Αν είδες ποτέ στη μέση του δρόμουδυο ανθρώπους να τους πηγαίνουν με χειροπέδεςδεν αποκλείεται ο ένας να ήμουν εγώπου με ξαναστέλναν εξορία.Και κείνο το πρωί είχα σαν και σένατόσα όνειραγια τη δουλειά που θα έβρισκα, για έναν περίπατο στα φώτα και την άσφαλτο,για λίγο ήλιο...Και κείνοςπου ξαφνικά τα σίδερα τον δέσαν στο κορμί μουείχε και κείνος χαραγμένα τα όνειρά τουστο αυστηρό του πρόσωπο.(Τον πήρανε χαράματα στις έξη από τη γυναίκα του).'Οταν βλέπεις στο δρόμο δυο ανθρώπουςμε χειροπέδεςμη νομίσεις τίποτα περισσότερομη νομίσεις τίποτα λιγότερο.Δυο άνθρωποι.