ΤΤΡΡΙΙΗΗΜΜΕΕΡΡΗΗ ΕΕΚΚΠΠΑΑΙΙ∆∆ΕΕΥΥΤΤΙΙΚΚΗΗ ΕΕΚΚ∆∆ΡΡΟΟΜΜΗΗ ΚΚΑΑΛΛΑΑΜΜΑΑΤΤΑΑ 22,,33,,44 ΑΑππρριιλλίίοουυ 22001111

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

1/32

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Μεσσηνία……………………………………………………………………………… 2

Αρχαία Μεσσήνη………………………………………………………………………. 4

Καλαµάτα……………………………………………………………………………… 6

∆ηµητσάνα…………………………………………………………………………….. 10

Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης……………………………………………. 11

Μεθώνη………………………………………………………………………………… 13

Κορώνη………………………………………………… ……………………………… 15

Πύλος…………………………………………………………………………………… 18

Φοινικούντα……………………………………………………………………………... 20

Μνηµεία…………….…………………………………………………………………… 22

Κλασσικά Μνηµεία…………………………………………………………… 22

Κάστρα και Πύργοι…………………………………………………………… 23

Εκκλησίες Μοναστήρια………………………………………………………. 25

Μουσεία………………………………………………………………………. 26

Συµµετέχοντες ………………………………………………………………………….. 29

Πηγές……………………………………………………………………………………. 30

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

1/32

ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Η Μεσσηνία είναι νοµός της Ελλάδας που βρίσκεται στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Περικλείεται στα

βόρεια από τον ποταµό Νέδα και τα Αρκαδικά Όρη, στα ανατολικά από το όρος Ταΰγετος, στα νότια

από τον Μεσσηνιακό Κόλπο και στα δυτικά από το Ιόνιο Πέλαγος. Συνορεύει στα βόρεια µε το νοµό

Ηλείας, στα βορειοανατολικά µε το νοµό Αρκαδίας και στα ανατολικά µε το νοµό Λακωνίας.

Το ψηλότερο βουνό είναι ο Ταΰγετος (2404 µ., κορυφή Προφήτης Ηλίας), τον οποίο µοιράζεται µε τη

Λακωνία και του οποίου η αλυσίδα συνεχίζεται µε άλλες ψηλές κορυφές προς βορειοδυτικά. Στα

βορειοανατολικά σύνορα µε την Αρκαδία και σε µικρή απόσταση από την Ανδρίτσαινα της Ηλείας

βρίσκεται το Λύκαιο (1420 µ.). Στα βόρεια σύνορα µε την Ηλεία βρίσκεται το Τετράζιο. Στα δυτικά

και προς το Ιόνιο Πέλαγος εκτείνονται από βορρά προς νότο τα όρη της Κυπαρισσίας (όρος Αιγάλεο,

1224 µ), στην προέκταση των οποίων βρίσκεται, στη δυτική µεσσηνιακή χερσόνησο, το όρος

Λυκόδηµο (960 µ.). Στο κέντρο του νοµού και από βορρά προς νότο εκτείνεται η ευφορότατη πεδιάδα

της Μεσσηνία

Μεγαλύτερο ποτάµι είναι ο Πάµισος, ο οποίος διασχίζει την πεδιάδα της Καλαµάτας και χύνεται στο

Μεσσηνιακό Κόλπο. Στα σύνορα µε την Ηλεία βρίσκεται η Νέδα. Μικρότερα ποτάµια είναι ο Βελίκας

και ο Νέδωνας, που διασχίζει την Καλαµάτα.

Η Μεσσηνία αποτελεί έναν από τους οµορφότερους Νοµούς της Ελλάδας. Με αµέτρητα χιλιόµετρα

παράκτιας γραµµής και µε επιβλητικά βουνά να συνθέτουν το τοπίο της, είναι σίγουρο ότι σας

επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, αρκεί να έχετε τη διάθεση και το χρόνο να την εξερευνήσετε.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

2/32

Η Μεσσηνία προσφέρει µία τεράστια ποικιλία προορισµών, ικανοποιώντας όλα τα είδη τουρισµού:

παραθεριστικό, αθλητικό, αγροτικό, ορεινό, εκκλησιαστικό και άλλες µορφές εναλλακτικού τουρισµού.

Ένας λογικός τρόπος να προσεγγίσει κανείς τη Μεσσηνία ταξιδιωτικά, είναι σύµφωνα µε τον παλιό

διαχωρισµό τους σε επαρχίες, ως εξής:

1. Καλαµάτα - Μάνη - Ταϋγετος

2. Άνω Μεσσηνία -

3. Τριφυλλία

4. Πυλία

Η Μεσσηνία κατοικείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, µε µία σπουδαία ιστορία να τη συνοδεύει. Μάρτυρες

της ιστορίας της, τα κλασσικά, βυζαντινά και νεότερα µνηµεία ανά το Νοµό. Τα µνηµεία και η

πολιτιστική κληρονοµιά της Μεσσηνίας, σε συνδυασµό µε το πανέµορφο φυσικό τοπίο που τα πλαισιώνει,

δίνουν µία µαγική δύναµη στη Μεσσηνία, που αιχµαλωτίζει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

3/32

ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ

Η αρχαία Μεσσήνη ήταν η πρωτεύουσα της Μεσσηνίας.

Ήταν ιδρυµένη κοντά στο σηµερινό χωριό Μαυροµάτι, στις

δυτικές υπώρειες του όρους Ιθώµη. Η Ιθώµη ήταν το

ισχυρότερο φυσικό και τεχνητό οχυρό της Μεσσηνίας. Η

πόλη ιδρύθηκε από το Θηβαίο στρατηγό Επαµεινώνδα το

369 π.Χ. ο οποίος ελευθέρωσε τη Μεσσηνία από τους Σπαρτιάτες. Η Μεσσήνη γνωρίζει µέγιστη ακµή

κατά τους ελληνιστικούς και πρώιµους αυτοκρατορικούς χρόνους.

Οι πρώτες µαρτυρίες ανθρώπινης εγκατάστασης στην αρχαία Μεσσήνη ανάγονται στην Ύστερη

Νεολιθική περίοδο (4300-3000 π.Χ.) ή στην Πρώιµη Εποχή του Χαλκού (2800-1900 π.Χ.). Κατά τον

9ο αι. π.Χ. υπήρχε ήδη οργανωµένος οικισµός στην περιοχή

του Ασκληπιείου, ενώ στην περιοχή της κρήνης Κλεψύδρας,

µέσα στο σηµερινό χωριό Μαυροµάτι, λειτουργούσε ιερό

αφιερωµένο στον ποτάµιο θεό Αχελώο. Στα 800-700 π.Χ., το

ιερό του ∆ιός Ιθωµάτα στην Ιθώµη βρισκόταν σε πλήρη λειτουργία. Στην κάτω πόλη ιδρύεται το

πρώτο ιερό της Ορθίας Αρτέµιδος και το πρωιµότερο ασκληπιείο. Το πρώιµο αυτό πόλισµα µε τα ιερά

του, φέρει προφανώς, το όνοµα Ιθώµη.

Το κράτος των Μεσσηνίων τελεί υπό µακρόχρονη σπαρτιατική κατοχή (8ος - 5ος αι. π.Χ.), που

καταγράφεται στους τέσσερις, γνωστούς στην ιστορία, ως Μεσσηνιακούς πολέµους. Ο τρίτος

Μεσσηνιακός πόλεµος (510-490 π.Χ.) συνδέεται µε το όνοµα του θρυλικού ήρωα Αριστοµένη. Κατά

τον 4ο Μεσσηνιακό πόλεµο (464-456 π.Χ.) πολιορκείται επί πολλά έτη η ακρόπολη της Ιθώµης, και η

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

4/32

εξέγερση των υπόδουλων Μεσσηνίων καταλήγει σε συνθηκολόγησή τους. Οι φυγάδες Μεσσήνιοι

εγκαθίστανται στη Ναύπακτο, ενώ το 399 π.Χ. εκδιώκονται από τους Σπαρτιάτες και καταφεύγουν

στη Σικελία και την Κυρηναϊκή. Μετά τ η µάχη στα Λεύκτρα της Βοιωτίας (471 π.Χ.) και την

ήττα των Σπαρτιατών, ο Θηβαίος στρατηγός Επαµεινώνδας και οι Αργείοι σύµµαχοι ιδρύουν το

ανεξάρτητο κράτος των Μεσσηνίων (369 π.Χ.). Η νέα πρωτεύουσα κτίζεται στις υπώρειες της

Ιθώµης, τειχίζεται µε ισχυρό και επιβλητικό οχυρωµατικό περίβολο, και ονοµάζεται Μεσσήνη από την

οµώνυµη µυθική προδωρική βασίλισσα.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

5/32

ΚΑΛΑΜΑΤΑ Η Καλαµάτα, παλαιότερα Καλάµαι, είναι πόλη της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του νοµού

Μεσσηνίας και λιµάνι της νότιας ηπειρωτικής

Ελλάδας. Ο δήµος Καλαµάτας έχει πληθυσµό

57.620 κατοίκους σύµφωνα µε την απογραφή του

2001. Η πόλη είναι κτισµένη στους πρόποδες του

όρους Καλάθι (παρυφή του Ταϋγέτου), στην

καρδιά του Μεσσηνιακού κόλπου. Απέχει 255

χιλιόµετρα από την Αθήνα, 215 από την Πάτρα και 715 από τη Θεσσαλονίκη. Έχει εύκρατο

µεσογειακό κλίµα µε ζεστό χειµώνα και ήπια καλοκαίρια.

Η ιστορία της Καλαµάτας ξεκινάει από τον Όµηρο, ο οποίος αναφέρει τις Φαρές, αρχαία πόλη

χτισµένη περίπου εκεί που βρίσκεται σήµερα το φράγκικο κάστρο της πόλης. Παλιότερα θεωρούσαν

ότι, κατά την αρχαία εποχή, η θάλασσα κάλυπτε όλη την έκταση της σηµερινής πόλης αλλά τα

ευρήµατα πρωτοελλαδικής και αρχαϊκής (ιερό Ποσειδώνα) περιόδου στα Ακοβίτικα και κλασσικής,

ελληνιστικής και ρωµαϊκής εποχής γύρω από το κάστρο βεβαίωσαν το αντίθετο. Επίσης, επιγραφικό

υλικό που βρέθηκε στη Γιάννιτσα (Ελαιοχώρι) επιβεβαίωσε την ταύτιση της αρχαίας κώµης των

Καλαµών (και όχι των Φαρών) µε εκείνη τη θέση.

Η Καλαµάτα (Φαραί) έχει περιορισµένη σηµασία κατά την αρχαία περίοδο καθώς βρίσκεται κάτω από

λακωνική κυριαρχία από τα µέσα του 8ου αιώνα π.Χ. µέχρι τα µέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Ακόµη και µετά

την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από τους Θηβαίους υπό τον Επαµεινώνδα, οι Φαρές επισκιάζονται,

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

6/32

αυτή τη φορά από τη νέα πρωτεύουσα των Μεσσηνίων, την Μεσσήνη (στο σηµερινό Μαυροµάτι). Ο

αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος µάλιστα υπήγαγε την πόλη των Φαρών στη δικαιοδοσία των

Λακώνων, αν και αµέσως µετά ο Τιβέριος την επανέφερε στους Μεσσήνιους.

Ο περιηγητής Παυσανίας στα Μεσσηνιακά-Ηλιακά του (160-170 µ.Χ.) αναφέρει τις Φαρές, στο δρόµο

του από τη νότια Λακωνία προς τη Μεσσήνη. Αναφέρει µάλιστα οτι πιο πριν συνάντησε πηγή "αλµυρού

νερού", πιθανότατα την υφάλµυρη πηγή που ακόµη και σήµερα εκβάλλει στη θάλασσα, στον παλιό

υδρόµυλο στο προάστειο Μικρή Μαντίνεια. Στις δε Φαρές, επισκέφθηκε τους ναούς της Τύχης και του

Καρνείου Απόλλωνα µε το άλσος του. Μέχρι και τα πρωτοχριστιανικά χρόνια πάντως, η σηµασία του

οικισµού εξακολουθεί να είναι µικρή για την ιστορία της περιοχής, σε σύγκριση π.χ. µε τη γειτονική

Θουρία όπου τα αρχαιολογικά ευρήµατα είναι πολύ σηµαντικότερα. Όµως, στον κατάλογο πόλεων

Συνέκδηµος του Ιεροκλή (535 µ.Χ.) διατηρούνταν ακόµη το αρχαίο όνοµα Φαραί.

Τα διαθέσιµα στοιχεία για την ιστορία της πόλης κατά τη µεσοβυζαντινή περίοδο και µέχρι το 10ο

αιώνα µ.Χ. είναι ελάχιστα. Πιθανολογείται ότι, στα πλαίσια της ενιαίας αυτοκρατορικής αµυντικής

πολιτικής εναντίον των επιδροµών των Αβαροσλάβων στα Βαλκάνια, µετασχηµατίστηκε σε πόλισµα-

φρούριο µε ενίσχυση του πληθυσµού της από απειλούµενους οικισµούς, όπως και η Κορώνη την ίδια

εποχή (6ος-7ος αιώνας).

Το σύγχρονο όνοµά της η Καλαµάτα µάλλον το πήρε από ένα παλιό βυζαντινό µοναστήρι (πιθανά στη

θέση του κάστρου), το οποίο ήταν αφιερωµένο στην Παναγία την Καλοµάτα, απ' όπου µε αφοµοίωση

του όµικρον σε άλφα, προήλθε η ονοµασία Καλαµάτα.

Αποκτά αίγλη µετά τη ∆' Σταυροφορία (1204 µ.Χ.), όταν το κάστρο πέφτει, µετά από

συνθηκολόγηση, στα χέρια των Φράγκων υπό τον Γουλιέλµο Σαµπλίτη και, στη συνέχεια, τον

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

7/32

Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο το 1205. Ο τελευταίος ανοικοδοµεί το µέχρι τότε µικρό και ερειπωµένο

κάστρο και έτσι ξεκινάει η οικονοµική ακµή της πόλης. Η Καλαµάτα υπήρξε η αγαπηµένη πόλη των

Βιλλεαρδουίνων, σε σηµείο ο Γουλιέλµος Βιλλεαρδουίνος να αποκαλείται και "Καλαµάτας".

Το 1293, το κάστρο κατελήφθη από τους επαναστάτες Έλληνες και Σλαβους της Γιάννιτσας (τώρα

Ελαιοχώρι), που είχαν αρχηγούς τους Λιανόρτη, Φανάρη και Λαβούλκα, στο όνοµα του αυτοκράτορα

Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου. Ξαναδόθηκε όµως στους Φράγκους µε απάτη, από τον Πρωτοαλογάτορα

του Μυστρά Γεώργιο Σγουροµάλλη (περιγραφή αυτού του επεισοδίου υπάρχει στο γνωστό µυθιστόρηµα

του Άγγελου Τερζάκη Πριγκηπέσσα Ιζαµπώ). Στα 1341, το κάστρο βρίσκεται στα χέρια του Νικολό

Ατσαγιόλι και το 1381 υπό τους Ναβαρέζους ιππότες του

Πέτρου ντε Σαν Σουπεράν. Το 1396 καταλαµβάνεται για λίγο

από τους Τούρκους του στρατηγού Εβρενός. Από το 1410 ως

το 1459 ανήκει στους Παλαιολόγους του Μυστρά.

Το 1459 την Καλαµάτα την καταλαµβάνουν οι Οθωµανοί

Τούρκοι του Μωάµεθ Β' Πορθητή. Το 1464, το κάστρο κατέλαβε ο Βενετός Φραγκίσκο Τάνο αλλά το

1540 εγκαταλείπεται από τους Βενετούς που το έκαψαν. Το 1685 καταστρέφεται οριστικά από τον

Βενετό στρατηγό Μοροζίνι όταν το κατέλαβε κατά τη νικηφόρα εκστρατεία του στην Πελοπόννησο.

Επιστράφηκε οριστικά στους Οθωµανούς το 1715.

Το σηµαντικότερο γεγονός της µακρόχρονης ιστορίας της πόλης είναι η απελευθέρωσή της από τους

Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821. Την ηµέρα εκείνη ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Πετρόµπεης

Μαυροµιχάλης, ο Παπαφλέσσας και άλλοι µπήκαν µέσα στην πόλη ως απελευθερωτές. Συµµετείχαν

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

8/32

στην πανηγυρική δοξολογία που τελέστηκε στον ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων (µικρή βυζαντινή

εκκλησία του 10ου αιώνα που σώζεται µέχρι σήµερα και αποτελεί σύµβολο της πόλης).

Στους Αγίους Αποστόλους ευλογείται η επαναστατική σηµαία και από εδώ ξεκινάει η Επανάσταση

του 1821. Από την Καλαµάτα η Μεσσηνιακή Γερουσία συντάσσει δύο σπουδαία κείµενα την

"Προειδοποίηση προς τας ευρωπαικάς αυλάς" και την "Προκήρυξη" µε αποδέκτες τους Αµερικανούς.

Στα τέλη του 19ου αιώνα χτίζεται το λιµάνι της Καλαµάτας, το οποίο λειτουργεί µέχρι και σήµερα,

και η πόλη παρουσιάζει σηµαντική ανάπτυξη και ακµή. Μασσαλία του Μωριά τη χαρακτήριζαν. Η πόλη

έρχεται σε επαφή µε τη δύση και την κουλτούρα της, δηµιουργείται µια αστική τάξη που διαµορφώνει

µια σηµαντική πολιτιστική βάση και κληρονοµιά. Από το 1920 και µετά όµως αρχίζει µια µακρά

περίοδος οικονοµικής ύφεσης που συνεχίζεται µέχρι σήµερα. Το Σεπτέµβριο του 1986 η Καλαµάτα

χτυπήθηκε από δύο ισχυρούς σεισµούς που προκάλεσαν εκτεταµένες ζηµιές και δυστυχώς και θύµατα.

Παρ' όλα αυτά η πόλη ανασυγκροτήθηκε γρήγορα από τη µεγάλη αυτή καταστροφή.

Η Καλαµάτα, µια πόλη 57.620 κατοίκων, είναι

η δεύτερη µεγαλύτερη σε πληθυσµό πόλη της

Πελοποννήσου µετά την Πάτρα. Είναι

σηµαντικό αστικό, οικονοµικό και εµπορικό

κέντρο της περιοχής, καθώς και διοικητικό

κέντρο του νοµού Μεσσηνίας. Στην Καλαµάτα

εδρεύει ΤΕΙ και σχολές του πανεπιστηµίου

Πελοποννήσου. Η πόλη διαθέτει πλήρεις και σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις όπου µπορεί καθένας

να αθληθεί. Τέλος διαθέτει νέο, σύγχρονο νοσοκοµείο.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

9/32

∆ΗΜΗΤΣΑΝΑ

Η ∆ηµητσάνα είναι ιστορικό χωριό της Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του

Νοµού Αρκαδίας. Είναι χτισµένη πάνω σε λoφοράχη σε υψόµετρο 950

µέτρων, από τη µεσηµβρινή πλευρά της οποίας παρέχεται θαυµάσια θέα

της παδιάδας της Μεγαλούπολης και του Ταΰγετου. Είναι έδρα του

∆ήµου ∆ηµητσάνης. Η ιστορία της αρχίζει κατά τους Οµηρικούς χρόνους, όταν στη θέση της βρισκόταν η

µικρή αρκαδική πόλη Τεύθις.

Αποτελεί κοινότητα µαζί µε τα χωριά Παλαιοχώρι, Καρκαλού και τις µονές Αιµυαλών - Φιλοσόφου, µε

συνολικό πληθυσµό 740 κατ. Προπολεµικά η ∆ηµητσάνα είχε

διπλάσιο πληθυσµό,το 1960 είχε 2.000, αλλά πολλοί

∆ηµητσανίτες µετανάστευσαν κι εγκαταστάθηκαν στην

Αµερική, την Αυστραλία και αλλού.

Η ∆ηµητσάνα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας διαδραµάτισε σηµαντικό ρόλο µε το «κρυφό σχολειό» και το

1821 µε το «∆ηµητσανίτικο µπαρούτι» που παρασκεύαζε. Είναι

πατρίδα του Εθνοµάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, του

οποίου το άγαλµα δεσπόζει στη κεντρική πλατεία του χωριού, που

υπήρξε δωρεά του Μαρασλή, και του Μητροπολίτη Παλαιών

Πατρών Γερµανού, όπου αµφοτέρων οι οικίες διασώζονται.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

10/32

Στο µουσείο της ∆ηµητσάνας που στεγάζεται στη Βιβλιοθήκη, εκτίθενται υφαντά, αργαλειοί, είδη λαϊκής

τέχνης και αρχαιολογική συλλογή.

Στην θέση της σηµερινής ∆ηµητσάνας υπήρχε η αρχαία Αρκαδική πόλη Τεύθις η οποία είχε συµµετάσχει

στον Τρωικό πόλεµο αλλά και στον εποικισµό της Μεγαλόπολης.

Το 963 µ.Χ. ιδρύεται η µονή Φιλοσόφου 2,5 χιλιόµετρα έξω από τη

∆ηµητσάνα. Το 1764 ένας σοφός καλόγερος, ο Αγάπιος, έχτισε

βιβλιοθήκη και µετέφερε τα βιβλία από το µοναστήρι. Η

βιβλιοθήκη µεγάλωνε συνεχώς µέχρι το 1821, γιατί το

Πατριαρχείο έδινε νέα βιβλία µια και στη ∆ηµητσάνα

δηµιουργήθηκε ιερατική σχολή που έγινε γνωστή µε τ' όνοµα «Φροντιστήριο Ελληνικών Γραµµάτων». Απ'

αυτήν αποφοίτησαν ο Γρηγόριος ο Ε' και ο Παλαιών Πατρών Γερµανός.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα του 1821, µεγάλο µέρος της βιβλιοθήκης καταστράφηκε, γιατί οι Έλληνες

χρειάζονταν το χαρτί για να φτιάχνουν φυσέκια στους 14 µπαρουτόµυλους της ∆ηµητσάνας, που δούλευαν

νύχτα µέρα τροφοδοτώντας τους αγωνιστές. Για το λόγο

αυτό η ∆ηµητσάνα ονοµάστηκε «µπαρουταποθήκη του

Έθνους»

Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης

Λίγο έξω από τη ∆ηµητσάνα βρίσκεται και το Υπαίθριο

Μουσείο Υδροκίνησης, που στόχο έχει την ανάδειξη των παραδοσιακών υδροκίνητων εγκαταστάσεων που

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

11/32

παλιότερα ήταν ιδιαίτερα διαδεδοµένες στην περιοχή. Στην τοποθεσία παλαιότερα λειτουργούσαν µε τα

νερά του κεφαλαριού 14 µπαρουτόµυλοι, οι οποίοι µεταξύ άλλων τροφοδότησαν και τις ανάγκες της

Επανάστασης, όπως και πολλά βυρσοδεψεία. Στη θέση του κεφαλαριού υπάρχει το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη.

Το µουσείο ιδρύθηκε και λειτούργησε το 1997 από το Πολιτιστικό Τεχνολογικό Ιδρυµα της ΕΤΒΑ και

καταλαµβάνει έκταση ενός τετραγωνικού χιλιοµέτρου. Στόχος του µουσείου είναι η διατήρηση, η διάσωση

και η κατανόηση της γνώσης για την παραδοσιακή τεχνολογία της υδροκίνησης στην ευρύτερη περιοχή, η

οποία ξεκίνησε το 16ο αιώνα και είναι στενά δεµένη µε την ιστορία της.

Στο χώρο του µουσείου παρουσιάζονται οι µορφές της υδροκίνησης και της χρήσης

του νερού στην παραγωγή που δίνουν την εικόνα τη βιοτεχνική ιστορία της περιοχής.

Το συγκρότηµα των κτισµάτων και µηχανισµών που περικλείει αποτελεί ένα µικρό

δείγµα των ερειπωµένων σήµερα βιοτεχνικών εγκαταστάσεων που ακολουθούν την ροή του νερού των πηγών

του Αϊ-Γιάννη αλλά και των πάνω από 100 εγκαταστάσεων που υπήρχαν κατά µήκος του ποταµού Λούσιου

και τροφοδοτούσαν την τότε ανθηρή οικονοµία των γ ύρω χωριών. Έχουν

αποκατασταθεί και λειτουργούν µε τους παραδοσιακούς µηχανισµούς µια

οµάδα υδροκίνητων µηχανών: ένας αλευρόµυλος µια νεροτριβή, ένα

βυρσοδεψείο και ένας µπαρουτόµυλος. Ακόµα υπάρχουν το σπίτι του

µυλωνά, το σπίτι του βυρσοδέψη και ένα ρακοκάζανο. Για την ενηµέρωση των επισκεπτών χρησιµοποιούνται

σύγχρονες µουσειολογικές µέθοδοι µε κείµενα, φωτογραφίες, και βιντεοταινίες σε όλους τους χώρους του

µουσείου.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

12/32

ΜΕΘΩΝΗ

Η Μεθώνη είναι κωµόπολη του νοµού Μεσσηνίας. Είναι έδρα του οµώνυµου ∆ήµου, και κατά την απογραφή

του 2001 είχε 1.149 κατοίκους.

Λέγεται και Μοθώνη (από τη µυθική πέτρα Μόθωνα). Στα οµηρικά χρόνια λεγόταν Πήδασσος. Έχει

σπουδαία ιστορική σηµασία, γιατί, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης που βρισκόταν, έγινε το µήλο της

Έριδος για τους κάθε φορά δυνατούς των εποχών που προσπάθησαν να την κάνουν λιµάνι τους. Στα τέλη

του 8ου π.Χ. αι. καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες. Απέκτησε την ελευθερία της το 370 π.Χ. Το 191 π.Χ.

µπήκε στην Αχαϊκή Συµπολιτεία οπότε και απέκτησε αρκετή δύναµη. Ο Ρωµαίος Αυτοκράτορας Τραϊανός

της χάρισε την αυτονοµία της. Άκµασε την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά ιδιαίτερα το

µεσαίωνα. Αυτήν την εποχή η Πελοπόννησος ονοµάστηκε «νησί της Μεθώνης», τόση ήταν η δόξα της.

Στον καιρό της

Φραγκοκρατίας έγινε σπουδαίο

εµπορικό κέντρο µε το όνοµα

Modon. Το 1500 έπεσε στα

χέρια των Τούρκων που

κατάσφαξαν σχεδόν όλο τον

πληθυσµό της. Το 16ο αιώνα

βρέθηκε στα χέρια των ιπποτών της Μάλτας. Κατά τον 17ο- 18ο αιώνα ήταν η πρωτεύουσα της

Πελοποννήσου. Μετά, το 1715, την ξαναπήραν οι Τούρκοι.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

13/32

Μετά την απελευθέρωσή της, το 1828, ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια στη Μεθώνη το Καποδιστριακό

σχολείο. Η πόλη σήµερα είναι πλούσια σε αρχαία µνηµεία, καθώς και βυζαντινά, βενετσιάνικα και τούρκικα:

εκκλησίες, τζαµιά, οχυρώσεις. Σπουδαίο είναι το κάστρο της, που φτιάχτηκε από τους Ενετούς και είναι

περιτριγυρισµένο από τη θάλασσα.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

14/32

ΚΟΡΩΝΗ

Απέχει 52 χιλιόµετρα νοτιοδυτικά από την Καλαµάτα και έχει

1.668 κατοίκους. Είναι φηµισµένη για το Βενετσιάνικο κάστρο που

δεσπόζει πάνω από την πόλη.

Η βυζαντινή Ιστορία της Ασίνης-Κορώνης ως τη Φραγκοκρατία

Η Ασίνη αναφέρεται από το Στέφανο Βυζάντιο και αναγράφεται στο Συνέκδηµο του Ιεροκλέους. Αργότερα,

µνηµονεύεται στον κατάλογο των πόλεων που περιλαµβάνονται στο λεγόµενο «Τακτικό της Εικονοµαχίας»

ως έδρα επισκοπής (ο Ασίνας), υπαγόµενης στη µητρόπολη Κορίνθου.

Κατά τον 7ο ή 8ο πιθανότατα αιώνα, οι κάτοικοι της πρωτοβυζαντινής Κορώνης (σηµερινό Πεταλίδι

Μεσσηνίας), ίσως εξαιτίας των σλαβικών και αραβικών επιδροµών, µετοίκησαν στην οχυρή ακρόπολη της

Ασίνης, η οποία µετονοµάστηκε σε Κορώνη.

Στην πόλη γεννήθηκε στα τέλη του 9ου αιώνα ο άγιος

Θεόδωρος Κυθήρων και στα τέλη του 10ου αιώνα την

επισκέφθηκε ο όσιος Νίκων. Τον 11ο αιώνα, σε

επιστολή του Μιχαήλ Ψελλού µνηµονεύεται επίσκοπος

Κορώνης, ενώ σε συνοδικό γράµµα του 1084 του πατριάρχη Νικολάου Β´, η Κορώνη ναφέρεται ως

Σαρσοκορώνη. Το 1104, ο Λανδόλφος κατέφυγε µε τα δεκαοκτώ πλοία του στο λιµάνι της Κορώνης, αποφεύ-

γοντας να αντιµετωπίσει, όπως είχε εντολή από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α´ Κοµνηνό, τους Γενουάτες.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

15/32

Τον 11ο και 12ο αιώνα, η Κορώνη συγκαταλέγεται στις πόλεις της Αυτοκρατορίας, στις οποίες οι Βενετοί,

µε σειρά χρυσόβουλων των Κοµνηνών, διαθέτουν προνόµια για την ελεύθερη εµπορική διακίνησή τους. Το 12ο

αιώνα, την πόλη επισκέφθηκε ο Άραβας γεωγράφος Εδρισι και το 1199 Γενουάτης πειρατής προσέβαλε την

Κορώνη. Τέλος, το 1204, η πόλη περιήλθε στους Φράγκους, µετά από συµφωνία µε τους κατοίκους της.

Από εκκλησιαστική άποψη, στις αρχές του 9ου αιώνα, µε την ίδρυση της µητρόπολης Πατρών, η επισκοπή

Κορώνης υπάγεται σε αυτήν και αναφέρεται διαδοχικά στα Τακτικά καθ' όλη τη διάρκεια της µέσης

βυζαντινής περιόδου.

Η ιστορία της Νέας Κορώνης

Η Νέα Κορώνη χτίστηκε µε ένα ιδιαίτερο πολεοδοµικό σχέδιο, σε διαµέρισµα του σηµερινού δήµου Αιπείας.

Η διοικητική διαίρεση της χώρας το 1833 από τον Βασιλιά Όθωνα και η κατάργηση των δήµων από τον

Ελευθέριο Βενιζέλο το 1912 θέλει τα τότε Καστέλλια, και αργότερα Νέα Κορώνη, να είναι στο χρονικό αυτό

διάστηµα δηµοτικό διαµέρισµα του τότε δήµου Κολωνίδων. Ο δήµος Κολωνίδων πήρε την ονοµασία του από

την αρχαία οµώνυµη πόλη, ενώ η Κορώνη έδωσε

το όνοµά της στο σηµερινό δήµο Πεταλιδίου, ο

οποίος τότε είχε ονοµαστεί δήµος Κορώνης.

Η αρχαία πολίχνη των Κολωνίδων εστιάζεται

στο λόφο µε την σηµερινή ονοµασία

Στυλιανόπουλο και ειδικότερα ο Παυσανίας

γράφει: Κοντά δε εις την πόλη των Κορωναίων υπάρχει η γειτονική (πόλη), που λέγεται Κολωνίδες. Οι

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

16/32

κατοικούντες εις αυτήν λέγουν πως δεν είναι Μεσσήνιοι, αλλά ισχυρίζονται ότι τους έφερε από την Αττική ο

Κόλαινος. Ο Κόλαινος δε, κατόπιν µαντείας, είχε το πουλί Κόρυδον ως οδηγόν του δια την αποικίαν αυτήν.

Τους έµελλε δε, µε το πέρασµα του καιρού, και την γλώσσαν και τας συνήθειας να αλλάξουν και να µάθουν

τα δωρικά. Ευρίσκεται δε ο συνοικισµός αυτός, οι Κολωνίδες, εις ύψωµα που ολίγον απέχει από την θάλασσα.

Επίσης, λέγεται ότι ο Κόλαινος έφερε και την αγγειοπλαστική στην περιοχή, η οποία άνθισε κυρίως στο

χωριό Βουνάρι.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

17/32

ΠΥΛΟΣ

Η Πύλος είναι µια µικρή πόλη του Νοµού Μεσσηνίας, µε 2.104 κατοίκους, έδρα του οµώνυµου ∆ήµου, αλλά και

ένα µεγάλο φυσικό λιµάνι στη Νοτιοδυτική άκρη της Πελοποννήσου. Έχει κτιστεί αµφιθεατρικά σε δυο

χαµηλούς µε ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό σχέδιο. Χαρακτηριστικά στοιχεία αποτελούν οι καµάρες των κτιρίων

της, η πλατεία µε τα κανόνια και ο πανύψηλος σκιερός πλάτανος.

Η Πύλος, αναφέρεται από τον Όµηρο ως το Βασίλειο του

Νέστωρα που, σύµφωνα µε την παράδοση, ιδρύθηκε απ'

τον µυθικό Πύλο και αρχικά ονοµαζόταν Κορυφάσιο.

Στην αρχαιότητα ήταν σχεδόν συνεχώς κάτω από την

κυριαρχία της Σπάρτης. Στα Βυζαντινά χρόνια, περί τον 6ο αιώνα, καταλήφθηκε από τους Αβαρούς, απ΄

όπου και ονοµάστηκε Αβαρίνος - από εκεί προήλθε, κατά µία άποψη, και η ονοµασία Ναβαρίνο. Η Πύλος

πέρασε από ενετική και τελικά τουρκική κατοχή. Εξεγέρθηκε το 1821, κάτω από µε αρχηγούς τους

Γεωργάκη και Νικόλαο Οικονοµίδη. Το 1825, ο Ιµπραήµ κατέλαβε την Πύλο και το φρούριό της Νεόκαστρο

και την κράτησε µέχρι τη ναυµαχία του Ναβαρίνου.

Στην περιοχή της Πύλου έχουν ανακαλυφτεί αξιόλογοι

αρχαιολογικοί θησαυροί. Οι πρώτες αυτές έρευνες έγιναν το

1912-26 απ' τον Καρλ Μπλέγκεν και τον Κ. Κουρουνιώτη.

∆ιακόπηκαν στα χρόνια του πολέµου και ξανάρχισαν το

1952 από το Σ. Μαρινάτο. Οι προσπάθειες συνεχίστηκαν

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

18/32

µέχρι το 1964, οπότε ήρθε στο φως ολόκληρο σχεδόν το ανάκτορο του Νέστωρα. Το ανάκτορο αυτό

χρονολογικά τοποθετείται γύρω στα 1300 και 1200 π.Χ. και καταστράφηκε µε την κάθοδο των ∆ωριέων

(1100 π.Χ.). Υπάρχουν κι άλλα κτίρια. ∆ιάφοροι άλλοι βοηθητικοί χώροι, τάφοι και βωµός, ανακαλύφτηκαν

στην περιοχή.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

19/32

ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ

Η Φοινικούντα βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Μεσσηνίας,

στην Πελοπόννησο. Το χωριό είναι χτισµένο σε µια ωραιότατη

παραλία στην διαδροµή που οδηγεί από την Μεθώνη στην

Κορώνη. Ο καινούριος δρόµος Μεθώνης - Κορώνης, περνάει

ακριβώς έξω από τις παρυφές του, προσφέροντας στον

επισκέπτη µια παραθαλάσσια διαδροµή µοναδικής οµορφιάς. Απέναντι ακριβώς από τον κόλπο της

Φοινικούντας, βρίσκεται το σύµπλεγµα των Οινουσών, µε το µεγαλύτερο βάθος της Μεσογείου.

Η Φοινικούντα αναφέρεται για πρώτη φορά στα Μεσσηνιακά του Παυσανία (4, 34, 12) ως λιµάνι µετά το

ακρωτήριο Ακρίτας. Θεωρείται πως επρόκειτο για ένα µικρό εµπορικό λιµάνι όπου οι αλιείς του murex

frunculus (όστρακο πορφύρας από όπου προέρχεται η γνωστή βαφή) µπορούσαν να διακινήσουν το προϊόν

τους. Η προέλευση της ονοµασίας έχει και σχέση µε τους αρχαίους Φοίνικες τωνοποίων οι εµπορικοί δρόµοι

περνούσαν από το φυσικό αυτο λιµάνι.

Το σηµερινό χωριό δηµιουργείται περίπου στα 1840-1850,

απο τους σηµερινούς κατοίκους της Λαχανάδας, εποίκους

από την Κρήτη, που άρχισαν να χτίζουν εδώ τα σπίτια

τους. Λεγόταν και Ταβέρνα, από ένα ταβερνάκι που άνοιξε

κάποιος εκεί. Επίσηµα, το σηµερινό της όνοµα το πήρε το 1930.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

20/32

Σήµερα ανήκει στο ∆ήµο Μεθώνης. Οι κύριοι πόροι διαβίωσης των κατοίκων είναι η γεωργία και ο

τουρισµός, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει µεγάλη άνθηση. Η Φοινικούντα έχει εξελιχθεί σε ένα

αξιόλογο τουριστικό θέρετρο παρέχοντας στους ταξιδιώτες όχι µόνο γνωριµία µε ένα προνοµιακό φυσικό

περιβάλλον αλλά και υπηρεσίες που τους διασφαλίζουν µια ευχάριστη, γεµάτη ανέσεις διαµονή.

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

21/32

ΜΝΗΜΕΙΑ

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

• Αρχαία Μεσσήνη - Η Αρχαία Μεσσήνη είναι µια από τις σηµαντικές σε µέγεθος, µορφή και

διατήρηση πόλεις της αρχαιότητας, που έχει ακόµη πολλά να προσφέρει. ∆εν διαθέτει µόνον ιερά και

δηµόσια οικοδοµήµατα, αλλά και οχυρώσεις επιβλητικές και κατοικίες και

ταφικά µνηµεία. ∆ιαθέτει, εκτός των άλλων, το σπάνιο προνόµιο να µην έχει

καταστραφεί ή καλυφθεί από νεότερους οικισµούς και να βρίσκεται σε ένα κατ´

εξοχήν µεσογειακό αλώβητο φυσικό περιβάλλον. Το φυσικό αυτό περιβάλλον

συνδυάζει την ορεινή µεγαλοπρέπεια των ∆ελφών και τη χαµηλή παραποτάµια γαλήνη της Ολυµπίας,

µε τον δεσπόζοντα γυµνό ασβεστολιθικό όγκο της Ιθώµης, όπου η ακρόπολη, και την χαµηλή εύφορη

κοιλάδα γύρω από την αρχαία πόλη. Φτάνει κανείς εκεί οδικώς από Αθήνα ακολουθώντας την οδική

αρτηρία Κορίνθου - Τριπόλεως - Μεγαλοπόλεως - Καλαµάτας ή την οδική αρτηρία Κορίνθου -

Πάτρα - Πύργος - Κυπαρισσία - Μελιγαλάς. Από την Ολυµπία απαιτεί διαδροµή µε αυτοκίνητο µιας

περίπου ώρας. (περισσότερες πληρο ορίες http://www.messinia-guide.gr/?id=176&lan )φ g=

• O ναός του Επικούριου Απόλλωνα - Νοτιοδυτικά της Ανδρίτσαινας, σε ένα επιβλητικό και άγριο

ορεινό τοπίο, βρίσκεται ο µεγαλοπρεπής ναός του Επικούριου Απόλλωνα, ένας

από τους µεγαλύτερους ναούς της Αρχαιότητας. Ο ναός βρίσκεται σε

απόσταση 14 χλµ. νότια της Ανδρίτσαινας, σε υψόµετρο 1.130 µ., επάνω στο

όρος Κωτίλιο. Στην τοποθεσία αυτή, που στην αρχαιότητα ονοµαζόταν Βάσσες

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

22/32

(που σηµαίνει µικρά πλατώµατα σε βράχους), οι κάτοικοι της γειτονικής Φιγάλειας είχαν ιδρύσει,

από τον 7ο αι.π.Χ., ιερό του Απόλλωνος Βασσίτα, τον οποίο και λάτρευαν µε την προσωνυµία του

Επικουρίου- συµπαραστάτη στον πόλεµο ή στην αρρώστια. Το επίθετο Επικούριος δόθηκε την εποχή

των πολέµων µε τους Σπαρτιάτες γύρω στο 650 π.Χ. (περισσότερες πληροφορίες

http://www.messinia-guide.gr/?id=177&lang=)

• Το Ανάκτορο του Νέστορος - Το ανάκτορο του Νέστορος αποτελεί ένα από τα κορυφαία µνηµεία του

Νοµού Μεσσηνίας. Είναι ένα συγκρότηµα από διάφορα κτήρια. Το κεντρικό

Κτήριο, περισσότερο από 50 µ. µήκος και 32 µ. πλάτος, ήταν σίγουρα η

βασιλική κατοικία. Στα νοτιοδυτικά, µια άλλη κτηριακή εγκατάσταση,

µικρότερη απ´ το Κεντρικό Κτήριο αλλά αρκετά µεγάλη, είναι ίσως ο

παλαιότερος πυρήνας του συγκροτήµατος, σύµφωνα µε τη χρονολόγηση που δίνει η κατασκευή του,

αλλά οπωσδήποτε, και τα δύο χρησίµευσαν ως χώρος κατοικήσιµος ολόκληρο τον 13ον αιώνα, ώσπου

καταστράφηκαν γύρω στα 1200 π.Χ. (περισσότερες πληροφορίες http://www.messinia-

guide.gr/ id=178&lang=)?

ΚΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΠΥΡΓΟΙ

• Κάστρο Κορώνης - Η πολιτεία της Κορώνης στη νοτιοδυτική άκρη της

Πελοποννήσου διατηρεί όλη της τη γραφικότητα, που οφείλεται όχι µόνον στη

γεωγραφική της θέση αλλά και στην αρχιτεκτονική της σύνθεση. Τα διώροφα

σπίτια µε τα περίτεχνα µπαλκόνια και τις στολισµένες προσόψεις, µιλάνε για µια αρχοντιά, αλλά και

για την ακµή της πολιτείας σε παλιότερ ες εποχές. Η Κορώνη µαζί µε τη Μεθώνη είναι δυο πολιτείες

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

23/32

που γνώρισαν µεγάλη ακµή από τον 13ο µέχρι τον 17ο αιώνα και απετέλεσαν λιµάνια κλειδιά για το

εµπόριο από και προς την Ανατολή, τα "µάτια της Βενετίας" στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

(περισσότερες πληροφορίες http://www.messinia-guide.gr/?id=179&lang=)

• Κάστρο Μεθώνης - Στο νοτιότατο άκρο της δυτικής ακτής της Πελοποννήσου βρίσκεται το

απέραντο φρούριο της Μεθώνης. Στη µικρή χερσόνησο, που ήταν ήδη οχυρωµένη

από την αρχαιότητα, υπήρχε πάντοτε µια πόλη, φηµισµένη για το λιµάνι της.

Ταυτίστηκε µε την πόλη Πήδασο , την οποία αναφέρει ο Όµηρος µε το επίθετο

"αµπελόεσσα", σαν την τελευταία απ ό τα επτά "ευναιόµενα πτολίεθρα", που ο Αγαµέµνονας

προσέφερε στον Αχιλλέα για να κατευνάσει την οργή του. Ο Θουκυδίδης (2,25) σηµειώνει πως η

οχύρωση της πόλης στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέµου (431 π.Χ.) δεν ήταν ισχυρή.

(περισσότερες πληροφορίες http://www.messinia-guide.gr/?id=180&lang=)

• Κάστρο Πύλου – Νιόκαστρο - Το φρούριο της Πύλου (Νιόκαστρο) άρχισε να κτίζεται από τους

Οθωµανούς το 1573, λίγο µετά την ήττα τους στη ναυµαχία της Ναυπάκτου

(1571). Σκοπός της κατασκευής του ήταν ο έλεγχος της νότιας εισόδου στον

όρµο του Ναβαρίνου, αφού πλέον η βόρεια πρόσβαση (Στενό Συκιάς ή Φάλτσα

Μπούκα) και το εκεί λιµάνι, στη λιµνοθάλασσα τη ς περιοχής ∆ιβάρι ή Ριβάρι,

δεν µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν λόγω προσχώσεων. Ονοµάστηκε "Νιόκαστρο" σε αντιδιαστολή µε

το προγενέστερο φρούριο του Κυρυφασίου (Παλιόκαστρο ή Παλιό Ναβαρίνο), που ήλεγχε τη βόρεια

είσοδο και το παλιό λιµάνι.´Εκτοτε το Νιόκαστρο ακολούθησε την κοινή µοίρα των υπολοίπων

φρουρίων της περιοχής εµπλεκόµενο στα ιστορικά γεγονότα που σηµάδεψαν τον τόπο. (περισσότερες

πληροφορίες http://www.messi ia-guid .gr/ id=181&lang=)n e ?

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

24/32

• Κάστρο Καλαµάτας - Κατά το 1500 π.Χ. Γεννήσεως πάνω στο βράχο, Ακρόπολη, του σηµερινού

κάστρου της Καλαµάτας το βασιλόπουλο Φάρις από το αρχαίο Άργος ίδρυσε το

βασίλειό του και την πόλη που ονοµάστηκε Φαραί από το όνοµά του (λεγόταν

Φάρις). Κατά το 1300-1250 π.Χ. στην Ακρόπολη των Φαρών βασίλευε ο

∆ιοκλής που είχε δύο αγόρια δίδυµα, τον Κρίθωνα και τον Ορσίλοχο, και µία κόρη την Αντίκλεια, την

οποία είχε παντρέψει µε τον γιο του θεοποιηµένου γιατρού Ασκληπιού Μαχάωνα. Τα παιδιά του

∆ιοκλέους και ο γαµπρός του Μαχάων, γιατρός, σκοτώθηκαν στην Τροία. (περισσότερες

πληροφορίες http://www.messi ia-guid .gr/ id=18 &lang=)n e ? 2

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ

• Μονή ∆ήµιοβας - Η Μονή ∆ήµιοβας κατέχει µια ιδιαίτερη θέση στην ευλάβεια

των κατοίκων της Καλαµάτας και της περιοχής της Αβίας. Ακόµη και στις

πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, π λήθη προσκυνητών ανέβαιναν τα

φαράγγια και τα πρόβουνα αυτά του Ταϋγέτου, την παραµονή της Παναγίας για να προσκυνήσουν τη

θαυµατουργή εικόνα της Παναγίας. (περισσότερες πληροφορίες http://www.messinia-

guide.gr/ id=185&lang=)?

• Μονή Βουλκάνο - Το µοναστήρι του Βουλκάνο ή Βουρκάνο κατέχει την πρώτη

θέση ανάµεσα στα µυθικά και ιστορικά ονόµατα της Μεσσηνίας, αφού

βρίσκεται στον ιερότερο χώρο και της προϊστορικής και της αρχαίας χώρας,

στην καρδιά του τόπου. Και είναι ακριβώς αυτή η θέση της Ιθώµης, στη µέση του µεγάλου κάµπου,

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

25/32

που χωρίς µεγάλο ύψος (802µ), δίνει στο ύψωµα µία υπεροχή, σα να είναι το ψηλότερο όρος του

Μεσσηνιακού χώρου. (περισσότερες πληροφορίες http://www.messi ia-guid .gr/ id=186&lang=)n e ?

• Ναός Αγίων Θεοδώρων Κάµπου - Μέσα στο χωριό του Κάµπου, πάνω στον

κεντρικό δρόµο, στέκει ο θαυµάσιος βυζαντινός ναός των Αγίων Θεοδώρων, που

διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Στο ναό των Αγίων Θεοδώρων υπάρχει

αρχαία επιγραφή του 5ου π.Χ . αιώνα και άλλα µεταγενέστερα λείψανα. Είναι

κτίσµα του 12ου µ.Χ. αιώνα και της ίδιας τέχνης και εποχής µε το βυζαντινό ναό των Αγίων

Αποστόλων Καλαµάτας. (περισσότερες πληροφορίες http: /www.m ssinia-/ e

guide.gr/ id=187&lang=)?

ΜΟΥΣΕΙΑ

• Αρχαιολογικό Μουσείο Καλαµάτας - Tο Μπενάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο βρίσκεται στη συµβολή των

οδών Μπενάκη και Παπάζογλου στην Καλαµάτα. Στεγάζεται σε µια οικία, η

οποία χρονολογικά τοποθετείται στα µέσα του 19ου αιώνα και δωρήθηκε στην

Αρχαιολογική Υπηρεσία από τ ον Αντώνιο Μπενάκη, ιδρυτή του οµώνυµου

αθηναϊκού µουσείου. Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1971, όµως υπέστη µεγάλες ζηµιές από το

σεισµό του 1986. Η συντήρηση του κτηρίου και η µελέτη επανέκθεσης των ευρηµάτων διήρκεσαν

έως το 1995, οπότε εγκαινιάστηκε η έκθεση του ισογείου. Τρία χρόνια αργότερα, ολοκληρώθηκε ο

δεύτερος όροφος. (περισσότερες πληροφορίες http://www.messinia-guide.gr/?id=219&lang=)

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

26/32

• Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας - Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Μεσσηνίας στεγάζεται στο κτήριο

της παλιάς αγοράς στην Καλαµάτα, το οποίο δόθηκε στο Υπουργείο Πολιτισµού

και µετά από 23 ολόκληρα χρόνια άνοιξε την Κυριακή 14 Ιουνίου 2009 την

πόρτα του. Πρόκειται για ένα µουσείο που προβάλει τον πολιτισµό που

αναπτύχθηκε στην περιοχή από τα προϊστορικά χρόνια µέχρι και την Βυζαντινή περίοδο, το οποίο

είναι αποτέλεσµα πολλών αρχαιολογικών µελετών στο νοµό. (περισσότερες πληροφορίες

http://www.messinia-guide.gr/?id=220&lang=)

• Αρχαιολογικό Μουσείο Πύλου - Τα εκθέµατα προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή της Πύλου. Από

τα σηµαντικότερα εκθέµατά του ξεχωρίζουν οι χρυσές ταινίες, ένας

σφραγιδόλιθος, δύο περιδέραια ο ταφικός πίθος που βρέθηκαν σε θολωτό τάφο

της Κουκουνάρας στα Παλαιοχώρια και βέβαια η επένδυση του κράνους

πολεµιστή από δόντια αγριόχοιρου που συναντάται εδώ, αλλά και στο µ ουσείο του Ναυπλίου και

αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό του στρατιώτη-πολεµιστή των Αχαιών. τα τρία γυάλινα αγγεία

αλλά και ο µεγάλος αστράγαλος από τον Ελληνιστικό τύµβο της Τραγάνας. (περισσότερες

πληροφορίες http://www.messi ia-guid .gr/ id=221&lang=)n e ?

• Λαογραφικό Μουσείο Καλαµάτας - Στην πόλη της Καλαµάτας, βρίσκουµε το

Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο, µε πλούσια συλλογή από κειµήλια και

προσωπικά αντικείµενα των Αγωνιστών του 1821. Το κτήριο που στεγάζει το

Λαογραφικό Μουσείο Καλαµάτας δόθηκε ω ς δωρεά από τον Κυριακού στο ∆ήµο της πόλης. Αρχικά

το κτίσµα χρησίµευσε για να στεγαστεί ο Σύλλογος προς ∆ιάδοση των Γραµµάτων, λειτούργησε από

το 1936 έως το 1945 ως σχολή αλφαβητισµού και αρκετά αργότερα, ως µουσείο. Το µουσείο

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

27/32

λειτούργησε για πρώτη φορά το 1973 και επαναλειτούργησε το 2002, όταν αποκαταστάθηκαν οι

βλάβες που είχε υποστεί το κτήριο από το σεισµό του 1986 . (περισσότερες πληρο ορίες φ

http://www.messinia-guide.gr/?id=223&lang=)

• ∆ηµοτικό Πάρκο Σιδηροδρόµων - Το ∆ηµοτικό Πάρκο Σιδηροδρόµων Καλαµάτας αποτελεί µοναδικό

για το είδος του υπαίθριο µουσείο. Τα εγκαίνια έγιναν το Σεπτέµβριο του 1986

αλλά η ολοκλήρωση του έγινε το 1990, λόγω του καταστρεπτικού σεισµού που

έπληξε την Καλαµ άτα το Σεπτέµβρη του 1986. Ο χώρος που επιλέχθηκε για να

δηµιουργηθεί το µουσείο ήταν ο παλαιός σταθµός «Καλαµάτα λιµήν» αλλά και έκταση του ΟΣΕ που

χρησιµοποιούνταν επί εποχής ατµού ως καρβουναποθήκες. (περισσότερες πληροφορίες

http://www.messinia-guide.gr/?id=225&lang=)

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

28/32

Συµµετέχοντες µαθητές στην εργασία:

Συνοδοί Καθηγητές

Εκπαιδευτικής Εκδροµής:

Αποστολοπούλου Μαντώ

Γερακάκης Νίκος

Γεωργάρα Αφροδίτη

∆εληγιαννίδου Σοφία

∆ραµητινού Ολυµπία

Ζαρκάδα Θεοφανία

Ζ’ηβας Κώστας

Θεµελάκης Αναστάσιος

Θεοδωρίδης Θάνος

Ιορδανίδης Αλέξανδρος

Ιορδάνου Ζωή

Καµπούρη Σοφία

Καµπούρης Μάριος

Καραλής Βίκτωρ

Καραουλάνης Χάρης

Κασνέστη Βανέσα

Κατσαντά ∆ανάη

Κατσιγιάννη Γαρουφαλένια

Κατσιγιάννης Παύλος

Καφούρου Αµαλία

Κολέτση Χριστίνα

Λάµπρου Σταυρούλα

Μάντζιος Νίκος

Μανωλιούδη Ειρήνη

Μάρκου Εύα

Μαρµάρου Ελένη

Μαυρίδου Βαρβάρα

Μιχαήλ Ιουστίνα

Μιχαήλ Κωνσταντίνα

Μπακαγιάννη Ελπίδα

Ντζέλια Χρύσα

Ντούρα Μαλντιν

Ουζουνίδης Νίκος

Παιτέρης Κώστας

Πακαλάν Ρόµυ

Παπανδρέου Σοφία

Παπαχρήστος Αναστάσης

Πάτµου Πέτρος

Πιτέλης Νίκος

Πολυµεροπούλου Γιώτα

Πουργιάζου Έφη

Σιώπη Σοφία

Σµυρλής Γρηγόρης

Σταυροπούλου Χρύσα

Στρούζα Ξένια

Ταταλιάς ∆ηµήτρης

Τζόλος Χριστόφορος

Τουφάκη Κατερίνα

Τσουκανάς Νίκος

Φλώρου Στέλλα

Φραγκούλης Σπύρος

Χριστοφόρου Στράτος

• Πασπαλιάρη Φωτεινή ΠΕ05

(∆ιευθύντρια – Αρχηγός Εκδροµής)

• Σοφοκλέους Χρίστυ ΠΕ03

• Τσαγκατάκης Αθανάσιος ΠΕ19

• Κωνσταντόπουλος ∆ηµήτριος ΠΕ08

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

29/32

ΠΗΓΕΣ

• http://www.e-dimitsana.gr/

• http://www.messinia-guide.gr/

• el.wikipedia.org/wiki/Καλαµάτα

• www.kalamata.gr/

• http://www.finikunda.com

• www.messinia.net.gr/

• http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/culture/museums/ymydim.htm

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης

30/32

Εργασία στο µάθηµα Πληροφορικής της Γ’ Τάξης 31/32