ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ(Οι παραβολές των ταλάντων και της ξερής συκιάς)

Στη ζωή του κάθε ανθρώπου, ο καθένας νομίζει ότι μόνο αυτός περνάει δυσκολίες και οι άλλοι περνάνε καλά. Στην πραγματικότητα όλοι σηκώνουν τον σταυρό που αντέχουν. Όμως ούτε και τις ευεργεσίες του Θεού μπορούμε να δούμε. Ούτε και τα χαρίσματα που μας έχει δώσει χρησιμοποιούμε.

Η παραβολή των ταλάντων (Ματθ. Κέ 14-30) μας μιλάει για τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός για να ζήσουμε καλά χρησιμοποιώντας τα. Αν όχι, νοιώθουμε ατελείς, ασήμαντοι, άχρηστοι και αποτυχημένοι. Σαν να μην έχουμε βρει τον εαυτό μας ακόμα και σαν να χάσαμε τον δρόμο μας στη ζωή και στην ευτυχία. Δεν νοιώθουμε γεμάτοι, ευχαριστημένοι, ώριμοι.

Τότε, ισχύει για μας η παραβολή της ξερής συκιάς (Ματθ. Κα,18-22): μας δίνει λίγο χρόνο ακόμα ο Θεός για να διορθωθούμε και να αναπτύξουμε τις ικανότητές μας χρησιμοποιώντας τα χαρίσματά μας. Αν όχι, θα έρθει η στιγμή που θα χάσουμε και τις ικανότητες που είχαμε.

Έτσι, για παράδειγμα, ένας ξύπνιος μαθητής που βαριέται όμως να διαβάσει, γρήγορα θα ανακαλύψει ότι δεν πέτυχε στις εξετάσεις. Ένας ενήλικας που όταν ήταν μικρός γυμναζόταν και έπαιζε με τους φίλους του αν όταν μεγαλώσει μείνει καρφωμένος σε μια καρέκλα (π.χ. σε ένα γραφείο) και ξεχάσει να χρησιμοποιεί το σώμα του, γρήγορα θα την πληρώσει με περιττά κιλά και βαριεστημάρα ακόμα και για να περπατήσει, λες και είναι «παράλυτος». Ένας παράλυτος από την άλλη, θα ευχόταν να μπορούσε να περπατήσει και ας έκανε 12 χιλιόμετρα κάθε μέρα με τα πόδια. Θα το έκανε ευχάριστα αυτό, ευγνωμονώντας τον Θεό που τον έκανε καλά. Εμείς που μπορούμε να περπατήσουμε, να παίξουμε, να αθληθούμε και να σκεφθούμε, γιατί μένουμε καρφωμένοι σε μια τηλεόραση για ώρες χάνοντας το παιγνίδι και τις επαφές με τους φίλους μας, ενώ για σκέψη και διάβασμα ούτε λόγος;

Συζητώ με τους γονείς μου και γράφω στο βιβλίο της ζωής μου:

Τι χαρίσματα έχω; Τι ικανότητες μπορώ να αναπτύξω και τι ελαττώματα μπορώ να διορθώσω; Ποιό θεωρούν ότι είναι το πιο δυνατό μου σημείο και ποιό το πιο αδύνατο;