Поповски Ристо

ТЕРОР И НАСИЛСТВО ВО МАКЕСОНИЈА

1.ВОВЕДМакедонија е со стотици години Бојно Поле за пресметки и како Играчка на

големите сили.

Makedonija kako sveta zemja, kade prestojuva{e Apostolot Pavle na koj vo son mu izlegol Makedonec i go zamolil ,, odi vo Makedonija i pomogniim,,

Kartite se zemeni od stara Biblija

Во Септември 1829 г. на Русија и успеа на мирен начин од Адрианопел одОсманлиите да добие принципиелна согласност за формирање на автономна новавештачка држава која ќе се вика Грција, али тоа потраа уште еднаш до Фебруар1830 г. додека Лондонската Конференција после едногодишно колебање дојде доовој нов заклучок. Сега трите големи сили политички го акцептираа полниотсуверенитет на ново формираната држава Грција. Лондонската Конференција којаимаше право да одлучува за новите одредби на Ориентот, и имаше контрола надсвоите нови членови на почетокот не се залагаше за да створи способна ГрчкаДржава, туку само го штитеше својот интерес во средоѕемното море.

Во 1831 г. големите грчки заштитници и дозволија на Грција да ги купи Акарнаниен и Anatolia. За тоа и одобрија во 1832 г. еден Кредит од 60 Миљони Франка и така го зајакнаа нејзиниот Афторитет. Под Британски притисок на Лондонската мировна Конференција во Фебруар 1832 г. се согласија големите заштитници: Англија, Франција и Русија да биде Принцот Otto Otto Otto Otto I ,,,, вториот Син од Кралот Ludvig од Баерн, владател на нова Грција. Се роди една нова Држава – и со неа проблемиte, поради кој и ке пропаднеüe ova вештачка држава. Принцот Otto Otto Otto Otto I ,,,, Toj Stranec, сакаше да биде Грк во нова Грција. Тој не отиде сам во Грција. Скоро 10 иљади Баерци се поставија во негова служба и во служба на новосоздадената Држава. Службеници, Офицери, Војници исто така Учители,

Доктори, Архитекти и Научници. (За ова можеш да прочиташ во Книгата (Баерn воГрција). Додека Баерскиот Принц и неговите Службеници се трудеа да ја изградат новата Грчка Држава, тие не сретнаа никакви траги од Елените или некакви важни остатоци од Grad Dr`avi~kite.Александар Македонецот Синот на Филип II , кој во битката од 02. Август 338 г.п.н.е. kaj Heronea ги пороби grad dr`avi~kite и со тоа vovede една Македонска Епоха која trae повеке од 2000 години на овие простори.

Во тогашно време (1790-1861) Писателот Jakob Philipp Fallmerayer, на лицеместо како придружник на кралот Ото ги запишува настаните што се слуцуваат наполуостровот Мореа, така настанува Книгата „ Geschichte der Halbinsel Morea“ Цитат: (Македонско и Османлиско Население не сретнува насекаде, али старите Класични narodi ги нема никаде, tie tuka ne postojat. Овде е створен еден сосема поинаков Свет. И не верувам дека некој во следниве именувани записи ке биде кадар и ке ги препознае Pausanias и Strabo стариот Аркадиски Свет. Во жилите на денешните novi Грци нема ниту една капка староеленска Крв. Еден дел од денешните жители во Атика се од провинцијата, а од друга страна се населеници од рушевините на древните населени Rистијански Шиптари. Шиптари – двојазично

побожни Барбари од Анатолската Црква, еден сточарско-земјоделски Народ, своеглав, тврдоглав и без Литература, без Книга и неписмен. Од нив се останати само малку и живеат во Хидра, Порос и Спеса острова што припаѓаат на Мореа. Али во овие течe чиста [iptarska Крв без никаков додаток, овде е штабот на шиптарите и овде е централната точка на нивната Интелегенција, Сила и Богатство, овие странци доселени на Eленска Земја). Pojasno i почisto kako solza e objasneto koj se naogal 1830 год. na poluostrovot Morea ovoj pisdatel koj svojata kniga ja пишувал na lice mesto od onoa што videl таму е жив сведок кој никој на ѕеминава топка неможи да гопорекне.

Писателот Zevgos кажува за помешување на различни Народи во рамките на комплицирани процеси: Социалекономски напредок и Национално-религиозни класни борби. Во пребројувањто на различни Народи Zevgos покрај Шиптариte (Arvanites) и Vlasite (Valahen) ги спомна и Македонците. Нема воопшто сомневање дека во жилите на денешните Грчки Жители течит samo туѓа Крв.

Повекето Жители беа Македонци, исламизирани Македонци (Потурчени) и Vlasite поголем дел неписмени. Во тогашно време се школуваа само свештениците и богатите луге. Затоа беа потребни многу Учители за да можат novite грци да го научат новиот Јазик и Алфабета. Денешните Грци немаат ништо заедничко со тогашниот Народ од Антикаta.

Каков ли беше тој Јазик? Овој Јазик беше во тоа време измислен од Аристотел за новото Македонско Царство, кое беше распространето од Пела до Мемпхис, од Александрија до Пристаништата на Кaсписко Море, од Самарканд до Делта. Ова беше еден вид Македонски Службен Јазик воведен за секојдневно користење. Така наречениот Јазик КОИНЕ е заеднички Јазик од Македонско време. Кое е настанат уште од времето на освојувачките војни на големиот Александар и составен од Македонски говорни Елементи. Уште од пред четвртиот Век п.н.е. па се понатака овај Јазик се усовршуваше. Коинскиот Јазик се користеше како службен Јазик се до

Османлиското Царство. Овој Македонски Јазик потоа беше потиснат од Арапскиот Јазик. Многу записи и книги од тогашно време ни се останати и зачувани.

Некој нови Историчари беа во потрага да најдат еден Народ кој ке го зборува овој Јазик и затоа на островот Мореа големите сили ја формираа вештачка Грција.

Во Антикаta името Грција не е никаде спомнато, така речено не постои. На

пример граѓаните од Римското Царство се означуваат со терминот (Romei). Со текот на времето овој термин постана синоним за зборот (Grk) така што зборот (Romei). беше заменлив со зборот (Grk) .

2. 2. 2. 2. МАКЕДОНИЈА КАКО ИГРАЧКА ЗА ГОЛЕМИТЕ СИЛИ

На Берлинскиот Конгрес 13.07.1878, под другото се донесе заклучок за

суверенитетот на новонастанатите вештачки Владетели на македонска почва: Србија, Црна Гора, Босна, Бугарија и Румунија. Овие нови вештачки Држави требаше да служат како Тампон zona Држави помеѓу Османлиското Царство и Hazburskata Монархијата. Овај Берлински Конгрес го состави најтрагичниот момент за Македонскиот Народ. Овие новосоздадени вештачки Држави беа поддржувани од Hazburskata Монархијата. Македонија стана најлошото Буре Барут со бескрајни кавги помеѓу Бугарите, Србите и Грците. После 1878 г. се претвори Македонија во националистички ѓаволски Казан кој беспомошно стоеше од спротива на Османлиите. Бугарски, грчки и српски тајни друштва со подршка одевропа испробуваа со насилство да ги убедат домашните Македонци дека тие се Бугари, Грци или Срби. После 20 Години насилство македонското Население доби од бугарите и од грците робовски статус.

Преку мировниот Договор одСан Стефано од 1878 г. еден дел одМакедонија и беше на Бугаријадоделен од европа. Со цел Македонијада се Бугаризира. Али бугарскотозадоволство за тоа траеше само целитри Месеци. Бисмарk и западноевропските држави увидоа отинаправиле грешка тие не сакаа големобугарска силна држава на балканот одРусија подржувана. Се скараа околуМакедонија и на Берлинскиот Конгресим је вратија Македонија на

Османлиите.. Оваа договорена Ревизија и ден денес за Бугарија е доживотен шок. Заоваа цел, Бугарија секогаш повторно повикува на договорот од Сан Стефано. Потиснувачите кој со векови поминуваа преку Македонија и кабинетскитеполитичари кој во поминатите векови е поттуркуваа Македонија ваму и таму каконекој предмет на Катедра, никогаш не ги прашаја жителите од овие подрачја занивно мислење.

3. МАКЕДОНИЈА ВО ВЕКОВНАТА ПРОМЕНА

Македонија - тоа е правиот Балкан, кој е најдивиот и најубавиот, Балкан сонеговите стрмни Планини, густи Шуми, длабоки Котлини, диви неповрзанижуборливи Реки...

Али се случи тоа што никој не го очекуваше: Македонскиот Народ е објави неговата посебна желба и го прифати предизвикот од големите сили и соседи на негов начин. Додека во novo formiranite вештачки drжavi Србија, Румунија, Грција и Бугарија македонскиот народтаму веке ја доби својата слобода од Османлиите?.

Македонците во останатиот регион на балканот беаостанати на милос и немилос од европа под Османлискавлас. Додека европа на Бугарите, грците и србите имдоѕволуваше на овие ново формираните држави да вршатнивни пропаганди со цел да ги асимилираат во Бугари, грци и срби врз останатиот македонски народ. Маскедонците беа веке зрели за пресврт. Македонците од долги и тешки потиснувања сами имаа свој сознанија и не се осеќаа ни како Бугари, грци ниту пак како Срби.

Македонија конечно ја откри својата душа и така се покрена востанието на се или ништо. Во Планините и Долините Македонците се формираја за вековната пресврт како ослободителни Борци и Комити во мали вооружени единици. Една мала Војна без Фронт, огнена и грозна го вчудоневиди целиот Свет. Првите европски организирани Партизани настапија на европската Бина. Го потресоја веке занишаното Османлиско Царство – една борба без милост која со години траеше, едно Бојно Поле на кое што и ден денес се живи сенките на оваа Историја. Од Вилает Манастир (турски: Провинц) на втори Октомври 1902 г. беа пријавени борби помеѓу Македонците и Османлиските Трупи. Македонските

единици ги тероризираа сите оние што не се Македонци и тоа на Османлиска Територија. Кога револуционерните немири претеа за да се прошират во едно Востание, Владата од Костантинопел испрати Војска во регионот. Целта ке им биде да ги уништат бандитите кој се составени од македонски Комити – од Софија организиран македонски ослободителен покрет, со цел да е ослободат Македонија од Османлиските поробувачи. Османлиските Батаљони напаѓаа невнимателно на потполно безпомошните Села, посебно во подрачјата на Вилает Манастир. Во прва линија сакаа да ги уништат македонските Куќи. Лугето се криеја во Подруми и на други места. Со нередовни али долги бомбардирања од артилериата трбало да омекне востанието. Така повекето Македонци беа принудени да ги напуштат

своите Куќи, Имоти и се друго што имаат. Иначе ке беа убиени или ке беа во заробеништво, една врста Робови. Османлиската тактика беше многу ефективна, со што македонското цивилно Наеселение не рачунаше дека војната ке почне со вакво брутално насилство.�

Жителите од нападнатите Села не беа вооружени.

Тие не беа припремени и не се надеваа дека ке треба да ги бранат животите на децата, жените и старите. Се повеке и повеке се повлекуваа каравани со избеглици и протерани, затоа што куќите им беа опљачкани и срушени, така што таму практично не беше возможно да се живее. Многу од тие што останаа беа брутално мачени и убиени. Ситуацијата на преживеаните беше крајно критична, затоа се одлучија да бегаат во централниот дел на Македонија, каде му се овозможуваше голема

сигурност. Неиздржливата ситуација ги натера Македонските Gemixii (Атентатори – и Samo`rtvuvawe) составени од 13 лица која до тогаш беше единствена Терористичка Организација. На 29.04.1903 г. за прв пат се појави во јавноста со бомбашкиот Атентат на филијалата од Отоманската Банка во Солун.

Како последица од експлозијата и борбите помеѓу македонските Атентатори и Османлиската Полиција погинаја многубројни Луге. И следните денови го потресоја експлозивни удари македонскиот пристанишен Град и така на четврти Мај, Османлиската Управа објави воена состојба. Немирите во македонските подрачја кој припаѓаа под �

�

Османлиското Царство, започнаа во 1902 Година. Целта на револуционерниот покрет е ослободување на земјата од Османлиско Ропство. Во овој покрет како важен носител припаѓа В.М.Р.О. (Внатрешна Македонска Револуционерна Организација) која во 1893 г. беше создадена од млади македонски интелектуалци: Христо Татарчев, Иван Хаџи Николов, Даме Груев, Петар Поп Арсов, Антон Димитров и Христо Батанџиев. Под водство на Даме Груев и Гоце Делчев се стреми оваа Организација за Афтономна Држава. Најзначајно ке биде Илинденското Востание во Крушево. Да се потсетиме и на политичките водачи на ова Востание и неговиот Штаб: Никола Карев, Тодор Христов и Томе Никлев. Овие тројца се решија да е ослободат цела Македонија и многу други ги поставија во радикални социјалистички идеи. Карев, како Татко на десеттодневната Крушевска Република се рачуна како најголем Македонец и ден денес во нашиов Век. Тој и неговите соборци го поставија темелот на кој и денешните Македонци се гордеат. Десет дена

траеше жестоката борба во која малобројните Востаници се бореа против 8 или 10

пати побројни Османлии: 26,000 македонски Востаници против 350,000 Солунска Војска. Кон крајот на годината кога е крваво победен Ребаљонот, се покажаа и грозните резултати: Отприлика 1000 Револуционери погинаа, 5000 Цивили беа убиени, 200 Села беа до Темел разрушени и 12,000 Куќи беа испустени. Една борба од Херои против една Армија, Човек против Човек. Османлиита е зачуваја предноста. Нивната казнена експедиција од масакрот во Крушево е затресе и е разбуди целата светска совест. Се случуваа воени злодела и злодела на миртвите што беа на најлош начин убиени и тоа е прекина секоја надеж. Само малку од нив можеа да се спасат, меѓу нив и Никола Карев. Човекот што сакаше да е ослободи Македонија умре 2 години после неговата загубена Битка. Тој не доживеа да види како неговата Татковина беше замешана во Балканските Војни од 1912 до 1913 Година.

На 1/3.10.1903 г. во Mürzstag(Grad vo Germanija) на една Царска Ловџиска

средба имаше еден разговор за кризата во Македонија. Царот Николај II .од Русија, Царот Франц Јозев I. од Аустрија и Унгарскиот Крал се сложија за заеднички настап за македонското прашање. Двајцата Монархисти на први Октомври отпатуваа заедно на Алпите во лов на Патки. На пат за Mürzstag беа придружувани од нивниот Министер за надворешни работи Владимир Н. Граф Ламздорф од Петерзбург и Агенор Марија Адам Граф Голуховски од Виена. Се водеа разговори за напрегнатата ситуација на Балканот и за преземање евентуални мерки против порастот на воената опасност во тој Регион. Во Софија и Константинопел непомирливиот став, створи немири кај Европските Сили, особено кај Контрашите што беа натерани да ги мобилизираат своите Трупи кој беа поминати преку граничниот појас. За една воена пресметка со последици од промена на теритотијалната положба останатите земји сепак не беа заинтересирани. Посебно Русија и Австроунгарија сакаа еден конфликт да одбегнат, од кој можеше да биде погоден нивниот посматрачки Афторитет. Заради тоа во Ловџискиот Дворец се изработи една програма за понатамошен напредок која беше така наречена Murctager plan koj se so~inuva{e od pove}e to~ki. Vo ovoj plan golemite dve sili se dogovorile, kolku {to poveke }e se mo`i da se odlo`uva podmrduvawe na granicite na Balkanot i se dogovorija da se vr{i golem pritisok vrz Osmanliskoto Carstvo, da se sprovedat reformite, i da se reorganizira

xardarmerijata so evropski oficiri koj }e se naogaat vo Makedonija. I podobruvawe na kvalitetot na `ivea~kata kako {ansa za prekin na nemirite vo Makedonija. Iako Osmanliite ve}e vo februar najavija eden pozitiven ruski-osterajhski projekt, negovoto realizirawe se slu~uvase mnogu bavno. Грчките Бишофи и Конзули го презедоа водството на покретот. Нивна задача беше пред се да собираат Пари, а потоа да направат Банди и да ги вооружуваат. Потоа требало Бандите да се стават под команда на резервните Офицери од грчката Армија и да бидат пратени во Македонија. Ovie bandi imaa, naj stra{ni zlostorstva izvr{eno, taka da so vakvi zlostorstva se proslavi i Albanskata Brigada. Само од 1904 до 1906 Година беа живи изгорени 70 Жени (43 во Вилает Манастир, 28 во Вилает Солун) и 24 малолетни Деца беа со Бајонет заклани и на Оган печени.

�. . . . БАЛКАНСКАТА ВОЈНА И ПОДЕЛБА НА МАКЕДОНИЈА

Првата Балканска Војна:::: По Руска иницијатива се состави Сојуз составен од Бугарија, Србија, Црна Гора и Грција против Османлиската Империја, наводно со тоа да се заврши лошо водената економија во Македонија, али тоа е само изговор. Вистинскиот разлог за оваа иницијатива е да се зајакне Руското влијание на Боспорус и на Балканот. Османлиите ке бидат насекаде победени. Солун и Адрианопел ке паднат во рацете на победниците. Кралот Georg i.V. од Грција ке биде во Солун убиен. Грците поседуваат низа Острови во Егејското Море. Преговорите помеѓу Pfortata и Балканските Држави на мировната Конференција во Лондон од (20 до 30 Мај 1913 г.) го донесе следново: Еден Мировен Договор и повик на една Дипломатска Конференција на Европските Сили, кој што еден број од проблемите ги ставија под нивната компетенција, така што се

оформи новата Држава Албанија во 1912 г. по желба на Дунавската Монархија. Османлиите влегоја на целото подрачје северозападно од Linie Enos-Midye со Адрианопел и Крета на сојузниците.

Втората Балканска Војна:::: Партнерите од Балканскиот Сојуз Србија, Грција

и Румунија се борат против Бугарија за да ја запленат Македонија. Цар Фердинанд повикуват на Оружје против неговиот досегашен сојузник Бугарија за да издвои поповолно решение. Румунија е напаѓа Бугарија, а турците на тоа се радуваат затоа што досегашните турски противници сега се борат помеѓу себе. Така на 22 Јули 1913 г. турците повторно го освоија Адрианопел. Бугарија не беше способна да се бори против четри непријатели, која залудно се трудеше да добие помош од некој Царови и се надеваше на Аустриска подршка, па дури се понуди и во тројство да влезе. Али Фердинанд од други беше упатен на директни преговори со неговите противници. На крајот во Јули 1913 г. во Букурешт започнаја Мировните Преговори.

Бугарија влегува во еден дел на Добруџа со Силистрија, а Грција е добива Крета, скоро цел Епирус и делови од Македонија со Солун, Серез, Драма и Кавала. На Србија и припаднаја: Монастир, Истуб, Ускуб, Приштина, Дојран и други. На Бугарија и припаднаа подрачјата од Струмица, Мелник, Ханти и Дедегач. Исто така и Црна Гора добиват еден подрачен пораст. На 29 септември Бугарија им ги враќа на Османлиите, местата: Димотика, Адрианопел и Киркилисе. Прашањето за поседување на поранешното Османлиско Острово треба да го решат големите сили. На македонска почва беше створено новото Кнежевство Албанија и тоа по желба на Дунавската Hasburska Монархиа. (Otcepuvawe od Osmanliite 1912;formirana so Princot Wilhelm zu Wien 1914 so glaven grad Duraco).�

�

�

� Единствени кој се изгубија се Македонците. После Мировниот Договор од

Букурешт нивната Татковина беше избришана од Европската Карта. Причина за тоа беше што големите сили не можеа да поднесат во Европа да има една ваква Држава како Македонија со голема, силна и богато одржана Историја. На македонскиот Народ му беше одземено секое право и основа за слободен живот во својата сопствена Држава. На основа од Мировниот Договор од Букурешт во 1913 г. Македонија беше разделена помеѓу Грција, Србија и Бугарија. Јужна Македонија со нејзината цела обала и припадна на Грција, северна и средна Македонија ја зазеде Србија и источна Македонија е доби Бугарија.

Кога Грците после Балканската Војна (1912-1913) е добија Македонија од големиот Куп на османлиското Царство од Европа, таа презеде една Провинција која беше населена со Македонско Население 1. 700 000. Грчката Влада уште од почетокот се стремеше да е промени структурата на населението во ова Подрачје. За тоа постоеа три можности на располагање: Иселување на Македонците во Европа и Америка, Грчка колонизација и асимилација на Македонското Население. Сите три можности беа испробани, али без успах. Имаше Македонци кој се иселуваа али не во големи бројки, како што посакуваше Грчката Влада. Поради тоа што и од Србија заземената Македонија не доаѓаше во предвид за да прими голем број Македонци, плановите се концентрисаа на Турција и Европа.

Se dojde do zaklu~ok: Македонскиот проблем може да се реши само со

масовно прогонување, а за тоа мора владата брутално да постапува i sekoga{ pred o~ite da go ima, oti rabota ima so edna od naj izdrzlivite rasi na svetot. Пред се треба да пробаат со Пари или закана, да ги присилат на преселба влијателните Македонци. Ако тоа не успее треба да употребат полициски терор. Пред се требало да се преселат жителите од пограничните места, а посебно селаните. Не треба да се направи таа грешка и само армијата да се избрка, oti silata i otporot na eden narod se naogaat vo srednite i pobogatite sloevi, tuka treba taa da se skr{i. Доколку е возможно треба цели Села да се преселат и да се спречи иселените Македонци да го продаваат својот Имот на нивните земљаци кој остануваат да живеат во земјата. Тие што се иселуваат по своја воља треба да бидат на некој начин од државата подржувани. Превозот и намирниците треба да бидат бесплатни. Во Мировниот Договор од Лозана од 24 Јули 1923 г. не беа само границите поставени, него беше договорена размена на населението и заштита на малцинствата за останатите Народности. Размената не беше направена на национална основа, него на религиозна основа.

DREITEILUNG DES LANDES MAKEDONIEN

Ergebnis der beiden Balkankriege

Land qkm vor Qkm nach Einwohner vor Einwohner nachBulgarien 96345 112077 4329108 4700150 Serbien 48303 87358 2957207 4167207 Griechenland 64657 121268 2635952 4251952 Montenegro 9080 14256 275000 515000 Albanien Neu geschaffen 32000 Keine 880000

Land qkm Einw. In Mio.Griechenland 34606 von Makedonien 1,616 000 Makedonier Serbien 36790 von Makedonien 1,121 000 Makedonier Bulgarien 3970 von Makedonien 0,371042 Makedonier Albanien 32000 von Makedonien Unbekannt Makedonier

После Мировниот Договор од Букурешт, Бугарија, Србија, Грција, Црна Гора и Албанија во смисла на Територија и Население се зголемиа и тоа на сметка од македонската Држава и Народ. Македонското Население требаше од сега да го

издржи судбоносниот режим од четри окупаторски сили, кој одма после првата Балканска Војна одеа на тоа, да го изедначат нивниот сопствен управувачки систем. Ова се случуваше на сличен начин во сите делови од Македонија. Македонскиот народ мораше повторно да поставува нови граници. Подрачјето од Егејска Македонија (со центар Солун) кое беше заземено од грчката Армија постана Управа и баш тогаш се подели на три Округа: Солун, Бер и Серес кои понатака беа поделени на 18 Провинции. Отука почнаа Окупаторите со еден лов на Македонци и други Националности; mnogu replesalii mora{e ovoj narod da pomine niz nego. Албанизирањето и Грцизирањето беа потешко остварливи него Србизирањето и Бугаризирањето, затоа што корењата на српскиот и бугарскиот Јазик се Македонски, така речено тие јазици се македонски дијалект. Во Вардарска Македонија Србите го поробија македонското Население со стриктна Политика на Србизирање: Ги прогласија генерално како Срби и го ставија српскиот Јазик како службен Јазик во Литургијата, Школата и Управата, без да постигне конечно спроведување на српскиот национален осеќај. Посебно Грците испратија во земјата голем број Учители и Вероисповесници. Македонските Учители и Вероисповестници беа ставени под притисок и во многу случаи беа убивани ако не се покажеа dvostrani.

Во Караванот на Денационализација мораа Македонците на крајот од своето

Презиме да додаваат нови слогови: >>ич<<, >>ов<< или >>ес<<. Така тие беа официално декларирани како Срби, Бугари, Албанци или Грци. Посебно Македонците со Мухамедова Вера беа изложени на тешки прогонувања. Масовно беа затворани или уништувани Црквите и Џамиите од Македонците, а наместо тоа беа задолжителни под закана на казна, посетите во прикладните Грчки, Српски, Албански и Бугарски институции.

Уште полош беше секојдневниот терор од вооружените единици. Стотици

населби беа уништени, а македонските жители беа убивани или со сила натерани да емигрираат. Интернационалната Carnegie-Kommission и во Србија, Грција, Албанија, Бугарија и Турција запишаните пропагандни записи во кој државите едни против други се обвинуваа за грозните случки во текот на војните, издадени преку извештаи за масакри, ограбувања, протерувања и насилни злосторства во преголеми мерки edna pribli`na zamisla za stradawata na ~ivilite vo makedonija gi opi{al Францускиот Офицер и Патописец Edouard Juliat пред да дојде на македонскиот Фронт во првата Свтска Војна, многу детално е студираше историјата на Македонскиот Народ од престаро време и неговиот допринос за цивилизирање. Најсилно го возбудуваше несреќната судбина на овој Библиски Народ, произлезена од вековните настојувања за освојување од страна на соседните земји и далечните народни племиња. Во неговиот запис „ Од Лерин до Битола „ кој излезе во Неделникот „Л.Илустрациа„ на 23.12.1916 г. , тој кажа: „Овие Луге (Македонци) се вечни, исто како што е вечна нивната болка, судбина и нивните страдања.

�

�

�

�. . . . МАКЕДОНИЈА ПРЕД ПРВАТА СВЕТСКА ВОЈНА Од тајните преговори помеѓу Англија, Франција и Русија произлегоја сосема поинакви моќни тенденции. Во така наречениот >>Sykes-Picot-Dogovor<< од 16.05.1916 г., видов една поделба на целосната Османлиска територија, поделба на значајни зони и Тампон Држави. Истовремено Виена проба за последен пат да е спаси територијалната состојба од Hazburskoto Carstvo. На 16.10.1918 г. Царот Карл издаде наредба преку еден Манифест на народите во Монархијата, во кој накнадно го санкцианира формирањето на националниот совет и и беше обаќано на Австроунгарија да се претвори во федерална Држава. По желба на Унгарија во ова претворање не беа уклучени земјите од Стефан-Круната, а тоа значи и Хрватска. Вака остана, исто и после мировниот Договор од Версаилес 1919 г. иако Британски и Фрнцуски Дипломати исто како и една група Амерички Стручњаци дојдоја до заклучок дека создавање една самостална Македонска Држава е единствено трајно решение, кое исто така ги задоволува барањата на народот. После поделбата народот беше тотално потиснат. Во Грција беа најлошите противмерки спроведени и лугето беа со нозе клоцани. Во делот од Македонија кој беше под Грчко ропство беа преземани брутални мерки од страна на Грците. Тие ги сменија имињата на: Реките, Планините, Градовите, Улиците итн. Историјата беше сменета и наново пишувана. Тие направија се само за да ја уништат најголемата нација во Европа. Иако Македонците порано се осеќаа како зрно помеѓу воденичарски камења, така се покажува едно вакво страдање, али и непрекршлива желба за да го зачуваат својот идентитет против отпорот од надвор. За поделбата на населените подрачја, на Македонците им изгледа времето кратко иако тоа се случуваше со векови во историјата. И покрај импортираните традиции и културни симболи, таа сепак е денес, искованиот и истовремено најтешкиот аспект во македонскиот живот.

Овај Народ зависит од својата Земја и ја обработува со векови и покрај тоа што имало суши, неподносливи жештини, земјотреси и потреси од историјата. Македонците се отпорни покрај сите заканувања од соседите, на пример во поглед на јазикот. Затоа што јазикот за Македонците е огромен важен Фактор за идентификација и тие најмногу се стремат за да го употребуваат јазикот во сите Држави. До пред кратко време во Грција беше забрането да се зборува Македонски, поточно речено не смееше да се спомни дека постои Македонскиот Јазик. Сепак македонски се зборуваше во приватниот живот и понекогаш во јавноста, zboruvawe na maj~injot jazik pogotovo i specjalno kaj decata predizvikuva{e strav i kompleks na poniska vrednost taka da vo golemi delovi na regionite ednostavno is~ezna. Тие не смееа да го зборуваат нивниот Македонски Мајчин Јазик и никој не смееше да се представи како Македонец, затоа што беше опасно по

живот. Секој кој не се придржуваше на ова беше измачуван илу убиен. Една врста на измачување изгледаше вака: Тие ги тераа лугето да испијат еден литар Зејтин на празен желудец и така е постигнуваа целта за да им ги влошат здравствените проблеми. Сево ова беше од Европа земено како нешто нормално и дека така треба да биде. И никој не ги слушна застрашувачките жалосни врискотници и завивањето на иљадници македонски Мајки и Деца. Никој не се грижеше за мртвите (осудените) во Македонија и никој неможе нас да ни каже, дека никој не знаел за тоа. Со спроведувњето на ваков бруталитет за уништување на еден од најстарите културни народи на светов, е направен најлошиот Геноцид што светот некогаш го видел.

�. . . . АКТИВНОСТИТЕ НА ВНАТРЕШНАТА МАКЕДОНСКА РЕБОЛУЦИОНЕРНА ОРГАНИЗАЦИЈА

Со повлекување на границите преку Парискиот Договор, ВМРО не беше задоволна и понатака се трудеше за една мала Војна и стално напаѓаше од Бугарија на југословнска териториа, така што ги отежнуваше односите на двете Држави. Едно предпзливо приближување пропадна, посебно преку еден инцидент кај Крива Паланка во почетокот на Август 1926 година, кога партизаните од ВМРО после подолги борби се повлекоја на бугарска територија. После понатамошни ВМРО атентати, во почетокот на 1928 година Белград објави потполно затворање на границата со Бугарија. Прв пат после тоа во Јануар 1930 година можеа граничните положби повторно да се нормализираат. По некој проценки се кажува дека ВМРО од 1919 до 1937 година, направиле отприлика 2,800 Атентати на југословенска територија. Најспектакуларен беше тој Атентат што ја погоди целата

интернационална Политика кога беа убиени во Марсеиле 1934 година, Српскиот Крал Александар I. и Францускиот Министер за Надворешни Работи Бартхоу. Тоа се случи кога припадникот на ВМРО Владо Македонски Црноземски заедно со една tajna групација од хрватските Усташи го направија овај Атентат. Иако од 1934 година после една Офицерска побуна во Бугарија ВМРО беше официјално забрането, организацијата и понатака е водеше нејзината мала Војна.

Со прашањето околу српскиот терор во Македонија и праведноста на револуционерните

борби што ги водело македонското население за ослободување на татковината по завршувањето на првата светска војна, се занимавала и Француската Лига за човекови права. Секретарот на Лигата Андри Герњу одговарајки на најгорливите прашања околу борбите на

ВМРО во Македонија истакнал: „„„„Моето мислење за Македонија е просто: нема да има мир на Балканот се дотогаш, додека не се реши прашањето за Македонија. Ако се инсистира Македонците да бидат праведници кон своите соседи, треба да се предпочита пред се, законот за праведност кон самите Македонци... Тие сакаат Македонија да биде Афтономија, тоа е нивно право, а наш долг е да им го обезбедиме тоа право„„„„. �����������������������Vlado Makedonski Crnozemski

Германските и Австриските текстови и коментари по војната, кој се однесуваат на Македонија и на личноста на Тодор Александров, исполнети се со чуство на

пријателство. Германците и Австријците пишуваат:

„„„„Македонецот е многу итар, трудољубив и не сака ништо повеке од тоа, да си го

поседува своето со крв натопено парче земја. Покрај четниците таму ке ги видиме еден покрај друг селанец и студент, учител и ученик, стари и млади и сите се потчинети пред многу строгите правила на Организацијата изработени само за ослободување на Татковината. Решение:::: Македонија на Македонците, нема да згасне. Ова решение ке ги занимава за долго време европските дипломати„„„„. Јас не сум сигурен, дали Македонците знаат кој е Цар Душан и што има сторено тој, но јас можам со сигурност да гарантирам дека сите Македонци знаат кој е Александар Македонски, Даме Груев, Гоце Делчев и особено кој е Тодор Александров хероите на Македонскиот Народ, Македонците со почит стојат пред тие имиња. Името и делото на Тодор Александров, како и праведната борба на ВМРО по Балканските и Првата светска војна многу се присутни и во печатот и во дипломатијата на далечна Америка. Така, на 10 Август 1924 година весникот �Work Tajms� за Тодор Александров и за ВМРО пишува: �ВМРО е организирана до совршенство, со своја Пошта и центри за разнески, со своја Милиција и одлично вооружени сили, располага со сопствена култура, економска политика и преставува една вистинска Држава, мистериозна и силна и која има строго определена цел, „ПРОГЛАСУВАЊЕ НА МАКЕДОНИЈА ЗА СЛОБОДНА ДРЖАВА СО ГЛАВЕН ГРАД СОЛУН�. �

�. . . . НЕЈСКИОТ МИРОВЕН ДОГОВОР И „„„„ДОБРОВОЛНАТА„ „ „ „ РАЗМЕНА

НА НАСЕЛЕНИЕТО МЕЃУ БУГАРИЈА И ГРЦИЈА

Крајот на „Големата Војна„ (1914-1918) и „мировните„ договори создадоја идеални услови за победниците и овозможија Грчкото кралство да ја продолжи својата политика на истребување на македонското население од егејскиот дел на Македонија. Ако во перијодот од 1912-1919 година грчката влада се стремеше да го реши ова прашање со воени срества, по 1919 година, со Нејскиот „мировен„ договор, ова прашање ке биде решавано со политички срества, со што грчката држава ке постигне големи резултати во правец на грцизирање на Егејскиот дел од Македонија. Грците максимално го искористија историскиот момент создаден по Првата светска војна. Во текот на Париските „Мировни„ Преговори, територијалните и националните проблеми што постоеја не се решаваа на националност, на неделивост на националните територии и нации, туку со правото на сила, со наметнување на сопствените интереси, што беше природен резултат на една империјалистичка војна. Грчката Држава во вакви услови му го наметна на Бугарското кралство.�

8. ЛОЗАНСКИОТ ДОГОВОР И ГРЧКО – ТУРСКАТАРАЗМЕНА НА НАСЕЛЕНИЕТО

Лозанскиот договор беше после долги четри години, на 24 Јули 1923 година завршен. Тој договор ги потврдува и ден денес постоечките граници помеѓу Грција и Турција и видов во него напишано за една размена на населението: Сите христијани од Турција кој турски зборувале (повеке од 650,000) трбало од Анатолските подрачја во Грција да се преселат и да бидат грцизирани, а сите муслимани од Грција (Македонци кој ја прифатиле муслиманската вера) требало во Турција да се преселат и да бидат потурчени. Во врска со ова никој не ги праша Македонците за нивно мислење. Оваа преселувачка политика и ден денес се користи; многу муслимани од Санџак беа прво во Македонија преселени и како македонски граѓани признати, али потоа беа во Турција однесени под основа на потпишаниот договор помеѓу Македонија и Турција.

(Miroven dogovor vo paris) Повторно воспоставување статус quo од 1919 г. Во Федеративна Југославија, Македонија се одвојува од Србија и во 1946 година постанува Република со (главен Град Скопје). Под власта на Тито имаше едно јасно унапредување за самостална >>Македонија<< (истовремено независна од Србија и Бугарија) со сопствен јазик, историја и национална свест. И во 1967 г. повторно воспоставување на сопствената Македонска-Православна Црква.

На посетата во Марсеиле во Франција на 09.10.1934 г. беше убиен кралот

Александар I. За атентатот беа одговорни Усташите и Македонската Национална Организација ВМРО. Атентаторот Владо Црноземски Македонски скокна од гужвата напред, а во раката држеше Букет Цвеќа каде што го имаше сокриено неговиот Пиштол и полека се приближуваше до колата која се движеше. Тој скокна на колата одозгора и извикувајки „За ОЛИМП„ почна да пука на кралот Александар, така што потроши цел магацин од кој кралот беше на лице место мртов. Атентаторот беше одма увиен на лице место од Џандармеријата. Од тогаш на сите четри делови од Македонија владееше време на страдања кое траеше скоро 40 години. Македонскиот Народ кој беше толку популарен, не смееше јавно да го зборува и да пишува на сопствен јазик. Многумина беа понижувани, а некој кој не можеа да издржат се кажуваа како Грци само за да не дојдат во конфликт со грчките противмерки.

Пред многу години во Антиката на Македонската Империја, различни народи

живееа едни со други, имаа влијание едни према други, али исто така и се бореа едни против други. Во моментот кога се формираа модерните национални држави, каде што ја има власта само еден народ, Македонија не ја доби таа можност. Нашето политичко мислење на запад, нашето дописништво представа од војна и мир, samata javnost i pravdinata povaga ot toa, дека народи без Држава не одговараат во оваа светска Слика; oni ne sakaat, koi se naogame na svetskata ranglista a dovolno sme jaki, za da na{ite Nacionalni dr`avi sakaat da gi raspu{tat, nie sme nemo}ni. Али и македонците се завземаат за нивното колективно мислење и осеќај на обележја како што се: говор, начин на живот, животен простор, фолклор, религија, обичаи, заедничка историја и заеднички надежи за иднина – значи нивната култура во понатамошна смисла. �

�. . . . БОРБАТА НА МАКЕДОНСКИОТ НАРОД ПРОТИВ

ФАШИЗМОТ 1940 1940 1940 1940 –––– 1945194519451945

Кога избувна Втората Светска Војна на Балканот во 1940 година, македонците се надеваа дека дојде крајор на Грчкиот Тиранај и ослободување на подрачјата заземени од Грците. Бенито Мусолини – Дуче како водач на фашизмот и Шеф на италијанската Влада сакаше да покажит успех. Вредносна потреба, зависен за Рум, Амбиција и

една трошка завист го натераа за на 7 Април 1939 година да ја окупира Албанија со Италијански трупи. Тој подфат успеа и така беше основана почетната База за понатамошни освојувања. Малото Кралство од спротива, од другата страна на Јадранското Море, беше уште од порано под италијанско влијание. Албанскиот Крал Ахмед Зогу избега, а неговата Војска остана да им служи на италијанските инструктори под знамето на Дуче. Италијанскиот Крал наводно се истакнал против оваа операција, али беше радосен за круната од Албанија, која е доби додатно од >>Capo del Governo<< (Шеф на Влада), покрај царската Круна од Етиопија. Важно е Моќта од старото Римско Царство наново да се изградит. На 28 Октомври 1940 година, италијанските војници ја нападнаја Грција и ги зазедоја Грција и Македонија.

Генералот Папагоз издаде наредба за да се мобилизира грчкото и македонското население. Тогаш многу Македонци беа пуштени во првите борбени редови. Седум дена подоцна, грчката Армија под команда на Генерал Папагоз го истера надвор од државата, левото крило од единаесетата италијанска Армија. Од страна на италијанската Армија повторно беа изгонувани од нивната Татковина, Деца од големиот Александар. Секој што не е запознат со Грчката Историја не може лесно да си предпостави од каков невоен дух се исполнети грчките вооружени сили. Во Втората Светска Војна Грција победи без да испука еден Куршум. Се кажува дека грчката револуција беше победена од оние кои не стигнаа навреме да ги завршат припремите за бегство. Надвор од местото за тренинг младите Офицери не помирисаа Барут, али тие обработуваа бирократски херојски дела и нивните говори се полни со пропагандни експлозии.

Втората Светска Војна нај црн капител од македонската историја!!!!

На балканот во втората светска војна, се повтори Берлинскиот договор од 1878 година. Во кој Донау-монархијата на македонската територија ги формираше нејзините вештачки створени синови. Тие сега на Донау-монархијата нивната мајка и останаа лојални и сега го покажаа своето право лице. Синовите Бугарија, Албанија, Румунија, Грција, си отидоа кај својата мајка и тие и се придружија, само Србија и откажа од послушноста. По окупирањето на Грција од страна на германско-италијанските сили во Април 1941 година, западниот дел од Егејска Македонија и дел од Леринскиот округ го зазеде Италија. Централна Егејска Македонија со Солунско бијла окупирана од Германија. Бугарија со согласност на Германија ја укупирала источната област од Егејска Македонија се до реката Струма. Но бугарите на биле сосема задоволни со окупрањето само на источниот дел од Егејска Македонија и нејзиното присоединување кон Бугарија. Тие

претендирале и на останатите делови од Македонија, оние од договорот на Сан Стефано. Во Македонија на сите оние кој со Букурешкиот Договор се здобија со дел од Македонија им беше дозволено во Македонија да вербуваат за својата нација, фактички беше дозволена тотална асимилација на македонците, тада да преку своите агенти Бугарија, Грција и Србија вршеја во Македонија пропаганда на своја сметка служејки се со најстрашни прогонувања, полициски репресалии, силовање, бестијски оргии, измачувања и.т.н... ��. . . . МЕТОДИ ВО СПРОВЕДУВАЊЕТО НА БУГАРСКАТА ПРОПАГАНДА И

НАСИЛСТВО ВРЗ МАКЕДОНСКИОТ НАРОД

Бугарите преку своите агенти ја користеле секоја прилика за да ги придобијат Македонците за реализирање на своите планови. Бугарите завојувачи секогаш се обидувале да го разбијат националното единсво на македонскиот народ, а неговото револуционерно движење да го свртат на пробугарски колосек. Бугарите тоа го правеле пред и после Илинденското Востание, за време на Балканските војни, меѓу двете светски војни и пред се за време на Втората светска војна. Но не успеале. Тоа се должи пред се на високата национална свест на Македонците, кој што и покрај прогонувањата од страна на грчкиот режим во минатото и за време на втората светска војна и покрај пропагандите на бугарските, германските, италијанските, грчките и српските емисари и нивните обиди да ги искористат за свои интереси и покрај единствената можност што им се даваше да се ослободат од прогонувањата од страна на грчките реакционерни влади, не само што не потклекнале на искушенијата и не минале во фашистичкиот табор, тку напротив се бореле во првите редови на антифашистичкиот фронт. Тогаш бугарската разурнувачка служба преку своите илегални известувачки пунктови, почнале да ги инфилтрира своите агенти на теренот на Вардарска и Егејска Македонија. Користејки ја тешката национална, општествено-политичка и економска положба на Македонците од Егејскиот дел на Македонија меѓу двете светски војни, националното угнетување забрани да се употребува мајчиниот јазик. Човек можи да види Неми Пазари на кој што иљадници селани се обидуваа да разговараат со мимики као глувонеми, бидејки не го знаеја грчкиот јазик, а се плашеа да проговорат на Македонски од кодошот, стражарот, џандарот, од пресудата, и терористичките оргии кои се вршени врз македонскиот народ само за еден прозборен македонски збор. Во Македонија 1941 година со одобрување на Хитлер, бугарската влада отворила во Солун (Бугарски Клуб) со цел да ја шири големобугарската пропаганда, а со тоа во иднина да ја прошири и својата бугарска окупациона власт низ цела територија на Егејска Македонија и со тоа да го оствари својот сон од договорот на

Сан Стефано. За постигнување на ваквата цел неговите организатори дејствувале со разни срества и методи. Со политичката и разурнувачката дејност раководеле бугарските офицери, испратени од Бугарија во Солун, и тоа: генералите Иванов и Марков, мајорот на бугарската армија Митков, неговиот аџутант, поручникот Цанев кој што добро го владеел германскиот јазик, бидејки студирал во Виена, а неговата жена била Австријанка. Клубот располагал со канцеларии, приемни салони, бесплатен ресторан и други простории за потребите на многубројниот персонал, за членовите и соработниците на Клубот итн. Овие бугарски Мисионари ги посетиле и сите оние села во кој престојувале преживеаните Илинденци како и семејствата на загинатите илинденски востаници. Тие на македонците им велеле дека дошил големиот историски момент, Македонија да биде целосно „ослободена„ од грчкото ропство и да се присоедини кон „мајка Бугарија„. Тие постојано повторувале дека Бугарија секогаш „мислела„ и се „грижела„ за своите „поробени браќа„ за нивната тешка судбина и за нивното конечно „ослободување„. Во своите јавни истапувања пред Македонците ти гласно викале дека Македонија секогаш била „бугарска земја„ и дека во неа живеат само „Бугари„ кој што со векови се бореле за своето ослободување и соединување со Бугарија, а тоа го „потврдиле„ за време на Илинденското Востание. Бугарската влада големо значење и придавала на своите агенти и емисари во Македонија. Кај македонското население таа ги прикажувала како Мисионари на слободата, као наследници на славните Илинденци и дека тие со својата активност го продолжувале големото ослободително дело на Македонија за нејзиното соединување со Бугарија. Најзасилена пропаганда бугарската влада водела против народно-ослободителната борба на македонскиот народ, бидејки Македонците решително се определиле и тргнале по патот на народно-ослободителната борба за ослободување на својот народ. Таа револуционерна определба на македонскиот народ, тешко ги погодувала окупаторските завојувачки планови. Поради тоа, германско-италијанските окупатори, со помошта на бугарските агенти и во тесна соработка со грчката влада, а пред се со помошта на грчките агенти и националисти, презеле најригорозни мерки против народно-ослободителното движење на македонскиот народ, а пред се против комунистите. Во својата пропаганда бугарските емисари заедно со домашните истомисленици ни за момент не престанувале најпофално да се изразуваат за „големите„ успеси на Хитлеровските војски против Црвената Армија и војските на антифашистичката коалиција, за непобедливоста на фашистичката оска и за прокламираниот „нов ред„ во Европа и светот од страна на Хитлер и Гебелс. Агентите на бугарската пропаганда со помошта на своите курири растурале по македонските села и градови во овој дел на Егејска Македонија фашистички весници, книги и списанија за да можат преку печатот да ја шират својата пробугарска пропаганда. Настојувајки успешно да го постигнат бугарското влијание

во овој дел на Егејска Македонија, бугрските агенти и емисари спроведувале низа конкретни мерки со кој што сметале дека ке успеат лесно да го бугаризираат македонското население. Уште од првите денови од окупацијата на Егејска Македонија, во замјата настана страотен глад. Окупаторот се што нашол ограбил за свои потреби. Од пазарот изчезнала секаква стока. Дуќаните биле празни. Скоро сите трговци се претвориле во вистински шпекуланти. Соработниците на окупаторот вршеле отворен грабеж, особено на селските земјоделски производи. Се разбира, сето тоа бугарските емисари не пропуштиле да го искористат. Тие се понудиле да му „помогнат„ на гладното население со храна. Членовите на Бугарскиот Клуб и другите пропагандисти вешто ја искористиле тешката ситуација и гласно изјавувале дека тие не можат да дозволат нивниот „Бугрски Народ„ да гладува и дека веднаш ке донесат храна. И навистина, од Бугарија пристигна храна. Маѓутоа, право на добивање храна имале само оние лица што имале членски карти издадени во бугарскиот Клуб во Солун, документ, кој што значел дека неговите сопственици по потекло се Бугари, а германските власти признавале вакви карти. Се разбира, бугарските власти им давале лични карти не само на оние лица кои што живееле во областите на Солунско, Костурско и во други места. Со еден збор, на сите оние лица кои што поради гладот што владееше биле принудени ако сакале да го спасат својот живот. Затоа што во тие услови на окупација, терор, грабежи и сиромаштија кога гладот одзебаше човечки животи, а се закануваше да го зголеми бројот на свите жртви – добиената помош, и покрај нејзината последна цел, преставуваше спас за македонското население.

��. . . . ГРАЃАНСКАТА ВОЈНА ВО ГРЦИЈА (1945(1945(1945(1945----1949): 1949): 1949): 1949): ГРЦИЗИРАЊЕ И ТОТАЛНО УНИШТУВАЊЕ НА МАКЕДОНСКИОТ НАРОД

Другите корења од конфликтот помеѓу Белград и Москва не лежат во Doktrinata и Идеологијата за борбата за власт, него во една високо реална борба

за власт, борба за Hegemonia на Балканот, во кој главните улоги ги имаат Тито, бугарскиот Диктатор Ѓорѓи Димитров и грчлиот партизански Грнерал Маркос. За оваа Драма да се сватит потребно е да се знае позадината. Оваа позадина беше Македонија, исто како што беше позадина за сите борби и Војни кој се водеа во последните години. Во Мај 1945 година секаде во Европа се славеше карајот на Светската Војна, со еден исклучок во Егејска Македонија. Кога оружјето секаде мируваше, овде започнаја да се распламнуваат вистински диви борби. Сепак оваа Војна е скоро заборавена, опишана од малку Историчари и некој Современици само нејасно се подсеќаат: �Tamu ima{e i se slu~uva{e ne{toTamu ima{e i se slu~uva{e ne{toTamu ima{e i se slu~uva{e ne{toTamu ima{e i se slu~uva{e ne{to� � Во Македонија,. Tamu ima{e ne{to, Селаните таму се сеќаваат многу добро дека беа убивани жени, и деца грабнувани. Разрушени Куќи, пропаднати Ровови, ar|osani teloj, и ден денес од таа Војна и нејзината немилостивост se ostanati tragi na makedonskata po~va. Денеска нас ни е познато дека грчката Држава беше свесна, која опасност и произлегува од Егејска Македонија, во која 90 % беа Македонци. Заради тоа ги вовлекоја Македонците во една Граѓанска Војна. Комунистичката Партија ЕЛАС рекламираше обеќавања: �Ако ние е добиеме војнава, вас македонците повторно ке ви ја дадеме слободата и рамноправно }е постапуваме со вас. Вие можите да ги задржите: вашиот Јасик, Култура и Националитет“. На основа од оваа „измама повторно се разбудија македонските Патриоти за да можат, па макар по цена на животот, тие и нивните потомци како слободни луге, да учат, пишуваат, зборуваат и пеат на Македонски Јазик„ . Македонците контролираа широки делови од Македонија. Тие можеа на пример да запленат војна опрема од една цела Девизија. Со тоа македонските Партизани постанаја една озбилна војна сила. Во октомври 1943 година, ЕЛАС заедно со македонските Партизани го нападнаја силниот сојуз од грчкиот Крал. Тогаш англичаните ја прекинаја испораката на оружје за ЕЛАС и почнаја да му испорачуваат на верното кралство и така го зајакнуваа. Од времето на запоседувањето, грчкиот народ беше раздвоен во многубројни групации, при што растеше бројката на оние кој соработуваа со германците. Во есента 1944 година германските трупи се повлекоја од Грција. Во ова време стапија со Молба националните грчки востанички групи за поддршка против комунистичката ЕЛАС. Во Македонија вистина дојде повекепати до борби помеѓу македонските Партизани и Armijata na Germanija во кој националните грчки Партизани како сојузници соучествуваја. Многу Македонци беа заробени и во логори однесени, а потоа како „Евреи“ во логор за уништување беа убивани. Колкав беше бројот на протераните, до ден денас уште е непознат. После повлекувањето на Germanskite voeni sili се спуштија британските трупи во Грција. Борците од „ЕЛАС“ одма се свртија против

нив. Вака решително никогаш не се бореле, ниту против германците ниту против британците. На Грција и претеше Граѓанска Војана. Винстон Черчил се осеќаше приморан за да нападни. So dozvola na gr~kiot Kral Gorgi 2-ri koj vo ehsil `ivee{e vo London. Toj saka{e da vo site krugovi ugledniot Ercbi{ov Damaskinos da go stavi za regent, se dsodeka narodot na kralot ne mu obezbedi sigurno vra}awe vo tatkovinata. Черчил се наоѓаше на британскиот Брот „Ajax“, кој беше укотвен на пристаништето во Pirеus и таму чекаше да дојде Ercbi{ov Damaskinos. Британските морнари го однесоја Ercbi{ov Damaskinos кај Черчил со еден Чамец кој лежеше таму. Беа потребни долги часови за преговори, за да го убедaт, за да ја преземит власта.

Другиот ден Дамаскинос ги повика сите партии на една Конференција исто така и комунистите, со цел да се завршит граѓанската војна. Комунистите бараа да се оформит една нова Влада во која половина од минстерските места како и министерите за правда и внатрешни работи да бидат од нив. На ова барање конференцијата се откажа и крвавата граѓанска војна продолжи уште две недели понатака. Тогаш ЕЛАС беше спремна за прекин на огнот. Во меѓу време британските трупи беа со голем замав засилени, а осем тоа пред врата предстоеше Јалта-конференцијаta: Москва сега не сакаше комунистичке експлозии, затоа што такво нешто ке беше штетно за нејзиниот Имиџ.

Во Фебруар 1945 година се сретнаа британците и партиите од граѓанската

војна. Затворениците и заложниците беа ослободени и беше донесен заклучок за слободни избори и народно гласање во идната Влада. Трупите од ЕЛАС требаше да го предадат оружјето и да се растурат и тоа се оствари.

Мир! кинечно Мир! Али оружјето што и го предаде ЕЛАС на грчката Армија

беше старо. Модерните воени направи беа сокриени во планините. Комунистите се признати како легална Партија, само барањата не беа исполнети; посебно оние барања од Македонците; тие не беа никогаш спомнати. Преку 4,000 ЕЛАС – борци од Македонско потекло пребегаа преку границата во Албанија, Бугарија и Југославија. Таму тие формираја една нова Герилска Дружина, која настапуваше под името „Демократска Армија од Грција“ (ДАГ) (ДСЕ). Во ова здружение беа само 4 % грчки комунистички преставници, а другите беа Македонци. Одговорноста ја презедоја грчките генерали на чело со Врховниот Командант Маркос Вафиадиs, а не генералниот Секретар од ККЕ, Захариадис.

На 23 Април 1945 година под водство на (КПГ) беше формиран Националниот Ослободителен Фронт (НОФ) за Егејска Македонија. Од овај Национален Ослободителен Фронт (НОФ) во Ноември 1946 година се формира „Комунистичката Партија на Македонија“ (КПМ/КПЈ).

Еден ваков инвентар од зверство мораше; веке испробан од страдања

Македонски Народ, за прв пат да доживее. Ни во времето на Римјаните ниту под ропство од дивите Авари, Монголи и Османлии не беа превземани вакви системацки

походи за истребување на еден безпомошен цивилен народ. Владините трупи убиваа, пљачкаа и силоваа; напаѓаа села и зад себе оставаа мртви тела, убиваа деца и закопуваа живи луге под семја. Тие имаа намера да се борат за среќа, слобода и да го победат комунизмот, али нивното зверство ги погоди малите луге. Останатиот дел од Европа имаше доволно сопствени грижи. Али нека имаше 25,000 Партизани кој беа отпуштени од регуларната грчка Армија која беше подржувана од УСА и Голема Британија. Генерал Маркос добиваше помош од страна на Југославија, Бугарија, Албанија и Советскиот Сојуз.

Од 25 Мај 1946 година почнува Буржуазијата да се занимава со македонскиот

проблем: „Како прво требаше да бидат преселени 80,000 Македонци од Грција“... Беше една прва средба договорена за водството и тактиката на сојузот, на која треба да дискутираат Сталин и Захариадис. Кога Захариадис се врати во Грција, започнаа наново да се распламнуваат борбите, со резултат од тоа, скоро цела Македонија беше ослободена. Беа заземени стратешко важни села и планини; само големите градови беа под грчкиот кралски режим. Југославија под водство од Александар Ранкович кој беше трет човек на политбирото од КПЈ, ги снабдуваше македонските партизани со оружје во времето од 1945 до 1948 година: 35,000 Пушки; 2,000 Топови; 7,000; Minofrla~i;10,000 Мини; 12,000 комплетни војнички Одела; 30 Вагони со Храна и 8,000 Македонци кој беа преку граница пребегани, ги испрати назат во Грција.

Грчката Влада се обрати во УНО. Цело Лето во 1947 година се дебатираше за

сигурноста во Грција, Советскиот Сојуз 5 пати го вложи неговото Вето, а УНО не можеше да го донесит мирот, во Грција и понатака имаше измачувања и убивања. Во средината на Јануар 1947 година се сретна во Грција истражната комисија од Обединетите Нации. Нејзиното дејствување предизвика привремено смирување на граничните инциденти и да изгледа смалена опасноста од надвор. Али економската и воената состојба во Грција така се заоштруваше, така да водачот од американската економска мисија, Porter, американскиот претставник од истражната комисија од УНО Ethridge и американскиот Амбасадор Mac Veigh се сложија ако УСА не реагира навреме, ке се сруши грчката економија и предскажаја превземање на власта од страна на востаниците. Преплашени од узбунувачките извештаи од Атина, државниот подсекретар Acheson и министерот за надворешни работи Маршал информираја за озбилноста на ситуацијата и укажаа на тоа дека ова може да биде капитулација за Грција под Советската Влада, исто така и загуба на целиот среден и блиски исток, како и северна Африка, од разлог на недоволна подршка од УСА и Голема Британија.

Британската Влада подсети на уоа дека двете земји (Турција и Грција) од

стратешки и политички разлог, не смеат да паднат по Советска Власт. Posle ednoglasen pregled od britanskiot povik za pomo{, преку

одговорните министерства преседателот Труман на 25.02.1947 г. одобри извршување на специјалната програма за подршка на Турција и Грција. Владата припреми еден Закон за овозможување и за ослободување на неопходните финансии. Во еден

доверлив разговор со водечките пратеници од Конгресот, кон карајот на Фебруар 1947 година министерот за надворешни работи Маршал направи нацрт на мотиви на оваа далекудофатна надворешно политичка одлука: „Нашите интереси во Грција не се во никој случај ограничени на хуманитарни и пријателски импулси. Ако Грција се распадне во една Граѓанска Војна, возможно е како една комунистичка земја да не може да се противи под советска контрола. Тогаш Турција ке биде опколена и турската ситуација (...) ке биде уште покритична. Советската Власт вака може да се прошири преку целиот Среден Исток до границата со Индија. Дејството на еден ваков развиток не може воопшто da se proceni kon Унгарија, Аустрија, Италија и Фрнција. Не е претерано да се каже дека е ова само почеток на една серија од кризи, кој советската власт можеше да ги прошири на Европа, Блискиот Исток и Азија. Не постои друга сила освен Соединетите Држави кој беа во состојба оваа криза да е одбијат“.

Ванчо Михаилов кој во 1924 година го презеде раководството на ВМРО, од

некој беше назначен како безобразен Шеф на една банда убијци, а од други беше почитуван како Апостол на македонската независност.

Германија со закаснување проба со помош од Ванчо Михаилов да оствари

една независна Македонија, која ке беше една сигурна База за германците на југот од Балканското Полуострово. Во летото 1944 година со еден специјален Авион, Михаилов дојде во главниот град од Македонија кој беше заземен од бугарските трупи. Неговото мислење беше, дека е прекасно за стварање една независна Македонија, se vrati nazat vo Germanija bez da ja zavr{i rabotata. Тој живееше во Соединетите Американски Држави и од таму пробуваше да ја започнит борбата од ВМРО против комунистичкиот режим во Југославија и Бугарија. Од неговата идеја; од Македонија да направит една „Швајцарија на Балканот“ не била никогаш вака одалечена како денес.

Маршал Тито, комунистичкиот газда на Југославија и Ѓорѓи Димитров, газда

на Бугарија, одма после завршувањето на војаната се фатија за План, за нивните две држави да се соединат и да формираат една Федерациа, како Семе за еден во иднина мал >>Советски Сојуз<<, еден сојуз од републики на Балканот на кој требало покасно да се приклучат: Румунија, Унгарија, Албанија и Грција. Во рамките на оваа федерација требало Македонија после соединувањето, да формира една самостална Држава со деловите од Грција, Бугарија и Југославија. Советскиот Сојуз на почетокот мислеше дека вакво решение е поволно, затоа што се надеваше на овај начин дека ке се прошири неговата Моќ се до Средоземно Море. Али претпоствките за тоа беа, комунистичките владетели од Југославија и Бугарија да останат верни и приврзани кун Москва.

Во 1947 година Тито и Димитров два пати се сретнаа и се договорија за

соединување на Бугарија и Југославија. Во еден таен договор Димитров се задолжи за да и го отстапи на Македонија бугарскиот дел од Македонија, со кој ке беа направени првите чекори за формирање Голема Македонска Држава во рамките на Југословенско-Бугарската-Балканска Федерациа, како што мислеа дека ке ја

направат. Тогаш Маршал Тито изјави >>Ние ке имаме една таква тесна соработка помеѓу Бугарија и Југославија така да прашањето за една федерација ке биде само формалитет. Ние мора да најдиме нови патишта за да ги поврзиме нашите судбини едни со други, да ги делиме нашите Извори за помош, на кратко речено, нашата соработка да е направиме совршена во секој поглед.<<

Истовремено комунистичките Ребели од македонскиот дел кој беше заземен од Грција, под водство на Генерал Маркос и со активна подршка од Југославија и Бугарија е постигнаа највисоката точка на нивниот напредок. Во деловите што беа од нив совладани се создаде една прва Македонска Влада која тесно соработуваше со Белград и Софиа. Пoсле победата преку >>Монарско-Фашистичкиот<< Режим vo Atina nema{e ni{to pove}e okolu ot~epuvawe na Gr~ka-Makedonija. Ni{to pove}e ne smeta{e na patot da se formira etni~ka Makedonija so glaven grat Solun.

Али Тито и Димитров ја направија својата сметка без Сталин кој со зголемено

неповерње ги пратеше плановите за формирање една Балканска Федерација. Формирање една втора комунистичка голема сила во јужна Европа, со Белграт како против пол од Москва и со Тито како против-играч од Сталин – тоа не можеше да

го поднесит диктаторот во Кремел и без тоа веке долго време беа сумљиви самосталните и самоволните акции од југословенските комунисти. За да можат подобро да ги посматраат и зауздаат, комунистичките партии од пратеничките држави во Септември 1947 година го направија Коминформбирото за да ги прекрстат плановите за сојузот од Југославија и Бугарија. Во Фебруар 1948 година тој ги повика Тито и Димитров во Москва, така што на посетата Тито го заменуваа неговите три најблиски соработници: Кардељ, Ѓилас и Бакарич i go izdoktriraa na Димитров како еден Ученик. За да го опоменит Тито за последен пат, тој ги повика во Март 1948 година Советско-руските војни советници, а потоа сите цивилни специјалисти, со тој разлог, da se odnesuvaat kako prijateli. И кога сево ова не успеа, Сталин го презеде решителниот удар, исклучување на југословенските комунисти од Коминформбирото и бојкотирање на Тито и неговите соработници. Сонот од Тито и Димитров за една голема и моќна Балаканска Федерација, беше завршен со исклучување на Југославија од Источниот Блок. Димитров кој поради старост и болест беше слаб, а не како порано силен борец, му се поклони на Сталин. Kako stvarno misle{e, proizleguva od eden razgovor, koj otkako se pojavi konfliktot pomegu Belgrat i Moskva so na titoviot sorabotnik Milovan Djilas, koj vo stanicata na Top~ider vo Belgrat vo salonskiot vagon go ima{e poseteno, kade so edna Bugarska delegacija na pat za Prag se naoga{e: ,,Bidi jak se drugo otsebe }e se re{i” mu viknal Dimitrov toga{ na Djilas i mu ja stegnal rakata. Одма после исклучувањето на Југославија од Коминформбирото Димитров изјави дека не е ништо променето во пријателската врска помеѓу Бугарија и Југославија и уште во Јули 1948 година потпишаја договор за Културна соработка пмеѓу двете земји. Повеке недели покасно Димитров капитулира кога тој на една посебна седница во централниот Комитет на комунистичката партија на Бугарија се реши на согласност, преку што беше признато како „Неспорна Вистина“ дека Советскиот Сојуз и Руската Комунистичка Партија се водечки и со превладачка улога во борба против фашизмот и во одбраната на мирот, демократијата и социјализмот. Малку подоцна Бугарија во хор се согласи на коминформистичка потера против Југославија, во кое повторно беше Македонското прашање во Софиа и Белград како тема за обвинувања и навредувања. Али Сталин го изгуби поверењето во Димитров и не можеше да се ослободи од стравот, дека еден ден можит и тој да тргнит по патот на Тито. Во Април 1949 година во Софија дојде една вест дека Димитров е на боледување и се наоѓа на лекување во Советскиот Сојуз. Како Министерпреседател и генерален Секретар од комунистичката партија на Бугарија, тој бил ослободен од функција. Потоа никој не слушна за Димитров се до 2 Јули 1949 година кога дојде веста од Москва дека „Димитров после долги и тешки страдања од шекерна болест починал во Сенаториумот Бердика во Москва. Неговото тело беше чувано во зградата од синдикатот во Москва и како прв Сталин самиот чуваше 5 минути почесна стража.

Во Софиа никој не сакаше да верува за неговата природна смрт. Кога тој во

Април отпатува во Советскиот Сојуз, не само што целото негово имање него и неговата голема Библиотека е понесе со него, така што тоа значеше дека не рачуна да се врати во Софиа, али исто така не рачунаше на неговата скора смрт. Има озборувања дека Димитров се противел на „поканата“ од Советскиот Сојуз и дека

болничарите што го придружувале на пат за Москва, биле Агенти од Руската НКВД кој имале наредба да го однесат во Русија „жив или мртов“. Вистината за смрта на Димитров најверојатно нема никогаш да се дознае, али сигурно е дека неговата смрт беше прикладна за Сталин.

Исто и четвртиот главен фактор во играта за Македонија, грчкиот партизански

Генерал Маркос диживеа слична судбина. Овај некогашен тутунски работник со црни мустаки не поседуваше војна и политичка способност, али имаше артистички талент и една невообичаена мерка на Демагогија. Тој пред војната како комунистички Агитатор и член на Централниот Комитет на Комунистичката Партија ги запозна повекето грчки затвори и покрај тоа беше депортиран во Егејска Македонија. За време на војната тој од таму избега и стана водач на комунистичката партизанска Армија Е.А.М. Тој играше важна улога во атинското востание во декември 1944 година. Потоа замина за Москва и од таму во 1946 година се врати во Грција како >>Генерал Маркос<< за да ја преземе командата од комунистичката граѓанска Армија во борба против владата од Атина. Генерал Маркос вистина доби помош од страна на Југославија, Бугарија и Албанија, али не добиваше повеке помош од Советскиот Сојуз. Кога тој во Декември 1947 година повика една против Влада и се постави самиот во неа на избори за Министер, тогаш UDSSR му го одби дипломатското признавање. Во 1947 година Ослободителната Армија која беше под негова команда, мораше без успех да го прекине нападот на градот Konica во Македонија и тоа покрај бројна надмоќност во неговите трупи. Во текот на офанзивата која водеше кон жестоки борби, од Маркос командованите сојузници беа во тесно дефанзивна положба. Дури Маркос самиот мораше неговиот Генерален Штаб да го преместит на Албанска Територија. Уште пред да биде побиено востанието, Маркос поради тајните преговори со Тито и Димитров беше повикан на одговорност во Москва. Во почетокот на Фебруар 1949 година беше официално изјавено дека тој е разрешен од сите политички и војни функции. Од тогаш Маркос без трага е исчезнат, али во Атина некој мислат дека тој се наоѓа во Севетскиот Сојуз.

Кога Сталин е дочека Југословенската Делегација во Москва, тој кажа: „Ние

не сме согласни со мислењето на нашите Југословенски пријатели за да ја подржуваат и понатака револуцијата во Грција. Оваа борба е безсмислена и без изглед на успех. Дали вие озбилно мислите дека Голема Британија и Америка, двете најголеми сили во светов, ке ви дозволат една комунистичка политика на Средоземно Море? Глупости!

PORAZOT NA VI^ I POVLEKUVAWE VO ALBANIJA

Po dolgogodi{nite podgotovki na DAG za re{ava~kata borba so monarhofa{isti~kite vladini vojski na Vi~, na 10 avgust 1949 godina neprijatelot po~na silna ofanziva na centralniot front vo mesnosta ,,Poljanka,, i kotata 1865. Ofanzivata po~na so napad na edinicite na LOK pri {to bea upotrebeni i drugi pogolemi sili (Avjacija, Topovi, Tenkovi ). Po ednodnevna borba monarhofa{isti~kite edinici uspeja da gi razbiat edinicite na DAG i da gi zavzemat mesnostite ,,Poljanka,, i ,,Rato,, i so toa sozdadoa uslovi da go zavzemawe na ,,Lisec,, i ,,Prevol,, i kotata 1120 vo planinata Vrba. Na 11 i 12 avgust silite na DAG pod silen pritisok na neprijatelskite sili Na 11 i 12 avgust silite na DAG pod silen pritisok na neprijatelskite sili Na 11 i 12 avgust silite na DAG pod silen pritisok na neprijatelskite sili Na 11 i 12 avgust silite na DAG pod silen pritisok na neprijatelskite sili ja napu{tija planinata Lisec, a istovremeno neprijatelit prodol`i da vr{i ja napu{tija planinata Lisec, a istovremeno neprijatelit prodol`i da vr{i ja napu{tija planinata Lisec, a istovremeno neprijatelit prodol`i da vr{i ja napu{tija planinata Lisec, a istovremeno neprijatelit prodol`i da vr{i pritisok na poziciite na DAG na planinata ,,Malimadi,,. Ve}e slednipritisok na poziciite na DAG na planinata ,,Malimadi,,. Ve}e slednipritisok na poziciite na DAG na planinata ,,Malimadi,,. Ve}e slednipritisok na poziciite na DAG na planinata ,,Malimadi,,. Ve}e sledniot den ot den ot den ot den manarhofa{istite napreduvaa kon selata Trnovo i O{tima. Isto taka tie manarhofa{istite napreduvaa kon selata Trnovo i O{tima. Isto taka tie manarhofa{istite napreduvaa kon selata Trnovo i O{tima. Isto taka tie manarhofa{istite napreduvaa kon selata Trnovo i O{tima. Isto taka tie tie izvr{ija juri{ kon selata Besvina i mesnosta Prevalec i po te{ki tie izvr{ija juri{ kon selata Besvina i mesnosta Prevalec i po te{ki tie izvr{ija juri{ kon selata Besvina i mesnosta Prevalec i po te{ki tie izvr{ija juri{ kon selata Besvina i mesnosta Prevalec i po te{ki borbi uspeaja da gi zazemat.borbi uspeaja da gi zazemat.borbi uspeaja da gi zazemat.borbi uspeaja da gi zazemat. Na 12 Avgust rakovodstvoto na CK na KPG, ~lenovite na privremenata Na 12 Avgust rakovodstvoto na CK na KPG, ~lenovite na privremenata Na 12 Avgust rakovodstvoto na CK na KPG, ~lenovite na privremenata Na 12 Avgust rakovodstvoto na CK na KPG, ~lenovite na privremenata demokratska vldemokratska vldemokratska vldemokratska vlada i ~lenovitena Glavniot {tab na DAG neo~ekivano ja ada i ~lenovitena Glavniot {tab na DAG neo~ekivano ja ada i ~lenovitena Glavniot {tab na DAG neo~ekivano ja ada i ~lenovitena Glavniot {tab na DAG neo~ekivano ja napu{tija makedonskata teritorija i preku mesnosta ,,Afrika,, kaj Prespa napu{tija makedonskata teritorija i preku mesnosta ,,Afrika,, kaj Prespa napu{tija makedonskata teritorija i preku mesnosta ,,Afrika,, kaj Prespa napu{tija makedonskata teritorija i preku mesnosta ,,Afrika,, kaj Prespa preminaa vo Albanija. Me|u niv bea Nikos Zaharjadis, Jonidis, Parcelidis, preminaa vo Albanija. Me|u niv bea Nikos Zaharjadis, Jonidis, Parcelidis, preminaa vo Albanija. Me|u niv bea Nikos Zaharjadis, Jonidis, Parcelidis, preminaa vo Albanija. Me|u niv bea Nikos Zaharjadis, Jonidis, Parcelidis, Kokalis, Paskal Mitrevski i golem broj na civilnoto MakKokalis, Paskal Mitrevski i golem broj na civilnoto MakKokalis, Paskal Mitrevski i golem broj na civilnoto MakKokalis, Paskal Mitrevski i golem broj na civilnoto Makedonsko edonsko edonsko edonsko naselenie.naselenie.naselenie.naselenie. Na 12 avgust borbite prodol`ija na kotata 1120 na planinata Vrba, a napadot Na 12 avgust borbite prodol`ija na kotata 1120 na planinata Vrba, a napadot Na 12 avgust borbite prodol`ija na kotata 1120 na planinata Vrba, a napadot Na 12 avgust borbite prodol`ija na kotata 1120 na planinata Vrba, a napadot zapo~na od seloto Breznica, so {to istiot den be{e zazemeno seloto @elevo. zapo~na od seloto Breznica, so {to istiot den be{e zazemeno seloto @elevo. zapo~na od seloto Breznica, so {to istiot den be{e zazemeno seloto @elevo. zapo~na od seloto Breznica, so {to istiot den be{e zazemeno seloto @elevo.

Toj i sledniot den edinicite na DAG vo panika gi napu{tija poziciite {to Toj i sledniot den edinicite na DAG vo panika gi napu{tija poziciite {to Toj i sledniot den edinicite na DAG vo panika gi napu{tija poziciite {to Toj i sledniot den edinicite na DAG vo panika gi napu{tija poziciite {to gi dr`ea na kgi dr`ea na kgi dr`ea na kgi dr`ea na kotata 1807, 1919, 1932 i ,,Bela Voda,, i bezglavo se povlekoa kon otata 1807, 1919, 1932 i ,,Bela Voda,, i bezglavo se povlekoa kon otata 1807, 1919, 1932 i ,,Bela Voda,, i bezglavo se povlekoa kon otata 1807, 1919, 1932 i ,,Bela Voda,, i bezglavo se povlekoa kon ,,Afrika,, preminuvaj}i na 13 Avgust 1949 godina na albanska teritorija. ,,Afrika,, preminuvaj}i na 13 Avgust 1949 godina na albanska teritorija. ,,Afrika,, preminuvaj}i na 13 Avgust 1949 godina na albanska teritorija. ,,Afrika,, preminuvaj}i na 13 Avgust 1949 godina na albanska teritorija. Tuka pristignaa i 11. divizija na DAG vo ~ij sostav se nao|a{e 18. i 102 Tuka pristignaa i 11. divizija na DAG vo ~ij sostav se nao|a{e 18. i 102 Tuka pristignaa i 11. divizija na DAG vo ~ij sostav se nao|a{e 18. i 102 Tuka pristignaa i 11. divizija na DAG vo ~ij sostav se nao|a{e 18. i 102 brigada. Vo Albanija se najdoa edinicite na brigada. Vo Albanija se najdoa edinicite na brigada. Vo Albanija se najdoa edinicite na brigada. Vo Albanija se najdoa edinicite na 105. i 103 brigada na DAG, eden 105. i 103 brigada na DAG, eden 105. i 103 brigada na DAG, eden 105. i 103 brigada na DAG, eden Bataljon na 14 brigada, oficerskata {kola na DAG, edinicata za Bataljon na 14 brigada, oficerskata {kola na DAG, edinicata za Bataljon na 14 brigada, oficerskata {kola na DAG, edinicata za Bataljon na 14 brigada, oficerskata {kola na DAG, edinicata za obezbeduvawe na glavniot {tab na DAG i golem del na Makedonskoto obezbeduvawe na glavniot {tab na DAG i golem del na Makedonskoto obezbeduvawe na glavniot {tab na DAG i golem del na Makedonskoto obezbeduvawe na glavniot {tab na DAG i golem del na Makedonskoto civilno naselenie. civilno naselenie. civilno naselenie. civilno naselenie.

Поради повреда на Честа и навреда ---- за Внимание и Достоинство!!!! Во една слободна Европа, Pogotovo , Pogotovo , Pogotovo , Pogotovo овде во Сојузна Германија, , , , така

често и со задоволство се upotrebuva zborot demokratija: upotrebuva zborot demokratija: upotrebuva zborot demokratija: upotrebuva zborot demokratija: мораат поедини Држави да ја имаат слободата, , , , нивната Земја така да ја именуваат како што тие сакаат и покрај тоа да не морат да потклекнуваат под vlianie na tuga vlianie na tuga vlianie na tuga vlianie na tuga диктатура.... KrajKrajKrajKraj