Κακοδικίες τω ανάγνωσμα

ΚΑΚΟΔΙΚΙΕΣ ΤΩ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Μνημείο κακοδικίας η υπ’ αριθμόν 7936/2001 απόφαση του Εφετείου Αθηνών που αναιρέθηκε από τον Άρειο Πάγο. Θρασύτατη κακοδικία – κακοδικία ολκής και η 227/2006 απόφαση του ίδιου Εφετείου, που χωρίς φιλότιμο και ντροπή, διέπραξαν οι δικαστές: α) Ειρήνη Αθανασίου, Πρόεδρος Εφετών τότε, σήμερα αρεοπαγίτης(!!!), β) Ανδρέας Ξένος, Εφέτης και 3) Αθανάσιος Καγκάνης, Εφέτης (του 13ου τμήματος) του Εφετείου Αθηνών. Για το λόγο αυτό κατέφυγα στο Ειδικό Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας του Συμβουλίου Επικρατείας, όπου μετά δύο αναβολές προσδιορίστηκε να συζητηθεί η υπόθεσή μου στις 06-10-2009. Να σημειωθεί πως ο Εισηγητής προτείνει την απαλλαγή των παραπάνω δικαστών, διότι έκαναν λέει λάθος στην εκτίμηση των τεκμηρίων και δεν κινήθηκαν από δόλο!!! Ωραία δικαιολογία: Έκαναν λέει λάθος!!! Μα τα λάθη τους (αν έκαναν λάθος) είναι τόσο πολλά και κραυγαλέα που βγάζουν μάτι και σου οδηγούν κατευθείαν τη σκέψη πως η συντεχνία καλά κρατάει και πως δεν υπάρχει Δικαιοσύνη στον τόπο μας… Περισσότερες λεπτομέρειες στο 101/102 τεύχος του περιοδικού μας “Νέα Σύνορα” και στην ιστοσελίδα μας: www.nea-synora.gr

ΟMHΡIA 38 ΧΡΟΝΩΝ

(Γνωστή δικηγόρος της Αθήνας που ζήτησα τη βοήθειά τηςμετά την ενημέρωσή της στο πρόβλημα που με απασχολούσεμου είπε: Τη δίκαιη αυτή υπόθεσή σου μόνον ο ΜάκηςΤριανταφυλλόπουλος μπορεί να τη φέρει σε πέρας!..)Αμ' έπος, αμ' έργον, λοιπόν:

Κύριε Μάκη Τριανταφυλλόπουλε,

Την 14-9-1989 κατέθεσα ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών την από 21-7-1989 και με αριθμό 7454/89 αγωγή (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 727-732), για να προστατεύσω τον κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, ζητώντας τα αυτονόητα: Γενομένης δεκτής της αγωγής μου αυτής υπό του παραπάνω δικαστηρίου (Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών), να απαγορεύσει στην ετερόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία “Α. Αντ. Λιβάνη & ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Σόλωνος αρ. 94 και εκπροσωπείται νόμιμα, να χρησιμοποιεί τις λέξεις “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ως σήμα ή τίτλο ή διακριτικό γνώρισμα στα προϊόντα της εκδοτικής της δραστηριότητας και μάλιστα σε βιβλία που διαθέτει στην αγορά, καθώς και ως επιγραφή στο επί της οδού Σόλωνος 94, στην Αθήνα κατάστημά της.

Επί της αγωγής μου αυτής εξεδόθη υπό του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η υπ’ αριθ. 125/1990 απόφαση (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 746-750), δικάζον ερήμην την εναγομένη, και κάνει δεκτή την αγωγή μου. Λόγω ερημοδικίας η εναγομένη ανακόπτει την παραπάνω απόφαση, υποβάλλει όμως και ανταγωγή (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 751-766). Ακολουθεί η υπ’ αριθ. 5322/1990 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 789-797), η οποία ενώ απορρίπτει την ανταγωγή, κάνει δεκτή την ανακοπή λόγω ερημοδικίας και με την υπ’ αριθμ. 5322/1990 απόφασή του αναβάλλει

να αποφασίσει οριστικώς επί της αγωγής, υποχρεώνοντας τους διαδίκους (την εναγομένη και εμένα) να αποδείξουμε με κάθε νόμιμο αποδεικτικό μέσο και με μάρτυρες τα πραγματικά περιστατικά που επικαλούμαστε. Επανερχόμενοι μετά 10 χρόνια, τόσο κράτησαν οι εμμάρτυρες αποδείξεις(!!!), με νέα απόφασή του το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, την υπ’ αριθ. 10393/2000 (βλ: www.nea-synora.gr), κάνει δεκτή για δεύτερη φορά την αγωγή μου, απαγορεύοντας στην ετερόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία “Α. Αντ. Λιβάνη & ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, να χρησιμοποιεί τις λέξεις “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ως σήμα ή τίτλο ή διακριτικό γνώρισμα στα προϊόντα της εκδοτικής της δραστηριότητας και μάλιστα σε βιβλία που διαθέτει στην αγορά, καθώς και ως επιγραφή στο επί της οδού Σόλωνος 94, στην Αθήνα κατάστημά της.

Η αντίδικος εταιρία (Αντώνιος Λιβάνης) καταφεύγει στο Εφετείο Αθηνών και το οποίο με την υπ’ αριθμ. 7936/5-11-2001 απόφασή του, η οποία βγήκε σε… δέκα πέντε (15) ημέρες, απορρίπτει την αγωγή μου. Μετά από προσφυγή μου στον Άρειο Πάγο, η παραπάνω απόφαση του Εφετείου Αθηνών, 13ο Τμήμα, αναιρέθηκε και ξαναδικάστηκε με άλλη σύνθεση από το ίδιο Τμήμα του Εφετείου Αθηνών. Τέλος, με την υπ’ αριθμόν 227/2006 νέα απόφασή του το Εφετείο Αθηνών – Τμήμα 13ο, που αφορά το σφετερισμό του κατοχυρωμένου στο Υπουργείο Εμπορίου σήματός μου “Νέα Σύνορα” από τον Αντώνη Λιβάνη και την οικογένειά του, απέρριψε για δεύτερη φορά την αγωγή μου, με την οποία ζητούσα δικαστική προστασία του εκδοτικού κατοχυρωμένου σήματός μου “Νέα Σύνορα”.

Οι δύο παραπάνω αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών, εξαφάνιζαν την υπ’ αριθμ. 10393/2000 Απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία απαγόρευε στις εκδόσεις Λιβάνη να χρησιμοποιούν ως σήμα ή τίτλο ή διακριτικό γνώρισμα στα προϊόντα της εκδοτικής τους δραστηριότητας και συγκεκριμένα στα βιβλία που εκδίδουν και διαθέτουν στην αγορά, καθώς και ως επιγραφή του επί της οδού Σόλωνος αριθμός 94, στην Αθήνα, καταστήματός τους, το κατοχυρωμένο σήμα μου που αποτελείται από τις λέξεις “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Η κατά τα παραπάνω (λέει η εν λόγω απόφαση) χρησιμοποίηση του σήματος του ενάγοντος εκ μέρους της εναγομένης έγινε προς το σκοπό αθέμιτου ανταγωνισμού και αντίκειται στα χρηστά ήθη, ενόψη του ότι η τελευταία εγνώριζε ή τουλάχιστον όφειλε να γνωρίζει ότι με την εκ μέρους της χρήση του επίδικου σήματος υπήρχε κίνδυνος να προκληθεί σύγχυση στο μέσο καταναλωτικό κοινό ως προς την προέλευση των διακρινομένων με αυτό προϊόντων του ενάγοντος και της ιδίας. Σήμερα με τη δεύτερη απόρριψη της αγωγής μου ένεκα δόλου ή άλλως βαριάς αμέλειας των παραπάνω δικαστών, γυρίζουμε δεκαεφτά (17) χρόνια πίσω!.. Η υπόθεση αυτή, με παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης από τον Αντώνη Λιβάνη που ήταν ιδιαίτερος του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου – Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, σέρνεται στα δικαστήρια τριάντα οκτώ (38) ολόκληρα χρόνια, προς δόξαν της αδέκαστης Δικαιοσύνης που έχουμε στον τόπο μας…

Μετά δύο δικαστήρια με προσωρινά μέτρα: 3-8-1977 και 28-3-1989 (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 199-235 & 237-260) και τρία στο Πολυμελές: 21-7-1989, 12-6-1990 και 19-10-2000, μετά τις Εμμάρτυρες Αποδείξεις που με τις αναβολές και τα δικονομικά τερτίπια της εναγομένης, κράτησαν …δέκα ολόκληρα χρόνια(!!!) και κόστισαν τη ζωή του μάρτυρά μου δημοσιογράφου Αποστόλη Γιαννάκη από ανακοπή καρδίας, λόγω στρεσαρίσματος από το δικηγόρο της εναγομένης (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 225-258 & 301-320, μα που

κινδύνεψε και η δική μου ζωή από φανατικούς μουσουλμάνους ισλαμιστές (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 237-243), μ’ αφορμή το βιβλίο του Σαλμάν Ρουσντί: “Σατανικοί στίχοι”, που εξέδωσε ο Αντώνης Λιβάνης με το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”· μετά τρία εξώδικα: 20-8-1976, 18-11-1982 και 24-4-1989 (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 623-626, 678-681, 723-725), και εκατοντάδες δημοσιεύματα διαμαρτυρίας σε εφημερίδες της χώρας μας και σε ελληνόφωνες του εξωτερικού· μετά τους δύο ογκώδεις τόμους που εξέδωσα με εννιακόσιες σαράντα οκτώ (948) σελίδες ο 1ος και εννιακόσιες εξήντα (960) σελίδες ο 2ος, με σωρό αποδεικτικά στοιχεία – ντοκουμέντα, τους οποίους τόμους σας έχω στείλει, έρχονται οι παραπάνω δύο αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών να καταπλήξουν!.. Φαίνεται πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει Δικαιοσύνη μια και ο Γιάννης Καψής, αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών επί Ανδρέα Παπανδρέου, που συνέπραξε δια της αδερφής του Έλλης Καψή - Παρασκευοπούλου και με τον Αντώνη Λιβάνη και τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου, στο σφετερισμό του κατοχυρωμένου εκδοτικού σήματός μου “Νέα Σύνορα”, μας βεβαιώνει ενόρκως σε κατάθεσή του, πως: η κατάθεση του σήματος στο Υπουργείο Εμπορίου, Τμήμα καταθέσεως σημάτων, δεν διασφαλίζει κατ’ ανάγκη και την αποκλειστική χρήση του καταθέτη!!! (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 101-117.) Τότε γιατί εμείς οι ευκολόπιστοι Έλληνες απλοί πολίτες καταθέσαμε τον τίτλο μας και πληρώσαμε τόσα χρήματα στο Κράτος και στους δικηγόρους; Και τι κατ' ανάγκη μας διασφαλίζει, η αυτοδικία;

Να σημειωθεί κ. Τριανταφυλλόπουλε, πως στην προσπάθειά της η εναγομένη να παρουσιάσει τον Γιάννη Καψή ως αδιάψευστο στις Εμμάρτυρες αποδείξεις, δεν δίστασε να του ζητήσει να ορκισθεί ψευδώς και ψευδόρκησε ο αθεόφοβος, πως αυτός: ο Γιάννης Καψής, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και ως εκ τούτου ήταν άνθρωπος που γνώριζε τα πράγματα εκ του σύνεγγυς, και η …"εντιμότητά” του το δέχτηκε!!! Ορκίστηκε ακόμα και είπε, ότι: Από το 1977, ο Οίκος “Νέα Σύνορα” του Αντώνη Λιβάνη, είναι από τους μεγαλύτερους πια στην Ελλάδα, υπαρκτός, γνωστός κλπ. Και ο εκδοτικός αυτός οίκος που από το 1977 ήταν από τους μεγαλύτερους πια στην Ελλάδα, το 1982 μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες!!! Το διαβεβαίωσαν οι εταίροι της με επίσημα που κατάθεσαν έγγραφα. Κατάθεσε ακόμα ο Γιάννης Καψής ενόρκως, πως το σήμα “Νέα Σύνορα” ήταν δική του έμπνευση και μάλιστα πως το πήρε από βιβλίο του Προέδρου Κέννεντυ, που το είχαν ως μότο στις πολιτικές εξορμήσεις τους οι Κέννεντυ. Ήταν λέει δική του έμπνευση, που την έκλεψε όμως από κάποιον άλλο, όπως έκανε η εναγομένη με τον κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”… Μάρτυρας αδιάψευστος να σου πετύχει!!!

Δυστυχώς κ. Τριανταφυλλόπουλε το άδικο ζει και θεριεύει σ’ όλα τα βάθρα της εξουσίας και της δημόσιας διοίκησης στον τόπο μας προς δόξα της αθάνατης διαφθοράς, χωρίζοντας τους πολίτες της σε δύο κατηγορίες, στους “έξυπνους” και στους “βλάκες”. Παράδειγμα: Όταν προ χρόνων προσπάθησε ο Θεόδωρος Κατσανέβας, γαμπρός του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, να “φάει” τον τίτλο της εφημερίδας των αδελφών Κουρή, “Δημοκρατικός Λόγος”, επενέβη αυθημερόν ο Πρωθυπουργός κι έδωσε εντολή στον γαμπρό του Κατσανέβα, να μαζέψει τα ξερά του απ’ την περιουσία των Κουρήδων. Αντίθετα, όταν αποφάσισα κι εγώ να ζητήσω τη βοήθειά του για το θέμα του τίτλου των εκδόσεων μου “Νέα Σύνορα”, που ως γνωστό έχει σφετερισθεί ο ιδιαίτερός του Αντώνης Λιβάνης, στις

επανειλημμένες έγγραφες εκκλήσεις μου κώφευσε – τόσο αυτός όσο και η Μιμή (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 536-538 & 556-559).

Οι παραπάνω δύο αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών, Τμήμα 13ο, αντίθετα από τις δύο αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, αποφαίνονται πως δεν έπραξαν αντίθετα από το Νόμο και τα χρηστά ήθη ο Αντώνης Λιβάνης και οι εκάστοτε συνέταιροί του, σφετεριζόμενοι το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”. Και βέβαια στη συνέχεια θα παρελάσει η τελευταία Εισήγηση του κ. Εφέτη Εισηγητή και η Απόφαση (227/2006) που εξέδωσε το δικαστήριο, με την οποία έκανε δεκτή την εισήγησή του!.. Η επίδικη Εισήγηση βγάζει μάτι με όσα εισηγήθηκε και με όσα αποσιώπησε – όσα παράλειψε να εισηγηθεί, και που απρόσμενο: έγινε δεκτή από το δικαστήριο χωρίς κανένα έλεγχο, προφανώς ένεκα δόλου ή άλλως από βαριά αμέλεια των δικαστών που δίκασαν την υπόθεσή μου. Η επίδικη αγωγή μου κατά της εναγομένης και προστατευομένης του κ. Εφέτη Εισηγητή, απορρίφτηκε μετά σπουδής και επιμονής του να διαστρέφει συνεχώς στην εισηγητική πρότασή του τα γεγονότα υπέρ της εναγομένης, παρερμηνεύοντας εσκεμμένα τις “Εμμάρτυρες αποδείξεις”, μα και τα αδιάψευστα ντοκουμέντα – τα τεκμήρια που κατάθεσα και επικαλέστηκα, που σε διαφορετική περίπτωση (αν έκανε σωστά τη δουλειά του το δικαστήριο), έπρεπε να δει τις σκόπιμες διαστρεβλώσεις, τις αποσιωπήσεις και τα ψεύδη λόγω παραλείψεων του κ. Εφέτη Εισηγητή και να κάνει δεκτή την αγωγή μου... Αυτό που περισσότερο αγανακτεί, είναι το γεγονός, πως όταν ο κ. Εφέτης Εισηγητής αδυνατεί να δικαιολογήσει το πλήθος των αυθαιρεσιών των εναγομένων, εισηγείται την απόρριψη των ατράνταχτων αποδείξεών μου με αιτιολογία πως δεν τον έπεισαν, και τρέχα εσύ να βρεις πού έσφαλε νομικά η κρίση του, ώστε να καταφύγεις ξανά στον Άρειο Πάγο, όταν ο Άρειος Πάγος δεν εξετάζει την ουσία της υποθέσεως, αλλά αν υπάρχουν νομικά σφάλματα στην απόφαση. Όμως δεν εκπλήσσομαι τώρα πια καθόλου, νωπά είναι τα σκάνδαλα των (παρα)δικαστικών κυκλωμάτων στη Δικαιοσύνη της χώρας μας. Κάποιοι ανώτεροι δικαστές έχουν ήδη προφυλακισθεί, διότι τα έπιαναν, υπάλληλοι όντες μεγάλων δικηγορικών γραφείων ή διότι ήταν έμμισθοι υπάλληλοι των γραφείων αυτών (δελτίο ειδήσεων του ΑLTER της 19-10-2006). Βούιξε και βουίζει ο πλανήτης ολόκληρος από τα σκάνδαλα στη Δικαιοσύνη του τόπου μας και οι αναστεναγμοί από τις φυλακές του Κορυδαλλού πλήθος…

Παρακαλώ κ. Τριανταφυλλόπουλε μη με ρωτήσετε, αφού έχω τέτοια γνώμη για τη Δικαιοσύνη της χώρας μας, προς τι η επιστολή μου αυτή. Είναι πολύ απλό: ψάχνω μέσω εσάς για τους τίμιους ανθρώπους, τους τίμιους δικαστές, γιατί λίγοι είναι οι σκάρτοι, δεν είναι όλοι τους ίδιοι... Υπάρχουν και σήμερα Τερτσέτηδες και Πολυζωίδηδες.

Και βέβαια ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του πρέπει να συνειδητοποιήσουν, πως μετά την απόρριψη της ανταγωγής τους, έχασαν και την τελευταία ελπίδα πως ο κατοχυρωμένος τίτλος μου “Νέα Σύνορα”, είναι δυνατόν να περιέλθει νόμιμα στα χέρια τους. Όσες γνωριμίες κι αν αποκτήσουν κι όσες πιέσεις κι αν ασκήσουν δεξιά κι αριστερά, δεν θα καταφέρουν να μου φάνε ό,τι με κίνδυνο της ζωής μου και με αγώνα 38 χρόνων, νόμιμα απόκτησα. Θα βρεθεί ένας τίμιος δικαστής (από τους πολλούς που υπάρχουν), που θα αντισταθεί στις πιέσεις τους και θα με δικαιώσει. Δεν εξαγοράζονται όλα και όλοι σ’ αυτό τον τόπο, κ. Αντώνη Λιβάνη. Το αξίωμα με το οποία έχετε γαλουχηθεί, πως οι πάντες και τα πάντα πωλούνται κι αγοράζονται, συχνά οδηγεί σε εκπλήξεις…

Άκουσαν λοιπόν και στο δεύτερο Εφετείο οι κ. κ. δικαστές τις εισηγήσεις του κ. Εφέτη Εισηγητή, ο οποίος από την αρχή της αγόρευσής του (αν αγόρευσε) φάνηκε ολοκάθαρα πως έβαλε πλώρη, αγνοώντας μέγα μέρος της δικογραφίας, να ζητήσει την απόρριψη της αγωγής μου. Εντύπωση προκαλεί η παρείσφρηση στην υπόθεσή μου από τον παραπάνω Εφέτη Εισηγητή μη αληθινών γεγονότων, ψευδών δεδομένων, κατασκευασμένων από τον ίδιο – ας αφήσουμε τα ψεύδη από σκόπιμες παραλήψεις του, που ενώ είναι ορατά με γυμνό οφθαλμό, οδήγησαν τους δικαστές του παραπάνω δικαστηρίου, να κάνουν δεκτή την απορριπτική εισήγησή του, επιβεβαιώνοντας την πεποίθησή μου πως το έπραξαν από δόλο ή τουλάχιστον από βαριά αμέλεια!.. Αν ήθελαν να δικάσουν τίμια και να μην ακολουθήσουν τον κ. Εφέτη Εισηγητή στον κατήφορο που είχε πάρει, έπρεπε να έρθουν διαβασμένοι, να βάλουν κάτω τη δικογραφία και να τη στύψουν. Αν είχαν φροντίσει να διαβάσουν τη δικογραφία, δεν θα μπορούσε ο κ. Εφέτης Εισηγητής να τους μπουκώσει με γεγονότα ψευδή, γεγονότα που δεν περιέχονται στη δικογραφία ή στα έγγραφα που κατατέθηκαν.

Δεν ασχολήθηκε διόλου το δικαστήριο με τη δικογραφία ή αν τη διάβασε, σίγουρα, από δόλο ή από βαριά αμέλεια, δεν την έλαβε υπόψη του!.. Προς τι άλλωστε; Η απορριπτική απόφαση αριθμ. 227/2006 του Εφετείου Αθηνών, τμήμα 13ο, που τελικά εξέδωσε το παραπάνω δικαστήριο, βεβαίως δεν ανταποκρίνεται ούτε κατ’ ελάχιστο στις καταθέσεις των μαρτύρων και των δύο πλευρών και στα έγγραφα που προσκομίστηκαν κι απ’ τις δύο πλευρές (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμο 1ο & 2ο).

Στο σκεπτικό του κ. Εφέτη Εισηγητή της δικασίμου 20-10-2005, κ. Τριανταφυλλόπουλε, λέγονται πλήθος κακόβουλες ανακρίβειες έως ηθελημένα ψεύδη, και οι κακόβουλες αυτές ανακρίβειες και τα ηθελημένα ψεύδη, με την απόφαση που πήρε το παραπάνω δικαστήριο, τους έδωσε “υπόσταση”, “οντότητα”, μ’ αποτέλεσμα, το δικαστήριο να απορρίψει τη δίκαιη αγωγή μου. Θα αναφερθώ στα πιο χονδροκομμένα ψεύδη και στις πλέον κακόβουλες ανακρίβειες, που ένας τίμιος άνθρωπος δεν μπορεί να τα δεχτεί κι αγαναχτεί. Λέει η απόφαση:

(1) Το έτος 1972 ξεκίνησε τη δραστηριότητά του από βιβλιοπωλείο που είχε για κάποιο διάστημα στην Πλατεία Θεάτρου στην Αθήνα ο εκδοτικός οίκος (“Νέα Σύνορα”) υπεύθυνος του οποίου ήταν ο Αντώνιος Λιβάνης.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Μεγάλη ανακρίβεια, μέγα ψεύδος και φυσικά εσκεμμένο! Ποια είναι η αλήθεια: Στην παραπάνω εκδοτική επιχείρηση “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, που κατοικοέδρευε στην Πλατεία Θεάτρου, δεν είχε ορισθεί ο εν λόγω κύριος γενικά ή μερικά υπεύθυνος. Ο Αντώνης Λιβάνης ήταν απλώς μέτοχος στην επίδικη εκδοτική εταιρία με την επωνυμία “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και διέθετε έξι (6) εταιρικά μερίδια της εταιρίας αυτής σε σύνολο είκοσι δύο (22) μεριδίων. Την εταιρία αυτή τη συστήσανε ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου και ο Αντώνης Λιβάνης. Γνωστό πως ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος είχε άλλα έξι (6) εταιρικά μερίδια και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, τη μερίδα του λέοντος, δέκα (10) εταιρικά μερίδια (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 627-658). Αυτά διαπιστώνονται αν ρίξει κανείς έστω και μια πρόχειρη ματιά στο υπ’ αριθ. 5416 πρακτικό: Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, δραχ. 220.000, με την επωνυμία “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, που

σύνταξαν οι παραπάνω στον συμβολαιογράφο της Αθήνας Χαράλαμπο Θεοδ. Κουλουριανό στις 6-4-1972 και κατέθεσαν στο Πρωτοδικείο της Αθήνας, για να καταχωρηθεί στα βιβλία εταιρειών, με αριθμό 5583 στις 12-4-1972. Το συμβόλαιο Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, δραχ. 220.000, με την επωνυμία “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, υπάρχει στο φάκελο της υπόθεσης αυτής. Πώς και δεν το είδε ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. δικαστές, κι αν το είδαν, γιατί το αξιοποίησαν αρνητικά; Ποιος λόγος τους υποχρέωσε;

Βεβαιότατα ο Αντώνης Λιβάνης δεν ήταν με κανέναν τρόπο και για κανένα λόγο, υπεύθυνος του παραπάνω εκδοτικού οίκου “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, που διατηρούσαν οι τρεις παραπάνω συνέταιροι στην Πλατεία Θεάτρου, ήταν απλός ιδρυτικό μέλος και δεν είχε ΟΥΔΕΜΙΑ αρμοδιότητα. Ήταν δε χωρίς αρμοδιότητες, γιατί δεν είχε ικανότητες ο άνθρωπος. Π. χ. πριν τη σύσταση της παραπάνω ΕΠΕ, ο Αντώνης Λιβάνης, είχε μία ατομική επιχείρηση προώθησης βιβλίων στην επαρχία, αλλά από ανικανότητα τη χρεοκόπησε και την έκλεισε. Ακόμα, όταν την 30η Σεπτεμβρίου του 1982 μεταβίβασαν στη γυναίκα του Αντώνη Λιβάνη και στα δύο παιδιά του την εκδοτική επιχείρηση “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” που είχαν συστήσει στην Αθήνα την 7η Ιανουαρίου 1977 ο Αντώνης Λιβάνης με συνέταιρο ένα γέροντα, τον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου, η επιχείρηση ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας για τον ίδιο λόγο – την ανικανότητα. Τι να σου κάνουν οι γέροντες και οι ανήμποροι… Τα έξι αυτά χρόνια που διαχειρίζονταν την επιχείρηση αυτή ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου, οι οικογένειές τους στην κυριολεξία λιμοκτονούσαν. Παρακαλούσαν τους γνωστούς τους και τους φίλους τους να μπουν στο βιβλιοπωλείο τους. Τους πουλούσαν δύο βιβλία στο …κατοστάρικο!!! Αλλά ποια καταξίωση της επιχείρησης και του τίτλου τους έκαναν έως εκείνη την ημερομηνία στην Ελληνική αγορά, όταν παρά τους τριακόσιους (300) τίτλους βιβλίων που λένε ότι είχαν εκδώσει, είχανε παθητικό και το ομολογούνε στα επίσημα έγγραφα που σύνταξαν κατά τη εκχώρηση της επιχείρησης; (Βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 673-677.) Θα δούμε τα επίσημα αυτά έγγραφα στη συνέχεια. Και τι απαιτήσεις μπορούμε να έχουμε από έναν (και το λέω χωρίς μομφή) πρώην εισπράκτορα του ΚΤΕΛ Αχαΐας, στο οποίο χρημάτισε ο Αντώνης Λιβάνης; Εκεί που απέδωσε ο άνθρωπος αυτός (ο Αντώνης Λιβάνης), ήταν όταν υπηρετούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου, παραπλήσια, όπως υπηρετούσε ο περιβόητος Θόδωρος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το παραδέχεται άλλωστε ο ίδιος στη συνέντευξη που του πήρε η δημοσιογράφος Άννα Παναγιωταρέα. Όταν κάποιος υπάλληλος της Βουλής τον χαιρέτησε στο διάδρομο:

– Καλημέρα σας, κύριε υφυπουργέ!

Ο Αντώνης Λιβάνης του απάντησε σκασμένος στα γέλια:

– Υφυπουργός; Μπας και λες για το παιδί του μαγαζιού; (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σ. 477.)

Όταν πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου, κ. Τριανταφυλλόπουλε, δεν “έκλεισε” σαν γυναίκα μόνο η Δήμητρα Λιάνη, αλλά και σαν …“δημιουργικός” άνδρας, ο Αντώνης Λιβάνης. Είναι αλήθεια πως πάρα πολλές μετριότητες ή ανύπαρκτους ανάδειξαν σε προσωπικότητες, οι δύο παραπάνω πολιτικοί!.. Είναι να απελπίζεσαι…

Αντίθετα, ο ιθύνων νους του παραπάνω εκδοτικού οίκου της Πλατείας Θεάτρου,

το “μεγάλο μαχαίρι”, ήταν ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος κι αμέσως μετά η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, η με τα δέκα (10) εταιρικά μερίδια. Ο εκ των συμβαλλομένων εταίρος Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σύμφωνα πάντα με το παραπάνω συμβολαιογραφικό έγγραφο, ήταν ο μόνος διαχειριστής και για την πρώτη πενταετία νόμιμος εκπρόσωπος και ταμίας της εταιρίας. Και βέβαια δεν υπήρξε δεύτερη πενταετία – φαλίρισαν!!! Αυτός (ο Χαραλαμπόπουλος) θα εκπροσωπεί την εταιρίαν ενώπιον πάσης αρχής, ενώπιον των δικαστηρίων και απέναντι των τρίτων εν γένει. Εν τη ασκήσει των καθηκόντων του ο εν λόγω διαχειριστής, θα επάγη, θα δίδη και θα αντεπάγη τους επιβαλλομένους τη εταιρία όρκους, θα προσλαμβάνει και απολύει το προσωπικόν εν γένει της εταιρίας θα συμβιβάζηται επί πάσης υποθέσεως της εταιρίας υφ’ ους όρους ήθελεν εγκρίνει, θα εισπράττη τα εις την εταιρίαν ανήκοντα χρηματικά ποσά παρ’ οιουδήποτε προσώπου φυσικού ή νομικού ή Οργανισμού και εν γένει θα ενεργή επ’ ονόματι της εταιρίας πάσαν πράξιν διαχειρίσεως και διαθέσεως αναγομένην εις τον σκοπόν της εταιρικής επιχειρήσεως και προβλεπομένην υπό του Νόμου και του παρόντος κλπ. […] Ειδικώς συμφωνείται ότι η επιλογή των έργων προς έκδοσιν, αι μεταφράσεις, η επιμέλεια των εκδόσεων, η τεχνική επιμέλεια εν γένει μέχρι και της εκτυπώσεως του βιβλίου θα ανήκουν αποκλειστικώς εις την εκ των εταίρων Έλλην Καψή - Παρασκευοπούλου (βλ.: 24ο άρθρο του συμβολαίου Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, δραχ. 220.000, με την επωνυμία “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, και “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 627-648).

Που είδαν ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. δικαστές, ότι στο βιβλιοπωλείο που είχε για κάποιο διάστημα στην Πλατεία Θεάτρου στην Αθήνα ο παράνομος κατ’ εμέ εκδοτικός οίκος “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, πως ήταν υπεύθυνος ο Αντώνιος Λιβάνης; Γιατί πασχίζει με τόση επιμονή ο κ. Εφέτης Εισηγητής να βεβαιώνει (πράγμα που βέβαια υποψιάζει), πως ο Αντώνης Λιβάνης είχε αρμοδιότητα υπευθύνου στην εταιρία, πράγμα που συνιστούσε αξιόλογη την “παρουσία” του στην ως άνω ΕΠΕ, με οφίτσιο που δεν κατείχε; Δεν είχε καμίαν τέτοια αρμοδιότητα ο Αντώνης Λιβάνης. Ήταν ιδρυτικό μέλος και μέτοχος με έξι (6) εταιρικά μερίδια, και ο λόγος, η ανικανότητά του να προσφέρει έργο, τελεία και παύλα… Το ανάστημα του μεγάλου εκδότη που προσπαθεί να αποδώσει στον Αντώνη Λιβάνη, ο κ. Εφέτης Εισηγητής και το αποδέχεται το δικαστήριο, δεν τεκμαίρεται από πουθενά, ούτε από την όλη παρουσία του Αντώνη Λιβάνη στον εκδοτικό χώρο, ούτε από το συμβόλαιο Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, δραχ. 220.000, με την επωνυμία “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, που σύνταξαν ο Χαραλαμπόπουλος, η Καψή κι ο Λιβάνης, γι’ αυτό είναι χωρίς αντικείμενο και ανάξια προσοχής η κακόβουλη προσπάθεια του κ. Εφέτη Εισηγητή και η …“πλανημένη” (το λιγότερο) απόφαση του παραπάνω δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεσή μου…

Και συνεχίζει στο σκεπτικό της εισήγησής του, της δικασίμου 20-10-2005, ο κ. Εφέτης Εισηγητής, να αποπροσανατολίζει με βρόμικο θα έλεγα τρόπο και φυσικά, εσκεμμένα, όσους διαβάζουν την εισήγησή του, μα που οι έμπειροι Εφέτες δικαστές που δίκασαν την υπόθεσή μου έπρεπε να τον πάρουν μυρουδιά, αν δεν έκαναν τα στραβά μάτια:

(2) Η εκδοτική αυτή επιχείρηση (της Πλατείας Θεάτρου), λειτούργησε στη συνέχεια με τη μορφή Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης στην οποία ο Αντώνης Λιβάνης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη μαζί με τον Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο και την Έλλη Καψή με

κατάστημα στην οδό Σόλωνος, αριθμός 94, στην Αθήνα, και με τίτλο στην επιγραφή του και στα βιβλία ποικίλου περιεχομένου, που εξέδιδε, τις λέξεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Άλλο μέγα ψέμα τούτο! Άλλη τεράστιας σημασίας διαστρέβλωση!.. Ποια είναι η αλήθεια: Η εκδοτική αυτή επιχείρηση (η “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ), όταν πλησίαζε η πενταετία που είχαν ξεκάθαρα ορίσει στο παραπάνω συμβολαιογραφικό συμφωνητικό τη ζωή της, οι δύο εταίροι, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, πούλησαν όσο όσο τα εταιρικά μερίδιά τους στον Αντώνη Λιβάνη, στη γυναίκα του και στο γέροντα Άγγελο Καραγεωργίου ή Καντινέλη και απεχώρησαν. Τότε, ο Αντώνης Λιβάνης, μετέφερε τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΠΕ “Νέα Σύνορα” από τη Πλατεία Θεάτρου σε κατάστημα που νοίκιασε στην οδό Σόλωνος αριθμός 94 στην Αθήνα, διαλύοντας την παραπάνω “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ χωρίς να το δηλώσει επίσημα πουθενά, και χωρίς να το αναφέρει σε κάποιο επίσημο έγγραφο…

Η νέα αυτή ανεξάρτητη επιχείρηση, λειτούργησε με τη μορφή Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας, υπό την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο, το δικό μου κατοχυρωμένο σήμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Η παραπάνω Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, συστάθηκε στην Αθήνα την 7ην Ιανουαρίου του έτους 1977, μεταξύ των συμβαλλομένων α) Αντωνίου Ηλία Λιβάνη κατοίκου Αθηνών, οδός Λάμπρου Κατσώνη 47 και β) Αγγέλου, Ιωάννου, Καραγεωργίου ή Καντινέλη κατοίκου Νικαίας Πειραιώς, οδός Ικονίου 71, με κεφάλαιο 100.000 δραχμές(!!!), όταν μέχρι εκείνη τη στιγμή στην επιχείρησή μου για έκδοση περιοδικών και βιβλίων, είχα δαπανήσει ενάμιση εκατομμύριο περίπου δραχμές!.. Το συμφωνητικό αποτελείτο από 12 άρθρα. Έδρα της επιχείρησης η Αθήνα, οδός Σόλωνος αριθμός 94. Η επιχείρηση αυτή ήταν Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία (και όχι βέβαια Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης) με συμβαλλόμενους, το ξαναλέω, τον Αντώνη Λιβάνη και τον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου και όχι βέβαια με ιδρυτικά μέλη τον Αντώνη Λιβάνη, τον Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο και την Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, όπως ψευδέστατα μας βεβαιώνει ο κ. Εφέτης Εισηγητής. Από που έβγαλε το τερατώδες αυτό ψέμα ο κ. Εφέτης Εισηγητής και πώς δεν το αντελήφθη το δικαστήριο που δίκασε την υπόθεσή μου; Απορώ!.. Κι αναρωτιέμαι: Ποιος λόγος ανάγκασε τον κ. Εφέτη Εισηγητή να βεβαιώνει το δικαστήριο πως η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, ήταν Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης, με κατάστημα στην οδό Σόλωνος αριθμός 94 στην Αθήνα και με τίτλο στην επιγραφή του και στα βιβλία ποικίλου περιεχομένου που εξέδιδε τις λέξεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ; Κι ακόμα περισσότερο, γιατί ο ίδιος Εφέτης Εισηγητής βεβαίωσε το παραπάνω δικαστήριο πως η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, ήταν συνέχεια της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, μια και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους οι δύο αυτές ανεξάρτητες επιχειρήσεις; Άλλη – ξέχωρη η πρώτη επιχείρηση, άλλη – ξέχωρη η δεύτερη και μάλιστα να βεβαιώνει το ίδιο δικαστήριο (ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!), πως ιδρυτικά μέλη της Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας, με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, ήταν ο Αντώνης Λιβάνης, ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, και να το αποδέχονται οι κ. κ. δικαστές;! Ντροπή, ντροπή πια!..

Ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου (θα το ξαναπώ),

ήταν τα ιδρυτικά μέλη της νέας εταιρείας “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, χωρίς βεβαιότατα τον Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο και την Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου!.. Στην εταιρεία αυτή είχαν τα 90% ο Αντώνης Λιβάνης και το 10% ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου. Ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, είχαν ήδη αποχωρήσει πουλώντας όσο όσο τα εταιρικά μερίδιά τους, γιατί η επιχείρηση πήγε κατά διαόλου, κι αν δεν ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου που από τον Καναδά στήριζε (δυσανασχετώντας) οικονομικά τη “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, θα είχε κλείσει από τον πρώτο χρόνο. Αυτά από βιβλίο του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου με τίτλο: “Κρίσιμα Χρόνια”, Αγώνες για τη Δημοκρατία (1936-1996), εκδόσεις “Προσκήνιο”, Αθήνα 1999 (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 837-880). Ομολογεί ωμά – ωμότατα στο εν λόγω βιβλίο του ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, πως ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1973 από τον Καναδά που βρισκόταν, “ευλόγησε” δια αλληλογραφίας το σφετερισμό του εκδοτικού κατοχυρωμένου αντιστασιακού σήματός μου “Νέα Σύνορα”, από τους Χαραλαμπόπουλο, Καψή και Λιβάνη, κι αμέσως οι εδώ σφετεριστές άρχισαν να το εμφανίζουν ως δικό τους φλάμπουρο, μια κι είναι γνωστό πως τότε, το 1972, η χούντα είχε απαγορέψει την έκδοση του περιοδικού μου με αιτιολογία πως είχε συνεργάτες κομουνιστές (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σ. 622), αλλά και το Τμήμα Εποπτείας Τύπου της Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών της “Κυβέρνησης” των Συνταγματαρχών, με την από 1η Δεκεμβρίου 1972 απόφασή του, “χαρακτηρίζει” το περιοδικό μας, “περιοδικό άνευ εκπτώσεως δασμών” και μας στερεί το δημοσιογραφικό χαρτί, πλην όμως εγώ συνέχισα να το εκδίδω αψηφώντας τη Δικτατορία και το όποιο φιρμάνι της (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 619-621).

Επωμίστηκαν οι αδίστακτοι την αντιστασιακή δόξα του περιοδικού μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” και όσα τιμητικά σχόλια εκπέμπονταν για τη στάση του από το ραδιοφωνικό σταθμό της Ντόιτσε Βέλε και του ραδιοσταθμού του Λονδίνου και γίνανε …αντιστασιακοί οι σφετεριστές, χρησιμοποιώντας το σήμα του περιοδικού μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” στα βιβλία που εξέδιδαν. Καταπάτησαν ξεδιάντροπα ό,τι ιερό, ό,τι όσιο, τους αντιστασιακούς αγώνες του κατοχυρωμένου εκδοτικού σήματός μου για να ωφεληθούν πολιτικά τότε και στο ευρύτερο μέλλον από την ακτινοβολία του. Και βέβαια πολλά δεινά μου επισώρευσε η αντιστασιακή δράση του περιοδικού μου: απομάκρυνση από το τεχνικό έργο στην υπηρεσία μου (ΟΤΕ), απολογίες, απειλές πως θα με στείλουν στο ΕΑΤ/ΕΣΑ και τέλος την πιο πειστική, την απόλυσή μου. Την μαϊμού επιχείρησή τους δε, που στήσανε οι τρεις τους στην Πλατεία Θεάτρου, την χαρακτήρισε ο Ανδρέας μας “ευφυέστατα” και “ευρηματικά”: Εταιρεία Ημέρας και φυσικά την χρηματοδοτούσε από τα μυστικά κονδύλια του ΠΑΚ! Η πληροφορία και πάλι από το παραπάνω βιβλίο του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου. Το που ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος από την αρχή της συνεργασίας τους, δεν είχε σε καμία εκτίμηση και υπόληψη τον Αντώνη Λιβάνη, αλλά και αργότερα τον εκδοτικό του οίκο “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, φαίνεται ολοκάθαρα από το γεγονός ότι στην ΕΠΕ “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, δεν του είχε αναθέσει καμιά αρμοδιότητα, αλλά και όταν εξέδωσε βιβλίο του το 1999, πήγε σε άλλον εκδότη!!!

Η εκχώρηση των δέκα (10) εταιρικών μεριδίων της Έλλης Καψή - Παρασκευοπούλου, έγινε στο όνομα της κ. Κατίνας ή Κάθυ, συζύγου Αντώνη Λιβάνη, η οποία είναι θυγάτηρ του Νικολάου και της Αγγελικής Κατέχου, οικοκυράς,

με το υπ' αριθμόν 7361/23-9-1974, συμβόλαιο του παραπάνω συμβολαιογράφου. Η δεύτερη εκχώρηση των έξι (6) εταιρικών μεριδίων του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, έγινε τον επόμενο χρόνο, με το υπ' αριθμόν 7685/29-3-1975 συμβόλαιο του ίδιου συμβολαιογράφου και μεταβιβάστηκαν τα τέσσερα (4) εταιρικά μερίδια στον Αντώνη Λιβάνη και τα υπόλοιπα δύο (2), στον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου. Για ποιο λόγο την παραπάνω Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, που συστάθηκε στην Αθήνα την 7ην Ιανουαρίου του έτους 1977 και τα υπ' αριθμόν 7361/23-9-1974 και 7685/29-3-1975 συμβόλαια του παραπάνω συμβολαιογράφου που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσής μου δεν τα είδε ο κ. Εφέτης Εισηγητής και το δικαστήριο που δίκασε την υπόθεσή μου;;;

Γνωστό τoις πάσι, πως ο Αντώνης Λιβάνης, μετά τη μεταβίβαση των εταιρικών μεριδίων από την Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου και τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο σ’ αυτόν, στη γυναίκα του και στον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου, ενσωμάτωσε παράνομα την περιουσία της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ στην Εταιρεία τους που λειτούργησε με τη μορφή Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας, με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, δηλαδή οι είκοσι δύο (22) τίτλοι βιβλίων που εξέδωσε τα πέντε αυτά χρόνια (1972 - 1976) η παράνομη “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ (βλ.: σχετ. κατάλογο βιβλίων της Εθνικής βιβλιοθήκης), τα θεώρησε αυθαίρετα ο Αντώνης Λιβάνης εκδόσεις του, αν και δεν είχε κουνήσει το δακτυλάκι του για την έκδοση των βιβλίων αυτών, ούτε που του είχε ζητηθεί καν η γνώμη του για το θέμα τους, το σχήμα τους ή την οικογένεια των τυπογραφικών στοιχείων που τυπώθηκαν, αποδεχόμενος μόνο στα λόγια την Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία τους διάδοχο και συνέχεια της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, χωρίς αυτό βέβαια να αναφέρεται πουθενά, ούτε στο νέο εταιρικό που σύνταξαν οι δυο τους, Λιβάνης - Καντινέλης, και χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν κάνει εκκαθάριση των περιουσιακών στοιχείων της ΕΠΕ που “ενσωμάτωσαν” απατεωνίστικα στην Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία τους!.. Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα και επίσημα, από το ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ του Πρωτοδικείου Αθηνών με αριθ. πρωτ. 37944/13-12-2006, που βεβαιώνει πως εκτός από τρεις μεταβολές στην εταιρεία “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, που έγιναν έως την παραπάνω ημερομηνία, δεν έχει γίνει καμία άλλη μεταβολή. Οι τρεις μεταβολές είναι: 1) Η σύσταση της ΕΠΕ. 2) Η τροποποίηση με την αποχώρηση της Έλλης Καψή - Παρασκευοπούλου και τέλος 3) Η τροποποίηση με την αποχώρηση του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 649-653 & 654-658).

Και τώρα θα χρησιμοποιήσω κ. Τριανταφυλλόπουλε, τα λόγια του κ. Εφέτη Εισηγητή αντεστραμμένα: πως η επιχείρηση “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, δεν κατέστη ποτέ καθολική διάδοχος της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ με απορρόφηση της περιουσίας της, γιατί ποτέ δεν ζητήθηκε και δεν εγκρίθηκε η απορρόφηση αυτή, με απόφαση του Νομάρχη Αθηνών και που δεν καταχωρήθηκε στο Μητρώο Επιχειρήσεων της Νομαρχίας Αθηνών ή όπου αλλού, π.χ. στο Πρωτοδικείο Αθηνών… Αντιλαμβάνεστε κ. Τριανταφυλλόπουλε, πως κράτησαν το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” στη νέα επιχείρησή τους, για να δικαιολογούν τις λιγοστές εκδόσεις της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ που μόστραραν στα ράφια της Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας τους, ώστε να φαίνονται ενεργοί εκδότες οι άσχετοι και περισσότερο ο Αντώνης Λιβάνης!.. Δεν έδωσαν πουθενά λογαριασμό για την περιουσία της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ που “διέλυσαν” λίγο πριν λήξει η διορία της ζωής της, όπως είχαν συμφωνήσει στο συμβόλαιο “Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης”, δραχ. 220.000, με την

επωνυμία “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ. Και βέβαια είδατε τι επιτυχημένη εκδοτική εταιρεία ήταν η “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, που στα πέντε χρόνια της ζωής της εξέδωσε μόνον είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων, δηλαδή τέσσερις τίτλους βιβλίων το χρόνο!!! Αλλά αυτό το πράγμα δεν είναι εκδοτικός οίκος και μάλιστα να μας βεβαιώνει ενόρκως ο Γιάννης Καψής, πως τότε ακριβώς, το 1977, ο Οίκος “Νέα Σύνορα” του Αντώνη Λιβάνη, ήταν από τους μεγαλύτερους πια στην Ελλάδα, υπαρκτός και γνωστός!!! Που ακούστηκε να χρειαστούν πέντε ολόκληρα χρόνια για να εκδώσουν μόνο είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων και να θεωρείται από τους ίδιους στα λόγια επιτυχημένη η επιχείρησή τους, όταν μάλιστα πλάσαραν την “επιτυχημένη επιχείρησή τους” με κλεμμένο κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα, το δικό μου…

Εγώ έως το 1972 που ξεκίνησαν ο Χαραλαμπόπουλος, η Καψή και ο Λιβάνης την εκδοτική δραστηριότητά τους στην “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, είχα εκδώσει πέντε (5) βιβλία και είκοσι (20) τεύχη του περιοδικού μου και έως το τέλος του 1976 (όταν βιάστηκαν η Καψή και ο Χαραλαμπόπουλος να αποχωρήσουν από την παραπαίουσα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, μεταβιβάζοντας τα εταιρικά τους μερίδια), είχα εκδώσει 40 τεύχη του περιοδικού μου και περίμεναν να εκδοθούν τέσσερα βιβλία ακόμα, τα οποία και εκδόθηκαν!!!

Αλλά ας μας βεβαιώσουν (ο κ. Λιβάνης και ο κ. Καντινέλης) για μία ακόμα φορά, πόσους τίτλων βιβλίων εξέδωσε η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία τους από την 7η Ιανουαρίου 1977 που ιδρύθηκε έως την ημέρα (30-9-1982) που παρέδωσαν την επιχείρησή τους στη γυναίκα του Λιβάνη και στα παιδιά του, χωρίς να ζητήσουμε να μας πουν, για τις παράνομες εκδόσεις βιβλίων, εν αγνοία των αλλοδαπών συγγραφέων τους, που κυκλοφόρησαν και τα κλεψίτυπα, αλλά και για τις σκανδαλώδεις δικαστικές διενέξεις που πραγματοποιήθηκαν στις αίθουσες των δικαστηρίων με άλλους έλληνες εκδότες, με κορυφή αυτή του Μάρκου Βαφειάδη και τη δική μου; Τόσο στις “Εμμάρτυρες αποδείξεις”, όσο στις Προτάσεις τους στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών και στο Εφετείο Αθηνών, μας βεβαιώνουν πως αυτά τα έξι χρόνια εξέδωσαν πάνω από τριακόσιους (300) τίτλους βιβλίων!.. Η Εθνική βιβλιοθήκη όμως τους διαψεύδει, αναφέροντας πως αυτά τα πέντε χρόνια και εννέα μήνες, εξέδωσαν εβδομήντα τρεις (73) τίτλους βιβλίων (βλ.: κατάλογο της Εθνικής βιβλιοθήκης). Τι προσπαθούν να κρύψουν οι Λιβάνηδες με το ψέμα τους αυτό; Απλούστατα την πορεία από το κακό στο χειρότερο και αυτής της επιχείρησης, αν και παρακάτω την παραδέχονται σε τρία επίσημα έγγραφα που κατέθεσαν, πως η επιχείρησή τους δεν είχε κέρδη αλλά ζημίες… Τέλος, ας μας πούνε: πού δηλώθηκε ή καταχωρήθηκε η διάλυση της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ και πού δήλωσαν ή δημοσίευσαν τον απολογισμό της; Στην Εφορεία, στο Πρωτοδικείο Αθηνών, στο Δελτίο Ανωνύμων Εταιρειών και Εταιρειών Περιορισμένης Ευθύνης, στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης; Πού;;; Αλλά τώρα θα πέσετε στην κυριολεξία από τα σύννεφα από τις νέες αποκαλύψεις, για νέες κομπίνες πάνω στο εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα”, του Αντώνη Λιβάνη και της οικογένειάς του!!!

Οι τίμιοι αντίδικοί μου και εναγόμενοι, ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του, στις Προτάσεις τους στα τρία Πολυμελή Πρωτοδικεία Αθηνών και στα δύο Εφετεία Αθηνών, διαβεβαίωναν τους κυρίους Εισηγητές και τους κ. κ. Δικαστές, πως η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, υπό την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, είναι διάδοχος της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, χωρίς όμως να το αποδεικνύουν με κάποιο επίσημο έγγραφο. Από το γεγονός που οι κ. κ. Εφέτες Εισηγητές και οι κ. κ. Δικαστές των δύο συνθέσεων

του Εφετείου Αθηνών, του 13ου Τμήματος, πίστεψαν τους λόγους των αντιδίκων μου κι όχι εμένα, δεν θέλησαν (γιατί άραγε) να ψάξουν περισσότερο την υπόθεσή μου αναζητώντας κάποιο έγγραφο, κάποιο στοιχείο, που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό τους. Έτσι ανορθόδοξα και αβανταδόρικα, δέχτηκαν την …“αλήθεια” των αντιδίκων μου και πήρανε για το λόγο αυτό, δύο φορές απόφαση να απορρίψουν την αγωγή μου, ενώ από πουθενά κι από κανένα έγγραφο, δεν διαπιστώνεται ο ισχυρισμός τους: ότι η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, είναι διάδοχος της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ!!! Έτσι, ο κ. Εφέτης Εισηγητής της τελευταίας σύνθεσης, απόφαση υπ’ αριθ. 227/2006, πείστηκε ή δεν πείστηκε για την αλήθεια τους, πρότεινε στο Δικαστήριο την απόρριψη της αγωγής μου και το παραπάνω Δικαστήριο έκανε δεκτή την εισήγησή του!!! Η εναγόμενη βέβαια στις Προτάσεις της, τόσο Ενώπιον των τριών Πολυμελών Πρωτοδικείων Αθηνών, όσο και Ενώπιον των δύο Εφετείων Αθηνών, στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ, επιμένει με πληκτική επιμονή και χωρίς να το αποδεικνύει, πως:

Από το έτος 1972 άρχισε να λειτουργεί η εκδοτική μου επιχείρηση με τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, η οποία είχε αρχικώς χαρακτήρα Ε.Π.Ε. Από τον Ιανουάριο 1977 ιδρύθηκε η εταιρία μου “ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.” η οποία ήτο διάδοχος της Ε.Π.Ε. και η οποία τον Σεπτέμβριο του 1982 μετά την αποχώρηση του ομορρύθμου εταίρου Αντωνίου Λιβάνη και με τροποποίηση του Καταστατικού της, άλλαξε την επωνυμία της ως έχει μέχρι σήμερα σε “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.”.

H τροποποίηση του Καταστατικού δημοσιεύθηκε στα βιβλία Εταιριών του Πρωτοδικείου Αθηνών με αυξ. αριθμό 15156/82 – (ιδ. σχετ. 3).

Όμως η επίδικη τροποποίηση του Καταστατικού των εναγομένων που δημοσιεύθηκε στα βιβλία Εταιριών του Πρωτοδικείου Αθηνών με αυξ. αριθμό 15156/82, δεν αφορά και δεν αγγίζει – καθόλου, την “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ. Η με αυξ. αριθμό 15156/82 τροποποίηση του παραπάνω Καταστατικού, αφορά (σα δεν ντρέπονται!) Εκχώρηση Εταιρικής Μερίδος και Τροποποίηση Καταστατικού της ετερορρύθμου εμπορικής εταιρείας υπό την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ & Σια Ε.Ε., που αυθαίρετα και παράνομα και για τους γνωστούς λόγους, συμπεριέλαβαν το κατοχυρωμένο εκδοτικό μου σήμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, χωρίς ποτέ – το επαναλαμβάνω – να έχουν με κάποιο επίσημο έγγραφο πραγματοποιήσει τόσο η “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ & Σια ΕΕ”, η “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.” ή ο “ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΒΕ., απορρόφηση της αυτόνομης αυτής εταιρείας “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ.

Είναι ηλίου φαεινότερο ποιος είναι ο λόγος που όλοι τους: οι δικηγόροι του Αντώνη Λιβάνη, οι Εφέτες Εισηγητές και οι Δικαστές των δύο Εφετείων Αθηνών, επιμένουν ενορχηστρωμένα, πως η επιχείρηση “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, είναι διάδοχος της επιχείρησης “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” Ε.Π.Ε. Ο λόγος απλούστατος: Η “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό το τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, συστάθηκε αρχές του 1977, και το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα” με την υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων μου ανήκει τελεσίδικα και αμετάκλητα από το 1970!!! Αυτό σημαίνει πως από την παραπάνω ημερομηνία (6η Νοεμβρίου 1975) και μετά, κανείς δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το εκδοτικό σήμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” χωρίς να έχει άμεσες έννομες συνέπειες. Αν

όμως επικαλεστεί, όπως έκαμε η εναγόμενη, πως χρησιμοποιεί το εκδοτικό σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” από το 1972 …χωρίς να έχω αρχικώς αντίρρηση και πως η “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, είναι διάδοχος της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, τότε παίρνει το δικαίωμα με το έτσι θέλω, βοηθούμενος από επιλήσμονες του καθήκοντός τους δικαστές, να με τυραννά 38 χρόνια τώρα και ποιος ξέρει πόσο ακόμα!..

Από τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα βάσει του υπ’ αριθμ. 38693/2006 ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ του Πρωτοδικείου Αθηνών, πως η “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.”, ενώ είναι διάδοχος της εκδοτικής επιχείρησης με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο (το δικό μου κατοχυρωμένο σήμα) “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, δεν είναι καμία τους και με κανέναν τρόπο συνέχεια της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, μια που η επιχείρηση “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” δεν νομιμοποιείται από κανένα επίσημο έγγραφο ως διάδοχος της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, μ’ όλα τα παράνομα επακόλουθα.

Το αντίθετο μάλιστα διαβεβαιώνει ευθεία και το υπ’ αριθμ. 37944/2006 ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ του Πρωτοδικείου Αθηνών. Άλλωστε, με την έναρξη χρησιμοποίησης από τους εναγόμενους στις 7 Ιανουαρίου 1977, του κατοχυρωμένου από το 1970 πλέον σήματός μου “Νέα Σύνορα” ως διακριτικό σήμα στη νέα και ανεξάρτητη επιχείρησή τους, στοιχειοθετείται πέρα από κάθε αμφιβολία δεύτερος και ξεκάθαρος βιασμός του παραπάνω εκδοτικού κατοχυρωμένου σήματός μου, μια και ήδη με την παραπάνω υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα” μου ανήκε δικαιωματικά από την 17-11-1970!!! Με άλλα λόγια, στις 7 Ιανουαρίου 1977 που ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου στήσανε την εκδοτική επιχείρηση με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα” με την υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων, μου ανήκε αποκλειστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα!!! Ολοφάνερος λοιπόν και ο δεύτερος βιασμός του από μίαν άλλη νέα κι ανεξάρτητη επιχείρηση (“ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.”), σε σχέση με την πρώτη κι ανεξάρτητη επιχείρηση, με την επωνυμία “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ!!!

Πρώτος βιασμός η χρησιμοποίησή του από την ΕΠΕ “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” και δεύτερος από την ανεξάρτητη εκδοτική εταιρεία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Κι επιμένω, γιατί οι δύο εταιρείες, η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και η “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.”, όντως ανεξάρτητες και αυτοτελείς επιχειρήσεις η μία από την άλλη, δεν έχουν καμιά σχέση, καμία συνάφεια μεταξύ τους, παρά μόνο που καταπάτησαν το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα, αλληλοδιαδόχως, η μία το 1972 και η άλλη το 1977… Πώς αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά ότι η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και η “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.”, είναι ανεξάρτητες και αυτοτελείς επιχειρήσεις και πώς η δεύτερη δεν είναι διάδοχος της πρώτης; Μα και από το έγγραφο του Υπουργείου Ανάπτυξης με αριθ. πρωτ. Κ2-132/8-1-2007. Το παραπάνω επίσημο έγγραφο, που μου εστάλη αιτήσει μου, επιβεβαιώνει πως:

Όπως προκύπτει από τα τηρούμενα στην υπηρεσία μας στοιχεία της ανώνυμης εταιρίας “ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ”, δεν

προκύπτει ότι αυτή έχει απορροφήσει εταιρία με την επωνυμία “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΠΕ”.

Και συνεχίζει, μα τώρα κρατηθείτε:

Συμπληρωματικά σας γνωρίζουμε ότι με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της που συνήλθε την 10-5-2002, η ως άνω ανώνυμη εταιρία “ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ” αποφάσισε την αγορά εταιρικών μεριδίων της Κυπριακής εταιρίας “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD”. Συγκεκριμένα, αποφασίστηκε η αγορά του 50% των μεριδίων της εταιρίας αυτής. Από τα παραπάνω συνάγεται και επίσημα ότι η “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” δεν είναι διάδοχος της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, κι ο λόγος γιατί από κανένα έγγραφο δεν βεβαιώνεται η απορρόφησή της από την πρώτη. Για τον ίδιο λόγο εξυπακούεται πως δεν μπορεί να είναι διάδοχοί της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, η “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.” και η ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ “ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ”.

Η ζωή των εκδοτικών επιχειρήσεων που ήταν μέτοχος ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του, χωρίζεται σε πέντε αμαρτωλά στάδια. 1ο στάδιο η αυτόνομη και ανεξάρτητη “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ. 2ο στάδιο η αυτόνομη και ανεξάρτητη “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, που δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τη “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ. 3ο στάδιο η “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, που είναι διάδοχος της “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. 4ο στάδιο ο “Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη”, Ανώνυμη Βιοτεχνική Εταιρεία, με τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΑΒΕ, που είναι διάδοχος της “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” και 5ο στάδιο η …Κυπριακή εταιρία (off shores) “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD”(!!!) που ο “Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη”, Ανώνυμη Βιοτεχνική Εταιρεία, με τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΑΒΕ, αγόρασε και κατέχει τα 50% των μεριδίων της εταιρίας αυτής!!! Αυτή τη φορά ο Δούρειος ίππος έρχεται από την Κύπρο, ίσως και καλύψει με κομπίνα την μηδέποτε απορρόφηση της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, από την εναγομένη και τα παρακλάδια της!!!

Αυτό σημαίνει πως το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, καταπατήθηκε παράνομα πέντε(!!!) φορές, δύο από τις πρώτες ανεξάρτητες μεταξύ τους επιχειρήσεις, την “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΠΕ και την “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” (και μάλιστα από τούτην εδώ και τις υπόλοιπες, όταν είχε ήδη αποφανθεί η Δευτεροβάθμια Επιτροπή Σημάτων του Υπουργείου Εμπορείου, πως το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα μου ανήκει τελεσίδικά κι αμετάκλητα κι άλλες δύο, από την “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” και τον “ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΙΒΑΝΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. 5η δε φορά από την …Κυπριακή εταιρία (off shores) “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD” της οποίας κατέχουν οι εναγόμενοι το 50% των μεριδίων. Άραγε πόσα μερίδια είχε και έχει ο Αντώνης Λιβάνης στην Κυπριακή εταιρία (off shores) “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD” και γιατί το ίδιο πρόσωπο (ο Αντώνης Λιβάνης), πουλά

μεταφέροντας τα 50% των μεριδίων της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD” από το ένα χέρι του στο άλλο χέρι του, στον “ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΙΒΑΝΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ”;;; Τι σόι κομπίνα είναι αυτή, που τα 50% των μεριδίων φεύγουν από το ένα χέρι του ίδιου προσώπου και πάνε στο άλλο χέρι του ίδιου προσώπου;;; Είναι μόνο για αποφυγή φόρου κληρονομίας ή υπάρχει στημένη και άλλη κομπίνα;

Νέες κομπίνες σκαρφίστηκαν οι εναγόμενοι και ίδρυσαν στην πολύπαθη Κύπρο, εξωχώρια επιχείρηση (off shores) με σύσταση “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD”!!! Να σημειωθεί πως στην Κύπρο είχα πολλούς συνεργάτες και συνδρομητές και από το Εθνικό Ίδρυμα Κύπρου, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, εκπέμπονταν κατ’ επανάληψη κολακευτικότατα σχόλια για την ύλη και την γενικά τίμια στάση του περιοδικού μου, ο δε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρος Κυπριανού, μου έστειλε προσωπική ευχαριστήρια επιστολή (26-5-1984) για το ενδιαφέρον μου για την Κύπρο, με αφορμή το εκδοθέν και αποσταλέν τεύχος του περιοδικού μου “Νέα Σύνορα” που ήταν αφιερωμένο στην Κύπρο και στους Κύπριους αγωνιστές. Μίλησα και προσωπικά από το ραδιόφωνο με μακρά συνέντευξη που μου πήραν. Υπήρχε δηλαδή στην Κύπρο αγοραστικό κοινό του περιοδικού μου και των βιβλίων μου, το όποιο κοινό έτρεξε να καλύψει ο Αντώνης Λιβάνης σπέρνοντας σύγχυση, με δούρειο ίππο τις δικές του μαϊμού εκδόσεις με σήμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Το τίμιο λάβαρό μου, το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, με το οποίο αντιστάθηκα μόνος κι απροστάτευτος στη δικτατορία της 21ης Απριλίου του 1967 του Παπαδόπουλου, το σέρνουν τώρα οι εναγόμενοι στις κακόφημες στράτες των off shore εταιριών και ο κ. Εφέτης Εισηγητής βεβαιώνει τους κ. κ. Δικαστές, πως: Ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του, δεν έπραξαν αντίθετα από το Νόμο και τα χρηστά ήθη σφετεριζόμενοι το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”!!! Εμείς που γνωρίζουμε τι κομπίνες στήνονται μ’ αυτές τις off shore εταιρίες, που δεν μπορεί ούτε το κράτος μας να ελέγξει, να περιμένουμε πως οι αδίστακτοι αυτοί άνθρωποι θα πάψουν να μας αδικούν κατάφορα;

Και συνεχίζει το σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005 ο κ. Εφέτης Εισηγητής: (3) Η άνω εταιρεία (“ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”) κατά το καταστατικό της είχε σκοπό την έκδοση βιβλίων και περιοδικού και κάθε συναφούς εργασίας αλλά ασχολήθηκε όσο λειτουργούσε μόνο με την έκδοση βιβλίων χρησιμοποιώντας τις άνω λέξεις ως διακριτικό τίτλο της εκδοτικής επιχειρήσεως και προς υποδήλωση του ότι τα βιβλία αυτά προέρχονταν από την παραπάνω εκδοτική επιχείρηση χωρίς να προέλθει σε κατάθεση σχετικής δηλώσεως για τη χρήση ως σήματος του άνω διακριτικού γνωρίσματος για τον άνω προορισμό στο Υπουργείο Εμπορίου

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Άλλο μέγα ψέμα! Ποια είναι η αλήθεια: Δεν ασχολήθηκε μόνο με την έκδοση βιβλίων όσο λειτουργούσε η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία τους, με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Το ίδιο και η Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ και στη συνέχεια ο Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη, βιοτεχνική εταιρία”. Εξέδωσαν και τέσσερα περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας!!! Γιατί το κρύβει, γιατί το διαψεύδει ο κ. Εφέτης Εισηγητής; Και πως δεν είδαν την …παράλειψη οι κ. κ. Δικαστές, μια και τα έχουμε αναφέρει και επικαλεστεί ένα ένα τα περιοδικά αυτά στις Προτάσεις μας!.. Την πράξη αυτή του κ. Εφέτη Εισηγητή, αν τη συσχετίσουμε με τις παραπάνω σκόπιμες διαστρεβλώσεις και παραλείψεις του, δίκαια μπορούμε να μιλάμε για

κακοδικία, αν όχι για κάτι χειρότερο… Αλλά ποια τίμια παρουσία, ποια τίμια εκπροσώπηση, μπορεί να έχει μια εκδοτική επιχείρηση όπως των εναγομένων, που λειτουργεί με κλεμμένο κατοχυρωμένο σήμα αναγνώρισης, σήμα που χρησιμοποιεί παράνομα, σπέρνοντας σύγχυση σ’ όλη την επικράτεια αλλά και στο εξωτερικό, για το ποιος πραγματικά είναι ο νόμιμος κάτοχος του σήματος τούτου (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 105-106), αφού: Η άνω εταιρεία (“ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”) δεν προήλθε σε κατάθεση σχετικής δηλώσεως για τη χρήση ως σήματος του άνω διακριτικού γνωρίσματος για τον άνω προορισμό στο Υπουργείο Εμπορίου; Δηλαδή χρησιμοποιούσαν παράνομα το σήμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Και πώς μπορούσαν να προέλθουν (ας σοβαρευτούμε επί τέλους κύριοι δικαστές), οι εναγόμενοι σε κατάθεση σχετικής δηλώσεως για τη χρήση ως σήματος του άνω διακριτικού γνωρίσματος (“Νέα Σύνορα”) για τον άνω προορισμό στο Υπουργείο Εμπορίου, Τμήμα καταθέσεως σημάτων, μια και μόνο μια φορά και μοναδική γίνεται δεκτό το ίδιο σήμα από ένα και μοναδικό καταθέτη από την παραπάνω Υπηρεσία του Υπουργείου Εμπορίου και ήδη είχα καταθέσει εγώ αρμοδίως την επωνυμία “Νέα Σύνορα” από το 1970;;; Μας εμπαίζετε κ. Εφέτη Εισηγητή και σεις κ. κ. Δικαστές;;;

Βεβαίως και δημιούργησε σύγχυση στους παραπάνω καταναλωτές και εμπόρους βιβλίων (βιβλιοπωλεία και πλασιέ βιβλίων), η κατά τον προαναφερθέντα τρόπο παρουσίασης της επωνυμίας μου και χρήσης ως διακριτικού γνωρίσματος της εναγόμενης εταιρείας των βιβλίων που εξέδιδε και διένειμε με τις λέξεις “Νέα Σύνορα”, αφού είχε ήδη καταστεί γνωστότατη η εκδοτική επιχείρησή μου με την απαγόρευση της κυκλοφορίας του περιοδικού μου “Νέα Σύνορα” από τη χούντα, από την κατάσχεση από τους ασφαλίτες (μια και εγώ συνέχιζα να το εκδίδω) των τευχών από τα βιβλιοπωλεία και τα περίπτερα, από τους ύμνους που εξέπεμπαν οι ραδιοσταθμοί του εξωτερικού Ντόιτσε Βέλε και Λονδίνου, αλλά και από τα δημοσιεύματά μας που ενοχλούσαν συνεχώς, ωσάν αγκάθι σε ευαίσθητο σημείο του σώματος, τους επίορκους πραξικοπηματίες.

Αν πράγματι είναι ανεδαφικές οι εκτιμήσεις μου περί δημιουργίας συγχύσεως στους ενδιαφερομένους, γιατί οι αναγνώστες των εφημερίδων ζητούσαν από εμένα με επιστολές τους, που προσεκόμισα και επικαλέστηκα, τα βιβλία των εναγομένων που διαφήμιζαν οι εφημερίδες και τα περιοδικά; Κι αν από λάθος οι απλοί πελάτες του Αντώνη Λιβάνη, έστελναν τις επιστολές τους και τις παραγγελίες τους στη διεύθυνση του σπιτιού μου, πως δικαιολογείται οι προσωπικοί φίλοι του, οι ομοϊδεάτες του στο ΠΑΣΟΚ και η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ να μη γνωρίζουν τη διεύθυνση του Αντώνη Λιβάνη, του ιδιαίτερου του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και να στέλνουν τις προσκλήσεις τους, τις ανακοινώσεις τους και τα έντυπά τους στη διεύθυνση του σπιτιού μου και να θεωρείται αυτό από τον κ. Εφέτη Εισηγητή και το Δικαστήριο ότι δεν ήταν σύγχυση!!! (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 101-117.) Αλλά, κ. Τριανταφυλλόπουλε, αν η Νεολαία της ΚΝΕ και του “Οδηγητή” δεν γνώριζαν τη σωστή διεύθυνση του εκδοτικού οίκου Λιβάνη, η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ και ο Στέφανος Μανίκας που υπογράφει επιστολή που έλαβα, δεν γνώριζε τον Αντώνη Λιβάνη και γνώριζε τον Δημήτρη Βαλασκαντζή; Κι αν δεν είναι τα παραπάνω σύγχυση, λόγω ακριβώς της ύπαρξης δύο εκδοτικών οίκων με την ίδια επωνυμία, τότε τι είναι; Αλλά επί τέλους, αν δεν χρησιμοποιούσαν οι εναγόμενοι το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, θα έκαναν το λάθος οι πελάτες τους κι όσοι συναλλάσοντο μαζί τους, να στέλνουν τις επιστολές τους και τις παραγγελίες τους στη διεύθυνση της οικίας μου; Και τέλος πάντων, πως ονομάζουν στο χωριό του κ.

Εφέτη Εισηγητή και των κ. κ. Δικαστών το μπέρδεμα τούτο; Στην ελληνική γλώσσα που έχουμε πολλές ονομασίες για την κάθε περίπτωση, βρίσκουμε στο λεξικό πως ο αποπροσανατολισμός αυτός, λέγεται: Σύγχυση! Κι ακόμα, μια και ήμουν άγνωστος, οι ονομαστικές προσωπικές προσκλήσεις για γάμους, για ομιλίες, για εκθέσεις ζωγραφικής, για δεξιώσεις σε πρεσβείες και σε προξενεία ξένων χωρών που στέλνονταν από σύγχυση σε μένα, για ποιο λόγο μια και δεν υπήρχε σύγχυση, δεν στέλνονταν στη διεύθυνση του σπιτιού του Αντώνη Λιβάνη στην Κηφισιά ή στο βιβλιοπωλείο του στο κέντρο της Αθήνας και στέλνονταν σπίτι μου σε απομακρυσμένη διεύθυνση στα …Τουρκοβούνια;;; Ακόμα και φίλοι των εναγομένων και οι ξένες αποστολές πάθαιναν σύγχυση και στέλνανε τις επιστολές τους στη διεύθυνση του σπιτιού μου, στην οδό Μεγαλοπόλεως 11-13, στου Γκύζη, εκεί που έρχονταν όλοι όσοι ήθελαν να με συναντήσουν, τακτικά δε και οι ασφαλίτες για να με ειδοποιήσουν όπως περάσω από την Ασφάλεια Αθηνών στην οδό Μεσογείων για …υπόθεσή μου…

Οι επιστολές που προσκόμισα και επικαλέστηκα είχαν αποσταλεί και από το εξωτερικό ή από πολιτιστικούς και επαγγελματικούς συλλόγους ή από πανεπιστημιακές σχολές ή από νοσοκομεία ή εφημερίδες ή από επιτροπή νεολαίων πολιτικών κομμάτων ή από ιδιώτες της χώρας μας, κι αφορούσαν τον Αντώνιο Λιβάνη ή την προσωπική εκδοτική επιχείρηση την οποία διεύθυνε ή τους εν συνεχεία υπευθύνους της εναγομένης ετερόρρυθμης εταιρείας(!!!), έφτασαν δε σε μένα, το ομολογεί ο κ. Εφέτης Εισηγητής, από το ότι είχαν πάθει σύγχυση και έθεταν τη διεύθυνση παραλήπτη την οδό Μεγαλουπόλεως αριθμός 11 - 13, που είναι η διεύθυνση κατοικίας μου και η διεύθυνση των εκδόσεών μου και υπήρχε σε τηλεφωνικούς επαγγελματικούς ή όχι καταλόγους ή σε οδηγό εκδόσεως βιβλίων και περιοδικών και βεβαίως με ανέφερε ως εκδότη του περιοδικού “Νέα Σύνορα” και των εκδόσεων “Νέα Σύνορα”. Αν ήταν ενημερωμένο το ενδιαφερόμενο κοινό για την ύπαρξη στο κέντρο της Αθήνας του εκδοτικού οίκου του Αντώνη Λιβάνη, ήταν δυνατό να αναζητούν τον Αντώνη Λιβάνη και τη μεγάλη επιχείρησή του στα …Τουρκοβούνια!.. Ήταν δυνατό να έρχονται προς συνάντησή του ή να στέλνουν τις παραγγελίες και τα δοκίμιά τους προς έκδοση βιβλίων τους, στην άγνωστη οδό Μεγαλοπόλεως στου Γκύζη!!! Στου Γκύζη ο Αντώνης Λιβάνης!!! Αλλά οι ενημερωμένοι πολίτες που διάβαζαν και αναζητούσαν βιβλία του, δεν γνώριζαν πως τα τηλέφωνα του κέντρου της Αθήνας αρχίζουν από 36 και όχι από 64;;; Μεγάλη σύγχυση σας λέω…

Τα περιοδικά που κατά καιρούς εξέδωσαν οι μαϊμουδοεπιχειρήσεις με τα πολλά ονόματα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” των εναγομένων, που δεν είναι ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, αλλά τέσσερα και που με τόσο πείσμα επιμένουν να δηλώνουν οι εναγόμενοι και ο κ. Εφέτης Εισηγητής της 20.10.2005 του Εφετείου Αθηνών, 13ο τμήμα, πως οι εναγόμενοι (Αντώνης Λιβάνης κτλ.) δεν κυκλοφόρησαν ποτέ λογοτεχνικό περιοδικό, ούτε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό, είναι:

α) Το περιοδικό “Οικολογία και Περιβάλλον”. Εκδότης ο Αντώνης Λιβάνης, γραφεία Σόλωνος 94, Αθήνα, τηλ.: 3610589. Το πρώτο τεύχος ήταν: Μάρτιος - Απρίλιος 1982, επί “κυριαρχίας” της “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, συνέχισε δε να το εκδίδει έως το 1986 και επί κυριαρχίας της “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Όσα τεύχη του περιοδικού “Οικολογία και Περιβάλλον” εκδόθηκαν, υπάρχουν κατατιθεμένα στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Να σημειωθεί πως το

περιοδικό “Οικολογία και Περιβάλλον” εκδόθηκε το Μάρτη του 1982, κυκλοφορούσε δε έως 1986 – πριν την κατάθεση της αγωγής μου η οποία κατατέθηκε στις 21-7-1989, άρα ψεύδεται αισχρά ο κ. Εφέτης Εισηγητής όταν λέει πως: Η άνω εταιρεία (“ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”) κατά το καταστατικό της είχε σκοπό την έκδοση βιβλίων και περιοδικού και κάθε συναφούς εργασίας αλλά ασχολήθηκε όσο λειτουργούσε μόνο με την έκδοση βιβλίων. Οι κ. κ. Δικαστές της παραπάνω σύνθεσης, που δίκασαν την υπόθεσή μου πώς και δεν το είδαν;;; Όταν ένας απλός άνθρωπος, κ. Εφέτη Εισηγητή και κ. κ. Δικαστές, λέει ψέματα για να υπερασπίσει τον εαυτό του, μπορώ και να τον συγχωρέσω. Όταν όμως ένας Δικαστής στον οποίο έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας πως θα μας αποδώσει το δίκιο μας, στρεψοδικεί με καταφανή πρόθεση η εισήγησή του ή η απόφασή του να αθωώσει τον άρπαγα, επιβραβεύοντάς τον για την ατιμία που διέπραξε, αυτόν δεν μπορώ με κανένα τρόπο να τον συγχωρήσω…

β) Το περιοδικό “Μουσικολογία”. Το περιοδικό αυτό που έχουν εκδώσει οι αντίδικοι, οι μη έχοντες (κατά την 227/2006 Απόφαση του Εφετείου Αθηνών, τμήμα 13ο) εκδώσει ποτέ λογοτεχνικό περιοδικό ή οποιοδήποτε άλλο περιοδικό(!!!) αναφέρεται ως περιοδική έκδοση μουσικής θεωρίας και πράξης. Κάποια τεύχη του παραπάνω περιοδικού έχουν οι εναγόμενοι καταθέσει στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Για τη μουσική πεδία του Αντώνη Λιβάνη και της οικογένειάς του δεν θα πω κουβέντα… Εμείς, έχουμε στα χέρια μας το 14ο τεύχος του περιοδικού “Μουσικολογία”, που εκδότης του στο εξώφυλλο αναφέρεται το …κλεμμένο από τον Αντώνη Λιβάνη εκδοτικό κατοχυρωμένο σήμα μας “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”(!!!) και οι Εκδόσεις Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ. Στην τέταρτη σελίδα δε, εκτός άλλων, διαβάζουμε: ΕΚΔΟΤΗΣ “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΒΕ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, Σόλωνος 96, 98 - 106 80 Αθήνα, τηλ.: 3600398. Πιο κάτω διαβάζουμε: Ταχυδρομικές επιταγές στη διεύθυνση: “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ, Σόλωνος 96, 98 - 106 80 Αθήνα. Τέλος στη σελίδα 197 διαβάζουμε: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ. Το περιοδικό Μουσικολογία εκδίδεται δύο φορές το χρόνο. Παρακαλούνται όσοι επιθυμούν να συνεργαστούν να αποστέλλουν τα άρθρα τους το αργότερο έως το τέλος του Μαρτίου για το θερινό τεύχος και έως το τέλος του Σεπτεμβρίου για το χειμερινό σε μία από τις δύο ακόλουθες διευθύνσεις: Τμήμα Μουσικών Σπουδών ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ. Πανεπιστήμιο Αθηνών “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”.

Φιλοσοφική Σχολή Ζωγράφου Σόλωνος 96, 98 - Αθήνα 106 80. Καθηγήτρια Ολυμπία Ψυχοπαίδη.

Το περιοδικό “Μουσικολογία” λοιπόν, εκδίδεται δύο φορές το χρόνο κι αυτό σημαίνει πως το πρώτο τεύχος του κυκλοφόρησε το 1993, πριν εφτά (7) χρόνια, μια και εμείς έχουμε στα χέρια μας το δέκατο τέταρτο (14) τεύχος του, Αθήνα 2000. Τι ανάγκη άλλων μαρτύρων έχετε;

Ακόμα το ίδιο περιοδικό (“Μουσικολογία”), διαφημίζεται και σε κατάλογο νέων βιβλίων του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη, αυτό στη δεύτερη ολοσέλιδη σελίδα μαζί, “αγκαλιά”, με τα περιοδικά τους “Ρεύματα” και “Ειρμός” και μάλιστα σε μια ενότητα με τα άλλα εκδοτικά σήματα που χρησιμοποιούν οι παραπάνω εκδόσεις. Το απίστευτο κι εδώ είναι ότι στον εν λόγω κατάλογο και στις σελίδες 118, 119 και 120, καταχωρούνται ολοσέλιδα με τετραχρωμίες και ενημερωτικά σχόλια, τα εξώφυλλα των παραπάνω περιοδικών των αντιδίκων με σειρά: “Ρεύματα”, “Μουσικολογία”,

“Ειρμός”(!!!), περιοδικά που εξέδωσαν οι εκδόσεις Λιβάνη και που διαμαρτύρονται στις Προτάσεις τους πως τους κατηγορούμε άδικα, γιατί δεν κυκλοφόρησαν ποτέ λογοτεχνικό περιοδικό, ούτε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό(!!!)

Ακόμα στον Πλήρη Αλφαβητικό Κατάλογο, Νέες τιμές, του ίδιου Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη, βρίσκουμε το ίδιο περιοδικό: “Μουσικολογία”, να υπάρχει στη δεύτερη ολοσέλιδη σελίδα, μαζί με τα περιοδικά “Ειρμός” και “Ρεύματα”, και σε μια ενότητα με τα άλλα εκδοτικά σήματα που χρησιμοποιούν οι παραπάνω εκδόσεις!!! Όλα αυτά τα καταθέσαμε και τα επικαλεστήκαμε. Πώς και δεν τα είδε ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές του Εφετείου Αθηνών, του 13ου τμήματος, και αποφάνθηκαν ψευδώς πως οι εκδόσεις Λιβάνη δεν κυκλοφόρησαν ποτέ λογοτεχνικό περιοδικό, ούτε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό;;; Ντρέπομαι για λογαριασμό τους, που τα επισημαίνω όλα αυτά, αλλά τι να κάνω; Να χαρίσω στον πάμπλουτο Αντώνη Λιβάνη το κατοχυρωμένο σήμα μου, το μόνο περιουσιακό στοιχείο που έχω ν’ αφήσω στο παιδί μου;

γ) Το περιοδικό “Ρεύματα”. Το πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησαν αναφέρει: Ιούλιος - Αύγουστος 1998. Αυτό που έχουμε στα χέρια μας είναι το τέταρτο τεύχος: Αύγουστος - Σεπτέμβριος 1999. Και το περιοδικό αυτό (“Ρεύματα”) δεν το έχουν καταθέσει οι εναγόμενοι στην Εθνική Βιβλιοθήκη ως όφειλαν(!..) και το έκαναν αυτό προφανώς για τον ίδιο λόγο, για να μην πάρουμε είδηση εμείς οι κουτοβαλκάνιοι πως εξέδωσαν και τρίτο περιοδικό, έτσι να μπορούν με μισοχαμόγελα και χωρίς σταλιά ντροπή (πού να τη βρούνε), να βεβαιώνουν τους δικαστές του Εφετείου Αθηνών και όποιον άλλο, πως δεν κυκλοφόρησαν ποτέ λογοτεχνικό περιοδικό, ούτε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό(!!!) Το ίδιο περιοδικό το βρίσκουμε καταχωρημένο και διαφημιζόμενο στην πρώτη σελίδα του καταλόγου νέων βιβλίων έτους 2000, του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη και στο πίσω εξώφυλλο του ίδιου κατάλογου, μαζί με τα άλλα εκδοτικά σήματα που χρησιμοποιούν οι εκδόσεις Λιβάνη. Ακόμα το βρίσκουμε στον Πλήρη Αλφαβητικό Κατάλογο, Νέες τιμές, του ίδιου Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη τόσο στο μπροστινό εξώφυλλο, στην 3η σελίδα του παραπάνω καταλόγου, όσο και στο οπίσθιο εξώφυλλο, μαζί με τα άλλα εκδοτικά σήματα που χρησιμοποιούν οι ίδιες εκδόσεις των αντιδίκων. Το ίδιο περιοδικό: “Ρεύματα”, υπάρχει ακόμα διαφημιζόμενο στις σελίδες 258 - 259 του ίδιου καταλόγου. Ακόμα υπάρχει ολοσέλιδη διαφήμιση σε νέο κατάλογο, στη δεύτερη σελίδα, μαζί με τα περιοδικά “Ειρμός” και “Μουσικολογία”, και σε μια ενότητα με τα άλλα εκδοτικά σήματα που χρησιμοποιούν οι παραπάνω εκδόσεις. Τέλος, στον ίδιο νέο κατάλογο και στις σελίδες 118, 119 και 120, καταχωρούνται ολοσέλιδα με τετραχρωμίες και ενημερωτικά σχόλια, τα εξώφυλλα των παραπάνω περιοδικών με σειρά: “Ρεύματα”, “Μουσικολογία”, “Ειρμός”. Όλα αυτά τα καταθέσαμε και τα επικαλεστήκαμε, πώς και δεν τα είδε ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές κι αποφάνθηκαν πως οι εκδόσεις Λιβάνη δεν κυκλοφόρησαν ποτέ λογοτεχνικό περιοδικό, ούτε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό;;;

δ) Το περιοδικό “Ειρμός” αναφέρεται ως Περιοδική Έκδοση των Κοινωνικών Επιστημών. Τώρα τι σχέση έχει ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του με τις κοινωνικές επιστήμες, μόνο αυτός και οι δικοί του μπορούν να μας το πουν… Εκδότης του περιοδικού “Ειρμός” είναι το κλεμμένο εκδοτικό κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” από τον Αντώνη Λιβάνη και ο ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ …ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΒΕ, Copyright 2001. Σόλωνος 96, 98 - 106 80 Αθήνα, τηλ.: 3600398. Το παραπάνω περιοδικό “Ειρμός” δεν το έχουν καταθέσει οι

εναγόμενοι στην Εθνική Βιβλιοθήκη ως όφειλαν(!..) και το έκαναν αυτό προφανώς για να μην πάρουμε είδηση εμείς πως εξέδωσαν και τέταρτο περιοδικό, ώστε να μπορούν ανερυθρίαστα να βεβαιώνουν τους δικαστές του Εφετείο Αθηνών και όποιον άλλον, πως δεν κυκλοφόρησαν ποτέ λογοτεχνικό περιοδικό, ούτε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό(!!!) και ως εκ τούτου η σύγχυση και ο αθέμιτος ανταγωνισμός που επικαλούμαι, ότι είναι άνευ αντικειμένου…

Εμείς έχουμε στα χέρια μας μόνο το 3ο τεύχος του περιοδικού “Ειρμός” και προτιθέμεθα να το χαρίσουμε στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Έχουμε όμως λάβει από το εξωτερικό πάνω από 60 παραγγελίες βιβλιοπωλείων και ιδιωτών που μας παραγγέλλουν να στέλνουμε το περιοδικό τούτο αλλά και βιβλία στις διευθύνσεις τους. Βεβαίως μέρος των έντυπων παραγγελιών αυτών τις έχουμε καταθέσει και επικαλεσθεί στο φάκελο της υπόθεσής μου, δείγμα της σύγχυσης που δημιουργείται. Δεν τις είδε ο κ. Εφέτης Εισηγητής, δεν τις είδαν οι κ. κ. Δικαστές; Του παραπάνω περιοδικού “Ειρμός”, βλέπουμε να διαφημίζονται τα τεύχη 1ο και 2ο στη σελίδα 167 του: Πλήρη Αλφαβητικού Καταλόγου βιβλίων, Νέες τιμές, του ίδιου Εκδοτικού …Οργανισμού Λιβάνη, ως έκδοσή τους. Ακόμα το ίδιο περιοδικό (Ειρμός), διαφημίζεται και σε κατάλογο νέων βιβλίων του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη, στη δεύτερη ολοσέλιδη σελίδα μαζί, “αγκαλιά”, με τα περιοδικά “Ρεύματα” και “Μουσικολογία” και μάλιστα σε μια ενότητα με τα άλλα εκδοτικά σήματα που χρησιμοποιούν οι παραπάνω εκδόσεις. Το απίστευτο είναι ότι στον εν λόγω κατάλογο και στις σελίδες 118, 119 και 120, καταχωρούνται ολοσέλιδα με τετραχρωμίες και ενημερωτικά σχόλια, τα εξώφυλλα των παραπάνω περιοδικών με σειρά: “Ρεύματα”, “Μουσικολογία”, “Ειρμός”(!!!), περιοδικά που εξέδωσαν οι εκδόσεις Λιβάνη και που διαμαρτύρονται αγαναχτισμένα οι εναγόμενοι, σχίζοντας τα ιμάτιά τους, πως: δεν κυκλοφόρησαν ποτέ λογοτεχνικό περιοδικό, ούτε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό(!!!) και ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές του Εφετείου Αθηνών που δίκασαν την υπόθεσή μου, κλείνουν τα μάτια στα πειστήρια που επικαλέστηκα και τ’ αυτιά στις τίμιες Προτάσεις μου κι απορρίπτουν την αγωγή μου και μάλιστα για δεύτερη φορά!!! Δυστυχώς το κακό έχει μακριά χέρια…

Φυσικά με την κυκλοφορία των παραπάνω περιοδικών, έχει δημιουργηθεί ασφυκτική σύγχυση για το ποιος εκδοτικός οίκος “Νέα Σύνορα”, εκδίδει το περιοδικό “Νέα Σύνορα” και ποιος τα παραπάνω τέσσερα περιοδικά που είναι των …εκδόσεων “Νέα Σύνορα”! Με τέτοιο αθέμιτο ανταγωνισμό, είναι θαύμα πως έχω επιζήσει έως σήμερα. Ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές που απέρριψαν την δίκαιη αγωγή μου, έχουν να πουν τίποτα;

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής το σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, με εικασίες, αοριστίες και …κουτσομπολιά, λέει:

(4) Αντίθετα ο μάρτυρας Ζαχαράκης μεταφέροντας πληροφορίες που δεν ανέφερε από ποιους είχε ακούσει(!!!) εκτός από το ότι προέρχονταν από συζητήσεις στο βιβλιοπωλείο της εναγομένης(!!!) της οποίας ήταν υπάλληλος, έκανε λόγο για κάποια συνάντηση μεταξύ του ενάγοντος και του Αντωνίου Λιβάνη κατά την οποία θα μπορούσε ο ενάγων να εκδίδει το περιοδικό με τον τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ αλλά δεν θα προχωρούσε σε έκδοση βιβλίων με τον τίτλο αυτό για να μην δημιουργήσει σύγχυση(!!!).

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Εδώ πρέπει να αναζητήσουμε και να

απομονώσουμε τη σκοπιμότητα που έσπρωξε τον κ. Εφέτη Εισηγητή, να νομιμοποιήσει το τελείως αόριστο και τερατώδες αυτό ψεύδος του Ζαχαράκη, όπως και τις σκόπιμες ασάφειες και αοριστίες του ίδιου, μάρτυρα του Αντώνη Λιβάνη στις Διεξαγωγές Εμμάρτυρων Αποδείξεων, τις οποίες ο παραπάνω Εφέτης Εισηγητής άφησε ανέγγιχτες μη εντοπίζοντάς τες και μη αναφέροντας το παραμικρό στην εισήγησή του, εκτός από το επίμαχο τερατώδες ψεύδος, με την επισήμανση πως ο Αντώνης Λιβάνης, κ. Εφέτη Εισηγητή, αποζητούσε σαν παλαβός τη σύγχυση, γιατί αυτή του έφερνε πελάτες μου και τον ξελάσπωνε οικονομικά. Δεν απασχόλησαν λοιπόν τον κ. Εφέτη Εισηγητή οι Διεξαγωγές Εμμάρτυρων Αποδείξεων, που βάλτωσαν την υπόθεσή μου δέκα ολόκληρα χρόνια, ταλαιπωρώντας τόσους ανθρώπους με κορυφή τον τραγικό θάνατο από στρες του μάρτυρά μου Απόστολου Γιαννάκη. Κι αναρωτιέμαι περίλυπος: Αφού υπήρχε περίπτωση να μην ασχοληθεί το Δικαστήριο αυτό με τις εμμάρτυρες αποδείξεις, προς τι η άχαρη κι άδικη ταλαιπωρία μας και το βαρύ τίμημα, να χάσει άδικα άδικα τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, πλημμυρίζοντας με απόγνωση και πένθος το γέρο πατέρα του; Ας δούμε όμως μικρό μόνο μέρος των ένορκων καταθέσεων του Κων/νου Ζαχαράκη στις Εμμάρτυρες Αποδείξεις:

α) Στη Διεξαγωγή της 28-2-1997 ο Κων/νος Ζαχαράκης, κατέθεσε ενόρκως πως είναι υπάλληλος στον εκδοτικό οίκο Λιβάνη από το 1983 ή 1984, και πως από το 1972 χρησιμοποιείται (από τον εκδοτικό αυτό οίκο) το σήμα “Νέα Σύνορα” και είναι ταυτόσημο με το Α. Αντ. Λιβάνη.

β) Για το ίδιο θέμα, στη διεξαγωγή της 16-5-1997, καταθέτει, πως: Όταν ένας αναγνώστης βλέπει σε ένα βιβλίο τον τίτλο “Νέα Σύνορα”, το μυαλό του πάει στον οίκο Λιβάνη και όχι στον Βαλασκαντζή.

Σαν ενισχυτικό των παραπάνω, στη διεξαγωγή της 16-1-1998 και μετά από ερώτηση της δικηγόρου μου, επανέρχεται και καταθέτει δίκην καταπέλτου, πως: Εγώ (ο κ. Ζαχαράκης δηλαδή), είχα πει ότι ο εκδοτικός οίκος “Νέα Σύνορα” με το όνομα Λιβάνης ή το Α. Αντ. Λιβάνης, είναι το ίδιο και το αυτό στον κόσμο από το 1972!!!

Σε ερώτηση της δικηγόρου μου, αν από το 1972 έως το 1976 υπήρχε εκδοτικός οίκος Λιβάνη, απάντησε: Εγώ γνωρίζω ότι η επιχείρηση “Νέα Σύνορα” Λιβάνη υπάρχει και λειτουργεί από το 1972 μέχρι σήμερα!.. Πώς το γνωρίζει; Του το είπε να το πει ο δικηγόρος του Λιβάνη ή το άκουσε να το συζητάνε στο βιβλιοπωλείο όπου εργάζεται!.. Κι αυτά τα αποδέχεται ο κ. Εφέτης Εισηγητής!!! Ποιο είναι το αυταπόδεικτο μέγα ψεύδος: Ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη, που είναι ...ταυτόσημος από το 1972(!!!) με τα “Νέα Σύνορα”, έκανε την εμφάνισή του στην “αγορά” το 1977!!! (Βλ.: “Σύσταση Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρίας” με την επωνυμία ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. κτλ. στο έργο μου “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 659-663).

γ) Στη Διεξαγωγή της 16-5-1997, όταν ρωτήθηκε ο παραπάνω μάρτυρας από τον δικηγόρο τού κ. Αντώνη Λιβάνη, κατέθεσε ενόρκως, πως: Εγώ (ο Δημήτρης Βαλασκαντζής), ήξερα από το 1972, ότι ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη, χρησιμοποιούσε τον τίτλο “Νέα Σύνορα” και ο μάρτυρας κ. Ζαχαράκης γνώριζε κάλλιστα, πως είχα μιλήσει εκείνη την εποχή με τον Αντώνη Λιβάνη για το θέμα του τίτλου!!! Καταθέτει ακόμα, πως: Ο κ. Βαλασκαντζής είχε βγάλει εκείνη την εποχή που έκανε την αγωγή μία ποιητική συλλογή που δεν γνωρίζω το όνομά της (πάρα κάτω όμως την

ονομάζει!!!) και εκτός από την ποιητική συλλογή, εξέδιδε και κάποιο περιοδικό! Το περιοδικό όμως αυτό, δεν το εξέδιδε σε τακτικά χρονικά διαστήματα σαν άλλα περιοδικά!.. Εστέλνετο δε σε συνδρομητές μέσω του ταχυδρομείου και δεν κυκλοφορούσε μέσω πρακτορείου όπως όλα τα περιοδικά!.. Και τόνιζε: Εάν κάποιος δεν ήταν συνδρομητής του περιοδικού, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει την έκδοσή του!!!Σαν διαμαρτυρία δε, που αναγκάζετο να το ξανά επιβεβαίωση, στη Διεξαγωγή της 16-1-1998, καταθέτει δυσανασχετώντας για την επιμονή μας (ούτε ο ιθύνων νους των πρακτορείων διακίνησης εφημερίδων και περιοδικών του τόπου μας να ήταν), πως: Δεν δέχομαι ότι το περιοδικό Νέα Σύνορα που μου επιδείχθηκε κυκλοφορεί μέσω του πρακτορείου εφημερίδων Αθηνών Επαρχιών!!!

Στη Διεξαγωγή όμως της 3-4-1998, όταν του επιδείχθηκε: α) Κατάσταση του Κεντρικού Πρακτορείου Ημερήσιου - Περιοδικού Τύπου, όπου φαινόταν ότι το περιοδικό μου “Νέα Σύνορα”, αποστέλετο από το παραπάνω Πρακτορείο σε 77 επαρχιακές πόλεις για να διανεμηθεί σε περίπτερα και κιόσκια, β) Βεβαίωση του Πρακτορείου Ημερήσιου και Περιοδικού Τύπου ΑΕ, που βεβαιώνει πως το περιοδικό μου “Νέα Σύνορα”, διακινούσε το Πρακτορείο τους, και γ) Δύο καταστάσεις αποστολής μέσω ΕΛΤΑ, 2577 περιοδικών σε δέματα, για 72 βιβλιοπωλεία σ’ όλη τη χώρα, αλλάζει 180 μοίρες τις προηγούμενες καταθέσεις του, καταθέτοντας τώρα, πως: Δεν γνωρίζω ότι το περιοδικό κυκλοφορούσε μέσω των πρακτορείων και των βιβλιοπωλείων!..Όταν δεν γνωρίζει το περιοδικό, όταν δεν το είδε ποτέ, από πού ξέρει και καταθέτη ένορκα και με βεβαιότητα, ότι δεν κυκλοφορούσε μέσω πρακτορείου και πως: Εάν κάποιος δεν ήταν συνδρομητής του, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει την έκδοσή του; Από που τέλος γνωρίζει πως το περιοδικό που δεν ξέρει, που δεν είδε ποτέ, που το αναζήτησε στα περίπτερα και δεν το βρήκε, πως αποστελλόταν σε ...συνδρομητές μέσω ταχυδρομείου;

δ) Ακόμα, στη Διεξαγωγή της 16-5-1997, σε ερωτήσεις του δικηγόρου μου, απαντά ο κ. Ζαχαράκης ως εξής: Στην συνάντηση που έγινε μεταξύ Λιβάνη και Βαλασκαντζή το 1972 δεν ήμουν παρών. Έχω ακούσει ότι ο κ. Βαλασκαντζής είχε έρθει σε κάποια συνεννόηση με τον κ. Λιβάνη και κάποια συμφωνία μαζί του βάσει της οποίας μπορούσε ο κ. Βαλασκαντζής να εκδίδει το περιοδικό του με τον τίτλο “Νέα Σύνορα”, αλλά πέραν αυτού να μην προχωρήσει σε εκδόσεις βιβλίων με τον τίτλο “Νέα Σύνορα”!!!

Ακόμα κατάθεσε πως: Έχω ακούσει ότι δημιουργήθη σύγχυση από την ποιητική συλλογή που εξέδωσε ο κ. Βαλασκαντζής το 1989. Το κοινό πίστευε ότι ήταν των εκδόσεων Α. Αντ. Λιβάνη και ζητούσε να την αγοράσει από τον οίκο Λιβάνη. Εγώ δεν είχα δει στα περίπτερα να πωλείται το περιοδικό με τίτλο Νέα Σύνορα του κ. Βαλασκαντζή, εγώ το έψαξα στα περίπτερα αλλά δεν το βρήκα, την εποχή του 1977 με 1978. Δεν γνωρίζω εάν στην περίοδο της δικτατορίας είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία του περιοδικού Νέα Σύνορα του κ. Βαλασκαντζή.

Ποια τα καταφανή ψεύδη, που κατατέθηκαν και καταγράφηκαν σ’ αυτήν τη Διεξαγωγή, τα οποία, ήμαρτον Θεέ μου, υιοθετεί στην Εισήγησή του ο κ. Εφέτης Εισηγητής της δικασίμου της 20.10.2005 του Εφετείου Αθηνών, αγνοώντας παντελώς (χωρίς να αναφέρεται σ’ αυτές) τις αποστομωτικές επίσημες αποδείξεις που επικαλέσθηκα!..

Έρχομαι στην παράγραφο που ο μάρτυρας κ. Ζαχαράκης καταθέτει πως γνώριζε ότι είχα μιλήσει εκείνη την εποχή (1972) με τον Αντώνη Λιβάνη, για το θέμα του τίτλου. Δεν θα σταθώ στο αυταπόδεικτο ψεύδος του ισχυρισμού του, από το γεγονός πως το 1972 δεν υφίστατο εκδοτικός οίκος Λιβάνη, άρα και δική μου συνάντηση μετά του αφεντικού του, θα μείνω στο πώς δικαιολογεί τη γνώση τούτη (το ότι πράγματι συναντήθηκα με τον Αντώνη Λιβάνη, για να μιλήσουμε για το θέμα του τίτλου). Λέει: α) Στη συνάντηση που έγινε μεταξύ Λιβάνη και Βαλασκαντζή το 1972 δεν ήμουν παρών... (Δεύτερη σελίδα των πρακτικών της 16-5-1997, 12η αράδα από πάνω). β) Έχω ακούσει από συζητήσεις στον εκδοτικό οίκο, ότι ο κ. Βαλασκαντζής γνώριζε από το 1972, πως ο εκδοτικός οίκος Α. Αντ. Λιβάνη, χρησιμοποιούσε τον τίτλο “Νέα Σύνορα”!!! (Πρακτικά διεξαγωγής, 3-4-1998.)

Όταν όμως στη συνέχεια του επισημαίνεται (στην ίδια διεξαγωγή της 3-4-1998, πρακτικά πρώτης σελίδας, αράδα 13η από πάνω), πως το 1972 έως το 1976, δεν υπήρχε εκδοτικός οίκος Α. Αντ. Λιβάνη και αντιλαμβάνεται τη γκάφα του, προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και αναιρεί όσα με πείσμα είχε καταθέσει μέχρι τότε, διορθώνοντας τάχα τη μνήμη του που τον ξεγέλασε, καταθέτοντας τώρα πως: Γνωρίζω ότι έγινε κάποια συνάντηση (Βαλασκαντζή - Λιβάνη), αλλά όχι το 1972 αλλά αργότερα. Πρέπει να έγινε το 1975, 1976!!! (Πρακτικά της 3-4-1998, σελίδα πρώτη, 18η αράδα από πάνω, δηλαδή, μόλις 5 αράδες πιο κάτω!!!) Φυσικά ήταν αντικειμενικά αδύνατη μια τέτοια συνάντηση, μια και το 1972 ή έστω, έστω(!!!), το 1975 ή 1976, δεν υπήρχε εκδοτικός οίκος Α. Αντ. Λιβάνη!.. Ο εκδοτικός οίκος Α. Αντ. Λιβάνη, σύμφωνα με το ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ του Πρωτοδικείου Αθηνών, εμφανίζεται σαν εκδοτική επιχείρηση μετά από τροποποίηση το 1982!!! Εγώ δε μέχρι το 1972, είχα εκδώσει 5 βιβλία και 20 τεύχη του περιοδικού μου!!! Μέχρι το τέλος δε του 1976, είχα εκδώσει 40 τεύχη του περιοδικού μου και περίμεναν να εκδοθούν τέσσερα βιβλία ακόμα!!! Έτσι, κι αν ακόμα υπήρχε εκδοτικός οίκος Λιβάνη, γιατί εγώ ο “κουτοβαλκάνιος” θα χάριζα την επιτυχημένη επιχείρησή μου στον όποιο Λιβάνη και μάλιστα το 1972, όταν το σήμα “Νέα Σύνορα” ήταν κατοχυρωμένο στο όνομά μου κι εκείνη την εποχή το περιοδικό μου ήταν στο απόγειο της δόξας του, μια και είχε απαγορεύσει η χούντα την κυκλοφορία του; Έτσι που τοποθετεί ο κ. Ζαχαράκης στις καταθέσεις του (με τις ήξεις αφίξεις του!) την υποτιθέμενη συνάντησή μου με τον κ. Αντώνη Λιβάνη, που είχε σαν αποτέλεσμα τη “συνεννόηση” και την κάποια “συμφωνία” ή θέλει να δείξει πως εγώ είμαι μικρόνοος ή να αδικήσει τη νοημοσύνη των δικαστών που έχουν αναλάβει την υπόθεσή μου!.. Γιατί, δέχεται ο κ. Ζαχαράκης, πως ο Αντώνης Λιβάνης το 1972 ή το 1975, 1976, μου έκανε χάρη να μου επιτρέπει να εκδίδω το περιοδικό μου “Νέα Σύνορα”(!!!), αλλά πέραν αυτού, μου απαγόρευε να προχωρήσω σε εκδόσεις βιβλίων με τον ίδιο τίτλο, που όμως είχα είδη κυκλοφορήσει!!! Αλλά, τι είχε στα χέρια του ο Αντώνης Λιβάνης, ώστε να είναι απέναντί μου τόσο ...γαλαντόμος; Είχε εκδοτικό οίκο στ’ όνομά του, που να είναι ...ταυτόσημος με το σήμα “Νέα Σύνορα”; Είχε το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα” κατοχυρωμένο στ’ όνομά του; Τίποτα!!! Είναι να τρελαίνεσαι...

Θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, πως σε κάποια ανύποπτη τάχα ώρα, στη διεξαγωγή της 16-5-1997, “πετάει” ο μάρτυρας κ. Ζαχαράκης, την εξής απάντηση, σε ερώτηση του δικηγόρου μου:

“Δεν γνωρίζω από πότε ο κ. Βαλασκαντζής χρησιμοποιεί τον τίτλο “Νέα Σύνορα”.

Νομίζω ότι την ίδια εποχή είχε καταθέσει και ο κ. Βαλασκαντζής ως σήμα τον τίτλο “Νέα Σύνορα” και μάλιστα δύο φορές. Την πρώτη φορά ήταν γύρω στο 1972 και τη δεύτερη φορά το 1983...

Η αλήθεια όμως είναι, ότι κυκλοφόρησα το περιοδικό μου αρχές 1969 και το 1970 κατέθεσα τον τίτλο “Νέα Σύνορα” στο Υπουργείο Εμπορίου. Ακόμα πως το 1983 και το 1993 ανανέωσα το παραπάνω σήμα, που ισχύει έως το 2003 (και σήμερα έως το 2013 μ.Χ). Δεν είναι όμως τόσο άξια προσοχής η διαστρέβλωση των χρονολογιών, που αυτό εν πάση περιπτώσει είναι στην κρίση σας, όσο εκείνο το ύποπτο: Νομίζω ότι την ίδια εποχή είχε καταθέσει και ο κ. Βαλασκαντζής ως σήμα τον τίτλο “Νέα Σύνορα”...

Είχα, λέει, καταθέσει και εγώ ως σήμα τον τίτλο “Νέα Σύνορα”!!! Γιατί χρησιμοποιεί τον συμπλεκτικό σύνδεσμο: και; Ποιος άλλος μπορούσε να είχε καταθέσει τον τίτλο “Νέα Σύνορα”, μια και μία μόνο φορά και μοναδική, μπορεί να γίνει δεκτό ένα σήμα, από έναν μόνο και μοναδικό καταθέτη; Προσπαθεί να σπείρει σύγχυση, να βάλει στο μυαλό όσων ανημέρωτων διαβάσουν την κατάθεσή του, πως δεν ήμουν ο μόνος που είχα καταθέσει το σήμα “Νέα Σύνορα”!!! Για τον ίδιο λόγο, δεν απαντά ευθέως στην ερώτηση του δικηγόρου μου:

“Δεν γνωρίζω εάν ο τίτλος “Νέα Σύνορα” έχει καταχωρηθεί στο Υπουργείο Εμπορίου από τον Α. Λιβάνη...” (Διεξαγωγή της 16-1-1998, σελίδα πρώτη, αράδα 7η). Ενώ παραδέχεται, πως εγώ ο Δημήτρης Βαλασκαντζής, έχω καταθέσει το σήμα “Νέα Σύνορα” στο Υπουργείο Εμπορίου, δεν γνωρίζει εάν ο τίτλος “Νέα Σύνορα” έχει καταχωρηθεί στο Υπουργείο Εμπορίου από τον Α. Λιβάνη!!!

Στην Διεξαγωγή Εμμάρτυρων Αποδείξεων της 14-5-1999, απαντά σε ερωτήσεις μας ο ίδιος μάρτυρας, ο Κων/νος Ζαχαράκης:

ΕΡ.: Η οικογένεια Λιβάνη σαν εκδότες στον Ελλαδικό χώρο είναι γνωστή, γνωστότατη, ή πασίγνωστη;

ΑΠ.: Πασίγνωστη.

ΕΡ.: Αφού είναι πασίγνωστη πως εξηγείται μετά 27 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο: α) η προσωπική (της) αλληλογραφία (να) έρχεται στη δική μας διεύθυνση;

ΑΠ.: Δεν γνωρίζω.

ΕΡ.: β) Γιατί το Πανεπιστήμιο Κρήτης σε επιστολή του προσφωνεί τον κ. Λιβάνη αγαπητέ κ. Δελιβάνη;

ΑΠ.: Και γιατί θα έπρεπε εγώ να γνωρίζω γιατί συμβαίνει αυτό;

ΕΡ.: Γιατί οι παραγγελίες του κ. Λιβάνη έρχονται σε εμάς;

ΑΠ.: Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να έχει δημιουργηθεί κάποια σύγχυση από τη δημοσίευση του ονόματος του κ. Βαλασκαντζή στον οδηγό βιβλιοπωλείων και

εκδόσεων. Πιθανόν κάποιοι βιβλιοπώλες ή κάποιοι αναγνώστες πήραν από εκεί τη διεύθυνση και έστειλαν τα γράμματα. Υπάρχει λοιπόν σύγχυση!!!

ΕΡ.: Στην επιστολή που δειγματοληπτικά επέδειξε ο αντίδικος δικηγόρος και έκανε σχόλιο ρωτάμε: πως ζητάνε σε μας βιβλία αφού ο παρών μάρτυρας έχει ήδη καταθέσει ότι εμείς δεν έχουμε εκδώσει παρά ένα βιβλίο; Δηλαδή γιατί μας ζητάνε πολύ περισσότερα βιβλία, χωρίς να φερόμαστε ότι είμαστε εκδότες βιβλίων;

ΑΠ.: Δεν μπορώ να γνωρίζω.

ΕΡ.: γ) Γιατί ο “Οικονομικός ταχυδρόμος” και το περιοδικό “ΕΠΙΛΟΓΗ” στέλνονται σε μας; Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι το περιοδικό “ΕΠΙΛΟΓΗ” το στέλνει με παραλήπτη “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” κ. Αντώνη Διβάνη (σ.σ. όπως το γράφουμε με Δ, δεν είναι τυπογραφικό λάθος) στη διεύθυνσή μας;

ΑΠ.: Δεν μπορώ να γνωρίζω γιατί το στέλνει στον κ. Βαλασκαντζή και γιατί τον αναφέρει Διβάνη και όχι Λιβάνη και ακόμα περισσότερο γιατί το στέλνει στον κ. Βαλασκαντζή.

ΕΡ.: Γνωρίζεται ότι ο Μάρκος Βαφειάδης το 1986 κατάγγειλε δημόσια τον κ. Αντώνη Λιβάνη και τα παιδιά του με βιβλίο 127 μεγάλων σελίδων ως φοροκλέφτες, πως εξέδιδε δηλαδή αυτός και τα παιδιά του κλεψίτυπα βιβλία και πως τον έκλεβαν τον ίδιο (τον Βαφειάδη);

ΑΠ.: Δεν το γνωρίζω.

ΕΡ.: Γνωρίζετε πως η επιχείρηση Λιβάνη έχει κλέψει άλλους δύο κατοχυρωμένους εκδοτικούς τίτλους το “Μύθο” και το “Κλειδί”;

ΑΠ.: Δεν το γνωρίζω.

ΕΡ.: Γνωρίζετε πως η επιχείρηση Λιβάνη αφαίρεσε από τις διαφημίσεις της και τους καταλόγους της το σήμα “ΜΥΘΟΣ” μετά την καταγγελία μας στις εφημερίδες;

ΑΠ.: Δεν μπορώ να πω συγκεκριμένα.

ΕΡ.: Σήμερα χρησιμοποιείται το σήμα “ΜΥΘΟΣ” στους καταλόγους του Λιβάνη;

ΑΠ.: Στον τελευταίο κατάλογο όχι. Ξέρω ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με κάποιο εξώδικο από τον κ. Βαλασκαντζή.

ΕΡ.: Η Επιχείρηση Λιβάνη συναλλάσσεται με το κοινό με το όνομά της ή με τον τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”;

ΑΠ.: Συναλλάσσεται με το διακριτικό σήμα “ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ”.

ΕΡ.: Επιτρέπεται να σφετεριστεί η επιχείρηση Λιβάνη τρία κατοχυρωμένα εκδοτικά σήματα και να τα χρησιμοποιεί για διακοσμητικό τίτλο;

ΑΠ.: Δεν γνωρίζω.

ΕΡ.: Ένα περιοδικό ή μία εφημερίδα που έστω δεν κυκλοφορεί σε τακτά χρονικά διαστήματα και επί πλέον δεν κυκλοφορεί μέσω πρακτορείου, είναι αυτός λόγος για να του κλέψουν το κατοχυρωμένο σήμα;

ΑΠ.: Αν είναι νόμιμο το σήμα, όχι φυσικά.

Και δεν διαψεύδονται από μόνοι τους – από τα λεγόμενά τους – οι μάρτυρες του Λιβάνη – διαψεύδονται και μεταξύ τους!!! Π.χ.:

Γιάννης Καψής: Το περιοδικό “Νέα Σύνορα”, του κ. Βαλασκαντζή, είναι Δήθεν περιοδικό (Διεξαγωγή 10-1-1992).

Κ. Ζαχαράκης: Όντως τα “Νέα Σύνορα” του κ. Βαλασκαντζή, είναι περιοδικό (Διεξαγωγή 3-4-1998).

Κι αναρωτιέμαι, γιατί απομόνωσε τόσο κραυγαλέα ο κ. Εφέτης Εισηγητής, από το μέγα πλήθος των αποδεδειγμένων ψευδολογιών που κατάθεσε ο Κων/νος Ζαχαράκης, την παράγραφο: έκανε λόγο για κάποια συνάντηση μεταξύ του ενάγοντος και του Αντωνίου Λιβάνη κατά την οποία θα μπορούσε ο ενάγων να εκδίδει το περιοδικό με τον τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ αλλά δεν θα προχωρούσε σε έκδοση βιβλίων με τον τίτλο αυτό για να μην δημιουργήσει σύγχυση, αποσιωπώντας μάλιστα την αποστομωτική απάντηση και την οποία δεν του καταλόγισε; Δεν του καταλόγισε ούτε όλο αυτό το πλήθος των ασαφειών, των αοριστιών, των αντιφάσεων και των ασυναρτησιών, με τα απανωτά: Δεν γνωρίζω. Δεν μπορώ να γνωρίζω γιατί τον αναφέρει Διβάνη και όχι Λιβάνη. Δεν μπορώ να πω συγκεκριμένα. Γιατί θα έπρεπε εγώ να γνωρίζω γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί πρέπει να ξέρω, κλπ… Γιατί ο κ. Εφέτης Εισηγητής ανέγνωσε και μετέφερε από τις εμμάρτυρες αποδείξεις στην Εισήγησή του επιλεκτικά το ολοφάνερο αυτό θρασύ ψεύδος του Κων/νου Ζαχαράκη;

Θα αναφέρω και πάλι πως οι Εμμάρτυρες Αποδείξεις κόστισαν ακριβά, τη ζωή του μάρτυρά μου δημοσιογράφου Αποστόλη Γιαννάκη από ανακοπή λόγω ισχυρού στρεσαρίσματος από το δικηγόρο του Αντώνη Λιβάνη, αυτό ίσως και κάνει τους εναγόμενους να συναισθανθούν επί τέλους τι έχουν διαπράξει, μια και η αχαρακτήριστη αυτή πράξη τους, θα τους κυνηγάει σ’ όλη τους τη ζωή…

Βέβαια ο Κων/νος Ζαχαράκης για τις υπηρεσίες του αυτές αμείφθηκε γενναία από τον Αντώνη Λιβάνη, από “παραγιός” που ήταν και μετέφερε βιβλία εδώ κι εκεί ή έκανε θελήματα, έγινε άξαφνα πωλητής στο βιβλιοπωλείο και μετά τη λήξη των Εμμάρτυρων Αποδείξεων που προσήλθε μάρτυρας και κατάθεσε ενόρκως τα όσα ψεύδη, τον προβίβασε σε …Υπεύθυνο Παραγωγής του Εκδοτικού …Οργανισμού Λιβάνη ΑΒΕ!.. Άξιος ο μισθός του (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 352-364).

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, επιστρέφοντας στη “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ (Θεάτρου 5) Αθήνα, προσπαθώντας να αποδείξει και πάλι ανεπιτυχώς, πως ο Αντώνης Λιβάνης στην παραπάνω ΕΠΕ, είχε διοικητικό και διαχειριστικό πόστο, μα που δεν προκύπτει από πουθενά, ούτε και από

το επίσημο συμβόλαιο Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, δραχ. 220.000, με την επωνυμία “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ… Άρα είναι ασύστολος ψεύτης και βαλτός, όποιος το βεβαιώνει…

(5) Ο ενάγων με την από Δημήτριο Παπαζαρκάδη που συνέταξε σχετικώς την 1502 Γ έκθεση επιδόσεως στον Αντώνιο Λιβάνη, ως εκπρόσωπο - διαχειριστή αυτής διαμαρτυρήθηκε για τη χρησιμοποίηση του τίτλου ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ για τα βιβλία που προέρχονταν από την άνω εκδοτική επιχείρηση και ετίθεντο σε κυκλοφορία, χωρίς να υπάρχει καμία σχέση με το ομότιτλο περιοδικό που εξέδιδε ο ίδιος και τις εκδόσεις κυρίως λογοτεχνικών βιβλίων και τέτοιων γενικότερου πνευματικού προβληματισμού που γινόταν από το άνω περιοδικό του κτλ.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): “Κομπιάζει” στα αυτονόητα ο κ. Εφέτης Εισηγητής, κ. Τριανταφυλλόπουλε. Εκείνη τη στιγμή που πήγε ο δικαστικός επιμελητής να επιδώσει την από 20/8/1976 εξώδικη δήλωσή μου που απευθυνόταν στην “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, βρήκε τον Αντώνη Λιβάνη στο γραφείο κι αυτός την παράλαβε. Αν δεν παραλάμβανε το εξώδικο ο Αντώνης Λιβάνης που τυχαία παρευρίσκετο στο γραφείο μόνος, γιατί ο Χαραλαμπόπουλος ήταν σε κάποια εξωτερική εργασία, ο δικαστικός επιμελητής θα το τοιχοκολλούσε στην πόρτα της επιχείρησής τους κι αυτό δεν συνέφερε την καλή φήμη που ήθελαν να έχει η …εκδοτική τους εταιρεία. Θα ήταν μεγάλη δυσφήμιση αν διαδιδόταν πως χρησιμοποιούσαν κλεμμένο κατοχυρωμένο σήμα για τις εκδόσεις τους... Το ότι υπέγραψε ο Αντώνης Λιβάνης ως εκπρόσωπος - διαχειριστής της εταιρείας, αυτό ίσα ίσα έπρεπε να εμβάλλει σε υποψία τον κ. Εφέτη Εισηγητή, μια που διεξήλθε το εταιρικό και είδε πως δεν τον αναφέρει πουθενά ως εκπρόσωπο - διαχειριστή και να τον πείσει αμετάκλητα, πως ο Αντώνης Λιβάνης εψεύδετο κακόβουλα μια και δεν αναφερόταν πουθενά στο εν λόγω συμβόλαιο πως κατέχει τέτοιο πόστο ή οποιοδήποτε άλλο οφίτσιο, δοθέντος απαραβίαστα μάλιστα ότι ήταν ολοφάνερος ο παραμερισμός που είχε από τους δύο άλλους στην εταιρία... Εν κατακλείδι, εμείς κ. Τριανταφυλλόπουλε γνωρίζουμε από το εταιρικό περιορισμένης ευθύνης “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” Ε.Π.Ε., πως ο Αντώνης Λιβάνης δεν είχε στην παραπάνω E.Π.E. καμιά δικαιοδοσία, πως ήταν απλώς ιδρυτικό μέλος της εταιρίας κατέχοντας έξι (6) από τα είκοσι δύο (22) εταιρικά μερίδια της επιχείρησης και τίποτα άλλο και βέβαια πως εκπρόσωπος - διαχειριστής ρητά ήταν ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος. Τώρα, γιατί ο έμπειρος Εφέτης Εισηγητής της 227/2006, δέχτηκε από το πουθενά τον Αντώνη Λιβάνη ως εκπρόσωπο - διαχειριστή της παραπάνω εταιρίας, όλοι το αντιλαμβανόμαστε...

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, για να αποδείξει πως έχει χάσει εσκεμμένα το μίτο του μύθου της υπόθεσής μου, λέγοντας άλλα στην παράγραφο (2) για την ίδια περίπτωση και άλλα εδώ στην παράγραφο (6)!!! Ας αποφασίσει επί τέλους (ο κ. Εφέτης Εισηγητής), αν στην Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, μέτοχοι ήταν ο Αντώνης Λιβάνης, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου ή ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου…

Στην παράγραφο (Β) για την ίδια περίπτωση λέει: (2) Η εκδοτική αυτή επιχείρηση (της Πλατείας Θεάτρου), λειτούργησε στη συνέχεια με τη μορφή εταιρείας περιορισμένης ευθύνης στην οποία ο Αντώνης

Λιβάνης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη μαζί με τον Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο και την Έλλη Καψή με κατάστημα στην οδό Σόλωνος αριθμός 94 στην Αθήνα και με τίτλο στην επιγραφή του και στα βιβλία ποικίλου περιεχομένου που εξέδιδε τις λέξεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ.

Στην παράγραφο (ΣΤ) για την ίδια περίπτωση λέει:

(6) Από μηνός Ιανουαρίου 1977 λειτούργησε με έδρα το άνω επί της οδού Σόλωνος αριθμ. 94 μισθωμένο κατάστημα εκδοτική επιχείρηση με την μορφή της Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας με την επωνυμία ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. και με τον διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ με σκοπό την έκδοση βιβλίων πάσης φύσεως και την εμπορία αυτών και την αγορά προς μεταπώληση κάθε βιβλίου άλλου εκδοτικού οίκου και συναφείς εργασίες με εταίρους τον Αντώνιο Λιβάνη που συμμετείχε στα κέρδη και τις τυχόν ζημιές κατά ποσοστό 90% και οριζόταν ταμίας διαχειριστής και εκπρόσωπος της εταιρίας σε όλες τις σχέσεις της έναντι παντός τρίτου και ενεργούσε για λογαριασμό της εταιρείας αναλαμβάνοντας κάθε υποχρέωση και υποχρεώνοντας την εταιρεία υπογράφοντας για λογαριασμό της υπό την εταιρική επωνυμία, και τον Άγγελο Καραγεωργίου ή Καντινέλη που συμμετείχε κατά ποσοστό 10% (βλ.: από 7.1.1977 καταστατικό συστάσεως της εταιρείας αυτής που δημοσιεύθηκε με καταχώρηση στα βιβλία εταιρειών του Πρωτοδικείου Αθηνών υπ’ αριθμό 1054/19.1.1977), το οποίο υπάρχει στο φάκελο της υπόθεσής μου.

Ο παραπάνω κ. Εφέτης Εισηγητής με το εσκεμμένο μπλέξιμο της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ με την Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, αλλά και με όλα τα παραπάνω ψεύδη που δεν είναι λίγα, βεβαιότατα πήρε στο λαιμό του τους κ. κ. Δικαστές αν δεν είναι στο κόλπο κι αυτοί... Αλλά, αλλά, δεν έπρεπε οι κ. κ. Δικαστές με φόβο Θεού να διεξέλθουν τη δικογραφία και μετά να σκεφτούν κατά Νόμο; Πώς θεμελίωσαν γνώμη, αφού δεν έσκυψαν στη δικογραφία, και γιατί τίμιοι άνθρωποι αυτοί εμπιστεύτηκαν και στήριξαν την Εισήγηση του κ. Εφέτη Εισηγητή, βγάζοντας απορριπτική απόφαση κατά της δίκαιης αγωγής μου; Ήταν, κ. Τριανταφυλλόπουλε, στην Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία με την επωνυμία ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, μέτοχοι ο Αντώνης Λιβάνης, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου ή ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου; Είναι ασήκωτη ντροπή η απορριπτική απόφαση που βγήκε, για όποιον την εισηγήθηκε και για όλους όσους δίκασαν την υπόθεση αυτή…

Αλλά για το Θεό, τι σόι εκδοτικός οίκος είναι αυτός και μάλιστα εκ των μεγαλυτέρων πια στη χώρα μας από το 1977, κατά τον Γ. Καψή, που προωθούσε προς μεταπώληση κάθε βιβλίο άλλου εκδοτικού οίκου; Πώς προλάβαιναν δύο άσχετοι άνθρωποι να εκδίδουν βιβλία πελατών τους και να εφοδιάζονται και να διακινούν και βιβλία άλλων εκδοτικών οίκων; Τι ήταν εντέλει η επιχείρησή τους, εκδοτικός οίκος ή βιβλιοπωλείο;

Αλλά δέστε και δύο δημοσιεύματα της καθημερινής εφημερίδας “Αυριανή”, σχόλια του Γιώργου Κουρή, ο οποίος γνώριζε από πολύ κοντά (εκείνο τον καιρό) την άσχημη οικονομική κατάσταση του Αντώνη Λιβάνη. Μας διαβεβαιώνει πως:

Όταν ο κύριος Λιβάνης εγκαταστάθηκε στην Αθήνα σαν “γραμματικός” του Ανδρέα τα χνώτα του βρόμαγαν από την πείνα. Στη συνέχεια, πριν αρχίσει τις μπίζνες

και τις αρπαχτές άνοιξε ένα μικρό βιβλιοπωλείο στη Σόλωνος και “κυνηγούσε” τους βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να αγοράσουν κανένα βιβλίο από το μαγαζί του, “δύο βιβλία ένα κατοστάρικο” ήταν το δέλεαρ προς τους λιγοστούς φίλους και πελάτες του για να βγάλει το μεροκάματο (“Αυριανή”, 29-1-1996).

Η απομάκρυνση του Ανδρέα Παπανδρέου απ' την πρωθυπουργία απογύμνωσε από κάθε δύναμη τον αρχιερέα του παρασκηνίου ο οποίος θα πρέπει να λογοδοτήσει στη Βουλή αλλά και στη Δικαιοσύνη για τα τεράστια περιουσιακά στοιχεία που εμφανίζει αφού είναι σ' όλους γνωστό ότι τα πενιχρά έσοδα από το βιβλιοπωλείο που διατηρούσε στη Σόλωνος δεν επαρκούσαν ούτε για την επιβίωσή του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίαζε το γεγονός ότι οι μεγάλες αρπαχτές του Αντώνη Λιβάνη έγιναν στο διάστημα που ο Ανδρέας είχε αφήσει λόγω της ασθένειάς του όλες τις αρμοδιότητες πάνω του. Ως υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ αποφάσιζε για όλα τα ζητήματα και προήδρευε μάλιστα και στις συσκέψεις των υπουργών, αφού όπως είναι γνωστό δεν γίνονταν υπουργικά συμβούλια (“Αυριανή”, 30-1-1996).

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, αποδεικνύοντας για μία ακόμα φορά, πως όντως έχει χάσει εσκεμμένα το μίτο του μύθου της υπόθεσής μου, λέγοντας στην εισήγησή του:

(7) Αυτή η ετερόρρυθμη εκδοτική εταιρία εξέδωσε από τότε και μετά πολλά βιβλία ελλήνων και ξένων συγγραφέων (μεταφρασμένα) και έγινε γνωστή στο αναγνωστικό κοινό με τον τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ που υπήρχε σε κάθε βιβλίο που εξέδιδε δίπλα από την ένδειξη εκδόσεις Α. Λιβάνη στο εξώφυλλό τους και στα πρώτα εσώφυλλα. Από τα πλέον των 300 βιβλίων που εκδόθηκαν από το έτος 1972 από την πιο πάνω εκδοτική επιχείρηση μέχρι το έτος 1989 και ήταν διαφόρων κατηγοριών και θεμάτων πολιτικής, κοινωνιολογίας, λογοτεχνίας και κυκλοφόρησαν στην ημεδαπή και στο εξωτερικό μόνον τέσσερα βιβλία εκδόθηκαν με το διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ προς υποδήλωση του εκδοτικού οίκου από τον οποίο προερχόταν χωρίς την πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Α. Λιβάνη και αυτό αποδίδεται σε σφάλμα του ατόμου που είχε την επιμέλεια της μακέτας του εξωφύλλου αυτών των βιβλίων ενώ στο εσώφυλλο υπήρχε η πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Λιβάνη και σε αυτά.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Κύριε Τριανταφυλλόπουλε, η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία με την επωνυμία ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. και υπό τον διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ, εμφανίστηκε στην εκδοτική αγορά τον Ιανουάριο του 1977 με έδρα το επί της οδού Σόλωνος αριθμ. 94 μισθωμένο κατάστημα με σκοπό την έκδοση βιβλίων πάσης φύσεως και την εμπορία τους. Πώς γίνεται όμως μέσα σε λίγα χρόνια να εκδώσει πλέον των 300 τίτλων βιβλίων και μάλιστα και ξένων συγγραφέων (μεταφρασμένα), που εκδόθηκαν από το έτος …1972(!!!) από την πιο πάνω εκδοτική επιχείρηση μέχρι το έτος 1989; Αν παραβλέψουμε τη βιασύνη του κ. Εφέτη Εισηγητή να εισηγηθεί την απόρριψη της αγωγής μου, που δεν βλέπω γιατί να την παραβλέψουμε, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το έτος …1972(!!!), γιατί το έτος 1972 δεν υπήρχε η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία με την επωνυμία ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. και υπό τον διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ. Γνωστό πως η παραπάνω εταιρεία λειτούργησε από το μήνα Ιανουάριο του 1977… Θα περάσουν ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές με το κύρος τους στο ενεργητικό της Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρίας του Λιβάνη και τους είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων που εξέδωσε η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, που ο Αντώνης Λιβάνης δεν κούνησε ούτε το δακτυλάκι του για την έκδοσή

τους – την επιλογή τους, τις διορθώσεις τους και την εκτύπωσή τους; Θα νομιμοποιήσουν την αλχημική κομπίνα του Αντώνη Λιβάνη, αντί να τη στιγματίσουν; Απαράδεκτο.

Για να τελειώνει μια για πάντα το μπλέξιμο που έχει δημιουργήσει (αν έχει δημιουργήσει) ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο μυαλό των κ. κ. Δικαστών με την εισήγησή του, μεταφέρουμε εδώ την έναρξη κάθε μίας από τις παράνομες εταιρίες που είχαν σκαρώσει οι εναγόμενοι της ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”:

α) Η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ σύμφωνα με το Πιστοποιητικό του Πρωτοδικείου Αθηνών αριθ. πρωτ. 37944/2006, έκανε έναρξη κατάθεσης – σύσταση, το 1972. Διάλυση της παραπάνω εταιρείας στην επωνυμία της δεν υπάρχει. Πρόκειται για ανεξάρτητη και αυτοδύναμη εταιρεία η οποία από το 1972 έως το 1977 που χάθηκαν τα ίχνη της, καταπατούσε παράνομα κι ασύστολα το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου “Νέα Σύνορα”. Στην εταιρία αυτή ο Αντώνης Λιβάνης ήταν απλώς ιδρυτικό μέλος με άλλους δύο και κατείχε έξι (6) εταιρικά μερίδια σε σύνολο είκοσι τεσσάρων (24). Στην παραπάνω εταιρεία δεν είχε ποτέ κάποιο οφίτσιο ή κάποια ανάθεση έργου ο Αντώνης Λιβάνης. Τίποτα… Η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, σύμφωνα με την Εθνική Βιβλιοθήκη, εξέδωσε είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων.

Αλλά τι ωφελήματα αποβλέπει ότι θα εξασφαλίσει ο Αντώνης Λιβάνης διαβεβαιώνοντάς μας πως: Από το 1972 χρησιμοποιώ συνεχώς έως σήμερα το σήμα “Νέα Σύνορα”, ακόμα και αν περάσουν οι είκοσι δύο (22) τίτλοι βιβλίων που εξέδωσε η ανεξάρτητη “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, στο ενεργητικό της εξ ίσου ανεξάρτητης επιχείρησης ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. υπό τον διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ; Αν προσθέσουμε στα εβδομήντα τρία (73) βιβλία που εξέδωσε η εκδοτική επιχείρηση ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. τα είκοσι δύο (22) βιβλία που εξέδωσε η “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, το σύνολο των βιβλίων φτάνει τα ενενήντα πέντε (95) και όχι βέβαια στα πάνω από τριακόσια όπως επιμένουν να λένε οι αντίδικοι και το αποδέχονται ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές!!! Και επανέρχομαι στο ερώτημα, αν δεν αρκεί η πιστοποίηση της Εθνικής Βιβλιοθήκης πως πράγματι τόσα βιβλία εξέδωσαν και οι δύο αυτές ανεξάρτητες μεταξύ τους εκδοτικές εταιρίες: Τι ωφελήματα αποβλέπει ότι θα εξασφαλίσει ο Αντώνης Λιβάνης διαβεβαιώνοντάς μας πως: Από το 1972 χρησιμοποιώ συνεχώς έως σήμερα το σήμα “Νέα Σύνορα”, πέρα από το γεγονός ότι μας διαβεβαιώνει πως παρανομούσαν κατά συρροή χρησιμοποιώντας το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” όλα αυτά τα χρόνια; Ποια νομιμοποίηση χρήσης είχε και έχει στο νου του, αλλά προπαντός ποια πραγματική χρησιμότητα του κατοχυρωμένου σήματός μου πραγματοποιεί η χρησιμοποίησή του από αυτόν μια και το εμφανίζει ως σήμα γλάστρα, και ποιος του το επιτρέπει; Φυσικά καμιά και κανείς!!! Μόνο το αυθάδικο έτσι θέλω του!..

Η εκδοτική επιχείρησή του με την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.” δεν χρειαζόταν (και βέβαια δεν χρειάζεται και σήμερα) το διακριτικό κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”. Αυτό, μια και με την “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε. και σήμερα με τον “Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη” και μόνον (το τονίζουν) συναλλάσσονται μετά τρίτων”, και βεβαίως όχι – ποτέ, δια του διακριτικού τίτλου “Νέα Σύνορα”. Γνωστό ακόμα πως ποτέ δεν έχει κάνει κάποια πράξη, μόνο με το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”. Πώς ζητούν λοιπόν τώρα οι εναγόμενοι να κατακρατήσουν έναν κατοχυρωμένο σήμα, μόνο και μόνο

για ...διακριτικό τίτλο, δηλαδή για φιγούρα, μια κι εγώ δεν έχω άλλο σήμα για την επιχείρησή μου, είναι το μοναδικό κι είναι και κατοχυρωμένο; Βεβαιότατα η σύγχυση που έχουν σπείρει φανερά πια, με εμποδίζει να χρησιμοποιώ το κατοχυρωμένο σήμα μου, κι αν η επιμονή τους αυτή δεν είναι αθέμιτος ανταγωνισμός και φανερώνει πως δεν έπραξαν αντίθετα από το Νόμο και τα χρηστά ήθη, τότε τι είναι: πείσμα, καπρίτσο, μανία ή διαστροφή; Κι όταν κι αυτήν την περίπτωση την κρίνει κατά συνείδηση ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι Δικαστές της 227/2006 αποφάσεως, και αποφαίνονται πως δεν έπραξαν οι εναγόμενοι αντίθετα από το Νόμο και τα χρηστά ήθη, τότε οδηγούμαστε στην ασυνειδησία!!!

β) Η “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.”, σύμφωνα με το Πιστοποιητικό του Πρωτοδικείου Αθηνών αριθ. πρωτ. 38693/2006, έκανε έναρξη κατάθεσης – σύσταση, το 1977. Εταίροι ο ίδιος με 90% και ο Άγγελος Καραγεωργίου ή Καντινέλης με 10%. Τα εταιρικά μερίδια που απόκτησαν από το ξεπούλημα της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ και της οποίας επιμένουν να λένε πως είναι διάδοχος η νέα επιχείρησή τους, δέκα (10) ο Αντώνης Λιβάνης, δέκα (10) η γυναίκα του και δύο (2) ο Άγγελος Καραγεωργίου, δεν γνωρίζουμε που χρεώθηκαν ή ποια καταβόθρα τα κατάπιε!.. Και βέβαια, η άνω εταιρία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.”, στα έξι χρόνια λειτουργίας της σύμφωνα με την Εθνική Βιβλιοθήκη, εξέδωσε εβδομήντα τρεις (73) τίτλους βιβλίων και όχι πλέον των τρακοσίων που επιβεβαιώνει ο κ. Εφέτης Εισηγητής και το αποδέχονται οι κ. κ. Δικαστές. Αυτά τα κουβαρντάδικα “πλέον” και “επί πλέον” να λείπουν…

γ) Η “Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.”, σύμφωνα με το Πιστοποιητικό του Πρωτοδικείου Αθηνών αριθ. πρωτ. 38693/2006, έκανε έναρξη κατάθεσης – τροποποίηση, το 1982. Εταίροι: Η Αικατερίνη συζ. Αντωνίου Λιβάνη, οικοκυρά, με 70%. Ο Άγγελος Καραγεωργίου ή Κατινέλης με 10%. Η Παναγιώτα θυγ. Αντωνίου Λιβάνη, με 10%. Ο Ηλίας Αντωνίου Λιβάνης, με 10%. Η εκχώρηση της εταιρικής μερίδας του Αντώνη Λιβάνη στους παραπάνω στενότατους συγγενείς του και η τροποποίηση καταστατικού, έγινε υπό δραματικές οικονομικές συνθήκες των εναγομένων, διότι η εταιρεία ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε. είχε ουσιαστικά φαλιρίσει: λόγω της εν τω μεταξύ επελθούσης απομειώσεως της εταιρικής εισφοράς ένεκα των προκυψασών ζημιών της στασιμότητος των εργασιών και της οικονομικής υφέσεως!!! Για ποια 300 βιβλία μας μιλάει ο κ. Εφέτης Εισηγητής που εκδόθηκαν από το έτος …1972(!!!) από την πιο πάνω εκδοτική επιχείρηση μέχρι το έτος …1989(!!!) και ήταν διαφόρων κατηγοριών και θεμάτων πολιτικής, κοινωνιολογίας, λογοτεχνίας και κυκλοφόρησαν στην ημεδαπή και στο εξωτερικό; Και βεβαιότατα είναι εύκολο και το διαπιστώσαμε από την Εθνική Βιβλιοθήκη, πως την περίοδο εκείνη (1977 έως 1982 ο Αντώνης Λιβάνης εξέδωσε εβδομήντα τρεις (73) τίτλους βιβλίων και όχι τριακόσιους και πλέον. Από που το έβγαλε ο κ. Εφέτης Εισηγητής; Γιατί δεν το έλεγξαν οι κ. κ. Δικαστές; Τους το είπε ο Αντώνης Λιβάνης ή ο δικηγόρος του; Ντροπή τους…

Κι ας έρθουμε στο υποτιθέμενο γεγονός, πως η ετερόρρυθμη εκδοτική εταιρία εξέδωσε από τότε και μετά πολλά βιβλία ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Ας μας πει για άλλη μια φορά ο κ. Εφέτης Εισηγητής, πόσα πολλά ήταν τα βιβλία αυτά και τον παρακαλούμε να μας πει αν είδε και την ποιότητα των πολλών αυτών βιβλίων, των ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Ανοίξατε, κ. Εφέτη Εισηγητή, κάποια βιβλία του Αντώνη Λιβάνη για να κάνετε κρίσεις επί της ποιότητας; Έτσι δίνονται οι έπαινοι και οι αφορισμοί;

Κανένας εκδοτικός οίκος, με μόνο είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων στα ράφια του και μάλιστα περασμένων χρονολογιών (αυτούς της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ), δεν μπορεί να σταθεί, γι’ αυτό ο Αντώνης Λιβάνης εξέδωσε εκτός από μερικά καλά βιβλία και όποια σαβούρα του πήγαιναν οι παραλογοτέχνες που συχνάζουν στο χώρο που κινούνται οι λογοτέχνες – ποιητές, συγγραφείς. Τύπωνε τα άνοστα αυτά κείμενα για να φανεί με τους τιμοκαταλόγους που κυκλοφορούσε, πως είχε μεγάλη γκάμα έντεχνου λόγου και πλήθος συγγραφέων. Έτσι πέρασε στην …αθανασία η παραλογοτεχνία, το εύκολο δακρύβρεχτο ρομάντζο, η Αλόντρα, η Εσμεράλδα κτλ. Γνωστός καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δήλωσε δημόσια, πως τα 90% των βιβλίων του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη, είναι για πέταμα. Πράγματι, δεν άφησαν σαβούρα που να μη την τυπώσουν, κι είναι και Εκδοτικός …Οργανισμός, τρομάρα τους!.. Οι περισσότερες εκδόσεις τους ήταν και είναι χωρίς κάποια ιδιαίτερη αξία λογοτεχνική ή ιστορική, κατάντησε ο …Οργανισμός τους, ο πιο κακόφημος “σοβαρός” εκδοτικός οίκος της Ελλάδας. Από εκεί και οι ζημιές, η στασιμότης των εργασιών και η οικονομική ανέχεια!!! Στις Προτάσεις μου που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσής μου, καθώς και στους δύο τόμους μου α΄ και β΄, “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1999 και 2000, που σας έχω στείλει, αναφέρομαι αναλυτικά για τις εκδόσεις αυτές του Εκδοτικού …Οργανισμού Λιβάνη… Δεν υπάρχει προηγούμενο, κ. Τριανταφυλλόπουλε, να τυπώνεται παραλογοτεχνία σε τέτοια ευρεία κλίμακα από σοβαρό εκδοτικό οίκο που υποτίθεται ότι ανήκουν οι εκδόσεις του Λιβάνη… Άλλωστε, αν κάνει κανείς μια βόλτα στα παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι, θα βρει εκατοντάδες τίτλους του …Εκδοτικού Οργανισμού τους και σε χιλιάδες αντίτυπα, αζήτητα… Τέτοιας ποιότητας βιβλία, δεν τα θέλει κανείς στη βιβλιοθήκη του, πέρα που σε αρκετά η κακή ποιότητα του χαρτιού, δεν προσφέρεται ούτε για ανακύκλωση!.. Αντίθετα, στα παλαιοβιβλιοπωλεία αυτά, δεν βρέθηκε ούτε ένα τεύχος του περιοδικό μου, ούτε ένας τόμος βιβλίου εκδόσεώς μου!.. Κι ακούσατε: σε συνέντευξη που έδωσε ο Αντώνης Λιβάνης σε δημοσιογράφους, όταν τον ρώτησαν: Τώρα που ξεκουράστηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου, με τι θα ασχοληθείτε; Απάντησε: Θα ασχοληθώ με τον εαυτό μου, θα πάρω και κανένα βιβλίο στα χέρια μου, που τα βλέπω και δεν τα έχω αγγίξει…

Παραπονούμαι ακόμα και ερωτώ: Πώς ξέρει ο κ. Εφέτης Εισηγητής και μας βεβαιώνει, πως ήταν μόνον τέσσερα τα βιβλία (αυτά δηλαδή που προσκόμισα και επικαλέστηκα), που στο εξώφυλλο καταχωρούσαν οι εκδόσεις Λιβάνη, ατόφιο το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” και πως στο εσώφυλλο υπήρχε η πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Λιβάνη; Πώς ξέρει ότι δεν ήταν πολλά περισσότερα και μάλιστα χωρίς στο εσώφυλλο να υπάρχει η πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Λιβάνη; Μάντης είναι; Το μάντεψε; Και βέβαια δεν εκδόθηκαν μόνον τέσσερα βιβλία με σκέτο τον διακριτικό τίτλο μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” στο εξώφυλλο προς υποδήλωση του εκδοτικού οίκου από τον οποίο προερχόταν και βεβαιότατα χωρίς στο εσώφυλλο να υπάρχει η πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Λιβάνη!!! Και ασφαλώς δεν ήταν δυνατό ούτε συνηθίζεται, να αγοράσω και να προσκομίσω στον κ. Εφέτη Εισηγητή, τα είκοσι δύο (22) βιβλία που εξέδωσε η ΕΠΕ (που είχαν ατόφιο και μόνο το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” και στο εξώφυλλο και στα εσώφυλλα), και τα εβδομήντα τρία (73) της Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρίας του Αντώνη Λιβάνη, που μας βεβαιώνει ο κ. Εφέτης Εισηγητής, πως είχαν μόνο στο εξώφυλλο ακέριο το καταχωρημένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” και ότι στα εσώφυλλα υπήρχε μαζί με το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” η πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Α. Λιβάνη!.. Προσκόμισα τέσσερα σα δείγμα της παρανομίας τους και ήταν υπέρ αρκετά για να

αποκτήσουν σαφή γνώμη οι δικαστές. Αλίμονο αν χρειαζόταν να αγοράσω και τα εβδομήντα τρία (73) βιβλία τους που εξέδωσαν οι εναγόμενοι κατά την περίοδο 1977 - 1982, για να πεισθούν ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Εφέτες, ότι ο Αντώνης Λιβάνης από πάγια τακτική και εσκεμμένα, χρησιμοποιούσε σκέτο το σήμα μου “Νέα Σύνορα” στα εξώφυλλα των βιβλίων που εξέδιδε και πως στα εσώφυλλα δεν υπήρχε προσδιορισμός που να βεβαιώνει πως τα βιβλία αυτά προέρχονταν από τον εκδοτικό οίκο Α. Λιβάνη. Θα πρέπει τέλος να διευκρινιστεί ξανά και ξανά, πως οι εναγόμενοι δεν εξέδωσαν πάνω από τριακόσιους (300) τίτλους βιβλίων κατά την παραπάνω περίοδο, αλλά μόνον εβδομήντα τρεις (73)!.. Κι αυτά τα εύκολα, που επικαλείται ο Αντώνης Λιβάνης και τα αποδέχεται ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές, πως εξέδωσε πάνω από τριακόσιους (300) τίτλους βιβλίων, και πως η καταχώρηση στα βιβλία του το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, έγινε από σφάλμα του ατόμου που είχε την επιμέλεια της μακέτας του εξωφύλλου, να τα αφήσουν στην άκρη – όλοι τους… Ακόμα, να αφήσουν στην άκρη, το πως στο εσώφυλλο αυτών των βιβλίων υπήρχε η πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Λιβάνη, γιατί αν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα, αποδεικνύεται χειροπιαστά ο ισχυρισμός μου, ότι ο Αντώνης Λιβάνης χρησιμοποιούσε το σήμα μου “Νέα Σύνορα” στα εξώφυλλα των βιβλίων του σαν κράχτη, και δεν έβαζε στο εξώφυλλο το όνομά του για να προσελκύει πελάτες, μια και οι φίλοι μου και οι πελάτες μου δεν θα τα αγόραζαν, αφού θα ήταν βέβαιοι πως δεν ήταν δικές μου εκδόσεις, όπως και εγένετο.

Όλοι οι καταναλωτές και οι έμποροι βιβλίων (βιβλιοπωλεία και πλασιέ βιβλίων), πάθαιναν σύγχυση και έστελναν τις παραγγελίες τους στη διεύθυνσή μου, γιατί δεν μπορούσαν να διακρίνουν από την παράθεση της επωνυμίας της εκδοτικής επιχείρησης Λιβάνη με το διακριτικό σήμα “Νέα Σύνορα” που εξέδιδε αυτή, ότι τα παραπάνω βιβλία ήταν προέλευσης του συγκεκριμένου εκδοτικού οίκου Λιβάνη και δεν ήταν έκδοση των εκδόσεών μου και του περιοδικού μου “Νέα Σύνορα”. Παρουσίασα και επικαλέστηκα τέσσερα βιβλία τους ως δείγμα της παρανομίας τους, δεν μπορούσα να διανοηθώ πως ήθελε ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές, να τους προσκομίσω ολόκληρη βιβλιοθήκη για να πεισθούν πως οι εναγόμενοι έλεγαν ψέματα και πως πολλά βιβλία τους και όχι μόνο τέσσερα, είχαν σα φίρμα μόνο το σήμα μου “Νέα Σύνορα”. Το κάνω σήμερα!.. Αν αλήθεια ήταν μόνο τέσσερα και όχι και άλλα πολλά τα βιβλία που έφεραν στο εξώφυλλό τους τον κατοχυρωμένο τίτλο μου “Νέα Σύνορα”, ρωτάω: προσκόμισαν οι Λιβάνηδες στο Δικαστήριο τα υπόλοιπα βιβλία τους ώστε να πείσουν τον κ. Εφέτη Εισηγητή και τους κ. κ. Δικαστές ότι πράγματι ήταν μόνο τέσσερα τα βιβλία τους με καταχωρημένο τον κλεμμένο τίτλο μου; Πώς πείσθηκαν ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές επί του ουσιώδους αυτού θέματος; Ποιες αποδείξεις και ποια εχέγγυα είχαν που τους έπεισαν πως οι εναγόμενοι έλεγαν την αλήθεια; Μήπως η επιβεβαιωμένη καταπάτηση από τους ίδιους και άλλων δύο κατοχυρωμένων εκδοτικών σημάτων ή ο πρότερος έντιμος βίος τους; Και είναι αυτό Δικαιοσύνη;;;

Το έχω αναφέρει γραπτά στις Προτάσεις μου και προφορικά κατά τη διαδικασία, πως συνέχεια οι φίλοι μου και οι αναγνώστες των βιβλίων που εξέδιδα και του περιοδικού μου, με κάκιζαν για τα “χαμομήλια” που νόμιζαν πως είχα εκδώσει και τ’ αγόραζαν και που δεν ήταν άλλα από βιβλία που είχε εκδώσει ο Αντώνης Λιβάνης με το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου “Νέα Σύνορα”. Άλλωστε, πώς γίνεται στο εξώφυλλο να υπάρχει μόνον το καταπατηθέν σήμα μου και να αποδίδεται σε αβλεψία και στο εσωτερικό να υπάρχει (αν υπάρχει) η πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Λιβάνη; Τόση μεγάλη στραβομάρα είχαν, ή τόση μεγάλη ανάγκη πελατών;

Αλλά και συχώρεσέ με κ. Τριανταφυλλόπουλε, όταν έγινε το πρώτο λάθος στο βιβλίο “Μαρτυρίες” του Μήτσου Κάιλα, σε έκδοσή τους το έτος 1975, γιατί δεν έλαβαν τα μέτρα τους ώστε να μην επαναληφθεί η …αβλεψία; Γιατί το σφάλμα του ατόμου που είχε την επιμέλεια της μακέτας του εξωφύλλου επαναλήφθηκε στο “Καλημέρα, πολίτη” του Γιώργη Μασσαβέτα, σε έκδοσή τους το έτος 1987, γιατί επαναλήφθηκε στο βιβλίο τους: “Στο δρόμο του μισοφέγγαρου” του Πωλ Θέρου, έκδοσή τους το έτος 1989 (πάλι δύο χρόνια αργότερα), και γιατί: “Στο τέλος της άνοιξης” του Γιώργου Βοϊκλή, σε έκδοσή τους πάλι το έτος 1989, που και στο εσώφυλλό τους γράφει θρασύτατα με κεφαλαία: ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” - 1989, δηλαδή όταν η …επιχείρηση ήταν στα χέρια της συζύγου και μητρός, αλλά και στα κουτσούβελα, που από τη μια στιγμή στην άλλη τους απενεμήθη το “εύσημον” του Εκδότη!!! Πώς και συνεχιζόταν το λάθος μια και με εξώδικα που τους έστειλα και με προσωρινά μέτρα που κατάθετα (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 199-235 & 2ος τόμος, σσ. 664-668, 678-681, 691-696 & 719-722), πίεζα να πάψουν να χρησιμοποιούν το κατοχυρωμένο σήμα μου και για το λόγο αυτό έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί στη χρήση του σήματός μου οι νέοι …Εκδότες... Είναι λοιπόν ευδιάκριτο και αυτονόητο, πως από το έτος 1975 (ίσως και πιο μπροστά), έως το έτος 1989 (ίσως και πιο αργότερα), οι μακέτες των εξώφυλλών τους, ήταν ταυτόσημες ως προς το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”. Κι ας λένε οι Λιβάνηδες πως η “αβλεψία” ήταν μόνο σε τέσσερα βιβλία τους τα οποία, κ. Τριανταφυλλόπουλε, απέχουν σε ημερομηνίες πολύ το ένα από το άλλο, που αποδεικνύει πως είχαν πάγια τακτική να μοστράρουν το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” στα εξώφυλλά τους προς άγραν πελατών μου, συνεργατών μου και φίλων μου…

Δειγματοληπτικά επικαλούμαι επίσης τριάντα τέσσερα (34) φωτοτυπικά αντίγραφα από εξώφυλλα και εσώφυλλα βιβλίων εκδόσεως των εναγομένων (πέρα από τα τέσσερα που έχω ήδη καταθέσει και επικαλεστεί, πιστεύοντας πως αυτή τη φορά είναι αρκετά), που φέρουν τον τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” χωρίς καμία άλλη επεξήγηση που να δείχνει ότι προέρχονται από τις εκδόσεις Λιβάνη, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ΑΣΦΥΚΤΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ όχι μόνο στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, αλλά ακόμη και στον μικρό κύκλο των ενημερωμένων πνευματικών ανθρώπων, λογοτεχνών, ποιητών, συγγραφέων, αλλά και σε ειδήμονες όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη, σε δημοσιογράφους με πείρα και στην ειδική επιχείρηση “Άργος του Τύπου της Ανατολής”, που τα χρησιμοποιούν σαν παραμάγαζά τους ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του!.. (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 475-487). Αυτό για του λόγου το αληθές, για να αποδείξω πως δεν ήταν μόνο τέσσερα τα βιβλία που από “λάθος” του μακετίστα τυπώθηκε στο εξώφυλλό τους μόνο το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, μα πως ήταν πάγια τακτική τους. Σας παρουσιάζω σήμερα τους παρακάτω τριάντα τέσσερις (34) τίτλους βιβλίων τους, που τυπώθηκε όχι μόνο στο εξώφυλλό τους το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, αλλά και στο εσώφυλλό τους χωρίς να υπάρχει πουθενά ο Λιβάνης!!!

1) “Γενηθήτω δημοκρατία”, του Γιάννη Π. Καψή, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1972 (βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος σελ. 21 § 3).

2) “Αν ο ήλιος πεθάνει”, της Oriana Fallaci, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1972 (βλ. κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπ’ αριθμό 4). Το βιβλίο αυτό ήταν στην πτέρυγα που ανακαινιζόταν και δεν μου το έφεραν.

3) “Φάκελος Ελλάς”, Tα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Όφφις, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1972.

4) “Οι δολοφόνοι”, του Elia Kazan, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1973 (βλ. κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπ’ αριθμό 6). Το βιβλίο αυτό ήταν στην πτέρυγα που ανακαινιζόταν και δεν μου το έφεραν.

5) “Αν ο ήλιος πεθάνει”, της Oriana Fallaci, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1973 (βλ. κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπ’ αριθμό 7). Το βιβλίο αυτό ήταν στην πτέρυγα που ανακαινιζόταν και δεν μου το έφεραν.

6) “Η αόρατη κυβέρνηση”, των Νταίηβιντ Γουάιτ και Τόμας Ρος, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1973.

7) Εξέγερση στην Αθήνα, Ο κομμουνιστικός “δεύτερος γύρος”, του Ιωάννη Ιατρίδη, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1974.

8) Είκοσι χρόνια φασισμών, του Pietro Nenni, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1975.

9) “Πολιτισμός”, του Clark Kenneth, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα” - Ολκός, Αθήνα 1975.

10) “Η λεηλασία του τρίτου κόσμου”, του Πιέρ Ζάλε, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1975.

11) Ε.Λ.Α.Ν. Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό, του Δημήτρη Κάιλα, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1975.

12) “Ο κήπος με τ’ αγάλματα”, της Νένη Ευθυμιάδη, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1975 (βλ. κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπ’ αριθμό 14). Το βιβλίο αυτό ήταν στην πτέρυγα που ανακαινιζόταν και δεν μου το έφεραν.

13) “Το κατεστημένο στην νεοελληνική ιστορία”, του Γιώργη Δ. Κατσούλη, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1975.

14) “Το κατεστημένο στην νεοελληνική ιστορία”, β΄ έκδοση, του Γεώργιου Δ. Κατσούλη, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1975 (βλ. κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπ’ αριθμό 16). Το βιβλίο αυτό ήταν στην πτέρυγα που ανακαινιζόταν και δεν μου το έφεραν.

15) “Ιμπεριαλισμός και επανάσταση”, του Ντέιβηντ Χόροβιτς, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1975.

16) “Ο νεοφασισμός στην Ευρώπη”, του Γιουζέππε Γκάντι, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1975.

17) “Πόλη και επανάσταση”, του Ανατόλ Κοππ, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα

1976 (βλ. κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπ’ αριθμό 19). Το βιβλίο αυτό ήταν στην πτέρυγα που ανακαινιζόταν και δεν μου το έφεραν.

18) “Για τη λαϊκή κυριαρχία”, του Αναστάσιου Πεπονή, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1976.

19) “Η κοινή αγορά εναντίον της Ευρώπης”, των B. Jaumont, D. Lenegard και M. Rocard, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1976.

20) Άγνωστα κείμενα του Μάο Τσε Τουνγκ, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1976.

21) “Ο ενεργειακός τομέας της ελληνικής οικονομίας”, επιμελητής Μάριος Νικολινάκος, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1976.

22) Εισαγωγικά μαθήματα στο “Κεφάλαιο”, του Φριτς Χάουγκ, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1976.

23) ΕΟΚ, Ανταγωνισμός Ευρώπης - Αμερικής, του Έρνεστ Μάντελ, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1976 (βλ. κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπ’ αριθμό 25). Το βιβλίο αυτό ήταν στην πτέρυγα που ανακαινιζόταν και δεν μου το έφεραν.

24) “Πολιτισμός”, του Κένεθ Κλαρκ, εκδόσεις “Νέα Σύνορα” - Ολκός, Αθήνα 1978 (βλ. κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπ’ αριθμό 50). Το βιβλίο αυτό ήταν στην πτέρυγα που ανακαινιζόταν και δεν μου το έφεραν.

25) “Περεστρόϊκα”, του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1987.

26) “Η ζωή μου σαν ένα ματς”, του Μισέλ Πλατινί (Πατρίκ Μαέ), εκδόσεις: “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, Αθήνα 1988.

27) “9 γυναίκες δημιουργούν”, μια συλλογή από γελοιογραφίες και εικονογραφήσεις, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1988.

28 & 29) “Η κυρία του Βερολίνου”, των Franck & Vautrin, δύο τόμοι 640 σελίδες ο πρώτος και ισάριθμες ο δεύτερος. Εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1989.

30 & 31) “Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα”, του Σαμίρ Αμίν, δύο τόμοι 486 σελίδες ο πρώτος και ισάριθμες ο δεύτερος, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα.

32 & 33) “Ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας”, του Γιώργη Δ. Κατσούλη, τόμος α΄ και β΄, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα.

34) “Εγκυκλοπαίδεια Ελληνικής Πολιτικής Παιδείας”, του Σταύρου Μπίρη, εκδόσεις: “Νέα Σύνορα”, Αθήνα.

Να σημειωθεί πως εκατό δέκα τρεις (113) σε σύνολο διακοσίων έξι (206) τίτλοι βιβλίων με ημερομηνία εκδόσεως 1972 έως 1989 και με ταξιθετικό αριθμό που αρχίζει από Ν.Φ. και που έχουν καταχωρηθεί ως εκδόσεις “Νέα Σύνορα”, στάθηκε

αδύνατο να ελεγχθούν διότι η πτέρυγα της Εθνικής βιβλιοθήκης που φυλάσσονται οι παραπάνω τίτλοι βιβλίων επισκευαζόταν και ως εκ τούτου ήταν αδύνατη η ανεύρεσή τους. Αυτό όμως σημαίνει πως μέσα στους εκατό δέκα τρεις (113) τίτλους βιβλίων με σήμα εκδόσεις “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” που δεν ελέχθησαν, ότι μπορεί κάλλιστα να υπάρχουν βιβλία με εξώφυλλα και εσώφυλλα με σκέτο το σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Εμείς, με τη “μέθοδο των τριών”, και επιτρέψτε μου το, μπορούμε να υπολογίσουμε χωρίς να πέσουμε πολύ έξω, πόσα από αυτά τα βιβλία έχουν και στο εξώφυλλο και στο εσώφυλλο το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, χωρίς το διευκρινιστικό των εναγομένων Α. Λιβάνης. Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, όταν από αυτά στα ενενήντα τρία (93) βιβλία εμπεριέχονται τριάντα ένα (31) χωρίς το Α. Λιβάνης, πάντα με τη “μέθοδο των τριών”, στα εκατό δέκα τρία (113) θα εμπεριέχονται σαράντα (40) τίτλοι βιβλίων που θα έχουν και στο εξώφυλλο και στο εσώφυλλο μόνο το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, χωρίς δηλαδή το διευκρινιστικό των εναγομένων Α. Λιβάνης!.. Οπότε τριάντα ένα (31) τίτλοι βιβλίων συν σαράντα (40) ίσον εβδομήντα ένας (71) τίτλοι βιβλίων (ίσως λίγο λιγότεροι, ίσως λίγο περισσότεροι) χωρίς το Α. Λιβάνης, τόσο στο εξώφυλλο όσο και στο εσώφυλλο!!! Λοιπόν, κ. Εφέτη Εισηγητή και κ. κ. Δικαστές, μόνον τέσσερα βιβλία εκδόθηκαν με το διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ προς υποδήλωση του εκδοτικού οίκου από τον οποίο προερχόταν χωρίς την πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Α. Λιβάνη και αυτό αποδίδεται σε σφάλμα του ατόμου που είχε την επιμέλεια της μακέτας του εξωφύλλου αυτών των βιβλίων ενώ στο εσώφυλλο υπήρχε η πρόσθετη ένδειξη εκδόσεις Λιβάνη και σε αυτά;;; Ντροπή, ντροπή, μόνο αυτό σας λέω… Και βέβαια αναλαμβάνω την υποχρέωση απέναντι στους αναγνώστες μου και σε σένα κ. Τριανταφυλλόπουλε, να προσκομίσω με πρώτη ευκαιρία τους παραπάνω σαράντα (40) τίτλους βιβλίων (ίσως λίγο λιγότερους, ίσως λίγο περισσότερους), που θα επαληθεύει την παραπάνω πράξη της πρακτικής αριθμητικής…

Επίσης, στους χίλιους εκατό δέκα τρεις (1113)!!! τίτλους βιβλίων που καταχωρούνται στην ιστοσελίδα της Εθνικής βιβλιοθήκης με εκδοτικό σήμα το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, συνυπάρχουν οι εκδόσεις του Αντώνη Λιβάνη, χωρίς βέβαια το …συνοδευτικό Α. Λιβάνης ή Α. Αντ. Λιβάνης ή Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη, το οποίο βλέπει και παθαίνει σύγχυση όλος ο πλανήτης μας!!! Και δεν φτάνει μόνο αυτή η τεράστια σύγχυση που δημιουργείται, αλλά μέσα στους χίλιους εκατό δέκα τρεις (1113) τίτλους βιβλίων που καταγράφονται σκέτα ως εκδόσεις “Νέα Σύνορα”, περιέχονται και τα βιβλία που εξέδωσα εγώ(!!!), κι άντε τώρα να ξεμπερδέψει ο αναγνώστης ποια βιβλία είναι του Αντώνη Λιβάνη και ποια του Δημήτρη Βαλασκαντζή.

Έτσι, κ. Τριανταφυλλόπουλε, από δημιουργία εσφαλμένων εντυπώσεων, τα δικά μου βιβλία φαίνονται ότι προέρχονται από την εκδοτική επιχείρηση των εναγομένων ή και αντίστροφα!!! Και αυτά, από επίσημο “πληροφοριοδότη”, όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας!!! Βλέπε ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης (www.nlg.gr), που μέσα σε χίλιους εκατό δέκα τρεις (1113)!!! τίτλους βιβλίων του αόρατου, του φαντομά εκδοτικού οίκου “Νέα Σύνορα”, περιλαμβάνονται και τα δικά μου βιβλία και του Αντώνη Λιβάνη, γενομένης αρχής από δύο δικής μου έκδοσης λόγο χρονολογίας!!! Πού να βρουν οι ταλαίπωροι αναγνώστες, ποια τα δικά μου βιβλία και ποια των εναγομένων. Και την επιβεβαιωμένη αυτή σύγχυση, λέει ο κ. Εφέτης Εισηγητής, πως τη …συμπεράνω εγώ, ενώ τη διαβεβαιώνει η Εθνική μας Βιβλιοθήκη, πως πράγματι υπάρχει τεράστιας έκτασης σύγχυση ακόμα και στην ίδια, που με περίσσια φροντίδα ταξινομεί τα βιβλία και κάθε έντυπο κατά κατηγορίες,

κατά συγγραφέα, κατά εκδοτικό οίκο. Μίλησε, κ. Τριανταφυλλόπουλε, η πλέον ειδήμων δια της ιστοσελίδας της, που ενημερώνει αδιάψευστα (υποτίθεται) ολόκληρο τον πλανήτη μας, όλη την οικουμένη 24 ώρες το 24ωρο: Η ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, πως υπάρχει τεράστια έκταση σύγχυσης με το σήμα “Νέα Σύνορα”!!! Τι χρειάζονται άλλοι μάρτυρες;..

Και βέβαια οι ημερήσιες εφημερίδες, μα και γενικά όλες οι εφημερίδες και τα περιοδικά ποικίλης ύλης στη χώρα μας, όταν αναφέρονται σε βιβλία εκδόσεων “Νέα Σύνορα”, συνεχώς παθαίνουν σύγχυση ως προς το ποίος είναι ο πραγματικός εκδότης τους κι ο λόγος διότι σκόπιμα οι εναγόμενοι δεν διευκρινίζουν (παρά τα όσα επιμένουν να λένε) ποιες είναι δικές τους εκδόσεις. Και δεν το κάνουν, διότι έχουν στόχο τους και τους δικούς μου πελάτες, που παθαίνοντας σύγχυση αγοράζουν τις μπάφες τους.

Αποσιωπούν, σκόπιμα ποιες είναι δικές τους εκδόσεις. Καλλιεργούν σύγχυση για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους, που με τέτοια ποιότητα των βιβλίων τους απωθούν τους αγοραστές. Δημοσιογράφοι με άσπρα μαλλιά (μεγάλα ονόματα) με πείρα 50 χρόνια στο επάγγελμα, παθαίνουν σύγχυση και στέλνουν κριτικές βιβλίων του Αντώνη Λιβάνη σε εμένα. Σας το διαβεβαιώνουν τα αποκόμματα εφημερίδων που επικαλούμαι μα και ολόκληρες εφημερίδες του συγκροτήματος Λαμπράκη που ενώ είναι στενός συνεργάτης τους ο Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη, παθαίνουν σύγχυση και στέλνουν τις κριτικές που αφορούν τον αντίδικό μου σε εμένα!!!

Αναφέρομαι ξανά σε όσα αναγράφονταν και αναγράφονται σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά και αφορούν στην ενημέρωση του κοινού για εκδόσεις δικές μου και των εναγομένων. Ενημέρωναν και ενημερώνουν στραβά το κοινό οι εφημερίδες, διότι κι αυτών οι συντάκτες παθαίνουν σύγχυση με την ύπαρξη δύο εκδοτικών οίκων με σήμα “Νέα Σύνορα” που υπάρχουν και για το λόγο αυτό το κοινό αναζητεί τα βιβλία που θέλει να προμηθευτεί σε λάθος εκδότη, τόσο τα δικά μου όσο και των εναγομένων!.. Και βέβαια, τα βιβλία που είχαν κυκλοφορήσει από την εκδοτική επιχείρηση της εναγομένης, που ανέφεραν οι συντάκτες δημοσιογράφοι στα σχετικά δημοσιευόμενα κείμενα, δεν υπήρχαν πάντα τα πλήρη στοιχεία του εκδοτικού οίκου τους, δηλαδή ως εκδόσεις “Νέα Σύνορα” – Λιβάνη, ή Α. Αντ. Λιβάνη ή Η. Α. Λιβάνη, αλλά τις περισσότερες φορές ξερά ως εκδόσεις “Νέα Σύνορα”.

Το ίδιο λάθος και μάλιστα σε ευρεία κλίμακα, που είναι αδιάσειστο δείγμα ΚΑΤΑΦΑΝΟΥΣ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ μεταξύ των δικών μου “ΝΕΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ” και της μαϊμούς “Νέα Σύνορα” των εναγομένων, είναι το πλήθος των αποκομμάτων εφημερίδων που μου έστειλε η έγκριτη επιχείρηση που ονομάζεται: Ο “Άργος του Τύπου της Ανατολής”, που παρουσίασα και επικαλέστηκα (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 475-487), όπου σε πολλά αποκόμματα που αποστέλλονται σε μένα, αποκόμματα από δημοσιεύσεις εφημερίδων που αφορούν εκδόσεις της αντιδίκου, αναγράφουν οι υπάλληλοι της παραπάνω επιχείρησης με κόκκινο μαρκαδόρο το όνομα: Λιβάνης, ως ένδειξη προορισμού, που όμως έρχονται στη διεύθυνση του σπιτιού μου!!! Δηλαδή υπάρχει σύγχυση ακόμη και σε ειδήμονες όπως οι τρεις παραπάνω: η Εθνική Βιβλιοθήκη, οι δημοσιογράφοι με πολυετή πείρα και ο “Άργος του Τύπου της Ανατολής”, που δεν μπορούν να ξεκαθαρίσουν, ποιες εκδόσεις είναι δικές μου και ποιες όχι. Βάλτε τώρα με το νου σας, τι σύγχυση παθαίνει ο απλός αναγνώστης. Όταν όμως η Εθνική βιβλιοθήκη, οι δημοσιογράφοι με τεράστια πείρα

και ο “Άργος του Τύπου της Ανατολής” όπως και οι στενοί φίλοι των αντιδίκων παθαίνουν σύγχυση και στέλνουν τις παραγγελίες τους σε μένα, αντιλαμβάνεστε τι αποπροσανατολισμό παθαίνει ο μέσος αναγνώστης. Αλλά δεν αντιλαμβάνομαι, τι ανάγκη έχει ο Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη, αυτός ο εκδοτικός κολοσσός όπως αρέσκονται να τον ονομάζουν οι Λιβάνηδες, και επιμένουν να χρησιμοποιούνε το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”; Γιατί επιμένουν να χρησιμοποιούν παράνομα ένα κατοχυρωμένο σήμα, μόνο και μόνο για ...διακριτικό τίτλο, δηλαδή για φιγούρα, για γλάστρα (αν δεν έχουν ουσιαστικά ωφελήματα από αυτό), μια κι εγώ είμαι φτωχός συνταξιούχος και δεν έχω άλλο σήμα για την επιχείρησή μου, είναι δε και το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που έχω ν’ αφήσω στο παιδί μου κι είναι και κατοχυρωμένο;

Η επιχείρηση του Αντώνη Λιβάνη, σε όλες τις επωνυμίες που άλλαξε κατά καιρούς (ούτε κακοποιός να ήταν), χρησιμοποιούσε παράνομα τον κατοχυρωμένο τίτλο μου ως διακριτικό σήμα, δηλαδή σαν διακοσμητικό τίτλο, σα γλάστρα, χωρίς καμιά ουσιαστική εκπροσώπηση, μια και ουδεμία οικονομική ή άλλη συναλλαγή δεν πραγματοποιείτο και δεν πραγματοποιούν μέχρι σήμερα, με τον τίτλο αυτό. Το αναφέρουν ρητά στη Σύσταση Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρίας που στήσανε ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καραγεωργίου το ’77. Χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν το σήμα μου δηλαδή μόνο και μόνο για κράχτη, για να δημιουργούν σκόπιμα σύγχυση στην αγορά και να παίρνουν τους πελάτες του περιοδικό μου και των βιβλίων που εκδίδω από τον εκδοτικό μου οίκο δυσφημίζοντάς με, μια και οι πελάτες μου τ’ αγόραζαν και τ’ αγοράζουν, γιατί ξέρουν πως οι δικές μου εκδόσεις έχουν ποιότητα, πράγμα που κατά 90% δεν έχουν οι εκδόσεις των εναγομένων.

Έχετε δει κ. Τριανταφυλλόπουλε, πολλά λογοτεχνικά περιοδικά ποιότητας στην Ελλάδα που να έχουν εκδώσει εκατό (100) πολυσέλιδα τεύχη, χωρίς να έχουν την πλάτη τους ακουμπισμένη σε ισχυρούς προστάτες και τα οποία βεβαίως να μην εξυπηρετούν τα συμφέροντα κανενός παρά μόνο της κουλτούρας του τόπου μας; Έχετε δει πολλά τέτοια περιοδικά, που να μην ανήκουν σε κόμματα ή σε φατρίες, που η μόνη στήριξή τους να εδράζεται στη μπουκιά του εκδότης τους, που δεν του περισσεύει, περιοδικά που να τα κατατρέχουν νυχθημερόν, να απαγορεύουν την κυκλοφορία τους, να κατάσχουνε τα τεύχη τους από τα βιβλιοπωλεία και τα περίπτερα, να τρέχουν και να απειλούν όποιον επαγγελματία - ιδιώτη, τόλμησε να δώσει υπό τύπον ενισχύσεως κάποια μικρής αξίας διαφήμιση της επαγγελματικής δραστηριότητάς τους, που να καλούν τον εκδότη του από την εργασία του σε αλλεπάλληλες απολογίες και να του γίνονται επιπλήξεις σωρό προφορικές και γραπτές, διότι είναι διευθυντής λογοτεχνικού περιοδικού, λες και εξέδιδε πορνογραφικό περιοδικό, που να απειλούν τον ίδιο πως αν συνεχίσει να εκδίδει το περιοδικό του, την ανάσα ελευθερίας που τον διαπερνά, θα τον στείλουν στο ΕΑΤ/ΕΣΑ (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 167-176), κι αυτός ο ξεροκέφαλος εκεί να υπομένει όλα αυτά και να μη λέει να πάψει να εκδίδει το περιοδικό του, κρατώντας στα πικραμένα του χείλη και στη ματιά του μια καρτερικότητα που βεβαιώνει πως: κι αυτό θα περάσει... Γιατί λοιπόν ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι παραπάνω Δικαστές που δίκασαν την υπόθεσή μου, θέλουν να το κλείσουν;

Όμως, εκτός από την παραποίηση κατοχυρωμένου σήματος ή σφετερισμού κατοχυρωμένου σήματος, ουσιώδης προϋπόθεση σχέσης ανταγωνισμού είναι, όχι μόνο η ύπαρξη του αυτού κύκλου πελατών, αλλά και η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων

μετά των στενών συνεργατών μου, τους οποίους προσεταιρίσθηκαν με δώρα και με εκδόσεις βιβλίων τους. Π.χ. των στενών συνεργατών μου Τόλη Γιαννάκη, Βαγγέλη Μήλλα και Νανάς Ησαΐα (στελέχη του περιοδικού μου), της Ντόρας Φάλαρη, του Χρήστου Σαμουηλίδη, του Γιώργου Διζικιρίκη, του Λευτέρη Ξανθόπουλου, της Θέτιδας Χορτιάτη, του Γιάννη Μαγκλή, της Ιφιγένειας Χρυσοχόου, του Μπάμπη Τσικληρόπουλου και άλλων δεκάδων, που ήταν συνεργάτες και πελάτες μας, μα και πολλοί άλλοι που ήταν φίλοι μας και συνδρομητές μας, όπως βεβαιότατα και με τους δικηγόρους μου που τους γέμισαν με ακριβά δώρα (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σ. 105 & 124). Όλα αυτά κάνουν τους τίμιους ανθρώπους να ντρέπονται κι αντίθετα τους ανέντιμους να μην αισχύνονται σταλιά...

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, αποδεικνύοντας για μία ακόμα φορά, πως εσκεμμένα έχει απολέσει το μίτο του μύθου της υπόθεσής μου, διότι απριόρι είχε αποφασίσει να εισηγηθεί την απόρριψη της αγωγής μου… Λέει:

(8) Μετά την αποχώρηση στις 30.9.1982 του ομορρύθμου εταίρου Αντωνίου Λιβάνη και την υπεισέλευση των τέκνων του στην άνω εταιρία άλλαξε η επωνυμία της σε Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ και Σια Ε.Ε., εξακολούθησαν όμως να εκδίδονται από την άνω ετερόρρυθμη εταιρεία βιβλία ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, τέχνης, λαογραφίας, οικολογίας και περιβάλλοντος, ιστορίας και επιστήμης, ψυχολογίας, κοινωνιολογίας κλπ. με τον τίτλο εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): O κ. Εφέτης Εισηγητής, αναφέρεται επί τροχάδην, με τρεις αράδες μόνο, στην αλλαγή της επωνυμίας (πάλι αλλαγή της επωνυμίας, ούτε οι κακοποιοί δεν αλλάζουν τόσο συχνά ονόματα), στην αποχώρηση στις 30.9.1982 του ομορρύθμου εταίρου Αντωνίου Λιβάνη και την υπεισέλευση των τέκνων του, αλλά δεν ΛΕΕΙ ΚΟΥΒΕΝΤΑ για τους λόγους που ανάγκασαν την οικογένεια να προχωρήσει στην πράξη αυτή, αν και οι λόγοι αυτοί είναι οι μόνοι και οι πλέον ουσιώδεις για να ενημερωθούμε για την επιτυχημένη πορεία ή όχι της επιχείρησης αυτής. Αντίθετα, οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, η οικογένεια Λιβάνη δηλαδή, είναι λαλίστατη στο πρακτικό που συνέταξαν και υπέγραψαν για την υπεισέλευση των τέκνων τους στην άνω εταιρία που άλλαξε επωνυμία σε Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ και Σια Ε.Ε. Αν δε ρίξουμε έστω και μία περαστική ματιά στο πρακτικό αυτό, θα δούμε ότι η επιχείρηση είχε ήδη φαλιρίσει κι αν την κρατούσαν οι εναγόμενοι ήταν μήπως και χάσει τον προσανατολισμό του κάποιος πελάτης – αναγνώστης μας και του πουλήσουν μερικά βιβλία τους ακόμα, από τα πολλά που τους είχαν και τους έχουν μείνει απούλητα στα ράφια και στο υπόγειό τους στοίβες. Το λένε καθαρά και πιο ξεκάθαρα, κ. Τριανταφυλλόπουλε, δεν γίνεται:

Καθαρά κέρδη μέχρι και της 15ης Σεπτεμβρίου 1982 δεν προέκυψαν και κατά συνέπεια ουδέν έχει να λάβη ο εκχωρητής εταίρος (Αντώνης Λιβάνης) παρά της εταιρείας(!!!).

Δηλαδή από το 1977 όπου ξεκίνησαν ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου την επιχείρηση ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. υπό τον διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ, έως τις 30-9-1982 που αποχώρησε ο ομόρρυθμος εταίρος Αντώνιος Λιβάνης με την υπεισέλευση των τέκνων του, δεν υπήρξαν στην παραπάνω επιχείρηση καθαρά κέρδη και κατά συνέπεια ουδέν έχει να λάβη ο εκχωρητής εταίρος (Αντώνης Λιβάνης) παρά της εταιρείας(!!!). Δηλαδή: Ο

τεράστιος τζίρος του μεγάλου εκδοτικού τους οίκου όλον αυτόν τον καιρό ήταν …παθητικό ή ίσα βάρκα ίσα νερά!.. Αυτό όμως πέρα από το απαραβίαστο γεγονός πως διαψεύδει όλους όσους ορκίζονταν στο ιερό ευαγγέλιο και ονόμαζαν την επιχείρηση του Αντώνη Λιβάνη και του Καντινέλη σαν εκδοτικό οίκο από τους μεγαλύτερους πια στην Ελλάδα, είναι και δεινή δυσφήμιση του σήματός μου και του ονόματός μου, μια που οι αποτυχημένοι αυτοί εκδότες, χρησιμοποιούσαν ανερυθρίαστα το εκδοτικό κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”…

Αλλά τι έγινε, κ. Τριανταφυλλόπουλε, η περιβόητη ευημερία του εκδοτικού οίκου ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. υπό τον διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ, με τους πάνω από τριακόσιους (300) τίτλους βιβλίων που εξέδωσε(!!!) και που: συνεχώς εξακολούθησαν να εκδίδονται από την άνω ετερόρρυθμη εταιρεία βιβλία ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, τέχνης, λαογραφίας, οικολογίας και περιβάλλοντος, ιστορίας και επιστήμης, ψυχολογίας, κοινωνιολογίας κλπ με τον τίτλο εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ; Ποιος κοροϊδεύει ποιον, κ. Εφέτη Εισηγητή; Ντροπή πια…και βέβαια όλοι μας θα πρέπει, κ. Εφέτη Εισηγητή και κ. κ. Δικαστές να ντρεπόμαστε, για την κατάντια μας αυτή, που μας έχουν ρίξει οι Λιβάνηδες…

Με συμφωνητικό “Εκχώρησης Εταιρικής Μερίδος και Τροποποίηση Καταστατικού”, λοιπόν, και με ημερομηνία 30/9/1982, ο Αντώνης Λιβάνης, εκχωρεί στη σύζυγό του Αικατερίνη και στα τέκνα του Παναγιώτα και Ηλία, την εταιρική του μερίδα στη μαϊμουδοεπιχείρηση “Νέα Σύνορα” και αποχωρεί!.. Μείνανε τώρα να νέμονται το κατοχυρωμένο σήμα μου άνθρωποι ξένοι από την κλοπή, αλλά εν γνώσει τους κλεπταποδόχοι! Αν και τα τέκνα του Αντώνη Λιβάνη δεν είναι μόνο κλεπταποδόχοι, αλλά και ορίτζιναλ “απατεώνες”. Δεν υστερούν, ναι, καθόλου, σε φαντασία και σε ικανότητες καταπάτησης κατοχυρωμένων εκδοτικών σημάτων από τον πατέρα τους!.. Τους καταγγείλαμε: α) Από την εφημερίδα “Αυριανή” του Γιώργου Κουρή (23/11/1997). β) Από την εφημερίδα “Αδέσμευτος Τύπος” του Δημήτρη Ρίζου (13/12/1998). γ) Με εργασία μου δύο τόμων με τίτλο: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, συνολικά δύο χιλιάδων σελίδων, πως η πρώτη έκλεψε το εκδοτικό σήμα “Το κλειδί”, και ο δεύτερος το εκδοτικό σήμα “Μύθος” και δεν βγάλανε άχνα!.. Και τα δύο αυτά εκδοτικά σήματα ήταν κατοχυρωμένα στο Υπουργείο Εμπορίου, στο Τμήμα καταθέσεως σημάτων. Φαίνεται πως τους έγινε οικογενειακό βίτσιο (ή το λιγότερο πως έχουν χόμπι) να κλέβουν και να κάνουν συλλογή από εκδοτικά κατοχυρωμένα σήματα!.. Το μήλο, λέει ο λαός μας, κάτω από τη μηλιά πέφτει…

Ο εκδοτικός οίκος των εναγομένων, λέει ο πάτρωνας του νερού του Καματερού, Γιάννης Καψής, είναι από τους μεγαλύτερους πια στην Ελλάδα από το 1977!.. Αυτά όπως έχουμε αναφέρει, τα καταθέτει ενόρκως στη Διεξαγωγή της 10/1/1992. Κι αυτός ο Εκδοτικός Οίκος, ο εκ των μεγαλυτέρων πια στην Ελλάδα, από αρχές του 1977 έως τον Σεπτέμβριο του 1982, έχει ύφεση και ζημίες!.. Και δεν βρέθηκε ένας Εισαγγελέας κι ένας τίμιος Δικαστής να περιλάβει τον Γιάννη Καψή και να τον καθίσει στο σκαμνί για ψευδορκία!.. Διαβάστε παρακαλώ ξανά την εκχώρηση εταιρικής μερίδος – τροποποίηση καταστατικού, θα μείνετε εμβρόντητοι. Γιατί η αιτία αυτής της τραγικής οικονομικής κατάστασης που είχαν περιέλθει από ανικανότητα φυσικά ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου, ευθύνεται και αποδεικνύει το αληθές γεγονός, πως οι παραπάνω εξέδωσαν μόνον εβδομήντα τρεις (73) τίτλους βιβλίων και όχι βέβαια πάνω από τριακόσιους (300), κ. Εφέτη Εισηγητή, και βέβαια η περίφημη ευημερία της Εταιρίας Λιβάνη - Καντινέλη, Ε.Ε. που βεβαιώνεται πως υπήρχε, με έκδοση βιβλίων ελληνικής και ξένης

λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, τέχνης, λαογραφίας, οικολογίας και περιβάλλοντος, ιστορίας και επιστήμης, ψυχολογίας, κοινωνιολογίας κλπ, πάει περίπατο… Αλλά και τώρα δεν είναι αργά. Αν αμφιβάλει ο όποιος αρμόδιος, ότι η επιχείρηση Λιβάνη - Καντινέλη, Ε.Ε., δεν μαράζωνε, από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες, όπως βεβαιώνουν άλλωστε οι ίδιοι – οι άμεσα πληττόμενοι, ας ζητήσουν από την Εφορεία που υπαγόταν η επιχείρηση Λιβάνη - Καντινέλη, Ε.Ε., αντίγραφα των δηλώσεών τους για την πενταετία 1977 - 1982, έτσι θα βγουν σωστά συμπεράσματα και δεν θα με κατηγορούν οι εναγόμενοι πως τους κατηγορώ άδικα…

Κι “ακούστε να δείτε” ικανότητες που σου τις έχουν οι νοικοκυρές και τα κουτσούβελα: Μέσα σε λίγα χρόνια, η σύζυγος του Αντώνη Λιβάνη, επαγγέλματος νοικοκυρά και τα μειράκια Γιώτα και Ηλίας, κατάφεραν, ότι δεν κατάφερε ο πανούργος Αντώνης Λιβάνης από το 1977 έως το 1982 με τις τόσες γνωριμίες, να ανορθώσουν και να στήσουν σε κολοσσό, μια επιχείρηση που μαράζωνε, από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες!!!

Είναι πασίγνωστο κ. Τριανταφυλλόπουλε, πως η οικονομική επιφάνεια του Αντώνη Λιβάνη σημείωσε θεαματική άνοδο μετά την αποχώρησή του ως ομορρύθμου εταίρου και την υπεισέλευση των τέκνων του στην άνω εκδοτική εταιρία κι ο λόγος γιατί ο έμπιστος συνεργάτης του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, έφτασε σε σημείο να κάνει αρπαχτές εκατοντάδων εκατομμυρίων απ’ τον κρατικό κορβανά, αφού ο ίδιος έπαιρνε ουσιαστικά τις αποφάσεις όταν επρόκειτο για ζητήματα χρηματοδοτήσεων (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 473- 479). Από εδώ και η ανόρθωση της εκδοτικής τους εταιρίας η οποία όντως πριν μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες. Αλλά ας δούμε από πιο κοντά, τις αρπαχτές αυτές:

ΤΟΜΗ

1 δις 246 εκ. επένδυση έκανε ο Λιβάνης. Άρπαξε και 436.000.000 για επιδότηση από το κράτος!.. Από εισπράκτορας στο ΚΤΕΛ Πατρών δισεκατομμυριούχος ο Αντωνάκης... Βρε τι κλέψιμο έχει πέσει... (Δημοσιεύθηκε και στο υπ' αριθ. 58/16-3-1996, φύλλο της εφημερίδας μου “Νέα Σύνορα”.)

Εισπράκτορας στο ΚΤΕΛ Πατρών με προοπτική να γίνει σταθμάρχης ήταν όταν ο... “χαρισματικός” Ανδρέας Παπανδρέου βρήκε και πήρε για συνεργάτη του τον Αντώνη Λιβάνη. Και ο πανούργος αυτός άνθρωπος τα κατάφερε και μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει, ο ΕΜΠΙΣΤΟΣ “ταμίας” του Ανδρέα, να μας κυβερνάει αντ' αυτού και τελικά να γίνει και ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ. Όταν ο κύριος Λιβάνης εγκαταστάθηκε στην Αθήνα σαν “γραμματικός” του Ανδρέα τα χνώτα του βρόμαγαν από την πείνα. Στη συνέχεια, πριν αρχίσει τις μπίζνες και τις αρπαχτές άνοιξε ένα μικρό βιβλιοπωλείο στη Σόλωνος και “κυνηγούσε” τους βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να αγοράσουν κανένα βιβλίο από το μαγαζί του, “δύο βιβλία ένα κατοστάρικο” ήταν το δέλεαρ προς τους λιγοστούς φίλους και πελάτες του για να βγάλει το μεροκάματο γιατί ο “μισθός” που του είχε κόψει ο Ανδρέας στην αρχή ήταν πέντε χιλιάρικα τα μήνα...

Σιγά-σιγά όμως ο κύριος Λιβάνης τα κατάφερε με διάφορες δολοπλοκίες και ίντριγκες και αναδείχθηκε σαν το πιο έμπιστο άνθρωπο του πρωθυπουργού, ο οποίος

ανέλαβε να εκπροσωπεί το αφεντικό του και σε όλες τις ΒΡΟΜΟΔΟΥΛΕΙΕΣ και άρχισε να παίρνει μέρος και στο... ΦΑΓΟΠΟΤΙ που γινόταν.

Εδώ και δύο χρόνια ο κ. Λιβάνης, φορτωμένος πλέον με χρήμα, αγόρασε υποτίθεται με “δάνειο” για να μην εκτεθεί, ολόκληρο τετράγωνο στην οδό Σόλωνος και Ιπποκράτους, όπου και μετέφερε το βιβλιοπωλείο του, γεγονός που συγκεντρώνει την κατακραυγή όλων των εκδοτών βιβλίων.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι το κτίριο το αγόρασε από τον πολιτευτή της ΔΙΑΝΑ κ. Στρατήγη, τον οποίο εκείνη την εποχή προσπάθησε να τον κάνει και διοικητή της Κτηματικής Τράπεζας, αλλά δεν τα κατάφερε γιατί αντέδρασε ο κομματικός μηχανισμός για την τοποθέτηση “δεξιού” διοικητή από... “σοσιαλιστική” κυβέρνηση σε κρατική τράπεζα.

Στη συνέχεια ο Λιβάνης που για τα μάτια του κόσμου έβαλε την εταιρία στο όνομα του γιου του, αποφάσισε να κάνει νέα επέκταση στο βιβλιοπωλείο του ύψους, ενός δισεκατομμυρίου διακοσίων σαράντα έξι εκατομμυρίων δραχμών (1.246.000.000)!

Υπέβαλε λοιπόν ο Αντωνάκης τα χαρτιά στους υφισταμένους του υπουργούς και αυτοί βάσει του αναπτυξιακού νόμου 1892/90 την ενέκριναν και ΑΡΠΑΞΕ από το κράτος ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΞΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑΚΙΑ...

Και γεννάται το ερώτημα ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ο τέως πεινάλας τόσα χρήματα; Στο ΠΡΟ-ΠΟ ή στο ΛΟΤΤΟ του έπεσαν;..

Εμείς βέβαια ΞΕΡΟΥΜΕ από ΠΟΥ... όπως ασφαλώς και σεις θα καταλαβαίνετε από ΠΟΥ προέρχεται όλος αυτός ο πακτωλός... Και είμαστε ακόμα στην αρχή... Πω - πω τι έχει να αποκαλυφθεί... “Αυριανή”, 29-1-1996.

Αγόρασε και πύργο ο Αντώνης Λιβάνης

Μόνο για κοινόχρηστα πληρώνει 250.000 το μήνα! Πού τα βρήκε τόσα λεφτά ο παλιός εισπράκτορας του ΚΤΕΛ Πατρών και μετά του Ανδρέα; Στη Βουλή η αρπαχτή των 436.000.000 από τον έμπιστο του Ανδρέα.

(Δημοσιεύθηκε και στο υπ' αριθ. 58/16-3-1996, φύλλο της εφημερίδας μου “Νέα Σύνορα”)

Στον Πύργο της Κηφισιάς, στην αρχή της οδού Τατοΐου κατοικεί ο Αντώνης Λιβάνης (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 791-796), ο παλιός εισπράκτορας των ΚΤΕΛ Πατρών — και στην συνέχεια και του... Ανδρέα — σ' ένα πολυτελέστατο διώροφο διαμέρισμα, με τεράστιους κήπους, έκτασης γύρω στα 10 στρέμματα και θερμαινόμενη πισίνα. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα και ακριβότερα κτίσματα της Αθήνας, αφού μόνο για κοινόχρηστα ο κ. Λιβάνης πληρώνει το μήνα για να συντηρείται το κτίριο γύρω στις ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΠΕΝΗΝΤΑ χιλιάδες δραχμές και είναι άγνωστο σε ποια τιμή το αγόρασε.

Σίγουρα εδώ και λίγα χρόνια, ο κύριος Λιβάνης, που κυκλοφορούσε άφραγκος και με τρύπιο παντελόνι, δεν θα 'χε ποτέ διανοηθεί ότι θα ζούσε κάποτε σ' ένα τέτοιο

κτίριο... Με τους αγώνες όμως του “λαού” όλα φαίνεται ότι μπορεί να συμβούν!.. Ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός αγωνιζόταν για δημοκρατία και σοσιαλισμό και ο κύριος Λιβάνης ΕΤΡΩΓΕ με εκατό μασέλες.

Για τη συντήρηση του πύργου του κυρίου Λιβάνη εργάζονται γύρο στα 15 άτομα μόνιμο προσωπικό. Συγκεκριμένα, ο πύργος, που κατοικεί ο έμπιστος του Ανδρέα και μέγας “ιντριγκαδόρος”, διαθέτει μάγειρα, μαγείρισσα και βοηθούς, σερβιτόρους και κρουπιέρηδες, γιατί τα περισσότερα βράδια στήνεται μεγάλος τζόγος. (Ασφαλώς θα θυμούνται οι αναγνώστες μας ότι πέρυσι μπήκε μέσα η ασφάλεια και τους έκανε τσακωτούς, πλην όμως χάριν του Λιβάνη η υπόθεση κουκουλώθηκε...) Βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, πρώτος τόμος, σσ. 791-794.

Κατετέθη ερώτηση στη Βουλή για τα 436.000.000 που άρπαξε ο Αντ. Λιβάνης... Η οικονομική επιφάνεια του Αντώνη Λιβάνη σημείωσε τα τελευταία χρόνια θεαματική αύξηση και ο έμπιστος συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου έφτασε σε σημείο να κάνει αρπαχτές εκατοντάδων εκατομμυρίων απ' τον κρατικό κορβανά, αφού ο ίδιος έπαιρνε ουσιαστικά τις αποφάσεις όταν επρόκειτο για ζητήματα χρηματοδοτήσεων.

Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα “ΑΥΡΙΑΝΗ” στο φύλλο της 30-1-96, ο Αντώνης Λιβάνης εισέπραξε 436.000.000 δραχμές απ’ το Δημόσιο ως επιχορήγηση για υποτιθέμενη επένδυση 1.246.000.000 δρχ. στον εκδοτικό τους οίκο, από τον οποίο είχε …αποχωρήσει κι ο οποίος εκδοτικός οίκος μαράζωνε, από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες!!! Ο χορός δισεκατομμυρίων που παίζεται στην οικογένεια Λιβάνη και οι επιχορηγήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων που άρπαξε απ’ το κράτος προβλημάτισαν πολλούς στο “ΠΑΣΟΚ”, ενώ η “Νέα Δημοκρατία” με επερώτηση του βουλευτή της κ. Χαραλαμπόπουλου έφερε το μέγα σκάνδαλο στη Βουλή. Η “Νέα Δημοκρατία” με αίτηση κατάθεσης εγγράφων ζητεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες όλο το φάκελο με τα στοιχεία της επιχείρησης του Αντώνη Λιβάνη, καθώς και εξηγήσεις για τη σκοπιμότητα της επιχορήγησης, αφού είναι σ’ όλους γνωστό ότι τα πενιχρά έσοδα από το βιβλιοπωλείο που διατηρούσε στη Σόλωνος δεν επαρκούσαν ούτε για την επιβίωσή του (βλ.: “Εγώ, τα Νέα Σύνορα”, σσ. 597-605, 1ο τόμο). Πρέπει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά σπάει η ΟΜΕΡΤΑ όσον αφορά τις δραστηριότητες του στενού συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είχε εξασφαλίσει μια ιδιότυπη ασυλία εξαιτίας των υπόγειων σχέσεων που είχε αναπτύξει με παράγοντες απ' όλο το πολιτικό φάσμα και όχι μόνο… Φαίνεται όμως ότι ακόμα και σήμερα λειτουργούν οι παραπάνω υπόγειες σχέσεις!!!

Πάντως κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε επικοινωνία τους με την ΑΥΡΙΑΝΗ αρνήθηκαν το ενδεχόμενο να διαχειρίζεται ο Αντώνης Λιβάνης κεφάλαια του ΠΑΣΟΚ*. Ένα από τα στελέχη αυτά επεσήμανε στην ΑΥΡΙΑΝΗ ότι ο Αντώνης Λιβάνης ποτέ δεν συμπάθησε το ΠΑΣΟΚ γιατί ποτέ του δεν ήθελε να βρίσκεται υπό κομματικό έλεγχο. “Πρόκειται για άνθρωπο του Ανδρέα που στα τελευταία χρόνια της καριέρας του δούλεψε και για τον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ”, πρόσθεσε η ίδια πηγή αναφερόμενη στα μυθώδη ποσά που συγκεντρώνει στα χέρια της η θεωρούμενη φτωχή οικογένεια του Αντώνη Λιβάνη. Απομένει πλέον να διευκρινίσει η Βουλή και η Δικαιοσύνη την προέλευση των δισεκατομμυρίων απ' τη συγκεκριμένη μπάζα γιατί σύντομα η ΑΥΡΙΑΝΗ θα προβεί σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις που θ' αφήσουν άφωνη την κοινή γνώμη και θα ξεσκεπάζουν τα μεγάλα κόλπα του εισπράκτορα των ΚΤΕΛ Πάτρας ο οποίος εκμεταλλευόμενος τη θέση του δίπλα στον Ανδρέα έφτασε

να εισπράττει κατά περίεργο τρόπο δισεκατομμύρια απ΄ τον κρατικό κορβανά. “Αυριανή”, 30-1-1996._____ * Αντίθετα, ο Δήμος Μάρκου Μπότσαρης, σε βιβλίο του (μου διαφεύγει ποιο αυτή τη στιγμή), αναφέρει, πως ο Αντώνης Λιβάνης και ο Κώστας Γείτονας, ήταν επιφορτισμένοι με αυτή την “άχαρη” δουλειά!!! Διαχειρίζονταν τα τεράστια κεφάλαια του ΠΑΣΟΚ οι τρεις τους και μπορούσαν να κάνουν αναλήψεις μόνο: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Γείτονας και ο Αντώνης Λιβάνης! Καταλαβαίνετε…

Ο Λιβάνης τσέπωσε άλλα 705.000.000. Μετά τα 436.000.000 που είχε αρπάξει τον Ιούλιο του 1995. Θα κάνει λέει... “επενδύσεις”, ο παλαιός εισπράκτορας του ΚΤΕΛ, αξίας 3.260.500.000 για να φτιάχνει τα βιβλία σε δισκέτες. (Δημοσιεύθηκε και στο υπ' αριθ. 60/16-4-1996, φύλλο της εφημερίδας μου “Νέα Σύνορα”).

Διαστάσεις τεράστιου πολιτικού σκανδάλου λαμβάνουν οι αρπαχτές δισεκατομμυρίων του Αντώνη Λιβάνη από τον κρατικό κορβανά. Ο έμπιστος συνεργάτης του Ανδρέα και πρώην εισπράκτορας του ΚΤΕΛ Πατρών, θα εισπράξει άλλα 705.000.000 δραχμές για δήθεν επενδύσεις 2.014.500.000 δραχμών. Όπως πρόσφατα είχε αποκαλύψει η ΑΥΡΙΑΝΗ, ο εντιμότατος κύριος Αντώνης Λιβάνης, άρπαξε άλλα 436.000.000 δρχ. για υποτιθέμενη επένδυση που θα ξεπερνούσε το ένα δισεκατομμύριο δραχμές.

Η κρατική επιχορήγηση προς το βαποράκι του Ανδρέα, έφτασε το αστρονομικό ποσό του 1.144.000.000 δρχ., ενώ οι επενδύσεις τις οποίες θα κάνει σύμφωνα με τα έγγραφα φτάνουν τα 3.260.500.000 δρχ. και αφορούν την εγγραφή βιβλίων σε δισκέτες...

Η προέλευση των χρημάτων τα οποία ο κ. Λιβάνης ισχυρίζεται ότι θα επενδύσει είναι άγνωστη, πλην όμως με τα τεχνάσματά του θα εισπράξει απ' το κράτος επιχορήγηση που πλησιάζει το ένα δισ. Πρόκειται για ένα καραμπινάτο σκάνδαλο με μεγάλες πολιτικές προεκτάσεις, για το οποίο θα πρέπει να επέμβει αμέσως η Δικαιοσύνη.

Χοάνη ολόιδια, ο πρώην εισπράκτορας του ΚΤΕΛ Πατρών που κατόρθωσε να γίνει μέχρι και αρχιερέας των παρασκηνίων της ελληνικής πολιτικής ζωής, Αντώνης Λιβάνης, άρχισε να ρουφάει ό,τι έβρισκε απ' τον κρατικό κορβανά. Μετά την εισαγωγή δε, του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ωνάσειο, απόλυτος κυρίαρχος πλέον του κυβερνητικού μηχανισμού λύσσαξε στην κυριολεξία! Δεν ήξερε από πού να πρωτοβουτήξει! Είχαν περάσει 20 μόλις ημέρες από τότε που το αφεντικό και η αφεντικίνα του Μιμή μπήκαν στην εντατική και ιδού τι σκαρφίστηκε ο άθλιος; Επένδυση ύψους 1.246.000.000 δρχ. τον Ιούλιο του 1995, τότε που στεκόταν στα πόδια του ο Ανδρέας, 2.014. 500.000 δρχ. τον Δεκέμβριο του 1995, τώρα που ο Ανδρέας χαροπαλεύει! Έτσι ακριβώς! Διπλάσια αμάκα τώρα που το αφεντικό είχε εξουδετερωθεί. Και τελικά το αίτημα για επένδυση των 2.014.500.000 έγινε δεκτό λίγο μετά την Πρωτοχρονιά, στις 8 Ιανουαρίου 1996, τότε δηλαδή που ακόμη και το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ αποφάσιζε ότι η αντικατάσταση του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν υποχρεωτική και αναπόφευκτη! Όσα πιο πολλά μπορούσε να προλάβει. Πιο καθαρά;

Χθες η ΑΥΡΙΑΝΗ δημοσίευσε πρωτότυπο καταλόγου του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας με μεγαλοεπενδυτές που έκαναν αιτήσεις τον Ιούλιο 1995 για επενδύσεις. Μεταξύ των μεγάλων ονομάτων όπως τα Κρατικά Διϋλιστήρια και ο Καρέλιας, φιγουράριζε και η φίρμα του “Εκδοτικού Οργανισμού ΛΙΒΑΝΗ ΑΒΕ” για ποσό ύψους 1.246.000.000 δρχ. από το οποίο τα 436,10 εκατομμύρια ήταν επιχορήγηση, δηλαδή αρπαχτή.

Σήμερα, αποκαλύπτουμε τη νέα ρεμούλα. Φαγοπότι μέχρι να πρηστεί το στομάχι του αχόρταγου πρώην λιγούρη Αντώνη Λιβάνη. Αφού ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν καλωδιωμένος καλά καλά, ποιος τον έπιανε τον Λιβάνη. Βάζει λοιπόν το γιο του Ηλία και ζητάει επιχορήγηση 705.07 εκατομμυρίων για επενδύσεις 2.014,5 δισεκατομμυρίων.

Μιλάμε για αδηφαγία που μέχρι και ο Ανδρέας θα φρίξει αν την πληροφορηθεί! Και σε τι σκαρφίστηκε ο Λιβάνης (το γιο του Ηλία τον έχει για βιτρίνα, βέβαια), να επενδύσει προκειμένου να αρπάξει την επιχορήγηση; ΔΙΣΚΟΥΣ ΨΗΦΙΑΚΟΥΣ, ο αθεόφοβος! Να γεμίσει, δήθεν, την Ελλάδα με δίσκους κομπιούτερ, CD, HARD DISKS και διάφορα ηλεκτρονικά.

Μόνο και μόνο απ' αυτή την αίτηση για επένδυση αποδεικνύεται ότι θα πρέπει να έχει στο χέρι σε ζεστό χρήμα, 1.309,4 δισ.!

Ο Λιβάνης μας, ο πρώην λιγούρης! Αν τώρα στα 705,07 εκατομμύρια που θα λάβει δωρεάν επιχορήγηση από το δεύτερο πακέτο Ντελόρ προσθέσουμε και 261,88 (που αντιστοιχεί στο 20% του κεφαλαίου του) το οποίο έχει δικαίωμα να λάβει ως δάνειο από Τράπεζες, τότε νάτο το ένα δισεκατομμύριο (για την ακρίβεια 966,95 ζεστά εκατομμύρια) στην τσέπη των Λιβανέζων, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα. Κι όλα αυτά νόμιμα και καθαρά, υποτίθεται, βάσει του νόμου 1892/90 και περί υπαγωγής στα κίνητρά του. Στην αίτησή του δε, ο Λιβάνης, αναφέρει ότι θα εγκαταστήσει τη μονάδα ηλεκτρονικών στην Αττική! Εκεί δηλαδή που οι μονάδες αυτές είναι περισσότερες από τα σουβλατζίδικα... "Αυριανή”, 7-2-1996

Αν όμως τώρα η νοικοκυρά και τα κουτσούβελα είχαν μεγάλη οικονομική ευμάρεια και μπορούσαν να προσλάβουν υπαλλήλους και να εκδίδουν βιβλία το ένα πίσω από το άλλο, δεν είχαν ανθρώπους να τους συμβουλεύουν ποια χειρόγραφα που λάβαιναν ή ποια βιβλία που μεταφράζονταν, άξιζαν να πάνε στο τυπογραφείο και ποια όχι. Τύπωναν ότι προλάβαιναν, όπως έκανε λίγο πριν ο πατέρας τους!.. Τη δουλειά αυτή, της αποδοχής ή της απόρριψης, την είχε αναλάβει ο γιος του Αντώνη Λιβάνη, ο κύριος “θλιβερές γεγονός”(!!!) και το αποτέλεσμα το βλέπουμε… Σωρός οι εκδόσεις παραφιλολογίας τύπου: “Μικρή μου πικρή μου αγάπη”. Εξ αντικειμένου και η γνώμη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τις εκδόσεις τους. Λέω δε τον Ηλία Λιβάνη “θλιβερές γεγονός”, γιατί όταν πέσανε τα χαστούκια στις παρειές της Μιμής, της Δήμητρας Λιάνη, στη Στοά του βιβλίου, τότε που εξέδωσαν οι Λιβάνηδες το πρώτο βιβλίο της: “10 χρόνια και 54 ημέρες” (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 655-586), και ζήτησαν οι δημοσιογράφοι από τον Ηλία Λιβάνη να σχολιάσει το γεγονός, την “τολμηρή” πράξη, χαρακτήρισε ο αμόρφωτος εκδότης το τόλμημα της Νατάσας Τσούνη με την ασυνταξία: “Θλιβερές γεγονός”!!! Κι ακολούθησε η παρουσίαση του Ηλία Λιβάνη από το περιοδικού “Νίτρο” του Πέτρου Κωστόπουλου, που τσακίζει κόκαλα. Μη μπορώντας ο άνθρωπος να πει καλό

λόγο, περιορίστηκε στο: Ο Ηλίας Λιβάνης είναι ένας ...εκδότης που ...έμαθε να δέχεται ή να ...απορρίπτει”... Προβολή μια φορά!..

Το κακό είναι πως μένουν και παραμένουν ενθουσιασμένοι από την ανικανότητά τους και τυπώνουν κομπάζοντας για την επιτυχία τους τα δακρύβρεχτα ρομάντζα, κι όσο τα διάβαζαν τόσο μένουν ενθουσιασμένοι!.. Ας μην ξεχάσουμε την επιστολή της κ. Ειρήνης Σαββίδου (βλ.: επιστολή 21η) καθώς τις …παρουσιάσεις και τις παροτρύνσεις που κάνουν οι ίδιοι στους αναγνώστες τους, με πληρωμένα δημοσιεύματα στα περιοδικά και στις εφημερίδες, με το επιθετικό: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!.. Και τι να διαβάσουμε; Ορίστε μερικά δείγματα:

Το καλοκαίρι του 1998 στη Λαχώρη δύο παιδικοί φίλοι ξανασυναντιούνται μετά την επιστροφή του δεύτερου από την Αμερική, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Παρ’ όλο που ο πρώτος χαίρεται για τη συνάντηση με το φίλο του, δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από τη γυναίκα του δεύτερου…

Ακόμα ένα: Η καθημερινότητά της αφοπλίζει αργά και αμετάκλητα από κάθε είδους προοπτικές, ώσπου στο τέλος να μεταμορφώσει το πρόσωπο σε σκιές από σκόνη (“Σκόνη κόλλησε στ’ αυτιά μας”).

Κι άλλο ένα: Η ηρωίδα αναπολεί αυτά που έζησε επί είκοσι τέσσερα ηλιοβασιλέματα με τον έρωτά της (“24 ηλιοβασιλέματα στη Θάσο”).

Κι άλλο ένα: Η μητέρα εργάζεται σκληρά για να μεγαλώσει την έφηβη μοναχοκόρη της. Κρύβει καλά ένα μυστικό του παρελθόντος της και είναι κρυφά ερωτευμένη με το αφεντικό της. Η κόρη της ερωτεύεται τον καθηγητή της των μαθηματικών και εκείνος ανταποκρίνεται… (“Ένα ανεξάρτητο κορίτσι”).

Ακόμα ένα: Η Μίνα “περνάει” τον Μάνο δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, μα είναι ερωτευμένη μαζί του. Στο πλάι του ξαναγίνεται έφηβη, γελάει σαν παιδί, ζει, γεύεται τον έρωτα με όλο της το είναι. Ο Μάνος φαίνεται μεγαλύτερος από τα είκοσι ένα του. Η Μίνα ήταν γι' αυτόν ο πρώτος του έρωτας. Η Πόπη, φίλη καρδιακή της Μίνας, είναι η μητέρα του Μάνου... Και ποιος θα το φανταζόταν πως ο Μανολάκης της θα έμπλεκε έτσι! Η ζωή μοιράζει τα χαρτιά και ο καθείς ποντάρει. Αυτοί που ρισκάρουν στις επικίνδυνες παρτίδες μπορεί και να σταθούν τυχεροί! (“Πόθοι στα φτερά των αγγέλων”).

Ένα ακόμα: Ο Γιάννης και η Δανάη ήταν ένα ευτυχισμένο ζευγάρι με έντονη κοσμοπολίτικη ζωή και επαγγελματικά όνειρα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Οι δικές τους περιπέτειες, όπως και αυτών που τους περιβάλλουν, παντρεύονται με την αγάπη, τους ανταγωνισμούς και τις ενοχές τους. Βαθαίνουν στην ψυχή. Πλαταίνουν στις μικρότητες. Ο ψίθυρος όμως της ερήμου και της στέπας τους ακολουθεί και τους καθοδηγεί, έστω κι αν αυτοί ζουν, δημιουργούν και ερωτεύονται στο Παρίσι, τη Ρώμη ή την πανέμορφη Σαντορίνη (“Παραμύθι ο έρωτας”).

Ακόμα ένα: Μια αστυνομική ιστoρία. Χώρος δράσης ένα “νησί των ανέμων”. Eκεί, σε ένα χωριό που κατοικείται από λίγους ντόπιους και κάμποσους Aθηναίους εποίκους βρίσκεται κάποιο πρωί δίπλα στη βρύση το πτώμα ενός άνδρα καθισμένο στον πάγκο να αγναντεύει το πέλαγος. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος, ο οπoίος βλέποντας ότι δεν θα τα βγάλει πέρα με τους ανθρώπους των γραμμάτων και

των τεχνών ή τους νεόπλουτους και τους στρυφνούς χωριάτες, καλεi σε βοήθεια ένα φίλο του πρώην σκιτσογράφο της αστυνομίας. Όσο, όμως, διαρκούν οι ανακρίσεις δύο ακόμη εγκλήματα διαπράττονται στο νησί, δείχνοντας το μένος των δολοφόνων. Στο μεταξύ η έρευνα επεκτείνεται στην Αθήνα και σε χώρες της Ευρώπης που αποκαλύπτει τις πληγές ενός έρωτα με επικίνδυνες παρενέργειες, κτλ, κτλ!.. (“Φόνοι στην Ανεμόεσσα”).

Ακόμα ένα: Με τα λόγια της ίδιας της συγγραφέως: “Kαι επειδή, όπως καταλαβαiνεις, δεν μπορούσαν να τα βάλουν με το Μεγαλοδύναμο, που μόλις είδε τι μπουμπούκια ήταν... χάρισε σε μας μυαλό για να ’χει μέλλον αυτός ο κόσμος… θεωρούν σωστό να ξεσπάνε πάνω μας όλα τους τα απωθημένα… ξεχνώντας, τα χρυσά μου, πως μπορεί ο πόλεμος να είναι αρσενικού γένους... η νίκη όμως είναι θηλυκού!”. (“Άντρας! Παίρνεις ένα χάπι και σου περνάει”).

Είδατε προβληματισμό που μας …πασάρουν οι μεγαλοεκδότες του …Οργανισμού Λιβάνη; Και μιλάνε για την καλή τους πίστη και τα χρηστά τους ήθη, οι “απατεώνες”, κι εμείς καθόμαστε και τους ακούμε!.. Ακόμα, σε συνέντευξή τους ο Ηλίας και η Γιώτα Λιβάνη στην εφημερίδα “ΚΕΡΔΟΣ” (23-1-2000), μιλάνε για την εντιμότητα που τους χαρακτηρίζει, όταν εκτός των άλλων έχουν καταπατήσει δύο εκδοτικά κατοχυρωμένα σήματα το “Μύθος” και το “Κλειδί” κι ο πατέρας τους το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”!!!

Αλλά πολύ μεγαλύτερο κακό κάνουν τα βιβλία σκοπιμότητας όπου εξέδωσαν οι εναγόμενοι, όπως το: “Θα χάσουμε την Κύπρο” και το προχειρόγραμμα “Νεοελληνικό Ετυμολογικό και Ερμηνευτικό Λεξικό”, που το πρώτο δυσφημεί σκόπιμα(;) τον αγώνα των κυπρίων και το δεύτερο καμώνεται το ετυμολογικό Λεξικό!.. Και δέστε την κατάντια μας σήμερα, ο πατέρας τους εισπράκτορας λεωφορείων στο ΚΤΕΛ Αχαΐας, συν γυναιξί και τέκνοις, αμόρφωτοι όλοι τους ανεξαιρέτως, θα εκδώσουν βιβλία εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης για να μορφώσουν την ελληνική νεολαία!.. Ναι, οι Λιβάνηδες, ο πατήρ, ο υιός του (ο “Θλιβερές γεγονός”) και η κόρη του, μ’ όλα όσα δακρύβρεχτα ρομάντζα έχουν στο ενεργητικό τους, θα εκδώσουν βιβλία εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης!!! Καλά να πάθουμε…

Πράγματι, η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, ανεξάρτητη επιχείρηση και η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ, επίσης ανεξάρτητη επιχείρηση, δεν πήγαιναν εμπορικά καλά, φυτοζωούσαν, γι’ αυτό άλλωστε όταν έκλεινε η πεντάχρονη διορία ζωής της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, η Καψή κι ο Χαραλαμπόπουλος, μεταβίβασαν όσο όσο τα μερίδιά τους στον Αντώνη Λιβάνη, στη γυναίκα του και στον Άγγελο Καραγεωργίου κι απεχώρησαν (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 201-204). Είναι που σαν εκδότες δεν τους γνώριζε καν η πιάτσα, γι’ αυτό οι παραγγελίες για βιβλία τους και η αλληλογραφία τους όλη, ερχόντουσαν στη δική μου διεύθυνση. Για να δείτε κ. Τριανταφυλλόπουλε, πόσο ήταν σε ανυποληψία οι εκδόσεις της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και της ΕΕΕ του Αντώνη Λιβάνη, σας γνωρίζω πως ακόμα και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος το βιβλίο του “Κρίσιμα Χρόνια”, Αγώνες για τη Δημοκρατία (1936-1996) που έγραψε, το εξέδωσε σε άλλο εκδότη, σε άλλο εκδοτικό οίκο και όχι στα “Νέα Σύνορα” του συνέταιρού του ως χθες Αντώνη Λιβάνη!..

Ο Αντώνης Λιβάνης κ. Τριανταφυλλόπουλε, έγινε γνωστός στον ελλαδικό χώρο και στο εξωτερικό από τις εφημερίδες και τα ΜΜΕ από το πλήθος των πολιτικών

σκανδάλων που δημιούργησε από τη θέση του ιδιαιτέρου του Ανδρέα Παπανδρέου και όχι βέβαια από το πλήθος των κακών βιβλίων που εξέδωσε ο εκδοτικός του οίκος. Γνωστό πως τα 90% των βιβλίων του, το ξαναλέω, είναι για πέταμα και βέβαια και στον πολιτικό τομέα και στον εκδοτικό τα σκάνδαλα που δημιούργησε άφησαν εποχή και γεμάτα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμο α΄ και β΄). Η επιχείρησή τους, αφού δίκην κακοποιού άλλαξε πολλές επωνυμίες (“Νέα Σύνορα” κτλ), συνήλθε οικονομικά και πήρε τα πάνω της, από τα δύο απανωτά “δάνεια” που πήρε ο Αντώνης Λιβάνης, με τα οποία αγόρασε πύργο στην Κηφισιά και το κτίριο στην Ιπποκράτους και Σόλωνος κι από αυτά τα χρήματα μέχρι σήμερα μπουκώνει όποιον του κάνει χάρες. Θα το ξέρετε, το ίδιο έκανε και με τον λαϊκό βάρδο Στέλιο Καζαντζίδη, μα ο τίμιος τραγουδιστής του επέστρεψε με τον ίδιο άνθρωπο τα πέντε εκατομμύρια που του έστειλε, για να του κλείσει το στόμα, για το γνωστό σκάνδαλο Βασίλη Βασιλικού - Στέλιου Καζαντζίδη. Δεν θυμούνται ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές, τις παραπάνω περιπτώσεις και το πλήθος των σκανδάλων που επί “υπουργίας” του δημιούργησε ο Αντώνης Λιβάνης, αναστατώνοντας την υφήλιο; Δεν θυμούνται το αυθαίρετο παράνομο διώροφο σπίτι στο Πόρτο Ράφτη Αττικής και που μάλιστα, λόγω της θέσης που κατείχε ζήτησε να κινηθεί η διαδικασία ένταξής του σ’ εγκεκριμένο πολεοδομικό σχέδιο και μάλιστα να ευνοείται η ιδιοκτησία του σε βάρος άλλων ιδιοκτητών; Τις μίζες για τις τέσσερις φρεγάτες, το Μάρτη του '89; Τα χρήματα της Τράπεζας Κρήτης από τον Κοσκωτά μέσω της Μέριλ Λιντς; Που παρενέβη για να σταματήσει το διαχειριστικό έλεγχο στα ΕΛΤΑ, το Σεπτέμβρη του '90; Που ανακατώθηκε το όνομα του Αντώνη Λιβάνη στο λαθρεμπόριο όπλων, τον Σεπτέμβρη του '89; Που ακούστηκε ότι τα περισσότερα χρήματα τα οποία προορίζονταν για τις δύο εφημερίδες του Θανάση Πώποτα, πήγαν στις τσέπες του Λιβάνη; Που μπλέχτηκε τ' όνομά του στην οδυνηρή υπόθεση του Λιντοβόη; Που κατηγορήθηκε ότι δεν απόδιδε τα συγγραφικά δικαιώματα και πως κυκλοφορούσε κλεψίτυπα αντίτυπα στην αγορά; Που τον κατηγόρησε ο Μάρκος Βαφειάδης για φοροδιαφυγή και μπουρανταρισμό (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 183-186, 323-327 & 762-763, τόμος 2ος, σ. 50). Ρίχτε κ. Τριανταφυλλόπουλε μια ματιά στους δύο τόμους που σας έχω στείλει, και ιδίως στα “αυτιά” των εξώφυλλων, θα αποκτήσετε σωστή γνώμη για το ήθος τους: Την παράσταση του Αντώνη Λιβάνη και της οικογένειάς του. Χρόνια βοούσαν τα Μ.Μ.Ε.

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, αποδεικνύοντας για μία ακόμα φορά, πως εσκεμμένα έχει απολέσει το μίτο του μύθου της υπόθεσής μου, διότι απριόρι είχε αποφασίσει να εισηγηθεί την απόρριψη της αγωγής μου… Λέει, άκουσον άκουσον, πως οι εκδόσεις μου “Νέα Σύνορα και το περιοδικό μου, δεν ήταν εκδοτική επιχείρηση:

(9) Δεν ήταν εκδοτική επιχείρηση το περιοδικό Νέα Σύνορα, στα τεύχη του οποίου που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι το 1986 αναφερόταν ο ενάγων ως ιδιοκτήτης, εκδότης και διευθυντής.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Το αντικείμενο που με απασχολούσε ως ιδιοκτήτη, εκδότη και διευθυντή, κ. κ. Δικαστές, δεν ήταν και δεν είναι επιχείρηση, όταν μάλιστα έχει δηλωθεί ως επιχείρηση στην Εφορεία, προχωρώντας μάλιστα πριν το 1970 σε αρχική δήλωση έναρξης επιτηδεύματος η οποία δεν έχει ανακληθεί έως σήμερα, έχοντας σφραγίσει βιβλία εσόδων εξόδων και τρυπήθηκαν δελτία αποστολής και τιμολόγια παροχής υπηρεσιών, τρία των οποίων υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσής μου; Δεν είναι δικά μου τα τιμολόγια με αριθμούς 88 και 89 και 90 που

έκοψα στην εταιρία ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, όταν παρήγγειλε σε μένα πενήντα ένα (51) βιβλία της “Ανθρώπινης όψης της ηγεσίας”, που είναι έκδοση της αντιδίκου και που προθυμοποιήθηκα να τα αγοράσω και να τα αποστείλω εγώ στον παραγγέλλοντα, για να έχω επί τέλους άλλη μία απόδειξη της μεγάλης σύγχυσης που επικρατούσε και επικρατεί από την ύπαρξη δύο εκδοτικών οίκων με ίδια επωνυμία; (Βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμος β΄, σ. 528.) Έχω δει κ. Τριανταφυλλόπουλε, επιχειρήσεις που αποφεύγουν να εκδώσουν τιμολόγια, αλλά επιχειρήσεις που εκδίδουν τιμολόγια και δεν είναι επιχειρήσεις δεν έχω δει… Αλλά, αν τα παραπάνω τιμολόγια δεν στοιχειοθετούν επιχείρηση κ. Εφέτη - Εισηγητή, είναι επιχείρηση η μαϊμού επιχείρηση που έστησαν οι εταίροι της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ, σφετεριζόμενοι το κατοχυρωμένο σήμα μου και την αντιστασιακή δράση του περιοδικού μου; Για όνομα του θεού, δεν είναι επιχείρηση όταν έχω στην κατοχή μου και χρησιμοποιώ επαγγελματικό αυτοκίνητο (αριθμ. κυκλοφορίας ΧΥ 2600), για τη μεταφορά των βιβλίων, των περιοδικών και της εφημερίδας που εκδίδω ως και υλικά για την έκδοσή των, όταν στην ιστοσελίδα μου www.nea-synora.gr στο διαδίκτυο (Ίντερνετ) αναφέρω τρία γραφεία του εκδοτικού μου οίκου “Νέα Σύνορα”, δύο στην Αθήνα και ένα στο Καρλόβασι της Σάμου, με πλήρη στοιχεία – διευθύνσεις, τηλέφωνα, fax και e-mail. Δεν είναι επιχείρηση όταν είμαι γραμμένος στο Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών, κι όταν κάθε χρόνο δηλώνω στην Εφορεία τα κέρδη μου και τις ζημίες μου, από την επιχείρησή μου αυτή; Τέλος, η καταχώρησή μου στη σελ. 447 του επαγγελματικού καταλόγου, του Χρυσού Οδηγού του ΟΤΕ του έτους 1987, τόμος Α και των ετών 2006-2007, όπου κάτω από την ένδειξη Εκδοτικοί Οίκοι καθώς και κάτω από την ένδειξη Περιοδικά, υπάρχει η επωνυμία “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, Μεγαλοπόλεως 11-13, Γκύζη, και το τηλέφωνο 6435709 που ανήκει σε μένα, δεν δηλώνει επιχείρηση; Και ορίστε γιατί, όσοι ήθελαν και θέλουν να βρουν τον εκδοτικό οίκο με την επωνυμία “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, απευθύνονταν και απευθύνονται μέχρι σήμερα σε μένα και όχι στον Αντώνη Λιβάνη, γιατί πουθενά στον κατάλογο δεν συνδυάζεται η επωνυμία της καθής με τα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”. Έτσι κατά καιρούς όλα τα παράπονα των συναλλασσομένων με τους Λιβάνηδες και πολλές φορές η οργή αυτών έχει μεταφερθεί μέσω του δικού μου τηλεφώνου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” σε μένα. Από εκεί και οι απειλές των φανατικών μουσουλμάνων ισλαμιστών, διότι υπήρχε και υπάρχει όργιο σύγχυσης (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 368-370).

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, εσκεμμένα μη “αντιλαμβανόμενος” (είναι άλλωστε της μόδας) τα αυτονόητα. Λέει:

(10) Από όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες Καλαπανίδας και Ζαχαράκης προκύπτει ότι το περιοδικό με τον τίτλο “Νέα Σύνορα” που είχε καταχωρηθεί ως σήμα από τον ενάγοντα διέκοψε εκ νέου την κυκλοφορία του μετά το έτος 1986 για λόγους που αφορούσαν τον ίδιο τον ενάγοντα και επανακυκλοφόρησε μετά πάροδο δύο και πλέον ετών η δε διάθεσή του δεν προέκυψε ότι γινόταν από τα βιβλιοπωλεία και τα περίπτερα αλλά ότι στελνόταν ταχυδρομικώς στους συνδρομητές του. Πάντως κυκλοφορούσε σε αραιά χρονικά διαστήματα το άνω περιοδικό.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Τα σοβαρά λογοτεχνικά και άλλα περιοδικά, κ. κ. Δικαστές του Εφετείου Αθηνών, πέρα του ότι διακόπτουν κατά αραιούς χρόνους την έκδοσή τους για ανανέωση της ύλης και των συνεργατών τους, φορές αντιμετωπίζουν και σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Π. χ. το γνωστό περιοδικό “LIFE” προ χρόνων ήταν εβδομαδιαίο περιοδικό, αλλά για λόγους οικονομικούς αναγκάστηκαν αργότερα να το κυκλοφορούν ανά τρίμηνο. Επειδή λοιπόν είχε

παθητικό και το κυκλοφορούσαν ανά τρίμηνο έπαψε να είναι επιχείρηση; Και γιατί η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ με κεφάλαιο 220.000 δραχμές και η “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, με κεφάλαιο μόνον 100.000 δραχμές είναι επιχειρήσεις και δεν είναι η δική μου, μια που μέχρι εκείνη τη στιγμή για έκδοση περιοδικών και βιβλίων, είχα δαπανήσει πάνω από ενάμιση εκατομμύριο δραχμές; (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 201-204.) Ο εκδοτικός οίκος των εναγομένων που μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες ήταν επιχείρηση και δεν ήταν η δική μου ή οποιουδήποτε άλλου τίμιου επιχειρηματία, που βρέθηκε κάποιος κλεφτολιβάνης και του καταπάτησε το κατοχυρωμένο εκδοτικό του σήμα;;;

Πώς είναι μπορετό ο κ. Εφέτης Εισηγητής να επιβεβαιώνει αναπόδεικτα τους ισχυρισμούς των εναγομένων, ότι η διάθεση του περιοδικού μου δεν γινόταν από τα βιβλιοπωλεία και τα περίπτερα, παρά τη διαβεβαίωση για το αντίθετο, μια που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσής μου δύο βεβαιώσεις: 1) Του Κεντρικού Πρακτορείου Ημερήσιου & Περιοδικού Τύπου Αθηνών, και 2) του Κεντρικού Πρακτορείου Ημερήσιου - Περιοδικού Τύπου, βιβλίων και εντύπων, Αθηνών (βλ. στον δεύτερο τόμο του ιστορήματός μου “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, Αθήνα 2000, στη σελίδα 127), πως διακινούσαν το περιοδικό μου σε όλη την Ελλάδα; Πέραν αυτών και εξαιρετικά και μόνο για τα “Νέα Σύνορα”, ο καλός φίλος μας Χρύσανθος Γεωργούσης που εργαζόταν στο Πρακτορείο Αθηναϊκού Τύπου, αλωνίζοντας το Κέντρο της Αθήνας με το ποδήλατό του, άφηνε προς πώληση στα πλέον γνωστά στέκια και το περιοδικό μας (βλ. στον πρώτο τόμο του ιστορήματός μου “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, Αθήνα 2000, στη σελίδα 284). ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ Ο κ. ΕΦΕΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ, ΟΥΤΕ ΟΙ κ. κ. ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΟ ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ;;; Και επί τέλους από πού γνωρίζει ότι τα περιοδικά μου στέλνονταν ταχυδρομικώς στους συνδρομητές μου και πως κυκλοφορούσε σε αραιά χρονικά διαστήματα; Τα παραπάνω κ. Τριανταφυλλόπουλε, αποδεικνύουν την απροσπέλαστη απόφαση του κ. Εφέτη Εισηγητή, να εισηγηθεί την απόρριψη της αγωγής μου!.. Δεν διάβασαν ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές: α) Τις Προτάσεις μου όπου με μαύρα – κατάμαυρα γράμματα και με υπογραμμίσεις αναφερόμουνα στα δύο επίμαχα έγγραφα των πρακτορείων διακίνησης εφημερίδων και περιοδικών; Δεν είδαν τα δύο επίσημα έγγραφα των Πρακτορείων εφημερίδων και περιοδικών Αθήνας - Επαρχιών που υπάρχουν στη δικογραφία και τα οποία επικαλέστηκα, που διαβεβαιώνουν πως διακινούσαν το περιοδικό μου σε βιβλιοπωλεία, σε κιόσκια και σε περίπτερα σ’ όλη την Ελληνική επικράτεια; (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 429-430.)

Και αλίμονο, αλίμονο, αυτοδιαψεύδεται ο κ. Εφέτης Εισηγητής που παραπλανά ασφαλώς εσκεμμένα και το Δικαστήριο – εκτός και τα είχαν συμφωνήσει, όταν μας βεβαιώνει πως: Στο προσκομιζόμενο ότι κυκλοφόρησε τον Απρίλιο 2001 τεύχος του σημειώνεται ότι ήταν στον τριακοστό δεύτερο χρόνο κυκλοφορίας και είχε αύξοντα αριθμό 86 το τεύχος αυτό του αναφερομένου ως τριμηνιαίου περιοδικού γενικής κριτικής των πνευματικών καλλιτεχνικών πολιτιστικών και πολιτικών πραγμάτων με γραφεία στην οδό Αγίων Αποστόλων 6 και με ιδιοκτήτη - εκδότη - διευθυντή τον ενάγοντα. Αυτοδιαψεύδεται γιατί ενώ είδε και μετέφερε όλα τα παραπάνω από την δεύτερη σελίδα του εξωφύλλου, δεν είδε και απέναντι, στην προμετωπίδα του περιοδικού μου και να συμπληρώσει τίμια και ευθαρσώς, πως: Το περιοδικό μας διανέμεται σ’ όλη την Ελλάδα από το Πρακτορείο διανομής Αθηνών - Επαρχιών “Ευρώπη”!!! Αντίθετα στην παράγραφο (10) μας βεβαιώνει (ντροπή πια κ. Εφέτη Εισηγητή) πως: …η δε διάθεσή του δεν προέκυψε ότι γινόταν από τα βιβλιοπωλεία

και τα περίπτερα αλλά ότι στελνόταν ταχυδρομικώς στους συνδρομητές του... Με όλα τα παραπάνω δεν σας προέκυψε κ. Εφέτη Εισηγητή, αλλά ούτε εσάς κύριοι δικαστές πως το περιοδικό μου διανέμεται σ’ όλη την Ελλάδα από το Πρακτορείο διανομής Αθηνών - Επαρχιών “Ευρώπη”!!!;;; Αίσχος…

Πρώτος λοιπόν σοβαρός λόγος ήταν και για μένα το οικονομικό. Είναι και διότι το περιοδικό μου δεν ασχολείτο με ξεβράκωτες και ξεβράκωτους ή με φτηνά ρομάντζα τύπου: “Η μάνα μου με καταράστηκε”, διαφορετικά θα είχα θησαυρίσει. Ο δεύτερος και ο πιο σοβαρός ήταν, και το ανάφερα στις Προτάσεις μου στο Εφετείο, η χρησιμοποίηση του τίτλου των εκδόσεων μου από τους εναγόμενους. Οι συνδρομητές μου βλέποντας τις όσες εκδόσεις της εταιρίας μαϊμού του Αντώνη Λιβάνη με φίρμα “Νέα Σύνορα”, τις οποίες και αγόραζαν, έπαψαν να στέλνουν τη συνδρομή τους, γιατί πίστεψαν πως οι εκδόσεις αυτές ήταν δική μου δραστηριότητα κι άρα είχα πλουτίσει και εκ των πραγμάτων δεν είχα ανάγκη το γλίσχρο ποσόν της χρονιάτικης συνδρομής και πως αν την έστελναν, σοβαρά θα με πρόσβαλαν (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 43-44). Άκουσα τα παραπάνω από τα χείλη συνδρομητών μου πολλές φορές. Ένας τελευταία μου είπε μάλιστα, πως ήταν έξυπνη η κίνηση που έκανα επί δικτατορίας, να κυκλοφορήσω τις εκδόσεις και το περιοδικό “Νέα Σύνορα”, έπιασαν γερά!!! Και τρίτη αιτία ήταν τα πανάκριβα ταχυδρομικά τέλη, που από κάποια στιγμή και μετά, πετάχτηκαν στα ύψη, 1000% απάνω!.. Οι εκδότες περιοδικών πριν είχαμε μειωμένο τιμολόγιο. Τώρα κάθομαι και συλλογιέμαι: αν πράγματι οι Δημόσιες Υπηρεσίες, οι βουλευτές, οι υπουργοί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι σε χειρότερη μοίρα από εμένα τον συνταξιούχο κι ακριβώς γι’ αυτό διευκολύνονται να στέλνουν ατελώς την με το τσουβάλι αλληλογραφία τους…

Και γιατί οι δύο λιγόμηνες διακοπές του περιοδικού μου που επιβάλλονταν και δικαιολογημένες ήταν, έπρεπε να χαρακτηρίσουν την έκδοσή του ως περιοδικό που κυκλοφορούσε σε αραιά χρονικά διαστήματα, κι έγινε πάτημα για να απορριφθεί η αγωγή μου; Αλλά, κ. Τριανταφυλλόπουλε, ας υποθέσουμε για μια στιγμή πως ήταν έτσι τα πράγματα, ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ, δηλαδή πως το περιοδικό μου κυκλοφορούσε σε άτακτα χρονικά διαστήματα και πως αργά και που εξέδιδα και κάποιο βιβλίο, αυτό τι σημαίνει, πως μπορεί ο κάθε απατεώνας με το έτσι θέλω, να καιροφυλακτεί και σε κάποια αναποδιά σου να ανοίγει δική του επιχείρηση με το γνωστό κι επιτυχημένο κατοχυρωμένο εκδοτικό σου σήμα; Σημαίνει, πως ο κάθε αποτυχημένος μπορεί να χρησιμοποιεί το εκδοτικό σου σήμα ατιμώρητα, βρομίζοντας έτσι το όνομά σου και το έργο σου, εξανεμίζοντας τα χρήματα που ξόδεψες για να στήσεις την επιχείρηση και το μόχθο σου χρόνων; Αφήστε που είναι πέρα για πέρα ακατανόητο, και βεβαιότατα παράνομο, να τρέχει κάποιος κλεφταράς και να σφετερίζεται τον κατοχυρωμένο σήμα ενός εκδότη, επειδή ...δεν κυκλοφορεί το περιοδικό του ή την εφημερίδα του μέσα σε ορισμένα χρονικά όρια. Αλλά κ. Μάκη, ακόμα και ο μάρτυρας του Αντώνη Λιβάνη, Κων/νος Ζαχαράκης, όταν τον ρώτησε η δικηγόρος μου:

ΕΡ.: Ένα περιοδικό ή μία εφημερίδα που έστω δεν κυκλοφορεί σε τακτά χρονικά διαστήματα και επί πλέον δεν κυκλοφορεί μέσω πρακτορείου, είναι αυτός λόγος για να του κλέψουν το κατοχυρωμένο σήμα;

Απάντησε:

ΑΠ.: Αν είναι νόμιμο το σήμα, όχι φυσικά.

Πώς και δεν είδε την απάντηση του μάρτυρα Κων/νου Ζαχαράκη, μάρτυρα του Αντώνη Λιβάνη, ο κ. Εφέτης Εισηγητής; Πώς και δεν την είδαν οι κ. κ. Δικαστές; Κι αν την είδανε γιατί δεν τη σχολιάσανε, ακόμα κι αν είχανε αντίθετη γνώμη; Γιατί την απορρίψανε στα μουγκά, κι αντίθετα προβάλανε με στόμφο τις εικασίες του Ζαχαράκη περί συναντήσεώς μου με τον Αντώνη Λιβάνη; Ντροπή τους…

Ο κ. Εφέτης Εισηγητής, εστιάζει μονόπλευρα και πληκτικά την προσοχή του στην τάχα αραιή κυκλοφορία του περιοδικού μου, την οποία ανεπιτυχώς επικαλείται ο αντίδικός μου και εξαφανίζει τελείως την εκδοτική δραστηριότητά μου – την έκδοση βιβλίων που συνέχισα να πραγματοποιώ τον λίγο καιρό που δεν κυκλοφορούσε το περιοδικό μου; Τι θέλει να υπονοήσει ο κ. Εφέτης Εισηγητής, ότι είχαν βάλει λουκέτο οι εκδόσεις μου; Οι ευσεβείς αυτοί πόθοι διαψεύδονται, γιατί είναι γνωστό σε όλους μας πως τα δύο μικρά χρονικά διαστήματα που είχε διακόψει την κυκλοφορία του το περιοδικού μου, καταχωρούσα την ύλη του ανελλιπώς στη δεκαπενθήμερη εφημερίδα μου “Νέα Σύνορα” και στην ιστοσελίδα μου στο Ίντερνετ (www.nea-synora.gr), όπως: ποιήματα, κείμενα συνεργατών, ειδήσεις, κριτικές βιβλίων, εικαστικών τεχνών, προκηρύξεις ποιητικών διαγωνισμών κλπ, τα οποία άλλαζαν στην εφημερίδα μου από φύλλο σε φύλλο και στην ιστοσελίδα μου μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, όσο διάστημα δηλαδή διαρκούσε (τρίμηνο) ή προσδιόριζε η κυκλοφορία ενός έντυπου περιοδικού μου. Οι ενέργειες δε αυτές υπέρ κάλυπταν την κυκλοφορία του περιοδικού μου, αφού μπορούσα να καταχωρώ στην ιστοσελίδα μου πολλά περισσότερα κείμενα απ’ όσα στο έντυπο περιοδικό μου, κι αυτό νομιμοποιείται απόλυτα μια και η όποια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο θεωρείται και είναι περιοδικό, που “κυκλοφορεί” όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά κι εκτός συνόρων – σ’ όλες τις χώρες του κόσμου, προσφέροντάς του συνάμα παγκόσμια προβολή. Κάλλιστα λοιπόν αντικαθιστούσαν για τον ελάχιστο αυτό χρόνο που είχε διακόψει και μάλιστα τιμητικά το περιοδικό μου “Νέα Σύνορα” την έκδοσή του η 15ήμερη εφημερίδα μου και η ιστοσελίδα μου, αναπληρώνοντάς το στο χιλιαπλάσιο και φυσικά με τον καλύτερο τρόπο. Αλλά όταν ένα περιοδικό είναι τρίμηνο, που σημαίνει ότι κυκλοφορεί 4 τεύχη το χρόνο και το κάνω μηνιαίο κυκλοφορώντας 12 τεύχη το χρόνο, δεν δικαιούμαι μια μικρή ανάπαυλα για ανανέωση ύλης και συνεργατών; Κι έμεινε το περιοδικό μου τέσσερα (4) χρόνια μηνιαίο και τέσσερα (4) χρόνια δίμηνο!..

Αλλά κ. Τριανταφυλλόπουλε, μου κάνει εντύπωση κι άλλη κεφαλαιώδης “παράληψη” του κ. Εφέτη Εισηγητή: Πώς και διέφυγε της προσοχής του, εκτός ότι από την 1-5-1986 κυκλοφορούσε ανελλιπώς παράλληλα με το περιοδικό μου και η 15ήμερη εφημερίδα μου “Νέα Σύνορα”, πως από τις 31-3-81 λειτούργησε με δύο εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις διανοουμένων η “Στέγη Γραμμάτων και Καλών Τεχνών Νέα Σύνορα”, και παρ’ όλο που το τονίσαμε ιδιαίτερα στις Προτάσεις μας, δεν έβγαλε άχνα στην Εισήγησή του για τις δύο παραπάνω αξιοσημείωτες περιπτώσεις, δηλαδή: πως κατά τη διάρκεια των δύο μικρών διακοπών κυκλοφορίας του περιοδικού μου καταχωρούσα την ύλη του περιοδικού μου στην εφημερίδα μου και στην ιστοσελίδα μου, αλλά πως συνεχίστηκαν οι δραστηριότητές μου τόσο με εκδόσεις βιβλίων, με έκδοση τις δεκαπενθήμερης εφημερίδας μου και με πλήθος συγκεντρώσεων στη Στέγη μας, με εκδηλώσεις λογοτεχνικού, πολιτιστικού, καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος κλπ.!!! Κι έχουν τη σημασία τους οι τρεις παραπάνω επισημάνσεις μου, διότι πιστοποιούν πως η εκδοτική επιχείρησή μου “Νέα Σύνορα” δεν έβαλε ποτέ λουκέτο όπως αφήνετε να εννοηθεί, – τ’ αντίθετο μάλιστα: Είναι γνωστή η 15ήμερη εφημερίδα μου, η ιστοσελίδα μου στο διαδίκτυο και το μέγα

πλήθος των εκδηλώσεων που αποδεικνύω ότι πραγματοποιήθηκαν στη Στέγη μας με πλήθος αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών που παρουσίασα και επικαλέστηκα: πως στα γραφεία της Στέγης μας ήταν παρόντες με ομιλίες τους ή τιμητικές βραδιές τους, όλοι οι αξιόλογοι έλληνες ποιητές και συγγραφείς, που ο Αντώνης Λιβάνης και τα παιδιά του δεν τους έχουν δει ούτε στον ύπνο τους, πέρα που δεν έχουν εκδώσει κανένα βιβλίο τους, ενώ αντίθετα υπάρχουν στο περιοδικό μου, στη 15ήμερη εφημερίδα μου και στην ιστοσελίδα μου, σωρός τα αφιερώματα σ’ όλους αυτούς. Βεβαίως από όλα αυτά εκπορευόταν και η τιμητική “περγαμηνή” που μου απένειμε το Υπουργείο Πολιτισμού το 1996, στο οποίο με επαινούσε πως έχω προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στην ανάπτυξη της λογοτεχνίας στον τόπο μας.

Η Στέγη Γραμμάτων και Καλών Τεχνών με την επωνυμία “ΣΤΕΓΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, είχε τα γραφεία της: 1) Στο κέντρο της Αθήνας (Γαμβέττα 6, στον 6ο όροφο) επί οκτώ έτη (1978 έως 1985). 2) Στην Πλατεία Εξαρχείων (Οικονόμου 1, 1ο όροφο) επί τρία έτη (1985 έως 1988). 3) Στο Γαλάτσι (Κυπαρισσίας 30) επί επτά έτη (1988 έως 1994). 4) Στον Άγιο Δημήτριο - Μπραχάμι (Ξάνθης 80 και Σκρα 10) επί ένα έτος (1993), και πως οι πνευματικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούσαμε στους χώρους αυτούς, κάθε Τρίτη και Παρασκευή, άφησαν εποχή και τις στήλες των εφημερίδων γεμάτες από εγκωμιαστικά σχόλια. Πραγματοποιήθηκαν ακόμα και δεκάδες εκθέσεις ζωγραφικής (βλ.: αποκόμματα εφημερίδων και στα περιεχόμενα του 2ου τόμου: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, σσ. 489-528).

Και βέβαια με τιμούσαν με την παρουσία τους όλοι αυτοί οι πολύ αξιόλογοι άνθρωποι, γιατί εκτιμούσαν το ήθος του ανθρώπου και την τίμια παρουσία του στο χώρο των διανοουμένων και των καλλιτεχνών. Καλοί μου φίλοι και συνεργάτες στο περιοδικό μου ήταν: ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Γιάννης Σκαρίμπας, ο Βασίλης Ρώτας, η Βούλα Δαμιανάκου, ο Νίκος Παπάς, η Ρίτα Μπούμη Παπά, η Έλλη Αλεξίου, και άλλοι πολλοί. Γνωστό ακόμα πως είμαι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, τακτικό μέλος του Συλλόγου Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών. Ποιήματά μου έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες, μεταφράζονταν ακόμα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην Αγγλική φιλολογία. Συνεχίζω βέβαια να είμαι εκδότης λογοτεχνικών βιβλίων με εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα” και διευθυντής από της εκδόσεώς του (1-1-1969) του λογοτεχνικού περιοδικού “Νέα Σύνορα”, που σήμερα αριθμεί 100 τεύχη και της 15ήμερης εφημερίδας κριτικής και λογοτεχνικής ύλης με τίτλο “Νέα Σύνορα”, από εκδόσεως της (01-5-1986) μέχρι την 16-8-2007, αριθμεί 309 φύλλα. Κι ερωτώ: Από όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας μας που ανάφερα, έχει εκδώσει έστω ένα βιβλίο τους ο Αντώνης Λιβάνης; Κανενός!!! Πως λοιπόν ζητάει να κατακρατήσει το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου “Νέα Σύνορα”, το σήμα αυτό που το τίμησα με την τίμια στάση μου στη δικτατορία του Παπαδόπουλου, αλλά και όλα αυτά τα χρόνια και που το τίμησαν τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι διότι ήταν δημιουργία δική μου κι όχι του Αντώνη Λιβάνη, του σφουγκοκολάριου του Αντρέα Παπανδρέου… Θα ξεπλύνει ο Αντώνης Λιβάνης τις τόσες κατηγορίες που του χρέωσαν ο Τύπος και τα Μ.Μ.Ε., χρησιμοποιώντας το τίμιο λάβαρό μου;

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, να διαστρέφει τα γεγονότα, διότι απριόρι είχε αποφασίσει να εισηγηθεί την απόρριψη της αγωγής μου…

(11) Από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης την εξασφάλιση αποκλειστικότητας για την έκδοση του βιβλίου Σατανικοί Στίχοι του ΣΑΛΜΑΝ ΡΟΥΣΝΤΙ από τις εκδόσεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ, ότι στη συνέχεια δέχθηκε ο ενάγων απειλητικά τηλεφωνήματα κατά της ζωής του με τελευταίο εκείνο που του έγινε στις 23.4.1989 το βράδυ μετά τη νέα αναγγελία της καθής που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες εκείνης της ημέρας ότι θα προχωρούσε αυτή στην έκδοση του άνω βιβλίου.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Παρά ταύτα η αντίδικος, πέρα από κάθε καλή πίστη, εξέδωσε το παραπάνω βιβλίο που σκόπιμα – παρά την προειδοποίησή μου – χρησιμοποίησε τον τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, ώστε να επιτείνει την υπάρχουσα σύγχυση, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο πραγματοποιήσεως των απειλών που εκτοξεύθηκαν εναντίον μου και που σε τελευταία ανάλυση ωφελούν την αντίδικο. Απόδειξη του μεγάλου και πραγματικού κινδύνου που διέτρεχα και για καλή μου τύχη διέφυγα την τελευταία στιγμή, είναι ότι μόλις λίγες μέρες μετά τη δημοσίευση των διαμαρτυριών μου στις εφημερίδες και την επισήμανση της παρεξηγήσεως, έβαλαν βόμβα και ανατίναξαν το βιβλιοπωλείο του Αντώνη Λιβάνη. Την άλλη ημέρα η εφημερίδα “Έθνος”, δημοσίευε με μαύρα πελώρια γράμματα: “Μπουρλότο” στη “Νέα Εποχή”, αντί στα “Νέα Σύνορα”!!! Αυτό σαν διαπίστωση ότι λέω αλήθεια. Δεν τους γνώριζαν, σας το φωνάζω!.. Το επιβεβαιώνουν και τα παιδιά του Αντώνη Λιβάνη σε συνέντευξή τους στην εφημερίδα “ΚΕΡΔΟΣ”, 23-1-2000: Ήταν πολλοί εκείνοι που αρνήθηκαν να εκδώσουν το βιβλίο, όχι μόνο στην Ελλάδα, παντού. Εμείς το βγάλαμε – ο μεταφραστής υπέγραψε με ψευδώνυμο, φοβόταν ο άνθρωπος – και τέλος πάντων, μας έκαψαν το βιβλιοπωλείο… Αλλά:

Κύριε Εφέτη Εισηγητή, αν ήταν ψέμα ο ισχυρισμός μου πως με απειλούσαν οι φανατικοί μουσουλμάνοι ισλαμιστές με θάνατο, με αφορμή το βιβλίο του Σαλμάν Ρουσντί “Σατανικοί στίχοι”, – αν δεν έλεγα αλήθεια ότι κινδύνευε η ζωή μου από τους φανατικούς μουσουλμάνους ισλαμιστές από τη χρήση του κατοχυρωμένου σήματός μου από τον αντίδικό μου, γιατί όταν παρουσιάστηκα στις εφημερίδες και δήλωσα πως δεν είμαι εγώ ο εκδότης του βιβλίου του Σαλμάν Ρουσντί: “Σατανικοί στίχοι”, αλλά ο Αντώνης Λιβάνης και πως άδικα κινδυνεύω να χάσω τη ζωή μου, γιατί αμέσως οι μουσουλμάνοι ισλαμιστές (που είδαν τα δημοσιεύματα) έπαψαν τις τηλεφωνικές απειλές εναντίον μου και μετά λίγο πυρπόλησαν το βιβλιοπωλείο του Αντώνη Λιβάνη στην οδό Σόλωνος; Υπάρχει απάντηση; (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 237-260).

Πάγια ταχτική του Αντώνη Λιβάνη και της οικογένειάς του σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους ήταν και είναι: τα ωφελήματα δικά τους, οι ευθύνες στους άλλους! Έτσι έκανε ο Αντώνης Λιβάνης και με την περίπτωση αυτή. Άφησε τους φανατικούς μουσουλμάνους ισλαμιστές σε πλάνη, να νομίζουν πως ήταν δική μου έκδοση το παραπάνω βιβλίο, μ' αποτέλεσμα να μ’ απειλούν με θάνατο και βέβαια δεν έκανε τίποτα ο απάνθρωπος για να με γλιτώσει, αν και του το ζήτησα προφορικά μα και γραπτά – με εξώδικο!.. Λέω αλήθεια, έκανα σπαρακτική έκκληση στον ανθρωπισμό του Αντώνη Λιβάνη προφορικά μα και μ' εξώδικη πρόσκληση και τον παρακαλούσα να μην τυπώσει το βιβλίο του Ρουσντί με τη φίρμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” γιατί κινδύνευα, αλλά τίποτα. Έκκληση έκαναν κι οι διακόσιοι συνεργαζόμενοι εκδότες της Ελλάδας και ζήτησαν να εκδώσουν και οι διακόσιοι μαζί το επίμαχο βιβλίο, ώστε να μην υπάρχει συγκεκριμένος στόχος για τους Ισλαμιστές, μια και ο κίνδυνος ήταν πραγματικός, αφού είχαν είδη γίνει αρκετοί φόνοι στην Ευρώπη μ' αφορμή το

παραπάνω βιβλίο, αλλά και σκοτωμοί στην Τουρκία, στην Ινδία, στο Μπανγκλαντές, στο Πακιστάν και στις μακρινές Φιλιππίνες. Δεν θέλησε, γιατί τον συνέφερε να με δολοφονήσουν οι ισλαμιστές κι έτσι να τους μείνει δικός τους ο εκδοτικός μου τίτλος “Νέα Σύνορα”. Πέρα που και μία ανεπιτυχής απόπειρα δολοφονίας εναντίον μου, θα ήταν πολύ χρήσιμη, σα διαφήμιση για το βιβλίου του. Είμαι πεπεισμένος, ναι, και το λέω χωρίς πάθος, πως ήθελε τη δολοφονία μου, διαφορετικά θα 'βγαινε στις εφημερίδες και στην τηλεόραση και θα 'λεγε, πως αυτός προτίθεται να εκδώσει το βιβλίο του Ρουσντί κι αυτό έφτανε. Άφησε επίτηδες να σέρνεται η εντύπωση πως εγώ ήμουν ο εκδότης των “Σατανικών Στίχων”, γιατί έτσι θα μ' έβγαζαν οι φανατικοί μουσουλμάνοι από τη μέση, χωρίς αυτός να “λερώσει” τα “καθαρά” χέρια του! Εγώ δηλαδή θα 'τρωγα τις σφαίρες κι αυτός κι οι δικοί του, θα μάζευαν τρελά λεφτά (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 346-360).

Την επομένη δε μέρα της ανατίναξης του βιβλιοπωλείου του, ο Αντώνης Λιβάνης, έστειλε επιστολή στις εφημερίδες κι έλεγε στους βομβιστές, πως «δεν έχουν θέση στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης». Δεν έχουν εξέλιξη σκέψης οι ισλαμιστές κι έχει εξέλιξη σκέψης αυτός μ’ όλα τα πολιτικά και άλλα σκάνδαλα που τον ακολουθούν, κι ο οποίος ομολόγησε σε συνέντευξη που έδωσε στη δημοσιογράφο Παναγιωταρέα, πως δεν έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο του – έστω κι αυτές τις μπάφες που έχουν εκδώσει!!! Αλλά τι πάει να πει: εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης; Φαίνεται είναι φιλοσοφημένος νεολογισμός εισπράκτορα λεωφορείων. Κι έλεγε αυτά τα ακαταλαβίστικα σε ανθρώπους φανατισμένους που υπερασπιζόντουσαν τη θρησκεία τους, για να τα ακούμε εμείς οι κουτοβαλκάνιοι και να τον θαυμάζουμε για τη βαθιά του μόρφωση!..

Αλλά ποια η αξία του παραπάνω βιβλίου – λογοτεχνική ή ιστορική; Έχει το βιβλίο αυτό οποιαδήποτε αξία που εμείς δεν βλέπουμε, πέρα από τη σκοπιμότητα να προκαλέσει θυμό κι αγανάκτηση; Αν πούλησε ο Αντώνης Λιβάνης κάποιους τόμους, ήταν από το διεθνή σάλο που είχε δημιουργήσει η έκδοσή του στην Ευρώπη και λόγω των φόνων που από θρησκευτικό φανατισμό πραγματοποίησαν οι μουσουλμάνοι ισλαμιστές σ’ όλο τον κόσμο!..

Κύριε Τριανταφυλλόπουλε, ο Αντώνης Λιβάνης άλλη μία φορά χρησιμοποιεί τη δυστυχία των ανθρώπων για να βγάλει χρήματα και ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. δικαστές, με τη στάση τους, με τον τρόπο τους, προσπεράσανε το θέμα αυτό δείχνοντας ολοφάνερα την προαποφασισμένη θέση τους, να απορρίψουν την αγωγή μου για λόγους που τους αφορούν...

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της Προτάσεώς του της 20-10-2005 Αποφάσεως, αναφερόμενος με απαξιωτικό – χυδαίο θα έλεγα τρόπο, για τα πρόσωπα, τα επίλεκτα μέλη της ελληνικής κοινωνίας, που ιδρύσανε το Μορφωτικό και Πολιτιστικό Σύλλογό μας, με την επωνυμία: “Στέγη Πολιτιστικών Εκδηλώσεων ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, όπως: τον Θανάση Παπαθανασόπουλο, ποιητή, Εφέτη· τον Δημήτρη Χαρίτο, ποιητή, έναν από τους δέκα Γεν. Διευθυντές της Εθνικής Τράπεζας· τον Βασίλη Παπαϊωάννου, συγγραφέα, πρεσβευτή· τον Γεώργιο Διλμπόη, ποιητή, σχολικό σύμβουλο· τον Νίκο Ζωντό, ζωγράφο· τον Κώστα Καλαπανίδα, ποιητή, σχολικό σύμβουλο· τον Γεώργιο Σκουρογιάννη, ποιητή, Γενικό Διευθυντή του ΟΔΕΠ· τον Θωμά Γκόρπα, ποιητή· τον Θανάση Άνθιμο, ποιητή, εκπαιδευτικό· την Μαρία Λαγκουρέλη, ποιήτρια, υπάλληλο της Ολυμπιακής Αεροπορίας· τον Δημήτρη Ταλαγάνη, ζωγράφο, αρχιτέκτονα μηχανικό με πλήθος διεθνή βραβεία πάνω στο

αντικείμενό του· τον Γιάννη Παρμακέλη, γνωστό γλύπτη· τον Κλεάνθη Χατζηνίκο, ζωγράφο· τον Θεόδωρο Θεοδωρόπουλο, συγγραφέα, τη Μαίρη Χρήστου - Συνεσίου, ηθοποιό· τον Πέτρο Μαριδάκη, ποιητή, οδοντίατρο· τον Σπύρο Τζουβελόπουλο, ποιητή, δικηγόρο· τον Βαγγέλη Μήλλα, ζωγράφο· τον Ηλία Αγγελόπουλο, ποιητή, διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας· τον Μιχάλη Μπουρμπούλη, ποιητή και τέλος εμένα τον πρόεδρό τους, τον: Δημήτρη Βαλασκαντζή, ποιητή, ανώτερο τεχνικό στέλεχος του ΟΤΕ.

Κι ακόμα, ενώ αναφέρεται στο σκοπό της ιδρύσεως του παραπάνω Μορφωτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου, δεν βγάζει μιλιά για την τεράστια απήχηση και αποδοχή που είχε η με ποιότητα δραστηριότητά μας μέσον αυτού του συλλόγου, στα πολιτιστικά και πολιτισμικά δρώμενα του τόπου, αλλά και στην ενθουσιώδη υποδοχή και αποδοχή που είχαμε από το κοινό και από κορυφαίους λογοτέχνες μας (Ρίτσο, Βρεττάκο, Ελύτη), και άλλες μεγάλες έως σπουδαίες προσωπικότητες της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά, ΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΕΩΣ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΦΩΝΟ ΚΙ ΕΚΠΛΗΚΤΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ (βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμος β΄, σσ. 489-528) και που προβλημάτισε τόσο ευχάριστα το Υπουργείο Πολιτισμού, ώστε να μου “απονείμει” (σ’ εμένα τον πρόεδρο του συλλόγου), τιμητική “περγαμηνή” με ημερομηνία 12-3-1996, στην οποία ανάφερε πως: Έχετε προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στην ανάπτυξη της λογοτεχνίας του τόπου μας!.. Αυτά κ. Τριανταφυλλόπουλε μετά τις 31.3.1981 που ιδρύσαμε τον μορφωτικό και πολιτιστικό σύλλογο, ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου – μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με τίτλο “Στέγη Πολιτιστικών Εκδηλώσεων ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, τότε ακριβώς που η επιχείρηση του Αντώνη Λιβάνη, μαράζωνε, από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες και με την ποιότητα των βιβλίων που εξέδιδε, δυσφημούσε το σήμα μου “Νέα Σύνορα”, το μόνο περιουσιακό μου στοιχείο. Για ποιο λόγο μουγκάθηκε ο κ. Εφέτης Εισηγητής, μπροστά στα εκατοντάδες επαινετικά – μέχρι ενθουσιώδη δημοσιεύματα του Τύπου, τα οποία κατέθεσα και επικαλέστηκα; Υπάρχει ανάλογη δραστηριότητα του Αντώνη Λιβάνη, που να τον τιμάει και να τιμάει και το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, που κάκιστα χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί; Αλλά και οι κ. κ. δικαστές που δίκασαν την υπόθεσή μου, γιατί δεν είδαν την ανέντιμη αποσιώπηση των αποκομμάτων αυτών, με τις πολύ αξιόλογες δραστηριότητες της Στέγης μας Γραμμάτων και Καλλών Τεχνών “Νέα Σύνορα”; Γιατί δέχτηκαν την κακόβουλη πρόταση του κ. Εφέτη Εισηγητή και απόρριψαν την αγωγή μου; Αλλά ας δούμε τί λέει ο κ. Εφέτης Εισηγητής:

(12) Αυτός (ενάγων) μαζί με τον μάρτυρα αποδείξεως Κωνσταντίνο Καλαπανίδα και άλλα 19 άτομα (sic) που αναφέρονται στην από 31.3.1981 ιδρυτική πράξη προχώρησαν στην ίδρυση μορφωτικού και πολιτιστικού συλλόγου ως νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με τον τίτλο “Στέγη πολιτιστικών εκδηλώσεων ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” με έδρα στην Αθήνα και σκοπό την παρουσίαση του έργου (ποιητικού, πεζογραφικού, εικαστικού, πολεοδομικού, αρχιτεκτονικού, θεατρικού, κινηματογραφικού κλπ.) ελλήνων και ξένων δημιουργών με συγκεντρώσεις στο εντευκτήριο του συλλόγου ή σε άλλο κλειστό ή ανοιχτό χώρο, την απονομή χρηματικών ή άλλων βραβείων, την παρουσίαση εκθέσεων ζωγραφικής, βιβλίων, χειρογράφων, φωτογραφιών κλπ. στις αίθουσες του Συλλόγου ή σε άλλο χώρο και την επανακυκλοφορία του περιοδικού (Νέα Σύνορα) καθώς και άλλους σκοπούς αναφερόμενους στο καταστατικό από 31.3.1981 του άνω συλλόγου που υπογραφόταν

από τους ιδρυτές και καταχωρήθηκε στο βιβλίο αναγνωρισμένων σωματείων του Πρωτοδικείου Αθηνών υπ’ αύξοντα αριθμό 10345/5.10.1981 μετά την έγκρισή του με την 1184/1981 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 915-930).

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Και λοιπόν; Τι καλό ή τι κακό πρόσφερε ο σύλλογος αυτός; Γιατί ενώ τον μνημονεύει αποσιωπά τη δημιουργική ή όχι προσφορά του; Γιατί αποσιωπά την όποια προσφορά του, καλή ή κακή; (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 489-528). Είναι ολοφάνερο πως τον τρόμαξε η έλλειψη ποιοτικής στάθμης των βιβλίων του Αντώνη Λιβάνη, γιατί τα δακρύβρεκτα ρομάντζα που εξέδωσε και η τέχνη μαγειρικής με εδέσματα για γαστρίμαργους, τα γιουβαρλάκια, οι σαλάτες και τα ψαρικά που πρόσφερε ο Αντώνης Λιβάνης, ήταν αρνητικά …επιτεύγματα ή εν πάση περιπτώσει τα βιβλία ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, τέχνης, λαογραφίας, οικολογίας και περιβάλλοντος, ιστορίας και επιστήμης, ψυχολογίας και κοινωνιολογίας, είναι η μικρή μειοψηφία, το 10% των εκδόσεων Λιβάνη, και θα ήταν κόλαφος στο πρόσωπο του κ. Εφέτη Εισηγητή ή κακόγουστη φάρσα, να πάρει το κατοχυρωμένο σήμα “Νέα Σύνορα” από τον Δημήτρη Βαλασκαντζή, το μόνο σήμα που έχει και με το οποίο εξέδιδε και εκδίδει βιβλία, το περιοδικό του και την δεκαπενθήμερη εφημερίδα του, για να το δώσει στον Αντώνη Λιβάνη και στην οικογένειά του ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ ΤΙΤΛΟ – ΓΙΑ ΓΛΑΣΤΡΑ, κρεμώντας το στο “κομπολόι” της συλλογής τους από κλεμμένα εκδοτικά σήματα που έχουν!.. (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 857-870.) Οι παραπάνω εκδόσεις του ...Οργανισμού εκδόσεων Λιβάνη, μου θυμίζουν τη διαφήμιση στην TV, με τη συμφωνία του ψαρέμπορου με τον βιβλιοπώλη για στήσιμο βιβλιοϊχθυοπωλείου!!! Και πώς τους πάει… Αν λοιπόν αναφερόταν ο κ. Εφέτης Εισηγητής στην ποιοτική αναβάθμιση που πραγματοποίησε τότε ο σύλλογος “Νέα Σύνορα” στον πνευματικό χώρο, και προπαντός στην οικονομική βοήθεια που μου πρόσφερε για να επανακυκλοφορήσω το περιοδικό μου “Νέα Σύνορα”, θα ήταν εξ αντικειμένου αδύνατη η απόρριψη της αγωγής μου, και ο κύριος ΑΥΤΟΣ είχε προαποφασίσει να εισηγηθεί την απόρριψη της αγωγής μου, οι δε κ. κ. δικαστές, με τόσες οικογενειακές και άλλες σκοτούρες, ίσως θεώρησαν πως ο χρόνος τους θα πήγαινε χαμένος και δεν έψαξαν την υπόθεσή μου, εκτός και ήταν κι αυτοί μυημένοι στο κόλπο!.. Αυτό για μένα αξ. κ. κ. Εφέτες, και δεν σας το συγχωρώ, είναι κακοδικία, αν όχι κάτι πολύ πιο χειρότερο…

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της Εισήγησής του της από 20-10-2005 Αποφάσεως, αναφερόμενος στην εξώδικη πρόσκληση που απέστειλα την 18-11-1982 προς τον Αντώνιο Λιβάνη, χωρίς να την σχολιάζει, δηλαδή να αποκρούει ή να παραδέχεται πως όλα αυτά που αναφέρονται είναι αλήθεια ή ψέματα. Ακολουθεί δηλαδή την παραπάνω “μουγκή” τακτική! Λέει:

(13) Με την από 18.11.1982 εξώδικη πρόσκληση που απέστειλε ο ενάγων προς τον Αντώνιο Λιβάνη ισχυριζόταν ότι ως εκδότης του περιοδικού ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ πραγματοποίησε πολλές εκδόσεις λογοτεχνικών βιβλίων με φίρμα εκδότη τα “Νέα Σύνορα” και ότι ήταν αποδεκτό τα περιοδικά να κάνουν εκδόσεις με τον τίτλο τους ότι μετά την εκ μέρους του καθού από το 1972 χρησιμοποίηση του τίτλου του άνω περιοδικού για να δημιουργήσει εκδοτική επιχείρηση οι παραγγελίες τρίτων προς την τελευταία στελνόταν στον ενάγοντα που του τις διαβίβαζε ή πήγαινε και αγόραζε βιβλία της εκδοτικής επιχείρησης για λογαριασμό πελατών της που πήγαιναν στον ίδιο τον

ενάγοντα από το ότι δεν γνώριζαν τον καθού και τη σύζυγό του ότι μετά την ίδρυση του Πολιτιστικού Συλλόγου Νέα Σύνορα αποφάσισαν να επανακυκλοφορήσουν πια το περιοδικό αυτό και ότι πήγαιναν στα γραφεία του Συλλόγου παραγγελίες που απευθύνονταν στην εκδοτική επιχείρηση του καθού και τηλεφωνούσαν στον Σύλλογο και στο σπίτι του ενάγοντος για βιβλία της εκδοτικής επιχείρησης του καθού σε ακατάλληλες ώρες και τον παρακαλούσε να σταματήσει να εκδίδει βιβλία με τον τίτλο “Νέα Σύνορα” που ανήκε στον ενάγοντα και είχε εξαντληθεί η υπομονή και η αντοχή του έναντι του καθού να απασχολείται με πελάτες της επιχείρησής του και με τις διαφορές που έχει με βιβλιοπώλες, τυπογράφους, πελάτες του και με ανθρώπους που τον επισκέπτονται για να υπογράψει συμβόλαια μαζί τους για βιβλίο που θα τους εξέδιδαν και δεν γνώριζαν τίποτε και να ότι με την χρησιμοποίηση του τίτλου του περιοδικού του ενάγοντος επιτεινόταν η σύγχυση και ταλαιπωρούνταν αφάνταστα και τον παρακαλούσε για μια φιλική συνάντηση και ζητούσε να του τηλεφωνήσει (βλ.: 7294 Δ/26.11.1982 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή Σωκράτη Ανδρεόπουλου).

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Τα παραπάνω που αντιγράφει από την πιο πάνω εξώδικη πρόσκλησή μου, ο κ. Εφέτης Εισηγητής, είναι η μόνη αλήθεια και υπάρχουν σωρός τα αποδεικτικά στοιχεία στο φάκελο της υπόθεσής μου, αλλά και στους δύο τόμους του ιστορήματός μου: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμος α΄ και β΄ (τόμοι που με αφορμή την κλοπή του κατοχυρωμένου σήματός μου “Νέα Σύνορα” από τον Αντώνη Λιβάνη, ανατέμνει ιστορικά τα τελευταία πενήντα χρόνια στον τόπο μας). Το πιο μεγάλο ψέμα του κ. Εφέτη Εισηγητή, είναι πως ο καθού χρησιμοποιούσε από το 1972 συνεχώς το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” κι αυτό αποδεικνύει την κακοπιστία του!.. Είναι γνωστό πως για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε παράνομα το σήμα μου “Νέα Σύνορα” από την “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ που ήταν αυτοτελή και ανεξάρτητη επιχείρηση, μη έχοντας καμία σχέση διαδοχής με τις επιχειρήσεις με τα πολλά ονόματα που ακολουθούσαν τον Αντώνη Λιβάνη και την οικογένειά του. Είναι λοιπόν ολοφάνερο πως αναφερόμενος στην παραπάνω εξώδικη πρόσκλησή μου ο κ. Εφέτης Εισηγητής, καταδείχνει πως η εν λόγω εισήγησή του λογίζεται ως ντοκουμέντο σιωπής, διότι ενώ τίποτα δεν προσεκόμισε, πρόσθεσε πλήθος αράδων στην απορριπτική εισήγησή του, “επιβεβαιώνοντας” τάχα πως έψαξε την υπόθεση!.. Όμως οι κ. κ. δικαστές τι έκαναν; Δεν έπρεπε να αναρωτηθούν ποιος είναι ο πρακτικός λόγος της καταχώρησης όλου αυτού του αντιγραμμένου κατεβατού; Με ψεύδη, αοριστίες και υπονοούμενα, χωρίς να σκύψουν στη δικογραφία, έβγαλαν απόφαση!..

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της Εισήγησής του της από 20-10-2005 Αποφάσεως, τηρώντας ολοφάνερα πια την παραπάνω αρνητική τακτική του κι εδώ. Καταχωρεί αντιγράφοντας όλο το παρακάτω κατεβατό, όπως κάνει και με την παραπάνω εξώδικη πρόσκλησή μου, θέλοντας να δείξει πως η Εισήγησή του που πιάνει όγκο - χώρο, εξ αυτού και μόνο, δεν μπορεί παρά να είναι και ντοκουμενταρισμένη. Αλλά ο περισσότερος χώρος που έπιασε με τις αντιγραφές αυτές η απορριπτική Εισήγησή του, μια και είναι λειψή και αναιτιολόγητη, δεν τον δικαιώνει… Και δεν τον δικαιώνει διότι στην προσπάθειά του να προτείνει οπωσδήποτε την απόρριψη της Αγωγής μου, έπεσε σε τόσες ολοφάνερες κι ανόητες αντιφάσεις, τις οποίες αναφέρω λεπτομερώς παραπάνω. Κατέληξε δε, απαράδεκτα και τελείως ξεκρέμαστα, επανερχόμενος στην αόριστη και μη τεκμηριωμένη διαπίστωσή του (λες και με την επανάληψη αυτή θα μας έπειθε για το εύρημά του), πως: Δεν ήταν εκδοτική επιχείρηση το περιοδικό "Νέα Σύνορα", στα τεύχη του οποίου που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι το 1986 αναφερόταν ο ενάγων ως ιδιοκτήτης,

εκδότης και διευθυντής, αναμασώντας όσα ισχυρίστηκε και πιο πάνω, τα οποία βέβαια ανέτρεψα άρδην. Ίδια τακτική, ολόιδια!.. Λέει:

(14) Ο ενάγων από τότε που κατέθεσε αρχικά την 17.11.1970 δήλωση του υπ’ αριθμό 50748 σήματος "ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ" ως λεκτικού προς διάκριση του λογοτεχνικού περιοδικού του μέχρι την διαγραφή του στις 3.12.1982 κατά το άρθρο 19 παρ. 5 του α.ν. 1998/1939 όπως ετροποποιήθη είχε εκδώσει ορισμένα βιβλία λογοτεχνικού κυρίως περιεχομένου όπως α) “Σονέτα”, ποιήματα, Αθήνα 1971 (Αναστάση Βιστωνίτη), β) “Άκμων”, ποιήματα, Αθήνα 1971 (Δημήτρη Βαλασκαντζή), γ) “Η θέση του πνεύματος πάνω στην πορεία της κοινωνικής συνείδησης”, δοκίμιο, Αθήνα 1972, (Γιώργου Βελισσαρίου), δ) “Πορεία” (ποιήματα) Αθήνα 1977 (Μαρίτσας Παρασκευά), ε) “Ποιήματα” (ποιήματα) β’ έκδοση Αθήνα 1979 (Δημήτρη Βαλασκαντζή), στ) “Άκμων”, ποιήματα, β’ έκδοση, 1979 (Δημήτρη Βαλασκαντζή), ζ) “Αμυχές”, ποιήματα, Αθήνα 1979, (Δημήτρη Βαλασκαντζή). Προηγουμένως το έτος 1969 είχε εκδώσει ο ίδιος ο ενάγων στην Αθήνα ποιήματα με τίτλο συλλογής “Θεσσαλικά” και το ίδιο έτος άλλη ποιητική συλλογή “Ποιήματα”. Επίσης, μετά την κατάθεση στο Υπουργείο Εμπορίου της δηλώσεως του ημεδαπού σήματος 83881 προς διάκριση λογοτεχνικού περιοδικού και βιβλίων πάσης φύσεως και άλλες περιοδικές εκδόσεις με το σήμα ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ σε παράσταση με ορισμένη έγχρωμη σύνθεση μέχρι και το έτος 1989 ο ενάγων είχε εκδώσει δεκατρία βιβλία α) “Προσπέρασμα” ποιήματα, Αθήνα 1985 (Θωμά Στραβέλη), β) “Κοχύλια” ποιήματα, Αθήνα 1986 (Καίτης Μποτόπουλου), γ) “Ο Παρθενώνας είναι από πλαστικό”, διήγημα, Αθήνα 1986 (Γιώργου Διλμπόη), δ) “Δύσπνοια” ποιήματα, Αθήνα 1986 (Γιώργου Παπαλεονάρδου), ε) “Μπάρκο” ποιήματα β' έκδοση Αθήνα 1986 (Γιώργου Σταυρίδη) στ) “Δίαυλοι” ποιήματα β’ έκδοση, Αθήνα 1986 (Γιώργου Σταυρίδη), ζ) “Η δικής μας πόλη”, συνθετικό ποίημα, Αθήνα 1986 (Ντίνου Ταξιάρχη), η) Καταγραφές, ποιήματα, Αθήνα 1987 (Γιάννη Μαρέ), θ) TWENTY POEMS OF DIMITRI VALASKANTZIS, ποιήματα, Αθήνα 1987 (Θωμά Στραβέλη), ι) Μικρές ιστορίες, διηγήματα, Αθήνα 1988 (Γιώργου Σταυρίδη), ια) Ο κανένας, διηγήματα, Αθήνα 1988 (Αχιλλέα Τσουράκη) ιβ) “Γιατί Κωνσταντίνε” μυθιστόρημα Αθήνα 1988 (Μαριάννα Σταθούλη), ιγ) “Περί της εσχάτης πλάνης”, ποιήματα, Αθήνα 1989 (Μαρία Λογοθέτη) ιδ) Ανθολογία ποιητών, Αθήνα (Δημήτρη Βαλασκαντζή). Δεν ήταν εκδοτική επιχείρηση το περιοδικό Νέα Σύνορα, στα τεύχη του οποίου που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι το 1986 αναφερόταν ο ενάγων ως ιδιοκτήτης, εκδότης και διευθυντής.

Απόρροια των παραπάνω: Ένεκα δόλου ή από βαριά αμέλεια, ο Εφέτης Εισηγητής, αντί να σκύψει στη δικογραφία και να απομονώσει όσο τεκμήρια αποδείκνυαν το λάθος όσων επικαλούμαι στην αγωγή μου, ψάχνει εναγωνίως να βρει μεγάλα δικά μου κείμενα ώστε αντιγράφοντάς τα ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΑ(!!!) να πλουτίσει σε όγκο την εισήγησή του, που δεν προσέφεραν τίποτα στην ουσία της υπόθεσης. Είναι ολοφάνερο πως ο κ. Εφέτης Εισηγητής, αντιγράφοντας τον παραπάνω μακρύ κατάλογο των βιβλίων που εξέδωσα, όπως έκανε και με την παραπάνω εξώδικη πρόσκλησή μου, δια της ίδιας ύποπτης σιωπής του αποκρύπτει τα ψεύδη των εναγομένων… Δεν νομίζω πως χρειάζεται άλλος σχολιασμός, η πρόθεση του κ. Εφέτη Εισηγητή είναι ολοφάνερη, τον προδίδει… Αλλά το Δικαστήριο τι έπραξε;;; Τίποτα!!! Απλά δέχτηκε τις τόσο ολοφάνερες κι ανόητες αντιφάσεις του κι απόρριψε την αγωγή μου!!!

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της Εισήγησής του της από 20-10-2005 Αποφάσεως το ίδιο τροπάριο, τηρώντας ολοφάνερα και πεισματικά την

παραπάνω οφθαλμοφανέστατη κατακριτέα τακτική κι εδώ. Καταχωρεί κι άλλο μεγάλο κατεβατό χωρίς κι αυτό να το σχολιάζει, να το αντικρούει, όπως κάνει και με την παραπάνω εξώδικη πρόσκλησή μου και με τα παραπάνω βιβλία που εξέδωσα, θέλοντας προφανώς να αποδείξει πως λόγω όγκου η εισήγησή του είναι σαφώς ντοκουμενταρισμένη, αλλά προπαντός για να πάρει η απορριπτική εισήγησή του όσο γίνεται περισσότερο μάκρος – να πιάσει χώρο, ώστε να φανεί, αλίμονο, ότι έψαξε την υπόθεση!.. Λέει:

(15) Από όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες Καλαπανίδaς και Ζαχαράκης προκύπτει ότι το περιοδικό με τον τίτλο “Νέα Σύνορα” που είχε καταχωρηθεί ως σήμα από τον ενάγοντα διέκοψε εκ νέου την κυκλοφορία του μετά το έτος 1986 για λόγους που αφορούσαν τον ίδιο τον ενάγοντα και επανακυκλοφόρησε μετά πάροδο δύο και πλέον ετών η δε διάθεσή του δεν προέκυψε ότι γινόταν από τα βιβλιοπωλεία και τα περίπτερα αλλά ότι στελνόταν ταχυδρομικώς στους συνδρομητές του. Πάντως κυκλοφορούσε σε αραιά χρονικά διαστήματα το άνω περιοδικό. Στο προσκομιζόμενο ότι κυκλοφόρησε τον Απρίλιο 2001 τεύχος του σημειώνεται ότι ήταν στον τριακοστό δεύτερο χρόνο κυκλοφορίας και είχε αύξοντα αριθμό 86 το τεύχος αυτό του αναφερομένου ως τριμηνιαίου περιοδικού γενικής κριτικής των πνευματικών καλλιτεχνικών πολιτιστικών και πολιτικών πραγμάτων με γραφεία στην οδό Αγίων Αποστόλων 6 και με ιδιοκτήτη – εκδότη – διευθυντή τον ενάγοντα. Από την προσκομιζόμενη υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου 830/11.4.1989 βεβαίωση της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος προκύπτει ότι είχαν κατατεθεί στο τμήμα περιοδικών και εφημερίδων αυτής τα τεύχη του περιοδικού ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ από το πρώτο μέχρι και το ογδοηκοστό τέταρτο των ετών 1969 – 1986 ανελλιπώς με έναρξη από το έτος 1969. Από τον ενάγοντα εστάλη και άλλη εξώδικη δήλωση προς την εναγόμενη ετερόρρυθμη εταιρεία Α. Αντ. ΛΙΒΑΝΗ και Σια ΕΕ τον μήνα Απρίλιο 1989 με την οποία επικαλούνταν αυτός ότι ήταν εκδότης του άνω λογοτεχνικού περιοδικού με τον τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ που είχε κατατεθεί ως σήμα από το 1970 και ήταν κατοχυρωμένο και προστατευόταν νόμιμα ότι παράνομα και κακόπιστα η καθής χρησιμοποίησε τον άνω τίτλο παρά τις εξώδικες και δικαστικές διαμαρτυρίες του, ότι τον μήνα Φεβρουάριο 1989 η καθής εκδοτική εταιρεία ανήγγειλε από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης την εξασφάλιση αποκλειστικότητας για την έκδοση του βιβλίου Σατανικοί Στίχοι του ΣΑΛΜΑΝ ΡΟΥΣΝΤΙ από τις εκδόσεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ, ότι στη συνέχεια δέχθηκε ο ενάγων απειλητικά τηλεφωνήματα κατά της ζωής του με τελευταίο εκείνο που του έγινε στις 23.4.1989 το βράδυ μετά τη νέα αναγγελία της καθής που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες εκείνης της ημέρας ότι θα προχωρούσε αυτή στην έκδοση του άνω βιβλίου.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής, να αναμασάει με πληκτική επιμονή (χαρά στο κουράγιο του), τις υποτιθέμενες δύο διακοπές της κυκλοφορίας του περιοδικού μου, που άριστα δικαιολογήθηκαν λίγο πιο πάνω από τη δημοσίευση της ύλης του περιοδικού μου μέσω της εφημερίδας μου και της ιστοσελίδας μου στο Ίντερνετ· την τάχα μη κυκλοφορία του περιοδικού μου μέσω των πρακτορείων περιοδικών και εφημερίδων, παραβλέποντας κι αγνοώντας τις δύο βεβαιώσεις ισάριθμων πρακτορείων που βρίσκονται στο φάκελο της υπόθεσής μου (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σ. 127 και 753), όπου βεβαιώνουν (ντροπή πια), πως πράγματι διένειμαν το περιοδικό μου σ’ όλη την Ελλάδα· στο προσκομιζόμενο τεύχος μου Νο 86, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο 2001 και σημειώνεται ότι ήταν στον τριακοστό δεύτερο χρόνο κυκλοφορίας, όπου το τεύχος αυτό του αναφερομένου ως τριμηνιαίου περιοδικού γενικής κριτικής των πνευματικών καλλιτεχνικών πολιτιστικών και πολιτικών πραγμάτων με γραφεία στην

οδό Αγίων Αποστόλων 6, ήταν με ιδιοκτήτη - εκδότη - διευθυντή τον ενάγοντα, μα που δεν είδε πως αμέσως πιο κάτω γνωστοποιούσα την φίρμα του Πρακτορείου Τύπου που διακινούσε σ’ όλη την Ελλάδα το περιοδικό μου· την προσκομιζόμενη υπ’ αριθμό πρωτοκόλλου 830/11.4.1989 βεβαίωση της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος που προκύπτει ότι είχαν κατατεθεί στο τμήμα περιοδικών και εφημερίδων αυτής τα τεύχη του περιοδικού “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” από το πρώτο μέχρι και το ογδοηκοστό τέταρτο των ετών 1969 – 1986 ανελλιπώς με έναρξη από το έτος 1969 (και λοιπόν;)· στο βιβλίο “Σατανικοί Στίχοι” του Σαλμάν Ρουσντί, όπου γονατιστός τους παρακαλούσα να μην το εκδώσουν με το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” γιατί κινδύνευε η ζωή μου, αλλά με τους τίτλους “ΜΥΘΟΣ” και “ΚΛΕΙΔΙ” που χρησιμοποιεί για εκδόσεις της η εναγόμενη – μα που κι αυτούς τους έχει κλεμμένους, και δεν βρίσκει δικαιολογημένο το φόβο μου ο κ. Εφέτης Εισηγητής, αλλά ούτε αναφέρεται στον ολοφάνερο κίνδυνο που διέτρεχα, μια και λίγες ημέρες μετά, όταν έμαθαν οι φανατικοί μουσουλμάνοι ισλαμιστές ότι ο Αντώνης Λιβάνης είναι ο εκδότης του παραπάνω βιβλίου, ανατίναξαν το βιβλιοπωλείο του!.. Σας έμεινε έστω η παραμικρή αμφιβολία, ότι αυτό το πλήθος των κατεβατών που αντέγραψε ή συνέλεξε και περιέλαβε στην Εισήγησή του ο παραπάνω κ. Εφέτης Εισηγητής, πως δεν ήταν μόνο και μόνο για να πείσει αφελείς ή μυημένους – πρόθυμους εύκολους ανθρώπους, και πως αντίθετα είναι δείγμα επίπονης μελέτης της δικογραφίας, που με αυτή την εισήγηση εξάμβλωμα, δέχτηκε να στηρίξει και να εισηγηθεί την απόρριψη της τίμιας και δίκαιης αγωγή μου κατά των εναγομένων, και απίθανο των απίθανων, οι δικαστές χωρίς να ελέγξουν τη δικογραφία έκαναν δεκτή την εισήγησή του;

Σας έμεινε κ. Τριανταφυλλόπουλε, έστω μικρή αμφιβολία ότι και αυτό το πλήθος των κατεβατών που αντέγραψε ή συνέλεξε και περιέλαβε στην Εισήγησή του ο παραπάνω κ. Εφέτης Εισηγητής, πως είναι δείγμα επίπονης μελέτης της δικογραφίας, και που με αυτή την εισήγηση (μη θιγόμενος) δέχτηκε να στηρίξει και να ζητήσει την απόρριψη της τίμιας και δίκαιης αγωγής μου, και που απίθανο των απίθανων, οι δικαστές έκαναν δεκτή την σκανδαλώδη εισήγησή του δεχόμενοι πως είναι καρπός επίμονου μόχθου!.. Δεν είδαν ούτε σ’ αυτό το κατεβατό κάτι το επιλήψιμο οι κ. κ. δικαστές! Δεν έπρεπε να αναρωτηθούν για τα μάτια, ποιος ο πρακτικός λόγος της καταχώρησης κι αυτού του αντιγραμμένου κατεβατού και μάλιστα ασχολίαστου!.. Κι εδώ, με όσα ψεύδη, όσες αοριστίες και υπονοούμενα, χωρίς να σκύψουν στη δικογραφία οι κ. κ. Δικαστές, δέχτηκαν την εισήγηση που τους υποβλήθηκε με αποτέλεσμα να προσμετρηθεί ως θετική θέση υπέρ των αντίδικών μου και με τις παραπάνω και παρακάτω ψευδείς διαβεβαιώσεις του, να απορρίψουν τη δίκαια αγωγή μου…

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής στο σκεπτικό της Προτάσεώς του της από 20-10-2005 Αποφάσεως, με τα δεύτερα Προσωρινά μέτρα που ζήτησα της 22/3/1989 και λέει:

(16) Επίσης ο ενάγων με την από 22/3/1989 αίτησή του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών ζήτησε να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα κατά της εναγομένης ετερορρύθμου εταιρίας για τις συνεχιζόμενες παράνομες και αθέμιτες πράξεις της που έθεταν σε κίνδυνο το δικαίωμα του στο σήμα ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ με το οποίο ήθελε να προχωρήσει η αντίδικός του στην έκδοση του βιβλίου Σατανικοί Στίχοι προκαλώντας σύγχυση στις συναλλαγές και απειλές από αγνώστους σε βάρος της ζωής του ενάγοντος αν προχωρούσε σε έκδοση τέτοιου βιβλίου και να απαγορευθεί σ’ αυτή να χρησιμοποιεί με επιγραφή ή σαν σήμα ή τίτλο ή διακριτικό γνώρισμα του καταστήματος και της επιχειρήσεώς της έκδοσης βιβλίων τις λέξεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ με την απειλή σε βάρος του

διαχειριστή και των εταίρων της χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση και δημοσίευση του διατακτικού της εκδοθησόμενης αποφάσεως σε ημερήσιες εφημερίδες της Αθήνας. Η πιο πάνω αίτηση απορρίφθηκε με την 549/1989 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με το αιτιολογικό ότι δεν πιθανολογήθηκε επείγουσα περίπτωση ή ανάγκη αποτροπής επικείμενου κινδύνου από το ότι ο ενάγων επέδειξε επί 17 περίπου χρόνια δυσεξήγητη ανοχή στη χρήση από την αντίδικό του εταιρεία του τίτλου ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ στα βιβλία που εξέδιδε και οι σπάνιες αντιδράσεις του δεν ολοκληρώνονταν για λόγους που αφορούσαν τον ίδιο και ακόμη δεν αρκούσε για τη χορήγηση της αιτούμενης προσωρινής προστασίας σ’ αυτόν τα όσα ισχυριζόταν για ανώνυμα τηλεφωνήματα από όσους θεωρούσαν αυτόν ως εκδότη του βιβλίου Σατανικοί Στίχοι ενώ στο μέλλον θα εκδιδόταν το άνω βιβλίο από την καθής εταιρεία με την παράθεση στο βιβλίο και τον τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ προς υποδήλωση της εκδόσεώς του από αυτήν.ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Ξανά και ξανά (σε τέσσερα σημεία της 227/2006 απόφασης, λες και πρόκειται για τόπο εγκλήματος), επανέρχονται ο κ. Εφέτης Εισηγητής με την εισήγησή του και στην ως άνω απόφασή του το Δικαστήριο!.. Είναι βλέπεται η περίπτωση της ανατίναξης του βιβλιοπωλείου των εναγομένων από τους φανατικούς μουσουλμάνους ισλαμιστές που τους καίει. Η ανατίναξη που επιβεβαιώνει τους λόγους μου πως πράγματι υπήρχε μέγας κίνδυνος για τη ζωή μου από τη μεγάλη σύγχυση που επικρατούσε στην αγορά με τη χρησιμοποίηση του κατοχυρωμένου σήματός μου “Νέα Σύνορα” από τους εναγόμενους, κι αυτοί οι ανάλγητοι να αδιαφορούν τελείως. Ομολογούν ωστόσο τα παιδιά του Αντώνη Λιβάνη τον μέγα κίνδυνο που υπήρχε από την έκδοση του βιβλίου αλλά και την ανατίναξη του βιβλιοπωλείου τους, σε συνέντευξη που έδωσαν στην εφημερίδα το “Κέρδος” της 23-1-2000. Αντίθετα, ο κ. Εφέτης Εισηγητής και η 227/2006 Απόφαση του Εφετείου Αθηνών, 13ο Τμήμα, δεν λέει για την “ταμπακέρα” κουβέντα!.. Κουβέντα που κινδύνευε η ζωή μου από τους φανατικούς μουσουλμάνους ισλαμιστές με αφορμή το βιβλίο του Σαλμάν Ρουσντί, “Σατανικοί στίχοι”. Τους καταλαβαίνω: αν παραδέχονταν πως υπήρχε κίνδυνος για τη ζωή μου, θα συνομολογούσαν πως υπήρχε όντως έντονη σύγχυση για το ποιος ήταν ο εκδότης του βιβλίου που επρόκειτο να εκδοθεί και σε ποιον ανήκε το σήμα έκδοσης “Νέα Σύνορα”. Τότε όμως θα έπρεπε να κάνουν οπωσδήποτε δεκτή την αγωγή μου και αυτό δεν το ήθελαν με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο, τόσο ο Εφέτης Εισηγητής, όσο και το Δικαστήριο!..

Η δεύτερη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά των εναγομένων που αναφέρει πιο πάνω ο κ. Εφέτης Εισηγητής, απορρίφθηκε με την 549/1989 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με αιτιολογικό ότι δεν πιθανολογήθηκε επείγουσα περίπτωση ή ανάγκη αποτροπής επικείμενου κινδύνου και από το ότι ο ενάγων (εγώ) επέδειξε επί 17 περίπου χρόνια δυσεξήγητη ανοχή στη χρήση από την αντίδικό του εταιρεία του τίτλου ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ στα βιβλία που εξέδιδε!!! Αλλά, η ανατίναξη του βιβλιοπωλείου του Αντώνη Λιβάνη από τους φανατικούς μουσουλμάνος Ισλαμιστές, όταν έμαθαν πως δεν είμαι εγώ ο εκδότης του βιβλίου “Σατανικοί στίχοι” αλλά ο αντίδικός μου, δεν ήταν άμεσος κίνδυνος, επείγουσα περίπτωση αποτροπής επικείμενου κινδύνου;;; Και είναι η υπ’ αριθ. 549/1989 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, τίμια απόφαση – τίμιου δικαστή; Και τι προσπαθεί σήμερα το Δικαστήριο του Εφετείου Αθηνών, να βρει συνενόχους ή έρεισμα να σταθεί για να στηρίξει την παρούσα κακοδικία με την ολοφάνερη κακοδικία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών;;; Απίστευτο, ζητούν η μία κακοδικία να στηρίξει την άλλη! Έχει όμως εξαντληθεί το θέμα στους δύο τόμους: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμος α΄ και β΄ (βλ.: εξώφυλλο του α΄ τόμου, το πίσω “αυτί”).

Μα και πως δένει ο άμεσος κίνδυνος να χάσω τη ζωή μου με την ανοχή που λέει ότι επέδειξα στη χρήση του σήματός μου από τον Αντώνη Λιβάνη; Πως δένει κ. Εφέτη Εισηγητή, η ανοχή που λέει ότι επέδειξα στη χρήση του σήματός μου από τον Αντώνη Λιβάνη; Επειδή έδειξα ανοχή στο παρελθόν, έπρεπε το 1989 να με δολοφονήσουν οι φανατικοί μουσουλμάνοι ισλαμιστές;;; Αλλά επί τέλους για ποια ανοχή μιλάει αφού βρισκόμαστε με τον εναγόμενο στα δικαστήρια τρεις δεκαετίες για την υπόθεση αυτή; Δεν ντρέπεται καθόλου;;; Όσο για το που: επί 17 χρόνια επέδειξα δυσεξήγητη ανοχή στη χρήση από την εναγομένη εταιρία του τίτλου μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” στα βιβλία που εξέδιδε και αν οι σπάνιες (σπάνιες;) αντιδράσεις μου δεν ολοκληρώνονταν, οφείλονταν στις υποσχέσεις που μου έδινε αφειδώς ο Αντώνης Λιβάνης, πως σύντομα θα έπαυε να χρησιμοποιεί το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”. Τι έπρεπε να κάνω; Να πάρω την καραμπίνα μου και να πάω στο βιβλιοπωλείο του και να γίνει εκεί ό,τι έγινε στη Λεύκα Αγρινίου προ λίγων μηνών; Αν, κ. Τριανταφυλλόπουλε, δεν πιθανολογήθηκε επείγουσα περίπτωση ή ανάγκη αποτροπής επικείμενου κινδύνου με την υπ’ αριθμ. 549/1989 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οφείλεται στο γεγονός ότι την εποχή εκείνη ο Αντώνης Λιβάνης ως Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Ανδρέα Παπανδρέου, άλλαζε τους υπουργούς στο άψε-σβήσε. Έτσι και τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, τον άλλαξε με πολιτικό της αρεσκείας του, χωρίς να πάρει χαμπάρι ούτε ο ίδιος ο διορισθείς!.. Τι να λέμε τώρα… Αλλά δεν είναι θεμιτό κ. Εφέτη Εισηγητή, οι διαφορές των ανθρώπων να λύνονται με συνεννοήσεις και όχι με δικαστήρια; Έστειλα τα εξώδικα και περίμενα να πραγματοποιήσει ο Αντώνης Λιβάνης την υπόσχεση που μου έδωσε. Είχα κατοχυρωμένο το σήμα, περίμενα. Πού να ήξερα με τι αρπακτικά είχα να κάνω; Το πιο απίθανο είναι που μας μέμφεστε σήμερα γιατί δεν στέλναμε κάθε μέρα, στον κ. Αντώνη Λιβάνη, από ένα εξώδικο, ώστε να μπορούμε να ισχυριστούμε άνετα σήμερα πως είχαμε αντίρρηση που χρησιμοποιούσε το κατοχυρωμένο σήμα μας ο σφετεριστής!!! Δεν σας φτάνουνε τα τρία εξώδικα, τα δύο δικαστήρια με προσωρινά μέτρα, η αγωγή και τα εκατοντάδες δημοσιεύματα διαμαρτυρίας στις εφημερίδες και τα περιοδικά, για να πεισθείτε ότι είχα αντίρρηση που χρησιμοποιούσαν το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” οι εναγόμενοι;;; Σε σας αρμόζει το: Ου με πείσεις κ’ αν με πείσεις… Ντροπή πια!!!

Ο κ. Εφέτης Εισηγητής, αντί να σκύψει στη ζέουσα δικογραφία, μας επιστρέφει δέκα εφτά χρόνια πίσω(!!!) αναμασώντας και αντιγράφοντας το πλήθος των αράδων της από 22/3/1989 αίτησής μου προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, και το Δικαστήριο το αποδέχεται!!! Για την ανατίναξη του βιβλιοπωλείου των εναγομένων, που επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς μου πως κινδύνευε άμεσα η ζωή μου, δεν λέει κανείς τους κουβέντα: πως πράγματι υπήρχε μέγας κίνδυνος για τη ζωή μου, από τη μεγάλη σύγχυση που επικρατούσε στην αγορά με τη χρησιμοποίηση του κατοχυρωμένου σήματός μου “Νέα Σύνορα” από τους εναγόμενους. Ομολογούν ωστόσο τα παιδιά του Αντώνη Λιβάνη, η κ. Γιώτα Λιβάνη και ο κ. Ηλίας Λιβάνης, τον μέγα κίνδυνο που ελλόχευε από την έκδοση του βιβλίου – αλλά και την ανατίναξη του βιβλιοπωλείου τους από τους φανατικούς μουσουλμάνους ισλαμιστές, σε συνέντευξη που έδωσαν στην εφημερίδα το “Κέρδος” την 23-1-2000. Αντίθετα, ο κ. Εφέτης Εισηγητής και η 227/2006 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, 13ο Τμήμα, δεν λέει για την “ταμπακέρα”, κουβέντα!.. Κουβέντα που κινδύνευε η ζωή μου από τους φανατικούς μουσουλμάνους ισλαμιστές με αφορμή το βιβλίο του Σαλμάν Ρουσντί, “Σατανικοί στίχοι” που εξέδωσαν οι εναγόμενοι. Ευδιάκριτο, πως με ψεύδη, με αοριστίες και στρεψοδικίες, προσπαθούν τόσο ο κ. Εφέτης Εισηγητής στην εισήγησή του και το Δικαστήριο στην υπ’ αριθ. 227/2006 απόφασή του, να

επιβαρύνουν τη θέση μου και να ελαφρύνουν τη θέση των εναγομένων και χωρίς να σκύψουν στη δικογραφία, αποδέχονται τη συμφωνία κυρίων με αποτέλεσμα όλες οι παρανομίες των εναγομένων να προσμετρηθούν ως θετική θέση υπέρ των αντίδικων μου και με τις παραπάνω και παρακάτω ψευδείς διαβεβαιώσεις τους, να απορρίψουν τη δίκαια αγωγή μου…

Και επανέρχεται ο κ. Εφέτης Εισηγητής και αναμασάει με πληκτική επιμονή, πως δεν αποδείχθηκε ότι διατηρούσα εκδοτική επιχείρηση και το δικαιολογεί από το γεγονός, άκουσον άκουσον, ότι …το τρίμηνο λογοτεχνικό περιοδικό μου, η δεκαπενθήμερη εφημερίδα μου και η έκδοση κατά αραιά διαστήματα κάποιου λογοτεχνικού βιβλίου, δεν είχε …υπαλλήλους λογιστηρίου και …εγκαταστάσεις παραγωγής!!! Αλλά, από πού έως πού, μία ατομική επιχείρηση που έχει καταθέσει στην Εφορεία δήλωση επιτηδεύματος, και εκδίδει ένα τρίμηνο λογοτεχνικό περιοδικό, μια 15ήμερη εφημεριδούλα και αραιά κάποια λογοτεχνικά βιβλία, πρέπει κ. Εφέτη Εισηγητή, να έχει …υπαλλήλους λογιστηρίου και …εγκαταστάσεις παραγωγής!.. Χάσατε το μέτρο; Με περάσατε για μεγαλοεκδότη; Πέρα που πολλές από τις μεγάλες εκδοτικές επιχειρήσεις δεν έχουν καν υπαλλήλους λογιστηρίου και εγκαταστάσεις παραγωγής, τα αναθέτουν σε εξωτερικά συνεργεία. Γιατί εγώ, η μικρή επιχείρηση, να παρεκκλίνω; Το ξαναλέω, είχα και έχω μία ατομική επιχείρηση που εκδίδει ένα τρίμηνο λογοτεχνικό περιοδικό, μία λιγοσέλιδη εφημερίδα και όποτε βρω και κάποια αξιόλογα λογοτεχνικά βιβλία… Βεβαίως υπαλλήλους λογιστηρίου και εγκαταστάσεις παραγωγής δεν χρειαζόμουνα, γιατί είχα και έχω λογιστή που μου κρατάει τα βιβλία και το τυπογραφείο που συνεργάζομαι έχει τις εγκαταστάσεις παραγωγής που με εξυπηρετούσαν και με εξυπηρετούν άριστα! Παρόλα ταύτα σας είναι γνωστό, γιατί το γράφει σε όλα τα τεύχη του η προμετωπίδα του περιοδικού μου (και το 64ο που έχετε στα χέρια σας και το επικαλείστε), πως στα γραφεία μας είναι εγκαταστημένα δύο πληκτρολόγια με ΡS που φωτοστοιχειοθετούν όλα γενικά τα κείμενα που δημοσιεύουμε και βέβαια εγκαταστημένο σχεδιαστήριο που σελιδοποιούμε την ύλη του περιοδικού μας, της εφημερίδας μας και των βιβλίων που εκδίδαμε. Μας λείπει μόνο το τυπογραφείο και η βιβλιοδεσία για να έχουμε ένα άριστα εξοπλισμένο τυπογραφείο. Αλίμονο όμως αν για ένα τρίμηνο λογοτεχνικό περιοδικό, για λίγα βιβλία το χρόνο και τη λιγοσέλιδη εφημερίδα μου, χρειαζόμουνα …υπαλλήλους λογιστηρίου και …εγκαταστάσεις παραγωγής (τυπογραφείο και βιβλιοδετείο). Αλίμονο… Αλλά σας ρωτάω ευθέως κύριε Εφέτη Εισηγητή, η επιχείρηση της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και η επιχείρηση με τη μορφή Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας, υπό την επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο, το δικό μου κατοχυρωμένο σήμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, είχαν …υπαλλήλους λογιστηρίου και …εγκαταστάσεις παραγωγής: δηλαδή εγκαταστημένα πληκτρολόγια με ΡS, εγκαταστημένο σχεδιαστήριο, τυπογραφείο με πιεστήριο και εγκαταστάσεις βιβλιοδεσίας;;; Δεν ντρέπεστε σταλιά; Και γιατί η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και η Ε.Ε.Ε. του Αντώνη Λιβάνη ήταν επιχειρήσεις και η δική μου δεν είναι, υπάρχει απάντηση; Αλλά, ας διαβάσουμε κι αυτό το κατεβατό:

(17) Ο ενάγων δεν αποδείχθηκε ότι διατηρούσε εκδοτική επιχείρηση ούτε πριν την κατάθεση στις 7.2.1983 εκ μέρους του εκ νέου του σήματος ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ σε παραστατική απεικόνιση με χρωματική σύνθεση ούτε μετά την ημερομηνία αυτή με υπαλλήλους λογιστηρίου και εγκαταστάσεις παραγωγής ούτε έγινε γνωστός σε μεγάλη κλίμακα στο αναγνωστικό κοινό και στους εμπόρους βιβλίων ως εκδότης βιβλίων μέχρι την άσκηση της ένδικης αγωγής από το ότι συνέχισε να εκδίδει κατά διαστήματα τεύχη του περιοδικού με τον τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ και εξέδωσε και κάποια βιβλία όπως τα

προαναφερθέντα στα οποία έθετε το σήμα ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ θέλοντας να τα εμφανίσει ως έκδοση ιδίας προέλευσης με αυτήν του περιοδικού του. Η εκδοτική επιχείρηση αρχικά με τη μορφή της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης και στη συνέχεια με εκείνη της εναγομένης ετερόρρυθμης εταιρείας υπό την οποία ο Αντώνιος Λιβάνης και τα τέκνα του εξέδιδαν βιβλία και όχι περιοδικό μέχρι την άσκηση της ένδικης αγωγής.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Και βεβαία αν δεν είχαμε …υπαλλήλους λογιστηρίου και …εγκαταστάσεις παραγωγής (τυπογραφείο και βιβλιοδετείο), είχαμε – εκτός των προαναφερθέντων, συντακτικό προσωπικό δώδεκα άτομα: Τον Τόλη Γιαννάκη, την Ιουλία Γιαννάκη, τον Μανόλη Καλυκάκη, τον Κώστα Καλαπανίδα, τον Βαγγέλη Χατζηδημητρίου, τον Γιώργη Σαραντή, τον Δημήτρη Χαρίτο, τον Δ. Π. Κωστελένο, τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, τον Γιώργο Κόρρα, τον Κλεάνθη Καλδίρη και εμένα. Τα ονόματά μας ήταν τυπωμένα στην προμετωπίδα της πρώτης σελίδας σε κάθε περιοδικό μας. Είχε περισσότερους στο γραφείο του ο Γιάννης Καψής ή στο βιβλιοπωλείο του ο Αντώνης Λιβάνης, που ενώ κατ’ εσάς ήταν όντως επιχείρηση: μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες;;;

Λέει ακόμα ο κ. Εφέτης Εισηγητής, πως δεν έγινα γνωστός σε μεγάλη κλίμακα στο αναγνωστικό κοινό και στους εμπόρους βιβλίων ως εκδότης βιβλίων, ξεχνώντας ηθελημένα πως οι έμποροι βιβλίων και περιοδικών διακινούσαν το περιοδικό μου και τα βιβλία μου και ο κόσμος φυσικά τ’ αγόραζε, άρα με γνώριζαν καλά. Πέρα που το 1972, τότε που οι Χαραλαμπόπουλος, Καψή και Λιβάνης άρχισαν να χρησιμοποιούν το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, η Χούντα απαγόρευσε την κυκλοφορία του περιοδικού μου και τις εκδόσεις μου, διότι χαρακτήρισαν το περιοδικό “Νέα Σύνορα” σαν λογοτεχνικό περιοδικό με συνεργάτες κομμουνιστάς(!!!) κι έγινε ντόρος μεγάλος. Ακόμα και άνθρωποι που αδιαφορούσαν για τις εκδόσεις βιβλίων και περιοδικών, σχολίαζαν με αποδοκιμασία το γεγονός… Και βέβαια δεν είναι αλήθεια πως απαγόρεψαν το περιοδικό μου γιατί τάχα είχε συνεργάτες κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές ήτανε εξορία και στα διάφορα μπουντρούμια της Στρατονομίας και της Ασφάλειας. Όσοι δε δεν ήταν συμπαθούντες, μετά από συμφωνία μεταξύ τους δεν δημοσίευαν τίποτα. Με το περιοδικό μου συνεργαζόταν ο λαός και ο λαός τ’ αγόραζε. Η αλήθεια είναι πως ενοχλούσαν τους στρατιωτικούς τα δημοσιεύματά μου, και που το περιοδικό μου δεν ήταν φιλικό μαζί τους. Όποιος άλλωστε δεν ήταν μαζί τους, ήταν εναντίον τους. Σας δίνω πέντε σύντομα παραδείγματα της δημοσιογραφικής δράσης μας, που τους ενόχλησαν αφάνταστα:

α) Το 1972, τον Αύγουστο, είπα από τις στήλες του περιοδικού μου, πως ήταν απάτη ο διαγωνισμός για το “Τάμα του Έθνους” και πως τα λεφτά που μαζεύτηκαν από ομογενείς του εξωτερικού κι από τον πανελλήνιο έρανο, περίπου 600 εκατομμύρια δραχμές, πως είχαν φαγωθεί από τους κρατούντες!.. Τότε "γιορτάζαμε" τα 150 χρόνια της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας κι αποφάσισε η στρατιωτική Κυβέρνηση να πραγματοποιήσει αυτή το “Τάμα” (που ήταν απόφαση της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του Άργους), να στήσει δηλαδή το Ναό του Σωτήρος, ένα μεγαλοπρεπή Ναό ευχαριστιών, για την απελευθέρωση του γένους από τους Τούρκους, ο οποίος Ναός θα ήταν συγχρόνως και μαυσωλείο των οστών, όσων έπεσαν σε Εθνικούς αγώνες.

β) Ορίστε με τι τρόπο το περιοδικό μου γιόρτασε τα 150 χρόνια:

150 ΧΡΟΝΙΑ

Ο Πασσάς: – Καραγκιόζο μου, τι κάνεις;

Καραγκιόζης: – Κάνω πως δεν καταλαβαίνω, Πασσά μου.Και που στο ίδιο τεύχος, ξεκινούσα γιορτάζοντας κι εγώ τα 150 χρόνια, με πρωτοσέλιδη τη διαθήκη του Μακρυγιάννη:

Γκιντί, πουλημένα κριγιάτα της τυράγνιας οπαδοί της αδικίας κι ατιμίας...

Δημοσιεύθηκαν στο 12 τεύχος μου, τον Αύγουστο του 1971. Η στιχομυθία Πασσά – Καραγκιόζη στο μπροστινό εξώφυλλο, η διαθήκη του Μακρυγιάννη πρωτοσέλιδη, μα που έπιασε και τη δεύτερη σελίδα του περιοδικό μου!..

γ) Θα αναφερθώ και στα έξη αντιστασιακά ποιήματα του Γιάννη Θεοδωράκη (αδερφού του Μίκη Θεοδωράκη), που δημοσίευσα στο 11 τεύχος του περιοδικού μου…

δ) Δύο μήνες μετά το δημοσίευμα για το Τάμα του Έθνους (που συνεχίστηκε με τρία ακόμα μεγάλα αποκαλυπτικά κείμενά μου, έως το Δεκέμβριο του 1973), και λίγες ήμερες πριν την απαγόρευση του περιοδικού μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” (τον Οκτώβρη του 1972), κυκλοφόρησα το 19ο τεύχος του και είχα στο μπροστινό εξώφυλλο, τις λέξεις: ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. Όλοι κατάλαβαν πως το 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ήτανε δικαιολογία για να υπάρξει το κτυπητό ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ. Θεώρησαν βέβαια ότι το παραξήλωσα και λίγες ημέρες αργότερα κυκλοφόρησαν την απόρρητη διαταγή που απαγόρευαν την κυκλοφορία του περιοδικού μου.

ε) Τέλος, λίγο πριν το δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου, τον Μάη του 1973, κι ενώ συνέχιζα να εκδίδω το απαγορευμένο περιοδικό μου, τόλμησα και κυκλοφόρησα, εγώ ένας υπάλληλος του ΟΤΕ (στις 16-5-1973), το 23/24 τεύχος του περιοδικού μου με 110 σελίδες (λίγες μόνο ημέρες πριν τη διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος), με ΟΧΙ ξανά στο μπροστινό εξώφυλλο. Ευνόητο πως το ΟΧΙ σήμαινε αποχή από το δημοψήφησμα που έστεισε το Παπαδοπουλικό καθεστός.

Αυτά βέβαια είναι το ελάχιστο μπροστά στα όσα δημοσιεύθηκαν στα τριάντα δύο (32) τεύχη του περιοδικού μου, που κυκλοφόρησα κατά την επταετία και που όπως φάνηκε ενοχλούσαν τους δικτάτορες αφάνταστα. Τότε λοιπόν, κι ενώ κρατούσα το περιοδικό μου με τα δόντια, κινδυνεύοντας να με απολύσουν από τη δουλειά μου τον ΟΤΕ και να με στείλουν στο ΕΑΤ/ΕΣΑ, έκαναν την παρουσία τους ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου και ο Αντώνης Λιβάνης, υπεξαίρεσαν τον τίτλο, τη φίρμα του περιοδικού μου κι έστησαν συναφή με τις εκδόσεις μου εκδοτικό οίκο στο όνομά τους! Η καταπάτηση του κατοχυρωμένου σήματός μου από τους παραπάνω έγινε το 1972 και ήταν κίνηση σκοπιμότητας. Είδαν πως το περιοδικό μου δεν ανήκε σε κάποιο κόμμα, ούτε είχε κάποιο ισχυρό προστάτη, ζήλεψαν και την απαγόρευση της κυκλοφορίας του. Θαύμασαν το θάρρος που έδειχνε και το καλό όνομα που είχε αποκτήσει στη συνείδηση του λαού κι είπαν, αυτός πάει τώρα, ξόφλησε! Σε λίγο θα τον συλλάβουν και θα τον στείλουν σε κάποιο ξερονήσι, ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία. Το που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν με είχαν μαντρώσει οι δικτάτορες, οφείλετο στο γεγονός πως δεν ήμουν οργανωμένος πουθενά. Το περιοδικό μου βέβαια ενοχλούσε, αλλά ήξεραν πως δεν μπορούσα μ’ αυτούς τους δώδεκα μόνιμους συνεργάτες που είχα, να κινήσουμε μάζα εναντίον

τους. Με παρακολουθούσαν όμως άγρυπνα και κάθε τόσο με “επισκέπτονταν” μεσημεριάτικα σπίτι μου ή με καλούσαν “για υπόθεσή μου” στη Μεσογείων και στο γειτονικό Παράρτημα Ασφαλείας (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 167-172).

Μου υπεξαίρεσαν λοιπόν και χρησιμοποίησαν οι σφετεριστές τον κατοχυρωμένο τίτλο του περιοδικού μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” για μόστρα, με σαφή πρόθεση να στήσουν μία εκδοτική επιχείρηση που είχε βλέψεις πολιτικοοικονομικές. Ο λόγος ήταν σαφής και ευνόητος: Ένα τόσο χρήσιμο εργαλείο (το περιοδικό μου) στα χέρια ανθρώπου που δεν μπορούσαν να το ελέγξουν ήταν άδικο και επικίνδυνο μια που δεν ήξεραν και τους πολιτικούς μου στόχους. Αντίθετα, αν μου αφαιρούσαν το χρήσιμο αυτό εργαλείο για δική τους χρήση, θα πετύχαιναν διάνα – κι αυτό έκαναν!.. Είναι γνωστό πως δεν τους ενδιέφερε πως και πότε θα πέσει η δικτατορία, για το λόγο αυτό δεν κούνησαν ούτε το μικρό δαχτυλάκι τους εναντίον της. Ήθελαν μόνο να ακουστούν κι όταν έρθει η μεταπολίτευση, να έχουν αντιστασιακό όνομα για να αναρριχηθούν σε θώκους εξουσίας. Εξ ου ο σφετερισμός και η χρησιμοποίηση του σήματος του αντιστασιακού περιοδικού μου (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 119-166). Σ’ αυτό τον τόπο, όταν ακουστεί μία ανεξάρτητη τίμια φωνή την πνίγουνε, γιατί χαλάει την πιάτσα βάζοντάς τους σε τρεχάματα. Εχθρός τους δεν είναι κάποια ενδεχόμενη δικτατορία, εχθρός θανάσιμος είναι αν φανεί κάποιος απρόσκλητος με προφίλ που τραβάει την προσοχή του πλήθους…

Μια τέτοια πράξη, μια τέτοια συμπεριφορά, δεν την άξιζε ασφαλώς οποιοδήποτε αγωνιστικό έντυπο και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη κι επικίνδυνη εποχή, αλλά σε ποιον να παραπονεθώ; Αυτοί ήταν και είναι ανάλγητοι (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 119-133). Ο Αντώνης Λιβάνης που συναντήθηκα μαζί του στο βιβλιοπωλείο του Σόλωνος 94, το 10 μήνα του 1979, μου ζητούσε συνέχεια συγνώμη και με βεβαίωνε πως σύντομα θα απαγκιστρωθεί από το σήμα μου. Το ίδιο με διαβεβαίωνε και σε τηλεφωνικές συνομιλίες μας, όταν τον καλούσα για να του μεταφέρω παραγγελίες που τον αφορούσαν και από σύγχυση τις είχα λάβει στη Στέγη Πολιτιστικών Εκδηλώσεων “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, αλλά και όταν με καλούσε ο ίδιος για να με ευχαριστήσει, που έστελνα με υπάλληλό μου στο βιβλιοπωλείο του την με το τσουβάλι αλληλογραφία του που από σύγχυση ερχόταν σε μένα.

Μια τίμια εκδοτική επιχείρηση για να επιζήσει, φροντίζει πρώτιστα η εκδοτική παρουσία των εντύπων που εκδίδει, να είναι επ’ όφελος των δημοκρατικών πολιτών που τη στηρίζουν. Η “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ και η Αντώνιος Λιβάνης & Σια Ε.Ε. και υπό το διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, με τα βιβλία που εξέδωσαν, λοιδορούσαν την υπόθεση που ήθελαν να υπηρετήσουν, γιατί ο νους τους ήτανε στα πόστα που θα καταλάμβαναν με την πτώση των συνταγματαρχών. Απόδειξη πως η επιχειρήσεις αυτές πήγαν κατά διαβόλου και που τόσο ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, η Έλλη Καψή και ο Αντώνης Λιβάνης, τις εγκατέλειψαν για να πολιτευθούν!.. Δεν ήξεραν και το αντικείμενο οι άνθρωποι!..

Εγώ από το 1969 χρησιμοποιώ ανελλιπώς το εκδοτικό σήμα του περιοδικού μου και το 1970 κατοχύρωσα στ' όνομά μου το σήμα του “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” στο Υπουργείο Εμπορείου, στο Τμήμα καταθέσεως σημάτων, για να διακρίνει τις εκδοτικές δραστηριότητές μου, ήτοι: έκδοση λογοτεχνικού περιοδικού, έκδοση λογοτεχνικών βιβλίων κι αργότερα για δεκαπενθήμερη εφημερίδα. Από δε την 31-3-1981, για τίτλο

“Στέγης Γραμμάτων και Καλών Τεχνών” και για ονομασία Σωματείου με καταστατικό, αναγνωρισμένο από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών.

Οι πιο πάνω, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, η Έλλη Καψή και ο Αντώνης Λιβάνης, βρήκαν έτοιμο αντιστασιακό τίτλο που κολάκευε την όποια αντιστασιακή τους δράση και τον υπεξαίρεσαν. Φυσικά οι αντιστασιακοί μας δεν καταχώρησαν κανένα δημοσίευμα πουθενά, που να δυσαρεστεί τη Χούντα και φυσικά πρόσεχαν τα λόγια τους!.. Είναι γνωστό: το 'γραψαν όλες οι εφημερίδες, πως το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας με την υπ' αριθ. 125/1990 απόφασή του, δέχεται πως ο τίτλος μού ανήκει και απαγορεύει στον Αντώνη Λιβάνη να τον χρησιμοποιεί ως σήμα ή διακριτικό στις εκδόσεις του καθώς και ως επιγραφή στο επί της οδού Σόλωνος 94, κατάστημά του.Αλλά δείτε ποια βιβλία και ποια περιοδικά φοβόταν η Χούντα επί δικτατορίας και τολμάει ο κ. Εφέτης Εισηγητής να βεβαιώνει πως: ο ενάγων (εγώ) δεν αποδείχθηκε ότι διατηρούσε εκδοτική επιχείρηση ούτε πριν την κατάθεση στις 7.2.1983 εκ μέρους του εκ νέου του σήματος “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”!!! Είναι όμως γνωστό, πως και επιχείρηση ήταν η έκδοση του περιοδικού μου και ενεργή αντίσταση έκανε, τότε που οι αντιστασιακοί Χαραλαμπόπουλος, Καψή και Λιβάνης είχαν λουφάξει. Θυμηθείτε το ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ στο εξώφυλλο του 19ου τεύχους (Σεπτέμβρης - Οκτώβρης 1972, το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου στο εξώφυλλο του 23/24ου τεύχους (Μάης - Αύγουστος 1973 (βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμο α΄, σσ. 167-172), τις απολογίες από την υπηρεσία μου, που το βράδυ της 21ης Απριλίου 1967 από εμένα έμαθε όλη η Ελλάδα και το εξωτερικό, πως έγινε δικτατορία στη χώρα μας κι οι κάνες των στρατιωτών να είναι στραμμένες πάνω μου (βλ.: περ. “Νέα Σύνορα”, τ. 97 & 98).

Βεβαιώνει ο κ. Εφέτης Εισηγητής απερίφραστα τους δικαστές στην εισήγησή του, πως εξέδωσα και κάποια βιβλία όπως τα προαναφερθέντα, στα οποία έθετα το σήμα ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ θέλοντας να τα εμφανίσω ως έκδοση ιδίας προέλευσης με αυτήν του περιοδικού μου. Δηλαδή δεν δικαιούμουνα να θέσω το κατοχυρωμένο σήμα μου στα βιβλία που εξέδιδα – που ήταν δική μου έκδοση και το δικαίωμα τούτο το είχε η “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και ο Αντώνης Λιβάνης, που δεν είχαν περάσει ούτε απ’ έξω από το γραφείο σημάτων του Υπουργείου Εμπορίου!!! Αίσχος!.. Κι επιμένω: Η ατομική επιχείρησή μου βεβαιώνει ο κ. Εφέτης Εισηγητής, πως δεν ήταν επιχείρηση, – ανεξάρτητη επιχείρηση με βιβλία εσόδων εξόδων από το 1970, πράγμα που δεν διανοήθηκε να αμφισβητήσει ούτε η επτάχρονη Χούντα!.. Κι αντίθετα ήταν νόμιμη η δραστηριότητα της (με κλεμμένο κατοχυρωμένο σήμα) εκδοτικής επιχείρησης αρχικά με τη μορφή της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης “Νέα Σύνορα” και στη συνέχεια, πάλι με κλεμμένο κατοχυρωμένο σήμα με εκείνη της εναγομένης ετερόρρυθμης εταιρείας υπό την οποία ο Αντώνιος Λιβάνης και τα τέκνα του εξέδιδαν βιβλία και όχι περιοδικό μέχρι την άσκηση της ένδικης αγωγής(!!!)._Που όμως κ. Εφέτη Εισηγητή και σεις κ. κ. Δικαστές (πως και δεν μας ντρέπεστε;) και περιοδικά εξέδιδε η εναγομένη ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ!!! Η υποτιθέμενη νόμιμη αυτή επιχείρηση του Αντώνη Λιβάνη, το καλοκαίρι του 1983 επήρε μάλιστα από το Υπουργείο Πολιτισμού εκατό χιλιάρικα για ενίσχυση του περιοδικού της “Οικολογία και Περιβάλλον” που εξέδιδε (βλ. Απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών, αριθ. Πρωτ. ΥΠΠΕ/ΓΡΑΜΜΑΤ/Α/Φ09/41690, Αθήνα 25-7-1983). Η αγωγή μου ως γνωστό, κατατέθηκε στις 21-7-1989. Τόμπολα κ. Εφέτη Εισηγητή!!!

Με γνώριζαν όλοι αυτοί λοιπόν και μόνο ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές δεν θέλουν να δεχτούν πως ήμουν γνωστός στον εκδοτικό χώρο, αλλά και στους

πολίτες που είχαν αγάπη για τα βιβλία και πάθος για την ελευθερία του ατόμου, κι …αναγνωρίζουν τον Αντώνη Λιβάνη ασφαλώς απ’ τις κλεψιές του και τα τόσα βρόμικα πολιτικά ή όχι σκάνδαλα που μπλέχτηκε αξεμπέρδευτα όλα αυτά τα χρόνια… Αλλά, εφόσον δεν με γνώριζαν οι βιβλιοπώλες, ούτε έγινα γνωστός σε μεγάλη κλίμακα στο αναγνωστικό κοινό και στους εμπόρους βιβλίων ως εκδότης βιβλίων, τότε γιατί οι παραγγελίες για βιβλία των εναγομένων και όλη ανεξαιρέτως η αλληλογραφία της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και της ΕΕΕ του Αντώνη Λιβάνη ερχόταν στη διεύθυνσή μου; Και βέβαια όχι μόνο από πελάτες τους από το εσωτερικό της χώρας μας, αλλά και από πελάτες τους του εξωτερικού!.. Υπάρχουν οι αποδείξεις και τα πειστήρια στο φάκελο της υπόθεσής μου αυτής, που δεν θέλησαν ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές να τα δουν, – να τα αξιοποιήσουν… Αλλά ας δούμε για άλλη μία φορά, πόσο γνωστός ήταν και είναι ο Αντώνης Λιβάνης κι οι εκδόσεις του, όταν:

Στις 4-11-96 το απόγευμα, ήρθε ο κ. Κολοκούρης από τη Σπάρτη με τη γυναίκα του σπίτι μου, για κάποιο βιβλίο του Λιβάνη και κούναγαν περίλυποι το κεφάλι τους...

Η Σοφία Λιαλιωτίτη, του “Ελ. Τύπου”, μας κάλεσε στο τηλέφωνο και ζητούσε να πάρει συνέντευξη από κάποιο συγγραφέα από την Κρήτη, του οποίου βιβλίο είχε τυπώσει ο Λιβάνης.

Η Κατερίνα Παπανικολάου του “Αντένα”, τηλ.: 094-584442, μας κάλεσε στο τηλέφωνο και ρωτούσε για βιβλία που είχε λάβει από τις εκδόσεις Λιβάνη, – δηλαδή ήθελαν να τους γίνει παρουσίαση ή κριτική...

Στις 25-10-1996 μας κάλεσαν από το περιοδικό “Νίτρο” οι οποίοι γνώριζαν τους Λιβάνηδες, αφού είχαν κάνει παρουσίαση από τις στήλες τους του Εκδοτικού …Οργανισμού Λιβάνη και ρωτούσαν για τρία βιβλία που είχαν λάβει για κριτική και παρουσίαση…

Η κ. Οξ Χαννελόρε από τη Θεσσαλονίκη, που εξέδιδε το περιοδικό “Αusblike”, ήρθε χαρούμενη στο γραφείο μας στην οδό Γαμβέττα 6, στο κέντρο, που θα συνεργαζόταν μαζί μας, θα της εκδίδαμε κάποιο βιβλίο της, αλλά γρήγορα η χαρά της έγινε αμηχανία, όταν της είπαμε πως δεν ξέραμε για τι πράγμα μας μιλούσε! Είχε βάλει και τον πρέσβη της Γερμανίας στην Ελλάδα, να μας πάρει τηλέφωνο, για να μας ειδοποιήσει πως ερχόταν, αν και δεν χρειαζόταν, γιατί γνωριζόμασταν. Την είχα συναντήσει στη Θεσσαλονίκη, στο βιβλιοπωλείο του Γιώργου Κάτου, Εγνατίας 73. Θρασύτητα φίλε μου! Την είχαν εξαπατήσει τη γυναίκα, αφήνοντάς την να πιστεύει, πως είχε να κάνει μ' εμένα και τις εκδόσεις μου! Έφυγε για τη Θεσσαλονίκη καταστεναχωρημένη και καταθυμωμένη, με τα τερτίπια των Λιβάνηδων...

Το μεσημέρι της Παρασκευής 26-1-2007, κτύπησε το σταθερό τηλέφωνο του σπιτιού μου (22730-33166) στο Καρλόβασι της Σάμου. Επειδή εργαζόμουν στο κομπιούτερ, η κλήση έπεσε στο fax και για το λόγο αυτό ο καλών, με αναζήτησε στο κινητό τηλέφωνό μου (6974-868530). Στη γραμμή ήταν η κ. Κατερίνα Κανονίδου, δημοσιογράφος, από την ΤV 100 Θεσσαλονίκης, Νικολάου Γερμανού 1. Με παρακάλεσε να της στείλω το βιβλίο της Ζωζώς Σαπουντζάκη: “Βασίλισσα της νύχτας”. Μου γνώρισε πως είχαν προγραμματίσει μετά λίγες ημέρες μία εκπομπή αφιερωμένη στην λαοφιλή καλλιτέχνιδα και ήθελαν να έχουν και το βιβλίο της – θα προχωρούσαν νομίζω σε κάποια παρουσίασή του ή σε κάποιο σχολιασμό του. Θα ήταν παρούσα και η ίδια η συγγραφέας. Κατανοητό βέβαια πως το βιβλίο αυτό είναι

έκδοση των εναγομένων και λόγω της σύγχυσης που υποβόσκει και συνεχίζεται τριάντα οκτώ (38) χρόνια τώρα, ζητούν από εμένα που βρίσκομαι στο Καρλόβασι της Σάμου, βιβλία των εναγομένων που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, στα μεγάλα καταστήματά τους, τόσο στην οδό Σόλωνος όσο και στη “Στοά του βιβλίου”, κι αυτό γιατί έχει γίνει βίωμα, τόσο στους δημοσιογράφους αλλά και στους πελάτες αγοραστές βιβλίων, ότι οι εκδόσεις “Νέα Σύνορα” = Βαλασκαντζής και ο Βαλασκαντζής = “Νέα Σύνορα”… Φυσικά αυτή η περίπτωση σύγχυσης δεν είναι σύμπτωση ούτε εξαίρεση, είναι κανόνας… Και τι να κάνω, της έδωσα το τηλέφωνο του Εκδοτικού …Οργανισμού Λιβάνη, για να εξυπηρετηθεί και να μην ταλαιπωρείτε. Αυτά και χιλιάδες άλλα!.. (Για τα παραπάνω, βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σ. 426 & 2ο τόμο, σ. 781).

Στις 17-5-2007 το πρωί, με κάλεσε στο σταθερό τηλέφωνο – πάλι στο Καρλόβασι της Σάμου, ο φοιτητής Δημήτρης Πούλιος, Σαράφη 85, Βόλος, τηλ.: 24210-21487 και μου ζητούσε κάποιους τόμους με τίτλο: “Η ζωή μέσα στο χώρο” που ήταν εκδόσεις “Νέα Σύνορα”. Του έδωσα κι αυτού το τηλέφωνο του Εκδοτικού …Οργανισμού Λιβάνη, που λόγω της σύγχυσης που υποβόσκει και συνεχίζεται τριάντα οκτώ (38) χρόνια τώρα, ζητούν από εμένα που βρίσκομαι στο Καρλόβασι της Σάμου, βιβλία των εναγομένων που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, στα μεγάλα καταστήματά τους, τόσο στην οδό Σόλωνος όσο και στη “Στοά του βιβλίου”!!! Τα τηλέφωνά μου και ο εαυτός μου ολόκληρος χρόνια τώρα (με καλή διάθεση ή κακή, με καλή υγεία ή κακή) είναι στη διάθεση των πελατών της οικογένειας Λιβάνη και οι Εισηγητές του Εφετείου Αθηνών, 13ο Τμήμα, και οι Λιβάνηδες, γελούν κάτω από τα μουστάκια τους…Αντίθετα οι ενδιαφερόμενοι γνώριζαν εκείνο το δύσκολο καιρό το περιοδικό μου “Νέα Σύνορα”, αλλά και σήμερα γνωρίζουμε κάλλιστα όλοι μας για ποιο λόγο ο Αντώνης Λιβάνης και η κλεφτοπαρέα του, σφετερίσθηκαν και χρησιμοποιούσαν το κατοχυρωμένο σήμα μου, αλλά και γιατί έως σήμερα το χρησιμοποιεί η οικογένειά του… Τους πελάτες μας είχαν και έχουν βάλει στο μάτι οι άνθρωποι… Έμποροι είναι!!!

Ποια βιβλία φοβόταν η Χούντα το 1972

ΣΕ ΤΡΕΙΣ κατηγορίες είχε κατατάξει η Χούντα την πνευματική εργασία των Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Στην πρώτη προβάλλονται τα “κομμουνιστικά”, στη δεύτερη τα “αντικυβερνητικά” και στην τρίτη τα... απλώς “επιλήψιμα” έργα!.. Αυτό προκύπτει από απόρρητη διαταγή που εξέδωσε το 7ο Επιτελικό Γραφείο της ΧΧ Τεθωρακισμένης Μεραρχίας στις “αρμόδιες” υπηρεσίες της Μεραρχίας, με ημερομηνία 2-8-1972. Στη διαταγή, που χθες αποκαλύφθηκε, επισυνάπτεται και πίνακας των “νεοεκδοθέντων βιβλίων” (πράγμα που σημαίνει πως προηγήθηκαν κι άλλοι... πίνακες), με την σύσταση ν' απαγορευθεί η κυκλοφορία τους στις μονάδες. Θα... επισυνάψουμε κι εμείς μερικά από τα έργα που ενοχλούσαν τους χουντικούς φωστήρες.

“Κομμουνιστικά” έργα κρίθηκαν: “Ο αυλός του ανέμου” – ποιήματα της Έφης Πανσέληνου, οι “Εκλεκτές σελίδες” (ανθολογία) του Δημήτρη Γληνού, η “Ελληνική Παιδεία – Ώρα μηδέν” της Λιλής Ζωγράφου, τα “Μανιφέστα του σουρεαλισμού” του Λιχτχάιμ, τα διηγήματα “Ο Σίσυφος με τα οχτώ παιδιά” του Τούρκου Αζίν Νεσίν, και – φυσικά – το έργο του Γιάννη Κορδάτου “Η κοινωνική σημασία της Επανάστασης

του '21” και το “Τι να κάνουμε” του Λένιν. Στα “αντικυβερνητικά” έργα παρελαύνουν το “Ακαρτέρει κι ακαρτέρει” του Τάλμποτ Κεφαλληνού, το “Για μια Χριστιανική Δημοκρατία” του Νικ. Ψαρουδάκη, το περιοδικό “Δημιουργίες” του Κώστα Στολίγκα και το κρητικό περιοδικό “Κρήνη” που διεύθυνε ο Βασ. Πεντάρης (όργανο της Φοιτητικής Ένωσης Κρητών). Και τα “επιλήψιμα” έργα: Η “Κάδμω” της Μέλπως Αξιώτη και τα “Μανιφέστα του σουρρεαλισμού” του Αντρέ Μπρετόν.Εξ άλλου, τα “Πολιτικά Γράμματα” των Σάκκο και Βανζέτη χαρακτηρίζονται τροτσκιστικού περιεχομένου ενώ το περιοδικό “Νέα Σύνορα” το συστήνουν σαν “λογοτεχνικό περιοδικό με συνεργάτες κομμουνιστάς” και την “Ευθύνη” του Κώστα Τσιρόπουλου σαν “πολιτικόν περιοδικόν αντικυβερνητικού περιεχομένου”. “Ελευθεροτυπία”, 21-4-1977

Πολλοί λένε πως ήταν βαλτοί, δεν το διαψεύδω ούτε το επιβεβαιώνω. Δεν πρέπει όμως να περάσει απαρατήρητο το γεγονός, ότι στο απόρρητο “φιρμάνι” των επίορκων στρατιωτικών αναφέρονται βιβλία και περιοδικά σοβαρά και όχι η σαβούρα των ερωτικών αναφιλητών των εκδόσεων Λιβάνη, βιβλία και περιοδικά σοβαρά, που οι εκδότες τους είχαν κι έχουν την εκτίμηση και του πνευματικού κόσμου. Ήταν λοιπόν μέγιστη τιμή για μένα και υπερηφανεύομαι που συνυπήρχα σε τέτοια λίστα, δίπλα δίπλα μ' αυτά τα έντυπα, μ' αυτά τα ονόματα, που δεν είναι του φυράματος του Αντώνη Λιβάνη και των συν αυτώ, που δεν είναι απατεώνες αλλά αγωνιστές με εξορίες και κατατρεγμούς σ’ όλη τους τη ζωή, και που μόνο ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές, δεν θέλουν να τους το αναγνωρίσουν και αναγνωρίζουν τον …Αντώνη Λιβάνη και την παρέα του, προφανώς γιατί αποδέχονται τις κλεψιές τους και τα τόσα βρόμικα πολιτικά και άλλα σκάνδαλα που μπλέχτηκαν (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σ. 57).

Κι επανέρχομαι: Εφόσον δεν με γνώριζαν οι βιβλιοπώλες, ούτε έγινα γνωστός σε μεγάλη κλίμακα στο αναγνωστικό κοινό και στους εμπόρους βιβλίων ως εκδότης βιβλίων, τότε γιατί όλη ανεξαιρέτως η αλληλογραφία της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ και της ΕΕΕ του Αντώνη Λιβάνη ερχόταν στη διεύθυνσή μου, κι όχι μόνο από πελάτες τους στο εσωτερικό της χώρας μας αλλά ακόμα και από πελάτες τους του εξωτερικού; Εφόσον δεν με γνώριζαν οι βιβλιοπώλες, ούτε έγινα γνωστός σε μεγάλη κλίμακα στο αναγνωστικό κοινό και στους εμπόρους βιβλίων ως εκδότης βιβλίων, από πού και ποιοι έκαναν ανάρπαστα τα τεύχη του περιοδικού μου από τις πρώτες ώρες της κυκλοφορίας τους; Υπάρχουν τα πειστήρια στο φάκελο της υπόθεσής μου αυτής, τα οποία κατάθεσα και επικαλέστηκα, μα που δεν θέλησε ο κ. Εφέτης Εισηγητής και οι κ. κ. Δικαστές να τα δουν!!!

Οι έμποροι βιβλίων και περιοδικών λοιπόν, που διακινούσαν το περιοδικό μου και τα βιβλία μου, δεν με γνώριζαν ως εκδότη!!! Ούτε ο λαός που αγόραζε τα απαγορευμένα από τη Χούντα “Νέα Σύνορα”, που τα τεύχη του γίνονταν ανάρπαστα και μάλιστα από τις πρώτες ώρες της κυκλοφορίας τους από τα βιβλιοπωλεία, τα κιόσκια και τα περίπτερα!!! Κι αντίθετα γνώριζαν τον Αντώνη Λιβάνη και την επιχείρησή του, που τον καιρό εκείνο μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες!!! Με το περιοδικό μου κ. Τριανταφυλλόπουλε, συνεργαζόταν ο λαός και ο λαός τ’ αγόραζε. Αυτόν λοιπόν τον λαό ήθελαν να βάλουν στο χέρι προξενώντας του σύγχυση, έτσι ώστε να του πουλάνε τα δακρύβρεχτα ρομάντζα τους τύπου: “Ψίθυροι καρδιάς”, “Απλά σ’ αγαπώ”, “Τιετά η γιδοβοσκός”, “Αισθηματικές εμμονές”, “Ξυπνάς μέσα μου το ζώο”, “Περί απολεσθέντων ερώτων”, “Αχ, πονάει”, “Ο ηδονοθήρας”, “Αντίο, παλλακίδα μου”, και να τον αφήνουν με την εντύπωση πως

ήμουν εγώ ο εκδότης τους… Κατ’ επανάληψη μου παραπονέθηκαν (γνωστοί και φίλοι) για τα χαμομήλια που εξέδιδα!.. Μου προξένησαν οι εναγόμενοι μέγα κακό, δυσφημώντας το όνομά μου και τη φίρμα των εκδόσεων μου, γιατί οι πελάτες μου από τις πρώτες αγορές βιβλίων της εναγομένης έμειναν απογοητευμένοι και φυσικά δεν επαναλάβανε το λάθος τους, μένοντας όμως κουμπωμένοι κι απέναντί μου, γι’ αυτό και οι επιχειρήσεις του Αντώνη Λιβάνη, παρ’ όλη τη σύγχυση που στην αρχή επέφερε στο βιβλιοπωλείο τους κάποια αγοραστική κίνηση, πήγαν στη συνέχεια κατά διαβόλου...

Ο κ. Εφέτης Εισηγητής, βεβαιώνει και το Δικαστήριο αποδέχεται, πως η ατομική επιχείρησή μου δεν ήταν επιχείρηση, πράγμα που δεν διανοήθηκε να αμφισβητήσει ούτε η επτάχρονη Χούντα!.. Κι αντίθετα δέχονται όλοι τους, εισηγητής και δικαστές, πως ήταν νόμιμη η δραστηριότητα της (με κλεμμένο κατοχυρωμένο σήμα) εκδοτικής επιχείρησης αρχικά με τη μορφή της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης “Νέα Σύνορα” και στη συνέχεια, πάλι με κλεμμένο κατοχυρωμένο σήμα με εκείνη της εναγομένης ετερόρρυθμης εταιρείας υπό την οποία ο Αντώνιος Λιβάνης και τα τέκνα του εξέδιδαν βιβλία και όχι περιοδικό μέχρι την άσκηση της ένδικης αγωγής. Απίστευτο!!! Μπορείτε να μας πείτε αξιότιμοι κύριοι Δικαστές και αξιότιμε κύριε Εισηγητή, ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ, Ή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΤΕ ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΤΕ;;; Σε ποιο σημείο της δικογραφίας βεβαιώνεται πως ο κ. Αντώνιος Λιβάνης και τα τέκνα του συνεργάστηκαν με εκείνη της εναγομένης ετερόρρυθμης εταιρείας και εξέδωσαν βιβλία;;; Σε ποιο;;; Μηδέποτε και σε κανένα συμφωνητικό δεν αναφέρεται πως ο Αντώνης Λιβάνης και τα τέκνα του Γιώτα και Ηλίας, συνεργάστηκαν και εξέδωσαν βιβλία!!! Στο γόνατο γράφετε τις Εισηγήσεις σας και στη διαδρομή για το σπίτι σας διαβάζετε τις Αποφάσεις σας;;; Τα παιδιά του Αντώνη Λιβάνη ασχολήθηκαν με τις εκδόσεις βιβλίων (αν ασχολήθηκαν), μετά την αποχώρηση του πατέρα τους, από την με παθητικό επιχείρησή του “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε. και υπό τον διακριτικό τίτλο Νέα Σύνορα”, που είχαν συστήσει στην Αθήνα την 7η Ιανουαρίου 1977 ο Αντώνης Λιβάνης με συνέταιρο τον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου, και ποτέ μετά του πατρός τους!.. Διαβάστε επί τέλους, έστω και τώρα, την ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΜΕΡΙΔΟΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ της 30 του μηνός Σεπτεμβρίου του έτους 1982. Μάθετε δε επί τη ευκαιρία, αν δεν το ξέρετε, κ. Εφέτη Εισηγητή και σεις κ. κ. Δικαστές, πώς και περιοδικό εξέδιδε η εναγομένη ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ!!! Πώς και δεν ντρέπεστε; Η υποτιθέμενη νόμιμη αυτή επιχείρηση του Αντώνη Λιβάνη, έπαιρνε μάλιστα από το Υπουργείο Πολιτισμού εκατοσταριές τα χιλιάρικα για ενίσχυση του περιοδικού της “Οικολογία και Περιβάλλον” που εξέδιδε!!! Έχω αγανακτήσει και συγχωρέστε με κ. Τριανταφυλλόπουλε, με το …ήθος και την …τιμιότητα μερικών δικαστών, που συνεργάζονται με τέτοια υποκείμενα… Και δεν θα επανέλθω στο: Ποια βιβλία φοβόταν η Χούντα το 1972… Η Χούντα καλά κρατεί σε μερικές συντεχνίες και σήμερα!..

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής το σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005 και λέει:

(18) Οι λέξεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ από την χρήση των από την εκδοτική επιχείρηση ΛΙΒΑΝΗ κατά τον τρόπο που προαναφέρθηκε για τη διάκριση ως προερχομένων αυτής των βιβλίων που εξέδιδε η άνω επιχείρηση συνδέθηκαν στην αντίληψη των καταναλωτών και του αναγνωστικού κοινού για σειρά ετών με την επιχείρηση της

εναγομένης πριν ο ενάγων καταθέσει τις ίδιες λέξεις ως σήμα τον Φεβρουάριο του έτους 1983 προς διάκριση εκτός από το λογοτεχνικό περιοδικό που εξέδιδε από το 1970 και βιβλίων διαφόρων και περιοδικών εκδόσεων. Η εναγομένη δεν συμπεριφέρθηκε αντίθετα προς την καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη από το ότι συνέχισε και μετά την άνω κατάθεση εκ μέρους του ενάγοντος το έτος 1983 του σήματος αυτού προς διάκριση και βιβλίων εκδιδόμενων από αυτόν να κάνει χρήση του άνω διακριτικού στα βιβλία που εκδιδόταν από την επιχείρησή της και που αυτή είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί κατά τρόπο που επικράτησε στις συναλλαγές όσον αφορά τη διάκριση του εκδοτικού οίκου προελεύσεως των.ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Οι λέξεις “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, μας λέει ο κ. Εφέτης Εισηγητής και το αποδέχεται το Δικαστήριο πως, από την χρήση των από την εκδοτική επιχείρηση ΛΙΒΑΝΗ κατά τον τρόπο που προαναφέρθηκε για τη διάκριση ως προερχομένων αυτής των βιβλίων που εξέδιδε η άνω επιχείρηση συνδέθηκαν στην αντίληψη των καταναλωτών και του αναγνωστικού κοινού για σειρά ετών με την επιχείρηση της εναγομένης πριν ο ενάγων καταθέσει τις ίδιες λέξεις ως σήμα τον Φεβρουάριο του έτους 1983 προς διάκριση εκτός από το λογοτεχνικό περιοδικό που εξέδιδε από το 1970 και βιβλίων διαφόρων και περιοδικών εκδόσεων. Δηλαδή πότε περίπου κ. Εφέτη Εισηγητή και κ. κ. Δικαστές; Στις 30 Σεπτεμβρίου 1982 ας πούμε, τότε ακριβώς που διαβεβαιώθηκε από τους ίδιους τους εναγόμενους, πως η επιχείρηση τους μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες;;; Και δεν ντρέπεστε;;; Οι Λιβάνηδες και η παρέα τους με το τρόπο που πολιτεύτηκαν και με τα βιβλία που εξέδωσαν, διέσυραν το αντιστασιακό όνομα που είχε αποκτήσει με την αγωνιστική στάση του το περιοδικό μου… Ο κόσμος σύγκρινε τις εκδόσεις τους “Νέα Σύνορα” με το περιοδικό μου “Νέα Σύνορα” κι έβλεπες την απορία στα μάτια του…

Γνωστό πως στις 7 Φεβρουαρίου 1983 κατέθεσα ξανά το σήμα “Νέα Σύνορα”, σήμα που χρησιμοποιούσα δεκατρία (13) ολόκληρα χρόνια ανελλιπώς, εκδίδοντας περιοδικό, εφημερίδα, λογοτεχνικά βιβλία, και δημιουργώντας ζωντανό πολιτιστικό σύλλογο στην οδό Γαμβέττα, με εκατοντάδες συγκεντρώσεις στο 120 τ.μ. εντευκτήριό μας, με επωνυμία “Στέγη Πολιτιστικών εκδηλώσεων Νέα Σύνορα”. Έχοντας υπόψη το πλήθος των εκδόσεων και των εκδηλώσεων αυτών, η εναγομένη, σαφώς συμπεριφέρθηκε αντίθετα προς την καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη από το ότι συνέχισε να εκδίδει βιβλία και να κάνει χρήση του άνω διακριτικού στα βιβλία της ακόμα και μετά την άνω κατάθεση εκ μέρους μου το έτος 1983 του σήματος “Νέα Σύνορα”, αν και έπρεπε να είχε σταματήσει να χρησιμοποιεί το κατοχυρωμένο στο όνομά μου πλέον σήμα από πολύ καιρό πριν, αμέσως μετά την έκδοση της υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων, που αναγνώριζε πως το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα” μου ανήκε δικαιωματικά και τελεσίδικα, από τις 17-11-1970. Αυτά βέβαια αν ο Αντώνης Λιβάνης ήταν τίμιος άνθρωπος, που για το ήθος του και την τιμιότητά του βοούσαν λίγα χρόνια πριν οι εφημερίδες και τα Μ.Μ.Ε. Ακόμα και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου τον αποκαλούσε γκάνγκστερ (βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, τόμος α΄, σελ. 93 & σσ. 529-531). Η απόφασή του να καταπατήσει για δεύτερη φορά το κατοχυρωμένο σήμα μου, πάρθηκε με απώτερο στόχο να εκμεταλλευτεί εμπορικά την τεράστια επιτυχία που είχαν οι εκδόσεις μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” και το περιοδικό μου, αλλά και η μεγάλη φήμη από την όλη δραστηριότητά μου με τον Σύλλογό μας, το πλήθος των αξιόλογων αυτών εκδηλώσεών μας που από σπόντα τους έφερνε πελάτες στο βιβλιοπωλείο τους που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχαν. Σπείρανε σύγχυση ώστε να πουλάν κάποια βιβλία της “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ, στους

βιβλιόφιλους οι οποίοι τα αγόραζαν διότι νόμιζαν πως ήταν δικές μου εκδόσεις!.. Αν δεν είχε τέτοια πρόθεση ο Αντώνης Λιβάνης, όταν σύστησε με τον Άγγελο Καραγεωργίου την 7η Ιανουαρίου του 1977 την εκδοτική επιχείρηση με επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.”, δεν θα συμπεριλάμβανε στη φίρμα του ως διακριτικό τίτλο το κατοχυρωμένο από το 1970 και γνωστό πλέον σήμα μου “Νέα Σύνορα”!.. Αυτά με την προϋπόθεση πως ήθελε να συμπεριφερθεί με καλή πίστη και με χρηστά συναλλακτικά ήθη, πράγμα που δεν έκανε ποτέ στη ζωή του…

Αλλά κ. Εφέτη Εισηγητή και κ. κ. Δικαστές, είναι δυνατόν να μη σας προβλημάτισε καθόλου η Εκχώρηση εταιρικής μερίδος και η τροποποίηση καταστατικού της “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” και υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, που πραγματοποιήθηκε την 30ην του μηνός Σεπτεμβρίου του έτους 1982, τότε που εσείς λέγατε πως η παραπάνω ετερόρρυθμη εταιρία εξακολουθούσε να εκδίδει βιβλία ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, τέχνης, λαογραφίας, οικολογίας και περιβάλλοντος, ιστορίας και επιστήμης, ψυχολογίας, κοινωνιολογίας κλπ., και πως τα παραπάνω βιβλία που εξέδιδε η άνω επιχείρηση συνδέθηκαν στην αντίληψη των καταναλωτών και του αναγνωστικού κοινού για σειρά ετών με την επιχείρηση της εναγομένης, άρα ήταν ευημερούσα επιχείρηση, ενώ η επιχείρηση αυτή έπνεε τα λοίσθια!.. Θυμηθείτε πως ο αποχωρών Αντώνης Λιβάνης την 30-9-1982 (πριν εγώ καταθέσω εκ νέου το σήμα “Νέα Σύνορα” στο Υπουργείο Εμπορίου) από την επιχείρηση αυτή, δεν βρήκε (από καθαρά κέρδη) στο ταμείο ούτε μία δραχμή για να πάρει!!! Δηλαδή από την 7ην Ιανουαρίου του 1977 έως της 15ης Σεπτεμβρίου 1982, δεν είχαν ουδένα κέρδος!!! Το βεβαιώνουν οι ίδιοι οι εναγόμενοι στην παραπάνω Εκχώρηση Εταιρικής Μερίδας που σύνταξαν, πως δεν προέκυψαν καθαρά κέρδη, και κατά συνέπεια ουδέν έχει να λάβη ο εκχωρητής εταίρος (Αντώνης Λιβάνης) παρά της εταιρείας!!! Για ποια ανθηρά και δημιουργικά “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” της εναγομένης μας μιλάει ο κ. Εφέτης Εισηγητής με τις αερολογίες του αυτές και που αλίμονο τις κάνει αποδεκτές το Δικαστήριο κι απορρίπτει την αγωγή μου;;; Ώστε η εναγομένη δεν συμπεριφέρθηκε αντίθετα προς την καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη από το ότι συνέχισε και μετά την άνω κατάθεση εκ μέρους μου το έτος 1983 του σήματος αυτού προς διάκριση και βιβλίων εκδιδόμενων από εμένα, να κάνει χρήση του άνω διακριτικού στα βιβλία που εκδιδόταν από την επιχείρησή της!!! Ωραίο ηθικό δίδαγμα δίνεται σε μας και στα παιδιά σας, κ. Εφέτη Εισηγητή και κ. κ. Δικαστές!!! Μα για το θεό, πως συνδέθηκαν στην αντίληψη των καταναλωτών και του αναγνωστικού κοινού για σειρά ετών με την επιχείρηση της εναγομένης, αφού πουλούσαν ελάχιστα κακά βιβλία κι αυτά από σύγχυση!!! Αυτοί οι ολίγοι, οι ελάχιστοι “πελάτες” τους, ήταν το πλήθος των καταναλωτών που συνδέθηκε στην αντίληψή τους ο “ευημερών” οίκος Λιβάνη, ο οποίος από την 7ην Ιανουαρίου του 1977 έως της 15ης Σεπτεμβρίου 1982 μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες;;; Μας εμπαίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής, μας εμπαίζουν οι κ. κ. Δικαστές;;;

Εγώ έτσι κι αλλιώς, ακόμα και πριν κατοχυρώσω για δεύτερη φορά το σήμα μου “Νέα Σύνορα” το 1983, δικαιούμουνα να το χρησιμοποιώ σε εκδόσεις βιβλίων, γιατί όλα τα περιοδικά – το έχω ξαναπεί – είναι παραδεκτό άλλα και αποδεκτό να προχωρούν σε εκδόσεις βιβλίων με τη νόμιμη φίρμα τους. Δε βρέθηκε δε κανείς μέχρι σήμερα, να τους αμφισβητήσει το δικαίωμα αυτό, αλλά ούτε και κανείς διανοήθηκε, να πάρει τον τίτλο κάποιου λογοτεχνικού περιοδικού, για να φτιάξει δικές του εκδόσεις!.. Φαντάζεστε κ. Τριανταφυλλόπουλε, να καταπατούσαν κάποιοι κλεφταράδες τύπου Αντώνη Λιβάνη, το σήμα του περιοδικού “ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ”, του

Γρηγόριου Ξενόπουλου και του Πέτρου Χάρη, που για λόγους οικονομικούς είχε διακόψει την έκδοσή του για χρόνια, και να δημιουργούσαν εκδοτικό οίκο “ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ”!!! Το πάει ο νους σας;

Παρ’ όλα αυτά, στις αρχές του 1983, κατάθεσα ξανά το σήμα “Νέα Σύνορα” για έκδοση λογοτεχνικού περιοδικού, αλλά και για εκδόσεις βιβλίων και έκδοση εφημερίδας!.. Αυτά, κ. Εφέτη Εισηγητή, έγιναν μετά τις 30-9-1982, τότε, που η μαϊμού εκδοτική εταιρεία “Νέα Σύνορα” του Αντώνη Λιβάνη, μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες, …και που κατά Γιάννη Καψή, η εκδοτική αυτή εταιρεία, ήταν από το …1977 από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους πια στην Ελλάδα!!! Για ποια επί τέλους επικράτηση στις συναλλαγές των αντίδικων μονολογεί ο κ. Εφέτης Εισηγητής και τους μονολόγους αυτούς αποδέχεται το Δικαστήριο και απορρίπτει την δικαιότατη αγωγή μου;;;

Με τις λέξεις “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, που έκλεψαν από εμένα μεσούσης της δικτατορίας, το 1972, οι της ΕΠΕ “Νέα Σύνορα”, είχαν σαφή πρόθεση δίκην πυροτεχνήματος, να εντυπωσιάσουν το καταναλωτικό κοινό, που εκείνο τον καιρό διψούσε για βιβλία και περιοδικά με αντιστασιακό περιεχόμενο! Θυμηθείτε τα “18 Κείμενα” των εκδόσεων “Κέδρος”. Σκέφτηκαν λοιπόν οι μπαμπέσηδες να σπείρουν σύγχυση προς όφελός τους και να φανούν αυτοί, ο Χαραλαμπόπουλος, η Καψή και ο Λιβάνης, πως εξέδιδαν το περιοδικό μου “Νέα Σύνορα” (ίδιος τίτλος βλέπετε και ίδιο αντικείμενο) και πως είναι αυτοί οι ίδιοι που αντιστέκονταν στη Χούντα, χωρίς όμως ποτέ να κυκλοφορήσουν κάποιο δικό τους βιβλίο που να αντιπαρατίθεται ανοιχτά κατά των πραξικοπηματιών. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο οι συνταγματάρχες (τα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι την πτώση τους), δεν κινήθηκαν ποτέ εναντίον τους, όπως έκαναν με εμένα και με σωρό άλλους εκδότες που εκδίδαμε βιβλία και περιοδικά και που απαγόρευσαν την κυκλοφορία τους!.. Αν εναντιωνόντουσαν στη Χούντα οι αντίδικοι με κείμενα που θα τους ενοχλούσαν, θα είχαν υποστεί και τις συνέπειες που όλοι όσοι αντιστεκόμαστε είχαμε. Θέλανε, ο Χαραλαμπόπουλος, η Καψή και ο Λιβάνης, το σήμα μου “Νέα Σύνορα”, το λάβαρό μου, δικό τους “αντιστασιακό φλάμπουρο” …κατά της δικτατορίας, και το σιγοψιθύριζαν μυστικά στους συγγενείς και στους γνωστούς τους, για να προσελκύουν αγοραστές στα ουδέτερα βιβλία που εξέδιδαν και βέβαια για να μην κινδυνεύσουν. Ήθελαν να φαίνονται διαφωνούντες αλλά χωρίς διώξεις ή άλλες συνέπειες, περιμένοντας τη μεταπολίτευση που σαν αντιστασιακοί πλέον θα είχαν “δικαίωμα” να αναρριχηθούν σε πολιτικά πόστα και θώκους, πράγμα που έκαναν!!! Για το λόγο αυτό οι εκδόσεις τους δεν προχώρησαν εμπορικά και για το ίδιο λόγο, ο Χαραλαμπόπουλος και η Καψή, πριν τη λήξη της πενταετίας, πούλησαν όσο όσο τα μερίδιά τους στην οικογένεια Λιβάνη και στον Άγγελο Καραγεωργίου κι απεχώρησαν (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 199-204 και τόμο 2ο, σσ. 59-60).

Ο Αντώνης Λιβάνης το Φεβρουάριο του 1977, θέλοντας να εμπορευτεί τους είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων που είχε εκδώσει η ΕΠΕ “Νέα Σύνορα” στη νέα και αυτοτελή επιχείρηση που έστησε στην οδό Σόλωνος 94 με επωνυμία “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” υπό το διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, και για να μην έχει κάποια προβλήματα μαζί μου στο μέλλον μια και από τις 20/8/1976 είχα στείλει εξώδικη διαμαρτυρία για την παράνομη χρήση του κατοχυρωμένου σήματός μου, προς την εταιρεία περιορισμένης ευθύνης “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ (Θεάτρου 5) Αθήνα, κράτησε στην επωνυμία του σα διακριτικό τίτλο το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, χωρίς να έχει η επιχείρηση του αυτή κάποια σχέση με την “Νέα

Σύνορα” ΕΠΕ, διαβεβαιώνοντάς μας δια λόγων πως η νέα επιχείρηση της οδού Σόλωνος 94, ήταν διάδοχος της ΕΠΕ “Νέα Σύνορα”!.. Αυτό όμως δεν διαπιστώνεται από πουθενά!!! Ούτε από το Πρωτοδικείο Αθηνών, που υπάρχει η σύσταση της ΕΠΕ “Νέα Σύνορα”, ούτε από το ίδιο Πρωτοδικείο που υπάρχει η σύσταση της “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.”, υπό το διακριτικό τίτλο το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”!!! Η μία εταιρεία με την άλλη, το αποδείξαμε διεξοδικά παραπάνω, είναι ξέχωρες και αυτόνομες επιχειρήσεις μη έχοντας ουδεμία σχέση ή συνάφεια και πολύ περισσότερο καμία σχέση διαδοχής η μία από την άλλη. Που σημαίνει, πως και από τις δύο αυτές ανεξάρτητες εταιρείες έπεσε θύμα καταπάτησης – βιασμού, το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” και μάλιστα δύο φορές!!! Αυτά, όταν με την υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων, το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα”, μου ανήκε δικαιωματικά από 17-11-1970!!! Θα πρέπει κάποιος να πει στους Λιβάνηδες, πως όσα κρατάνε και χρησιμοποιούνε το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, θα δυσκολεύονται πολύ γιατί ο κόσμος τους ξέρει, αλλά κι αν υπάρξει κάποιος που δεν τους ξέρει – τελείως απίθανο, ξέρουν αλίμονο τον εαυτό τους αυτοί…

Η εναγομένη, κ. Τριανταφυλλόπουλε, όντως συμπεριφέρθηκε αντίθετα προς την καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη, το είπα και πιο πάνω, διότι ενώ είχα αμετάκλητα στην κατοχή μου το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα” με την υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων, έκανε έναρξη στις 7 Ιανουαρίου του 1977 της επιχείρησης “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, καταπατώντας για δεύτερη φορά τον κατοχυρωμένο από το 1970 σήμα μου. Για να διαπιστώσετε την “καλή πίστη” και τα “χρηστά συναλλακτικά ήθη” του Αντώνη Λιβάνη, κράτησε ο ανάλγητος με το έτσι θέλω ως διακριτικό σήμα στη νέα και ανεξάρτητη επιχείρησή του το κατοχυρωμένο σήμα μου, ενώ ήδη – απίστευτο, το ξαναλέω, με την υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων, το εκδοτικό σήμα “Νέα Σύνορα” μου ανήκε δικαιωματικά από την 17-11-1970!!! Συνέχισε δε να χρησιμοποιεί παράνομα το σήμα μου “Νέα Σύνορα” και μετά τη δεύτερη κατάθεσή του το έτος 1983 από μέρους μου στο Υπουργείο Εμπορίου, στο Τμήμα καταθέσεως σημάτων, παρ΄ όλο που έλαβε πλείστες προφορικές διαμαρτυρίες μου και τέλος εξώδικες διαμαρτυρίες για την παράνομη καταπάτηση και χρήση του ως άνω εκδοτικού κατοχυρωμένου σήματός μου. Με τον ίδιο αισχρό τρόπο, αντίθετα προς την καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη, συμπεριφέρθηκε όταν καταπάτησε και χρησιμοποίησε δύο άλλα εκδοτικά κατοχυρωμένα σήματα το “Μύθος” και το “Κλειδί”!!! Για του λόγου του αληθές:

α) Εκδοτικός οίκος “Μύθος”. Αυτό το σήμα τον έκλεψαν από τη δικαιούχο: Μ. ΚΑΛΔΗ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΠΕ, Ευγενίου Βούλγαρη 3, 9η πάροδος, Κέρκυρα. Η παραπάνω Εταιρία Περιορισμένης Ευθύνης, είχε καταθέσει το σήμα “Μύθος”, στις 2-2-1982 με ορισμένη ασπρόμαυρη σύνθεση και έγινε δεκτό με την υπ' αριθ. 3631/81 απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου Σημάτων, με αριθμό σήματος 81417. Το σήμα τούτο, η ΕΠΕ Μ(ιράντα) ΚΑΛΔΗ, το είχε καταθέσει για να διακρίνει έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία, υλικά δια καλλιτέχνες. Στις 11-4-1989 όμως, πήγε ο Ηλίας Αντ. Λιβάνης, και ζήτησε να καταθέσει το σήμα “Μύθος”, για να διακρίνει βιβλία, περιοδικά και είδη χαρτοπωλείου, αλλά με απόφαση της Διοικητικής Επιτροπής Σημάτων υπ' αριθ. 685/91, απορρίπτεται η αίτησή του, γιατί όπως αναφέρει η απόφασή της παραπάνω επιτροπής, το σήμα “Μύθος” του Ηλία Αντ.

Λιβάνη, “είναι παραποίηση ή απομίμηση νομίμως προδηλωθέντος και μη διαγραφέντος σήματος, χρησιμεύοντος προς διάκρισιν του αυτού ή παρομοίου προϊόντος” (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, 2ο τόμο, σσ. 807-810).Παρ' όλα αυτά, ο Ηλίας Αντ. Λιβάνης, θέλοντας προφανώς να μην υπολείπεται του πατέρα του σε λαθροχειρία (το μήλο άλλωστε κάτω από τη μηλιά πέφτει), που έκλεψε το κατοχυρωμένο στ' όνομά μου σήμα “Νέα Σύνορα”, γράφει στα παλιά του παπούτσια την απόφαση της παραπάνω επιτροπής του Υπουργείου Εμπορίου (η οποία του κοινοποιήθηκε με Δικαστικό Επιμελητή στις 30-4-1991, με Έκθεση Επίδοσης αριθ. 5257-Β, για να λάβει γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες), και από το 1989, ίσως κι από πιο μπροστά, χρησιμοποιούσε ανελλιπώς το ξένο τούτο σήμα στα βιβλιοπωλεία της οικογένειάς του, στην οδό Σόλωνος. Υπάρχει μάλιστα το προαναφερόμενο σήμα “Μύθος”, στις τζαμαρίες πάνω από τις εισόδους του νέου καταστήματός τους και από τη μεριά της Σόλωνος και από τη μεριά της Ιπποκράτους, μέχρι σήμερα, αλλά και σε ταμπέλα στην είσοδο του βιβλιοπωλείου τους στη “Στοά του βιβλίου”! Σ' όλες δε τις διαφημίσεις που καταχωρούσαν μέχρι το 1997, διαφήμιζαν το ξένο σήμα για δικό τους, σαν προϊόν της διάνοιάς τους!.. Το ίδιο και στους τιμοκαταλόγους που εξέδιδαν!

Λέω μέχρι το 1997, γιατί την παραπάνω αλήθεια, πως πράγματι το σήμα τούτο είναι κλεμμένο, το ομολογούν και οι ίδιοι με τον πανικό που τους κατέλαβε, όταν είδαν στην εφημερίδα “Αυριανή” (23-11-1997, σελ.11), εκτενές δημοσίευμά μου, όπου κατάγγειλα με αδιάσειστα στοιχεία, τις κλοπές των παραπάνω εκδοτικών σημάτων, από τον Εκδοτικό τους …Οργανισμό. Θορυβήθηκαν δε τόσο, ώστε απάλειψαν το σήμα “Μύθος” από τις διαφημίσεις τους του 1998, αλλά και από τους ανατυπωμένους βιαστικά καταλόγους βιβλίων τους, αφού εξαφάνισαν πρώτα όλους τους παλιούς καταλόγους, μήπως και σιγήσει ο θόρυβος για το σκάνδαλο!.. (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, περιεχόμενα 2ου τόμου, στο ίδιο θέμα.)

Ε, καλά τώρα, πρώτη φορά είναι; Με το κλεμμένο τούτο σήμα, “Μύθος”, έχει εκδώσει ο αθεόφοβος, 68 βιβλία!!! Θα μου πείτε, σιγά το πράγμα! Με το δικό σου κλεμμένο σήμα “Νέα Σύνορα”, ο πατέρας του, έχει “εκδώσει” 1113 βιβλία!!! Ε, όχι ίσα ο μάστορας και το μαστορόπουλο..Ορίστε και η απόδειξη:.ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝΑΒΜ: Η98/15492Αριθ. 1/99ΔΙΑΤΑΞΗΟ Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αθηνών

Αφού λάβαμε υπόψη την από 13-11-1998 καταγγελία - έγκληση του Δημητρίου Βαλασκαντζή, κατοίκου Αθηνών (οδός Μεγαλοπόλεως 11-13 Γκύζη) κατά του Ηλία Λιβάνη του Αντωνίου, κατοίκου Αθηνών (οδός Σόλωνος 98), εκθέτουμε τα ακόλουθα:Ο εγκαλών, ο οποίος είναι εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας και του περιοδικού « Νέα Σύνορα», στην υπό κρίσιν έγκλησή του αναφέρει ότι ο εγκαλούμενος, ο οποίος είναι υπεύθυνος του εκδοτικού οίκου Λιβάνη, χρησιμοποιεί και εκδίδει βιβλία με το σήμα «ΜΥΘΟΣ» από το έτος 1989 έως σήμερα, το οποίο όμως, αφενός μεν δεν του ανήκε ποτέ, καθότι η Διοικητική Επιτροπή Σημάτων, απέρριψε την από 11-4-1989 αίτησή του για την κατοχύρωση του ως άνω σήματος με την υπ' αριθ. 685/91

απόφασή της, αφετέρου δε ο εγκαλών είναι νόμιμος δικαιούχος του σήματος αυτού, από την 24-2-1997, όπως ο ίδιος αναφέρει, ζητώντας για τους λόγους αυτούς να ληφθούν μέτρα « ...εναντίον του παρανομούντος κατ' εξακολούθηση Ηλία Α. Λιβάνη» .Από όσα προαναφέρθηκαν προκύπτει ότι ο εγκαλών ζητεί την ποινική δίωξη του εγκαλουμένου, για την παράβαση της διάταξης του άρθρου 28 παρ. 1β΄ του Ν. 2239/1994 « Περί Σημάτων» (ΦΕΚ 152, τ. Α΄), σύμφωνα με την οποία «Τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και με χρηματική ποινή τουλάχιστον διακοσίων χιλιάδων (200.000) δραχμών ή με μία από τις ποινές αυτές... β) όποιος θέτει σε προϊόντα της επιχείρησής του ή σε αντικείμενα του εμπορίου του εν γνώσει αλλότριο σήμα...» Πλην όμως, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 29 του ως άνω Νόμου, η ποινική δίωξη για την ανωτέρω παράβαση, ασκείται κατ' έγκληση του παθόντος και συνεπώς η υπό κρίσιν έγκληση, θα πρέπει να απορριφθεί διότι δεν στηρίζεται στο νόμο, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 47 παρ. 1 του ΚΠΔ, καθόσον ο εγκαλών, δεν υπέβαλε αυτήν εμπρόθεσμα, δηλ, εντός τριμήνου από την ημέρα που έλαβε γνώση για την πράξη που τελέσθηκε και για το πρόσωπο που την τέλεσε και συγκεκριμένα, ενώ κατέστη, όπως αναφέρει, δικαιούχος του εν λόγω σήματος από την 24-2-1997 και ενώ εγνώριζε ότι ο εγκαλούμενος χρησιμοποιούσε αυτό από το έτος 1989 για την έκδοση των βιβλίων του, υπέβαλε εκπρόθεσμα την υπό κρίσιν έγκληση – κατά την 17-11-1998 –, με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί το αξιόποινο της ανωτέρω πράξης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτουμε την από 13-11-1998 έγκληση του Δημητρίου Βαλασκαντζή και παραγγέλλουμε την κοινοποίηση αντιγράφου της διατάξεως αυτής στον εγκαλούντα, ο οποίος έχει το δικαίωμα να προσφύγει στον Εισαγγελέα Εφετών Αθήνας μέσα σε 15 ημέρες από την επίδοσή της.

Αθήνα 15-12-1998

Η Εισαγγελέας

ΕΛΕΝΗ ΣΚΕΠΑΡΝΙΑ

Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών

Επεδόθη στις 12-2-1999

στον ίδιο

ο επιδούς

Χ. Κολοκοτρώνης

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

Αθήνα 12 ΦΕΒ. 1999

Η Γραμματέας

Αικατερίνη Μάνου

Το σήμα αυτό κ. Τριανταφυλλόπουλε, η εναγομένη με την “καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη”, δεν έπαψε να το χρησιμοποιεί ακόμα και σήμερα!!! Υπάρχει μάλιστα το προαναφερόμενο σήμα “Μύθος” στις τζαμαρίες τους πάνω από τις εισόδους του νέου καταστήματός τους και από τη μεριά της Σόλωνος και από τη μεριά της Ιπποκράτους!.. (Βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, 2ο τόμο, σσ. 807 έως 810). Ακόμα υπάρχει στη στοά Ορφέως και στην περίφημη “Στοά του βιβλίου” που έχει βιβλιοπωλείο η εναγόμενη, σε πλακέτα από ορείχαλκο πάνω από την είσοδο του βιβλιοπωλείου τους μαζί με άλλα εκδοτικά σήματα και ασφαλώς θα πουλάνε και κάποια βιβλία τους με σήμα “Μύθος”, από τους 68 τίτλους που έχουν εκδώσει!.. Αυτοί οι άνθρωποι, που δεν διστάζουν προ ουδενός, μας λέει ο κ. Εφέτης εισηγητής, πως δεν έπραξαν αντίθετα από την καλή πίστη και τα χρηστά συναλλακτικά ήθη, όταν καταπάτησαν το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου “Νέα Σύνορα” και ασφαλώς το ίδιο θα ισχύει (την ίδια γνώμη θα έχει) και για τα άλλα εκδοτικά κατοχυρωμένα σήματα που καταπάτησαν οι εναγόμενοι, μια που συμπεριφέρθηκαν, ως λέγει σ’ εμένα, με καλή πίστη και με χρηστά συναλλακτικά ήθη!!! Νέοι καιροί, νέα ήθη…

β) Εκδοτικός οίκος “Το Κλειδί”. Αυτό το σήμα, το έκλεψαν από τον δικαιούχο: Ιωάννη Σωτηρίου Μακρόπουλο, ιδιωτικό υπάλληλο, Βασιλέως Κωνσταντίνου 73, Πειραιά. Το κατάθεσε στις 3-8-1973 στο Υπουργείο Εμπορίου, στο Τμήμα Σημάτων, και το χρησιμοποιούσε ως τίτλο περιοδικού. Έγινε δεκτό το σήμα του με αριθμό απόφασης 4680/1973 και πήρε αριθμό 59848.

Πλην όμως, στις 16-12-1985, η Παναγιώτα Αντωνίου Λιβάνη, θέλοντας κι αυτή προφανώς να μην υπολείπεται του πατέρα της και του αδελφού της σε λαθροχειρία (το μήλο είπαμε κάτω από τη μηλιά πέφτει κι από αγκάθι φυτρώνει άλλο αγκάθι), κατάθεσε αίτηση κι η αφεντιά της στο Υπουργείο Εμπορίου, στο Τμήμα Σημάτων, και ζήτησε να κατοχυρώσει στο όνομά της το σήμα “Το Κλειδί”, για να διακρίνει βιβλία, περιοδικό και είδη χαρτοπωλείου!.. Επειδή δε ο ιδιοκτήτης του παραπάνω σήματος, προφανώς δεν ήξερε (όπως άλλωστε κι εγώ) πως ήταν υποχρεωμένος να ανανεώνει την κατάθεση του σήματός του ανά δεκαετία, κι είχε λήξει η προστασία του, αφού πέρασε η δεκαετία χωρίς να το ανανεώσει, η κ. Παναγιώτα Αντωνίου Λιβάνη, έτρεξε κι άρπαξε το σήμα του Μακρόπουλου, και το 'χει τώρα κατοχυρώσει στ' όνομά της, γιατί η Διοικητική Επιτροπή του Υπουργείου Εμπορίου, έκανε δεχτό το αίτημά της, με την υπ' αριθ. 6011/86 απόφασή του και πήρε αριθμό σήματος 91950 (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, 2ο τόμο, σσ. 811-814). Αυτό, προφανώς επειδή κι αυτής ο τίτλος “Το Κλειδί”, είναι προϊόν της ...διάνοιάς της. Όπως προϊόν της διάνοιας του πατρός της, είναι το σήμα “Νέα Σύνορα”, και του αδερφού της το σήμα “Μύθος”...Μετά την παραπάνω απόφαση της επιτροπής του Υπουργείου Εμπορίου και από το 1986, χρησιμοποιεί ανελλιπώς το ξένο σήμα (δικό της τώρα πια και με την άδεια της ...αστυνομίας), στο βιβλιοπωλείο τους στην οδό Σόλωνος 96-98. Υπάρχει μάλιστα το σήμα: “Το Κλειδί”, δίπλα στ' άλλα κλεμμένα σήματα: “Νέα Σύνορα” και “Μύθος”, στις τζαμαρίες, πάνω από τις εισόδους του καταστήματός τους και από τη μεριά της Σόλωνος και από τη μεριά της Ιπποκράτους. Φαίνεται πως θέλανε να το κρεμάσουν κι αυτό στο μπρελόκ τους, με τ’ άλλα κλεμμένα κατοχυρωμένα εκδοτικά σήματα!.. Σε όλες δε τις διαφημίσεις που καταχωρούν, και στους τιμοκαταλόγους που εκδίδουν, διαφημίζουν κι αυτό το σήμα για δικό τους, σαν προϊόν της ...διάνοιάς τους και δεν

ντρέπονται. Με το σήμα αυτό τότε, είχαν εκδώσει 142, ίσως και περισσότερα, βιβλία!.. (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, 2ο τόμο, σσ. 811-814.)Έχετε δει, Εκδοτικό Οργανισμό(!!!) με κλεμμένα τρία εκδοτικά σήματα; Σας τον παρουσιάζουμε: Οι Εκδόσεις μαϊμού “Νέα Σύνορα”, οι Εκδόσεις μαϊμού “Μύθος” και οι Εκδόσεις μαϊμού “Κλειδί”, του Αντώνη Λιβάνη και της οικογένειάς του!!! (Βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, 1ο τόμο σελ. 35 έως 41).

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής το σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, με εικασίες και αοριστίες, λέει:

(19) Υπό τις άνω αποδεικνυόμενες περιστάσεις και συνθήκες χρησιμοποιήσεως του άνω διακριτικού από την εναγομένη δεν δύναται να γίνει λόγος για προστασία του ενάγοντος σε βάρος της εναγομένης ως χρησιμοποιούσα κατά παραποίηση προκατατεθέν σήμα του ενάγοντος αφού το διακριτικό που αποτελούνταν από τις ίδιες λέξεις με το σήμα του ενάγοντος χρησιμοποιούσε η άνω εκδοτική επιχείρηση για ανόμοια προϊόντα ήτοι για βιβλία και όχι για περιοδικό. Η εκ νέου κατάθεση ως παραστάσεως του σήματος ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ το έτος 1983 προς διάκριση και βιβλίων διαφόρων και περιοδικών εκδόσεων και εφημερίδας από τον ενάγοντα δεν καθιστούσαν δυνατή την εκ μέρους του άσκηση των εξουσιών από το σήμα αυτό ως διακριτικού βιβλίων υπό την προαναφερθείσα έννοια κατά της εναγομένης ως χρησιμοποιούσης από ετών πριν το έτος 1983 την ίδια ένδειξη στις συναλλαγές μαζί με στοιχεία της επωνυμίας της για να δηλώνει τον εκδοτικό οίκο των βιβλίων που προερχόνταν από αυτήν.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια σας κ. Εφέτη Εισηγητή, δύνεται και πρέπει να γίνει λόγος για προστασία του κατοχυρωμένου σήματός μου “Νέα Σύνορα” σε βάρος της εναγομένης ως χρησιμοποιούσα κατά παραποίηση το προκατατεθέν σήμα μου, αφού το διακριτικό τους σήμα αποτελείται από τις ίδιες λέξεις με το κατοχυρωμένο σήμα μου το οποίο χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν κάκιστα οι εναγόμενοι στην άνω εκδοτική επιχείρησή τους, όπως αναλύω εμπεριστατωμένα παραπάνω. Και βεβαίως δεν είχαμε ανόμοια προϊόντα: Εκδοτικός οίκος (“ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”) με λογοτεχνικά βιβλία οι εναγόμενοι, εκδοτικός οίκος (“ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”) με λογοτεχνικά βιβλία κι εγώ, μόνο που το πλήθος των βιβλίων του Αντώνη Λιβάνη και της οικογένειάς του, είναι δακρύβρεχτα ρομάντζα!.. Εκδοτικός οίκος (“ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”) με περιοδικό εγώ, εκδοτικός οίκος (“ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”) με περιοδικά κι οι εναγόμενοι και μάλιστα με τέσσερα (4) περιοδικά αυτοί!!!Η νέα κατάθεση από μέρους μου του σήματος “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” το έτος 1983 για διάκριση βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδας, κατέστησαν δυνατή την εκ μέρους μου άσκηση εξουσιών, διότι το σήμα αυτό ως διακριτικού βιβλίων υπό της εναγομένης, το χρησιμοποιεί συχνά χωρίς την επωνυμία της ώστε να υπάρξει έστω μια υποτυπώδη διάκριση (χωρίς με αυτό το λόγο να παραδέχομαι ότι δικαιούται να χρησιμοποιεί το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα” δίπλα στην επωνυμία της) με αποτέλεσμα να επιφέρει αγεφύρωτη σύγχυση, που αποδείχτηκε από τις εκατοντάδες τηλεφωνικές παραγγελίες που λάβαινα και λαβαίνω. Και δεν φρόντισαν να δηλώνουν τον εκδοτικό οίκο από τον οποίο προέρχονταν τα βιβλία, διότι η σύγχυση τους έφερνε πελάτες μου που τόσο τους είχαν ανάγκη, μια που η επιχείρησή τους μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες!!!

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής το σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, λέει:(20) Όλοι οι καταναλωτές και εκείνοι στους οποίους στέλνονταν τα τεύχη του περιοδικού ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ που εξέδιδε ο ενάγων και οι αναγνώστες ανά την Ελλάδα που ενδιαφέρονταν να προμηθευθούν βιβλία και από αυτά που εξέδιδε η εκδοτική επιχείρηση που διεύθυνε αρχικά ο Αντώνιος Λιβάνης και στη συνέχεια η εναγόμενη εταιρεία μπορούσαν να διακρίνουν από την παράθεση στοιχείων της επωνυμίας της εκδοτικής επιχείρησης Λιβάνη μαζί με το διακριτικό ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ σε κάθε βιβλίο που εξέδιδε αυτή ότι τα άνω βιβλία ήταν προελεύσεως του συγκεκριμένου εκδοτικού οίκου Λιβάνη και δεν ήταν έκδοση του περιοδικού ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ που εξέδιδε ο ενάγων.ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Οι συνδρομητές μου και οι πελάτες μου που αγόραζαν από τα βιβλιοπωλεία, τα κιόσκια και τα περίπτερα το περιοδικό μου και τα βιβλία που εξέδιδα, γνώριζαν πως ο εκδότης των βιβλίων και των περιοδικών που αγόραζαν με την επωνυμία “Νέα Σύνορα”, ότ’ ήταν ο Δημήτρης Βαλασκαντζής. Όταν πότε πότε έβλεπαν το όνομα του Αντώνη Λιβάνη σε κάποιο βιβλίο, έμεναν με την εντύπωση πως ήταν πράκτοράς μας ή πως ήταν μία ενιαία επιχείρηση με παρακλάδια. Πάρα πολλοί φίλοι μου μέχρι σήμερα νομίζουν πως είμαι μεγαλομέτοχος στις επιχειρήσεις των εναγομένων! Καταλαβαίνετε ποια άσχημη γνώμη είχαν και έχουν οι άλλοι για μένα… Άλλωστε φαίνεται η άνευ προηγουμένου σύγχυση από τις εκατοντάδες επιστολές που έλαβα και είχαν αποδέκτη τον Αντώνη Λιβάνη και την οικογένειά του, και που μεγάλο μέρος τους έθεσα στην κρίση του δικαστηρίου σας, μα που δεν τις λάβετε υπόψη σας…

Όσο για τις επιστολές αυτές, όχι όσες επιστολές, αλλά το πλήθος των επιστολών αυτών και μάλιστα και στενών φίλων του Αντώνη Λιβάνη και συνεργατών του στο ΠΑΣΟΚ και της οικογένειάς του, δεν εστάλησαν από το 1972 μέχρι και την άσκηση της ένδικης αγωγής, αλλά στέλνονται έως σήμερα και αφορούσαν και αφορούν παραγγελίες βιβλίων των εκδόσεων Λιβάνη ή ήταν και είναι ευχαριστήριες ή άλλου κοινωνικού περιεχομένου (προσκλήσεις σε εορτές, γάμους, κλπ), ή και πολιτικού περιεχομένου!.. Υπάρχει πλήθος επιστολών που δεν τις προσεκόμισα. Ακόμα και σήμερα, αρχές του 2007, λαβαίνω επιστολές και τηλεφωνήματα που αφορούν τον Αντώνη Λιβάνη, την οικογένειά του και τις εκδόσεις τους, γιατί συνεχίζεται η σύγχυση με την ύπαρξη δύο εκδοτικών οίκων “Νέα Σύνορα”, και σεις με την απόφαση που πήρατε, ενθαρρύνετε τη διαιώνιση της σύγχυσης αυτής!!!.

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής το σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005, λέει:

(21) Δεν δημιούργησε σύγχυση αντικειμενικά στους άνω καταναλωτές η κατά τον προαναφερθέντα τρόπο μαζί με στοιχεία από την επωνυμία της χρήσης ως διακριτικού γνωρίσματος προελεύσεως από αυτήν των βιβλίων που εξέδιδε και διένειμε η εναγόμενη εταιρεία, των λέξεων ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ πριν και μετά την κατάθεση εκ νέου από τον ενάγοντα του σήματος που περιείχε τις λέξεις αυτές σε παράσταση και με χρωματική σύνθεση τον Φεβρουάριο του έτους 1983 αφού είχε ήδη καταστεί γνωστή η εκδοτική επιχείρηση της εναγομένης στο αναγνωστικό κοινό ανά την Ελλάδα. Εκτιμήσεις του ίδιου του ενάγοντος αποτελούν τα περί δημιουργίας συγχύσεως στους ενδιαφερομένους όσα αναγράφονταν σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά και αφορούσαν στην ενημέρωση του κοινού για τα βιβλία που είχαν κυκλοφορήσει από την εκδοτική επιχείρηση της εναγομένης που άλλοτε την ανέφεραν οι συντάκτες δημοσιογράφοι στα σχετικά δημοσιευόμενα κείμενα με τα πλήρη στοιχεία εκδοτικού

οίκου που υπήρχε σε κάθε βιβλίο, δηλαδή ως εκδόσεις Νέα Σύνορα – Λιβάνη, ή Α. Α. Λιβάνη ή Η. Α. Λιβάνη και άλλοτε μόνο ως εκδόσεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ.ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Ήταν αναπόφευκτη η σύγχυση που δημιουργήθηκε αντικειμενικά στους καταναλωτές από τη χρήση του κατοχυρωμένου εκδοτικού σήματός μου “Νέα Σύνορα”, από τους εναγόμενους. Αναφέρθηκα διεξοδικά πιο πάνω. Ο προαναφερθείς τρόπος κυκλοφορίας των βιβλίων και των τεσσάρων περιοδικών των εναγομένων, άλλες φορές μαζί με στοιχεία τους και άλλες με σκέτη την επωνυμία μου “Νέα Σύνορα”, επέτεινε τη σύγχυση από το εύλογο ερώτημα την προέλευση των βιβλίων και των περιοδικών αυτών, τούτο πριν και μετά την κατάθεση εκ νέου από εμένα του σήματος που περιείχε τις λέξεις “Νέα Σύνορα” σε παράσταση και με χρωματική σύνθεση τον Φεβρουάριο του έτους 1983. Και βέβαια ούτε πριν ούτε τότε, αλλά πολύ αργότερα η επιχείρηση των αντιδίκων έγινε γνωστή με το πολύ χρήμα που έφεραν οι παραπάνω αρπαχτές του Αντώνη Λιβάνη από τον κρατικό κορβανά και τοποθετήθηκαν στην επιχείρησή τους αυτή με τον πομπώδη νέο τίτλο - σήμα που υιοθέτησαν και διαφήμιζαν τις εκδόσεις τους οι αλαζόνες: Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη!!! Όπως λέμε δηλαδή, …Οργανισμός σχολικών βιβλίων ή Οργανισμός τηλεπικοινωνιών Ελλάδος κτλ. Το 1983 δεν ήταν γνωστή η εκδοτική επιχείρησή τους Α. Αντ. Λιβάνης Ε.Ε. και αποδεικνύεται από το γεγονός πως εκείνο τον καιρό η επιχείρησή τους μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 84-89 & 673-677). Εκτός και θέλετε να μας πείτε, πως ο πολύς κόσμος γνώριζε μεν την εκδοτική επιχείρηση Α. Αντ. Λιβάνης Ε.Ε., αλλά δεν αγόραζε βιβλία τους διότι δεν τους ικανοποιούσε η ποιοτική στάθμη τους!.. Σας βεβαιώνω, πως αν πουλούσαν κάποιο βιβλίο πότε πότε, ήταν λόγω της σύγχυσης που πάθαιναν οι αγοραστές νομίζοντας πως αγοράζουν δικά μου βιβλία, αλλά και από μερικά βιβλία τους που δεν ήταν για πέταμα. Και εκτιμήσεις ανεδαφικές και ύποπτες αποτελούν τα λεχθέντα από τον κ. Εφέτη Εισηγητή, περί μη δημιουργίας συγχύσεως στους ενδιαφερομένους μια και ο μάρτυρας του Αντώνη Λιβάνη, ο υπάλληλός του Κων/νος Ζαχαράκης, βεβαιώνει ενόρκως κατά τις εμμάρτυρες αποδείξεις, ότι υπήρχε μεγάλη σύγχυση!!! Το αναφέρω πιο πάνω. Τη μεγάλη σύγχυση που επικαλούμαι την επιβεβαιώνει και το μεγάλο πλήθος των παραγγελιών και της αλληλογραφίας των εναγομένων που ερχόταν με το τσουβάλι στ’ όνομά τους στη διεύθυνση του σπιτιού μου, στη “Στέγη Πολιτιστικών Εκδηλώσεων”, αλλά απίστευτο, και στον ΟΤΕ, Πατησίων 85. Οι θυρωροί δε που ήξεραν πως εκδίδω το περιοδικό “Νέα Σύνορα”, μου τα έδιναν!!! Ποια άλλη μεγαλύτερη απόδειξη θέλετε, που να διαβεβαιώνει ότι δεν τους γνώριζαν κι αντίθετα ότι εγώ τους ήμουν γνωστός από το πλήθος των δημοσιευμάτων των εφημερίδων από κριτικές τους στο περιοδικό μου, στην εφημερίδα μου και από τις διατυμπανιζόμενες με μεγάλη επιτυχία πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις που πραγματοποιούσα στη Στέγη μας, στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Γαμβέττα 6. Ακόμη μία τρανταχτή απόδειξη της σύγχυσης που δημιουργείτο ήταν, τα όσα αναγράφονταν σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά (τα οποία αποκόμματα προσεκόμισα και επικαλέστηκα) και αφορούσαν τα βιβλία που είχαν κυκλοφορήσει από την εκδοτική επιχείρηση της εναγομένης, που άλλοτε την ανέφεραν οι συντάκτες δημοσιογράφοι στα σχετικά δημοσιευόμενα κείμενά τους με τα πλήρη στοιχεία τους και άλλοτε μόνον ως εκδόσεις “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”!!! Και ας μην επανέρχομαι ξανά, στη σύγχυση που πάθαιναν και οι πλέον ειδήμονες, όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη μας, οι δημοσιογράφοι με πείρα και ο “Άργος του Τύπου της Ανατολής”!..

Και συνεχίζει ο κ. Εφέτης Εισηγητής το σκεπτικό της δικασίμου της 20-10-2005,

λέει:

(22) Οι περισσότερες από τις επιστολές που επικαλείται και προσκομίζει ο ενάγων και είχαν αποσταλεί είτε από το εξωτερικό είτε από πολιτιστικούς ή επαγγελματικούς συλλόγους είτε από πανεπιστημιακές σχολές είτε από νοσοκομεία ή εφημερίδα ή επιτροπή νεολαίων πολιτικών κομμάτων είτε από ιδιώτες αφορούσαν δε είτε τον Αντώνιο Λιβάνη είτε την εκδοτική επιχείρηση την οποία διεύθυνε είτε τους εν συνεχεία υπευθύνους της εναγομένης ετερόρρυθμης εταιρείας έφθασαν στον ενάγοντα από το ότι είχε σημειωθεί εσφαλμένα ως διεύθυνση παραλήπτη η οδός Μεγαλουπόλεως αριθμός 11 – 13 που είναι η διεύθυνση κατοικίας του ενάγοντος που υπήρχε είτε σε τηλεφωνικό κατάλογο είτε σε οδηγό εκδόσεως βιβλίων και περιοδικών και τον ανέφερε ως εκδότη του περιοδικού ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ.

Όσες από τις επιστολές αυτές εστάλησαν από το 1972 μέχρι και την άσκηση της ένδικης αγωγής είτε αφορούσαν παραγγελία βιβλίων των εκδόσεων Λιβάνη είτε ήταν ευχαριστήριες είτε άλλου κοινωνικού περιεχομένου (προσκλήσεις σε εορτές κλπ) είτε ήταν πολιτικού περιεχομένου.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Αυτό λέμε κι εμείς, πως στο πλήθος των επιστολών που έλαβα, ότι: είχε σημειωθεί εσφαλμένα (από σύγχυση) ως διεύθυνση παραλήπτη η οδός Μεγαλουπόλεως αριθμός 11 – 13, που είναι η διεύθυνση κατοικίας μου!!! Αλλά, γιατί κ. Εφέτη Εισηγητή, σαν τρομάζει η ελληνικότατη λέξη: σύγχυση και προτιμάτε να αντικαταστήσετε τη λέξη αυτή, που στην κυριολεξία αποδίδει το νόημα που χρειάζεται η περίπτωση, με τρεις άλλες λέξεις: είχε σημειωθεί εσφαλμένα;;; Έρχονταν λοιπόν, έστω εσφαλμένα, στη διεύθυνσή μου πλήθος επιστολών των εναγομένων από όλη την Ελλάδα και από το εξωτερικό, και αυτό το γεγονός για σας δεν σηματοδοτεί το γεγονός ότι υπήρχε καταφανή σύγχυση για το ποιος ήταν ο εκδότης του περιοδικού “Νέα Σύνορα” και των εκδόσεων “Νέα Σύνορα”!!! Αλλά, πέρα από το γεγονός πως αυτό ονομάζεται στην ελληνική γλώσσα σύγχυση, σημαίνει και κάτι άλλο, ότι εγώ ο κατ’ εσάς άγνωστος, ήμουν γνωστός σ’ όλη την Ελλάδα όσο και στους Έλληνες του εξωτερικού, προφανέστατα από το εκδοτικό κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, που πρώτος χρησιμοποίησα στον ελλαδικό χώρο και στη συνέχεια το κατάθεσα στο Τμήμα καταθέσεως σημάτων του Υπουργείου Εμπορείου και που εξέδιδε το ομώνυμο περιοδικό για το οποίο οι ραδιοσταθμοί της Ντόιτσε Βέλε και του Λονδίνου, εξέπεμπαν διθυράμβους επαινώντας το για την τίμια στάση του ενάντια στη Δικτατορία!.. Μιλάμε βέβαια για εκείνη τη δύσκολη εποχή, όπου τους παραπάνω ραδιοφωνικούς σταθμούς παρακολουθούσαν κάθε βράδυ καρφωμένοι στις καρέκλες τους όλοι οι Έλληνες, που από τη μερίδα που μου έπεφτε έκανα κι εγώ το χρέος μου σαν ενεργός πολίτης αυτής της χώρας κατά της Δικτατορίας. Αντίθετα ο Αντώνης Λιβάνης, η Έλλη Καψή και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος το 1972, άφησαν τους δικτάτορες στην ησυχία τους κι άρχισαν να δημιουργούν προβλήματα σε μένα, καταπατώντας και χρησιμοποιώντας το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου, στήνοντας την “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ της ντροπής και της καταισχύνης!.. Από δε το 1977 ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του, βιάζοντας για δεύτερη φορά το κατοχυρωμένο σήμα μου, το κατακρατούν μέχρι σήμερα (2008), μοστράροντάς το ξεδιάντροπα σαν δική τους έμπνευση – δική τους ιδέα, μετά 38 ολόκληρα χρόνια που είναι το σήμα κατοχυρωμένο στο όνομά μου. Το μετάφεραν δε και σαν εταιρία off shores στην Κύπρο!!!

Με δυσκόλεψαν πολύ, περισσότερο από ότι η Δικτατορία, θέλοντας να ωφεληθούν

πολιτικά τη δόξα του περιοδικού μου, σπείρανε σύγχυση για το ποιος πραγματικά ήταν ο εκδότης του περιοδικού “Νέα Σύνορα” (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 187-198). Καταπάτησαν το σήμα των εκδόσεων μου εκδίδοντας δικές τους εκδόσεις μαϊμού “Νέα Σύνορα”, με γλυκανάλατα βιβλία του Γιάννη Καψή και της Οριάνας Φαλάτσι. Και βέβαια δεν με ενοχλεί που εσείς δεν με γνωρίζετε και που η συνείδησή σας αναπαυμένη σας διαβεβαιώνει, πως κατά τη Δικτατορία ήμουν ανύπαρκτος – άγνωστος εγώ: που η χούντα απαγόρευσε την κυκλοφορία του περιοδικού μου “Νέα Σύνορα”, που η ίδια μου επέβαλε την ποινή αφαίρεσης του δημοσιογραφικού χαρτιού στα βιβλία, στο περιοδικό και στην εφημερίδα μου, και που το Υπουργείο Πολιτισμού επί “Νέας Δημοκρατίας” (μετά τη μεταπολίτευση), μου απένειμε “περγαμηνή” που με επαινεί πως έχω προσφέρει σημαντική υπηρεσία στη λογοτεχνία του τόπου μας… Με ενοχλεί που επιμένετε πως ο Αντώνης Λιβάνης, ο εισπράκτορας των λεωφορείων του ΚΤΕΛ Αχαΐας, ήταν γνωστός το 1983, τότε δηλαδή που όπως μας βεβαιώνει ο ίδιος, η γυναίκα του και τα παιδιά του με επίσημα έγγραφα που υπέγραψαν, πως η επιχείρησή τους με το κλεμμένο κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου “Νέα Σύνορα”, μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες!!!

Δεν θέλει να πεισθεί κ. Τριανταφυλλόπουλε, ο κ. Εφέτης Εισηγητής με τον τρόπο που μου το αρνείται, πως ενώ εγώ κατοικούσα κατ’ αυτόν “άγνωστος” σε μία “άγνωστη” γειτονιά του Γκύζη, έρχονταν οι παραγγελίες και η αλληλογραφία των εναγομένων (επίσημη και ανεπίσημη), με το όνομα των εναγομένων ολοκάθαρο στη διεύθυνσή μου, και δεν πήγαινε στον εκδοτικό …κολοσσό “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ Ε.Ε.” υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, στο πολυσύχναστο κέντρο της Αθήνας, που πουλούσε κάποια δακρύβρεχτα ρομάντζα και κάποια γλυκανάλατα βιβλία της ΕΠΕ “Νέα Σύνορα”, η οποία όπως διατείνεται μετά επιτάσεως η αντίδικος εταιρία “Αντώνης Λιβάνης και ΣΙΑ Ε.Ε.” ήταν διάδοχος της παραπάνω ΕΠΕ, αλλά που δεν υπάρχει καμιά επίσημη πράξη για να νομιμοποιήσει την “απορρόφηση” της “Νέα Σύνορα” ΕΠΕ που πραγματοποίησε το 1977 στα κρυφά και στα θεοσκότεινα, από τη δική του επιχείρηση της οδού Σόλωνος 94, προφανώς για να αποφύγει και να μη φανερωθεί η οικτρή οικονομική κατάσταση τόσο της ΕΠΕ όσο και της “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ Ε.Ε.”, μια που ο εκδοτικός …κολοσσός τους, μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες!!! Βέβαια το ολοφάνερο αυτό γεγονός, της οικονομικής ύφεσης και των ζημιών, δεν μπόρεσε να το αποφύγει αποκρύβοντάς το κατά το “σωτήριο” έτος 1983, όταν “αποχωρούσε” μεταβιβάζοντας την χρεοκοπημένη επιχείρησή του στη γυναίκα του, στα δύο παιδιά του και στον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου!!!!..

Μεγάλη δυσκολία στη λειτουργία και διάδοση του περιοδικού μου και των εκδόσεών μου, μου δημιούργησαν οι εναγόμενοι και όταν ζήτησα σύνδεση του κομπιούτερ μου εκτός από τον ΟΤΕnet και με το Ίντερνετ. Κατάθεσα όπως είναι φυσικό ως αναγνωριστικό μου την κατοχυρωμένη φίρμα μου “Νέα Σύνορα”: www.neasynora.gr. Μετά ένα μήνα όμως με ειδοποιεί τηλεφωνικώς ο υπεύθυνος υπάλληλος του ΟΤΕ, πως η αιτηθείσα από εμένα καταχώρηση www.neasynora.gr δεν έγινε αποδεκτή, γιατί το σήμα neasynora είχε μπλοκαριστεί με κατάθεση αίτησης από τον υιό του Αντώνη Λιβάνη, για λογαριασμό τους. Να σημειωθεί ότι δεν χρησιμοποιούσαν στο διαδίκτυο το σήμα “Νέα Σύνορα” που μπλοκάρισαν, είχαν και έχουν δική τους ιστοσελίδα με επωνυμία “Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη”, απλώς το είχαν μπλοκάρει επίτηδες μόνο και μόνο για να μη μπορέσω να δημιουργήσω ιστοσελίδα με το κατοχυρωμένο στο Υπουργείο Εμπορίου σήμα μου!!! Από ανάγκη χρησιμοποιώ από τότε έως σήμερα

στην ιστοσελίδα που δημιούργησα το αναγνωριστικό: http://www.nea-synora.gr/ πλην όμως στα e-mail που λαβαίνω, λειτουργεί το αυθεντικό σήμα που κατάθεσα: [email protected] (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 821-836).

Βεβαίως οι παραγγελίες και η αλληλογραφία των εναγομένων συνέχισε να έρχεται πλήθος στη διεύθυνσή μου: από το ότι είχε σημειωθεί εσφαλμένα ως διεύθυνση παραλήπτη η οδός Μεγαλοπόλεως αριθμός 11 – 13, που είναι η διεύθυνση κατοικίας μου (που αλίμονο για τους εναγόμενους) υπήρχε είτε σε τηλεφωνικούς κατάλογους είτε σε οδηγό εκδόσεως βιβλίων και περιοδικών και που με ανέφερε ως εκδότη του περιοδικού “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”!!! Αλλά είναι δυνατό να είναι καταχωρημένο το εκδοτικό σήμα μου και η διεύθυνσή μου στον επαγγελματικό “Χρυσό οδηγό”, στους τηλεφωνικούς κατάλογους και σε οδηγό εκδόσεως βιβλίων και περιοδικών, στα οποία αναφερόμουνα ως εκδότης του περιοδικού και των εκδόσεων “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” και να μην είμαι γνωστός στην πιάτσα και το γεγονός ότι η αλληλογραφία των εναγομένων συνέχισε να έρχεται πλήθος στη διεύθυνσή μου να μην είναι επιβεβαιωμένη σύγχυση;;; Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Αλλά και τους ύμνους που δημοσιευόντουσαν στις ημερήσιες εφημερίδες, στις εφημερίδες της επαρχίας και στα περιοδικά (για τις εκδόσεις βιβλίων μου, για το περιοδικό μου, την εφημερίδα μου και τις πολιτιστικές και άλλες συγκεντρώσεις που πραγματοποιούσα δύο φορές τη βδομάδα στη Στέγη μας “Νέα Σύνορα”), μα προ παντός οι ύμνοι που εκπέμπονταν από τους δύο ραδιοσταθμούς του εξωτερικού, της Ντόιτσε Βέλε και του Λονδίνου, δεν τους έβλεπαν και δεν τους άκουγαν οι ενδιαφερόμενοι; Δεν τις διάβαζαν και δεν τις παρακολουθούσαν οι ανησυχούντες πολίτες αυτού του τόπου και γνώριζαν τον Αντώνη Λιβάνη με το κλουβί εκδοτικό οίκο στην οδό Σόλωνος, που μαράζωνε από στασιμότητα των εργασιών, από οικονομική ύφεση και ζημίες!!! Και βεβαίως ένας λόγος παραπάνω, που οι επιστολές αυτές εστάλησαν από το 1972 μέχρι και την άσκηση της ένδικης αγωγής και όχι μόνο, αλλά που μέχρι σήμερα στέλνονται, είτε αφορούν παραγγελία βιβλίων των εκδόσεων Λιβάνη, είτε ήταν και είναι ευχαριστήριες, είτε άλλου κοινωνικού περιεχομένου (προσκλήσεις σε εορτές κλπ), είτε πολιτικού περιεχομένου που είχαν χάσει τον προορισμό τους και έρχονταν από σύγχυση στη διεύθυνση του σπιτιού μου. Σε διαφορετική περίπτωση, γιατί δεν ήρθαν στη διεύθυνση του σπιτιού μου και οι παραγγελίες και η αλληλογραφία των εκδοτικών οίκων “Κολλάρου”, “Ίκαρου”, “Δωδώνης”, “Κέδρου”, “Κάκτου”, “Νέα Ελληνικά” κλπ.; Ποια άλλη επιβεβαίωση θέλετε, χρειάζεστε, για να δεχτείτε πως όντως υπήρχε σύγχυση από την ύπαρξη δύο εκδοτικών οίκων, γνωστών ή αγνώστων, με την ίδια επωνυμία; Πως αιτία της επιβεβαιωμένης αυτής σύγχυσης, ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν δύο εκδοτικοί οίκοι με σήμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”; Θα υπήρχε σύγχυση ή έστω αυτή η εσφαλμένη διεύθυνση παραλήπτη οδός Μεγαλοπόλεως αριθμός 11–13, αν ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου κι ο Αντώνης Λιβάνης, δεν καταπατούσαν και χρησιμοποιούσαν το 1972 το σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, συστήνοντας την “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” ΕΠΕ; Θα συνεχιζόταν η σύγχυση αν ο Αντώνης Λιβάνης και ο γέροντας Άγγελος Καραγεωργίου ή Καντινέλης, δεν βίαζαν για δεύτερη φορά το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, συστήνοντας την “ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ” υπό τον διακριτικό τίτλο “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”; Έλεος πια!..

Τέλος, γιατί δεν προχωράτε σε ένα έλεγχο της ποιότητας των εκδόσεων που πραγματοποιούν οι εναγόμενοι κι εγώ; Αν θέλετε κ. Τριανταφυλλόπουλε να δείτε την ποιότητα των βιβλίων μου αλλά και βιβλίων φίλων μου που εξέδωσα, ρίχτε μια ματιά στους δύο τόμους α΄ και β΄ του έργου μου “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, Αθήνα 1999 και

mailto:[email protected]

http://www.nea-synora.gr/

2000, που σας έστειλα. Δεν θα αποφύγω όμως τον πειρασμό και θα καταχωρήσω εδώ μία σύντομη κριτική παρουσίαση, από τις τόσες που κατέθεσα και επικαλέστηκα στις Προτάσεις μου, η οποία δημοσιεύτηκε στην καθημερινή εφημερίδα “Ελευθεροτυπία” στις 31-3-1986. Αυτό, σα δείγμα της υποδοχής που είχε το περιοδικό μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” από τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Το γράφει συνεργάτης της “Ελευθεροτυπίας”, ο ιατρός Νίκος Ζακόπουλος, ένας απαιτητικός άνθρωπος, που μάλιστα λίγο καιρό πριν από τη δημοσίευση της παρουσίασης αυτής, είχε “δεχτεί” από τις στήλες του περιοδικού μου κακή κριτική για την ποιότητα των θεατρικών του έργων, από το μόνιμο συνεργάτη μας Κώστα Γεωργουσόπουλο.

Ορίστε η κριτική παρουσίαση του Νίκου Ζακόπουλου:

Λογοτεχνικό, πολιτιστικό περιοδικό άγρυπνης μάχης για την αλήθεια και την εντιμότητα, μέσα από την παράθεση και την αντιπαράθεση απόψεων, κειμένων, εγγράφων και γεγονότων που αποκαλύπτονται μέσα από αυτά, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς το περιοδικό “Νέα Σύνορα”, που εκδίδει με συνέπεια και ευθύνη ο Δημήτρης Βαλασκαντζής. Ποικίλα και πληθώρα ύλης, αληθινά ελεύθερο βήμα στις στήλες του για την αλογόκριτη και πλήρη δημοσίευση των απόψεων ή επιστολών αναγνωστών και... αντιδικούντων. Εγώ τουλάχιστον μένω κατάπληκτος από την πληθώρα των πληροφοριών που παρέχει, τεκμηριωμένων και αδιάψευστων, για ήθη, έθιμα και πρόσωπα και έργο του λογοτεχνικού μας περίγυρου. Κατάπληκτος και από τις πληροφορίες και από τις αποκαλύψεις!! Πέραν όμως από αυτά, επιλεγμένη ποικίλη ύλη από λογοτεχνικά κείμενα και μια ενδιαφέρουσα αναγγελία: Την 1.9.86 κυκλοφορεί 15ήμερη εφημερίδα “Νέα Σύνορα”. Νίκος Ζακόπουλος

Η καλή όμως φήμη του περιοδικού μου και των εκδόσεων μου “Νέα Σύνορα”, χάνονταν – δυσφημίζονταν, από τις παραπάνω παράνομες πράξεις των εκδόσεων Λιβάνη. Πλήθος τα σκάνδαλα που έχει στο ενεργητικό του ο Αντώνης Λιβάνης (δεν μπορεί θα τα έχετε ακουστά), τόσο στον πολιτικό τομέα όσο και στον εκδοτικό και βέβαια επειδή χρησιμοποιεί παράνομα το εκδοτικό κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, ο κόσμος παθαίνει σύγχυση και νομίζει πως εγώ είμαι η πέτρα του σκανδάλου, πως εγώ βρίσκομαι στη δύνη όλων αυτών των απίθανων σκανδάλων και κουνάει απογοητευμένος το κεφάλι του. Τα σκάνδαλα αυτά τα αναφέρω διεξοδικά στους δύο πολυσέλιδες τόμους που εξέδωσα για το λόγο αυτό το 1999 και το 2000. Ορίστε όμως κι άλλα τρία σκάνδαλα ολκής:

1) Το καλοκαίρι του 1999 ξέσπασε μέγα σκάνδαλο με πρωταγωνιστές τις εκδόσεις Λιβάνη και της εφημερίδας “Βήμα” του Λαμπράκη. Κατατέθηκαν από την Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών και σωματεία του κλάδου ασφαλιστικά μέτρα εναντίον τους στο Πρωτοδικείο Αθηνών, διότι οι προσφορές των εκδόσεων Λιβάνη δια μέσου της εφημερίδας “Βήμα” του συγκροτήματος Λαμπράκη, καταστρατηγούσαν την ενιαία τιμή των βιβλίων που είχε εκδώσει, με δελεαστικές προς τους αναγνώστες προσφορές βιβλίων τους σε τιμή πέντε φορές χαμηλότερη απ’ όσο πουλιόνταν στα βιβλιοπωλεία, στην ενιαία τιμή δηλαδή που ο ίδιος ο εκδότης έχει καθορίσει!..

Με μακρά σχόλια και με πλούσια ειδησεογραφία οι εφημερίδες: “Αυγή” (Ασφαλιστικά μέτρα κατά του “Βήματος”, “Ακρόπολις” (Ασφαλιστικά μέτρα εναντίον “Λιβάνη” – Λαμπράκη), “Ελευθεροτυπία” (Αγωγή για την ενιαία τιμή βιβλίου), “Βραδυνή” (Ασφαλιστικά μέτρα κατά Λαμπράκη και Λιβάνη),

“Ριζοσπάστης (Αθέμιτος ανταγωνισμός με θύμα το βιβλίο), “Αδέσμευτος Τύπος” του Μήτση, της 27-7-1999 (Αθέμιτος ανταγωνισμός) και “Ελεύθερος” της 03-8-1999 (Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του Συγκροτήματος Λαμπράκη και των Εκδόσεων “Λιβάνη”, καυτηρίαζαν την στάση αυτή που αντίκειται στα χρηστά ήθη και στον υγιή εμπορικό ανταγωνισμό.

Αντίθετα εμείς, οι εκδόσεις μας “Νέα Σύνορα” και το περιοδικό μας “Νέα Σύνορα”, διέτρεξαν όλη την Ελλάδα και χάριζαν βιβλία των εκδόσεών μας και φίλων μας, αλλά και όλη τη σειρά του περιοδικού μας στις βιβλιοθήκες των πόλεων που επισκευτόμαστε. Ξεκινήσαμε στις 23-4-1999. Αφήσαμε βιβλία και περιοδικά στις βιβλιοθήκες του Ασπροπύργου, της Ελευσίνας, των Μεγάρων, της Κορίνθου, της Νεμέας, του Άργους, του Ναυπλίου, του Λυγουριού, της Ερμιόνης, του Κρανιδίου, του Πόρτο Χέλι, του Άστρους Κινουρίας, του Πεταλιδίου, του Λεωνιδίου, της Τρίπολης, της Μεγαλόπολης, της Σπάρτης, στους Μολάους, της Μονεμβασίας, του Γυθείου, της Αρεόπολης, του Γερολιμένα, της Καλαμάτας, της Μεσσήνης, της Κορώνης, της Μεθώνης, του Φοινικούντας, της Πύλου, των Φιλιατρών, της Κυπαρισσίας, του Πύργου, της Αμαλιάδας, του Κατάκολου, της Κάτω Αχαΐας, της Πάτρας, του Αιγίου, των Καλαβρύτων, του Διακοπτού, της Ακράτας, του Ξυλοκάστρου, του Κιάτου, του Βραχατίου, του Λουτρακίου και γυρίσαμε στην Αθήνα στις 1-5-1999.

Φύγαμε πάλι στις 4-5-1999. Επισκεφτήκαμε πολλές πόλεις αφήνοντας βιβλία και περιοδικά στις βιβλιοθήκες: της Θήβας, στον Αλίαρτο, της Λιβαδειάς, στο Δίστομο, στην Αράχοβα, στην Άμφισσα, στην Ιτέα, στο Γαλαξίδι, στη Ναύπακτο, στο Μεσολόγγι, στο Αιτωλικό, στο Νεοχώρι, στον Αστακό, στο Παναιτώλιο, στο Αγρίνιο, στην Αμφιλοχία, στην Άρτα, στην Πρέβεζα, στη Φιλιππιάδα, στα Ιωάννινα, στην Κόνιτσα, στο Πεντάλοφο, στο Τσοτίλι, στη Νεάπολι, στη Σιάτιστα, στην Κοζάνη, στην Πτολεμαΐδα, στο Αμύνταιο, στη Φλώρινα, στην Καστοριά, στην Έδεσσα, στη Νάουσα, στη Βέροια, στην Καβάλα, στην Ξάνθη, στην Κομοτηνή, στις Φέρρες, στο Σουφλί, στο Διδυμότειχο, στην Ορεστιάδα, στην Αλεξανδρούπολη, στον Ίασμο, στην Ελευθερούπολη, στο Δοξάτο Δράμας, στη Νέα Χαλκηδόνα, στα Γιαννιτσά, στην Αλεξάνδρεια, στην Κατερίνη, στην Ελασσόνα, στη Δεσκάτη Γρεβενών, στα Γρεβενά, στον Άγ. Γεώργιο Γρεβενών, στην Καλαμπάκα, στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα, στον Παλαμά, στον Τύρναβο, στη Λάρισα, στο Βόλο, στη Νέα Αγχίαλο, στα Φάρσαλα, στο Δομοκό, στη Λαμία, στα Καμένα Βούρλα και γυρίσαμε στην Αθήνα στις 11-5-1999.

Από τις 27-5-1999 έως 31-5-1999, επισκεφτήκαμε τη Χαλκίδα, το Αλιβέρι, την Κύμη, την Κάρυστο. Αφήσαμε κι εδώ, στις βιβλιοθήκες, βιβλία και περιοδικά.

Στις παραπάνω πόλεις και τις κωμοπόλεις που επισκεφθήκαμε, δεν παραλείψαμε να πάμε και στα γραφεία των τοπικών εφημερίδων. Συζητούσαμε λίγο με τους συντάκτες, τους χαρίζαμε τρία τέσσερα τεύχη του περιοδικού μας (από τα αφιερώματα που έχουμε εκδώσει), το τελευταίο βιβλίο μου και το ζωγραφικό άλμπουν του Χρήστου Ντάντα με τα νεοκλασικά σπίτια του Καρλοβάσου και αναχωρούσαμε.

Περιττό να σας πω, πως οι συντάχτες των επαρχιακών εφημερίδων, όλες και όλοι οι βιβλιοθηκάριοι, οι διευθυντές των βιβλιοθηκών και οι υπάλληλοι των βιβλιοπωλείων που έμαθαν (όσοι δεν το ήξεραν) την υπεξαίρεση του σήματός μου “Νέα Σύνορα”,

αλλά και των άλλων δύο εκδοτικών σημάτων “Μύθος” και “Κλειδί” από τον Αντώνη Λιβάνη, έφριξαν και κουνούσαν περίλυποι το κεφάλι τους για την κατάντια του ανθρώπου...

Η μπαγαζιέρα που “τραβούσαμε” και που όταν ξεκινήσαμε ήτανε φίσκα βιβλία και περιοδικά, άρχισε σιγά σιγά ν’ αδειάζει και η ικανοποίησή μας, αλλά και η χαρά αυτών που επισκεπτόμαστε, ήταν αληθινή. Να σημειώσω πως βιβλία γεμάτο, ήταν και το πίσω μέρος του επαγγελματικού (στέσιον βάγκον) αυτοκινήτου μου. Επειδή δε πριν από δέκα δώδεκα χρόνια σε μια παρόμοια περιοδεία μας με τον Θόδωρο Τερζιώκη, είχαμε επισκεφθεί μερικές από αυτές τις βιβλιοθήκες, φροντίσαμε να ελέγξουμε τι δεν τους έχουμε δώσει, τι τους έλειπε και τα συμπληρώναμε.

Το ίδιο συνεχίζουμε να κάνουμε και σήμερα, υπάρχουν καταχωρήσεις μας στη “Χρυσή Ευκαιρία” πως χαρίζουμε λογοτεχνικά βιβλία και το περιοδικό μας στις οργανωμένες βιβλιοθήκες (βλ. “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 2ος, σσ. 164-166).

2) Γνωστοί έλληνες ηθοποιοί έγιναν εμπορικό παιχνίδι από τον Εκδοτικό …Οργανισμό Λιβάνη χωρίς να το γνωρίζουν!.. Το παιχνίδι λέγεται “Σαρδάμ” και οι έξι ηθοποιοί διαμαρτύρονται για την εκμετάλλευση που τους γίνεται αναίτια και χωρίς να ερωτηθούν (“Espresso”) 31-5-2001…

3) Η οικογένεια του Χρήστου Κολοκοτρώνη μετά την Καίτη Γκρέυ, κατάθεσε μήνυση εναντίον του Εκδοτικού …Οργανισμού Λιβάνη, του Βασίλη Βασιλικού και του Στέλιου Καζαντζίδη, για το πολυσυζητημένο βιβλίο του δεύτερου “Υπάρχω”, κι ο λόγος διότι όσα γράφονται στο παραπάνω βιβλίο του Βασιλικού είναι ψευδή. Περιττό να σας πω ότι δεχτήκαμε εκατοντάδες υβριστικά τηλεφωνήματα από θαυμαστές του Στέλιου Καζαντζίδη, διότι πίστευαν πως εκδώσαμε εμείς το παραπάνω βιβλίο!..


(23) Δεν κρίνονται οι όχι πλέον των είκοσι τριών μέχρι τον Φεβρουάριο του έτους 1989 επιστολές πέραν των 15 ακόμη μεταγενεστέρων που προσκομίζονται για να οδηγηθεί το παρόν δικαστήριο στο συμπέρασμα ότι υπήρξε σύγχυση στην ολότητα των άνευ εξειδικευμένων γνώσεων καταναλωτών στην Ελλάδα και αδυναμία των καταναλωτών να διακρίνουν ποια από τα βιβλία που εκδίδονταν προέρχονταν από την εκδοτική επιχείρηση Λιβάνη και την εναγόμενη ετερόρρυθμη εταιρεία στη συνέχεια και ποια βιβλία ήταν από όσα με το σήμα ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ είχε εκδώσει ο ενάγων μέχρι την άσκηση της ένδικης αγωγής είτε δημιουργία εσφαλμένων εντυπώσεων ότι όσα βιβλία εξέδιδε ο ενάγων προέρχονταν από την εκδοτική επιχείρηση της αντιδίκου του εταιρίας.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Εκπλήσσομαι τα μέγιστα κ. Τριανταφυλλόπουλε, που δεν κρίνονται ικανές οι σαράντα εννέα (49) επιστολές που έλαβα από πελάτες και φίλους των εναγομένων, που δεν είναι ούτε μία ούτε δύο αλλά σαράντα εννέα (49), για να οδηγηθεί το παρόν Δικαστήριο στο συμπέρασμα, πως από καθαρή σύγχυση ήρθαν στη διεύθυνση του σπιτιού μου οι επιστολές αυτές και δεν πήγαν στη διεύθυνση των εναγομένων, τις οποίες επιστολές κατέθεσα και επικαλέστηκα. Απορώ που δεν στάθηκαν αρκετές και ικανές για να πείσουν τον κ. Εφέτη Εισηγητή ότι υπήρξε όντως σύγχυση και μάλιστα άγρια (όταν και μία ακόμα επιστολή που χάνει τον προορισμό της από σύγχυση είναι τεράστιο θέμα), με αφορμή

τη χρησιμοποίηση του κατοχυρωμένου εκδοτικού σήματός μου “Νέα Σύνορα” από τους εναγόμενους!!! Όμως ο κ. Εφέτης Εισηγητής μιλάει για είκοσι τρεις (23) επιστολές μέχρι τον Φεβρουάριο του έτους 1989 και για δέκα πέντε (15) ακόμη μεταγενεστέρων. Τις χωρίζει εσκεμμένα για να αποφύγει τον πράγματι εντυπωσιακό αριθμό σαράντα εννέα (49) και να μπορέσει με πιο άνεση να μας πει: πως δεν τον πείθουν(!!!), ώστε να οδηγηθεί το παρόν Δικαστήριο στο συμπέρασμα ότι υπήρξε σύγχυση στην ολότητα των άνευ εξειδικευμένων γνώσεων καταναλωτών στην Ελλάδα και αδυναμία των καταναλωτών να διακρίνουν ποια από τα βιβλία που εκδίδονταν προέρχονταν από την εναγόμενη ετερόρρυθμη εταιρεία Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ Ε.Ε., και ποια βιβλία ήταν από όσα με το σήμα “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” είχα εκδώσει εγώ μέχρι την άσκηση της ένδικης αγωγής, είτε δημιουργία εσφαλμένων εντυπώσεων ότι όσα βιβλία εξέδιδα εγώ πως προέρχονταν από την εκδοτική επιχείρηση της αντιδίκου εταιρίας!!!

Προφανώς ο κ. Εφέτης Εισηγητής θα ήθελε ολόκληρο ταχυδρομείο με επιστολές που είχαν χάσει τον προορισμό τους κι ήρθαν στη διεύθυνση του σπιτιού μου, και θα του είχα κάνει τη χάρη να προσκομίσω ολόκληρο ταχυδρομείο από επιστολές που είχαν προορισμό τους εναγομένους, αν δεν ήμουν βέβαιος (μου το επιβεβαίωσε ο δικηγόρος μου) πως οι επιστολές που κατέχω ότι είναι υπέρ αρκετές για να πείσουν και το πιο δύσκολο Δικαστήριο για την ύπαρξη σύγχυσης, και κρατούσα όλες τις επιστολές που ελάμβανα με το τσουβάλι. Γνωστό πως πλήθος επιστολών και παραγγελιών (σίγουρα περισσότερες παραγγελίες από όσες πραγματοποιούσαν μόνοι τους οι εναγόμενοι), έστελνα με υπάλληλό μου στο βιβλιοπωλείο τους στη Σόλωνος, αφού κράτησα όσες με συμβούλεψε ο δικηγόρος μου και από τις οποίες κατέθεσα και επικαλέστηκα μόνο τις σαράντα εννέα (49).

Σε κάποια συνομιλία από τηλεφώνου με την κυρία Λιβάνη, μιλήσαμε κι άλλες φορές μαζί, όταν της είπα πως στέλνω ένα νέο με την αλληλογραφία τους, και πως νομίζω πως είναι καιρός να σταματήσει αυτή η ταλαιπωρία, απάντησε αυθάδικα, ωσάν κ. Κατίνα, που είναι:

– Και δικά σας γράμματα έρχονται σε μας...

– Ναι, αλλά ποτέ δεν μας στείλατε ή δεν μας δώσατε ούτε ένα... Αν έχετε κάποια, δώστε τα σας παρακαλώ στο νέο που θα 'ρθει...

– Δεν τα κρατάμε, τα σχίζουμε, ήταν η απάντησή της!

– Εμείς, τόσα γράμματα που λαβαίνουμε σας τα στέλνουμε, της παραπονέθηκα.

– Και λοιπόν, μου είπε η κ. Λιβάνη που δεν κατάλαβε το παράπονό μου, και σε μας έρχονται δικά σας, ου, ου, ου, να δεις πόσα έρχονται!!! (Βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 222.)

Αλλά η πρόσθεση των είκοσι τριών (23) επιστολών και των άλλων δέκα πέντε (15) που προσμετρά ο κ. Εφέτης Εισηγητής, μας κάνουν σύνολο τριάντα οκτώ (38) επιστολές και υπολείπονται από αυτές που κατάθεσα άλλες ένδεκα (11) επιστολές. Στο φάκελο των σχετικών επιστολών που μου παρέδωσαν μετά την καθαρογραφή της αποφάσεως 227/2006 οι υπάλληλοι του Εφετείου, στην ετικέτα του εξωφύλλου

γράφει: Σαράντα εννέα (49) επιστολές που ήρθαν από λάθος (σύγχυση) σε μένα. Μέσα δε στο φάκελο υπάρχουν τριάντα εννέα επιστολές, που σημαίνει πως κάποιος λαθρόχειρας αφήρεσε δέκα (10) επιστολές, μια και ο κ. Εφέτης Εισηγητής, φαίνεται πως ή δεν έλεγξε την τριακοστή ενάτη (39) ή δεν τη συμπεριέλαβε από λάθος του… Σε παρατήρησή μου στον υπάλληλο του Εφετείου Αθηνών που μου παρέδωσε τα σχετικά, πως λείπουν από τον φάκελο επιστολών δέκα (10) επιστολές, μου απάντησε με τα γνωστά: πως δεν υπάρχει προσωπικό ώστε να παρακολουθούν και να ελέγχουν τους δικηγόρους ή όσους έχουν δικαίωμα να διαβάζουν τους φακέλους, αν αφαιρούν κάποιο ή κάποια έγγραφα. Εκτός όμως από τις δέκα (10) επιστολές που λείπουν, λείπει και ολόκληρος φάκελος με φωτοτυπημένο βιβλίο του Μάρκου Βαφειάδη, 126 σελίδων, μεγάλου σχήματος, με τίτλο: “Καταγγελία προσφορά στην αλλαγή”, που έγραψε και εξέδωσε ο Μάρκος Βαφειάδης μόνο και μόνο για να καταγγείλει τον Αντώνη Λιβάνη και τα παιδιά του!.. Στο βιβλίο του αυτό ο Μάρκος Βαφειάδης, το οποίο κατέθεσα και επικαλέστηκα, διεκτραγωδεί τα πάθη του Κυρίου που τράβηξε μαζί τους, αναφερόμενος λεπτομερώς στις κλεψιές τους, στους πρόστυχους εκβιασμούς τους, στα κλεψίτυπα αντίτυπα που κυκλοφορούσαν στην αγορά, στις αναληθείς φορολογικές δηλώσεις τους στην Εφορεία και άλλα πολλά (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 323-327). Επιβάλετε να σας γνωρίσω, πως ο Μάρκος Βαφειάδης, ένας από τους πλέον έντιμους ανθρώπους που από σύγχυση πλησίασε τους Λιβάνηδες γιατί νόμιζε πως είχε να κάνει με τα έντιμα “Νέα Σύνορα” του Βαλασκαντζή, πέθανε από αυτό τον καημό…

Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που από δικαστική υπόθεσή μου αφαιρούνται έγγραφα!!! Π. χ., στο Πολυμελές Πρωτοδικείο της ίδιας υπόθεσης που με δικαίωσε, κάποιος αφήρεσε όλα τα σχετικά και αναγκάστηκα να τρέχω μέρες για να τα αντικαταστήσω. Έβαλα δε τότε σημείωση στο φάκελο με τηλέφωνά μου κτλ., που να είναι αμέσως ορατή, πως αν επαναληφθεί η απρέπεια, να με ειδοποιήσει η κ. Εισηγήτρια, να προσκομίσω νέα σχετικά, μια και τώρα είχα μάθει με ποιους είχα να κάνω και έφτιαξα επίσημα αντίγραφα!..


(24) Δεν κρίνεται κατόπιν των ανωτέρω ότι η εναγόμενη με την χρήση του άνω διακριτικού για την προέλευση των βιβλίων που εξέδιδε από την εκδοτική επιχείρησή της και ως τίτλου της μαζί με την επωνυμία της προσέβαλε τα δικαιώματα του ενάγοντος επί του περιέχοντος τις ίδιες λέξεις σήματος “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ” που είχε καταθέσει προς διάκριση λογοτεχνικού περιοδικού που εξέδιδε και στη συνέχεια και βιβλίων ούτε δημιουργήθηκε από αυτήν την ενέργεια της εναγομένης σύγχυση που να αποκλείει στο αναγνωστικό κοινό να αντιληφθεί και αν δεν έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή και δεν ανήκε στους ενημερωμένους καταναλωτές ποια από τα εκδιδόμενα βιβλία προέρχονταν από την επιχείρηση εκδόσεων της εναγομένης και ποια βιβλία με τα άνω σημεία ως ενδεικτικά προέλευσης είχαν εκδότη τον ενάγοντα.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Kατόπιν των ανωτέρω κ. Τριανταφυλλόπουλε, θα καταθέσω αγωγή κακοδοκίας κατά του Δικαστηρίου τούτου που εξέδωσε την 227/2006 απόφαση, διότι με σκόπιμη πρόθεση να αθωώσει την εναγόμενη απορρίπτοντας την αγωγή μου, απεφάνθησαν ότι δεν κρίνουν πως η καταπάτηση και χρησιμοποίηση του κατοχυρωμένου εκδοτικού μου σήματος “Νέα Σύνορα” και η χρησιμοποίησή του στις εκδώσεις βιβλίων της από την εκδοτική επιχείρησή της έγινε

από δόλο, ενώ από τα παραπάνω είναι ολοφάνερος ο δόλος τους. Κινήθηκαν λοιπόν από δόλο ή από βαριά αμέλεια προσβάλλοντας τα δικαιώματά μου επί του σήματός μου, που είχα καταθέσει προς διάκριση λογοτεχνικού περιοδικού και εξέδιδα συγχρόνως συνέχεια και βιβλία. Από αυτήν την παράνομη ενέργεια της εναγομένης προεκλίθη δεινή σύγχυση στο αναγνωστικό κοινό, που δεν μπορούσε να αντιληφθεί αν δεν έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή, που αν δεν ανήκε στους ενημερωμένους καταναλωτές, ποια από τα εκδιδόμενα βιβλία προέρχονταν από την επιχείρηση εκδόσεων της εναγομένης και ποια βιβλία είχαν εκδότη εμένα, πράγμα που δεν δέχτηκε το παραπάνω Δικαστήριο και απέρριψε την αγωγή μου...

Στη συνέχεια θα παραθέσω την αγωγή κακοδικίας που έχω ετοιμάσει κατά του παραπάνω Δικαστηρίου διότι από δόλο ή από βαριά αμέλεια απέρριψαν την αγωγή μου κατά του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη ABE, με κακόβουλες ή λανθασμένες κρίσεις που ξεκινούν από εσκεμμένη πρόθεση και αποδεδειγμένη επιθυμία να προσφέρουν εξυπηρέτηση στον αντίδικό μου. Η εναγομένη συμπεριφέρθηκε με κακή πίστη κι αντίθετα από τα χρηστά συναλλακτικά ήθη, διότι συνέχισε από το 1977 και συνεχίζει έως σήμερα να χρησιμοποιεί και μάλιστα για γλάστρα το κατοχυρωμένο σήμα μου “Νέα Σύνορα”, εμποδίζοντάς με να διαχειριστώ όπως εγώ επιθυμώ την περιουσία μου.

Κύριε Τριανταφυλλόπουλε, ζούμε σ’ ένα κόσμο άδικο που έχει περισσέψει η αδικία. Το άδικο βασιλεύει σ’ όλη την επιστρωμάτοση της κοινωνίας μας και οι τίμιοι άνθρωποι ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν τίμιους ανθρώπους με θέση και κύρος, ώστε να τους αποδώσουν το δίκιο τους. Δια τους λόγους αυτούς, που διαπίστωσα πως το άδικο έχει μακριά χέρια, ψάχνω απεγνωσμένα τον δίκαιο αυτό άνθρωπο, με την παρακάτω αίτηση κακοδικίας.

Κύριοι του Ειδικού δικαστηρίου, έχω φτάσει στο σημείο που δεν πάει πάρα κάτω. Είμαι πάμφτωχος μικροσυνταξιούχος και τριάντα οκτώ χρόνια τώρα δίνω το υστέρημά μου σε δικηγόρους, σε έκδοση περιοδικών και εφημερίδων, σε ταχυδρομικά, για ενοικίαση χώρου για στέγαση του πολιτιστικού συλλόγου μας και για να μπορώ να χρησιμοποιώ μόνο εγώ τον τίτλο του κατοχυρωμένου τίτλου μου “Νέα Σύνορα” που μου ανήκει, ίσως μπορέσω τέλος κι εγώ φτωχός άνθρωπος, να στήσω μια δουλειά στο παιδί μου.

Οι εναγόμενοι ισχυρίζονται, πως από τη χρήση του κατοχυρωμένου σήματός μου “Νέα Σύνορα” από αυτούς, ουδέν ζημιώθηκα, όταν έχασα την προσωπική μου ηρεμία, τον ύπνο μου, την οικογενειακή γαλήνη, κινδύνεψα να με σκοτώσουν οι φανατικοί ισλαμιστές, έχασα τον τίτλο των εκδόσεών μου και του περιοδικού μου, διασύρθηκα. Έκλεισε για λίγο διάστημα το περιοδικό μου, η Στέγη Γραμμάτων και Καλών Τεχνών τελείως, φυτοζωεί η εφημερίδα μου κι εκδίδω τώρα το περιοδικό μου και ένα ή δύο βιβλία το χρόνο κι αυτό το λένε: Ουδέν ζημιώθηκα!!! Τι άλλο έπρεπε να πάθω, ώστε να μου αναγνωρίσει ο “μεγαλόψυχος” Αντώνης Λιβάνης, πως πράγματι έπαθα ζημιά από την παράνομη χρησιμοποίηση του κατοχυρωμένου τίτλου μου “Νέα Σύνορα” και τον προσεταιρισμό των πελατών μου; Τι άλλο;

Χιλιάδες ημέρες και νύχτες ξόδεψα έως σήμερα, αγωνιζόμενος για να μου επιστραφεί η ψυχή που μου πήραν ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, ο Αντώνης Λιβάνης με την οικογένειά του και ο Άγγελος Καραγεωργίου ή Καντινέλης (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 13-33).

Όλες αυτές τις ημέρες, όλες αυτές τις νύχτες, όλα αυτά τα χρόνια, ζω μ’ αυτό το μαρτύριο, μ’ αυτόν τον εφιάλτη. Αυτός ο καημός με γέρασε – είμαι πια 78 χρονών – κι αυτός ο καημός θα με στείλει στον τάφο. Οι άνθρωποι αυτοί αδίστακτοι όντες, δεν δίστασαν να σφετεριστούν το κατοχυρωμένο σήμα μου “ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ”, κι όταν ζήτησα την επέμβαση της Δικαιοσύνης, έβαλαν τα μεγάλα μέσα, επιστράτεψαν όλες τις γνωριμίες που είχαν: πολιτικών, δικαστών, ανώτερων κληρικών, για να επηρεάσουν τη Δικαιοσύνη!.. Και δεν στάθηκαν μόνο εκεί, χρησιμοποίησαν ψευδομάρτυρες που η ψευδορκία τους φαινόταν ολοκάθαρα από τις αντιφάσεις και τα ψεύδη που κατάθεταν. Εξαγόρασαν ακόμα και τους δικηγόρους μου με ακριβά δώρα και χρήματα, ούτως ώστε με συμπαιγνία να μην παρευρίσκονται σε κάποιες διεξαγωγές, ώστε να μακραίνει ο χρόνος. Πήγαινα μόνο εγώ και την άλλη μέρα που τους εύρισκα στο τηλέφωνο, με αφοπλιστική τάχα ειλικρίνεια μου έλεγαν πως το είχαν ξεχάσει. Η αλήθεια όμως είναι πως οι εκάστοτε συνήγοροί μου έβλεπαν ότι ήταν πιο ξεκούραστο, αλλά είχαν και μεγάλο συμφέρον, να πουλήσουν την υπόθεσή μου στον αντίδικο, παρά να την υπερασπιστούν (βλ.: “Εγώ τα “Νέα Σύνορα”, τόμος 1ος, σσ. 328-329). Τριάντα οκτώ (38) χρόνια τώρα η κατάσταση αυτή, με κρατάει σε μια βάρβαρη ομηρία. Τέλος εξαγόρασαν φίλους μου και στενούς συνεργάτες μου, με δώρα, εκδόσεις βιβλίων τους, με προσκλήσεις σε δεξιώσεις, σε συνεστιάσεις και σε χάπενινγκ.

Κύριοι δικαστές του Ειδικού δικαστηρίου, η απόφαση 227/2006 του Εφετείου Αθηνών, Τμήμα 13ο, είτε από δόλο ή από βαριά αμέλεια, είτε από άλλο λόγο, με αδίκησε καταφανέστατα. Ζητώ την αποκατάσταση της αδικίας αυτής. Οι εναγόμενοι, ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του, είναι σήμερα πάμπλουτοι και παρ’ όλα αυτά έβαλαν στο μάτι του φτωχού τ’ αρνί, το κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα μου “Νέα Σύνορα”, που δεν τους ανήκει. Το 1999 oι καλά πληροφορημένοι εκδοτικοί οίκοι της Αθήνας, υπολόγιζαν πως η περιουσία του Αντώνη Λιβάνη από την όλη δραστηριότητά του όλα αυτά τα χρόνια, ήταν πάνω από εκατό δισεκατομμύρια δραχμές (βλ.: “Εγώ τα Νέα Σύνορα”, 1ος τόμος, σ. 41). Αν μου αποδοθεί το δίκιο μου, οι εναγόμενοι δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα. Σε αντίθετη περίπτωση (εγώ ο πάμφτωχος μικροσυνταξιούχος, που αναγκάστηκα να πουλήσω το διαμέρισμά μου στην οδό Μεγαλοπόλεως 11-13 στου Γκύζη για να πληρώνω τους δικηγόρους μου), χάνω και το τελευταίο αποκούμπι μου. Σημειώστε πως το παραπάνω διαμέρισμα το είχα αγοράσει με δάνειο από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και το ξεπλήρωνα είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια. Αν δικαιωθώ δεν γίνομαι βέβαια πλούσιος, αλλά δεν χάνω το ταμπούρι που ανέδειξα και με ανέδειξε, που το τίμησα και με τίμησε, δεν χάνω τέλος το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που έχω ν’ αφήσω στους δικούς μου. Δημήτρης Βαλασκαντζής.

Documents

Κακοδικίες τω ανάγνωσμα