Το τελικό λεύκωμα παρουσίασης του προγράμματος

Καταναλωτισµός και ΠεριβάλλονΚαταναλωτισµός και ΠεριβάλλονΚαταναλωτισµός και ΠεριβάλλονΚαταναλωτισµός και Περιβάλλον 7

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εισαγωγικό σηµείωµα 8 Οµάδες Εργασίας 9 Το πρόγραµµά µας ... εν συντοµία 10 Ανδριόπουλος Γ., Κιµουρτζής Γ., Πλακουράκης Λ. «Ένα ξαφνικό γεγονός στο δάσος» 11 Βελισσαροπούλου Κλάρα Ευαγ., «Η ∆ιάσωση των σκίουρων» 11 Γαζή ∆., Μάρκου Κ., «Το ένα πρόβληµα πίσω από το άλλο» 12 Γεωργός Αγ., «∆υο φίλοι έσωσαν το περιβάλλον» 14 Γούτης Π., «Η απόφαση» 15 Ζαγορίτη Αγγ., «∆ράστε όσο είναι καιρός» 16 Καΐρη Αγγ., Χουρζαµάνογλου Ξ., «Το δάσος καίγεται» 17 Κελαϊδίτη Εβ., «Καθαρές παραλίες» 18 Κίτρινος Γ., «Οι διασώστες του περιβάλλοντος» 19 Κουκουβίνος Θ., «Η θλιβερή εικόνα» 20 Κουτσοµύτη Ειρ., «Η λίµνη» 20 Μητούσης Μ., «Οι φύλακες του δάσους» 21 Μιχαλόπουλος Μ., «Καληµέρα ... κύριε περιβάλλον» 22 Μολφέτας Αντ., «Μια δράση για το περιβάλλον» 23 Νικολάου Θ., «Το περιβάλλον απειλείται» 24 Ξενάκης Φ., «Μια αλλαγή στις συνήθειές µας» 25 Οικονοµικός Στ., «Αναστάτωση στην Πάρνηθα» 27 Παπαβασιλείου Φ., Τσολάκος Αγκιστριώτης Αν., «Το πρόβληµα των ζώων» 28 Παρέ Αναστασιάδου Χλ., «Ένας µυστήριος οδηγός» 29 Πετρόγγονας Βαγγ., «Εκστρατεία για ανακύκλωση» 31 Χριστόλης Αρ., Πολυχρονάκης Μ., «Τα καµένα δάση» 33 Σανιδάς Κων., «Οι περιπέτειες του Αντώνη» 34 Τάσου Ν., «Η ταµπέλα του πάρκου» 36 Τσαλαφούτα Χρ., «Μικροί Ερευνητές» 36 Χιωτέλη Αν., «Ο ∆ήµαρχος προσφέρει τα πάντα» 38 Σανιδά Αντ., «Νοµοθεσία και ... παιδικό παιχνίδι» 39 Τσαουσίδου - Μιχαλοπούλου Σ, «Πώς να γράφουµε µικρά και περιεκτικά ρεπορτάζ και άρθρα» 45 Πέντε συµβουλές σας δίνω (τραγούδι) 46 Στατιστικά στοιχεία - Συµπεράσµατα 47 Εκµυστηρεύσεις 48


Στο 6/θ ∆ηµοτικό Σχολείο του Π.Σ.Π.Α. τα παιδιά της Πέµπτης τάξης (Ε) είχαν από την αρχή της

σχολικής χρονιάς πολλές ανησυχίες και πολλούς προβληµατισµούς σχετικά µε το Περιβάλλον. Γι` αυτό αποφασίσαµε να ασχοληθούµε µε το πρόγραµµα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης « Πράσινο … στην πράσινη ενέργεια, µε αφορµή ένα παιχνίδι » στα πλαίσια του παγκόσµιου έτους µε θέµα «Καταναλωτισµός και Περιβάλλον ».

Επιλέξαµε να εργαστούµε µε το θέµα αυτό γιατί το παιχνίδι δεσπόζει στη ζωή των παιδιών. Γι’ αυτό εξετάσαµε τη σηµαντική θέση του στην καθηµερινότητα των µαθητών/τριών της τάξης µας. Επίσης συνειδητοποιήσαµε όχι µόνο το σηµαντικό ρόλο που έχουν τα παιχνίδια στο παγκόσµιο και εγχώριο εµπόριο, αλλά και τα τεράστια ποσά πρώτων υλών και ενέργειας που απαιτούνται για την παραγωγή, τη µεταφορά και διακίνηση τους. Εντοπίσαµε λοιπόν τα περιβαλλοντικά προβλήµατα που προκαλούνται από τα παραπάνω και προτείναµε τρόπους αντιµετώπισής τους σε σχέση µε τις καταναλωτικές µας συνήθειες ως προς την τη διαχείριση των παλαιών µας παιχνιδιών και την αγορά καινούριων. Επικοινωνήσαµε µάλιστα µε 100 µαθητές/τριες του σχολείου µας, οι οποίοι µας απάντησαν στο ερωτηµατολόγιό µας, για να διερευνήσουµε τις δικές τους συνήθειες και στάσεις σχετικά µε τα παιχνίδια.

Κατά τη διάρκεια εκπόνησης του προγράµµατος κάναµε πολλές δραστηριότητες. Θα θυµόµαστε µε πόση ευχαρίστηση και δηµιουργική διάθεση αποτυπώσαµε τα παραπάνω στα χαρτόνια εργασίας µας. Επίσης συζητήσαµε στην τάξη µε την κα Μιχαλοπούλου Σ. για τη συγγραφή άρθρου στην εφηµερίδα της τάξης µας και την κα Σανιδά Αντ. για το νοµοθετικό πλαίσιο που διέπει το παιχνίδι. Χρειάστηκε βέβαια να διαβάσουµε πολλά βιβλία, άρθρα από εφηµερίδες και άλλα έντυπα σχετικά µε το Περιβάλλον και φτιάξαµε χαρτόνια εργασίας σχετικά µε το περιεχόµενό τους. Πολύ ενηµερωτικές και ενδιαφέρουσες ήταν και οι επισκέψεις µας στα Κ.Π.Ε. ( Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Αργυρούπολης και ∆ραπετσώνας ) και στο Κέντρο Γαία. Βέβαια αυτό που µας ευχαρίστησε ιδιαίτερα ήταν όταν πιάσαµε στα χέρια µας την « Παρέα των 31 », την εφηµερίδα της τάξης µας.

Χαρήκαµε κι άλλες δραστηριότητες που κάναµε στα πλαίσια του προγράµµατός µας. Φτιάξαµε σταυρόλεξα, κρυπτόλεξα, ακροστιχίδες και αντιστοιχίσεις. ∆ηµιουργήσαµε ζωγραφιές µε χρήσιµα µηνύµατα και τις είδαµε κολληµένες στους τοίχους του σχολείου µας, για να παρακινήσουµε και τους υπόλοιπους µαθητές στην καθαριότητα και την ανακύκλωση. Και βέβαια θα θυµόµαστε και θα συνεχίσουµε ό,τι κάναµε για να βοηθήσουµε κι εµείς στον περιορισµό των περιβαλλοντικών προβληµάτων είτε συµβάλλοντας στην ανακύκλωση µπαταριών είτε φροντίζοντας τα παλιά µας παιχνίδια να συνεχίσουν να είναι χρήσιµα. Γι’ αυτό φροντίσαµε να φέρει η εταιρία ΑΦΗΣ τον κάδο ανακύκλωσης των µπαταριών στο σχολείο µας και κάναµε µεταξύ µας ανταλλαγή παιχνιδιών. Τέλος θα µας µείνει αλησµόνητη η πορεία µε πλακάτ που κάναµε στην περιοχή του σχολείου µας, για να δηλώσουµε την αγωνία µας και το ενδιαφέρον µας για το Περιβάλλον.

Όλα αυτά ασφαλώς ήταν στενά συνδεδεµένα µε ενότητες των µαθηµάτων του αναλυτικού προγράµµατος της Ε΄ τάξης. Στη Γλώσσα χρειάστηκε να συντάξουµε ερωτηµατολόγια και λεκτικά παιχνίδια, να κρατήσουµε σηµειώσεις, να γράψουµε ηµερολόγιο, να µελετήσουµε κείµενα, να γράψουµε άρθρα και διηγήµατα µε περιεχόµενο σχετικό µε την ανάγκη για την προστασία του Περιβάλλοντος. Στα Μαθηµατικά επεξεργαστήκαµε στατιστικά τις απαντήσεις στο ερωτηµατολόγιο προς τους µαθητές και τις µαθήτριες του σχολείου µας. Στα Τεχνικά αποτυπώσαµε τις συνήθειες, τις εντυπώσεις και τις ιδέες µας κυρίως µε τις ζωγραφιές µας και µε κολάζ. Στη Φυσική µιλήσαµε για την Ενέργεια και στη Γεωγραφία για τα προβλήµατα που προκαλούνται στο Περιβάλλον από διάφορες δραστηριότητες του ανθρώπου καθώς και για τους φορείς εκείνους όπου πρέπει να απευθυνόµαστε για την αντιµετώπισή τους.

Το πρόγραµµά µας εφέτος τελείωσε, άφησε όµως µέσα στις ψυχές των µαθητών µου εφόδια, γνώσεις και συναισθήµατα για το µέλλον. Κατανόησαν πως είναι δικαίωµά µας και υποχρέωσή µας όχι µόνο να εντοπίζουµε τα αίτια που προκαλούν τα περιβαλλοντικά προβλήµατα, αλλά και να φροντίζουµε µε επιµονή και υποµονή να βελτιωθεί ό,τι σχετίζεται µε την ποιότητα της ζωής µας. Και το σηµαντικότερο είναι πως διαπίστωσαν πόσο άλλαξε η προσωπική τους στάση ως προς το περιβάλλον, έγιναν πιο υπεύθυνοι και γιγαντώθηκε η θέλησή τους να είναι οι αυριανοί προστάτες του.

Τσολάκος Παντελής

∆άσκαλος της Ε΄Τάξης


� Ανδριόπουλος Γιάννης - Κιµουρτζής Γιώργος - Σανιδάς Κων/νος «Οι αντικαταναλωτές»

� Βελισσαροπούλου Βαγγελίτσα

Παρέ Αναστασιάδου Χλόη «Οι ∆ιασώστες του Περιβάλλοντος»

� Γαζή ∆ήµητρα - Μάρκου Κατερίνα «Η χώρα του απέραντου παιχνιδιού»

� Γεωργός Άγις - Πλακουράκης Λούκας «Οι Σωµατοφύλακες της φύσης»

� Γούτης Παναγιώτης - Κίτρινος Γιώργος «Οι άσπροι λύκοι και τα σκυλιά»

� Ζαγορίτη Αγγελική - Κουτσοµήτη Ειρήνη «Αχτύπητα ∆ελφίνια»

� Καΐρη Αγγειλκή - Χουρζαµάνογλου Ξένια «Τα κορίτσια του Περιβάλλοντος»

� Κελαϊδίτη Εβίτα - Τάσου Νάσια «Οι παραλίες»

� Κουκουβίνος Θοδωρής - Τσολάκος Αναστάσης « Οι εθελοντές »

� Μητούσης Μάριος - Μολφέτας Αντώνης «Τα σαΐνια του Περιβάλλοντος»

� Μιχαλόπουλος Μιχάλης - Πετρόγγονας Βαγγέλης «Στρατηγικές κινήσεις»

� Νικολάου Θοδωρής - Ξενάκης Φώτης «Η οµάδα της Γης»

� Οικονοµικός Σταύρος - Παπαβασιλείου Φίλιππος «Οι µαύροι λύκοι»

� Πολυχρονάκης Μάνος - Χριστόλης Αριστείδης «Οι αχτύπητες µελιτζάνες»

� Τσαλαφούτα Χρύσα - Χιωτέλη Άννα «Ο χρωµατιστός κόσµος»

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ : Τσολάκος Παντελής ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ : � Κ.Π.Ε. ∆ραπετσώνας � Κ.Π.Ε. Αργυρούπολης � Κέντρο ΓΑΙΑ � ΑΦΗΣ � Μιχαλοπούλου Σάγια, ∆ηµοσιογράφος � Σανιδά Αντωνία, ∆ικηγόρος


• Επιλέξαµε το θέµα και τον τίτλο. Συγκροτήσαµε 15 οµάδες, από δύο παιδιά στην καθεµιά.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

• Κάναµε χαρτογράφηση εννοιών • ∆ιαβάσαµε βιβλία µε οικολογικό περιεχόµενο. ∆ηµιουργήσαµε συνθετικές εργασίες σε χαρτόνια µε αφορµή τα βιβλία. Παρουσιάσαµε τις εργασίες µας στην τάξη.

• Ζωγραφίσαµε ένα δέντρο, σύµβολο του προγράµµατός µας. Γράψαµε σε αυτοκόλλητα χαρτάκια τι περιµένει ο καθένας µας από το πρόγραµµα Π.Ε. και το κολλήσαµε στο δέντρο.

∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

• Επεξεργαστήκαµε άρθρα εφηµερίδων και περιοδικών σχετικών µε το Περιβάλλον.

• Επισκεφτήκαµε το Κ.Π.Ε. ∆ραπετσώνας και συµµετείχαµε στο πρόγραµµα «∆εν πετάω ... ανακυκλώνω».

• Επισκεφτήκαµε το ΚΕΝΤΡΟ ΓΑΙΑ και παρακολουθήσαµε το πρόγραµµα «Ενέργεια, Μεταφορές, Φυσικοί Πόροι».

• Επισκεφτήκαµε τα γραφεία της εφηµερίδας «ΤΑ ΝΕΑ». • Συντάξαµε ερωτηµατολόγιο σχετικό µε τα είδη παιχνιδιών που παίζουν τα παιδιά, τα κριτήρια επιλογής τους, τη συχνότητα αγοράς τους, τη συχνότητα χρήσης τους, τι γίνονται όταν πια δεν τα χρησιµοποιούν. ∆ιανοµή του ερωτηµατολογίου σε όλους τους µαθητές του σχολείου µας. Στατιστική επεξεργασία των απαντήσεων και εξαγωγή συµπερασµάτων.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

• Η δηµοσιογράφος κα Μιχαλοπούλου Σ. µας µίλησε για τον τρόπο συγγραφής ενός άρθρου σε εφηµερίδα. Ακολούθησε συζήτηση.

• Τα παιδιά καταγράφουν τις χώρες προέλευσης των παιχνιδιών τους, τις βρίσκουν στον παγκόσµιο χάρτη, χαράσσουν το ταξίδι που έκαναν ως τη χώρα µας, καταγράφουν τα µεταφορικά µέσα που χρειάστηκαν για τη µεταφορά τους από τη χώρα προέλευσης µέχρι το κατάστηµα της πόλης τους.

• Επισκεφτήκαµε το Κ.Π.Ε. Αργυρούπολης. Συµµετείχαµε στο πρόγραµµα «Το κυκλοφοριακό – η ατµοσφαιρική ρύπανση».

• ∆ηµιουργήσαµε λεκτικές ασκήσεις (αντιστοιχίσεις, κρυπτόλεξα, σταυρόλεξα, κ.ά.)

• Οι οµάδες δουλεύουν σε χαρτόνια εργασίας µε θέµα : «Τα παιχνίδια µου … η ταυτότητά µου», «Τα παιχνίδια κυκλοφορούν στην πόλη».

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

• Προµηθευτήκαµε το δοχείο της ΑΦΗΣ για τη συγκέντρωση µπαταριών προς ανακύκλωση.

• Συγγραφή διηγηµάτων ή παραµυθιών µε οικολογικό περιεχόµενο. ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ

• Συντάξαµε ερωτηµατολόγιο προς την κα Σανιδά Αντ. Με θέµα «Παιχνίδι και Νοµοθεσία».

ΜΑΡΤΙΟΣ

• Ζωγραφίσαµε αφίσες µε µηνύµατα για την καθαριότητα και την ανακύκλωση και τις τοιχοκολλήσαµε σε διάφορα σηµεία του σχολείου.

• Η δικηγόρος κα Σανιδά Αντ. µας ενηµέρωσε για το θέµα «Παιχνίδι και Νοµοθεσία». Ακολούθησε συζήτηση.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

• Εκδώσαµε το 1ο φύλλο της εφηµερίδας µας µε τον τίτλο «Η παρέα των 31» ΜΑΪΟΣ • Εκδώσαµε το έντυπο παρουσίασης του προγράµµατος. ΙΟΥΝΙΟΣ • Κάναµε πικετοφορία µε συνθήµατα στους δρόµους της περιοχής του σχολείου µας.

• Παρουσιάσαµε το πρόγραµµά µας στους γονείς µας.


Ο ∆ασούλης και η ∆ασούλα πήγαν στο σπίτι τους στο ∆ΑΣΟΣ. Εκεί συνάντησαν τα ζώα που τους είπαν ότι κάποιοι χωρικοί έκοβαν τα δέντρα του δάσους. Τότε αναπτύχθηκε ένας έντονος διάλογος, µεταξύ τους, στον οποίον συζητούσαν για τη λύση του προβλήµατος αυτού: Κοίτα πως κατάντησε το δάσος. - Το βλέπω, ∆ασούλα.

Πρέπει να κάνουµε κάτι. - Αλλά τι να κάνουµε; - Να προσπαθήσουµε να

πείσουµε τους χωρικούς να µην κόβουν τα δέντρα.

- Καλή ιδέα, ∆ασούλη. Επίσης, θα µπορούσαµε να πούµε στο δήµαρχο της περιοχής, τον Γιασεµί Γιασεµούλη, να περιφράξει το δάσος για να προστατευτούν τα ζώα του δάσους. - Συµφωνώ, θα µπορούσαµε να φτιάξουµε µια διαφηµιστική καµπάνια ώστε να ευαισθητοποιήσουµε τους χωρικούς που κόβουν τα δέντρα. - Να κάνουµε και ανακύκλωση ώστε να εξοικονοµηθεί χαρτί. - Πολύ σωστά. Πάµε αµέσως στο δήµαρχο για να τον ενηµερώσουµε για το γεγονός αυτό και τις λύσεις του. - Μακάρι να πραγµατοποιηθούν όλα αυτά.

Στο δηµαρχείο: - Κύριε δήµαρχε, ήρθαµε να σας ανακοινώσουµε ένα γεγονός που έγινε στο δάσος και θέλαµε να σας το πούµε. - Είµαι όλος αυτιά. - Λοιπόν, παρατηρήσαµε ότι κάποιοι χωρικοί κόβουν τα δέντρα του δάσους! Σας προτείνουµε να περιφράξετε το δάσος. Επίσης, µια άλλη λύση είναι να βάλετε µπρος το σχέδιο της ανακύκλωσης. Εµείς θα φτιάξουµε µια καµπάνια η οποία θα έχει το στόχο να ευαισθητοποιήσει τους χωρικούς. - Θα προσπαθήσω να ικανοποιήσω τα αιτήµατα σας.

Έτσι τα αιτήµατα τους πραγµατοποιήθηκαν …… Μετά από πολύ καιρό και αγώνα απέκτησαν ένα πιο όµορφο δάσος.

Ανδριόπουλος Γιάννης, Πλακουράκης Λούκας, Κιµουρτζής Γιώργος

Μια φορά ήταν ένας σκίουρος που βρήκε µια σκιουρίνα και αυτοί οι δυο κάνανε πέντε ωραία

σκιουράκια. Αυτή η οικογένεια πήγε σε ένα µεγάλο δέντρο και κάνανε ένα σπίτι. Μια µέρα δύο άνθρωποι ο Γιάννης και ο Γιώργος πήγανε σε αυτό το δάσος και αρχίζανε να

κόβουνε δέντρα. - Έλα, Γιάννη αυτό το δέντρο να κόψουµε, λέει ο Γιώργος. - Ναι, αυτό και µετά αυτό και όλα όσα έχουν ένα Χ, προσθέτει ο Γιάννης.


- Εντάξει, πάµε.

Οι σκίουροι δυσκολεύονταν να βρουν τροφή επειδή τα δέντρα λιγόστευαν και αν τα δέντρα λιγόστευαν, τότε και η τροφή θα λιγόστευε. Οι γονείς δεν ήξεραν τι να κάνουν. Τα παιδιά φώναζαν. - Μαµά, µαµά πεινάω, φώναζε η Σκι-σκι - Ναι µαµά κι εγώ πεινάω, λέει ο Σκου-σκου - Ναι µαµά πεινάµε! - Ησυχάστε, δεν έχουµε φουντούκια γιατί κάποιοι άνθρωποι ήρθαν και κόβανε τα δέντρα για χαρτί και για άλλα χρήσιµα πράγµατα των ανθρώπων.

Μετά από λίγη ώρα ο µπαµπάς σκίουρος ήρθε µε 10 µεγάλα φουντούκια. - Ελάτε, έφερα φαΐ, λέει ο µπαµπάς. - Ναίιιι, ναίιιιιιιι φωνάζουν η Σκι-σκι, ο Σκου-σκου, η Σκα-σκα, Σκι-σκου, και η Σκι-σκα. - Σκιουρίνα, µη τα ξοδέψεις όλα για να έχουµε και για αύριο, λέει ο µπαµπάς σκίουρος.

Την άλλη µέρα, µια οικογένεια ανθρώπων ήρθε για πικ-νικ, γιατί παλιά είχαν ξανάρθει και ήταν ωραία γιατί είχε πολλά δέντρα και καλό καθαρό οξυγόνο. Όταν πήγανε, δεν το αναγνωρίσανε το δάσος. Τα δέντρα ήταν ελάχιστα. - Μαµά, που πήγανε όλα τα δέντρα; λέει η µικρή Σοφία. - ∆εν ξέρω, απάντησε η µαµά της.

Τότε η οικογένεια είδε δύο ανθρώπους που κόβανε πολλά δέντρα. - Γιατί κόβετε τόσα πολλά δέντρα κύριοι; λέει ο µπαµπάς

της Σοφίας. - Έτσι, απάντησε ο Γιάννης. Τότε η µικρή Σοφία είπε στο αυτί του µπαµπά της: - Ρώτα τους αν έχουν άδεια. - Ε κύριοι, έχετε άδεια; δηλαδή µου τη δίνετε να τη δω; - Εεεεε - Ώστε δεν έχετε ε; - Περιµένετε λίγο, λέει η µαµά.

Τότε η µαµά καλεί την αστυνοµία και τους βάζουν φυλακή επειδή κόβανε δέντρα χωρίς άδεια.

Μετά αυτή η οικογένεια φύτεψε πολλά δέντρα και η οικογένεια των σκίουρων σώθηκε από το µεγάλο κακό των δύο αυτών ανθρώπων που κόβανε τόσα πολλά δέντρα. Από τότε η οικογένεια πήγαινε και έβλεπε αν τα δέντρα µεγάλωναν και κάποια µέρα είδαν ότι υπήρχε µια πινακίδα.

Βελισσαροπούλου Βαγγελίτσα

Πίπη, όπως και κάθε µέρα σηκώθηκε πρωί – πρωί απ’ το κρεβάτι της για να πάει στο σχολείο. Σήµερα ήταν η αγαπηµένη της µέρα γιατί τις δυο πρώτες ώρες είχαν “Ευέλικτη Ζώνη”. Αγαπούσε πολύ το περιβάλλον, το προστάτευε, το φρόντιζε και

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΟ

∆ΑΣΟΣ


ήθελε το ίδιο να ’καναν και οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Πήρε την τσάντα της, βγήκε έξω και πήγε στη στάση του µετρό. Το µετρό έφτασε, µπήκε µέσα και έκατσε δίπλα σε µια γριούλα. - Γεια σου κορίτσι µου, πως σε λένε; είπε η γριούλα. - Πίπη, εσάς; - Στρέγκα. Για πού πας πουρνό – πουρνό; - Σχολείο. Σήµερα είναι η αγαπηµένη µου µέρα επειδή έχουµε “Ευέλικτη Ζώνη”. - Α, και κάτι άλλο, αγαπάς το περιβάλλον ε; Στην πλατεία που πήγα εχθές δεν µπορούσα να µπω µέσα αφού ήταν γεµάτη από σκουπίδια και ακαθαρσίες. - Αλήθεια, και που µένετε; - Οδός Κολοτούµπα, νούµερο 6. - Α, ναι ένα λεπτό να το σηµειώσω. - Να, φτάσαµε πρέπει να φύγω. Πάντως χάρηκα που σε γνώρισα. - Κι εγώ, και ευχαριστώ για τις πληροφορίες.

Στην επόµενη στάση µπήκε µέσα ο φίλος της ο Λούφης Τσουλούφης και η µητέρα του Φρικαντέλα Ζαρζουέλα Σαλµονέλα Στρυφνίνη. - Γιατί κρατάτε βαλίτσες; - Α! Γεια σου Πίπη δε σε είδα, είπε ο Λούφης. - Λοιπόν δε µου απάντησες. - Γιατί η περιοχή µας είναι πολύ βρόµικη, δεν έχει κάδους ανακύκλωσης και η σκουπιδιάρα δεν περνάει ποτέ. Αυτή είναι η δικιά µου άποψη, η µαµά µου είχε άλλο λόγο που µετακόµισε. - Τι λόγο; - Να, Πίπη, είπε η µαµά του Λούφη. Υπάρχει πολύ ηχορρύπανση και καθόλου οξυγόνο. - Α! Κατάλαβα, λυπάµαι… - Στην επόµενη στάση κατεβαίνουµε. - Και για πού µετακοµίζετε; - Για την οδό Χάι Ρουµπίνη Σκαµπίνη. - Για λοιπόν, χάρηκα που σας είδα και πάλι.

Αργοπορηµένη πια η Πίπη έφτασε στο σχολείο. Έτρεξε αµέσως στην τάξη της. Αποφασισµένη πια, µίλησε στη δασκάλα της τη ∆όνα Τερηδόνα και στα υπόλοιπα παιδιά γι’ αυτά που είχε ακούσει. Τότε ο Τέλης Παστέλης πρότεινε να οργανώσουν µια µυστική αποστολή και να λάβουν δράση αµέσως. Να καθαρίσουν το πάρκο και την πλατεία. Να βάλουν τέλος στα προβλήµατα των συνανθρώπων τους. - Ουάου! Είπε ο Ρίκος Κασκαρίκος, εγώ θα είµαι ο Τζέιµς Μποντ! - Ναι, ρε εγώ θα είµαι ο Πράκτορας 007, αποκρίθηκε ειρωνικά η Λούλα Παγωτογλειψούλα. - Χµ! πολύ αστείο. - Ε…σταµατήστε να τσακώνεστε εσείς οι δύο. - Άντε πάµε λοιπόν. - Θα πάµε µε πούλµαν; ρώτησε η Ζούλα η Χαζούλα. - Όχι φυσικά. Θέλουµε να καθαρίσουµε το περιβάλλον και θα το µολύνουµε µε καυσαέρια;

Τα παιδιά µε τη δασκάλα τους έβαλαν πλώρη για το πάρκο. Η είσοδος του πάρκου ήταν ανοιχτή και δεν υπήρχε κανένας φύλακας να επιβλέπει. Τα παιδιά µπήκαν µέσα στο πάρκο.


Ήταν σε αισχρή κατάσταση, γεµάτο σκουπίδια και ξεριζωµένα δέντρα. Είχαν µαζί τους όλο τον εξοπλισµό για να καθαρίσουν το πάρκο, να φτιάξουν ταµπέλες και κάδους ανακύκλωσης.

Τα παιδιά έπεσαν µε τα µούτρα στη δουλειά. Φύτεψαν µέχρι και δέντρα. Σε δυο ώρες είχαν ολοκληρώσει την αποστολή.

∆εν σταµάτησαν όµως, ξεκίνησαν καινούρια αποστολή µε στόχο αυτή τη φορά την πλατεία. Έκαναν εξίσου καλή δουλειά και κατάφεραν να πραγµατοποιήσουν το στόχο τους.

Τα παιδιά καταχαρούµενα γύρισαν στο σχολείο τους. Ως βραβείο, µη φανταστείτε ότι πήραν χρυσάφι ή ασήµι, µόνο το µπράβο των δασκάλων τους και την ευγνωµοσύνη των κατοίκων.

Γαζή ∆ήµητρα – Μάρκου Κατερίνα

Μια φορά ήταν δυο φίλοι, ο Γιάννης και ο Νίκος. Ένα Σαββατοκύριακο πήγαν για κατασκήνωση στο δάσος µε τις οικογένειές τους .Το πρωί που ξύπνησαν και πήγαιναν προς την παραλία να κολυµπήσουν, είδαν κάτι τροµερό! Γιάννης: Τι είναι όλα αυτά τα σκουπίδια Νίκο; Νίκος: Όλοι οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται και δεν σέβονται την παραλία. Γιάννης: ∆ίκιο έχεις, κάτι πρέπει να κάνουµε. Νίκος: Να, βλέπεις αυτόν τον άνθρωπο που πετά κάτω το σακουλάκι από τα πατατά-κια του; Γιάννης: Ναι, τον βλέπω. Πάω να του µιλήσω. Νίκος: Θα έρθω κι εγώ. Πάµε. Γιάννης: Κύριε, πως σας λένε; Ρούλης: Ρούλη, Βροµορεβυθούλη. Γιάννης: Ξέρετε πως βροµίζετε την παραλία µε αυτά που πετάξατε κάτω προηγουµένως; Ρούλης: Σιγά τα λάχανα! ∆ε βλέπετε τα υπόλοιπα τα σκουπίδια; Παιδιά: Τα βλέπουµε, αλλά εσείς πρέπει να κάνετε το καλύτερο! Ρούλης: Άντε ρε! Σποράκια! Νίκος: Κάναµε ό,τι µπορούσαµε Γιάννη, αλλά ο κύριος δεν το κατάλαβε.

Οι δύο φίλοι συνέχισαν την προσπάθειά τους. Μάζεψαν όσα περισσότερα σκουπίδια µπορούσαν. Νίκος: Ξέρεις Γιάννη γιατί υπάρχουν τόσα πολλά σκουπίδια; Γιάννης: Το βρήκα! Επειδή δεν υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης. Νίκος; Σωστά.


Γιάννης: Πρέπει να δράσουµε γρήγορα. Νίκος: Θα πάµε στο ∆ηµαρχείο. Γιάννης: Φύγαµε.

Αφού πήγαν στο ∆ηµαρχείο, όλα λύθηκαν. Και κάδοι ανακύκλωσης µπήκαν και όσοι πέταγαν τα σκουπίδια τους κάτω κατάλαβαν ότι αυτό που έκαναν ήταν λάθος.

Το πρωί πήγε και τους βρήκε ο Ρούλης ο Βροµορεβυθούλης. Όταν ο Νίκος τον αντίκρισε από µακριά, λέει στο Γιάννη: Νίκος: Να ο αγενέστατος Βροµορεβυθούλης. Γιάννης: Ναι, δίκιο έχεις. Ρούλης: Παιδιά κατάλαβα ότι έκανα λάθος. Από δω και πέρα δεν θα πετάω κάτω τα σκουπίδια µου. Νίκος: Ο γυαλάκιας κατάλαβε και κάτι σωστό.

...Έτσι τα παιδιά έσωσαν το περιβάλλον και ήταν περήφανα για τον εαυτό τους.

Γεωργάς Άγις

Ο Πέτρος και ο Τάκης, τα δυο αδέρφια,

πήγαν µαζί µε τους γονείς τους διακοπές. Ξεκίνησαν από την Αθήνα για την Καβάλα. Μετά από κάποιες ώρες ταξιδιού ο πατέρας τους είπε ότι έπρεπε να σταµατήσουν για να ξεκουραστούν.

Σταµάτησαν σ’ ένα πολύ όµορφο δάσος µε ψηλά και καταπράσινα δέντρα. Έστρωσαν µια κουβέρτα και κάθισαν να φάνε τα σάντουιτς, που είχαν ετοιµάσει από το σπίτι και να πιούνε νερό.

Ξαφνικά έγινε κάτι που τους τροµοκράτησε. Κάποιος ασυνείδητος οδηγός πέταξε ένα τσιγάρο αναµµένο από το αυτοκίνητο και εξαφανίστηκε. Τα παιδιά πρόλαβαν κι έγραψαν τον αριθµό κυκλοφορίας του. Αµέσως µερικά ξερά κλαδιά πήραν φωτιά. Σε λίγο δηµιουργήθηκε µια µεγάλη

εστία φωτιάς και ο αέρας που φυσούσε την δυνάµωνε. Τα παιδιά τροµοκρατήθηκαν, οι γονείς τους όµως ήταν ψύχραιµοι. Πήραν από το κινητό τους

την Πυροσβεστική και παράλληλα µάζευαν τα πράγµατά τους. Η Πυροσβεστική έφτασε σχετικά γρήγορα. Όµως η φωτιά είχε εξαπλωθεί πολύ και τα

πράγµατα ήταν δύσκολα. Ο τόπος είχε γεµίσει καπνούς και τα παιδιά δυσκολευόντουσαν ν’ αναπνεύσουν, αν και είχαν µπει στο αυτοκίνητο. Οι πυροσβέστες τους είπαν ότι έπρεπε να φύγουν, γιατί η φωτιά µπορούσε να πάει οπουδήποτε και ίσως κινδύνευαν.

Τα παιδιά έφυγαν µε τους γονείς τους. Στο δρόµο όµως σκέφτονταν τη φωτιά και την καταστροφή που θα προκαλούσε. - Τάκη, τι λες, θα καεί όλο το δάσος, ρώτησε ο Πέτρος. - Ναι, Πέτρο, νοµίζω πως έτσι θα γίνει. Τι λέτε, µαµά και µπαµπά. Οι δυο γονείς έµειναν σιωπηλοί από τη στενοχώρια τους. Ήταν φρικτό! Ένας ανεύθυνος άνθρωπος προκάλεσε τόσο κακό στη φύση.

∆ύο εβδοµάδες µετά οι διακοπές τελείωσαν και η οικογένεια πήρε το δρόµο του γυρισµού για την Αθήνα. Περνώντας από το δασάκι τα παιδιά έπαθαν σοκ. Το δάσος είχε καταστραφεί. Όλα ήταν καµένα. Έµαθαν ότι είχε πεθάνει και µερικά ζωάκια. Τα παιδιά έβαλαν τα κλάµατα, πληγώθηκαν πολύ. Ο ανεύθυνος άνθρωπος είχε σκοτώσει τα δέντρα, τα ζώα ... τη φύση.


Μετά από µερικές εβδοµάδες έλαβαν µια επιστολή. Τα παιδιά χάρηκαν πολύ γιατί το γράµµα

ήταν από τον αρχηγό της Πυροσβεστικής, που τους ευχαριστούσε γιατί µε τη βοήθειά τους είχαν συλλάβει αυτόν που είχε κάψει το δάσος.

Τα παιδιά τότε πήραν µια απόφαση. Σε όλη τη ζωή τους θα προσπαθούν µε κάθε τρόπο να προστατέψουν το περιβάλλον, για να µπορούν να ζουν καλύτερα.

Γούτης Παναγιώτης

Ήταν ένα πρωινό του καλοκαιριού. Ο ουρανός ήταν καταγάλανος, ο ήλιος έλαµπε, τα πουλάκια κελαηδούσαν τριγυρνώντας από κλαδί σε κλαδί και τα ζωάκια έτρεχαν αµέριµνα στο καταπράσινο χορτάρι. Ξαφνικά, ακούστηκε ένας δυνατός ήχος. Ο ουρανός από µπλε άρχισε να γίνεται γκρίζος. - Μα τι γίνεται, αναρωτήθηκε το µικρό σπουργιτάκι.

Από το παράθυρο του διπλανού σπιτιού ακούστηκε η φωνή της κυρά-Μαρίας. - Επιτέλους, έθεσαν σε λειτουργία το εργοστάσιο! Καιρός ήταν να δούµε λίγη προκοπή στα µέρη µας.

Όλο το χωριό άρχισε να ζητάει όχι µόνο περισσότερα χρήµατα για τις δουλειές, που θα έβρισκε, αλλά και για τη γενικότερη ανάπτυξη. Κάποιοι όµως κάθε άλλο παρά χαρούµενοι ήταν…

Μα για ποιους λέµε; Τα παιδιά άρχισαν να δυσανασχετούν µε το νέο εργοστάσιο. Οι λόγοι ήταν πολλοί, η θάλασσα στην οποία έκαναν µπάνιο είχε γεµίσει πετρέλαιο και λάδια. Τα ψαράκια ένα-ένα µολύνονταν και πέθαιναν. Ο ουρανός από γαλάζιος είχε γίνει µαύρος και τα ζωάκια έτρεχαν πεινασµένα δεξιά-αριστερά ψάχνοντας να βρουν έστω λίγο γρασίδι να φάνε. - Καλά έχουν χάσει το µυαλό τους; Ρώτησε ο Κωστάκης γλύφοντας µε λαιµαργία το παγωτό του. - Έχουν χάσει τον έλεγχο, απάντησε η Ελένη διακόπτοντας το διάβασµά της.

Πριν ολοκληρώσει αυτά που έλεγε ήρθε ο Θρασύβουλος. ΄Ηταν ένα χοντρό παιδάκι, µε φακίδες και κάτι µεγάλα γυαλιά που του έκρυβαν όλο το πρόσωπο. - Τι θέλεις εσύ εδώ, τον ρώτησαν όλοι µε θυµό. - ΄Ηρθα να σας δείξω το καινούριο µου ποδήλατο είπε ο Θρασύβουλος µε υπεροπτικό ύφος. - Θα µε αφήσεις να κάνω κι εγώ, είπε ένα µικρούλι από µακριά - Φυσικά και όχι, είναι δικό µου. Μου το πήρε ο µπαµπάς µου που έχει πολλά χρήµατα, γιατί είναι ιδιοκτήτης του εργοστασίου.

Λέγοντας αυτά πήγε να φύγει µε το ποδήλατο, αλλά δεν είδε τη λακκούβα µε τα βρώµικα νερά και έπεσε µέσα! - Χα, χα, χα! Αυτά παθαίνει όποιος είναι εγωιστής είπαν όλοι. - Καλά θα δείτε τι θα πάθετε έλεγε κλαίγοντας ο µικρός Θρασύβουλος! - Πέρασαν οι µέρες, οι εβδοµάδες οι µήνες… - ∆εν γίνεται πλέον να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, είπε ο Γιώργος ο αρχηγός της παρέας. Πρέπει να κάνουµε κάτι.


΄Ετσι κι έγινε. Τα παιδιά έβαλαν κάτω όλη τους τη φαντασία και τη δηµιουργικότητα και

έφτιαξαν πανό µε συνθήµατα, ζωγράφισαν φυλλάδια ενηµέρωσης και µαζεύτηκαν έξω απ΄την πύλη του εργοστασίου. - ∆εν είναι δυνατόν να µολύνετε µε αυτό τον τρόπο το περιβάλλον, φωνάζουν! - Και η κτηνοτροφία µπορεί να µας βοηθήσει στην οικονοµία. Γιατί την περιφρονείτε; - Η προσπάθεια τους δεν είχε φέρει κάποιο αποτέλεσµα.

Η τύχη όµως ήταν µε το µέρος τους! Μια νεαρή δηµοσιογράφος περνούσε από εκεί και ευαισθητοποιήθηκε τόσο πολύ από τον αγώνα των µικρών παιδιών που αποφάσισε να δηµοσιοποιήσει το θέµα τους. Οι διαστάσεις που πήρε το γεγονός ήταν τόσο µεγάλες που ο ιδιοκτήτης αναγκάστηκε να λάβει τα κατάλληλα µέτρα, έτσι ώστε το εργοστάσιο να λειτουργεί αρµονικά µε το περιβάλλον.

Στο τέλος, όλοι ήταν ευχαριστηµένοι και έκτοτε δεν άφησαν περιθώρια µόλυνσης της φύσης.

Ζαγορίτη Αγγελική

∆ύο παιδιά ο Γιώργος και ο Γιάννης πήγαν να περάσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους σε ένα µικρό χωριό που υπήρχε δίπλα ένα µεγάλο βουνό. Το βουνό όµως κινδυνεύει, γι’ αυτό οι κάτοικοι του χωριού προετοιµάζονται για να το προστατέψουν από τον κίνδυνο της φωτιάς. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν αγαπούν το δάσος και θέλουν να το καταστρέψουν.

Μια µέρα όµως το βουνό πιάνει φωτιά και φτάνει µέχρι το χωριό. Τότε λέει ο Γιώργος : - Γιάννη, τι θα κάνουµε;

- Το µόνο που µπορούµε να κάνουµε είναι να φύγουµε για να µην καούµε κι εµείς µαζί µε τα σπίτια. - Και όλα τα πράγµατά µας; - Εσύ τα πράγµατα σκέφτεσαι; Θα καούν τόσες εκτάσεις µε δέντρα και δεν θα έχουµε οξυγόνο. - Έχεις δίκιο. - Εγώ λέω να περιµένουµε µέχρι να σταµατήσει.

Όσο περνούσε η ώρα η φωτιά φούντωνε. Τα παιδιά ήταν απελπισµένα και δεν ήξεραν τι να κάνουν. - Γιώργο, πάµε να φύγουµε. - Εντάξει πάµε. Έτσι όπως έχει

γίνει η φωτιά έχουµε να κάνουµε κι αλλιώς; Τα παιδιά γυρνάν στα σπίτια τους. Ήταν απογοητευµένα που δεν µπόρεσαν να περάσουν

ωραία τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Οι φίλοι µας πήγαν το επόµενο καλοκαίρι για διακοπές ξανά στο ίδιο χωριό. Το είδαν

καµένο και τα δέντρα να έχουν γίνει κάρβουνο. - Ρε Γιάννη κοίτα πως έγινε το χωριό. - Έχω µια ιδέα!! Να φωνάξουµε όλους τους κατοίκους του χωριού και σιγά σιγά να ξαναφυτέψουµε το βουνό! - Καλή ιδέα πάµε στο πιο κάτω χωριό να πάρουµε δέντρα και λουλούδια.


Όλοι οι κάτοικοι του χωριού βοήθησαν και ξαναέφτιαξαν ένα όµορφο βουνό. Ύστερα µε τον

καιρό έχτισαν και τα σπίτια τους! Στο βουνό έβαλαν ένα δασοφύλακα που θα το προστάτευε. - Μπράβο Γιώργο τα καταφέραµε! Σώσαµε το περιβάλλον αλλά και το χωριό!!!

Χουρζαµάνογλου Ξένια – Καΐρη Αγγελική

Είναι καλοκαίρι. ∆ύο φίλες, η Μαρία και η Χριστίνα ετοιµάζονται να πάνε σε µια κοντινή παραλία να κάνουν µπάνιο. - Μαµά θα πάµε µε τα πόδια; - Φυσικά, γιατί µας τα έδωσε ο θεός; - Για να πηγαίνουµε στις όµορφες παραλίες! - Γιατί χαίρεσαι που θα πάµε µε τα πόδια; Και τα αυτοκίνητα γιατί τα έχουµε; - Για να ταξιδεύουµε µακριά, και όχι για να καταργήσουµε τα ποδαράκια µας. - Με συγχωρείτε, αλλά δεν είµαι συνηθισµένη στον ποδαρόδροµο. - Τι έκανες τώρα; Γιατί πέταξες το χαρτί στο δρόµο; Ο σκουπιδοτενεκές σου είναι; Εγώ έµαθα στο σχολείο ότι δεν πρέπει να ρυπαίνουµε το περιβάλλον αλλά να το κρατάµε καθαρό. Εσύ όµως κάνεις το αντίθετο. ∆εν βλέπεις δίπλα σου τον κάδο σκουπιδιών που σε περιµένει µε αγωνία να πετάξεις το χαρτί; Ντροπή σου! - Καλά ντε, πως κάνεις έτσι; Άλλη φορά θα το πετάξω στον κάδο. - Να και η παραλία µας! Σου αρέσει τώρα που είναι βρόµικη; - ∆εν φταίω εγώ. Φταίει ο ∆ήµος και οι άλλοι. - Σωστά, φταίει ο δήµος που δεν έβαλε κανέναν κάδο αλλά και οι κάτοικοι που δεν σέβονται την παραλία. Το βλέπεις αυτό το καράβι στο βάθος; Ξέρεις που θα ρίξει τα σκουπίδια του; - Στην θάλασσα φυσικά! Πειράζει; - Είσαι άσχετη! Σε λίγες µέρες τα κύµατα θα ξεβράσουν τις πλαστικές σακούλες εκεί που κάθεσαι τώρα! Φαντάζοµαι να ξέρεις πως το πλαστικό δεν ανακυκλώνεται! Όπου να ’ναι οι παραλίες µας θα γίνουν πλαστικές! - Καλά! Με ζάλισες! Πάµε τώρα να βουτήξουµε.

Καθώς κολυµπούσαν συνάντησαν και άλλα παιδιά και έκαναν γνωριµίες. - Πώς σε λένε κοριτσάκι; - Έλλη. Εσένα; - Μαρία. - Εσένα αγοράκι πως σε λένε; - Παύλο. Εσένα; - Χριστίνα.

Αφού γνωρίστηκαν καλά, είπε η Έλλη: - Κάτι πρέπει να κάνουµε. ∆εν µπορούµε να αφήσουµε την παραλία έτσι βρόµικη. - Έχεις δίκιο! είπε ο Παύλος. - Αν βάζαµε ταµπέλες που να λένε:

΄΄Παρακαλούµε κρατήστε καθαρό το περιβάλλον΄΄

- Ναι, υπέροχη ιδέα, Χριστίνα, είπε η Μαρία. - Χριστίνα, ψάξε τώρα και βρες µια σανίδα. Ποιος µπορεί να χαράξει πάνω της τα γράµµατα; - Εγώ είµαι επιδέξιος σε κάτι τέτοια. -


- Ωραία, τώρα πρέπει να τη στήσουµε εδώ. Άντε για να µάθει ο κόσµος να σέβεται την παραλία, είπε η Χριστίνα. - Και τώρα, Μαρία, Έλλη, Παύλο και όλοι σας να βρείτε σακούλες για να καθαρίσουµε την παραλία.

Μετά από µια ώρα, αφού ήδη είχαν καθαρίσει την παραλία, τα παιδιά έφυγαν ευχαριστηµένα.

Κελαϊδίτη Εβίτα

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο φίλοι, ο Άκης Παπάκης και ο Αρτέµης Γκαντέµης. Μια µέρα οι δυο φίλοι πήγαν για πικ-νικ στο δάσος. Έβγαλαν ένα µεγάλο µαντίλι και ακούµπησαν επάνω του πετσέτες µε πατατάκια, σάντουιτς, κεφτεδάκια και διάφορα άλλα νόστιµα εδέσµατα. - Ποπό έσκασα, εσύ; ρώτησε ο

Αρτέµης. - Ναι κι εγώ, απάντησε ο Άκης. - Άκη, βλέπεις κάτι εκεί πέρα; - Ναι, νοµίζω πως ναι. - Είναι ένας κύριος. Πάµε να τον

χαιρετήσουµε. - Γεια σας κύριε. Πώς σας λένε;

Θέλησε να µάθει ο Άκης. - Με λένε Ούλης ο Χαζούλης. - Μα τι κάνετε εκεί, ανάβετε τσιγάρο; ∆εν επιτρέπεται! Πώς δε διαβάσατε τις πινακίδες; ∆εν ανάβουµε τσιγάρο, ανάβουµε φωτιές και δεν καταστρέφουµε το περιβάλλον. - Άντε µωρέ µυξιάρικα, δεν ξέρετε τίποτα εσείς, είπε µε περιφρόνηση ο κύριος.

Μετά από αυτό ο κύριος χαζούλης πέταξε ένα αναµµένο σπίρτο στο δάσος και έπιασε φωτιά. - Άκη, βοήθεια, τι θα κάνουµε; Ρώτησε σαστισµένα ο Αρτέµης. - Να φωνάξουµε τα παιδιά, πρότεινε ο Άκης. - Ναι, καλή ιδέα, συµφώνησε ο Αρτέµης.

Έτσι οι δυο φίλοι πήγαν στους συµµαθητές τους για να τους ζητήσουν να βοηθήσουν. Σε λίγο ... - Γεµίστε τους κουβάδες µε νερό, παρότρυνε ο Άκης. - Κάντε γρήγορα ... Παιδιά δε σβήνει, τι να κάνουµε; είπε µε αγωνία ο Αρτέµης. - ∆εν ξέρω, είπε µε απόγνωση ο Άκης. - Α! το βρήκα. Φέρτε το λάστιχο, φώναξε ο Αντώνης.

Για καλή τους τύχη περνούσε ο ∆ήµαρχος της πόλης και τα είδε τα παιδιά που κατάφεραν να σβήσουν τη φωτιά. Τις επόµενες ηµέρες ο ∆ήµος διοργάνωσε µια εκδήλωση προς τιµή των παιδιών, στα οποία ο ∆ήµαρχος έδωσε πολλά συγχαρητήρια.

Κι έτσι οι µικροί µας φίλοι έγιναν ήρωες. Κίτρινος Γιώργος


Κάποτε πήγαν στο

δάσος για πικνίκ ο Αντρέας , οι γονείς του και οι φίλοι του Φωτεινή και Νίκος . - Κρίµα µαµά, εδώ πέρα δεν έχει κάδο για να πετάξουµε τα σκουπίδια, είπε ο Αντρέας στη µαµά του. - Σιγά και τι σε νοιάζει εσένα, πέτα τα στο γρασίδι ,του απάντησε γελώντας η µαµά του. - Μα έτσι θα βροµίσουµε το περιβάλλον , τόνισαν η Φωτεινή και ο Νίκος . - Εµείς θα καθαρίσουµε το περιβάλλον! Στο κάτω – κάτω,ας βγουν να τα µαζέψουν οι τεµπέληδες και αργόσχολοι δασοφύλακες , φώναξε κοροϊδευτικά ο πατέρας πετώντας κάτω από ένα θάµνο το µπουκάλι της µπίρας που έσπασε σκορπίζοντας γύρω του πολλά γυαλιά .

Το ίδιο βράδυ βγήκαν για να αναζητήσουν τροφή τα ζωάκια που ζούσαν εκεί . - Αχ! το πόδι µου , φώναξε ο ασβός , πάτησα πάνω σε γυαλιά και µου δηµιουργήθηκε πληγή. - Εγώ ενώ περπατούσα , γλίστρησα στο ντενεκεδάκι που ήταν χάµω και έπεσα, µε αποτέλεσµα να σπάσω το κέρατό µου, συµπλήρωσε το ελαφάκι . - Πω - πω ! κοιτάξτε το λαγό µπλέχτηκε σε µια σακούλα και δεν µπορεί να αναπνεύσει, ακούστηκε να λέει το κουνάβι.

Έπειτα από όλα αυτά , δεν υπήρχε ζωάκι που να µην τραυµατίστηκε και πλέον είχαν απελπιστεί .

Την άλλη µέρα , κάποια παιδιά πήγαν να παίξουν ποδόσφαιρο στο ίδιο σηµείο κι έφριξαν µόλις είδαν πόσο βρόµικος είναι ο χώρος κι είδαν τραυµατισµένα ζωάκια. Αµέσως έτρεξαν να ειδοποιήσουν κάποιο µεγάλο για να καθαριστεί ο τόπος. - Μαµά , µπαµπά, ελάτε να βοηθήσετε, γιατί η φύση είναι πολύ βρόµικη και όλα τα ζωάκια είναι χτυπηµένα και πέθαναν πολλά µεγαλύτερα, γιατί από αυτά που ήταν η τροφή τους τα περισσότερα δε ζούσαν πια .

Πριν πάνε στο δάσος, κάλεσαν να έρθει µαζί τους ένας κτηνίατρος. Όταν έφτασαν, ο κτηνίατρος έπιασε αµέσως δουλειά και τα παιδιά µε τους γονείς καθάρισαν το περιβάλλον από τα σκουπίδια. Στο τέλος ρώτησαν το γιατρό πως είναι τα ζωάκια κι αυτός τους απάντησε : “ Όχι και τόσα καλά, αλλά σε λίγες µέρες θα είναι εντάξει”.

Έπειτα από αρκετές ηµέρες πήγαν όλοι µαζί για πικνίκ και τα παιδιά παίζανε µε τα ζωάκια . Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εµείς καλύτερα.

Κουκουβίνος Θοδωρής - Ελένη, βγες να σου πω κάτι, φώναξε η Σοφία κάτω απ’ το µπαλκόνι. Σε λίγο βγήκε η Ελένη.


- Τι θέλεις; τη ρώτησε. - Πάµε κάτω στη λίµνη να παίξουµε µε τους φίλους µας. Έχουµε πολύ καιρό να τους δούµε. - Βέβαια! Περίµενε, κατεβαίνω.

Σχεδόν τρέχοντας κατηφορίσανε το δρόµο, γιατί είχαν αγωνία να δουν τους φίλους τους µετά από τόσο καιρό.

Ξαφνικά σταµάτησαν απότοµα. Από µακριά αντικρίσανε ένα δυσάρεστο θέαµα. ∆εκάδες πλαστικές σακούλες πεταµένες στην όχθη της λίµνης!

Σε λίγο φάνηκε η Λίλα αναστατωµένη µε τα παπάκια πίσω της - Για δείτε χάλια! Πώς κατάντησε

έτσι η λίµνη! - ∆εν είναι δυνατόν να µολύνουν έτσι το περιβάλλον. Πώς θα ζήσουµε εδώ; είπε ο Φάνης, ένα απ’ τα παπάκια - Μια στιγµή, εξηγήστε µας τι

συνέβη; είπε η Ελένη. Τα παπάκια διηγήθηκαν πως

πριν, από µερικές µέρες, ήρθαν 7-8 ξένοι, στήσαν τις σκηνές τους στην άκρη της λίµνης και, δυστυχώς, πετούσαν τα σκουπίδια στην λίµνη. - Κάτι πρέπει να κάνουµε... είπε η Ελένη. Αλλά τι; - Το βρήκα, φώναξε ένα παπάκι. Θα µαζέψουµε όλα τα σκουπίδια και θα τα βάλουµε στις σκηνές τους, τώρα που λείπουν βόλτα στην πόλη.

Κοιτάχτηκαν για λίγο και µετά άρχισαν να γεµίζουν τις σκηνές µε σκουπίδια. Μετά από ώρες εµφανίστηκε η παρέα των ξένων. Μόλις προσπάθησαν να µπουν στις σκηνές

τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Τότε βγήκαν απ’ τη κρυψώνα τους τα παπάκια και τα κορίτσια, σκασµένα στα γέλια.

- Βλέπετε τι άσχηµο είναι να µολύνετε το περιβάλλον. Η Φύση µας δίνει ζωή και δεν πρέπει να τη καταστρέφουµε. Πηγαίνετε να µαζέψετε τα σκουπίδια και να τα πετάξετε στους κάδους αποπιµάτων.

Με σκυµµένα κεφάλια η παρέα των ξένων, µουρµουρίζοντας, άρχισαν να µαζεύουν τα σκουπίδια.

Κουτσοµήτη Ειρήνη

Κάποτε σ’ ένα δάσος ζούσαν ένας σκίουρος και ένα αγριοπερίστερο. Μια µέρα µια απρόσεκτη παρέα πήγε στο δάσος για πικ-νικ και όλες τις σακούλες, τα

περιτυλίγµατα και τα περισσεύµατα τα πέταξαν κάτω. Τα ζώα, όταν είδαν αυτό το άσχηµο θέαµα την επόµενη ηµέρα, σοκαρίστηκαν. - Καλά, οι άνθρωποι είναι πια τόσο ασυνείδητοι; απόρησε ο σκίουρος - Είναι όµως και πολύ αχάριστοι γιατί δε φτάνει που τους τρώω τις µύγες, τις ακρίδες και τα κουνούπια,πρόσθεσε το αγριοπερίστερο. - Ε, και τι ... θα καθόµαστε µε σταυρωµένα χέρια; διερωτήθηκε ο σκίουρος. - Όχι, βέβαια! - Ε, τότε ας φωνάξουµε και τα άλλα ζώα να βοηθήσουν.


Μόλις ήρθαν τ’ άλλα ζώα, άρχισαν αµέσως τη δουλειά. Τους πήρε αρκετή ώρα γιατί τα

σκουπίδια ήταν πάρα πολλά. Την άλλη µέρα ξαναήρθε η ίδια παρέα.

Ξαναστρώσανε για πικ-νικ και µε το πρώτο σκουπιδάκι , που έριξαν κάτω, λέει ο σκίουρος στο αγριοπερίστερο «Αυτό παραπάει». Βγαίνει τότε ο σκίουρος απ’ τη φωλιά του, πάει κοντά τους και τους λέει: - Εσύ ο χοντρέλας µε τα χάµπουργκερ που πέταξες

κάτω το σκουπίδι ... - Θα µου κάνει κριτική ένας σκίουρος; του λέει

θυµωµένα. Ο σκίουρος κάλεσε όλα τα ζώα µε ένα σφύριγµα.

- Ακόµη θεωρείς ότι δεν µπορώ να σου κάνω κριτική; - Ναι! - Παιδιά, ξέρετε τι να κάνετε! Τότε τα ζώα άρχισαν να τους τσιµπάνε και να τους γρατζουνούν τόσο πολύ που η παρέα έτρεξε να φύγει. Κατόπιν τα ζώα έκαναν ένα µεγάλο πανηγύρι, για να γιορτάσουν για τη νίκη τους.

Μητούσης Μάριος

Λοιπόν σήµερα ο Παύλος αποφάσισε να διαβάσει κάτι για το περιβάλλον. Πήρε ένα βιβλίο από τα πολλά που έχει στη βιβλιοθήκη του –τα έχει αγοράσει η µαµά του αλλά εκείνος κάνει πως δεν τα βλέπει- και άρχισε να το διαβάζει. Ήθελε όµως και παρέα. Τηλεφώνησε στο συµµαθητή του, τον Εµµανουήλ και συναντήθηκαν για να το διαβάσουν µαζί.

Μόλις το τελείωσαν, µετά από τρεις ώρες περίπου άρχισαν να συζητούν για το περιβάλλον και τις συνέπειες που έχει στη ζωή τους η καταστροφή του, από τους ανθρώπους. Παύλος: ∆εν µπορούσα να φανταστώ πόσο πολύ καταστρέφουµε όλοι µας το περιβάλλον. Εµµανουήλ: Ναι, καθηµερινά οι άνθρωποι πετάνε χιλιάδες σκουπίδια στο δρόµο που θα µπορούσαν να ανακυκλωθούν. Παύλος: ∆εν έχουν περιβαλλοντική συνείδηση. Ίσως κανείς να µην τους είπε πως αυτό που κάνουν είναι κακό. Εµµανουήλ: Τι προτείνεις να κάνουµε; Παύλος: Ας ξεκινήσουµε από τους φίλους και τους συγγενείς µας. Εµµανουήλ: Ναι. Πάµε να πάρουµε φυλλάδια µε οδηγίες από το περίπτερο της ανακύκλωσης που είναι κοντά στην πλατεία και να τους τα µοιράσουµε. Παύλος: Πιστεύεις ότι θα βοηθήσει αυτό; Εµµανουήλ: Σίγουρα.

Οι δυο φίλοι ξεκίνησαν


για το περίπτερο της ανακύκλωσης που ήταν κοντά στο σπίτι τους. Εκεί συνάντησαν µια κυρία που µοίραζε τα φυλλάδια και γεµάτα αγωνία αλλά και ενδιαφέρον θέλησαν να ενηµερωθούν για τους τρόπους που υπάρχουν ώστε να µειώσουν την καταστροφή του περιβάλλοντος. Παύλος: Πρέπει άµεσα να κινητοποιηθούµε κι εµείς. Εµµανουήλ: ∆εν πρέπει να µείνουµε απαθείς. Θα βοηθήσουµε το περιβάλλον όπως κι εκείνο µας βοηθά. Παύλος: Φαντάζεσαι να µην υπάρχουν δέντρα και να µην έχουµε οξυγόνο; Εµµανουήλ: Όχι δεν το φαντάζοµαι. Μα δεν θα υπάρχει ζωή στον πλανήτη… Παύλος: Πάµε να µοιράσουµε τα φυλλάδια και να τους ενηµερώσουµε όλους για τις συνέπειες που µπορεί να υπάρξουν Εµµανουήλ: Μη χάνουµε χρόνο…

Από την ίδια στιγµή οι δυο φίλοι άρχισαν να µαζεύουν τα σκουπίδια που έβρισκαν πεταµένα και τα πήγαιναν στον κάδο ανακύκλωσης. Όταν επέστρεψαν στα σπίτια τους ήταν χαρούµενοι που βοήθησαν στον καθαρισµό του πάρκου και δεν έχασαν χρόνο. Ενηµέρωσαν τους γονείς τους και τους προέτρεψαν να γίνουν πιο προσεκτικοί.

Μιχαήλ Μιχαλόπουλος

Μια Κυριακή πρωί ξεκινήσαµε µε τον πατέρα µου για βόλτα στο άλσος της γειτονιάς µας. Είναι ένα µεγάλο άλσος µε δέντρα και µε όµορφη θέα και για αυτό έρχονται επισκέπτες και από άλλες περιοχές της Αθήνας.

Όµως η εικόνα που είδαµε µας στεναχώρησε. Υπήρχαν πεταµένα σκουπίδια, µπουκάλια αναψυκτικών, πλαστικά ποτήρια, αποτσίγαρα και άλλα. Η ειρωνεία ήταν ότι υπήρχαν πινακίδες που έγραφαν

«∆ΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ»

Η απογοήτευσή µας ήταν µεγάλη.

- Γιατί µπαµπά οι άνθρωποι συµπεριφέρονται έτσι; ρώτησα τον πατέρα µου.

- Αντώνη ο καθένας πρέπει να σκέφτεται και να ενεργεί έξω από το σπίτι του όπως και σε αυτό. Όπως είµαστε τακτικοί στο σπίτι µας, προσέχουµε και δεν πετάµε σκουπίδια και φροντίζουµε να είναι καθαρό, έτσι πρέπει να ενεργούµε και έξω από αυτό.

Μπροστά από εµάς προχωρούσε ένας κύριος µε ένα κοριτσάκι που έτρωγε πατατάκια. Όταν τελείωσε έδωσε το σακουλάκι στον πατέρα του και αυτός το τσαλάκωσε και το πέταξε κάτω. - Κύριε, κύριε κάτι σας έπεσε, του φώναξα και εκείνος ενοχληµένος το µάζεψε και το πέταξε στο καλάθι. - Είδες Αντώνη αν ο καθένας κάνει αυτό που πρέπει, τότε όλα θα είναι καλύτερα, µου είπε τότε ο πατέρας µου.

Στους προσκόπους που πηγαίνω συζήτησα για το πρόβληµα µε τα σκουπίδια στο άλσος και ο αρχηγός µας πρότεινε να οργανώσουµε µια δράση για να το καθαρίσουµε. Η δράση µας θα


ήταν οργανωµένη σαν παιχνίδι έτσι ώστε να συµµετέχουν περισσότερα παιδιά αλλά και οι γονείς τους.

Ο ίδιος θα έκανε τις συνεννοήσεις µε το ∆ήµο για να µας βοηθήσει και εµείς θα φτιάχναµε αφίσες που θα τις βάζαµε στη γειτονιά για να έλθουν και άλλοι να µας βοηθήσουν. Θα πηγαίναµε και στα καταστήµατα να µαζέψουµε χρήµατα για να φτιάξουµε αναµνηστικά µπλουζάκια και καπελάκια για τη δράση µας.

Το παιχνίδι µας θα ήταν να χωριστούµε σε 4 οµάδες και κάθε οµάδα να έχει στην ευθύνη της το 1/4 του άλσους. Όποια οµάδα µάζευε τα σκουπίδια από τον τοµέα της θα είχε το δικαίωµα να συνεχίσει και στον διπλανό τοµέα. Στο τέλος της δράσης όποια οµάδα είχε µαζέψει τις περισσότερες σακούλες µε σκουπίδια θα κέρδιζε µια βαρκάδα µε τη βάρκα του συστήµατος µας, την «Αθηνά», στο Πασαλιµάνι.

Μολφέτας Αντώνης

Την περασµένη Κυριακή έγινε µια διαδήλωση διαµαρτυρίας για µια χωµατερή στην παιδική χαρά της Κερατέας. Οι κάτοικοι µε µαύρα πανό έχουν βγει στον κεντρικό δρόµο και διαπληκτίζονται µε έναν εκπρόσωπο της Κυβέρνησης. - Ψιτ, κύριος - Εγώ, - Ναι, εσύ µε το γυαλί το φινετσάτο και τα σκοτσέζικα ρούχα είναι απαράδεκτο να θέλετε να φτιάξετε µια χωµατερή στην Κερατέα και µάλιστα στην παιδική χαρά της.

- Πρώτον αυτά που είπατε θα τα πάρω για κοµπλιµέντο και δεύτερον σας καταλαβαίνω απόλυτα… - Η µυρωδιά και η µόλυνση της χωµατερής θα επηρεάσει και τη θάλασσα. - Και ειδικά το καλοκαίρι πώς θα κάνουν µπάνιο τα µικρά παιδιά ή τα µεγάλα παιδιά δεν θα στερηθούν τα θαλάσσια σπορ; Φαντάζεστε να βλέπατε µικρά θλιµµένα προσωπάκια να κάθονται στο σπίτι τους και να κλαίνε; - Έχετε δίκιο να ανησυχείτε αλλά το όλο έργο έχει

µελετηθεί εδώ και 6 µήνες ώστε να µην επηρεάσει καθόλου το περιβάλλον που ζείτε. - Εµείς όµως είµαστε αποφασισµένοι να µην αφήσουµε ούτε µπουλντόζα να µπει στην περιοχή µας γι’ αυτό θα κλείσουµε τον κεντρικό δρόµο για όσο καιρό δεν έχετε αλλάξει τις αποφάσεις σας. Μόνο πάνω από τα πτώµατά µας θα περάσετε… - Σας βρίσκουµε πολύ υπερβολικούς στις διαµαρτυρίες σας. - Εµείς όµως θα φτάσουµε µέχρι τη Βουλή. Αναγκαστικά θα κλείσουν όλοι οι δρόµοι της Αθήνας και το πρόβληµά µας θα διαδοθεί σε όλη την Αττική.

Ο διάλογος δε συνεχίστηκε άλλο. Ο εκπρόσωπος της Κυβέρνησης τα παράτησε και έφυγε απογοητευµένος, ενώ οι πολίτες ζητωκραύγαζαν χαρούµενα.

Νικολάου Θεόδωρος


Φέτος την πρωτοµαγιά ο Μίµης µε τον πατέρα του θα σπάσουν την παράδοση και αντί να πάνε στην ανθοκοµική έκθεση θα πάνε σε µια έκθεση για τις πηγές ενέργειας που «ανθίζουν» τώρα. - Μίµη, ώρα να σηκωθείς. Μην ξεχνάς , σήµερα είναι µια ξεχωριστή µέρα. - Το θυµάµαι µωρέ µπαµπά. - Σήµερα, όµως, θα σπάσουµε την παράδοση. - ∆ηλαδή, τι εννοείς; - Σήµερα αντί να πάµε στην ανθοκοµική θα πάµε σε µια άλλη έκθεση για τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Άντε χίλιες ώρες κάνεις.

Ο Μίµης σηκώνεται, ντύνεται, πλένεται και παίρνει πρωινό. - Ξέρεις γιατί σε σήκωσα από νωρίς σήµερα; - Άσε µε να µαντέψω. Επειδή πάντοτε την πρωτοµαγιά φέρεσαι σαν µικρό παιδάκι, επειδή θα περάσουµε τη µέρα µας έξω. - Σε ευχαριστώ για το κοµπλιµέντο, αλλά όχι, δεν έκανες καθόλου καλή µαντεψιά. Σε ξύπνησα τόσο νωρίς, γιατί να πάµε ως το σταθµό του τρένου, να το πάρουµε και να πάµε στην έκθεση. - Και γιατί, παρακαλώ, δεν παίρνουµε το αυτοκίνητο; - Γιατί µιας που θα πάµε σε έκθεση µε τέτοιο θέµα, είπα να κάνουµε κι εµείς κάτι για το περιβάλλον. - Εντάξει. Έτσι κι αλλιώς, δε θα πάθουµε και τίποτα αν πάρουµε και καµιά φορά τα πόδια µας να κουνηθούµε λίγο γιατί πολύ στο καθισιό το έχουµε ρίξει, τώρα τελευταία. - Αυτό θα σου έλεγα κι εγώ τώρα. Άντε κουνήσου.

Έτσι φεύγουν από το σπίτι τους και παίρνουν το δρόµο για το σταθµό. Όµως στα µισά, περίπου: - Μπαµπά περίµενε µε λίγο, πηγαίνεις πολύ γρήγορα. - Λάθος. ∆εν πηγαίνω εγώ γρήγορα, εσύ είσαι απροπόνητος και πηγαίνεις αργά. - ∆ε λέω, δίκιο έχεις, αλλά τι να κάνω κι εγώ; Όλη µέρα µέσα είµαι, µε τόσα πολλά µαθήµατα που µας βάζει ο κύριος και τόσο µακριά που είναι το φροντιστήριο αναγκάζοµαι να µε πηγαίνεις εσύ µε το αυτοκίνητο. - Αυτό να µου πεις. Σε τέτοιο κύριο που πέσατε φέτος λογικό είναι, αλλά κι αυτός, µη νοµίζεις ότι το κάνει επίτηδες, να βγάλει την ύλη θέλει, µόνο. - Άντε τα είπαµε ωραία , ήπιαµε και το καφεδάκι µας, δε νοµίζεις ότι είναι ώρα να φεύγουµε, γιατί έτσι που το πάµε δε θα προλάβουµε να πάµε στην έκθεση τελικά.

Τελικά, κάποτε, φτάνουν στην έκθεση. Καθώς µπαίνουν µέσα βλέπουν περίπτερα µε ειδικούς στο θέµα που παρουσιάζουν, φυλλάδια και προβολές video. για την ηλιακή και την αιολική ενέργεια, το φυσικό αέριο και την υδροδυναµική και την υδροηλεκτρική ενέργεια. Προχωρούν µέχρι που φτάνουν σε ένα περίπτερο που τους κάνει εντύπωση. - Υδρογόνο;, ρωτάει ο Μίµης. Τι είναι αυτό; - Είναι µια εναλλακτική πηγή ενέργειας, που µπορούµε να εκµεταλλευτούµε, απαντάει ο πατέρας του. - Κι όταν λες να το εκµεταλλευτούµε, τι εννοείς; - Μπορούµε να το χρησιµοποιήσουµε ως πηγή ενέργειας σε αυτοκίνητο και σε άλλες συσκευές. - ∆ε θα φανταζόµουν ποτέ ότι κάτι για το οποίο ούτε που ήξερα µπορεί να χρησιµοποιηθεί για να κινηθεί ένα αυτοκίνητο. - Το κυριότερο όµως είναι πως δε µολύνει το περιβάλλον, επειδή δεν αφήνει καυσαέρια πίσω του. - Αυτό κι αν είναι ενδιαφέρον!! - Το µεσηµέρι, µετά την έκθεση, πήγαν σε µια ταβέρνα για να φάνε.


- Λοιπόν Μίµη, τι σου έκανε περισσότερη εντύπωση, από την έκθεση που παρακολουθήσαµε; - Όλα µου έκαναν µεγάλη εντύπωση, αλλά για να λέµε την αλήθεια µε εντυπωσίασε περισσότερο από όλα το υδρογόνο κι οι ιδιότητες του. - Το φανταζόµουν ότι αυτό θα µου έλεγες, γιατί είχα παρατηρήσει το βλέµµα σου από τότε που ήµασταν µπροστά στο περίπτερο. Είχες ένα βλέµµα σαν αυτό που έχει ο παπαγάλος µας όταν φουσκώνει, το απόγευµα και το βράδυ που θέλει να τον σκεπάσουµε, άσε που είχες ανοίξει και το στόµα κι ήµουν έτοιµος να σου το πω, όταν το έκλεισες, όχι για τίποτα

άλλο, απλώς µια µύγα τριγυρνούσε εκεί πέρα και φοβήθηκα. - Πρώτον ο παπαγάλος, που πρέπει να µάθεις το όνοµα του, Φίφο το λένε, δε φουσκώνει, κουρνιάζει είναι ο επιστηµονικός όρος. - ∆ε µε νοιάζει τι λέει η επιστήµη, εγώ το βλέπω να φουσκώνει και για αυτό θα συνεχίσω να λέω πως φουσκώνει. - Εντάξει, εντάξει ας αφήσουµε το θέµα του Φίφο και τι κάνει. Είµαι σίγουρος ότι δεν ήµουν τόσο τραγικός όσο µε περιγράφεις. - Τέλος πάντων. Αποφάσισε τι θα πάρεις, ο σερβιτόρος δε µπορεί να περιµένει µε τις ώρες εδώ πέρα. - Λοιπόν, θα πάρω ένα ψητό µπαρµπούνι, κι εσύ τι θα πάρεις; - Εγώ θα πάρω µια µερίδα σαρδέλες κι ένα ουζάκι.

Ο σερβιτόρος τους φέρνει ό,τι παράγγειλαν, τρώνε ωραία, ζητούν το λογαριασµό, πληρώνουν και ετοιµάζονται να φύγουν. - Προτού φύγουµε, θέλω να ρωτήσω κάτι το σερβιτόρο, λέει ο Μίµης. - Και τι είναι αυτό; - Να απλά θέλω να ρωτήσω ποια πηγή ενέργειας χρησιµοποιούν στις συσκευές στην κουζίνα της ταβέρνας µόνο. - Ηλεκτρικό ρεύµα, απαντάει ο σερβιτόρος, που είχε ακούσει την ερώτηση του Μίµη. - Θα µπορούσατε για οικονοµία και προστασία του περιβάλλοντος να χρησιµοποιείτε φυσικό αέριο. - Χµ. ∆εν το είχαµε σκεφτεί ως τώρα, αλλά θα το πάρουµε υπόψη µας θα το πούµε και στο αφεντικό και θα αποφασίσουµε. - Σας το συνιστώ, απαντά ο Μίµης µ’ ένα αποφασιστικό ύφος. Μετά φεύγουν και γυρίζουν στο σπίτι τους εκεί ο πατέρας του Mίµη τον ρωτάει κάτι βασικό: - Άλλαξαν καθόλου αυτά που έµαθες σήµερα τον τρόπο σκέψης σου, Μίµη; - Ναι, κατάλαβα πόσο σηµαντικό είναι έστω και το παραµικρό που θα κάνουµε για το περιβάλλον. Μπορεί ν’ αλλάξει έστω και λίγο την κατάσταση που περνάει τώρα ο πλανήτης. - Μπράβο σου! Σε συγχαίρω όχι µόνο για το ότι κατάλαβες αµέσως την χρησιµότητα κάποιων πράξεων που µπορούν να µας βοηθήσουν όλους, αλλά και για την σωστή , πλήρη και ώριµη απάντηση που µου ‘δωσες .


- Σ’ ευχαριστώ. - Επίσης. Την επόµενη µέρα το πρωί ο Μίµης λέει στον µπαµπά του µια ιδέα του. - Μπαµπά έχω µια ιδέα που θα ήθελα να σου πω. - Για να την ακούσω. - Μιας και χθες µάθαµε τόσα πολλά, γιατί να µην µεταδώσουµε τις γνώσεις µας και στους συµπολίτες µας; - Και πώς θα το κάνουµε αυτό; - Απλά θα φτιάξουµε κάποιες αφίσες και θα τις κολλήσουµε σε τοίχους και κολόνες. - Ωραία η ιδέα σου. - Λοιπόν, τι λες, θα την υλοποιήσουµε; - Γιατί όχι; Έτσι κι αλλιώς δεν έχουµε τίποτα να χάσουµε. Έτσι έφτιαξαν αφίσες στον υπολογιστή, τις έβγαλαν φωτοτυπίες και τις κόλλησαν σχεδόν παντού. Όταν το επόµενο Σαββατοκύριακο είχαν πια τελειώσει έκατσαν στο σπίτι τους για να ξεκουραστούν, µε καθαρή συνείδηση και, ας ελπίσουµε καθαρό αέρα.

Φώτης Ξενάκης

Στους πρόποδες της Πάρνηθας θα χτιστεί ένα ξενοδοχείο. Είναι συγκεντρωµένοι µια

αντιπροσωπεία κατοίκων και ο διευθυντής του ξενοδοχείου. Ο αντιπρόσωπος και ο διευθυντής συνοµιλούν. Αντιπρόσωπος: ∆εν µπορείτε να χτίσετε το ξενοδοχείο σας χωρίς να έχετε άδεια. ∆ιευθυντής: Έχουµε πάρει και έτσι µπορούµε να χτίσουµε το ξενοδοχείο. Αντιπρόσωπος: Έχετε σκεφθεί την οικολογική καταστροφή που θα προκαλέσετε κόβοντας τα δέντρα; ∆εν υπάρχει πολύ πράσινο στην Αθήνα. Χτίζοντας το ξενοδοχείο θα προκαλέσετε µεγάλο πρόβληµα. ∆ιευθυντής: Θα δηµιουργήσουµε θέσεις εργασίας, θα πλουτίσει η περιοχή σας, θα σεβαστούµε το περιβάλλον. Αντιπρόσωπος: Αν χτιστεί το ξενοδοχείο θα υπάρξει αναστάτωση, πολυκοσµία κίνηση και φασαρία. Η περιοχή είναι µικρή και ήσυχη. ∆ιευθυντής: Θα προσπαθήσουµε να είµαστε προσεκτικοί. Αντιπρόσωπος: Θα παρακολουθούµε τις κινήσεις σας από κοντά.

Μια µέρα ο διευθυντής του ξενοδοχείου συναντά ένα κάτοικο της περιοχής αλλά χωρίς να το γνωρίζει, πιάνει κουβέντα µαζί του. Πήγανε να πιούνε καφέ σαν φίλοι. ∆ιευθυντής: Πάµε να πιούµε ένα καφέ; Κάτοικος: Ευχαρίστως. ∆ιευθυντής: Έχω πολλή δουλειά, το ξενοδοχείο αρχίζει να χτίζεται και δεν έχω χρόνο να ξεκουραστώ. Κάτοικος: Πώς πάνε οι εργασίες για το ξενοδοχείο; ∆ιευθυντής: Περιµένω ακόµα µια έγκριση για την άδεια. Κάτοικος: Αρχίσατε να σκάβετε χωρίς να έχετε πάρει όλα τα χαρτιά; ∆ιευθυντής: Όχι .Όχι. Όλα είναι εντάξει. Μικρές εκκρεµότητες. Αφού ήπιαν τον καφέ τους, ο κάτοικος της περιοχής πήγε να πει τα νέα στους άλλους κατοίκους. Κάτοικος: Φίλοι µου, αυτοί δεν έχουν βγάλει άδεια, νοµίζω ότι πρέπει να εµποδίσουµε να χτισθεί το ξενοδοχείο. Να πάρουµε φτυάρια, αξίνες, µπουλντόζες και να ξαναφυτέψουµε τα δέντρα που έκοψαν πριν αρχίσει να χτίζεται το ξενοδοχείο. Αντιπρόσωπος: Καλή ιδέα, να µαζέψετε όσους πιο πολλούς κατοίκους µπορείτε και να αρχίσετε αύριο.


Μετά από λίγες µέρες οι

ξενοδόχοι είδαν ψηλό γκαζόν και λίγα δεντράκια να φυτρώνουν και πάει ο τόσος κόπος που έκαναν οι ξενοδόχοι για να χτίσουν αυτό το ξενοδοχείο. Τότε ο ∆ιευθυντής τους ζήτησε µια µεγάλη συγγνώµη και έφυγε από την περιοχή. Πήγε να φτιάξει το ξενοδοχείο του αλλού. ∆ιευθυντής : Συγγνώµη γι’ αυτό που έκανα. Μην ανησυχείτε δεν θα ξανασυµβεί. Αντιπρόσωπος: ∆εχόµαστε την συγγνώµη σου και τώρα ξεκουµπιστείτε από εδώ. Και έτσι η αντιπροσωπεία έµεινε ήσυχη.

Οικονοµικός Σταύρος

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα δάσος τα ζώα έκαναν συµβούλιο. - Εµείς δε µπορούµε άλλο µ’ αυτούς τους ανθρώπους, λέει το ελάφι, το µισό βουνό έχει γίνει πόλη! - ∆ε σου φτάνει που µας άφησαν αυτό το κοµµάτι γης, θες κι άλλο; Είπε ο βάτραχος. - Βάτραχε εµείς δεν είµαστε σαν εσένα που περιτριγυρίζεις µόνο σε ένα βάλτο, πετάχτηκε ένα λιοντάρι. Εµείς θέλουµε χώρο να τρέχουµε. - Πρέπει να κάνουµε κάτι! ακούστηκε ένα κολιµπρί που φαινόταν ότι δεν τον ενδιέφερε και πολύ. - Κυρ Κολίµπριε, εσένα τι σε ενδιαφέρει; είπε ένας κάστορας. Εσύ πετάς ελεύθερα. - Ενώ εσένα σε ενδιαφέρει, ε; είπε πάλι το κολιµπρί. - Ναι, γιατί εγώ δεν µπορώ να σκάβω µες στην πόλη, απάντησε ο κάστορας. - Τέλος πάντων, τους διέκοψε το ελάφι, πρέπει να συνοµιλήσουµε µε τους ανθρώπους µε κάποιον τρόπο. - Τρελός είσαι, του εναντιώθηκε ένα καναρίνι. Αυτοί µε το που θα µας δουν θα µας κυνηγήσουν. - ∆ίκιο έχει, είπε το λιοντάρι που πάντα συµφωνούσε µε όλους. - Ποιος το είπε ότι έχει δίκιο; Ρώτησε ειρωνικά το ελάφι. Εµείς έχουµε δίκιο! - Έχουµε δίκιο, αλλά ... το κολιµπρί δεν πρόλαβε να τελειώσει.

Ακούστηκε ένα βουητό και άρχισε µια καουµπόικη µουσική. Εµφανίστηκε τότε ένας ... κροκόδειλος ντυµένος καουµπόι. - Θα σας βοηθήσω εγώ. Με λένε Σερίφη Κροκοντίλους. - Καλά, καλά ... από πού µας έρχεσαι; Ρώτησε το ελάφι. - Από τον Κροκοδειλοσεριφοκόσµο. - Καλά πήγαινε κοιµήσου, γιατί είσαι κουρασµένος, και τα ξαναλέµε αύριο.

Το ξηµέρωµα τα µέλη του συµβουλίου ήταν περισσότερο αναστατωµένα και ανησυχούσαν για το τι θα γίνει µε το δάσος. Όταν έφτασε ο σερίφης Κροκοντίλους µε το σεριφοαστέρι και τις τιράντες του, όλοι είδαν παραξενεµένοι αυτό που είχε στον ώµο του να µιλάει ανθρώπινα. Ήταν


ένας κόκκινος παπαγάλος - Τι µε κοιτάτε; Έχω κάτι παράξενο; - Όχι, λέει το πιο έξυπνο ζώο, η Κουκουβάγια η Κυρία Σοφούλα, βρήκαµε µια ιδέα εγώ και ο σύµβουλός µου ο Ρακόνους για τον παπαγάλο σου. - Τι θες να πεις κυρά-Σοφούλα; ρώτησε ο Σερίφης Κροκοντίλους στριφογυρνώντας τα πιστόλια του. - Θέλει να πει τον διέκοψε ο σύµβουλός της, πως έχω σχέδιο για τον παπαγάλο σου. - Τι εννοείς; Ρώτησε µε απορία ο Σερίφης Κροκοντίλους, να σκοτωθεί για σας ο γενναίος, δυνατός και έξυπνος παπαγάλος µου; Ναι, καλά. - Όχι, δεν εννοώ αυτό συνέχισε ο σύµβουλος ο Ρακόνους. Άκου! Να το σχέδιο! Θα πάει ο παπαγάλος σου µαζί µε άλλους παπαγάλους να µιλήσουν παπαγαλίζοντας στους ανθρώπους. Εµείς θα φυτεύουµε δέντρα εκεί όπου οι άνθρωποι τα έχουν κόψει, ενώ οι παπαγάλοι θα τους απασχολούν.

Έτσι κι έγινε. Οι παπαγάλοι µιλούσαν µε φόβο και µε κλάµατα στους ανθρώπους παπαγαλίζοντας αυτά που τους είχαν πει τα ζώα στο συµβούλιο. Μάλιστα κατάφεραν να τους συγκινήσουν και να τους πείσουν να σταµατήσουν τον οικισµό µε αποτέλεσµα τα ζώα να ζουν ωραία.

Παπαβασιλείου Φίλιππος – Τσολάκος Αναστάσης

Η Ε΄ τάξη ενός σχολείου θα πήγαινε µια µικρή εκδροµή στη φύση για λίγες ηµέρες. Τα παιδιά µέσα στο πούλµαν τραγουδούσαν και χαιρόντουσαν για αυτή τους τη µικρή επιδροµή στη φύση. Είχαν µια µικρή καθυστέρηση γιατί ο οδηγός έχασε το δρόµο όµως δεν τους πείραξε πολύ. Βγαίνοντας από το πούλµαν αντίκρισαν ένα λυπητερό θέαµα: το δάσος καµένο…

Αργότερα η µικρή Νιόβη πρότεινε για παρηγοριά: - Να κάνουµε αναδάσωση. - Είχαµε κάνει τόσες προετοιµασίες για αυτές τις διακοπές, είπε παραπονεµένη η Κλειώ. Η δασκάλα ακούµπησε στοργικά τους ώµους της Νιόβης και της Κλειώς: - Το ξέρω µικρές, µου δεν µπορούµε όµως να κάνουµε κάτι παραπάνω από αναδάσωση, αφού η φωτιά έχει σβήσει. - Ποιος µπορεί να το έκανε αυτό; ρώτησε η Νιόβη. - Ειλικρινά δε µπορώ να σου απαντήσω Νιόβη µου, της είπε η δασκάλα. - Πρέπει να τον βρούµε, συνέχισε η Νιόβη. - Θα ήταν τέλεια να τον βρίσκαµε, µα ούτε γίνεται, ούτε µπορούµε. Το καλύτερο που µπορούµε να κάνουµε είναι να βοηθήσουµε στην αναδάσωση της περιοχής, της απάντησε η δασκάλα.

Την επόµενη µέρα όλοι πήραν φτυάρια και σπόρους να αναδασώσουνε. Κάποια στιγµή η Νιόβη είπε:


- Πρέπει να βρούµε ποιος το έκανε. Ποιος είναι µαζί µου; - Πρώτος πρώτος σήκωσε το χέρι ο Υάκινθος: - Εγώ, είπε µε αποφασιστικότητα. Ύστερα σήκωσαν το χέρι τους ο Μάρκος και η Κλειώ, οι καλύτεροί της φίλοι: - Είµαστε σίγουροι πως αν είµαστε όλοι ενωµένοι θα τα καταφέρουµε, είµαστε µαζί σου. Κατόπιν σήκωσαν το χέρι τους και η Τριανταφυλλιά, και ο Νίκος, και η Μαρκέλλα, και ο ∆ηµήτρης, και στο τέλος όλα τα παιδιά. - Για να βρούµε τον εµπρηστή πρέπει να χωριστούµε σε οµάδες και να ψάξουµε στοιχεία. Υάκινθος και ∆ηµήτρης, µαζί µου, Νίκος, Μαρκέλλα, Κλειώ, µαζί, Μάρκος, Τριανταφυλλιά, Ζωή µαζί, Κώστας, Σοφία, Λάµπρος, µαζί, Φώτης, Θάλεια, Μαρία, µαζί, Στράτος, Τάκης, Ανδρέας, µαζί. Συµφωνείτε όλοι; ρώτησε η Νιόβη. - Ναι, φώναξαν όλοι µαζί.

Πολύ προσεκτικά όλοι άρχισαν να ψάχνουν το δάσος για στοιχεία. µέχρι που ακούστηκε: - Βρήκαµε ένα µεταλλικό κουτάκι σπίρτα και µια πατηµασιά, που µοιάζουν καµένα, είπε η Τριανταφυλλιά. Όλοι έτρεξαν προς το µέρος της. - Σίγουρα είναι του εµπρηστή, συµπλήρωσε η Ζωή, που ήταν στην ίδια οµάδα. - Αυτή η πατηµασιά είναι των παπουτσιών, του οδηγού, του πούλµαν που µας έφερε, είπε τροµαγµένος ο Ανδρέας. - Έχεις δίκιο, το παρατήρησα κι εγώ, συµπλήρωσε η Σοφία. - Λέτε;;;; ρώτησε η Μαρκέλλα. - Μάλλον…, είπε ο Μάρκος - Τον παρακολουθούµε; ρώτησε ο Νίκος. - Ναι, τέλεια ιδέα, συµφώνησαν τα παιδιά, ξεκινάµε, τώρα. Ο οδηγός του πούλµαν έπινε καφέ µε τη δασκάλα όταν κάποια στιγµή, είπε «Συγγνώµη, σας χαιρετώ, πρέπει να φύγω.» και σηκώθηκε βιαστικά. Τα παιδιά τον ακολουθούσαν –ούτε που κατάλαβε τίποτα-. Λίγο πιο πέρα τον περίµεναν κάτι κύριοι µε µαύρα ρούχα, που η πατηµασιά τους ταίριαζε τέλεια µε αυτή στο δάσος. Οι κύριοι µε τα µαύρα του είπαν: - Συγχαρητήρια, ήταν θεαµατικό, και του έδωσαν µια µεγάλη βαλίτσα. - ∆εν ήταν τίποτα, εντάξει, τους απάντησε. - Τι να έχει µέσα η βαλίτσα; ρώτησε ο Τάκης. - Πρέπει να µάθουµε, είπε ο Στράτος.

Ο οδηγός έβαλε την βαλίτσα κάτω απ’ το κρεβάτι του δωµατίου του. Τα παιδιά αφού σιγουρεύτηκαν για το µέρος που έβαλε τη βαλίτσα συγκεντρώθηκαν σε ένα τραπεζάκι:

- Εγώ προτείνω να πάνε δυο παιδιά να δούνε τι έχει η βαλίτσα, πρότεινε ο Μάρκος. - Εντάξει, πάω εγώ και η Θάλεια, είπε ο Λάµπρος. - Ωραία, πηγαίνετε, είπε η Νιόβη, εµείς θα εµποδίσουµε τον οδηγό να έρθει στο δωµάτιό του. - Καλά, φεύγουµε, είπε η Θάλεια. Τα δυο παιδιά ξεκίνησαν για το δωµάτιο του οδηγού. Μπήκαν µέσα, έβγαλαν τη βαλίτσα κάτω


απ’ το κρεβάτι και την άνοιξαν. Τι να δουν; Πακέτα 500 € και ένα σηµείωµα, σοκαρισµένα το διάβασαν: «Με εκτίµηση στον κ. Κώστα Μελτόρη, 2.000.000 €, για τη βοήθεια που µας παρείχε στο να αργοπορήσει το πούλµαν ώστε να εκτελεστεί ο εµπρησµός. Με όλη µας την εκτίµηση, Βασίλης Χρηµεράκης και Χριστόφορος Λαλάκης.» - ∆εν το πιστεύω… αυτός είναι ο πρόεδρος της Περιβαλλοντικής Εταιρίας… είπε η Θάλεια. - Όντως, πρέπει να ειδοποιήσουµε την δασκάλα, είπε ο Λάµπρος. - Πρώτα πρέπει να ειδοποιήσουµε τα παιδιά και µετά βλέπουµε, είπε η Θάλεια, έλα ας φύγουµε από ’δω, τρέχα. Ο Μάρκος και η Θάλεια λαχανιασµένοι έφτασαν στα υπόλοιπα παιδιά: - Η βαλίτσα έχει… έχει… κατόρθωσε να πει η Θάλεια. - Τι έχει θα µας σκάσεις, της είπε ο Φώτης. - Έχει 2.000.000 €, συνέχισε ο Μάρκος. - 2.000.000 €; ρώτησαν όλοι µε µια φωνή. - Όπως ακούσατε έχει 2 ολόκληρα εκατοµµύρια €, ξαναείπε ο Μάρκος. Και βρήκαµε ένα σηµείωµα που έλεγε: «Με εκτίµηση στον κ. Κώστα Μελτόρη -που είναι ο οδηγός- , 2.000.000 €, για τη βοήθεια που µας παρείχε στο να αργοπορήσει το πούλµαν ώστε να εκτελεστεί ο εµπρησµός. Με όλη µας την εκτίµηση, Βασίλης Χρηµεράκης –που είναι ο πρόεδρος της Περιβαλλοντικής Εταιρίας-και Χριστόφορος Λαλάκης –που είναι ο σύµβουλός του-.» Όλα τα παιδιά µαζί έτρεξαν στη δασκάλα τους και η Σοφία της είπε: - Βρήκαµε τον εµπρηστή, είναι ο πρόεδρος της Περιβαλλοντικής Εταιρίας µε τη βοήθεια του οδηγού του πούλµαν, της είπε. - Μα παιδιά θα αστειεύεστε… δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρότασή της και ο Φώτης είπε: - Έχουµε και αποδειχτικά στοιχεία, ακολουθήστε µας… Τα παιδιά οδήγησαν τη δασκάλα στο δωµάτιο του οδηγού. Και της έδειξαν τη βαλίτσα και το σηµείωµα. Η δασκάλα φώναξε την αστυνοµία. Ο οδηγός δεν αρνήθηκε ό,τι έκανε και τον συνέλαβαν. Τα δύο αυτά περιβόητα εκατοµµύρια πήγαν στην αναδάσωση της περιοχής. Όσο για τα παιδιά αναδάσωσαν και πήραν πολλά βραβεία µε την αξία τους και µε την αγάπη τους ως προς το περιβάλλον!!!

Παρέ Αναστασιάδου Χλόη

Η τάξη της Ε΄ δηµοτικού του Π.Σ.Π.Α. πραγµατοποίησε µια εκπαιδευτική επίσκεψη στο

Κ.Π.Ε.Α., που είχε σαν θέµα « τα σκουπίδια και η επιρροή τους στο περιβάλλον». Σ’αυτή την επίσκεψη, οι µαθητές, έµαθαν πολλά πράγµατα για το περιβάλλον και πως αυτό καταστρέφεται από τη παρέµβαση και µάλιστα από τα σκουπίδια που δηµιουργεί ο άνθρωπος. Πραγµατικά όλα τα παιδιά ευαισθητοποιήθηκαν και δεν µπορούσαν να κατανοήσουν εύκολα , πόσο θα επηρεαστεί στο µέλλον το περιβάλλον, από το πιο µικρό σκουπιδάκι που θα πετάξουν στο κάδο των απορριµµάτων , ή , ακόµα χειρότερα κάτω στο δρόµο.

Οι δύο ήρωές µας, Ο Νίκος και ο Πέτρος, δύο «κολλητοί φίλοι» της Ε΄ τάξης δηµοτικού , είχαν πραγµατικά εκπλαγεί από όσα είδαν και άκουσαν στην επίσκεψη του Κ.Π.Ε.Α, και έδωσαν υπόσχεση µεταξύ τους, να προστατεύουν το περιβάλλον όσο µπορούν και µε οποιοδήποτε τρόπο.

Τα δύο αγόρια, είχαν προγραµµατίσει να πάνε στο κοντινότερο πάρκο της πόλης τους, , για να παίξουν και να ξεφύγουν για λίγο από το γκρι χρώµα της πόλης και να ξεκουραστούν από τα µαθήµατα.

Τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο, όταν η µπάλα τους ξέφυγε και πήγε πίσω από ένα θάµνο. Ο


Πέτρος έτρεξε να πιάσει τη µπάλα. - Νικόλα , έλα γρήγορα εδώ , φώναξε δυνατά ο Πέτρος. - Τι έγινε; του απάντησε ο Νίκος - Ξέρεις τι υπάρχει πίσω από τον κάδο; - Φυσικά και όχι. - Θα σου πω εγώ τι είναι. Είναι µια µεγάλη σωρός από σκουπίδια. - Τότε τι περιµένουµε; Πάµε αµέσως να τη µαζέψουµε.

Όµως πάνω στη βιασύνη του, ο Νίκος, πατάει µια µπανανόφλουδα και µε ένα σάλτο βρίσκεται µέσα στη σωρό. - Γιατί δε µου είπες να προσέχω; - Γιατί δε µε ρώτησες. - Ουδέν σχόλιο.

Μετά από αυτό το συµβάν άρχισαν να καθαρίζουν. - Εντάξει , Πέτρο, τα µαζέψαµε, όµως, όπως µάθαµε ακόµα και τώρα το περιβάλλον θα µολυνθεί. - Έχεις δίκιο, Νίκο, αλλά τι µπορούµε να κάνουµε. - ∆εν έπρεπε στο πάρκο, να υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης; - Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν ,όµως κανείς δε φρόντισε γι’ αυτό. - Αν µπορούσαµε να κάνουµε κάτι; - Μήπως, να φροντίζαµε εµείς, να µπει κάδος ανακύκλωσης µιλώντας σε κάποιον αρµόδιο; - Έχεις δίκιο , γιατί δεν επαρκούν οι επισκέψεις στα Κ.Π.Ε., πρέπει όλοι µαζί , πολιτεία και πολίτες να δράσουµε. - Καλά, στα λόγια όλα είναι εύκολα, όµως στην πράξη δε γίνεται τίποτα.

Τα παιδιά φεύγοντας από το πάρκο, αισθάνονταν σαν «πρόσκοποι» αφού είχαν κάνει την καλή τους πράξη, ένιωθαν ικανοποιηµένοι αλλά και δυσαρεστηµένοι επειδή δεν µπορούσαν να κάνουν τίποτα περισσότερο.

Την επόµενη µέρα στο σχολείο, βρήκαν αµέσως το δάσκαλο και άρχισαν τη συζήτηση. - Κύριε χθες στο πάρκο παρατηρήσαµε πως δεν υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης. - Αυτό το έχω παρατηρήσει κι εγώ. Αλλά γιατί µου το λέτε. - Επειδή στα πλαίσια του προγράµµατός θα µπορούσαµε να διοργανώσουµε µια επίσκεψη στο δήµαρχο µε σκοπό να µπουν κάδοι ανακύκλωσης. - Εντάξει θα το πω στη κ. διευθύντρια για να δούµε τι µπορούµε να κάνουµε.

Στο πρώτο διάλειµµα ο δάσκαλος πήγε στο γραφείο της διευθύντριας για συζητήσουν για την επίσκεψη στο δήµαρχο. - Κύριε Τσολάκο έµαθα πως δυο παιδιά σας ζήτησαν να διοργανώσετε επίσκεψη στο δήµαρχο , είναι αλήθεια; - Ναι. Τελικά µπορεί να γίνει ; - Πιστεύω πως… ναι ,µπορεί να

γίνει αρκεί φυσικά να συµφωνεί ο δήµαρχος. Μετά από µία βδοµάδα, ο

δάσκαλος ανακοίνωσε στη τάξη. - Παιδιά µε µεγάλη µου χαρά σας

ανακοινώνω πως θα πάµε στο δήµαρχο. Όλα τα παιδιά χάρηκαν αλλά περισσότερο χάρηκαν ο Πέτρος ο Νίκος και ο ∆ηµήτρης. Ο

∆ηµήτρης χάρηκε επειδή νόµιζε πως θα έκαναν διαδήλωση µε πανό αστυνοµικούς καπνογόνα και


όλα τα άλλα που υπάρχουν σε µια διαδήλωση. Όµως ο κ. Παντελής του χάλασε το κέφι γιατί του είπε ότι θα γινόταν µια απλή συζήτηση.

Έτσι και έγινε. Η ηµέρα για την επίσκεψη στο ∆ηµαρχείο έφθασε. Τα παιδιά ήταν ενθουσιασµένα , ιδιαίτερα οι δύο φίλοι.

Ο ∆ήµαρχος φαινόταν πολύ φιλικός και πολύ πρόθυµος να ακούσει τις απόψεις των µικρών επισκεπτών. Το λόγο πήραν οι δύο φίλοι , σαν εµπνευστές του θέµατος. - ∆ήµαρχε, άρχισε ο ∆ηµήτρης, δε ξέρω τι λένε οι άλλοι ,αλλά πιστεύω να µας ακούσεις και να δεχτείς. Αλλιώς… θα φωνάξω τους συναδέλφους για να οργανώσουµε µια διαδηλωσούλα κατάλαβες; - Εντάξει παιδί µου θα διαπραγµατευτώ το θέµα και θα δω. - Τέλος πάντων ας αρχίσουµε τη συζήτηση, είπε ο δάσκαλος. - Νίκος: Κ. ∆ήµαρχε , το τελευταίο καιρό βλέπουµε να γίνεται από τη πολιτεία µία εκστρατεία για να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες στο θέµα της «ανακύκλωσης». - Σωστά, λέει ο Πέτρος. Παντού βλέπουµε µεγάλα πανό , που µιλάνε για «ανακύκλωση», διαφηµίσεις στη τηλεόραση, εκπαιδευτικά προγράµµατα κλπ., όλα αυτά όµως στα λόγια. Πού είναι οι κάδοι ανακύκλωσης για αυτούς που θέλουν να ανακυκλώσουν. - Έχουν δίκιο οι συµµαθητές µου , λέει, η Αλίκη. Προχθές , θέλαµε µε τη µητέρα µου να πετάξουµε παλιές µπαταρίες από τα παιγνίδια µου, σε κάδο ανακύκλωσης , αλλά δυστυχώς, δεν ξέραµε που και έτσι τις πετάξαµε µαζί µε τα άλλα σκουπίδια. - Και εγώ, πετάγεται, ο Λεωνίδας, ήθελα να µαζέψω όλα τα άδεια αλουµινένια κουτάκια από τα αναψυκτικά του ψυγείου µας και να τα ρίξω στους κάδους ανακύκλωσης, αλλά έπρεπε να παρακαλέσω τον πατέρα µου να µε πάει µε το αυτοκίνητο στο κοντινότερο κάδο που θα βρίσκαµε, δηλαδή κάπου στο κέντρο της πόλης.

Ο ∆ήµαρχος άκουγε µε πολύ προσοχή τα παιδιά , και στο τέλος τους είπε : - Έχετε δίκιο παιδιά , όµως τα οικονοµικά έξοδα είναι τεράστια για να βάλουµε τέτοιους κάδους σε όλες τις γειτονιές. Επειδή όµως µε πείσατε , θα εισηγηθώ στο επόµενο ∆ηµοτικό Συµβούλιο να µπουν τέτοιοι κάδοι, τουλάχιστον σε όλα τα σχολεία , τις κεντρικές πλατείες, και στα κεντρικότερα σηµεία κάθε συνοικίας. - ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, φώναξαν µε µία φωνή τα παιδιά.

Τέλος, αφού ο ∆ήµαρχος προσέφερε γλυκίσµατα και αναψυκτικό στα παιδιά, έφυγαν από το ∆ηµαρχείο. Όλοι ήταν ευχαριστηµένοι εκτός από το ∆ηµήτρη που άρχισε να λέει: - Τόσοι υπουργοί και δήµαρχοι λένε πάντα όχι. Εµείς γιατί πέσαµε στον µοναδικό που λέει ναι;

Μετά από λίγο καιρό ο δάσκαλος είχε να πει κάτι στα παιδιά. - Παιδιά η συνάντησή µας µε το δήµαρχο ήταν επιτυχής. Αύριο το σχολείο µας, και τα περισσότερα σχολεία του ∆ήµου θα έχουν κάδους ανακύκλωσης. Όλα τα παιδιά φώναξαν µε µια φωνή «ΓΙΟΥΠΙ». « ΖΗΤΩ Ο ∆ΗΜΑΡΧΟΣ», «ΖΗΤΩ Ο ∆ΑΣΚΑΛΟΣ». Ο Πέτρος και ο Νίκος έκλεισαν το µάτι ο ένας στον άλλον µε ικανοποίηση. Την Κυριακή θα πήγαιναν µε κάποιους συµµαθητές τους και µε τους γονείς τους στην παραλία του γειτονικού ∆ήµου για να συνεχίσουν κι εκεί την «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ».

Πετρόγγονας Βαγγέλης

Μια ωραία µέρα η Αλίκη ζήτησε απ’ τη µητέρα της να την πάει σε µια έκθεση παιδιών µε θέµα να µην καίµε τα δάση.

Σε εκείνη την έκθεση η Αλίκη έµαθε πολλά πράγµατα, αλλά δεν τα εµπέδωσε. Η Αλίκη µε θάρρος πήγε και ρώτησε τον υπεύθυνο κάποια πράγµατα. - Είναι καλό να καίµε τα δάση; - Ε! Φυσικά και όχι! Πώς σου πέρασε αυτό απ’ το µυαλό σου; Να µου πεις µόνο 7 χρονών είσαι, κάποια ανοησία θα σου περάσει από τον εγκέφαλός σου. Το να καίµε δάση είναι εγκληµατική


ενέργεια. Πώς θα έχεις χαρτί να ζωγραφίζεις; Ήξερες ότι κάθε φορά που βρέχει, πληµµυρίζουν απ’ τις βροχές αυτοί που µένουν χαµηλά επειδή δεν υπάρχουν δέντρα να συγκρατήσουν τα νερά. - Όχι, νόµιζα ότι ήταν τα νερά της τουαλέτας που τα δηµιουργούν.

- Τέλος πάντων, συζητήσαµε αρκετά, έχουµε κι άλλες δουλειές. Γεια σου, µικρούλα!

Η Αλίκη πήγε µια βόλτα σκεπτική βάζοντας τα πράγµατα µε τη σειρά τους όπως της τα είχε πει ο υπεύθυνος. Η Αλίκη τελικά είχε καταλάβει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουµε µε τα δάση.

Εκείνη τη στιγµή η Αλίκη είδε έναν άνθρωπο να πετάει ένα τσιγάρο µέσα σε ένα σπάνιο είδος µουριάς. Εκείνη είπε: - Έι, εσύ. Ναι, εσύ ο χοντρός! - Α! Εσύ έχεις φοβερό θράσος

παλιόπαιδο. Άντε φύγε από εδώ!

- Ναι, καλά, µίλα µόνος σου. Το ξέρεις ότι αυτό είναι ένα σπάνιο είδος µουριάς; Πριν όµως προλάβει να µιλήσει, το δάσος έπιασε φωτιά.

- Να, κοίτα τι έκανες τώρα! - Τι έκανα;

Τότε ο χοντρός κατάλαβε τι γινόταν και κάλεσε την πυροσβεστική. - Ευτυχώς η φωτιά έσβησε. - Α! Αυτό εννοούσες! Α! Τώρα κατάλαβα.

Χριστόλης Αριστείδης – Πολυχρονάκης Μάνος

- Ξυπνήστε , ξυπνήστε θα χάσουµε το πλοίο, είπε ο Αντώνης στην µαµά του , στον µπαµπά του και στον αδελφό του . - Άντε επιτέλους ξυπνήστε υπναράδες , αλλιώς δεν θα φύγουµε ποτέ . - Μας πήρε ο ύπνος , δίκιο έχει ο Αντώνης , πρέπει να βιαστούµε αλλιώς θα χάσουµε το πλοίο , είπε ο Γιώργος. - Είναι όλα έτοιµα ; ρώτησε η µαµά τον µπαµπά του Αντώνη . Άντε βιαστείτε θα αργήσουµε. - Φτάνουν στο λιµάνι του Πειραιά . Μπερδεύονται όµως µε τις θύρες του λιµανιού. Στο τσακ φτάσανε και προλάβανε το πλοίο . - Παραλίγο να µείνουµε στον Πειραιά , αντί να πάµε στην Κρήτη , είπε σε όλη την οικογένεια ο µπαµπάς .

Το πλοίο ανέβασε την άγκυρα και την µεγάλη του πόρτα και ξεκίνησε σφυρίζοντας . Κατά το ταξίδι ο Αντώνης βγήκε να δει την θάλασσα και να µυρίσει τον καθαρό αέρα. Του έκανε εντύπωση επειδή µύριζε πετρέλαιο . Μόλις έσκυψε για να δει την θάλασσα είδε ένα κοµµάτι της να είναι µαύρο . - Τι είναι αυτό µαµά ; - Είναι µια πετρελαιοκηλίδα, του απάντησε εκείνη. - Και τι είναι η πετρελαιοκηλίδα ; - Είναι µία κηλίδα από πετρέλαιο .


- Και πως βρέθηκε εδώ ; - Μπορεί από κανένα πλοίο . ∆εν είµαι σίγουρη . Έλα τώρα Αντώνη πάµε µέσα να δούµε τι κάνουν ο µπαµπάς και ο αδελφό σου , γιατί εδώ µυρίζει πολύ άσχηµα .

Την άλλη µέρα φτάσαµε στο λιµάνι των Χανίων . Επιτέλους, είπε ο Γιώργος ο αδελφός µου . Πάντα βαριέµαι όταν είµαι πολλές ώρες µέσα σε

πλοίο . Μόλις βγήκαµε από το πλοίο περιµέναµε να έρθει ο µπαµπάς µε το αυτοκίνητο να µας πάρει

και να πάµε στο σπίτι της γιαγιάς .Όλοι εκεί µας περίµεναν πώς και πώς. Όταν φθάσαµε µας καλοδέχτηκαν µε φιλιά και αγκαλιές . - Πώς ήταν το ταξίδι , µας ρώτησε ο παππούς. - Καλό , πολύ καλό , παππού , είπαµε . - Πώς είστε καλτσουνάκια µου ; ρώτησε η γιαγιά .

Ο παππούς µας κάλεσε να φάµε κάτι και µετά να πάµε για παιχνίδι. Φάγαµε και πήγαµε προς την παραλία, ενώ η µαµά και ο µπαµπάς τακτοποιούσαν τα πράγµατα µας .Στον δρόµο είδαµε έναν κυνηγό να κρατάει ένα κρι-κρι στις πλάτες του . - ∆εν πρέπει να ειδοποιήσουµε κάποιον , ρώτησε ο Αντώνης τον αδελφό του.

Μόλις τον πλησιάσαµε τον ρώτησα. - Σε εσένα µιλάω , ψηλολέλεκα κυνηγέ !!! - Γιατί κρατάς αυτό το ζώο στην πλάτη σου ; - Είναι της µόδας , απαντάει κοροϊδευτικά ο κυνηγός . - Είναι της µόδας; Το ξέρεις ότι αυτά τα ζώα κινδυνεύουν να εξαφανισθούν ; τον ρώτησε ο Αντώνης . - Και τι να κάνω εγώ που θα εξαφανισθούν ; τους απάντησε ο κυνηγός . - Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να σταµατήσεις να τα κυνηγάς και να αρχίσεις να τα προστατεύεις . Είναι ζώα που ζουν στην πατρίδα σου και θα πρέπει να τα βοηθήσεις να ζήσουν. - Εντάξει , έχετε δίκιο , θα κάνω αυτό που µου λέτε . Απάντησε ο κυνηγός . - Άντε επιτέλους βρε Αντώνη , θα φύγουµε για την παραλία ; Έχουµε αργήσει, τον κάλεσε φωνάζοντας ο Γιώργος . - Έρχοµαι , έρχοµαι περίµενε λίγο .

Μετά από λίγη ώρα έφτασαν στην παραλία. Ο Αντώνης παρατήρησε αµέσως ότι η παραλία είχε πολλά σκουπίδια . Την ίδια στιγµή είδε έναν άνθρωπο να πετάει ένα ποτηράκι µε τον καφέ του στην άµµο. Τον πλησίασε αµέσως και τον ρώτησε νευριασµένος. - Συγγνώµη κύριε . Έτσι πετάτε τα σκουπίδια στο σπίτι σας ; ∆εν σας αρέσει να είναι καθαρό το περιβάλλον , χωρίς σκουπίδια ; Θα σας άρεσε να έρθω µπροστά στην πόρτα του σπιτιού σας και να αφήσω εκεί τα σκουπίδια µου ; - Όχι . Έχεις δίκιο , ήταν λάθος µου . Απάντησε ο ξένος ενώ σήκωσε το ποτηράκι που είχε πετάξει και το άφησε στο καλάθι των άχρηστων .

Ο Αντώνης και ο Γιώργος ξεκίνησαν τότε να µαζεύουν τα σκουπίδια που είχαν αφήσει κάποιοι στην παραλία και να τα ρίχνουν στα καλάθια των σκουπιδιών. Ο µπαµπάς µε την µαµά τους, είχαν δει όλη την σκηνή. Είπαν ένα µεγάλο µπράβο στα παιδιά τους, για την προσπάθεια


τους να κρατήσουν το περιβάλλον της πατρίδας µας καθαρό και όµορφο.

Σανιδάς Κωνσταντίνος

∆υο συµµαθήτριες, η Αρετή και η Μαρία, πηγαίνοντας σπίτι τους το µεσηµέρι µετά το

σχολείο συζητούσαν για τους δρόµους της Πόλης και έλεγαν: Μαρία: Παρατήρησες κάτι στο δρόµο για το σπίτι; Αρετή: Ναι, παρατήρησα ότι οι δρόµοι σήµερα είχαν πολύ κίνηση και σκουπίδια. Μαρία: Συµφωνώ µαζί σου και εγώ το πρόσεξα Αρετή: Κάτι πρέπει να κάνουµε Μαρία: Ίσως πρέπει να θυµίσουµε στους συµµαθητές µας πως πρέπει να προσέχουν να µην πετάνε τα σκουπίδια κάτω. Αρετή: Όχι µόνο στους συµµαθητές µας αλλά πρέπει να γίνει συνήθεια και στους άλλους ανθρώπους Μαρία: Καλά στους συµµαθητές µας, στους υπόλοιπους ανθρώπους πως θα τους το θυµίσουµε.

Τότε η Μαρία και η Αρετή κάθισαν σε ένα παγκάκι και σκέφτονταν. Είχαν και οι δυο τους την ίδια ιδέα να βάλουν µια ταµπέλα µε την βοήθεια των συµµαθητών τους.

Την επόµενη µέρα πήγαν στο ∆ήµαρχο να του ζητήσουν την άδεια να βάλουν την ταµπέλα. Τότε ο ∆ήµαρχος τους λέει: ∆ήµαρχος: Αφού είναι για καλό σκοπό να την βάλετε. Παιδιά: Ευχαριστούµε κύριε ∆ήµαρχε, απάντησαν τα παιδιά

Τότε άρχισαν σιγά σιγά να την φτιάχνουν, το απόγευµα είχαν σχεδόν τελειώσει. Το µεσηµέρι της επόµενης µέρας ήταν έτοιµη για να τοποθετηθεί. Η ταµπέλα έγγραφε:

Προσπαθήστε να φτιάξτε τον κόσµο καλύτερο.

Η ταµπέλα ήταν κοντά σε ένα πάρκο. Έτσι ο κόσµος περνώντας έβλεπε και την ταµπέλα. Τα

παιδιά ενθουσιάστηκαν γιατί έκαναν κάτι καλό για το περιβάλλον και όλα αυτά χάρη στην ιδέα της Μαρίας και της Αρετής. Πραγµατικά από την άλλη µέρα και κάθε µέρα έβλεπαν όλο και λιγότερα σκουπίδια.

Τάσου Νάσια

Ο καιρός εκείνο το Σαββατοκύριακο φαινόταν υπέροχος. Τα παιδιά δεν έχασαν µια τέτοια ευκαιρία. Έτσι λοιπόν βγήκαν έξω στην πλατεία να παίξουν. Όµως κάτι περίεργο συνέβη εκείνη τη στιγµή.


- Φτου, Μαρία! - Αδικία! - Έλα τώρα, λες ψέµατα. - Όχι! Τα παιδιά συγκεντρώθηκαν γύρω απ’ τη Μαρία και το Νίκο που τσακώνονταν. - Παιδιά, σταµατήστε πια. Κοιτάξτε εκείνον τον τύπο. Μου φαίνεται πως µας πλησιάζει. - ∆ε σου φαίνεται. Μας πλησιάζει! - Λέτε να είναι κανένας δολοφόνος; - Έλα τώρα, Ιωάννα. Μη γίνεσαι ανόητη. Αυτά γίνονται µόνο στα θρίλερ και στους εφιάλτες.

Καθώς αυτός ο µυστήριος άντρας πλησίαζε τα παιδιά, εκείνα έµεναν ακίνητα και ο φόβος τα κυρίευε. - Γεια σας, παιδιά. Με λένε Ντένις και είµαι ντέντεκτιβ. Πάντα ήµουν το κλειδί στις µυστικές

υποθέσεις. Τώρα πια όµως γέρασα. Χρειάζοµαι τη βοήθειά σας. Εδώ στην πόλη µας υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που καταστρέφουν το περιβάλλον. Καίνε δάση, πετάνε σκουπίδια, κόβουν δέντρα. Μάλιστα όλοι οι κάτοικοι εδώ στην πόλη δεν κάνουν τίποτα. - Και η αστυνοµία τι λέει

για όλα αυτά; - Η αστυνοµία δεν κα΄νει

τίποτα. - Λοιπόν, παιδιά, τι λέτε;

Θα τον βοηθήσουµε; - Εγώ συµφωνώ µε το

∆ηµήτρη. - Κι εγώ! - Όλοι συµφωνούµε. Λοιπόν ας ξεκινήσουµε τις έρευνες. ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΊΝΑΙ ΖΩΗ! - Πρώτη έρευνα ... Κεντρική πλατεία, είπε ο ντέντεκτιβ. - Ποπό! ∆ε φαίνεται τίποτα ύποπτο εδώ. - Παιδιά, είπε ο Ντένις, µην απελπίζεστε. Πάνω από όλα για να είσαι ντέντεκτιβ πρέπει να έχεις στόχο και υποµονή. Ο δικός µας στόχος είναι να σώσουµε το περιβάλλον.

Οι πέντε φίλοι και ο Ντένις συνέχισαν τις έρευνές τους στο κοντινό δάσος. Θυµήθηκαν πως την περασµένη εβδοµάδα είχαν ακούσει τις σειρήνες της Πυροσβεστικής να ηχούν στην πόλη τους και καπνοί να αναδύονται από τη µεριά του δάσους. - Παιδιά, κάτι βρήκα! Ένα µπουκαλάκι που µυρίζει πετρέλαιο. - Κι εγώ βρήκα έναν αναπτήρα. Ίσως µε αυτά έκαψαν τα δέντρα. - Ντένις, κάτι υπάρχει εδώ. - Τι είναι; - Θα το βγάλω εγώ. - Α! είναι µια ταυτότητα. Λες να είναι του εµπρηστή; Τι χάλια τύπος! - Ας την πάµε στην Αστυνοµία.

Πράγµατι η Αστυνοµία διαπίστωσε πως η ταυτότητα ανήκε σε κάποιον «γνωστό» της. Μετά από έρευνα βεβαιώθηκαν πως ήταν ο δράστης του εµπρησµού και τον συνέλαβαν. Τα παιδιά ήταν περήφανα για τη δράση τους. - ∆εν είναι καθόλου σωστό να καταστρέφεται το περιβάλλον. Και ποιος είσαι κύριος που χαλάς τον κόσµο; Γιατί τον περιβάλλον είναι ο κόσµος µας.


Αυτό ήταν το µάθηµα των παιδιών προς το δράστη. Στη συνέχεια τα παιδιά έγιναν

πρωτοσέλιδο στις εφηµερίδες. Ο ∆ήµαρχος µάλιστα τους έδωσε ένα βραβείο για την αγάπη τους προς το περιβάλλον.

Τσαλαφούτα Χρύσα

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα κοριτσάκι η Χριστίνα . Η Χριστίνα πρόσεχε πολύ στο µάθηµα και ήταν η καλύτερη µαθήτρια. Κάποια µέρα ο δάσκαλος της µίλησε στην τάξη για το περιβάλλον. Η Χριστίνα όµως δεν πήρε τα λόγια του δασκάλου της πολύ στα σοβαρά. Όταν γύρισε στο σπίτι της, έφαγε, διάβασε και βγήκε έξω να παίξει µε τις φίλες της. Τότε είδε έναν κύριο, ας τον πούµε κύριο Χ, που πέταγε στον κάδο σκουπιδιών ανακυκλώσιµες συσκευασίες. Τότε θυµήθηκε τα λόγια του δασκάλου της και ρώτησε αυτόν τον κύριο: - Γιατί πετάτε ανακυκλώσιµες

συσκευασίες στα σκουπίδια; - Πού να τα πετάξω; απάντησε

ο κύριος Χ. - Στους ειδικούς κάδους

ανακύκλωσης, είπε η Χριστίνα.

- Και πού βρίσκονται αυτοί οι κάδοι; ξαναρώτησε ο κύριος Χ.

- Σε κεντρικά σηµεία της πόλης, είπε η Χριστίνα.

- Και πώς θα πάω εγώ εκεί; επέµεινε ο κύριος Χ.

- Με το αυτοκίνητο, είπε η Χριστίνα που είχε αρχίσει να νευριάζει µε την επιµονή του κυρίου Χ στο να φέρνει πάντα αντιρρήσεις. - Ποιο αυτοκίνητο; Εγώ δεν έχω αυτοκίνητο. Είδες λοιπόν πρόβληµα , είπε ο κύριος Χ και αποµακρύνθηκε.

Το επόµενο πρωί , πριν το σχολείο, η Χριστίνα πήγε στον ∆ήµαρχο και του είπε το πρόβληµά της, δηλ. ότι δεν υπάρχουν αρκετοί κάδοι για ανακυκλώσιµα υλικά και έτσι αρκετοί άνθρωποι πετούν τέτοια υλικά στους κοινούς κάδους σκουπιδιών. - Να ξέρετε… ο δάσκαλος µας είπε πως να προστατεύουµε το περιβάλλον… και είπε ότι δεν πρέπει να πετάµε στα σκουπίδια προϊόντα που έχουν σήµα ανακύκλωσης . - Συµφωνώ απόλυτα µαζί σου είπε ο ∆ήµαρχος. Τι θέλεις να κάνω για αυτό; - Να, σκέφτηκα µήπως θα µπορούσατε να βάλετε κάδους για τα ανακυκλώσιµα υλικά έτσι ώστε να µην χρειάζεται να πάει κάποιος σε κεντρικό σηµείο της πόλης και έτσι να ανακυκλώνουµε πιο εύκολα και πιο πολύ. - Ναι! Αυτό µπορούµε να το κάνουµε σύντοµα. Τώρα όµως πρέπει να βιαστείς να πας στο σχολείο σου. Και επειδή έχεις αργήσει θα κανονίσω εγώ να πας µε ένα αυτοκίνητο του ∆ήµου. - Συµφωνώ, αλλά για τελευταία φορά. ∆εν είναι σωστό για µικρές αποστάσεις να χρησιµοποιούµε αυτοκίνητο διότι βγάζει καυσαέριο και έτσι µολύνει την ατµόσφαιρα.

Όταν έφτασε η Χριστίνα στο σχολείο την περίµενε µία έκπληξη. - Συγνώµη, είπε για την καθυστέρηση, αλλά πριν προλάβει να ολοκληρώσει την φράση της όλα τα παιδιά άρχισαν να την χειροκροτούν.


Ο δάσκαλος της είπε « Χριστίνα, ο κ. ∆ήµαρχος µε ενηµέρωσε για το ενδιαφέρον σου για το

περιβάλλον. Σου δίνω και εγώ συγχαρητήρια και να θυµάσαι για πάντα ότι το θέµα του περιβάλλοντος είναι θέµα ζωής »

Χιωτέλη Άννα

Στα πλαίσια του Περιβαλλοντικού προγράµµατός µας ζητήσαµε από τη δικηγόρο κα Σανιδά να µας µιλήσει για τη νοµοθεσία που αφορά στο παιδικό παιχνίδι. Συντάξαµε ένα ερωτηµατολόγιο στην τάξη, το δώσαµε στην κα Σανιδά, η οποία µας παρουσίασε το θέµα και στο τέλος ακολούθησε συζήτηση.

► Μπορούν κάποια παιχνίδια να φέρουν σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών; Πώς η Νοµοθεσία

προστατεύει τη ζωή µας; ► Γιατί κάποιες φορές τα παιχνίδια είναι πολύ ακριβά; ► Γιατί µερικά παιχνίδια είναι κατασκευασµένα σε συγκεκριµένες χώρες; ► Υπάρχουν απαγορευµένα υλικά και ποια είναι αυτά; ► Από τι εξαρτάται το κόστος ενός παιχνιδιού; ► Υπάρχουν απαγορευµένα παιχνίδια; ► Τι αναφέρει η Νοµοθεσία για το λαθρεµπόριο παιχνιδιών; ► Αν ανακαλύψω ότι αγόρασα ένα

χαλασµένο παιχνίδι, ποια υποχρέωση έχει η εταιρία;

► Πώς προστατευόµαστε από τις υπερβολές των διαφηµίσεων των παιχνιδιών;

► Πώς καταλαβαίνουµε αν ο κατασκευαστής τήρησε τις προδιαγραφές για την κατασκευή του παιχνιδιού;

► Με ποιες προδιαγραφές κατασκευάζονται ή εισάγονται τα παιχνίδια στην πατρίδα µας;

► Ποιες κυρώσεις/ποινές προβλέπονται για όσους παρανοµούν (απαγορευµένα παιχνίδια, αποµιµήσεις, ακατάλληλα υλικά);

► Ποιοι ακριβώς νόµοι και πόσοι αφορούν τα παιχνίδια; ► Πότε ένα παιχνίδι χαρακτηρίζεται ακατάλληλο; ► Τι γίνονται τα παιχνίδια που είναι ακατάλληλα; ► Γιατί υπάρχουν ενδείξεις στα παιχνίδια σχετικές µε την ηλικία του παιδιού; ► Ποιοι ελέγχουν τα παιχνίδια που πωλούνται; ► Πού να απευθυνθεί ο πολίτης που αγόρασε ακατάλληλο, χαλασµένο παιχνίδι ή βλαβερό για το

πνεύµα και την ψυχή του; ► Όσοι πλανόδιοι πωλούν παιχνίδια είναι νόµιµοι;







Τα παιδιά της Ε΄ δηµοτικού ενηµερώθηκαν για το επάγγελµα του δηµοσιογράφου. Έµαθαν ποιος είναι ο ρόλος του λειτουργού των Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης και τι ακριβώς κάνει στη δουλειά του.

Ο στόχος του δηµοσιογράφου είναι να ανακαλύπτει την αλήθεια και να την µεταφέρει στον


κόσµο χωρίς προσωπική άποψη και παρέµβαση. Μεταφέρει την είδηση όπως ακριβώς είναι και καταγράφει το γεγονός χωρίς να το αλλάζει. Για να γίνει πειστικός, πολλές φορές, συµπεριλαµβάνει στο ρεπορτάζ του και µαρτυρίες ανθρώπων που ήταν αυτόπτες µάρτυρες.

Το ρεπορτάζ είναι το Α και το Ω του καλού δηµοσιογράφου. Γι’αυτό και ένας νέος πρέπει να µάθει τη δηµοσιογραφία πρώτα στον έντυπο-γραπτό τύπο και µετά σε κάποιο άλλο είδος (τηλεόραση-ραδιόφωνο). Τα κείµενά του πρέπει να είναι µικρά, όχι πάνω από 200 λέξεις και περιεκτικά. Πρέπει να αναφέρει τα πιο σηµαντικά στοιχεία βασιζόµενος στην κλασική πυραµίδα Ποιος, Πότε, Που, Γιατί; Απαντώντας σε αυτά τα ερωτήµατα έχει δώσει στον αναγνώστη του την είδηση χωρίς περιττές λεπτοµέρειες και άχρηστες πληροφορίες.

Ο δηµοσιογράφος είναι ο µόνος που γνωρίζει το θέµα του. Γι’ αυτό καλό είναι να βάζει και έναν τίτλο στο ρεπορτάζ του για να αποφύγει τις πιθανές υπερβολές του αρχισυντάκτη του.

Σάγια Τσαουσίδου-Μιχαλοπούλου

∆ηµοσιογράφος Αντιπρόεδρος του ελληνικού τµήµατος

της Ένωσης Ευρωπαίων ∆ηµοσιογράφων

Είµ’ εγώ το Περιβάλλον. Κινδυνεύω να θυµάστε. Πέντε συµβουλές σας δίνω κι ήσυχοι θε να κοιµάστε.

Μάθετε να µην πετάτε

µες στους δρόµους τα σκουπίδια. Τόσοι κάδοι γύρω γύρω δεν υπάρχουν για στολίδια.

Οι παλιές εφηµερίδες και τα γυάλινα υλικά ανακύκλωση ζητάνε για να ζήσουνε ξανά.

Τις σπατάλες περικόψτε σε νερό και σε ∆.Ε.Η.

Και το περιβάλλον σώστε και τη τσέπη σας µαζί.

Ήσυχο για λίγο αφήστε πια το αυτοκίνητό σας. Άλλο µέσο θα σας πάει σε κάθε προορισµός σας.

Και µετρό και τραµ υπάρχει τρόλεϊ και λεωφορεία.

Κι αν κοντά είναι να πάτε, περπατήστε, είναι υγεία.

Την µπανιέρα αγνοήστε, αν θελήσετε µπανάκι, πάλι καθαροί θα είστε, αν θα κάνετε ντουζάκι.

Ειµ’ εγώ το περιβάλλον. Κινδυνεύω να θυµάστε. Κάνετε ό,τι σας είπα

κι ήσυχοι θε να κοιµάστε. Το τραγούδι τραγουδιέται όπως η µελωδία του « La camisa negra »

µε τον Juanes.


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Τα περισσότερα παιδιά παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, τα οποία είναι πολύ δηµοφιλή και στα δύο φύλα. Παραδοσιακά παιχνίδια δεν παίζονται πολύ συχνά. Το κύριο κριτήριο αγοράς παιχνιδιών είναι το περιεχόµενό τους. Αρκετά παιδιά επηρεάζονται από τη ∆ιαφήµιση και προσέχουν την ποιότητα κατασκευής των παιχνιδιών. Η φθηνή τιµή δεν είναι σηµαντικό κριτήριο, αν και µερικοί τη λαµβάνουν υπόψη τους.

Πιο συχνά τα παιδιά αγοράζουν παιχνίδια στις γιορτές (Χριστούγεννα, Πάσχα, ονοµαστικές και γενέθλια).Αρκετά όµως αγοράζουν µια φορά το µήνα ξοδεύοντας η οικογένεια πολλά χρήµατα. Μας εκπλήσσει ότι αρκετά παιδιά προλαβαίνουν να παίζουν κάθε µέρα. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν χρόνο, για να παίξουν µε τα αγαπηµένα τους παιχνίδια κάθε µέρα, παρόλο που και έξοδα έχουν γίνει από την οικογένεια για την αγορά τους και το περιβάλλον επιβαρύνεται στα διάφορα στάδια παραγωγής και µεταφοράς τους.

Τα περισσότερα παιχνίδια χρησιµοποιούνται ξανά από άλλα παιδιά. Συνεπώς µε αυτούς τους τρόπους συµβάλλουµε στην κατά το δυνατόν λιγότερη επιβάρυνση του περιβάλλοντος.

Τι είδους παιχνίδια παίζεις συχνότερα;

14

15

22

28

33

64

66

70

81

µηχανικά

κούκλες

παζλ

κατασκευές

οµαδικά

ποδήλατο-πατίνι

αθλητικά

επιτραπέζια

ηλεκτρονικά

Με ποια κριτήρια αγοράζεις τα παιχνίδια σου;

5

6

15

16

21

24

26

28

31

36

69

χώρα προέλευσης

συσκευασία

υλικά κατασκευής

τυχαία

καινούρια έκδοση

φθηνή τιµή

το είχε ο φίλος µου

ηλικία

ποιότητα κατασκευής

διαφήµιση

περιεχόµενο

Πόσο συχνά αγοράζεις παιχνίδια;

1

10

10

11

20

32

83

µια φορά το χρόνο

µια φορά το 6µηνο

σπάνια

µια φορά την εβδοµάδα

µια φορά το 3µηνο

µια φορά το µήνα

γιορτές

Πόσο συχν ά παίζεις µε τα αγαπηµέν α σου παιχν ίδια;

1

5

7

35

48

48

δυο-τρεις φορές το µήνα

σπάν ια

µια φορά την εβδοµάδα

δυο-τρεις φορές την εβδοµάδα

Σαββατοκύριακο

κάθε µέρα

Τι κάνεις το παιχνίδι σου όταν δεν το χρειάζεσαι;

7

12

12

24

48

53

57

το πουλάς

κάδος απορριµµάτων

ανταλλαγή

κάδο ανακύκλωσης

αδερφός/ή

φιλαν/κό σύλλογο ή εκκλησία

το χαρίζεις


Εκείνο που θέλω να αλλάξω στην συµπεριφορά µου είναι ... - να ανακυκλώνω ή να χαρίζω τα

παιχνίδια, που δεν χρειάζοµαι. - να µην παίρνω συνέχεια

παιχνίδια αλλά να ανταλλάσσω µε ένα φίλο µου όσα έχω βαρεθεί.

- να πετάω τα παλιά παιχνίδια µου στον κάδο ανακύκλωσης

- να µην κόβω λουλούδια. - να προσπαθώ να µην

επηρεάζοµαι από τις διαφηµίσεις παιχνιδιών

- να προσέχω και να υπερασπίζοµαι το Περιβάλλον.

- να ανακυκλώνω ό,τι δε µου χρησιµεύει και είναι ανακυκλώσιµο.

- να καταναλώνω λιγότερα προϊόντα.

- να προσέχω τι αγοράζω. - να παρακινήσω και τους

άλλους να καλυτερέψουν τη συµπεριφορά τους προς το περιβάλλον.

Εκείνο που θέλω να αλλάξουν οι άλλοι στην συµπεριφορά τους είναι ... - να µη σπαταλούν άσκοπα

ρεύµα και νερό. - να ανακυκλώνουν τα

ανακυκλώσιµα υλικά και όχι να τα πετούν στους κάδους απορριµµάτων.

- να µην κόβουν τα δέντρα. - να χρησιµοποιούν τα µέσα

µαζικής µεταφοράς αντί να παίρνει ο καθένας το αυτοκίνητό του.

- να µην πετούν τα σκουπίδια κάτω αλλά στους κάδους απορριµµάτων.

- να αλλάξουν τρόπο σκέψης και να σέβονται πιο πολύ το περιβάλλον.

Από το πρόγραµµα µου άρεσε που ... - πήγαµε εκπαιδευτικές εκδροµές

στο Κ.Π.Ε. ∆ραπετσώνας και Αργυρούπολης γιατί έµαθα πολλά πράγµατα,

- δουλέψαµε µε τα χαρτόνια εργασίας και φτιάξαµε τα ερωτηµατολόγια.

- µε έκανε να ενδιαφέροµαι περισσότερο για το περιβάλλον.

- µάθαµε µε πολλούς τρόπους για το περιβάλλον. Ζωγραφίζοντας µπορούσαµε να εκφράσουµε την αγάπη µας προς το περιβάλλον και µάθαµε να το κρατάµε καθαρό.

- όχι µόνο µαθαίναµε αλλά και διασκεδάζαµε ταυτόχρονα.

- κάναµε προσπάθειες για να καλυτερέψουµε το περιβάλλον.

- έδειχνα στους συµµαθητές µου τι έκανα εγώ µε τη διπλανή µου στο χαρτόνι εργασίας µας.

- ερευνούσαµε, όπως στο Κ.Π.Ε.∆. όπου καταγράψαµε τα σκουπίδια.

Από το πρόγραµµα δε µου άρεσε που ... - κάναµε εκδροµές όχι τόσο

σχετικές µε το πρόγραµµα - κάποιες φορές κάναµε

πράγµατα κάτω από την πίεση του χρόνου

- δεν πήγαµε σε πιο πολλά µέρη για το πρόγραµµά µας

- αργούσαµε να τελειώσουµε τα χαρτόνια

- κάναµε λιγότερα πράγµατα απ’ αυτά που λέγαµε

- εργαστήκαµε λίγες ώρες µε το πρόγραµµα

Documents

Το τελικό λεύκωμα παρουσίασης του προγράμματος