Ολοκαφτωμα και Κατοχι

Ιςτορία Γϋ Γυμναςίου

Ιωάννα Νικθτοποφλου

Αδιάβροχα

Ο Κάφκα ιταν Εβραίοσ.Είχε μια αδελφι, τθν Πτλα, επίςθσ Εβραία.Η Πτλα παντρεφτθκε ζναν νομικό,τον Γιόηεφ Νταβίντ, Χριςτιανό.Πταν οι νόμοι τθσ Νυρεμβζργθσεπιβλικθκαν ςτθ Βοθμία το 1942,θ ντροπαλι Πτλα του πρότεινε να χωρίςουν.Αυτόσ ςτθν αρχι αρνικθκε.Εκείνθ του μίλθςε για τουσ εφιάλτεσ τθσ, τισ δφο κόρεσ τουσ να ςτζκουν αμίλθτεσπίςω από τα ςυρματοπλζγματα.Του ηιτθςε να ςκεφτεί λογικά-όπωσ όφειλε ζνασ άνκρωποσ με τθ δικι του

μόρφωςθ.Δεν ανζφερε το Άουςβιτσ(όπου κα πζκαινε τον Οκτϊβριο του 1943)Η λζξθ ιταν ακόμθ άγνωςτθ.

Αφοφ τακτοποίθςε το διαμζριςμα,ζβαλε λίγα πράγματα ςε ζναν ςάκο(οδοντόβουρτςα, ςαποφνι, βελόνεσ, κλωςτι,κουμπιά, δφο αλλαξιζσ εςϊρουχα,μια μάλλινθ ηακζτα, χαρτί, μολφβι)και κατευκφνκθκε προσ τθν εξϊπορτα.Ο Γιόηεφ τθ ςταμάτθςεΚαι γονατίηοντασ ςτα πόδια τθσΖβγαλε από ζνα κουτί λίγο γράςοκαι με ςχολαςτικζσ κινιςεισγυάλιςε μ’ αυτό τα παποφτςια τθσ.«Τϊρα δεν κα τα διαπερνά τίποτα»,είπε.

Χάρθσ Βλαβιανόσ

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΕΤΑΤΟΤΟ ΟΙΚΟΡΕΔΟ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΕΣ

• ΜΙΑΝ ΑΡΟ ΤΙΣ ΑΝΗΛΙΑΓΕΣ μζρεσ εκείνου του χειμϊνα, ζνα πρωί Σαββάτου, ςωρόσ αυτοκίνθτα

και μοτοςυκλζτεσ εηϊςανε το μικρό ςυνοικιςμό του Λευτζρθ,με τα τρφπια τενεκεδζνια παράκυρα και τ' αυλάκια των οχετϊν ςτο

δρόμο.Και φωνζσ άγριεσ βγάνοντασ, εκατεβικανε άνκρωποι

με χυμζνθ τθν όψθ ςτο μολφβι και τα μαλλιά ολόιςα ίδιο άχερο.Ρροςτάηοντασ να ςυναχτοφν οι άντρεσ όλοι ςτο οικόπεδο με τισ

τςουκνίδεσ.Και ιταν αρματωμζνοι από πάνου ωσ κάτου,

με τισ μποφκεσ χαμθλά ςτραμμζνεσ κατά το μπουλοφκι.Και μεγάλοσ φόβοσ ζπιανε τα παιδιά, επειδι τφχαινε, ςχεδόν όλα,

να κατζχουνε κάποιο μυςτικό ςτθν τςζπθ θ ςτθν ψυχι τουσ.

• Αλλά τρόποσ άλλοσ δεν ιτανε, και χρζοσ τθν ανάγκθ κάνοντασ,λάβανε κζςθ ςτθ γραμμι, και οι άνκρωποι με το μολφβι ςτθν όψθ,

το άχερο ςτα μαλλιά και τα κοντάμαφρα ποδιματα, ξετυλίξανε γφρω τουσ το ςυρματόπλεγμα.

Και κόψανε ςτα δφο τα ςφγνεφα, όςο που το χιονόνερο άρχιςε να πζφτει,

και τα ςαγόνια με κόπο κρατοφςανε τα δόντια ςτθ κζςθ τουσ,μιπωσ τουσ φφγουν ι ςπάςουνε.

• Τότε, από τ' άλλο μζροσ φάνθκε αργά βαδίηοντασ να 'ρχεται Αυτόσ με το Σβθςμζνο Ρρόςωπο,

που ςικωνε το δάχτυλο κι οι ϊρεσ ανατρίχιαηαν ςτο μεγάλο ρολόι των αγγζλων.

Και ςε όποιον λάχαινε να ςτακεί μπροςτά, ευκφσ οι άλλοι τον αρπάηανε

από τα μαλλιά και τον εςοφρνανε χάμου πατϊντασ τον.

• Ώςπου ζφταςε κάποτε θ ςτιγμι να ςτακεί και μπροςτά ςτο Λευτζρθ.

Αλλά κείνοσ δε ςάλεψε. Σικωςε μόνο αργά τα μάτια του και τα πιγε μεμιάσ τόςο μακριά - μακριά

μζςα ςτο μζλλον του - που ο άλλοσ ζνιωςε το ςκοφντθμα κι ζγειρε πίςω με κίντυνο να πζςει.

Και ςκυλιάηοντασ, ζκανε ν' αναςθκϊςει το μαφρο του πανί, ναν του φτφςει κατάμουτρα.Μα πάλι ο Λευτζρθσ δε ςάλεψε.

Ράνω ςε κείνθ τθ ςτιγμι, ο Μεγάλοσ Ξζνοσ,αυτόσ που ακολουκοφςε με τα τρία ςειριτια ςτο

γιακά, ςτθρίηοντασ ςτθ μζςθ τα χζρια του,κάγχαςε: ορίςτε, είπε, ορίςτε οι άνκρωποι που

κζλουνε, λζει, ν' αλλάξουνε τθν πορεία του κόςμου.

• Και μθ γνωρίηοντασ ότι ζλεγε τθν αλικεια ο δυςτυχισ, καταπρόςωπο τρεισ φορζσ του κατάφερε το μαςτίγιο.

Αλλά τρίτθ φορά ο Λευτζρθσ δε ςάλεψε. Τότε, τυφλόσ από τθ λίγθ πζραςθ ποφ 'χε θ δφναμθ ςτα χζρια του,

ο άλλοσ, μθ γνωρίηοντασ τι πράττει, τράβθξε το περίςτροφο και του το βρόντθξε ςφρριηα ςτο δεξί του αυτί.

Και πολφ τρομάξανε τα παιδιά, και οι άνκρωποι με το μολφβι ςτθν όψθ και το άχερο ςτα μαλλιά

και τα κοντά μαφρα ποδιματα, κζρωςαν.Επειδι πιγανε κι ιρκανε γφρω τα χαμόςπιτα, και ςε πολλζσ μεριζσ

το πιςςόχαρτο ζπεςεκαι φανικανε μακριά, πίςω απ' τον ιλιο, οι γυναίκεσ να κλαίνε

γονατιςτζσ,πάνω ς' ζνα ζρμο οικόπεδο, γεμάτο τςουκνίδεσ και μαφρα πθχτά

αίματα.Ενϊ ςιμαινε δϊδεκα ακριβϊσ το μεγάλο ρολόι των αγγζλων.