Το ζιγαρδέλι και τα τρία πανέμορφα καναρίνια

Eικ�ν�γρ�φηση: Kωστ�ς Zα��ς

Mαρινέλλας Bλαχάκη

TO ZIGARDELI + TO KYMA 3/20/07 12:10 PM ™ÂÏ›‰·1

To ζιγαρδέλι

και τα τρία

πανέμορφα καναρίνια

Tο κύμα και

ο γέροντας ζωγράφος

ΒΙΟΛΕΤΤΑ

Χανιά, Μάρτιος 2007


Μια φορά κι ένα καιρό,

υπήρχε ένα μεγάλο νησί

που είχε ψηλά βουνά

μεγάλη ιστορία

υπερήφανους ανθρώπους

κι άγρια πουλιά

που κηλαηδούσανε νησιώτικα.


Ανάμεσα σ’ αυτά τα πουλιά

ζούσε κι ένα μοναχικό ζιγαρδέλι

που του άρεσε να μαζεύει

ώριμα βατόμουρα,

να τα βάζει σε μεγάλα καλάθια

και να τα μοιράζει πάνω

σε καταπράσινα φύλλα αγάπης

στις γειτονιές των ανθρώπων,

τραγουδώντας…νησιώτικα.

Οι άνθρωποι χαιρότανε

ν’ ακούν τα τραγούδια του

και να γεύονται τα βατόμουρα.

Το περίμεναν πάντα με μεγάλη χαρά!

Έτσι περνούσε ο καιρός.

Μια μέρα που το ζιγαρδέλι

καθότανε (κατά τη συνήθειά του)

στο βράχο της περισυλλογής,

αποφάσισε να πετάξει

ως τη μεγάλη πόλη

για να ιδεί πώς είναι εκεί η ζωή.

Μέσα στα πολλά που είδε κι άκουσε,

γνώρισε και τρία πανέμορφα

καναρίνια που κηλαηδούσαν υπέροχα.

Ήταν όμως πολύ λυπημένα

γιατί ενώ ήθελαν να τραγουδήσουν

στις γειτονιές των ανθρώπων

δεν τους ήταν καθόλου εύκολο.

Στη μεγάλη πόλη όπου ζούσαν

οι άνθρωποι δεν μπορούσαν

να διακρίνουν τις φωνές τους

επειδή ένα πλήθος από καρακάξες

φλυαρούσαν ασταμάτητα.

Άλλα πολλά καναρίνια

προσπαθούσαν κι αυτά

να ακουστούν κι άνθρωποι που

είχαν χάσει τον προορισμό τους

πηγαινοέρχονταν ασταμάτητα

ουρλιάζοντας φρικτά.


Τιτίβισε ώρες πολλές με τα πανέμορφα

καναρίνια, το ζιγαρδέλι.

Τους μίλησε για τη δικιά του ζωή

για το νησί του!

τα τραγούδια του!

τα βατόμουρα!

και τα καταπράσινα φύλλα της αγάπης!

Τέλος, τους πρότεινε να έρθουν

στο μεγάλο νησί, να τραγουδήσουν

μαζί του, για να ακούσουν άνθρωποι

και πουλιά το κηλάηδισμά τους,

και να διαδοθεί όσο γίνεται μακρύτερα

ότι τα τρία πανέμορφα καναρίνια

είναι σπουδαία.

Εκείνα ενθουσιάστηκαν και δέχτηκαν

αμέσως την πρόσκληση.

Μόλις έφτασαν στο νησί,

το ζιγαρδέλι τους σύστησε

ένα σπουδαίο μαέστρο καναρινιών

που κι εκείνος τύλιγε την μπαγκέτα του

σε καταπράσινα φύλλα αγάπης.

Αυτός θα τους μάθαινε τα τραγούδια

που θα έλεγαν στο νησί,

ενώ το ζιγαρδέλι βάλθηκε

να φτεροκοπά από βάτο σε βάτο

για να μαζέψει όσο το δυνατόν

περισσότερα βατόμουρα!

Ήθελε να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε,

γιατί είχε αγαπήσει τα τρία πανέμορφα

καναρίνια σαν παιδιά του.

Εκείνα κηλαηδούσαν με τις οδηγίες

του σπουδαίου μαέστρου και κάθε μέρα

ο δάσκαλος τα αντάμειβε με πράσινα

φύλλα αγάπης και κανναβούρι.


Το ξημέρωμα το ζιγαρδέλι

κάθισε στο γνωστό του βράχο,

αυτόν της περισυλλογής,

και περίμενε τον ήλιο

να του μιλήσει και

να του πει τις αγωνίες του.

Ο ήλιος είχε πάντα μια καλή

κουβέντα στα χείλη του για όλους.

«Όλα θα πάνε καλά», είπε ο ήλιος.

Κι έφτασε ο καιρός που πανέτοιμα

τα καναρίνια άρχισαν να τραγουδούν

μαζί με το ζιγαρδέλι στις γειτονιές

των ανθρώπων.

Τα τραγούδια τους γοήτευσαν τους

ανθρώπους του νησιού κι ήταν όλοι

χαρούμενοι. Ο ένας το έλεγε στον άλλο

και σε λίγο διαδόθηκε παντού

ότι τα καναρίνια είναι σπουδαία.

Αχ! εκείνα, όση ώρα δεν κηλαηδούσαν,

τιτίβιζαν μεταξύ τους

και η φωνή τους ήταν μαλακιά σαν τα

καταπράσινα φύλλα αγάπης.

Όμως γρήγορα ο ενθουσιασμός

των καναρινιών πέρασε.

Τώρα όλο γκρίνιαζαν…

τίποτα δεν τους άρεσε.

Ήθελαν να γυρίσουν

στη μεγάλη πόλη.

Τους είχαν λείψει οι καρακάξες,

τα άλλα καναρίνια

και τα καθαρά κλουβιά τους.

Έτσι, το ζιγαρδέλι τα άκουγε τώρα

να τιτιβίζουν χωρίς πράσινα

φύλλα στη φωνή τους και να λένε

«…δεν είναι τόπος αυτός

για πανέμορφα καναρίνια»

«δεν είναι άνετα αυτά τα κλαδιά

για να καθόμαστε να τραγουδάμε»

«πώς γίνεται εμείς τα καναρίνια

να κηλαηδάμε με ένα άγριο πουλί»

«εμείς αξίζουμε πολλά φλουριά»

κι άλλα τέτοια.


Το ζιγαρδέλι πικραινόταν, αλλά δε μίλαγε.

Έκανε ότι δεν άκουγε γιατί αυτό

ήταν μεγάλο πια κι είχε μάθει

ότι τα νιούτσικα πλάσματα

του θεού δεν έχουν μάθει

ακόμα την υπομονή,

την ευγνωμοσύνη,

τη σεμνότητα,

μα κι όλα τ’ άλλα…

Ένιωθε την ανάγκη να τους

μιλήσει για όλα αυτά,

να τους πει για τα βατόμουρα

και πόσο δύσκολα μαζεύονται,

για τα καταπράσινα φύλλα

και πως χωρίς αυτά δεν αξίζει

καμιά επιτυχία στη ζωή.

Όμως, προτίμησε τη σιωπή,

γιατί τα σπουδαία και τα μεγάλα

δεν μπορεί κανένας να τα πει καλύτερα

από την ίδια τη ζωή και πρέπει

να την αφήνουμε να μιλάει εκείνη

όταν έρθει η ώρα.

Τα τρία πανέμορφα καναρίνια

πέταξαν με χάρη

για τη μεγάλη πόλη

κουβαλώντας στα φτερά τους

την αγάπη και τον θαυμασμό

των ανθρώπων του νησιού

που είχε ψηλά βουνά,

μεγάλη ιστορία,

περήφανους ανθρώπους

και άγρια πουλιά

που κηλαηδούσαν νησιώτικα.

Το ζιγαρδέλι την άλλη μέρα

το πρωί καθόταν πάλι στο βράχο

της περισυλλογής

και τακτοποιούσε στο σεντούκι

της μνήμης του αυτήν

την ιστορία,

ανάμεσα στα ακριβά

και τα αγαπημένα.


Μόλις βγήκε ο ήλιος τον υποδέχτηκε με το ομορφότερο κηλάηδισμα,

και τον ευχαρίστησε για τα καλά του λόγια,

για το φως και για τη ζεστασιά

που ακούραστα φέρνει για όλα τα πλάσματα της γης κάθε πρωί!


Eικ�ν�γρ�φηση: K�στας Zα��ς

ΒΙΟΛΕΤΤΑ 2007

Mαρινέλλας Bλαχάκη


Μια φορά κι έναν καιρό

ένας γέροντας ζωγράφος

με μακριά κάτασπρα γένια και μαλλιά,

καθότανε σ’ ένα ήσυχο ακρογιάλι

και περίμενε τον ήλιο

να γύρει για να τον ζωγραφίσει.

Εκεί όμως που καθότανε,

ξαφνικά απ’ το βάθος της θάλασσας

άκουσε ένα παραπονεμένο κλάμα,

που όσο πλησίαζε ακουγότανε και πιο δυνατά.


Μόλις γεννήθηκα και σε λίγο το ξέρω,θα διαλυθώ και θα σκορπίσω πάνω στα βράχιακι ούτε που θα προλάβω να δω τον Ψηλορείτη

που τόσο επιθυμώ.Και το χειρότερο απ’ όλα, κανείς δε θα με θυμάται…

Τα λόγια κι οι λυγμοί του,

πολύ συγκίνησαν το γέροντα ζωγράφο.

Έπιασε γρήγορα γρήγορα τα πινέλα του

κι άρχισε να ζωγραφίζει το κύμα

πριν σκορπίσει στα βράχια και χαθεί.

Μόλις τέλειωσε, μια σταγόνα θάλασσας

κύλισε πάνω στον πίνακα και σχημάτισε ένα χαμόγελο.

Το κύμα είπε στο ζωγράφο.


Αιώνια ευγνωμοσύνη θα σου χρωστώ φίλε μου,που με γλύτωσες από τη λησμονιά. Θα είμαι για σένα…

Κύμα αλμυρό με μουσικέςσα θες να διασκεδάσειςκύμα βουβό κι αμίλητο σα θες να ησυχάσεις.

Τον Ψηλορείτη να θωρρώόταν ο ήλιος βγαίνει

και στη λευκή του την κορφήτ’ αγρίμι να διαβαίνει.

Όταν ο γέροντας ζωγράφος

γύριζε στο σπίτι του,

κρέμασε τον πίνακα στον τοίχο

αντίκρυ στο ανοιχτό παράθυρο,

απ’ όπου φαινότανε ο Ψηλορείτης.

Με μιας, η δροσιά του βουνού

απλώθηκε στο δωμάτιο.

Τότε, το κύμα αναστέναξε

και ακούστηκε ένας γλυκός γλυκός φλοίσβος.


-Θέλω να σου μιλήσω για τους δικούς μου και γιατον υδάτινο κόσμο μου.

Η μάνα μου η θάλασσα,γεννά την κάθε μέρα εκατομμύρια παιδιά.

Τα πιο πολλά, είναι καλά και άξια.Σπρώχνουν απαλά απαλά τα καράβια,για να φτάσουνε στον προορισμό τους

και σχεδιάζουν όμορφες δαντέλες στις αμμουδιές.

Άλλα, είναι πολύ ζωηρά, κάνουνε παιχνίδι τουςτα καράβια και τα κλωτσούν σα να είναι μπάλες.

Αχ! είναι κι εκείνα τ’ άλλα της καταστροφής…Αυτά, σκαρφαλώνουν και γκρεμίζουν τα σπίτιακαι τα μαγαζιά των ανθρώπων, στις παραλίες.

Τα κύματα πάλι που γεννιούνται σε μολυσμένα νερά,προκαλούν μεγάλο κακό.

Αλλά γι αυτό το κακό,δε φταίνε τα αδέλφια μου τα κύματα,

ούτε η μάνα μας η θάλασσα.Φταίνε μονάχα οι απρόσεχτοι άνθρωποι.

Υπάρχουνε κι εκείνα που τους αρέσεινα ζούνε για πάντα, πάνω σε πίνακες ζωγραφικής,

μέσα στα μεγάλα μουσεία του κόσμου. Ένα απ’ αυτά τα κύματα είμαι κι εγώ.


Έλεγε πολλές και όμορφες ιστορίες

στο γέροντα ζωγράφο.

Ιστορίες, από κείνες που ακούνε τα κύματα,

όταν σιμώνουν κι αγκαλιάζουν

τις πατρίδες των ανθρώπων,

στα μήκη και τα πλάτη της γης.

Κι όσο περνούσε ο καιρός,

όλο και πιο πολύ αγαπιότανε

το κύμα με το γέροντα ζωγράφο.

Άμα φεγγάρι ολόγιομο

την κάμαρα φωτίσει

μπαίνει ο αέρας του βουνού

το κύμα να ξυπνήσει.

Εις το περβάζι έρχεται

μια όμορφη γοργόνα

στα χείλια του ζωγράφου μας

μια αλμυρή σταγόνα.


Έργα της ίδιας

1992 «Κόκκινη άμμος» Ποίηση

1993 «Μικρή προσευχή» Ποίηση

1994 «Το χρυσάφι τα’ ασπαλάθου» Ποίηση

1995 «Το νησί ταξιδεύει» Ποίηση

1998 «Η γιαγιά Πηνελόπη» Παραμύθι

1999 «Τα μεταξένια φτερά» Παραμύθια

2000 «Ατραπός» Ποίηση

2002 «Ιερή μέθη» Ποίηση

2004 «Καθ’ οδόν» Ανθολογία

2005 «Η μαμά Φάφη» Παραμύθι

2006 «Σιλάνς σιλβουπλέ» Μυθιστόρημα

2006 «Ο Νικόλας ο Φλουρής» Διήγημα

2006 «Ποτέ δεν είναι αργά» Διήγημα

Μητρ. Κυρίλλου 1 Χανιά τκ 73131

Τηλ.28210.71011,

Ε-mail: [email protected]



Documents

Το ζιγαρδέλι και τα τρία πανέμορφα καναρίνια