தமிழ்மமொழியின் வரலொறு வி.க ொ. சூரியநொரொயண சொஸ்திரியொர்

tamiz moziyin varalaRu by V.K . cUryanArayaNa cAstiriyar In tamil script, unicode/utf-8 format

Acknowledgements : Our S incere thanks go to the Tamil Virtual Academy (formerly Tamil Virtual University), Chennai, Tamilnadu for placing in the Net a PDF version based on scanned images of this work. E text preparation and proof-reading: This etext was produced through Distributed Proof-reading approach. We thank the following persons in the preparation and proof-reading of the etext: Anbu J aya, S . Karthikeyan, R . Navaneethakrishnan, N. Nachiappan, P . Thulasimani, V. Ramasami and V. Devarajan Preparation of HTML and PDF versions : Dr. K . Kalyanasundaram, Lausanne, Switzerland. © Project Madurai, 1998-2012. Project Madurai is an open, voluntary, worldwide initiative devoted to preparation of electronic texts of tamil literary works and to distribute them free on the Internet. Details of Project Madurai are available at the website http://www.projectmadurai.org/ You are welcome to freely distribute this file, provided this header page is kept intact.

தமிழ்மமொழியின் வரலொறு (வி.க ொ. சூரியநொரொயண சொஸ்திரியொர் அவர் ள்

இயற்றிய நூற்மறொகுதி )

2. தமிழ்மமொழியின் வரலொறு. To My Beloved and Revered Master Rev. WILL IAM MILLER , M.A., LL .D., D.D., C .I.E ., Principal of the Madras Christian College and Vice-Chancellor of the University of Madras THIS WORK IS DEDICATED AS A HUMBLE TOKEN OF LOVE BY One of his "Boys" THE AUTHOR . ---------------- உரிமமயுமர.

மழினிய வொங் ிலநற் மல மென்னுங் டொம்ம ொழிந்திட் டஞ்ஞொன மரத்மதச்சொடி யமமதிம ொளு மில்லர்தம தரிய வுள்ெ மொங் னி*று ிரிசரமொ யமர்ந்த கதனு மமிழ்துநி ர் ொமை ெி னல ில் ொண்ம ய ங்ம ொணர்ந்து நறும்ம ொருள் ெொர்ந்து மசல்லுந் தமிழ்மமொழியின் வரலொற்றங் மரயின் மொட்டுத் தனிம ிழ்ந்து விமெயொடி யுலவு மன்கற. ----------- INTRODUCTION ------- THOUGH my knowledge of the Tamil Language is so scanty that at first I held myself absolutely disqualified from complying with Mr. S uryanarayana Sastri's request that I would write an introduction to this book, yet on his pressing it I could not deny myself the pleasure of complying with his desire and showing my interest in the excellent work which he has here done for his native tongue. It has been a privilege to talk with him over his book and to see how he has assimilated the methods of Western philologists and has applied them to the study of the Dravidian languages . While however he has found his models in the west, no one can fail to see that his inspiration comes from his love of Tamil and that he has put himself into the book, with the result that it is fresh and original. That the book meets a need is certain. As a study of the growth of language in general from Dravidian point of view it is a contribution to Philology of notable value; while as a history of the Tamil Language in particular it stands alone. And Tamil is a language which well deserves such study. It belongs to a group which has a strongly marked family type, and which, while it has features that seem to connect it, on this side and on that, with widely differing groups, is also distinguished from all other groups by features all its own. Its origin still remains to be discovered -- a secret to reward some scholar patiently treading in the path along which this book points the way. Its grammar is full of interest and its literature is one which any nation might be proud. It still has a vigorous life as spoken tongue, and when its emancipation from the tyranny of the conventions of a dead past is complete it will regain its literary productiveness. For a long time at any rate it will be the medium in which the movements and the emotions of the Tamilians will find their real and natural expression. It must continue the language of the genuine literature of the people. In English their thought and feeling will move as it were in shackles ; in Tamil they will have the spontaneity and ease and vigour of free movement. I am not competent to pronounce upon all the details of Mr S uryanarayana Sastriar's work, but I am convinved that the main lines on which it is constructed are right. The patient work which I know that he has devoted to the subject for years and his mastery of the language both as scholar and as poet are a sufficient guarantee that his illustration of the principles is wide and sufficently correct. In the study of Tamil in our Collleges the book will mark an epoch. For it puts that study upon a better basis, and will begin to do for it what such writers as Trench and Morris and Skeat did for English a generation or more ago. The author has by it gained for himself the distinction of being the pioneer in a field into which many will doubtless follow him. But none of his successors are likely to excel him in the real usefulness of their work or in their love of the language whose past he here illumines . F . W. KELLETT . ----------------

மு வுமர

"எப்ம ொருள் யொர்யொர்வொய்க் க ட் ினு மப்ம ொருள் மமய்ப்ம ொருள் ொண் தறிவு"

என்ற திருவள்ளுவனொர் திருவொக் ின் டி, இந்நூமல அறிவிமடகயொர் ொணலுற்றொல் அவர் இதன் ட் ம ொதிந்துெ விையங் ெின் மசவ்விமய உள்ெவொறு அறிந்து த மதிப் ர் என்னுந் துணிவு ம ொண்மடழுந்கத யொம் இச்சிறுநூல் வகுக் ப் புகுந்தனம். ஒரு ொமையின் வரலொறு என்றொமலன்மன? இதன் ம ொருள் யொது? இது கமற் ொர்மவக்குத் மதெிவொன ம ொருள் ம ொண்டதுக ொல் கதொன்றொமலிருந்த க ொதிலும், உய்த்துணருமிடத்து இதற்கு இது தொன்ம ொருமென்று வமரந்து சுட்டலொகும் டியிருக் ின்றது. கதசசரித்திரம் க ொலப் ொமைவரலொறு கூறல் இயலொது. இன்னவிையம் இக் ொலத்தில் நி ழ்ந்தமதன்றும் அதன் யன் இன்னமதன்றும் நிச்சயமொ த் கதசசரித்திரங்கூறும். ொமைவரலொற்றிற் ொலவமரயமத கூறுவமதல்லொம் உத்கதசமுமற ற்றிகயயொம். மற்று, நி ழ்ச்சிவரலொறும் யனும் சிறிதெவு மதெிவொ க்கூறலொம். நூல் ெின் வரலொறும் நூலொசிரியர் ெின் வரலொறும் ொமை வரலொற்மறொடு கநகர சம் ந்தப் ட்டனவல்ல. எனினும் ஓரொற்றொற் சிறிதெவு இமயபுண்டு. அவ்விமயபு நிமனவிலிருக் கவண்டும். ம ொருள் அறிவுறுக்கும் ஒலி ெின் கதொற்றமும் மசொல்லொக் மும் க ச்சுவழக்கும்- அது ரவியவொறும் ொமையொயினமமயும், ொமையின் மநடுங் ணக்கும், எழுதப் டுமொறும், ஏட்டுவழக்கும், இலக் ண வரம்பும், ொமையமமப்பும், மசொன்மரபும், நூன்மரபுமொ ிய இமவயமனத்துகம ொமை வரலொற்றின் விையங் ெொம். இமவ கெ இந்நூலின் ண் ஆங் ொங்கு விரித்துக் கூறப் டு ின்றன. இந்நூலின் ம ொருெடக் த்மத ஒருமுமற உற்றுகநொக் ின் இந்நூலினியல்பு இன்னமதன விெங்கும் இத்தன்மமயொன நூல் ள் ஆங் ிலம் முதலிய ிற ொமை ெிற் ல விருக் ின்றன. மற்றுத் தமிழ்மமொழிக்க ொ ஒன்கறனுமில்மல. ஆங் ொங்கு வந்தவரும் க ொனவரும் தமிமழப் ற்றித் தத்தமக்குத் கதொன்றியமவ மெ வொய்க்கு வந்த டி மயல்லொம் ஆங் ிலத்தில் மூமலக்குமூமல ல புத்த ங் ளுள் எழுதி மவத்தமவ கெ *நிலதலொய்க் ிடந்தன. அவற்மறஆரொய்ந்து தர் மெந்து ணிம ொள்வொர் அரியரொயினர். 'தமிழ்ப் ொமைச் சரித்திரம்' என் து தமிழிற் லொ ொய ப் ட்டப் ரீமைப் ொடங் ளு மெொன்று. இதற்குத் தக் நூல் ள் அ ப் டொது மொணொக் ர் ள் தவிப் து ண்டிருக் ின்கறொம். ொலஞ்மசன்ற த.ீ மீ. கசை ிரி சொஸ்திரியொரவர் ெது 'திரவிட சப்ததத்துவம்' என்ற நூல் முன்னகர கயற் ட்டுெ தமிழிலக் ணங் மெப் ொமைநூ லமமதி ட்குத் தக் டி மொற்றிப் புத்திலக் ணமொ வகுத்தமதொன்றொம். அது ம ொதுகநொக் மொய்ச் மசல்லுதலின்றிச் சிறப்பு கநொக் ொய்ச் மசொன்மரம்புஞ் மசொல்லிலக் ணமுகம கூறிச்மசன்றது. ஆ கவ யொம் கமற்கூறியவொறு ஒரு நூல் மசய்ய விரும் ித் 'தமிழ் மமொழியின் வரலொறு' என்னும் இந்நூமலப் புமனந்து மவெியிடு ின்கறம். இதன் ண்கண, கமற்புல விஞ்ஞொனி ள் ண்ட ொமை நுன்முமற ெின் டி தமிழ் மமொழியின் தன்மம இஃமதன வகுத்துக் கூறப் டு ின்றது. யொம் எமது ஆங் ிலக் ல்வியின் யனொ ப் மழய தமிழ் நூற் ருத்து ள் சிலவற்மறொடு *மூரணிப் புதுக் ருத்து ள் சில ஆங் ொங்குக் ொட்டியிருத்தல் ற்றிப் க ரறிவொெர் எம்மம யி ழொது நூன்முழுவதும் உற்றுகநொக் ி இஃது அமமயும் அமமயொமதன இறுதியிற் கூறு . தமிழ் நூலினிமடகய ஆங் ில கமற்க ொள் மெ அதி மொ க் ொட்டும் விருப் ின்றி விடுத்தனம். உதொரணங் ெொல் நூமலப் ம ருக் ியவழிப் ம ொதுவொ ப் டிப் ொர்க்குச் சுமவ குமறயுமமன்மறண்ணி ஆங் ொங்கு கவண்டிய விடங் ெில் இரண்மடொரு ொரணகம ொடடியிருக் ின்கறம். இன்னும் இந்நூமல விரிக்கும் அமயம் கநர்ந்துழி விரித்மதழுதுவொம்.

இஃது எழுதுமிடத்து எமது 'இயற்றமிழ் மொணவர்' மசய்தவுதவி மயொரும ொழுதும் மறக் ற் ொலதன்று. "அறிமவனப் டுவது கமமதயொர் மசொன்கனொன்*நல்" என்ற ம ரிகயொர் வொக் ின் டி, அறிவுமடயொர் எம்மமப் ம ொறுத்தருளுவர் என்னுந் துணிவு ற்றி இந்நூமல மவெியிடு ின்கறம். வி.க ொ.சூ. ------------------

CONTENTS - ம ொருெடக் ம்.

I. EARLY HIS TORY Ancient India: aborigines during the stone age and the subsequent age: the Dravidian inroad: the Nagas : the Tamils : the ancient state of the Tamils : the Tamils settle themselves in India: the coming of the Turanians (Mongolians, the yellow men of India): the intermixer of Turanians and Tamil elements ; the Tamil language: its dialects : the relation of Tamil to the Turanian family of languages: the state of civilisation of the Tamils : the migration of the Tamils : the coming of the Aryans; the origin of the Tamil Alphabet; Tamil and Sanskrit; S anskrit influence over the Tamil dialects . I. ஆதி வரலொறு. ண்மட இந்தியொ; ற் ொல மனிதர்; உகலொ ொலமனிதர் ள்; ிறர்வரும ; நொ ர் ள்; தமிழர்; தமிழரது ண்மட நிமலமம; தமிழர் குடிகயற்றம்; துரொனியர் வரும ; துரொனியர் லப்பு; தமிழ்மமொழி; தமிழின் வழிமமொழி ள்; தமிழ் துரொனிய ொமையன்று; தமிழரின் நொ ரி நிமல; தமிழர் ரவுதல்; ஆரியர் வரும ; தமிழ் மநடுங் ணக்கு உற் த்தி; வடமமொழி மதன்மமொழி; தமிழின் வழிமமொழி ள் திருந்தினமம. --------------------------- II THE INFLUENCE OF SANSKRIT . The nature of the Aryans: S anskrit only a dead language; accession of Sanskrit words in TAmil; S anskrit borrowed hardly any Tamil words ; Sanskrit words adapted in Tamil; the rise of Buddhism; Tamil high and low; the rise of J ainism; Bilingualism; the prepon- derance of the Sanskrit element; Doublets ; Tamil grammar modified; S anskrit and Tamil grammars organically different; the independence of the Tamil language; the defects of Sanskrit; Tamil Prosody: how far Tamil is indebted to Sanskrit; the opinion of the authour of the Prayoga Viveka. II. வடமமொழிக் லப்பு. ஆரியரியல்பு; வடமமொழியின் எட்டு வழக்குநிமல; வட மசொற் ள் தமிழிற் பு வும் தமிழ்மசொற் ள் வடமமொழியிற் பு ொமம; வடமசொற் ள் திரிந்து வழங் ப் ட்டமம; ம ௌத்தமரழும ; மசந்தமிழ் ம ொடுந்தமிழ்; மசனமரழும ; மணிப் ிரவொெ நமட; வடமசொன் மிகுதல்; இரட்மடப் தம்; தமிழிலக் ணந்திரிதல்; வடமமொழி யிலக் ணமுந் தமிழ்மமொழி யிலக் ணமும் கவறொமொறு; தமிழ்மமொழியின் தனிநிமல; வடமமொழியின் குமறவு; தமிழ் யொப்பு; வடமமொழிக்குத் தமிழின் மடமமப் ொடு; ிரகயொ விகவ முமடயொர் கூற்று. ---------------------------------------------

III THE THREEFOLD CLASS IF ICATION. The nature of Iyal Tamil; the region where high Tamil prevailed; where low Tamil prevailed; works in Iyal Tamil; the relation of Iyal Tamil and Natakam; the nature of Isai Tamil; works in Isai Tamil; the relation of Isai to Natakam; the origin of Nataka Tamil; Sanskrit influence in Isai Tamil; the scarcity of works in Isai Tamil; the nature of Nataka Tamil; the importance of Nataka Tamil; the paucity of Nataka Tamil; the extinction of works in Nataka Tamil; Nataka Tamil produces good effects ; the revival of Nataka Tamil; the existence of Nataka Tamil anterior to the Aryan influence. III. மூவம ப் ொகு ொடு. இயற்றமிழினியல்பு; மசந்தமிழ்நொடு; ம ொடுந்தமிழ்நொடு; இயற்றமிழ் நூல் ள்; இயற்றமிழ்க்கும் மற்மறத் தமிழ் ட்கு முள்ெ இமயபு; இமசத்தமிழி னியல்பு; இமசத் தமிழ்நூல் ள்; இமசத்தமிழ்க்கும் நொட த் தமிழுக்கு முள்ெ யிமயபு; நொட த்தமிழின் கதொற்றம்; நொட வியலுமடயொர் கூற்று; இமசத் தமிழில் ஆரியக் லப்பு; இமசத்தமிழ்நூல் ள் அரு ினமம; நொட த்தமிழினியல்பு; நொட த்தமிழின் சிறப்பு; நொட த்தமிழின் வழீ்நிமல; நொட த்தமிழ்நூல் ள் இறந்து ட்டமம; நொட த்தமிழொல் நன்மமமிகுமமன் து; நொட த்தமிழ் மீட்டுந்தமலமயடுத்தல்; நொட த்தமிழ் ஆரியர் லக்குமுன்னகர தமிழரிடத் துண்மடன் து. --------------------- IV THE F IVE PARTS OF GGRAMMAR How language is formed; the constant change of language; the origin of grammar as a check to the variability of language; Agastyam; Tolkapyam; the three divisions of Tamil Grammar; Porul Ilakkanam included Prosody and Rhetoric; Prosody separated itself from Porul thence the fourfold divisions of Tamil Grammar; works of Prosody; want of study of Porul; Tamil Rheotirc improved by Sanskrit;works on Tamil Rheotoric; the fivefold division of Tamil Grammar completed; works treating of the fivefold division of Tamil Grammar; Pattiyal; metrical Smoersaults ; the general decay of Pattiayl and metrical S omesaults . IV. ஐவம யிலக் ணம். ொமையொக் ம்; ொமையடிக் டி மொறு டுதல்; இலக் ணவரம்பு வகுத்தல்; அ த்தியம்; மதொல் ொப் ியம்; மூவம யிலக் ணம்; ம ொருெிலக் ணத்தில் யொப் ணி ெடங்குமொறு; யொப்புத் தனிப் டப் ிரிந்து நொல்வம யிலக் ணமொயினமம; யொப் ிலக் ண நூல் ள்; ம ொருெிலக் ண விலக் ியநூல் ள்; அணியிலக் ணம் ஆரிய மமொழியொல் விருத்தியொதல்; அணியிலக் ண நூல் ள்; சித்திர மீமொஞ்மசயுமடயொர் கூற்று; ஐவம யிலக் ணமும் முற்ற அமமந்தமம; ஐவம யிலக் ணமுங் கூறும் நூல் ள்; ொட்டியல்; மிமறக் வி ள்; ொட்டியலும் மிமறக் வி ளும் ம ரும் ொலும் அறிவுமடகயொரொற் ொரொட்டப் டொமம. ------------------ V. THE ORIGIN AND THE ANTIQUITY OF THE LANGUAGE . Natural language; sound as an instrument; the various ways in which words are formed; imitative, emotional, and symbolic; the tongue-help to gesture language; the decay of gesture language at the increase of tongue-help; pronominal roots ; language a human product; the opinion of the ancient Tamils on the origin of Tamil language; how intelligibility was possible; what are ancient languages?; Tamil one of them; the opinion of Valmiki and Vyasa; when language originated; classical writers on antiquity of Tamil; Kumariland submerged; Haeckel's view.

V. ொமையின் கதொற்றமுந் மதொன்மமயும். இயற்ம ப் ொமை; ஒலிக் ருவி; மமொழித்கதொற்றவம ள்; க ொறல்வம ; மலவம ; அறிகுறிவம ; நொவின்மசம ம ச்மசம ட்கு உதவியொமயழுந்தமம; நொவின் மசம கமற் டக் ம ச்மசம வழீ்ந்து டுதல்; தன்மம முன்னிமலப் குதி ள்; ொமை மக் ொெொக் ப் ம ொருமென் து; தமிழ்ப் ொமையின் கதொற்றத்மதப் ற்றி முந்மதகயொர்கூற்று; ொமை யொவருக்கும் ஒருங்க விெங் ியவொறு; மதொன்மமொழி ள்; ிறர் தமிழின் மதொன்மம மொட்சிம ொண்டமம, வொல்மீ ி வியொச* முனிவர் ள் கூற்று; ொமை கதொன்றிய ொலம்; ண்மடத் தமிழ்நூலொசிரியர் ள் கூற்று; டல் ம ொள்ெப் ட்ட குமரிநொடு; கமற்புலவிஞ்ஞொனி மயொருவர் கூற்று. VI. THE INDIVIDUALITY OF THE LANGUAGE . Each language has an independent charecter; the offshoots of a language vary in charecter; Malayalam is a dialect of Tamil became independent; the tamil Alphabet and its defects ; the short உ; the different ways of Tamil pronunciation; word formation; the parts of speech; the classification of gender and its defects ; classifiaction of tense; the present tense; particles ; tense classification to suit modern Tamil; a dialogue;studyof words ; the Tamil's knowledge of mathematics; the richness of Tamil. VI. ொமையின் சிறப் ியல்பு. ஒவ்மவொரு ொமையுந் தனித்தியங்கு மமன் து; தொய்மமொழியும் வழிமமொழியுந் தனிப் டு ம ற்றியுமடயன; தமிழும் மமலயொெமும் கவறொமொறு; தமிழின் மநடுங் ணக்கு; அதன் குமற ொடு; குற்றியலு ரம்; உச்சொரணக தங் ள்; குப் ிலக் ணம்; மசொற் ொகு ொடு; ொல்வகுப்பும் அதன் குமறவும்; ொலப் குப்பு; நி ழ் ொல விமடநிமல; ொமை நமடக்க ற்ற ொலப் குப்பு; எல்லொவற்றிற்குஞ் மசொற் ளுமடமம; ஒருசல்லொ ம்; மசொற்ம ொருெொரொய்ச்சி; தமிழர் ணக் றிவு; தமிழ்மமொழியின் வொய்ப்புமடமம. --------------- VII. CHANGES IN THE LANGUAGE . The linguistic 'natuaral selection'; change of form in words due to negligencd, laziness and economy of time and effort; illaustrations ; change of word forms due to distinctions and ease of pronunciation; illustations ; change due to false analogy and desire for symmetry; decency and euphemism; chane due to political fluctuations; accession of Hindustani words in Tamil classics; diphthongal changes; change in long vowels ; change due to commercial activities ; the differentiation of ர and ற; the differentiation of ழ and ெ; Virasoliyam and Kandapuranam on ழ and ெ; the stages of language; Tamil in the agglutinative-inflectional stage; the rapidity of change; Generalisation; S pecialisation; Amelioration; Deterioration; S uggestion Freemasonry in words; chane due to Rhetoric; the development of Grammar; change due to mistakes in metrical dictionaries; the impossibility of correcting them; the relation between grammar and literature. VII. ொமை கவறு டுமொறு. க ச்சுவழக்குள்ெ ொமை ள் சதொ கவறு டுமமன் து; 'இயற்ம ப் ிரிநிமல' ொமைநூலினுள் ம ொள்ெப் டுதல்; மசொல் லுருவஞ் சிமததல்; ம ொச்சொப்பு, கசொம் ல், ொலச்சுருக் ம், முயற்சிச்சுருக் ம் முதலிய ொரணங் ள்; மரூஉ, உச்சரிப்புரலம் முதலிய ொரணங் ள்; மமொழியிறுதிப்க ொலி; க ொலிமயொப்புமம, அழகு விருப் ம் முதலிய ொரணங் ள்;

இலக் ணப்க ொலி; இடக் ரடக் ல்; மங் லம்; இரொஜ்ய மொறு ொட்டுக் ொரணம்; இந்துஸ்தொனிச் மசொற் ள் இலக் ியங் ெி கலறினமம; சந்தியக் ரங் ள்; மநட்டுயிர் ெின் நிமலப்க ற்றுக்குமறவு; வொணி க் ொரணம்; ர ர ற ரகவறு ொடு; ழ ரெ ரகவறு ொடு; வரீகசொழியமுங் ந்தபுரொணமும்; ழ ர ெ ரங் மெ ஒருவம ப் டுத்திச் மசய்ம மசய்தல்; ொமைநிமல ள்; தமிழ் மதொடர்நிமலயினின்று உருபுநிமலக்க கும் நிமலயிலிருத்தல்; கவறு ொட்டின்விமரவு; ஏட்டுவழக்கும் க ச்சுவழக்கும் கவறு டுதல்; ம ொதுப் மட நியமம்; சிறப்புப் மட நியமம்; ம ொருள் முற்றினும் கவறு டுதல்; உயர்ம ொருட்க று; இழிம ொருட்க று; குறிப்புச்மசொற் ள்; குழூஉக்குறி; அணிவம யொன் கவறு டுதல்; இலக் ணத்தினியக் ம்; நி ண்டு மசய் ிமழ இலக் ிய கமறுதல்; அவற்மறத் திருத்தலொ ொமம; இலக் ிய விலக் ணவிமயபு. ---------------- VIII. THE RANGE OF THE L ITERATURE C ivilisation enriches literaure; the dignity of laguage; periods of literature; Early period; befoe 100 A.D; mediaeval mperiod; I.A.D. 100 to A.D.600. II A.D.600 to A.D. 1400; modern period; 1400 A.D. upwards; a bird's eye view of the literature of the three periods. VII. நூற் ரப்பு. ொமையின் நூற் ரப்பு நொ ரி விருத்திக்குத் தக் டி கவறு டுமமன் து; ொமையின் ம ௌரவம்; ொலப் ிரிவு; ஆதி ொலம் - ி. ி. 100 க்கு முற் ட்ட ொலம்; இமடக் ொல முற் குதி - ி. ி. 100 முதற் ி. ி. 600 வமரயிலுள்ெ ொலம். இமடக் ொலப் ிற் குதி - ி. ி. 600 முதற் ி. ி. 1400 வமரயிலுள்ெ ொலம்; ிற் ொலம் - ி. ி. 1400 முதல் இற்மறநொள் வமரயிலுள்ெ ொலம்; இம்முக் ொலத்து நூல் ெின் இயல்பு. ----------- IX THE REFORM OF LANGUAGE . The slow adaptation of language to the growth of civilisation; the indispensability of reform; perspecuity of style; limitation of Sandhi; the adoption of punctuation; the introduction of foreign words. IX . ொமையின் சரீ்திருத்தம். தமிழ்மமொழியின் வெர்ச்சி நொ ரி வெர்ச்சிக்குத் த அமமயொமம; சரீ்திருத்தம் இன்றியமமயொமம; ஏட்டுவழக்குநமட மதெிவும ற அமமதல்; சந்தி ிரித்மதழுதுதல்; குறியீட்டிலக் ணம் கமற்ம ொள்ெல்; ஆங் ிலச் மசொற் மெ யமமத்துக் ம ொள்ளுமொறு; புதியன புகுமொறு. X . CONCLUS ION. The study of Tamil necessary; the excellence of Tamil; is Tamil a classical language?; the school-Book Society and its work; the Madras Dravida-Bhasha Sangam; the Madurs New Tamil Academy and its work; The Tamil S ocieties adjoining English Colleges ; the growth of a language is natural and unconscious ; hence reforms not to be forced. ---- X .முடிவுமர.

தமிழ்ப் யிற்சி அவசியமமன் து; தமிழ்ப் ொமையின் ஏற்றம்; தமிழ் 'உயர் தனிச்மசம்மமொழி' யொ மவன் து; ள்ெிக்கூட ொட நூற்சம யும் அதன் மதொழிலும்; மசன்மனத் திரொவிட ொைொ சங் ம்; மதுமரப் புதுத் தமிழ்ச் சங் மும் அது மசய்மதொழிலும்; ஆங் ிலக் லொசொமலத் தமிழ்ச் சங் ங் ள்; ொமை கவறு டுவது தன்னியல் ொ கவ மயன் து; புதியன புகுத்தல் இயலொமதன் து. ----------------

உ - சிவமயம்.

தமிழ்மமொழியின் வரலொறு I. ஆதி வரலொறு.

தமிழ்மமொழியின் வரலொற்மறக் குறித்து யொம் ஏகதனுஞ்மசொல்லப் புகுமுன்னர், அஃது ஆதி ொலத்தில் வழங் ிக் ம ொண்டிருந்த நொட்டின் இயல் ிமனப் ற்றிக் கூறுதல் இன்றியமமயொத தொ ின்றது. ஆ கவ ண்மடக் ொலத்து இந்தியொவின் நிமலமமமயப் ற்றிச் சிறிது கூறுகவொம். ல்லொயிரவொண்டு ட்கு முன்னர் இந்தியொ ொடடர்ந்து விரிந்தகதொர் நிலமொயிருந்தது. அக் ொடு ெில் தயீவிலங்கு ள் திரிந்து ம ொண்டிருந்தன. ஆசிரியர் நச்சினொர்க் ினியரும் அ த்தியனொர் மதற்க வந்த ொலத்துக் ொடும டுத்து நொடொக் ிப் ம ொதியின் ணிருந்தனமரனத் 'மதொல் ொப் ியச் சிறப்புப் ொயிரவுமர'யிற் கூறொநின்றனர். மரங் ெினடியிற் புற்றுக் ெிற் ம ரும் ொம்பு ள் மண்டலமிட்டுக் ம ொண்டிருந்தன. அக் ொலத்தில் ந ரொதல், ஊரொதல், வழியொதல், வடீொதல் ொண்டலரிது. இங்குமங்குங் ொட்டுமனிதர் சிலர் ரடி மெனக் கும ெில் வசித்தனர். கவறு சிலர் குரங்கு மென மரங் ெிற் டுத்துத் தூங் ினர். அவர் ள் குறு ிக் றுத்த வி ொரவுருவினர், ஆமடயற்றவர், அழுக்க றிய வுடலினர். அவர் ள் ொய் னிகவர் ிழங்கு மெயும் மொன் ன்றி முதலிய மிரு ங் ெின் இமறச்சி மெயும் தின்று ிமழத்து வந்தனர். அன்னொர் ொலத்தில் வொள் முதலிய ருவி ெில்மல. ஆயினும் கூரிய சிக் ிமுக் ிக் ற் மெக் ம ொண்டு அறுத்தல் மவட்டுதல் முதலிய மதொழில் ள் மசய்தனர். ஆதலின் அவர் ள் ' ற் ொல மனிதர்' என்னப் டுவர். அவர் ளுக்குக் ற் மெத் கதய்த்துத் தயீுண்டொக் வும் மதரியும். இவ்வொறு மவகு ொலம் வொழ்ந்துவந்த ின்னர் அவர் ள் ம ொஞ்சம் ம ொஞ்சமொய்ச் சிறிது நொ ரி மமடந்து சரீொய்ப் ிமழக் க் ற்றுக்ம ொண்டனர். ொடு ெில் தொங் ள் உமறவதற்குச் சிறு குடிமச மெ அமமத்துக் ம ொண்டனர். இமல மெயும் விலங்கு ெின் கதொமலயும் ஆமடமயன வுடுத்தனர். அவர் ள் வழங் ிய மட ள் வில்லும் அம்பும் கூரிய முமனயுள்ெ ஈட்டி ளுமொம். தம் முன்கனொரிலும் உயரிய உணவு உண்டு வந்ததனொல் அவர் ள் மி ப் ருத்தவர் ெொயும் மிக் லமுள்ெவர் ெொயு மிருந்தனர். மண்மணடுத்துச் சட்டி ள் மசய்யவும் அவற்றில் உணவொக் வும் அவர் ட்குத் மதரியும். அதன்கமல் இரும்பு முதலிய உகலொ ங் ெின் கவமல மசய்யக் ற்றுக் ம ொண்டனர். அவற்றொற் க ொடரி ஈட்டி முமன முதலியன மசய்து ம ொண்டனர். இக் ொலத்து மனிதர் மெ 'உகலொ ொலமனிதர்' என் ர் ம ௌமிய நூகலொர். ம ொஞ்ச ொலஞ் மசன்ற ின்னர் வடக்க இமயமமலக் ப் ொலிருந்து சில சொதியொர் இந்தியொவினுட் புகுந்தனர். அவர் ள் வந்து சம பூமி ெிற் ண்ட இக் ொட்டு மனிதர் மெத் துரத்தினர். துரத்தகவ இவர் ள் மமலப் க் ங் ெில் ஓடி அங்க அகந ொலம் வசித்து வந்தனர். இவர் ெில் ஒரு சொதியொர் 'நொ ர் ள்' என்னப் டுகவொர். இவர் ெிற் சிலர் நீல ிரியின் உச்சியில் இப்ம ொழுதும் வசிக் ின்றனர்.

இனி கமற்கூறிய புரொதன இந்தியமரத் துரத்தியவர் ள் தமிழரொவொர். இவர் ள் இமயமமலக்கு வடக்க யுள்ெ மத்திய ஆசியொவில் வசித்திருந்தவர் ள். அங்க ம ொறுக் முடியொக் குெிரினொலும், மமழயின்மமயொலும், நிலம் ற்றமரயொ யிருந்ததனொலும், ஆறு ளும் அதி மில்லொமமயொலும், தொனியம் முதலியன விமெயொமமயொலும் இவர் ள் சவீனஞ் மசய்வதற்க மி வுங் ஷ்டப் டுவொர் ள்; தங் ள் ஆடுமொடு ளுக் ொ ப் புல்மலத் கதடிக்ம ொண்டு ஊரூரொய்த் திரிவொர் ள்; இத்தம கயொர் இமயமமலக்குத் மதற்க மவப் மும் மவயிலு முமடயனவொய்ப் ம ரிதுஞ் மசழிப் ொ வெர்ந்த புல்மவெி ள் நூற்றுக் ொவதத்திற்குகமற் ரந்திருத்தமலயும், அவ்மவெி ள் வழியொய்ப் ம ரிய ஆறு ள் ஓடுதமலயும், அங்க லவம த் தொனியங் ளும் நன்றொய் விமெதமலயும் ண்டொற்ம ப் ற்றிக் ம ொள்ெொது எெிதின் விடுவொர் கெொ? ஆதலொல் அவர் ள் இந்தியொவிற் புகுந்து முன்னிருந்தொமரத் துரத்தி விட்டு கமற்கூறிய புல்மவெி மெகய தமது மசொந்த கதசமொக் ிக்ம ொண்டனர். இவர் ள் வடகமற்குக் ணவொய் ெின் வழியொ வந்து சிந்துநதிச் சமமவெியிற்றங் ி-யிருந்து இடம் க ொதொமமயொற் ிறகு ங்ம நதிச் சமமவெியிலும் குடிகயறினொர ள். தமிழர் ள் எத்துமணக் ொலம் இங்க தங் ியிருந்தனமரன் து மதரியவில்மல. அதன்கமற் சில ொலஞ் மசன்ற ின்னர், வட ிழக்குக் ணவொய் ெின் வழியொ த் 'துரொனியர்' என்னும் கவமறொரு முரட்டுச் சொதியொர் இந்தியொவுட் புகுந்து தமிழர் மெ மவன்று துரத்திவிட்டனர். அவர் ள் மங்க ொலியர் இனத்மதச் கசர்ந்தவர்; 'மஞ்சணிற மொக் ள்' என்ற ம யரும் அவர் ட்குண்டு. அங்ஙனந் துரத்தப் டகவ, தமிழர் ள் விந்தியமமலயின் ிழக்குமுமனமயச் சுற்றியும், டற் மரகயொரமொ வுள்ெ மநருக் மொன சமமவெியினூடும் கமலும் கமலும் மசன்றனர். சிலர் தம்மம மவன்ற துரொனியகரொடு கூடிக் ம ொண்டு முன்னிருந்த இடத்திகலகய தங் ியிருந்தனர். சிலர் ிழக்கு மமலத் மதொடர்ச்சியின் ணவொய் ெின் வழியொ ப் க ொய்த் தக்ஷிண ீடபூமியில் வந்து தங் ினர். இறுதியொ அகந ஆண்டு ள் திரிந்து லர் மதன்னிந்தியொவிலுள்ெ ம ரிய சமமவெி ெில் வந்து தங் ிவிட்டனர். தமிழர் ள் மதற்கு மு மொ கநொக் ி வரும்ம ொழுது ன்மனடுநொட் ிரயொணஞ் மசய்ய கவண்டியிருந்தமமயின் அவர் ளுட் சிலர் இமெப் மடந்து இனிகமற் க ொதல் இயலொமதன்று எண்ணி அங் ங்க தங் ி விட்டனர். இப் டி அங் ங்க நின்றுவிட்கடொர் தமிழ்மமொழியின் ொ தங் மெ இன்னும் க சிக்ம ொண்டு வொரொ நிற் ின்றனர். வடகமற்குச் சிந்துநதிச் சமமவெியில் ஒருசொதியொரும் விந்திய மமலயின் ிழக்கு முமனயிலுள்ெ சூடிய நொ புரியில் மற்மறொரு சொதியொரும் தமிழின் ொ தங் ள் இன்னும் க சு ின்றனர். இனி இவ்வொறின்றித் தமிழர் இந்திய சுகதசி கெ மயன்று ம ொள்வொருமுெர். கவறு சிலர் டல் ம ொள்ெப் ட்ட 'இமலமுரியொ' மவன்னும் நொட்டினின்றும் தமிழர் ரவி இந்தியொவிலுட் புகுந்தனமரன் ர். முதன் முதலில் தமிழர் ள் எல்கலொரும் 'தமிழ்' என்ற ஒகர ொமைமயப் க சிக் ம ொண்டிருந்தனர். அவர் ள் மவவ்கவறு இடங் ெில் அமமந்த ின்னர் அவர் ள் க சிய ொமை சிறிது சிறிதொ மொறுதலமடந்தது. ஒகர தமிழ்ப் ொமைமயப் லகவறு விதங் ெொ ப் க சத் மதொடங் ினர். இவ்வொறு தமிழ்ப் ொமையின் வழிமமொழி ெொ ித் தனித் தனி இயங் ப் புகுந்தனவற்றுள் மதலுங்கு, மமலயொெம், ன்னடம், துளுவம் ஆ ிய நொன்கும் தமல நின்றனவொம். இக் ருத்திமனகய ொலஞ் மசன்ற திருவனந்மதச் சுந்தரம் ிள்மெ யவர் ள் தமது 'மகனொன்மணயீ' நொட நூலில் தமிழ்மதய்வ வணக் ங்கூறுமிடத்து,

" ல்லுயிரும் லவுலகும் மடத்தெித்துத் துமடக் ினுகமொர் எல்மலயறு ரம்ம ொருண்முன் னிருந்த டி யிருப் துக ொற் ன்னடமுங் ெிமதலுங்குன் வின்மமலயொ ெமுந்துளுவும்

உன்னுதரத் துதித்மதழுந்கத மயொன்று ல வொயிடினும் ஆரியம்க ொ லுழ வழக் ழிந்மதொழிந்து சிமதயொவுன் சரீிெமமத் திறம்வியந்து மசயன்மறந்து வொழ்த்துதுகம"

என்ற இனிய ொமை ெிற் கூறி வற்புறுத்துதல் ொண் . மமொழி நூற்புலமமயும் வடநூற்புலமமயும் ஒருங்க நடொத்திக் ொலஞ்மசன்ற கசை ிரி சொஸ்திரியவர் ளும் தொமமழுதிய 'ஆந்திர சப்ததத்துவம்' என்ற நூலின் ண்கண மதலுங் ிற்குத் தொய் தமிமழன்கற கூறி அமமக்குமொற்மறயுங் ொண் . தமிழர் ள் துரொனியர் ெொல் மவன் றடக் ப் ட்ட க ொது அத்துரொனிய ொமைச் மசொற் ெிற் சில தமிழ்ப் ொமையின் ண்கண புகுந்திருத்தலு மியல்க . இனித் துரொனியமர வடக் ிருந்து க ொந்த ஆரியர் மவன்று துரத்தலும், அவர் ள் மதற்க வந்து தமிழர் ளுடன் லப் ொரொயினொர். அப்ம ொழுதுஞ் சில துரொனிய ொமைச் மசொற் ள் தமிழ் மமொழியின் ண்கண இடம் ம ற்றிருத்தல் கவண்டும். எனகவ தமிழ்ப் ொமையின் ண் முதன்முதற் லக் ப் புகுந்தது துரொனிய ொமைகய. சரித்திரவுண்மம யிவ்வொறொ யிருந்தலின், தமிழ்ப் ொமைமயத் துரொனிய ொமைமயொடு கசர்த்து ஓரினமொக் ிப் ொகு ொடு மசய்தல் அசம் ொவிதமொம். இதுநிற் , அக் ொலத்திருந்த தமிழரின் நொ ரி நிமல மி வும் வியக் த் தக் தொ யிருந்தது. அவர் ள் உழவுத் மதொழிலில் மி க் ம கதர்ந்தவர். அதி ொரஞ் மசலுத்து முமறயும் நன் றிந்தவர். ஆ கவ அவர் ள் தமக்குள்கெ தமலவர் மெ கயற் டுத்திக்ம ொண்டு அமமதியுடன் அரசொட்சி மசய்யத் மதொடங் ினர். இவ்வொறு அமமதியுற்ற ொலங் கெ கதசொ ி விருத்திக்கும், ொைொ ிவிருத்திக்கும் ஏற்றனவொம்; ஆதலின் தமிழ்நொடும் ஓங் ி வெர்வதொயிற்று; அதகனொடு அருமமயொன சிற்சில தமிழ் நூல் ளுஞ் மசய்யுளுருவத்தில் ஏற் டுவனவொயின. தமிழர் ள் மடக் லப் யிற்சிமசய்து மதற்க மடமயடுத்துச் மசன்று ல நூற்றுக் ொவத நிலங் மெத் தமவொக் ிக்ம ொண்டு தமிழ்மமொழிமய ஆங்ம ல்லொம் ரப் ினர். இவ்வொறு தமிழ்நொமடன் து இந்தியொ முழுவதும், சுமொத்திரொ ஜொவொ முதலிய தவீு மெ யுள்ெடக் ிய ம ருநிலப் ரப்புமொயிருந்தது. இதற்குக் 'குமரிநொடு' என் து ம யர். தமிழர் மெ மவன்ற துரொனியர் மதொம வரவரச் சுருங் ப் புகுந்தமமயின், தமிழகர தமலமயடுத்துத் தமிழ் மமொழிமயகய யொண்டும் ரப் ி ஆளுவொரொயினர். இப் டி யிருந்துவருஞ் சயமயத்தில், வடகமற்க ல்லொயிரக் ொவதத்திற்கு அப்புறமுள்ெதும், ஐகரொப் ொக் ண்டத்தி மனொரு குதியுமொ ிய 'ஸ் ொந்திகநவியம்' என்ற இடத்தினின்றும் 'ஆரியர்' என்ற சொதியொர் புறப் ட்டு நொலொ க் ங் ெினுஞ் மசன்று கசர்ந்தனர். அவ்வொரியருள் ஒரு ிரிவினர் மத்திய ஆசியொவின் கமற்குப் ொ த்திலுள்ெ 'துருக் ிஸ்தொனம்' என்ற இடத்திற்றங் ினர். இவ்விடந்தங் ிய ஆரியர் கெ 'ம ர் ணவொய்' வழியொ இந்தியொவினுட் புகுந்தனர். அவர் ள் அவ்வொறு புகுந்தமஇ தமிழர் ெது நன்மமக்க ொ அன்றித் தமீமக்க ொ? இதமனயறிவுமடகயொர் எெிதிலுணர்ந்து ம ொள்வொர் ள். இவ்வொறு ஆரியர் ள் ம ரும் ிரயொணஞ்மசய்து ற் ல விடங் ட்கும் ிரிந்துக ொனமமயொல் அவர் ெது ொமையொ ிய 'ஆரிய' மும் ல்கவறு வம யினவொயின. அமவ 'இலத்தனீ்', ' ிரீக்கு', 'சமஸ் ிருதம்', 'எ ிகரயம்' என் னவொம். இவற்றுள் 'சமஸ் ிருதம்' க சும் ஆரியகர இந்தியொவிற்கு வந்தனர். வந்து இந்துஸ்தொனத்திருந்த தமிழர் மெயுந் துரொனியர் மெயும் மவன்று துரத்திவிட்டனர். இவ்வொரியர் இந்தியொவிற் புகுமுன்னகர, மதன்கமற்றிமசயிலுள்ெ அர ிக் டல் வழியொ த் தமிழர் ள் வொணி ஞ் மசய்யத் மதொடங் ினொர் ள். மயிலிமனக் குறிக்குந் 'கதொம ' என்னுஞ் மசந்தமிழ்ச்மசொல் எ ிகரய ொமையில் 'து ி' என வழங்குதலுங் ொண் . வடகமற்றிமச வொணி ரொ ிய ின்ைியர் ள் லமயில் மெத் தம்மரசன் சொலகமொனுக் ொ க் ம ொண்டு

மசன்றுழி இத்தமிழ்ச் மசொல்மலயுங் ம ொண்டு மசன்றனர். எ ிப்தியருந் மதன்னிந்தியொவிலுள்ெ தமிழர் ளுடன் ி.மு. 500-க்கு முன்னகர வொணி ஞ்மசய்து வந்தனமரன் து மமலயிலக்க . அங்ஙனம் அவர் ள் வடகமற்றிமச யொரியர் கெொடு வொணி ஞ் மசய்யப்புகுந்தக ொது ணக்கு முதலியன குறித்தற்கும் சிறு விையங் மெழுதுவதற்கும் எழுத்துஞ் சுவடியும் அவர் ளுக்கு இன்றியமம யொதனவொயின. ஆ கவ அவர் கெ மநடுங் ணக்கு வகுத்தனர். அந்மநடுங் ணக்குத் தமிழ்நொமடங்கும் ரவிற்று. அதுமுதற் க ச்சுவடிவின் மட்டிலிருந்த தமிழ்ப் ொமை ஏட்டுவடிவு மமடவதொயிற்று. க ச்சு வழக்குத் தழிழ் ஏட்டுவழக்கும் அமடயும்க ொது சிறிதெவு கவறு ட்கட யிருத்தல் கவண்டும். அஃதொவது க ச்சுத் தமிழ் எழுதப் டும்க ொது திருத்திகய எழுதப் ட்டிருத்தல் கவண்டும். ஏட்டுவழக்குத் தமிழும் க ச்சுவழக்குத் தமிழும் என்றும் ஒன்றொயிருந்ததில்மல. எனகவ ஏட்டுத்தமிழ்தொன் இருந்தவொகற என்றும் க சப் டவில்மல. இப்ம ொழுது ண்மட நூல் ெிற் ொணப் டு ின்ற டிகய அக் ொலத்துச் சொமொனிய சனங் ளும் க சினொர் மென் து ம ொருந்தொது. முற் ொலத்தில் சுவடிமய 'மநடுங் ணக்கு' என்று கூறுதலும் எழுத்தறிவிற்கும் ஆசிரியமனக் ' ணக் ொயன்' என்று கூறுதலுங் ொண் .

" ற்றதூஉ மின்றிக் ணக் ொயர் ொடத்தொற் ம ற்றதொம் க மதகயொர் சூத்திர - மற்றதமன நல்லொ ரிமடப்புக்கு நொணொது மசொல்லித் தன் புல்லறிவு ொட்டி விடும்."

என்ற 'நொலடியொ'ரினும் இச்மசொல் யொங்கூறிய ம ொருெில் வழங்குதலுணர் . தமிழர்க்கு, ஆரியர் இந்தியொவிற்கு வருமுன்னகர எழுதப் டிக் த்மதரியும். 'எழுத்து' 'சுவடி' மயன் ன தனித்தமிழ்ச் மசொற் ெொதலுங் ொண் . இதனொல் அ த்தியமுனிவர் தமிழ்ப் ொமைக்கு மநடுங் ணக்கு வகுத்தனமரன் தும், ஆரியகரொடு லந்த ிறக தமிழர் தங் ள் ொமைக்கு மநடுங் ணக்கு ஏற் டுத்திக் ம ொண்டன மரன் தும் ம ொருந்தொமமயறி . இனி, ஆரியருந் தமிழரும் ஒகர நொட்டின் ண்கணயிருந்து ஒருங்கு வொழகவண்டியது அவசியமொயிற்று. ஆரியர் தமிழும், தமிழர் சமஸ் ிருதமும் யிலப் புகுந்தனர். சமஸ் ிருதம் வடக் ினின்றும் க ொந்த ொரணத்தொல் அதமன 'வடமமொழி' மயன்று உமரப் ொரொயினர். அது வடமமொழி மயன்னப் ட்டவுடகன தமிழ் மமொழி 'மதன்மமொழி' மயனப் டுவதொயிற்று. தமிழரும் ஆரியரும் கவறு ொடின்றி ஒத்து நடந்தமமயற்றி அவ்விருவர் ொமை ளும் சில நொள் தமக்குள்கெ லப் னவொயின. வடமமொழி தமிமழொடு மருவுமுன்கன, அம்மமொழியினின்றும் ொ த ொமை ள் ல ிமெத்துத் தனித்தனி ிரிந்தன. இதற் ிமடயிகலதொன் தமிழ்மமொழியினின்று மதலுங்கு மமலயொெம் ன்னடந் துளுவமமன்னும் வழி மமொழி ள் ிமெத்தன. இவ் வழிமமொழி ெிகல மதலுங்குதொன் வடம ொழிகயொடு மி வும் லந்து விகசடமொன திருத்தப் ொ டமடந்தது; தனொது மநடுங் ணக்ம கய திருத்தி விரித்துக்ம ொண்டது; ல்லொயிரஞ் மசொற் மெயும் கமற்ம ொண்டது; வடமசொல் இலக் ணத்மதயும் மி த் தழுவிக்ம ொண்டது. மதலுங் ிலக் ணமமல்லொம் தமிழ்ப்க ொக் ில் இயங் கவண்டியிருக் , அமதவிடுத்து வடமமொழிப் க ொக்ம யனுசரிக் ப் புகுந்தன. புகுதலும் வடமமொழியிகல மதலுங் ிலக் ணம் அமமவதொயிற்று. இஃது இமடக் ொலத்திலிருந்த நன்னய ட்ட ரொதிய ிரொமண மவயொ ரணர் ள் மசய்த தவறு. இத்தவறு ொரணமொ த் மதலுங்கு தமிழின் வழிமமொழி யன்மறன் து அசங் தமொம்.

இவ்வொகற ன்னடமுந் மதலுங்ம மயொட்டிப் ம ரிதும் இயங் ினமம யொன் அதுக ொலகவ ல்லொற்றொனுந் தன்மனச் சரீ்ப் டுத்திக்ம ொண்டது. இதனொலன்கறொ ' ழங் ன்னடம்' என்றும் 'புதுக் ன்னடம்' என்றும் அஃது இரு கவறு ிரிவினதொ ி யியங்கு ின்றது. மழங் ன்னடத்மதத் தமிழினின்றும் ிறந்தமதனக் கூறுங் ன்னடப்புலவர் லர் இன்றுமுெர். இனி மமலயொெகமொ மவகுநொள் ொறுந் திருந்தொதிருந்தது. இறுதியில் ஏற்கு மறய முந்நூற்றியொண்டு ட்கு முன்னர் 'எழுத்தச்சன்' என் ொ-மனொருவனொல் மிக் த் திருத்தப் ொடு அமடந்த்து; உடகன வடமமொழிச் மசொற் மெயுஞ் மசொற்மறொடர் மெயும் சந்தி மெயும் முடிபு மெயும் மமலயொெம் கமற்ம ொண்டது. கமற்கூறிய மதலுங்கு ன்னடம் மமலயொெ மமன்னும் மூன்று வழிமமொழி ளும் வடநூல் யொப்ம யும் அணிமயயு முடன் கமற்ம ொண்டு இயங் ப் புகுந்தன. இனித் தமிழ்மமொழியும் லந்தியங்கு மொற்மறப் ற்றிச் சிறிது விரித்துமரப் ொம். ஆதிவரலொறு முற்றிற்று. ----------------------------

II. வடமமொழிக் லப்பு.

வடமமொழி தமிழ்நொட்டில் மவகுநொள் ொறும் இயங் ியும் அதற்குத் தமிழ் மமொழிமயத் தன் வழியிகல திருப் ிக் ம ொள்ளுதற்குற்ற ஆற்றலில்லொது க ொயிற்று. வடமமொழியொெர் தமிழர் ெது ஒழுக் வழக் ங் மெ யுணர்ந்து அவற்றிற்க ற் வடமமொழியில் நூல் ள் வகுப் ொன் புகுந்தனர். அவர் மெல்லொம் ஆன்மநூற் யிற்சி மிக்குமடயொரொயும், மலயுணர்ச்சி சொன்றவரொயு மிருந்தமம ற்றித் தமிழரது திவ்விய ஸ்தலங் ளுக்குப் புரொணங் ள் வகுத்தனர்; தமிழர் ெிடத்தில்லொ-திருந்த 'அந்தணர், அரசர், வணி ர், கவெொெர்' என்ற நொல்வம ச்சொதி முமறமய மமல்லமமல்ல நொட்டிவிட்டனர்.

"முற்சமடப் லனில்கவ றொ ிய முமறமமமசொல் நொல்வம ச் சொதியிந் நொட்டினரீ் நொட்டினரீ்"

என்று ஆரியமர கநொக் ி முழங்கும் ' ிலர வ'மலயுங் ொண் . இன்னும அவர்தம் புந்திநலங் ொட்டித் தமிழரசர் ெிடம், அமமச்சர் மெனவும் கமலதி ொரப் ிரபுக் மெனவும் அமமந்து ம ொண்டனர்; தமிழரிடத்திருந்த ல அரிய விையங் மெயும் மமொழி ம யர்த்துத் தமழர் அறியுமுன்னகர அவற்மறத் தொமறிந்தன க ொலவும், வடமமொழியினின்றுகம தமிழிற்கு அமவ வந்தன க ொலவும் ொட்டினர். தமிழருட் சொமொனிய சனங் ள் அவ்வொரியரது விருப் த்திற்க ற் எவ்வெவிணங் ிய க ொதிலும், புலவரொயினொர் அவர் ெது திருத்தப் ொட்டிற்குப் ம ரிது மிணங் ினரல்லர். ஒழுக் ச் சரீ்ப் ொடு ஏற் ட்டக ொதினும் ொமைத் திருத்தம் ஏற் டவில்மல. தமிழின் முப் த்கதொமரழுத்துக் ளும்அவ்வகற யின்றெவு மிருக் ின்றன; சிறிதும் கவறு டவில்மல. தொங் ள் மசல்லுமிடங் ளுக்குத் தக் டி புதிய புதிய இலி ி ள் ஏற் டுத்திக் ம ொள்ளுமியல்புமடய ஆரியர் தமிழ்நொட்டிற்க ற்ற டி தமிழிலி ிமய மயொட்டிக் ' ிரந்தம் என்னும் ம யரிற் புதுவகதொர் இலி ிவகுத்தனர்; தமிழமர வச ீரிக்குமொறு அவ்விலி ியிற் ல நூல் ள் வமரந்தனர். தமிழ்ப் புலவரொவொர் எதற்கும் அமசயொது தங் ள் தமிழ்மமொழியின் க ொக்ம கய தழுவிச் மசல்வொரொயினொர்.

இவ்வொறு தமிழருட் ண்டிதரொயொனொர் வடமமொழிமழத் தமிழின் ண் விரவமவொட்டொது விலக் ியும், ொமரரொயினொர் வடமமொழிச் மசொற் ளுட் லவற்மற கமற்ம ொண்டு வழங் ப் புகுந்தமமயின் நொெொவட்டத்தில் வட மசொற் ள் ல தமிழ்ப் ொமையின் ண்கண கவரூன்றிவிட்டன. அவ்வொறொயின் இதுக ொலகவ வடமமொழியின் ண்ணும் தமிழ்ச் மசொற் ள் ல மசன்று கசர்ந்திருத்தல் கவண்டுமன்கறொ? அமதயும் ஆரொய்வொம். வடமமொழி தமிழ் மமொழிமயொடு லக் ப் புகுமுன்னகர, முன்னது க ச்சுவழக் ற்று ஏட்டுவழக் ொய் மட்டிலிருக்கும் நிமலமமக்கு வந்துவிட்டது. ஏட்டுவழக் ம ொன்றுகமயுள்ெ ொமைகயொடு இருவம வழக் முள்ெ ொமைமயொன்று கூடி யியங் ப் புகுமொயின் முன்னதன் மசொற் கெ ின்னதன் ட் மசன்று கசருகமயன்றிப் ின்னதன் மசொற் ள் முன்னதன் ட்மசன்று கசரொ. இது ொமை நூலின் உண்மம ள்மெொன்று. இதுகவ வழக் ொற்று முமற. இம்முமற ற்றிகய வடமசொற் ள் ல தமிழின் ட் புகுந்தன. தமிழ்ச் மசொற் ெிற் சிலதொமும் வடமமொழியின் ண் ஏறொமற் க ொயின. எனினும் மதன்னொட்டு வடமமொழியொெர் மட்டிற் சிலர் ஊர்ப்ம யர், மமலப் ம யர், யொற்றுப்ம யர் முதலொயினவற்மறத் தங் ள் சப்த சொஸ்திரதிற் ிமயந்த வண்ணம், ஓமச கவறு ொடு மசய்தும ொண்டு தொங் ள் வகுக் ப் புகுந்த புரொணொதி ெில் வழங்குவொரொயினர். இதுதொனுண்மம; இதற்குகம மலொன்றுஞ் மசொல்ல இயலொது. இனித் தமிழ்ப் புலவர் ெொயினொர், சம்ஸ் ிருதச் மசொற் மெ எவ்வெகவொ விலக் ிப் ொர்த்தும் அவற்மற விலக்குதல் முடியொது க ொயிற்று. க ொ கவ தமிழ்ப்புலவர் ளுந் தங் ள் முயற்சி மெல்லொம் வணீொதல் ண்டு கவண்டொ மவறுப் ொய்த் தமக்கு கவண்டிய சிற்சில மசொற் மெ மட்டில் தங் ள் எழுத்திலக் ண விதி ட்குத் தக் வொறு திரித்து கமற்ம ொள்வொரொயினொர்; ஆரியச் மசொற் ள் தமிழில் வருவதற்க ற்ற விதி ளும் வகுத்தனர். ின்னர்க் ம ொஞ்சங் ம ொஞ்சமொ வட மசொற் ள் ல தமிழ் மமொழியின் ண் இடம் ம றுவன வொயின. அதன்கமல் முதலிமட மடமயனும் முச்சங் த்தொர் ொலத்திலும் வட மசொற் ள் தமிழ் நூல் ெி கலறின. ஆயினும் அமவ சிறிதெகவயொம். 'மதொல் ொப் ியம்' என்னும் இலக் ணத்தினுள்ளும் 'எட்டுத்மதொம , த்துப் ொட்டு, திமனண் ீழ்க் ணக்கு' என்னும் நூற்மறொம ளுள்ளும் ஆங் ொங்கு இரண்மடொரு வடமசொற் ொணப் டலொகமயன்றி, அதற்குகமலில்மல. ின்னர்ப் ம ௌத்தரொயினொர் தமலமயடுத்துத் தம் மதத்மத யொண்டும் ரப் ிப் ல்லொயிரக் ணக் ொ ச் சனங் மெச் கசர்த்துக்ம ொண்டு அக் ொலத்திருந்த ஆரியமர மயதிர்த்தனர். இப் ம மம மதன்னொட்டிலும் ரவிற்று. ரவகவ தமிழருட் லர் ம ௌத்தமதம் கமற்ம ொண்டு ஆரியமர மயதிர்ப் தில் கநொக் முற்றிருந்தனர். அக் ொலத்தில் மறு டியும் தமிழ்ப்புலவர் ள் தங் ெொற் கூடிய மட்டில் வடமசொற் மெத் தமது தமிழ்மமொழியின் ண்கண லக் மவொட்டொது தடுத்தனர். முன்னகர தமிழிற் க ொந்து கவரூன்றிவிட்ட, வடமசொற் மெத் மதொமலப் து அவர் ட்குப் ம ருங் ஷ்டமொய்விட்டது. ஆதலின் அவர் ள் என் மசய்ய வல்லர்? முன்னகர வந்தனக ொ , இனிகமலொதல் அப்ம ொல்லொத வடமசொற் ள் தமிழின் ண் வொரொதவொறு ொது ொத்தல் கவண்டுமமன்று சிறிது ொலம் முயன்றனர். அவ்வொகற இவர் ெது விடொமுயற்சியொற் சிறிது ொலம் வடமசொற் ள் தமிழில் அதி மொய் வந்து லவொமலுமிருந்தன. இக் ொலத்திகல தொன் 'மசந்தமிழ்' 'ம ொடுந்தமிழ்' எனத் தமிழ் இரு ிரிவினதொ ி யியங் ப் புகுந்தது. மசந்தமிழொவது புலவரொயினொர் யிலுந் தமிழ்; ம ொடுந்தமிழொவது புலவரல்லொத சொமொனிய மக் ள் யிலுந்தமிழ். இவற்மறக் குறித்துப் ிரிகதொர் அமயத்திற் க சுவொம். இனி எத்துமண நொள் கமன்கமமலழும் மவள்ெத்மதத்தடுத்துக் ம ொண்டிருத்தல் இயலும்? ஆதலொற் ம ௌத்தரது முயற்சியொ கலற் ட்ட மர ள் ஆரிய ொமையின் அமல ெொல்

எற்றுண்டு அழிவனவொயின. ம ௌத்தசமய முந்தமல தொழ்ந்தது. இந்நிமலமமயிற் மசனர் எழுந்தனர். அங்ஙனமமழுந்த மசனர் ஆரியரது ஆசொரங் ளுட் லவற்மற கமற்ம ொண்டனர்; அஃதன்றியும் வடமமொழியின் ண் விகசை ம ௌரவ முமடயரொய் அதமனப் ம ரிதும் யில்வொரொயினர். வடமமொழியின் ொ தங் மெயும் அவற்றி னிலக் ணங் மெயும் நன்குணர்ந்து ம ொண்டனர்; இத்தம ய மசனப் புலவர் ள் தமிழ் மமொழிமயயும் அப் ியசிக் ப் புகுந்து, தமிழின் ண்கண அெவிறந்த வடமசொற் மெ கயற்றினர். அத்துமணகயொடமமயொது 'மணிப் ிரவொெம்' என்றகதொர் புதிய ொமை வகுத்துவிட்டனர். அஃதொவது மதன்மமொழியும் வடமமொழியும் சரிக்குச்சரி லந்த ொமையொம். மணியும் வெமுங் லந்து க ொத்தகதொர் மொமல ொட்சிக் ின் ம் யத்தல் க ொலத் தமிழுஞ் சம்ஸ் ிருதமுங் லந்த ொமை க ள்விக் ின் ம் யக்குமமன்ற க ொலிமயண்ணகம இத்தம ய ஆ ொச ொமைமயொன்று வகுக்குமொறு தூண்டிற்று. 'ஶ் ரீபுரொணம்' என்னும் மசன நூல் முழுவதும் மணிப் ிரவொெ மமன்னும் இவ்வொ ொச நமடயின் இயன்ற தொமொறு ொண் . இவ்வொறு மசனர் ஒருபுறஞ் மசய்தும ொண்டு மசல்லொநிற் , மற்மறொரு புறத்தில் ஆரியப்புலவர் சிலர் தமிழ்மமொழிமய யப் ியசித்துக்ம ொண்டு நீதிமொர்க் த்மதயும் சமய சொஸ்திரங் மெயும் தமிழர்க்குப் க ொதிப்க மமனப் புகுந்து, தமது ருத்துக் மெ மயல்லொம் கமற்கூறிய மணிப் ிரவொெ ொமையில் மவெிப் டுத் துமரப் ொரொயினர். 'நொலொயிரப் ிர ந்தம்' என்ற தமிழ்நூலிற்கு வியொக் ியொனங் ளும் இத்தம ய மணிப் ிரவொெ நமடயில் வகுக் ப் ட்டிருத்தல் ொண் . இவ்வண்ணம் லதிறத்தொலும் வடமசொற் ள் வந்து தமிழின் ண் அெவின்றி கயறின. தமிழின் ணுள்ெ 'இரட்மடக் ிெவி' மயன் து ஒருபுறமிருக் , 'இரட்மடப் தம்' என் மதொரு வம யும் மற்மறொருபுறத்தி கலற் டொ நின்றது. ஒகர மசொல் கநகர வடமமொழியினின்றும் தமிழிற்க ொந்து, வழங்குவதன்றியும், வட மமொழியின் ொ த வழியொ வும் வந்து தமிழில் வழங்கு ின்றது. உதொரணமொ , 'விஞ்ஞொ னம்' என் து கநகர வடமமொழியினின்றும் க ொந்தமசொல்; 'விண்ணப் ம்' என் து வடமமொழியின் ொ த வழியொ வந்த மசொல். இவ்விரண்டிற்கும் ம ொருமெொன்கற. இவ்வொறு கவண்டொச் மசொற் ளும் தமிழின் கணறின, ஏறு ின்றன, ஏறும்! தமிழ் மமொழியின் நிமலமம யிவ்வொறொதலும், வடமமொழி யிலக் ணத்மதக் லந்து தமிழிலக் ணமும் வகுக் ப் புகுந்து விட்டனர் சிலர். 'மதொல் ொப் ிய'த்திற்கு உமரவகுத்த ஐவருள் முதனொல்வரும் ஏறக்குமறயத் தமிழ்ப் க ொக்ம கய ற்றி யுமரவகுத்துச் மசன்றனரொ ச் கசனொவமரய மரொருவர்மட்டில் வடமமொழிப்க ொக்ம ச் சிறிதெவு லந்து மசொல்லதி ொரத்திற்கு உமர வகுத்தனர். தனித்தமிழ்நூலொ ிய 'திருக்குற' ெிற்குப் ரிகமலழ ரும், வடநூலொர் மதம் ற்றிகய யுமரவகுத்கத ினர். 'நன்னூல்' மசய்த வணந்தியொரும், ' ின்னூல்' மசய்த குணவரீ ண்டிதரும் வடநூலிலக் ணப் க ொக்ம த் தழுவுவொ ரொயினர். 'வரீகசொழிய'மும் அதன் உமரயுகமொ மசொல்ல கவண்டுவனவல்ல. இமவ விகசைமொய் வடமமொழி யிலக் ணங் மெத் தமிழின் ட் புகுத்துவனவொயின. அதன் கமற் ' ிரகயொ விகவ ம்' என்னும் இலக் ண நூல்வகுத்த சுப் ிரமணிய தகீ்ஷிதர் வடமமொழிச் சத்தசொத்திரத்மதத் தமிழின் ட்கூறித் தமிழ்மமொழிகயொ மடொப் ிட்டுச் சரீ்தூக் ி யொரொய்வொரொயினர். ின்னர் 'இலக் ணக்ம ொத்துமர' மசய்த ஈசொனகதசி ர் வடமமொழி யிலக் ணத்மதத் தமிமழொடு லந்தனர்; லந்தமட்டில் நில்லொது தமது நூற் ொயிரத்தின் ட் கூறிய சில கூற்றுக் ள் அறிவுமடகயொர் ஒதுக் ற் ொலன வொ ின்றன.

"அன்றியுந் தமிழ் நூற் ெவிமல, யவற்றுள்

மெொன்கற யொயினு தனித்தமி ழுண்கடொ? அன்றியு மமந்மதழுத் தொமலொரு ொமடமயன் றமறயவு நொணுவ ரறிவுமட கயொகர;\ ஆம யொல் யொனு மதுகவ யறி ; வடமமொழி தமிழ்மமொழி மயனுமிரு மமொழியினும் இலக் ண மமொன்கற மயன்கற மயண்ணு "

என்ற விமவயமனத்தும் ' ொமை நூல்' என்னும் அரிய சொஸ்திரத்தில் யிற்சியும் சரித்திரக் ண்ணும் இல்லொத குமறவினொமலழுந்த ம ொருந்தொக் கூற்றுக் ெொ மமன் து திண்ணம். இமவ க ட்டுப் க ரறிவொெரொயினொர் நம த்து விடுப் மரன் து நிச்சயம். இவர் கதற்கற ொர மிரட்டித்துக் கூறியதற்கு மொறொ , ஆசிரியர் சிவஞொன சுவொமி ள் தமது 'மதொல் ொப் ியப் ொயிரவிருத்தி'யிகல "தமிழ்மமொழிப் புணர்ச்சிக் ட் டுஞ் மசய்ம ளுங் குறியீடு ளும், விமனக்குறிப்பு விமனத்மதொம முதலிய சில மசொல்லிலக் ணங் ளும், உயர்திமண அஃறிமண முதலிய மசொற் ொகு ொடு ளும், அ ம்புறமமனும் ம ொருட் ொகு ொடு ளும், குறிஞ்சி மவட்டு முதலிய திமணப் ொகு ொடு ளும், அவற்றின் குதி ளும், மவண் ொ முதலிய மசய்யுெிலக் ணமும், இன்கனொரன்ன ிறவும் வடமமொழியிற் ம றப் டொ" என்று கூறுவரொயினர். இது யொவரும் நன்குணர்ந்தது; தமிழ்மமொழியும் கவகற; வடமமொழியும் கவகற; இதன் ண் ஐயப் ொடு எள்ெெவு மில்மல. நன்னூலொர் தமது தவியலினிற்றிலும் மமய்யீற்றுப் புணரியலினறீ்றிலும் வடமசொல்லொக் மும் வடமசொற் சந்தியும் முமறகய கூறுவொரொயினர். இனிச் சம்ஸ் ிருத மமொழியின் ண்கண ொல்வகுப்புச் மசொன்கனொக் த் தொகலற் ட்டுெகதயன்றிப் ம ொருகணொக் த்தொ கலற் ட்டிலது. உதொரணமொ க், ம மயனப் ம ொருள் டும் ' ரம்' என்றமசொல் ஆண் ொல்; மமனவிமயனப் ம ொருள் டுஞ் மசொற் ெிகல, 'தொரம்' என் து ஆண் ொல், ' ெத்திரம்' என் து அலிப் ொல், அஃதொவது ஒன்றன் ொல் என ஓரொற்றொனமமக் லொம். இவ்வொறுெது வடமமொழிப் ொல் வகுப் ின் சிறப்பு. மற்றுத் தமிழ்மமொழியிகலொ ொல் வகுப்ம ல்லொம் ம ொரு கணொக் த்தொகலற் ட்டுெகவ யன்றிச் மசொன்கனொக் த்தொ மலற் டகவயில்மல. இது தமிழ்மமொழியின் சிறப்புக் ளுள் ஒன்று. வடநூன்முமற குமற ொடுமடயது. ஆரிய ொமை கெொ டிமயபு ட்ட ொமை மெல்லொம் மசொன்கனொக் ப் ொல் வகுப்புக் குமற ொடுமடயனவொமொறு ொண் . தமிழ்மமொழியின் வழிமமொழி மெல்லொம் ம ொருகணொக் ப் ொல்வகுப்புச் சிறப்புமடயன. இவ்வுண்மம மயொன்கற தமிழ் மமொழியின் தனி நிமலமய நன்கு விெங்குவதற்குத் தக் சொன்று ரும்.

அன்றியும், "க ட்கு க ொலவுங் ிெக்கு க ொலவும் இயங்கு க ொலவு மியற்று க ொலவும் அஃறிமண மருங் ினு மமறயப் டுகம"

என்ற நன்னூற் சூத்திரவிதியிற் கூறப் ட்டுெ அணி நலன் ஆரிய ொமைச் மசொற் ளுக்குப் ம ரும் ொலும் இல்லொது க ொதல் ொண் . அணி நூற் புலவர் முன்னர் ஆரிய ொமைக்கு அஃகதொ ரிழுக் ொமுமன்கற? அ ப்ம ொருளும் அதன் றுமற ளும், புறப்ம ொருளும் அதன் றுமற ளும், இவ்விருவம ப் ம ொருள் ெினிமயபு ளும் வடமமொழியினின்றும் என்மறன்றும் ிமடத்தலியலொத அரிய தனித் தமிழ் விையங் ெொம். இவற்றினின்றும் ஆதியிலிருந்த தமிழர் ெது ஒழுக் நிமல இத்தன்மமத் மதன் தும், அவர் ெது நொ ரி நிமல இத்தன்மமத் மதன் தும் நன்கு விெங்கு ின்றன.

வடமமொழியின் 'இலகு குரு ணயதி விருத்தம்' என்ற ொகு ொடு ட்குத் தமிழிலிடகம-யில்மல. தமிழின் நொல்வம ப் ொக் ளும் மூவம ப் ொலினமும், அவற்றின் ொகு ொடு ளும், எதும கமொமன நியமங் ளும், அமச, சரீ், தமெ ஆ ியவற்றினி-யல்பு ளும் தமிழ்மமொழிக்க யுரியன. இமவ வடமமொழிக் ட் ொணப் டுவனவல்ல. தமிழிற் ' ொ' என்றத னிலக் ணகம மி வும் இனிமம ம ற வமமந்துெது. ' ொமவன் து, கசட்புலத்திருந்த ொலத்தும், ஒருவன் எழுத்துஞ் மசொல்லுந் மதரியொமற் ொடகமொதுங் ொல், அவன் மசொல்லு ின்ற மசய்யுமெ வி ற் ித்து இன்ன மசய்யுமென்று உணர்தற் க துவொ ிப் ரந்து ட்டுச் மசொல்வகதொர் ஓமச" என்றொர் ஆசிரியர் நச்சினொர்க் ினியர். இது வடமமொழியொெர்க்குப் புதுமமயொம். மதொல் ொப் ியனொர் யொப் ணி மெப் ம ொருெதி ொரத்திகலகய அடக் ிச் சூத்திரஞ் மசய்து மசன்றனர். அதன் ண் 'அணியியல்' என்ற ம யகர ொணப் டொது, 'உவமவியல்' என்ற மதொன்று அதற்குப் ிரதியொ க் ொணப் டு ின்றது. அவ்வுவமவியல் தொனும் இக் ொலத்தி லுலவு ின்ற அணிநூல் ள் க ொலொது மி ச் சுருங் ியதொய்ச் சிற்சில ம ொது தருமங் மெ மட்டில் விரித்துக் கூறி, உவமவுருபு ளும் அமவ வழங்குமொறும் இமவமயனச் சுட்டிச் மசல்லொ நின்றது. இவ்விையத்மத இக் ொலத் தியங்குறும் அணி நூல் மெொடு ஒத்து கநொக்குமிடத்துத் தமிழ் மமொழி வடமமொழிக்குப் ம ரிதும் டமமப் ட்டுெ மதன் து கதற்றம். தமிழ்ப் ொடினிமயச் சம்ஸ் ிருதப் ொணன் அணிந்து புமனந்தமம மவெிப் மட. வடமமொழி யிலக் ணத்மதொடு தமிழிலக் ணத்மதச் சரீ் தூக் ி யொரொய்வொன் புகுந்த ' ிரகயொ விகவ ' நூலுமடயொர் அந்நூலினிறுதியிற்

"சொற்றிய மதய்வப் புலகவொர் மமொழிக்குந் தமிழ்மமொழிக்கும் கவற்றுமம கூறிற் றிமண ொ லுணர்த்தும் விமனவிகுதி மொற்றருந் மதய்வ மமொழிக் ில்மல க ர்க்ம ழு வொயுருயுந் கதற்றிய *விங் மமொருமூன்று மில்மல மசழுந்தமிழ்க்க ."

என்ற ொரிம யில் இரு மமொழிக்கும் கவறு ொடு கூறினொர். ஆயினும் தமிழ்க்கும் வடமமொழிக்கும் கவறு ொடு இவ்வெவுதொன், இதற்குகமலில்மல மயன் து அவர் ருத்தன்று; " இது வடமமொழிக்கும் தமிழ்மமொழிக்கும் க தம் க ொடி கூறிட்டு ஒரு கூறுண்கடொ இன்கறொமவன் து கூறு ின்றது" என்று அவர் தொகம அக் ொரிம யுமர மு த்து உமரத்தன மனன் . இது ொறும் தமிழ்மமொழியின் ண்கண வடமமொழிக் லப்ம ப் ற்றி ஓரொற்றொன் விரித்துமரத்கதொம். இனித் தமிழ் மமொழியின், மூவம ப் ொகு ொட்டிமனப் ற்றி மயடுத்துமரப் ொம். வடமமொழிக் லப்பு முற்றிற்று. -------------------

III. மூவம ப் ொகு ொடு

மதொன்று மதொட்டுத், தமிழ்மமொழி இயல், இமச, நொட ம் என்னும் மூன்று ிரிவு ளுமடயமதன்று லருங் கூறு ின்றனர். அம்மூவம ப் ொகு ொடு ெின் இயல்பு மெக் குறித்துச் சிறிது ஆரொய்வொம்.

இயற்றமிமழன் து தமிழர் யொவர்மொட்டும் ம ொதுமமயின் இருவம வழக் ிலும் இயங்கு ின்ற வசனமுஞ் மசய்யுளுமொகும் நூல் ெின் மதொகுதியொம். இதன் ண் இலக் ியங் ளும் இலக் ணங் ளுமொ ிய யொவுமடங்குமமன் , எனகவ இயற்றமிழ் 'மசந்தமிழ், ம ொடுந்தமிழ்' என்ற வம யிலும் டுதலுமமொக்கும். ஒப் கவ," மசந்தமிழ் வசனநூல் ளும் மசந்தமிழ்ச் மசய்யுணூல் ளும், ம ொடுந்தமிழ் வசன நூல் ளும், ம ொடுந்தமிழ் மசய்யுணூல் ளும் இவ்வியற்றமிழின் ண் அடங்குமமன் து தொகன விெங்கும். தமிழிற் புலவரும், அல்லொரும் ஒத்தியங் ொமமயொன், இப் ிரிவுக்கு இடமுண்டொயிற்று தமிழ் வழங்கும் நொட்டிற்குெளும் இப் ிரிவு ஏற் டுவதொயிற்று.

" மசந்தமிழ் நொகட, சந்தனப் ம ொதியச் மசந்தமிழ் முனிவனுஞ் மசௌந்தர ொண்டிய மனனுந்தமிழ் நொடனுஞ் சங் ப் புலவருந் தமழத்தினி திருக்கும் மங் லப் ொண்டி வெநொ மடன் "

என்ற சூத்திரத்தொற் மசந்தமிழ் நொடு இன்னமதன் து அறி . மசந்தமிழ் நிலத்மதச் கசர்ந்த ன்னிரு குறுநிலங் ளுங் ம ொடுநதமிழ் நொட்டின் ொற் ட்டன.

"மதன் ொண்டி குட்டங் குடங் ற் ொ கவண்பூழி ன்றி யருவொ வதன்வடக்கு- ஈன்றொய சதீ மலொடு புனனொடு மசந்தமிழ்கசர் ஏதமில் ன்னிருநொட் மடண்"

என்ற மழய மவண் ொவினொற் ம ொடுந்தமிழ்நொடு இன்னமதன் து அறி . இனிச் மசந்தமிழ் நொட்மடச் கசொணொட்டின் ண் மவத்துச் சூத்திரஞ் மசய்தொருமுெர்.

"மசந்தமிழ் நொகட, மன்ற வொணன் மலர்திரு வருெொல் மதன்றமிழ் ம ிமம சிவணிய மசய்த அடியவர் கூட்டமு மொதிச் சங் மும் டியின்மொப் ம ருமம ரவுறு கசொழனும் மசவமொ தவருந் தமழத்தினி திருக்கும் மமயறு கசொழ வெநொ மடன் "

என் துங் ொண் . இது தமிழர் ண்மீது மசனர்க்குண்டொ ிய ம ொறொமம ொரணமொ மயழுந்தகதயொம். முற் ொலத்துச் சங் ச் மசய்யுட் ளும் அவற்றினுமர ளும், இமடக் ொலத்துக் ' ம் ரொமொயண' மொதிய நூல் ளும்அவற்றி னுமர ளும், இக் ொலத்து மவெிப் டுஞ் மசய்யுணூல் ளுமொ ிய யொமவயும் இயற்றமிழொம். இவ்வியற்றமிழ் இமசத் தமிழ்க்கும் நொட த் தமிழ்க்கும் முன்னர்த் கதொன்றியமம ற்றி அஃது இவ்விரண்டற்கும் முன்மவக் ப் டுவதொயிற்று.அன்றியும் இயற்றமிகழ இவ்விரண்டற்கும் உயிமரன விெங்குவது. இயற்றமிழின்றி இவ்விரண்டுந் தனித்தியங்குவனவல்ல. இமசத்தமிமழன் து, ண்மணொடு லந்துந் தொெத்மதொடு கூடியுமியங்குஞ் மசந்தமிழ்ப் ொட்டுக் ெொனுங் ம ொடுந்தமிழ்ப் ொட்டுக் ெொனு மியன்ற இலக் ியங் ளும் அவற்றினிலக் ணங் ளுமொகும் நூல் ெின் மதொகுதியொம். இதன் ண், ீர்த்தனங் ளும், வரிப் ொட்டுக் ளும், சிந்து ஆனந்தக் ெிப்பு கும்மி மதம் ொங்கு முதலியனவும் அடங்குமமன் .

இயற்றமிழின் ண் வழங்குஞ் மசொற் ளுஞ் மசொற்மறொடர் ளுமின்றி இமசத் தமிமழங்ஙனம் இயங் முடியுகமொ? அன்றியும் இயற்றமிழ்ச் மசய்யுட் ள் இமசமயடுத்துத் தொெமறுத்துப் ொடப் டின், அமவ இமசத்தமிழின் ொற் டும். இரொ த்கதொடு மட்டில் இமயத்துப் ொடப் டும் ொடல் ள் இயற்றமிழின் ொற் ட்டனவொ மதிக் ப் டுகமயன்றிப் ிறிதில்மல. தொெமும் உடன் கூடிய வழிகய இமசத் தமிழின் ொற் டுமமன் . முக் ொலத்து வழங் ிய 'ம ருநொமர', 'ம ருங்குருகு' 'இமசநுணுக் ம்', 'தொெவம கயொத்து' முதலியனவும், இமடக் ொலத்துத் கதொன்றிய 'கதவொரம்' முதலியனவும், இக் ொலத்து மவெிப் ட்டுலவு ிற ' ந்த புரொண ீர்த்தமன' , ' ம ரிய புரொண ீர்த்தமன', ' சங் ீத சந்திரிம ' முதலியனவுமொ ிய யொமவயும் இமசத்தமிழொம். இவ்விமசத்தமிழ், நொட த் தமிழ்க்கு முன்னர் கதொன்றியமம ற்றி முன் மவக் ப் டுவதொயிற்று. அன்றியும் இவ்விமசத் தமிகழ நொட த்தமிழிற்குச் சிறப்பும் விெக் மும் தந்து நிற் தொம். இமசத்தமி ழில்வழி நொட த் தமிழிற்கு இயக் மில்மல; ஆமடயற்ற நங்ம மவெிப் டொதவொறுக ொல, இமசயற்ற நொட த்தமிழும் மவெிப் டுதலின்றி உள்ெடங் ிகயயிருத்தல் கவண்டும். எனகவ நொட த் தமிழிற்கு இயற்றமிழும் இமசத் தமிழும் இன்றியமமயொச் சிறப் ினவொம். ஏன்? இயற்றமிழும் இமசத் தமிழுங் கூடியவழிகய நொட த்தமிழ் ிறக்குமமன்று கூறுதகல அமமவுமடத்தொம். அன்றியும் நொமுணர்ந்த ிற ொமைச் சரித்திரங் ெிலும் உற்று கநொக்குழி, இயற்மறொடர் நிமலச் மசய்யுட் ளும் இமசத்மதொடர் நிமலச்மசய்யுட் ளுமொ ிய ொமுமற ெின் மதொடக் ங் ள் ஒருங்க னும் தனித்கதனும் நொட க் மலயின் மதொடக் ங் ளுக்கு முன்னகர யிருந்துெமவன் து மமலயிலக்க . இவ்விரண்டுஞ் கசர்ந்துழிகய நொட மொனது நொ ரி முள்ெ நொடு ெத்தினுங் மல ளுமெொன்மறனக் ருதத்தக் வொறு கதொன்றி வெர் ின்றது. இம்முமறக் ிணங் ிகய நந்தம் தமிழ்மமொழியின் ண்ணும் இயற்றமிழும் இமசத்தமிழும் நொட த்தமிழிற்கு முற் டுவன வொயின. அன்றியும் கமர் கூறியவொற்றொன் இயற்றமிழும் இமசத்தமிழுங் கூடியவழிகய நொட த்தமிழ் ிறந்தமதன் தும் ம ற்றொம். இது ற்றியன்கற தமிழ்மமொழிமய இயலிமச நொட மமன முப் குதியொக் ி முமறப் டுத் கதொதியதுமமன் " என்ற நொட வியலுமடயவர் கூற்மறயயும் உற்று கநொக்கு . இனி இமடக் ொலத் மதொடக் த்தில் கதொன்றிய, இமசத் தமிழிலக் ிய நூலொ ிய மூவர் 'கதவொர'ங் ளும் தமிழிற்க யுரிய ண்ணுந்திறமும் யின்றனவொ ி மயொெிர் ின்றன. அத்கதவொரங் ளுக்குப் ின்னகரற் ட்ட இமசத் தமிழிலக் ிய நூல் ெில் வடமமொழி ிரொ வமமப்புந் தொெவமமப்புங் ொணப் டு ின்றன அதன் கமல் இற்மற நொள் ெிலுலவுறும் இலக் ியமும், இலக் ணமுமொ ிய இமசத்தமிழ் நூல் மெல்லொம் ' கமெ ர்த்தொ' என்னும வட நூமலத் தழுவிகய அமமக் ப் ட்டிருக் ின்றன. சிற்சில நூல் ள் நொட்டியத்திற்குரிய வடமமொழிப் ரத தொெங் ெிலும் ஏற் ட்டிருக் ின்றன. இமசத் தமிழின் ண் ஏற் ட்ட வடமமொழிக் லப்பு இவ்வெவுதொன். மழய இமசத்தமிழ் நூல் ளுட் ம ரும் ொலன இறந்துவிட்டன. இரண்மடொன்று மட்டில் ஆங் ொங்கு ொணப் டு ின்றன. அமவதொமுஞ் சின்னொட் ெில் மவெியிடப் டொவிடின் அழிந்து டினும் டும். இவ்வொறு இமசத்தமிழ் நூல் ட்குக் குமறவு கநரக் ொரணம் யொது? இமடக் ொலத்திலிருந்த மக் ளுக்குள் ஒழுக் ச் சரீ்திருத்தஞ் மசய்யப் புகுந்த க ொலியொ* சில்கலொரொல் விமெந்த க டொமிது. இவ்வுல வொழ்க்ம க்கு அற ம் ம ொருெின் மமன்ற மூன்றுஞ் சிறந்தனவொமமன்னு முண்மமமய நன்குணரொது, அறகம யொவரும் ின் ற்றுதற்குரியது, மற்று இன் ம் ம விடுதற்குரியது' என்று எண்ணி, இமசயினொல் இன் ம் மிகுதலின் அதமனயுங் டிய கவண்டுமமன்று புகுந்து, ஆரியருஞ் மசனரும் ஒருங்கு கசர்ந்து இமசத் தமிமழப் ம ரிதும் அமலத்துத் மதொமலக் முயன்றனர். [இமச நொட ங் ொமத்மத விமெக்குமமன் றுமரத்தொர் உமரயொசிரியர் ளுள் தமலநின்ற நச்சினொர்க் ினியரும்]

அம்முயற்சி ெில் அகந நூல் ள், அந்கதொ! அழிந்துக ொயின. இப்க ொழ்து எஞ்சியிருப் ன மி ச்சிலகவ. இவற்மற இமறவன் ொது ொத்த ருள் . கமற்கூறிய மருட்ம யுணர்ச்சி இக் ொலத்திலும் லரிடங் குடி ம ொண்டிருக் ின்றது. இஃமதன்கன! நொட த் தமிமழன் து, ம யில் நூமலடுத்துப் டித்தற்குரிய அவ ொச மில்லொத கவமலக் ொரர் ளுக்கும், டிக் த் மதரியொதவர் ளுக்கும், நல்லறிவு பு ட்டும் கநொக் த்கதொடு வகுக் ப் ட்டது; அது க ட்க ொர்க்குங் ொண்க ொர்க்கும் இன் ம் யவொவிடின், சொமொனிய சனங் ள் அமத விரும் ிச் மசல்லொரொதலின் அஃது இன் ச் சுமவகயொ டியல்வதொயிற்று. உல த்தினியல் ிமன உள்ெமத யுள்ெவொகற புமனந்து ொட்டுவது நொட த் தமிகழயன்றி கவறில்மல. இயற்றமிழும் இமசத் தமிழுஞ் கசர்ந்தவழிகய நொட த் தமிழ் ிறந்தமதனிலும் நொட த் தமிழிற்கு கவறு தனிப் ம ருஞ் சிறப்புெது. முன்மனயன இரண்டும் க ள்வி யின் ம் மட்டிகல யப் னவொய் நிற் ின்றன. இவ்விரண்ட னடியொ ப் ிறந்த நொட த் த மிகழொ க ள்வி யின் ம் யப் கதய ன்றிக் ொட்சியின் மும் உடன் யக் ின்றது. இச்சிறப்புப் ற்றிகய ிற நொடு ெிலுள்ெ ிற ொமைப் புலவர் ள் நொட ங் மெ மிக் கமன்மம யுமடயனவொ மதிக் ின்றனர். இத்துமணப் ம ருமம வொய்ந்த நொட த் தமிழின் கதொற்றமமன்மன? "தமிழ் நொட ம் முதலிலுண்டொனது மதவிடயமொ கவ மயன் து துணியப் டும்.அது டவுெர் திருவிழொக் ொலங் ெில் ஆடல் ொடல் ெிரண்மடயுஞ் கசர நி ழ்த்துவதனின்றும் உண்டொயிற்று. சில ொலத்தின் ின்னர் மத நமடயொன மனப் ொடங் ளும் உடன்கூடின; அதன்கமல் முதலிற் ொடலொயுள்ெ சம் ொைமண ளும் ின்னர் வசனமொயுள்ெ சம் ொைமண ளும் அவற்றுடன் கசர்க் ப் ட்டன. ிற் ொடு நொட த்தமிழ் 'கவத்தியல், ம ொதுவியல்' என்ற இரு ிரிவினதொ ி அரசர் ெொலும் ஏமனகயொரொலும் ஆதரித்து வெர்க் ப் ட்டது. ி.மு. மூன்றொ நூற்றொண்டினொதல் அல்லொக் ொல் அதனிலுஞ் சற்று முற் ொலத்தினொதல் நொட த்தமிழ் உயர்நிமல யுற்றிருந்திருத்தல் கவண்டும். நொமுணர்ந்த ழமமயொன நொட த்தமிழ்நூல் ள் அமனத்தும் அக் ொலத்கத நின்று நிலவினவொதலிமனன் . ஆ கவ அது குற்றங்குமறவு இல்லொது உண்டொனமதொரு மதொழிமலன்கற ஆதியின் மதிக் ப் ட்டது" என்று 'நொட விய'லின் மு வுமரக் ட் கூறிய கூற்மறயுங் ொண் . இவ்வொறு கதொன்றிவெர்ந்த நொட த் தமிழ் வழீ் நிமலயமடயப் புகுந்தது. அதற்குற்ற ொரணம் யொது? ஒழுக் நிமல வகுக் ப்புகுந்த ஆரியருஞ்மசனரும் நொட க் ொட்சியொற் ொமகம அறிவினும் மி ப் ம ருகு ின்ற மதன்ற க ொலிக் ம ொள்ம யுமடய ரொய்த் தமது நூல் ெிற் டியப் டு வற்றுள் நொட த்மதயுஞ் கசர்த்துக் கூறினர். அக் ொலத்திருந்த அரசர் ளுக்குந் துர்ப்க ொதமன மசய்து நொட த் தமிமழத் தமலமயழமவொட்டொது அடக் ிவந்தனர்.ஔமவயொருந் திருவள்ளுவரும் ஒருங்க பு ழ்ந்த இல்லற வொழ்க்ம மயகய தவீிமனயச் சத்தின் ொற் டுத்துக் கூறுஞ் மசனர் ள் நொட த் தமிமழக் டிந்தது ஓரொச்சரிய மன்று. இவ்வெவு ட்டுப் ொட்டுக் ிமடயில் நொட த் த மிழ் எவ்வொறு தமலமயடுத்து ஓங் ப்க ொ ின்றது? ஆதலின் நொெொவட்டத்தில் அது சிறிது சிறிதொ வழீ்ந்தும ொண்கட வொரொநின்றது. அதன்கமல் இயற்றமிழ் ொப் ியங் ள் நொமடங்கும் மலிந்து சிறந்து நொட த்தமிமழ வெரமவொட்டொது தடுப் னவொயின. இவ்வொறு நொட த்திற்கு நொற்புறமும் தமட ள் அமமக் ப் ட்டமமயின் அஃது அழிநிமலயமடயத் தமலப் ட்டது. ண்டிதரொயினொர் டிந்து நொட த் தமிமழக் ம விடகவ, அது ொமரர் ம ய ப் ட்டு இழிவமடந்து மதருக்கூத்தெவிகல நிற் ின்றது. அக் ொலத்துச் சங் ப் புலவர் ள் மசய்த ' ரதம்' 'அ த்தியம்' 'முறுவல்' 'சயந்தம்' 'குணநூல்' 'மசயிற்றியம்' 'மதிவொணர் நொட த்தமிழ்நூல்''கூத்த நூல்' 'நூல்' என்ற நொட த்தமிழ் நூல் மெல்லொம் யொண்டுப்க ொமயொெித்தன? 'சிலப் தி ொரம்' என்னும் நொட க் ொப் ியமட்டிகல தப் ித் தவறி மவெிகயறிவிட்டது. அதமன மவெிப் டுத்திய ண்டித சி ொமணி சொமிநொமதயர்க்குத்

தமிழுல ஞ் மசய்யக் டவ ம ம்மொமறன்கன! இனிப் ரத சொஸ்திரமும் ொமக் ணிம யர் வயப் ட்டுத் தொழ்வமடந்து நிற் ின்றது. அதமனயும் அறமவொழிக் ப் புகுந்து முழங்கு ின்றனர் சிலர்.எனினும் ி. ி. திகனழொ நூற்றொண்டினிறுதிமதொட்டுக் கூத்து நூல் ள் சில,கவர ற்று வழீ்ந்த நொட த் தமிழினின்றும் ிமெப் னவொயின. இமடயிமடகய விகூற்றுகமவி, இழிசினர் நடக்கு மியல் ினவொ ிக், கூத்தும் ொட்டுங்ம ொண்டு நடப் னமவல்லொம் கூத்து நூல் ெொம். சரீ் ொழி அருணொசலக் விரொயர் மசய்த 'இரொமநொட 'மும் குமரகுரு ரசுவொமி ள் மசய்த 'மீ*னொைியம்மம குற'மும், திரிகூடரொசப் விரொயர் மசய்த 'குற்றொலக் குறவஞ்சி'யும், இக்கூத்து நூலின் ொற் டுவனவொம். 'முக்கூடற் ள்ளு' ' றொமெ விநொய ர் ள்ளு' முதலியனவுங் கூத்து நூல் கெயொம்.இமவமயல்லொம் இயற்றமிழ்ப் புமலமம சொன்ற ொவல ர் இயற்றியனவொம். 'சுத்தொநந்த ப் ிர ொசம்' என்றகதொர் ரதநூல் இமடக் ொலத்தின் மதொடக் த்தி கலற் ட்டுள்ெது மவெிப் டொமலிருக் ின்றது. ின்னர் ி. ி திமனட்டொநூற்றொண்டின் மதொடக் த்திலிருந்த அர த்தநொவலர் என் ொர் ' ரதசொஸ்திரம்' என்றகதொர் நூல் மசய்தனர். நொட சொமலமய உல த்தின் ிரதிவிம் மமன்மறண்ணி ஆங்கு நடித்துக் ொட்டப் டுவவற்றுள் தமக்குகவண்டிய நற் குதி மெமட்டி கவற்றுப் க ொவகத நன்மக் ெியல்பு. உமழத்த உள்ெத்திற்கு இன் ந் தந்து ஊக் ம் விமெவிப் ன நொட ங் கெ. சிற்சிலர் அறிவுதிரிந்து கவறு ட்டொரொயின் அஃது அவரது இயற்ம த் தன்மம ளு மெொன்றொகம யன்றி நொட த்தொல் விமெந்த மசயற்ம த் தன்மமயன்றொம். தவறுள்ெ விடத்திலன்கற திருத்தம் கவண்டும்? புண்ணுள்ெ விடத்திலன்கற சி ிச்மச மசய்யப் டும்? மக் ள் சிலர் தமது தகீ்குணத்தொல், நொட சொமல மசன்றும் நொட ங் ள் டித்தும் ம ட்டொரொ அதமனக் ொ தொலியமொய் நொட த்தில் தமலயிகலற்றி, நொட த்தமிகழ தமீதன்று டிதல் எவ்வொறு ஏற்புமடயமதயொகும்? ொரணமமொரு புறத்திலிருப் , அதமனக் ண்டு ரி ரிக் மொட்டொது மயங் ிக் ொரணமல்லொதவற்மறக் ொரணமமன்று கூறுதல் தருக் நூற் குற்றமன்கறொ?

"நீயுந் தவறில்மல நின்மனப் புறக் மடப் க ொதர விட்ட *துமருந் தவறிலர் நிமறயழி ம ொல்யொமன நீர்க்குவிட் டொங்குப் மற மறந் தல்லது மசல்லற் மவன்னொ விமறகய தவறுமட யொன்"

என்று ' குறிஞ்சிக் வி' யிற் கூறினமத மயொக்கும் இவர் மசயல். இது நிற் , மசன்ற சில்லொண்டு ெொ , நொட த்தமிழ் அறிவுமடகயொர் சிலரது உதவிம ொண்டு தமலமயடுத்து வெரொ நின்றது. இதற்கு வடமமொழி நொட ப் யிற்சியும் ஆங் ிலநொட ப் யிற்சியும் மி ப் யன் டுவனவொயின. இவ்வொறு புதுவழியிற் புமனயப் ட்டு மவெிப் டும் நொட ங் ள் இன்னும் அதி ரித்தல் கவண்டும். இவற்மற மயொழுங்கு டுத்துதல் ருதி, யொம் 'நொட வியல்' என்கறொர் இலக் ண நூல் மசய்திருக் ின்றனம். இனிச்சிலர், 'நொட ம்' என்ற மசொல் வடமசொல்லொதல் ண்டு, ஆரியமரொடு லந்த ின்னகர தமிழர் ெிடத்திற் நொட த்தமிழ் ஏற் ட்டிருத்தல் கவண்டுமமன் ின்றனர். இக்கூற்று வடமமொழியில் 'வொய்' என் தற்குத் தக் மசொல்லில்லொமமயொல் வடமமொழியொெர்க்கு வொயில்மல மயன் து க ொலும். அஃதன்றியும் 'கூத்து' என்ற மசொல்கல ஆதியில் தமிழர் ள் வழங் ியது; கூத்மதன் து ம ொது; நொட மமன் து சிறப்பு. கூத்துப் லவற்றுள், நொட மமன் து மத தழுவிவரும் கூத்து, எனகவ நொட மமன்ற மசொல்வழக் ின் முன்னகர, நொட த் மதொழில் வழக்கும், நொட நூல் வழக்குந் தமிழர்மொட்டுண்மடன் து ம ற்றொம்.

மூவம ப் ொகு ொடு முற்றிற்று. -----------------------------

IV. ஐவம யிலக் ணம்.

ொமையொவது, மக் ெது இயற்ம கவட்ம யில் கதொன்றி, அவரது நொ ரி விருத்தி முமறக்க ற்ப் வெர்ந்து வருவகதொர் மக் ெொக் ப் ம ொருெொம். அது மசொற்க ொமவப் ட்டுப் ம ொருள் அறிவுறுக்கும் வொக் ியங் ெொலொயது; இவ் வொக் ியங் மெல்லொம் ம ொருள் அறிவுறுக்குஞ் மசொற் ெொயின; இச்மசொற் ள் தொமும் குதி விகுதி இமடநிமல முதலிய ல வுறுப்புக் ெொலொயின. இவ்வுறுப்புக் ளுள்ளும் குதி மெல்லொம், ம ரும் ொன்மமயும் ஆதியிலிருந்த தமிழ்மக் ள் மசொற்மசொல்லத் மதொடங் ிய ொலத்துப் ிறந்த மசொற்க ொமவ சிமதந்து மருவிய மசொற் ெொம்; சிறு ொன்மம ஒலிக்குறிப்பு வியப்புக் குறிப்பு முதலிய ொரணங் ள் ற்றி வந்த மசொற் ெொம். இனி விகுதி முதலொயின மவல்லொம் ஒரு ொலத்தில் முழுமுதற் மசொற் ெொய்ப் ம ொருெறிவுறுத்தி நின்று, ின்மனொரு ொலத்து மக் ள், குறிப் ின்மம, கசொம் ல், ம ொச்சொப்பு, முயற்சிச் சுருக் ம் ஆ ிய ொரணங் ெொற் மசொற் கசொர்வு ட மமொழிதலொற் லவொறு திரிந்து மருவி இமடச் மசொற் மென்று வழங் ப் டுவனவொயின. நொ ரி ம் முதிருந்கதொறும் முதிருந்கதொறும் ொமை மொறு ட்டுச் மசொற் மெச் சிமதத்து வழங்கும் வழக் ம் மக் ளுக்குப் ல அமசௌ ரியங் ள் விமெவித்தன. தமிழ்ச்மசொற் மெ மொந்தர் கமலும் கமலுஞ் சிமதத்து வழங் ொதவொறு, ஆசிரியர் அ த்தியனொர் மதொல் ொப் ியனொர் க ொன்ற நன்மக் ள் கதொன்றி, ஆச்மசொற் மெ கமல்வழக்கு முமற ொட்டி வரம் றுத்து இலக் ண நூல் ள் வகுத்துத் தமிழ்ப் ொமைமய மயொழுங்கு டுத்தி நிறுத்துவொரொயினர். இங்ஙனம் ஒழுங்கு டுத்தப் டொத ொமை மெல்லொஞ் சில சிமதந்து வழங் ி இறுதியில் உருக்குமலந்து வழக் மற்று ஒழிந்துக ொம். கமற்கூறியவொறு தமிழ்மமொழிக்கு முதன்முதல் இலக் ண நூல் வகுத்தவர் அ த்தியனொர். அவர் இயலிமச நொட மமன்ற முத்தமி ழிலக் ணமும் முமறப் ட வகுத் கதொதினொர். இமசநொட த் தமிழிலக் ணங் மெ மயடுத்துக் கூறொது இயற்றமிழிலக் ணத்மதமட்டில் வகுத் கதொதினொர் மதொல் ொப் ியனொர். இப்ம ொழுது 'அ த்தியத்'தின் சூத்திரங் ள் சிற்சிலமட்டில் ஆங் ொங்குத் மதொல்மல தூதுமர ெிற் ொணப் டு ின்றனகவயன்றி நூன் முழுதுங் ொணப் டவில்மல; ஆ கவ 'மதொல் ொப் ிய' மமொன்றுகம முழு முதலிலக் ண நூலொய்க் குமற ொடின்றி யிது ொறும் இலங் ொநின்றது; இனியும் இலங் ொ நிற்கும். இவ்வியற்றமி ழிலக் ணநூல் 'எழுத்து', 'மசொல்', 'ம ொருள்' என்ற மூன்றதி ொரங் ெொ வகுக் ப் ட்டுெது. எழுத்ததி ொரத்தில் எழுத்தினியல்பு ளும், எழுத்தொனொ ிய மமொழி ளும் அவற்றின் புணர்ச்சி ளும் முதலொயின விரித்துக் கூறப் ட்டன. மசொல்லதி ொரத்திற் மசொல்லின் ொகு ொடு ளும், அவற்றினியல்பு ளும் முதலொயின விரித்துமரக் ப் ட்டுெ. மற்றுப் ம ொருெதி ொரத்திகலொ ெவியலுங் ற் ியலுமொ ிய அ ப்ம ொருளும் அவற்றின் துமற ளும், புறப்ம ொருளும் அவற்றின் துமற ளும், மமய்ப் ொட்டியல் உவமவியல் மசய்யுெியல் மர ியல ளும் கூறப் ட்டிருக் ின்றன. இனி ஐவம யிலக் ணங் ெொவன 'எழுத்து, மசொல், ம ொருள், யொப்பு, அணி' மயன் ன. இவ்மவந்தனுள்கெ 'மதொல் ொப் ிய'த்தில் முதல் மூன்மற மட்டிகல விரித்துக் கூறுவொர், மசய்யுெிய மலன்றதன் ண்கண யொப்ம விரித்கதொதியும், உவமவியமலன்றதன் ண்கண

அணிமய மயடுத்கதொதியும் ஓரொற்றொன் ஐவம யிலக் ணமுங் கூறினொரொயினொர். அன்றியுந் மதொல் ொப் ியனொர் ொலத்கத ஐவம யிலக் ணமமன்ற ொகு ொடின்றி யிருந்திருத்தலு மியல்க ; அல்லது யொப் ணி ள் ம ொருெதி ொரத்தின் குதி மெனகவ ருதப் ட்டிருந்தன மவன்றலும் அமமயும். மடச்சங் த்தொர் ொலத்தி கலற் ட்ட 'இமறயனொர ப் ம ொருளுமர'யிற் " ம ய்த ின் அரசன் நொடு நொடொயிற் றொ லின் நூல்வல்லொமரக் ம ொணர் மவன்று எல்லொப் க் மும் க ொக் , எழுத்ததி ொரமுஞ் மசொல்லதி ொரமும் யொப் தி ொரமும் வல்லொமரத் தமலப் ட்டுக் ம ொணர்ந்து, ம ொருெதி ொரம் வல்லொமர எங்குந் தமலப் ட்டிகல மமனவந்தொர். வர, அரசனும் புமட டக் வன்று, 'என்மன? எழுத்துஞ் மசொல்லும் யொப்பும் ஆரொய்வது ம ொருெதி ொரத்தின் ம ொருட்டன்கற? ம ொருெதி ொரம் ம கறகமமயனின், இமவ ம ற்றும் ம ர்றிகலம்' எனச் மசொல்லொநிற் " என்ற கூற்றிமன உய்த்து கநொக் ி யுணரும்க ொது, அக் ொலத்தில் 'எழுத்து, மசொல், ம ொருள்,யொப்பு' என நொல்வம கய வழங் ின மவன் து துணியப் டும். அஃதொவது மதொல் ொப் ியனொர் ொலத்திற் ம ொருெதி ொரத்திலுள்ெடங் ிய யொப்பு, மடச் சங் த்தொர் ொலத்தில் அதனின்றும் ிரிந்து தனித்து ஓரதி ொரமொயிற்று என் தொம். அதன் ின் யொப் தி ொரம் மிக் சிறப் மடந்து ல்கலொரொலும் ொரொட்டப் ட்டது. அக் ொலத்திருந்த புலவர் லரும் யொப்பு நூல் ள் ல இயற்றினர். ொக்ம ொடினியர், அவிநயனொர், மகயச்சுரனொர் முதலொயினொர் தத்தம் ம யரொல் யொப் ிலங் ணங் ள் வகுத்தனர். ின்னர் 'யொப் ருங் லம்,' 'யொப் ருங் லக் ொரிம ' என்ற நூல் ள் வகுக் ப் ட்டு வழங்குவன வொயின. இமடயிற் ம ொருெதி ொரப் யிற்சி குன்றியக ொது 'இமறயனொர ப் ம ொருள்' என்ற சிறிய இலக் ண நூலும், மணிவொச ப் ம ருமொன் வொய் மலர்ந்தருெிய 'திருக்க ொமவயொர்' என்ற இலக் ண நூலும் ஏற் ட்டன. அதன் கமற் சில புதிய ருத்துக் மெ யுடன்கூட்டி நொற் லிரொஜ நம் ி மயன் வர் 'அ ப்ம ொருள் விெக் ம்' என்ற இலக் ண நூலியற்றினர். ின்னர்க் ' ல்லொடம்', நம்மொழ்வொர் மசய்தருெிய 'திருவிருத்தம்' என்ற அ ப்ம ொருெிலக் ிய நூல் ள் மவெிப்க ொந்தன. ஐயனொரிதனொர் என் வர் 'புறப்ம ொருள் மவண் ொ மொமல' என்ற நூல் வகுத்தனர். இவ்வொறு நொல்வம யிலக் ணகம சில ொலம் வழங் ி வந்தன. அதன்கமல் வடநூல்வொணகரொடு ஊடொடி ஐந்தொவது வம யிலக் ணமொ ிய அணியதி ொரத்மதயுந் தமிழ்ப் புலவர் ள் விருத்தி மசய்து ம ொள்ெப் புகுந்தனர். 'அணிநூல்', 'தண்டியலங் ொரம்' முதலிய நூல் ள் இயற்றப் ட்டன. இவற்றுட் ின்னகத தமிழ் மக் ளுட் யிற்சிமிக்குமடயதொய் விெங்கு ின்றது. இந்நூலொசிரியர் ம ொது வணியியல், ம ொருெனியியல் மசொல்லணியியல் என்ற மூன்று ிரிவினில் தம்நூமல முடித்திருக் ின்றனர். ம ொதுவணியியலிற் ம ொதுவொ ப் லவம லப் ொடு ளும் புமனவு முமற ளுங் கூறப் ட்டுெ. ம ொருெணியியல் தன்மமயணி முதலொ முப் த்மதந்தணி ள் கூறப் ட்டுெ. இப்ம ொருெணி ெிற் ல உவமமமன்ற ஓரணியினடியொ கவ கதொன்றின மவன் து ல்கலொர் துணிபு. ஆசிரியர் மதொல் ொப் ியனொரும் இத்துணி ினர் க ொலும். இது வடமமொழி அப்ம ய தகீ்ஷிதரவர் ளுக்கும் உடன் ொடொதல்,

"உவமம மயன்னுந் தவலருங் கூத்தி ல்வம க் க ொலம் ொங்குறப் புமனந்து ொப் ிய வொங் ிற் வினுறத் கதொன்றி யொப் றி புலவ ரிதய நீப் று ம ிழ்ச்சி பூப் நடிக்குகம"

என்ற அவரது 'சித்திரமீமொஞ்மசக்' கூற்றினொன் விெங்கும். இனிச் மசொல்லணியியலில் மடக்கும் சித்திரமுமொ ிய மிமறக் வி ெின் ொகு ொடு ளும், அவற்றினிலக் ணங் ளும் ரக் க் கூறப் ட்டுெ. மற்று, ஐந்திலக் ணங் மெயும் முற்றத் தனித்தனி கூறும் நூல் ள் மி ச் சிலகவ. அமவதொம் 'வரீகசொழியம்', 'இலக் ண விெக் ம்', 'மதொன்னூல் விெக் ம்' என் னவொம். வரீகசொழியம் ம ரும் ொலும் வடநூல் முமறமயகய தழுவிச் மசல்வது. இலக் ண விெக் முமடயொர் யொப் ணி மெப் ின்னூல் ள்க ொல விரித்துக் கூறினும் அவற்மறப் ம ொருெதி ொரத்தின் ண்கணகய யடக் ிக் கூறினர். மதொன்னூல் விெக் முமடகயொர் ம ொருெதி ொரத்மதச் சுரு ிக் கூறிலும் யொப் ணி மெ விெங் க் கூறினர். தண்டியலங் ொரம்க ொலத் தனிகய அணியிலக் ணங் கூறுவதொய், ஆனொல் அதனினும் விரிந்ததொய், 'மொறனலங் ொரம்' என்றகதொர் நூல் ஏற் டுவதொயிற்று. இது மி ச் சிறந்தகதொர் நூல். அதன் கமற் 'குவலயொநந்தம்' என்ற வடமமொழி யலங் ொரசொஸ்திரம் தமிழின் ண் மமொழிம யர்க் ப் டுவதொயிற்று. இது புதுமம வழியிலியன்றகதொ ரினியநூல். இதன் ண்கண உவமமயணி முதல் எதுவணியீறொ நூறணி ள் கூறப் ட்டுெ. இவ்வொறு தமிழ்மமொழி ஐவம யிலக் ணமு முமடயதொய நிமலமம மயய்தி விெங் ொ நின்றது. வணந்தி முனிவர்மசய்த 'நன்னூல்' எழுத்துஞ் மசொல்லுந் மதெிவொ வும் சுருக் மொ வும் அழ ொ வும் கூறு ிறது. 'கநமிநொதம்' என்றதும் அப் டிகய. இனிப் ' ொட்டியல்' என்னுகமொ ரிலக் ணப் குதியுெது. அதனியல்பு சற்கற விரித்துமரக் ற் ொலது. அது தமிழிற் கூறப் டும் மதொண்ணூற்றறுவம ப் ிர ந்தங் ெி னிலக் ணங் ளும், ொடுகவொனுக்கும் ொடப் டுகவொ னுக்கு முள்ெ எழுத்துப் ம ொருத்தம் மங் லப்ம ொருத்தம், முதலியனவும், ஈச்மசழுத்து அமுதமவழுத்மதன்ற ொகு ொடும், ஆனந்தம் முதலிய குற்றங் ளும் இமவ க ொல்வன ிறவும் விரித்துக் கூறுவதொகும். 'மவண் ொப் ொட்டியல்,' 'வமரயறுத்த ொட்டியல்' என்ற நூல் மெல்லொம் ொட்டியல் கூறுவனகவ. இலக் ண விெக் த்தி னிறுதியிற் ' ொட்டியல்' என்றகதொரியலும் யொத்துக் க ொக் ப் ட்டுெது. அணி ளுட் மசொல்லணி கெ விகசடமொய் நல்லிமசப் புலவர் ெொன் மதிக் ப் டுவனவல்ல. முற் ொலத்துச் சங் ச் மசய்யுட் ெிமலல்லொம் மசொல்லணி ள் ொண்டலரிது. இச்மசொல்லணி ெிலும் சித்திர வி ள் மி வு மமொதுக் ப் டுவனவொயின. ' ொஞ்சிப்புரொண' மொதிய சிலநூல் கெ யிவற்றுட் சில ம ொண்டியங்கு ின்றன. மடக்கு மெல்லொம் விகசடமொய் நூல் ெிற் யின்று வரொமல் அவற்றுள் ஆங் ொங்கு வரும். இமடக் ொலத்துத் கதொன்றிய சிலர் மசொல்லின் ம் நொடு வரொய்ச் மசொல்லணி மெப் ம ரிதும் வழங்குவொரொயினர். இவர் ள் யம ம், திரிபு முதலிய மசய்யுட் ள் ல வியற்றினர். ின்னர்த் திரி ந்தொதி ளும் யம வந்தொதி ளும் சிகலமட மவண் ொக் ளும் அெவிறந்தன மவழும் ின. இமவயமனத்தும் ம ரும் ொலும் ம ொருட்மசறிவிலவொய் வணீ் சப்தஜொலங் ெொய்மட்டில் முடிந்தன. இக் ொலத்தினும் மதன்னொட்டிற் புலவர் லர் யம ந்திரிபு ொடுதமலகய ம ரிதொ மவண்ணிவொணொமெ வணீொன் ழிப் ர். மசொன்னலத்திலும் ம ொருணலகம சிறந்தமதனப் க ரறிவொெர் யொவருங் கூறுவர். யம ந்திரிபுள்ெ ொடல் மெ ' உயிரில்லொப் ொட்டுக் ள்' என்றும் ருத்துநலம் வொய்ந்த ற் மனயுள்ெ ொடல் மெ 'உயிருள்ெ ொட்டுக் ள் என்றும் அறிவுமடகயொர் லர் கூறக்க ட்டிருக் ினறனம். இஃதுண்மமகய மயன் து திண்ணம். இவ்வொறவர் ள் கூறுதற்குற்ற ொரணங் ள் யொமவன்று ஆரொய்கவொம். முதலொவது: மிமறக் வி ள் ொடுமிடத்து மிக் ொலஞ் மசல்லும்; அப் டிக் ொலஞ் மசன்றும் சிற்சில கவமெ ெில் அமவ ள் ொடுகவொரிஷ்டப் டி யமமயொமற் க ொவதுமுண்டு. இவ்வொறு

முற் ிகமொதி முமனந்தடித்து மிமறக் வி மெச் மசொல்லெவொல் ஒருவொறமமத்து முடித்த ின்னரும் அமவ சிறந்திருப் தில்மல. ஏமனன்றொல் அவற்றின் ட் ம ொருணலமில்மல. இரண்டொவது: வி ெியற்றுவது யொவர்க்கும் யன் டல் கவண்டுமமன் து ருதி. அக் வி ெினும் சில, திரிமசொற் ெொ லமமத்து விட்டொற் டிப் வருட் லர் திம ப் ர். இவ்வொறிருக் ச் மசயல் டுங் வி கெொ மிமறக் வி ள்; அம்மிமறத் தன்மமகயொடு இலக் ணச்சந்தி ளுஞ் மசறிந்தன. எதிர் ொரொத டி மசொற் ள் ிெந்து ிரித்துப் ம ொருள் ம ொள்ெக் ிடந்தன. இப் டிமயன்றொல் இம்மிமறக் வி ள் யொருக் கயொ ம்? மிமறக் விஞன்தொகன ம ிழ்ந்து ம ொள்ெதற்கு அமவ ஒரு கவமெ யன் டலொம். 'வம யுெி' என்றதற்கு கவண்டிய உதொரணங் ள் இம்மிமறக் வி ெிற் ொணலொம். மூன்றொவது: இத்தம ய மிமறக் வி ள் டிப்க ொனது ொலத்மதயும் வணீொக் ிப் லவிடங் ெினும் அவமன மயங் மவக் ின்றன. இத்தன்மமயொன இடர்ப் ொடு ள் நிரம் ிய மிமறக் வி ள் நந்தமிழ்ப் புலவர் ள் மனங் மெக் வரொமதொழிவனவொ . இவ்வொகற முற்கூறிய ொட்டியலுட் கூறப் ட்டுெ ம ொருத்தங் ள் முதலியனவும், ஆனந்தக் குற்றம் முதலியனவும் நொெொவட்டத்திற் யனிலவொய்க் ழிந்து டுமமன் து கதொன்று ிறது. அகந ர் இக் ொலத்தில் அவற்மறக் வனிப் தில்மல. ருநொட ப் புலவர் ளு இரண்மடொருவர் மட்டில் அவற்மறப் ிடித்துக்ம ொண்டு அவஸ்மதப் டு ின்றனர். அவர் ளும் அவற்மற விமரவிற் ம விடுவொர் மென் து மசொல்லமகல யமமயும். இனிப் ' த்துப் ொட்டுமர'யில் ஆசிரியர் நச்சினொர்க் ினியர் "நூற்குற்றங்கூறு ின்ற த்துவம க் குற்றத்கத 'தன்னொமனொரு ம ொருள் ருதிக்கூறல்' என்னுங் குற்றத்மதப் ின்னுள்கெொர் ஆனந்தக் குற்றமமன் கதொர் குற்றமமன்று நூல் மசய்ததன்றி, அ த்தியனொரும் மதொல் ொப் ியனொரும் இக்குற்றங் கூறொமமயிற் சொன்கறொர் மசய்யுட்கு இக்குற்ற முண்டொயினுங் ம ொள்ெொ மரனமறுக் " என்றுமரத்த வுமர யொவருங் வனிக் த்தக் து. இது ொறும் தமிழ் மமொழியின் ஐவம யில் ணங் மெயும் குறித்துக் கூறிகனொம். இனித் தமிழ்மமொழியின் கதொற்றமும் மதொன்மமயும் ற்றி விரித்துமரப் ொம். ஐவம இலக் ணம் முற்றிற்று. -------------------------------

V. ொமையின் கதொற்றமுந் மதொன்மமயும்.

உல ின் ண்கண மக் ள் ஒருங்குகூடி வொழகவண்டியவரொதலின், அவர் ள் அடிக் டி தங் ள் ருத்துக் மெ மயொருவமரம ொருவர் மவெியிட்டுக் ம ொள்வது அவசியமொயிற்று. ஆ கவ அவர் ள் ம வொய் முதலிய உறுப்புக் ெொற் லவிதச் மசம ள் மசய்து ொட்டித் தங் ள் ருத்துக் மெ மவெியிடுவொரொயினர். இத்தம ய ருத்து மவெியீட்டுக் ருவியொ ிய மசம மய 'இயற்ம ப் ொமை' மயன் ர் சிலர். இவ்வியற்ம ப் ொமை முதலிற் ொட்சியெவில் நின்று, ின்னர்க் க ள்வியெவினும் ரவிற்று; அஃதொவது, சில ஒலி ளும் ஒலிக் கூட்டங் ளும் ருத்து மவெிப் ொட்டிற்குக் ருவியொ அச்மசம ளுடன் கூடின. அவ்மவளும் ஒலிக்கூட்டங் ளும் மூவிதப் டும். அமவ தொம், க ொறல் வம யொனும், சுமவ வம யொனும், அறிகுறி வம யொனும் எழுதப் டும். க ச்சு நிமலக்கு வொரொது மசம நிமலயில் நின்ற ொலத்திமலல்லொம் தமிழ் மக் ள் புலி முதலியவற்மறக் ம ொன்று கவட்மடத்மதொழில் மசய்து வந்தனர். இவ்கவட்மடத் மதொழிமலச்

மசவ்விம ற நடொத்துவதற்கு மிரு ங் ெின் ஒலி மெ யுற்றுக் க ட்டு நன்குணர்ந்து அமவ க ொலத் தொமுங் த்தி அவற்மற ஏமொற்றித் தம்வமலப் டுத்தினர். கவட்மடயொடுதமலப் யன் ருதியகதொர் மதொழிலொ கவ முற்றும் மதித்தல் கநரிதன்று. இஃது ஆதிமக் ெொல் விமெயொட்டுத் மதொழிலொ வும் ருதப் ட்டு வந்தது. இக் ொலத்தினும் கவட்மடயொடுதல் லர்க்குப் ிரீதியொனகதொர் விமெயொட்டொம். இவ்வொறு ஆதித் தமிழ் மக் ள் கவட்மடயொடினதொற் லவம ப் ட்ட மிரு ங் ெிமனொலி கவறு ொடு மெயும் நன்குணர்ந்து தமக்குள்கெ யவற்மற யறிந்து ம ொள்ளுமொறு அவ்மவொலி ெினின்றுங் குறிப்பு மமொழி ள் ல வகுத்தனர். ஒன்று ிறிதுக ொற் த்திய ஒலியினின்றும் உற் த்தியொன மசொற் மெப் 'க ொறல் வம ' யொமனழுந்தன மவன் . மக் ள் சுமவயுமடயொரொதலின், அவற்றிற்குத் தகுந்த மமய்ப் ொடு ள் விமெக் த்தக் ம ொருள் ள் எதிர்ப் ட்டனவொயின், சில குறிப்புச் மசொற் ள் தொமொ க் கூறுவரன்கற? மவறுப்புச் சுமவயிற் 'ச'ீ மயன்றும், மவகுெிச் சுமவயிற் 'க ொ' மவன்றும், உவம ச் சுமவயில் 'வொ' மவன்றும் கூறப் டுஞ் மசொற் மெக் ொண் . 'ஐ' மயன் து வியப் ினொலும், 'ஓ' மவன் து அவலத்தினொலும் 'ஐகயொ' மவன் து அச்சத்தினொலும் எழுந்தனவொமொ றுணர் . இமவ மெல்லொஞ் 'சுமவ வம ' யொனுண்டொ ிய மசொற் ெொம். ' அறிகுறி வம ' யொமனழுந்த குதி ள் மி ச் சிறப்புமடயனவொம். இமவ ள் 'நொவின் மசம ' என் தனடியொ முதலிற் ிறந்தன. இஃது அடிக் டி, ல், உதடு முதலிய வொயின் குதி மெச் சுட்டுதற்குரிய 'ம ச்மசம ' மெக் வனிக்குமொறு கூவுங் கூச்சகலொடு மதொடங்கும். கவண்டு மமன்மறழொது அநுதொ த்தினொ லுதவிமசய்ய மவழுந்த நொவின் மசம இயற்ம யொ கவ ம ச்மசம மயப் ின் ற்றிவரும். அதன்கமற் ம ச்மசம மிம மயன்று சிறிது சிறிதொ க் ம விடப் டும். உதொரணமொ , வனிக்குமொறு கூவிய கூச்சல் 'ஆ' மவன்ற உருவங்ம ொண்டதொ மவத்துக் ம ொள்கவொம். அப் டியொனொற் ' ல்'மலக் குறிக்கும் நொவின் மசம 'அடொ' என்ற உருவங்ம ொள்ளும். இவ்வொகற தன்மனக் வனிக்குமொறு ிறமர விெித்த 'ஏ' என்றிருந்ததொயின் ல்மலக்குறிக்கும் நொவின் மசம 'ஏட' மவன்றிருக்கும். ஈண்டுக் கூறியதற் ிணங் கவ, தமிழ்மமொழியின் ண்கண, 'அடொ' 'ஏட' என்ற விரண்டு மசொற் ளும் ிறமர விெித்தற் ட் ம ரிதும் யன் டு ின்றன. "ஏட மவன் து கதொழன் முன்னிமல" என்று கூறப் ட்டிருத்தலுங் ொண் . வல்லொெ மனொருவன் எெியவனுக்கு உதவி மசய்யப்புகுந்து சின்னொள் அவமனப் ொது ொத்துப் ின்னர் அவன் கமற்ம ொண்ட மதொழிமல நன்றொ நடத்தொமம ண்டு அவமனத் தள்ெிவிட்டுத் தொன் அத்மதொழிமல கமற்ம ொண்டு நடொத்தப் புகுந்தொற்க ொல, நொவின் மசம யும் ம ச் மசம யி னுதவிக் ொ வந்து அதமனச் சின்னொள் ொது ொத்துப் ொர்த்தும் அது ருத்து மவெியீட்டுத் மதொழிமல நன்கு நடத்தொமமயொல் அதமனத் தள்ெிவிட்டுத் தொகன அத்மதொழிமல கமற்ம ொண்டு நடொத்தப் புகுந்தது. புகுந்து தொன் நடொத்தினதிற் மசொற் ள் லவுண்டொயின. சில தன்மம, முன்னிமலப் குதி ள் அறிகுறிவம யொ மலழுந்திருக் லொ மமன்மறண்ணுதற் ிடனுண்டு. அதுதொனும் உச்சரிக் ச் சுல மொ வும் எழுத்துக் ெிற் ிரதொனமொ வுமுள்ெ 'ம', ' ' என்ற எழுத்துக் ெின் சம் ந்தமுமடயதொம். இவ்விரண்மடழுத்துக் ளும் குழந்மத ெொன் முதன்முதல் உச்சரிக் ப் டுவனவொம். இவ்விரண்டும் குழந்மத ட்கு அரு ிருந்து உதவி மசய்யுந் தொய் தந்மதயமரக் குறிப் ிக்குஞ்மசொற் ெொ ிய 'அம்மொ' 'அப் ொ' என்றன ிறப் தற்கு முதற் ருவியொய் நிற் ன. கமலும் ம ொரம் ல ொமை ெிலுந் தன்மமச் மசொற் மெ ஒருமமயிற் குறித்தற ணு ொரப் டொ நிற் , தமிழ்மமொழியின் ண்கண அவற்மறப் னமமயிற் குறித்தற் ணு ொரப் டொ நின்றது. 'மொம்' (என்மன) என் து வடமமொழித் தன்மம மயொருமம. 'யொம்' 'எம்மம' மயன் ன தமிழ்மமொழித் தன்மமப் ன்மம. எவ்வொறொயினும் ம ொரந் தன்மமக் ண் உ ொரப் டு ின்றமதன் து மமலயிலக்க . இனி இதமனொடு தொமயக்

குறிக்கும் 'அம்மொ' என்ற மசொல்லின் ண்ணும் ம ொரம் உ ொரப் டுதமல உற்று கநொக் ின் தொய் குழந்மதக்குத் தன்னவெொயினள். இமதக் வனிக்குமிடத்துத் தந்மத சிறிது தன்னினின்றும் வில ினவனொ மதிக் ப் டுவதற்கு அறிகுறியொ க் ொர சப்தத்தினொல் 'அப் ொ'என்றமழக் ப் டு ின்றனன். தமிழப் ொமையின்கதொற்ற விையமொ , யொம் கமற்கூறிய க ொந்தன வமனத்தும் எவ்வொறு ருதப் டினும் டு . ருத்துக் ள் தன் முயற்சி யொமனழும் ஒலி ெின் சம் ந்தமொ கவ மவெிப் டு ின்ற இயல் ினின்றுகம ொமை ள் உண்டொத லியலுமமன் து யொவரும் மறுக் முடியொத்கதொர் ொமை நூலுண்மம. இவ்வுண்மமமய மயொட்டிகய தமிழ்ப் ொமையின் கதொற்றமும் ஏற் ட்டிருத்தல் மி வும் வனிக் ற் ொலகத. ஈதிவ்வொற , தமிழ் நூலொசிரியர் லரும், இக் ொலத்தினும் ஆங் ிலநூற் யிற்சியில்லொத நண் ருட் சிலரும் தமிழ்மமொழியும் வடமமொழியுந் கதவ ொமை மென்றும், இவ்விரண்டும் முமறகய அ த்தியனொர்க்கும் ொணிநியொர்க்கும் சிவம ருமொனொல் உ கதசிக் ப் ட்டனமவன்றுங் கூறொநிற் ர். "ஆதியிற் றமிழ்நூ ல த்தியற் குணர்த்திய, மொமதொரு ொ மன வழுத்துதும்" எனவும், "தழற்புமர நிழற்குவு டந்தமிழ்" எனவும், "வடமமொழிமயப் ொணிநிக்கு வகுத்தருெியதற் ிமணயொத், மதொடர்புமடய மதன்மமொழிமயத் மதொகு டல் சூழ்வமரப் தனிற், குடமுனிக்கு வற்புறுத்தொர் ம ொல்கலற்றுப் ொ ர்" எனவும், " இருமமொழிக்குங் ண்ணுதலொர் முதற்குரவர்" எனவும் முந்மதகயொர் கூறியிருத்தமலயுங் ொண் . யொம் கமற்கூறிப் க ொந்தவொறு மக் ெொக் ப் ம ொருெொய்விமெந்த தமிழ்ப் ொமையொனது தமிழ்மக் ள் யொவருக்கும் ஒருங்க விெங்குவதொயிற்று, என்றகதொர் ஆசங்ம இமடயிமலழுதல் இயல்க . இது மவகு சுல மொ விடுக் ப் டும். யொவருக்கும் விெங் த்தக் மசம ள் இமடநின்று மசொற் மெ ஐயமுண்டொன ொலங் ெின் விெக் ினமமயின் தமிழ்ப் ொமையின் மசொற்ம ொரு ளுணர்ச்சி தமிழ் மக் ள் யொவருக்கும் உண்டொ ித் தமக்குள்கெ யறிந்து ம ொண்டனர். இது ொறும் தமிழ்மமொழியின் கதொற்றத்மதப் ற்றிப் க சிகனொம். இனித் தமிழ்மமொழியின் மதொன்மமமயப் ற்றிக் கூறப்புகுவொம். இவ்வுல த்தின் ண்கண க சப் டுவன ஏறக்குமறய மதொள்ெொயிரம் மமொழி ெொம். அவற்றுள்கெ நொமலந்து ொமை ள் தொம் 'மதொன்மமொழி ள்'; என்னும் ம யர்க்குரியனவொய்க் ருதப் டு ின்றன. அந்நொமலந்துள்ளும், தமிழ் மமொழியும் ஒன்றும ொல்? இதுகவ யொம் இப்ம ொழுது ஆரொய கவண்டுவது. ரமவ வழக் ற்று ஏட்டுவழக் ொய்மட்டில் நிற் னகவ மதொன்மமொழி ள்; மற்று இக் ொலத்திற் ரமவ வழக் ொய் விெங்குவன மவல்லொந் மதொன் மழி ெொ ொமவன் து சிலர் துணிபு. இ த்துணிபு தருக் நூற் குற்றகம. ொமை ள் ரமவ வழக் ற்றுப் க ொதற்குக் ொரணம் இலி ி கெற் டொமமயும், ொமை க சுகவொர் ல்கவறிடங் ட்குப் ிரிந்து மசல்லலும், இடங் ட்குத் தக் டி புது இலி ி ள் வகுத்துக்க ொடலும் ிறவுமொம். ஏட்டு வழக்குப் ொமைப் க ச்சு வழக்கு ொமைக் ிணங் ி வொரொவிடில் முன்னது ரமவ வழக் ற்றுத் தன்னிமல கவறு டொது ஒருநிமலப் ொடமடந்து நிற்கும். ின்னது விரிந்து ம ொண்கடக ொய் முன்னதினின்று மி வும் கவறு ட்டு அதன் வழிமமொழியொ க் ருதப் டும். ஆ கவக ச்சு வழக்க ொ டிணங் ி வரொதன மவல்லொந் மதொன்மமொழி கெொ? அல்ல. தமிழ் மமொழியில், 'ட்,ண்,ர், ல்,ள், ழ்,ற், ன்,' என்ற எட்டு மமய்மயழுத்துக் மெயுங் ம ொண்டு மசொற் ள் மதொடங்கு ின்றில: அஃதொவது, இவ்மவட்டும் மமொழிக்கு முதலில் வொரொத எழுத்துக் ெொம். இமவ கென் மமொழிக்கு முதலில் வரவில்மல? இவ்மவட்டும் நொ கமலண்ணத்மதத் மதொடுதலொகன ிறக்கும் நொமவழுத்துக் ெொம். அங்ஙனம் கமலண்ணந்

மதொட்டு உச்சரித்தற் ம ொருட்டு கவண்டப் டு முயற்சி மிகுதியொ யிருத்தலின் அவ்மவட்டு மமய் ளும் மமொழிக்கு முதலில் வொரொவொயின. இவ்வுண்மம ம ொண்டு, ண்மடக் ொலத்கத, வழங் ிய மக் ளுக்கு உறுப்புக் ள் உரகமறி அரிது முயற்சி மசல்லொத இெம் ருவத்கத முற் ட்டுத் கதொற்ற முற்மறழுந்த மமொழி தமிகழயொ மமன்று கூறி, அதன் மதொன்மம மொட்சி நிறுத்தி விட்கடமமன ம ிழ்வொருமுெர். " ின்பு ம ொன்னிமறந்ததொயும் அழகுமடத்தொயும் முத்துமணி இவற்றொல் அணியப் ட்டதொயும் ந ரத்து அரகணொடு இமணக் ப் ட்டதொயுமுள்ெ ொண்டியர் வொயிற் தமவ வொனரர் ொள்! க ொய்க் ொண் ீர்" என வொன்மீ ி முனிவர் கூறு ின்றமமயொனும் வியொத முனிவரும் 'ம ொ ொரதத்' தின் ண்கண தமிழ்நொட்டின் சிறப்ம யும் ொண்டியர் அரமசயும் ற்றிக் கூறு ின்றமமயொனும், ொண்டியர் ஆண்டநொட்டின் மதொன்மமயும் அவர் க சிய தமிழ்மமொழியின் மதொன்மமயும் ஓரொற்றொற் மறெியப் டுமொறு ொண் . இற்மறக்குச் சற்கறறக் குமறயப் தினொயிரம் வருைங் ட்கு முற் ட்ட ழமமயொன எழுத்துச் சொதனங் ள் ொணப் டு ின்றனவொம். ஆயினும் ி.மு. எண்ணொயிர வருைங் ளுக்கு முன்னகர மக் ளுக்குள் நொ ரி ம் மதொடங் ியிருக் கவண்டும். இவ்வெவு ொலம் முன்னமரன் து வமரயறுத்துமரக் முடியொதொயினும் எழுத்து வழக்கு இதற்கும் முன்னகர கயற் ட்டிருத்தல் கவண்டும். இவ்வொறொயின் ொமைத் கதொற்றத்தின் ொலம் இத்துமணயொயிரம் ஆண்டு ட்கு முன்னமரன் து யொவரொன் வமரயறுத்துக் கூறவியலுகமொ? அறிகயம். ொமை முலம் நதிமூல ருைி மூலங் ள் க ொலும்.! இனித்தமிழ் நூல் ெிற் ல இமடச்சங் மிருந்த ொடபுரங் டல் ம ொள்ெப் ட்ட ொலத்தில் அழிந்து ட்டனமவனக் கூறக் ண்டுகனம். அஃதன்றியும் தமிழில் மி ப் ழங் ொப் ியமமன அறிவுமடகயொர் லரும் ஒத்மதடுத்த 'சிலப் தி ொர'த்திற் ொடு ொண் ொமதயில் ஆசிரியர் இெங்க ொ வடி ள்

"வடிகவ மலறிந்த வொன் ம ம ொறொது ஃறுெி யொற்றுடன் ன்மமல யடுக் த்துக் குமரிக் க ொடுங் ம ொடுங் டல் ம ொள்ெ"

என்றொர்; இனி, கவனிற் ொமதயில், "மநடிகயொன் குன்றமுந் மதொடிகயொன் ம ௌவமும்" என்புழி உமரயொசிரியர் அடியொர்க்கு நல்லொர் "அக் ொலத்து அவர் நொட்டுத் மதன் ொலி மு த்திற்கு வடமவல்மலயொ ிய ஃறுெிமயன்னும் ஆற்றிற்குங் குமரிமயன்னு மொற்றிற்கு மிமடகய எழுநூற்றுக் ொவதநொடும் இவற்றின் நீர்மலி வொமனன மலிந்த ஏழ்மதங் நொடும் ஏழ்மதுமர நொடும், ஏழ்முன் ொமலநொடும், ஏழ் ின் ொமலநொடும் ஏழ் குன்ற நொடும் ஏழ்குண ொமர நொடும், ஏழ்குறும் மனநொடும் என்னும் இந்த நொற் த்மதொன் து நொடும், குமரி ம ொல்லம் முதலிய ன்மமல நொடும், ொடும, நதியும் தியும் தடநீர்க் குமரி வடம ருங்க ொட்டின் ொறும் டல் ம ொண்மடொழிதலொற் குமரிப் ம ௌவமமன்றொர்" என்று கூறினொர். இன்னும் "புறநொனூற்றிற்" ொண்டியன் ல்யொ சொமல முதுகுடுமிப் ம ருவழுதிமய மநட்டிமமயொர் ொடிய ொட்டிற் " ஃறுெியொறு" வடிம் லம் நின்ற ொண்டியனொல் உண்டொக் ப் ட்டமதன் து குறிக் ப் ட்டுள்ெது. சின்னொண் முன்னர் மவெிப் ட்ட 'மசங்க ொன்றமரச் மசலவு என்றகதொர் சிறு நூலினொற் சில விையங் ள் விெங்கு ின்றன. கமல் அடி யொர்க்கு நல்லொருமரயொன் விெங் ிய ஏழ்மதங் நொடு முதலிய நொடு மெச் சொர்ந்து 'ம ருவெ நொடு' முதலிய ிறநொடு ளும், 'மணிமமல' முதலிய சிலமமல ளும், 'முத்தூர்' முதலிய சிலவூர் ளும், சக் ரக்க ொ, க ரொற்று மநடுந்துமறயன், இமடக் ழிச் மசங்க ொடன் முதலிய புலவர் சிலரது ம யர் ளும், 'ம ரு நூல்', 'இயனூல்' எனச் சில நூற்ம யரும் அந்நூலொனும் அதனுமரயொனும் மவெியொ ின்றன. அந்நூல் முதலூழியில்

தமலச்சங் த்தொர் லத்திற் குமரியொற்றிற்கும் ஃறுெியொற்றிற்கும் இமடகயயுள்ெ ம ருவெ நொட்டரசனொ ிய மசங்க ொமவ முதலூழித் தனியூர்ச் கசந்தன் ொடினொமனன் து,

"மசங்க ொன் றமரச்மசலமவச் கசந்தன் றனியூரொன் துங் ள் றமிழ்ந்தொப் புலித்மதொடரொ -லங் ிமசத்தொன் சக் ரக்க ொ முன்னின்று சொற்றும் ம ருவூழி யக் ரக்க ொ நொமஞ்சு வொம்"

என்ற ஃறுெியொற்றுத் தமலப் ொய்ச்சல் ஏழ்மதங் நொட்டு முத்தூர் அ த்தியன் கூறிய ொட்டினொற் புலனொ ின்றது. இமவயமனத்தும் உற்று கநொக்குமிடத்து, எழுநூற்றுக் ொவதம் அ ன்று ிடந்த நொற் த்மதொன் து தமிழ்நeடு ள் டல்ம ொள்ெப் ட்டன மவன் து புலனொம். இக் ொலத்து அெவின் டி ஒரு ொவதமமன் து த்து மமலொ , எழ்நூறு ொவதமும் ஏழொயிரமம மலல்மலயனவொம். 'இந்தும ொ சமுத்திரம்' இருநூற்மறம் து லக்ஷம் சதுரமமலுள்ெது. இதனொல் அது சிறிது குமறயப் தினொறுலக்ஷம் மமல் நீெமும் தினொறு லக்ஷம் மமல் அ லமுமடய மதன் து ம றப் டும். ம றகவ இப் தினொறு லக்ஷம் மமல் நீெத்தில் ஏழொயிரம் மமலெவு நிலனொயிருந்து டல் ம ொள்ெப் ட்டிருத்தல் கவண்டும். இனி, 'கமொரீசத்தவீு'க்கும் ' ம் ொய்' ந ரத்துக்கும் இமடயிலுள்ெ நீர்ப் ரமவ இரண்டொயிரத்மதந்நூறு மமல் நீெமுள்ெதொம். கமொரீசுத்தவீிற்கும் அதற்குத் மதற் ிலுள்ெ 'ம ர் ியூலன்' என்னுந் தவீிற்கும் இமடயிலுள்ெ நீெமும் அவ்வெவினகதயொம். ஆ கவ நீெத்தில் இக் ொலத்திலுள்ெ குமரிமுமன'யிலிருந்து ம ர் ியூலன் தவீின் மதற்கு வமரயிலும், அ லத்தில் மட ொசி ர்தவீு' முதற் 'சுமொத்திரொ', 'ஜொவொ' முதலியவற்மற யுள்ெடக் ிய சந்தொத்தவீு ள்' அெவும் விரிந்து ிடந்த குமரிநொடு டல் ம ொள்ெப் ட்ட மதன் து க ொதரும். இக்குமரி நொடுதொன், ிழக்க சந்தொத்தவீு ள் வமரயினும், கமற்க மட ொசி ர் தவீு வமரயினும் அ ன்று ிடந்ததொ க் கூறப் டும் 'இமலமுரியொ' என்ற நிலப் ரப் ொம். இந்நிலப் ரப்பு ஒரு ொலத்மதழுந்த ம ருமவள்ெத்தில் ஆழ்ந்து க ொயிற்மறன்றும் அவ்வொறு ஆழந்துக ொன ம ருநிலம் இவ்வுல முழுவதற்கும் நடுவிற் ிடந்த ம ரும் ரப் ொ லொன் மக் ள் முதன்முதல் இந்நிலத்திலிருந்து ின் நொற்றிமசயினும் ிரிந்து மசன்று கவறு ட்டன மரன்றும், அங்ஙனம் இதிலிருந்த மதொல்கலொர் வழொங் ியது தமிழ்ப் ொமையொ மமன்றும், ல ொரணங் ள் ொட்டி விெக் ி நிறுவினொர் கமற்புல் விஞ்ஞொனி ள்மெொருவர். இது க ட் தற்கு இனிதொ வும் விகஞொதமொ வு மிருக் ின்றது. அதனொகன யொம் கமமலடுத்துக் ொட்டிய தமிழ்நூற் குதி ெிற் ண்ட விையங் மெல்லொம் வலியுறுமொறு ொண் . கதொற்றமும் மதொன்மமயும் முற்றிற்று. -----------------------------------

VI. ொமையின் சிறப் ியல்பு.

இவ்வுல ின் ணுள்ெ ொமை ளுள் எமவகயனும் இரண்டு ொமை ெொயினும் தம்முள் முற்றும் ஒத்திருப் தில்மல. வழிமமொழி ளும் நொய் மமொழியினின்று கவறு டு ின்றன். மசொல்லமமப்பும் ருத்தின் ரப்பும் இல் ணவமமதியும் ொமை கதொறும் கவறு டு ின்றன. ல ொமை ெிற் யின்று அவற்றின் ண் ஒருமமப் ொடு ொணப் புகுவொர்க்குப் ொமை ெின் சிற் ியல்பு ள் ம ரும் ொலுந் கதொன்றுவதில்மல; அ ஸ்மொத்தொய் ஏற் ட்ட இரண்கடொ மரொற்றுமமப் ண்பு ள் அவர் ளுமடய ண் மெ மமறக் ின்றன. அது ற்றி அவர் ள்

மயங்கு ின்றனர். தமிழும் மமலயொெமும் தொய் மமொழியும் வழிமமொழியுமொ மயொற்றுமமப் ட்டனகவ யொயினும், 'மசய்யும்' என்னும் விமனமுற்மறத் தமிழ்ப் டர்க்ம யிற் லர் ொமலொழிந்த மற்மற நொன்கு ொலினும் வழங்குவதொ , மமலயொெகமொ அதமன இருதிமண மயம் ொன் மூவிடத்திலும் வழங் ொ நின்றது.இஃதுணர்ந்த வரீமொமுனிவர் தமிழின் ண் மமலயொெ வழக் த்மதக் ம ொணர்ந்து புகுத்துவொர் தமது 'கதம் ொவணி' மயன்ற நூலின் ண் கமற்ம ொண்டு மசய்யுட் மசய்துெர். இன்னும் மமலயொெம் திமண ொலுணர்த்தும் விமனவிகுதி மெ மயொழித்து விட்டதொ த் தமிழ் அமவயமனத்மதயும் ஒழித்து விடொது க ொற்றிக் ம ொண்டுெது. இவ்வொறு மி மநருங் ிய மமொழி கெ கவறு டும்க ொது மற்மறயவற்றின் கவறு ொட்டிமனக் குறித்து எடுத்துச் மசொல்லகவண்டியதில்மல. ிறப்பு முமறயொனும் வரலொற்று முமறயொனும் ஏற் ட்டமமொழிப் ொகு ொடு ெில் நி ழக்கூடிய ிமழ மெப் க ொக்குவதற்குப் ொமை ெின் அமமப்புமுமற மயொரும ருங் ருவி யொகுமொறு அறி . இனித் தமிழின் மசடுங் ணக்கு மி வும் விகநொதமொனது; ன்னரீுயிரும் திமனண் மமய்யும் ஓரொய்தமுமொ முப் த்கதொ மரழுத்து ளுமடயது. இமவகய தமிழின் முதமலழுத்துக் ெொம்; இவற்றுள்: 'ற, ழ, ன' என்ற மூன்மறழுத்துக் ளும் தமிழ்ப் ொமையின் சிறப்ம ழுத்துக் ெொம். தமிழின் வழிமமொழி ெல்லொத ிற ொமை ெின் ண்கண இவ்மவழுத் மதொலி ெில்மல. உயிர்மமய்மயழுத்துக் ள், ன்னரீுயிரும் திமனண்மமய்யும் உறழப் ிறக்கும் இருநூற்றுப் தினொ மறழுத்துக் ளுமொம். ஆங் ிலம் முதலிய ிற ொமை ெிற் க ொலொது தமிழில் உயிமரழுத்துக் ெின் மவப்பு முமறயும்,மமய்மயழுத்துக் ெின் மவப்பு முமறயும் ஆ ிய இவ்விரண்டும் மி கநர்த்தியொன ஒழுங்குமடயனவொய், ஓமச நூன்முமற அணு ெவும் ிறழொமல் ஏற் ட்டிருக் ின்ற தன்மம யொவரும் வியக் த்தக் கத. தமிழ்மமொழியிற் கூட்மடழுத்துக் கெ யில்மல. கூட்மடொலி யுண்மடனினும் வரிவடிவின் அமவ தனித்தனி மயழுத்துக் ெொ மலழுதப் டுவனவொம். தமிழில் எல்லொ மவழுத்துக் ளும் மமொழிக்கு முதலிகல வொரொ; ற் லவரும். எல்லொமவழுத்துக் ளும் மமொழிக் ிறுதியிலும் வொரொ; ற் ல வரும். இனி மமொழிக் ிமடயிகல எல்லொ மவழுத்துக் ளும் ஒன்றி யுடனியங் ொ. ற் ல தம்மு மெொத்தியங்குவனவொகும். நன்னூலொர் இமவ யமனத்மதயுந் மதெிவும ற எழுத்தியலில் கூறியிருத்தல் ொண் . தமிமழழுத்துக் ள் முப் த்மதொன்கற யொ த், தமிமழொலி ள் அவற்றினும் மிகு ின்றன. மமல்மலழுத்துக் ளுக்குப் ின்கன யடுத்து வரு ின்ற வல்மலழுத்துக் மெல்லொம் தம் வல்கலொமச யிழந்து தொமும் மமல்கலொமச யுமடயனவொ ின்றன. உதொரணமொ , 'அங்கு', ' ஞ்சு', 'வண்டு', 'வந்தொள்', ' ம் ி', 'அன்று' என்ற மசொற் மெ யுச்சரித்துக் ொண் . மமல்மலழுத்துக் மெ ம ெிரொ வும் வல்மலழுத்துக் மெ ஆடவரொ வுங்ம ொண்டு, இல்லற வொழ்க்ம யுற்ற ஆடவர் இெ ிய சிந்மதயரொதல் க ொல, மமல்மலழுத்துக் மெ யடுத்துவரும் வல்மலழுத்துக் ளும் இெ ி மமன்மமத்தன்மம கமவினமவன்று உவமம கூறுதலு கமற்புமடத்தொம். எனகவ வல்மலழுத்தொலும் தம்கமொமச யொறும் ிறகவொமச யொறுமுமடயனவொம். 'உகுதல்', ' சித்தொன்', ' டர்ந்தது', ' திவு', 'மசய் வன்' என்ற மசொற் ெில் முமறகய , ச, ட, த, க் ள் தம் கமொமதயின் கவறு ட்டுப்க ொயின. இவ்மவந்து மசொற் ெில் மூன்றொவதிலும் நொன் ொவதிலுமுள்ெ ட, த கவொமச ள் முற்கூறிய மமல்கலொமச கெயொ , எஞ்சிய மூன்று மசொற் ெிலுமுள்ெ , ச, கவொமச ள் கவறு புத்மதொலி ெொமொறு உச்சரித்தறி . எனகவ முன்னர்க் கூறிய ஆறு ஓமச கெொடு இந்த மூன்று புதிய கவொமச மெயுங் கூட்டமவழும் ஒன் கதொமச ளும் தமிமழழுத்துக் ெின் மிக் தமிகழொமச ள். ஒவ்கவொமரலிக்கும் ஒவ்கவொ மரழுத்திருத்தகல நியமம். அவ்வொறன்றி ஓமரழுத்தொல் இரண்டு மூன் மறொலி மெக் குறித்தல் கநரிதன்று. அது ொமையின் குமறகவ.

தமிழின் ண் நொற் மதொலி ெிருப் வும், அவற்மற வரிவடிவிற் குறித்தற்கு முப் கதொ மரழுத்துக் கெயுெ. முப் த்கதொ மரழுத்துக் ளுக்கும் முப் கதகதொமரொலி ள் க ொ மிகுதியொன ஒன் மதொலி ளுக்கும் ஒன் து தனிகவ மறழுத்துக் ெின்மம தமிழ்ப் ொமைக்குக்; குமறவொமொறு ொண் . ஆதியில் தமிழ் மமொழியில் முப் ொகனொ மரொலி கெயிருந்தன. வரவர நொெொவட்டத்தில் மக் ெது உச்சொரண க தத்தில் ஒன் ொமனொலி ள் மிகுவனவொயினமவன்று அமமவு கூறித் தமக்குள்கெ ம ிழ்வொரு முெர் அன்னொர்ம ிழ்ச்சியும், உற்று கநொக்குமிடத்து, ஓரொற்றொ கனற்புமடத்கதயொம். இனித் தமிழ் மநடுங் ணக் ின் ண் இன்மனொரு விகசை முெது. அது குற்று ர முற்று ரப் ொகு ொடொம். குற்று ரமொவது குறு ிய ஓமசயுமட யது; அமர மொத்திமர யெவிற்று. முற்று ரகமொ குறு ொது. ஒருமொத்திமரயுமடயதொவது. நன்னூலொர் குற்று ரத்திற்குக் கூறிய விதியும், குற்று ரப் புணர்ச்சிக்குக் கூறியவிதி ளும் மி ச் சிறப்புமடயனவொம்.தனித் தமிழ்ச் மசொற் ளுள் உ ரவறீ்றன மவல்லொம், இக் ொலத்திலுள்ெ தமிழ்மக் ெொற் குற்று ரவறீ்றுச் மசொற் ெொ கவ யுச்சரிக் ப் ட்டு வரு ின்றன. முற்று ரமமன்றகதொர் ொகு ொடு அத்துமண கவண்டுவதன்று. தமிழர் ள் முற்று ரத்மதயுங் குற்று ரமொ கவ யுச்சரிக் ின்றனர். தமிழ்மக் ள் தமிழ்ச்மசொற் ெொ ிய ' தவு', ' சு', முதலிய முற்று ரமமொழி மெ உச்சரிக்கு மொற்மறயும், வடமசொற் ெொ ிய 'இந்து', 'சம்பு' முதலிய குற்று ர மமொழி மெ உச்சரிக்கு மொற்மறயும் உற்றுகநொக்கு . கநொக் ின் முற்று ரங் ள் குற்று ரங் ெொ வும் குற்று ரங் ள் முற்று ரங் ெொ வும் உச்சரிக் ப் டு ின்றன மவன் து புலனொம். இது ண்டு இவ்வு ரப் ொகு ொடு தமிழ்ச் மசொற் ளுக்க யன்றி வட மசொற் ளுக் ில்மல மயன்று ம ொள்வொரொயினர் லரும். மதலுங் ிற் குற்று ர மின்மமமயக் வனிக்குமிடத்து அது தமிழினின்று ிரிந்த ின்னகர தமிழின் ண் இக்குற்று ர வுச்சொரணம் புகுந்திருத்தல் கவண்டுமமன் து துணியப் டும். இவ்வு ரப் ொகு ொட்டின் இன்றியமமயொமம தமிழ்ச் மசொற் ள் புணருமிடத்து மவெிப் டும். இமச நலமும் ஓமத நலமுஞ் சொன்ற ொமை ள் விகசைமொ உயிர் வருக் த்தில் நன்கு கவறு ட்ட ஒலி ள் சிலகவ யுமடயனவொமமனவும் உயிர் வருக் த்தில் விகசைமொ மிக் ஒலி ளுள்ெ ொமை ள் இமச லம் கவறு ட்டுத் மதெிவின்றி ஏ ரீதியின் இயங்குவனவொமமனவும் ொமைநூல் வல்ல ண்டிதர் கூறு ின்றனர். இவரது கூற்மற மயொட்டித் தமிழ்ப் ொமைமய ஆரொயுமிடத்துத் தமிழ் முதற் ட்கூறிய ொமை ெின் வருக் த் திற் கசருகமயன்றிப் ின்னர்க் கூறிய வருக் த்திற் கசரொது. தமிழ் உச்சொரண க தங் ள் மூன்றொம். அமவதொம் எடுத்தல், டுத்தல், நலிதல் என் னவொம். தமிழ்ச்மசொற் மெ யுச்சரிக்கும்க ொது ம ொருள் சிறந்து நிற்கும் ொ த்தி மனழுத்துக் மெ மயடுத்தும் அயமலழுத்மதப் டுத்தும் மற்மறயவற்மற நலிந்தும் உச்சரிக் மவன் கத முமற. தமிழர் ெது உச் சொரணமுமற நொளுக்குயொள் சிறிதுசிறிதொ கவறு ட்டுக்ம ொண்கட வரு ின்றது.இவ்வொறு தமிழுச்சொரணம் கவறு ட்டுக்ம ொண்கட மசல்லுமொனொல் தமிமழழு த்துக் ெின் ிறப் ிடங் ளும் கவறு டுதல் கவண்டுவது இன்றியமமயொத தொகும். ஆனொற் ொமை ெி-மனொலி ெினும், அவற்றின் ிறப் ிடம் ளும் உச்சொரண க தங் ளும் மி வும் நிமல க றுமடயனவொம். இவ்விையம் ொமை நூல் ெிற் ம ரிதும் முழங்குவதொகும். தமிழ்ப் ொமையின் ண்கணயுள்ெ மமொழி மெப் கு தம் ொ ொப் தமமன விருகூறொக் ி, அவற்றுட் கு தங் மெப் குதி, விகுதி, இமடநிமல, சொரிமய, சந்தி, வி ொரம் என்னும் ஆறுறுப்புக் ளு ெடங்குமொறு குத்து முமறப் டுத்திருக்கும் நன்னூலொரது மசயல், ொமை நூலிற் கூறப் டும் மமொழியொக் முமறமயப் ம ரிதும் ஒட்டிச் மசல்லு ின்றமதனினும் அவர் கூறிய ொப் த விலக் ணத்திலும் இடுகுறிப் ம யரிலக் ணத்திலும் ஆகக்ஷ ிக் த் தக் அமிசங் ெிருக் ின்றன. தமிழ்ப் குதி ளும் அவற்றினின்று மசொல்லொகுமொறும் மி வும் கநரிய ஒழுங்குள்ெனவொம். தமிழ்ப் குதி ெின் ஒழுங்ம க் குறித்துப் ிறிகதொரிடத்திற் க சுதல்

ருதி, இப்க ொது அமத விடுத்து கமற்மசல்லு ின்கறொம். இனித் தமிழ்ச் மசொற் மெல்லொம் வொக் ியத்தின் குதி ெொம். அமவ நொல்வம ய, ம யர் விமன இமட உரிமயன. ிற ொமை ெிலுள்ெ மசொற் ொகு ொடு -மெல்லொம் இந்நொன் னு ெடங்குமமன் . இமடச் மசொற் ளும் உரிச்மசொற் ளும் முன்மனொரு ொலத்திற் ம யர் விமன ெொ யிருந்தன. அமவ ெமனத்துங் ொலக் ிரமத்தில் அத்தன்மம ெிழந்து இப்க ொதுள்ெ இமடயுரிப் ண்பு ள் அமடவனவொயின. ம யரும் விமனயும் முதனிமல ெொ ிய தனிப் குதி ெினடியொ ப் ிறந்தன. அம் மூலப் குதி ள் தொமுந் தனித்தனி வொக் ியங் ெின் மரூஉக் ெொம். எனகவ வொக் ியங் ள் குதி ெொய்க் குறு ி முதனிமலத் தன்மமப் ட்டுத் தம்மினின்றும் ல மசொற் ெொக் ி அவற்மற மீட்டும் வொக் ியங் ெின் மதொடர்பு டுத்தனமவன் து க ட்க ொருக்கு நம விமெப் கதொர் கூற்கறயொமொயினும் அது ொமைநூல்வல்ல ண்டிதரொயினொர் யொவர்க்கும் ஒப் முடிந்தகதொர் க ொட் ொகடயொம். தமிழிலக் ண முமடயொர், ொமலயும் எண்மணயும் கவறு கவறு கூறொது, இரண்மடயும் ' ொல்' என்ற ஒன்றிகல க ொற்றி, 'ஆண், ம ண், லர், ஒன்று, ல' என ஐம் ொல் வகுத்தொர். அவ் வகுப் ிலும் ஆண் ன்மமக்கும் ம ண் ன்மமக்கும் கவறு ொடு ொட்டொது ' லர் ொல்' என்றதன் ண் அடக் ினொர். உயர்திமணயிலொவது ஆமணொருமம ம ண்மணொருமம ம ொண்டொர்; அஃறிமண யில் அதுவுமில்மல. அஃறிமணப் ொற் குப்ம ல்லொம் ஒருமமப் ன்மம கெயொம், அஃறிமணச் மசொற் ெில் ஆண் ம ண் ொகு ொடு ொமை நமடயிலிருக் வும் அதமன யிலக் ண நூலுமடயொர் வனியொது ரொமு மொய் மசன்றது யொது ொரணம் ற்றிகயொ?

" ஆண் ம ண் லமரன முப் ொற் றுயர்திமண" " ஒன்கற லமவன் றுரு ொற் றஃறிமண"

என்ற ம யரியலிற் சூத்திரங் ள் வகுத்த நன்னூலொர் தம்மமயும் மறந்து.

"நூலுமர க ொத ொ சிரியர் மூவரும் முக்குண வசத்தொன் முமறமமறந் தமறவகர"

என்ற கூற்றிற்கு இலக் ியமொய்ப் ம ொது வியலின் மதொடக் த்கத,

"இருதிமண யொண்ம ணூ மெொன்றமன மயொழிக்கும் ம யரும் விமனயுங் குறிப் ி னொகன"

என்ற சூத்திரத்தில் அஃறிமணக் ண்ணும் ஆண்ம ண் ொகு ொடுண்மம கூறி விட்டனர். என் மசய்வொர்? அவரொல் அதமன அறகவ மயொதுக் முடியவில்மல. தமிழில் விமனச்மசொற் ளுட் சில, குதி மயொற்றிரட்டியும்; ல, இமட நிமல ெொனும்; கவறுசில, விகுதி ெொலும் ொலங் ொட்டு ின்றன. இறப்பு, நி ழ்வு, எதிர்வு எனக் ொலங் ள் மூன்றொ வழங்கு ின்றன மவனினும், ஆதி ொலத்தில் நி ழ் ொலமமன்றமதொன்று ஏற் டகவயில்மல. ஒரு நிமிைம் முந்தினொல் இறந்த ொலமும் ஒரு நிமிைம் ிந்தினொல் எதிர் ொலமுமொய்ப் க ொதலின் நி ழ் ொலத்திற்கு இயக் மின்றி மயொழிதல் ொண் . இது ற்றியன்கற மதொல் ொப் ியனொரும் நி ழ் ொலத்திற் ம னத் தனிகவறிமட நிமல ள் கூறொது மசன்றனர். ொமைகயொ நொகடொறும் முதிர்ந்து முக் ொலமும் அவற்றிற் சில ொகு ொடு ளும் கவண்டி நிற் தொயிற்று. இது ண்ட நன்னூலொர், ொமை நமடமய முற்றிலும் உற்றுகநொக் ொது ஒருபுமடகநொக் மொய் 'ஆநின்று, ின்று, ிறு'என்று மூன்று நி ழ் ொல

விமடநிமல ள் வகுத்து, அவ்வெவில் அமமவொரொயினொர். தமிழ்ப் ொமையின் க ொக்க ொ, ின்வருமொறு ொலப் ொகு ொடு ள் கவண்டொ நின்றது:-

{ i இறப் ிலிறப்பு; (உ-ம்) மசய்திருந்தொன். I. இறந்த ொலம் { ii இறப் ில்நி ழ்வு; (உ-ம்) மசய்திருக் ிறொன். { iii இறப் ிமலதிர்வு; (உ-ம்) மசய்திருப் ொன். { i நி ழ்விலிறப்பு; (உ-ம்) மசய்யொநின்றொன். II. நி ழ் ொலம் { ii நி ழ்வில்நி ழ்வு; (உ-ம்) மசய்யொநிற் ிறொன். { iii நி ழ்விமலதிர்வு; (உ-ம்) மசய்யொநிற் ொன். III. எதிர் ொலம்:-- ஒன்கற; (உ-ம்) மசய்வொன்

இப் ொகு ொட்டினொற் ம ருநலம் விமனதலின் இலக் ண நூலுமடயொர் இதமனக் டிதின் கமற்ம ொள்வொமரன் து திண்ணம். ஒவ்மவொரு ொமையிலும், அஃதுமடயொர் முன் ின் யின்றறியொத ம ொருள் ளுக்குங் ருத்துக் ளூக்கும் உற்ற தகுமசொற் ள் நொடுதல் கநரிதன்றொம். யொவருக்குந் மதரிந்திருக் கவண்டிய ருத்துக் ெிலுகம சிற்சில கவறு ொடு ள் உண்டொகுமொனொல் மற்மறய விையங் மெக் குறித்துப் க சவும் கவண்டுகமொ? ொமையியல்பு இவ்வொறொயிருக் த் தமிழின் ண்கண இதற்குத் தக் மசொல்லில்மல; அதற்குத் தக் மசொல்லில்மல மயன்று லவொறொ வணீ்மமொழி ிதற்றி வொய்ப் மற யமறவதனொல் யொது யன்? ஒரு மசொல்லுக் ம ொகர மசொல்லொய்த்தொ னிருத்தல் கவண்டுமமன் து என்ன நியொயகமொ? ஒரு மசொற் ம ொருமெப், ல மசொற் ெொற் கூறின் அது குற்றமொதமலப் டி? 'சுருங் ச் மசொல்லல்' என்ற அழ ில்மலமயன்று கூறிக் கூறலொம். அன்றியும் இவ் விையத்தில் ஒருவரும் துணிந்து கூறுதலியலொது; நூற் ரப் ினுள் யொங்க னும் தக் மசொற் ள் ிமடப் ினுங் ிமடக் லொம். அவ்வொறு ிமடத்த தனித்தமிழ்ச் மசொற் ளும் லவுெ. ஒரு ொலத்தில் யொம் வடமமொழிப் புலவமரொருவமரொடு சல்லொ ஞ்மசய்து ம ொண்டிருந்தக ொது, அவர் திடீமரன்று "மமய், வொய், ண், மூக்கு, மசவிமயன்ற மவம்ம ொறியொலும் சிறந்துவிெங் ி யொக்ம நலம் வொய்ந்த தமிழ்ம ள், தொன் சம்ஸ் ிருத நொய மன மயதிர்ப் ட்டு மணக்குங் ொறும், மு ங் ொட்டொது தமல விழ்ந்து நின்றனள்! இஃமதன்கன!" என்று கூறிப் புன்னம மசய்தனர். அஃதுணர்ந்த யொமுங் ொலந் தொழ்த்தலின்றி, அவர் எதிர் ொரொத வண்ணமொய், "எல்லொவொற்றொனும் யொக்ம நலன் வொய்ந்மதொெிருந் தமிழ்ம ள் தன்மன மணக்குமொறு க ொந்த வடமமொழிநொய ன் மூங்ம யொய் வொய் திறத்தலின்றி மு த்தினொற் ல மசம ள் மசய்து நின்றமம ண்டு, மு ஞ்மசய்து புறக் ணித்து நின்றனள்! இஃமதன்ம ொகலொ!" என்று கூறி இெநம யரும் ினம். இச்சம் ொைமணயின் ம ொருெொவது, அவர் தமிழில் மு த்திற்குத் தக் மசொல்லில்மலமயன்றொர். யொம், 'மு ம்' தமிழ்ச்மசொல்கல என் ொகரொடிணங் ி அதமன வலியுறுத்திச் மசொல்லு மு த்தொல், வடமமொழியில் மு த்தின் மசொற் மெத் தவிர்த்து வொய்க்குத்தக் மசொல்லின்மம ொட்டி, அது க ச்சு வழக் ற்ற ொமைமயன்று குறித்தனம். இச்சல்லொ த்மத அறிவுமடகயொர் விகநொதொர்த்தமொ க் ம ொண்டு எம்மமக் மடக் ணிப் ொரொ . தமிழ்ச்மசொற் ரப்க ொ ஒரு ம ருங் டல் க ொன்று விெங்கு ின்றது. தமிழ்ச்மசொற் ெமனத்மதயுங் க ொமவமசய்து வகுத்த நி ண்டு ளும் அ ரொதி ளும் குமற ொடுமடயனவொய்

நிற் ின்றன. ஒரு நூகலனும் மசொற்ம ொருெொரொய்ச்சிமசய்து கூறவில்மல. யொவும் மசொற்ம ொருள் மட்டிற் கூறு ின்றன; மசொல்லின் குதி ெொவன இமவ மயன்றுஞ் சுட்டிற்றில. ஆதித் தமிழர்க்கு ஒன்று முதல் நூறொயிரங் ொறும் எண்ணத் மதரிந்திருந்தது; ஏமனனில் இவற்மறக் குறிக்குஞ் மசொற் மெல்லொந் தனித்தமிழ்ச் மசொற் ெொம். ஆழொக்கு, உழக்கு, நொழி, குறுணி, தக்கு, தூணி, லன் என்ற மு த்தலெமவக் ணக்கும், சொண், அடி, முழம் என்ற நீட்டலெமவக் ணக்கும், லம், வமீச, மணங்கு, என்ற எடுத்தலெமவக் ணக்கும் , ொல், அமரக் ொல், மொ ொணி, மொ, அமரமொ, ொணி, முந்திரி, இம்மி என்ற ீழ்வொய்க் ணக்கும் அவற்றின் குறியீடு ளும் தமிழரது ணக் றிவின் உயர்மவ விெக்கு ின்றன. 'மதொண்ணூறு', 'மதொள்ெொயிரம்' என்ற மசொற் மெக் குறித்துப் லப் ல ஆரொய்ச்சி ள் நி ழ்ந்துெ. எனினும் அவற்று மெொன்கறனும் எமக்கு மன அமமதி தரவில்மல. 'மதொண்டு' என் து ஒன் திற்குப் ம யரொய் நி ண்டிலும், இலக் ியங் ெிலும் யின்று வருவதனொல், அச்மசொல்மல 'ஒன் து' என்ற விடத்தில் நிறுத்தித், 'மதொண்டு+நூறு=மதொண்ணூறு' எனவும், 'மதொண்டு+ ஆயிரம்=மதொள்ெொயிரம்' எனவுஞ் மசய்ம மசய்து முடித் தமமக் லொமமன் து எமது துணிவு. தமிழ்ப் ொமையில் நொட்ம யர், க ொட்ம யர், மதிப்ம யர் என் வற்றுட் ம ரும் ொலன தமிழ்ச் மசொற் கெயொம். சிறு ொலன சந்கத த்மதற்கு இடந்தரு ின்றன. அமவ, 'புதன், சனி என் னவும், ிறவும் க ொல்வன. இத்தம யன வடமசொற் மென்று கூறினும் டுவகதொ ரிழுக் ில்மல மயன்னலொம். ' டவுள்' என்ற மசொல்லுண்மமயொனொல், தமிழர் ' டவுளுண்டு' என்ற ம ொள்ம யுமடயொமரன் . தமிழில் முரு க் டவுமெக் குறிப் தற்குப் ல மசொற் ெிருப் வும், ஏமனய டவுள் மெக் குறிப் தற்குத் தக் மசொல் ஒன்கறனு மின்மமயொல் முரு க் டவுமெொருவகர தமிழ்க் டவுள், மற்மறக் டவுள் ள் தமிழ்க் டவுெரல்லமரன்று வொதிப் ொர் லருெர். சிலர் சிவ ிரொமனயுந் தமிழ்க் டவுமென் ர். அவரது ம ொள்ம ப் டி 'சொஸ்தொ' மசவக் டவுளுந் 'திருமொல்' ஆரியக் டவுளுமொவர். சில்கலொர் தமிழ்ப் ொமைக்குள்கெ 'விக் ிர ம்' என்றமதக் குறிப் தற்குத் தக் தனித்தமிழ்ச் மசொல்லில்மல மயனவும், அதனொல் தமிழர் ள் விக் ிர ொரொதனம் மசய் வர் ெல்ல மரனவும் துணிந்து கூறுவொரொயினர். அவர் கூற்றுப் ' டிவம், வடிவம்' என்ற தனித்தமிழ்ச் மசொற் ெொற் க ொலிமயன்று ஒதுக் ப் டுவதொயிற்று. அன்றியுந் தமிழர் முதுமரங் ெிற் டவுமெ ஆகரொ ித்துத் மதொழுதனமரன் து ண்மடத்தமிழ் நூல் ெொன் ஏற் டு ின்றது.

" ட்புல ெில்லொக் டவுமெக் ொட்டுஞ் சட்ட ம் க ொலச் மசவிப்புல மவொலிமய உட்ம ொெற் ிடுமுரு வொம்வடி மவழுத்கத"

என்ற இலக் ண நூலொர் கூற்மறயும் உய்த்துணர் . ொமையின் சிறப் ியல்பு முற்றிற்று. -------------

VII. ொமை கவறு டுமொறு

க ச்சு வழக்குள்ெ ொமை மெல்லொம் எப்ம ொழுதும் லவம யிலும் கவறு ட்டுக் ம ொண்கட யிருக் ின்றன. கவறு டுதலின்றி மயொரு நிமலப் ொடு அமடந்துெ ொமை ளுக்கு அழிவு மவகுதூரத்தில் இல்மல. ஆ கவ க ச்சு வழக்குள்ெ ொமை ள் அழியொது நீடித்த ொலம் இயங் கவண்டுமொயின், அவற்றிற்கு கவறு ொடு இன்றியமமயொதது. தமிழும் க ச்சு

வழக்குள்ெகதொர் சிறப்புமடப் ொமையொமொதலின் இஃதும் கவறு ட்டியங்குவது நியொயகம. அவ்வொகற யொமரன்ன தடுத்தக ொதிலும் தமிழ்ப் க ரொறு தனக்ம திருள்ெ தமட ெமனத்மதயும் உந்திமயறிந்து சுழிம ொண்டு விமெயொடிச் மசல்லொ நின்றது. உயிர் நூகலொர் 'இயற்ம ப் ிரிநிமல' மயன்று கூறும் சு ொவ நியமம், ொமை வெர்ச்சியிலுங் ம ொள்ெப் டும். ொமைவெர்ச்சிக்குத் தமட யப் னவும் யனற்றனவு மொ ியமவ ெமனத்தும் யிற்சிக் குமறவொன் வழக் ொறற்றுப்க ொ , மற்று அதன் வெர்ச்சிக்குத்தமட யவொதனவும் யனுள்ளுனவுமொ ிய யொமவயும் யிற்சி மிகுதியொன் வழக் ொற்றில் நிமலம று ின்றன. இது ொமை நூலிற் ம ொள்ெப் டும் 'இயற்ம ப் ிரிநிமல'. இனிப் ம ொச்சொப்புக் ொரணமொ வும் கசொம் ல் ொரணமொ வும் மக் ள் மசொற் மெத் தக் டி யுச்சரிக் ொமமயொல் அமவ தம்முமடய முன்மன யுருவங் குமலந்து சிமத ினறன. மி வும் நீெமொன மசொற் மெ மக் ள், ொலச் சுருக் மும் முயற்சிச் சுருக் மும் ருதிக் குறுக் ியும் மொற்றியும் வழங்குதலொல், அமவ தம் முன் னுருவத்தினின்றும் கவறு டுவன வொ ின்றன. இவ்வொறு மதொன்றுமதொட்டு வருதலின்றி, அவ்வக் ொலங் ெில் இமடயிகல சிலமவழுத்துக் ம ட்டும் சில மவழுத்துத் திரிந்தும் சில மவழுத்துத் கதொன்றியும் இலக் ணத்திற் சிமதந்து முன்னுருவம் மொறித் தொகம மருவி வழங்குவனவற்மற மயல்லொம் 'மரூஉ' என் ர் இலக் ண நூலொர். 'அருமந்த ிள்மெ', 'ஆச்சு', 'இருக்குது' என் ன முதலொயின இதற்கு உதொரணமொம். ' ற்று' 'சுற்று' 'கநற்று' என் ன க ொன்ற ற ர மவொற்றிமடயிலுள்ெ மசொற் ள், த ர மவொற்றிமடயிலுள்ெ மசொற் ெொ உச்சரிக் ப் டு ின்றன; 'மவத்து' 'மதத்து' ' ொய்த்து' என் ன க ொன்ற மசொற் ெின் த ரங் ள் ச ரங் ெொ ின்றன. இனிச் சொமொனியத் தமிழ் மக் ெிமட வழங்கும் மரூஉ மமொழி ெி னியல்பு மெ முற்ற மவடுத்துக் ொட்டுதலரிதொம். எனினும் கதொன்றல், திரிதல், ம டுதல், நீெல், நிமலமொறுதமலன்னும் ஐந்துவம ெொ மரூஉமவப் ிரித்துத் தக் வுதொரணங் ள் ண்டு ம ொள் . 'யொவது', 'மொசி' 'ஆமன' 'க ர்' 'விசிறி' என் ன முமறகய அம்மரூஉவமம ட்கு உதொரணங் ெொமொறு அறி .

"அ ஐ முதலிமட மயொக்குஞ் சஞயமுன்" "ஐ ொன் யவ்வழி நவ்மவொடு சில்வழி ஞஃ ொ னுறழு மமன் ரு முெகர"

என்ற நன்னூலொர் கூறிய மமொழிமுதற் க ொலியும் மமொழியிமடப் க ொலியும் வகுத்துமரக்குஞ் சூத்திரவிதி ள் யொம் கமற்கூறிய முயற்சிச் சுருக் வியல் ிமனயன்கற வலியுறுத்திக் ொட்டு ின்றன. 'ஐந்து' 'உய்ந்தனன்' என்ற மசொற் மெ யுச்சரித்தலிற் சிறிதெவு ஷ்ட மிருத்தலொற் சு புருைரொ ிய தமிழ் மக் ள் அவற்மற 'அஞ்சு' 'உஞ்சனன்' என்று வழங்குவொரொயினர். மதெிவு ருதியும் உச்சரிப்பு நலங் ருதியும், தமிழ்மக் ள் சில மசொற் மெ மொற்றி வழங்கு ின்றனர். உதொரணமொ ப் 'ம ண்' என்ற மசொல்மலப் 'ம ண்டு' என்றும் 'நிலம்' ' லம்' என் வற்மற 'நிலன்' ' லன்' என்றும் முமறகய எழுத்துக் கூட்டியும் ஓமரழுத்மதப் ிறிகதொ மரழுத்தொ மொற்றியும் உ கயொ ிக் ின்றனர். குறிவிமன மமொழியிறுதியில் ம ரம் மதெிவொ ச் மசவிப் புலனுறொமமயின் இவ்கவறு ொடு கவண்டப் டுவதொயிற்று. இமதத்தொன் மமொழியிறுதிப் க ொலிமயன நன்னூலொர்,

"ம ர விறுதி யஃறிமணப் ம யரின் ன ரகமொ டுறழொ நடப் ன வுெகவ"

என்ற சூத்திர விதியின் ட் கூறுவொ ரொயினொர். சில குற்று ரவறீ்று அஃறிமண மமொழி ளுந் மதெிவு ருதி, இறுதி யு ரங்ம டுத்து 'அர்' ஏற்றி யுச்சரிக் ப் டு ின்றன. 'வண்டர்' 'சுரும் ர்'

என்ற மமன்மறொடர்க் குற்று ர மமொழியினும், 'சிற ர்' என்ற வுயிர்த்மதொடர்க் குற்று ர மமொழியிலும், 'இடக் ர்' என்ற வன்மறொடர்க் குற்று ர மமொழியினும் இவ்வுண்மம ொண் . 'பூ' மவப்'பூவர்' என்றொரு முெர். ஒன்மறப் ிறிமதொன்று க ொலு மமனப் ிமழ டக் ருதலொனும், இஃது இவ்வொறிருந்தொல் அழகுமடத்தொமமனக் ருதலொனும், தமிழ்மக் ள் மசொற் மெ மொற்றி வழங்குவர். இலக் ணமில்மலயொயினும், இலக் ண முமடயதுக ொல் அப் டிப் ட்ட சொன்கறொரொகல மதொன்றுமதொட்டு வழங் ப் ட்டு வரு ின்ற 'இலக் ணப் க ொலியும் இக் ருத்து ள் ற்றிகய யுண்டொயிற்றுப் க ொலும். 'இல் முன்' என் மத 'முன்றில்' என் தும், 'மரநுனி' என் மத 'நுனிமரம்' என் தும் இவற்றிற்கு முமறகய உதொரணமொம். 'முற்றம்' என்ற மசொல்மலொடு க ொலி மயொப்புமம ம ொண்டு 'இல்முன்' 'முன்றில்' எனத் திரிக் ப் ட்டது. 'நுனிமரம்' என்று கூறுதற் ண் உச்சொரண சு முண்மம ொண் . தமிழ்மக் ெது நொ ரி நிமல முதிர்ச்சிக்க ற்ற டி, தமிழ்ப் ொமையும் முதிர்ச்சி யமடதல்கவண்டும். நன் மக் ெிடத்கத மசொல்லத்த ொத மசொல்மல, அவ்வொய் ொடு மமறத்துப் ிறவொய்ப் ொட்டொற் மசொல்லும் 'இடக் ரடக் ல் வழக்கு'ம், மங் லமில்லொதமத மயொழித்து மங் லமொ க்கூறும் 'மங் லவழக்கு'ம்' நொ ரி நிமல முதிர்ச்சியொ கனற் ட்டனவொம். 'ஆப் ி' என்றமசொல் நொ ரி நிமல நன்கு முதிரொத ொலத்திமலழுந்து ின்னர் நன்மக் ெொ னிறுதி குறக் ப் ட்டது. இரொஜ்யங் ெின் மொறு ொட்டொற் ொமை ளும் கவறு டுதலுண்டு. உதொரணமொ த் தமிழ்மமொழியின் ண்கண ம ம்மதிய அரசு ஓங் ியதனொல் எத்துமணகயொ 'இந்துஸ்தொனி ொமைச்மசொற் ள் இடம் ம றுவனவொயின. உதொரணமொ ச் 'சலொம், ச ொசு' என்ற மசொற் ள் தமிழிலக் ியங் ெிலு கமறி விட்டன.

"சுரொதி மொ திமொலய னுமலொடு சலொமிடு சுவொமிமமல வொழும் ம ருமொகெ"

என்று அருண ிரி நொதர் தமது 'திருப்பு ழ்' நூலின் ட் கூறியதும்

"குறவர் ம ட்குச் சலொமிடற் க க் று குமரமன முத்துக் குமொரமனப் க ொற்றுதும்"

என்று குமரகுரு ர சுவொமி ள் தமது 'மீனொக்ஷியம்மம ிள்மெத் தமிழ்' நூலின் ட் கூறியதுங் ொண் .

" ற் ந்திரு நொடுயர் வொழ்வுற சித்தர் விஞ்மசயர் மொ ர் ச ொமசன சுட்ட மவங்ம ொடு சூர் ிமெ கவொற விடும்கவலொ."

என்றொர் அருண ிரிநொதரும். இன்னும் இதமனக் குறித்துப் ிறிகதொரமயத்திற் க சுதற் ிடலுண்டொதலின் இமதவிடுத்து கமற்மசல்வொ ம். மநட்டுயிருங் குற்றுயிரும் மவவ்கவறு விதி ள் ற்றி கவறு டு ின்றன. 'சந்தியக் ரங் 'ெொ ிய ஐ ொர ஔ ொரங் ள் விகசைமொ நிமலக றுமடயனவல்ல. ஆதலொ னன்கற அமவ ெிரண்டும் தம்மொத்திமரயிற் குறு ி மயொலிப் னவொயின. ஐ ொர ஔ ொரக் குறுக் ங் ள் தமிழிலக் ணங் ெிற் ம ரிதும் விரித்துக் கூறப் ட்டிருக் ின்றன. ஆண்டுக் ண்டும ொள் . தனிக் குற்மறழுத்திற்குப் ின்கனயடுத்து வரும் கநரமச மெல்லொம்

தம்மெவிற் சிறிது குறு ி, நிமரயமசயொ ின்றன. குற்மறழுத்து ள் வழீ்ந்து டி மியல் ின; எனினும் அமவ மநட்மடழுத்துக் ெினும் மிக் நிமலக றுமடயன. இரண்டு மொத்திமர யெவு ொலம் வமரயில் நொமவ ஒருநிமலக் ண்கண நிறுத்தி மவத்தல் மி வும் அரியகதொர் மசயலொதலின் மநட்டுயிர் ள் அத்துமண நிமல க றுமடயன வல்லவொயின. இனித் தமிழ்மக் ள் கவற்றுமக் மெொடு வொணி நிமித்தமொ ஊடொடுங் ொலத்தும் அவர் ள் இவர் மெொடு வந்து லக்குங் ொலத்தும் புறத்தமட ள் எமவயு மில்லொமமயொற் ிற ொமை ெிமனொலி ள் தமிழின் ட் புகுவனவொயின. இத்தம ய லப் ினொல் தமிழ்ப் ொமையின் ண்கண ர ர, ற ர கவறு ொடு ொண்டலும் ழ ர, ெ ர கவறு ொடு ொண்டலும் அரியவொயின. ஆரியர் லப் ினொல் ர ர ற ரங் ள் எல்லொம் ஒகர ர ரமொ வும், ழ ர ெ ரங் மெல்லொம் ஒகர ெ ொரமொ வும் உச்சரிக் ப் டுவனவொயின. தமிழ்ப் ண்டிதரொயினொர் இவ்வுச்சொரண விையமொ மொணொக் ர் மெ எவ்வெவு திருத்தியும் அவர் ள் திருந்துதல் அரிதொயிருக் ின்றது. ழ ர ெ ர கவறு ொட்மட அறகவ மயொழிக் க் ருதி வரீகசொழியமுமடயொர் ஈமரழுத்துக் மெயும் ஒன்றுக ொல் மவத்துக் ொரிம மசய்தனர்.. அவர் விதியின் டி 'பு ழ்+த ீம்=பு டீ ம் எனவும் ' ொழ்+நரகு= ொணரகு எனவும் வரும்.

"தி ட சக் ரச் மசம்மு மமந்துெொன்"

என்று ொப் ிலுமரத்தொர் ந்தபுரொணம் மசய்த ச்சியப் சிவொசொரியரும். வெர்மமொழி மெல்லொம் தனித்தனி நொல்கவறு நிமல ளுமடயனவொம். அமவதொம் 'தனிநிமல' 'மதொடர்நிமல' 'உருபு நிமல' ' ிரிவுநிமல' மயன் னவொம். தனிநிமலப் ொமை மெல்லொம் சில நூற்றொண்டு ெில் மதொடர்நிமலப் ொமை ெொ மொறிவிடும்.மதொடர்நிமலயன உருபுநிமல யுற்றன. இறுதியிற் ிரிவுநிமல யனவொய் விெங்கும். தமிழ்மமொழிகயொ தனிநிமல டந்து மதொடர்நிமலயில் இருக் ின்றமதன்று லருங் கூறுவர். ஆனொல்தமிழ் ம ள் மதொடர்நிமலயில் ஒருதொமெயூன்றியும் மற்மறத்தொமெ உருபு நிமலயில் மவக்குமொறு எடுத்தும் நிற் ின்றனள் என்று கூறுதகல கயற்புமடத்தொம். ொமை கவறு டுமொற்றில் யொவரும் ருதத்தக் கதொ ருண்மமயுண்டு. அஃதொவது ொமை மெல்லொம் சில சமயங் ெில் மி வும் விமரந்து கவறு ட்டும்,கவறு சிலசமயங் ெில் மி வுந் தொமதமொ கவறு ட்டுஞ் மசல்லும் இயல்புமடயன. இவ்வுண்மமக் ிணங் ிகய தமிழ்ப் ொமையும் ரந்த ம ொள்ம ள் கமவி விரிந்து கவறு டு ின்றது.சில ொலம் மி விமரந்தும் சில ொலம் கவறு ொடுகதொன்றொமல் அமமந்தும் சில ொலம் மந்தமொ மமல்மலன நின்று நின்றும் கவறு ட்டுச் மசல்லொநின்ற தமிழ்ம ெின் மசலவு ஒரு க ரொற்றின் இனியமவொழுக் ம் க ொலும்.எப்ம ொழுதும் ஏட்டு வழக்குத் தமிழும்,க ச்சு வழக்குத் தமிழும் கவறு ட்டுக்ம ொண்கட வந்திருக் ின்றன. ஆதியில் இவ்விரண்டும் அதி கவறு ொடின்றி ஒத்தன மவனினும் ஏட்டுவழக்குத் தமிழ் கவறு ொடுறுவதுமி மந்தமொன நமடயிகலதொன்.மற்றுப் க ச்சுவழக்குத் தமிழ் கவறு டுவகத மி விமரவொன நமடயிகலயொம். எனகவ ஏட்டுவழக்குத் தமிழ்க்கும் க ச்சுவழக்குத் தமிழ்க்கும் இக் ொலத்திலுள்ெ க தம் மி வதி மொம். இதுவும் அதுவும் மவகுதூரத்தில் நிற் ின்றன. இவ்விரண்டும் தமக்குள்கெ அதி மொ கவறு ட்டு மவகுதூரத்தில் நிற் மவொட்டொது முயல கவண்டுவது இலக் ண நூலொர்க்கு உற்றமதொழிலொம். இனி இத்தம ய கவறு ொடு ெினொல் உண்டொகும் யன் ள் யொமவ என்ற விையத்மதக் குறித்து ஆரொய்வொம். மசொற் ளும் மசொற்மறொடர் ளும் வொக் ியங் ளும் மசொல்லின் ொ ங் ளும் தத்தமக்குரிய ம ொருட்ம ற்றி விரிந்துங் குமறந்தும் முற்றிலும் கவறு ட்டும் க ொ ின்றன. ம ொதுவொ ப் லம ொருள் மெக் குறித்துநின்ற மசொற் ள் சிறப் ொ ச் சிலவற்மறகயனும் ஒன்மறகயனுங் குறிக்கும் நிமலமமமய யமட ின்றன. இதமனப் 'ம ொதுப் மட நியமம்' என்னலொம்.

உதொரணமொ , 'மநய்' என்ற மசொல்மலக் ொண் . இஃது ஆதியிற் சுவின்மநய், கவப் மநய், எள்ெின் மநய் ஆமணக்கு மநய், இலுப்ம மநநய் முதலிய லவற்றிற்கும் ம ொதுவொன மசொல். அஃது இப்ம ொழுது சுவிமனய் எருமமமநய் மெகய சிறப் ொ க் குறிக் ின்றது. மற்றுச்சிறப் ொ ஒவ்மவொரு ம ொருமெகய குறித்துநின்ற மசொற் ள் ம ொதுவொ ிப் ல ம ொருள் மெயும் குறிக்கும். நிமலமமமய யமடதலுமுண்டு. இதமனச் சிறப்புமட நியமம் என்னலொம். ஆதியில் எள்ெினின்று க ொந்த மநய் என்ற ஒகர ம ொருமெக் குறித்த எண்மணய் என்ற மசொல் இப்க ொது ம ொதுவொ ி, 'கவப்ம ண்மணய்,' 'விெக்ம ண்மணய்,' 'இலுப்ம ண்மணய் என் னவொதிய லம ொருள் மெயுங் குறிக் ின்றது. 'ஓமல,' 'மரக் ொல்' என்னுஞ் மசொற் ள் தம்ம ொருட்ம ற்றி முற்றிலும் கவறு ட்டனவொமொறு ொண் . தமிழ்ம ெிர் மனகயொமலச் சுருளும் மதன்கனொமலச் சுருளும் தங் ொதணியொ க் ம ொண்டமம ற்றி அக் ொதணியும் 'ஓமல' மயன்னப் ட்டது. இப்க ொது ம ொன்னொலும் மணியொலுமியன்ற ொதணி ளும் அந்த ' ஓமலச்' மசொல்லொகலகய குறிக் ப் டுதரலுணர் . ஆதியில் மரத்தினொற் மசய்யப் ட்ட உழக் ிற்கு 'மரக் ொல்' என்று ம யர். இப்ம ொழுது இரும் ினொலொ ிய குறுணியெவு ருவிமயகய குறித்தலுமுணர் . சில மசொற் ள் ஆதியில் இழிம ொரு ளுணர்த்தி இப்க ொது அவற்மற இழந்து உயர்ம ொரு ளுணவர்த்துவனவொம். ' ெிப்பு' என்றமசொல் முதலிற் ள்ளுண்டு ெித்தமலகய யுணர்த்திற்று; இப்ம ொழுது 'ம ிழ்ச்சி' என்ற உயர் ம ொருள் ம ற்றது. விமெயொட்டு என்ற மசொல் ஆதியிற் ள்ளுண்டு ஆடுதமலக் குறித்தது. இப்ம ொழுது அது ள்ளுண்ணொமல் ஆடு ின்ற லவம விகநொதமொன ஆட்டங் மெயுங் குறிக் ின்றது. இவ்வொறு வரும் நியமத்திற்கு 'உயர் ம ொருட்க று' என்னும் ம யரிடலொம். இனி இதுக ொலகவ இழிம ொருட்க று முண்டு. அஃதொவது மசொற் ள் முதலில் உயர்ம ொருள் உணர்த்திப் ின்னர் இழிம ொருள் தருமமன் து. உதொரணமொ நொற்றம் என்ற மசொல்மலக் ொண் .

"ஒன்மறொழி ம ொதுச்மசொல் வி ொரந் தகுதி யொகு ம யரன் மமொழிவிமனக் குறிப்க முதமறொம க் குறிப்க ொ டின்ன ிறவுங் குறிப் ிற் றருமமொழி யல்லன மவெிப் மட"

என்ற 'நன்னூற்' சூத்திரவிதியிற் கூறப் ட்டுள்ெ குறிப்புச் மசொற் மெல்லொம் ம ொருட்ம ற்றி கவறு டுமொறு ொட்டு ின்றன. இனிமக் ெொவொர் உணர்ந்தும ொண்கட சிலகவறு ொடு ள் மசய்தலுண்டு. ஒவ்மவொரு கூட்டத்தொர் யொகதனும் ஒரு ம ொருமெ மமறத்துக் கூறகவண்டி, அதனது மசொற்குறிமய மயொழித்து கவமறொரு மசொற்குறியொல் அதமனக் கூறும் 'குழூஉக்குறி' என் தும் ' ிறிதினவிற்சி,' 'புமனவிலி பு ழ்ச்சி' முதலிய அணி வம ளும் அறிந்து மசய்கவறு ொட்டின் ொற் டுமமன் . இவ்வொறு நி ழ் ின்ற கவறு ொடு ள் நி ழவும் கவண்டும்; அவ்கவறு ொடு ள் அெவிறந்தனவொ ொமல் அடக் வும் கவண்டும். ஆதலொற் ொமையின் கவறு ொடு மெ யடக்குதற் யன் ருதிகய இலக் ணங் கெற் ட்டன. இவ்விலக் ணங் ள் தொமும் ொமையின் இயக் த்திற்குத் தக் டி இயங் ொதிருத்தல் ொமைக்க க டுவிமெக்கும். இவ் வுண்மமமயத் தமிழ் நூலொர் சில ொலங் ெில் நன்குணர்ந்து நடந்துவந்தனர். க ச்சுத் தமிழ்ச் மசொற் ள் ம ொஞ்சங் ம ொஞ்சமொ த் தமிழிலக் ிய நூல் ெிகலறின. அவ்வொறு இலக் ியங் ண்ட மசொற் ளுக்கு இலக் ணமும் நொகெற நொகெற இயம் ப் டுவன வொயின. இலக் ியங் ண்ட மசொற் மெல்லொம் நி ண்டு ெிலும் புகுந்தன. நி ண்டு வகுத்த புலவர் ெில் சிலர் மசொற்ம ொருெொரொய்ச்சிக் குமறவொற் ிமழக ொன விடங் ளுமுண்டு. உதொரணமொ ச் 'சூடொமணிநி ண்டு' என்ற நூலிற் ொணப் டும் ல

ிமழ ளுள் ஒன்று ொட்டுவொம். 'சர ம்' என்ற மசொல்லுக்குத் 'கதனீ' என்ற ம ொரு ெில்மலயொ வும், இந்நூலின் ட்

"சர ஞ்சொ ிெிமவள்ெொடு கதக்ம னுந் தருவு கதன"ீ

என்று கூறப் ட்டுள்ெது. இதற்குற்ற ொரணமமன்மன? 'சர ம்' என்ற மசொல்லுக்க அப்ம ொருளுண்டு; ஆ கவ 'சர ம்' என்றதிலுள்ெ ர ொரத்மதச் ச ர ஆ ொரத்தின் அறிகுறியொ ிய ொமலன வரிவடிவிற் ண்டு மருண்ட மருட்சிகய அப் ிமழக்குற்ற ொரணமொமொறு கதற்றம். இவ்வொறு ஆரொய்ச்சிக் குமறவொல் நி ழ்ந்த கமற்கூறிய வழு ிற்மற நொெிலக் ியங் ெிலும் இடம் ம ற்று விட்டது. இலக் ண விலக் ியத் மதழுவரம் ிமசத்த சிவஞொன முனிவரது மொணொக் ருட் சிறந்தவரும் 'தணிம ப் புரொணம்' முதலிய ல அரிய நூல் ெின் ஆசிரியருமொ ிய ச்சியப் முனிவர் தமது 'வண்டுவிடுதூது' என்ற நூலின் ண் "ஏக்குலங் , டொங் ியும யொத சொ கம" என்று வண்மட விெிக் ின்றனர். ஆ கவ நி ண்கடறி இலக் ியங் ெிலும் யின்று வருஞ் மசொற் ள் தவறுமடயன மவன் து, ின்னர் நி ழும் ஆரொய்ச்சி ெிற் புலப் ட்டொலும் அவற்மறத் திருத்தப்புகுதல் ஒருநொளும் ஓரொற்றொனுஞ் சொலொது. ிமழ ிமழயொ கவொதொன் இருத்தல் கவண்டும். மொற்றுதல் ொமையின் வரலொற்றிற்குத் தஙீ்கு யக்கும். இப் டிப் ிமழக ொன விடங் ள் ஆங் ிலம் முதலிய ிற ொமை ெில் எத்தமனகயொ உெ. இலக் ியமும் இலக் ணமும் ஒன்றமன ஒன்றுவிடொமற் ற்றி நிற் ின்றன. இவற்றின் வெர்ச்சிக்கும் இமவ தம்முள்கெ ொரணங் ெொ ின்றன. ஆதி ொலத்திகலகய இவ்வருமமசொன்ற உண்மமமய நன்குணர்ந்த ஆசிரியர் அ த்தியனொர்,

"இலக் ிய மின்றி யிலக் ண மின்கற யிலக் ண மின்றி யிலக் ிய மின்கற; எள்ெினின் மறண்மண மயடுப் து க ொல விலக் ி யத்தினின் மறடு டு மிலக் ணம்"

என்று சூத்திரஞ் மசய்ததமன அறிவுமடகயொர் உய்த்து கநொக்கு . ொமை கவறு டுமொறு முற்றிற்று. ---------------------------------

VIII. நூற் ரப்பு.

ஒரு ொமையின் நூற் ரப்பு அதன் முதிர்ச்சிக்கும் அதமனப் யில்வொரது நொ ரி விருத்திக்குந் தக் டி கவறு டுமமன் து யொவரு முணர்ந்த விையம். நூற்மசல்வமுமடய ொமை ளுக்குள்ெ ம ௌரவமுஞ் சிறப்பும் அெவிட்டுமரக் முடியொ. இப்க ொதுள்ெ ொமை ளுமலல்லொம் மிக் நூற்மசல்வ வொய்ப்புமடயது 'ஆங் ில ொமை'யொம். 'மஜர்மொனியம்',' ிமரஞ்சு' முதலியன ஆங் ிலத்திற்கு அடுத்த டியில் நிற் த் தக் னமவனக் கூறலொம். தமிழ்மமொழிமய இவ்விையத்தில் இவற்கறொ மடொப் ிட்டுப் ொர்ப்க ொம். தமிழிலுள்ெ

நூல் மெல்லொம் அறம் ம ொரு ெின் வடீு ெொ ிய நொன்கு புருைொர்த்தங் மெகய கூறுவனவொம். சிறு ொன்மமயொன மவத்திய நூல் ளுஞ் கசொதிட நூல் ளுமொம். மற்றுப் 'ம ௌமிய நூல்', 'வொன நூல்', 'மனிதநூல்', 'விலங் ியனூல்', 'மனிதசமூ நூல்', 'உெ நூல்', 'உயிர் நூல்', 'உடனூல்', 'ம ொருள்வலி நூல்', 'ம ொருட்டிரிவு நூல்' முதலிய ல சொஸ்திரங் ெின் உண்மம ள் மதரிப் னதமிழின் ட் ிமடயொ. ஆங் ில ொமையிற் புதிது புதிதொ மவெிப் டும் விகநொத நூல் ள் க ொன்றன நந் தமிழின் ட் ொண்டலரிது. ஆங் ிலத்தில் இக் ொலப் ொவலர் ொடல் ள் விகசடமொன ம ௌரவமுமடயன. தமிழிகலொ இக் ொலப் ொவலர் ொடல் ட்கு விகசட மதிப் ில்மல. தமிழ்மமொழிக்குள்ெ ம ௌரவ மமல்லொம் பூர்வ ொலத்து நூல் ெிகலகய யன்றிப் ிற் ொலத்து நூல் ெிகல மயன்னப் டொது. இனி (I).ஆதி ொலம்: (II) இமடக் ொலம்: (1) முற் குதி (2) ிற் குதி: (III). ிற் ொலம் என மவவ்கவறு ொகு ொடு மசய்தும ொண்டு தமிழ் நூற் ரப்ம ஓரொற்றொன் ஆரொய்வொம்.

(I). ஆதி ொலம்: ி. ி. 100--க்கு முற் ட்ட ொலம் (II). இமடக் ொலம் (1) முற் குதி: ி. ி. 100 முதற் ி. ி. 600 வமரயிலுள்ெ ொலம்.; (2) ிற் குதி; ி. ி. 600 முதற் ி. ி. 1400 வமரயிலுள்ெ ொலம். (III). ிற் ொலம்: ி. ி. 1400 முதல் இற்மற நொள் வமரயிலுள்ெ ொலம்.

(I) ஆதி ொலம்; ி. ி. 100--க்கு முற் ட்ட ொலம்.

ஆதி ொலமமன் து சரித்திர வொரொய்ச்சிக்கு வொரொத முற் ொலம். முச்சங் ங் ெிகல தமலச்சங் த்தின் ொலமும் இமடச் சங் த்தின் ொலமும், மடச் சங் ொலத்தின் முற் குதியும் இவ் வொதி ொலத்தின் ண்கணயடங்கும். இம்முச் சங் ங் மெயும் ற்றி 'இமறயனொர ப்ம ொருளுமர' யின் ட் கூறப் ட்டிருப் கத மி ப் ழமமயொன சரிதம். அதன் ண்கண, "தமலச்சங் மிகுந்தொர் அ த்தியனொரும், திரிபுரமமரித்த விரிசமடக் டவுளும், குன்மறறிந்த முரு கவளும், முரிஞ்சியூர் முடிநொ ரொயரும், நிதியின் ிழவனுமமன இத்மதொடக் த்தொர் ஐஞ்ஞூற்று நொற் மதொன் தின்மர் என் து. அவருள்ெிட்டு நொலொயிரத்து நொனூற்று நொற் த்மதொன் தின்மர் ொடினொமரன் து. அவர் ெொற் ொடப் ட்டன எத்துமணகயொ ' ரி ொட'லும், 'முதுநொமர'யும் 'முதுகுருகு'ங் ' ெரியொவிமர'யும் என இத்மதொடக் த்தன. அவர் நொலொயிரத்து நொனூற்று நொற் திற்றியொண்டு சங் மிருந்தொமரன் து. அவர் மெச் சங் ம் இரீஇயினொர் ொய்சின வழுதி முதலொ க் டுங்க ொெறீொ எண் த்மதொன் தின்மமரன் . அவருட் வியரங் க றினொர் எழுவர் ொண்டியமரன் . அவர் சங் மிருந்து தமிழொரொய்ந்தது டல் ம ொள்ெப் ட்ட மதுமர மயன் . அவர்க்கு நூல் 'அ த்தியம்' என் " எனத் தமலச்சங் த்மதப் ற்றியும், " இனி இமடச் சங் மிருந்தொர் அ த்தியனொருந் மதொல் ொப் ியனொரும் இருந்மதயூர்க் ருங்க ொழி கமொசியும் மவள்ளூர்க் ொப் ியனும் சிறு ொண்டரங் னும் திமறயன் மொறனும் துவமரக்க ொமொனும் ீரந்மதயுமமன இத்மதொடக் த்தொர் ஐம் த்மதொன்மதின்மமரன் . அவருள்ெிட்டு மூவொயிரத்மதழு நூற்றுவர் ொடினொமரன் . அவர ெொற் ொடப்ம ற்றன ' லி'யும் 'குருகு'ம் 'மவண்டொெி'யும் 'வியொழ மொமலய வ' லுமமன இத்மதொடக் த்தனமவன் . அவர்க்கு நூல் 'அ த்திய'மும் 'மதொல் ொப் ிய'மும் 'மொபுரொண'மும் 'இமச நுணுக் 'மும் 'பூதபுரொண'முமமன இமவ. அவர் மூவொயிரத் மதழுநூற்றியொண்டு சங் மிருந்தொமரன் . அவமரச்சங் ம் இரீஇயினொர் மவண்கடர்ச் மசழியன் முதலொ முடத்திருமொறனறீொ ஐம் த்மதொன் தினமமரன் . அவருட் வியரங்க றினொர் ஐவர் ொண்டியமரன் . அவர் சங் மிருந்து தமிழொரொய்ந்தது ' ொட புர'த்மதன் து. அக் ொலத்துப் க ொலும் ொண்டியநொட்மடக் டல் ம ொண்டது என இமடச் சங் த்மதப் ற்றியும் கூறப் ட்டுெ. இக்கூற்றுக் மெ யொம் ஆரொய்ந்து ொர்க்குமிடத்து, தமலச்சங் த்மத ஒவ்மவொரு ொண்டியனும் ஏறக்குமறய ஐம் மதம் தொண்டு ெொ நடொத்த அது நடந்து வந்திருத்தல் கவண்டு

மமன் தும், இமடச்சங் த்மத ஒவ்மவொரு ொண்டியனும் ஏறக்குமறய அறு த்துமூன் றறு த்து மூன்றொண்டு ெொ நடொத்த அது நடந்து வந்திருத்தல் கவண்டுமமன் தும் க ொதரு ின்றன. இச் சங் ங் ெிரண்டும் நீடித்த ொலம் நடந்து வந்திருக் கவண்டு மமன் திலும் ல நூல் ெியற்றப் ட்டன மவன் திலும், ொவலர் லர் சங் த்மத மயொட்டி வொழ்ந்தன மரன் திலும், சங் மிரண்டும் முமறகய யிருந்த மதுமரயும் ொடபுரமுங் டல் ம ொள்ெப் ட்டனமவன் திலும், அது ொரணமொ ப் ல அரிய தமிழ் நூல் ள் அழிந்து ட்டன மவன் திலும் ஐயப் ொடில்மல மயன்னலொம். மற்றுப் ொண்டியரசர் ள் முமறகய ஐம் தொண்டும் அறு த்து மூன்றொண்டுமொ ஆண்டு வந்தன மரன்றுமரத்தல் ஐயுறற் ொலகத. ஆயினும், ொண்டியர் எண் த்மதொன் தினமரும் ொண்டியர் ஐம் த்மதொந் தின்மரும் ஒகர மதொடர்ச்சியொ ஆண்டு வந்தன மரன்று ருதொது, நடுவில் இமடயீடு ட்டு அரசின்றிக் ழிந்த ஆண்டு ளும் இவ்வொண்டு ளுடன் கூட்டிக் ம ொள்ெப் ட்டிருத்தல் கவண்டுமமன்று ருது . இவ்வொறு தமலச்சங் மிருந்த நொலொயிரத்து நொனூற்று நொற் திற்றியொண்டில் இமடயீடு ட்டுக் ழிந்தன எத்துமண யொண்டு கெொ? இமடச்சங் மிருந்த மூவொயிரத் மதழுநூற்றியொண்டில் இமடயீடு ட்டுக் ழிந்தன எத்துமணகயொ? இவற்றுக்கும் ஒருவொறு உத்கதச வம யொல் தக் ணக் ிட்டுக்ம ொள்ெின் கமற்கூறிய ொண்டியர் எண் த்மதொன் தின்மரும் ொண்டியர் ஐம் த்மதொன் தின்மரும் ஆண்ட ொலத்தின் அெவு குமறந்து நம்புதற் ொலதொகுமமன் . இத்துமண யுய்த்துணரமொட்டொத சிலர் கவறு டக் கூறுவர். ெவியற் ம ொருள் ண்ட ணக் ொயனொர் ம னொர் நக் ீரனொரினின்றும் த்தொந் தமலமுமற யொெரொ ிய நீல ண்டனொர் மடச்சங் மிருந்து தமிழொரொய்ந்தொர். சிறுகமதொவியரும் கசந்தம் பூதனொரும் அறிவுமடயரனொரும் ம ருங் குன்றூர்க் ிழொரும் இெந்திருமொறனும் மதுமரயொசிரியர் நல்லுந்துவனொரும் மருதனிெ நொ னொரும் ணக் ொயனொர் ம னொர் நக் ீரனொருமமன இத்மதொடக் த்தொர் நொற் த் மதொன் தின்ம மரன் . அவருள்ெிட்டு நொனூற்று நொற் த்மதொன்றும் 'குறுந்மதொம நொனூறு'ம் 'நற்றிமண நொனூறு'ம் 'ஐங்குறுநூறு'ம் ' திற்றுப் த்து'ம் 'நூற்மறம் து லி'யும் 'எழு து ரி ொட'லும் 'கூத்து'ம் 'வரி'யும் 'க ரிமச'யும், 'சிற்றிமச'யுமமன்று இத்மதொடக் த்தன. அவர்க்கு நூல் 'அ த்திய'முந் 'மதொல் ொப் ிய'முமமன் . அவர் சங் மிருந்து தமிழொ ரொய்ந்தது ** ஆயிரத் மதண்ணூற்மறம் திற் றியொண்மடன் . அவர் மெச் சங் ம் இரீஇயனொர் டல்ம ொள்ெப் ட்டுப் க ொந்திருந்த முடத்திருமொறன் முதலொ உக் ிரப் ம ருவழுதியீறொ நொற் த்மதொன் தின்மமரன் . அவர் சங் மிருந்து தமிழொரொய்ந்தது 'உத்தரமதுமர' மயன் . அவருட் வியரங்க றினொர் மூவர் ொண்டியமரன் " - என்று மடச் சங் த்மதப் ற்றிக் கூறு ின்றனர். ------ ** ஆயிரத்துத் மதொள்ெொயிரத் மதம் மதன் ொரு முெர். இக்கூற்மற யொரொயு மிடத்துப் ொண்டியர் நொற் த்மதொன் தின்மரும் ஆண்ட ொலம் இமடயீடு ட்டுக் ழிந்த ொலத்மதொடுங் கூடி ஆயிரத் மதண்ணூற்மறம் திற்றியொண்டொ ின்றது. ொண்டிய மரொவ்மவொருவரும் (இமடயீட்டிக் ொலத் மதொடுங்கூட்டி) முப் த் மதட்டொண்டு ள் அரசொட்சி மசய்தவரொ ின்றனர். இது நம்புதற் ொற்கற. இனித் தமலச்சங் மிருந்த நொலொயிரத்து நொனூற்று நொற் து வருைங் ளும் இமடச்சங் மிருந்த மூவொயிரத் மதழு நூறு வருைங் ளும், மடச்சங் மிருந்த ஆயிரத் மதண்ணூற் மறம் து வருைங் ளுமொ க் கூடி ஒன் தினொயிரத்துத் மதொள்ெொயிரத்துத் மதொண்ணூறு வருைங் ெொ ின்றன. இதமனக் ி ி நூற்றிலிருந்து ிற் ணக் ிட்டுச் மசன்றொல் தமலச்சங் ம் ி.மு. ஒன் தினொயிரத்துத் மதொள்ெொயிரத்துத் மதொண்ணூறு வருைங் ட்கு முன்னர்த் தொ ிக் ப் ட்டிருத்தல் கவண்டும். தமிழ் மமொழியின் மதொன்மம மொட்சிகூறிவந்தவிடத்துக் ி.மு. 8000 ஆண்டு ட்கு முற் ட்ட எழுத்துச் சொதனங் ள் ண்டு ிடிக் ப் ட்டுெ மவன்றமமயொல் அதனினும் ஏறக்குமறயப் த்மதொன் து நூற்றொண்டு ள் முன்னகர தமலச் சங் கமற் ட்டுவிட்ட மதன்றன் சொலொமதன வொதித்தற்கும் இடமுண்டு. எனினும் ொலொந்தரத்தில் ஆரொய்ச்சி ெொல் இவ்விடர்ப் ொடு மெயப் ட்டு

உண்மம மவெிப் ட்டு கமற்கூறிய கூற்றுக் ள் வலியுறலும் உறலொம். இவ்வொதி ொலத்து நூல் ளுட் டல்ம ொண்டழிந்தனவும் இன்னுங் ண்டு ிடிக் ப் டொதனவும் க ொ , இப்க ொழ்தத்துக் ிமடப் ன தமலச் சங் த்தொர் ொலத்துச் மசய்யப் ட்ட 'அ த்தியம்' என்ற நூலின் ட் சில சூத்திரங் ளும், இமடச்சங் த்தொர் ொலத்துச் மசய்யப் ட்ட 'மதொல் ொப் ியம்' என்ற இலக் ணநூலும் மடச்சங் த்தொர் ொலத்துச் மசய்யப் ட்ட 'எட்டுத் மதொம ' என்ற நூற்மறொம யுெடங் ிய எட்டு நூல் ளும் ' த்துப் ொட்டும்' ' திமனண் ீழ்க் ணக்கு'மொம். எட்டுத்மதொம நூல் மெப் ின்வரும் ொட்டொலுணர் :

"நற்றிமண நல்ல குறுந்மதொம மயங்குறுநூ மறொத்த திற்றுப் த் கதொங்கு ரி ொடல் ற்றறிந்தொர் மசொல்லுங் லிகயொ ட ம்புறமமன் றித்திறத்த மவட்டுத்மதொம "

இவ்மவட்டுத் மதொம யுட் லித்மதொம ஐங்குறு நூறு புறநொனூறு என்ற மூன்று நூல் ளும் அச்சொ ி மவெிப்க ொந்தன. இம்மூன்றனுள் முன்மனய இரண்டும் அ ப்ம ொருளும் ின்மனய மதொன்று புறப்ம ொருளுள் கூறுவனவொம். ' த்துப் ொட்டு' மவெியொ ிவிட்டது. இது ம ரும் ொலும் அரசர் மெச் சிறப் ித்துக் கூறுவது; இதன் ண் 'திருமுரு ொற்றுப் மட' என்ற முதற் ொட்டு மட்டில் முரு க் டவுமெப் பு ழ்வது. த்துப் ொட்டு நூல் மெ யிவ்மவண் ொவொ னுணர் :

"முருகு ம ொருநொறு ொணிரண்டு முல்மல ம ருகு வெமதுமரக் ொஞ்சி-மருவினி க ொலமநடு நல்வொமட க ொல்குறிஞ்சி ட்டினப் ொமல டொத்மதொடும் த்து."

மற்றுப் திமனண் ீழ்க் ணக்கு நூல் மெப் ின்வரும் மவண் ொவொ னுணர் :

"நொலடி நொன்மணி நொனொற் மதந்மதமணமுப் ொல் டு ங் க ொமவ ழமமொழி மொமூலம் இன்னிமலய ொஞ்சிகயொ கடலொதி மயன் கவ ம ந்நிமலமயொ டொங் ீழ்க் ணக்கு.

இனி இவற்றுெடங் ியதொய்ச் சங் த்தொரொற் மசய்யப் டொது, திருவள்ளுவனொரொற் மசய்யப் ட்டுச் சங் த்தொரொன் அங் ீ ரிக் ப்ம ற்ற 'திருக்குறள்' என்ற அரிய நூலும் இவ்வொதி ொலத்ததொம். இந்நூல் மக் ளுறுதிப் ம ொருள் ெொ ிய 'அறம்ம ொருள் இன் ம் வடீு' என்ற நொன் னுள் முதல்மூன்மறயும் ற்றிப் ம ொதுவம யொல் யொவருமமொப் விரித்துக்கூறும் 1330 குறள் மவண் ொக் ெொலொயது. இதமன கமற்ம ொள்ெொத நூலும் பு ழொத மொந்தருமில்மல. திருவள்ளுவனொரது சக ொதரியொமரனக் கூறப் டும் ஔமவயொர் மசய்தருெிய 'ஆத்திசூடி; 'ம ொன்மற கவந்தன்,' 'மூதுமர' என்ற நூல் மெல்லொம் இக் ொலத்தனவொம். இனி மடச்சங் ப் ிற் ொலத்மதப் ற்றிப் க சப் புகுவொம்.

II. இமடக் ொலம் (1) முற் குதி. இது மடச்சங் ப் ிற் ொலமொம்; ி. ி. 100 முதற் ி. ி. 600 வமரயிலுள்ெது. இக் ொலத்திகல தொன் ஐம்ம ருங் ொப் ியங் ளு மமழுந்தன. அமவதொம் சிந்தொமணி, சிலப் தி ொரம், மணிகம மல, வமெயொ தி, குண்டல க சி என் னவொம். இவற்றுட் சிலப் தி ொர மணிகம மல ள் சிந்தொமணிக்கு முன்னகர யொக் ப் ட்டிருக் கவண்டும். இவ்மவந்தனுள்

முதல் மூன்றும் அச்கசறிவிட்டன. 'நீலக சி, சூெொமணி, யகசொதொ ொவியம், நொ குநமொர ொவியம், உதயணன் மத' என்ற ஐந்து சிறு ொப் ியங் ளும் இக் ொலத்தனவொம். இவற்றுட் 'சூெொமணி' ஒன்கற மவெிவந்துெது. இப் தின் ொப் ியங் ளும் நவரசங் கெொடு கூடிய ற் னொலங் ொரங் ளும் அரியம ரிய நீதி ளும் இனிது ொட்டி விெங்குவனவொம். க ரின் க் டலுள் திமெந்து விமெயொடிய மணிவொச ப் ம ருமொன் வொய் மலர்ந்தருெிய 'திருவொச ம்' என்ற உயரிய நூலும் இக் ொலத்ததகத. இது த்திச் சுமவ மயொழு சி சிவம ருமொமனப் ொடியகதொரரிய நூலொம். இவர் மசய்தருெிய திருச்சிற்றம் லக்க ொமவயொர் என்னும் திவ்யப் ிர ந்தம் அ ப் ம ொருட்டுமற ெொ லமமந்தமதனப் புறத்கத கதொன்றினும், அது சிற்றின் க் ருத்தும் க ரின் ப்ம ொருளும் ஒருங்க யப் தொம்.

" அரணங் ொமணன் ரந்தணர் கயொ ிய ரொ மத்தின் ொரணங் ொமணன் ர் ொமு ர் ொமநன்னூல மதன் ர் ஏரணங் ொமணன் மரண்ண மரழுந்மதன் ரின்புலகவொர் சரீணங் ொயசிற் றம் லக் க ொமவமயச் மசப் ிடிகன."

'கமருமந்தர புரொணம்' என்ற மசன நூலும் இக் ொலத்தகத. 'திவொ ரம்,' ' ிங் லம்', என்ற நி ண்டு ளும் அணியியல் என்ற அலங் ொரநூலும் இக் ொலத்திற் மசய்யப் ட்டனகவ. கசரகசொழ ொண்டியர் மூவமரயுந் தனித்தனி மதொள்ெொயிரம் ொடல் ெொற் சிறப் ித்துக்கூறும் 'முத்மதொள்ெொயிரம்' என்ற நூலும் இக் ொலத்திகல தொன் யொக் ப் ட்டிருத்தல்கவண்டும். இதிற் சிற்சில குதி ள் ொணப் டு ின்ற அத்துமணயல்லது நூல் முழுதுங் ொணப் ட வில்மல. ஆழ்வொர் ளுட் சிலர் இக் ொலத்திருந்திருக் லொம். ஆ கவ யன்னொரது ிர ந்தங் ளுட் சில இக் ொலத்தன வொ லொம். இது ொறுங் மடச்சங் ப் ிற் ொலத்மதப் ற்றிப் க சிக்ம ொண்டிருந்கதொம். இனி இமடக் ொலத்தின் ிற் குதிமயப் ற்றிப் க சலொம். 2ம் ிற் குதி இது ி. ி. 600 முதற் ி. ி. 1400 வமரயிலுள்ெது. இவ்விமடக் ொலத்திகலதொன் சமய சொஸ்திர நூல் மெழுந்தன. மசனர் ம ௌத்தர் முதலொயினொர் மிக் ிருந்தமம ற்றியும் சொமொனிய ஜனங் ள் அன்னொர் வயப் டு ின்றமம ற்றியும் மசவ சமயத்திலும் மவணவ சமயத்திலும் முமறகய நொயன்மொர் ளும் ஆழ்வொர் ளுந் கதொன்றித் தத்தம் சமயஸ்தொ னஞ் மசய்தனர். திருஞொன சம் ந்தர், திருநொவுக் ரசர் இவ்விருவரும் ஒகர ொலத்தினர். சுந்தரமூர்த்திநொயனொர் ி. ி. ஒன் தொம் நூற்றொண்டினிறுதியிலிருந்தவர். இம்மூவரும் ொடிய 'கதவொரப் தி ங் ள்' ணக் ில. இத்கதவொரப் தி ங் மெல்லொம் இமசத்தமி ழிலக் ியங் ெொமொறு ொண் . கவத சொரத்மதத் மதொகுத்து கதவொரக் லத்திகல ம ய்துமவத் திருக் ின்றனர் மூவருமமன் கத ஆன்கறொர் துணிபு. இனி மவணவ சமயகுரவர் ெொன ஆழ்வொர் ளுட் லர் அருமமயொன திவ்யப் ிர ந்தங் ள் யொத்தனர். மசவர் ள் தமது சமயநூல் மெப் ன்னிரண்டு திருமுமற ெொ வகுத்தனர்.. மவணவர் ள் தம்முமடய சமயநூல மெ நொலொயிரப் ிர ந்தம் எனத் மதொகுத்தனர். ஏறக்குமறயக் ி. ி. த்தொம் நூற்றொண்டில் எழுந்து விெங்குவதொயிற்று ஓர் அரிய நூல். அது ' ல்லொடம்' என் து. இஃது அ ப்ம ொருட் டுமற ளுள் நூற்றிமன மயடுத்து விெக் ிக்கூறிச் மசல்லுமு த்தொன் அகந அரிய விையங் மெயு முடன் கூறொநின்றது. உயர்வுங் ம் ீரமும் வொய்ந்த நமடயும் மடத்துமரயொற்றலும் நவின்கறொர் ினிமமயுங் ொட்டி மயொெிர்வது. 'நன்னூல்', 'கநமிநொதம்,' நொற் விரொஜ நம் ியியற்றிய 'அ ப்ம ொருள் விெக் ம்', ஐயனொரிதனொர் இயற்றிய 'புறப்ம ொருள் மவண் ொமொமல', ,யொப் ருங் ல விருத்தி', 'யொப் ருங் லக் ொரிம ' என்ற நூல் மெல்லொம் கதொன்றியதிக் ொலகமயொம். இதன்கமற் ி. ி. திகனொரொம் நூற்றொண்டிலிருந்த குகலொத்துங் ச்கசொழன மவக் ெத்மத யலங் ரிதத்தொர் ம் ர், ஒட்டக்கூத்தர், பு கழந்திப் புலவர் முதலொயினொர். முன் சங் த்தொர்

ொலத்திகல ஓர் ஔமவயொர் இருந்தன மரன் தன்றி இக்குகலொத்துங் ன் ொலத்தும் ஓர் ஔமவயொர் இருந்தனமரன் .இருவர் ஔமவயொமரனக் ம ொள்ெகல கயற்புமடத்தொம். ம் ர் வடமமொழியினின்றும் இரொம மதமயக் ற்றுணர்ந்து தமது சுதந்திர யூ முங் ற் னொ சக்தியுங் ொட்டி விகசைக் ருத்து நலம் வொய்ப் , த்தழகும் ொங்குடனமமய ஒன் ொன் சுமவயு மமொருங்க மயொழு ப் தினொயிரஞ் மசய்யுட் ெில் 'இரொமொயணம்' மசய்துமுடித்தனர். அஃது அவர் ம யமரொடுங் கூட்டிக் ' ம் ரொமொயணம்' என்று இன்றும் வழங்கு ின்றது. அஃது என்றும் வழங்கும் என் தில் ஐயுறவில்மல. ம் ர் இரொமொயணத்மதத் தவிர்த்துச் சில சிறு நூல் ளுஞ் மசய்துெர். அமவ இரொமொயணம்க ொல அத்துமண மதிக் ப் டுவன வல்ல. ஒட்டக்கூத்தர் இரொமொயணத்தின் ிற் குதியொ ிய 'உத்தர ொண்ட'த்மத இரண்டொயிரஞ் மசய்யுட் ெில் யொத்து முடித்துக் ம் ரொமொயணத்மதப் பூர்த்தி மசய்தனர். தம்மமயொதரித்த குகலொத்துங் ச் கசொழன்மீது அ ப்ம ொருட்டுமற ெொ லமமந்த 'க ொமவ'மயொன்றும் 'உலொ'வும் 'அந்தொதி'யுஞ் மசய்தனர்.இவர் மசய்த 'குகலொத்துங் ச்கசொழன் க ொமவ' மயன் து மசொன்னயமும் ம ொருணயமுங் னிந்து ற் மனக் ெஞ்சியமொ மயொெிர் ின்றது. பு கழந்திப்புலவர் பு மழல்லொம் 'நெமவண் ொ' என்ற இனிய சிறிய நூல் ொரணமொ கவயொம். இந்நூல் 425 மவண் ொக் ெிற் ொப் ியச் சிறப்பு ெமமயச் மசொற் ம ொருணயங் ள் மசறியச் மசய்யப் ட்டுள்ெது. இதன் நமட மி த்மதெிவொனது. ஔமவயொர் 'நல்வழி,' 'நீதிமவண் ொ' என்ற நீதி நூல் ெியற்றினர். ன்னிரண்டொம் நூற்றொண்டிற் மசயங் ம ொண்டொனொற் ' லிங் த்துப் ரணி' இயற்றப் ட்டது. இக் ொலத்திகலகய, ;' ந்தபுரொணம்,' 'ம ரிய புரொணம்' என்ற அருமமயொன மசவ நூல் கெற் ட்டன. ' வரீகசொழியம்' என்ற இலக் ண நூல் மவெிப் ட்டதும் இக் ொலமொம். ின்னர்த் 'திருமவண் ொட்டடி ள்' என்னப் டும் ட்டினத்துப் ிள்மெயொரது ொடல் ள் மவெிவந்தன. தண்டியொசிரியர் இயற்றிய 'அலங் ொர'மும் இக் ொலத்திகல உண்டொயிற்மறன் . உமரயொசிரியர் ெொ ிய கசனொவமரயர், ரிகமலழ ர், நச்சினொர்க் ினியர், அடியொர்க்கு நல்லொர் இவர் ள் விெங் ிய ொலமும் இதுகவமயன ஊ ித்தற் ிடனுண்டு. முற் ொலத்துச் சங் நூல் மெல்லொம் இயற்ம வனப்ம யும் புமனந்து கூறிச் மசன்றனவொ , இமடக் ொலத்து முற் குதி நூல் ள் சமயச் சொர் ொ வும் ிற் குதி நூல் ள் மகனொ ொவத்தினொற் ற் ித்தும் சுதந்திர யூ த்தினொற் புதுவது புமனந்தும், உயர்வு நவிற்சியொதிய அணி ள் கமவியுஞ் மசல்வனவொமொறு ொண் .

III. ிற் ொலம்: ி. ி. 1400--க்கும் ிற் ட்ட ொலம். ஆதி ொலத்துச் சங் த்தொர் ஆதரவும் இமடக் ொலத்துச் சிற்றரசர் ஆதரவு மிகுந்தன. அவ்விருவம ஆதரவு மற்ற இப் ிற் ொலத்தில் குறுநிலமன்னர் சிலரும் திருவொ வடுதுமற முதலிய ஆதனீத்தொர் சிலரும் தமிமழயுந் தமிழ்ப் புலவமரயும் க ொற்றிப் ொது ொப் ொரொயினர். அதிவரீரொம ொண்டியரும் வரதுங் ரொம ொண்டியரும் இருந்து லவம த் தமிழ்நூல் ள் மசய்தனர். 'மநடதம்,' 'கூர்மபுரொணம்,' ' ொசி ொண்டம்' முதலிய அரிய நூல் மெ யியற்றினர்; வரதுங் ரொம ொண்டியர் 'இலிங் புரொணம்' 'திருக் ருமவப் திற்றுப் த்தந்தொதி' முதலிய நூல் ெியற்றினர். இவ்விருவருக்கும் ஆசிரியரொ ிய நிரம் வழ ிய கதசி ர் 'கசதுபுரொணம்' 'திருப் ரங் ிரிப் புரொணம்', என்ற நூல் ள் யொத்தனர். இதற் ிமடயில் வில்லிபுத்தூரர் வடமமொழியினின்றும் ' ொரத'த்மத மமொழிம யர்த்தனர். [ சங் ப் புலவரு மெொருவரொ ிய ம ருந்கதவனொர் மசய்த ொரதம் உமரயிமடயிட்ட ொட்டுமடச் மசய்யுள் அமற குமறயொய் அ ப் டு ின்றமதயன்றி முற்றுங் ொணப் டவில்மல.] 'வில்லிபுத்தூரர் ொரதம்' த்துப் ருவத்துடன் நின்று விட்டமதனினும், இனியவொக்கும் நல்ல சந்தமும் யின்று மசொல்லுதலொற் லரொலும் ொரொட்டப் டுவதொயிற்று. வில்லி புத்தூரரது ர்வ ங் த்திற்குக் ொரணரொ யிருந்தவமரனக் கூறப் டும் அருண ிரி நொதர் 'திருப்பு ழ்' என்ற ம யரில் முரு ிரொன்மீது அெவிறந்த ொசுரங் ள் ொடித் தமிழ்நொமடங் ணும் முழங்குமொறு மசய்தனர். திருப்பு ழ்ப் ொசுரங் ெமனத்தும் சந்த நலங்ம ொழித்துக் க ட்க ொருள்ெங் மெத் தம்

வயப் டுத்தி இன் ச்சுமவயும் த்திரசமுந் துெிப் ச் மசொல்லொ நின்றன. [இத்திருப்பு ழின் முதலிரண்டு ொ ங் ள் வ.த. சுப் ிரமணிய ிள்மெயவர் ெது முயற்சியொல் மவெிப்க ொந்துெ.] அருண ிரிநொதர் ' ந்தரந்தொதி' ொடி வில்லிபுத்தூரமரக் ர்வ ங் ப் டுத்தின மரன் . வில்லிபுத்தூரர் ம னொர் வரந்தருவொரும், அட்டொவதொனி -அரங் நொத விரொயமரன் ொருந் தனித்தனி 'வில்லி ொரத'த்மதப் பூர்த்திமசய்தனர். இவற்றுட் ின்னது மவெிப் ட்டுள்ெது. ின்னர் நல்லொப் ிள்மெ மயன் ொர் கதொன்றி வில்லிபுத்தூரர் ொடல் மெ இமடயிமடகய மசறித்து, அவர் சுருக் ிக்கூறிய மத மெத் தொம் விரித்தும் அவர் விட்டுவிட்ட மத மெக் கூட்டியும் ஒரு ொரதம் 14,000 மசய்யுட் ெிற் ொடிமுடித்தனர். 'நல்லொப் ிள்மெ ொரதம்' அச்சொ ியும் விகசைமொய்ப் யில வழங் வில்மல. மதுமரத் 'திருவிமெயொடற் புரொண'த்மதக் ல்வி நலம் விெங் ப் த்திச்சுமவ மயொழு ப் ரஞ்கசொதி முனிவர் ொடினர். இதற் ிமடயில் திருவொவடுதுமற யொதனீத்தொரொல் தமிழ் மமொழியமடந்த அ ிவிருத்திக்க ொ அெவில்மல. ' ல்விக் ெஞ்சியம்' திருவொவடுதுமற மயன்று கூறுவது எவ்வொற்றொலும் ஏற்புமடத்கதயொம். அருணந்தி சிவொசொரியொர், உமொ தி சிவொச்சொரியொர் முதலொயினொரொற் 'மசவசித்தொந்த சொஸ்திரங் ள்' முன்னகர மவெிப் ட்டன. இம்மடத்மதச் சொர்ந்த மயிகலறும் ம ருமொள் ிள்மெ ' ல்லொடவுமரயும் ஈசொனகதசி ர் 'இலக் ணக் ம ொத்துமர'யும் சங் ர நமச்சி வொயப்புலவர் 'நன்னூல் விருத்தியுமர'யும் சிவஞொன முனிவர் 'சித்தொந்த மரபு ண்டன ண்டனம்', 'மதொல் ொப் ியச் சூத்திரவிருத்தி', 'இலக் ண விெக் ச் சூறொவெி' என்ற நூல் ளுஞ் மசய்தனர். தருமபுர வொதனீத்மதச் சொர்ந்த மவத்தியநொத கதசி ர் 'குட்டித்மதொல் ொப் ியம்' எனப் டும் 'இலக் ண விெக் ம்' இயற்றினர். இவருதவிம ொண்டு மொமதத்--திருகவங் ட மன்னன் வடமமொழியிற் ' ிருஷ்ணமிசிரன்' மசய்த ' ிரக ொத சந்திகரொதயம்' என்ற நொட த்மதக் ொப் ிய ரூ மொயமமத்தனன். இது நம ச்சுமவ ம ரிதும் நண்ணியகதொர் விகநொதமொன நூல்; மி வுந் மதெிவொன மசய்யுணமடயில் இயற்றப் ட்டுெது.இது நிற் . சிவஞொன முனிவர் ல அருமமயொன மசய்யுணூல் ள் மசய்தும், தருக் நூல் இயற்றியும் சித்தொந்த சொஸ்திரங் ளுக்கு உமரவகுத்தும் இலக் ணநூல் புமனந்தும் ண்டனங் ள் மவெியிட்டும் மொணொக் ர் லர்க்குத் தமிழறிவுறுத்தியும் விெங் ிய ம ொவித்துவச் சி ொமணி. இவர்பு ழ் ரவொத மூமல யில்மல; வடமமொழியும் ஒருங்குணர்ந்தவர். இக் ொலத்து 'வரலொற்று முமறயிற் ற்ற வித்துவொன் ள்' என்க ொரது வரலொற்மற ஆரொய்ந்தொல் இவரிடத்கத வந்து முடியும். இவர் மொணொக் ருட் சிறந்த ச்சியப் முனிவர் 'தணிம ப் புரொணம்' 'விநொய புரொணம்' முதலிய நூல் ள் ொடித் திருத்தணிம க்-- ந்தப்ம யர்க்குத் தமிழறி வுறுத்தினர். இலக் ணம்- கசொமசுந்தரக் விரொயர். இரொமநொதபுரஞ் மசன்று ஆண்டுத் தமிழ்க் ல்விமயப் ரப் ினர். 'திருக் ழுக்குன்றக் க ொமவ' மசய்தொர் இவகர இரொமநொதபுரத்திற் கசது ொவலர் ள் இன்றெவுந் தமிழ்மமொழிமய வெர்ப் ொ-ரொயினர். அமிர்த விரொயர் என் ொர் இரகுநொத கசது தியின்மீது 'ஒருதுமறக்க ொமவ' ொடினர். சிவப் ிர ொச சுவொமி ள் ' ற் மனக்கு ஊற்று' எனக் ருதப் டும் ' ிரபுலிங் லீமல'யும் 'மவங்ம க்க ொமவ'யும் 'நன்மனறி' முதலிய லநூல் ளும் மசய்தனர். தருமபுரவொதனீத்மதச் சொர்ந்த குமரகுரு ர சுவொமி ள் 'மீனொக்ஷியம்மம ிள்மெத்தமிழ்', 'நீதிமநறிவிெக் ம்' முதலிய லநூல் ள் மசொற்ம ொருணலங் னிய இயற்றினர். த்திச்சுமவ மிகுந்து யொவருள்ெத்மதயுங் வர வல்ல தத்துவரொயரது 'அடங் ன் முமற'யும் ' ொடுதுமற'யும் தொயுமொனொர் மசய்த 'திருப் ொடல் 'ளும் மி வுங் வனிக் கவண்டியனவொம். ஏறக்குமறயத் தொயுமொனொர் ொலத்திகலகய வரீமொமுனிவர் என் வர் 'மதொன்னூல் விெக் ம்' என்னும் இலக் ணமும் 'கதம் ொவணி'மயன்னுங் ொவியமும் மசய்தனர். இனி மவணவருள் திவ்ய வி என்றமழக் ப் டும் ிள்மெப் ம ருமொமெயங் ொர் கதொன்றிச்

மசொல்லின் மும் ஒருங்க யமமய 'அட்டப் ிர ந்தம்' என எட்டு நூல் ள் மசய்தனர். மசவ-எல்லப் நொவலர் 'திருவொரூர்க் க ொமவ', 'அருணொசல புரொணம்', 'அருமணக் லம் ம்' முதலிய சில நூல் ெியற்றினர். கமல ரம்-திரிகூட ரொசப் க் விரொயர் 'திருக்குற்றொலத் தலபுரொணம்' முதலிய ல நூல் ள் மசய்தனர். இனிப் லர் அந்தொதி ளும் லம் ங் ளும் ிள்மெத் தமிழ் ளும் சிகலமட மவண் ொக் ளும் மொமல ளும் தி ங் ளும் ஆ ப் லப் ல நூல் ள் தொந்தொங் ண்டவொறு புமனந்து விட்டனர். அதன்கமல் திருவொவடுதுமற யொதனீத்மதச் சொர்ந்த திரிசிரபுரம்-ம ொ வித்துவொன் -மீனொட்சிசுந்தரம் ிள்மெயவர் ள் கதொன்றிக் ணக் ற்ற நூல் ள் யொத்தும் ல்கலொர்க்குத் தமிழ் நூல் ள் ல ொடஞ்மசொல்லியும் தனிப் ொடல் ள் ல ொடியும் விெங் ினர். இவர் மசய்தநூல் ளுள் 'திருநொம க் ொகரொணப் புரொணம்' ம ரிதும் யிலு ின்றது. தமிழ்மமொழியின் மசய்யுணமட நூல் ள் இவ்வொறொ வசனநமட நூல் ெின் கதொற்றத்மதயும் சிறிது குறிப் ொம். தமிழில் வசனநமடயொனது உமரயொசிரியர் ெொகலகய நூலுமர ெிற் யிலப் ட்டுவந்தது. வசனநமடமய 'உமரநமட' மயன்றலும் வழக் ொறொதலின் உமரயிமடயிட்ட ொட்டுமடச் மசய்யுெொ ிய 'ம ருந்கதவனொர் ொரதம்', 'சிலப் தி ொரம்' என்ற நூல் ெிகல உமரநமட ொணப் டு ிறது. வடமமொழியிற் த்திய ொவியங் ெிருத்தல் க ொலத் தமிழ்மமொழியின் ண்கண வசன ொவியங் ள் ொண்டலரிதொம். 'ஸ்ரீபுரொணம்', ' த்தியசிந்தொமணி' முதலிய ணமசனநூல் ளுட் சில வசனநமடயினவொம். இவ்வொறு மசனர் ெொல் வசனநமடயில் இரண்மடொரு நூல் மசய்யப் ட்டனகவயன்றி மற்மறகயொர் ெொல் அது ம ரிதும் யிலப் டொமமக்குக் ொரணமமன்கனொ? நன்குபுலப் டவில்மல. இனிச்சிலர் இவ்வுமர நமடமயயும் ஒருவம ச் மசய்யுமெனக் ருதிச் சூத்திரஞ் மசய்தனர்.

" ொட்டிமட மவத்த குறிப் ினொனும் ொவின்மறழுந்த ிெவி யொனும் ம ொருமெொடுபுணரொப் ம ொய்மமொழி யொனும் ம ொருமெொடுபுணர்ந்த நம மமொழி யொனுமமன் றுமரவம நமடகய நொன்ம ன மமொழி ."

என்றொர் இலக் ணவிெக் ப் ொட்டியலுமடயொர். இனி அச் சூத்திரவுமரயில் "ஒரு ொட்டின் இமடயிமடம ொண்டு நிற்கும் ருத்தொன் வருவன உமரமயனப் டும்; என்மன? ொட்டுறுவது சிறு ொன்மமயொ லின், அமவ த டூர் யொத்திமர' க ொல்வன. மற்றுப் ிற ொமட விரவிவருவனகவொ மவனின், அவற்றுள்ளுந் தமிழுமரயொயின ஈண்டு அடங்கும். ிற ொமடக்கு ஈண்டு ஆரொய்ச்சியின்று. ொவின்மறழுந்த ிெவி ொட்டின்றிச் சூத்திரத்திற்குப் ம ொருமெழுதுவன க ொல்வன. சூத்திரம் ொட்மடனப் டொகவொ மவனின்? டொ; ொட்டும் உமரயும் நூலுமமன கவகறொதினமமயின். இதனொற்க ொந்தது மசொற்சரீடியொன் இற்ற சூத்திரம் உமரச்மசய்யு மென் தொம். ம ொருமெொடு புணரொப் ம ொய்ம்மமொழி ம ொருெின்றிப் ம ொய் டத் மதொடர்ந்து மசொல்லுவன. ம ொருமெொடு புணர்ந்த நம மமொழி ம ொய்மயனப் டொது மமய்மயொடு ட்டு நகுதற்கு ஏதுவொகுந் மதொடர்நிமல. இந்நொன்கும் உமரச்மசய்யுமென்று கூறுவர் புலவர்" என்றொர் தியொ ரொச கதசி ர். இவ்வொறு வசனநமடயும் ஒருவம ச் மசய்யுணமடயொ ப் ொவிக் ப் ட்டு வந்தொல் அதற்குரிய தனித்தியங்கும் நிமலமமயும் அற்றுக், ட்டுப் ொடுமடயதொ ின்றது. இது மி வும் ரித ிக் த் தக் கதொர் விையம். இமடக் ொலத்தில் உமரயொசிரியர்- ெொனன்றி ஏமனகயொரொல் இவ்வசனநமட ம ரிதும் யிலப் டொ மதொழிந்திருந்தது. ிற் ொலத்துப்க ொந்த வரீமொ முனிவர் கவதியமரொழுக் ம்', 'அவிகவ பூரண குரு மத' என்ற வசனநூல் ள் இயற்றினர். இதற் ிமடயில்

திருவொவடுதுமற யொதனீத்தொரொற் ல ணடன நூல் ள் வசன நமடயிலியற்றப் ட்டு மவெிப்க ொந்தன. ி. ி. 17 ஆம் நூற்றொண்டின் மதொடக் முதல் தமிழில் வசனநமட விகசடமொய் வழங் ப் டுவதொயிற்று. அதன்கமல் இக் ொலத்தில் திருத்தணிம ச் சரவணப் ம ருமொமெயர், யொழ்ப் ொணத்து நல்லூர் ஆறுமு நொவலரவர் ள் முதலிய வித்துவொன் ள் இவ்வசன நமடமயப் ம ரிதும் க ொற்றி அதன் ட் லநூல் ள் இயற்றி மவெியிடுவொரொயினர். இப்ம ொழுது அச்சியந்திரத்தின் உதவியொல் நொகடொறும் லவசன த்திரிம ளும் வொரந்கதொறும் சிலநூல் ளும் மவெியொ ின்றன. இவ்வொறு மவெியொகும் வசனநமட நூல் ெிற் ம ரும் ொலன சொமொனியஜன விருப் த்திற்கு ஏற்றமவ ள். சிற்சில நூல் கெ ண்டிதர் ள் ொரொட்டத்தகுவன. எனினும் ொமையின் ண்கண நூல் ள் ல மவெிப் ட்டக் ொல் அமவ தொந்தொம் திப் ிக் ப் டுந்கதொறுந் திருத்தமுற்றுப் ிறர்க்கு நலம் யக்கும் ஆதலின் எமவயும் டியப் டுவன வல்ல. சொமொனிய ஜனங் மெத் திருத்துவதற்குச் மசய்யுள் நூல் ெிலும் வசன நூல் கெ மி வும் உ ொரமுமடயனவொ யிருத்தலின் வசன நூல் மெ அறிவுமடகயொர் சிலர் விகசடமொ மதிக் ின்றனர். நூற் ரப்பு முற்றிற்று. ---------------

IX . ொமையின் சரீ்திருத்தம்.

ரமவ வழக்குள்ெ ொமை மெல்லொம் சதொ இயங் ிக் ம ொண்டிருப் தனொகல, தங் ெியக் த்திற்குத் தக் டி நொ ரி நிமலக்குரிய புதிய ருத்துக் மெ கமற்ம ொள்ளுமமன் து திண்ணம். புதிய ருத்துக் ள் கமற் ம ொள்ெப் ட்டொல், அவற்மறத் தங் ெது குறிக் வல்ல மசொற் ளுஞ் மசொற்மறொடர் ளும் ொமையின் ண் ஏற் டுதல் இன்றியமமயொதகத. உட் ருத்தின் கவறு ொடு மவெிச் மசொல்லிற் ிரதி லிக்கும்; ஆதலொல் மகநொ ொவம் விரியுந்கதொறும், புதுவிையங் ள் ண்டு ிடிக் ப் டுந்கதொறும், மலஞொனவுண்மம ள் மவெிப் டுந்கதொறும், கவற்றுநொடு ெினின்றும் புதிய ம ொருள் ள் உட்புகுந்கதொறும், ொமை விரிந்து முதிர்ந்து சரீ்திருந்துதல் வழக் ொகறயொம். உல த்தின் நொ ரி நிமல முதிர்ச்சிக்குத் தக் வொறு ொமையும் ஒத்தியங் ித் திருந்தி முதிர்ச்சி யமடதல் கவண்டும். அங்ஙனம் முதிரும் ொமைகய மசழிப்புள்ெ ொமையொம். அதன் ண்கணகய எக் ருத்துக்குந் தக் மசொல் அ ப் டும். கமற்கூறியவொறு திருந்தி முதிரொத ொமை *' ிரொணதொரணப் ிரயத்தன'த்தில் நிமலத்து நில்லொது ொலக் ிரமத்தில் அழிந்து டும். ----- * S truggle for existence தமிழ்மமொழியின் வெர்ச்சி நொ ரி வெர்ச்சிக்குத் தக் வொறு அமமயவில்மல. நொ ரி வெர்ச்சியின் விமரவினும் தமிழ்மமொழியின் வெர்ச்சி விமரவு குமறவு டுதலொகல இவ் விரண்டிற்கு முள்ெ தூரம் மிகுந்து ம ொண்கட க ொ ின்றது. இத்தூரம் இனிகமலும் மி மவொட்டொது தடுத்தல் கவண்டும். இது ொறும் ஏற் ட்டுள்ெ தூரத்மதச் சிறிது சிறிதொ க் குமறத்தலும் கவண்டும். இமவ மசய்யொக் ொல் தமிழ்மமொழி அரு ி அஃகுவதொகும். தம் தொய்மமொழியொ ிய தமிழ் அத்தன்மமயொன நிமலமமமய யமடயொது அதமனப் க ொற்றுதல் தமிழ் வொணரொயினொர் யொவர்க்கும் உற்ற டப் ொடன்கறொ?

மன் மதயின் ஆக் ப் ம ொருெொ ிய ொமையின் ண்கண, தனித்தனி மக் ள் ருத்துக் ெின் க ொக்குக் ிமடத்த டிமயல்லொம் மசொற் ள் அ ப் டுமமன்மறதிர் ொர்த்தல் மசவ்விதன்று. அவரவர் ஷ்டப் ட்டுச் மசொற் ள் மடத்தல் கவண்டும். அமவ மற்மறகயொர் சுமவக்கும் ஏற்றனவொய்க் ொணப் டின் உடகன கமற்ம ொள்ெப் ட்டுப் ொமையிகல வழங்குவன வொகும் அல்லொக் ொல் அமவதொகம வழீ்ந்து டும். ஒருமுமற ஒரு ருத்து மவெிப் ட்டு விட்டதொயின், அப்புறம் ஷ்டமில்மல. முன்னகரயுள்ெ மசொற் மெ,உருவத்திற் சிறிதெவு திரித்தொதல் சிறிதெவு குமறத்தொதல் புத்துருவம் மடத்தொதல் மொற்றித் தங் ருத்து மெ நொ ரி நிமல முதிர்ந்த மக் ள் மவெிப் டுத்திகய விடுவொர் ள். தமிழ்மமொழியிகலொ யொர் என்ன மசய்தக ொதிலும் க ள்விமுமற யில்மல. அவரவர் தத்தமக்குத் கதொன்றியவொறும் வொய்க்குவந்தன வந்தவொறும் எழுது ின்றனர். இவ்வொறு மசல்லவிடுதலுங் க கட. தமிழிலக் ணமுமடயொர் முற்புகுந்து இதமனச் சிறிது அடக் ியொெலும் கவண்டும். இக் ொலத்திற் ண்டிதர் தமிழும் ொமரர் தமிழும் மி வும் கவறு டு ின்றன; இருகவறு ொமை மெனத் கதொன்று ின்றன. இவ்விரண்டிற்கும் கவறு ொடு மிகுந்தும ொண்கடக ொமொயின், ண்டிதர் தமிழ் வடமமொழிமயப் க ொலப் க ச்சு வழக் ற்று ஏட்டுவழக் ொய் மட்டில் நின்றுவிடும்; மற்றுப் ொமரர் தமிகழொ மதலுங்குமமலயொெங் ள் க ொல ஒரு வழிமமொழியொய் அமமந்துவிடும். ஆதலின் தமிழ்மமொழி யிவ்வொறு ிரிந்து ிரிந்து வழிமமொழி ட்கு இடஞ் மசய்தும ொண்டு ஒரு நிமலப் ொமடய்திப் யிற்சிகுன்றி ஆரியம்க ொற் ரமவ வழக்கு அழிந்மதொழிந்து க ொதல் விரும் ொத தமிழ்மக் ள் தமது அருமமயொன ொமைமய கவண்டியவெவு சரீ்திருத்திக்ம ொள்ெ இன்கன புகுதல் கவண்டும். இன்னுங் ொலந்தொழ்க் லொ ொது. அப் டியொனொல் தமிழ்மமொழி யுடகன கமற்ம ொள்ெ கவண்டிய சரீ்திருத்தங் ள் யொமவ? ண்டிதரொயினொர் திரிமசொற் ள் லவழங் ியும், அரு ிய மசொல்லுருவங் மெ யு கயொ ித்தும், மசய்யுட் ெிலும் அரு ிவரும் அெ ம மட மெத் மதொடுத்தும், விரிக் கவண்டிய கவற்றுமம யுருபு மெத்; மதொகுத்தும், சொமொனிய ஜனங் ள் மருண்டு ஒதுங் ிச் மசல்லத்தக் வொறு எழுதும் வழக் த்மத நிறுத்திவிடல் கவண்டும். ஒருவரும் ஒன்மற மயழுதி அதமனத் தொகம டிக் கவண்டுமமன்று மவத்துக் ம ொள்ெமொட்டொர். எழுதுகவொரும் டிப்க ொரும் ஒருவரொ யிருத்தலரிது. ஆதலின் ஒருவர் ஒன்மறழுதினொல் அதமனப் ிறமரல்லொம் டித்தறிந்து ம ொள்ெகவண்டு மமன்ற கநொக் த்கதொகட எழுது ின்றொ ரொதல் கவண்டும். அந்கநொக் கம அவர்க்குப் பு ழும் ம ொருளும் தரவல்லது. ஆ கவ ிறமரல்லொம் டித்துணர்ந்து ம ொள்ெத்தக் மதெிவொன நமடயிமலழுதுவகத யொவரும் கமற்ம ொள்ெத் தக் து. அத்தன்மமயொன மதெிவு நமடக்குத் திரி மசொற் ள் கவண்டொம்; இயற் மசொற் கெ க ொதும். தப் ித்தவறி யிரண்மடொன்று வழங் ிவிட்டொலும் ொத மில்மல. இதுக ொலகவ பூர்வொசிரியர் ளுமடய நூல் ெிற் ொணப் ட்டு இக் ொலத்தில் அரு ிப்க ொன மசொல்லுருவங் மெக் ிெப் ிக் ம ொணர்ந்து வழங்குதலும் கநரிதன்று. இவற்றொற் ம ொருள் மயக் ம் உண்டொ ின்றகதயன்றி கவறில்மல. ிறமர மயங் மவக் கவண்டுமமன் து ஒருவருக்கும் கநொக் மொ யிருக் லொ ொது. அது கநொக் மொயிருந்தொற் ம ொருெில் மதெிவு எப் டி கயற் டும்? ஏற் டகவ டொது. உதொரணமொ , 'அவன் இங்க தங் ியிருந்து மறுநொட் க ொனொன்' என்ற வொக் ியத்மத' அன்கனொன் ஈண்மட இறுத் திருக்குபு ிற்மற ஞொன்மற கய ினன்' என்மறழுதினொற் சொமொனிய ஜனங் ள் அறிந்து ம ொள்ளுவொர் ெொ? ஒருநொளும் அறிந்து ம ொள்ெ மொட்டொர் ள். ஒருகவமெ மசய்யுமெழுதுவதொ யிருந்தொல் யொப்பு கநர்மம ருதி இரண்கடொர் அரு ிய மசொல்லுருவங் மெ வழங் ினொலும் அஃது இழுக் ில்மல. இமவ க ொலகவயொம் வணீொ அெம மட மெ வழங்குதலும். அெம மட ள் யொப்பு

கநர்மமக் ொ கவ வகுக் ப் ட்டன. வசன நமடயில் யொப்பு கநர்மமகயது? இல்மல. ஆனொல் ண்டிதமரழுதும் வசனநமட மசய்யுணமடமய மயொட்டிகய நடத்தலொல் அவர் ஓமச யின் ங் ருதி வழங் வொ-ரொயினர். இவ்வெம மட வழக்கும் நீங் கவண்டும், ம ொருெின் மதெிவு ருதினொல். இவ்வொகற, கவற்றுமம யுருபு ளும் ிறவும் வொக் ியங் ெில் விரிந்திரொ விட்டொல், அவ்வொக் ியங் ள் மநருங் ிச் மசறிந்து ருதிய ம ொருமெ ஆழ்த்தி விடு ின்றது. இத்தன்மமயொன நூல் மெப் டித்துப் ம ொருள் ொண வந்தவர், அவற்றின் ண்கண நுமழந்து மூழ் ிப் ம ொருள் ொண் மரன் மதன்ன நிச்சயம்? சொதொரணமொ ச் சனங் ள் கமகலமுதல் கநொக் த்திகலகய ம ொருள் மதரியொ விட்டொல் அதற் ொ க் ஷ்டப் டு ிறதில்மல. ஆதலொல், யொம் கமற்கூறியவொறு, ொலத்தினருமம ருதியும், யொவருக்கும் ம ொருள் விெங் கவண்டு மமன் து ருதியும் தமிழ்ப் ண்டிதர் ளும், புலவர் ளும், வித்துவொன் ளும், நொவலர் ளும் முதலிய யொவரும், மதெிவொன தமிழ் நமடமயக் ம ப் ற்றி, அந்நமடயிகலகய நூல் ள் எழுதுவொர் ெொ . ண்டிதர் ள் தமது நமடத் மதெிவொனொற் ம ரிதும் சொமொனிய சனங் மெத் திருத்தி நல்வழிப் டுத்தலொம். சொமொனிய சனங் ளும் அதி ஷ்டமில்லொமல் எெிதில் திருந்துவர். இருவர்க்கும் உள்ெ மவொற்றுமம கயற் டும். இருவரும் ஒத்தியங்குவர். ண்டிதர் நூல் ள் சொமொனிய மக் ெொல் ஆதரிக் ப் டும். அவ்வொறு ஆதரிக் ப் டுகமற் ண்டிதர் ட்கு குமறகவயில்மல. இவ்விையத்தில் ஆங் ிலவொணமரப் ொர்த்து நொம் ம ொறொமமப் டுதல் கவண்டும்.

"--தம்மினுங் ற்றொமர கநொக் ிக் ருத்தழி ற்றமதலொம் எற்ற யிவர்க்குநொ மமன்று"

என்ற டி ஆங் ில நூல்வொணமரப் ொர்த்தொவது தமிழ் வொணரும் சொமொனிய சனங் மெ மயொட்டிச் மசன்று அவர் மெக் ம விடொது ற்றிக்ம ொண்டு திருத்தி, அவர் மெயும் ம ிழ்வித்துத் தொமும் ம ிழ்வொர் ெொ .

"தொமின் புறுவ துல ின் புறக் ண்டு ொமுறுவர் ற்றறிந் தொர்"

என்ற திருவள்ளுவர் வொக்கு ஒரும ொழுதும் மறக் ற் ொலதன்று. இனித் தமிழ்ப் புலவர் ள் தொம் எழுதும் நூல் ெிற் சந்தி கசர்த்கத எழுது ின்றனர். சந்திகசர்த்மதழுதகல தமிழிலக் ண மர ொயினும் வசன நமடயிலும் அவ்வொறு எழுதுதல் கவண்டுமமன்ற நியமமில்மல. முற் ொலத்கத ஏற் ட்ட உமர நூல் ெிலும், முற்றும் சந்திகசர்த்மதழுதியிருக் க் ொகணொம் இக் ொலத்திலும் ண்டிதர் லர் சிலவிடங் ெில் சந்திகசர்த்தும் சில விடங் ெில் சந்தி கசரொமலும் எழுதி வரு ின்றனர். ஆதலின் டின சந்தி மெ எப்ம ொழுதும் ிரித்மதழுது . ம ொருள் மயக் மொவது, ம ொருள் கவறு ொடொவது உண்டொக் வல்ல சந்தி மெச் கசரொமல் ிரித்கத எழுது . சந்தி கசரொமமயொற் ம ொருள் ம டுவதொயிருந்தொல் அவ்விட்திற் சந்திகசர்த் மதழுது . எெிய சந்தி மெச் கசர்க் ினும் கசரொவிடினும் ஒன்றுதொன். எெிய சந்தி மெச் கசர்ப் தனொற் சொமொனிய சனங் ளுக்குப் டிப் திற் ஷ்டப் ட கவண்டிய-மதொன்றுமில்மல. நன்று, இவ்விதி மெல்லொம் வசன நமடயில் அநுசரிக் த் தருவனவொகும்; மற்றுந் தமிழ்ச் மசய்யுணமடயிலும் இமவ தழுவத் தக் னகவொ? இது சிறிது வொதம் விமெக் த் தக் கதொர் விையம். மசய்யுெின் ண் இமவ கமற்ம ொள்ெப் டுகமல், மசய்யுமெ ஓமசயூட்டி இமசயறுத்துப்

டிக்கும்க ொது இடர்ப் ொடு ொணப் டும். ஆதலொல் சந்திகசர்த்து இமச நலங்ம டொமல் ஒரு ொடந்தந்த ின்னர் சந்தி ிரித்துப் ிறிமதொரு ொடம் அதனடியில் தருதல் கவண்டும். ஆ கவ சந்தி ிரித் மதழுதும் விையத்தில் எவ்வெவு மட்டில் இடர்ப் ொடின்றி கமற் ம ொள்ெலொகமொ அவ்வெமவயும் கமற்ம ொள்ெகவ கவண்டும். இதன் ண்கண தமிழ்வொணர் ொலம் க ொக் ற் . இனி ஆங் ிலம் முதலிய ிற ொமை ெிகல மி வும் ிரகயொசன முள்ெதொ க் ொணப் டு ின்ற 'குறியீட்டி லக் ணம்' தமிழின் ண் முழுவதுந் தழுவிக்ம ொள்ெப் டல் கவண்டும். அதனொற் ம ொருட்மடெிவும் விமரவுணர்ச்சி உண்டொ ின்றன. இமவ ொரணமொ ப் டித்தொனுக்குப் டித்த நூலின் ண் ஆர்வமுண்டொ ின்றது. இக்குறியீட் டிலக் ணமமல்லொந் தமிழ் வசன நமட ம வந்த வல்லொெரொ ிய ஸ்ரீலஸ்ரீ ஆறுமு நொவலவர் ெொகன முன்கன கமற்ம ொண்டு வழங் ப் ட்டுெ. இதமன வசன நமடயின் ண் ஆகக்ஷ ிப் ொ மரவருமில்மல. மசய்யுணமடயிகலதொன் உள்ெ வம்ம ல்லொம். இதமனச் மசய்யுணமடயில் ஒருவொறு கமற்ம ொள்ெலொ மமன்று துணிந்து புகுந்தொலும், குற்றியலு ரம்க ொல்வன வருமிடத்து இடர்ப் ொடு ொண கவண்டியதொ ின்றது. அதமனயும் ஒருவம த் தமலக்குறியொற் னம்ம ொருந்திய ஜி.யூ. க ொப்ம யர் அவர் ளும், உடுக்குறியொற் ொலஞ்மசன்ற திருவனந்மதச் சுந்தரம் ிள்மெயவர் ளும் விலக் ிக் ம ொண்டனர். இனி, உள்ெவொகற உற்றுகநொக்குமிடத்துக் குறியீட் டிலக் ணத்மதப் ற்றி ஆகக்ஷ ித்தற்குத் தக் நியொயங் ளுமில்மல. ஆகக்ஷ ிக்கு மியல்புமடயொரும் ஆகக்ஷ ிக் வில்மல. ஆதலின் அது விமரவில் கமற்ம ொள்ெப் ட்டு முற்றிலும் யிலப் டும் என் திற் சந்கத மில்மல. அதனொல் தமிழிற்கு விகசை நன்மம ள் விமெயுமமன் திலுந் தமடயில்மல. தமிழ்மக் ள் ஆங் ிலகரொடு நொமடொறும் ஊடொடு வரொயினர். ஆங் ிலர் ஆள்கவொரும தமிழர் ஆெப் டுகவொருமொ யிருக் ின்றனர்.

"அமரசருங் குடி ளு மம்ம கவறலர் உமரமசயி லுயிருல்லொ முடல மொவரொல்"

என்று யொம் ிறிகதொரிடத்தில் கூறியொங்கு இருவரும் ஒத்கத இயங்குதல் கவண்டும். இவ்வொறு இருவரும் ஒத்தியங்கு மிடத்துத் தமிழ்ச் மசொற் ள் ஆங் ில ொமையில் புகுதலும், ஆங் ிலச் மசொற் ள் தமிழ்ப் ொமையிற் புகுதலும் இயற்ம கய. இதமனத் தடுக் முடியொது; தடுக் ப் புகுதலும் தக் தன்றொம்; அவ்வொறு தடுக் ப் பு ினும் அது வணீ்முயற்சியொய் முடியுகமயன்றி கவறில்மல. ஏறக்குமறய ஆங் ில அரசொட்சி வந்து ஐம் தறு து வருைமொ ிறதற்குட் ணக் ற்ற ஆங் ிலச் மசொற் ள் ரமவவழக்குத் தமிழிகல புகுந்துவிட்டன. ிரொமவொசி ளும் ிறர் தம்மம நொ ரி மக் ெொ க் ருதல்கவண்டி ஆங் ிலச் மசொற் மெத் தம் க ச்சிகல ஆவகலொடு வழங்கு ின்றனர். இவ்வொறு க ச்சுத் தமிழ் அெவிறந்த ஆங் ிலச் மசொற் மெ கமற்ம ொண்டும், ஏட்டுத்தமிழ் அவற்மற ஏற்றுக்ம ொள்ெப் ின்னிடு ின்றது. எனினும் 'சுகதசமித்திரன்' க ொன்ற த்திரிம ள் ஆங் ிலச் மசொற் ள் சிலவற்மறத் தமிழின் ண் ஏற்றப் புகுந்தன. 'மதுமரப் புதுத்தமிழ்ச் சங் 'த்தொரும் சிற்சில ஆங் ிலச் மசொற் மெ கமற்க ொடல் இன்றியமமயொமதனக் ண்டனர்; ொண்டலும் கமற்ம ொண்டனர். அவர் மசயல் மி வும் கநரிகத. ஆங் ில வொணர் ச ல சொஸ்திரங் ெிலும் வல்லுநரொய், யொங்குச் மசன்ற க ொதிலும் ஆங்குள்ெ அரிய விையங் மெ மதித்து கமற்ம ொெவதமனொடு நில்லொமல், ஆங்குள்ெொர் யிலும் ொமைச் மசொற் மெயும் கமற்ம ொள் ின்றனர். ஆதலொனன்கற அவர் ள்

மலௌ ி ஞொனம் விரிந்து, வொழ்க்ம நியமங் மெ நன்குணர்ந்து, ஊக் ங் குன்றொது ல நொடு மெ மவன்று நொ ரி நிமலயில் யொவரிலும் மி வும் உயர்ந்கதொமரன மதிக் ப் டு ின்றனர். ஆங் ிலமரப்க ொலத் தமிழ்மக் ளும் நொ ரி நிமலயில் உயரகவண்டின் ஆங் ிலம் ற்று அவர் ெது சொஸ்திர ர சியங் மெ அறிந்தும ொள்ெகவண்டும். அங்ஙனங் ற்றுக்ம ொண்கடொரிற் சிலர் அவ்வரிய உண்மம மெத் தம்முமடய தொய்மமொழியொ ிய தமிழ் மமொழியில் மவெியிடுதற்குரிய ஆற்றலிலரொய்த் தம்மவர்க்குப் யன் டொது வொணொள் வணீொள் ழிக் ினறனர். இப்ம ொழுதுதொன் சிலர் தமிழ் மமொழிமயக் ண்விழித்துப் ொர்ப் ொரொயினர். அகந ர் ஆங் ில நூல் மெ மமொழிம யர்க் ப் புகுந்தனர். இவ்வொறு மமொழிம யர்ப்பு வம யொல் ஆங் ிலக் ருத்து ள் தமிழின் ண் எவ்வெவு பு ினும்நலகம. இம் மமொழிம யர்ப்புவம ஒன்று க ொதொது; இன்னும் கவறுவம ளும் கவண்டும். தமிழ்ப் குதி ெினின்று புதுச்மசொற் ள் மடத்துக் ருத்மத மவெிப் டுத்தலொம். உள்ெ மசொற் மெத் திரித்தும் சில புதுக் ருத்திற்கு இடஞ்மசய்யலொம். சிலர் ஆஞ் ிலக் ருத்து ளுக்கு ஏற்றமசொற் ள் தமிழ் மமொழியிற் ொண்டல் அரிதொயின் வடமசொற் ெின் மூலமொ அவற்மறத் தமிழில் மவெியிடு ின்றனர், இவ்வெவு தூரஞ் சுற்றுவொகனன்? தமல சுற்றித்தொன் மூக்ம த் மதொடல் கவண்டுகமொ? கநகர மூக்ம த் மதொடல்கூடொகதொ? ஆங் ிலச் மசொற் மெயும் 'திமசச்மசொற்' ெொ கமற்ம ொண்டொமலன்மன? கமற்கும் ஒரு திமசயன்கறொ?

"மசந்தமிழ் நிலஞ்கசர் ன்னிரு நிலத்தினும் ஒன் திற் றிரண்டினிற் றமிமழொழி நிலத்தினுந் தங்குறிப் ினகவ திமசச்மசொ மலன் ."

என்ற சூத்திர விதியின் ண் ஆங் ிலநொடு அடங் வில்மலகய மயன்று வொதித்தலும் ஒக்குகமொ? ஆங் ிலமமொழி திமசச்மசொற்குரிய நிலங் ெினும் வட மசொற்குரிய நிலங் ெினும் யிலப் டுவகதயன்றிச் மசந்தமிழ்க்குரிய நிலத்தினும் யிலப் ட்டு வருதலொல், ஆங் ிலச் மசொற் மெத் திமசச்மசொற் மென கமற்ம ொள்ளுவதிகல யொது தமடகயொ? இவ்வொறு மசய்தகல அறிவுமடகயொர் மசயலொம். இதமனப் க ரறிவொெரொயினர் ிற ரமவ வழக்குள்ெ ொமை ெின் சரித்திரங் கெொடு ஒப் ிட்டுச் சரீ்தூக் ிச் மசவ்வகன யொரொய்ந்து உண்மம மயனக் ண்டு ொலந் தொழ்த்தலின்றி யுடகன கமற்ம ொண்டு தமிழ்ப் ொமை முதிர்ந்து நொ ரி நிமலயிலுயர்ந்து முன்னுக்கு வருமொறு மசய்வொரொ .

" மழயன ழிதலும் புதியன புகுதலும் வழுவல ொல வம யினொகன."

என்ற வணந்திமுனிவர் கூற்று அறிவுமடகயொர் அமனவருஞ்; சிந்திக் ற் ொலது. இவ்வெவு சுவொதனீமுள்ெ தமிழ்ப் ொமைக்கு கமற்கூறியொங்கு மசய்வதற்குத் தமடமயன்ன? ஒருதமடயுமில்மல. மழயன ழிதலும் புதியன புகுதலுமொ ிய இவ்விரண்டும் ொமை யியக் த்திற்குரிய இரண்டு ொல் மென மதிக் ப் டு- ின்றன. இவ்வுண்மமமய யுய்த்துணர்ந்து தமிழ்ப் ொமையின் ட் மசய்யகவண்டிய சரீ்திருத்தங் மெயுடகன கமற்ம ொள்ளுதல் தமிழ் மக் ள் டனொம். ொமையின் சரீ்திருத்தம் முற்றிற்று. --------------------------

X . முடிவுமர.

இது ொறும் ஒன் து உ ந்நியொஸங் ெிலும் யொங் கூறி வந்த விையங் மெத் தவிர்த்து அவ் வு ந்நியொசத் தமலப் ம யர் மெொடு ம ொருந்தொது, எஞ்சிய சில விையங் மெப் ற்றி இவ் வு ந்நியொசத்திற் கூறித் தமிழ்மமொழியின் வரலொற்றிற்கும் ஓரொற்றொன் முடிவுமர கூறுவொம். யொங் கூறும் இம்முடிவமர 'தமிழ்மமொழியின் வரலொறு' என்ற விந்நூலிற்க யன்றித் தமிழ்மமொழியின் வரலொற்றி ன்மறனவுணர் . தமிழ் மமொழி வெர்ந்து முதிர்ந்தும ொண்கட மசல்லும் ொமையொம். ஆதலொல் இந்நூலும் முடிந்த நூலன்மறன் து கதற்றம். இது தமிழ்மமொழியின் வெர்ச்சிக்க ற் வெரகவண்டுவது. இக் ொலத்தில் ஆங் ில ொமை ற்ற தமிழ்மக் ெிற் லர் தமது தொய்மமொழியொ ிய தமிமழப் டிக் கவண்டுவது ஆவசியமன்மறன்றும், தமக்கு கவண்டிய விையங் ள் யொவும் ஆங் ிலத்திகலகய அ ப் டு ின்றன மவன்றும் லதிறப் டக் கூறுவர். அவர் ஆங் ில மமொழிச் சிறப்புமட்டிற் கூறியமமவகத நன்றொகுமன்றித் தமிழ் ற் கவண்டிய தவசியமன்று என் து அறியொமமமயொடு கூடிய துணிந்துமரயொம். இது சுகதசொ ிமொனமும் சு ொைொ ிமொனமும மற்றவர் கூற்றொம். இவ்விரண்டும் மிக் ஆங் ிலர் இவ்விரண்டும் அற்றவர் மெ எவ்வொறு மதிப் ொகரொ? ஆங் ிலம் முதலிய ிற ொமைக்குரியரொய் அப் ொமை ள் வல்லுநமரல்லொம் தமிழ்மமொழியின்மீ தொர்வமுமடயொமரய்த் தமிமழக் ற்றும் தமிழ்நூல் மெத் தங் ள் ொமை ெில் மமொழிம யர்த்துக் ம ொள்ளுதமல உற்று கநொக் ி யொதல் தமிழ்க் ல்வி அவசியமன்று என் ொர்க்குப் புத்திவரட்டும். ொமையறிவு ிறிமதொரு யனுக்குக் ருவியொகுகம யன்றி, அதுதொகன யனொ ொது. ொமையறிகவ யமனனக் ருதி அதன் ண் இன் ங் ொண் ொருமுெர். சம ெிலொவது சம் ொைமண ெிலொவது சொதுரியமொ ப் க சுகவொர் ொமையறிவுமடகயொகர யன்றிச் சொஸதிரக் ல்வியுமடயொரல்லர். சொஸ்திரக் ல்வியுமடயொர் எங்க க ொனொலுந் தங் ள் மடமய விரிக் ப் புகுவொகரயன்றி கவறன்று. சொஸ்திரக் ல்வியுமடயொர்க்குப் ொமையறிவும் இன்றியமமயொதகத. தங் ள் ருத்துக் ெொல் உல மமனத்திலும் இன் வுணர்ச்சி மயழுப் வல்ல நல்லிமசப் புலவர் ள் மசய்த ொமுமற மெப் டித்தலொலுண்டொகும் யன் அெவிடற் ொலதன்று; மக் ெிடத்தி ல் அடங் ிக் ிடக்கும் மகநொ வி ொரங் மெ எழுப் ிச் சுமவ யக்கும். இனி யிது நிற் . தமிழ்நொட்டில் ஆங் ில வரசொட்சி கயற் ட்ட ின்னர்த் தொய்மமொழியொ ிய தமிமழ அதன்வழி மமொழி ெொ ிய மதலுங்கு ன்னட மமலயொெதுளுவங் கெொடு அடக் ி 'உண்ணொட்டுமமொழி ள்' என வம ப் டுத்தனர் சிலர். தனிமமொழி மயொன்மற அதன் வழிமமொழி கெொடு வம ப் டுத்தலொகமொ? அது முன்னதமன இழிவு டுத்த தொ ொகதொ? ஆரியமமொழி ளுள் தமலநின்ற வடமமொழிமய அதன் ொ தங் கெொடு ஒருங்குமவத்து எண்ணத் துணியொமமக ொலத் தமிழ்மமொழிமயயும் அதன் வழிமமொழி கெொடு ஒருங்குமவத்மதண்ணத் துணியொதிருத்தகல அமமவுமடத்தொம். இவ்வொறொ வும் நமது மசன்மனச் சர்வ லொசொமலயொர் கமற்கூறியொங்கு, தமிமழ இழிவு டுத்தி வகுத்தக ொகத, தமிழரொயினொர் முற்புகுந்து அவ்வொறு வம ப் டுத்தல் சொலொமதன மறுத்திருக் கவண்டும். அப்க ொழ்மதல்லொம் வொய்வொெொமம கமற்ம ொண்டிருந்து விட்டனர் தமிழ்மமொழியொெர். வடமமொழி, இலத்தனீ், ிரீக்கு முதலியன க ொலத் தமிழ்மமொழியும் 'உயர்தனிச் மசம்மமொழி' யொமொறு சிறிது ொட்டுவொம். தொன் வழங்கும் நொட்டின் ணுள்ெ ன்மமொழி ட்குந் தமலமமயும் அவற்றினும் மிக் கவ த வுமடமமயுமுள்ெ மமொழிகய 'உயர்மமொழி'. இவ்விலக் ணத்தொன் ஆரொயுமிடத்து தமிழ், மதலுங்கு முதலியவற்றிற் ம ல்லொந் தமலமமயும் அவற்றினும் மிக் கமத வும் உமடமமயொல் தொனும் உயர்மமொழிகய மயன் . தொன் வழங்கும் நொட்டிற் யிலும் மற்மறய மமொழி ெின் உதவியின்றித் தனித்து இயங் வல்ல ஆற்றல் சொன்றகத 'தனிமமொழி'

எனப் டும். தொன் ிறமமொழி ட்குச் மசய்யும் உதவி மிகுந்தும் அமவ தனக்குச் மசய்யும் உதவி குமறந்தும் இருத்தகல வழக் ொறு. தமிழ்மமொழியி னுதவி மெயப் டின், மதலுங்கு முதலியன இயங்குத மலொல்லொ; மற்றுத் தமிழ்மமொழி அவற்றினுதவி யில்லொமகல சிறிது மிடற் டுதலின்றித் தனித்து இனிமமயின் இயங் வல்லது. இஃது இந்திய நூற்புலவர் ள் லர்க்கும் ஓப் முடிந்தது. ஆதலின் தமிழ் தனிமமொழிகய மயன் . இனிச் மசம்மமொழியொவது யொது? திருந்திய ண்புஞ் சரீ்த்த நொ ரி மும், ம ொருந்திய தூய்மமொழி பு ல் 'மசம்மமொழி'யொம் என் து இலக் ணம், இம்மமொழி நூலிலக் ணம் தமிழ் மமொழியின் ண்ணும் அமமந்திருத்தல் கதற்றம். என்மன? இடர்ப் ட்ட மசொன் முடிபு ளும் ம ொருண்முடிபு ளுமின்றிச் மசொற்றொன் ருதிய ம ொருமெக் க ட்டொன் மதள்ெிதி னுணரவல்லதொய்ப் மழயன ழிந்து புதியன புகுந்து திருத்தமமய்தி நிற்றகல ண்ம னப் டுவது. இது தமிழ் மமொழியின் ண் முற்றும் அமமந்திருத்தல் ொண் . நொட்டின் நொ ரி முதிர்ச்சிக் க ற் ச் மசொற் ளும் ஏற் ட்டுப் ொமைக்கும் நொ ரி நலம் விமெத்தல் கவண்டும். அவ்வொறு மசொற் கெற் டுமிடத்துப் ிற ொமைச் மசொற் ென்றித் தன்மசொற் கெ மிகுதல் கவண்டும். இமவயும் உயர்தனித் தமிழ்மமொழிக்குப் ம ொருந்துவனவொம்,. ஆ கவ தமிழ் தூய்மமொழியுமொம். எனகவ தமிழ் மசம்மமொழி மயன் து திண்ணம். இது ற்றி யன்கற மதொன்று மதொட்டுத் தமிழ்மமொழி 'மசந்தமிழ்' என நல்லிமசப் புலவரொல் நவின்கறொதப் ம றுவதொயிற்று. ஆ கவ மதன்னொட்டின் ட் சிறந்மதொெிரொ நின்ற அமிழ்தினுமினிய தமிழ்மமொழி எவ்வொற்றொன் ஆரொய்ந்த வழியும் 'உயர்தனிச் மசம்மமொழி'கயயொம் என் து நிச்சயம். இவ்வெ வுயர்வுஞ் சிறப்பும் வொய்ந்த அருமமத் தமிழ் மமொழிமய உண்ணொட்டுப் புன்மமொழி கெொ மடொருங் ம ண்ணுதல் தவிர்ந்து, வடநொட்டுயர் தனிச்மசம்மமொழி சமஸ் ிருதமமனக் ம ொண்டொற் க ொலத், மதன்னொட்டுயர் தனிச்மசம்மமொழி தமிமழனக் ம ொண்டு புகுதகல ஏற்புமடத்தொம். ல்லொண்டு ெின் முன்னர்ச் மசன்மனமொ ந ரிகல, ஆங் ில வரசொட்சியின் யனொ ,' ள்ெிக்கூடப் ொட நூற்சம ' என் மதொன் கறற் ட்டுப் ல நற்மறொழில் ள் மசய்து வொரொநின்றது. இச்சம யொர் ள்ெிக்கூடத்திற் ல்வி யிலும் சிறுவர் ெின் அறிவு வெர்ச்சிக்க ற்ற ொடநூல் ள் அமமத்தனர்; அவ்வெவில் நில்லொது அவர் ள் சமஸ் ிருத நொட க் மத மெயும் ஆங் ில நொட க் மத மெயும் மதெிவொன தமிழ் வசன நமடயிமலழுதி மவெியிட்டனர்; 'ஜந விகநொதிநி' என்றகதொர் அருமமயொன தமிழ்ப் த்திரிம மய மொதந்கதொறும் ிரசுரித்து ஏறக்குமறய இரு த்திரண்டு வருை ொலம் நடொத்தினர். யொது ொரணத்தினொகலொ அதுநின்று ட்டது? அப் த்திரிம நின்று ட்டமம தமிழர் ெது துரதிர்ஷ்டகமமயன்னலொம். கமற்கூறியவொறு நற்மறொழில் புரிந்து வந்த அச்சம யொனது இப்க ொது சில்லொண்டு ெொ இருக்குமிடந் மதரியொதவொறு தூங் ிக் ம ொண்டிருக் ின்றது. இன்னும் உயிருடனிருக் ின்ற மதன மவண்ணுவதற்கு இடனுண்டு. ஏமனனில், இச்சம யொர் சிற்சில சமயங் ெில் தமிழின் ண் மவெிப் டும் நல்ல நூல் ள் சிலவற்றிற்கு கநர்ந்த திப்புச் மசலவு ருதி அவ்வந் நூலொசிரியர் ட்குப் ம ொருளுதவி மசய் ின்றனர். இச்சம மீட்டுந் தமலக் ிெம் ி முன்க ொல ஊக் முற்றுப் ல நற்மறொழில் ள் புரியிலும் புரியலொம். இது துயிமலொழிந் மதழு . இவ்வொறு ள்ெிக்கூடப் ொடநூற் சம துயில்வது ண்டு நன்மக் ள் சிலர் முற்புகுந்து, தமிழ் மதலுங்கு மமலயொெ ன்னட துளுவங் ெொ ிய அமனத்மதயும் க ொற்றுகவமமன எழுந்து 'திரொவிட ொைொ சங் ம்' என்னும் ம யர் புமனந்து ம ொண்டு சின்னொள் உமழத்தனர். இவர் ள் சில ஆங் ில சொஸ்திரச் மசொற் மெ கமற்கூறிய ொமை ெில் மமொழிம யர்த்து அச்சிட்டு மவெியிட்டனர். அதன்கமல் துயிற்ம ருந் கதவி இச்சங் த்மதயும் ற்றிக் ம ொண்டனள். ஆ கவ மசன்மன திரொவிட ொைொ சங் மும் தூங்குவதொயிற்று. இஃது என்று எழுகமொ? அறிகயம். இதுவும் விமரவிமனழு .

இனிச் சரித்திர சம் ந்தமொ வும் புரொண சம் ந்தமொ வும் தமிழ் மமொழியின் சம் ந்தமொ வும் மி ப்க ர் மடத் மதொெிரும் மதுமரமொ ந ரின் ண்கண புதிதொ த் 'தமிழ்ச் சங் ம்' ஒன்று தொ ிக் ப் ட்டு நடந்து வரு ின்றது. அதற்கு அங் மொ ப் ' ொண்டியன் புத்த சொமல'யும் 'கசது தி மசந்தமிழ்க் லொசொமல'யும் ஏற் டுத்தப் ட்டுன. முன்னதன் ட் ல அருமமயொன ஏட்டுப் ிரதி ள் கசமித்து யொவருஞ் மசன்று ொர்க்கும் டி மவக் ப் ட்டுன; அச்சொன நூல் ளுள்ளும் அகந மிருக் ின்றன. ின்னதன் ட் ல்வி யிலும் மொணொக் ர் லர், நூல் ளும் ஆமடயு முணவும் சங் த்தொருதவ, அவற்மறப் ம ற்றுப் டிக் ின்றனர்.இச்சங் த்திற்கு அவயவி ெொ ஏறக்குமறய ஐம் தின்மர் புலவர் இருக் ின்றனர். இவர் மெல்லொம் வருைம் ஒருமுமற கூடு ின்றனர்; கூடித் தமிழ்மமொழி முன்னுக்கு வருதற்குரிய கயொசமன ள் மசய் ின்றனர். சங் த்திற்ம னத் தனிகய ஓர் அச்சியந்திர சொமல ஏற் டுத்தப் ட்டுெது. அதன் மூலமொ ப் ல அரிய தமிழ் நூல் மெச் சங் த்தொர் அச்சிடப்க ொ ின்றனர். 'மசந்தமிழ்' என்னுந் தமலப்ம யரிட்டு ஒரு மொதொந்தத் தமிழ்ப் த்திரிம நடொத்தி வரு ின்றனர். அதன் ண்கண ல அருமமயொன விையங் ள் மவெிப் டு ின்றன. சங் த்தொர் ஆங் ிலக் லொசொமல ெிற் ற்கும் மொணொக் ர்க்குத் தமிழில் ஆர்வமுண்டொதல் கவண்டிப் ணப் ரிசிலும் கயொக் ியதொ த்திரமும் மவத்துப் ரீட்மச கெற் டுத்தி யிருக் ின்றனர். இவ்வொறு நல் வழி ெில் உமழத்து வரும் இம்மதுமரத் தமிழ்ச்சங் ம் நீடூழி நின்று உலவுவதொ . ஆங் ிலக் லொசொமல மெமயொட்டி ஆங் ொங்குத் தமிழ்ச் சங் ங் ள் ல தொ ிக் ப் ட்டு நமடம று ின்றன. உதொரணமொ ச் மசன்மனக் ிறிஸ்தவ லொசொமலமயச் சொர்ந்து 'திரொவிட ொைொ ி வர்த்தநி சங் ம்' என் தும் மசன்மன இரொசதொனிக் லொசொமலமயச்சொர்ந்து 'தமிழ்ச்சங் ம்' என் தும் நமடம று ின்றன. எனகவ ஆங் ில வரசொட்சி தமிழ்மமொழியின் முதிர்ச்சிக்குப் ல்லொற்றொனும் உதவிமசய்து வரு ின்றமதன் து யொவருமுணர்ந்த விையம்; கமற்கூறியவொறு ல சங் ங் ள் கசர்வதற்குக் ம ம ொடுத்தும் மடக் ணித்தும் ரீமக்ஷப் ொட நூல் ளுள் தமிழ் நூல் ள் லவற்மற கயற் டுத்தியும் ஆங் ிலர் தமிமழப் க ொற்று ின்றனர். அச்சியந்திரம் முதலியன அவர் ண்டு ிடித்துத் தந்துதவினர்; தமிழரது நொ ரீ விருத்திக்குந் தனிப்ம ருங் ருவியொய் இருக் ின்றனர். ம மயழுத்து நூற்சொமலயும் அமமத்திருக் ின்றனர். இவர் ெது அரசு நீடூழி நிமலத்துத் தமிழ்மமொழிமய கமன்கமலும் வெர்ப் தொ . ொமை திரிந்து கவறு டுவமதல்லொம் தன்னியல் ொ கவயொம். ஒருவனொலுந் தொன் விரும் ிய டி, தொன்க சும் ொமைமய மொற்றமுடியொது. மக் ெறிவின்றிகய ொமை முதிர்ந்தும ொண்டுமசல்லும்; ல்லொண்டு ள் ழிந்த ின்னகர முதிர்ச்சிக் குறி ள் கதொன்றும். ொமையினியல்பு இவ்வொறொ , இதமன யறியப் ம றொத மவத்தியநொத கதசி ர் நன்னூலொரது உட் ருத்மதயும் உணரொது,

" மழயன ழிதலும் புதியன புகுதலும் வழுவல ொல வம யினொகன"

என்ற நன்னூற் சூத்திர விதிமயப்,

" மழயன ழித்தலும் புதியன புகுத்தலும் வழுவல ொல வம யினொகன"

என்று மொற்றித் தமது இலக் ணவிெக் ம் என்ற நூலின் ட் கூறினர்; எனகவ தமிழ்ப் ொமையின் ஒழு லொற்மற மொற்றுதல் எவரொலும் முடியொததொம். ஆதலொல் தமிழ்ப் ொமையின் ஒழு லொறு இன்னமதன்று உய்த்துணர்ந்தும ொண்டு, ஆற்று மவள்ெத்தின் கவ த்துடன் மசல்வொன்க ொல, அவ்மவொழு லொற்றிமன மயொட்டி அதகனொடிமயந்து தமிழ்ப்

புலவருந் தம் ொமைமயச் சரீ் திருத்திக் ம ொள்ெகவண்டும். இனிச் சிலர் 'புதியன புகுதல் தமிழிற்கு ஒக்குமொயினும் மழயன ழிதல் ஒவ்வொது' என்ற ம ொள்ம யுமடயொர்க ொலத் தொம் எழுதும் நூல் ெின் ண் மழயன ழிந்த மசொற் ெிலும் மசொல்லுருவங் ெிலும் அெவிறந்தவற்மற வழங்கு ின்றனர். இவர் மசயல் தம்முமடய வல்லமம ொட்டிப் டிப்க ொமர மருட்டித் தம்மமப் ற்றி அவர ள் நல்மலண்ணம் ம ொள்ெ கவண்டுமமன்று நிமனத்துச் மசய்ததொ க் ருதப் டும். டலொல் இவர் தொம் எண்ணிய டி நன்கு மதிக் ற் ொடு ம றுவதில்மல. சொமொனிய சனங் ள் இன்னொர் நூல் மெத் மதொடவும் அஞ்சு ின்றனர். கமலும் இங்ஙன-மமழுதுவொர் சுமவ க ொலிச்சுமவ மயனப் லரும் ஒதுக்குவர். 'தமிழ்மமொழியின் வரலொறு' எனத் தமலப்ம யரிட்டு எமது ஆரொய்ச்சிக் ண் கநர்ந்த ல விையங் மெயும் த்து உ ந்நியொசங் ெிற் கூறி ஓரொற்றொன் முடித்தொம். தமிழ்மமொழியும், தமிழ் மக் ளும் நீடூழி வொழ் . வொழ்த்து. லி விருத்தம்.

ஐயர் வொழிய வண்ணலும் வொழிய மசய்ய நற்றமிழ் கதமமங்கு கமொங்கு துய்ய க ொம ன் கறொமின் றிலங்கு மதய்ய யொமுமர மசய்ந்நூ மலொெிர் கவ.

தமிழ் மமொழியின் வரலொறு முற்றிற்று.