Ἡ πρωθελληνική λέξη Ζεῦς

*

Μελέτη Ἱερ. †Ἀποστόλου Κ. Γάτσια, κῳδ. ἀρ. <<202>>

*[1η ἔκδοσις στό περ. ΔΑΥΛΟΣ, Μιά

προσπάθεια συγκριτικής προσέγγισης στήν βασική πρωθελληνική λέξη ΖΕΥΣ, τ. 86, Φεβρ. 89, σ. 4922-29].

2η Πρόχειρη ἐπανέκδοσις 2011*

Εἰσαγωγικά τινά

Ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἐπανεκδώσῃ κανείς μελέτες ποὺ δημοσιεύτηκαν πρὶν ἀπό μιὰ 25ετία; Ἴσως ὄχι, διότι ἄμα εἶνε κάποιος νὰ κάνῃ κάτι τέτοιο, προφανῶς, τὸ καλλίτερο εἶνε νὰ συμπεριλάβῃ σὲ καινούργιες του μελέτες ὅ,τι ἀπὸ τὸ παρελθόν θὰ μποροῦσε νὰ εἶνε χρήσιμο ἤ ἀξιόλογο.

Τέλος πάντων, γιὰ πολλούς λόγους, τότε ἤδη ποὺ ἐκδίδονταν οἱ μελέτες μου τοῦτες, στὸ βᾶθος τοῦ μυαλοῦ μου ὑπῆρχε ἡ σκοπιμότητα νὰ τὶς ἐπανεκδώσω ὁ ἵδιος, βάζοντας κι ἐκεῖνα ποὺ οἱ ἐκδότες κάθε φορά <<ἔκοβαν>>, σὺν φυσικά τὴν διόρθωση τῶν λαθῶν τοῦ λεγομένου ‘τυπογραφικοῦ’ δαίμονος, νὰ ἐπιληφθῶ ὁ ἴδιος.

Ἆραγε ποιῶ τοῦτο μὲ τὴν παροῦσα ἐπανέκδοση; Καταφανῶς ὄχι διότι ἐλάχιστα εἶνε ἐκεῖνα ποὺ προσθέτω καὶ σχεδόν δὲν προβαίνω σὲ καμμιά κριτική εἴτε τοῦ ἴδιου τοῦ ἡμέτερου κειμένου εἴτε τῆς ὅποιας σκοπιμότητας τῶν τότε ἐκδοτῶν νὰ μακελλεύουν τὰ ἆρθρα μου κι ἐγώ, ἐνῷ τὸ ἔβλεπα αὐτό, δὲν μιλοῦσα, ἔνεκα τοῦ ὅτι εἶχα τὸν σκοπό μου.

Πρόκειται νὰ ἀποκαλύψω μήπως τὸν σκοπό αὐτὸν τώρα; Ὄχι. Μᾶλλον θὰ τὸ κάνω ἀφοῦ ὁλοκληρώσω τὴν ἐπανέκδοση ὅλων τῶν δημοσιευμάτων μου στὸν Δαυλό, ἴσως καὶ σὲ ἄλλα ἔντυπα, ἐκείνη τὴν ἐποχή.

Βασικά ὁ λόγος μου ἦταν ἀποκαλυπτικός. Ἀπεκάλυπτα συνειδητά μὲ βάση τὴν Ψυχοϊστορική μέθοδο, πράγματα ποὺ ἐνοχλοῦσαν καὶ πάντα θὰ ἐνοχλοῦν τὸ <<σύστημα>> τῆς κοινοπραξίας τῶν βλαμμένων. Ἔνεκα τῆς βλακείας τους δὲν παίρναν χαμπάρι σὲ μεγάλον βαθμό τὶ κάνω. Ἐπιδερμικά βέβαια καταλάβαιναν κάτι «ποὺ δὲν τοὺς συνέφερε» κι ἔτσι στὸ σημεῖο ἐκεῖνο πετσόκοβαν τὸ δημοσίευμα. Κάνανε δηλαδή λογοκρισία μὲ γνώμονα [καὶ σφυρί;] τὴν μασσωνική καὶ ῥιζοσπαστική τους μαλακία.

Μοῦ ἦταν εὔκολο νὰ κρατῶ τὸ ἀρχικό μου πρωτότυπο, νὰ βάζω τὴν δική τους δημοσίευση, κι αὐτὸ ποὺ δὲν δημοσίευσαν καὶ νὰ ἀναπτύξω ὕστερα τὰ ὅποια ‘γιατί’. Ὡστόσο, αὐτὸ ποὺ μὲ ἱκανοποιοῦσε τὸτε ὡς προοπτική, σήμερα μοῦ εἶνε λίγο καὶ ἀνούσιο, ἀφοῦ προσετέθη στὶς φιλοδοξίες μου ἡ γεωπολιτική σκοπιμότης. Εἶνε ἀκριβῶς ἡ σκοπιμότητα ἐκείνη ποὺ μὲ ὑποχρεώνει νὰ ἀκολουθήσω κάποια στρατηγική, ὥστε ἡ ἀναμόχλευσις τοῦ παρελθόντος νὰ ἀποδώσῃ τοὺς πιὸ ὥριμους καρποὺς στὸ μέλλον.

Ὁ ἀναγνώστης, πιστεύω, καταλαβαίνει προφανῶς ὅτι σὲ κατάλληλο χρόνο, μετά τὴν ἐπανέκδοσή τους, στὰ ἔργα μου αὐτά γιὰ Τρίτη καὶ τελευταία φορά, θὰ ἐπανέλθω, ἐν χρόνῳ ἁρμόζοντι

ὁλογραφικῶς κι ὄχι μὲ κβαντισμό, [= αὐτοὶ ποὺ πρέπει καταλαβαίνουν τὶ ἐννοῶ], ἐνῷ καὶ οἱ καλοί μου φίλοι, οἱ ἀγαπητοί ψυχοτρονικοί γενναῖοι ἐρευνητές, ποὺ μὲ παρεκάλεσαν ν’ ἀποκτήσουν παλιές μου μελέτες, δύνανται πλέον νὰ τὶς ἔχουν καὶ νὰ μὴν γκρινιάζουν.

Πᾶσι τοῖς ἐντευξομένοις, τὸ γε νῦν ἔχον, χαίρετε & εἰς τὸ ἐπανιδεῖν, μετά τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος μᾶλλον, ἀπὸ τὶς ἄθλιες και πρόστυχες δυνάμεις κατοχῆς, τοὺς Τροϊκανούς & τοὺς δωσίλογους συνεργάτες των, βρωμερούς πωλητικούς,

+Ἀπόστολος, ἐλάχιστος τῷ Κυρίῳ*

[ΥΓ, Ἡ εἰσαγωγή εἶνε ἐπίτηδες σχεδόν ἴδια σε ὅλες τὶς ἀναδημοσιεύσεις αὐτῆς τῆς σειρᾶς.

Ἐπισημαίνω στὴν 202 μελέτη ἐτούτη, κάποια πράγματα γύρω από την λ. Ζεῦς. Καταλαβαίνετε ὅτι στὰ ἔργα αὐτά, γενικῶς, (τοῦτο εἶνε τὸ τρῖτο), ὑπάρχει μιὰ συνάφεια διότι συνέκρινα τότε, σφαιρικά, τὸν Δία καὶ τὸν Γιαχβέ ἀπό κάθε ἄποψη. Δημοσιεύτηκαν ὁρισμένα καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἁπλῶς ‘κόπηκαν’. Ὑπάρχουν ὡστόσο στὰ ἀρχεῖα μου ἐκείνης τῆς ἐποχῆς τὰ τεκμήρια καθώς προεῖπα καὶ ἔτσι, μετά τὸ πέρας τῶν δημοσιεύσεων ποὺ ἔγιναν, θὰ βάλω κι ἐκεῖνες ΠΟΥ ΔΕΝ ἔγιναν.

Παρατηρῆστε στὸ τέλος τούτου τοῦ ἄρθρου τὴν ἐξαγγελία: <<Έπεται συνέχεια>>. Μᾶλλον δὲν ἕπεται…, δηλαδή δὲν μ’ ἄφησαν νὰ ἕπεται. Ἴσως καὶ νὰ ἕπεται ὅμως! μὲ τὸν τρόπο ποὺ θὰ δῆτε σὲ ἑπόμενες παρουσιάσεις. Ἔμ, γι’ αὐτὸ τὰ ἀναδημοσιεύω].