤΑ) για την Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος. (ΚΕΔΚΕ). Η μελέτη αυτή περιέχει 2 προτάσεις για τον Νομό Βοιωτίας. Η πρώτη προβλέπει τη δημιουργία πέντε Δήμων και η δεύτερη τέσσερις Δήμους. Ειδικά για τον Δήμο Θίσβης προτείνει:

ενώ η Θίσβη 3.276. Είναι δύο δήμοι με διαφορετικά πολεοδομικά χαρακτηριστικά, διαφορετικά προβλήματα και διαφορετικά δημογρα­φικά χαρακτηριστικά. Έχουν εντελώς διαφορετικές ανάγκες και απαι­τούν εντελώς διαφορετικές υπηρεσίες.

Τα κριτήρια του Καλλικράτη πάνε περίπατο και η ένωση γίνεται μόνο και μόνο για τον μικρό πληθυσμό του Δήμου Θίσβης και χωρίς κανένα όφελος.

Μεγάλη αγωνία επικρατεί στους Δήμους του Νομού μας και σε όλους σχεδόν τους Δήμους της χώρας ενόψει του Σχεδίου

Καλλικράτη και της επικείμενης συνένωσης των Δήμων. Κάθε μέρα αλλάζουν τα σενάρια και οι συσχετισμοί κάθε μέρα αλλάζει ο υπο­τιθέμενος χάρτης των Δήμων. Μέχρι σήμερα

Έντονες είναι και οι συζητήσεις και στον Δήμο μας σχετικά με την Διοικητική Μεταρρύθμιση που προτείνει το σχέδιο «Καλλικρά­της» Το Υπουργείο Εσωτερικών επεξεργάστηκε την πρόταση του για τον «Καλλικράτη» με βάση τη μελέτη που είχε κάνει το

α) Γιατί λέμε όχι με την Θήβα

Και ένας πρωτοετής φοιτητής πολεοδομίας γνωρίζει ότι όλες οι λειτουργίες ενός δήμου καθορίζονται και εξαρτώ­νται από την πυκνότητα του πληθυσμού και της δόμησης. Η Θήβα έχει έκταση 321,015 km2 και η Θίσβη έχει έκταση

245,492 km2. Όμως η Θήβα κατοικείται σήμερα από 24.443 κατοίκους

όμως ένα μόνο δεδομένο έχουμε το οποίο έχει διατυπωθεί σχεδόν επίσημα από το Υπουργείο Εσωτερικών, ότι ο αριθμός των Δήμων σε όλη τη χώρα, με την εφαρμογή των κριτηρίων συνενώσεων περιορίζεται δραστικά και δεν θα υπερβαίνει τους 370.

Η εφημερίδα Θίσβη στην προσπάθεια της να συμβάλλει στην καλύτερη ενημέρωση των

Καλλικράτης και Δήμος Θίσβης

Τι προβλέπει το ΙΤΑ για τον Δήμο Θίσβης

Πρόταση 1: ΣυνένωΣη ΘΙΣΒηΣ μέ ΘηΒα, ΒαγΙα καΙ ΠλαταΙέΣ

ΝΟΜΟΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ (ΠΡΟΤΑΣΗ 1)ΔΗΜΟΣ 1 (4)ΔΗΜΟΣ 2 (4)ΔΗΜΟΣ 3 (4)ΔΗΜΟΣ 4 (4)ΔΗΜΟΣ 5 (4)

Δερβενοχωρίων

Οινοφύτων

Τανάγρας

Θηβαίων

Πλαταιών

Θίσβης

Θεσπιέων

Αλιάρτου

Βαγίων

Ακραιφνίας

Ορχομενού

Κορώνειας

Λεβαδέων

Κυριακίου

Χαιρωνείας

Δαύλειας

Διστόμου

Αντικύρας

Αραχόβης

Σχηματαρίου

Όνομα ΟΤΑ Πληθυσμός Αριθμός Έκταση Αρ. Τοπικών Πυκνότητα Oικισμών (km2) Διαμερισμάτων (m2/κάτοικο) 1 ΔΗΜΟΥ ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΩΝ 2119 6 222,938 3 105,21 ΔΗΜΟΥ ΟΙΝΟΦΥΤΩΝ 7869 4 77,273 2 9,82 ΔΗΜΟΥ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ 7092 3 38,285 0 5,40 ΔΗΜΟΥ ΤΑΝΑΓΡΑΣ 4076 5 122,527 3 30,06 Σύνολο - 1 21156 18 461,023 8 21,79 2 ΔΗΜΟΥ ΒΑΓΙΩΝ 4162 1 91,072 0 21,88 ΔΗΜΟΥ ΘΗΒΑΙΩΝ 24443 9 321,015 5 13,13 ΔΗΜΟΥ ΘΙΣΒΗΣ 3276 10 245,492 4 74,94 ΔΗΜΟΥ ΠΛΑΤΑΙΩΝ 4205 9 172,533 4 41,03 Σύνολο - 2 36086 29 830,112 13 23,00 3 ΔΗΜΟΥ ΑΡΑΧΟΒΗΣ 3236 3 139,448 0 43,09 ΔΗΜΟΥ ΔΑΥΛΕΙΑΣ 2040 5 94,985 2 46,56 ΔΗΜΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ 4387 5 131,27 1 29,92 ΚΟΙΝ. ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ 2179 3 23,332 0 10,71 Σύνολο - 3 11842 16 389,035 3 32,85 4 ΔΗΜΟΥ ΚΟΡΩΝΕΙΑΣ 3932 9 190,535 4 48,46 ΔΗΜΟΥ ΛΕΒΑΔΕΩΝ 22072 10 166,691 2 7,55 ΔΗΜΟΥ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑΣ 1946 8 111,445 7 57,27 ΚΟΙΝ. ΚΥΡΙΑΚΙΟΥ 2161 5 130,36 0 60,32 Σύνολο - 4 30111 32 599,031 13 19,89 5 ΔΗΜΟΥ ΑΚΡΑΙΦΝΙΑΣ 3090 7 185,816 2 60,13 ΔΗΜΟΥ ΑΛΙΑΡΤΟΥ 6205 7 148,355 4 23,91 ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΠΙΕΩΝ 5481 5 108,152 4 19,73 ΔΗΜΟΥ ΟΡΧΟΜΕΝΟΥ 9942 10 230,098 7 23,14 Σύνολο - 5 24718 29 672,421 17 27,20

σύνολο - ΒόΙΩτΙασ 123913 124 2951,622 54 23,82

Πρόταση 2: ΣυνένωΣη ΘΙΣΒηΣ μέ ΘηΒα, ΒαγΙα, ΘέΣΠΙέΣ, ακραΙφνΙο, αλΙαρτο καΙ ΠλαταΙέΣ

ΝΟΜΟΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ (ΠΡΟΤΑΣΗ 2)ΔΗΜΟΣ 1 (4)ΔΗΜΟΣ 2 (4)ΔΗΜΟΣ 3 (4)ΔΗΜΟΣ 4 (4)

Δερβενοχωρίων

Οινοφύτων

ΣχηματαρίουΤανάγρας

Θηβαίων

Πλαταιών

Θίσβης

Αλιάρτου

Ακραιφνίας

Ορχομενού

Κορώνειας

Λεβαδέων

Χαιρωνείας

Δαύλειας

Διστόμου

Αντικύρας

Αραχόβης

Θεσπιέων Βαγίων

Κυριακίου

Όνομα ΟΤΑ Πληθυσμός Αριθμός Έκταση Αρ. Τοπικών Πυκνότητα Oικισμών (km2) Διαμερισμάτων (m2/κάτοικο) 1 ΔΗΜΟΥ ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΩΝ 2119 6 222,938 3 105,21 ΔΗΜΟΥ ΟΙΝΟΦΥΤΩΝ 7869 4 77,273 2 9,82 ΔΗΜΟΥ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ 7092 3 38,285 0 5,40 ΔΗΜΟΥ ΤΑΝΑΓΡΑΣ 4076 5 122,527 3 30,06 Σύνολο - 1 21156 18 461,023 8 21,79 2 ΔΗΜΟΥ ΚΟΡΩΝΕΙΑΣ 3932 9 190,535 4 48,46 ΔΗΜΟΥ ΛΕΒΑΔΕΩΝ 22072 10 166,691 2 7,55 ΔΗΜΟΥ ΟΡΧΟΜΕΝΟΥ 9942 10 230,098 7 23,14 ΔΗΜΟΥ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑΣ 1946 8 111,445 7 57,27 ΚΟΙΝ. ΚΥΡΙΑΚΙΟΥ 2161 5 130,36 0 60,32 Σύνολο - 2 40053 42 829,129 20 20,70 3 ΔΗΜΟΥ ΑΚΡΑΙΦΝΙΑΣ 3090 7 185,816 2 60,13 ΔΗΜΟΥ ΑΛΙΑΡΤΟΥ 6205 7 148,355 4 23,91 ΔΗΜΟΥ ΒΑΓΙΩΝ 4162 1 91,072 0 21,88 ΚΟΙΝ. ΘΕΣΠΙΕΩΝ 5481 5 108,152 4 19,73 ΔΗΜΟΥ ΘΗΒΑΙΩΝ 24443 9 321,015 5 13,13 ΔΗΜΟΥ ΘΙΣΒΗΣ 3276 10 245,492 4 74,94 ΔΗΜΟΥ ΠΛΑΤΑΙΩΝ 4205 9 172,533 4 41,03 Σύνολο - 3 50862 48 1272,435 23 25,02 4 ΔΗΜΟΥ ΑΡΑΧΟΒΗΣ 3236 3 139,448 0 43,09 ΔΗΜΟΥ ΔΑΥΛΕΙΑΣ 2040 5 94,985 2 46,56 ΔΗΜΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ 4387 5 131,27 1 29,92 ΚΟΙΝ. ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ 2179 3 23,332 0 10,71 Σύνολο - 4 11842 16 389,035 3 32,85

σύνολο - ΒόΙΩτΙασ 123913 124 2951,622 54 23,82

▶ συνέχεια στην σελίδα 14

δημοτικάΘίσβη

8

Με τις προτεινόμενες συνενώσεις, αν υλο­ποιηθεί η πρόταση του «Καλλικράτη» για την λειτουργία των 370 δήμων, η αναλογία αριθ­μού κατοίκων ανά Δήμο θα εκτοξευτεί στους 28.500 κατοίκους ανά δήμο. Δηλαδή θα πάμε σε Δήμους που θα έχουν περίπου τον 6πλά­σιο πληθυσμό σε σύγκριση με τον μέσο όρο των δήμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μας λένε ότι ό Δήμος μας, ότι ο Δήμος Θίσβης είναι μικρός Δήμος και θα πρέπει να συνενωθεί με άλλους Δήμους για να αποτελέ­σει μια ισχυρή μονάδα ανάπτυξης. Ο Δήμαρ­χος ήδη πρωτοστατεί σε κινήσεις για συνέ­

νωση με άλλους γειτονικούς δήμους της περιοχής. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι απολύτως σίγουρο ότι οι μικροί δήμοι, δεν είναι λειτουρ­γικοί και έχουν πολλά προβλήματα;. Νομίζουμε ότι ο παρακάτω πίνακας, που προέρχεται από τις ίδιες πηγές, και μας παρουσιάζει την εικόνα της τοπικής αυτοδιοίκησης σε χώρες που είναι σε καλύτερο μοίρα από τη δική μας, είναι πολύ κατατοπιστικός:

1) Στη Γαλλία το 95% των δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.

2) Στη Γερμανία το 75%.των δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.

3) Στην Ισπανία, το 85% των δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.

4) Στην Ιταλία, στο 71% των δήμων έχει πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων

Βεβαίως υπάρχουν και άλλες χώρες με άλλες αναλογίες. Αλλά οι παραπάνω χώρες αποτελούν παράδειγμα για όλους μας. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το γεωγρα­φικό και πληθυσμιακό μέγεθος των δήμων δεν σημαίνει απαραίτητα και ισχυρούς δήμους. Ισχυροί δήμοι σημαίνει να τους δίνουμε αρμοδιότητες και πόρους. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία κ.α.) οι μικροί δήμοι είναι και ισχυροί.

Προς τι λοιπόν από όλους (Μ.Μ.Ε., ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚ, ΕΝΑΕ) αυτή η βιασύνη να καταργη­ θούν ανεπιφύλακτα όλοι οι μικρότεροι και βιώσιμοι Δήμοι. Η μέχρι σήμερα συνεχής αναφορά στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα χρησιμοποιώντας ψεύτικα στοιχεία, απο­σκοπεί κυρίως στην δημιουργία κλίματος για να δεχθούμε τον Καλλικράτη με τις λιγό­τερες αντιστάσεις.

Τα ψευδή στοιχεία αδικούν και την αλή­ θεια και την προοπτική. Ας ψάξουν αλλού να βρουν τα αίτια της δικής τους ανεπάρ­ κειας που οδήγησαν στην πλήρη αποτυχία του Καποδίστρια.

—Δημήτριος Μιχάλης, Χημικός – Πολιτισμολόγος

Δ ιαβάζοντας και ακούγοντας τα σχόλια γύρω από το σχέδιο Καλλικράτης στο νομό μας, μπο­ρεί κανείς να αντιληφθεί μικρο­

πολιτικές και παιχνίδια που παίζονται πίσω από την πλάτη μας. Βουλευτές, δήμαρχοι και σύμβουλοι, διαπραγματεύονται και ερίζουν για το μέγεθος και την γεωγραφία των νέων δήμων. Σαν να θέλουν να μας πείσουν ότι μοναδικό σημείο προβληματισμού που απομένει είναι το ποιανών οι θέσεις θα εξα-σφαλιστούν και με ποιούς συσχετισμούς.

Ξιφουλκούν οι δήμοι Ορχομενού, Αλιάρ-του, Διστόμου για να παραμείνουν και να ενισχυθούν οι Δήμοι τους. Δύο δήμους σε όλο το νομό, θέλει ο δήμαρ­χος Θήβας, όχι πάνω από τέσσερις Δήμους λέει ο δήμαρχος Λιβαδειάς.

Υπέρ των 6 Δήμων στη Βοιωτία τάχθηκαν οι βουλευτές Τόγιας, Αγάτσα, Γιαννάκης από την αρχή. Η Β.Τσόνογλου πήγε να διαφορο­ποιηθεί αρχικά, τελικά όμως συμ­μορφώθηκε με το γενικό κλίμα.

Με ποια κριτήρια επιχειρείται η περαιτέρω διεύρυνση των Δήμων; Από όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει μια μελέτη που να αξιολογεί την λειτουργία του θεσμού του Καποδίστρια, που μετρά μόλις 12 χρόνια από την εφαρμο­γή του. Πως μπορούμε να προχωρήσουμε σε κάτι νέο εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε τι έφταιξε Δεν έχει αιτιολογηθεί σοβαρά γιατί π.χ. ένας Καποδιστριακός Δήμος, όπως για παράδειγμα ο Δήμος Θίσβης που συνένωσε 5 Κοινότητες και δεν τα πήγε καλά μέχρι σήμερα, γιατί θα τα καταφέρει καλύτερα αν συνενωθεί με άλλους 3 Δήμους που και αυτοί δεν πήγαν καλά; Αλλά μήπως οι μεγά­λοι δήμοι στην χώρα μας τα πάνε καλύτερα; Είναι όλοι τους υπερχρεωμένοι (Αθήνα, Πει­ραιάς, Θεσσαλονίκη ακόμα και η Θήβα με την οποία μας προτείνεται συνένωση).

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο «Καλλικράτης», είναι γραμμένος στο πόδι. Μέσα σε λίγους μήνες θα πρέπει να γίνουν διαδικασίες που θα σημαδέψουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση για πάρα πολλά χρόνια, όταν σε άλλες χώρες, που κάνανε συνενώσεις, οι διαδικασίες αυτές κράτησαν χρόνια. Αυτοί οι σχεδιασμοί για να δούμε τι απέδωσε ένα μοντέλο διακυβέρνησης χρειάζονται μεγάλο βάθος χρόνου. Ας μην ξεχνάμε ότι η Σουηδία έκανε συνενώσεις με έναν προγραμματισμό που είχε βάθος διάρκειας 20 χρόνων. Είναι μύθος, ότι όλη η Ευρώπη ενώνει και δημιουρ­γεί Δήμους μεγαλύτερους των 10.000 κατοί­

κων, όταν ο μέσος όρος στις περισσότερες χώρες, ιδιαίτερα στις νότιες, είναι των 1500 ή των 2000­3000 κατοίκων. Δηλαδή όπως είναι περίπου σήμερα ο δικός μας δήμος.

Αναρωτιόμαστε όμως, γιατί βιάζεται η κυβέρνηση τόσο πολύ να προχωρήσει σε συγχωνεύσεις και πως είναι δυνατόν να πηγαίνουμε πάντα αντίθετα με τη διεθνή πρακτική. Γιατί σήμερα, σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης υπάρχει άλλη αντίληψη για την τάξη πληθυσμού των Δήμων, (μικρό πληθυσμιακό μέγεθος σε χιλιάδες Δήμους), οι οποίοι και λειτουργούν άψογα. Ενώ στην

Ελλάδα γενικά χωρίς διακρίσεις θεωρείται κατακριτέο το μικρό μέγεθος των Δήμων και δεν εξετάζονται τυχόν ιδιαιτερότητες, η ταχύ­τητα ανάπτυξης ενός μικρότερου Δήμου, τα έργα που εκτέλεσε από το Γ’ Κ.Π.Σ., η Ταυ­τότητα Κοινωνίας κ.λ.π.

Για το τι γίνεται στην Ευρώπη είναι χαρα­κτηριστική η αναφορά δεδομένων από τα παρακάτω παραδείγματα (Τα στοιχεία προέρχονται από την Επιθεώρηση της Τοπι­κής Αυτοδιοίκησης, Τεύχος 124, σελ. 23 και από το Υπουργείο Εσωτερικών – Αθήνα 2007). Συγκεκριμένα:

Η Γαλλία έχει σήμερα 36.684 δήμους, με μέσο όρο 1.720 κατοίκους ανά δήμο.

Στην Ισπανία υπάρχουν 8.110 δήμοι, με μέσο όρο 5.430 κατοίκους ανά δήμο.

Στη Γερμανία υπάρχουν 12.431 δήμοι, με μέσο όρο 6.690 κατοίκους ανά δήμο και

Στην Ιταλία υπάρχουν 8.101 δήμοι με μέσο όρο 7.270 κατοίκους ανά δήμο.

Συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15 χω­ ρών, αφού τα στοιχεία που έχουμε είναι από το 2007, υπάρχουν 73.012 δήμοι με μέσο όρο 5.200 κατοίκων ανά δήμο. Αντίθετα η Ελλάδα, έχει σήμερα μόνο 1.034 Δήμους και κοινότητες με μέσο όρο 10.200 κατοίκους ανά Δήμο. Είμα­στε δηλαδή σήμερα πληθυσμιακά, πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο πληθυσμού ανά δήμο (σχεδόν τον διπλάσιο πληθυσμό).

Συνενώσεις & Καλλικράτης

Δερβενοχωρίων

Οινοφύτων

Τανάγρας

Θηβαίων

Πλαταιών

Θίσβης

Θεσπιέων

Αλιάρτου

Βαγίων

Ακραιφνίας

Ορχομενού

Κορώνειας

Λεβαδέων

Κυριακίου

Χαιρωνείας

Δαύλειας

Διστόμου

Αντικύρας

Αραχόβης

Σχηματαρίου

Νoμός Βοιωτίας

δημοτικά Θίσβη

9

Τ ο ξεκίνημα του 2010 βρίσκει τα χωριά μας και την ευρύτερη περιοχή του Ελικώνα κάτω από μια βαριά απειλή. Για την ακρί­

βεια, έχει πάψει να είναι απειλή και πλέον είναι μια ζοφερή πραγματικότητα. Μια πραγ­ματικότητα που μεταφράζεται στην ολοκλη­ρωτική μετατροπή του κεντρικού ορεινού όγκου του Ελικώνα σε πεδίο ενεργειακών δραστηριοτήτων, με πλήθος αιολικών πάρ­κων, υποσταθμών και γραμμών μεταφοράς. Το δεύτερο εξάμηνο του 2009 έφερε στην επιφάνεια, με ορμητικό τρόπο, το μέγεθος του προβλήματος και γι’ αυτό ήταν μια περίο­δος με έντονες εξελίξεις και αντιδράσεις. Κοντά στα άλλα, βοήθησε και στο να πέσουν οι μάσκες ορισμένων.

Μέχρι τώρα, για τους πολλούς, το πρόβλη­μα ήταν μια μεμονωμένη «ανορθογραφία» στην περιοχή της Αγίας Άννας. Να, όμως, που τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Ας δούμε το χρονικό των εξελίξεων:• τον Απρίλιο του 2009, ενώ συνεχίζεται

εντατικά η κατασκευή του εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής, εγκρίνονται οι περι­βαλλοντικοί όροι για τη γραμμή μεταφο­ράς υψηλής τάσης, διαμέσου της Αγίας Άννας. Αυτό ανοίγει το δρόμο για την κατα­σκευή της, η οποία ξεκινά αμέσως και αυτή

τη στιγμή βρίσκεται σε προχωρημένο στά­διο. Οι δήμοι Κορώνειας και Θίσβης, που από το 2006 δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να την αποτρέψουν, με την πίεση των πολιτών καταφεύγουν σε προσφυγή στο ΣτΕ, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Απόδειξη; Ο δήμος Θίσβης αρνεί­ται να ζητήσει αναστολή εκτέλεσης των εργασιών. Ο δε δήμος Κορώνειας που το κάνει, αρχίζει την ίδια στιγμή παζάρια με την «Ηλεκτροπαραγωγή Θίσβης» για να εξασφαλίσει ανταλλάγματα. Και οι δύο αρνούνται, ακόμη και την ύστατη στιγμή, να ενημερώσουν και να κινητοποιήσουν τους κατοίκους των χωριών μας.

• τον Ιούνιο του 2009 ζητείται επέκταση των αιολικών πάρκων της Αγίας Άννας (άλλες 8 ανεμογεννήτριες στην ίδια περιοχή με τις παλιές και άλλες 4 στην Παλιοβούνα). Αυτή τη φορά η επέκταση αφορά και το δήμο Θίσβης. Έρχεται για συζήτηση η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων στα δημοτικά συμβούλια και στο νομαρχια­κό συμβούλιο. Οι επιτροπές πολιτών καταγ­γέλουν ότι η μελέτη είναι ελλιπής και η δια­δικασία παράτυπη. Οι αρμόδιοι δεν φαίνε­ται να συγκινούνται. Συζητούν (τρόπος του λέγειν) τη μελέτη και αποφασίζουν: θετική γνωμοδότηση ο δήμος Κορώνειας (25/9),

αρνητική ο δήμος Θίσβης (4/9). Το πιο ωραίο μάς το επιφύλαξε το νομαρχιακό συμβούλιο (στις 21/10): για την ίδια εγκα­τάσταση έδωσε και θετική γνωμοδότηση (για το τμήμα του δήμου Κορώνειας) και αρνητική (για το τμήμα που βρίσκεται στο δήμο Θίσβης). Υπεύθυνη στάση από υπεύθυνα πολιτικά πρόσωπα! Που μπρο­στά στο τεράστιο πρόβλημα της καταστρο­φής του Ελικώνα κρύβονται πίσω από τις αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων (αυτές που τους βολεύουν).

• οι επιτροπές πολιτών κάνουν έντονη την παρουσία τους στα δημοτικά συμβούλια και στο νομαρχιακό συμβούλιο, αποκαλύ­πτοντας τα παιχνίδια που παίζονται κάτω από το τραπέζι. Κάτοικοι της Αγίας Άννας και της Κορώνειας κάνουν συμβολική κατά­ληψη στο δημαρχείο (6/10). Στις 12/10 γίνε­ται συγκέντρωση ενημέρωσης στην Αθήνα, με πρωτοβουλία των κινήσεων πολιτών. Μετά και την απόφαση του νομαρχιακού συμβουλίου, οι επιτροπές πολιτών Αγίας Άννας και Κορώνειας προσφεύγουν στον Συνήγορο του Πολίτη, ζητώντας επανά­ληψη της διαδικασίας δημοσιοποίησης και αξιολόγησης της μελέτης περιβαλλο­ντικών επιπτώσεων, αφού σταλεί ο πλήρης φάκελος της μελέτης.

Σύννεφα πάνω από τον Ελικώνα(ένας μικρός απολογισμός για το 2009)

Έργα για τη διάνοιξη της γραμμής μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στον Ελικώνα.

το θέμαΘίσβη

10

• παράλληλα, έρχεται προς συζήτηση η μελέ­τη περιβαλλοντικών επιπτώσεων αιολικού πάρκου στο Αρβανικό, στα χειμαδιά (20 MW και 10 ανεμογεννήτριες, οι περισσότερες ορατές από το Σαράντι). Το έργο το ίδιο: θετική γνωμοδότηση ο δήμος Κορώνειας (25/9), αρνητική ο δήμος Θίσβης (13/11). Το νομαρχιακό συμβούλιο, αυτή τη φορά (25/11), άφησε στην άκρη τα προσχήματα και δεν επανέλαβε τον τραγέλαφο της προηγούμενης απόφασης: έδωσε θετική γνωμοδότηση.

• τον Οκτώβριο γίνεται γνωστό ότι εγκρίθη­καν οι περιβαλλοντικοί όροι για τα αιολικά πάρκα στις Θέσεις Μελίσσι (36 ΜW – 12 ανεμογεννήτριες) και Λαιμός (4,95 MW) του δήμου Θίσβης. Αυτό σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για να δοθεί άδεια εγκατάστα­ σης και να αρχίσουν να κατασκευάζονται. Ο δήμος Θίσβης, πιστός στην παράδοση και την πρακτική των προσφυγών, αποφα­σίζει (13/11) να προσφύγει στο ΣτΕ, θεω­ρώντας πως με αυτό έχει κάνει το χρέος του, για μια ακόμη φορά.

• από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας ανα­κοινώνεται ότι δόθηκε άδεια παραγωγής για ακόμη δύο αιολικά πάρκα στο δήμο Θίσβης, στις θέσεις Καλντερίμι (12 MW) και Γκορίτσα (36 MW). Αυτές θα είναι, προφανώς, οι επόμενες μελέτες περιβαλ­λοντικών επιπτώσεων που θα έρθουν για συζήτηση. Ενώ πριν από λίγες μέρες, έγινε γνωστό ότι κατατέθηκαν και νέες αιτήσεις για αιολικά πάρκα στο δήμο Θίσβης, στις θέσεις Ρεθ’ Κατούντι – Μαρίστι (1,7 MW) και Κορομπίλι (36 MW).

• ο υπάρχων υποσταθμός στην Αγία Άννα φαίνεται ότι λειτουργεί σαν πόλος έλξης και πολλών άλλων από τις νέες αιολικές εγκατα­στάσεις που σχεδιάζονται. Έτσι, εκτός από τις 3 νέες γραμμές των επεκτάσεων που θα κατευθυνθούν στον υπάρχοντα υποσταθμό, προβλέπεται να κατασκευαστεί και δεύτε­ρος υποσταθμός, που θα υποδεχτεί άλλες 3 γραμμές μεταφοράς για τη διασύνδεση των αιολικών πάρκων στις θέσεις «Κακιά Ράχη», «Μελίσσι» και «Λαιμός», καθώς και τρίτος υποσταθμός, στο ίδιο πάντα σημείο, για τη διασύνδεση με 3 ακόμη γραμμές μεταφοράς των αιολικών πάρκων στις θέσεις «Αρβανικός», «Ροδιά» και «Καλντε­ρίμι». Και αυτά είναι μόνο η αρχή...

Για όσους ζαλίστηκαν από αυτή την καταγρα­φή, ας πούμε συνοπτικά: στην ευρύτερη πε-ριοχή του Ελικώνα (δήμοι Διστόμου, Λιβα-δειάς, Κορώνειας, Θίσβης, Αλιάρτου και κοι-νότητα Κυριακίου) έχουν δοθεί άδειες παρα-γωγής για 30 αιολικά πάρκα, ισχύος 511 MW, ενώ έχουν υποβληθεί αιτήσεις στη ΡΑΕ για άλλα 51 αιολικά πάρκα, ισχύος 614 MW.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;Οι δραστηριότητες που περιγράφονται δη­ μιουργούν τη βεβαιότητα της συνολικής περιβαλλοντικής υποβάθμισης, έως και κατα­στροφής, του ορεινού όγκου του Ελικώνα και, ειδικότερα, του κεντρικού του τμήματος. Ακόμη και οι ήπιες, θεωρούμενες, ανανεώ­σιμες πηγές ενέργειας, με το μέγεθός τους, την υπερσυγκέντρωσή τους και με τα συνοδά έργα (υποσταθμούς και γραμμές μεταφοράς) δημιουργούν ένα τοπίο που προσιδιάζει σε βιομηχανικό πάρκο και κατακερματίζουν τον ορεινό όγκο του Ελικώνα.

Η απουσία χωροταξικού σχεδιασμού σε επίπεδο νομού και δήμων, η ανυπαρξία ρυθ­μίσεων για τις χρήσεις γης και αναπτυξιακών προτάσεων, σε συνδυασμό με την ανεξέλε­γκτη αδειοδότηση αιολικών εγκαταστάσεων (ουσιαστικά με την αυθαίρετη εγκατάσταση ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων σε σημεία της δικής τους επιλογής με βάση το κέρδος) και σε συνθήκες έλλειψης του ειδικού χωροταξικού πλαισίου για τις ΑΠΕ, έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση.

Την ίδια στιγμή, η διαδικασία αξιολόγησης των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων έχει υποβαθμιστεί, μέχρι του σημείου του ευτελισμού, με τη διεύθυνση περιβάλλοντος της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης να λειτουργεί απλά σαν ιμάντας μεταβίβασης των θέσεων των εταιρειών και το ίδιο το νομαρχιακό συμ­βούλιο να εκτελεί έναν απλά διεκπεραιωτικό ρόλο των αποφάσεων των δημοτικών συμ­βουλίων, χωρίς μια υπεύθυνη και συνολική θέση για την κατάσταση που διαμορφώνεται στον Ελικώνα.

Επαναλαμβάνουμε τη διαπίστωση ότι υπάρχει η ανάγκη να αντιμετωπιστεί το πρό­βλημα των εγκαταστάσεων στον Ελικώνα σαν μια ενότητα, με μια συνολική περιβαλλοντική εκτίμηση, που θα συνοδευτεί από μια ανοι­χτή διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες, πρόταση που αναπτύχθηκε διεξοδικά και στις

τελευταίες συνεδριάσεις του νομαρχιακού συμβουλίου. Είναι πλήρως υποκριτική η στά­ση της αποφυγής ανάληψης ευθυνών από το νομαρχιακό συμβούλιο, με το πρόσχημα του σεβασμού των αποφάσεων των δημοτι­κών συμβουλίων. Ένα επιχείρημα που καταρ­ρέει από το γεγονός ότι τα θέματα που συζη­τούνται ξεφεύγουν από τα στενά όρια ευθύ­νης των δήμων και αποτελούν ένα υπερτο­πικό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα, συνεπώς, που η πλέον αρμόδια να διαχειριστεί με καθαρή θέση και συνολική άποψη είναι η ίδια η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Και καλά θα κάνει να αναλογιστεί τη στάση της, έστω και τώρα, αν θέλει να αποτινάξει από πάνω της αυτό που γίνεται συνείδηση στους πολί­τες της περιοχής μας: ότι, δηλαδή, η πλειοψη­φία του νομαρχιακού συμβουλίου δεν είναι, απλά, παθητικός θεατής της καταστροφής του Ελικώνα, αλλά συμμετέχει ενεργά σε αυτή, βάζοντας «πλάτη» στην ασφυκτική πίεση των οικονομικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.

Όσο για τους ενεργούς πολίτες των χωριών μας, πιστεύουμε ότι η σωτηρία του Ελικώνα δεν είναι μια υπόθεση που έχει χαθεί οριστι­κά. Και γι’ αυτό, θα συνεχίσουμε να δίνουμε δυναμικό «παρών» κάθε φορά που ανακύπτει ζήτημα, να ενημερώνουμε και να κινητοποιού­με τους συγχωριανούς μας, να ευαισθητο­ποιούμε την κοινή γνώμη του νομού μας, να καλύπτουμε τα κενά που αφήνει η ουσια­στική απουσία τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης. Δείγμα αυτής της διάθεσης είναι και η διαμαρτυρία μπροστά στο κτίριο της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και στην κεντρική πλατεία της Λιβαδειάς, στις 30/12, αλλά και η τεκμηριωμένη παρέμβασή μας, μαζί με πολλές άλλες κινήσεις πολιτών απ’ όλη την Ελλάδα, στη δημόσια συζήτηση του νέου σχεδίου νόμου για τις ΑΠΕ.

—Τάσος Κεφαλάς, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Επιτροπή φορέων και κατοίκων Αγίας Άννας

Ελικώνας. Πυλώνες μέσα στο δάσος.

το θέμα Θίσβη

11

ΟΚορινθιακός Κόλπος είναι μια κλειστή θάλασσα που αποτελεί ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα με σημαντική βιοποικιλότητα.

Παράκτιες περιοχές του ανήκουν στο Δίκτυο Natura, ενώ στη θάλασσα βρίσκουν κατα-φύγιο πλήθος υδρόβιων οργανισμών μεταξύ των οποίων τα τέσσερα είδη δελφι-νιών της Ελλάδας. Σε περιοχές του Κοριν-θιακού βρίσκονται σπάνια και προστα-τευόμενα οικοσυστήματα, όπως οι «κήποι» των κοραλλιών και τα υποθαλάσσια λιβά-δια της Ποσειδωνίας.

Εξίσου σημαντικός είναι και ο πολιτιστικός και ιστορικός πλούτος, αφού ο Κορινθιακός αποτέλεσε δίαυλο επικοινωνίας και πολι­τισμού από τα πανάρχαια χρόνια. Δελφοί, Κόρινθος, Ναύπακτος, Σικυών, Αίγιο, Γαλα­ξίδι, είναι μερικές από τις πόλεις που άνθισαν στις ακτές. Τόσο η βόρεια όσο και η νότια ακτή του Κορινθιακού στήριξαν και στηρί­ζουν σημαντική αγροτική, αλιευτική και τουριστική δραστηριότητα.

Σήμερα, όμως, ο Κορινθιακός αργοπεθαίνει.Το θαλάσσιο οικοσύστημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στη ρύπανση και άλλες ανθρω­πογενείς δραστηριότητες κι αυτό οφείλεται στην πολύ αργή ανανέωση των υδάτων του. Επί δεκαετίες, η κλειστή αυτή θάλασσα και οι ακτές της επιβαρύνονται και υποβαθμίζονται: • Βαριές βιομηχανίες, όπως η Αλουμίνιο της

Ελλάδας, αλλά και μικρότερες μονάδες, όπως ελαιοτριβεία, τυροκομεία, ιχθυοκαλ­λιέργειες κλπ., αποβάλλουν χωρίς έλεγχο τεράστιες ποσότητες στερεών, υγρών και αέριων ρύπων. Μόνο από την κόκκινη λάσπη της Αλουμίνας, έχει καλυφθεί πάνω από το 12% της επιφάνειας του πυθμένα του κόλπου, ενώ χιλιάδες τόνοι εξακολου­θούν να απορρίπτονται στη θάλασσα. Σε πρόσφατη έρευνα καταγράφηκαν καρ­κινογόνοι ρύποι στο βυθό της περιοχής έως και 40 φορές περισσότεροι απ΄ ότι στον κόλπο της Ελευσίνας!

• Υπεραλίευση και συρόμενα εργαλεία οδηγούν σε καταστροφή του βυθού και

αφανισμό του γόνου των ψαριών, των κο­ ραλλιών, των δελφινιών. Μαζί με τη ρύπαν­ση και τις αλλαγές στην παράκτια ζώνη συμβάλλουν στον διαρκή περιορισμό της ιχθυοπανίδας του κόλπου.

• Μεγάλη οικιστική πίεση, ιδιαίτερα στις νότιες ακτές, από τις κατασκευαστικές εται­ρείες, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς ορθή διαχεί­ριση των αστικών απορριμμάτων και λυμά­των υποβαθμίζει το χώρο και μελλοντικές δραστηριότητες, επιτείνει τη διάβρωση και τη ρύπανση, καταστρέφει πολύτιμους χώρους για σημαντικά θαλάσσια είδη.

• Μεταλλευτικές και λατομικές δραστηριό-τητες, εκτροπές των μεγάλων ποταμών στην ευρύτερη περιοχή (Μόρνος, Εύηνος) και εκτεταμένες αμμοληψίες από τις παραλίες, προκαλούν ανυπολόγιστες οικολογικές και οικονομικές συνέπειες, στερούν υδατι-κούς πόρους αλλά και φερτά υλικά από τις ακτές, συμβάλλοντας στη διάβρωσή τους.

Αντί για μέτρα προστασίας, νέες απειλέςΗ ακτή, στην περιοχή της Βοιωτίας μετατρέ­

Κορινθιακός Κόλποςρύπανση, πιέσεις,

απειλές και ο ρόλος των ενεργών πολιτών

Στην ακτή της Θίσβης δημιουργείται μεγάλη βιομηχανική περιοχή.

κορινθιακόςΘίσβη

12

πεται σε ζώνη υποδοχής νέων βαριών βιομη­χανικών και λιμενικών δραστηριοτήτων.

Στην ακτή της Θίσβης δημιουργείται μεγάλη βιομηχανική περιοχή με ρυπογόνες μεταλλουργικές και ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, μεγάλο εμπορικό­βιομηχανικό λιμά­νι, σιδηροδρομική και οδική σύνδεση. H βιο­μηχανική περιοχή Οινοφύτων ­ Σχηματαρίου ­ Θήβας επεκτείνεται προς τον Κορινθιακό. Ολοκληρώνεται μεγάλη μονάδα ηλεκτρο­παραγωγής 420 MW ελληνικών και πολυεθνι­κών συμφερόντων, ενώ σχεδιάζονται και άλλες. Στον κόλπο της Αντίκυρας, εκτός από τις εγκαταστάσεις Αλουμίνας, δημιουρ­γείται μεγάλο ενεργειακό κέντρο. Μια μο­νάδα ηλεκτροπαραγωγής 334 MW έχει ήδη κατασκευαστεί, μια ακόμη 412 MW έχει ξεκι­νήσει, ενώ ενδέχεται να υπάρξει και τρίτη. Η χρήση του θαλάσσιου νερού ως ψυκτικού μέσου, αλλά και η χρήση άλλων τοξικών χημι­κών ψύξης απειλεί τη θαλάσσια αυτή περιοχή με σοβαρή θερμική και χημική ρύπανση.

Η κόκκινη λάσπη που αποτελείται από βαρέα μέταλλα, φυσικά ραδιενεργά συστα­τικά και άλλες επικίνδυνες ουσίες θα εναπο­τίθεται δίπλα στην ακτή. Αν πραγματικά στα­ματήσει να πέφτει στον Κορινθιακό (ποιος, άραγε, θα ελέγξει;), γρήγορα θα δημιουργη­θούν τοξικά βουνά που θα διασπείρουν και πάλι τη ρύπανση στις ακτές και τη θάλασσα.

Η μετατροπή της Βοιωτίας σε ζώνη ανεξέ-λεγκτης εγκατάστασης βιομηχανικών και ενερ-γειακών μονάδων, θέτει θέμα υπερσυγκέντρω-σης με σοβαρές επιπτώσεις ρύπανσης τόσο για την χερσαία περιοχή όσο και για τον Κορινθια-κό. Το νέο Εθνικό Χωροταξικό της Βιομηχα­

νίας προωθεί βιομηχανίες και λιμάνια, χωρίς καμία μέριμνα για την ανοχή και τις ιδιαίτερες συνθήκες του κόλπου, τον οποίο μετατρέπει σε «πίσω αυλή» της Αττικής.

Οι πολίτες αντιδρούν και ενώνονται για να προστατέψουν τον ΚορινθιακόΌλα αυτά σχεδιάζονται χωρίς την ενημέρωση και τη συναίνεση των τοπικών κοινωνιών και σε βάρος των αναγκών τους. Σε βάρος άλλων δραστηριοτήτων, όπως αγροτοκτηνοτροφι­κών, αλιευτικών, τουριστικών, εκπαιδευτικών κλπ. Σε βάρος της φύσης, της ποιότητας της ζωής, της ταυτότητας και της φυσιογνωμίας των περιοχών του Κορινθιακού.

Τα δύο­τρία τελευταία χρόνια, σύλλογοι, κινήσεις και ενεργοί πολίτες από όλους τους νομούς, αποτέλεσαν ένα άτυπο δίκτυο γύρω από τον Κορινθιακό με ενημέρωση, συνερ­γασίες, εκδηλώσεις, προσφυγές και κινητο­ποιήσεις. Πρώτη νίκη των κοινών αγώνων ήταν η αναστολή και τελικά η ματαίωση της σχεδιαζόμενης μονάδας λιθάνθρακα στον κόλπο της Αντίκυρας.Διεκδικούμε ειδικό καθεστώς προστασίας για ολόκληρο τον Κορινθιακό, με αναγνώ-ριση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Ζητάμε από την Πολιτεία:• Έρευνα και καταγραφή της κατάστασης

όλων των περιβαλλοντικών παραμέτρων του. Μέτρα για την αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων και την περιβαλ­λοντική διαχείριση.

• Παύση της απόρριψης της κόκκινης λάσπης στη θάλασσα και ορθολογική διαχείριση της λάσπης στη στεριά. Πλήρη

αποκατάσταση του θαλάσσιου περιβάλ-λοντος στην ευρύτερη περιοχή της Αντίκυ­ρας από την Αλουμίνιο ΑΕ.

• Δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων μετά από ευρεία διαβούλευση και με κοινωνική συναίνεση και δήλωση του Κορινθιακού στον κατάλογο των θαλάσσιων προστατευ-όμενων περιοχών σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία 1967/2006. Λήψη αυστηρών μέτρων κατά της υπεραλίευσης (επαγγελματικής και ερασιτεχνικής) και της καταστροφής του βυθού από συρόμενα εργαλεία.

• Απαγόρευση της χρησιμοποίησης θα-λάσσιου νερού για την ψύξη οιασδήποτε εργοστασιακής εγκατάστασης. Σε αντίθεση με την υπερσυγκέντρωση ενεργειακών εγκαταστάσεων ζητάμε μέτρα εξοικονό­μησης ενέργειας και προώθησης ήπιων μορφών με σεβασμό στο περιβάλλον.

• Ολοκλήρωση των έργων αποχέτευσης, βιολογικών καθαρισμών και διαχείρισης απορριμμάτων σε όλες τις κοινότητες ανε-ξαρτήτως πληθυσμού. Προγράμματα για την πλήρη ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή και τον περιορισμό της χρήσης πλα-στικής σακούλας. Oλοκλήρωση χωροτα-ξικών σχεδίων των Δήμων (ΣΧΟΟΑΠ­ ΓΠΣ) του Κορινθιακού.

Αγωνιζόμαστε να σεβαστούν το περιβάλλον και τις ανάγκες μας.

Αγωνιζόμαστε για να γίνει ο Κορινθιακός προστατευόμενη θάλασσα ζωής, επικοι-νωνίας και πολιτισμού.

—Δέσποινα Σπανούδη, Χημικός Μηχανικός, Μέλος Συμπαράταξης Βοιωτών για το Περιβάλλον

Στον κόλπο της Αντίκυρας, εκτός από τις εγκαταστάσεις Αλουμίνας, δημιουργείται μεγάλο ενεργειακό κέντρο.

κορινθιακός Θίσβη

13

Ο ι επιστήμονες, αλλά και όσοι ασχο­λούνται με το περιβάλλον –το κοι­νό μας σπίτι– καλά μάς τα λένε.Συνήθως, όμως, μένει η εντύπω­

ση ότι φταίμε όλοι! • Μα, εμείς φταίμε; Αφού κινούμαστε με το

αυτοκίνητό μας, με τους κανόνες που κάθε φορά μας επιβάλλουν: Όταν κυκλοφόρη­σαν αυτοκίνητα με καταλύτη τα αγοράσα­με, τα περνάμε ΚΤΕΟ, μπαίνουμε στο δακτύλιο, όπου υπάρχει κ.ο.κ.

• Εμείς χαλάμε το περιβάλλον με δυο σκου­πιδάκια που ξεχνάμε στην ύπαιθρο (οπωσ­δήποτε άσχημο κι αυτό);

Ο κάθε συντοπίτης μας, που πάει στο εξωτε­ρικό σε πιο «οργανωμένες» κοινωνίες, μήπως δεν προσέχει που ρίχνει τα σκουπίδια του; Αλλά και στις χώρες αυτές το ευρύτερο περι­βάλλον μήπως έχει διασωθεί; Όχι βέβαια!

Η βλάβη, λοιπόν, που προξενούμε εμείς δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτήν που προκαλούν οι μεγάλες και οι μικρές βιομηχανίες, π.χ. των Οινοφύτων, της Ελευσίνας, και αλλού. Οι επι­πτώσεις έγιναν γνωστές σε όλους μας. Αλλά και το ίδιο το κράτος είναι μήπως μικρότερος φταί­χτης, που ανέχεται τις βιομηχανίες να ρυπαί­νουν και επιτρέπει στους ιδιοκτήτες τους να

μην ξοδεύουν όσα επιβάλλεται για τη διαφύλα­ξη του περιβάλλοντος, κερδίζοντας έτσι χρή­μα; Και μην πει κανείς ότι τους βάζουν πρόστι­μα –ψίχουλα! Πώς μπορούμε να εμπιστευτού­με το ίδιο αυτό κράτος να δώσει άδειες για να κτιστούν στο τόπο μας νέα εργοστάσια ή ανε­μογεννήτριες με κρατικές χρηματοδοτήσεις και θαλασσοδάνεια; Επομένως, οι βιομήχανοι κι ο κρατικός μηχανισμός είναι οι κυριότεροι δολοφόνοι του περιβάλλοντος, δηλαδή της υγείας και της ζωής μας. Ναι, ναι, το δικό μας σκουπιδάκι «ρυπαίνει» την παραλία, π.χ. που χύνεται ο (όπως τον καταντήσανε) Ασωπός ποταμός!! Σα δεν ντρεπόμαστε!

Τα εργοστάσια δίνουν δουλειά στους συντοπίτες μας! Πρέπει, όμως, να διαθέτουν όλα τα μέσα προστασίας του περιβάλλοντος και να παίρνουν όλα τα μέτρα για την υγιεινή και την ασφάλεια όσων εργάζονται σ’ αυτά.

Μα, μήπως το κράτος δεν άφησε βιομήχα­νους και εμπόρους ανενόχλητους, να πουλούν δηλητήρια στους αγρότες, αφήνοντας παράλ­ληλα τους τελευταίους χωρίς καθοδήγηση και έλεγχο; Για χρόνια το κράτος επέτρεπε οι μεν να θησαυρίζουν, οι δε μαζί με το περιβάλλον να δηλητηριάζονται! Όλα έγιναν στο βωμό ενός κυρίαρχου κοινού στόχου βιομηχάνων,

εμπόρων, «κράτους» (και αγροτών βεβαίως): τη μεγιστοποίηση του κέρδους! Τι όφελος, όμως, είχαν οι μεν και τι οι δε; Δεν υπάρχει σύγκριση!

Δολοφόνοι, όμως, είναι και οι ηγέτες του σινα­φιού εκείνων των χωρών (αυτές που λέμε «οργα­νωμένες») που στο Κιότο αποφάσισαν ότι θα πρέπει να μειωθεί η παραγωγή αέριων, που ευθύνονται για το «φαινόμενο του θερμοκη­πίου»! Στη συνέχεια όμως αποφάσισαν (Οδηγία 2002/353/ΕΚ της ΕΕ) να επιτρέπεται στις βιο­μηχανίες, που παράγουν ρύπους πάνω από τα όρια, που τους επιβλήθηκαν, να μπορούν να αγοράζουν (!!) «ποσοστό καθαρότητας» από βιομηχανίες που πέτυχαν μείωση των εκπομπών τους! Έτσι οι «μεγαλοκαρχαρίες» των χωρών αυτών μολύνουν το περιβάλλον ανενόχλητα, χωρίς να ξοδεύουν τα απαραίτητα για την προ­στασία του! Επομένως , για ποια «μείωση ρύπων» μιλάνε και για ποιες «οργανωμένες κοινωνίες»;

Τελικά: Το «κέρδος», οι κερδίζοντες και θησαυρίζοντες δεν πάνε μαζί με το περιβάλλον! Εμείς, που δεν αποβλέπουμε σε οικονομικό όφελος, μπορούμε να σώσουμε το περιβάλλον. Κινήσεις, Πρωτοβουλίες και επιτροπές αγώνα δημιουργήθηκαν! Ας τις υποστηρίξουμε.

—Γιάννης Ντουνιαδάκης,

Απόστρατος Υποναύαρχος ΠΝ, Ξηρονομή

Το περιβάλλον και ποιοι πραγματικά φταίνε για την κατάστασή του

Σε μια ενδεχόμενη συνένωση όπως προτείνουν τα δύο σενάρια του Ινστιτούτου Τοπικής Ανάπτυξης θα μείνουν αναγκαστικά για πάντα δύο διαφορετικές περιοχές όπου θα χρειάζεται προγραμμα­τισμός δύο ταχυτήτων και ξεχωριστά τμήματα υπηρεσιών. Πρόκειται για δύο διαφορετικές περιοχές.

β) Γιατί λέμε όχι με τους άλλους (Θεσπιές - Βάγια - Πλαταιές - Αλίαρτος - Ακραίφνιο)

Δ ύο είναι οι προτάσεις που κυκλοφορούν στην περιοχή μας σχετικά με την τύχη του Δήμου μας και δεν περιέ­ χουν μέσα τη Θήβα, αν γίνει τελικά η νέα διοικητική μεταρρύθμιση (Καλλικράτης).

Η πρώτη πρόταση προωθείται από τον σημερινό δήμαρχο Θίσβης κ. Κ. Κοβάνη. Προκρίνει την ένωση του Δήμου μας με τους Δήμους Βαγίων, Θεσπιών και Πλαταιών.

Η δεύτερη πρόταση, που έχει ένθερμο υποστηριχτή τον πρώην Νομαρχιακό Σύμβουλο, τον Ιατρό κ. Αναστάσιο Καμούτση, προβλέ­ πει τη συνένωση των Δήμων Αλιάρτου, Βαγίων, Θεσπιών και Θίσβης.

Αν δε μας απατά η μνήμη μας, το κυρίαρχο πρόβλημα που απα­σχολεί τον Δήμο μας τα τελευταία χρόνια είναι η περιβαλλοντική του υποβάθμιση και πιο συγκεκριμένα: η λειτουργία του παράνο­ μου εμπορικού λιμανιού στο Βαθύ, που έχει σαν αποτέλεσμα την ρύπανση των θαλασσών μας, η λειτουργία της ΒΙ.ΠΕ. σε χώρο που είναι ακατάλληλος σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία με

την επίγεια και αέρια ρύπανση, και τέλος η πληθώρα των αιτήσεων για τη λειτουργία αιολικών πάρκων στον Ελικώνα, αλλά και σε κάθε βουνοκορφή του Δήμου μας (υπάρχουν 42 αιτήσεις για αιολικά πάρκα στον Δήμο Θίσβης).

Μας δημιουργούνται πολλές απορίες, διότι κανένας δήμος από αυτούς με τους οποίους μας προτείνουν συνένωση (Θεσπιές, Βάγια, Αλίαρτος, Πλαταιές είναι όλοι αγροτικοί δήμοι) δεν αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα με αυτά που αντιμετωπίζει ο δικός μας δήμος. Μήπως πίσω από αυτές τις προτάσεις κρύβεται κάτι άλλο;

Το υπάρχον σύστημα, κύριοι, απέτυχε και δεν μπορεί αυτοί που το υπηρέτησαν και δεν μπόρεσαν να αναδείξουν τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών, να είναι οι πρώτοι που προτείνουν νέες λύσεις. Μια αυτοκριτική για το έργο σας, κύριοι, δεν βλάπτει.

Έχετε βοηθήσει τους δημότες να καταλάβουν σήμερα γιατί θα γίνει ο νέος δήμος, τι θα του προσφέρει, ποια πλεονεκτήματα θα έχει που δεν τα έχει τώρα και ποιες ανάγκες του θα ικανοποιηθούν καλύτερα; Φοβάμαι πως όχι.

Βέβαια, μεγαλύτερος δήμος σημαίνει πιο πολλά λεφτά γι’ αυτούς μισθολογικά, πιο πολλά χρήματα να διαχειρίζονται, πιο μεγάλες εκτά­σεις να επιβλέπουν, όλα πιο μεγάλα και πιο ελκυστικά, αφού ο μεγάλος Δήμος θα μπορεί πιο εύκολα να εκχωρεί αρμοδιότητες σε ιδιώτες, θα είναι πιο απρόσωπος και πιο απόμακρος από τους πολίτες, άρα δυσκο­λότερα θα ελέγχεται από τους δημότες. Είναι δυνατόν να λείπουν;

—Χ. Μ.

▶ συνέχεια από την σελίδα 8 / Καλλικράτης και Δήμος Θίσβης

αγροτικάΘίσβη

14

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι Κηρύχνουν τη λιτότητα Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα Ζητάνε θυσίες Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους Για τις μεγάλες εποχές που θα ’ρθουν Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο Λες πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Bertolt Brecht

Μας λένε ότι είναι αναγκαία τα οικονομικά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, για να βγούμε από την κρίση. Μέτρα για

τη χρηματοδότηση της οικονομίας μας, που επιβάλλονται από τις Βρυξέλλες και τις αγο­ρές. Τα υιοθέτησε η κυβέρνηση παρά τις αντί­θετες προεκλογικές υποσχέσεις της, τις προ­γραμματικές δηλώσεις και την «ιδεολογία» της. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Κατάστα­ση ανάγκης. Η κυβέρνηση τα αναζητεί παγώ­

Θυμάμαι, πριν από χρόνια στο χωριό, τον παππού μου να μαζεύει τις ελιές και το στάρι με την αγωνία για το πόσο και

που θα πουλήσει την παραγωγή του. Να αγω­νίζεται όλη μέρα σκληρά στο χωράφι με τα ροζιασμένα χέρια του, να βλέπει τις τιμές των προϊόντων να πέφτουν διαρκώς για τον παραγωγό, να ανεβαίνουν διαρκώς για τον καταναλωτή και να πλουτίζουν συνεχώς οι μεσάζοντες. Να βλέπω τους αγρότες του χωριού μας ανίκανους ν’ αντιδράσουν. Δεμέ­νοι χειροπόδαρα στα πελατειακά δίκτυα των κομμάτων, να έχουν εδώ και χρόνια παροπλιστεί. Να σκούζουν μέσα στο καφε­νείο: «Τι κάνει το κράτος;». Να δουλεύουν –ως αφεντικά δήθεν του εαυτού τους– απλώς για την επιβίωση τους.

Οι έμποροι να τους εκμεταλλεύονται αφού δεν είχαν φωνή, η ύπαιθρος να ερη­μώνει καθώς έφευγαν οι νέοι, οι αγρότες στα χωριά μας να γερνάνε και να παραδί­δονται στην μοίρα τους. Ένα­ένα τα σπίτια στον τόπο μας να κλείνουν και σιγά­σιγά τα χωράφια να εγκαταλείπονται.

Οι Αγώνες των Αγροτών

νοντας τις συντάξεις των 500 ευρώ και κόβο­ντας τους μισθούς των 1.200 ευρώ, που θεω­ρούνται «παχυλοί», κόβοντας κατά 30% τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και το επίδομα αδείας, ενώ πληρώνει 360 εκατ. ευρώ τον χρό­νο για να συντηρεί στρατό στο Αφγανιστάν.

Τα μέτρα, όπως η περικοπή μισθών και εισοδημάτων, έμμεσοι φόροι σε βενζίνη και τσιγάρα, δεν είναι μόνο αντιλαϊκά. Είναι αντιδημοκρατικά. Το κόστος τους δεν είναι πολιτικό για την κυβέρνηση. Είναι δημοκρα­τικό. Η εκλεγείσα κυβέρνηση υποχρεώνεται να λάβει μέτρα τα οποία δεν πιστεύει, με έξω­θεν εντολές και υπό το κράτος απειλών. Σπάει τον κοινωνικό ιστό στη χώρα μας. Προκαλεί αναμενόμενες εκρήξεις. Επιδεινώνει την οικονομική κατάσταση. Και καταφεύγει στα χημικά όπλα του κ. Χρυσοχοΐδη για να προ­στατεύσει τους πολίτες που διαμαρτύρονται.

Το κακό είναι ότι τα σημερινά μέτρα που επιβάλλονται, λαμβάνονται και επικροτού­

Ο κλήρος στην περιοχή μας ήταν πάντα μικρός, το μάζεμα του καρπού δύσκολο λόγω του κατακερματισμού των γαιών και πολλοί έτοιμοι να τα παρατήσουν για κάτι άλλο.

Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα. Πριν από μερικούς μήνες με μεγάλη ευκολία βρήκαμε να δώσουμε στους 10 μεγαλοτραπεζίτες του τόπου μας περίπου 28 δισεκατομμύρια ευρώ. Σήμερα τα «500 εκατομμύρια» που ζητάνε οι αγρότες είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν. Δύο μέτρα δύο σταθμά. Μήπως όμως θα λυνόντουσαν όλα τα προβλήματα των αγρο­τών με αυτά τα λεφτά; Όχι βέβαια. Η παρακ­μή της υπαίθρου δεν ανακόπτεται πια μόνο με οικονομικά πακέτα που δόθηκαν αρκετά στο παρελθόν. Χρειάζεται σωστή ενημέρωση και στρατηγικός σχεδιασμός, τη σημασία του οποίου μόλις τα τελευταία χρόνια, έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τόσο οι αγρότες όσο και η πολιτική ηγεσία.

Στον τομέα αυτό όμως τα δείγματα όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν τελευταία από τον τόπο μας είναι απογοητευτικά. Μόνο λόγια για την καταπολέμηση της αισχροκέρ­δειας των μεσαζόντων, των καρτέλ και των

νται είναι σε λάθος κατεύθυνση, διότι οδη­γούν σε αδιέξοδο. Και το ξέρουν όλοι. Δεν είναι μόνο οι Νομπελίστες οικονομολόγοι που το διακηρύσσουν. Είναι στοιχειώδης οικονομική λογική ότι σε περίοδο ύφεσης, η περικοπή των δαπανών, η περιστολή της ζήτησης, η αύξηση των φόρων, ιδίως των έμμεσων, φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα.

Τα μέτρα είναι σε λάθος κατεύθυνση διότι η εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, σε περίοδο ύφεσης, είναι αντιοικονομική και αντιδημοκρατική. Γι' αυτό συναντούν ισχυρή κοινωνική αντίσταση απέναντι σε αυτήν την άδικη πολιτική. Αυτή η αντίσταση, όμως, είναι δημοκρατική αντίσταση. Και δεν κάμπτεται με ασφυξιογόνα και δυνάμεις καταστολής. Ας μην ξεχνάμε ότι στις δημοκρατίες οι λαοί τιμωρούν, δεν τιμωρούνται. Η έξωθεν τιμω­ ρία τους είναι πάντα σε λάθος κατεύθυνση. Ας αλλάξουμε πορεία όσο είναι ακόμα νωρίς.

—Δ. Μ.

εμπόρων που οι ίδιοι ανέχθηκαν να λειτουρ­γούν τόσες δεκαετίες. Ποιος ευθύνεται άραγε που έχουμε τους πιο φτωχούς αγρότες της Ευρώπης των 15 και ταυτόχρονα τις πιο ακρι­βές τιμές για τους καταναλωτές;

Μπορεί σήμερα τα τρακτέρ να υποχώρησαν, οι δρόμοι να άνοιξαν, αλλά οι κινητοποιήσεις των μικρών και μεσαίων αγροτών βρίσκονται μόλις στην αρχή. Οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες και ο δρόμος τους ανηφορικός.

Αν δεν γίνει κάτι σύντομα, για να αλλάξει το σημερινό σύστημα παραγωγής και διάθε­σης των αγροτικών προϊόντων, σε λίγο καιρό με την συρρίκνωση των αγροτικών επιδοτήσε­ων, πολύ φοβάμαι ότι χιλιάδες θέσεις απασχό­λησης στον αγροτικό τομέα θα χαθούν. Πολλοί αγρότες θα οδηγηθούν στην ανεργία και την απόγνωση. Θα καταστραφούν οι παραγωγικές και κοινωνικές δομές της υπαίθρου που υπάρ­χουν σήμερα και η χώρα θα παραδοθεί ακόμα πιο ευάλωτη στην κερδοσκοπική μανία των πολυεθνικών με τους αγρότες πεταγμένους για άλλη μια φορά στο περιθώριο της ζωής.

Καλή τύχη στους αγώνες σας —Κακοσαίος

Η στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε

αγροτικά Θίσβη

15

Διανύουμε την περίοδο των ανοι­ξιάτικων εορτών (από το Τριώδιο ως την Πεντηκοστή).

Αρχίζουν με το ειδωλολατρικό έθιμο του Καρνάβαλου. Οι διασκεδάσεις και οι μεταμφιέσεις του είναι προέκταση των εορτών της Πρωτοχρονιάς, όπως τις γιόρτα­ζαν οι Ρωμαίοι και οι Βυζαντινοί. Η εκκλησία το ονόμασε «Απόκρεω» επιτρέποντάς του τις ελευθεριότητες, που θα τις ακολουθήσει η εγκράτεια της Σαρακοστής.

Ας θυμηθούμε τα κύρια στοιχεία του καρ­ναβαλιού, που είναι τα ακόλουθα: α) Μεταμ­φιέσεις και παραστάσεις, β) χορός (τα χτυπή­ματα της γης με τα πόδια έχουν καρποφορική σημασία), γ) τα φαγοπότια, δ) τη θύμηση των νεκρών, που πρέπει να εξευμενιστούν, για να δώσουν καρπό στη γη και να επιτρέψουν το ξεφάντωμα στους ζωντανούς, ε) τις φωτιές με καθαρτήριο και μεταβατικό χαρακτήρα από τη χειμωνιάτικη περίοδο στην ανοιξιάτικη.

(Ας θυμηθούμε κάποιες χαρακτηριστικές εικόνες του παρελθόντος: το μουντζούρωμα των ανδρών και τα ψυχοκέρια που ετοίμαζαν οι γυναίκες μόλις άνοιγε το τριώδιο).

Η μεγάλη Σαρακοστή έπειτα είναι εκκλη­σιαστική λαογραφική περίοδος, που ορίστη­κε σαν αντιπερισπασμός στις ακρότητες της Αποκριάς και προετοιμασία για την εβδομά­δα των Παθών του Χριστού. Παριστάνεται προσωποποιημένη και σαν γυναίκα με επτά πόδια και την φτιάχνουν συνήθως από χαρ­ τόνι ή είναι παραγεμισμένη με πούπουλα, την κρεμούν στο ταβάνι του σπιτιού, και κάθε εβδομάδα της κόβουν ένα πόδι ώστε να προχωρεί ψυχολογικά ο χρόνος της και να τελειώνει.

Πρώτη μέρα της Σαρακοστής είναι η Καθα­ρά Δευτέρα, που την λένε έτσι γιατί ο Χρι­στιανός «καθαίρεται» και διατροφικά βγαίνει στο ύπαιθρο, ακριβώς για να τονίσει την έννοια του καθαρμού και της αλλαγής. Συνεχίζει το Καρναβάλι και απολαμβάνει ορεκτικούς σαρακοστιανούς μεζέδες μαζί με οινοποσία και χορούς.

Γιορταστικοί και κοινωνικο­θρησκευτικοί σταθμοί της Σαρακοστής, με κάποια ξεκούρα­ση από τις δουλειές, και με κάποια ευχάριστη κοινοτική επικοινωνία, ήταν και είναι οι έξι Κυριακές της, ιδιαίτερα η Α΄ της Ορθοδοξίας, η Γ΄ της Σταυροπροσκυνήσεως και η Στ΄ των Βαΐων. Ανάμεσά τους οι πέντε βραδινές Ακο­λουθίες των Χαιρετισμών, η εορτή του Ευαγ­

γελισμού, και το τελευταίο (προπασχαλινό) Σάββατο, που θρηνεί και χαίρεται τον αναστη­μένο (σαν την ελληνική φύση) Λάζαρο.

Διαπιστώνουμε ότι κυριαρχούν τα χριστια­νικά θρησκευτικά έθιμα (νηστεία, εκκλησια­σμός, λιβάνισμα, λουλούδια Σταυροπρο­σκυνήσεως, μετάληψη), αλλά δεν λείπουν και τα ειδωλολατρικά (κοινή έξοδος της Καθαράς Δευτέρας, η μαντική των Αγίων Θεοδώρων, οι αδωνικές ανθοφορίες του Λαζάρου και του Επιταφίου). Ειδικές ημερο­μηνίες γιορτάζονται επίσης με κατάλοιπα από την παλιά φυσιολατρεία και άλλες παίρ­νουν άδεια ευφραντικών φαγητών (σκορδα­λιά Ευαγγελισμού και Βαΐων).

Να μην ξεχνάμε, όμως, και την παροιμιακή διαπίστωση ότι «ο Μάρτης δεν λείπει από την Σαρακοστή». Οι πενήντα συνολικά μέρες της είναι αρκετές να τον περιλάβουν.

Το «Λαζαροσάββατο» μαζί με τα Βάγια, κινούμενα συνήθως μέσα στις καλύτερες ώρες της Άνοιξης, ήταν εθιμικά, όπως είναι και ψυχολογικά, ένα χαρούμενο προανάκρου­σμα της Μεγάλης Γιορτής, μια θαυμαστή προ­ανάσταση συνανθρώπου, που έφερνε πάντα τους Χριστιανικούς λαούς πολύ πιο κοντά στην ολοκληρωμένη χαρά της Λαμπρής.

Τον εντυπωσιασμό του από την Ανάστα­ ση του συνανθρώπου Λαζάρου έχει δείξει ο ελληνικός λαός με διάφορους τρόπους: παλιότερα παιδιά έπαιρναν στα χέρια ένα χρωματιστό ανοιξιάτικο ομοίωμα του Λαζά­ρου και το γύριζαν στα σπίτια του χωριού ψάλλοντας ένα αφηγηματικό μοιρολόι. Αλλού τα κορίτσια (οι γνωστές Λαζαρίνες της Βο­ ρείου Ελλάδος) μάζευαν αβγά στα στολισμέ­να με αγριολούλουδα καλάθια τους, άλλο στοιχείο ζωής, που τα έβαφαν και τα χαίρο­νταν ολοκόκκινα την Λαμπρή.

Κάτι ανάλογο γινόταν και στην περιοχή μας, όταν μικρά κοριτσάκια στόλιζαν το καλαθάκι με τσιράνι και ψάλλοντας το Λάζα­ρο έπαιρναν για αμοιβή το αβγουλάκι τους. Το πανέρι με τα λουλούδια της ανοιξιάτικης εποχής είναι χαρακτηριστικό σύνεργο που κάποτε μοιάζει με «επιτάφιο του Λαζάρου».

Σε άλλες περιοχές παρατηρούμε τις ακό­λουθες εκδηλώσεις: α) αναπαραστάσεις της έγερσης του Λαζάρου, β) προσωποποιήσεις Λαζάρου από νεαρά πρόσωπα, μεταμφιεσμέ­να με κλαδιά σε βλαστικά πνεύματα, γ) ζύμω­μα αρτοπλαστικών μορφών του Λαζάρου που μοιράζονται με προαναστάσιμο συμβο­

λισμό, δ) ομαδικά κάλαντα εφήβων, με τα χοντρά κουδούνια και τα ξύλα, και με τον αποδιωκτικό συμβολισμό.

Όλα αυτά τα έθιμα μαρτυρούν πόσο δια­τηρείται συγκινητική στην Ελλάδα η αλλη­λεγγύη μας προς τους νεκρούς, αλλά και πόσο μας ζεσταίνει πάντα η σκέψη για τη ζωντανή παρουσία τους.

Την Κυριακή των Βαΐων μετά τον εκκλη­σιασμό όλοι φέρνουν στο σπίτι τα βάγια και τα κρεμούν στο εικονοστάσι, ενώ η νοι­κοκυρά θα τα φυλάει για λιβάνισμα. Πριν τα φυλάξουν, και όσο τα κρατούν στο χέρι, χτυπιούνται για το καλό μεταξύ τους, σαν με χαιρετισμό και η κίνηση αυτή είναι διεθνής και αρχαία μαγική λαϊκή ενέργεια, για τη μετάδοση βλαστικής ανανεωτικής δύναμης και υγείας ή και γονιμότητας.

Προέκταση και έντονη βίωση της Σαρακο­στής είναι η Εβδομάδα των Παθών, που έχει όλα τα στοιχεία μιας σταδιακής συμπόρευσης και συμπαράστασης των πιστών στην πολυα­φηγημένη από τους Ευαγγελιστές μαρτυρική περιπέτεια του Δασκάλου τους. Ο λαός όλων των αιώνων έζησε με βιωματική συμμετοχή και συμμερισμό τα στάδια αυτά, πόνεσε και θύμωσε για τους μυκτηρισμούς και τα βασα­νιστήρια του Χριστού. Οι μητέρες πόνεσαν την πονεμένη Παναγία και οι κοπέλες έκλα­ψαν τον όμορφο Θεό. Όλοι, όμως, έμειναν ήσυχοι για τον τελικό αναστημό. Γι’ αυτό και παράλληλα προς τις ώρες και τα στάδια αυτά του πόνου, δεν σταματούσε ποτέ η ζωή, και η χαρούμενη ετοιμασία των αβγών και του αρνιού και του πανηγυρικού ασβεστώματος των σπιτιών, που δίχως άλλο θα ερχόταν η καλή ώρα τους, από τη νύχτα του Σαββάτου.

Και φθάνουμε αισίως στη μέρα της Λαμπρής. Έτσι ονομάσαμε το ελληνικό Πάσχα, έτσι το ξέρει ο λαός στα τραγούδια του, έτσι το δίδαξε από τα πρώτα χρόνια της η Εκκλησία: «Εορτή και πανήγυρις Λαμπρά!». Πήρε την αρχαία μας ελληνική λέξη η Εκκλη­σία, τη γεμάτη ασπράδα και πλούτο και φως, της έδωσε σκίρτημα και χαρά, και την έβαλε να συντροφεύει το νικηφόρο άγγελμα της Ανάστασης, στην πιο φωτεινή ώρα του, της Άνοιξης, με τον πιο ευφραντικό τρόπο, της ευωχίας, και με την πιο εορταστική πομπή, της λαμπροφορίας.

Όπως όλες οι γιορτές, έτσι και αυτή έχει τα έθιμά της (εκκλησιαστικά και κοσμικά): το αβγό, τις καμπάνες, το φως, το αρνί,

Ανοιξιάτικες Γιορτές*πολιτισμός και πρόσωπαΘίσβη

16

τα πυροτεχνήματα, το τσουρέκι και το λαγό. Ας δούμε το συμβολισμό τους. Τα κόκκινα αβγά, κατ’ εξοχήν ζωικά προϊόντα, γίνονται εξαίρετα σύμβολα ζωής, βαμμένα μάλιστα με το χρώμα του αίματος, πρώτιστου στοιχείου ζωής και υγείας. Το τσούγκρισμά τους είναι μια συμβολική διευκόλυνση της νέας ζωής, αλλά και χαιρετισμός φιλικής πάλης, που βοηθάει τη φύση στις παραγωγικές της προ­σπάθειες. Η έννοια του δώρου, λοιπόν, κυριαρ­χεί στο έθιμο των αβγών, και μάλιστα των μεγάλων προς τους μικρούς ή των πλούσιων στους φτωχούς, σύμφωνα και με την πασχα­λινή εντολή της Εκκλησίας. Ξέρουμε από παλιές βυζαντινές μαρτυρίες ότι το Πάσχα συνηθίζονταν δίχως άλλο τα δώρα, το αβγό, όμως, έγινε συμβολικό της Γιορτής και το έδι­ναν αμοιβαία αργότερα και οι μικροί στους μεγάλους, οι μαθητές στο δάσκαλο, οι πιστοί στον πατριάρχη, οι υπήκοοι στον βασιλιά.

Αυτήν την έννοια του εορταστικού δώρου ακολούθησαν στα νεότερα χρόνια τα ζαχα­ροπλαστεία και έφθασαν στα ποικίλα κατα­σκευάσματα των αβγών από σοκολάτα, που τα παραγεμίζουν με άλλα μικρότερα και με ζαχαρωτά. Από το αβγό ξεπήδησαν έπειτα πλήθος συγγενικά σύμβολα: είναι τα κίτρινα πουλάκια, οι νεοσσοί, που βγαίνουν από το αβγό (ο πιο επιτυχημένος συμβολισμός της Ανάστασης), έπειτα οι κότες που τα γεννούν, οι φωλιές όπου βρίσκονται και ο κόκκορας που τα φέρνει…

Οι θόρυβοι χαράς που γίνονται, όταν ο παπάς εκφωνεί το «Χριστός Ανέστη» (κρό­τοι, πυροβολισμοί, σπάσιμο αγγείων κλπ.) έχουν πολλές εξηγήσεις. Υπάρχει πρώτα μέσα στον θόρυβο το στοιχείο της αποδίωξης των δαιμονικών, που είναι και ειδωλολατρικό και χριστιανικό. Υπήρχε πάντα στους λαούς η δοξασία ότι τα βλαβερά και δυσμενή πνεύ­ματα διώχνονται με θορύβους εκφοβιστικούς.

Θορυβώδη είναι και τα γεγονότα που αναφέρουν τα Ευαγγέλια, ότι έγιναν όσο ο Χριστός παρέμεινε στον Άδη.

Το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο…και η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν και τα μνημεία ανεώχθησαν… (Ματθ. 27, 51­52).

Όλοι, λοιπόν, οι εχθροί του Χριστού, που είναι και εχθροί των χριστιανών, και όλα τα κακά πνεύματα που φθονούν την Ανάστα­ση, χρειάζονται, κατά τη λαϊκή αντίληψη, διώξιμο και κυνηγητό.

Σχετική με τους θορύβους είναι και η κω­

δωνοκρουσία του Πάσχα, που είναι πυκνή και χαρμόσυνη, αλλά παίρνει ιδιαίτερη σημασία, επειδή στο διάστημα της Μ. Εβδομάδας οι καμπάνες ηχούν πένθιμα ή δεν ηχούν καθόλου («χηρεύουν» όπως λένε στα Επτά­νησα), από τη Μ. Πέμπτη.

Αν, λοιπόν, στις παραπάνω εξηγήσεις για τους θορύβους της χαράς και την κωδω­νοκρουσία της ανάστασης προσθέσουμε και τον ελληνικό εθνικό λόγο της μακρόχρονης ελπίδας και χαράς των σκλαβωμένων χρι­στιανών για την «Ανάσταση» του έθνους, θα καταλάβουμε καλύτερα, όπως είπαμε, την παράδοση των ελληνικών εκδηλώσεων του Πάσχα και γιατί δύσκολα εγκαταλείπο­νται. Παράλληλα με τους θορύβους, το ανα­στάσιμο φως αποτελεί ένα δεύτερο μεγάλο στοιχείο που συνοδεύει και πλαισιώνει την Ανάσταση. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός», ψάλλει η Εκκλησία και «Δεύτε λάβετε φως» παραγγέλλει ο παπάς στους πιστούς, όταν ετοιμάζονται για την Ανάσταση. Το φως πρέπει να είναι καινούργιο. Σβήνονται όλα πρωτύτερα μέσα στην εκκλησιά και όλα ξανανάβουν από τη λαμπάδα του παπά.

Το τσουρέκι είναι ο εξελιγμένος τύπος του πασχαλινού ψωμιού, της λαμπροκουλούρας ή του Λαμπρόψωμου. Κάθε γιορτή έχει το ψωμί της, τον ξεχωριστό άρτο της (χριστόψωμο, βασιλόπιτα, φωτόψωμο), που φέρνει δύναμη στο σπίτι, ιδιαίτερα όταν τα ευλογεί ο παπάς.

Τέλος, η παράσταση του λαγού αβγοφόρου μπήκε και στην νεοελληνική εθιμοτεχνία από τη Δυτ. Ευρώπη και χρησιμοποιήθηκε σε ποικί­λα σχέδια και σκηνές: ο λαγός κουβαλάει αβγά με το αμάξι του, η λαγουδίνα σέρνει καρότσι μπεμπέ με αβγά μέσα, τα λαγουδάκι, σε φωλιά κόκκινη, περιμένουν την μητέρα τους.

Αλλά η Λαμπρή συνεχίζεται και έξω στο ύπαιθρο, στο φως του ελληνικού Απρίλη, στον αέρα της θάλασσας και του βουνού. Τη νιώθουμε με το άρωμα των λουλουδιών, την αγκαλιάζουμε με το φίλημα της αγάπης, τη χαιρόμαστε στο χοροστάσι.

Είναι γνωστή και η χορτάτη ευχή που δίνει κάθε νοικοκυρά στους αγαπημένους της, «να έχουν όσα φέρνει η μέρα η Λαμπρή», και να είναι χαρούμενοι «σαν της Λαμπρής το φως!». Η ίδια νοικοκυρά ξέρει τι ευφορία είναι για το σπίτι να έχει τούτες τις μέρες πλουσιοπάροχα τα «λαμπριάτικα» αβγά, το «λαμπριάτικο» αρνί (τον «Λαμπριάτη») και τα «λαμπροκούλουρα».

Μα, όμως, «δεν είναι κάθε μέρα Λαμπρή!». Θα τελειώσουν κάποτε τα ξεφαντώματα και θα ’ρθουν «ξώλαμπρα» ή «απόλαμπρα» οι δουλειές, με τον πικρό μόχθο και τις φρο­ντίδες τους.

Αλλά πάλι θα μας οδηγήσουν κι αυτές στην προετοιμασία για το γιόρτασμα της άλλης Λαμπρής, που «όσο κι αν αργεί, ξανάρχεται!». Ξανάρχεται το ίδιο πολυδάπανη, χαρούμενη όμως πάντα, ανοιξιάτικη και απολυτρωτική.

Μέρα Λαμπρή, μέρα γιορτή, Μέρα λουλουδιασμένη.

—Ασπασία Μίχα, Διδάκτωρ Φιλολογίας Πανεπ. Αθηνών

* Περίληψη του άρθρου αυτού έχει δημοσιευθεί

στην εφημερίδα «Θισβιακή Ηχώ»

Ανοιξιάτικες Γιορτές* Ανθολόγιο Ποίησης

Δεκέμβρης του 1903Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πωαν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουνεις όποιο θέμα κι αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω

«Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923»,

Ίκαρος, Αθήνα 1993

Θυμήσου, σώμα...Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σέναγυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιοτυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίεςεκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

Κ. Π. Καβάφης, «Τα Ποιήματα 1897-1933»,

Ίκαρος, Αθήνα 1984

πολιτισμός και πρόσωπα Θίσβη

17

Ο Βασιλιάς

Δύο από τους ανθρώπους που με έκαναν να αγαπήσω αυτό το μέρος ήταν οι παππούδες μου, οι γονείς της μάνας μου. Ο Μπάρ­

μπα­Λιάμης και γιαγιά μου η Μαρία.Ο παππούς ο Μπάρμπα­Λιάμης ήταν τρο­

μερός παραμυθάς. Δίμετρος στο μπόι, λιγο­μίλητος και βαρύς στις συναναστροφές του με τους άλλους, δεν άφηνε χώρο για πολλά πάρε­δώσε. Όμως, όταν βρισκόταν με τα εγγόνια του γινόταν άλλος άνθρωπος. Δεν θα ξεχάσω τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια που δεν πηγαίναμε για ύπνο αν δεν ακούγαμε τα παραμύθια και τις ιστορίες του, που τις σκάρωνε στη στιγμή. Όλες βέβαια είχαν πάντα ήρωες και πρωταγωνιστές τα εγγόνια του και τον καθημερινό μας περίγυρο. Θα προσπαθήσω να τον μιμηθώ απόψε, τιμώντας τον με ένα παραμύθι .

Μια φορά και ένα καιρό κάπου στην Βοιω­τία υπήρχε ένα μικρό βασίλειο, που είχε το όνομα Θίσβη. Το βασίλειο αυτό είχε 5 χωριά και 4 μικρά ψαροχώρια. Λέγανε ότι το κυβερ­νούσε με σοφία ένας γέρος βασιλιάς. Ένας βασιλιάς που όταν επισκεπτόταν τα γειτονικά βασίλεια έλεγε πόσο πολύ αγαπούσε τον τόπο του και πόσο πάσχιζε να λύσει τα προ­βλήματα που αντιμετώπιζαν οι υπηκόοι του. Όμως, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Ο κόσμος που ζούσε στο βασίλειό του δεν περνούσε καλά. Τα προβλήματα μέρα με τη μέρα μεγάλωναν. Ο αέρας γινόταν όλο και πιο μολυσμένος από τα εργοστάσια της περιοχής και οι παραλίες άρχιζαν να βρομίζουν. Είχαν περάσει σχεδόν 9 χρόνια βασιλείας του, όταν μια μέρα κάποιοι από τους υπηκόους του τόλ­μησαν και σήκωσαν κεφάλι. Τότε φάνηκε ποιο ήταν το πραγματικό πρόσωπο του βασιλιά. Άρχισε να τους απειλεί, κύκλοι του διέδιδαν ότι οι άνθρωποι που αντιδρούν είναι πολύ κακοί και τον μισούν, ότι τους πληρώνουν οι άνθρωποι που θέλουν να του φάνε το θρόνο.

Αντί να προσπαθήσει με σύνεση και διάλο­γο να δώσει λύση στα προβλήματα που αντι­μετώπιζε ο λαός του βασιλείου του, αυτός κάθε μέρα γινόταν όλο και πιο επιθετικός απέναντί του. Για να τον εκδικηθεί, αύξησε και τα βασιλικά τέλη που πλήρωναν για το βασίλειό του. Δυστυχώς, ο βασιλιάς μας ούτε σοφός ήταν ούτε αγάπαγε τον λαό του.

Αποδείχθηκε ότι ο βασιλιάς μας ήταν γυ­ μνός. Όπως γυμνοί είναι όλοι οι θρόνοι και οι βασιλιάδες.

Εμείς, όμως, ευτυχώς, δεν έχουμε βασιλιά στον τόπο μας σήμερα.

Καληνύχτα σας—Δημήτριος Μιχάλης, Χημικός – Πολιτισμολόγος

Μπαρμπα-Βασίλη καλό ταξίδι

Ε ίχαμε σχεδόν κλείσει την ύλη της εφημερίδας όταν μάθαμε τυχαία ότι ο Ευάγγελος Παπανικολάου, ο μπαρμπα­Βασίλης που γνωρίσα­

με στην «Χρονορωγμή της Ξηρονομής» δεν είναι ποια ανάμεσα μας. Έφυγε στα 97 του. Καλό ταξίδι μπαρμπα­Βασίλη. Τα συλλυπη­τήρια μας στην αγαπημένη του σύντροφο του κυρά Ασημίνα και στην οικογένεια του. Εμείς, θα θυμόμαστε πάντα την γλυκιά μορφή του, μέσα από την στοργή, τρυφερό­τητα και αγάπη που έβγαζε πάντα γι’ αυτόν, η εγγονή του Γιολάντα. Ας τον ξαναθυμη­θούμε μέσα από τα γραπτά της.

«Αν και τώρα μεγάλωσα, πάντα κάτι με τρα-βάει στην Ξηρονομή. Προσπαθώ να βρίσκω ευκαιρίες για να πετιέμαι ως εκεί να παίρνω μια ανάσα κι ύστερα πίσω στην πόλη. Πιο πολύ απ’ όλα με τραβάει στο χωριό η παρουσία του παππού και της γιαγιάς. Ο μπαρμπα-Βασίλης που είναι τώρα ο μεγαλύτερος σε ηλικία σε όλο το χωριό. Πάτησε τα 96. Κι η γιαγιά Ασημίνα αισίως στα 92 κι ακόμα τρώγεται να κάνει καμιά δουλειά. Αυτοί με μεγάλωσαν όλα μου τα καλο-καίρια. Τι να πρωτοθυμηθώ. Τους τρύγους, το κατέβασμα της ελιάς κάθε Νοέμβρη, τις βόλτες με τη φρέζα του παππού, τις ιστορίες για κάθε δέντρο, τις ιστορίες στην αυλή και τα τρα-γούδια... Το υπόγειο με τα χίλια μυστικά και το μπρούσκο μαγικό κρασί, την πλάστιγγα που μ’ ανέβαζε ο παππούς για να δει αν πήρα κάνα κιλό μετά το Πάσχα τα πλεξίματα της γιαγιάς με το ψιλό το βελονάκι και το μουρμουρητό της μέτρημα μη χαθεί κανένας πόντος».

Κουράγιο Γιολάντα και Μιχάλη.Δημήτρης

«Ακούω» την αγάπη

Λ ένε πως μόνο όταν χάσεις κάτι το εκτιμάς. Περπατώ στα δρομάκια του χωριού και στο μυαλό μου γυρνάνε χίλιες

μνήμες. Τόσες μυρωδιές, τόσες χαρές, ατελείωτο παιχνίδι. Θα ήθελα το ίδιο και για τα παιδιά μου. Και για τα παιδιά των παιδιών μου. Ακούω την αγάπη να τρα­γουδά στα πάντα γύρω μου. Στις πλατείες και τους δρόμους που έπαιζα μέχρι τελι­κής πτώσης. Στις θάλασσες, που με μάγε­ψαν και μέχρι σήμερα χαρίζουν απλόχερα μαγικές εικόνες και φιλόξενες αγκαλιές.

Το αγαπάω το χωριό μου. Πιστεύω ότι το αγαπούν όλοι όσοι βρίσκουν καταφύγιο εδώ. Όσοι βρέθηκαν, έφυγαν, ξαναήρθαν ή θα ξαναέρθουν. Δεν είναι εύκολο να ξεχνάς τον τόπο σου. Είναι σαν αυτόν του εγκλήματος.

Σήμερα έχουν παρασυρθεί πολλοί. Θόλωσαν, θύμωσαν, πολιτικοποίησαν καταστάσεις, πίστεψαν σε μεγάλα λόγια. Ακούω την αγάπη από τα γύρω βουνά. Τον «βασιλιά» Ελικώνα. Την πληγωμένη πεδιά­δα από τη σιδερένια λάβα. Αυτός ο τόπος αξίζει την ανταπόκριση της αγάπης, που χρόνια τώρα μοιράζει άφθονα σε όλους μας. Κανείς άλλος δεν μπορεί να τον αγκα­λιάσει, εκτός από εσένα που μοιράστηκες στιγμές από τη ζωή σου εδώ. Κανείς δε θα τον σεβαστεί αν δεν το κάνεις πρώτος εσύ.

—Αγγελική Καραμπογιά, Δημότης Θίσβης

Ελικώνια παιδιάΣτου Ελικώνα τα χωριά ήτανε κάτι παιδιάπου η ζωή δεν τα χωρούσε κι όλο τα στεναχωρούσεΑχ, παιδάκια μου, γραμμένα όρθια, καλοστρατισμένα

Αγαπούσανε τον τόποκι είχανε δικό τους τρόποτη ζωή τους να ορίζουνκαι να τη βιοπορίζουνΑχ, παιδιά, καλά παιδάκιατου Ελικώνα ελατάκια

Ένα βράδυ του χειμώνατους την πέσαν τα Τελώνιαμάχη έγινε στ’ αλώνιγια να σώσουνε το χιόνι Ανυπότακτό μου σμάριτης καρδιάς μου το καμάρι

—Ευγενία Σιούτη,

Καθηγήτρια Γερμανικής Φιλολογίας

πολιτισμός και πρόσωπαΘίσβη

18

Ο τελευταίος και νεότερος εκπρό­σωπος της μεγάλης σχολής της Γενιάς του ‘30, έφυγε από την ζωή την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου,

πλήρης ημερών. Ήταν 93 χρονών.Ο σπουδαίος ζωγράφος γεννήθηκε στην

Άρτα το 1916. Το 1931 ήρθε στην Αθήνα όπου και έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Αποφοίτησε το 1936 και την επόμενη χρονιά, με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών, έφυγε για τη Ρώμη. Στη συνέχεια εγκαταστάθη­κε στο Παρίσι, όπου έζησε και σπούδασε παρα­κολουθώντας μαθήματα σε εργαστήρια ζωγρα­φικής και τοιχογραφίας. Το 1949 έγινε συνιδρυ­τής της ομάδας τέχνης «Αρμός», μαζί με τους Γ. Τσαρούχη, Ν. Εγγονόπουλο κ.ά. Το 1957 εκλέ­χτηκε καθηγητής του εργαστηρίου ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ και δύο χρόνια αργότερα πραγμα­τοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση.

Τιμήθηκε για πρώτη φορά με βραβείο ζωγραφικής το 1940. Το 1973 έλαβε το Χρυ­σό Μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση του Μονά­χου και το 1979 το Αριστείο των Τεχνών από την Ακαδημία Αθηνών. Αποχώρησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1983 και

Τ α χαράματα της 4ης Φεβρουαρίου 2010, σε ηλικία 86 χρονών, έφυγε από τη ζωή, στο Παρίσι όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του,

ο φιλόσοφος και κορυφαίος διανοητής του 20ού αιώνα Κώστας Αξελός. Ο άνθρωπος που «άνοιξε νέα μονοπάτια στην κατανόηση του κόσμου».

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Ήταν γόνος αστικής οικογένειας. Σε μικρή ηλικία διδάχτη­κε γαλλικά και γερμανικά, ενώ η εφηβεία του φωτίστηκε από τα κείμενα των Ηράκλειτου, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Μαρξ, Ντοστογιέφσκι και ποιητών όπως ο Ρεμπώ, ο Ρίλκε κ.ά.

Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπι­στημίου Αθηνών. Στα 17 του εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και έλαβε μέρος στην Αντίσταση κατά της Γερμανικής Κατοχής. Έζησε την σκληρότητα των Δεκεμβριανών, βίωσε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της

το 1988 η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιω­τικές σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Εκτός από ζωγράφος, ο Γιάννης Μόραλης υπήρξε χαράκτης και γλύπτης. Επίσης, διέ­πρεψε και στον τομέα της σκηνογραφίας, καθώς σκηνογράφησε για 15 χρόνια στο Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου, στο Εθνικό Θέατρο και στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Πολύ σπουδαία ήταν η δουλειά του και στις προμετωπίδες βιβλίων. Φιλοτέχνησε έργα για ποιητικές συλλογές των Γ. Σεφέρη, Ο. Ελύτη, Ν. Καββαδία κ.ά.

Το έργο του χαρακτηρίζεται ως ανθρωπο­κεντρικό. Τα τοπία σπάνια έχουν θέση στην εικαστική διαδρομή του. Ο έρωτας και ο διά­λογος ανάμεσα στα δύο φύλλα είναι το κυ­ ρίαρχο και το ζητούμενο στη ζωγραφική του.

Ο Γιάννης Μόραλης αφιέρωσε τη ζωή του στην πνευματική δημιουργία με παραδειγματι­κή σεμνότητα και ανιδιοτέλεια, κυρίως χωρίς να διαπραγματεύεται την προσφορά του με «κανέ­ναν» και με «τίποτε». Αυτή η ουσιαστική συμβο­λή και προσφορά θα λείψει από τη χώρα μας.

Ασφάλειας και φυλακίστηκε σε στρατόπεδο μέχρι την απόδρασή του. Λίγο καιρό αφότου είχε φτάσει στο Παρίσι δικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Το 1946 εγκατέλειψε το ΚΚΕ.

Tο 1945 κατέφυγε στο Παρίσι. Επιβάτης και αυτός του θρυλικού πλοίου «Ματαρόα», που με την βοήθεια του τότε διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Ροζέ Μιλιέξ και τις πε­ ρίφημες υποτροφίες του γαλλικού κράτους μετέφερε την αφρόκρεμα της ελληνικής διανόησης (Κορνήλιο Καστοριάδη, Κώστα Παπαϊωάννου, Νίκο Σβορώνο κ.ά.) στη Γαλλία.

Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη, όπου δίδαξε επί μία σχεδόν δεκαετία (1962­1973), ωστόσο θα αρνηθεί να γίνει καθηγητής, καθώς υποστήριζε ότι το «πανεπιστήμιο δεν είναι ο χώρος της ριζικής σκέψης». Υπήρξε αρχι­συντάκτης του πρωτοποριακού περιοδικού «Arguments» (Επιχειρήματα) από το 1962 έως το 1973, ενώ ίδρυσε και διηύθυνε την ομώ­νυμη φιλοσοφική σειρά Editions de Minuit.

Στο επίκεντρο του στοχασμού του βρέθηκαν οι Προσωκρατικοί, ο Ηράκλειτος, ο Μαρξ, ο Νίτσε, ο Φρόιντ. Το πρώτο του βιβλίο κυκλο­φόρησε στα ελληνικά πολύ νωρίς, το 1952, με

τίτλο Οι Φιλοσοφικές Δοκιμές. Το φιλοσοφικό έργο του αποτυπώνεται στις τρεις τριλογίες του: Το Ξετύλιγμα της Περιπλάνησης, Το Ξετύλιγ-μα του Παιχνιδιού, Το Ξετύλιγμα μιας Αναζήτησης. Μείζονα έργα που ακολούθησαν ήταν η Ανοι-χτή Συστηματική (1984), για την ενότητα του κόσμου, και οι Μεταμορφώσεις (1991), για τις μεταμορφώσεις του κόσμου. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 16 γλώσσες. Τα περισσότερα βιβλία του κυκλοφόρησαν και στα ελληνικά, αφού παρά την επιλογή του να ζήσει μόνιμα στο Παρίσι δεν ξέχασε ποτέ τη χώρα του.

Και η Ελλάδα, όμως, τον τίμησε. Τον Μάρτιο του 1992 το Πάντειο Πανεπιστήμιο τον ανακή­ρυξε επίτιμο διδάκτορα, στις 14 Απριλίου του 2000 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ φιλο­σοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ μόλις τον περασμένο Απρίλιο, με τον ίδιο τρό­πο τον τίμησε και η Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το έργο του πρωτότυπο, αιχμηρό και υπερ­βατικό, φωτίζει το πνεύμα πέρα από τα ιδεο­λογικά «τείχη», και ασφαλώς σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ίσως ο θάνατός του να είναι μια καλή ευκαιρία να το (ξανα)δούμε.

Γιάννης Μόραλης

Κώστας ΑξελόςΣτάση ζωής ο στοχασμός

απουσίες Θίσβη

19

Ευχές και ελπίδες

για ένα καλύτερο αύριο για τον Δήμο Θίσβης

Ευχές και ελπίδες Για μια κοινωνία

αλληλεγγύης και συνοχής

ΚΑΛΟΠΑΣΧΑ

Τ ο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής είναι σχεδόν έτοιμο. Δύο με το καλό τα εργοστάσια στη περιοχή μας. Και θα ακολουθήσουν κι άλλα. Αλλά εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, κανένα απολύτως... χαρά μας.

Τους πανηγυρισμούς δεν ακούω βέβαια, αλλά μάλλον ο κόσμος θα είναι απασχολημένος να μετράει το χρήμα που ρέει άφθονο στις τσέπες του!

Τα μισά χωριά του δήμου πλούτισαν από τη Σωληνουργεία και τα άλλα έχουν ήδη αρχίσει να πλουτίζουν από την Ηλε­κτροπαραγωγή. Σε λίγο θα καλέσουμε κόσμο και από άλλες περιοχές να μοιρα­στεί τον πλούτο μας. Μιλάμε για πολύ πλούτο!!! Πολύ χρήμα!!!

Τα μέχρι τώρα χρόνια με τη Σωληνουρ­γεία ήταν φανταστικά. Παραμυθένια. Εκα­τοντάδες τα έργα που έκανε ­ χρηματο­δότησε ­ προκάλεσε στην περιοχή!!! Έργα υποδομής, γεφύρια, δρόμοι, πλα τείες, τοπικά ιατρεία και κέντρα υγείας, τράπε­ζες, πνευματικά κέντρα, ξενώνες, και­νούργια σχολεία, βιβλιοθήκες, χώροι αναψυχής, μαρίνες και άλλα πολλά. Όλα με τη χρηματοδότηση ή την υποστήριξη ή τη συνδρομή της Σωληνουργείας.

Εκατοντάδες νέα μαγαζιά άνοιξαν στην περιοχή μας, σε όλα τα χωριά της περιοχής. Ταβέρνες, καφετέ­ριες, κινηματογράφοι, μπαράκια... τα βλέπεις όλα να ανθίζουν. Πάνε όλα καλά, είναι γεμά­ τα κόσμο, όχι όπως παλιά που κλείνανε. Τώρα κανένα δεν βάζει λουκέτο και όλα αυτά χάρη στη Σωληνουργεία που έδω­ σε άφθονο χρήμα, που ενίσχυσε την περιοχή με τη παρουσία της, που δημιούργησε εκατοντάδες σοβα­ ρές θέσεις εργασίας για τους ντό­πιους, που δεν έφερε εργαζόμε­ νους από άλλες περιοχές (και για όσους έφερε, τους ζητώ συγνώμη για το σχόλιό μου –να δουλέψουν θέλουν οι άνθρωποι).

Άσε με το περιβάλλον... Εκπλη­κτική η δουλειά που έκανε κι εκεί... Η Σωληνουργεία πάντα.. να μην ξεχνιόμαστε!

Αναδασώσεις, τριπλασιασμός του πράσινου στην περιοχή, σοβαρά έργα υποδοχής αποβλήτων, ακόμα πιο σοβαρά έργα πυροπροστασίας, ανάδειξη των αρχαιοτήτων της περιοχής, η θάλασσα πιο καθαρή από ποτέ, με καθη­μερινές μετρήσεις, έδωσε ζωή στο Βαθύ. Εκεί που έβλεπες την περιοχή μαγκούφα, τώρα ζωντάνεψε από τα πεντακάθαρα και πανέμορφα ιστιοπλοϊκά. Και οι δρόμοι μας, ζωντάνεψαν κι αυτοί.

Εκεί που τους έβλεπες άδειους κι έρημους, τώρα πήραν επιτέλους ζωή... Αυτοκίνητα, όμορφα φορτηγάκια...

Και τέλος, οφείλουμε να πούμε για την ομορφιά που πρόσθεσε με την παρουσία της... Πανέμορφες αποθήκες, πολύχρωμοι γερανοί, κομψοί σωλήνες στόλισαν την περιοχή και έδωσαν χρώμα στο άχαρο τοπίο.

Αυτά, όμως, δεν ήταν τίποτα. Τώρα άρχισε το όνειρο να παίρνει τις πραγματικές του διαστάσεις, με την Ηλεκτροπαραγωγή. Καμινάδα δεν είχαμε, το είχαμε παράπονο, θα μας την κάνουν και αυτή. Και δεξαμενές και άλλο χρώμα με τους πύργους του. Και πυλώνες και καλώδια υψηλής τάσης, ούτε τέτοια είχαμε... Και φυσικό αέριο και άζωτο, κι εκεί πρόβλημα είχαμε. Πολύ ανθυ γιεινά υγιεινός ήταν ο αέρας μας... όλο αλλεργί­ες ήταν ο κόσμος.

Και νέα επιπρόσθετα έργα, κι άλλο χρήμα στη περιοχή, πραγματικά άφθονο αυτήν τη φορά! Φάνηκε ήδη! Τους ευχα­ριστούμε για την τιμή που μας έκαναν να έρθουν στα μέρη μας.

Ανοησίες τώρα, για βιολογικές καλλιέργειες, για ήπιας όχλησης παραγω­γικές μονάδες, για τουριστική και οικιστική ανάπτυξη. Εμείς θέλουμε και

άλλα τέτοια εργοστάσια και, μάλιστα, ακόμα πιο βαριά. Να πολλαπλασιάσουμε τον πλούτο μας!!! Να δούμε

τον τόπο μας να ομορφαίνει! Να δούμε την υγεία μας να βελτιώνεται!

Τους ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη τιμή που θα μας κάνουν να έρθουν!

Όπως ευχαριστούμε και τους τοπικούς άρχοντες για τη συμβολή τους στην

παραπάνω ανάπτυξη. Τον αγώνα που έδιναν όταν καθόμασταν όλοι στις καφετέριες και τις ταβέρνες... τις ιδέες τους...Και μετά ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ! Όταν τελειώσουμε, φίλοι συντο­πίτες, με το μέτρημα των χρημά­των που όλοι μας κερδίσαμε, ας βάλουμε τον πισινό μας κάτω να δούμε πώς θα καταφέρουμε να εμποδίσουμε τον ερχομό άλλου εργοστασίου στη περιοχή μας.Και ας πάρουμε τα πόδια μας

να ελέγξουμε αυτά που υπάρχουν, να τα αναγκάσουμε να λειτουργή­

σουν νόμιμα, με τις υψηλότερες δυνατές προδιαγραφές ασφάλειας,

να απαιτήσουμε να εξισορροπήσουν την παρουσία τους με έργα υποδομής

και προστασίας του περιβάλλοντος.Ας ανοίξουμε το στόμα μας να φωνάξουμε:

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ!

—Πέτρος Ρούσης του Αναστασίου, Δομβραίνα

Εδώ είναι ο Παράδεισος!!!

«...εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση εδώ... εδώ είναι πλούσιοι και φτωχοί, άνθρωποι κι ανθρωπάκια...»

B. Μοσχολιού

Θίσβη

20