Τι έγινε στο Υπουργείο Παιδείας:Την περασμένη Τετάρτη, ο Σύλλογος μας, όπως και σχεδόν όλοι οι Φοιτητικοί Σύλλογοι στην Αθήνα, πραγματοποίησε Γενική Συνέλευση με στόχο τη συμμετοχή στην κεντρική κινητοποίηση των Φοιτητικών Συλλόγων στο Υπουργείο Παιδείας την Πέμπτη 19/3 βάσει των πάγιων αιτημάτων μας. Ειδικά σε μία περίοδο πτώσης και εκλογικής καταδίκης των προηγούμενων μνημονιακών Κυβερνήσεων και ανάδειξης μιας νέας Κυβέρνησης που, διακηρυκτικά, φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει τα αιτήματα του λαϊκού κινήματος, αναδεικνύονται νέες δυνατότητες για εμάς και την επιβολή των αιτημάτων μας. Μετά από μία μακρά περίοδο επιθετικών αναδιαρθρωτικών τομών στο χώρο του Πανεπιστημίου εδώ και 4 χρόνια (βλέπε ν. Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, σχέδιο “Αθηνά”, οργανισμοί, εσωτερικοί κανονισμοί, ίδρυσης Συμβουλίου Ιδρύματος, μείωσης χρηματοδότησης των ιδρυμάτων και των φοιτητικών παροχών (σίτηση-στέγαση-συγγράμματα) το φοιτητικό δεν πρέπει να αναμένει άλλο! Αντίθετα πρέπει να διεκδικήσει και να πετύχει την κατάργηση όλων των αναδιαρθρώσεων στο χώρο του Πανεπιστημίου!

Δυστυχώς, η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας [για ακόμη μία φορά συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις σαμπόταραν ανοιχτά τη διαδικασία (βλ. Νέα Προοπτική, ΔΑΠ) ενώ άλλες ήρθαν μέσω ...αντιπροσώπων (βλ. ΠΚΣ)]. Παρόλ'αυτά λόγω της κεντρικότητας και της σημασίας της κινητοποίησης ο Σύλλογος μας μέσω του Διοικητικού του Συμβουλίου αποφάσισε τη στήριξη της συγκεκριμένης κινητοποίησης. Βέβαια τι και αν υπογράφηκε η συγκεκριμένη απόφαση, όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του Συλλόγου έλαμψαν δια της απουσίας τους ακόμη μία φορά...

Τι έγινε στο Υπουργείο Παιδείας:Στη συνάντηση που ακολούθησε με τον υπουργό Αρ. Μπαλτά, αυτός διαχώρισε τα αιτήματα σε «εύκολα και δύσκολα υλοποιήσιμα». Συγκεκριμένα, χαρακτήρισε ως εύκολα την απόσυρση του μέτρου των διαγραφών, την επαναφορά των διοικητικών υπαλλήλων που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα, την κατάργηση των αντιδραστικών Συμβουλίων Ιδρύματος, την αντιμετώπιση ζητημάτων φύλαξης και καθαριότητας και την επαναφορά του ασύλου, δεσμευόμενος για την ψήφιση σχετικού πολυνομοσχεδίου μέσα στους επόμενους μήνες. Αντίθετα, χαρακτήρισε δύσκολη και ουσιαστικά ανέφικτη στο τώρα την αντιμετώπιση της υποχρηματοδότησης και την επαναφορά των φοιτητικών παροχών λέγοντας ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», ότι «οι φοιτητές θα πρέπει να προσπαθήσουν να αντιληφθούν τα πράγματα με όρους συνολικής πολιτικής για τη χώρα και ανάγκης να κατανεμηθούν τα ελάχιστα χρήματα και στην υγεία, στους ανέργους κλπ.», ενώ χαρακτηριστικά τόνισε ότι «η αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση της παιδείας αποτελεί ιστορική κατεύθυνση, που δεν μπορούμε όμως να εγγυηθούμε δεδομένης της έλλειψης χρημάτων».

Από τις δεσμεύσεις αλλά και από τις σιωπές και τις υπεκφυγές του υπουργού, κατά τη γνώμη μας, προκύπτουν τα εξής: 1) Είναι θετικές οι υποσχέσεις για τις διαγραφές φοιτητών, τα Συμβούλια Διοίκησης, την επαναπρόσληψη διοκητικών και του ασύλου. Σε αυτές αναγνωρίζουμε το αποτέλεσμα των φοιτητικών αγώνων των τελευταίων χρόνων και του φετινού φθινοπώρου, καθώς και της συντριβής της προηγούμενης κυβέρνησης στις εκλογές λόγω των μνημονιακών αντιλαϊκών πολιτικών. Θα είμαστε ωστόσο σε επιφυλακή μέχρι να δούμε συγκεκριμένα το πολυνομοσχέδιο. Και αυτό γιατί καμία εγγύηση δεν μπορεί να υπάρξει όταν, με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους δανειστές, έχει εκχωρηθεί στις Βρυξέλλες, στα θεσμικά κέντρα και όργανα της Ε.Ε η δυνατότητα να απορρίπτουν στοιχειώδη σχέδια νόμου ως μονομερείς ενέργειες. Πέραν αυτών, η απουσία ρητής δέσμευσης για άμεση και πλήρη απόσυρση του ν. Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου, δεν μπορεί παρά να μας προβληματίζει...

2) Για εμάς είναι χαρακτηριστικά τα αναπάντητα ερωτήματα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου: την υποχρηματοδότηση και τη μείωση των φοιτητικών παροχών. Αποτιμώντας τόσο την κινητοποίηση του ΣΦΙΑ στο Υπ. Υγείας και στο Υπ. Παιδείας μπορούν να βγάλουμε συγκεκριμένα συμπεράσματα για την ακολουθούμενη πολιτική της νέας Κυβέρνησης: Μία πολιτική η οποία δεσμεύεται από τη μία γύρω από αρκετά (όχι όλα βέβαια) τα αιτήματα των κινημάτων των προηγούμενων αιτών τα οποία δεν έχουν σαφές

δημοσιονομικό αντίκτυπο, ενώ από την άλλη αρνείται την ανατροπή των μνημονιακών νόμων τα οποία κινούνται γύρω από τη χρηματοδότηση. Και αυτό μπορούμε να βγάλουμε συγκεκριμένα συμπεράσματα: Με την πολιτική προσκόλληση της νέας Κυβέρνησης στη λογική της διαπραγμάτευσης και της μη ρήξης με δανειστές και επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα συνεχίσουμε να μιλάμε για “εφικτά και ανέφικτα” όχι μόνο στο χώρο της Υγείας και της Εκπαίδευσης αλλά συνολικά στο χώρο των κοινωνικών διεκδικήσεων. Άλλωστε με ποιά “διαπραγμάτευση” οι ”Εταίροι“, οι “Θεσμοί” και οι “Πιστωτές” θα αφήσουν το Υπουργείο να “ξοδέψει” τόσα χρήματα από τον προϋπολογισμό για να γίνει το πρώτο -έστω- βήμα για την οικοδόμηση δημόσιας και δωρεάν Παιδείας;

Κρίνοντας, λοιπόν, από τις δεσμεύσεις αλλά και τις μη-δεσμεύσεις του Υπ. Παιδείας το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να εφησυχαστεί! Πρέπει τώρα να διεκδικήσουμε την άμεση υλοποίηση των δεσμέυσεων του Υπουργείου αλλά και την πραγματοποίηση του συνόλου των αιτημάτων μας. Σε κάθε περίπτωση, καθίσταται σαφές ότι καθοριστικό ρόλο στην ικανοποίηση των αιτημάτων του Συλλόγου μας θα διαδραματίσει η αποφυγή οποιουδήποτε εφησυχασμού και η κινητοποίηση από την μεριά μας, καθώς και σε ένα άλλο επίπεδο η αναγκαία ρήξη της κυβέρνησης με τους “θεσμούς” και τους μηχανισμούς της Ε.Ε., με άμεση διαγραφή του χρέους και επιβολής των λαϊκών αναγκών!

Γιατί σε τελική ανάλυση:

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ! ΟΛΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ!