Μια Αδελφή Σκέτος Μπελάς

ÓÅÉÑÁ: ÌÉÊÑÇ ÐÕÎÉÄÁ

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: THE WORST THING ABOUT MY SISTERΑπό τις Εκδόσεις Doubleday, Λονδίνο 2012

TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Μια αδελφή σκέτος μπελάςÓÕÃÃÑÁÖÅÁÓ: Jacqueline WilsonΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Nick Sharratt

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ράνια ΜπουμπουρήÅÐÉÌÅËÅÉÁ — ÄÉÏÑÈÙÓÇ ÊÅÉÌÅÍÏÕ: Ευδοξία Μπινοπούλου

ΣΥΝΘΕΣΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Γιώργος ΠαζάλοςÇËÅÊÔÑÏÍÉÊÇ ÓÅËÉÄÏÐÏÉÇÓÇ: Μερσίνα Λαδοπούλου

EÊÔÕÐÙÓÇ: Α. & Φ. Δεληγιάννης Ο.Ε.ÂÉÂËÉÏÄÅÓÉÁ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε.

© Jacqueline Wilson, 2012© Εικονογράφησης: Nick Sharratt, 2012© EÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ×ÏÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞíá 2013

Ðñþôç Ýêäïóç: Φεβρουάριος 2013

ÉSBN 978-618-01-0206-2

Τυπώθηκε σε χαρτί ελεύθερο χημικών ουσιών, προερχόμενο αποκλειστικάκαι μόνο από δάση που καλλιεργούνται για την παραγωγή χαρτιού.

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν.2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιο-κτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του εκδότη κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσοαντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση,διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη)και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

ÅÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ×ÏÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A.¸äñá: ÔáôïÀïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str.144 52 Ìåôáìüñöùóç 144 52 Metamorfossi, GreeceÂéâëéïðùëåßï: Ìáõñïìé÷Üëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str.106 79 ÁèÞíá 106 79 Áthens, GreeceÔçë.: 2102804800 Tel.: 2102804800Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550www.psichogios.gr www.psichogios.gre-mail: [email protected] e-mail: [email protected]

© Jacqueline Wilson 2012 / ΕκδοσΕισ Ψυχογιοσ 2013

Μετάφραση:Ράνια Μπουµπουρή


ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Κακά κορίτσια, 2001, μτφρ. Βερίνα ΧωρεάνθηΕικονογραφημένη μαμά, 2001, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Τσάρλι και Λότι, 2001, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΕγώ είμαι εσύ, 2001, μτφρ. Βερίνα Χωρεάνθη

Το μωρό της Πρωταπριλιάς, 2003, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΟύτε γάτα ούτε ζημιά, 2003, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΗ Τερατοπαραμυθού, 2003, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Μια βαλίτσα ψάχνει σπίτι, 2003, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΤα κορίτσια ξενυχτάνε, 2005, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΕρωτευμένα κορίτσια, 2005, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Τα μυστικά των κοριτσιών, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέωςwww.thelonaxero.com, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Ορειβάτης για κλάματα, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΠιτζάμα πάρτι, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Καρφάκιας και Σουβλομούρης, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΤα κορίτσια κλαίνε… και το λένε, 2007,

μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΝταντά για μαμάδες, 2007, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΚορίτσια στην πρίζα, 2008, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΚολλητές για πάντα, 2009, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Μια ευχή τα μεσάνυχτα, 2010, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΙδιαίτερα μαθήματα αγάπης, 2010, μτφρ. Ράνια Μπουμπουρή

Πεντάμορφη, 2011, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΤο φιλί, 2011, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Πώς να επιβιώσεις στην κατασκήνωση, 2012,μτφρ. Μαίρη Γραμμένου

Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ ετοιμάζεται:Αταίριαστες φίλες


Στη μνήμη της Μόλι και της αδελφής της,της Ιζαμπέλα – που αγαπούσαν

πολύ η μια την άλλη.


Το χειρότερο ελάττωμα της αδελφής μου είναι η μα-νία της με τα κοριτσίστικα πράγματα. Εντάξει, κι εγώκορίτσι είμαι, όχι όμως χαζοκοκέτα με φρου φρου,κορδελάκια και φιογκάκια. Φέρτε στο νου σας κου-κλίστικα κεκάκια, λούτρινα αρκουδάκια και δεκάδεςβραχιολάκια^ αυτή είναι η Μελίσα.

Αφήνει τα ροζ ίχνη της παντού στο σπίτι –αστραφτερά τσιμπιδάκια, κορδέλες και ση-μειωματάρια. Ανασαίνεις το αηδιαστικό τηςάρωμα πολλή ώρα αφότου έχει φύγει γιανα την αράξει στο σπίτι κάποιας φιλενά-δας της. Οι γονείς μας δεν της επιτρέ-πουν να φοράει πραγματικό άρωμαακόμη, εκείνη όμως έχει μια κρέμα χε-


ριών με πολύ δυνατή τριανταφυλλένια μυρωδιά. Καιδεν την απλώνει μόνο στα χέρια της αλλά σ’ ολόκλη-ρο το σώμα της, οπότε πας να την ακουμπήσεις καινιώθεις να γλιστράει.

Και τα χείλη της λάμπουν συνεχώς, επειδή όλητην ώρα βάζει λιπ γκλος. Ούτε μέικ απ επιτρέπεταινα χρησιμοποιεί ακόμη, μόνο στα ψέματα να βάφε-ται καμιά φορά, εκείνη όμως έχει ένα μεγάλο πλα-στικό τσαντάκι με ζωγραφισμένα ροζ γατάκια, τοοποίο είναι γεμάτο με σκιές ματιών, μάσκαρα καιρουζ. Άλλοτε μάζευε εκεί τα παλιά πράγματα τηςμαμάς, τώρα όμως είναι όλα καινούρια και δικά της– ξοδεύει το μισό της χαρτζιλίκι στα καταστήματακαλλυντικών.

Μια φορά που η Μελίσα ήταν στο μπάνιο, μπήκακρυφά στο τελείως ροζ κι αφράτο υπνοδωμάτιό τηςγια να δανειστώ ένα μολύβι, αφού είχα ξεπατώσειτα δικά μου. Δεν μπόρεσα να βρω τη σάκα της –μάλ-λον ήταν στο κάτω πάτωμα, πλάι στον υπολογιστή–κι έτσι έριξα μια ματιά στο πλαστικό τσαντάκι της.Βρήκα ένα ολοκαίνουριο μολύβι ματιών με τέλεια μύ-τη και μια υπέροχη ασορτί μικρή ξύστρα.

Γύρισα στο δικό μου δωμάτιο, το Άντρο της Μάρ-τι, κάθισα στην επάνω κουκέτα κι άρχισα να σχεδιά-ζω μια απίθανη νέα περιπέτεια της ΠανίσχυρηςΜαρτ. Δε σκόπευα να χρησιμοποιήσω πολλή ώρατο μολύβι^ ήθελα απλώς να κάνω ένα γρήγορο σχέ-

ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ


διο. Έπειτα όμως μου ήρθε μια φανταστική ιδέα: ναβάλω γιγάντια ελατήρια στα πόδια της ΠανίσχυρηςΜαρτ, ώστε να μπορεί να πηδά –μπόινγκ!– πάνωαπό στέγες, φανοστάτες και δέντρα. Για να σχεδιά-σω όλους αυτούς τους καταπληκτικούς άθλους,χρειάστηκα τρεις ολόκληρες σελίδες του τετραδίουιχνογραφίας – και σχεδόν όλο το μολύβι ματιών τηςΜελίσα.

Κι ύστερα η Μελίσα έχωσε τη μύτη της στο δω-μάτιό μου, φλυαρώντας για μια βούρτσα των μαλ-λιών της που είχε χάσει. (Είχα κάνει το εξής πείρα-μα: κόλλησα τη βούρτσα στη ράχη ενός παλιού μουαρκουδιού, με αποτέλεσμα να το μεταμορφώσω σεέναν υπέροχο σκαντζόχοιρο με τ’ όνομα Πέρσι.) Δεν

ΜΙΑ ΑΔΕΛΦΗ ΣΚΕΤΟΣ ΜΠΕΛΑΣ


κατάφερε να εντοπίσει το σκαντζοχοιρά-κι, που έψαχνε για μυρμήγκια κάτω απότη διπλή κουκέτα μου, το μάτι της όμωςπήρε το απομεινάρι του μολυβιού τηςπου κρατούσα στο χέρι.

«Απαίσια κλέφτρα! Γουρούνα!» είπε μεμια πνιχτή κραυγή. «Αυτό το μολύβι ήταν ολοκαί-νουριο – και τώρα δεν έχει μείνει ούτε το μισό».

«Ε τότε δεν αξίζει και πολλά, έτσι δεν είναι;» απά-ντησα μάλλον ασύνετα. Ίσως θα έπρεπε να είχα ζη-τήσει συγγνώμη, αλλά κι εκείνη με είχε αποκαλέσειγουρούνα. Όχι ότι αντιπαθώ τα γουρούνια. Μάλι-στα, τα βρίσκω πολύ χαριτωμένα και μ’ αρέσει νατους ξύνω την πλάτη μ’ ένα ξύλο όταν πηγαίνουμεστο ζωολογικό κήπο.

Τέλος πάντων, ξέρετε τι έκανε η Μελίσα; Μου έσκι-σε και τις τρεις σελίδες από το τετράδιο. Ο νους μουδε χωρούσε την τόση μοχθηρία της. Θέλω να πω, θαμπορούσε κάλλιστα ν’ αγοράσειένα άλλο χαζομόλυβο. Θα μπο-ρούσα κι εγώ να της δώσωτο μισό μου χαρτζιλίκι. Είχαφάει δύο ολόκληρες ώρεςζωγραφίζοντας την Πανί-σχυρη Μαρτ, και τώρα τηνέβλεπα κομφετί στη μοκέτα.Έτσι, χτύπησα τη Μελίσα



στο στήθος. Κι εκείνη μου άστραψε ένα χαστούκι. Κιύστερα πιαστήκαμε στα χέρια και βρεθήκαμε να κυ-λιόμαστε στο πάτωμα ουρλιάζοντας. Εγώ τα κατα-φέρνω στο ξύλο πολύ καλύτερα από τη Μελίσα, εκεί-νη όμως έχει κοφτερά νύχια και οι γρατζουνιές τηςείναι φοβερές. Εγώ είμαι γρήγορη και δυνατή, και ρί-χνω καλές γροθιές, εκείνη όμως είναι πολύ πιο μεγα-λόσωμη.

Ίσως τελικά αυτό να είναι το χειρότερο στοιχείοτης αδελφής μου. Είναι δυόμισι χρόνια μεγαλύτερήμου και, όσο κι αν βάζω τα δυνατά μου, δεν μπορώνα παραβγώ μαζί της.

Ωστόσο, θα την είχα νικήσει – είμαι σίγουρη. Αν τοθέμα είχε μείνει μεταξύ μας, η Μελίσα θα είχε κατα-λήξει ροζ πολτός^ αλλά η μαμά βγήκε σαν σίφουναςαπό το δωμάτιό της και μπούκαρε στο δικό μου γιανα μας σταματήσει.

«Τι κάνετε εκεί πέρα; Σταματήστεαμέσως, Μαρτίνα και Μελίσα! Το ξέ-ρετε ότι το ξύλο απαγορεύεται αυ-στηρά στην οικογένειά μας. Δεν εί-στε αλητάκια του δρόμου, είστεκορίτσια». Μας χώρισε τραβώνταςκαι μας σήκωσε όρθιες. «Πώς τολ-μάτε!» σφύριξε. «Και μάλιστα σήμε-ρα, που η κυρία Έβανς και η Αλίσα είναι στο δωμά-τιό μου και ακούνε τα πάντα. Η Αλίσα είναι τόσο



γλυκό κοριτσάκι. Ποτέ δε θα έμπλεκε σε τέτοιο κα-βγά αυτή».

«Η Αλίσα είναι τόσο λαπάς, που δε θα μπορούσενα βγει ούτε από χαρτοσακούλα με τις γροθιές της»,σχολίασα.

Με την Αλίσα είμαστε στην ίδια τάξη και, μα τηναλήθεια, δεν την αντέχω. Είναι το γλειφτράκι της Κέι-τι και της Ίνγκριντ, που είναι δυο πολύ κακιασμένακαι τρομακτικά κορίτσια. Τους δίνει γαριδάκια καισοκολάτες για να μην την κοροϊδεύουν. Και το χαί-ρεται με την ψυχή της όταν αυτές οι δυο κοροϊδεύουνκάποιον άλλο. Όπως εμένα.

Δεν την κάλεσα εγώ στο σπίτι μας.Δεν υπήρχε περίπτωση! Ήρθε μαζί μετη μητέρα της, επειδή η μαμά μας τηςέραβε ένα φόρεμα για το πάρτι της. Ημαμά είχε αρχίσει ν’ αποκτά φήμη γιατα απαίσια φορέματα που έφτιαχνεμε τους φραμπαλάδες, τα κεντήματακαι τα χίλια δυο μεσοφόρια. Ότανήμασταν πολύ μικρές, έραβε ολόιδιαφορέματα για τη Μελίσα και για μένα.Εγώ τσίριζα όσο πιο δυνατά μπορού-σα και κρατούσα σφιχτά τα χέρια μου κολλημέναστα πλευρά μου, για να μη μου τα φοράει. Ενώ η Με-λίσα λάτρευε τα δικά της, έκοβε βόλτες εδώ κι εκείγια ν’ ακούει τους φραμπαλάδες να θροΐζουν μ’ έναν



τρόπο που με αρρώσταινε. Τώρα τελευταία έχει έρ-θει στα συγκαλά της και λέει κι αυτή στη μαμά πωςοι φραμπαλάδες είναι ό,τι πρέπει για μωρά ή για ρε-ζίλεμα – το ακριβώς αντίθετο αυτού που λέμε κουλ.

Μόνο που τα φορέματά μας έγιναν θέμα συζήτη-σης στη γειτονιά, οπότε κι άλλες μαμάδες θέλησαννα φορέσουν με το ζόρι φραμπαλάδες στα μικράτους, κι έτσι η μαμά μας στράφηκε στη ραφτική γιανα βγάλει λίγα λεφτουδάκια. Πλέον όλη την ώρα κό-βει και ράβει φορέματα – για πάρτι, για παρανυφά-κια, για βαφτίσια. Έχει τόση δουλειά, που μερικέςφορές ούτε καν κοιτάει τι φοράμε εμείς. Όταν δεν εί-μαστε υποχρεωμένες να φοράμε τις άθλιες ασπρο-κόκκινες καρό στολές του σχολείου, η Μελίσα τρα-βάει ψηλά τις φούστες της, βάζει εφαρμοστά μπλου-ζάκια και παραγεμίζει με κάλτσες το σουτιέν της.Νομίζει ότι έτσι δείχνει πολύ πιο μεγάλη – κανονικήέφηβη. Είναι για κλάματα.

Εγώ φοράω το άνετο τζινάκι μου, τομπλουζάκι με τη στάμπα ΜΠΑΜ! καιτα αθλητικά μποτάκια μου μάρκας Con-verse. Αυτά φοράω συνέχεια, επειδή εί-ναι τ’ αγαπημένα μου – ποιος ο λόγοςνα φορέσω κάτι άλλο;

«Κοιτάξτε τα χάλια σας!» είπε η μα-μά. Μας ταρακούνησε και τις δυο αλλά

μετά δεν τράβηξε το χέρι της απ’ το μπλου-



ζάκι μου, που το κοίταξε καλά καλά. «Για όνομα τουΘεού, Μαρτίνα, το μπλουζάκι σου είναι βρόμικο!»

«Έσταξε λίγη πορτοκαλάδα όταν έσκασα ξάφνουστα γέλια, στο δείπνο. Είναι τόσο παράξενο ότανσου βγαίνει το νερό ή ο χυμός από τη μύτη».

«Μα πάνε μέρες που έγινε αυτό! Ξέρεις πολύ κα-λά ότι πρέπει ν’ αλλάζεις μπλουζάκι κάθε μέρα. Πρέ-πει να είμαι από πάνω σου όλη την ώρα και να σεντύνω, σαν να ’σαι μωρό;»

Η Μελίσα κρυφογέλασε – ανόητη κίνηση εκ μέ-ρους της.

«Και η δική σου η συμπεριφορά μ’ έχει συγχύσει,Μελίσα. Στ’ αλήθεια, εσύ έπρεπε να δίνεις το καλόπαράδειγμα. Εσύ είσαι η πιο μεγάλη. Πώς σου ήρθενα πιαστείς στα χέρια με τη μικρή σου αδελφή;»

«Μου χάλασε όλο το μολύβι των ματιών, μαμά,για να κάνει τα ηλίθια σκίτσα της».

«Η Πανίσχυρη Μαρτ είναι κόμικς σε συνέχειες, όχιένα απλό σκίτσο. Κι εσύ μου το έκανες κομματάκια,ενώ το δούλευα ώρες».

«Μολύβι των ματιών και κόμικς – σπουδαία τα λά-χανα», είπε η μαμά. «Λοιπόν, μαζευτείτε. Εσύ, Μελί-σα, κατέβα και βγάλε τις πίτσες απ’ την κατάψυξη.Εσύ, Μαρτίνα, άλλαξε μπλουζάκι αμέσως. Κι οι δυοσταματήστε να μ’ εκθέτετε στην κυρία Έβανς».

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ακούστηκε η φωνή τηςκυρίας Έβανς απ’ το δωμάτιο της μαμάς: «Μου φαί-



νεται πως θέλει αέρα το φόρεμα της Αλίσα στο πλάι,κυρία Μάικλς. Η κόρη μου δεν μπορεί να ανασάνεικαλά καλά!»

Η μαμά γύρισε απαυδισμένη τα μάτια. «Λυπάμαιπολύ, κυρία Έβανς. Μην ανησυχείτε – θα το χαλα-ρώσω λιγάκι στις ραφές», απάντησε φωναχτά.

«Και το στρίφωμα μου φαίνεται στραβό. Δεν είμαισίγουρη, αφού το κρεβάτι σας μπαίνει στη μέση καιδε βλέπω καλά τον καθρέφτη της ντουλάπας, αλλάσαν να καβαλάει λιγάκι μπροστά», παραπονέθηκε ηκυρία Έβανς.

«Φταίει η κοιλάρα της Αλίσα!» μουρμούρισα.«Μαρτίνα!» μου σφύριξε η μαμά, αλλά κρατιόταν

για να μη γελάσει. Έφυγε βιαστικά κι άφησε τη Με-λίσα κι εμένα ν’ αγριοκοιταζόμαστε.

«Μαρτυριάρα», είπα.«Κι εσύ με μαρτύρησες. Κι αυτό το μολύβι κοστί-

ζει τέσσερις λίρες κι ενενήντα εννιά πένες».«Τότε είσαι παλαβή που χαλάς έτσι το χαρτζιλίκι

σου».«Το χαρτζιλίκι σου, στη συγκεκριμένη περίπτωση,

αφού θα μου αγοράσεις καινούριο μολύβι».«Όχι, εσύ θα μου αγοράσεις καινούριο τετράδιο

ιχνογραφίας, αφού μου κατέστρεψες αυτό εδώ. Τώ-ρα χάσου από δω. Δεν είσαι ευπρόσδεκτη στο δω-μάτιό μου – δεν ξέρεις γράμματα;» είπα.

Είχα κολλήσει ένα σαφές σημείωμα στην πόρτα μου.



«Έχεις μεγάλο θράσος, λέμε, αφού εσύ μπήκεςκρυφά στο δωμάτιό μου και μου βούτηξες το μολύ-βι. Τζάμπα μας πιάνεις το χώρο εδώ μέσα, Μάρτι.Μακάρι να είχα μια σωστή αδελφή. Γιατί να φέρεσαιπάντα τόσο αλλόκοτα;»

Η Μελίσα βγήκε φουριόζικα απ’ το δωμάτιό μουκαι κατέβηκε στην κουζίνα. Εγώ άρχισα να τρώω τανύχια μου και σκέφτηκα ένα θαυμάσιο καινούριοεπεισόδιο με την Πανίσχυρη Μαρτ, η οποία μέσα σεμια νύχτα γίνεται ολότελα αλλόκοτη, γεμίζει αγκάθιακαι βγάζει σουβλερά δόντια – ό,τι πρέπει για να δα-γκώνει ανθρώπους. Δεν μπορούσα όμως να τη σχε-διάσω γιατί δεν είχα με τι να σχεδιάσω, αφού η Με-λίσα είχε πάρει πίσω το μολύβι της ενώ όλα τα δικάμου είτε είχαν τελειώσει είτε είχαν αχρηστευτεί. Ημια γωνιά της σάκας μου ήταν γεμάτη μελάνι, συ-γκεκριμένα εκεί όπου είχα βάλει τη φόρμα μου για το



μάθημα της φυσικής αγωγής, αλλά δεν είχα διάθεσηγια εξερεύνηση τώρα.

Ούτε και άλλαξα μπλουζάκι.Τα ρούχα μου ως επί το πλείστονήταν τα αποφόρια της Μελίσα,άθλιες ξεχειλωμένες ροζ παλια-τσαρίες με λαγουδάκια και γα-τάκια. Μου αρέσουν τα λαγου-δάκια και τα γατάκια, αλλά όχινα τα έχω στάμπα στα μπλου-ζάκια μου. Και τι δε θα έδινα γιανα έχω ένα κατοικίδιο ζωάκι, ανκαι όχι κατ’ ανάγκη κάτι μαλλια-ρό. Ένας αληθινός σκαντζόχοι-ρος θα ήταν τέλειος. Ή μια χελώνα, που θα μπο-ρούσε να ζει στο μπάνιο μας. Ή μια ύαινα, που θαγελούσε με τ’ αστεία μου – αν και μάλλον θα έπρεπενα την έχω κλεισμένη σ’ ένα κλουβί στον κήπο. Δενείμαι σίγουρη αν μια ύαινα μπορεί να εκπαιδευτεί γιακατοικίδιο. Τη φαντάστηκα να ξεσκίζει τα μεταξωτάυφάσματα και τα σατέν της μαμάς, και να στρογγυ-λοκάθεται πάνω στο λιλά φόρεμα της Αλίσα για τοπάρτι. Κι όπως πατούσα το πόδι μου στο κεφαλό-σκαλο, άρχισα να γελάω σαν ύαινα.

«Μαρτίνα!» σφύριξε η μαμά, βγάζοντας το κεφά-λι της από την πόρτα του υπνοδωματίου της.

Είδα τη μαμά της Αλίσα πίσω της, με τα μάτια της



σαν χάντρες, και την ίδια την Αλίσα με το βρακί της.Είχε πράγματι κοιλάρα.

«Μπορείς σε παρακαλώ να κάτσεις φρόνιμα; Καιβγάλε αυτό το τρισάθλιο μπλουζάκι!» συνέχισε η μα-μά. Και στο πρόσωπό της απλώθηκε η έκφραση πουσήμαινε: Κάνε αυτό που σου λέω αλλιώς την έβαψες!

Φόρεσα το μπλουζάκι με το γατάκιτο πίσω μπρος, έτσι ώστε να μη βλέ-πω το χαριτωμένο τριχωτό μουτράκιτου, και κατέβηκα τη σκάλα με βήμα-τα βαριά. Έκλεισα με το χέρι μου τοστόμα, γιατί ήθελα απεγνωσμένα ναγελάσω πάλι σαν ύαινα, ήξερα όμως ότι δε θα ήτανκαλή ιδέα.

Απέφυγα την κουζίνα, όπου η Μελίσα είχε κατα-πιαστεί με τις πίτσες και κοπανούσε τα μαχαιροπί-ρουνα στρώνοντας το τραπέζι για το βραδινό, παί-ζοντας δηλαδή το ρόλο της «καλής μεγάλης αδελ-φής». Πήγα στο μπροστινό δωμάτιο για να δω τιέκανε ο μπαμπάς.

Στην πραγματικότητα, δεν είναι πια το μπροστι-νό μας δωμάτιο. Έχει γίνει το ταξιδιωτικό γραφείοτου μπαμπά. Ο μπαμπάς είχε κανονικό πρακτορείοταξιδίων σ’ εκείνον το δρόμο κοντά στο Sainsbury’s,το σούπερ μάρκετ, αναγκάστηκε όμως να το κλείσει,επειδή το ενοίκιο ήταν πολύ ακριβό και δεν έβγαζετόσα χρήματα πια.



Έτσι, έστησε ένα ταξιδιωτικό γραφείο στο μπρο-στινό δωμάτιο του σπιτιού μας. Είχε πάει στο κατά-στημα ΙΚΕΑ για ν’ αγοράσει ράφια, όμως δεν είχαναυτά που ήθελε, κι έτσι αγόρασε σανίδες από MDFγια να τα φτιάξουμε μόνοι μας, το οποίο είχε περισ-σότερη πλάκα. Ο μπαμπάς ήταν ο Επικεφαλής Ξυ-λουργός κι εγώ ο Νούμερο Ένα Βοηθός του, ότανχρειάστηκε να βάψουμε όλες τις σανίδες άσπρες. Τοβάψιμο έπρεπε να γίνει έξω στον κήπο, επειδή η μα-μά έτρεμε ότι θα πιτσίλιζα όλο το δωμάτιο με τηνμπογιά, εμένα όμως δε μου χύθηκε ούτε σταγόνα!Όταν στέγνωσαν, βοήθησα τον μπαμπά να τοπο-θετήσει όλα τα ράφια στη θέση τους – κι έδειχνανυπέροχα.

Η Μελίσα τον βοήθησε να τοποθετήσει όμορφαόλα του τα ταξιδιωτικά βιβλία και φυλλάδια επάνωστα πανέμορφα καινούρια ράφια μας, ενώ η μαμάκορνιζάρισε όλες τις αφίσες με τα βουνά, τις λίμνεςκαι τις λευκές αμμουδερές παραλίες, και τις κρέμασεστους τοίχους. Ο μπαμπάς έστησε τον υπολογιστήτου κι ορίστε – ήταν έτοιμος να εξυπηρετήσει τις ορ-δές των πελατών. Αλλά δεν ήρθε κανείς. Δηλαδή, ήρ-θαν λίγοι πελάτες – πολύ ηλικιωμένοι, οι οποίοι δενμπορούσαν να χρησιμοποιήσουν υπολογιστή για νακλείσουν μόνοι τους τις διακοπές τους. Ο μπαμπάςέκλεισε ένα Σαββατοκύριακο στο Παρίσι τη μια μέ-ρα, δέκα μέρες στην Τενερίφη την άλλη, τον περισ-


'

ISBN 978-618-010-206-2

ΡΟΖ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!

Είναι µια ντροπαλή χαζοκοκέτα ντυµένη στα ροζ. ΜΠΛΙΑΧ!

Πάντα µε µαρτυράει όταν καβγαδίζουµε.

Μου έκλεψε τη βραδιά που θα περνούσα µε τον µπαµπά, ενώ όλοι το ξέρουν

πως ΕΓΩ λατρεύω την ταινία Toy Story 3και τα πατατάκια.

Με κοροϊδεύει για τα ζωάκια µου, ενώ αυτή δεν µπορεί να κοιµηθεί ένα βράδυ χωρίς την κούκλα της, την Μπάµπα!

ΠΟΤΕ δεν παίρνειτο µέρος µου.

ΟΙ Α∆ΕΛΦΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΤΟΣ

ΜΠΕΛΑΣ!

Documents

Μια Αδελφή Σκέτος Μπελάς